Χερουβικό Πλ β΄, Μέλος Δημητρίου Σουρλαντζή, Στυλιανός Κοντακιώτης

Η αγριοαχλαδιά

Αυτό είναι το ξεχασμένο δέντρο που μεγάλωσε πολλές γενιές – Γιατί εξαφανίστηκε

ΠΗΓΗ:http://www.pentapostagma.gr/

Ονομάζεται αγριογκορτσιά (πύρος ο αμυγδαλόμορφος – pyrus amygdaliformis) αυτοφύεται κι ευδοκιμεί σε όλα τα βουνά και τις ρεματιές του Γέρμα Καστοριάς.

Είναι φυλλοβόλο δέντρο, και έχει ιδιαίτερα εύγευστους καρπούς που ονομάζονται αγριόγκορτσα ή γκόρτσα.
Πριν το έτος 1960, όλοι σχεδόν οι Γερμανιώτες μετέβαιναν κατά τον μήνα Οκτώβριο στις τοποθεσίες όπου υπήρχαν τρανές αγριογκορτσιές και μάζευαν σε μεγάλα τσουβάλια τα ώριμα γκόρτσα τους. Τα εκλεκτότερα απ’ αυτά τα γκόρτσα τα μετέφεραν στο σπίτι τους και παρασκεύαζαν γλυκύτατο πετιμέζι, ενώ τα υπόλοιπα τα έριχναν ως ζωοτροφή στους οικόσιτους χοίρους τους. Το αναφερόμενο πετιμέζι το παρασκεύαζαν ως εξής:

Η γκορτσιά είναι ένα μικρό δένδρο με ύψος που μπορεί να φθάσει τα 6 μέτρα. Είναι μια αγριοαχλαδιά, γνωστή με το επιστημονικό όνομα Πύρος η αμυγδαλόφυλλη (Pyrusamygdaliformis), διότι τα φύλλα της μοιάζουν λίγο με της αμυγδαλιάς. Τη συναντούμε και με πολλά ακόμη ονόματα, όπως γκοριτσιά, αμπουρτζιά, αγριαπιδιά, αγκαθιά κ.λ.π. Ο καρπός της είναι μικρός και σφαιρικός, με διάμετρο περίπου 2 – 3 εκατοστά, πράσινος και στυφός όταν είναι άγουρος. Όταν ωριμάζει παίρνει το καστανοκίτρινο χρώμα και είναι πιο γλυκός.  Φυτρώνει συνήθως σε υψόμετρο μέχρι 1500 μέτρων.

Η γκορτσιά χάρη στα πολλά οξέα και άλλες χημικές ουσίες που περιέχει δεν αποτελεί μόνο θρεπτική τροφή, αλλά οι καρποί της έχουν και φαρμακευτικές ιδιότητες και βοηθούν στη θεραπεία παθήσεων του πεπτικού και του αναπνευστικού συστήματος.Τέλος, η αγριογκορτσιά είναι αιμοστατική, χρησιμοποιείται κατά της δυσπεψίας, κατά της διάρροιας, είναι αντισπασμωδικό και ευεργετικό στις παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος και την δυσμηνόρροια.

Σημείωση ἀπό τόν "ΠΑΤΜΙΟ":  Πράγματι, μεγαλώσαμε μέ τίς "ἀχλάδες". Περιμέναμε τά πρωτοβρόχια γιά νά "κνιάσουν" (ὡριμάσουν) καί τρέχαμε στά χωράφια καί στά βουνά γιά μαζέψουμε τίς πεσμένες στό ἔδαφος (κατάχαμα) καί τίς τρώγαμε ... πάραυτα, χωρίς πλύσιμο, χωρίς "μέτρα καθαριότητας". Τίς κόβαμε "ἄγουρες" καί τίς βάζαμε μέσα σέ ἄχερα (ἄχυρα), ἤ σέ ρουκανίδια (ροκανίδια) γιά νά κνιάσουν. Πολύτιμο ἀγαθό τόν καιρό τῆς πείνας καί τῆς ἔλλειψης φρούτων. Σήμερα δυστυχῶς δέν γνωρίζουμε τίς "ἀχλάδες" καί τή θρεπτική τους ἀξία. Ἡ προσπάθειά μου νά πείσω τά ἐγγόνια μου, ὥστε νά "φᾶνε καί καμιά ἀχλάδα" ἐλάχιστα ἔχει ἀποδώσει. Γιά τήν ἱστορία τοῦ πράγματος νά σημειώσω ἐπιπλέον ὅτι ὅταν ὁ Αὐτοκράτορας Ἀλέξιος ὁ Κομνημός, προκειμένου νά ἱκανοποιήσει τό αἴτημα τοῦ Ὁσίου μας γιά τήν ἄδεια ἀνεγέρσεως τοῦ Μοναστηριοῦ μας, ἔδωσε ἐντολή στόν "ἀπογραφέα τῶν Κυκλάδων Νήσων", νά ἐπισκεφθεῖ τήν Πάτμου καί νά τοῦ ἀναφέρει  πῶς ἦταν τό Νησί καί τἰ ὑπῆρχε ἐπάνω σ΄ αὐτό, ἡ ἀπάντηση ἦταν ὅτι: "δέν βρῆκα τίποτε στό Νησί, παρά μόνο περί τίς 20 ἀγριοαχλαδιές.

Η Ελληνική γλώσσα!

 Ανοικτή επιστολή-κραυγή αγωνίας για την ελληνική γλώσσα στον Τσίπρα και τον Γαβρόγλου από ένα "ξένο" Ελληνιστή

Ανοικτή επιστολή του Κρεσέντζιο Σαντσίλιο με θέμα: «Πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα: Η επίθεση στην Γλώσσα και στην Ιστορία».

Ανοικτή επιστολή
στον  Πρωθυπουργό  Αλέξη Τσίπρα
και στον Υπουργό Παιδείας  Κώστα Γαβρόγλου
Α θ  ή ν α
      Μετά από την βασική υποβάθμιση των Αρχαίων Ελληνικών (τελείως απαράδεκτο στην ίδια την χώρα δημιουργίας των), η εξάλειψη και κεντρικών φάσεων της αρχαίας και μοντέρνας ιστορίας από τις οποίες προέκυψαν θεμελιώδεις πολιτικές, οικονομικές, πολιτιστικές και άλλες εξελίξεις, πιστεύουμε πως επικίνδυνα οδηγούν στην συρρίκνωση της έκτασης και του βάθους της Πατριδογνωσίας των Ελλήνων μαθητών με αποτέλεσμα να μειώνονται σημαντικά οι δύο πρωταρχικής σημασίας πυλώνες της ελληνικής εθνικής υπόστασης: η Γλώσσα και η Ιστορία.      Την στιγμή που στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και αλλού η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών (και Λατινικών) εντείνεται, και δικαίως, για τους γνωστούς λόγους τους οποίους ασφαλώς θα πρέπει να γνωρίζουν και ο Πρωθυπουργός και το Υπουργείο Παιδείας,
      και την στιγμή που σε αυτές τις ίδιες χώρες ούτε κατά διάνοια «μειώνουν» το εύρος και την σημασία της διδασκαλίας της Γλώσσας και της Ιστορίας των, αν και απόλυτα υποδεέστερες από εκείνες της Ελλάδας,
      και την στιγμή που το γλωσσικό και ιστορικό παρελθόν τους Ελληνικού Έθνους είναι θεμελιώδες στοιχείο αυτογνωσίας,
      οι ελληνικές εκπαιδευτικές Αρχές θέλουν να επιβάλλουν μία κατάσταση που ισοδυναμεί στην ουσία με εξαφάνιση ενός μεγάλου μέρους της ίδιας της Ελλάδας(!) από την γνώση, συνείδηση και μελέτη των Νέων Ελλήνων της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, και συνεπώς και στην μετέπειτα ζωή τους.
       Οι υπογράφοντες την παρούσα ανοικτή επιστολή Έλληνες συγγραφείς και Ξένοι Ελληνιστές διαμαρτυρόμαστε για την συνεχή πολιτική ταπείνωσης αυτής της μοναδικής γλωσσικής και ιστορικής διαχρονίας της Ελλάδας την οποία ανέλαβε το Υπουργείο Παιδείας (που «έχασε» στον δρόμο και τον «εθνικό» του χαρακτήρα!) με την υιοθέτηση μιας, πιστεύουμε, άκρως διαφθείρουσας και παρεκκλίνουσας «αναμόρφωσης» των προγραμμάτων σπουδών των Αρχαίων και Νέων Ελληνικών και Ιστορίας.
      Έτσι, η καταρράκωση της οικουμενικής διάστασης της Ελληνικής Γλώσσας και η αλλοίωση/νόθευση, εις βάρος του Ελληνισμού, ιστορικών πραγματικοτήτων πέραν κάθε αμφιβολίας, προσφέρει χείριστη υπηρεσία στην σημερινή σπουδάζουσα νεολαία και τους πολίτες του αύριο.
      Ως Έλληνες Λογοτέχνες και Ξένοι Ελληνιστές ζητούμε την εκ νέου εξέταση ολόκληρου του προγράμματος Νέων/Αρχαίων Ελληνικών και Ιστορίας και την δίκαια επαναφορά των διδασκαλιών που περικόπηκαν και μέλλουν να περικοπούν όχι μόνο αναφορικά με την καθεαυτού διδακτέα ύλη, αλλά και με τις σοβαρές μειώσεις ωραρίων.
      Η αποδόμηση και αλλοτρίωση που επιχειρείται της ελληνικής γλωσσικής και ιστορικής παιδείας, συνταγματικά όπως γνωρίζετε κατοχυρωμένες, χρησιμοποιώντας παράλογα, ανεκδιήγητου «παγκοσμιοποιημένου» τύπου, «πολυπολιτισμικά» ιδεολογήματα τα οποία δεν συναντάμε σε καμία ευρωπαϊκή χώρα που σέβεται τον εαυτό της και το μέλλον της, επιβάλλεται να πάψουν ώστε να μην υποστεί και αυτή την βαριά υποβάθμιση ο Ελληνικός Λαός, ήδη ευρισκόμενος σήμερα σε σκληρή δοκιμασία επιβίωσης.
      Των ως άνω δοθέντων, θεωρούμε αναγκαία την κατάργηση και την επαναδιαμόρφωση «in melius» της Υπουργικής Απόφασης ΦΕΚ-041Β/25.5.15 και όσων άλλων συναφών αποφάσεων έπονται, ώστε να δοθεί η απαιτούμενη έμφαση στα ελληνικά στίγματα της Γλώσσας και Ιστορίας σε όλη την διαχρονική τους συνέχεια.
      Ευελπιστώντας σε μία θετική ανταπόκριση, τα κέρδη της οποίας θα καρπωθούν οι μαθητές και μελλοντικοί υπεύθυνοι πολίτες, ευχαριστούμε για την (ενδεχόμενη) απάντηση.

      Με τιμή.

Όποιος απαντήσει συναινώντας, να στείλει την απάντησή του (με την ιδιότητά του) στην ακόλουθη ηλεκτρονική διεύθυνση : sa.crescenzio@gmail.com

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε στον παρακάτω σύνδεσμο:

http://www.odeg.gr/ta-nea-mas/705-anoikti-epistoli-tou-kresentzio-santsilio.html

ΠΗΓΗ:http://infognomonpolitics.blogspot.gr/

Σεισμοί!

Ὁ Σεισμός του 1933

Εἰκόνες τοῦ καταστροφικοῦ σεισμοῦ τῆς Κῶ,

τό 1933

Μέ ἀφορμή τόν σημερινό σεισμό στήν Κῶ, ἦρθαν στή μνήμη μου οἱ  καταστροφικές συνέπειες τοῦ σεισμοῦ στίς 23 Ἀπριλίου τοῦ 1933, τίς ὁποῖες γνώρισα ἀπό διηγήσεις τῶν  Γονιῶν μου, τῆς Γλυκειᾶς μου (γιαγιᾶς) καί Παπάδων τῆς Πάτμου. Τότε,  πολλοί κάτοικοι της Κῶ, κατέφθασαν στό Νησί μας καί φιλοξενήθηκαν στά σπίτια τῶν συμπατριωτῶν μας καί ἰδιαίτερα στό Μοναστήρι μας, στό ὁποῖο διέμειναν ἄνδρες, γυναῖκες, παιδιά, σέ κελλιά, ἀκόμη καί σέ διαδρόμους τῆς Μονῆς γιά μεγάλο διἀστημα. Μοῦ δόθηκε λοιπόν  ἡ εὐκαιρία νά ἀνατρέξω στό παρελθόν, καί νά πραγματοποιήσω μιά μικρή ἔρευνα, ἀπό τήν ὁποία  διαπίστωσα τά άκόλουθα:

          Στίς 26 Ἀπριλίου τοῦ 1933  ἡ Ἀδελφότητα τῆς Μονῆς,  «ἐπί τῇ δεινῇ συμφορᾷ ἥτις ἔπληξε τήν ἀδελφήν νῆσον Κῶ διά τοῦ τελευταίου φοβεροῦ σεισμοῦ συνελθοῦσα ἐκτάκτως ὑπό τήν προεδρίαν τοῦ Προέδρου τῆς Διοικητικῆς Ἐπιτροπείας Ἀρχιμανδρίτου  Θεοφίλου ἀπεφάσισεν ὁμοφώνως.

1)             Νά ἐκφρασθῶσι τηλεγραφικῶς εἰς τἠν Μητρόπολιν Κῶ θερμά συλλυπητήρια ἐκ μέρους τῆς Μονῆς ἡμῶν καί νά δηλωθῇ ἅμᾳ αὐτῇ ὅτι συμμερίζεται ἐγκαρδίως τήν θλῖψιν αύτήν καί συμπονοῦμεν.

2)             Πλήν τῶν κατ᾿ ἰδίαν δεήσεων  νά τελεσθῇ  κατά τήν προσεχῆ Κυριακήν ἐν τῇ πλατείᾳ τῆς Λόζας καί δημοσίᾳ ἐπιμνημόσυνος δέησις ὑπέρ ἀναπαύσεως  τῶν ψυχῶν ἐκ τοῦ σεισμοῦ ἀποθανόντων ἀδελφῶν ἡμῶν, μετά τήν ἐπί τῇ διασώσει τῆς νήσου ἡμῶν ἀπό τοῦ μεγίστου κινδύνου τοῦ σεισμοῦ εὐχαριστήριον δέησιν· πρός τούτοις δέ νά ἐκδοθῶσιν αἱ δέουσαι προκηρύξεις αἵτινες ν᾿ ἀναγνωσθῶσι καί ἐπ᾿ ἐκκλησίας κατά τήν προσεχῆ Κυριακήν ὅπως πᾶς ὁ λαός συμμετάσχῃ τῶν δεήσεων τούτων.

3)             Ν᾿ ἀποσταλῇ εἰς Κῶ ἐπιτροπεία ἐκ δύο ἀδελφῶν τοῦ ἐκκλησιάρχου Θεοφάνους καί τοῦ Ἀμφιλοχίου Ἱερομονάχου, εἰς οὕς νά δοθῶσι λιρέτται  3 χιλιάδες ὅπως διαθέσωσιν αὐτάς πρός περίθαλψιν τῶν παθόντων μή ὄντος δυνατοῦ ἕνεκα τῆς νῦν καταστάσεως τῶν οἰκονομικῶν τῆς Μονῆς ἡμῶν νά διατεθῶσι πλείονα· νά κληθῇ δέ καί ἡ ἡγουμένη τῆς ἐνταῦθα γυναικείας Μονῆς ὅπως ἀποστείλῃ μετά τῆς ἡμετέρας ἐπιτροπείας μοναχάς ἐκ τῆς Μονῆς ταύτης, αἵτινες νά παραμείνωσιν  ἐν Κῷ ἐφ᾿  ὅσον χρόνον θά εἶνε ἀνάγκη ὅπως περιθάλψωσι τούς παθόντας»  (ἀκολουθοῦν οἱ ὑπογραφές τῶν Πατέρων τῆς Μονῆς. Ἡ γυνακεία Μονή πού ἀναγράφεται στήν Ἀπόφαση αὐτή, εἶναι ἡ Μονή τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, ἡ ὁποία τήν ἐποχή ἐκείνη ἤκμαζε).

          Πράγματι πραγματοποιήθηκε ἡ συνάθροιση τῶν πιστῶν στή Λόζα  καί «ἀφ᾿  οὗ ἐτελέσθησαν αἱ δεήσεις ἥ τε εὐχαριστήριος καί ἡ ἐπιμνημόσυνος ὑπέρ τῶν ἐκ τοῦ σεισμοῦ ἀποθανόντων ἀδελφῶν ἡμῶν ἐπιτροπεία συστᾶσα ἐκ  δύο ἀδελφῶν τῆς Μονῆς τοῦ προηγουμένου κ. Γρηγορίου καί τοῦ Ἀμφιλοχίου ἱερομονάχου τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἐνταῦθα Βασιλικῆς φρουρᾶς  τῶν καραβινοφόρων τοῦ δημάρχου κσί ἑνός  τῶν  δημοτικῶν συμβούλων, ἤρξατο τῆς συλλογῆς ἐράνων ὑπέρ τῶν ἐν Κῷ σεισμοπαθῶν· ἀλλά τήν ἐπιοῦσαν  πρίν  ἔτι λήξῃ  ἡ συλλογή αὕτη ἐδήλωσεν εἰς αὐτόν ὁ ἀρχηγός τῆς φρουρᾶς   ὅτι ἔλαβεν διαταγήν  νά μή δέχηται ἐράνους καί ὅτι πρέπει ν᾿ ἀνασταλλῇ  καί ἡ εἰς Κῶ πρός βοήθειαν τῶν σεισμοπαθῶν μετάβασις τῶν ἀδελφῶν τῆς Μονῆς ἡμῶν μέχρι νεωτέρας διαταγῆς· κατ᾿ ἀκολουθίαν οὐδέν ἐγένετο ἐπί τοῦ παρόντος καί θ᾿ ἀναμείνωμεν τήν διαταγήν ταύτην».

          Ταῦτα πρός τό παρόν, μέ τήν εὐχή «νά βάλῃ ὁ Θεός τό Χέρι Του», ὥστε νά μήν ἄλλο κακό.

Η Αγια Μαρίνα (17 ΙΟΥΛΊΟΥ)

Η Αγια Μαρίνα Eπιπρέπει σοι, πώς αν είποις, Mαρίνα, Σων αιμάτων έρευθος, α ξίφει χέεις. Εβδομάτη δεκάτη Mαρίναν κτάνε φάσγανον οξύ. Χεὶρ δημίου τέμνει σε Μαρῖνα ξίφει, Χεὶρ Κυρίου χάριτι θείᾳ δὲ στέφει. Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ Μαρῖνα δειροτομήθη.

ΒιογραφίαΗ Αγία Μαρίνα γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Πισιδίας, στα χρόνια του αυτοκράτορα Κλαυδίου του Β', το 270 μ.Χ. Λίγες μέρες μετά τη γέννησή της, η μητέρα της πέθανε, και ο πατέρας της Αιδέσιος, που ήταν Ιερέας των ειδώλων, την ανέθεσε σε μια χριστιανή γυναίκα, από την οποία η Μαρίνα διδάχθηκε το Χριστό. Όταν έγινε 15 χρονών, αποκαλύπτει στον πατέρα της ότι είναι χριστιανή. Έκπληκτος αυτός απ' αυτό που άκουσε, με μίσος τη διέγραψε από παιδί του. Μετά από καιρό, έμαθε για τη Μαρίνα και ο έπαρχος Ολύμβριος, που διέταξε να τη συλλάβουν για ανάκριση. Όταν την είδε μπροστά του, θαύμασε την ομορφιά της και προσπάθησε να την πείσει με κάθε τρόπο να αρνηθεί το Χριστό και να γίνει σύζυγος του. Μάταια, όμως. Η Αγία Μαρίνα σε κάθε προσπάθεια του Ολυμβρίου αντέτασσε τη φράση: «Είμαι χριστιανή». Τότε ο σκληρός έπαρχος διέταξε να την ξαπλώσουν στη γη, και την καταξέσχισε άσπλαχνα με ραβδιά τόσο, ώστε η γη έγινε κόκκινη από το αίμα που έτρεξε. Έπειτα, ενώ αιμορραγούσε, την κρέμασε για πολλή ώρα και μετά τη φυλάκισε. Μέσα στην φυλακή μάλιστα συνέβη το εξής: ο διάβολος μεταμορφωμένος σε άγριο δράκοντα, προσπάθησε να κάνει την αγία να φοβηθεί. Αυτή όμως προσευχήθηκε στον Θεό και αμέσως ο δράκοντας άλλαξε μορφή και έγινε ένας μαύρος σκύλος και τότε η αγία άρπαξε ένα σφυρί και χτυπώντας τον στο κεφάλι και την ράχη τον ταπείνωσε. Όταν για δεύτερη φορά την εξέτασε και διαπίστωσε ότι η πίστη της Αγίας Μαρίνας ήταν αμετακίνητη στο Χριστό, την έκαψε με αναμμένες λαμπάδες. Αλλά οι πληγές της με θαύμα έκλεισαν, και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πολλοί παρευρισκόμενοι να γίνουν χριστιανοί. Μπροστά σ' αύτόν τον κίνδυνο ο έπαρχος τελικά αποκεφάλισε τη Μαρίνα, που έτσι πήρε το άφθαρτο στεφάνι της αιώνιας δόξας. Tα άγια λείψανα της φυλάγονταν στην Κωνσταντινούπολη μέχρι την πρώτη άλωση της από τους Λατίνους, το 1204 μ.Χ., ενώ σύμφωνα με άλλες πηγές βρίσκονταν μέχρι το 908 μ.Χ. στην Αντιόχεια και στην συνέχεια μεταφέρθηκαν στην Ιταλία. Σήμερα, τα άγια λείψανα της Αγίας Μαρίνας, φυλάγονται στην Αθήνα, σε ναό που φέρει το όνομα της ενώ η χείρα της έχει μεταφερθεί στη Μονή Βατοπεδίου στο Άγιο Όρος. Διαβάστε εδώ τον Παρακλητικό Κανόνα της Αγίας Μαρίνας. Επίσης, διαβάστε εδώγια ένα σύγχρονο θαύμα της Αγίας Μαρίνας, ενώ εδώ μπορείτε να διαβάσετε την συνοπτική ιστορία του μοναστηριού της Αγίας Μαρίνας Άνδρου.

Ἀπολυτίκιον Ἀνδρείαν καὶ φρόνησιν, σὺ κεκτημένη σεμνή, ἀνδρείως κατεπάτησας ὄφιν ἀρχέκακον, Μαρίνα πανεύφημε, ἤσχυνας Ὀλυμβρίου τᾶς πικρᾶς τιμωρίας, εὐφρανας Ἀσωμάτων τᾶς χορείας ἀθλοῦσα, διὸ ἀπαύστως πρέσβευε Χριστῷ, εἰς τὸ σωθήναι ἠμᾶς. Ἕτερον Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον. Μνηστευθεῖσα τῷ Λόγῳ Μαρίνα ἔνδοξε, τῶν ἐπιγείων τὴν σχέσιν πᾶσαν κατέλιπες, καὶ ἐνήθλησας λαμπρῶς ὡς καλλιπάρθενος· τὸν γὰρ ἀόρατον ἐχθρὸν κατεπάτησας στερρῶς ὀφθέντα σοὶ Ἀθληφόρε. Καὶ νῦν πηγάζεις τῷ κόσμῳ τῶν ἰαμάτων τὰ δωρήματα. Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλη τῇ φωνῇ. Σὲ Νυμφίε μου ποθῶ, καὶ σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ, καὶ συσταυροῦμαι καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ σου· καὶ πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοί, καὶ θνήσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν σοί· ἀλλ᾽ ὡς θυσίαν ἄμωμον προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσάν σοι. Αὐτῆς πρεσβείαις, ὡς ἐλεήμων, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Κοντάκιον Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον. Παρθενίας κάλλεσι, πεποικιλμένη παρθένε, ἀκηράτοις στέμμασιν, ἐστεφανώθης Mαρίνα, αἵμασι, τοῦ μαρτυρίου δε φοινιχθεῖσα, θαύμασι καταλαμπρύνθης τῶν ἰαμάτων, καὶ τῆς νίκης τὰ βραβεῖα, ἐδέξω Μάρτυς χειρὶ τοῦ Κτίστου σου. Ὁ Οἶκος Τῷ νυμφίῳ Χριστῷ, ἔρωτι τῆς καρδίας σου ἀπὸ βρέφους σεμνὴ πυρποληθεῖσα, ἔδραμες, δορκὰς ὡς διψῶσα πηγαῖς ἀειρύτοις, Παρθενομάρτυς, καὶ τῇ ἀθλήσει σεαυτήν συντηρήσασα, ἐν τῷ ἀφθάρτῳ ὄντως τοῦ Κτίστου σου, νύμφη εὐκλεής, θαλάμῳ ἔφθασας ἐστολισμένη, πεποικιλμένη, στεφανηφόρος, νικητὴς λαμπαδηφόρος, εὐθαλής, ἀφθάρτου νυμφῶνος τυχοῦσα, καὶ δεξαμένη ὡς χρυσίον, βραβεῖα νίκης τῆς σῆς ἀθλήσεως. Μεγαλυνάριον Την Λαμπάδα πάντες Τη φαεινήν, και της παρθενίας, τον ασύλλητον θυσαυρόν, τη νύμφη Κυρίου, και Άσπιλον Αμνάδα, Μαρίναν την αγίαν, ύμνοις τιμήσωμεν ΠΗΓΗ:www.saint.gr/

Μελισσόχορτο

  Eλληνικά αρωματικά φυτά και η χρήση τους στη διατροφή

Μελισσόχορτο

Λατινική ονομασία: Melissa officinalis L. L.
Οικογένεια: Lamiaceae 
ΙΣΤΟΡΙΑ

Γνωστό και ως μελισσάκι, μελισσοβότανο, κιτροβάλσαμο. Αφιερωμένο στη θεά Αρτεμη. Οι Αρχαίοι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν για τη φαρμακευτική αξία του. Οι Αραβες το αγαπούσαν για το μοναδικό του άρωμα λεμονιού, ενώ οι αλχημιστές του Μεσαίωνα πίστευαν ότι το ποτό του προσφέρει το ελιξίριο της νεότητας.

ΚΑΤΑΓΩΓΗ

Αυτοφυές της Μεσογείου και της Κεντρικής Ευρώπης. Στην Έλλάδα το συναντούμε σε υγρές περιοχές της Μακεδονίας, της Θράκης αλλά και των Ιονίων Νήσων.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Πολυετές ποώδες, ύψος μέχρι 80 εκ., άνοιγμα κόμης μέχρι 50 εκ., άνθη μικρά άσπρα ή ανοιχτοκίτρινα όλο το καλοκαίρι. Φύλλα πράσινα, καρδιόσχημα πολύ αρωματικά όταν τριφτούν.

ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ-ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ

Με μοσχεύματα ή σπόρους. Τα μοσχεύματα μήκους περίπου 10εκ. κόβονται από το νεαρό φυτό πριν ανθίσει, αργά την άνοιξη ή νωρίς το καλοκαίρι. Οι σπόροι συλλέγονται αργά το καλοκαίρι. Σπορά των σπόρων ή τοποθέτηση των μοσχευμάτων σε μίγμα τύρφης και περλίτη σε αναλογία 2:1. Το μείγμα διατηρείται υγρό, αλλά όχι υπερβολικά. Τα αποτελέσματα φαίνονται σε δύο εβδομάδες περίπου. Ή σπορά γίνεται νωρίς την άνοιξη σε ζεστό μέρος. Οταν οι σπόροι φυτρώσουν και τα μοσχεύματα ριζοβολήσουν μεταφυτεύονται σε γλάστρα, σε ζαρντινιέρα ή στον κήπο. Οι αποστάσεις φύτευσης είναι 30 εκ. μεταξύ των φυτών επί της γραμμής φύτευσης και 60 εκ. μεταξύ των γραμμών. Το μελισσόχορτο χρειάζεται τακτικά ποτίσματα και αγαπάει τον ήλιο. Το pH του εδάφους πρέπει να είναι μεταξύ 6 και 7. Αν απαιηθεί λίπανση καλό είναι να χρησιμοποιηθεί οργανικό λίπασμα πλούσιο σε άζωτο.

ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ

Τα φύλλα κόβονται στη διάρκεια όλου του καλοκαιριού και χρησιμοποιούνται φρέσκα. Για να χρησιμοποιηθούν αποξηραμένα πρέπει να κοπούν λίγο πριν ανοίξουν τα άνθη, όταν η οσμή τους είναι άριστη και η περιεκτικότητα σε αιθέριο έλαιο υψηλή. Ιδανικές συνθήκες για την καλύτερη διατήρηση του αιθέριου ελαίου μετά την κοπή είναι στην κατάψυξη μέσα σε σακουλάκια με νερό.

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΞΙΑ

Χρησιμοποιείται για την παρασκευή προϊόντων για τα τσιμπήματα εντόμων και καλλυντικών. Το αφέψημά του θεωρείται ότι αντιμετωπίζει τον πονοκέφαλο, την πίεση και επαναφέρει τη μνήμη. Έίναι χωνευτικό και αντικαταθλιπτικό με αντισπασμωδική και αντισταμινική δράση.

ΑΛΛΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ

Ιδανικό μελισσοτροφικό αλλά και καλλωπιστικό φυτό. Το αιθέριο έλαιο χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και στην παρασκευή ποτών.

Για να διαβάσετε τις συνταγές έξι αρωματικών φυτών κάντε κλικ στην εικόνα που ακολουθεί

Πηγή: Μαλούπα Ε.,  Στικούδη Μ., «Αρώματα και Γεύσεις από τον Βοτανικό Κήπο», Κ.Π.Ε. Βερτίσκου, Θεσσαλονίκη 2009.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:https://dasarxeio.com/2017/07/15/1844-2/