ΟΣΟΙ ΕΙΣ ΧΡΙΣΤΟΝ !

 ΟΣΟΙ ΕΙΣ ΧΡΙΣΤΟΝ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΙΣ ΚΩΝ.ΠΡΙΓΓΟΥ.

ΨΑΛΛΕΙ Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ ΝΑΟΥΣΗΣ

ΝΙΚΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΕΝ ΕΤΗ 1998

Δεύτε ίδωμεν πιστοί…,

 .....χωρίς Χριστό;

Σωτήριος Σαρβάνης, Φοιτητής Θεολογίας

Όλοι οι άνθρωποι, με τη γέννηση ενός μελλοντικού βασιλιά, έχουν την εντύπωση πως γεννιέται μέσα στην πολυτέλεια, στην καλύτερη μαιευτική κλινική, από τους καλύτερους γιατρούς και μαιευτήρες του κόσμου. Ένα παιδί που θα αποτελέσει στο μέλλον την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο για τη συγκεκριμένη χώρα. Αυτή είναι η εικόνα που έχουμε για έναν βασιλιά. Για τον Βασιλιά της Ανάστασης, της Ελπίδας και της Αγάπης, τι γνωρίζουμε;

Χιλιάδες χρόνια πριν, σε μια μικρή πόλη, σε αυτήν που “δεν είναι η μικρότερη ανάμεσα στους ηγεμόνες του Ιούδα, γιατί από αυτήν θα έρθει ένας Κυβερνήτης που θα ποιμάνει τον λαό του Θεού, Ισραήλ” (προφ. Μιχαίας), τη Βηθλεέμ, γεννήθηκε ο Βασιλιάς της Ελπίδας για τη σωτηρία του κόσμου και την αιώνια ζωή, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Δεν γεννήθηκε, ούτε στο καλύτερο πανδοχείο της περιοχής ούτε σε κάποια καλή μαιευτική κλινική της εποχής, αλλά σε έναν στάβλο. Είναι “ο αχώρητος παντί”. Μέσα σε αυτόν τον στάβλο, γεννήθηκε Αυτός που με τόση αγάπη και υπομονή δίδαξε σε όλους μας τον Θείο Λόγο. Αυτός που μας καθοδήγησε με τη διδασκαλία Του και μας έβαλε στο δίλημμα, να διαλέξουμε ανάμεσα στο καλό και το κακό, στο ωφέλιμο και το ανώφελο. Αυτός, που στο τέλος, επωμίστηκε με το Πάθος Του τις αμαρτίες του κόσμου. Είναι, “ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου”, και -στο τέλος- ο “αναστάς εκ των νεκρών”.

Δυστυχώς, μέσα στον σκοτεινό κόσμο που ζούμε, σ’ έναν κόσμο που κυριαρχεί το μίσος, η αδικία, η διχόνοια, το κακό συμφέρον, πολλοί άνθρωποι, που δεν φοβούνται να μαρτυρούν την πίστη τους, ακόμα προσπαθούν να ψάξουν το “άστρο της Βηθλεέμ.” Αυτό που θα τους οδηγήσει στον νεογέννητο Χριστό μας. Όλοι οι άνθρωποι έχουν τυφλωθεί από τα “καλά και συμφέροντα” της υλικής ζωής και δεν μπορούν να βρουν αυτό το φως. Το φως που θα τους οδηγήσει στην Αιώνια Χαρά, στην Ελπίδα για την Αιώνια Ζωή και στον “ορισμό της Αγάπης”, τον Κύριό μας, της οποίας την αληθινή έννοια, δεν μπορεί κάποιος να τη βρει στον κόσμο του σήμερα, στον οποίο κυριαρχεί ο καταναλωτισμός και ο υλισμός, βάζοντας την πνευματική αγάπη στο περιθώριο.

Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο. Να κάνουμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό! Σαν να μας λέει ο Χριστός: “Γιορτάζεις για μένα, χωρίς εμένα.” Είναι τόσο τραγικό, ιδίως στη δύσκολη εποχή που ζούμε, να εορτάζουμε τα Χριστούγεννα, χωρίς τον ίδιο τον Κύριό μας, μέσα στην καρδιά μας. Αυτά που μας απασχολούν είναι τα ρεβεγιόν, πού θα διασκεδάσουμε, τι δώρο θα μας φέρει ο “Άη-Βασίλης”… Και το χειρότερο; Από ανθρώπους που συμμετέχουν στην ενεργή ζωή της Εκκλησίας και στα μυστήριά της και μάλιστα δηλώνοντας ότι είναι “αφοσιωμένοι χριστιανοί”. Θεωρούν ότι το να πας Εκκλησία τα Χριστούγεννα, είναι πλέον κάτι το πεπερασμένο, κάτι που το έκαναν μια φορά κι έναν καιρό οι άνθρωποι πριν από αυτούς. Για προσφορά και αγάπη προς τον συνάνθρωπό τους; Ούτε λόγος! Χριστούγεννα γι’ αυτούς, είναι το στόλισμα του δέντρου και (το πολύ-πολύ) να τοποθετήσουν και μια φάτνη, “έτσι για το έθιμο”. Πέρα από αυτό, τίποτε άλλο!

“Μήπως έχουμε και εμείς την ευθύνη αυτής της κατάστασης; Μήπως δεν κάνουμε κάτι σωστά;” Είναι μερικά από τα ερωτήματα που θέτουν οι αληθινοί πιστοί. Η αλήθεια είναι ότι, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, η συστηματική κατήχηση των πιστών έχει μπει στο περιθώριο, αφήνοντάς τους ταυτόχρονα σε πλήρη άγνοια των πραγμάτων της ζωής της Εκκλησίας. Η συστηματική κατήχηση (κύκλος μελέτης Αγ. Γραφής, κατηχητικά σχολεία, κλπ.) έχει μπει στο περιθώριο και αντικαταστάθηκε με το απλό και άτυπο “κυριακάτικο κήρυγμα”, χωρίς να τονίζονται όσο πρέπει οι αλήθειες της πίστης μας. Πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν τι πιστεύουν. Δεν ξέρουν τι ζουν την ώρα της Θείας Λειτουργίας. Η άγνοια είναι αυτή που τους οδηγεί μακριά από το “άστρο της Βηθλεέμ” και παίρνουν τον άλλο δρόμο. Εάν συμβαίνει αυτό, πώς θα καταλάβουν το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων; Τα δέντρα και τα λαμπιόνια, τα δώρα του “Αη-Βασίλη” και τα ρεβεγιόν, δεν κάνουν τα Χριστούγεννα. Η Γέννηση του θεανθρώπου Χριστού είναι τα Χριστούγεννα.

“Δεύτε ίδωμεν πιστοί…” θα ψάλλουμε όλοι μαζί την ημέρα των Χριστουγέννων. Ταυτόχρονα μας δίνεται μια πρόσκληση. Μια πολύ όμορφη πρόσκληση: “πού εγεννήθη ο Χριστός;”. Επίσης, θα “ακολουθήσωμεν λοιπόν,  ένθα οδεύει ο αστήρ…”. Να ακολουθήσουμε το άστρο της Βηθλεέμ, που θα μας οδηγήσει σε Αυτόν που θα αποτελέσει στο μέλλον τη Ζωή, την Ανάσταση και την Ελπίδα του κόσμου για τη σωτηρία του, Σε Αυτόν που θα “σπείρει” στις ψυχές των διψασμένων ανθρώπων το “Θείο Σιτάρι”, τον Λόγο του Θεού, αρκεί εμείς να Τον ακούσουμε, να Τον νιώσουμε, να Τον αγαπήσουμε. Ας κάνουμε την καρδιά μας μια μικρή και ζεστή φάτνη για να γεννηθεί μέσα μας ο μικρός Χριστός, ο “αχώρητος παντί” και το άστρο της Βηθλεέμ να είναι το φως που θα φωτίζει το σκοτεινό μονοπάτι της ζωής μας. “Δεύτε ίδωμεν πιστοί, πού εγεννήθη ο Χριστός, ακολουθήσωμεν λοιπόν, ένθα οδεύει ο αστήρ…”.

ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr

Η Εικόνα της Γεννήσεως του Χριστού

Ερμηνευτικές προσεγγίσεις στην εικόνα της Γέννησης του Χριστού

 Κωνσταντίνος Κόττης, Θεολόγος

Αναμφίβολα η ορθόδοξη εικόνα της Γεννήσεως συνιστά, την πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση στην αγιογραφία, από απόψεως ερμηνευτικής, δογματικής. Διαμορφώθηκε από την παλαιοχριστιανική περίοδο[1], διακρινόμενη σε πολλές παραλλαγές και δέχθηκε πλήθος επιρροών: προφητείες[2], ευαγγέλια[3], απόκρυφες διηγήσεις[4], πατερικές ερμηνείες, ενώ υμνολογικά από την ποίηση της εορτής των Χριστουγέννων και τον Ακάθιστο Ύμνο. Φέρει έναν έντονο αφηγηματικό χαρακτήρα, εγγράφοντας σε ένα ενιαίο πλαίσιο, ξεχωριστά χρονικά γεγονότα της Γεννήσεως του Χριστού. Παρότι η εικόνα αποτελεί πρακτική και παραστατική διήγηση της θείας ενσάρκωσης του Χριστού, το στοιχείο του αειπάρθενου της Θεοτόκου και ο ρόλος του Ιωσήφ, καθώς και η αγγελική διακονία, αποτελούν αναπόσπαστα τμήματα της σύνθεσης.

Γέννηση Χριστού, Χειρόγραφο Μηνολόγιο του Βασιλείου του Β΄. Ο Χριστός εικονίζεται σε τάφο παρόμοιο με πλίνθινο ιουδαϊκό. Απο τις πιο σπάνιες περιπτώσεις που έχουμε μόνο μια μαία στο λουτρό.

Στο κέντρο της παράστασης έχουμε το σπήλαιο – φάτνη. Έχω την αίσθηση πως τουλάχιστον αυτός ο βασικός πυρήνας είναι ευχαριστιακός, χωρίς, βέβαια, να αναιρείται ο ιστορικός χαρακτήρας. Εντός ενυπάρχει η Θεοτόκος, ο ενσαρκωμένος και προς σταύρωση και ενταφιασμό Χριστός. Η εικόνα αυτή, θυμίζει το θυσιαστήριο του ιερού, ένα ιερό ταυτόχρονα Βηθλεέμ και Γολγοθάς. Με παραπέμπει στην αγία προσκομιδή και αναφορά, ενώ ενώ τα προφητικά ζώα του σπηλαίου – φάτνης[5], στην ακολουθία του αρχιερέως Χριστού κατά την πρώτη είσοδο: οι άνθρωποι οι οποίοι αποδέχονται την κλήση στην πίστη Τον ακολουθούν φωτιζόμενοι[6]. Ομολογούν τα ορθά δόγματα, ως προϋπόθεση για την Θεία Ευχαριστία. Το σπήλαιο εικονίζεται πάντα ως χώρος Άδου. Το θείο βρέφος ιστορείται σαβανωμένο αντί σπαργανωμένο, εντός νεκρικής σαρκοφάγου. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι ακτίνες του αστέρος έχουν σχήμα λειτουργικής λόγχης (ύστερη βυζαντινή εποχή)[7]. Το σκότος παραπέμπει στις νεκρικές σκιές των ψυχών και τα σκιώδη της Παλαιάς Διαθήκης, τα οποία ο Χριστός φώτισε[8].

Η Θεοτόκος άλλοτε φιλοτεχνείται φυσικά ξαπλωμένη, δηλώνοντας τον πόνο και την κούραση, που μια λεχώ βιώνει. Κατ΄ επέκταση, η ανθρώπινη φύση του Χριστού δεν απορροφήθηκε από την θεία, ούτε λειτουργεί ως μονοενεργητισμός ή μονοθελητισμός. Μην λησμονούμε, πως συχνά η Θεοτόκος ζωγραφίζεται μεγαλύτερη από τα άλλα εικονογραφικά στοιχεία.  Σε άλλες, όμως, περιπτώσεις, η Θεοτόκος ιστορήθηκε σε περίπου κάθετη στάση. Σε αυτήν την περίπτωση εξέφρασε την πατερική άποψη περί ανωδύνου τοκετού: «Ἄχραντε ἀκόπως βαστάσασα»[9], «Ἐπὶ τῷ ξένῳ σου τόκῳ, τὰς ὠδῖνας φυγοῦσα ὑπερφυῶς»[10], «ἀνωδίνω κυήσει»[11]. Ο επώδυνος τόκος, συνιστά συνέπεια της προπατορικής πτώσης[12]. Το αργότερο από τον 11^ο αιώνα, εμφανίσθηκε η περίπου καθιστή στάση της. Φυσικά υπάρχει και η στάση γονυκλισίας. Όλη η κτίση και η κατ΄οικονομία μητέρα Του, αποδίδει προσκύνηση στον ενσαρκωμένο Λόγο. Συνήθως αυτό θεωρείται δυτική επίδραση. Μια άλλη σπάνια περίπτωση, συνιστά η θηλάζουσα Θεοτόκος. Αντλεί είτε από τον ευαγγελικό ανώνυμο μακαρισμό[13], είτε το Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου[14].

Φορητή Γέννηση Χριστού Volpi -Συλλογής Ανδρεάδη (νυν Μουσείο Μπενάκη 1400-1425). Διακρίνεται το φως του αστέρος ως λειτουργική λαβίδα – λόγχη.

Υπάρχουν δύο φυτικά στοιχεία: η διάσπαρτη υποτυπώδη βλάστηση και το δένδρο, φυόμενα αμφότερα σε ένα άγονο τοπίο. Η πρώτη μπορεί να ταυτιστεί  με την άφλεκτη βάτο ως προτύπωση της Θεοτόκου. Το δένδρο, από την άλλη, κοντά στην Θεοτόκο και τον Ιωσήφ, μπορεί να ερμηνευθεί ως το εσχατολογικό δένδρο και βιβλίο της ζωής. Κυρίως, όμως, συνδέεται με το αειπάρθενο της Θεοτόκου και τον πειρασμό του Ιωσήφ. Η Θεοτόκος ως χώρα του αχωρήτου Χριστού, αποτελεί την εικόνα του βράχου που δεν άγγιξε ανθρώπινο χέρι και κατέστρεψε το είδωλο στο όραμα του Ναβουχοδονόσορ[15]. Υπάρχει βέβαια και η μαρτυρία του Ησαΐου[16].

Ο Αστήρ αντλεί, βέβαια, από τον Ματθαίο και την προφητεία του Βαλαάμ ως κάλεσμα προς τα Έθνη[17]. Ωστόσο ορθά ερμήνευσε ο Ιωάννης Χρυσόστομος πως δεν θα μπορούσε να είναι φυσικός αστέρας, ενώ ο Γρηγόριος ο Θεολόγος το κατονόμασε ρητά ως Άγγελο Κυρίου. Μάλιστα σε κάποιες απεικονίσεις ο αστήρ πλαισιώνεται από Άγγελο. Ενώνει με την αποστελλόμενη τριαδική ακτίνα τον πεπερασμένο κτιστό κόσμο που εγγράφεται στην εικόνα, αλλά και τον απεριόριστο που νοείται έξω από αυτήν. Το θείο βρέφος, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, ερχόμενο στον κόσμο επιφέρει την αποκατάσταση των διαταραγμένων σχέσεων μετά την πτώση. Φυσικά η παρουσία των Αγγέλων, παραπέμπει στην λειτουργική προσκομιδή: ο ιερέας τοποθετεί αστέρα στον δίσκο όπου υψώνεται ο προς θυσία αμνός. Υποδηλώνεται, παράλληλα, το «στῶμεν καλῶς», η τήρηση των Αγγέλων στον πατρικό αγιασμό[18].

Γέννηση Χριστού, ψηφιδωτό S. Maria dell Ammiraglio -Martorana di Palermo Sicilia (1143-1151).

Ο Ιωσήφ, υφίσταται πάντα εκτός φάτνης, αφού δεν είχε καμία συνάφεια σαρκική με την Θεοτόκο. Η σημερινή εικόνα της φάτνης, τύπος της δυτικής «Αγίας Οικογένειας», έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ορθόδοξη αγιογραφία[19]. Ο Ιωσήφ στέκεται εκφράζοντας αμφιβολία. Αν η Μαρία παρανόμησε, οφείλει να εφαρμόσει το νόμο. Αν είναι εκ πνεύματος Αγίου, θα προβεί σε βλασφημία. Όταν φιλοτεχνείται μόνος ο Ιωσήφ, το έργο αντλεί από την βιβλική διήγηση[20]. Όταν πλαισιώνεται από ποιμένα, είτε ακολουθούνται απόκρυφες πηγές[21], είτε ο Ακάθιστος Ύμνος[22]. Ο πειρασμός βαρύς: «Όπως αυτό το ξερό ραβδί δεν μπορεί να πετάξει φύλλα, έτσι και η παρθένος δεν μπορεί να κάνει παιδί». Όμως το ξερό ραβδί άνθησε και στον ξερό τόπο, το δένδρο αποδίδει στην ζωή και το αειπάρθενο.

Το λουτρό στην εικόνα, συνιστά μια δυσερμήνευτη σκηνή. Θα μπορούσε να είναι μια τυπική σκηνή καθημερινού βίου ή και όχι εάν τονίζει την ανθρώπινη φύση του Χριστού. Η μεν πρώτη περίπτωση έχει ως επιχείρημα, το ότι και οι παραστάσεις των Γενεσίων της Θεοτόκου, του Αγίου Νικολάου και του Προδρόμου, έχουν, επίσης, ως στοιχείο το λουτρό. Από την άλλη, η ανθρώπινη φύση του Χριστού, τονίζεται επαρκώς εντός του σπηλαίου. Το λουτρό, βέβαια, θα μπορούσε να σχετίζεται με το μετά τόκον αειπάρθενο και το λουτρό με την μαία Σαλώμη, η οποία ξεγέννησε την Θεοτόκο[23]. Ωστόσο εδώ μία είναι η μαία, ενώ κατά κανόνα στις εικόνες υπάρχουν 2 ή και 3[24]. Προβληματική, λοιπόν, η σύνδεση.

Γενέσιο Διονύσου. Ψηφιδωτό ύστερης ρωμαϊκής περιόδου. Διακρίνεται το λουτρό με τις Νύμφες.

Τέλος μια τρίτη ερμηνεία, είναι η επιρροή από αρχαιοελληνικά εικονογραφικά πρότυπα. Η εορτή των Χριστουγέννων αυτονομήθηκε από τα Θεοφάνεια σταδιακά, πρώτα στη Δύση από το 335. Τότε προστέθηκαν οι 9 μήνες κύησης στην εορτή του Ευαγγελισμού, η οποία είχε θεσπιστεί συμβατικά στην ισημερία της 25ης Μαρτίου. Έτσι τα Χριστούγεννα κατέληξαν στις 25 Δεκεμβρίου, όπου τιμώνταν, ήδη, λόγω του χειμερινού ηλιοστασίου πολλά γενέσια θεοτήτων. Στην περίπτωση του Διονύσου στην μορφή του χθόνιου Ζαγρέως, έχουμε μια περιπετειώδη γέννηση[25]. Απαντά το λουτρό υπό των νυμφών, η δολοφονία του και η ανάστασή του. Όλα αυτά, ενδέχεται να έπαιξαν κάποιο ρόλο, ώστε εικονογραφικά να επέζησε το θέμα του λουτρού στην Γέννηση του Χριστού[26].

[1] Πρβλ. την τοιχογραφία της Προσκύνησης των Μάγων στις Κατακόμβες της Πρισκίλλης (μέσα 3^ου αιώνα) και την εγκαυστική εικόνα του 6^ου αιώνα της Μονής του Σινά.

[2] Ησαΐας, Δανιήλ κ.α.
[3] Ματθαίος 1:18-2:23 και Λουκάς 2:1-20.
[4] Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου 17:1-21:4 και Ψευδο-Ματθαίος.
[5] «ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ· Ἰσραὴλ δέ με οὐκ ἔγνω καὶ ὁ λαός με οὐ συνῆκε», Ησαΐας 1:3.
[6] Μάξιμος  ὁμολογητής, Μυσταγωγία,  PG 688C-689B.
[7] Πρβλ.. την Γέννηση της Συλλογής Ανδρεάδη, χρονολογημένη στα 1400-1425.
[8] Ησαΐας 9:2 πρβλ. και απόκρυφο της Εις Άδου Καθόδου 5:3.
[9] Ακάθιστος Ύμνος, τροπάριο Δ΄ Ωδής.
[10]  Τροπάριο Θ΄ Ωδής Κανόνος Όρθρου 24^ης Δεκεμβρίου.
[11] Φώτιος Κωνσταντινουπόλεως, Ομιλία ΚΗ΄ Εις την Γέννησιν.
[12] Γένεσις 3:16.
[13] Λουκάς 11:27.
[14] Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου 19:2.
[15] Δανιήλ 2:1-49.
[16] «Καὶ ἐξελεύσεται ῥάβδος ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί, καὶ ἄνθος ἐκ τῆς ῥίζης ἀναβήσεται.», Ησαΐας 11:1.
[17] Αριθμοί 24:16-17.
[18] Αποκάλυψη Ιωάννου 12:7-9.
[19] Βλ. Μοναχού Σεραφείμ, Η αιρετική απεικόνιση της Αγίας Οικογενείας.
[20] Ματθαίος 1:19-20.
[21] Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου 14: 1-2, Ευαγγέλιο Ψευδο-Ματθαίου.
[22] «Ζάλην ἔνδοθεν ἔχων λογισμῶν ἀμφιβόλων, ὁ σώφρων Ἰωσὴφ ἐταράχθη· πρὸς τὴν ἄγαμόν σὲ θεωρῶν καὶ κλεψίγαμον ὑπονοῶν Ἄμεμπτε· μαθὼν δέ σου τὴν σύλληψιν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, ἔφη Ἀλληλούια», Ακάθιστος Ύμνος, Οίκος Ζ.
[23] Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου, 19:1-3.
[24] Από τις λίγες περιπτώσεις με μία, μόνο, μαία, η του Μηνολογίου του Βασιλείου Β΄ (976-1025).
[25] Κακριδής Ι. Θ., Ελληνική Μυθολογία (Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών, 1986), 302.
[26] Πρβλ. το αναθηματικό ανάγλυφο του Νεοπτόλεμου από τη Μελίτη του 330-320 π.Χ. (Μουσείο Αγοράς Αθηνών Ι 7154). Βλ. Stewart, A., Greek Sculpture. An Exploration (Yale, 1990), εικ. 581-583.

ΠΗΓΗ:http://www.pemptousia.gr/

Φώτης Κόντογλου

 Αφιέρωμα στον Φώτη Κόντογλου

                      

«Φώτης Κόντογλου, η εμβληματική προσωπικότητα της νεότερης ιστορίας»
Ο εικαστικός, συγγραφέας και πτυχιούχος της Σχολής Καλών Τεχνών Βαγγέλης Παππάς, παρουσιάζει τη ζωή και το έργο του Φώτη Κόντογλου, σε ένα αφιέρωμα που μυρίζει Ελλάδα, με αναμνήσεις από έναν συγκλονιστικό κόσμο που όπως φαίνεται δεν πέθανε ποτέ.
Ο Φώτης Κόντογλου, με την εμμονή του και το πείσμα του άλλαξε κυριολεκτικά την αισθητική ενός ολόκληρου λαού.
Το αφιέρωμα παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «Ενορία εν δράσει...» την Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015.

Χριστούγεννα!!!

Ἀπόψε... -

 Γ. Βερίτης

 

Ἄκου, ψυχή μου - ἀπόψε ἀγγέλοι ψάλλουν

    καὶ στὰ γαλάζια τ' ἄπειρου χερουβικοὶ χοροὶ

τ' Ὄνομα ὑμνολογοῦν τοῦ Τρισμεγάλου.

Ὢ παντοδύναμη, ἄφθαρτη, τρανή,

 τοῦ κόσμου Αἰτία, π' ἁρμονικὰ τὴ δόξα Σου ἱστορεῖ

κι' ἡ γῆ ἡ φθαρτὴ κι' οἱ ἄφθαρτοι οὐρανοί·

 

   καθὼς ἀπόψε φεύγοντας γοργοὶ

τῶν ἄστρων οἱ φωτόγραφτοι, τρανοί, γιγάντιοι γύροι,

ὕμνους σὲ Σὲ θὰ λὲν ὣς τὴν αὐγή,

κάποιο γλυκοχαρμόσυνο σκοπὸ

θὰ τραγουδήσ' ἡ λύρα μου κι' ἡ πούλια ὅσο νὰ γείρη

τὸν ὕμνο τῶν ἀγγέλων θὰ Σοῦ πῶ.

Γ. Βερίτης
Πηγή: Ἄπαντα Ποιήματα, Γ. Βερίτη, «Ἡ Δαμασκός», σελ. 126.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://hamomilaki.blogspot.gr/

ΟΡΘΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 ΟΡΘΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΙ ΧΟΡΟΙ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ

ΥΜΝΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 ΥΜΝΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΧΟΡΩΔΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΩΝ

Πάτμος.

 Το νησί της Αποκάλυψης.

 Ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος ταξιδεύει Χριστούγεννα στην Πάτμο με την Blue Star Ferries και το αυτοκινούμενο τροχόσπιτό του

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ

Πατριαρχικὴ Ἀπόδειξις ἐπί τοῖς Χριστουγέννοις (2015).

Ἀριθμ. Πρωτ. 1172 ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ + Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ * * * Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, Ἡ γλυκύτης τῆς Ἁγίας Νυκτὸς τῶν Χριστουγέννων περιβάλλει καὶ πάλιν τὸν κόσμον. Καὶ ἐν μέσῳ τῶν ἀνθρωπίνων καμάτων καὶ πόνων, τῆς κρίσεως καὶ τῶν κρίσεων, τῶν παθῶν καὶ τῶν ἐχθροτήτων, τῶν ἀνησυχιῶν καὶ τῶν ἀπογοητεύσεων, προβάλλει μὲ τὴν ἰδίαν ὡς καὶ ἄλλοτε γοητείαν, πραγματικὸν καὶ σύγχρονον ὅσον ποτέ, τὸ μυστήριον τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ, προτρεπόμενον ἵνα «δικαιοσύνην μάθωμεν οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς» (πρβλ. Ἠσ. κς΄, 9), ὅτι «ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον Σωτήρ» (Λουκ. β΄, 11). Ἀτυχῶς, ὅμως, κατὰ τὴν ἐποχήν μας, πολλοὶ ἄνθρωποι σκέπτονται ὅπως ὁ ἐκτελεστὴς ἐκεῖνος τῶν νηπίων Ἡρώδης, ὁ ἄνομος καὶ ἀδίστακος, καὶ ἐξολοθρεύουν τοὺς συνανθρώπους των διὰ ποικίλων τρόπων. Ὁ στρεβλωμένος ἀπὸ τὴν ἐγωκεντρικότητά του νοῦς τοῦ ἐξουσιαστοῦ τοῦ κόσμου τούτου, ὁ ὁποῖος προσωποποιεῖται εἰς τὸ φονικὸν πρόσωπον τοῦ Ἠρώδου, εἶδε παραδόξως κίνδυνον διὰ τὴν ὑπόστασίν του τὴν γέννησιν ἑνὸς ἀθώου Παιδίου. Καὶ ὡς καταλληλότερον τρόπον διὰ τὴν προφύλαξιν τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας του ἀπὸ τὸν κίνδυνον, τὸν ὁποῖον ἐνέπνεεν εἰς αὐτόν –κατὰ τὴν ἄποψίν του- ἡ γέννησις τοῦ Παιδίου, ἐπέλεξε τὴν ἐξολόθρευσίν του. Διὰ νὰ σωθῇ ἀπὸ τὰς φονικὰς διαθέσεις τὸ Βρέφος Ἰησοῦς, διὰ τὸ ὁποῖον ὡμίλησαν οἱ Ἄγγελοι, ἠναγκάσθη νὰ φύγῃ εἰς Αἴγυπτον, καταστὰν οὕτω, θὰ ἐλέγομεν μὲ τὴν ὁρολογίαν τῆς ἐποχῆς μας, «πολιτικὸς πρόσφυξ», ὁμοῦ μετὰ Μαρίας τῆς Μητρὸς Αὐτοῦ, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, καὶ τοῦ μνήστορος Ἰωσήφ. Εἰς τὴν ἐποχήν μας, θεωρουμένην ὡς ἐποχὴν προόδου, πολλὰ παιδία ἀναγκάζονται νὰ καταστοῦν πρόσφυγες ἀκολουθοῦντα τοὺς γονεῖς των διὰ νὰ σώσουν τὴν ζωήν των, τὴν ὁποίαν ὑποβλέπουν ποικιλώνυμοι ἐχθροί των. Τὸ γεγονὸς τοῦτο, ἀποτελεῖ ὄνειδος διὰ τὸ ἀνθρώπινον γένος. Διὸ καὶ ἐπὶ τῇ Γεννήσει τοῦ Παιδίου Ἰησοῦ, τοῦ ἀληθινοῦ λυτρωτοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν, διακηρύττομεν ἀπὸ τοῦ Ἁγιωτάτου Ἀποστολικοῦ καὶ Πατριαρχικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ὅτι αἱ κοινωνίαι πᾶσαι πρέπει νὰ ἐξασφαλίσουν τὴν ἀσφαλῆ ἀνάπτυξιν τῶν παιδίων καὶ νὰ σεβασθοῦν τὸ δικαίωμά των εἰς τὴν ζωήν, εἰς τὴν παιδείαν καὶ εἰς τὴν κανονικὴν ἀνάπτυξίν των, τὴν ὁποίαν ἠμπορεῖ νὰ ἐξασφαλίσῃ ἡ ἀνατροφὴ καὶ διαπαιδαγώγησίς των ἐντὸς τοῦ πλαισίου τῆς παραδοσιακῆς οἰκογενείας, μὲ βάσιν τὰς ἀρχὰς τῆς ἀγάπης, τῆς φιλανθρωπίας, τῆς εἰρήνης, τῆς ἀλληλεγγύης, ἀγαθῶν τὰ ὁποῖα κομίζει εἰς ἡμᾶς σήμερον ὁ δι᾿ ἡμᾶς σαρκωθεὶς Κύριος. Ὁ τεχθεὶς Σωτὴρ καλεῖ ὅλους νὰ ἀποδεχθῶμεν τὸ μήνυμα τοῦτο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι ἀληθὲς ὅτι εἰς τὴν μακρὰν ἀνθρωπίνην ἱστορίαν οἱ λαοὶ ἐπραγματοποίησαν πολλὰς μετακινήσεις καὶ ἐποικισμούς. Ἠλπίζομεν ὅμως ὅτι, μετὰ τοὺς δύο παγκοσμίους πολέμους καὶ τὰς περὶ τῆς εἰρήνης διακηρύξεις ἐκκλησιαστικῶν καὶ πολιτικῶν ἡγετῶν καὶ ὀργανισμῶν, αἱ σύγχρονοι κοινωνίαι θὰ ἠδύναντο νὰ ἐξασφαλίσουν τὴν εἰρηνικὴν διαβίωσιν τῶν ἀνθρώπων εἰς τὰς χώρας των. Ἀτυχῶς, τὰ γεγονότα διαψεύδουν τὴν ἐλπίδα, διότι μεγάλαι μᾶζαι ἀνθρώπων πρὸ τῆς ἀπειλῆς τῆς ἐξολοθρεύσεώς των ἀναγκάζονται νὰ λάβουν τὴν πικρὰν ὁδὸν τῆς προσφυγιᾶς. Ἡ διαμορφουμένη αὕτη κατάστασις, μὲ τὸ διαρκῶς ὀγκούμενον κῦμα τῶν προσφύγων, αὐξάνει τὰς εὐθύνας ἡμῶν, ὅσων ἔχομεν εἰσέτι τὴν εὐλογίαν νὰ ζῶμεν εἰρηνικῶς καὶ μὲ κάποιαν ἄνεσιν, νὰ μὴ μένωμεν ἀναίσθητοι ἐνώπιον τοῦ καθημερινοῦ δράματος χιλιάδων συνανθρώπων μας, ἀλλὰ νὰ ἐκφράσωμεν εἰς αὐτοὺς τὴν ἔμπρακτον ἀλληλεγγύην καὶ ἀγάπην μας, μὲ τὴν βεβαιότητα ὅτι κάθε εὐεργεσία πρὸς αὐτοὺς ἀποβαίνει εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ τεχθέντος καὶ σάρκα λαβόντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ὄχι ὡς βασιλεύς, ὄχι ὡς ἐξουσιαστής, ὄχι ὡς δυνάστης, ὄχι ὡς πλούσιος, ἀλλὰ ἐτέχθη ὡς γυμνὸν καὶ ἀνυπεράσπιστον Βρέφος, εἰς σμικρὸν σταῦλον, ἄνευ ἑστίας, ὅπως ζοῦν αὐτὴν τὴν στιγμὴν χιλιάδες συνανθρώπων μας, καὶ ἠναγκάσθη ἐκ τῶν πρώτων ἐτῶν τῆς ἐπιγείου ζωῆς Του νὰ ξενιτευθῇ εἰς χώραν μακράν, διὰ νὰ σωθῇ ἐκ τοῦ μίσους τοῦ Ἡρώδου. Τῶν νηπίων τῶν σημερινῶν προσφύγων, θὰ ἐλέγομεν, τὸ ἀθῷον αἷμα ἡ γῆ καὶ ἡ θάλασσα πίνουν, τοῦ δὲ Ἡρώδου ἡ ἀνασφαλὴς ψυχή «τὸ κρῖμα ἐδέξατο». Αὐτὸ τὸ τεχθὲν καὶ εἰς Αἴγυπτον πορευόμενον Θεῖον Βρέφος εἶναι ὁ πραγματικὸς ὑπερασπιστὴς τῶν σημερινῶν προσφύγων, τῶν διωκομένων ὑπὸ τῶν συγχρόνων Ἡρωδῶν. Αὐτό, τὸ Βρέφος Ἰησοῦς, ὁ Θεὸς ἡμῶν, «ἐγένετο τοῖς ἀσθενέσιν ὡς ἀσθενής» (πρβλ. Α΄ Κορ. θ΄, 22), σύμμορφον πάντων ἡμῶν, τῶν ἀδυνάτων, τῶν ἐξουθενημένων, τῶν κινδυνευόντων, τῶν προσφύγων. Ἡ συμπαράστασις καὶ ἡ βοήθεια ἡμῶν πρὸς τοὺς διωκομένους καὶ ἐκτοπιζομένους συνανθρώπους μας, ἀνεξαρτήτως φυλῆς, γένους καὶ θρησκείας, θὰ εἶναι διὰ τὸν τεχθέντα Κύριον δῶρα πολυτιμότερα τῶν δώρων τῶν μάγων, θησαυροὶ τιμιώτεροι «χρυσοῦ καὶ λιβάνου καὶ σμύρνης» (πρβλ. Ματθ. β΄, 11), πλοῦτος πνευματικὸς ἀναφαίρετος καὶ μόνιμος, ὁ ὁποῖος δὲν θὰ φθαρῇ ὅσοι αἰῶνες καὶ ἐὰν παρέλθουν, ἀλλὰ θὰ μᾶς ἀναμένῃ εἰς τὴν βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν. Ἂς προσφέρωμεν ἕκαστος ὅ,τι δυνάμεθα εἰς τὸν ἐν τῷ προσώπῳ τῶν προσφύγων ἀδελφῶν μας ὁρώμενον Κύριον. Ἂς προσφέρωμεν εἰς τὸν ἐν Βηθλεὲμ τικτόμενον σήμερον μικρὸν Χριστὸν αὐτὰ τὰ τίμια δῶρα τῆς ἀγάπης, τῆς θυσίας καὶ τῆς φιλανθρωπίας, μιμούμενοι τὴν Αὐτοῦ εὐσπλαγχνίαν, καὶ ἂς προσκυνήσωμεν Αὐτὸν μετὰ τῶν ἀγγέλων, τῶν μάγων, τῶν ἁπλοϊκῶν ποιμένων, κράζοντες τό «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. β΄, 14), σὺν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις. Ἡ χάρις καὶ τὸ πλούσιον ἔλεος τοῦ πρόσφυγος Βρέφους Ἰησοῦ εἴησαν μετὰ πάντων ὑμῶν! Χριστούγεννα ‚βιε΄ † Ὁ Κωνσταντινουπόλεως διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν ΠΗΓΗ:http://www.ec-patr.org/

Καταβασίες!

Καταβασίες Χριστουγέννων 

Χριστουγεννιάτικη συναυλία των μαθητών του Μουσικού σχολείου Καλαμάτας Καταβασίες Χριστουγέννων

Αγάπη!!!

Αυτό σημαίνει ΑΓΑΠΗ! 

Έδωσε στην κοπέλα του το νεφρό του για να ζήσει!Της έκανε και πρόταση γάμου..Μια συγκινητική ιστορία αγάπης κάνει τον γύρο του κόσμου!Ο Μπάιρον Γκάρζον έκανε τα πάντα για να σώσει την αγαπημένη του, η οποία πάσχει από το σύνδρομο Alport (μια κληρονομική διαταραχή που οφείλεται σε μεταλλάξεις γονιδίων που κωδικοποιούν πρωτεΐνες των αλυσίδων του κολλαγόνου τύπου IV. Ευθύνεται ωστόσο για το 2% των περιπτώσεων χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας τελικού σταδίου) και πριν από δυο χρόνια η κατάστασή της άρχισε να επιδεινώνεται.Η 27χρονη Ρακιέλ Γκόμεζ τον Σεπτέμβριο του 2014, άρχισε να υποβάλλεται σε αιμοκάθαρση, συνδέοντας τον εαυτό της με ένα μηχάνημα μέσω ενός σωλήνα στο στομάχι της για δέκα ώρες.

 

Η πολύωρη αυτή διαδικασία, όπως ήταν φυσικό, «τραυμάτισε» τη σχέση της με τον επί έξι χρόνια αγαπημένο της, τον 29χρονο Μπάιρον.Το ζευγάρι από το Woodside της Νέας Υόρκης, πλέον δεν μπορούσε να ταξιδεύει όπως συνήθιζε κατά το παρελθόν, μιας και η Γκόμεζ ήταν μονίμως κουρασμένη.Σύμφωνα με την Daily Mail, η κατάσταση της υγείας της ωστόσο δεν κλόνισε την αγάπη που ένιωθε για εκείνη ο 29χρονος ο οποίος σε μια συγκινητική κίνηση της έκανε πρόταση γάμου ανήμερα των Χριστουγέννων το προηγούμενο έτος. Αλλά γνώριζαν και οι δυο, πως ο μόνος τρόπος για να έχουν μια φυσιολογική ζωή, θα ήταν η μεταμόσχευση νεφρού.Η 27χρονη βρισκόταν ήδη σε λίστα αναμονής, αλλά ο μέσος όρος για μεταμόσχευση νεφρού στη Νέα Υόρκη ήταν τουλάχιστον 10 χρόνια…Ο πατέρας της, επίσης υποφέρει από νεφρική ανεπάρκεια και βρίσκεται στη λίστα εδώ και έξι χρόνια. Επιπλέον, η μητέρα και η αδελφή της νεαρής, επίσης προσφέρθηκαν για δότες, αλλά ο τύπος του αίματος δεν ήταν συμβατός. Όπως αποδείχθηκε, ο ιππότης της ήταν ο σύντροφός της.«Όταν την βλέπεις κάθε μέρα να περνά μια τέτοια δοκιμασία… Ήθελα να κάνω εξετάσεις για το αν είμαι συμβατός», λέει ο Μπάιρον.Τελικά ο 29χρονος είχε συμβατή ομάδα αίματος, και έγινε εκείνος ο δότης που θα έδινε ζωή στην λατρεμένη του.Η επέμβαση έγινε την 1η του Οκτώβρη, στο νοσοκομείο Mount Sinai ενώ ο γάμος τους έχει προγραμματιστεί για τις 3 Σεπτεμβρίου του 2016. –

ΠΗΓΗ:http://newsone.gr/

Ο Παπά Στρατής

«Η Αποστολή του Παπά Στρατή» 

 Τιμή στον άξιο Ιερέα

      Από  την ΜΚΟ ΑΠΟΣΤΟΛΗ

Όλα τα προγράμματα ανθρωπιστικής βοήθειας στους πρόσφυγες της «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» θα φέρουν το όνομα του Παπά Στρατή αναγνωρίζοντας και συνεχίζοντας το εξαιρετικά σημαντικό έργο που προσέφερε,

Το όνομα του παπα - Στρατή από τη Μυτιλήνη θα φέρουν στο εξής όλα τα προγράμματα ανθρωπιστικής βοήθειας που υλοποιεί για τους πρόσφυγες ο Φιλανθρωπικός Οργανισμός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών «ΑΠΟΣΤΟΛΗ».

Σε συνάντηση που είχε, σήμερα, ο Γενικός Διευθυντής του Οργανισμού Κωνσταντίνος Δήμτσας με την σύζυγο του Ευστρατία Δήμου και τα παιδιά του, ανακοίνωσε την αφιέρωση των προγραμμάτων ανθρωπιστικών βοηθειών για τους πρόσφυγες στον παπά-Στρατή με τον τίτλο «Η Αποστολή του Παπά Στρατή».

 

Ο Φιλανθρωπικός Οργανισμός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών επιθυμεί να τιμήσει και παράλληλα να συνεχίσει το τεράστιο έργο του εμβληματικού Ιερέα που χάθηκε πρόσφατα. Ακόμη η «Αποστολή», σε συνεργασία με την εκκλησία και τις τοπικές αρχές σκοπεύει να προχωρήσει στη δημιουργία Κοινωνικού Παντοπωλείου που θα φέρει το όνομα του Ιερέα για την στήριξη των αδύνατων οικονομικά οικογενειών και των προσφύγων.

Ο παγκοσμίως γνωστός Παπά Στρατής υπήρξε ο εμπνευστής μιας πραγματικής «Αγκαλιάς» για όλους τους ανθρώπους ασχέτως καταγωγής ή θρησκείας, η δράση της οποίας αποτελεί πραγματικό ορόσημο για το νησί της Λέσβου και ευρύτερα για το Αιγαίο εξ αιτίας της πολυσχιδούς προσφοράς της σε θέματα κοινωνικής φτώχειας και αλληλεγγύης για τους κατοίκους του Νησιού, αλλά και φροντίδας των δεκάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, οι οποίοι καταφθάνουν καθημερινά στη Λέσβο από τα μικρασιατικά παράλια.

«Οι ανθρωπιστικές αποστολές βοήθειας στους πρόσφυγες που υλοποιεί η «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» στη Σάμο στη Χίο, στη Κω και στην Λέσβο θα έχουν πλέον το όνομα του ακούραστου συνοδοιπόρου, του αληθινού φίλου και εγγυητή της αγάπης που αφιέρωσε όλη τη ζωή του στην διακονία δεκάδων χιλιάδων απελπισμένων ψυχών που αναζητούν την ελπίδα και το ξαναντάμωμα με την ζωή», τόνισε μεταξύ άλλων ο κ. Δήμτσας.

Η «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» είχε τη μεγάλη ευλογία να συνεργασθεί στενά και αποτελεσματικά με τον άξιο αυτό Iερέα, τα τελευταία οκτώ χρόνια, υλοποιώντας σε συνεργασία με την «Αγκαλιά» αλλεπάλληλες εκστρατείες ανθρωπιστικής βοήθειας με συνεχείς παρεμβάσεις, παρέχοντας τρόφιμα, φάρμακα και υγειονομικό υλικό σε άπορες, ανασφάλιστες και πολύτεκνες οικογένειες, σε ανήμπορους και εγκαταλελειμμένους ηλικιωμένους στα ορεινά της Λέσβου, σε πρόσφυγες και μετανάστες, οι οποίοι κατέφυγαν διωγμένοι και αποκαμωμένοι στο Νησί.

Στο πρόσωπο του Παπά Στρατή, η «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» βρήκε τον ακούραστο συνεργάτη, τον ιδανικό συνοδοιπόρο, έτσι σήμερα σε μια συμβολική αλλά και ουσιαστική κίνηση αναγνωρίζοντας την αμέριστη συμπαράσταση του Παπά Στρατή στον σκληρό αγώνα επιβίωσης των ανθρώπων, Ελλήνων και ξένων, η «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» αποφάσισε να αφιερώσει τη συνέχεια των εκστρατειών ανθρωπιστικής βοήθειας στους πρόσφυγες στη μνήμη του.

ΠΗΓΗ: http://www.agioritikovima.gr/

Σημειωση από τόν "ΠΑΤΜΙΟ": Ὁ ἀείμνηστος Παπᾶ Στρατῆς, εἶχε μαθητεύσει στήν  Πατμιάδα Ἐκκλησιαστική Σχολή