Μοναχισμός

ΣΚΗΤΗ ΟΣΙΑΣ ΞΕΝΗΣ: ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΠΡΟΣ ΥΠΟΨΗΦΙΕΣ ΜΟΝΑΧΕΣ

Στις 18 Νοεμβρίου 1979, ό π. Σεραφείμ έκανε μία ομιλία στις γυναίκες με την όποια προσπάθησε να τις καταρτίσει πιο σταθερά στις μοναχικές αρχές: τις βασικές χριστιανικές αρχές μέσα από τις όποιες θα μπορούσαν να πολεμήσουν μαζί και να υπερνικήσουν τις δαιμονικές δυνάμεις και την πεσμένη ανθρώπινη φύση τους.

Πολλά από τα σχόλιά του προέρχονταν από τις συμβουλές του άββά Δωροθέου, τον όποιο οι αδελφές διάβαζαν. «Πρέπει να προσαρμόσετε την ζωή σας περισσότερο στο μοναχικό ιδεώδες», τούς είπε. «Αυτό είναι πού δίνει νόημα στη ζωή σας και θα σας κάνει να καρποφορήσετε.
Μέχρι τώρα ζούσατε πιο πολύ με την δική σας βούληση. Αυτό ήταν απαραίτητο επειδή σταδιακά βλέπατε σιγά σιγά ή καθεμιά σας τί ήθελε- και ή καθεμιά σας πλησίασε πιο κοντά να επιθυμήσει τον μοναχικό ιδεώδες βλέποντας τον άκαρπο του ίδιου θελήματος. Ή μοναχική ζωή, εντούτοις, δεν έρχεται από μόνη της, αλλά από την υπευθυνότητα, την σκληρή εργασία, από την συγκέντρωση και την ανησυχία για αυτό πού κάνετε.

Πρέπει τώρα να εργάζεστε σκληρότερα σε αυτές τις μοναστικές αρχές:

1. Αγάπη και συγχώρηση. Προσπαθήστε να μην προσβάλετε ή μία την άλλη, και εάν σας προσβάλλουν, τότε συγχωρήστε. Ή δύση του ήλιου δεν πρέπει να σας βρει σε θυμό ή ψυχραμένες (σύμφωνα με την διδασκαλία του άγιου Ιωάννη του Κασσιανού, κάποιος δεν επιτρέπεται να προσεύχεται μέσα στην εκκλησία μέχρι να έχει συγχωρήσει όλους τούς άλλους στο μοναστήρι). Εάν δεν υπάρχει ευδιαθεσία, τότε τουλάχιστον συνειδητοποιείς ότι πρέπει να κατηγορήσεις τον εαυτό σου για αυτό, και μην αναμασάς τις αιτίες για αυτό - είναι ή ψυχρή σου καρδιά. Τον ίδιο τον γεγονός της σκέψης σου «για τον ποιά είναι ή υπεύθυνη», σημαίνει ότι προσπαθείς να δικαιολογήσεις τον εαυτό σου.
2. Ειλικρίνεια ή μια στην άλλη. Να γνωρίζει ή καθεμιά τι ή άλλη κάνει. Αρχίστε τον καθημερινό σας διακόνημα τον πρωί και ζητήστε μια ευλογία για οτιδήποτε δεν είναι ευθέως καθορισμένο.
3. Κοινή βιωτή. Κοινές ακολουθίες και γεύματα από κοινού.
Τον νέο παρεκκλήσι εδώ θα πρέπει να έχει τον καθημερινό κύκλο των ακολουθιών. Τα κελιά σας και οι κανόνες (ή ατομική προσευχή σας) θα είναι χωριστά, αλλά ή βασική, καθημερινή ζωή είναι κοινή. Όλες πρέπει να ψάλουν στη χορωδία.
4. Φροντίδα - να κάνετε την εργασία καλά. Ό άββάς Δωρόθεος λέει, εκτίμησε τα πράγματα με την κατάλληλη στάση απέναντι στην εργασία. Πρέπει να υπάρξει μια αίσθηση επείγουσας ανάγκης σχετικά με την εργασία.
5. Βαθιά ταπείνωση για τον εαυτό μας. Πρέπει να σκεφτόμαστε: «Έπεσα, Κύριε, ελέησόν με» - Και θα πρέπει να βοηθούμε τούς άλλους πού βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με μας».

*ΒΙΒΛ. Π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ. Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ. ΤΟΜΟΣ Γ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.agioritikovima.gr/p

Το ... εγκεφαλικό

Παίρνει μόνο ένα λεπτό για να διαβάσετε αυτό …Tι κάνουμε σε ένα εγκεφαλικό

Παίρνει μόνο ένα λεπτό για να διαβάσετε αυτό …Tι κάνουμε σε ένα εγκεφαλικό

ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ: Εγκεφαλικού (S T R OKE) επεισοδίου

Παίρνει μόνο ένα λεπτό για να διαβάσετε αυτό …

Ένας νευρολόγος λέει ότι, εφόσον ένα εγκεφαλικό επεισόδιο μέσα σε 3 ώρες τύχει νοσηλείας, μπορεί να αντιστραφεί πλήρως από τις επιπτώσεις του εγκεφαλικού επεισοδίου … .

ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ εγκεφαλικό επεισόδιο
να θυμηθούμε τα ’3 ‘βήματα, S T R . Διαβάστε και μάθετε!

Μερικές φορές τα συμπτώματα ενός εγκεφαλικού είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Δυστυχώς, η έλλειψη συνειδητοποίησης φέρνει την καταστροφή. Το θύμα με εγκεφαλικό επεισόδιο μπορεί να υποστεί σοβαρή βλάβη στον εγκέφαλο όταν οι άνθρωποι γύρω του αποτυγχάνουν να αναγνωρίσουν τα συμπτώματα ενός εγκεφαλικού επεισοδίου.
Τώρα, οι γιατροί λένε οτι ένας θεατής μπορεί να αναγνωρίσει ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, θέτοντας σε αυτόν(ην) τρία απλά ερωτήματα:

S (smile)* Ζητήστε από το άτομο να χαμογελάσει.
T (talk) * Ζητήστε από το άτομο να μιλήσει λέγοντας μία απλή φράση, (πχ.σήμερα είναι μία ηλιόλουστη μέρα)
R (raise) * Ζητήστε από αυτόν(ην) να σηκώσει τα χέρια του.

Αν αυτός ή αυτή έχει πρόβλημα με κάποια από αυτά τα καθήκοντα,καλέστε τον αριθμό κλήσης έκτακτης ανάγκης αμέσως και περιγράψτε τα συμπτώματα του ατόμου.

Και νέες ενδείξεις(συμπληρωματικά) ενός Εγκεφαλικού ——–
Βγάλτε έξω τη γλώσσα σας.

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ: Ένα άλλο «σημείο» από εγκεφαλικό επεισόδιο είναι το εξής: Ζητήστε από το άτομο να «βγάλει» έξω τη γλώσσα του .. Αν η γλώσσα είναι «στραβά», αν πηγαίνει δηλαδή στην μία ή την άλλη πλευρά, είναι επίσης μια ένδειξη εγκεφαλικού επεισοδίου.

Ένας καρδιολόγος λέει εάν ο καθένας που παίρνει αυτό το e-mail που στέλνει σε 10 άτομα, μπορείτε να στοιχηματίσετε ότι τουλάχιστον μία ζωή θα σωθεί.

Έχω κάνει το χρέος μου. Εσείς;

ΠΗΓΗ:http://www.pentapostagma.gr/

Σταμάτης Σπανουδάκης:

 "Μέ εὐφραίνει τό «πρίν» τῆς Ἑλλάδας,

μέ πληγώνει τό «τώρα»,

ἀλλά ἐλπίζω στό «αὔριο»"

                           Γράφει ὁ Σταμάτης Σπανουδάκης

Αὐτές τίς μέρες, προτιμῶ νά "ἀνεβάζω" λίγα λόγια μου, σάν ἕνα διάλειμμα στήν μουσική, ἡ σάν μιά διαφορετική λίγο πιό "κατανοητή", φωνή μου. Ἐλπίζω μόνο νά μήν σᾶς κούρασα. Αὐτό πού μᾶς ἔχει «χαλάσει» σάν λαό εἶναι ὅτι ἀνταλλάξαμε τήν πίστη στόν Χριστό καί τήν πατρίδα, τήν οὐσία δηλαδή τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὡς πρωτόγονοι ἰθαγενεῖς, μέ τά μπιχλιμπίδια τοῦ ὀρθολογισμοῦ καί τῶν παντοειδῶν παγκοσμιοποιημένων φαντασμάτων.  Ἄν μποροῦσα νά μεταφερθῶ σέ κάποια ἐποχή μέ τή μηχανή τοῦ χρόνου θά ἤθελα νά βρεθῶ ἐκεῖ, τή στιγμή πού ὁ Χριστός ἀνεστήθη, μέ τήν κρυφή λαχτάρα, νά ΄μοῦν ὁ ληστής στό πλάι Του.

Μή φοβάστε τίποτα καί κανέναν καί δίνετε λογαριασμό μόνο στόν Χριστό. Τί χρειάζεται νά ’χει στήν «φαρέτρα» τοῦ ἕνας νέος καλλιτέχνης γιά νά κάνει καριέρα στήν Ἑλλάδα; Ταλέντο, ταλέντο καί κυρίως ταλέντο. Ἡ δουλειά ὅμως εἶναι πάντα σημαντική. Ἄν θέλετε κι ἄλλα, ἔρωτας, χωρίς ὅρους καί καθαρή καρδιά. Παλληκαρίσια «ὄχι», ἀλλά καί ἐπίπονα «ναί». Ἀφοσίωση ὁλοκληρωτική καί ἄνευ ὅρων. Ταπείνωση μπροστά σε ὅσα μεγάλα προϋπῆρξαν.

Βιώνουμε τήν πλήρη καί μέ πρόγραμμα καταστροφή τῆς «ψυχῆς» τῆς Ἑλλάδας. Τῆς πίστης, τῆς παλληκαριᾶς, τῆς ἀληθινῆς παιδείας. Ζοῦμε τήν....

χυδαία καί ἄνευ ἐπιχειρημάτων ἄρνηση τοῦ παρελθόντος μας. Καλοῦ καί κακοῦ. Τά παιδιά μας πετιοῦνται σέ ἕναν κόσμο πού γκρεμίζεται, χωρίς νά ἔχουν ὑλικά, γνώσεις καί πίστη γιά νά τόν οἰκοδομήσουν. Ζεῖ Θεός ὅμως.

Θά ἔπρεπε νά μετατραπεῖ ἡ «ἄδεια» σήμερα Βουλή, σέ μιά Μεγάλη του Γένους Σχολή, ὅπου θά ξαναμαθαίναμε σωστά τήν ἱστορία μας, τούς ἥρωές μας, τή γλώσσα μας, τούς Ἀλέξανδρους, ἀλλά καί τούς Ἐφιάλτες μας. Τό μέτρο τοῦ ἄνδρα, τοῦ παλληκαριοῦ καί τοῦ Ἕλληνα γιά μένα εἶναι νά τά βάζεις μέ τούς δυνατούς καί νά προστατεύεις τούς ἀδύνατους. Ὁ Διογένης στή σημερινή Ἑλλάδα θά ἦταν ἀπόλυτα δικαιωμένος.

Εἶμαι ἀνθρωποκεντρικός. Οἱ ἰδεολογίες ποτέ δέν μέ κερδίσανε. Εἶναι ἁπλά ἰδέες καί λόγια. Ἀέρας δηλαδή. Οἱ ἄνθρωποι μέ ἐνδιαφέρουν. Καί ὡς εἰκόνες ἀλλά καί ὡς ὁμοιώσεις. Δέν ὑπάρχει κρίση θεσμῶν. Ὑπάρχει κρίση ψυχῶν. Κάνουν λάθος ὅσοι πιστεύουν ὅτι τό πρόβλημα τῆς χώρας μας, εἶναι οἰκονομικό. Εἶναι πρωτίστως ἠθικό. Ἔχουμε γίνει ἕνας λαός χωρίς πίστη, χωρίς Θεό, χωρίς ἀξίες, χωρίς ἱστορία, χωρίς παρελθόν καί κατά συνέπεια, χωρίς μέλλον. Ὅμως στά δύσκολα εἶναι πού πρέπει νά παλέψεις γονατίζοντας. Καί ἡ βοήθεια πάντα ἔρχεται.

Ποτέ δέν ἔχω γράψει ἐρωτικούς στίχους γιά γυναῖκες. Ὅλοι εἶναι γραμμένοι γιά τόν μεγάλο μου ἔρωτα, τόν Ἰησοῦ Χριστό τόν Ἐσταυρωμένο. «Θέλω νά ΄μαί πάντα μαζί σου», ἔγραψα. Ἐγώ ξέρω τί λέω. Ἀναγνωρίζω ὅμως, τό δικαίωμα τοῦ κάθε ἀκροατῆ μου νά καταλάβει τή μουσική ἤ τούς στίχους μου, ὅπως ἐκεῖνος θέλει. Εἶναι νικημένος ὁ κόσμος στόν ὁποῖο ζοῦμε καί πνέει τά λοίσθια. Νικητές εἴν’ οἱ χαμένοι. Ὅσο γιά τούς ἀρχηγούς καί παράγοντες τοῦ κόσμου τούτου;

«Μοιάζουν νικητές κι εἶναι νικημένοι,

μοιάζουν ζωντανοί κι εἶναι πεθαμένοι».

Πάντα λειτουργῶ παρορμητικά. Ἐξ οὐ καί οἱ κατά καιρούς παρεξηγήσεις τῶν ὅσων λέω ἤ κάνω. Ἀλλά πιστεύω ἀκόμη, ὅτι ἔτσι εἶναι καλύτερα. Ἄν δώσεις προτεραιότητα στή λογική, αὐτό θά γίνει καί στήν τέχνη σου, πράγμα τό ὁποῖο θεωρῶ λάθος. Χαίρομαι καί εἶμαι στό πλευρό ὅποιου ἀντιδρᾶ σ΄ αὐτή τή χυδαία ἐξουσία τοῦ ψεύτικου φόβου. Ὅμως νομίζω ὅτι τώρα πιά, μόνο δύο ἐπιλογές ὑπάρχουν. Ἤ παίρνουμε τά ὅπλα ἤ γονατίζουμε καί προσευχόμαστε. Τό δεύτερο, πολύ πιό δύσκολο καί οὐσιαστικό.

Ἡ μουσική εἶναι γιά μένα ἕνας προσωπικός δρόμος, πού προσπαθῶ νά περπατήσω, ἀνεπηρέαστος ἀπό τίς Σειρῆνες πού πιεστικά μου ζητοῦν νά περπατήσω γιά λίγο στόν δικό τους. Ὁ δρόμος τῆς σύνθεσης εἶναι ἕνας πολύ μοναχικός δρόμος, πού σιγά-σιγά σέ πάει στήν ἀπόλυτη μοναξιά, στήν προσευχή ἤ καί στήν τρέλλα.

Ἡ μουσική εἶναι ὁ τρόπος πού μου ἔδωσε ὁ Θεός γιά νά πορεύομαι καί νά Τόν ὑμνῶ. Εἶναι τό δυνατότερο ναρκωτικό καί μέ πάει σέ μέρη καί σέ αἰσθήματα ἀκατανόητα μέν, μαγικά δέ. Εἶναι τελικά το δῶρο πού μου δόθηκε, ἴσως χωρίς νά τό ἀξίζω. Ὁ καλλιτέχνης πού δέν βλέπει τόν Θεό πίσω ἀπ’ τή μουσική ἤ τήν ἔμπνευση εἶναι γιά μένα τυφλός. Γίνεται φτωχός, ἐνῶ γεννήθηκε πλούσιος.

 Ἡ μαγεία τῆς δημιουργίας βρίσκεται στή στιγμή. Τό μόνο πού ζητάει ὁ Θεός εἶναι νά ΄σαί ἐκεῖ. Ἑτοιμοπόλεμος καί ταπεινός. Σκέψου νά «λείπεις» ὅταν σου χτυπάει τήν πόρτα ἡ ἔμπνευση. Ἄν εἶχα τόν χρόνο, θά ἀπέσυρα ὅλους τους δίσκους μου καί θά τούς «διόρθωνα», ὅπως σήμερα νομίζω ὅτι θά ΄πρεπε. Ἀλλά πῶς βγάζεις μουσικές ἀπό τήν καρδιά τῶν ἀνθρώπων; Γιατί ἐκεῖ ἔχει «κατοικήσει» πολλή ἀπό τή μουσική μου καί ἑπομένως δέν μοῦ ἀνήκει πιά. Ἄλλωστε, ἔτσι εἶναι καί τό σωστό. «Τά σά ἐκ τῶν σῶν Σοί προσφέρομεν κατά πάντα καί διά πάντα».

Ἡ ἀλήθεια πάντα παρεξηγεῖται καί γι’ αὐτό πολεμιέται. Λίγοι θέλουν νά τήν ποῦν, ἀλλά σέ ὅλους ἀρέσει νά τήν ἐπικαλοῦνται. Ἀκόμα πιό λίγοι ἀντέχουν νά τή ζοῦν καί αὐτοί εἶναι «τό ἅλας τῆς γῆς». Σέ μιά σούπα πολύ λίγο εἶναι τό ἁλάτι. Ἀλλά «εἶναι πολύ το λίγο».

Μέ εὐφραίνει τό «πρίν» τῆς Ἑλλάδας, μέ πληγώνει τό «τώρα», ἀλλά ἐλπίζω στό «αὔριο».

Δέ νομίζω νά ὑπάρχει ἀληθινός καλλιτέχνης ἐτυχισμένος. Ἕνα παιδάκι πού προσπαθεῖ νά καταλάβει τόν κόσμο τῶν μεγάλων ἤ νά λύσει τόν γρίφο τῶν παιχνιδιῶν πού ἔχει μπροστά του, δέν χαίρεται μέχρι νά τό καταφέρει.

Δέν αἰσθάνθηκα ποτέ «πνευματικός» ἄνθρωπος. Ἀπέχω ἀκόμα καί ἀπό τό νά εἶμαι σκέτος Ἄνθρωπος. Ὅλος ὁ ἀγώνας ἐκεῖ πρέπει κατ’ ἐμέ νά τείνει. Στό νά βρεῖς τόν ἑαυτό σου, νά τόν ἀγαπήσεις, γιά νά γίνεις τελικά λίγο καλύτερος. Ἔτσι καί μόνο ἔτσι ἴσως βοηθηθοῦν καί κάποιοι ἄλλοι.

Δέν εἶναι δυνατόν νά γεννηθεῖς χωρίς γονεῖς. Ἔτσι βλέπω τό παρελθόν μας. Καί γι’ αὐτό τό σέβομαι καί τ’ ἀγαπάω. Κι ἐκεῖνο μου δίνει πλούσια τα ἐλέη...

Κάθε φορᾶ πού γράφω μιά μελωδία καί νιώθω νά μέ εὐλογοῦν τά δάκρυά Του, αὐτό εἶναι τό μόνο κριτήριο τῆς μουσικῆς μου. Ὅλα τ΄ ἄλλα ἕπονται ἤ καί σᾶς τά χαρίζω. Ὁ ἐρωτευμένος χαρίζει τά πάντα γιά τόν Ἕναν καί περιέργως γίνεται πλουσιότερος.

Θέλω νά παραμείνω παιδί γιά νά μπορῶ νά ἀπορῶ, νά ἀλλάζω, νά παίζω, νά ἐκπλήσσομαι, νά κλαίω χωρίς τύψεις, γελώντας τήν ἑπόμενη στιγμή καί γιά νά αἰσθάνομαι ἐντονώτερη τήν προστασία τοῦ Πατέρα μας. Προτιμῶ νά ἀποφασίζει Ἐκεῖνος. Ξέρει καλύτερα.

 

Ἡ Ἀριστερά δέν μέ ἐκφράζει. Ὅμως καί ὁ κομμουνιστής μεθάει, πονάει, κλαίει, γελάει, φοβᾶται, ἐρωτεύεται, γεννιέται, πεθαίνει κ.λπ., ἀκριβῶς ὅπως καί ὁ δεξιός, ὁ χούλιγκαν, ὁ ἀναρχικός... Πάντων μέτρον ἄνθρωπος.

Ἡ πολιτική δέν ἔχει τίποτα νά δώσει σ΄ ἕναν καλλιτέχνη. Μόνο νά τόν «φτηνήνει» καί νά τόν «ἐπικαιροποιήσει» γιά κάποια χρόνια. Ἀλλά σέ λάθος ἀντικείμενο καί γιά λάθος λόγους. Ἡ τέχνη δέν μπορεῖ νά βοηθήσει οὔτε τόν ἑαυτό της. Εἶναι ἕνα ἀεράκι, ἕνα ἀπροστάτευτο παιδί, πού περιμένει νά τοῦ ἀφοσιωθεῖς καί νά τ’ ἀγκαλιάσεις.

 «Δέν εἶν΄ ὁ θάνατος πού μέ τυραννάει

εἶν΄ ἡ στιγμή πού περνάει καί χάνεται».

 Τό ὄνειρο καί ἡ τόλμη εἶναι οἱ κινητήριες δυνάμεις. Τό ὑλικό της δουλειᾶς. Τό δῶρο πού ἡ στιγμή χαρίζει. Ὀνειρεύομαι τό τί θά ἤθελα νά κάνω καί τό τολμῶ. Καί ἄν ἀποτύχω, ξαναπροσπαθῶ. Καί πάλι καί πάλι ὥσπου ἤ νά πετύχω ἤ νά καῶ. Καί τά δύο εἶναι εὐλογημένα. Καί ἡ φωτιά καί ἡ θάλασσα. Θάλασσα εἴν’ ὁ κόσμος. Ἄλλοι πνίγονται, ἄλλοι ἁπλῶς κολυμποῦν κι ἄλλοι φτάνουν ἀπέναντι. Δηλαδή ἐκεῖ ἀπ’ ὅπου ξεκίνησαν. Στήν ἀκτή. Γιά μιά ἀνάσα, ἕνα διάλειμμα καί «πάλι ἄπ΄ τήν ἀρχή σέ μιά χώρα πού αἱμορραγεῖ». Τελικά μιά «κουβέντα» ἴσως νά εἶναι καί ὅλα ὅσα πραγματικά ἀξίζουν. Ὁ Λόγος πού «σάρξ ἐγένετο», πιστεύω ὅτι τά περικλείει ὅλα. Ὅσα ἦταν καί εἶναι καί θά ΄ρθοῦν.

Καμία δύναμη ἤ ἐξουσία τοῦ κόσμου αὐτοῦ, δέν ἀντικαθιστᾶ τή στιγμή πού ὁ Θεός, μ’ ἕνα «κλείσιμο ματιοῦ» σου χαρίζει τό δῶρο Του.

«Τίποτα δέν περιμένω, τίποτα δέν θέλω. Τό παιχνίδι εἶναι στημένο κι ὅποιος παίζει τό γνωρίζει».

Εἶδα στ΄ ὄνειρό μου τά χαρακτηριστικά, πού πρέπει νά ἔχει ὁ ἡγέτης τῆς Ἑλλάδας:

• Νά ξέρει καί ν΄ ἀγαπάει βαθιά τή χώρα, τήν ἱστορία καί τήν πίστη της.

• Νά μήν ντραπεῖ ποτέ γιά τίς ἰδέες του.

• Νά ξέρει ὅτι ὁ πολιτισμός δέν εἶναι ἀριστερό προνόμιο, ἀλλά ἐθνικό.

• Νά μή φλερτάρει μέ ἄλλους χώρους καί ἰδεολογίες, ἀλλά νά ἔχει τήν δύναμη νά τούς φέρει ὅλους κοντά του μέ τό παράδειγμα, τήν ἀλήθεια καί τό ἔργο του.

• Νά εἶναι «καθαρός» καί χωρίς ἐξαρτήσεις ἀπό τήν ἐκδοτικό-δημοσιογραφική πληγή. Ἀντιθέτως, αὐτοί νά εἶναι πάντα οἱ ἐχθροί του.

• Νά στείλει στίς φυλακές τούς «ὑψηλούς» ἀπατεῶνες, κάθε χρώματος καί κόμματος.

• Νά θεωρεῖ προσωπική του ὑπόθεση τήν τιμή, τά σύνορα καί τήν περηφάνεια τῶν Ἑλλήνων.

• Νά εἶναι παλληκάρι.

• Τέλος, νά μήν εἶναι πολιτικός το ἐπάγγελμα.

Καί μετά ξύπνησα...

Μακάρι νά μποροῦσα νά ξεφύγω ἀπό τόν ἑαυτό μου καί ὅσα «ξέρω». ‘Ωσπου νά τό πετύχω, φοβᾶμαι ὅτι ἡ μουσική μου πάντα θά θυμίζει ἐμένα. Δέν εἶναι ἡ Ἑλληνικότητα. Εἶναι ἡ ἴδια ἡ Ἑλλάδα. Οἱ μόνες ἐπιρροές πού τελικά μετρᾶνε γιά μένα καί γίνονται μ’ ἕνα μαγικό τρόπο μουσική, εἶναι αὐτές πού ἔχω ἀγαπήσει. Δέν ὑπάρχει στήν ἐποχή τῆς παγκοσμοιοποίησης ἐπιτακτικώτερη ἀνάγκη ἀπό τήν προσωπική ἀλήθεια τοῦ καθενός μας.

Ἡ χώρα μας θέλει ἀγωνιστές, θέλει παλληκάρια. Τούς ἐπιθύμησε. Ὅλα ἀξίζουν νά τραγουδηθοῦν, ἀλλά αὐτό πού ζητάει, βογκάει καί πονάει εἶναι ὁ χαμένος παράδεισος.. Ὁ πρωταθλητής ἴσως μετά τά τριάντα του νά ἡσυχάζει κάπως. Ὁ συνθέτης μέχρι νά πεθάνει πρέπει κυρίως νά μαθαίνει ἀλλά καί νά προσπαθεῖ νά τελοιοποιήσει τό ὅποιο ἔργο του. Ξέρει βαθιά μέσα του, πώς χωρίς πολλές θυσίες δέν θά γράψει ποτέ τό μεγάλο ἔργο.

Δέν εἶμαι σεμνός, οὔτε ταπεινός, ἁπλῶς αἰωνίως ὑποκλινόμενος μπροστά στό θρόνο. Τό θρόνο τοῦ Θεοῦ, τῆς μουσικῆς, τῶν οὐρανῶν...

 ΠΗΓΗ:http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2014

Οι ανεκτικοί γονείς

Οι υπερβολικά ανεκτικοί γονείς
είναι εξίσου επικίνδυνοι με τους αυταρχικούς!

Είστε υπερβολικά ανεκτικοί και υποχωρητικοί με τα παιδιά σας και αρνείστε να τους βάλετε όρια στο όνομα του φιλελευθερισμού;

Ο νευροψυχίατρος και ειδικευμένος σε θέματα συμπεριφοράς D.r David Sack, μας λέει γιατί οι φιλελεύθεροι γονείς είναι εξίσου επικίνδυνοι με τους αυταρχικούς!

 

Ο γνωστός φιλελεύθερος φιλόσοφος Μοντεσκιέ έλεγε: «Ελευθερία δεν είναι το να κάνει κανείς ό,τι θέλει αλλά το να μπορεί να κάνει ό,τι πρέπει».

Σήμερα πολλοί γονείς βασιζόμενοι σε μια λανθασμένη ή ψεύτικη έννοια του φιλευθερισμού αναπτύσσουν μια υπερβολικά ανεκτική συμπεριφορά προς τα παιδιά τους, με καταστροφικά –πολλές φορές- αποτελέσματα.

Τα χαρακτηριστικά των φιλελεύθερων γονιών

Οι ανεκτικοί και φιλελεύθεροι γονείς φοβούνται να υποστηρίξουν ανοικτά τις απόψεις και τα πιστεύω τους και  αποφεύγουν τη σύγκρουση με κάθε τρόπο.

Αισθάνονται αδύναμοι να εμποδίσουν την προκλητική συμπεριφορά των παιδιών τους και  φτάνουν να την θεωρούν ένα αναγκαίο κακό. 

Γιατί είναι λάθος

Το παιδί πρέπει να καταλάβει ότι οι γονείς του έχουν διαφορετικό ρόλο από εκείνο και ότι φροντίζουν για την ασφάλειά του.

Τα όρια χρειάζονται γιατί κάποιος οφείλει να είναι υπεύθυνος και να φροντίζει τα πρέπει που είναι πιο σημαντικά από τα θέλω. Είναι πολύ τρομακτικό για ένα παιδί να σκέφτεται ότι κανείς δεν είναι υπεύθυνος για εκείνο σε ένα κόσμο που πιθανόν του φαίνεται τρομακτικός.

Όταν όλες οι επιθυμίες του παιδιού ικανοποιούνται ακόμα και εις βάρος κάποιου άλλου, εκείνο θεωρεί πως όλες οι σχέσεις λειτουργούν κατά αυτόν τον τρόπο.

Αυτό θα του δημιουργήσει προβλήματα στη σύναψη φιλικών και ερωτικών σχέσεων αργότερα, αφού κάθε φορά θα θεωρεί τις δικές του επιθυμίες σημαντικότερες.

Τα παιδιά που μεγαλώνουν κατ’ αυτόν τον τρόπο συνήθως καταλήγουν εγωκεντρικοί ενήλικες.

Αν οι γονείς κάνουν τα πάντα για να μην στεναχωρήσουν το παιδί του, αυτό λαμβάνει το μήνυμα πως  δεν μπορεί να ανεχθεί την απογοήτευση και τη στενοχώρια.

Σε όλη λοιπόν την ενήλικη ζωή του θα κάνει ό,τι είναι απαραίτητο για να αποφύγει συναισθήματα που θεωρεί ότι δεν μπορεί να αντέξει, όπως για παράδειγμα να αποφεύγει το ρίσκο

Ακόμα, με την υπερβολική ανεκτικότητα το παιδί δεν μαθαίνει ποτέ να θέτει όρια στον εαυτό του, μια δεξιότητα που είναι σημαντική την περίοδο του σχολείου και φυσικά στην ενήλικη ζωή του. 

Έτσι δεν αναπτύσσει αυτοπειθαρχία και δεν μπορεί να εργαστεί πάνω σε στόχους, που θα το βοηθήσουν να έχει μια χαρούμενη ζωή.

Με την συνεχή εκπλήρωση ακόμα και των πιο παράλογων επιθυμιών του, το παιδί δυσκολεύεται να αναπτύξει σεβασμό για τον εαυτό του. 

Η εσωτερική ευτυχία έρχεται όταν κάποιος αποδέχεται τον εαυτό του στην ολότητά του και κατανοεί και τα άσχημα συναισθήματά του, όπως τον θυμό, τη στενοχώρια ή την απογοήτευση. Οι γονείς που αντιδρούν με τρόπο που δείχνει ότι αποφεύγουν την «σκοτεινή» πλευρά του παιδιού του δίνουν το μήνυμα ότι η πλευρά αυτή δεν είναι αποδεκτή. Έτσι το παιδί αισθάνεται ότι δεν αγαπιέται ολοκληρωτικά.

Ο ανεκτικός τρόπος ανατροφής τελικά υποσκάπτει στη σχέση γονιού – παιδιού.

Όταν το παιδί δεν εμπιστεύεται τον γονιό του για να το βοηθήσει να διαχειριστεί όλη τη γκάμα των συναισθημάτων του, δεν αισθάνεται δεμένο μαζί του. Έτσι γίνεται πιο απαιτητικό και προκλητικό και αναζητά το ίδιο όρια, αλλά και αποδείξεις ότι πράγματι το αγαπούν. Για τα παιδιά όμως η προκλητική συμπεριφορά δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ασυνείδητη κραυγή αγωνίας προς τους γονείς του.  

Ζητάει το δικαίωμά του να βοηθήσουν τη διαδικασία ανάπτυξής του. Δοκιμάζει τη σταθερότητά τους και την ικανότητά τους να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες. Έτσι θέλει να εμπεδώσει μέσα του ότι ανήκει σε μια στέρεη και ασφαλή οικογένεια. Τότε μόνο μπορεί να νοιώσει ήρεμο και ασφαλές ώστε να προχωρήσει στο  δρόμο της ανεξαρτητοποίησης του χωρίς το άγχος του αποχωρισμού και την αίσθηση του αδύναμου.

Πηγή: imommy.gr

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://hamomilaki.blogspot.gr/

Πάτμος

 Δημοτικό Σχολεῖο Σκάλας

 Ἐπάνω: Ἔτος 1941. Μαθητές καί μαθήτριες τοῦ Ἰταλικοῦ Σχολείου. Στό κέντρο ὁ Διευθυντής τοῦ Σχολείου Paradiso Louizi. Κανείς ἀπό τούς ἄλλους δασκάλους, ἤ δασκάλες δέν δέχθηκε νά φωτογραφηθεῖ μαζί του.

Κάτω: Ἔτος 1937.  Πρώτη χρονιά πού τό σχολεῖο, ἀπό Ἑλληνικό μετατράπηκε σέ Ἰταλικό.  Διακρίνονται ἀπό ἀριστερά ὁ δάσκαλος Χαλκιᾶς Ἰωάννης, λίγο πιό πέρα ἡ δασκάλα Γεσθημανή Κορουλάκη (μετέπειτα Μαριάμ μοναχή καί Ἡγουμένη  στόν Εὐαγγελισμό), ἡ δασκάλα Τηλιακοῦ Νομική καί ὁ Διευθυντής τοῦ Σχολείου (δεξιά) Τσάπος Δημήτριος

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: " Ὁ Πάτμιος" έκφράζει τίς εὐχαριστίες του στόν ἐκλεκτό συμπατριώτη κ. Ζήσιμο Βιρβίλη γιά τήν ἀποστολή τῶν ἀνωτέρω φωτογραφιῶν.

Η καρδιά μας!

Απίστευτο βίντεο: Δείτε πως χτυπάει η καρδιά!

Η καρδιά είναι ένας μυς σε μέγεθος γροθιάς, στριμωγμένος ανάμεσα στους πνεύμονες. Χτυπά περίπου 60 φορές το λεπτό και, με κάθε χτύπο, αντλεί αίμα σε όλο το σώμα.

Αν και δεν είναι πολύ μεγάλη σε μέγεθος, ο ρόλος της είναι πάρα πολύ σημαντικός.Οφείλει να χτυπάει ασταμάτητα όλη μέρα, κάθε μέρα.Αν σταματήσει να χτυπάει για περισσότερο από 3 λεπτά, τότε ο άνθρωπος σίγουρα θα πεθάνει.

Τι υπάρχει μέσα στην καρδιά;

  Η καρδιά είναι σαν δύο αντλίες που λειτουργούν μαζί. Κάθε αντλία έχει δύο χώρους: ένα μικρό κόλπο και μια μεγαλύτερη κοιλία. Ο δεξιός κόλπος και η δεξιά κοιλία χωρίζονται από τον αριστερό κόλπο και την αριστερή κοιλία με ένα παχύ μυ, το διάφραγμα.

Επικοινωνία υπάρχει μόνο μεταξύ του κόλπου και της κοιλίας που βρίσκονται στην ίδια μεριά και γίνεται μέσω ενός στομίου (αρχή ενός σωλήνα), που μπορεί να κλείει με μια βαλβίδα.  Ακόμη, υπάρχουν τα αιμοφόρα αγγεία που μεταφέρουν το αίμα από την καρδιά σε όλο το σώμα.

Τι είναι ο καρδιακός παλμός (ή χτύπος);

Ο καρδιακός παλμός είναι η διαδικασία με την οποία η καρδιά πρώτα γεμίζει αίμα και κατόπιν αδειάζει ξανά. Αν ξεκουράζεσαι ή διαβάζεις ήσυχα, ο καρδιακός μυς πάλλεται (χτυπά) περίπου 60 – 80 φορές το λεπτό.

Αν όμως πάτε μια βόλτα με το ποδήλατο ή τρέχετε, ο καρδιακός ρυθμός αυξάνεται και μπορεί να φτάσει τους 200 παλμούς το λεπτό. Αυτό συμβαίνει γιατί οι μύες των ποδιών χρειάζονται περισσότερη ενέργεια, έτσι η καρδιά μας χτυπά πιο γρήγορα.

Προσέξατε ποτέ τι συμβαίνει όταν παρακολουθείτε ένα τρομακτικό έργο ή πριν γράψετε ένα διαγώνισμα. Συνήθως νιώθετε την καρδιά σας να χτυπά γρήγορα και δυνατά στο στήθος, ακόμα και αν δεν ασκείστε. Αυτό συμβαίνει λόγω άγχους.

Όταν χτυπά η καρδιά πού πηγαίνει το αίμα;

Το αίμα ταξιδεύει μέσα σε σωλήνες που λέγονται αιμοφόρα αγγεία. Υπάρχουν τρεις ομάδες αιμοφόρων αγγείων, όπως φαίνονται στο πιο κάτω σχήμα:

• • οι αρτηρίες, συμβολίζονται με το έντονο κόκκινο
• • οι φλέβες, συμβολίζονται με το έντονο μπλε και
• • τα τριχοειδή αγγεία, συμβολίζονται με το σκούρο κόκκινο και μπλε.

Οι αρτηρίες είναι οι σωλήνες που μεταφέρουν το αίμα από την καρδιά σε όλα τα μέρη του σώματος. Η επιστροφή του αίματος στην καρδιά γίνεται με άλλους σωλήνες που ονομάζονται φλέβες.

Αυτό το δίκτυο σωλήνων μοιάζει πολύ με ένα δέντρο. Οι φλέβες και οι αρτηρίες είναι τα κλαδιά που σιγά-σιγά διακλαδίζονται, στενεύουν και τελικά καταλήγουν σε πολύ μικρούς σωλήνες. Αν κοιτάξετε προσεχτικά την εικόνα, θα δείτε ότι κοντά στην επιφάνεια του δέρματος υπάρχουν χιλιάδες μικροσκοπικοί σωλήνες, σαν μικρά κλαδάκια, τα οποία λέγονται τριχοειδή αγγεία. Τα τριχοειδή αγγεία των αρτηριών ενώνονται με αυτά των φλεβών.

Στις αρτηρίες το αίμα είναι λαμπρό κόκκινο, γιατί έρχεται από τους πνεύμονες γεμάτο οξυγόνο. Δουλειά του αίματος είναι να μεταφέρει πολλές χρήσιμες ουσίες και οξυγόνο σε όλο το σώμα.

Το αίμα στις φλέβες είναι σκούρο κόκκινο, γιατί είναι φτωχό σε οξυγόνο. Στις εικόνες συμβολίζεται με μπλε για να ξεχωρίζει από το οξυγονωμένο (πλούσιο σε οξυγόνο) αίμα. Οι φλέβες μεταφέρουν το «χρησιμοποιημένο» και «ακάθαρτο» αίμα πίσω στην καρδιά και μετά στους πνεύμονες για να «καθαριστεί» και να εμπλουτισθεί πάλι με οξυγόνο. Όταν λέμε «ακάθαρτο» αίμα, εννοούμε φτωχό σε οξυγόνο και πλούσιο σε διοξείδιο του άνθρακα.

Από τους πνεύμονες, το αίμα μεταφέρεται και πάλι πίσω στην καρδιά και στη συνέχεια σε ολόκληρο το σώμα, με τη βοήθεια των αρτηριών. Αυτή η διαδικασία – η κυκλοφορία του αίματος – δεν σταματά ποτέ σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας.

Τι είναι οι καρδιακές βαλβίδες;

Οι κόλποι και οι κοιλίες χωρίζονται με βαλβίδες, που είναι σαν μονόδρομοι. Ο λόγος είναι για να εξασφαλίζουν τη ροή (κίνηση) του αίματος προς τη σωστή κατεύθυνση μέσω της καρδιάς.

Τι είναι οι ήχοι της καρδιάς;

Αν βάλετε το αυτί σας στο στήθος ενός φίλου σας, θα ακούσετε τον ήχο της καρδιάς του που χτυπά. Οι ήχοι προκαλούνται καθώς ανοίγουν και κλείνουν οι βαλβίδες.

Πώς να παραμένετε υγιείς

• • Όπως όλοι οι μύες, έτσι και ο καρδιακός μυς χρειάζεται άσκηση για να διατηρείται σε καλή κατάσταση. Πρέπει λοιπόν να ασκείστε καθημερινά (γυμναστική, περπάτημα).
• • Το κάπνισμα και το αλκοόλ βλάπτουν την καρδιά. Φροντίστε λοιπόν να συμβουλεύσετε τους γονείς σας να σταματήσουν το κάπνισμα ή τουλάχιστόν να μην καπνίζουν όταν βρίσκεστε μέσα στο δωμάτιο.

Δείτε το βίντεο: 

ΠΗΓΗhttp://www.newsitamea.gr/