(+ ) Αρχιμανδρίτης Θεολόγος

Εκοιμήθη ο Αρχιμανδρίτης Θεολόγος 

της Ιεράς Μονής Τουρλιανής

Σήμερα,14 Μαρ 2014, τα απόγευμα εκοιμήθη στην Σύρο ο πολιός Αρχιμανδρίτης πατήρ Θεολόγος Καταμπας ο γέροντας ήταν αδελφός της Ιεράς Μονής Τουρλιανής Μυκόνου........

Εξυπηρέτησε λειτουργικά την ενορία του Τιμίου Σταυρού Παρακοπής Σύρου και μετά εφησύχαζε στην Ιερά Μονή τουρλιανής, η σορός του θα μεταφερθεί στην Μύκονο την δευτέρα 17/03/2014....καλό ταξίδι σεβαστέ γέροντα αδελφέ και συλλειτουργέ καλό παράδεισο και καλή αντάμωση να έχουμε την ευχή σου από εκεί ψηλά που θα ιερουργείς με τον αληθινό Αρχιερέα τον κύριο μας Ιησού χριστό.
Arximandritis Gavrihl-Antonios Syrianos

ΠΗΓΗ: http://www.mykonosticker.com

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ "ΠΑΤΜΙΟ":

Ἕνας ἀκόμη ἀπόφοιτος τῆς γεραρᾶς Πατμιάδος Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς, βρίσκεται ἀπό χθές ἐνώπιον  τοῦ Βήματος τῆς Μεγαλωσύνης τοῦ Θεοῦ. Ὁ Μανώλης ὁ Καταμπᾶς, πτωχό παιδί ἀπό τή Μύκονο, ἀπεφοίτησε ἀπό τή Σχολή τό 1962 καί μετά τή στρατιωτική του θητεία, ἐκάρη Μοναχός στήν Ἱερά Μονή Τουρλιανῆς Μυκόνου, ὅπου καί παρέμεινε, πιστός στή Μοναχική του Διαβεβαίωση, ἕως τό τέλος τῆς ζωῆς του. Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος καί διηκόνησε σέ διάφορες Ἐνορίες τῆς Μητροπόλεώς του. Διακρινόταν  γιά τήν ἁπλότητά του, γιά τό ταπεινό του φρόνημα καί γιά τήν ἀγάπη του πρός τό Μοναστήρι του. Ἐπίσης, ἔτρεφε ἀπεριόριστη ἐκτίμηση, σεβασμό καί ἀγάπη στήν τροφό Πατμιάδα, στό Μοναστήρι τῆς Πάτμου καί γενικά στήν Πάτμο, στήν ὁποία ἔζησε ἑπτά χρόνια, κατά τή διάρκεια τῆς μαθητείας του στή Σχολή. Δέν εἶχε λησμονήσει οὔτε πρόσωπα, οὔτε πράγματα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καί σέ κάθε ἐπικοινωνία μας, ἤθελε νά πληροφορηθεὶ πρῶτα, πρῶτα γιά τή Σχολή (ἦταν αὐστηρός καί ἐπιθετικός μαζί μου, μέ τήν καλή ἔννοια, ὅταν κάποιες εἰδήσεις δέν ἦταν εὐχάριστες - κλείνει ἡ Σχολή, δέν ἔχει μαθητές κ.λ.π. -. "Νά προσέξεις καλά νά μήν κλείσει, γιατί θά εἶσαι ἀδικαιολόγητος καί ἀναπολόγητος, ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων" μοῦ "φώναζε"), γιά τούς συμμαθητές μας, τούς Καθηγητές μας, τούς Κληρικούς τῆς Πάτμου, γιά τούς δικούς μου, γιά ὅλους...Σέ κάθε γιορτή τῆς Πάτμου (τοῦ Ὁσίου Χριστοδούλου, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, τοῦ Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Καλογερᾶ κ.λ.π., πάντοτε, μοῦ τηλεφωνοῦσε γιά νά εὐχηθεῖ τά χρόνια πολλά.

Τώρα πιά, θά μᾶς εὐλογεῖ καί θά μᾶς εὔχεται ἀπό τόν Οὐρανό!  Τώρα πιά, θά δέεται, γιά τή Σχολή μας, για ὅλους μας, πιό ἄμεσα στό Χριστό μας, μιά πού βρίσκεται στό Οὐράνιο Θυσιαστήριο!

Τήν εὐχή σου π. Θεολόγε,

 Μαθιός 

Επί σοί χαιρει......

 Σακέλλης Γεώργιος :
Επί σοί χαιρει καί χαριτωμένη
(Μεγα Μεγαλυναριο )

                                   Σακκέλλης Γεώργιος
 Άρχων πρωτοψάλτης , χοράρχης , μελοποιός και καθηγητής βυζαντινής μουσικής
Φοίτησε στην εκκλησιαστική σχολή Πάτμου και στο εθνικό Ωδείο Αθηνών.
Πήρε πτυχίο και δίπλωμα βυζαντινής μουσικής από τους Χατζηνικολάου Χρήστο και
Γεωργίου Τάκη , καθώς και πτυχία αρμονίας και αντίστιξης με άριστα.
Τακτικός καθηγητής του Εθνικού ωδείου Αθηνών καθώς επίσης μέλος του Δ.Σ. του
Συλλόγου ιεροψαλτών Αθηνών και της ομοσπονδίας συλλόγων Ελλάδος , άρχισε την
ψαλτική σταδιοδρομία το 1965 , όπου επί 20ετία υπηρέτησε σε διάφορους αθηναϊκούς
ναούς ως Πρωτοψάλτης .. (Ιερός ναός παμμεγίστων ταξιαρχών ''Γρηγορούσα'' από το 1965
έως το 1984)
Έπειτα γύρισε στην γενέτειρα του ΚΩ όπου προσφέρει τις υπηρεσίες του έως και σήμερα,
πρωτίστως στον ιερό ναό του αγίου Παύλου και τελευταία στον Μητροπολιτικό ναό του αγίου Νικόλαου. Παράλληλα είναι δ/ντης της Σχολής βυζαντινής μουσικής της οικείας μητρόπολης και
της χορωδίας με την οποία έχει πραγματοποιήσει πολλές εμφανίσεις. Έχει εμφανιστεί σε
ραδιοτηλεοπτικά Μέσα με εκπομπές που επιμελήθηκε ο ίδιος , ενώ διακρίθηκε και ως χοράρχης
σε αρκετές συναυλίες βυζαντινής και δημοτικής μουσικής.
Το 1995 διεύθυνε στην Πάτμο, ενώπιον Του Πατριάρχη Βαρθολομαίου τη μεγάλη χορωδία για τα
1900 χρόνια της Αποκάλυψης του Ιωάννη .Έχει δε μελοποιήσει ακολουθίες Αγίων και Οσίων ( που
παραμένουν ανέκδοτες).

Κριμαία:

                                   Η Ταυρίδα των Ελλήνων

Περισσότερο «δική» μας απ’ όσο πιστεύουμε. 

Tα ερείπια των αρχαίων ελληνικών πόλεων Σεβαστούπολης, Παντικαπαίου
(Κιμμέριος Βόσπορος), Xερσονήσου,Φαναγόρειας, Θεοδόσιας κ.ά. μαρτυρούν την παλιά δόξα των Eλλήνων.

Μάρτιος 2014: Η Ουκρανία είναι πλέον στα πρόθυρα γενικευμένης εμφύλιας σύρραξης, στη χερσόνησο της Κριμαίας οι αντίπαλοι στόλοι Ουκρανών και Ρώσων ελλιμενίζονται ετοιμοπόλεμοι μέσα σε αρχαία ελληνικά λιμάνια, ενώ τα βλέμματα όλων στον πλανήτη είναι στραμμένα στα στενά του Κερτς, αυτά που είχαν αποικίσει και οχυρώσει στρατηγικά οι Μιλήσιοι ήδη από τον 6ο π.Χ. αιώνα…
Οι σχέσεις των αρχαίων Ελλήνων τόσο με την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, αλλά και της Κριμαίας ειδικότερα, ήταν εξαιρετικά στενές και παραγωγικές και συνεχίστηκαν αδιάκοπα και συστηματικά μέσω των αιώνων: αρχαιοελληνικοί αποικισμοί, βυζαντινή αυτοκρατορία, τουρκοκρατία, Ελληνική Επανάσταση, 20ός αιώνας. Οι μύθοι της αρχαιότητας είναι εύλογοι και μας αποκαλύπτουν με λεπτομέρειες την πορεία των Ελλήνων προς τον ελκυστικό βορρά…
Η αρχή έγινε όταν οι Αργοναύτες με τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς κατάφεραν να περάσουν από τις Συμπληγάδες, και για τους ποντοπόρους Έλληνες ανοίχτηκε ένας νέος κόσμος προς τους αχανείς ορίζοντες της Ρωσίας και της Βλαχίας: πλούσιοι σιτοβολώνες και άφθονα βοσκοτόπια, αλιεία αλλά και πολύτιμες πρώτες ύλες, γούνες και καστόρια, ξυλεία και μέταλλα. Δεν ήταν όμως, μόνο τα αγαθά. Όπως αναφέρει η ιστορικός Μαριάννα Κορομηλά, αυτές οι απέραντες στέπες αποτελούν τον «μοιραίο διάδρομο», τον μοναδικό δρόμο που οδηγεί από την κεντρική Ασία στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Και στη μέση η χερσόνησος της Κριμαίας να κρέμεται από μια στενή λωρίδα γης από την Ουκρανία, με εξαιρετικά πλεονεκτική γεωγραφικά θέση, καθώς βρίσκεται στο σημείο όπου διασταυρώνονταν οι παραδοσιακοί θαλάσσιοι οδοί του Εύξεινου Πόντου και η μεταφορά των πολύτιμων αγαθών. Και οι αρχαίοι Έλληνες όχι μόνο έφτασαν ως εκεί και «έζωσαν» περιμετρικά τη σπουδαία αυτή χερσόνησο με παραθαλάσσιες αποικίες ήδη από τον 6ο π.Χ. αιώνα —μερικές από τις οποίες εξελίχθηκαν σε σπουδαία κέντρα της αρχαιότητας—, αλλά συνομίλησαν με τους γηγενείς και τους γειτονικούς λαούς και άφησαν ορατά τα ίχνη τους μέχρι και σήμερα: πλούσια αρχαιολογικά κατάλοιπα, πλήθος από τοπωνύμια, μύθοι, θρύλοι και παραδόσεις μαρτυρούν την μακραίωνη ελληνική παρουσία στην περιοχή.

^{Χάρτης της Μαύρης Θάλασσας και των αρχαίων ελληνικών αποικιών
Πηγή: © Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού ΙΜΕ/FHW}

Εκεί, στα νοτιοδυτικά της Κριμαίας, οι Έλληνες ίδρυσαν ήδη από τον 5ο αι. π.Χ. το μοναδικό λιμάνι που θα μπορούσε να ελέγχει τους πλόες που συνέδεαν τις βορινές με τις νότιες ακτές του Εύξεινου Πόντου: τη δωρική αποικία Χερσόνησο (βυζαντινή Χερσώνα), στα όρια της σημερινής Σεβαστούπολης. Στην πόλη προσαρτήθηκαν και οι δύο ιωνικές αποικίες που βρίσκονταν βορειότερα,  η Κερκινίτις και ο Καλός Λιμήν, με αποτέλεσμα στα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα η Χερσόνησος να ελέγχει όχι μόνο τα δυτικά παράλια της Κριμαίας, αλλά να αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ελληνιστικά κράτη στα βόρεια της Μαύρης Θάλασσας.

Στα εκτεταμένα παραθαλάσσια αρχαιολογικά κατάλοιπα της πόλης, δεσπόζει μεταξύ άλλων και το μοναδικό αρχαιοελληνικό θέατρο που έχει ανακαλυφθεί σε ελληνική αποικία της Μαύρης Θάλασσας, πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε μεταγενέστερη σταυρόσχημη βυζαντινή εκκλησία. Η εξαιρετική γεωγραφική σημασία της πόλης, έχει θέσει τη σημερινή διάδοχό της, τη Σεβαστοπόλ, υπό ειδικό καθεστώς μετά της κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς αποτελεί  τη βάση τόσο για τον ουκρανικό όσο και για τον ρωσικό στόλο της Μαύρης Θάλασσας. Τα αντίπαλα, πλέον, πλοία ελλιμενίζονται υπό το βλέμμα της θηλυκής Ταυρικής θεότητας, της Αθηνάς Παρθένου αλλά και του Ηρακλή, κύριων θεοτήτων στο πάνθεον της αρχαίας Χερσονήσου.

^{Τα λείψανα της βυζαντινής εκκλησίας, χτισμένης πάνω
στο αρχαίο θέατρο της Χερσονήσου
Πηγή: ΙΜΕ/FHW, © Ministry of Culture and Tourism of Ukraine}

 

Στα ανατολικά παράλια της Κριμαίας, στα στενά που σχηματίζονται ανάμεσα στη χερσόνησο και την απόληξη του Καυκάσου, σε αυτά τα στενά με την τεράστια στρατηγική και οικολογική σημασία —καθώς αποτελούν και ένα από τα μεγαλύτερα περάσματα μεταναστευτικών ψαριών— εκεί, που πριν από λίγες ημέρες, στις αρχές Μαρτίου 2014 ο ρωσικός στόλος βούλιαξε ένα πλοίο για να εμποδίσει την έξοδο του Ουκρανικού ναυτικού, στα στενά του Κερτς -  Κιμμέριου Βοσπόρου, στα στενά που οδηγούν στη θάλασσα του Αζόφ ή τη Μαιώτιδα λίμνη των αρχαίων Ελλήνων, οι αρχαίοι Έλληνες αντιλαμβανόμενοι τη σπουδαιότητά τους ίδρυσαν ένα πλήθος από ιωνικές αποικίες, με προεξάρχουσα το Παντικάπαιον, το σημερινό Κερτς. Το Παντικάπαιον, που ιδρύθηκε από Μιλήσιους τον 6ο π.Χ. αι. δεν σταμάτησε ποτέ, από την ίδρυσή του μέχρι και σήμερα, να αποτελεί μια πόλη—κλειδί για την περιοχή. Κύριος προστάτης της πόλης ήταν ο Απόλλων Ιατρός, στον οποίο ήταν αφιερωμένος και ο κεντρικός ναός της πόλης. Στην απέναντι από το Παντικάπαιον ακτή μια ακόμα ιωνική αποικία, η Φαναγορεία, ολοκλήρωνε τον έλεγχο των στενών. Και λίγο παρακάτω η καστροπολιτεία της Θεοδοσίας, ο μετέπειτα γενοβέζικος Κάφφας (σημερινό λιμάνι Φεοντόσιγια). Αλλά οι Μιλήσιοι έμποροι δεν περιορίστηκαν εκεί. Προχώρησαν ως το πιο απομακρυσμένο και σημαντικό σημείο της Μαιώτιδος λίμνης, της μητέρας του Πόντου (Αζοφική θάλασσα), στις εκβολές του πλωτού ποταμού Δον και ίδρυσαν την αποικία Τάναϊ αλλά και μια σειρά από μικρά παράλια εμπορεία, για να ελέγξουν τη διακίνηση των πολύτιμων προϊόντων της περιοχής και της ενδοχώρας.

^{Οι αρχαίες ελληνικές αποικίες στην περιοχή της Κριμαίας
και της Μαιώτιδος Λίμνης (Αζοφική Θάλασσα)
Πηγή: © Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού ΙΜΕ/FHW}

 

Εκεί, στα αρχαία βοσκοτόπια και στις προστατεμένες παραθαλάσσιες πόλεις της Κριμαίας, στη χώρα των Ταύρων και των Σκύθων με τους ανθρωποφάγους λαούς και τα άγρια τελετουργικά, έφτασε ο Ορέστης με τον σύντροφο του Πυλάδη, κυνηγημένος από τις Ερινύες μετά τον φόνο της μητέρας του Κλυταιμνήστρας και του εραστή της. Εκεί συνάντησε ως ιέρεια της θεάς Αρτέμιδος την αδελφή του Ιφιγένεια, που η θεά είχε σώσει από τον βωμό της θυσίας στην Αυλίδα, βάζοντας στη θέση της ένα ελάφι. Με μεγάλο κίνδυνο και κατατρεγμένος από τον μυθικό βασιλιά της Ταυρίδας Θόα, ο Ορέστης κατάφερε να πάρει την αδελφή του μαζί με το ξόανο της θεάς, να τους φέρει στην Αττική και να ιδρύσει στη Βραυρώνα ιδιαίτερη λατρεία για την Αρτέμιδα Ταυροπόλο. Οι Έλληνες είχαν νικήσει τα υπεράνθρωπα εμπόδια που συνάντησαν στις άγνωστες αυτές θάλασσες. Τα αγαθά των αποικιών ταξίδευαν πίσω στις  ελληνικές μητροπόλεις…

^{Αναθηματικό ανάγλυφο από το Παντικάπαιον με τις μορφές
της Δήμητρας και ης Περσεφόνης, 5ος π.Χ. αιώνας
Πηγή: ΙΜΕ/FHW, © The State Hermitage Museum, St. Petersburg}

 

Δίπλα στην Κριμαία, κοντά στους Γεωργιανούς χαλκουργούς και σιδηρουργούς, μαθήτευσε ο Προμηθέας. Και στο σημείο αυτό τιμωρήθηκε από τον Δία σύμφωνα με τον μύθο, δεμένος σε έναν πάσαλο στον Καύκασο με τον αετό να του τρώει καθημερινά το συκώτι.
Ο αρχέγονος πυρφόρος Προμηθέας λειτουργεί σαν σημείο προσανατολισμού για τα μέταλλα αλλά και το ανατολικό άκρο στις αποικίες των αρχαίων Ελλήνων… [Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την Κριμαία Ταυρίδα (αργότερα Ταυρική), σύμφωνα με το όνομα των κατοίκων της, των Ταύρων. Ο ιστορικός Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Ηρακλής όργωσε αυτή τη γη χρησιμοποιώντας ένα γιγάντιο ταύρο. (Αρχαία Ελληνικά)]
Λίγο ψηλότερα από τη Κριμαία, στη σημερινή Ουκρανία και στις όχθες των πλωτών ποταμών Δνείπερου και Μπαγκ ίδρυσαν οι Μιλήσιοι μια ακόμα αποικία, την Ολβία. Το όνομά της καθαρά ελληνικό, από τη λέξη όλβος, που σημαίνει πλούτος, ευτυχία, χαρά και εκφράζει την ευδαιμονία των πολιτών της. Ο κόλπος που καταλήγουν τα δύο πλωτά ποτάμια (και φυσικά τα εμπορεύματά τους) είναι εξαιρετικά πλούσιος σε χλωρίδα, πανίδα και φυσικές αλυκές, αλλά και εξαιρετικής γεωγραφικής σημασίας. Στη νησίδα Μπεζεράν στην είσοδο του κόλπου, την αρχαία Βορυσθενίτιδα, είχαν εγκατασταθεί Χιώτες και Ροδίτες έμποροι πριν ακόμα την ίδρυση της αποικίας. Βορυσθένη ονόμασαν και τον Δνείπερο,  όπου ήδη από τον 5ο π.Χ. αι. ο Ηρόδοτος χαρακτήρισε ως «τον πιο ωφέλιμο από όλους τους ποταμούς, μετά τον Νείλο». Και διέπλευσαν τον Δνείπερο για να βγουν στη Βαλτική, για να βρουν το κεχριμπάρι που τόσο αγαπούσαν οι Μυκηναίοι.
Σύμφωνα με τον μύθο, αυτόν τον ίδιο δρόμο ακολουθούσε ο Απόλλωνας κάθε χρόνο για να περάσει τους ψυχρούς χειμερινούς μήνες στη μυθική Υπερβορεία, μια ιδανική πολιτεία, όπου ο ήλιος έλαμπε συνεχώς και οι σοφοί κάτοικοί της ζούσαν απρόσβλητοι από το κρύο και τις ασθένειες. Οι Υπερβόρειοι έστελναν κάθε χρόνο τους πρώτους καρπούς τους και άλλες προσφορές ως δώρα στο μαντείο του Απόλλωνα στη Δήλο, με τη συνοδεία δύο νεαρών παρθένων και πέντε ανδρών. Οι αποικίες υπήρξαν γενναιόδωρες προς τις μητροπόλεις της αρχαίας Ελλάδας… Στην επιστροφή του προς την Ελλάδα φέτος την άνοιξη ο Απόλλωνας έκπληκτος θα συναντούσε αναταραχές και έναν λαό να έχει βγει στους δρόμους. Διαδηλωτές, οπλισμένοι πολίτες, νεκροί, συγκρούσεις και αντεκδικήσεις για το τσαρικό ή το σταλινικό καθεστώς… Και τα διεθνή ΜΜΕ παρόντα, να αναλύουν τις σύγχρονες σφαίρες επιρροής.

^{Χάλκινο νόμισμα από την Ολβία, με κεφαλή Μέδουσας εμπρός
και απεικόνιση τροχού στο πίσω μέρος, 5ος π.Χ. αιώνας
Πηγή: ΙΜΕ/FHW, © The State Hermitage Museum, St. Petersburg}

Η σχέση όμως του ελληνισμού με τον βορρά της Μαύρης Θάλασσας και την περιοχή της Ουκρανίας δεν σταματά στα αρχαία χρόνια. Όταν, στα τέλη του 18ου αιώνα, η τσαρίνα Αικατερίνη η Μεγάλη ίδρυσε τρεις νέες πόλεις στην περιοχή στα πρότυπα του ευρωπαϊκού νεοκλασικισμού, στις δύο από αυτές έδωσε αρχαιοελληνικά ονόματα από παλαιότερες μαυροθαλασσίτικες αποικίες: Οδησσός, Χερσών και Νικολάγιεβ. Οι πόλεις αυτές υπήρξαν τα βορειότερα κέντρα του νεότερου παροικιακού ελληνισμού μέχρι την Οκτωβριανή Επανάσταση. Το σιτάρι, που μεταφερόταν με τα καράβια των ομογενών από τους απέραντους σιτοβολώνες του βορρά, ήταν ο χρυσός που χρηματοδότησε την Ελληνική Επανάσταση. Όπως ανέφερε και ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης στον λόγο που εκφώνησε στην Πνύκα το 1836 «αυτά τα σιτοκάραβα πολέμησαν τον βασιλέα (τον Σουλτάνο)». Και στην Οδησσό της σημερινής Ουκρανίας συστάθηκε πριν από 100 ακριβώς χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 1814, η Φιλική Εταιρεία, η μυστική επαναστατική οργάνωση που οδήγησε στην Ελληνική Επανάσταση.


Το σπίτι της οδού Κράσνη (πάροδος Ν. 18) στην Οδησσό, όπου ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία. (Αρχαία Ελληνικά)

Στις αρχές του 1919 μια μεγάλη δύναμη του ελληνικού στρατού με 23.000 και πλέον άνδρες βρέθηκε στην Ουκρανία για να συμβάλει στην καταστολή της επανάστασης των Μπολσεβίκων («Εκστρατεία της Κριμαίας»). Ο Κλεμανσώ είχε ζητήσει βοήθεια από τον Ελ. Βενιζέλο στην αντικομμουνιστική εκστρατεία των ευρωπαϊκών δυνάμεων, με αντάλλαγμα την ευμενή στάση της Γαλλίας στις ελληνικές διεκδικήσεις της Μικράς Ασίας. Η κατάσταση στην Ουκρανία ήταν περίπλοκη και κανείς δεν γνώριζε με ακρίβεια ποιος ήταν ο εχθρός. Η επιχείρηση των Ευρωπαίων σημείωσε παταγώδη αποτυχία. Μετά την προέλαση του Κόκκινου Στρατού στην Κριμαία, οι ελληνικές δυνάμεις βρέθηκαν στη δυτική όχθη του Δνείστερου να υπερασπίζονται την περιοχή της Μεσσαραβίας, και τελικά κατέληξαν στη Σμύρνη.
Τέλος, στην παραθαλάσσια  κωμόπολη της Κριμαίας τη Γιάλτα —όνομα ελληνικό από τη λέξη «γυαλός» ή «γιαλίτα», σύμφωνα με την τοπική παραφθορά του— εγκαταστάθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα ο Έλληνας συνταγματάρχης του Ρωσικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού Λάμπρος Κατσώνης μετά τα Ορλωφικά, σε κτήμα που του δώρισε η Αικατερίνη η Μεγάλη, και το οποίο βάπτισε με το όνομα της γενέτειράς του, της βοιωτικής πόλης Λιβαδειά.  Η ντάτσα του Κατσώνη απαλλοτριώθηκε από τη σοβιετική επανάσταση και μετατράπηκε σε ξενοδοχείο με την ίδια επωνυμία, Λιβαδειά. Σε αυτό το ίδιο μέγαρο «Λιβάντια» συναντήθηκαν τον Φεβρουάριο του 1945 οι τρεις νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για την περίφημη «Συμφωνία της Γιάλτας»…
Οι Έλληνες κατοίκησαν επίμονα και συστηματικά τον βορινό Εύξεινο Πόντο μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν οι ομογενείς «Ρωσοπόντιοι» ξεκίνησαν τη μετεγκατάστασή τους στην Ελλάδα… Παρόλα αυτά, η Ουκρανία που μαστίζεται από τις εμφύλιες ταραχές και με τόσο δραματικό τρόπο ήρθε στο παγκόσμιο προσκήνιο το τελευταίο διάστημα, είναι η μοναδική περιοχή όπου, με μητροπολιτικό κέντρο την Κριμαία και τα πέριξ της Αζοφικής θάλασσας, παραμένουν πολυπληθείς κοινότητες Ελλήνων (περί τις 150.000 ομογενείς), οι οποίες διατηρούν πλήρη κοινωνική δομή και έχουν συνείδηση της εντοπιότητας. Η ελληνική γλώσσα συνεχίζει να διδάσκεται σε εκατοντάδες παιδιά, ενώ οι έδρες νεοελληνικών σπουδών στη Μαριούπολη, το Κίεβο και τη Συμφερούπολη όχι μόνο έχουν εκπαιδεύσει εκατοντάδες δασκάλους της ελληνικής γλώσσας, αλλά συνεχίζουν συστηματικά τη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού.
Γίνεται φανερό ότι η γεωγραφική και στρατιωτική σημασία της Κριμαίας καθόρισαν την τύχη της από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα.  Την επόμενη Κυριακή, 16 Μαρτίου 2014, και με την απειλή του εμφυλίου πολέμου, οι κάτοικοί της θα προσέλθουν σε δημοψήφισμα για να αποφασίσουν αν θέλουν να αποσχιστούν από την Ουκρανία και να επιστρέψουν στη ρωσική ομοσπονδία ως «αυτόνομη δημοκρατία». Η αντιπρόεδρος της τοπικής κυβέρνησης της Κριμαίας, ελληνικής καταγωγής Όλγα Κοβιτίδη, κοιτάζει «προς ανατολάς» και υποστηρίζει ότι ο ρωσικός στρατός δεν εισέβαλε στην Κριμαία, οι δεκάδες χιλιάδες ναυτικοί του ρωσικού στόλου είναι στον φυσικό τους χώρο, στη Σεβαστούπολη, εκεί όπου γεννήθηκε ο στόλος αυτός…

^{Σεβαστούπολη Κριμαίας: ο αρχαιολογικός χώρος της αρχαίας Χερσονήσου – βυζαντινής Χερσώνος. Στα παράλια αυτά ελλιμενίζονται
οι αντίπαλοι, πλέον στόλοι Ουκρανών και Ρώσων.}

Τώρα που η συζήτηση για την Κριμαία, τη θάλασσα του Αζόφ και τη στρατηγική τους σημασία έχει πάλι ανοίξει δραματικά σε παγκόσμιο επίπεδο, ας θυμηθούμε την ιστορικό Μαριάννα Κορομηλά και την Πολιτιστική Εταιρεία ΠΑΝΟΡΑΜΑ, που για 35 χρόνια επιμένουν και έχουν στρέψει το ερευνητικό ενδιαφέρον και τα ταξίδια τους στη Μαύρη Θάλασσα, την Τουρκία και τη Μέση Ανατολή. Εκτός από τις μοναδικές εκδόσεις τους, απ’ όπου αντλούμε πολύτιμες πληροφορίες και υλικό για τις μαυροθαλασσίτικες (και όχι μόνο) πολιτείες, έχουν διατυπώσει πολύ πρόωρα και προφητικά τους προβληματισμούς για τις ανατροπές και τις καταρρεύσεις που έχουμε ζήσει τις τελευταίες δεκαετίες: Το 2015, στα τριάντα χρόνια του Πανοράματος, συγκρίνοντας τους γεωπολιτικούς χάρτες του τότε και του τώρα θα έχουμε να κάνουμε έναν πολύ δύσκολο απολογισμό ως πολίτες του κόσμου (Μαριάννα Κορομηλά, με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα της Κριμαίας).

Βιβλιογραφία:

• Ηροδότος, Ιστορίαι Δ, μούσα Μελπομένη, Ι. Ζαχαρόπουλος
• Κορομηλά, Μ., Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα, Άγρα, 2005
• Κορομηλά, Μ., Οι Έλληνες στη Μαύρη Θάλασσα, Πανόραμα, 2001
• Διαδικτυακή Εγκυκλοπαίδεια για την Ελληνική Ιστορία και τον Πολιτισμό στον Εύξεινο Πόντο, Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, http://blacksea.ehw.gr/forms/fmain.aspx

tvxs.gr: της Ανδρονίκης Π.Χρυσάφη, ιστορικού

[Σύμφωνα με τον ιστότοπο einai-adynaton.blogspot.gr, στις 25 Ιανουαρίου 1989 στη Μαριούπολη, ιδρύθηκε ο πρώτος ελληνικός σύλλογος, με πρωταρχικό σκοπό την αναγέννηση της ελληνικής διαλέκτου της Μαριούπολης και η εκμάθηση της νέας ελληνικής γλώσσας.
Την 25η Μαρτίου του ίδιου χρόνου γιορτάστηκε για πρώτη φορά η εθνική μας εορτή και ακούστηκε και ο εθνικός ύμνος. Στη γιορτή αυτή είχαν έρθει Έλληνες από τα γύρω χωριά, χόρευαν στη διάρκεια της συναυλίας τους ελληνικούς τοπικούς χορούς.
Μετά από τη συναυλία, οι άνθρωποι αγκαλιάζονταν και έκλαιγαν: για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες, από τη σκηνή ακουγόταν η μητρική τους γλώσσα.
Από το 1992 έως το 2000 στον τοπικό δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό, δυο φορές το μήνα μεταδίδονταν η εκπομπή "Καλησπέρα". Από το 1992 έως 1995 στο Ντονέτσκ εκδίδονταν η εφημερίδα «Λόγος», ενώ από το 1994 άρχισε να κυκλοφορεί η εφημερίδα  «Χρόνος» του ελληνικού συλλόγου της Μαριούπολης και το 1996 άνοιξε Ελληνικό προξενείο. (Αρχαία Ελληνικά)]

ΠΗΓΗ:http://hellenica.blogspot.gr

Η Ιατρική των Ελλήνων

Αυθεντική διαχρονική επιστήμη

 

«Αν δεν υπάρχει υγεία, όλα τα υπόλοιπα αγαθά σε τίποτα δεν ωφελούν» Ιπποκράτης.

Αυτό ήταν το «μότο» των αρχαίων Ελλήνων γι αυτό και έδιναν βαρύνουσα σημασία στην υγεία αλλά και στον καλύτερο δυνατό τρόπο θεραπείας σε περίπτωση ασθενείας.

Οι Έλληνες γιατροί έχουν μείνει στην ιστορία χάριν της ακεραιότητας, του καινοτομικού χαρακτήρα του έργου τους και του σεβασμού τους προς τον άνθρωπο.

Εκμεταλλεύονταν αυτά που  η φύση  προσέφερε και έτσι θεράπευαν ανιδιοτελώς πάσης φύσης ασθένεια. Παραπλήσια σε αυτό το είδος επιστήμης είναι η σύγχρονη μέθοδος της ομοιοπαθητικής , της οποίας το όνομα απαντά για πρώτη φορά στον Ιπποκράτη, και η οποία εντοπίζει και καταπολεμά με φυσικό τρόπο την ρίζα της εκάστοτε ασθένειας, φέροντας τα συμπτώματά της σε έξαρση, προκειμένου να εξαλειφθούν τελείως. Το αντίθετό της είναι η αλλοπαθητική ιατρική, η κυριαρχούσα, δηλαδή, μέθοδος των ημερών, η οποία πολλάκις περιορίζεται στην καταπολέμηση των συμπτωμάτων και όχι της αιτίας.

Ήδη από την πανάρχαια εποχή του Ερμή του Τρισμέγιστου η ιατρική επιστήμη βρισκόταν σε ένα διόλου ευκαταφρόνητο επίπεδο, καθώς και ο ίδιος ασχολήθηκε, μεταξύ των άλλων, και με τον εν λόγω κλάδο, αντλώντας υλικά από την φύση και μετατρέποντάς τα σε φάρμακα.

 
Αλλά και από τις περιγραφές του Ομήρου συμπεραίνουμε πως οι άνθρωποι τότε γνώριζαν πώς να περιποιούνται μόνοι τους και αποτελεσματικά τραύματα, πληγές και ελαφριές ασθένειες. Ο Όμηρος, ακόμη, αναφέρει τα γνωστά σε όλους μας αγχολυτικά!

Μερικοί από τους σημαντικότερους Έλληνες ιατρούς, οι οποίοι με τις μεθόδους επέφεραν ριζική τομή όχι μόνο στην εγχώρια αλλά στην παγκόσμια ιατρική είναι οι ακόλουθοι:

 

Αυτό που κρατά ο Ασκληπιός παραπέμπει στο σημερινό σύμβολο της Ιατρικής

-  Ασκληπιός: Τιμούνταν ως «θεός» της ιατρικής και της υγείας γενικότερα και ιερά προς τιμήν του, στα οποία κατέφευγαν ασθενείς από όλα τα μέρη του κόσμου, υπήρχαν διάσπαρτα παντού. (π.χ. Ασκληπιείο δίπλα στο θέατρο της Επιδαύρου).

-  Μελάμπους: Σύμφωνα με τον Καθηγητή Πανεπιστημίου Δ. Κουρέτη, θεωρείται ο πρώτος Ψυχοσωματιστής Ιατρός, καθώς κατά την παράδοση θεράπευσε την μανία (τρέλλα) των Προιτίδων, κορών του αρχαίου βασιλιά της Τίρυνθας, Προίτου.

-  Κωκυτός: Ιατρός, μαθητής του Κενταύρου Χείρωνος που επισκέφθηκε τον τραυματία Άδωνη.

-  Εύμηλος ο Θηβαίος: συνέγραψε το έργο «Ιππιατρικόν».

-  Γόργασος: Προς τιμήν του υπήρχε ιερό στην Μεσσηνία, στο οποίο προσέτρεχαν ασθενείς, προκειμένου να βρουν ίαση στις ασθένειές τους.

-  Αισχρίων: Ιατρός από την Πέργαμο. Ήταν αυτός που δίδαξε στον Γαληνό Φαρμακολογία και ο τελευταίος, με την σειρά του, τον χαρακτήρισε «φαρμάκων εμπειρικότατον». Χαρακτηριστική ήταν η θεραπεία του για δάγκωμα λυσσασμένου ζώου, την οποία αναφέρει ο Γαληνός. Έβαζε στάχτη από καβούρια, τους ποτάμιους καρκίνους, όπως τους αποκαλεί.

-  Απολλώνιος ο Κιτιεύς: Ο σημαντικότερος Κύπριος Ιατρός, που συνέγραψε τα «περί Επιληψίας» και «Περί Άρθρων Πραγματεία», όπου περιγράφει την ανάταξη εξαρθρωμένων μελών του ανθρωπίνου σώματος με τεράστια ακρίβεια (τον αναφέρει και ο Ιπποκράτης).

-  Δάρδανος: Έφερε το παρανόμι Ασκληπιάδης και θεωρούνταν πρόγονος του Ιπποκράτη.

-  Αρεταίος: Από αυτόν έλαβε το όνομά του ο «Διαβήτης».

-  Ηρόφιλος: Πρώτος διατύπωσε την θεωρία ότι τα συναισθήματα πηγάζουν από τον εγκέφαλο και όχι από την καρδιά.

-  Ηρακλείδης ο Ταραντίνος: Στρατιωτικός ιατρός, ο οποίος ασχολήθηκε κυρίως με την χειρουργική αλλά και με την παθολογία, την οφθαλμολογία και την φαρμακολογία.

-  Φίλιππος ο Ακαρνάν: Προσωπικός ιατρός του Μ. Αλεξάνδρου, όπως και οι Αλέξιππος, Ανδροκίδης, Παυσανίας, κ.α.

-  Ευήνωρ: Περίφημος γυναικολόγος.

-  Δημήτριος Απαμεύς: Εισήγαγε τους όρους: «μανία, πριαπισμός, φρενίτις, ληθαργία».

-  Ξενοφών ο Αλεξανδρινός: Ασχολήθηκε με την θεραπεία του καρκίνου.

-  Σωρανός: διάσημος γυναικολόγος, γνωστός και ως «πρίγκηψ των ιατρών», όπως τον αποκαλούσαν.

-  Ασκληπιάδης: Ψυχίατρος που θεράπευε τους ψυχασθενείς με διάφορα είδη λουτρών και κατάλληλη μουσική.

-  Ερασίστρατος: Αυτός έκανε την διάκριση των νεύρων σε κινητικά και αισθητικά. Την ανακάλυψη αυτή, βέβαια, την έχουν αποδώσει στους Μπελ και Μαγκέντι.

-  Αγαθίας ο Σχολαστικός: Μιλά για την αύρα του σώματος «Σώμα φέρων σκιοειδές αδερκέι σύμπνοον αύρη». Τέτοιες θεωρίες σφετερίστηκαν πολύ αργότερα διάφορες θρησκείες της Ανατολής, με αποτέλεσμα σήμερα να χαρακτηρίζονται ως Παραϊατρική!

Φυσικά οι αρχαίοι Έλληνες ιατροί και φαραμακολόγοι (πατέρας της Φαρμακολογίας θεωρείται ο Διοσκορίδης, ο οποίος επισκέφθηκε πολλά μέρη στον κόσμο προς αναζήτηση  βοτάνων)είναι τόσοι πολλοί που ένα άρθρο δεν δύναται να περικλύσει τον αριθμό και το έργο τους. Δεν μπορούμε, όμως, να μην αναφερθούμε σε δύο μεγάλες προσωπικότητες της ελληνικής ιατρικής, οι μέθοδοι των οποίων χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα σε όλον τον κόσμο, και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Ιπποκράτη και Γαληνό. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει πως οι γιατροί, στους οποίους δεν αναφερθήκαμε διεξοδικά, είναι ήσσονος σημασίας.

Εξίσου σημαντικοί είναι και οι Έλληνες Φαρμακολόγοι ή Φαρμακοποιοί, οι οποίοι, όπως λέει και το όνομά τους, ποιούσαν, έφτιαχναν φαρμακα, στηριζόμενοι στην φύση, σε αντίθεση με την σύγχρονη εποχή που περιορίζονται σε απλή μεταπώλησή τους από τις Φαρμακοβιομηχανίες. Τέτοι ήταν ο Διοσκορίδης, όπως προαναφέραμε, ο φιλόσοφος Αριστοτέλης, που γνώριζε πολλά από ριζοτομία και βοτανολογία και ο μαθητής του Θεόφραστος αλλά και πολλοί άλλοι…

Ο Ιπποκράτης, «ο πατέρας της Ορθολογικής Ιατρικής», όπως τον αποκαλούν παγκοσμίως, μιλά ξεκάθαρα και κατονομάζει την Ομοιοπαθητική Ιατρική: «Τα όμοια των ομοίων εισίν ιάματα».

Ο όρκος του απαγγέλλεται μέχρι σήμερα στις Ιατρικές Σχολές, στον οποίον συνοψίζει για κάθε μελλοντικό γιατρό τα εξής:

«Να τιμά σαν τους γονείς του αυτόν που του δίδαξε την ιατρική
Να διδάσκει αφιλοκερδώς την τέχνη του σε όποιον θέλει να την ακολουθήσει, με την προϋπόθεση να τηρήσει και αυτός με την σειρά του τον όρκο.
Να προσφέρει ΜΟΝΟ ζωή και όχι θάνατο, ακόμα και αν του το ζητήσει ο ίδιος ο ασθενής (αυτό ισχύει και στην περίπτωση της έκτρωσης – «άμβλωσης», όπως ρητά αναφέρει)
Να τηρεί το ιατρικό απόρρητο και να μην μεταφέρει ό,τι συναντά στο κάθε σπίτι
Να είναι εγκρατής».

Το περιοδικό «Ιέραξ» της Ελληνικής Ακαδημίας της Βασκωνίας-Μπιλμπάο αναφέρει: Ο Ιπποκράτης είναι ο πατέρας του όρκου, τον οποίον, όποιος έμελλε να αφιερωθεί στην Ιατρική, έπρεπε να απαγγείλει».

Αλλά και η Γαλλίδα ελληνίστρια Jacqueline de Romilly περιγράφοντας το έργο του Ιπποκράτη, καταγράφει (Emile Baulieu, Collège de France, Pour l’ Amour du Grec): «Τι κείμενο! Τι πολιτισμός!»

 
Ο Γ. Κρύκας στο περιοδικό «Ιστορία (τ. 52)» αναφέρει: «Ο Ιπποκράτης επιχειρούσε επεμβάσεις που και σήμερα είναι δυσκολότατες (π.χ. διάνοιξη κρανίου με τρυπάνι). Επανέφερε στην θέση τους εξαρθρωμένα μέλη , έκοβε τα σεσηπότα, πραγματοποιούσε πλευρεκτομές, παρακεντήσεις στον θώρακα και στην κοιλιά, άνοιγε περινεφρικά αποστήματα, χειρουργούσε αιμορροΐδες και συρίγγια, χρησιμοποιούσε καθετήρα για να αφαιρέσει λίθους από την κύστη, πραγματοποιούσε δύσκολες επεμβάσεις στο κρανίο με χαλύβδινα εργαλεία και χρησιμοποιούσε στο χειρουργείο του φλεβοτόμους, οστεολαβίδες, μηχανήματα, πριόνια, μαχαίρια, βελόνες, τρυπάνια, μητροσκόπια και τόσα άλλα».

Αναπαράσταση της μεθόδου, με την οποία ο Γαληνός προέβαινε σε κρανιοανατρήσεις.

Συνεχιστής της Ιπποκρατικής Ιατρικής θεωρείται ο Γαληνός, ο οποίος αναγνωρίζεται και ως ο Ιδρυτής της Πειραματικής Φυσιολογίας και της Ανατομικής.

Το περιοδικό Halcon αναφέρει: «Είναι ο συνεχιστής του Ιπποκράτη. Υπήρξε κατά την διάρκεια ολόκληρου του Μεσαίωνα ο κατ’ εξοχήν γιατρός της Οικουμένης, με τρόπο ώστε και το όνομά του να χαρακτηρίζει κάποιον ως γιατρό(…) Για τον Γαληνό η φύση διαθέτει δύναμη δημιουργική. Τον χαρακτηρίζει, όπως και τον Ιπποκράτη, βαθύτατη ηθική. Εκτιμούσε ότι αυτό που ο γιατρός εξετάζει είναι πάνω απ’ όλα ο άνθρωπος και όχι μία ακόμη κλινική περίπτωση. Για να θεραπεύσεις την ασθένεια πρέπει να εκτιμήσεις τον ασθενή ως ανθρώπινη αξία».

Επιτελούσε και αυτός με την σειρά του δυσχερείς επεμβάσεις, όπως η εκτομή στέρνου για να θεραπεύσει παθήσεις της καρδιάς, και περιέγραψε την θεραπεία των νευρικών παθήσεων εξαιτίας πυρετού, για την οποία βραβεύτηκε αργότερα με νόμπελ ο Αυστριακός Wagner.

Η ιατρική των Ελλήνων, σεβόμενη πάνω και πέρα απ’ όλα τον άνθρωπο, έφτασε σε πολύ υψηλό επίπεδο τόσο εξέλιξης όσο και αποτελεσματικότητας και έδωσε τα «φώτα» της σε όλη την οικουμένη! Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ιατρικών όρων σε ολον τον κόσμο έχει ρίζες ελληνικές, κάτι που θα αναλύσουμε στο επόμενο άρθρο μας.

ΠΥΓΜΗ.gr
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://hellenica.blogspot.gr

Τά Νεφρά μας...

'Μην αφήνετε τα νεφρά σας να διψάσουν'      

 

"Μην αφήνετε τα νεφρά σας να διψάσουν, ενυδατώστε τα φυσικά φίλτρα του οργανισμού σας". Το μήνυμα αυτό εκπέμπουν οι οργανώσεις υγείας, με αφορμή τη Παγκόσμια Ημέρα Νεφρού. Σύμφωνα με τη Διεθνή Εταιρεία Νεφρολογίας και τη Διεθνή Ένωση Νεφρολογικών Ιδρυμάτων, τα νεφρά παίζουν ρόλο-κλειδί στον οργανισμό, αφού διατηρούν την ισορροπία των υγρών και αποβάλουν τα βλαβερά προϊόντα του μεταβολισμού.

Με την υπόδειξη ότι τα νεφρά, που αποτελούν το φυσικό φίλτρο του οργανισμού, επηρεάζουν καίρια τη γενική υγεία, οι ειδικοί υποδεικνύουν την ενυδάτωση ως ένα από τα βασικά μέσα "συντήρησης" της πολύτιμης αυτής "μηχανής".

Έτσι, στα βήματα για υγιή νεφρά περιλαμβάνουν την ισορροπημένη διατροφή και σωστή ενυδάτωση του οργανισμού. Στην Ευρώπη ως "Επαρκής Πρόσληψη Νερού" για υγιή άτομα, σε μέτρια θερμοκρασία περιβάλλοντος και μέτρια επίπεδα φυσικής δραστηριότητας, είναι  τα 2,5L νερού την ημέρα για τους άνδρες και 2 L για γυναίκες, ωστόσο ορισμένοι μπορεί να χρειάζονται λιγότερο ή περισσότερο. Επιπλέον, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι η ενυδάτωση του οργανισμού δεν επιτυγχάνεται μόνο με το νερό, που είναι η πρώτη επιλογή αλλά και με όλα τα υπόλοιπα υγρά, όπως χυμοί φρούτων, γάλα, καφές, τσάι και αναψυκτικά.

Μάλιστα, οι ανάγκες μας σε υγρά καλύπτονται κατά 20-30% από τρόφιμα, όπως φρούτα και λαχανικά, και κατά 70-80% από ροφήματα.
 Υγιή νεφρά με επτά βήματα

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, αν υπήρχε εγχειρίδιο για τη σωστή φροντίδα των νεφρών μας, αυτό θα περιελάμβανε τα εξής βήματα:

•    Ρυθμίζετε την αρτηριακή σας πίεση

•    Αυξήστε τη σωματική σας δραστηριότητα

•    Ελέγχετε τη γλυκόζη στο αίμα σας

•    Τρώτε υγιεινά και διατηρείτε τον έλεγχο του βάρους σας

•    Μειώστε την κατανάλωση αλατιού

•    Σταματήστε το κάπνισμα

•    Προσλαμβάνετε επαρκή ποσότητα και ποικιλία υγρών για καλή ενυδάτωση



Οι ειδικοί του κλάδου της υγείας εξηγούν ότι το σωστό επίπεδο της πρόσληψης υγρών για κάθε άτομο εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως το φύλο, την άσκηση, το κλίμα, τη φυσική κατάσταση του οργανισμού, την εγκυμοσύνη και το θηλασμό. Επιπλέον, τα άτομα που έχουν ήδη μια πέτρα στα νεφρά συνιστάται να πίνουν 2-3 λίτρα υγρών ημερησίως, ως προληπτικό μέτρο για να αποφύγουν τον σχηματισμό νέων.

Επιμέλεια θέματος: Συντακτική Ομάδα Υγείαonline

ΠΗΓΗ:http://www.ygeiaonline.gr

Τά παιδιά μας....

Μπαράκι, sex, facebook, tablet, greeklish...
Τι λείπει όμως πραγματικά, από το γηρασμένο παιδί σου;;;

Εμείς οι μεγάλοι νομίζω πως δε φανταζόμαστε καν πώς ζουν οι έφηβοι και οι φοιτητές (η φοιτητική περίοδος είναι μια παράταση της εφηβείας), τι σκέφτονται και πώς νιώθουν.

.
Η ζωή τους είναι μια αφύσικη ζωή, γεμάτη άγχος και εξαρτημένη 100% από τη μοντέρνα τεχνολογία. Δεν έχουν πια ρίζες, υπακούνε σε αγνώστους στο Facebook, αλλά συγκρούονται με τους γονείς και δε μαθαίνουν τίποτα από τους παππούδες τους. Μια μεγάλη μερίδα τους ζει στο σκοτάδι, διασκεδάζει σε σκοτεινούς χώρους, δραπετεύει από την πραγματικότητα στον εικονικό κόσμο του Διαδικτύου ή μέσα σε εκκωφαντική μουσική, θρίλερ, βιντεοπαιχνίδια βίας και δαιμονικών ηρώων, ιστοσελίδες πορνό, τσιγάρα και αλκοόλ. Κάνει σεξ από 12 χρονών, κάνει εκτρώσεις από 12 χρονών. Είναι, όπως γράφει ένας Αμερικανός ροκάς, που έγινε κάποια στιγμή ορθόδοξος μοναχός (αλλά δεν έμεινε), «η Νεολαία της Αποκάλυψης».
Η ζωή όλων μας είναι αφύσικη, μέσα στο τσιμέντο, στο άγχος, τη σκληρή και αβέβαιη δουλειά, τις ακτινοβολίες των συσκευών, το καυσαέριο, τα χημικά απορρυπαντικά, τα φυτοφάρμακα… Είμαστε όμηροι ανάμεσα στις τρεις οθόνες (της τηλεόρασης, του κινητού – δε χρειάζεται καν να προσθέσουμε «τηλεφώνου» – και του υπολογιστή), όμηροι σε ανίατες ασθένειες, όμηροι στην κατανάλωση… Η ζωή της νεολαίας όμως είναι τόσο αφύσικη, που φτάνει στα όρια της παράνοιας.
Είναι μια ζωή άρνησης και απόρριψης του κόσμου που έχουμε φτιάξει εμείς – που επίσης ήμασταν κάποτε έφηβοι επαναστάτες και τελικά συμβιβαστήκαμε στην ομηρία μας. Οι νέοι είναι οι σύγχρονοι χίππις (τα παιδιά μας, οι μαθητές μας) και προς το παρόν, συνειδητά ή υποσυνείδητα, αντιδρούν. Πρόσεξε τα τραγούδια που ακούνε και θα δεις ότι μιλάνε σχεδόν αποκλειστικά για πόνο και σεξ.

Σημάδια της αντίδρασης
Οι μεγάλοι θέλουν τα παιδιά τους να έχουν εμφάνιση περιποιημένη και καλαίσθητη. Οι νέοι χτενίζονται έξαλλα, στολίζονται αλλόκοτα και ντύνονται με ρούχα σκισμένα, αταίριαστα και ακατάστατα (οι εταιρίες βέβαια – οι παντοδύναμοι αφέντες μας – έχουν κάνει κι αυτό το στυλ μόδα και το χρυσοπουλάνε).
Οι μεγάλοι τούς λένε να μιλάνε και να γράφουν σωστά ελληνικά. Εκείνοι  γράφουν (στα κινητά τους και στο Internet – γιατί εκεί πλέον γράφουν) τις λέξεις μόνο με τα αρχικά (συντομογραφίες – μα ούτε ξέρουν τη λέξη συντομογραφία, που είναι δασκαλίστικη) και μιλάνε ανακατεύοντας ελληνικά και αγγλικά σ’ ένα απίθανο αλλοπρόσαλλο γλωσσικό μείγμα.
Οι μεγάλοι τούς λένε να μείνουν ψυχικά και σωματικά αγνοί – όταν τους το λένε, γιατί η αγνότητα δεν κατοικεί πια στη χώρα μας. Μάλλον οι νέοι έχουν ακουστά ότι κάποιοι κάποτε το έλεγαν αυτό, που δεν το βλέπουν όμως πουθενά γύρω τους, αλλά βλέπουν μόνο ανθρώπους και φωτογραφίες που εκπέμπουν μηνύματα σεξουαλικότητας.

Προσανατολίζονται κι αυτοί έτσι και αρνούνται εκείνους, τους αόρατους, που μιλούσαν κάποτε για αγνότητα και που τους έχουν συνδέσει με τον υποκριτικό κόσμο των μεγάλων. Ντύνονται αισθησιακά (sexy) και πολλοί δίνονται σε όποιον τύχει (δήθεν «αγαπούν»), καταπατούν κάθε έννοια αγνότητας, αν και η ψυχή τους διψάει για αγνότητα. Αυτό θεωρούν τώρα αγνότητα: να αγαπάς και να φιλιέσαι με πάθος στις γωνιές του σχολείου και στα πεζοδρόμια, μέχρι την ώρα που θ’ αρχίσεις να δίνεσαι ολοκληρωτικά.
Την παρθενία την κοροϊδεύουν, αν την ξέρουν καν (εσύ ξέρεις τι κάνει η κόρη σου στα διαλείμματα των μαθημάτων ή ο γιος σου στις κόρες των άλλων; σε νοιάζει; του/της έχεις πει ποτέ κάτι σχετικό;). Και όταν σκεφτούν μια «μόνιμη σχέση» (ο γάμος δεν υπάρχει στο μυαλό τους, παρά μόνο σαν κάποια προσωρινή γιορτή του έρωτά τους, όπως οι αμερικάνικοι προτεσταντικοί «γάμοι» που βλέπουν στις ταινίες) δε θα έχει μείνει τίποτα να προσφέρουν στον ή στη «σύντροφό» τους.
Σημείωση: στην τηλεόραση – την κυρά μας, που τη βάλαμε κι ανατρέφει τα παιδιά μας – ο όρος «σύντροφος» τείνει να αντικαταστήσει τον όρο «σύζυγος». Ποιος θέλει πια να μπει σε ζυγό (σύζυγος = συν+ζυγός);
Οι μεγάλοι τούς λένε να μείνουν ζωντανοί. Κι οι νέοι βάλθηκαν να ζουν ριψοκίνδυνα, να ξενυχτάνε, να μεθάνε, να καπνίζουν, να δοκιμάζουν ναρκωτικά, να εμπιστεύονται αγνώστους, να τρέχουν με τα μηχανάκια κι ό,τι άλλο βάλει ο νους σας.
Να μην ξεχάσω πως ένα σοβαρό κομμάτι της ζωής πολλών εφήβων αποτελεί ο σατανάς: προσεχτική αναζήτηση και παρακολούθηση θρίλερ και βίντεο με εξορκισμούς και μαύρες τελετουργίες, ροκ τραγούδια που εξυμνούν το διάβολο, μπλούζες και τατουάζ με 666 και ανάποδες πεντάλφες, μέχρι μακιγιάζ ζωντανού-νεκρού (ζόμπι), συνειδητή λατρεία του σατανά, τελετές και κάλεσμα πνευμάτων… Το παιδί σας ίσως δεν ξέρει να κάνει το σταυρό του (μπορεί να κάνει πότε πότε μια αδιάφορη κίνηση που θυμίζει παίξιμο μαντολίνου), σίγουρα όμως ξέρει να κάνει το σήμα με τα κέρατα, σηκώνοντας το δείκτη και το μικρό του δάχτυλο – το κάνουν όλοι οι ροκάδες, το βλέπουμε ακόμα και σε κινούμενα σχέδια!...
Πρωί. Αντί για το σχολείο, παλληκάρια και κοπέλες πίνουν καφέ και τρώνε τυρόπιτες στα μαγαζάκια με την προνομιακή θέση δίπλα στο σχολείο. Ο καθηγητής δεν έχει εξουσία να κάνει τίποτα έξω από τη σχολική αυλή. Εσύ, ο γονιός, κάνε μια βόλτα μετά τις 8.30΄ π.μ. στις κοντινές καφετέριες, μήπως βρεις τα παιδιά σου.
Αυτή είναι η Νεολαία της Αποκάλυψης, η νεολαία των εκτρώσεων, η νεολαία των ΓΕΛ (Γενικών Λυκείων) και των ΕΠΑΛ, η νεολαία των Πανελλαδικών, η νεολαία των φροντιστηρίων, η νεολαία της αυριανής ανεργίας, η νεολαία της δυστυχίας.
Η νεολαία που κάποιες φορές κουβαλάει ασήκωτα φορτία προβλημάτων, ανάπηρους γονείς, αλκοολικούς ή βίαιους γονείς, εξαφανισμένους γονείς – σ’ αυτά προστίθενται και όσα προκάλεσε η οικονομική κρίση, καταστρέφοντας τη ζωή ολόκληρων οικογενειών! Παιδιά ορφανά ή σαν ορφανά, χωρίς προσανατολισμό, χωρίς ρίζες (το ξαναλέω), χωρίς πίστη. Υποσυνείδητα, ψάχνουν για ρίζες και πίστη, αλλά δεν έχουν άλλο από την τηλεόραση, το Facebook, το κινητό τους, τη μουσική (που κατεβάζουν από το Internet και συχνά είναι μόνο ένας εκκωφαντικός ρυθμός ή τραγούδια που δίνουν μηνύματα εκπόρνευσης, μελαγχολίας και αλκοολισμού).
Η ευθύνη
Όλοι έχουμε ευθύνη. Και οι ίδιοι οι έφηβοι φυσικά, πολύ περισσότερο όταν γίνονται φοιτητές (εδώ στην Κρήτη έχουμε και μικρούς καπετάνιους, που δε γίνονται φοιτητές αλλά «καίγονται» ή «καίνε» άλλους, ζώντας ανάμεσα σε αλκοόλ, τζόγο και όπλα).
Και οι δάσκαλοι και οι καθηγητές – όπως εγώ – έχουμε τεράστια ευθύνη. Το ίδιο και οι ...
...........
η συνέχεια εδώ: antiparakmi
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://hamomilaki.blogspot.gr/