Ἡ Ἁγία κούραση
Ἁγία ἡ κούραση τῆς
ἡμέρας ποὺ τελειώνει˙
οἱ τένοντες, οἱ μύες,
ἔχουν λυγίσει τὸ κορμί˙
ἠρεμοῦν τὰ νεῦρα, ἡ
προσπάθεια χαλαρώνει˙
πέρασαν ὧρες δώδεκα,
πέφτουν οἱ ρυθμοί.
Ὁ ὑπνοδότης ἀπὸ κάπου
ξεκίνησε καὶ πλησιάζει˙
ἔρχεται τὰ βαρυμένα
βλέφαρα νὰ κλείσει,
τώρα ποὺ τὸ μυαλὸ
ἀτονεῖ καὶ καταλαγιάζει,
τὸν ὕπνο τοῦ δικαίου
ἀνθρώπου νὰ χαρίσει.
Δὲν προβλέπεται κάποιο
ἔκτακτο περιστατικό,
ἡ συνείδηση δηλώνει
καὶ κείνη ἱκανοποιημένη,
γιὰ ἕναν ὕπνο ἀτάραχο,
βαθύ, λυτρωτικό,
μὲ νέες δυνάμεις, καὶ
εὐχάριστη τὴν ἑπομένη.
«Θυμικοῦ ἀναδυόμενα»
Κωνσταντῖνος Λ. Ψιλὸς
Ἀπὸ τὴν ποιητική του Συλλογὴ
«Στὰ ὅρια τῶν αἰσθήσεων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου