ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ:

Καρακτηριστικά στοιχεία

 Με την Ακολουθία του Ακάθιστου Ύμνου εκδηλώνονται ευχαριστίες και εγκώμια στο πρόσωπο της Παναγίας.

Αποτελείται, κατά βάση, από τον Ακάθιστο Ύμνο και τον Κανόνα του Ακάθιστου Ύμνου, πλαισιωμένα με ψαλμούς, απολυτίκια και ευχές. Και τα δύο χαρακτηρίζονται ως αριστουργήματα της Βυζαντινής υμνολογίας, που εξαίρουν το έργο και το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, με θεολογικό βάθος, κομψότητα λόγου, μουσικό κάλλος, αγιοπνευματική έμπνευση.

Δημιουργοί

Ο Κανόνας του Ακάθιστου είναι έργο των Ιωάννου Δαμασκηνού (οι ειρμοί) και Ιωσήφ Ξένου του Υμνογράφου (τα τροπάρια) . Πηγές του Ύμνου είναι η Αγία Γραφή και οι Πατέρες της Εκκλησίας ενώ ο συνθέτης, ο χρόνος και η αιτία της σύνθεσης του Ύμνου, παραμένουν ακόμα ανεξακρίβωτα από τους μελετητές. Ένα είναι το αδιαμφισβήτητο στοιχείο, που μας δίνουν οι σχετικές πηγές , ότι ο ύμνος εψάλλετο ως ευχαριστήριος ωδή προς την υπέρμαχο στρατηγό του Βυζαντινού κράτους.

Περιεχόμενο

Ο «Κανόνας» (τα Τροπάρια των Χαιρετισμών), με εννέα ωδές , οι ειρμοί των οποίων είναι:
α) Ανοίξω το στόμα μου και πληρωθήσεται πνεύματος,
γ΄) Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε,
δ’) Ό καθήμενος εν δόξη επί θρόνου θεότητος,
ε΄) Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου,
στ΄) Την θείαν ταύτην καί πάντιμον,
ζ΄) Ουκ ελάτρευσαν, τή κτίσει οι θεόφρονες,
η΄) Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω,
θ΄) Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι,

Ο «Ακάθιστος Ύμνος»: περιλαμβάνει το Απολυτίκιο «Το προσταχθέν μυστικώς λαβών εν γνώσει,» , το Κοντάκιο «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια,» , τους 24 Οίκους (στροφές) σε αλφαβητική ακροστιχίδα (Α – Ω) και δύο Εφύμνια (η τελευταία φράση του ύμνου που επαναλαμβάνει ο λαός) το «Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε» και το «Αλληλούια».

Δομή

Οι περιττοί Οίκοι (αυτοί που αρχίζουν από τα στοιχεία Α, Γ, Ε, Η, κλπ.) αποτελούνται από 18 στίχους , οι 5 πρώτοι στίχοι περιέχουν την διήγηση , οι επόμενοι 12 στίχοι αποτελούν τους Χαιρετισμούς στη Θεοτόκο και ο 18ος είναι το εφύμνιο « Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε» . Οι άρτιοι Οίκοι (που αρχίζουν από τα στοιχεία Β, Δ, Ζ, Θ, κλπ.) έχουν 5 στίχους ως διήγηση και το εφύμνιο «Αλληλούϊα» .

Τους χαιρετισμούς αυτούς τους απευθύνουν: ο Αρχάγγελος Γαβριήλ (Α, Γ), ο Ιωάννης ο Πρόδρομος ως έμβρυο ακόμα (Ε), οι ποιμένες (Η), οι Μάγοι (Ι), οι πιστοί που ερύσθησαν από τα είδωλα (Λ), οι πιστοί γενικά (Ν, Ο, Ρ, Τ, Φ, Ψ).

Ο Ύμνος διακρίνεται σε δύο ενότητες χωρίς όμως να λείπουν από κάθε ενότητα και στοιχεία της άλλης :

Α) Α-Μ, που αποτελεί το ιστορικό τμήμα
Ο πρωτοστάτης άγγελος, ο Γαβριήλ, έρχεται και φέρνει το θεϊκό μήνυμα, το «χαῖρε», στην Θεοτόκο (Α)
Εκείνη απορεί για τον παράδοξο τρόπο της συλλήψεως (Β)·
Ο Γαβριήλ της εξηγεί την απόρρητο βουλή του Θεού (Γ)
Και η δύναμις του Υψίστου επισκιάζει την απειρόγαμο Παρθένο και συλλαμβάνει τον Υιό του Θεού (Δ).
Η Θεοτόκος επισκέπτεται την συγγενή της Ελισάβετ, την μέλλουσα μητέρα του Προδρόμου, και ανταλλάσσουν προφητικούς λόγους (Ε).
Ο Ιωσήφ, ο μνηστήρ της Παρθένου, ταράσσεται από την ζάλη των αμφιβόλων λογισμών, αλλά πληροφορείται από τον άγγελο το μυστήριο της συλλήψεως (Ζ).
Ο Χριστός γεννάται και οι ποιμένες προσκυνούν τον αμνό του Θεού (Η).
Ο θεοδρόμος αστέρας δείχνει τον δρόμο στους μάγους της Ανατολής (Θ), αυτοί τον προσκυνούν (Ι)
Και δι᾿ άλλης οδού αναχωρούν για την Βαβυλώνα, οι θεοφόροι κήρυκες (Κ).
Στην Αίγυπτο ο φυγάς Κύριος συντρίβει τα είδωλα και με τον φωτισμό της αληθείας διώχνει το σκότος του ψεύδους (Λ).
Και ο Συμεών δέχεται στην αγκάλη του ως βρέφος τεσσαρακονθήμερο τον τέλειο Θεό καί λαμβάνει την ποθητή απόλυσι (Μ)

Β) Ν-Ω, που αποτελεί το δογματικό-θεολογικό τμήμα
Η νέα κτίσις, που δημιουργεί ο Λόγος του Θεού με την σάρκωση Του, δοξολογεί τον δημιουργό (Ν).
Ο παράξενος -«ὁ ξένος» – τόκος προτρέπει τους ανθρώπους να ξενωθούν από τον κόσμο και να μεταθέσουν τον νού των στον ουρανό (Ξ).
Όλος ήταν στην γη ο δοξολογούμενος Λόγος, αλλά και από τον ουρανό δεν απουσίαζε (Ο).
Οι άγγελοι θαύμασαν το έργο της ενανθρωπήσεως και την κοινωνία του Θεού και των ανθρώπων (Π).
Οι σοφοί και ρήτορες του κόσμου έμειναν άφωνοι, μη μπορώντας νά εξηγήσουν το μυστήριο του παρθενικού τόκου (Ρ).
Ο Ποιμήν -Θεός γίνεται πρόβατο –άνθρωπος θέλοντας να σώσει τον κόσμο (Σ).
Η Παρθένος γίνεται φυλακτήριο τείχος των παρθένων και όλων των πιστών (Τ).
Κανείς ύμνος δεν μπορεί να πληρώσει τον φόρο του χρέους στον Σαρκωθέντα Βασιλέα (Υ).
Η Θεοτόκος είναι η φωτοδόχος λαμπάδα, που μας καθοδηγει στην γνώση του Θεού (Φ).
Ο Χριστός ήρθε στο κόσμο για να του δώσει χάρη και συγχώρηση (Χ).
Η δοξολογία προς τον Υιό συνδέεται και προς την ανύμνηση του έμψύχου ναού Του, της Θεοτόκου (Ψ).
Ο Ύμνος κλείνει με μία θαυμαστή αποστροφή προς την Παρθένο: «Ὦ πανύμνητε μῆτερ ἡ τεκοῦσα τόν πάντων ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον,..»

Γιατί όμως ψάλλεται την Μεγάλη Τεσσαρακοστή;
Ο Ακάθιστος Ύμνος δεν συνδέεται άμεσα με την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αλλά με την εορτή του Ευαγγελισμού, που εμπίπτει όμως πάντοτε μέσα στη κατανυκτική αυτή περίοδο.
Είναι η μόνη μεγάλη εορτή, που λόγο του πένθιμου χαρακτήρος της Τεσσαρακοστής, στερείται προεορτίων καί μεθεόρτων. Αυτήν ακριβώς την έλλειψη έρχεται να καλύψη η ψαλμωδία του Ακαθίστου, τμηματικώς κατά τα Απόδειπνα των Παρασκευών και ολόκληρος κατά το Σάββατο της Ε’ εβδομάδος. Το βράδυ της Παρασκευης ανήκει λειτουργικώς στο Σάββατο, ημέρα που μαζί με την Κυριακή είναι οι μόνες ημέρες της εβδομάδος των Νηστειών, κατά τις οποίες επιτρέπεται ο εορτασμός χαρμόσυνων γεγονότων, και στις οποίες, μεταφέρονται οι εορτές της εβδομάδος.

Άλλωστε αυτή την Ακολουθία την τελούμε και άλλες περιόδους του έτους (στα μοναστήρια κάθε βράδυ μαζί με το Μικρό Απόδειπνο διαβάζουν και τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας). Αντίθετα όλες τις άλλες Ιερές ακολουθίες (Προηγιασμένη, Μ. Απόδειπνο, Μ. Κανών) τις συναντούμε μόνο την περίοδο της Σαρακοστής.

Επιμέλεια από την Ειρήνη Σωκράτη

Πηγές :
1. (Από το βιβλίο του Ἰ.Μ. Φουντούλη: ΛΟΓΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ, εκδ. Α. Δ).
http://www.imkby.gr/greek/sarakosti/akol/xeretismoi/xeret2.htm
2. Οικουμενικόν Πατριαρχείον – Χαιρετισμοί
http://www.ec-patr.net/xairetismoi.htm

ΠΗΓΗ: https://www.vimaorthodoxias.gr

Καρκίνος!!!

«Έχω μεταστατικό καρκίνo.Ο αρραβωνιαστικός μου όχι μόνο δε με χώρισε, αλλά …»

«Λυπάμαι αλλά πρέπει να σας ενημερώσω ότι αυτό το εξόγκωμα είναι κακόηθες. Καλά θα κάνετε να βρείτε έναν καλό χειρουργό», δήλωσε η φωνή στην άλλη πλευρά του ακουστικού. Ήταν καρκίνος του μαστού 2ο σταδίου. Δεν ήμουν προετοιμασμένη για λέξεις, όπως «ανίατη», «καρκίνος» και «χημειοθεραπείες».

Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι τα πράγματα πήγαιναν απ’ το κακό στο χειρότερο

Όταν ερωτεύεσαι, αρχίζεις να νιώθεις ανίκητος. Τουλάχιστον έτσι ένιωσα όταν στα 30 μου αρραβωνιάστηκα εκείνον τον απίστευτο άνδρα.

Ο Μάριος και εγώ γνωριστήκαμε στη Γ’ Λυκείου και ξανασυναντηθήκαμε 6 χρόνια πριν. Από τότε είμαστε μαζί και αχώριστοι. Είπα «ναι» στην πρόταση γάμου του, που έγινε κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας. Ήταν από τις καλύτερες νύχτες της ζωής μου.

Μόλις τρεις μήνες αργότερα, βίωσα τη χειρότερη νύχτα της ζωής μου.

Είχα παρατηρήσει ένα εξόγκωμα στο στήθος μου. Το είχα έγνοια, πιο πολύ γιατί είχα μια φίλη με καρκίνο του μαστού εκείνη την εποχή. Θυμάμαι να ρωτάω τον αρραβωνιαστικό μου: «Το ψηλαφίζεις κι εσύ το εξόγκωμα αυτό;» Με το συνήθη τρόπο του, προσπάθησε να με χαλαρώσει. Δεν ήταν τίποτα, με διαβεβαίωσε.

Ο γυναικολόγος μου συμφώνησε μαζί του, καθώς γνώριζε ότι πριν την περίοδο έβγαζα κάτι τέτοια εξογκωματάκια. Εμένα όμως κάτι με έτρωγε. Δεν ήταν σαν τις άλλες φορές. Μου πρότεινε να περιμένω λίγο μέχρι να περάσει η περίοδός μου για να δούμε αν ήταν ακόμα εκεί μετά.

Όταν τελείωσε η περίοδός μου, το εξόγκωμα δεν είχε εξαφανιστεί. Με έβλεπε ανήσυχη και συμφώνησε να με στείλει για υπέρηχο. Ψύχραιμη η γιατρός είδε τις εξετάσεις: «Ας κάνουμε καλού κακού μια βιοψία», μου είπε. Θα μου τηλεφωνούσαν σε 3 ημέρες με τα αποτελέσματα, τα οποία λογικά θα ήταν καλά. Ήμουν τόσο νέα.

Τρεις ατέλειωτες και γεμάτες άγχος μέρες μετά, ο αρραβωνιαστικός μου και εγώ πηγαίναμε σπίτι όταν χτύπησε το τηλέφωνό μου. Και οι δύο γνωρίζαμε ποιος ήταν. Το σήκωσα αμέσως.

«Λυπάμαι αλλά πρέπει να σας ενημερώσω ότι αυτό το εξόγκωμα είναι κακόηθες. Καλά θα κάνετε να βρείτε έναν καλό χειρουργό», δήλωσε η φωνή στην άλλη πλευρά του ακουστικού. Έπρεπε να κάνω διπλή μαστεκτομή.

Ο Μάριος είδε το πρόσωπό μου, διάβασε την έκφρασή μου και πριν απαντήσω αρχίσαμε και οι δύο να κλαίμε.

Κανείς μας δεν ήξερε πώς να διαχειριστεί αυτή την πληροφορία. Το χειρουργείο δεν ήταν στα σχέδιά μας.

Ο Μάριος μου είπε ότι όλα θα πάνε καλά, ότι θα το ξεπεράσουμε και άλλα τέτοια. Ήρθε σπίτι και η καλύτερή μου φίλη και οι τρεις μας καλέσαμε το γιατρό μου για να πει λεπτομέρειες.

Ήταν καρκίνος του μαστού 2ο σταδίου, μας είπε, αλλά δεν μπορούσε να ξέρει περισσότερα μέχρι τη μαστεκτομή, οπότε και θα μπορούσε να εξετάσει από κοντά το εξόγκωμα. Μόνο τότε θα ήξερε αν θα χρειαζόμουν χημειοθεραπεία, την οποία ήθελα οπωσδήποτε να αποφύγω.

Λιγότερο από ένα μήνα μετά την αποκάλυψη ότι είχα καρκίνο, έκανα την επέμβαση. Όλα πήγαν καλά και ο ογκολόγος μου είπε ότι πιθανότατα δεν θα χρειαζόταν χημειοθεραπεία.

Πήγα και σε δεύτερο ογκολόγο να πάρω μια δεύτερη γνώμη, όταν άρχισα να έχω έντονους, σχεδόν αφόρητους πόνους στα πλευρά. Μου είπε να πάω στα επείγοντα για να αποκλείσω την πιθανότητα θρόμβωσης.

Ο ίδιος ήρθε στο νοσοκομείο και ζήτησε να κάνω μια σειρά από εξετάσεις. Κάποιες αλλοιώσεις στο συκώτι με οδήγησαν σε δεύτερη βιοψία. «Με λύπη μου σας ενημερώνω ότι ο καρκίνος είναι μεταστατικός. Η περίπτωση είναι ανίατη. Λυπάμαι πολύ». Είχε κάνει μετάσταση στο συκώτι μου.

Δεν ήμουν προετοιμασμένη για τη λέξη «ανίατη». Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι τα πράγματα πήγαιναν απ’ το κακό στο χειρότερο.

Προτού προλάβω να πανικοβληθώ, ο ογκολόγος μου με ενημέρωσε ότι αυτός ο τύπος καρκίνου δεν προκαλούσε άμεσα το θάνατο. Τον συνέκρινε με τον διαβήτη – θα μπορούσα να το διαχειριστώ με χημειοθεραπεία και θα ζούσα αρκετά χρόνια, ίσως και δεκαετία. Παρόλα αυτά, η ζωή μου δεν θα ήταν ποτέ η ίδια.

Ο αρραβωνιαστικός μου και η μαμά μου ήταν στα επείγοντα μαζί μου. Ο Μάριος με αγκάλιασε και κλαίγαμε, τόσο λόγω του σοκ όσο και επειδή οι ζωές μας είχαν αλλάξει τόσο γρήγορα. Ο ογκολόγος μου είπε ότι όσο πιο γρήγορα ξεκινήσω χημειοθεραπείες, τόσο το καλύτερο. Εάν δεν έκανα θεραπεία, είπε ότι θα είχα περίπου 18 μήνες ζωής. Αισθανόμουν αβοήθητη σαν να είχαν όλα καταρρεύσει, μέχρι που ο Μάριος με ρώτησε: «Τί θα κάνεις τώρα;»

Έπαιζα νευρικά με τα μαλλιά μου, χαμογελώντας μέσα στα δάκρυά μου, σκεπτόμενη πώς με φανταζόμουν την ημέρα του γάμου μου. Τα μακρά, σγουρά μαλλιά μου που θα έπεφταν ανάλαφρα καλύπτοντας τους γοφούς μου ήταν μέρος της ταυτότητάς μου και δεν ήθελα να παντρευτώ έχοντάς τα χάσει όλα. Ο καρκίνος και η χημειοθεραπεία θα μου στερούσαν αυτό το όνειρο. Απάντησα, «Το μόνο που θέλω είναι να σε παντρευτώ.»

Πηγή: briefingnews.gr

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.diakonima.gr/

Ἀρχαία Ἑλληνικά

Η Έμμα Τόμσον έδωσε χρήματα σε σχολείο για να μην κοπούν τα μαθήματα κλασσικών ελληνικών σπουδών

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός Emma Thompson, συμμετέχει στην καμπάνια του σχολείου Camden School for Girls στο Λονδίνο που ζητάει από τον κόσμο να προσφέρει χρήματα ώστε να συνεχιστούν τα μαθήματα κλασσικών ελληνικών σπουδών.
Πιο συγκεκριμένα, η Thompson ήταν μια από τους πρώτους συμμετέχοντες, προσφέροντας 500 λίρες.
Λόγω της άσχημης οικονομικής κατάστασης και του χαμηλού προϋπολογισμού, το σχολείο αναγκάζει να κάνει περικοπές σε μαθήματα και διδακτική ύλη. «Οι κλασσικές ελληνικές σπουδές αποτελούν “αφετηρία” όχι μόνο για τις κλασσικές σπουδές αλλά επίσης και για μια σειρά από πεδία που προαπαιτούν αναλυτικές, γλωσσολογικές, ιστορικές ή πολιτιστικές αποδόσεις», αναφέρει το αίτημα.
«Είναι μια λυπηρή υπόθεση όταν τα ινστιτούτα που χρηματοδοτούνται από το κράτος, χρειάζεται να ζητήσουν χρήματα από το κοινό ώστε να συνεχιστούν τα μαθήματα», είπε ο γραμματέας του Ινστιτούτου, Gerald Clark.
«Αυτό δεν θα ήταν απαραίτητο αν η κυβέρνηση είχε καταφέρει να δώσει στα σχολεία μια επαρκή χρηματοδότηση, αλλά αυτό το γεγονός αποδίδεται στο ότι ,ενώ η κυβέρνηση συνεχίζει να ισχυρίζεται ότι τα σχολεία ποτέ δεν είχαν τόσο μεγάλη χρηματοδότηση, οι μαθητές έχουν πιο πολλούς μαθητές από ποτέ».
Μέχρι στιγμής, το συνολικό ποσό που έχει συγκεντρώσει το σχολείο είναι περίπου 5.000 λίρες.

ΠΗΓΗ: https://parapona-rodou.blogspot.gr/

Beethoven Moonlight Sonata (Sonata al chiaro di luna)

Ε΄ Κατανυκτικός Εσπερινός (Δ΄ Κυριακή των Νηστειών).

"Ὁ τόν ἀμπελῶνα φυτεύσας..".

 Στιχηρό ιδιόμελο των Αποστίχων του Ε΄ Κατανυκτικού Εσπερινού (Δ΄ Κυριακή των Νηστειών).

Μέλος Ιακώβου Πρωτοψάλτου, Ήχος Βαρύς

Ψάλλει ο αείμνηστος Πρωτοψάλτης Καβάλας

Ματθαίος Τσαμκιράνης.

Πηγή: Προσωπικό Αρχείο Δημητρίου Παπάνη

Κατανυκτικός Ἑσπερινός Δ' Κυρ. Νηστειῶν

"Λησταίς λογισμοίς"

Ἰδιόμελον ἀποστίχων, Ήχος: Πλάγιος του β'

Μελοποιός: Ιάκωβος Πρωτοψάλτης

Ερμηνεία: π. Θεόδωρος Παπαγιάννης

Υπνική άπνοια

Σύνδρομο υπνικής άπνοιας: 

Μια σύγχρονη επιδημία

Στη καθημερινότητά μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με απαιτητικούς ρυθμούς, άγχος και πληθώρα υποχρεώσεων που μας καταβάλουν. Δυστυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις μας ακολουθούν και στον ύπνο. To μυαλό μας τρέχει ακόμη και στις λίγες ώρες που έχουμε για ύπνο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως το ποσοστό των ατόμων που νιώθουν έντονη κόπωση και υπνηλία στη διάρκεια της ημέρας αυξάνεται προοδευτικά.

Έχετε ακούσει για το σύνδρομο ανεπαρκούς ύπνου; Πρόκειται για ένα πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί εξαιτίας του σύγχρονου τρόπου ζωής και της κακής υγιεινής ύπνου. Σύμφωνα με έρευνες τις προηγούμενες δεκαετίες ο μέσος άνθρωπος κοιμόταν περίπου 8 ώρες. Σήμερα κοιμάται 6 με 6 ½ ώρες. Οι κίνδυνοι για την υγεία λόγω έλλειψης ύπνου εκτείνονται πέρα από το αίσθημα κόπωσης. Αυτή η έλλειψη ύπνου οδηγεί σε κακή απόδοση στην εργασία, αυξημένο κίνδυνο τραυματισμών, τροχαίων ατυχημάτων ενώ συνδέεται και με μια σειρά προβλημάτων υγείας όπως η στεφανιαία νόσος, η υπέρταση, ο διαβήτης, οι αρρυθμίες, η μειωμένη αμυντική λειτουργία του οργανισμού.

Η Παγκόσμια Ημέρα Ύπνου έχει θεσπιστεί για αυτό ακριβώς τον λόγο. Είναι ένας τρόπος να ενημερωθούμε και να μεριμνήσουμε για τις διαταραχές ύπνου, καθώς και να εξετάσουμε πώς μέσα από την πρόληψη και την σωστή διαχείρισή τους μπορούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση.

Μερικές από τις σημαντικότερες κατηγορίες διαταραχών ύπνου είναι: διάφορες μορφές αϋπνίας, οι υπερϋπνίες, οι διαταραχές αναπνοής κατά τον ύπνο (που περιλαμβάνει την σύγχρονη επιδημία της υπνικής άπνοιας), οι παραϋπνίες, το σύνδρομο ανεπαρκούς ύπνου.

Υπνική Άπνοια

Το σύνδρομο υπνικής άπνοιας χαρακτηρίζεται από καθημερινό ροχαλητό και επαναλαμβανόμενες διακοπές της αναπνοής στη διάρκεια του ύπνου που με τη σειρά τους οδηγούν σε πτώση του οξυγόνου και αφύπνιση του εγκεφάλου για να αποκατασταθεί η αναπνοή. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι ύπνος κακής ποιότητας, κόπωση και υπνηλία στη διάρκεια της ημέρας, αλλά και μια σειρά από σοβαρά προβλήματα υγείας από το καρδιακό, νευρικό σύστημα αλλά και τον μεταβολισμό μας.

Η διάγνωση του συνδρόμου γίνεται με τη λήψη ιστορικού του ασθενούς και πολυκαταγραφική μελέτη ύπνου σε ειδικό εργαστήριο ύπνου υπό την επίβλεψη ειδικού ιατρού ύπνου. Ανάλογα με την βαρύτητα του περιστατικού τίθεται και η θεραπεία.

Ο ύπνος είναι πολύ σημαντικός για την σωματική και ψυχική υγεία του ατόμου. Γι’ αυτό και οι διαταραχές του ύπνου είναι καλό να διαγιγνώσκονται και αντιμετωπίζονται έγκαιρα, με στόχο περισσότερο και ποιοτικότερο ύπνο.

Χαράλαμπος Μερμίγκης, MD,PhD,ABCISS
Eιδικός Ιατρός Ύπνου (Sleep Specialist), Πνευμονολόγος

Πηγή: real.gr

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.diakonima.gr/

Δ΄ Κυριακή των Νηστειών

«Ειμή εν Προσευχή και Νηστεία». 

Δρόμος Τυπικισμού 

ή Οδός Θείου Αναστάσιμου Έρωτος;

Πρεσβύτερος Νικόλαος Πάτσαλος

Δ΄ Κυριακή των Νηστειών – Μνήμη Οσίου Ιωάννου της Κλίμακος: «Ειμή εν Προσευχή και Νηστεία». Δρόμος Τυπικισμού ή Οδός Θείου Αναστάσιμου Έρωτος;

Δ΄ Κυριακή των Νηστειών και πλησιάζοντας τα σεπτά πάθη του Κυρίου που θα μας διαβιβάσουν στην Ανάσταση, η Εκκλησία συνεχίζει να μας προεοιμάζει με τα κατάλληλα μηνύματα. Σταδιακά και σταθερά διανύουμε την όμορφη και ανεπανάληπτη περίοδο της Σαρακοστής, που δεν είναι τίποτα άλλο από μία οδοιπορεία Άσκησης, Προσευχής, Νηστείας και εν γένει περίοδος πνευματικού αγώνα. Βέβαια, αυτό το αγωνιστικό φρόνημα δεν καλούμαστε να το υιοθετήσουμε μόνο αυτή την περίοδο. Αντιθέτως, η συγκεκριμένη περίοδος, πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία για μια αέναη και άοκνη ζωή πνευματικών αγώνων και αθλήσεων.

Η πνευματική ζωή της άσκησης, της νηστείας, της προσωρινής στέρησης κάποιων αγαθών, είναι γεγονός ότι προσλαμβάνεται, από μία μεγάλη μερίδα λαού και νέων, ως κάτι ανιαρό, δύσκολο,˙ γενικά μία περίοδος γεμάτη αρνητικά συναισθήματα. Έχει δυστυχώς περάσει στο μυαλό μας μια νοοτροπία πολύ λαθεμένη, σύμφωνα με την οποία, η στέρηση είναι απόλυτα συνυφασμένη με τη δυστυχία και τη μιζέρια, σε σημείο που να μην μπορεί να γίνει λόγος για εγκράτεια και νηστεία. Αντίθετα, εκείνο που προωθείται, είναι μία ασύδοτη ακράτεια, που υπόσχεται μια περιστασιακή ηδονή καί μόνο. Η εκκλησιαστική νοοτροπία, αντιστέκεται στην τάση αυτή και μας καλεί προς μία άλλη λογική. Η προσωρινή στέρηση, που προτείνει, υποβάλλεται ώστε μετά αυτήν, η γεύση του στερημένου καρπού, ό,τι είδους κι αν είναι, να αποτελεί πραγματική απόλαυση και ηδονή. Με αυτόν το τρόπο, η ζωή δεν είναι μονότονη, αλλά ποικιλόμορφη.

Η περίοδος λοιπόν της Σαρακοστής, μία περίοδος νηστείας, προσευχής, όμορφων ακολουθιών, αποτελεί έναν άλλο τρόπο ζωής που αλλάζει την ανιαρή καθημερινότητα, γεμίζοντάς την με μοναδικές και ανεπανάληπτες εμπειρίες μέσα στον ετήσιο χρόνο. Αποτελεί μία πρόταση ζωής και ταυτόχρονα προετοιμασίας, που προηγείται της ύψιστης ζωής: της Αναστάσιμης. Ο παλμός των ημερών της Σαρακοστής είναι πένθιμος, κατάλληλος όμως, για να μας προετοιμάσει για κάτι χαρμόσυνο. Για να ζήσει όμως κανείς, τη χαρά που έπεται, στον απόλυτό της βαθμό, καλείται να ακολουθήσει την κλίμακα που οδηγεί σε αυτήν και που προϋποθέτει συμπόρευση στο Σταυρό και τα Πάθη του Κυρίου. Μέσα ακριβώς σ’ αυτή τη λογική της συμπορέυσης είναι που πρέπει να ασκήσουμε τη Νηστεία και την Προσευχή μας. Όχι, δηλαδή, με πνεύμα τήρησης μιας απλά τυπικής νοοτροπίας που βασανιστικά μας επιβάλλει να στερηθούμε το κρέας˙ αλλά με ευχαρίστηση ως κάτι που μας ανανεώνει και μας προετοιμάζει για κάτι πολύ όμορφο που αναμένουμε να ζήσουμε κάθε χρόνο και πιο έντονα.

Μετά λοιπόν και το πέρας του μέσου αυτής της περιόδου, η Εκκλησία μας ενισχύει κατάλληλα στην ασκητική μας πορεία και προσπάθεια, που διαφοροποιείται ανάλογα με τις δυνατότητες του καθενός, αναδεικνύοντας την τέλεια μορφή Ασκητισμού, τον όσιο Ιωάννη της Κλίμακος, το μεγάλο ασκητή, που έδωσε πραγματικά αίμα, διά των πνευματικών του αγώνων, ώστε να λάβει το θείο και Άγιο Πνεύμα. Όλη του η αγωνιστική ζωή, που τον οδήγησε στο Θεό, περιγράφεται από τον ίδιο, στο έργο του «Κλίμακα», έργο που για τους μοναχούς αποτελεί ασφαλή οδοδείκτη της ζωής τους. Βέβαια, η Εκκλησία γνωρίζει και την ανθρώπινή μας αδυναμία, όμως δεν ελλατώνει το επιθυμητό επίτευγμα. Συνεχίζει να βάζει τον πήχη ψηλά, δείχνοντάς μας το τέλειο, ώστε να προσπαθούμε συνεχώς για το καλύτερο. Είναι πολύ δύσκολο «εν μιά ημέρα και ώρα» ή ακόμα και στο διάστημα των σαράντα και τόσων ημερών της Σαρακοστής, να φθάσουμε το πνευματικό μέγεθος του αγίου Ιωάννου του Σιναῒτου. Όμως αυτή η διαπίστωση το μόνο που μπορεί να μας διδάξει, είναι ο συνεχής αγώνας της θυσίας του εγωίσμού μας.

Ο βίος και η διδασκαλία του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος, μας δίνει μια πολύτιμη παρακαταθήκη ζωής αυτές τις ευλογημένες μέρες που διανύουμε. Αν νοιώθουμε κουρασμένοι, δυσκολεμένοι, και πιεσμένοι με τα όσα πνευματικά κάνουμε: νηστείες, προσευχές … κάτι κάνουμε λάθος. Σε αυτό το σημείο, στέκει ο άγιος, και υποδεικνύοντας με ποια δυναμική και με ποια ένταση πρέπει να στραφούμε προς το Θεό, ώστε ο αγώνας να είναι πιο εύκολος, προτείνει στην «Κλίμακά» του, την ερωτική στροφή προς το Θεό. Δηλαδή, όπως ένας ερωτευμένος αγαπά με μανία το αγαπημένο του πρόσωπο, και το φέρνει συνεχώς στο νου του, έτσι πρέπει και ο καθένας από εμάς να αγαπήσει το Θεό. Ο θείος έρωτας, είναι η μανιώδης στροφή και το δόσιμο τού είναι μας, στην αγάπη του Θεού.

Στην ίδια γραμμή, ο σύγχρονος εκφραστής του Ιωάννου της Κλίμακος, ο άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ομολογούσε πως ένας πιο εύκολος δρόμος να πλησιάσουμε το Θεό και να αντιμετωπίσουμε τις πανουργίες του διαβόλου, είναι η οδός του Θείου Έρωτα, η οποία ερμηνεύεται με τη συνεχή ενασχόληση της μνήμης με το Χριστό, στο νου και στην καρδία, ακόμα και αν το σώμα ασχολείται με άλλες εργασίες. Η οδός αυτή «θέλει έρωτα προς τον Χριστό και λαχτάρα» όπως δίδασκε χαρακτηριστικά. Και σ’ αυτό, βοηθούν τα τόσα πολλά μέσα που προσφέρει η Εκκλησία ως μέσο να δοθείς στο Θεό: Νηστεία, Άσκηση, Μετοχή στα Μυστήρια, Υμνολογία, Συναξάρια, Ακολουθιές, Μονολόγιστη Ευχή και τόσα άλλα τυπικά και αφθόρμητα που μπορεί κάποιος να κάνει, αρκεί να γίνονται με λαχτάρα και όχι καταναγκαστικά.

Ο άγιος Πορφύριος είναι πραγματικά ο μεγάλος διδάσκαλος του σήμερα, που βρίσκεται κοντά στη ψυχοσύνθεση του σύγχρονου βολεμένου ανθρώπου, που δυσκολεύεται να αισθανθεί το Θεό του. Ο ίδιος δίδασκε, πως υπάρχουν δύο τρόποι που σε οδηγούν στο Θεό: ο ένας, σκληρός-κουραστικός με άγριες επιθέσεις κατά του κακού, και ο άλλος, πολύ μαλακός και απλός. Ο πρώτος προσηδιάζει στους μεγάλους παλαιστές οσίους και ασκητές, όπως ήταν ο Σιναῒτης και ο όσιος Παῒσιος. Ο δεύτερος, πιο εύκολος, είναι απλά δόσιμο στην αγάπη του Θεού που δεν πολεμάς κατά μέτωπο το κακό. Δεν προσπαθείς να διώξεις το σκοτάδι από το δωμάτιο της ψυχής, αλλά ανοίγεις μια μικρή τρυπίτσα για να εισέλθει το Φώς. Δεν πολεμάς τον εχθρό αλλά τον περιφρονείς, αγκαλιάζοντας με διάφορους τρόπους το Χριστό. Ο ίδιος ο άγιος, όπως αναφέρει, αυτό το επιτύγχανε με την έντονα αγαπητική εντρύφηση στους Ύμνους των βιβλίων της Εκκλησίας και στα Συναξάρια των αγίων που τον συγκινούσαν πολύ και τον ενέπνεαν.

Ας πάρουμε λοιπόν στα σοβαρά, όπως θα έλεγε κι ο πατήρ Αλέξανδρος Σμέμαν, αυτή την περίοδο της Σαρακοστής και ας βυθιστούμε με λαχτάρα μέσα στις ακολουθίες της Εβδομάδας. Όσο διάστημα έμεινε ας το ζήσουμε «εν προσευχή και νηστεία». Με ερωτικό τόνο και αφοσίωση και όχι με καταναγκασμό. Η νηστεία να μην αποτελεί τυπική διάταξη, αλλά επιβολή ζωής. Να είναι κάτι φυσικό όχι καταναγκαστικό. Πράξη αγάπης και θυσίας για το Θεό μας. Ο Χριστός δια της ευαγγελικής περικοπής προετοιμάζει τους τότε και τους νυν μαθητές του για τα επερχόμενα Θεία Μεγάλα Γεγονότα. Το «τέλος» της μεγάλης αρχής για την Ανάσταση της Αιωνιότητας «εγγίζει». Ας προετοιμαστούμε όσο καλύτερα γίνεται, καθότι «ο Υιός του ανθρώπου παραδίδοται εις χείρας ανθρώπων, και αποκτενούσι αυτόν και αποκτανθείς, τη τρίτη ημέρα αναστήσεται».

ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr

Ἡ Σαρακοστή!

Είναι καιρός συμφιλίωσης, 

και συμφιλίωση είναι χαρά

Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†)

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Η Τεσσαρακοστή είναι μια περίοδος μετάνοιας, μια περίοδος όπου η πέτρινη καρδιά μας με την δύναμη του Θεού, πρέπει από πέτρινη να γίνει ανθρώπινη, από αναίσθητη ν΄ αρχίσει να συναισθάνεται, από ψυχρή και σκληρή να γίνει ζεστή και ανοιχτή στους άλλους, και στον ίδιο τον Θεό.

Η Σαρακοστή είναι μια περίοδος ανανέωσης, όπου όλα γίνονται ξανά καινούργια, όπως στην άνοιξη· όπου η ζωή μας από το αμυδρό φως που βρισκόταν, ζωντανεύει μ’ όλη την ένταση που ο Θεός μπορεί να κοινωνήσει σ’ εμάς τους ανθρώπους, κάνοντάς μας μέτοχους του Αγίου Του Πνεύματος, και μέσα από τα Ιερά Μυστήρια και του δώρου του Θεού σ’ εμάς, της ΘεικήςΤου φύσης.

Είναι καιρός συμφιλίωσης, και συμφιλίωση είναι χαρά: είναι η χαρά του Θεού, και η δική μας· είναι ένα νέο ξεκίνημα.

Σήμερα είναι του Αγίου Ιωάννη της Κλίμακος, και θέλω να σας διαβάσω μερικές δικές του φράσεις που είναι σχετικές με την ιδιαίτερη χρονική περίοδο που ζούμε:

«Μετάνοια που σημαίνει επιστροφή στον Θεό είναι η ανανέωση του βαπτίσματός μας· είναι η προσπάθεια μας ν’ ανανεώσουμε το συμβόλαιο μας με τον Θεό, η υπόσχεση μας ν΄ αλλάξουμε ζωή. Είναι καιρός όπου μπορούμε ν’ αποκτήσουμε ταπείνωση, που σημαίνει να ειρηνεύσουμε με τον Θεό, με τον εαυτό μας, μ’ όλη την κτίση. Μετάνοια είναι η γέννηση της ελπίδας και η απόρριψη της απελπισίας. Και κάποιος που μετανοεί, είναι κάποιος που του αξίζει καταδίκη – και όμως, φεύγει από το δικαστήριο δίχως ντροπή, επειδή μετάνοια σημαίνει να ειρηνεύουμε με τον Θεό. Και αυτό επιτυγχάνεται ζώντας μια ζωή που ν’ αξίζει, ξένη προς τις αμαρτίες που διαπράξαμε στο παρελθόν. Μετάνοια είναι ο κάθαρση της συνείδησης. Μετάνοια σημαίνει ν’ απομακρύνω όλο τον πόνο και την θλίψη.»

Και αν αναρωτηθούμε πως μπορούμε να το επιτύχουμε αυτό, πως μπορούμε να φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο, πως μπορούμε ν’ αποκριθούμε στον Θεό που μας δέχεται όπως ο πατέρας δέχτηκε τον άσωτο υιό, έναν Θεό που μας περιμένει με λαχτάρα, που, αν και Τον απορρίψαμε, ποτέ δεν χωρίστηκε από εμάς – πως μπορούμε να ανταποκριθούμε σ’ Εκείνον; Ας πούμε λίγα λόγια για την προσευχή:

«Μην χρησιμοποιείς στην προσευχή ψεύτικα σοφά λόγια· επειδή συχνά είναι οι απλοί ψίθυροι των παιδιών που δίνουν χαρά στον ουράνιο Πατέρα μας. Μην προσπαθείτε να λέτε πολλά, όταν μιλάτε στον Θεό, γιατί διαφορετικά ο νούς σας θα χαθεί στην αναζήτηση των λέξεων. Ένας λόγος που ειπώθηκε από τον τελώνη προκάλεσε το έλεος του Θεού· ένας λόγος πίστης έσωσε τον ληστή στον σταυρό. Η χρήση πληθώρας λέξεων όταν προσευχόμαστε σκορπίζει το νού μας και τον γεμίζει με φαντασίες. Ένας λόγος προς τον Θεό συγκεντρώνει το νού στην παρουσία Του. Kαι αν ένας λόγος στην προσευχή σας αγγίζει βαθιά, αν τον νοιώθετε βαθιά μέσα σας – επιμείνετε, επιμείνετε, επειδή τέτοιες στιγμές ο φύλακας Άγγελος μας προσεύχεται μαζί μ’ εμάς, επειδή είμαστε αληθινοί προς τον Θεό και τον εαυτό μας».

Ας θυμηθούμε τι λέει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακας, ακόμα κι αν ξεχνάτε τα σύντομα σχόλια (που έκανα) για να γίνει το κείμενό του πιο κατανοητό. Ας θυμηθούμε τα λόγια του επειδή ήταν ένας άνδρας που γνώριζε τι σημαίνει να στρέφεσαι στον Θεό, να μένεις με τον Θεό, να είσαι η χαρά του Θεού και να χαίρεσαι μαζί Του. Μας προσφέρεται αυτή τη στιγμή, καθώς αναβαίνουμε προς τις ημέρες του Πάθους, μας προσφέρεται σαν παράδειγμα του τι μπορεί να κάνει η χάρις του Θεού που μεταμορφώνει έναν συνηθισμένο, απλό άνθρωπο σε φως μέσα στον κόσμο.

Ας μάθουμε από εκείνον, ας ακολουθήσουμε το παράδειγμά του, ας χαρούμε μ’ ο,τι μπορεί ο Θεός με τη δύναμη Του να κάνει σ’ έναν άνθρωπο, και μ’ εμπιστοσύνη, με πίστη, με μια θριαμβευτική κι όμως γαλήνια χαρά, ας ακούσουμε τον Θεό που μας ικετεύει να βρούμε έναν τρόπο ζωής και που μας λέει ότι μ’ Εκείνον, και μέσα άπό Εκείνον θα παραμείνουμε ζωντανοί, επειδή αυτός είναι η Αλήθεια, η Οδός και η αιώνια Ζωή. Αμήν.

Πηγή: www.agiazoni.gr

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.pemptousia.gr/

"Η τρελή ροδιά"

 "Η τρελή ροδιά"

Οδυσσέα Ελύτη

Ο Ελύτης επικεντρώνεται στη ροδιά που αποτελεί σύμβολο της γονιμότητας και της εύθραυστης ομορφιάς. Με το επίθετο «τρελή» η ροδιά προσωποποιείται σε κορίτσι κι απεικονίζεται συνειρμικά σε μια κατάσταση διαρκούς κίνησης, σαν να την τρελαίνει ο νοτιάς, και παρακάμπτοντας στην «τρέλα» της τη σύνεση που επιβάλλουν οι κοινωνικοί θεσμοί, εξακτινώνει τη ζωογόνο επιρροή της στον κόσμο.

Mario Vitti Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης Μουσική: Αργύρης Μπακιρτζής Ερμηνεία : Αργύρης Μπακιρτζής & Κώστας Σιδέρης "Το πέρασμα σου" 2007 Σ’ αυτές τις κάτασπρες αυλές όπου φυσά ο νοτιάς Σφυρίζοντας σε θολωτές καμάρες, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά Που σκιρτάει στο φως σκορπίζοντας το καρποφόρο γέλιο της Με ανέμου πείσματα και ψιθυρίσματα, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά Που σπαρταράει με φυλλωσιές νιογέννητες τον όρθρο Ανοίγοντας όλα τα χρώματα ψηλά με ρίγος θριάμβου; Όταν στους κάμπους που ξυπνούν τα ολόγυμνα κορίτσια Θερίζουνε με τα ξανθά τους χέρια τα τριφύλλια Γυρίζοντας τα πέρατα των ύπνων, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά Που βάζει ανύποπτη μεσ’ στα χλωρά πανέρια τους τα φώτα Που ξεχειλίζει από κελαηδισμούς τα ονόματά τους, πέστε μου Είναι η τρελή ροδιά που μάχεται τη συννεφιά του κόσμου; Στη μέρα που απ’ τη ζήλεια της στολίζεται μ’ εφτά λογιώ φτερά Ζώνοντας τον αιώνιον ήλιο με χιλιάδες πρίσματα Εκτυφλωτικά, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά Που αρπάει μια χαίτη μ’ εκατό βιτσιές στο τρέξιμό της Πότε θλιμμένη και πότε γκρινιάρα, πεστε μου είναι η τρελή ροδιά Που ξεφωνίζει την καινούρια ελπίδα που ανατέλλει; Πέστε μου, είναι η τρελή ροδιά που χαιρετάει στα μάκρη Τινάζοντας ένα μαντίλι φύλλων από δροσερή φωτιά Μια θάλασσα ετοιμόγεννη με χίλια δυο καράβια Με κύματα που χίλιες δυο φορές κινάν και πάνε Σ’αμύριστες ακρογιαλιές, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά Που τρίζει τ’άρμενα ψηλά στον διάφανον αιθέρα; Πανύψηλα με το γλαυκό τσαμπί που ανάβει κι εορτάζει Αγέρωχο, γεμάτο κίνδυνο, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά Που σπάει με φως καταμεσίς του κόσμου τις κακοκαιριές του δαίμονα Που πέρα ως πέρα την κροκάτη απλώνει τραχηλιά της μέρας Την πολυκεντημένη από σπαρτά τραγούδια, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά Που βιαστικά ξεθηλυκώνει τα μεταξωτά της μέρας; Σε μεσοφούστανα πρωταπριλιάς και σε τζιτζίκια δεκαπενταυγούστου Πέστε μου, αυτή που παίζει, αυτή που οργίζεται αυτή που ξελογιάζει Τινάζοντας απ’ τη φοβέρα τα κακά μαύρα σκοτάδια της Ξεχύνοντας στους κόρφους του ήλιου τα μεθυστικά πουλιά Πέστε μου, αυτή που ανοίγει τα φτερά στο στήθος των πραγμάτων Στο στήθος των βαθιών ονείρων μας, είναι η τρελή ροδιά;

Παιδί καί ... δραστηριότητες!

Αφήνουμε το παιδί να εγκαταλείπει τις

 δραστηριότητές του;

Η ειδικός συμβουλεύει:

Όλες οι μαμάδες έχουν βρεθεί σε αυτή την κατάσταση. Πριν λίγο καιρό το παιδί σας ξεκίνησε μια δραστηριότητα και τώρα θέλει να τα παρατήσει.

Εσείς αναρωτιέστε γιατί κάτι που φαινόταν να του αρέσει τόσο, ξαφνικά δεν του προκαλεί κανένα ενδιαφέρον ή, πολύ περισσότερο, του προκαλεί νεύρα και θυμό.

Τι γίνεται, λοιπόν, όταν το παιδί μας θέλει να τα παρατήσει και τι μπορούμε εμείς να κάνουμε για να το βοηθήσουμε;

Η ψυχοπαιδαγωγική σύμβουλος κα. Χρυσούλα Μαυράκη, απαντά στις ερωτήσεις μας, συμβουλεύει τους γονείς για το πώς να αντιδράσουν όταν το παιδί τους θέλει να τα παρατήσει και ξεκαθαρίζει, ότι δεν πρέπει να επιτρέπουμε στα παιδιά να αφήνουν όσα άρχισαν.

«Είναι λάθος να αφήνουμε το παιδί να τα παρατάει. Δεν πρέπει να το επιτρέπουμε, τουλάχιστον, εύκολα. Όταν, δηλαδή, το παιδί μας ζητήσει να αφήσει μια δραστηριότητα εμείς πρέπει αρχικά να το συζητήσουμε μαζί του. Αν εκείνο είναι ανένδοτο και τελικά συμφωνήσουμε να σταματήσει την δραστηριότητα, πρέπει να του ξεκαθαρίσουμε το εξής: Ότι αυτό θα γίνει μόνο όταν ολοκληρωθεί το χρονικό πλαίσιο που ορίζει η εκάστοτε δραστηριότητα. Για παράδειγμα, αν θέλει να σταματήσει τα μαθήματα πιάνου, θα του εξηγήσουμε, ότι μπορεί να το κάνει, αλλά μόνο όταν τελειώσει ο μήνας ή η σεζόν. Να του ξεκαθαρίσουμε, δηλαδή, ότι έχει κάνει μία δέσμευση, έχει μία υποχρέωση την οποία πρέπει να ολοκληρώσει», διευκρινίζει η ίδια.

Τι πρέπει να σκεφτεί ο γονιός όταν το παιδί του ζητά να αφήσει μια δραστηριότητα;

Η κ. Μαυράκη εξηγεί: «Αρχικά, πριν ξεκινήσει να κάνει κάτι ένα παιδί οι γονείς και το ίδιο πρέπει να δοκιμάσουν και να ανακαλύψουν τι πραγματικά του ταιριάζει. Και ως δραστηριότητα, αλλά και ως πλαίσιο δράσης. Να σκεφτούν, δηλαδή, αν αυτή η δραστηριότητα ταιριάζει στον χαρακτήρα του παιδιού τους, αν το πρόγραμμά του μπορεί να συνδυαστεί με αυτήν, αν ο χώρος και τα άτομα είναι κατάλληλα. 

Είναι, κυρίως, θέμα του ενήλικα να προβλέψει το πρόγραμμα του παιδιού.

Όπως ξέρετε, τα παιδιά, και ιδιαίτερα τα πιο μικρά σε ηλικία, είναι πολύ παρορμητικά και υιοθετούν τη μιμητική μέθοδο. Έτσι μπορεί να ζητούν κάτι επίμονα, μόνο και μόνο επειδή το κάνει ένας φίλος. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι να ανακαλύψουμε πότε το παιδί μας θέλει πράγματι να ασχοληθεί με κάτι.

Αν, τώρα, το παιδί μας ξεκίνησε μια δραστηριότητα και, τελικά, θέλει να την αφήσει οφείλουμε να εξετάσουμε το όλο πλαίσιο αυτής της ενασχόλησης. 

Φταίει η κούραση ή η δυσκολία του πράγματος; Μήπως τα όσα συμβαίνουν εκεί δεν είναι αντάξια του παιδιού μας; Ο οδηγός ή ο δάσκαλος πώς φέρεται στα παιδιά και ποια η σχέση του παιδιού μας με τα υπόλοιπα; 

Οι γονείς πρέπει να ανακαλύψουν τον αληθινό λόγο για τον οποίο το παιδί τους θέλει να τα παρατήσει. Πρέπει να ψάξουν, να συζητήσουν, να μιλήσουν και έπειτα να πάρουν την απόφασή τους».

Ποιοι κίνδυνοι παραμονεύουν αν επιτρέψουμε στο παιδί να τα παρατήσει;

«Όπως ήδη είπαμε, δεν πρέπει να παραιτούμαστε "με την πρώτη" στις απαιτήσεις του παιδιού μας. Του εξηγούμε, ότι αν θέλει να αφήσει κάτι μπορεί να το κάνει όταν ολοκληρώσει το χρονικό όριο που θέτει η δραστηριότητα. Αν ο γονιός συμφωνήσει αμέσως και δεν δώσει χρόνο στο παιδί του να το ξανασκεφτεί, τότε:

1.                Το παιδί μαθαίνει, ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και, μάλιστα, χωρίς καμία αντίρρηση

2.               Επιβεβαιώνουμε τους φόβους του για ανικανότητα

3.                Πάντα θα περιμένει τη λύση να την δίνουν οι γονείς του και πάντα θα ξέρει ότι το να φεύγεις, η εύκολη, δηλαδή, λύση είναι η καλύτερη».

Πότε πρέπει ο γονιός να επιτρέπει στο παιδί του να παρατάει τις δραστηριότητές του;

«Όταν αντιλαμβάνεται, ότι υπάρχουν αληθινοί λόγοι για να το κάνει. Όταν βλέπει, ότι η κούραση ξεπερνά το παιδί. Όταν αντιλαμβάνεται, ότι το παιδί δυσκολεύεται και αγχώνεται πολύ για να τα καταφέρει. Και πάλι, όμως, πρέπει να το κάνει με σωστό τρόπο. Δίνοντάς του, δηλαδή, το σωστό χρονικό πλαίσιο. 

Αν, για παράδειγμα, το παιδί μας θέλει να αφήσει την ενασχόλησή του με το καράτε, θα του εξηγήσουμε, ότι αυτό μπορεί να γίνει στο τέλος του μήνα ή πριν τις γιορτές, αν πλησιάζουν. Αν η χρονιά φτάνει στο τέλος, μπορεί η συμφωνία να είναι, ότι θα η δραστηριότητα θα σταματήσει με τη λήξη της χρονιάς», συμβουλεύει η ειδικός.

Πότε πρέπει ο γονιός να βάλει όριο στην "παραίτηση" και πώς θα το κάνει;

«Αυτό εξαρτάται από την φύση της δραστηριότητας. Πρέπει να εξετάσουμε τα οφέλη της κάθε δραστηριότητας και το πόσο απαραίτητη είναι αυτή για το παιδί. Φυσικά και δεν μπορούμε να το αφήσουμε χωρίς το σχολείο ή τις ξένες γλώσσες, για παράδειγμα. Του έχουμε δώσει, λοιπόν, να καταλάβει τη σημασία της δέσμευσης, της υποχρέωσης, πριν ξεκινήσει το οτιδήποτε.

Πρέπει, επίσης, πάντα να λαμβάνουμε υπ’ όψιν μας και τη συχνότητα με την οποία το παιδί μας εγκαταλείπει όσα αναλαμβάνει. Αν επιλέγει μια δραστηριότητα και πριν λίγο καιρό είχε παρατήσει μία άλλη και μετά από λίγο ζητά κάτι διαφορετικό, τότε ίσως θα πρέπει να ζητήσουμε ακόμα και τη βοήθεια του ειδικού».

Τι μπορεί να κάνει ο γονιός για να βοηθήσει το παιδί του σε αυτές τις αναζητήσεις του;

«Να ανακαλύψει το γιατί το παιδί του θέλει να εγκαταλείψει μία δραστηριότητα και να προσπαθήσει να κάνει κάποιον “ελιγμό”. Να αλλάξει τις ώρες ή τις ημέρες. Ίσως και τον εκπαιδευτή. Το παιδί πρέπει να δοκιμάσει δραστηριότητες που θα προσαρμοστούν στις ανάγκες του και όχι στις προσδοκίες του γονιού».

ΠΗΓΗ:infokids.gr

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:https://hamomilaki.blogspot.gr