Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ 1821

Π.Γ.ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ,

Κ.ΧΟΛΕΒΑΣ 

 

Το Μήλο

           Ποια είναι η διατροφική αξία του μήλου

  Πλούσιο σε βιταμίνες, διαιτητικές ίνες και μεταλλικά στοιχεία

Ίσως το πιο γνωστό από τα φρούτα και άρρηκτα συνδεδεμένο με το προπατορικό αμάρτημα. Ποιος από εμάς δεν έχει γευτεί αυτό το τόσο νόστιμο φρούτο. Το μήλο είναι καρπός του δέντρου μηλιά της οικογένειας των Ροδοειδών (Rosaceae).Η μηλιά είναι το πιο διαδεδομένο οπωροφόρο παγκοσμίως, αντιπροσωπεύει το 50% των φυλλοβόλων οπωροφόρων δέντρων, με παγκόσμια ετήσια παραγωγή περί τα 60 εκατομμύρια τόνους.

Οι πιο διαδεδομένες ποικιλίες είναι η Golden Delicious και οι διάφορες κόκκινες ποικιλίες Delicious αμερικανικής προέλευσης, η Mutsu ιαπωνικής προέλευσης και η Granny Smith αυστραλιανής προέλευσης.
Η καλλιέργεια της μηλιάς στην Ελλάδα σε μορφή συστηματικών οπωρώνων εντοπίζεται κυρίως στην κεντρική και δυτική Μακεδονία, στη Θεσσαλία και στην Πελοπόννησο. Η μεγαλύτερη συγκέντρωση δέντρων μηλιάς βρίσκεται στην περιοχή του Βερμίου. Καλλιεργείται επίσης στους νομούς Ημαθίας, Πέλλας, Καστοριάς, Μαγνησίας, Λάρισας και Αρκαδίας.
H Μηλέα η οικιακή (Malus domestica), καθώς αναφέρεται, προήλθε από το είδος Μηλέα η χαμηλή ή Μηλέα η νανοφυής (Malus pumila), αλλά στην εξέλιξή της, όπως είναι παραδεχτό σήμερα, συνέβαλε το είδος Μηλέα η δασική (Malus sylvestris), καθώς και πολλά άλλα είδη. Σήμερα υπολογίζεται ότι υπάρχουν γύρω στις 7,5 χιλιάδες ποικιλίες μήλων.
Tο μήλο είναι πλούσιο σε βιταμίνες, διαιτητικές ίνες, μεταλλικά στοιχεία. Περιέχει ασβέστιο, φώσφορο, σίδηρο, κάλιο, βιταμίνη C, βιταμίνη A, φολικό οξύ, βιοτίνη, μηλικό οξύ. Βοηθά στην πέψη καθώς και στην καύση του λίπους. Έχοντας πολύ λίγες θερμίδες βοηθά τον οργανισμό να διατηρηθεί υγιής. Είναι καλό να καταναλώνεται μετά από κάποιο γεύμα γιατί έχοντας πολύτιμες θρεπτικές ουσίες βοηθά στο μεταβολισμό του οργανισμού και την γρηγορότερη πέψη.
Θρεπτική Ανάλυση μήλου στα 100 γρ.
Θερμίδες 58 kcalΛιπαρά 0,6 γρ.

Υδατάνθρακες 14,5 γρ.
Πρωτεΐνες 0,2 γρ.
Νάτριο 84,4 mg
Ασβέστιο 7 mg
Σίδηρος 0,3 mg
Φώσφορο 10 mg
Κάλιο 1 mg
Νερό 110 γρ.

Πρέπει να τρώγεται με τη φλούδα, αφού προηγουμένως έχει πλυθεί πολύ καλά. H φλούδα του μήλου περιέχει πολλές βιταμίνες και αδιάλυτες ίνες, οι οποίες βοηθούν στην καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος. Eνα ή περισσότερα μήλα την ημέρα μπορούν να προστατεύσουν από τη νόσο Aλτσχάιμερ. Eρευνητές βρήκαν ότι η χημική ουσία κερσετίνη που είναι άφθονη στα μήλα, έχει ισχυρή αντιοξειδωτική δράση σε κύτταρα του εγκεφάλου. Iσχυρότερη και από αυτήν της βιταμίνης C. Eτσι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κατανάλωση φρέσκων μήλων με τη φλούδα τους μπορεί να είναι μία από τις καλύτερες διατροφικές επιλογές για την πρόληψη της νόσου. Η κερσετίνη είναι ένα αντιοξειδωτικό, της οικογένειας των φλαβονοειδών και πιο συγκεκριμένα των φλαβονολών.
Προτιμήστε τα σκληρά, σφιχτά με καλό χρώμα και αυτά που δεν έχουν χτυπήματα, με καθαρή μυρωδιά. Να δείχνουν οπωσδήποτε καθαρά, συμπαγή, λαμπερά. Aποφεύγετε να τα αφήνετε για πολύ καιρό έξω από το ψυγείο, γιατί θα μαραθούν και η φλούδα τους θα ζαρώσει. Προτιμήστε ελληνικές ποικιλίες. Απαραίτητο, όμως, κρίνεται το προσεκτικό πλύσιμό τους με άφθονο νερό. Προτιμήστε τα κόκκινα μήλα καθώς είναι πλουσιότερα σε αντιοξειδωτικές ουσίες. Aν δεν θέλετε να τα βάλετε στο ψυγείο, διαλέξετε ένα δροσερό μέρος. Kαλό είναι να μην αγοράζουμε μεγάλες ποσότητες, ώστε να καταναλώνονται άμεσα. Tα καθαρισμένα μήλα ύστερα από λίγα λεπτά παίρνουν ένα καφετί χρώμα, το οποίο είναι αποτέλεσμα του ενζυμικού μαυρίσματος. Για να διατηρήσουν το φυσικό τους χρώμα μπορείτε να τα ραντίσετε με χυμό λεμονιού. Aν πρόκειται να τα μαγειρέψετε, κόψτε τα σε χοντρά κομμάτια γιατί διαλύονται εύκολα.
Απολαύστε αυτό το τόσο γνώριμο φρούτο είτε μόνο του, είτε σαν συστατικό σε φρουτοσαλάτα ή και σε κανονική σαλάτα. Συνιστάται, να το καταναλώνετε ολόκληρο, μαζί με τη φλούδα του, διότι στο εξωτερικό περίβλημα βρίσκονται κυρίως οι φυτικές ίνες. Ακόμα και τον χυμό του μπορούμε να γευτούμε. Επίσης αποτελεί ένα υπέροχο γλυκό με την μορφή της μηλόπιτας. Ιδανική γευστική επιλογή αποτελεί το ψημένο μήλο στο φούρνο, πασπαλισμένο με λίγη κανέλα.
Γιατί πρέπει να τρώμε ένα μήλο τουλάχιστον την ημέρα
- γιατί έχει λίγες θερμίδες (τα 100 γρ. μήλου έχουν περίπου 58 Kcal) και καθόλου λιπαρά, αποτελώντας έτσι ένα καλό ενδιάμεσο γεύμα.
- γιατί οι αδιάλυτες ίνες που περιέχονται σ’ αυτό, βοηθούν στη μείωση της «κακής» LDL – χοληστερίνης, στην βελτίωση του πεπτικού συστήματος άρα και στην καλύτερη λειτουργία του εντέρου.
- γιατί λόγω της βιταμίνης C και των ισχυρών αντιοξειδωτικών που περιέχει, θωρακίζει τον οργανισμό μας έναντι των εκφυλιστικών ασθενειών.
- γιατί οι διαλυτές ίνες που περιέχει (πηκτίνη), βοηθούν στη ρύθμιση του ζαχάρου στο αίμα, γι’ αυτό και κάνει καλό και σε όσους πάσχουν από διαβήτη.
- γιατί τα μεταλλικά στοιχεία που περιέχονται στο μήλο ενισχύουν τα οστά παρέχοντας προστασία έναντι της οστεοπόρωσης (ιδιαίτερα καλό για τις γυναίκες).
- γιατί βοηθά στην υγιεινή των δοντιών (ιδιαίτερα αν καταναλώνεται μαζί με την φλούδα αφού πλυθεί προσεκτικά), παρέχοντας προστατευτική δράση έναντι της ουλίτιδας.
ΠΗΓΗ:http://www.pentapostagma.gr/2013/03/diatrofiki-axia-tou-milou.html#ixzz2OMeT3700

«Ὁ παρακαλῶν ἡμᾶς...

....ἐν πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν»

(Β΄Κορ. Α΄1-11).

Γράφει ὁ Νῖκος  Δ.  Πάσσας

      Καθηγητής Δρ. Θ.

Καὶ ἡ ἐπιστολὴ αὐτὴ περιλαμβάνει ὅλα ἐκεῖνα τὰ χαρακτηριστικὰ τῶν κοσμικῶν ἐπιστολῶν τῆς ἐποχῆς. Ἡ προσλαλιὰ ἦταν τὸ ἀπαραίτητο στοιχεῖο βεβαιώσεως τῆς προσωπικότητας τοῦ γράφοντος, ἀλλὰ καὶ στὸ πρόσωπο ἤ τὰ πρόσωπα ποὺ ἡ ἐπιστολὴ ἀπευθυνόταν. Ἀποστολέας, λοιπόν, ὁ ἀπόστολος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ Παῦλος καὶ μνημονεύεται καὶ ὁ βοηθός του Τιμόθεος∙ ἡ ἐπιστολὴ ἀπευθύνεται στὴν Ἐκκλησία τῆς Κορίνθου καὶ σὲ ὅλους τοὺς ἁγίους χριστιανοὺς ἀδελφούς, ποὺ βρίσκονται σ’ ὁλόκληρη τὴν ἀχαїκὴ περιφέρεια. Εἶναι ἐντυπωσιακὸ τὸ γεγονὸς, ὅτι οἱ πιστοὶ τῶν πρώτων χρόνων χαρακτηρίζονται ὡς «ἅγιοι». Ὁ ἅγιος ἐν ἠθικῇ ἐννοίᾳ εἶναι ὁ ἀποχωρισμένος ἀπὸ τὴν κοινωνικὴ ἀταξία, γίνεται προσεκτικὸς στὶς ὅποιες ἐκδηλώσεις του καὶ προσπαθεῖ νὰ εὐαρεστήσει ἀνθρώπους καὶ Θεό, ὥστε νὰ ἀξιωθεῖ τῆς ἁγιότητας.

Μὲ τὶ ἄλλο θὰ μποροῦσε νὰ ἀρχίσει τὶς σκέψεις του, παρὰ μὲ τὴν εὐλογία τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ὁμολογία τοῦ δοξασμένου ὀνόματος τοῦ Πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ; Ὁ Θεός, πηγὴ τῶν πάντων καὶ χορηγὸς τῆς εὐσπλαγχνίας, τοῦ ἐλέους, καὶ τῆς συγκαταβάσεως, εἶναι συγχρόνως καὶ χορηγὸς τῆς παρηγορίας, γιὰ ὅσους ἀνθρώπους εἶναι θλιμμένοι καὶ βασανισμένοι, ἐπειδὴ ὁ ἀνθρώπινος βίος εἶναι συνεχὴς δοκιμασία μὲ θλίψεις καὶ ἀπογοητεύσεις, πόνους καὶ ὀδύνες. Οἱ ἐσωτερικὲς αὐτὲς καταστάσεις ὑπάρχουν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου καὶ τὸ ἀποδεικνύει ἡ ὁμολογία τοῦ Ψαλμωδοῦ, ὁ ὁποῖος στὴν ἀπέλπιδα κραυγή του διατυπώνει τὸ: «αἱ ὠδῖνες τοῦ βίου ἐκύκλωσάν με ἕως θανάτου».

«Ὁ παρακαλῶν ἡμᾶς ἐν πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν, εἰς τὸ δύνασθαι ἡμᾶς παρακαλεῖν τοὺς ἐν πάσῃ θλίψει διὰ τῆς παρακλήσεως ἧς παρακαλούμεθα αὐτοὶ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ». Εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος μᾶς παρηγορεῖ καὶ μᾶς γαληνεύει σὲ κάθε μας θλίψη. Ποῦ ἀλλοῦ μποροῦμε νὰ προστρέξουμε καὶ νὰ βροῦμε τὴν ἐλπίδα τῆς παρηγοριᾶς καὶ τῆς ἐσωτερικῆς γαλήνης, παρὰ μόνο στὸν χορηγὸ ὅλων τῶν πνευματικῶν δωρεῶν; Τὸ ἐντυπωσιακὸ πάντως εἶναι, ὅτι ἡ χορηγία τῆς παρηγορίας προσφέρει συγχρόνως τὴ δυνατότητα καὶ στοὺς λῆπτες νὰ ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ παρηγοροῦν τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι βρίσκονται στὴν ὅποια θλίψη καὶ δυστυχία. «Πάντα, λοιπόν, χορηγεῖ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον». Εἶναι ὁ δωρεοδότης τῶν χαρισμάτων τοῦ πνεύματος τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐνισχύει τὴ θέληση, ἐνδυναμώνει τὴν ἐλπίδα καὶ καταυγάζει τὸ φρόνημα τοῦ ἀγῶνα τῆς ζωῆς.

Ἡ ἐσωτερικὴ δομὴ τοῦ ἀνθρώπου ἔχει ἀνερμήνευτες δυνάμεις καὶ σχεδὸν ἄγνωστες σὲ πολλούς. Εἶναι μάλιστα δικαιολογημένος ὁ χαρακτηρισμὸς τοῦ ἀνθρώπου: «ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ὁ ἄγνωστος». Τὸ ἐπίθετο «ἄγνωστος», δὲν ἀναφέρεται στὴ γνώση τοῦ ἀντικειμενικοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ στὴν ἀγνωσία τοῦ ἴδιου τοῦ ὑποκειμένου. Δικαιολογημένα οἱ ἀρχαιοέλληνες στὸν Ναὸ τοῦ Ἀπόλλωνα στοὺς Δελφοὺς καὶ στὴν ἀνατολικὴ μετώπη εἶχαν θέσει τὴν περίφημη φράση  «Γνῶθι Σαὐτόν». Ἦταν ἡ παραγγελία τοῦ αὐτοελέγχου τοῦ ὅποιου προσκυνητῆ, ὥστε νὰ γνωρίσει τὸν ἑαυτό του. Στὴν ἐποχή μας, δυστυχῶς, ἔχουμε καταντήσει φυγάδες τοῦ ἑαυτοῦ μας, προσέχουμε τὴν ἐξωτερικη μας ἄποψη, ἀλλὰ ποτὲ τὴν ἐσωτερική μας ὀμορφιὰ καὶ ἰσορροπία.

Ὁ μοναχὸς στὴ μοναξιά του καὶ στὴν ἀπόλυτη σιγή, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ὑποσχέσεις κατὰ τὴ μοναχική του «κουρά», καλλιεργεῖ μὲ πάθος τὴν προσοχή, γιατὶ μ’ αὐτὴν ἀνοίγει τοὺς πνευματικοὺς του ὁρίζοντες νὰ ἐπιτύχει τὴ θέωση, τὴ δυνατότητα μυστικῆς θέας τοῦ ἀθέατου, ἐπειδὴ ὁ Θεὸς παραμένει ἀθέατος καὶ ἀπροσπέλαστος. Μὲ τὴν προσοχὴ ἐπιτυγχάνεται ἡ μυστικὴ προσέγγιση τῆς ἡχυχαστικῆς κινήσεως τῶν ἁγιορειτῶν μοναχῶν, ὅπου μὲ τὴν ἀδιάλειπτη προσευχὴ ὁ νοῦς ἀκινητοποιεῖται σταθερὰ καὶ ἀμετάκλητα στὴ μόνη ὕπαρξη τοῦ ἀθέατου Θεοῦ. Γιὰ τοὺς ὐπόλοιπους πιστοὺς ἡ προσοχὴ μεθοδεύει τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὶς κοσμικὲς φθοροποιὲς δυνάμεις, ποὺ καταβάλλουν τὸ πνεῦμα καὶ ἐνισχύουν τὸ φρόνημα τῆς σάρκας.

Ἡ παρηγορία καὶ ἡ γαλήνη, ποὺ ἐξασφαλίζονται ἀπὸ τὸν δωρεοδότη Χριστό, μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ παρηγορήσουμε κι  ἐμεῖς τοὺς συνανθρώπους μας, γιατὶ μ’ αὐτοὺς συνυπάρχουμε, ποὺ πολλὲς φορὲς καὶ μ’ αὐτοὺς συναγωνιζόμαστε στὴν πορεία τῆς ζωῆς μας. Στὴ ζωή μας ἀντιμετωπίζουμε θλίψεις, στενοχώριες καὶ παθήματα  σὰν τοῦ Χριστοῦ καὶ χάριν τοῦ Χριστοῦ. Ὅμως, στὴν ὅποια ἐκζήτηση ὀ Χριστὸς εἶναι παρὼν καὶ μᾶς παρηγορεῖ, ἀντιμεταθέτοντας τὸν πόνο σὲ ἐλπίδα, τὴ θλίψη σὲ παρηγορία. Ποιὸς ὅμως κοσμικὸς θὰ μποροῦσε νὰ συνειδητοποιήσει, ὅτι οἱ θλίψεις ὁδηγοῦν στὴ δοκιμασία τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ ἀνώτερου, ὥστε νὰ ἀποτελέσουν τὴν ἀπαρχὴ τῆς δικῆς μας σωτηρίας; Τὰ παθήματα μᾶς παρέχουν τὴ δύναμη τῆς ὑπομονῆς, ὥστε νὰ καταντοῦμε ἄξιοι μαθητὲς καὶ ἀγωνιστὲς Ἐκείνου, ὁ ὁποῖος ἔπαθε γιὰ μᾶς τὰ πάντα καὶ μᾶς δώρισε τὴν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως.

Ὁ Παῦλος στὴ συνέχεια ἀπευθύνεται στοὺς παραλῆπτες του, προσπαθώντας νὰ τοὺς διαβεβαιώσει, ὅτι διακατέχεται ἀπὸ σταθερὴ καὶ ἀδιάψευστη ἐλπίδα σχετικὰ μὲ τὴ συμμετοχὴ στὶς θλίψεις καὶ στὶς κακοπάθειες. Προσπαθεῖ νὰ παραλληλίσει τὶς δικές του θλίψεις μὲ ἐκεῖνες τῶν Κορινθίων γιὰ νὰ δώσει ἔμφαση σ’ αὐτὰ ποὺ παρακάτω θὰ ἀναφέρει. Τοὺς εἰσάγει ἀργά, ἀλλὰ σταθερὰ στὸ ζήτημα τῶν ψευδοδιδασκάλων, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸ φανατισμὸ καὶ τὴν ἀποκλειστικότητα τοῦ ἀντιτριαδικοῦ μονοθεїσμοῦ τους προσπαθοῦσαν νὰ μειώσουν τὸ κῦρος τῆς ἀποστολῆς τοῦ Παύλου. Κακοπαθεῖ ὁ Παῦλος καὶ ἡ ψυχή του συνέχεται ἀπὸ συναισθήματα θλίψεως, γιατὶ τὰ πνευματικά του παιδιὰ εἶναι ἀνυπεράσπιστα στὶς διαθέσεις τῶν ὕπουλων ψευδοδιδασκάλων.

Τὸ θέατρο τῆς Ἐφέσου, ὅπου καὶ ἡ διαμαρτυρία

τοῦ ἀγαλματοποιοῦ Δημητρίου

    Ὁ Παῦλος ἀκόμη ἐξομολογεῖται τὴν ὅλη κατάσταση ποὺ ἔζησε στὴν Ἀσία. «ταλαιπωρηθήκαμε πάρα πολὺ καὶ πάνω μας ἔπεσε μεγάλο βάρος θλίψεων καὶ δοκιμασιῶν, ὥστε νὰ χάσουμε κάθε ἐλπίδα καὶ γι’ αὐτὴν ἀκόμη τὴ ζωή μας». Ἡ μαρτυρία αὐτὴ διαπιστώνεται ἀπὸ τὸ βιβλίο τῶν Πράξεων στὸ κεφ. 19^ο.. Ἐκεῖ ὀ Λουκᾶς μᾶς ἀποκαλύπτει τὴ δοκιμασία ποὺ ἔζησε ὁ Παῦλος στὴ  μεγάλη πόλη τῶν Ἐφεσίων. Πιὸ συγκεκριμένα: «Στὸν χρόνο ἐκεῖνο ἔγινε μεγάλη ἀναταραχὴ γιὰ τὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας ποὺ εἶχε ἀποκαλύψει ὁ Χριστός. Κάποιος, ὀνόμα τι Δημήτριος, ὁ ὁποῖος κατασκεύαζε μικρογραφίες τοῦ ναοῦ τῆς Ἀρτέμιδας, καὶ ἔδινε ἐπικερδῆ ἐργασία στοὺς τεχνίτες τοὺς μάζεψε ὅλους καὶ τοὺς εἶπε:  γνωρίζετε πολὺ καλά, ὅτι ἀπὸ τὸ ἐπάγγελμά μας αὐτὸ προέρχεται τὸ πλούσιο εἰσόδημά μας. Βλέπετε ὅλοι καὶ ἀκοῦτε, ὅτι πολὺ πλῆθος ὄχι μόνο τῆς Ἐφέσου, ἀλλὰ σχεδὸν ὅλης τῆς Ἀσίας, αὐτὸς ὁ Παῦλος τὸ ἔπεισε καὶ τὸ ἀπομάκρυνε ἀπὸ τὴ θρησκεία μας, λέγοντας ὅτι οἱ θεοὶ ποὺ κατασκευάζονται ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἀνθρώπων δὲν εἶναι ἀληθινοί θεοί. Κινδυνεύει, λοιπόν, καὶ τὸ ἐπάγγελμά μας νὰ σβήσει καὶ τὸ ὄνομα τῆς μεγάλης θεᾶς νὰ ξεχαστεῖ. Τὰ λόγια αὐτὰ προκάλεσαν θυμὸ στοὺς συγκεντρωμένους καὶ φώναζαν: «Εἶναι μεγάλη ἡ θεὰ Ἄρτεμις τῶν Ἐφεσίων». Ἄρχισαν ταραχὲς καὶ ὄρμησαν στὸ θέατρο, ὅπου καὶ συνέλαβαν τοὺς δύο Μακεδόνες, Γάїο καὶ Ἀρίσταρχο, ποὺ ἦταν συνεργάτες καὶ συνοδοιπόροι τοῦ Παύλου. Ὁ Παῦλος θέλησε νὰ ἐμφανισθεῖ στὸ θέατρο, ἀλλὰ οἱ μαθητὲς του δὲν τὸν ἄφησαν, γιατὶ θὰ ἐξέθετε τὸν ἑαυτό του σὲ μεγάλο κίνδυνο».

Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀναφορὰ τῆς φράσεως «ὑπὲρ τῆς θλίψεως ἡμῶν τῆς γενομένης ἡμῖν ἐν τῇ Ἀσίᾳ». Ὅλα αὐτά, ὁμολογεῖ ὁ Παῦλος στοὺς Κορινθίους, ἔγιναν αἰτία ὥστε καὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι νὰ πάρουμε σὰν ἀπάντηση ἀπὸ τὰ γεγονότα τὴν πληροφορία καὶ τὴ βεβαιότητα, ὅτι πρόκειται νὰ πεθάνουμε. Ὁ θάνατος εἶναι τὸ τέρμα τῆς ἐπίγειας παρουσίας τοῦ ὑποκειμένου, χωρὶς νὰ ἀφανίζεται ἡ προσωπικότητα, γιατὶ ἀνοίγεται ἡ μεταθανάτια περίοδος μέχρι τῆς ἐλεύσεως τῆς δευτέρας παρουσίας τοῦ Χριστοῦ.   Ὁ κίνδυνος τοῦ θανάτου ἐνισχύει τὸ συναίσθημα τοῦ φόβου καὶ ὁ Κύριος ἐπέτρεψε σὲ μᾶς τοὺς θανάσιμους κινδύνους, ὥστε νὰ μὴν ἔχουμε πεποίθηση στὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ στὸν ἴδιο τὸν Θεό, ὁ ὁποῖος ἀνασταίνει τοὺς νεκρούς. Αὐτὸς εἶναι ἡ ἀνάσταση καὶ ἡ ζωή.

Ὁ Παῦλος συνειδητοποίησε ἐκ τῶν ὑστέρων, ὅτι ἡ ἀποχή του ἀπὸ τὸ συλλαλητήριο τοῦ θεάτρου τῶν μικροτεχνιτῶν τῆς Ἐφέσου, ποὺ διαφορετικὰ θὰ ἦταν βέβαιος θάνατος, ἦταν δάκτυλος τοῦ Θεοῦ ποὺ τὸν γλύτωσε ἀπὸ τὸν κίνδυνο τοῦ θανάτου. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ἐναποθέτει τὶς ἐλπίδες του σ’Αὐτόν. Ἀπ’ Αὐτὸν προσδο- κᾶ τὸ πᾶν καὶ σ’Αὐτὸν προσβλέπει, ὅπως τὸ ἡλιοτρόπιο κινεῖ τὸ κεφάλι του στὸν δίσκο τοῦ ἡλίου. Ἐλπίζει ὁ πιστὸς στὴν προστασία τοῦ Θεοῦ καὶ πιστεύει στὴ σωτηρία ἀπὸ τοὺς πολυποίκιλους κινδύνους τῆς ζωῆς. Μεγάλη ἐπίσης εἶναι ἡ γέφυρα τῆς προσευχῆς τῶν πιστῶν κατὰ τὶς λατρευτικὲς συνάξεις, γιατὶ κατά τὴ μαρτυρία τοῦ Ἰακώβου: «πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη».(5,15).

Ὁ Παῦλος αἰσθανόταν τὴν ἐνίσχυση ἀπὸ τὶς προσευχὲς τῶν πιστῶν καὶ γι’ αὐτὸ ὁμολογεῖ: «συνυπουργούντων καὶ ὑμῶν ὑπὲρ ἡμῶν τῇ δεήσει». Ἡ παράκληση, ποὺ πολλὲς φορὲς λέμε σὲ πνευματικοὺς ἀνθρώπους: «εὔχεσθε ὑπὲρ ἡμῶν», ἔχει ἀκριβῶς τὴν ἴδια σημασία καὶ ἀποτελεῖ τὴν μετατροπὴ τῶν εὐχῶν σὲ δῶρο τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ προστατευτικὴ ἀσπίδα περιφρουρήσεως τῆς ζωῆς μας ἀπὸ τοὺς κινδύνους. Ἡ δέηση τοῦ δικαίου, ὅταν ἐνεργεῖται ἀπὸ καθαρότητα καρδιᾶς καὶ ψυχῆς ἔχει ἀποτελέσματα ἐκπληκτικά. Τὸ γνωρίζουν οἱ πνευματικοὶ ἄνθρωποι καὶ πολλὲς φορὲς παρακαλοῦν καὶ τοὺς κοσμικοὺς ἀνθρώπους νὰ παρακαλοῦν γι’ αὐτοὺς στὶς προσευχές τους.  Ὁ Παῦλος ἐκφράζεται καθαρὰ καὶ ὁμολογεῖ: «Ἵνα ἐκ πολλῶν προσώπων τὸ εἰς ἡμᾶς χάρισμα διὰ πολλῶν εὐχαριστηθῇ ὑπὲρ ἡμῶν». Ἡ περιφρούρηση τῆς ζωῆς μας ἀπὸ τοὺς κινδύνους, νὰ ὁμολογηθεῖ καὶ νὰ ἀναγνωρισθεῖ ὡς δωρεὰ τοῦ Θεοῦ ἀπὸ πολλὰ πρόσωπα. Μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο νὰ ἀναπεμφθεῖ μὲ πολλοὺς τρόπους θερμὴ εὐχαριστία πρὸς τὸν Κύριο γιὰ μᾶς.

 Ὁ Χριστὸς πρὸς τὸ Πάθος   Δομήνικος Θεοτοκόπουλος

 ΣΗΜΕΪΩΣΗ: Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Νικόλαο Πάσσα, δρ. Θεολογίας, για την αποστολή του ανωτέρω. "Ο Πάτμιος"

Ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1821

Ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1821 καὶ ὁ ρόλος τῆς Ἐκκλησίας

Τοῦ Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου
Τὸν τελευταῖο καιρὸ ἀναθεωρητὲς τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας προσπαθοῦν νὰ ἀλλάξουν τὰ ἱστορικὰ δεδομένα, παρουσιάζοντας καινοφανεῖς ἀπόψεις γιὰ νὰ ἀνατρέψουν τὴν ἱστορική ἀλήθεια. Στόχος τους, νὰ ξαναγράψουν τὴν Ἱστορία ὑπὸ τὸ πρίσμα μίας κατευθυνόμενης, δῆθεν «προοδευτικῆς» ἰδεολογίας, μὲ ἐπικάλυμμα τὴν «ἐπιστημονικὴ τεκμηρίωση» ἀπὸ θολὲς πηγές. Μειώνουν τὸν ρόλο τῆς Ἐκκλησίας στὴν Ἐπανάσταση τοῦ '21, σπιλώνουν ἀγωνιστὲς (Κολοκοτρώνης) καὶ τονίζουν ὅτι «ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία ἦταν ἀντίθετη στὴνἘπανάσταση καὶ τοὺς ἐλάχιστους ἀνώτερους κληρικοὺς ποὺ ἐλάμβαναν μέρος ὁ Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ ἀπειλοῦσε ὅτι θὰ ἀφορίσει». Ἀποτελοῦν ὅμως αὐτὰ πραγματικὴ ἀντίθεση τῆς Ἐκκλησίας πρὸς τὴν Ἐπανάσταση τοῦ ’21;
Τὴν ἀπάντηση στοὺς κατευθυνόμενους ἱστορικοὺς δίνει, μέσα ἀπ' τὰ γραπτά του, ὁ πιὸ ἁρμόδιος ἀπ’ὅλους, ὁ ἀκαδημαϊκὸς - ἱστορικὸς Κωνσταντῖνος Δεσποτόπουλος:
«Εἶναι, φρονῶ, ἱστορικὰ ἐπιπόλαιη μία τέτοια γνώμη. Ἀγνοεῖται ἀπὸ τοὺς φορεῖς της ὅτι ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας ἦταν νὰ σώσει ζωὲς Ἑλλήνων καὶ ὅτι μὲ τὴν ἔναρξη τῆς Ἐπανάστασης τὸ μέγα πλῆθος τῶν Ἑλλήνων, κατοίκων ἐκτεταμένων περιοχῶν τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, βρέθηκαν αὐτομάτως σὲ κατάσταση ὁμηρείας. Καὶ συνεχίζει ὁ Κ. Δεσποτόπουλος, ἀποστομώνοντας τοὺς διαστρεβλωτές τῆς Ἱστορίας: «Ἐκινδύνευσε τότε νὰ ἐξολοθρευθεῖ μέγα πλῆθος Ἑλλήνων καὶ οἱ ἄντρες τῆς Φιλικῆς Ἐταιρείας νὰ καταστοῦν....

 ὀλετῆρες τοῦ Γένους. Ὁ Σουλτάνος, ἔξαλλος, ὅταν ἔμαθε τὴν Ἐπανάσταση, ὑπέγραψε διάταγμα ἐξοντωτικὸ τῶν Ἑλλήνων τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας.
Χρειαζόταν, ὅμως, νὰ τὸ προσυπογράψει καὶ ὁ θρησκευτικὸς τῶν Τούρκων ἡγέτης. Καὶ ὁ τότε κάτοχος τοῦ ἀξιώματος αὐτοῦ Χατζὴ Χαλὶλ ἐφέντης, ἀνὴρ φιλάνθρωπος, ἀρνήθηκε νὰ τὸ προσυπογράψει μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι δὲν ἐπιτρέπει τὸ Κοράνι σφαγὴ ἀθώων καὶ μυστικὰ διαμήνυσε πρὸς τὸν Πατριάρχη νὰ τὸν ἐνισχύσει πρὸς τὴ σωστικὴ ἄρνησή του.
«Γιὰ νὰ σωθοῦν οἱ Ἕλληνες, ὁ μόνος τρόπος ἦταν ὁ θρησκευτικός τους ἡγέτης, ὁ Πατριάρχης, νὰ ἀποκηρύξει τὴν Ἐπανάσταση. Καὶ ἀνήκει τιμὴ καὶ δόξα στὸν Πατριάρχη Γρηγόριο τὸν Ε΄ γιὰ τὴ σωστικὴ τοῦ ὑπόδουλου Γένους ἀπόφασή του νὰ προβεῖ σὲ ἀποκήρυξη τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821. Καὶ ἀλίμονο γιὰ τὸ γένος τῶν Ἑλλήνων, ἂν δὲν τὸ ἔκανε. Ἐξάλλου, ἐπισημαίνουμε ὅτι ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ἐπαναστάσεως, Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης, εἶχε διαμηνύσει ἀπὸ τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1821 πρὸς τὸν Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ὅτι ἐνδέχεται ὁ Πατριάρχης νὰ προβεῖ σὲ ἀποκήρυξη τῆς Ἐπαναστάσεως, γιὰ νὰ προστατεύσει τοὺς Ἕλληνες τῶν μὴ ἐπαναστατημένων περιοχῶν, καὶ ἡ ἀποκήρυξη αὐτὴ δὲν θὰ ἐκφράζει τὸ πραγματικὸ φρόνημά του (σ.σ.: αὐτὸ τὸ στοιχεῖο, οἱ... προοδευτικοὶ κατευθυνόμενοι ἱστορικοὶ σκοπίμως τὸ ἀποσιωποῦν!). Δυὸ ἄντρες ὑπῆρξαν τότε σωτῆρες τοῦ ἔθνους. Ὁ Ἐθνομάρτυρας Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄καὶ ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας, ὁ ὁποῖος ἔσωσε τὴν Ἐπανάσταση μὲ τὴ διπλωματικὴ δεξιοτεχνία του, καθὼς ἐπέτυχε στὸ Λάιμπαχ νὰ ματαιώσει ἀπόφαση τῶν ἐκεῖ συγκεντρωμένων ἀρχηγῶν τῶν Μεγάλων τότε Δυνάμεων γιὰ ἐπέμβαση τοῦ ἀντεπαναστατικοῦ συνασπισμοῦ τῶν ἐναντίον τοῦ ἐθνικοαπελευθερωτικοῦ ἀγώνα τῶν Ἑλλήνων καί, μάλιστα, γιὰ νὰ ἐπιτύχει τὴ ματαίωση αὐτή, ἐδέησε νὰ συντάξει ὁ ἴδιος ἀποκήρυξη τοῦ Ἀλεξάνδρου Ὑψηλάντη ὡς Ἀρχηγοῦ τῆς Ἐπαναστάσεως τῶν Ἑλλήνων...
Δυὸ «ἀποκηρύξεις», λοιπόν, συνέβαλαν κρίσιμα γιὰ τὴν περίσωση τὸ 1821 τοῦ Γένους τῶνἙλλήνων καὶ γιὰ τὴ μὴ καταστολὴ μὲ διεθνῆ σύμπραξη τῆς ἀπελευθερωτικῆς του Ἐπαναστάσεως. Καὶ ἀποτελεῖ σφάλμα οἰκτρὸ τῶν ἱστορικῶν ἡ γνώμη γιὰ τὶς σωτήριες αὐτὲς «ἀποκηρύξεις» ὅτι ἐνέχουν ἀντίθεση τῶν αὐτουργῶν τους πρὸς τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση.

Περιοδικό ΕΡΩ, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2013/03/1821_22.html#more

Τα Κρεμμύδια

Κρεμμύδια /Μαγιονέζα/Πατάτες 

Πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα.

Το 1919, όταν η γρίπη σκότωσε 40 εκατομμύρια ανθρώπους, δεν υπήρχε αυτή η γιατρός που επισκέφθηκε πολλούς αγρότες να δει αν θα μπορούσε να τους βοηθήσει για να καταπολεμήσουν τη γρίπη.

Πολλοί από τους γεωργούς και τις οικογένειές  τους είχαν προσβληθεί, και πολλοί έχασαν τη ζωή τους.

Η γιατρός πήγε μετά από αυτό σε έναν αγρότη και προς έκπληξή της, όλοι ήταν πολύ υγιείς. Όταν η γιατρός ρώτησε τι διαφορετικό κάνει ο γεωργός,

η γυναίκα του απάντησε, ότι είχε τοποθετήσει μια φλούδα κρεμμυδιού σε ένα πιάτο στα δωμάτια του σπιτιού, (ίσως μόνο στα δύο πίσω δωμάτια τότε). Η γιατρός που δεν μπορούσε να το πιστέψει, ρώτησε αν θα μπορούσε να έχει ένα από τα κρεμμύδια για να το τοποθετήσει κάτω από το μικροσκόπιο. Της έδωσε ένα και όταν το τοποθέτησε κάτω από το μικροσκόπιο, βρήκε τον ιό μέσα στο κρεμμύδι. Ήταν φανερό, ότι είχε απορροφήσει τα βακτήρια το κρεμμύδι, γι’ αυτό η οικογένεια ήταν υγιής.

 Τώρα, έχω ακούσει αυτή την ιστορία από τη κομμώτριά μου στην Αριζόνα. Είπε ότι πολλά χρόνια πριν, πολλοί από τους υπαλλήλους της, έρχονταν πεσμένοι  κάτω με τη γρίπη και έτσι κόλλησαν πολλοί και από τους πελάτες της. Την επόμενη χρονιά έβαλε πολλά μπωλ με κρεμμύδια γύρω στο κατάστημά της. Προς έκπληξή της, κανένας από το προσωπικό της δεν αρρώστησε. Έπρεπε να εργάζονται άλλωστε…

 Δοκιμάστε το και δείτε τι συμβαίνει. Το κάναμε πέρυσι και ποτέ δεν αρπάξαμε τη γρίπη.

Τώρα υπάρχει ένα Υ.Γ. εδώ:

 Το έστειλα σε μία φίλη μου στο Όρεγκον, η οποία  τακτικά, μοιράζει σε μένα  υλικά σχετικά με θέματα υγείας.

 Απάντησε μ’ αυτό, σαν την πιο ενδιαφέρουσα εμπειρία για τα κρεμμύδια:

«Ευχαριστώ για την υπενθύμιση. Δεν ξέρω για την ιστορία με τους αγρότες .... Αλλά,  γνωρίζω,  ότι προσβλήθηκα από  πνευμονία και είναι περιττό να πω ότι ήμουν  πολύ άρρωστη ... Διάβασα σ’ ένα άρθρο, που έγραφε να κόψει κανείς  τα δύο άκρα από ένα κρεμμύδι, να βάλει το κρεμμύδι σε μία άδεια κανάτα και να τοποθετήσει την κανάτα, δίπλα στο άρρωστο ασθενή τη νύχτα. Ανέφερε ότι το πρωί, το κρεμμύδι θα είναι μαύρο από τα μικρόβια .... Αρκετά σίγουρα, ακριβώς έτσι συνέβη.... Το κρεμμύδι ήταν ένα χάλι, κι εγώ, άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα. 

Ένα άλλο πράγμα που διάβασα στο άρθρο του ήταν ότι τα κρεμμύδια και το σκόρδο όταν τοποθετούνταν γύρω από τα δωμάτια, έσωζαν πολλούς από τη μαύρη πανούκλα χρόνια πριν.

Έχουν ισχυρές αντιβακτηριακές, αντισηπτικές ιδιότητες. »

Αυτό είναι η άλλη σημείωση.

Πολλές φορές, όταν έχουμε προβλήματα στο στομάχι δεν ξέρουμε τι να φταίει.

Ίσως είναι τα κρεμμύδια που πρέπει να κατηγορήσουμε. Τα κρεμμύδια απορροφούν τα βακτήρια και αυτός είναι ο λόγος που είναι τόσο καλά στο να μας εμποδίζουν από το να αρπάξουμε τα κρυολογήματα και τη γρίπη και είναι ο λόγος που δεν πρέπει να φάμε ένα κρεμμύδι που έχει παραμείνει ανοιχτό για μια ώρα αφού έχει κοπεί!

ΑΦΗΜΕΝΑ  ΚΡΕΜΜΥΔΙΑ είναι δηλητηριώδη

Είχα το θαυμάσιο προνόμιο της περιήγησης στην εταιρεία τροφίμων Mullins Food Products, οι οποίοι φτιάχνουν μαγιονέζα.

Η  Mullins είναι μία τεράστια  εταιρεία και ανήκει σε 11 αδελφούς και αδελφές της οικογένειας  Mullins. Η φίλη μου, Jeanne, είναι η Διευθύνουσα Σύμβουλος.

Προέκυψαν ερωτήσεις σχετικά με την τροφική δηλητηρίαση, και θα ήθελα να μοιραστώ ό, τι έμαθα από έναν χημικό.

Ο τύπος που μας έκανε την περιήγησή μας ονομάζεται Ed. Είναι ένας από τους αδελφούς. Ο Ed είναι ειδικός στη χημεία και συμμετέχει στην ανάπτυξη των περισσότερων φορμουλών σάλτσας.

Έχει ακόμη αναπτύξει φόρμουλα για σάλτσα McDonald 's.

Λάβετε υπόψη ότι ο Ed είναι ένα θαύμα της χημείας τροφίμων. Κατά τη διάρκεια της περιήγησης, κάποιος ρώτησε αν πραγματικά χρειάζεται να ανησυχούμε  για τη μαγιονέζα. Οι άνθρωποι πάντα ανησυχούν ότι θα χαλάσει η μαγιονέζα. Η απάντηση του Ed θα σας εκπλήξει. Ο Ed είπε ότι όλες οι εμπορικά κατασκευασμένες μαγιονέζες, είναι ασφαλείς.

«Δεν χρειάζεται καν να είναι στο ψυγείο. Όχι ότι θα πάθουν κάτι στο ψυγείο αλλά δεν είναι πραγματικά απαραίτητο.» Εξήγησε, ότι το pH σε μια μαγιονέζα, ορίζεται ως ένα σημείο, όπου τα βακτήρια δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν σε αυτό το περιβάλλον.

Στη συνέχεια μίλησε για το γραφικό απαραίτητο πικ-νικ, με το μπωλ της  πατατοσαλάτας τοποθετημένο στο τραπέζι, και πώς ο καθένας κατηγορεί τη μαγιονέζα, όταν κάποιος αρρωστήσει.

Ο Ed λέει ότι όταν αναφέρεται τροφική δηλητηρίαση, το πρώτο πράγμα που οι επαγγελματίες αναζητάμε, είναι πότε το «θύμα» τελευταία φορά έφαγε ΚΡΕΜΜΥΔΙΑ και πώς τα εν λόγω κρεμμύδια ήρθαν

στην πατατοσαλάτα. Ο Ed λέει ότι δεν είναι η μαγιονέζα (εφ 'όσον

δεν είναι σπιτικιά μαγιονέζα) που χαλάει στην ύπαιθρο. Είναι ίσως τα κρεμμύδια, και αν δεν είναι  τα κρεμμύδια, είναι οι ΠΑΤΑΤΕΣ!!!

Εξήγησε, ότι τα κρεμμύδια είναι ένας τεράστιος μαγνήτης για τα βακτήρια, ιδιαίτερα, τα άψητα κρεμμύδια. ΠΟΤΕ δεν θα πρέπει να κρατήσετε ένα κρεμμύδι κομμένο .. Λέει, ότι δεν είναι επίσης ασφαλές, να το τοποθετήσουμε σε μία σακούλα με «κλείσιμο-φερμουάρ» και να το βάζουμε στο ψυγείο.

Είναι ήδη αρκετά μολυσμένο, και μόνο με το να κοπεί και να παραμείνει έξω για λίγο, οπότε,  μπορεί να αποτελέσει κίνδυνο για εσάς (και προσέξτε διπλά για εκείνα τα κρεμμύδια που προορίζονται για τα χοτ-ντογκς  στα πάρκα του μπέιζμπωλ!)  Ο Ed λέει, ότι αν πάρετε το εναπομείναν κρεμμύδι και το μαγειρέψετε, σαν τρελός, εσείς πιθανώς να είστε εντάξει, αλλά αν βάλετε στο σάντουίτς σας φέτα από κομμένο εναπομείναν κρεμμύδι τότε πάτε σίγουρα ζητώντας φασαρίες.

Τόσο τα κρεμμύδια όσο και το υγρό της πατάτας σε μία πατατοσαλάτα, θα προσελκύσουν και θα αναπτύξουν βακτήρια, θα άρχιζαν ακόμη και να καταρρέουν,  ταχύτερα από ό,τι οποιαδήποτε εμπορική μαγιονέζα.

Επίσης, τα σκυλιά δεν πρέπει ποτέ να τρώνε κρεμμύδια.  Το στομάχι τους δεν μπορεί να μεταβολίσει τα κρεμμύδια.

Να θυμάστε, ότι είναι επικίνδυνο να κοπεί ένα κρεμμύδι και να προσπαθήστε να το χρησιμοποιήσετε για να μαγειρέψετε την επόμενη μέρα. Καθίσταται εξαιρετικά δηλητηριώδες και ακόμα και για μία νύχτα δημιουργεί τοξικά βακτήρια που μπορούν να προκαλέσουν ανεπιθύμητες λοιμώξεις του στομάχου λόγω της περίσσειας έκκρισης  της χολής, ακόμα και τροφική δηλητηρίαση.

Παρακαλώ περάστε αυτό σε όλους που νοιάζεστε και αγαπάτε.

 Σημ.: (μεταφρασμένο από αμερικάνικο κείμενο)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Εμμανουήλ Γρυλλάκη, για την αποστολή του ανωτέρω και του υπενθυμίζουμε ότι και στο αγαπημένο του Νησί, τό "κρομμύδι"  ήταν εξαιρετικό  "φάρμακο" στις περιπτώσεις που "πριζότανε", από "πεσίματα", χέρια, πόδια και στη γρίπη το χρησιμοποιούσαμε (τώρα πια μας βρωμάει) και στο καθάρισμα των Εικόνων κλπ. "Ο Πάτμιος"

Εγκεφαλικός Θάνατος

Ομιλία του κ. Κωνσταντίνου Καρακατσάνη καθηγητού Πυρηνικής Ιατρικής

 για την δωρεά οργάνων και τον εγκεφαλικό θάνατο

  Παρακαλούμε, ανοίξτε 

την παρακάτω ιστοσελίδα

http://www.impantokratoros.gr/44E5C218.el.aspx

Η χοληστερίνη

Ποια σαρακοστιανά ανεβάζουν

 τη χοληστερίνη

Βρισκόμαστε προς την αρχή της σαρακοστής όπου ο περισσότερος κόσμος ξεκινάει νηστεία, ή σκοπεύει να αρχίσει νηστεία την Μεγάλη Εβδομάδα.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αλλάζουν οι διατροφικές μας συνήθειες βγάζοντας τα ζωικά προϊόντα από το καθημερινό διαιτολόγιο και αντικαθιστώντας τα με όσπρια, λαχανικά και θαλασσινά.

Αυτή η αλλαγή στις διατροφικές συνήθειες έχει σαν αποτέλεσμα να επηρεαστεί η υγεία μας άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά.

Στο επιστημονικό άρθρο που θα διαβάσετε θα ενημερωθείτε ποια σαρακοστιανά περιέχουν χοληστερίνη και ποιες ομάδες ανθρώπων θα πρέπει να τρώνε με μέτρο. 

Στην οικογένεια των θαλασσινών, συμπεριλαμβάνονται τα οστρακοειδή(αστακός, γαρίδα, καραβίδα, μύδια, στρείδια) και τα μαλάκια(καλαμάρι, χταπόδι, σουπιά).

Κατά καιρούς έχουν κατηγορηθεί για τα μεγάλα ποσά διαιτητικής χοληστερόλης που περιέχουν και ότι δεν θα πρέπει να καταναλώνονται από άτομα που πάσχουν από δυσλιπιδαιμίες (αυξημένη χοληστερόλη, LDL , τριγλυκερίδια) καθώς και από άτομα με καρδιαγγειακά νοσήματα. Ύστερα από πολυάριθμες έρευνες αποδείχτηκε πως η κύρια αιτία αύξησης της χοληστερόλης του πλάσματος από διαιτητικούς παράγοντες είναι η συγκέντρωση των τροφίμων σε κορεσμένο λίπος(κρέας, γαλακτοκομικά πλήρη σε λιπαρά) αλλά και των τρανς λιπαρών(επεξεργασμένα τρόφιμα, σφολιάτες, μαργαρίνη) και όχι η συγκέντρωση τους αμιγώς σε χοληστερόλη.
Συνεπώς, ενώ τα θαλασσινά περιέχουν όντως μεγάλα ποσά χοληστερόλης, η κατανάλωσή τους δεν φαίνεται να επηρεάζει τη χοληστερόλη του αίματος, καθώς είναι φτωχά σε κορεσμένα λιπαρά. Με τον τρόπο αυτό απενεχοποιούνται εν μερη τα θαλασσινά αφού τα λιπαρά που περιέχονται σε όλα τα θαλασσινά τρόφιμα είναι κυρίως μονοακόρεστα (όπως στο ελαιόλαδο) και πολύακόρεστα (ω3-ω6) που ως γνωστόν έχουν αγγειοπροστατευτική δράση αλλά συντελούν και στην μείωση της ολικής χοληστερόλης ενώ η συγκέντρωση τους σε λιπαρά είναι πολύ μικρή και σε κορεσμένο λίπος μηδαμινή.
Συγκεκριμένα το χταπόδι , τα στρείδια και το καβούρι έχουν πολύ χαμηλά ποσά χοληστερόλης ενώ τα μεγαλύτερα, τα έχουν τα καλαμάρια.
Έχει αναφερθεί σε έρευνες πως η κατανάλωση ποσοτήτων από μύδια, στρείδια και χτένια αυξάνει την χοληστερόλη σε άτομα που ήδη πάσχουν από δυσλιπιδαιμία ενώ δεν επηρεάζει το λιπιδαιμικό προφίλ σε άτομα με φυσιολογικά επίπεδα χοληστερόλης .Επίσης η μέτρια κατανάλωση από γαρίδες δεν οδηγεί σε αύξηση της χοληστερόλης ,σε αντίθεση με την κατανάλωση καλαμαριού που την αυξάνει .
Ο παρακάτω πίνακας μας δίνει πληροφορίες για την περιεκτικότητα των θαλασσινών σε χοληστερόλη ανα 100 γρ.
Πηγή : United States Department of Agriculture (USDA)
Είδος θαλασσινού(ωμό)/ Περιεκτικότητα σε χοληστερόλη σε mg
Καλαμάρια 233 mg
Γαρίδες 200 mg
Σουπιές 112 mg – Βρασμένες 350 mg
Μύδια 100 mg
Αστακός 90 mg
Στρείδια 63 mg
Χταπόδι 48 mg – Βρασμενο 100mg
Ποια τα επιθυμητά επίπεδα LDL χοληστερίνης;
                                     Επιθυμητά επίπεδα LDL χοληστερίνη
Άτομα χωρίς στεφανιαία νόσο και με 1 παράγοντα κίνδυνου 160 mg/dl
Άτομα χωρίς στεφανιαία νόσο και με 2 ή περισσότερους παράγοντες κίνδυνου <130 mg/dl
Άτομα με στεφανιαία νόσο <100 mg/d
Θα πρέπει να αναφερθεί πως όλα τα παραπάνω ισχύουν στην περίπτωση που τα συγκεκριμένα τρόφιμα μαγειρευτούν σωστά με προσοχή στο χρήση ελαιόλαδου και αλατιού .Όπως ισχύει για όλες τις τροφές, έτσι και με τα θαλασσινά όταν τηγανιστούν ή μαγειρευτούν με σάλτσες με πολλά λιπαρά έχουν πολύ περισσότερη χοληστερόλη αλλά και κορεσμένο λίπος. Θα πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας και την ποσότητα του γεύματος που θα καταναλώσουμε , η οποία δεν θα πρέπει να ξεπερνάει τα 150 gr.
Ένα επιπλέον στοιχείο που έχει να κάνει με τα θαλασσινά είναι το ότι περιέχουν και αρκετή ποσότητα νατρίου , οπότε θα είναι καλό να καταναλώνονται με προσοχή από ασθενείς με αυξημένη αρτηριακή πίεση και κυρίως να μην γίνεται ταυτόχρονη χρήση επιτραπέζιου αλατιού.
Επίσης μια άλλη κατηγορία ατόμων που θα πρέπει να είναι προσεκτικοί κατά την περίοδο της νηστείας και την αλλαγή στις διατροφικές συνήθειες τους είναι τα άτομα που πάσχουν από Σακχαρώδη Διαβήτη και ιδιαίτερα αυτοί που κάνουν χρήση ινσουλίνης ή λαμβάνουν ινσουλίνο-εκκριτικά φάρμακα (π.χ. Diamicron, Solosa). Τα φάρμακα αυτά, σε περίπτωση που ο ασθενής παραλείψει κάποιο γεύμα ή δεν τρώει ικανή ποσότητα υδατανθράκων (ζυμαρικά-ψωμί, ρύζι κλπ), μπορεί να προκαλέσουν υπογλυκαιμία. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να προηγείται συνεννόηση με τον ιατρό τους και να τροποποιείται όσο το δυνατό καταλληλότερα το φαρμακευτικό σχήμα και να δίνονται διαιτητικές συμβουλές .
Τροφές όπως , τα φρέσκα φασολάκια, ο αρακάς , τα όσπρια , τα ζυμαρικά, το ρύζι, και οι πατάτες περιέχουν μεγάλες ποσότητες υδατανθράκων επομένως η ποσότητα τους δεν μπορεί να υπερβαίνει τις ποσότητες που καθορίζονται από το ήδη υπάρχον διαιτολόγιο
Ορισμένα «λαδερά» μαγειρευτά φαγητά, όπως οι μπάμιες , το σπανάκι , οι αγγινάρες , οι μελιτζάνες έχουν πολύ χαμηλότερη περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες με αποτέλεσμα να μπορούν να καταναλωθούν σε κανονική ποσότητα μερίδας εφόσον βέβαια έχουν μαγειρευτεί, με την προβλεπόμενη από το διαιτολόγιο, ποσότητα ελαιόλαδου.
Επίσης η κατανάλωση σε φρούτα δεν πρέπει να αυξηθεί κατά την νηστεία , λόγω της περιεκτικότητας τους σε φρουκτόζη , με αποτέλεσμα να επηρεαστούν τα επίπεδα γλυκόζης του αίματος .
Τέλος μια άλλη ομάδα ατόμων που θα πρέπει να είναι προσεκτική κατά την περίοδο της νηστείας και που θα πρέπει να σκεφθεί σοβαρά εάν θα κάνει νηστεία , είναι οι ασθενείς που λαμβάνουν αντιπηκτική αγωγή .
Συγκεκριμένα, τα τρόφιμα που είναι πλούσια σε βιταμίνη Κ μπορούν να μειώσουν την αποτελεσματικότητα της αντιπηκτικής αγωγής που λαμβάνει ένας ασθενής. Αυτό συμβαίνει διότι, όσο μεγαλύτερη ποσότητα βιταμίνης Κ προσλαμβάνουμε με τα τρόφιμα, τόσο πιο μεγάλη είναι η παραγωγή παραγόντων από το συκώτι, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι πιθανότητες πήξης του αίματος και άρα θρόμβωσης του αίματος
Με τη νηστεία αυξάνεται η ποσότητα λήψεως τέτοιων τροφών (μπρόκολο, σπανάκι, σέλινο, πράσινο λάχανο, λαχανάκια Βρυξελλών, φασολάκια, μπάμιες, κολοκυθάκια, κουνουπίδι κ.τ.λ ) με αποτέλεσμα να επηρεάζεται και η πηκτικότητα του αίματος
Μετά από έρευνες οι καρδιολόγοι κατέληξαν στο συμπέρασμα , πως η νηστεία για αυτή την ομάδα ατόμων είναι απαγορευτική ,καθώς «οι απότομες αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες μπορεί να οδηγήσει σε απόφραξη των βαλβίδων της καρδιάς, υποβάλλοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους», όπως ανέφεραν οι επιστήμονες του Ελληνικού Ιδρύματος Καρδιολογίας (ΕΛΙΚΑΡ), σε συνέντευξη τύπου για το 26ο Διεθνές Συνέδριο του Ελληνικού Ιδρύματος Καρδιολογίας που πραγματοποιήθηκε από τις 28 έως 30 Απριλίου 2011.
Όλα αυτά βέβαια ακολουθώντας το χρυσό κανόνα : σωστή και ισορροπημένη διατροφή
Καλή Σαρακοστή.

ΠΗΓΗ:http://www.pentapostagma.gr/2013/03/sarakostiana-pou-anevazoun-th-xolisterini.html#ixzz2OMNbaeBX

 

Ο Θάνατος

«Ἀλλ’ἐρεῖ τις· πῶς ἐγείρονται

 οἱ νεκροί;»

(Α΄Κορ.ιε΄, 35-58)

Γράφει ὁ Νῖκος  Δ.  Πάσσας

      Καθηγητής Δρ. Θ.

Θέμα ἐνδιαφέρον καὶ ὑπαρξιακὸ ὁ θάνατος γενικὰ τοῦ ἀνθρώπου. Πρόκειται γιὰ τὸ τέλος τῆς ὑπάρξεως, τὴ διάλυση τῆς ὀντότητας, τὸν ἀφανισμὸ τοῦ προσώπου, αὐτὸ ποὺ δέχονται οἱ ὑλιστές καὶ οἱ ἄθεοι; Εἶναι μιὰ ἄποψη, τὴν ὁποία ἀκολουθοῦν οἱ ἐκτὸς τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ ἄνθρωποι, ἰδιότυποι καὶ ἠθελημένα ἀπροσάρμοστοι στὸ μεγαλεῖο τῆς ἐπιφάνειας τῶν Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ. Εἶναι μιὰ ἄρνηση τοῦ πραγματικοῦ, μιὰ ἐθελοτυφλία πεισματικὴ στὸ ὄντως ὑπαρκτὸ καὶ ἀναμφισβήτητο. Ἡ ὕπαρξη ἐμφανίζεται μὲ δυὸ ὄψεις: τὴ ζωὴ τῆς ἀναπτύξεως, τῆς προόδου, τῆς κοινωνικῆς καταξιώσεως, ἀλλὰ καὶ τὸ τέλος τῆς ὑλικῆς ὑπάρξεως καὶ τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ ὑλικοῦ ἐκεῖ ἀπ’ὅπου δημιουργήθηκε, τὴ γῆ. Ἡ γῆ ἐπιζητεῖ πάντοτε τὰ δικά της, ἀπαιτεῖ ὅ,τι τῆς ἀνήκει. Εἶναι μάλιστα χαρακτηριστικὴ ἡ φράση τοῦ τέλους τῆς ἐξόδιας ἀκολουθίας, τὴν ὁποία ἀπευθύνει ὁ ἱερέας, πρὸ τοῦ τάφου: «Τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς, ἡ οἰκουμένη καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ. Χοῦς εἶ καὶ εἰς χοῦν ἀπελεύσει».

Τὶ εἶναι ὁ θάνατος γιὰ τὸν ἄνθρωπο; Τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως τελειώνει, προβάλλοντας τὴν ἀρχὴ τῆς χριστιανικῆς πίστεως: «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος». Εἶναι ὁ καρπὸς τῆς πίστεώς μας ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Ὁ χριστιανὸς δὲν περιμένει τὴν ἀθανασία τῆς ἄυλης, σὰν τὸν προ- χριστιανικὸ ἑλληνισμό, ἀλλὰ ζεῖ τὴ ζωή του μὲ τὴν προσδοκία καὶ τὴν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς του μαζί. Προσδοκᾶ τὴ μεταμόρφωση ὅλης τῆς ζωῆς του μελλοντικά. Δὲ χαίρετε ποὺ πεθαίνει, ἀλλὰ χαίρετε ποὺ θὰ ἀναστηθεῖ ἐκ νεκρῶν. Τὸ σημεῖο αὐτὸ ἔχει ἰδιαίτερη σημασία, γιατὶ εἶναι παρεξηγημένο ἀπὸ μερικοὺς θρησκόληπτους καὶ πολλοὺς ἄθρησκους, οἱ ὁποῖοι χαρακτηρίζουν τὴν ἀνάσταση ὡς ἐφεύρημα τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων. Εἶναι μιὰ ἄρνηση στὸ μεγαλύτερο γεγονὸς τοῦ μέλλοντος τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὁλόκληρης τῆς φύσεως.

Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἑνότητα ψυχοσωματική: δὲν εἶναι μόνο ψυχὴ οὔτε μόνο σῶμα, ἀλλὰ ἑνότητα σώματος καὶ ψυχῆς. Γι’αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία δὲ χρησιμοποίησε στὸ «Σύμβολο τῆς Πίστεως» τὴν ἔκφραση «ἀνάστασις σαρκός» ἤ «ἀνάστασις ψυχῆς», ἀλλὰ «ἀνάστασις νεκρῶν», ποὺ περιλαμβάνει τὸν ὅλο ἄνθρωπο. Ἡ ἀνάσταση εἶναι ἡ ἐπιβεβαίωση τῆς τελικῆς ὁριστικῆς καὶ ἀκατάλυτης νίκης τῆς ζωῆς ἐπὶ τοῦ θανάτου. Ζωὴ εἶναι ἡ σχέση τῆς ψυχῆς μὲ τὸ σῶμα, ποὺ συγκροτεῖ τὴν ψυχοσωματικὴ ἑνότητα τοῦ ἀνθρώπου. Ὅταν διακόπτεται ἡ σχέση τῆς ψυχῆς μὲ τὸ σῶμα, τότε κατα- λύεται ἡ ψυχοσωματικὴ ἑνότητα καὶ διαλύεται ὁ ἄνθρωπος, δηλαδὴ πεθαίνει. Θάνατος εἶναι ἡ διακοπὴ τῆς σχέσεως καὶ μάλιστα κάθε σχέσεως: τοῦ σώματος μὲ τὴν ψυχή, τοῦ ἀνθρώπου μὲ τοὺς συνανθρώπους του κτλ. Ἔτσι, ὁ θάνατος εἶναι τὸ ἀρνητικὸ τῆς ζωῆς ποὺ εἶναι σχέση καὶ κοινωνία μεθέξεως. Ἀνάσταση εἶναι ἡ σχέση τῆς ψυχῆς μὲ τὸ σῶμα, ἀλλὰ μὲ ἀλλιώτικο τρόπο, ἡ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Χριστὸ στὴ Δευτέρα Παρουσία του. Μὲ τὴν ἀνάσταση ἀποκαθίσταται πάλι καθετὶ ποὺ χωρίσθηκε καὶ διασπά-σθηκε μὲ τὸν θάνατο καὶ πραγματοποιεῖται ἡ τελικὴ κατάργηση τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου.

              Ἡ Ἄφιξη του Χριστοῦ ἐν δόξῃ

Ὁ Χριστὸς θὰ ἐμφανισθεῖ στὴ Δευτέρα Παρουσία του ὡς φῶς καὶ φωτιά. Ὅσοι δὲν τὸν ἀποδέχονται ἤ καὶ τὸν πολεμοῦν θὰ λάβουν τὰ ἐπίχειρα τῆς ἀρνήσεώς τους καὶ τυφλώνονται μπροστὰ στὸ φῶς ἀπὸ τὴ λάμψη τοῦ Ἡλίου τῆς Δικαιοσύνης. «ὁ Θεός κανένα δὲν κολάζει, ἀλλὰ καθένας διαλέγει γιὰ τὸν ἑαυτό του ἄν θέλει νὰ ἐπικοινωνήσει μὲ τὸν Θεό», γράφει ὁ χαλκέντερος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

Ἄς παρακολουθήσουμε τὶς ἀπόψεις δυὸ σημαντικῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ὑπομνηματίζουν τὸ γεγονὸς τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν: Τοῦ Χρυσοστόμου Ἰωάννη (P.G. 53, 340) καὶ τῆς Ἐπιστολῆς πρὸς Διόγνητον (5, 1- 6, 8).

                        Χρυσοστόμου Ίωάννη

            «Τότε ἀναστήσειν αὐτὰ ἐπηγγεί-           Ὑποσχέθηκε ὁ Χριστὸς ὅτι   τότε θὰ τὰ 

 λατο, καὶ ἐν μείζονι δόξῃ καταστή-      ἀναστήσει (τὰ σώματα) καὶ θὰ τοὺς δώ-

                   σειν. Δεῖ γὰρ, φησὶν ὁ μακάριος            σει μεγαλύτερη δόξα. Διότι πρέπει, λέει

Παῦλος, τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσα-       ὁ μακάριος Παῦλος, αὐτὸ τὸ φθαρτὸ νὰ

σθαι ἀφθαρσίαν, καὶ τὸ θνητὸν τοῦ-      ντυθεῖ τὴν ἀφθαρσία καὶ αὐτὸ τὸ θνητὸ

το ἐνδύσασθε ἀθανασίαν. Καὶ μετὰ       νὰ ντυθεῖ τὴν ἀθανασία. Καὶ μετὰ τὴν

τὴν τῶν σωμάτων ἀνάστασιν τῆς βα-    ἀνάσταση τῶν σωμάτων ὑποσχέθηκε

σιλείας ἡμῖν τὴν ἀπόλαυσιν δωρεῖ-        ὅτι θὰ μᾶς δωρίσει τὴν ἀπόλαυση τῆς

σθαι ὑπέσχετο, καὶ τὴν μετὰ τῶν            βασιλείας καὶ τὴ συντροφιὰ μὲ τοὺς

ἁγίων διαγωγὴν, καὶ τὴν ἐν διηνε-         ἁγίους καὶ τὴν ἀπόλαυση στοὺς ἀτε-

κεῖ αἰῶνι ἀπόλαυσιν, καὶ τὰ ἀπόρ-          λεύτητους αἰῶνες καὶ ἐκεῖνα τὰ ἀγνω-

ρητα ἐκεῖνα ἀγαθά, ἅ ὀφθαλμὸς             στα ( μὴ λεγόμενα) ἀγαθά, τὰ ὁποῖα

οὐκ εἶδε, καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε, καὶ          μάτι δὲν εἶδε καὶ αὐτὶ δὲν ἄκουσε καὶ

ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπων οὐκ ἀνέβη.         νοῦς ἀνθρώπου δὲ φαντάσθηκε.

Εἶδες πόση τῶν ὑποσχέσεων ἤ ὑπερ-     Εἶδες πόση εἶναι ἡ ὑπερβολὴ τῶν

βολή, εἶδες δωρεῶν μέγεθος;»                 ὑποσχέσεων, εἶδες μέγεθος δωρεῶν;

                                   Ἐπιστολή πρὸς Διόγνητον

«Χριστιανοὶ γὰρ  οὔτε γῆ οὔτε                 Γιατὶ οἱ χριστιανοὶ οὔτε ὡς πρὸν τὸν

φωνῇ οὔτε ἔθεσι διακεκριμμένοι            τόπο οὔτε ὡς πρὸν τὴν ὁμιλία οὔτε ὡς

τῶν λοιπῶν εἰσιν ἀνθρώπων. Οὔ-           πρὸς τὰ ὑπόλιπα ἔθνη διακρίνονται ἀπ’

τε γὰρ που πόλεις ἰδίας κατοικοῦ-           τοὺς ὑπόλοιπους ἀνθρώπους. Γιατὶ δὲν

σιν οὔτε διαλέκτῳ τινὶ παρηλλαγμέ       κατοικοῦν οὔτε σὲ ἰδιαίτερες πόλεις

νη χρῶνται.. θαυμαστὴν καὶ ὁμολο-      οὔτε κάποια διαφορετικὴ γλῶσσα χρη-

γουμένως παράδοξον ἐνδείκνυται         σιμοποιοῦν..παρουσιάζουν θαυμαστὴ

τὴν κατάστασιν τῆς ἑαυτῶν πολιτείας.  καὶ πραγματικα παράξενη την  κατά-

Πατρίδας οἰκοῦσιν ἰδίας, ἀλλ’ὡς           σταση τοῦ τρόπου τῆς ζωῆς τους. Κα-

πάροικοι· μετέχουσι πάντων ὡς πο-      τοικοῦν τὶς ἰδιαίτερες πατρίδες τους,

λῖται καὶ πάνθ’ὑπομένουσιν ὡς             ἀλλὰ σὰν πάροικοι. Συμμετέχουν στὰ

ξένοι· πᾶσα ξένη πατρὶς ἐστιν αὐτῶν,   πάντα ὡς πολίτες καὶ ὅλα τὰ ὑπομένουν

καὶ πᾶσα πατρίς ξένη…Ἐπὶ γῆς δια-    ὡς ξένοι. Κάθε ξένη πατρίδα εἶναι πα-

τρίβουσιν, ἀλλ’οὐρανῷ πολιτεύονται.    τρίδα τους καὶ κάθε πατρίδα εἶναι ξένη.

Πείθονται τοῖς ὁρισμένοις νόμοις,          Ζοῦν στὴ γῆ ἀλλὰ πολιτεύονται στὸν

καὶ τοὶς ἰδίοις βίοις νικῶσι τοὺς νό-       οὐρανό. Ὑπακούουν στοὺς καθορισμέ-

μους. Ἀγαπῶσι πάντας, καὶ ὑπὸ             νους νόμους καὶ μὲ τὴ ζωή τους ὑπερ-

πάντων διώκονται. Ἀγνοοῦνται, καὶ       βαίνουν τοὺς νόμους. Ἀγαποὺν ὅλους

κατακρίνονται· θανατοῦνται καὶ ζωο-    καὶ διώκονται ἀπὸ ὅλους. Ἀγνοοῦνται

ποιοῦνται· βλασφημοῦνται καὶ δικαι-     καὶ κατακρίνονται. Θανατώνονται καὶ

οῦνται. Λοιδοροῦνται καὶ εὐλογοῦσι·     παίρνουν ζωή. Βλασφημοῦνται καὶ δι-

ὑβρίζονται, καὶ τιμῶσιν. Ἀγαθοποι-        καιώνονται. Δέχονται λοιδορίες καὶ

οῦντες ὡς κακοὶ κολάζονται·                  εὐλογοῦν. Ὑβρίζονται καὶ τιμοῦν.

κολαζόμενοι χαίρουσιν ὡς ζωοποι-        Ὅταν κάνουν τὸ καλό, τιμωροῦνται ὡς

ούμενοι…Ἁπλῶς δ’εἰπεῖν, ὅπερ              κακοὶ, ὅταν τιμωροῦνται χαίρονται

ἐστιν ἐν σώματι ψυχή, τοῦτ’εἰσιν            σὰν νὰ παίρνουν ζωή.  Μὲ λίγα λόγια

ἐν κόσμῳ Χριστιανοί… Χριστια-            ὅ,τι εἶναι γιὰ τὸ σῶμα ἡ ψυχὴ, αὐτὸ

νοὶ ἐν κόσμῳ οἰκοῦσιν, οὐκ εἰσὶ              εἶναι στὸν κόσμο οἱ χριστιανοὶ..Οἱ

δὲ ἐκ τοῦ κόσμου».                                    Χριστιανοὶ κατοικοῦν στὸν κόσμο,

                                                                 ἀλλὰ δὲν προέρχονται ἀπ’τὸν κόσμο.

Θὰ ἰσχυρισθεῖ ἴσως κάποιος, διερωτώμενος: πῶς ἀνασταίνονται οἱ νεκροὶ, μὲ ποιὸ σῶμα ἔρχονται, μὲ αὐτὸ τὸ σῶμα ποὺ ἀποσυντέθηκε καὶ διαλύθηκε; Ἐδῶ προβάλλει ὁ ἐξαιρετικὸς νοῦς τοῦ γράφοντος. Ὁ Παῦλος εἶναι στὸ λόγο του πρακτικός, γιατὶ ἐπιδιώκει τὴν κατανόηση καὶ τὴ βεβαιότητα τῶν λεγομένων του. Ἡ φύση, τὶς περισσότερες φορὲς μᾶς ὁδηγεῖ στὸ ὑπερβατικὸ καὶ ὑπέρλογο. «ἄφρον, σὺ ὅ σπείρεις οὐ ζωοποιεῖται, ἐὰν μὴ ἀποθάνῃ». Ἀνόητε ἄνθρωπε, ποὺ γνωρίζεις τὰ πάντα, ποὺ δημιουργεῖς θαύματα πραγματικὰ τῆς τέχνης καὶ τῆς τεχνολογίας, ἀλλὰ τὰ θέματα τῆς πίστεως σὲ ἀφήνουν ἀσυγκίνητο καὶ ψυχρό! Ἐπειδή, λοιπόν, ποτὲ δὲν προβληματίσθηκες, ἔρχομαι μὲ τὸ δικό μου λόγο νὰ σὲ προκαλέσω σὲ σκέψεις: σὲ ἐρωτῶ. Γιατὶ ἀμφιβάλλεις; Τὸ σπόρο ποὺ σπέρνεις στὸ χωράφι σου δὲ μπορεῖ νὰ ἀναζωογονηθεῖ καὶ νὰ καρποφορήσει, ἀν δὲν πεθάνει καὶ δὲν ἀποσυντεθεῖ, θαπτόμενος στὴ γῆ.

  Ἑτοιμασία τοῦ χωραφιοῦ καὶ ἡ σπορά

      Πιὸ συγκεκριμένα, αὐτὸ ποὺ σπέρνεις δὲν εἶναι τὸ σῶμα, ποὺ πρόκειται νὰ φυτρώσει καὶ νὰ προέλθει ἀπ’τὴ γῆ, ἀλλὰ σπέρνεις π.χ. ἕνα γυμνὸ καὶ χωρὶς φύλλα κόκκο σταριοῦ ἤ κάποιον ἀπ’τοὺς ἄλλους σπόρους. Ὁ δὲ Θεὸς δίνει στὸ γυμνὸ αὐτὸ σπόρο σῶμα, σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά του καὶ σὲ καθένα ἀπ’τοὺς σπόρους τὸ ἰδιαίτερο σῶμα. Ὅλες οἱ σάρκες δὲν εἶναι ἡ ἴδια σάρκα: ἄλλη εἶναι ἡ σάρκα τῶν ἀνθρώπων, ἄλλη ἡ σάρκα τῶν κτηνῶν, ἄλλη ἡ σάρκα τῶν ψαριῶν καὶ ἄλλη τῶν πουλιῶν. Γνωρίζουμε ἀκόμη, ὅτι ὑπάρ- χουν σώματα ἐπουράνια καὶ σώματα ἐπίγεια, ἀλλὰ ἄλλη εἶναι ἠ λαμπρότητα τῶν ἐπουρανίων καὶ ἄλλη τῶν ἐπιγείων. Ἄλλη εἶναι ἡ λάμψη καὶ τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἡλίου καὶ ἄλλη εἶναι ἠ λάμψη τῆς σελήνης καὶ ἄλλη ἡ λαμπρότητα τῶν ἀστεριῶν, γιατὶ ἀστέρι ἀπὸ ἀστέρι διαφέρει ὡς πρὸς τὴ λάμψη.

Αὐτὸ θὰ συμβεῖ καὶ μὲ τὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν σωμάτων. Ρίπτεται τὸ νεκρὸ σῶμα στὸν τάφο σὲ κατάσταση φθορᾶς καὶ ἀποσυνθέσεως καὶ ἀνασταίνεται ἄφθαρτο. Ρίπτεται στὸν τάφο δυσειδὲς (δύσμορφο) καὶ δυσῶδες (βρομερό) καὶ ἀνασταίνεται ὡραῖο καὶ ἔνδοξο. Σπέρνεται σὲ κατάσταση ἀσθένειας καὶ ἀνασταίνεται γεμᾶτο δύναμη. Σπέρνεται σῶμα ποὺ ζοῦσε μὲ τὶς κατώτερες  ζωϊκὲς του λειτουργίες καὶ ἀνασταίνεται σῶμα πνευματικό. Ὑπάρχει σῶμα ψυχικό, δηλ, ζωϊκό, καὶ ὑπάρχει σῶμα πνευματικό. Ἔτσι, ἀκριβῶς εἶναι γραμμένο:  ἔγινε ὁ πρῶτος ἄνθρωπος, ὁ Ἀδᾶμ, μὲ ψυχὴ ζωντανή, ποὺ ζωογονεῖ καὶ τὸ σῶμα. Ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ Χριστὸς εἶναι πλήρης ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ποὺ μεταδίδει πνευματική ζωή. Ὅμως, δὲν ἔγινε πρῶτα τὸ πνευματικὸ σῶμα, ἀλλὰ τὸ ψυχικό, τὸ ζωϊκὸ καὶ ἔπειτα τὸ πνευματικό.

Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος πλάσθηκε καὶ προερχόταν ἀπ’τὴ γῆ· ἦταν χωματένιος. Ὁ δεύτερος ἄνθρωπος εἶναι ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος ὡς Θεός κατέβηκε ἀπ’τὸν οὐρανὸ καὶ προσέλαβε τὴν ἀνθρώπινη φύση. Ὅποιος ἦταν ὁ χωματένιος, δηλαδὴ θνητὸς καὶ φθαρτός, τέτοιοι χωματένιοι εἶναι καὶ οἱ ἀπόγονοί του. Καὶ ὅποιος εἶναι ὁ ἐπουράνιος, πνευματικός καὶ ἄφθαρτος, τέτοιοι θὰ εἶναι καὶ οἱ ἐπουράνιοι, οἱ πιστοὶ δηλαδὴ ποὺ ἀναγεννῶνται μὲ τὸν Χριστὸ στὴ νέα ζωή. Καὶ ὅπως πήραμε πάνω μας καὶ φορέσαμε τὰ ἰδιώματα τοῦ χωμετένιου, ἔτσι θὰ φορέσουμε καὶ τὰ ἰδιώματα τοῦ ἐπουράνιου καὶ θὰ γίνουμε εἰκόνα του. Θέλω, ἀγαπητοί μου Κορίνθιοι, νὰ γίνω σαφέστερος. Μ’αὐτὰ ποὺ σᾶς λέω ἐννοῶ ὅτι ἡ σάρκα καὶ τὸ αἷμα, τὸ σαρκικὸ δηλαδὴ καὶ φθαρτὸ σῶμα μας δὲ μπορεῖ, ὅπως εἶναι σήμερα, νὰ κληρονομήσει τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, οὔτε καὶ ἡ φθορὰ κληρονομεῖ ποτὲ τὴν ἀφθαρσία.

Στὴ συνέχεια ὁ Ἀπόστολος θὰ προβεῖ, ὅπως ὁ ἴδιος γράφει, στὴ φανέρωση μυστηριώδους καὶ ἄγνωστης ἀλήθειας. Βλέπετε, ὁρισμέ-να πράγματα δὲν ἀποκαλύπτονται μὲ τὴ λογικὴ τῆς ἐπιστημοσύνης καὶ τῆς γνωστικῆς ἐμπειρίας τῶν ἀνθρώπων. Ὑπάρχουν τὰ μυστικὰ τὰ ἑπτασφράγιστα τῶν οὐρανῶν, ὅπου τὸ μυαλὸ δὲν εἰσχωρεῖ καὶ ἡ γνώση εἶναι ἀδύναμη νὰ διεισδύσει στὰ ἄδυτα βάθη τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀλήθεια, λοιπόν, ποὺ σᾶς ἀποκαλύπτω Κορίνθιοι, εἶναι ὅτι δὲ θὰ πεθάνουμε ὅλοι· ὅμως ὅλοι, νεκροὶ καὶ ζωντανοί, ὅταν ἔλθει ὁ Χριστός, θὰ ἀλλάξουμε σῶμα καὶ κατάσταση. «Ἰδοὺ μυστήριον ὑμῖν λέγω· πάντες μὲν οὐ κοιμηθησόμεθα, πάντες δὲ ἀλλαγησόμεθα». Αὐτὸ θὰ γίνει ἀκαριαία «ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ», ὥσ-που νὰ ἀνοιγοκλείσει τὸ βλέφαρο, ὅταν θὰ ἠχήσει ἡ τελευταία σάλπιγγα τοῦ οὐρανοῦ· γιατὶ τότε θὰ σαλπίσει ὁ ἄγγελος καὶ οἱ νεκροὶ θὰ ἀναστηθοῦν ἄφθαρτοι. Ὅσοι, κατὰ τὴ στιγμὴ ἐκείνη, θὰ εἶναι ζωντανοί θὰ ὑποστοῦν ἀμέσως ριζικὴ ἀλλαγή. «δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθε ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθε ἀθανασίαν». Πρέπει, τὸ φθαρτὸ τοῦτο σῶμα νὰ ἐνδυθεῖ ἀφ- θαρσία καὶ τὸ θνητὸ τοῦτο σῶμα νὰ ἐνδυθεῖ ἀθανασία. Τὰ σώματα, λοιπόν, θὰ μετασχηματισθοῦν σὲ ἄφθαρτα καὶ ἀθάνατα. Θὰ εἶναι ὁ θρίαμβος τοῦ φθαρτοῦ ἀνθρώπινου σώματος, ἐπιρρεποῦς καὶ ὑποκειμένου σὲ χίλιες δυὸ ἐπιδράσεις τῶν κοσμικῶν κακῶν καὶ ἀσθενειῶν, στὴν πορεία τῆς ἐπίγειας ζωῆς.

Ὁ μετασχηματισμὸς αὐτὸς θὰ σημάνει τὴν πραγματικὴ συμμετοχὴ στὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τῶν πάντων. Καὶ ὁ Ἀπόστολος συνεχίζει: ὅταν τὸ φθαρτὸ τοῦτο σῶμα πάρει τὴν ἀφθαρσία, δηλαδὴ θὰ εἶναι στὸ ἀπυρόβλητο ἀπ’τὶς πάσης φύσεως κακώσεις καὶ ἐπι- δράσεις καὶ δὲ θὰ ὑπόκειται στὴ φθορὰ τοῦ χρόνου καὶ τῶν μετα- βολῶν του, καὶ τὸ θνητὸ τοῦτο πάρει τὴν ἀθανασία, τότε θὰ γίνει πραγματικότητα ὁ λόγος, ποὺ εἶναι γραμμένος στὴν π. Διαθήκη: «κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος». Καταποντίσθηκε, κατανικήθηκε καὶ ἐξαφανίσθηκε ἐντελῶς ὁ θάνατος. Δὲν ὑπάρχει πιά. Καὶ λίγο πιὸ κάτω: «ποῦ σου θάνατε τὸ κέντρον; Ποῦ σου ᾃδη, τὸ νῖκος;» Ποῦ εἶναι θάνατε τὸ φαρμακερὸ κεντρί σου; Ἅδη, ποῦ εἶναι ἡ νίκη σου; Ἐλᾶτε τώρα νὰ θυμηθοῦμε τὴν κατακλεῖδα τῆς θείας Λειτουργίας τοῦ Πάσχα, ὅπου ὁ ἱερέας διαβάζει τὸν Κατηχητικὸ Λόγο Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Τὸ ἀπόσπασμα εἶναι παρμένο ἀπ’τὸ στίχο αὐτὸ καὶ βλέπουμε τὴν ἐπίδραση τῶν κειμένων στὴ διαμόρφωση τῆς σκέψεως τῶν Πατέρων. «…Ποῦ σου θάνατε τὸ κέντρον; Ποῦ σου ᾃδη τὸ νῖκος; Ἀνέστη Χριστὸς καὶ σὺ καταβέβλησαι. Ἀνέστη Χριστός, καὶ χαίρουσιν ἄγγελοι. Ἀνέστη Χριστός, καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐπὶ μνήματος. Χριστὸς γὰρ ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο».

Τὸ κέντρο εἶναι τὸ φαρμακερὸ κεντρὶ τοῦ θανάτου καὶ προσδιορίζεται ἀπ’τὸν Ἀπόστολο ὡς ἡ ἁμαρτία, τὴν ὁποία ὅμως ἔχει ἐξουδετερώσει καὶ ἐξαφανίσει ὁ Χριστός. Ἡ δύναμη τῆς ἁμαρτίας εἶναι ὁ νόμος, γιατὶ χωρὶς νόμο δὲ νοεῖται ἁμαρτία. Εὐλογημένος ἄς εἶναι ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος διὰ τοῦ Χριστοῦ μᾶς δίδει τὴ νίκη. Ἀδελφοί μου δὲν ἔχω πρὸς τὸ παρὸν νὰ σᾶς πῶ ἄλλα. Θα’θελα ὅμως νὰ στηριχθεῖτε γερὰ στὴ μεγάλη αὐτὴ ἀλήθεια, ποὺ εἶναι ἡ βέβαιη καὶ ἀναμφισβήτητη ἀνάστασή μας. Μένετε ἀκλόνητοι καὶ στερροὶ στὴν πίστη καὶ πάντοτε πλούσιοι στὸ ἔργο τοῦ Κυρίου. Νὰ γνωρίζετε ἀπόλυτα, ὅτι ὁ κόπος σας δὲ θὰ πάει χαμένος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Στὴν ὅποια προσπάθεια καὶ ἀγωνιστικὴ διάθεση θὰ ὑπάρξει καὶ ἡ ἀντιμισθία ἀπὸ μέρους τοῦ δωρεοδότη Χριστοῦ.

            

    

 Σημείωση:  Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Νικόλαο Πάσσα, Δρ. Θεολογίας, απόφοιτο της Π.Ε.Σ. για την αποστολή του ανωτέρω. "Ο Πάτμιος"