Δ' Κυρ.Νηστειών

 Δόξα αίνων Δ' Κυρ.Νηστειών-ΠΕΤΡΟΥ

[ερμ.Στυλ.Κοντακιώτης]

Αινίγματα....

.... με φυτά και καρπούς

Θυμάστε τα αινίγματα με τα ζώα; Ανάλογα είναι και τα αινίγματα του λαού μας που έχουν σχέση με φυτά, με καρπούς αλλά και με τη διατροφή.  Μέσα από τα αινίγματα αυτού του είδους μπορούμε να αντιληφθούμε τις διατροφικές συνήθειες του λαού αλλά και τα πιο συνηθισμένα φυτά που υπήρχαν σε κάθε περιοχή.
Με το απλό αυτό είδος του λόγου γινόταν εύκολη η κατανόηση των ιδιοτήτων αλλά και των εξωτερικών γνωρισμάτων κάθε τροφής. Ακόμη, μέσα από τα αινίγματα συμπεραίνουμε ότι στην ελληνική παραδοσιακή κοινωνία οι διατροφικές συνήθειες στρέφονταν προς τις τροφές με φυτική προέλευση και ελάχιστα προς τις τροφές ζωικής προέλευσης. Τα αινίγματα με ζώα αφορούν μόνο την αναγνώρισή τους και δεν προσδιορίζονται ως παραγωγοί τροφής.
Πολλά αινίγματα υπάρχουν για το ρόδι, το καρπούζι, την ελιά, τα σταφύλια και το κρασί, τα σύκα, τα αμύγδαλα, τα καρύδια, τα κάστανα, το κρεμμύδι, το σκόρδο, το ραπάνι, το ρεβίθι, την κολοκυθιά και τα κολοκύθια της.
Είμαι και γω παιδί της γης, με πούλησεν ο αφέντης μου, κι εκείνος που μ΄ αγόρασε και το κεφάλι μου έκοψε, μου έβγαλε τα ρούχα μου, μα κει που με κομμάτιαζε, τα μάτια του δακρύσανε, σαν έκλαιγε που πέθανα (το κρεμμύδι)
Γούρνα μου πελεκητή και γεμάτη και χυτή, με τα πολλά ψαράκια και γλυκύ γλυκύ κρασί. (το καρπούζι)
Σκίζω σκίζω το δαδί, βρίσκω νύφη και γαμπρό, πεθερά και πεθερό (το καρύδι)
Άσπρο είναι σαν τυρί, μ΄ αυτό τυρί δεν είναι, έχει φύλλα σαν δεντρί, μ΄ αυτό δεντρί δεν είναι, έχει ποντικού ουρά, μα ποντικός δεν είναι (το ραπάνι)
Ακόμα, αγαπητά είναι τα αινίγματα που έχουν σχέση με το ψωμί και την παρασκευή του.  Η σκάφη, η ζύμη, το προζύμι, το κόσκινο, ο φούρνος, το φουρναρόφτυαρο, που αποτελούν τα ζητούμενα αινιγμάτων, δείχνουν τη σημαντική θέση που κατέχει το ψωμί, ο άρτος ο επιούσιος, στη δίαιτα των ανθρώπων.
Γαϊδούρι μαυρομούτσουνο, πουρνάρια ροκανάει (ο φούρνος)
Υπάρχουν κι άλλα φυτά και καρποί που κατέχουν σημαντική θέση ανάμεσα στ αινίγματα του λαού μας. Για το μανιτάρι υπάρχουν αινίγματα από τα νησιά του Αιγαίου, που δείχνουν πώς παρασκευάζεται και τρώγεται, όπως:
Πάνω στα όρη τα βουνά κάθεται Φράγκος καπελάτος και ζητά ψωμί κι αλάτι και στα κάρβουνα να κάτσει.
Το κεράσι φαίνεται ότι αποτελούσε ανέκαθεν εκλεκτό καρπό:
Το τίτλι τίλι κρέμεται, το τίλι βασανίζεται, περνά ο βασιλιάς και το λιμπίζεται.
ΠΗΓΗ:http://www.pemptousia.gr/

Νερό:

 αναντικατάστατο αγαθό, πηγή ζωής

Παναγιώτης Α. Καραδήμας, Γεωπόνος

Το νερό είναι ένα φυσικό αγαθό που χρησιμοποιείται για την ικανοποίηση κοινωνικών αναγκών, ενώ με την ευρεία έννοιά του είναι ένας ανανεώσιμος φυσικός πόρος στον περιορισμένο χώρο που βρίσκεται, δηλαδή μέσα στα όρια της λεκάνης απορροής, αλλά και στο χρόνο σε συνάρτηση με τη διακύμανση των κλιματικών συνθηκών.

Yδατικοί πόροι είναι τα επιφανειακά και τα υπόγεια νερά των φυσικών πηγών, χερσαίων και υποθαλάσσιων, με μια ιδιαίτερη κατηγορία να αποτελούν τα μεταλλικά νερά. Ο προσδιορισμός τους γίνεται με βάση:

►Την ποσότητα, που διαμορφώνεται από τον υπολογισμό και τον προσδιορισμό των διαφόρων φυσικών μεγεθών τους, όπως είναι οι παροχές, οι στάθμες, οι κλίσεις, οι όγκοι κ.λπ.

►Την ποιότητα, που προσδιορίζεται από φυσικοχημικές και βιολογικές παραμέτρους και συγκρίσεις με πρότυπα ποιότητας κατά χρήση.

►Τη χωρική κατανομή με εντοπισμό των ποσοτικών και ποιοτικών παραμέτρων σε σχέση με τον χώρο.

►Τη διαχρονική κατανομή, που είναι αντίστοιχος προσδιορισμός των ποσοτικών και ποιοτικών παραμέτρων σε σχέση με τον χρόνο.

Οι υδατικοί πόροι χρησιμοποιούνται κατά βάση για την κάλυψη των αναγκών σε νερό των αγροτικών δραστηριοτήτων, των κατοίκων των αστικών περιοχών, της τουριστικής δραστηριότητας, της βιομηχανίας, αλλά και για τη διατήρηση των ισορροπιών του περιβάλλοντος, δεδομένου ότι κάθε χρήση νερού συνεπάγεται την (σε μικρή ή μεγάλη κλίμακα) παραγωγή ρυπαντών.

Η γεωγραφική θέση και το ανάγλυφο της χώρας μας, σε συνδυασμό με τις εδαφοκλιματολογικές συνθήκες συμβάλλουν στην ύπαρξη φαινομενικά επαρκών υδατικών πόρων, όμως η ανομοιόμορφη κατανομή των βροχοπτώσεων, έχει ως αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση των διαθέσιμων υδατικών πόρων κατά τη μακρά θερινή περίοδο των μεγάλων απαιτήσεων σε νερό. Η συνεκτίμηση της εξέλιξης των διαθέσιμων υδατικών πόρων και των προοπτικών ζήτησης για κάθε χρήση νερού σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο, με σκοπό τον προγραμματισμό της ανάπτυξης των υδατικών πόρων και τον προσανατολισμό των χρήσεων, οδηγεί στο ισοζύγιο προσφοράς-ζήτησης.

Η διαχείριση των υδατικών πόρων μιας περιοχής (υδατικού διαμερίσματος) πρέπει να βασίζεται σ’ ένα πλέγμα μέτρων και δραστηριοτήτων που είναι απαραίτητα για την διαμόρφωση ενός τέτοιου ισοζυγίου προσφοράς- ζήτησης.

Η διαμόρφωση των προγραμμάτων διαχείρισης δεν είναι δυνατόν, εκ των πραγμάτων, να αρχίσει από μηδενική βάση, δεδομένου ότι υπάρχουν ήδη σήμερα διαμορφωμένες συνθήκες ζήτησης, όπως και αντίστοιχη ανάπτυξη (χρήση) πόρων για την κάλυψη της ζήτησης αυτής. Αυτό, σε πολλές περιπτώσεις, έχει δημιουργήσει καταστάσεις υποβάθμισης (εξάντλησης) πολλών υδατικών πόρων, κατά κύριο λόγο υπόγειων και υγροτοπικών.

Επίσης, στον τομέα της γεωργίας -και όχι μόνο- η σημερινή ζήτηση είναι διαμορφωμένη κατά κανόνα σε επίπεδα πάνω από τις πραγματικές ανάγκες του χρήστη. Αυτό οφείλεται σε υπερεκτίμηση των αναγκών, σε απώλειες νερού κατά τη μεταφορά από την πηγή υδροδότησης στον τόπο χρήσης λόγω κακού σχεδιασμού και παλαιότητας των δικτύων και σε κακή διαχείριση των υδατικών πόρων.

Παρατήρηση: Το παρόν άρθρο δημοσιεύεται με τη συνεργασία της οικονομικής και αγροτικής εφημερίδας “ΠΑΡΑΓΩΓΗ” (κυκλοφορεί στα περίπτερα κάθε  Σάββατο), http://www.paragogi.net

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.pemptousia.gr

¨Η Κάρα τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ

Στη Ρόδο η αγία κάρα του Αγίου Αποστόλου Θωμά

Στη Ρόδο βρίσκεται έπειτα από πολλά χρόνια και κατόπιν αιτήματος που προηγήθηκε από πολλούς πιστούς, η τεθησαυρισμένη στην Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Πάτμου, το Ιερό Λείψανο του Αγίου Αποστόλου Θωμά. Το ιερό λείψανο ήρθε για προσκήνυμα με πρωτοβουλία του Σεβ. Μητροπολίτου Ρόδου κ.κ. Κυρίλλου της Ιεράς Μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Πάτμου που ενέκρινε ασμένως η Διοίκησης της και ο Καθηγούμενός της κ.κ. Κυρίλλος και του Συλλόγου Πατμίων Ρόδου ‘Ο Όσιος Χριστόδουλος’ .Η κάρα του Αγίου Αποστόλου Θωμά, ήρθε αργά το βράδυ της Παρασκευής στην Ρόδο με πλοίο, όπου έγινε υποδοχή με τιμές και κάθε επισημότητα και την συνόδευσε στον Καθεδρικό Ναό του Ευαγγελισμού αντιπροσωπεία από την Πάτμο, ο Μητροπολίτης Ρόδου, οι τοπικές αρχές, κληρικοί και λαϊκοί ενώ παρέστησαν μέλη του Συλλόγου Πατμίων με παραδοσιακές βυζαντινές φορεσιές. Η κάρα φιλοξενήθηκε στον Καθεδρικό Ναό του Ευαγγελισμού όπου πλήθος κόσμου προσήλθε για προσκύνημα ενώ τελέστηκε Αρχιερατική Δοξολογία και ακολούθησε η Ακολουθία των Δ’ Χαιρετισμών.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΡΟΔΟΥ

Μιλώντας στο ποίμνιο ο Σεβ. Μητροπολίτης Ρόδου κ.κ. Κύριλλος, αναφέρθηκε στο ιερό λείψανο το οποίο ήρθε στο νησί ‘για να μας δώσει την χάρη και την ευλογία του και να μας θυμίσει ότι είμαστε μέρος της αποστολικής παράδοσης’ όπως τόνισε. Παράλληλα, ευχαρίστησε τους αδελφούς της Πάτμου που δέχτηκαν να μεταφέρουν την τίμια κάρα και ευχήθηκε να έχουν οι πιστοί την ευλογία του Χριστού και της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ακολούθησε αναφορά από τους μοναχούς της Πάτμου στη ζωή και το έργο του Αγίου Αποστόλου Θωμά .Η Τίμια Κάρα θα παραμείνει στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού ως την Δευτέρα 31 Μαρτίου και αμέσως μετά την Θεία Λειτουργία των προηγιασμένων θα επισκεφθεί τον Ιερό Ναό του Αγίου Θωμά στο χωριό της Μονολίθου ενώ θα πραγματοποιεί στάσεις στα γύρω χωριά για προσκύνημα. Την Τρίτη θα μεταφερθεί σε χωριά της Δυτικής Ρόδου.Το ιερό Λείψανο του Αγίου Αποστόλου Θωμά μεταφέρθηκε, απο την Ινδία, όπου εμαρτύρησε, αρχικά στην Έδεσσα της Συρίας. Από εκεί έγινε η ανακομιδή του εις Κωνσταντινούπολη και τοποθετήθηκε από τον Κωνστάντιο, τον υιό του Μ. Κωνσταντίνου το 337 μ.Χ. εις τον Ναό των Αγίων Αποστόλων. Το έβαλαν μαζί με τα ιερά Λείψανα του Αποστόλου Ανδρέου, του Αποστόλου Λουκά και άλλων Αγίων.Μετά την ʼΑλωση της Κωνσταντινουπόλεως κατά το 1204 υπό των Λατίνων, τα ιερά Λείψανα εσυλήθησαν και μετεφέρθησαν από αυτούς στη Ρώμη.Η αγία Κάρα του Αποστόλου Θωμά είναι θησαυρισμένη σήμερα στην Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο.

 

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ

Το Σάββατο 29 Μαρτίου στις 7.00 το πρωί θα ψαλεί ο Όρθρος και η θεία Λειτουργία, ενώ το απόγευμα της ίδιας ημέρας και περί τις 6.00 ο Πανηγυρικός Εσπερινός της Συνάξεως πάντων των εν Ρόδω διαλαμψάντων Αγίων.

Την Κυριακή 30 Μαρτίου θα εορτασθεί η μνήμη των εν Ρόδω διαλαμψάντων Αγίων και θα τελεσθεί επίσημο μνημόσυνο των αοιδίμων Μητροπολιτών Ρόδου, των Ευεργετών της Ορθοδόξου Κοινότητος, των Δωρητών των Ευαγών Ιδρυμάτων της Εκκλησίας, των Διδασκάλων και Ευεργετών της Παιδείας εις Ρόδον, ως και πάντων των Ευεργετών της Εκκλησίας. Το απόγευμα της Κυριακής στις 5.00, θα ψαλεί ο Κατανυκτικός Εσπερινός

Την Δευτέρα 31 Μαρτίου το πρωΐ στις 7.30 θα αρχίσει η θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων. Η τίμια Κάρα του Αγίου Θωμά θα αποχωρήσει από τον Ναό του Ευαγγελισμού στις 10.00 το πρωί της Δευτέρας. - See more at: ΠΗΓΗ:http://www.amen.gr/article17404#sthash.3CbNARJK.dpuf

Διαγωνισμός με δώρο φωτογραφική μηχανή Canon 70D - ediagonismoi.gr

Διαγωνισμός με δώρο φωτογραφική μηχανή Canon 70D - ediagonismoi.gr

Λειτουργικά Θέματα....

«...... ΤΗΣ Μ. ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ»

Την Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014 στη Νεανική Σύναξη του Ι.Ν. Κοιμήσεως Αγίου Νεκταρίου Βούλας προσκεκλημένος ομιλητής ήταν ο Πρωτοπρεσβύτερος Εφημέριος του Ι.Ν. Αγίου Ελευθερίου Αχαρνών π. Θεμιστοκλής Χριστοδούλου (Κληρικός, Καθηγητής Θεολογίας, Συγγραφέας Λειτουργικών Μελετών και Ραδιοφωνικός Παραγωγός στους Σταθμούς της Εκκλησίας μας) , ο οποίος  το κεντρικό θέμα που ανέπτυξε ήταν : «Λειτουργικά Θέματα της Μ. Τεσσαρακοστής» .
Ο π. Θεμιστοκλής με απλό αλλά ταυτόχρονα με βαθύ αναλυτικό τρόπο, μίλησε για το Λειτουργικό τυπικό της Εκκλησίας μας, όπως διαμορφώνεται στη Μ. Τεσσαρακοστή, κάνοντας πολλές αναφορές στην αρχαία τάξη της Εκκλησίας μας. Δεν παρέλειψε να αναφερθεί ο ομιλητής και στα σύγχρονα λειτουργικά θέματα και προβλήματα που ανακύπτουν στην Εκκλησία μας και επίστησε τη προσοχή μας, στην λειτουργική ανανέωση που θα έρθει όμως, από την προσωπική μετάνοια και συμμετοχή του κάθε πιστού, αλλά και την συνειδητή τέλεση της λατρείας, από τους κληρικούς που έχουν και την ευθύνη στις Ενορίες, να διαφυλάξουν και να μεταδώσουν.
   Ολόκληρη η ομιλία του π. Θεμιστοκλή βρίσκεται εδώ .

   

Μετά την ομιλία και τις σχετικές ερωτήσεις και απαντήσεις, παρατέθηκε νηστίσιμο κέρασμα και ακολούθησε η Ακολουθία του Μ.  Αποδείπνου, στο Ιερό Παρεκκλήσιο του Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας. 

ΠΗΓΗ: http://www.agioritikovima.gr/

Η Μαργαρίτα

Μπέλλα (Μπελίς η πολυετής) ή Μαργαρίτα – Ιδιότητες.

Περιγραφή:
Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι BELLIS perennis (Μπελίς η πολυετής) και ανήκει στην οικογένεια των Συνθέτων. Είναι η μαργαρίτα με τα πολλά πέταλα που καλλιεργείται σαν καλλωπιστικό, αλλά παράλληλα είναι και αξιόλογο θεραπευτικό φυτό. Την συναντούμε με τις κοινές ονομασίες Μαργαρίτα, Άστρο, Μπέλλα, Ασπρολούλουδο, Αρκοσχοιροτούδι, Ασπρουλάκι, Λιμονόχορτο.

Είναι πολυετής πόα με ρόδακα βάσης, που το ύψος της δεν ξεπερνά τα 10 εκατοστά. Όλο το φυτό φέρει τρίχες θηλυκοειδείς. Φύλλα πλατιά σαν σπάτουλα, το μήκος των οποίων φτάνει τα 4 εκατοστά. Ανθοταξίες σε μονήρη κεφάλια 15 έως 30 χιλιοστών. Άνθη του δίσκου κίτρινα, γλωσσίδια λευκά, ρόδινα που φέρουν κόκκινες αποχρώσεις στην κάτω επιφάνεια.
Στην Κρήτη εκτός του συγκεκριμένου βοτάνου συναντούμε τρία ακόμη είδη Bellis. Τα B. annua, B. longifolia και B. sylvestris. 

Ιστορικά στοιχεία:
Το βότανο λόγω των στυπτικών του ιδιοτήτων έχει χρησιμοποιηθεί από την αρχαιότητα.
Το φυτό το συσχέτιζαν με τις πολεμικές εχθροπραξίες. Οι Μαργαρίτες άνθιζαν στα χορταριασμένα πεδία των μαχών και χρησιμοποιούνταν για να σταματήσουν την αιμορραγία των τραυμάτων. Δεν είχαν άδικο βέβαια. Όντως το φυτό έχει αντισηπτική ιδιότητα που βοηθά τα τραύματα να επουλωθούν.
Στην αρχαία Ρώμη οι χειρούργοι που συνόδευαν τις ρωμαϊκές λεγεώνες στη μάχη, διέταζαν τους σκλάβους τους να συλλέγουν σακιά με μαργαρίτες για να παίρνουν τον χυμό τους. Το χυμό τον μετέφεραν σε ασκούς για να το χρησιμοποιούν στη συνέχεια μουσκεύοντας τους επιδέσμους με τους οποίους επέδεναν τα τραύματα από τα ξίφη και τις λόγχες.
Στη λαϊκή ιατρική οι χωρικοί εφάρμοζαν μερικές φορές τα αλεσμένα νωπά φύλλα πάνω στις πληγές.
Στη Γαλλία τρώνε τα νεαρά φύλλα του φυτού ως σαλάτα κατά την άνοιξη.

Συστατικά-χαρακτήρας:
Τα κεφάλια είναι πλούσια σε σαπωνίνη. Περιέχουν επίσης αιθέριο έλαιο, τανίνη, φλαβόνες, πικρό στοιχείο, γλίσχρασμα.

Άνθιση – χρησιμοποιούμενα μέρη – συλλογή:
Το κίτρινο κέντρο και τα λευκά πέταλα της μαργαρίτας ανθίζουν στο γρασίδι από τις αρχές της άνοιξης. Τα άνθη κλείνουν προς το βράδυ και η κάτω πλευρά των πετάλων είναι σχεδόν πάντα κόκκινη. Υπάρχει και ένα άλλο είδος μαργαρίτας, η Ετήσια, η οποία ανθίζει πολύ πρώιμα, τον Ιανουάριο. Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται τα κεφάλια των ανθέων τα οποία συλλέγουμε από Μάρτιο μέχρι Οκτώβριο. Τα καλλιεργημένα φυτά έχουν τις ίδιες θεραπευτικές ιδιότητες με τα αυτοφυή.
Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις:
Χάρη στις σαπουνώδεις, πτητικές, μαλακτικές, στυπτικές ουσίες και τα φλαβονοειδή που περιέχει, το βότανο δρα ως καταπραϋντικό, αποχρεμπτικό και μαλακτικό.
Είναι ένα από τα χρήσιμα φυτά για τον βήχα και την καταρροή. Για όλες τις καταστάσεις που εκδηλώνονται με αυτή τη μορφή η Μαργαρίτα μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια.
Είναι φάρμακο εναντίον των παθήσεων του δέρματος (δοθιήνες, πυοδερμία), των παθήσεων του ήπατος και του ίκτερου. Βοηθά σε αρθρίτιδα και ρευματισμούς.
Είναι καλό αντισηπτικό για τα τραύματα και τις αμυχές και εξαιρετικό υγρό για την πλύση των γεννητικών οργάνων (λευκόρροια). Έχει διαλυτικές και απορρυπαντικές ιδιότητες.
Το έγχυμα των λουλουδιών ή των φύλλων είναι καθαρτικό και διουρητικό και συνεπώς καλά για την αρθρίτιδα, την ποδάγρα, την ακμή και άλλα δερματικά προβλήματα. Λόγω της στυπτικότητάς της είναι χρήσιμη στη διάρροια.
Το έγχυμα των φύλλων λαμβανόμενο εσωτερικά δρα ως αντιφλογιστικό εσωτερικών πληγών και φλογώσεων.
Τέτοια εγχύματα διεγείρουν την λειτουργία της χοληδόχου κύστης και αυξάνουν την όρεξη.
Στην ομοιοπαθητική χρησιμοποιείται το εκχύλισμα του βοτάνου.

Παρασκευή και δοσολογία:
Το έγχυμα παρασκευάζεται με δύο κουταλάκια του τσαγιού σε ένα φλιτζάνι νερό για 10 λεπτά. Πίνουμε 2-3 φορές την ημέρα.
Από τον χυμό των νωπών ανθέων μπορούμε να πίνουμε ένα κουταλάκι του γλυκού 2-3 φορές την ημέρα. Και τα δύο παραπάνω παρασκευάσματα συνιστούνται για πόνους στο στήθος, κρυολογήματα και αιμορραγίες. Για την καταρροή του αναπνευστικού συστήματος συνδυάζεται καλά με Σολιντάγκο ή Βήχιο.
Υπό μορφή βάμματος η δοσολογία είναι 2-4 ml τρεις φορές την ημέρα.
Το νωπό φυτό σε κατάπλασμα χρησιμοποιείται στη θεραπεία πληγών.

Προφυλάξεις:
Δεν έχουν αναφερθεί παρενέργειες από την χρήση του βοτάνου.

ΠΗΓΗ:http://www.proionta-tis-fisis.info/bella-mpelis-i-polietis-i-margarita-idiotites.html

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: "Ο ΠΑΤΜΙΟΣ", εὐχαριστεῖ τήν Ἰωάννα, γιά τήν ἀποστολή τοῦ ἀνωτέρω.

Λειτουργικά .....

 Λειτουργικά & Άξιον Εστιν 

Χρύσανθου Θεοδοσόπουλου 

ήχος Δευτερόπρωτος

Ερμηνεύει ο : Ελευθέριος Ι. Χατζηλάρης - Δ/χος Μουσικοδιδάσκαλος Β.Μ. - Π/χος Ειδικού Αρμονίας - Π/χος Αντίστιξης (τέως Λαμπαδάριος Ι.Ν.Αγ.Κωνσταντίνου Ομονοίας & τεως Α'ψάλτης Μητροπολιτικού Ναού "Ευαγγελιστρίας" Λέρου)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ " ΠΑΤΜΙΟ":Ὁ κ. Χατζηλάρης Ἐλευθέριος, εἶναι ἀπόφοιτος τῆς Πατμιάδος Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς, ὅπως εἶναι καί ὁ πατέρας του Πρωτοπρεσβύτερος π. Σωφρόνιος Χατζηλάρης, Κληρικός τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λέρου, Καλύμνου καί Ἀστυπαλαίας.

25η Μαρτίου!!!

Ο ΟΜΠΑΜΑ ΑΝΑΚΗΡΥΞΕ ΤΗΝ 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ 2014 «ΕΘΝΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ»

Η ελληνοαμερικανική φιλία «παραμένει τόσο ισχυρή όσο ποτέ άλλοτε» τονίζει ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Μπαράκ Ομπάμα, στη φετινή διακήρυξή του για την επέτειο της Ελληνικής Ανεξαρτησίας. Με θερμά λόγια για την Ελλάδα, την οποία θεωρεί «πολύτιμη σύμμαχο», ο Αμερικανός ηγέτης υπογραμμίζει τη «συνεχή υποστήριξη» των ΗΠΑ προς τον Ελληνικό λαό.

«Σχεδόν δύο αιώνες πριν, ο Ελληνικός λαός διεκδίκησε την ανεξαρτησία του και ξεκίνησε ένα μακρύ αγώνα για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη γενέτειρά της», αναφέρει στην αρχή της διακήρυξης ο πρόεδρος Ομπάμα, σημειώνοντας ότι «Ελληνοαμερικανοί διέσχισαν ωκεανούς για να πολεμήσουν για την ελευθερία της πατρίδας των προγόνων τους και στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους και στο ψυχρό πόλεμο, η Ελλάδα και οι Ηνωμένες Πολιτείες στάθηκαν δίπλα δίπλα. Την Ημέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας τιμούμε τις βαθιές συνδέσεις μεταξύ των δύο εθνών μας και γιορτάζουμε τα δημοκρατικά ιδεώδη στην καρδιά της κοινής ιστορίας μας».
Στη συνέχεια, ο πρόεδρος των ΗΠΑ τονίζει ότι «η αμερικανική μορφή της διακυβέρνησης οφείλει πολλά στη μικρή ομάδα των ελληνικών πόλεων-κρατών που πρωτοστάτησε στη δημοκρατία χιλιάδες χρόνια πριν. Όπως οι ελληνικές αρχές καθοδήγησαν τους Ιδρυτές μας, η ελληνική αρχαιότητα έχει εμπνεύσει γενιές, από συγγραφείς και ακτιβιστές, αρχιτέκτονες και εφευρέτες. Ελληνοαμερικανοί έχουν συμβάλει ως ηγέτες του πολιτισμού, κοινότητας, επιχειρήσεων και κυβέρνησης. Μέσω των γενεών, έχουν συμβάλει στη διαμόρφωση της διαρκούς δημοκρατίας μας – ένα έθνος που αποδέχεται τις υποχρεώσεις μας ο ένας προς τον άλλο και καταλαβαίνει ότι πρέπει να αυξάνονται και να μειώνονται ως μία».
Ο πρόεδρος Ομπάμα σημειώνει ότι «η Ελλάδα είναι ένας πολύτιμος σύμμαχος του ΝΑΤΟ και η φιλία μας παραμένει τόσο ισχυρή όσο ποτέ άλλοτε. Δεδομένου ότι η Ελλάδα λαμβάνει αυστηρά μέτρα για να ανασυγκροτήσει την οικονομία της και να φέρει ανακούφιση στον ελληνικό λαό, οι Ηνωμένες Πολιτείες προσφέρουν τη συνεχή υποστήριξή μας. Σήμερα, ας επιβεβαιώσουμε έναν δεσμό που εκτείνεται πέρα από την κυβέρνηση, συνδέει τους λαούς μας και εμπνέει όλους όσους προσπαθούν να επιλέξουν το δικό τους πεπρωμένο».
Καταλήγοντας, αναφέρει ότι «τώρα, επομένως, εγώ, ο Μπαράκ Ομπάμα, πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, δυνάμει της εξουσίας που έχει ανατεθεί σε μένα από το Σύνταγμα και τους νόμους των Ηνωμένων Πολιτειών, αποφασίζω να ανακηρύξω την 25η Μαρτίου του 2014, ως Ημέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας: Εθνική Ημέρα εορτασμού της Ελληνικής και Αμερικανικής Δημοκρατίας. Καλώ το λαό των Ηνωμένων Πολιτειών να τιμήσει την ημέρα αυτή με κατάλληλες τελετές και δραστηριότητες». 

ΠΗΓΗ: http://www.agioritikovima.gr/

Οἱ ἀγωνιστές τοῦ 1821

Αθάνατα λόγια των αγωνιστών του ‘21

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

«Πήραν φως απ’ τα καντήλια κι άστραψαν τα καριοφίλια»

«Πάμε να ιδούμεν τους παλιούς Έλληνες», να ακούσουμε τους πολέμαρχους του ’21, μας έπνιξαν οι αναθυμιάσεις των τωρινών δημοπιθήκων. Διαβάζεις τα απομνημονεύματα και τις φυλλάδες για την Εθνεγερσία και νομίζεις ότι ανοίγεις ένα «μυρογιάλι», εκείνα τα μικρά φιαλίδια που περιέχουν αρώματα εξαίσια. Οσμή ευωδίας πνευματική αναδίδεται, παρ’ όλα τα πάθια και τους καημούς εκείνης της περιόδου. Έχω το συνήθειο, όταν συναντώ στα αναγνώσματά μου, λόγια και επεισόδια, που στέκεσαι και τα ξαναδιαβάζεις, που κρύβουν στα φυλλώματά τους πετράδια, να τα καταγράφω, για να μην λησμονηθούν. Σκοπός μου να τα μοιραστώ με τους μαθητές μου. Σ’ αυτές τις εξοπλιστικές ηλικίες, τα παιδιά δεν θέλουν περισπούδαστες αναλύσεις και κενόλογες φλυαρίες.

Μαθαίνουν με το παράδειγμα, με το παραμύθι, με την αξία και την αρετή σαρκωμένες σε πρόσωπα. Παράδειγμα.  Μάχη της Γράνας, 10 Αυγούστου του 1821. Βγήκαν οι πολιορκημένοι στην Τριπολιτσά Τούρκοι να χτυπήσουν τους Έλληνες. Ο Κολοκοτρώνης είχε διατάξει να ανοιχθεί τάφρος (γράνα) 700 μέτρων, βάθους ενός και πλάτους δύο μέτρων. Κάποια στιγμή οι Τούρκοι επιτίθενται στη γράνα και από τις δύο μεριές. Έπρεπε ο Γέρος του Μοριά να διατάξει τα παλληκάρια του να χωριστούν,  να μοιραστούν τα καριοφίλια, να «χτυπούν» οι μισοί προς την μία πλευρά και οι άλλοι μισοί προς την άλλη. Ερωτώ τους μαθητές μου πώς το έκανε πάνω στην αντάρα της μάχης: Τους βασάνισα κανένα πεντάλεπτο και άκουσα απίθανες απαντήσεις. Τι είπε ο Κολοκοτρώνης και αμέσως χωρίστηκαν τα ντουφέκια; «Κώλο με κώλο ωρέ Έλληνες!». «Χαμός» στην τάξη, γέλια και θαυμασμός για την μεγαλοφυία του Γέρου.

«Ο Μιαούλης ήταν γνωστός για την παλληκαριά του και την αφοβία του εμπρός στον θάνατο. Μια φορά, στα νεανικά του χρόνια, ο Άγγλος ναύαρχος Νέλσων τον έπιασε να προσπαθεί να σπάσει με το καράβι του έναν αποκλεισμό του. Όταν τον έφεραν μπροστά του τον ρώτησε: – Αν ήσουν εσύ στην θέση μου τι θα μ’ έκανες; Θα σε κρεμούσα στο πιο ψηλό κατάρτι! του απάντησε ο Μιαούλης. Και ο Νέλσων κατάπληκτος από το θάρρος του τον άφησε ελεύθερο». (περ. «Γνώσεις», σελ. 66, 1958).

Πήγαινε στην κρεμάλα, τον αγωνιστή Θεόδωρο Γρίβα, ο Αλή πασάς. Ο Γρίβας όταν πλησίασε ο δήμιος κάλυψε το κεφάλι του με το ένδυμά του. Τον ρωτά το θηρίο των Ιωαννίνων: «Γιατί σκέπασες το κεφάλι σου; Φοβήθηκες τον θάνατο; Δεν ήξερες ότι αφού ακολούθησες την δουλειά του πατέρα σου αυτή θα ήταν η τύχη σου; Δεν φοβήθηκα τον θάνατο, απεκρίθη ο Θεόδωρος, τον φόβο τον άφησα στην κοιλιά της μάνας μου ούτε θα μείνω χωρίς εκδίκηση. Και πατέρα έχω και τέσσερις αδελφούς, μα ντρέπομαι τον κόσμο που θα ιδή να πεθάνω έτσι και από τα χέρια τέτοιων παλιανθρώπων (και έδειξε τους Γύφτους οίτινες μετήρχοντο το επάγγελμα του δημίου). Εζήτησα το θάνατο όπου έπρεπε, αλλ’ αυτός με αρνήθηκε. Και ο Αλής του χάρισε την ζωή». (Δ. Καμπούρογλου «Θ. Γρίβας», εκδ. «Βεργίνα», σελ. 18).

Στις 14 Φεβρουαρίου ο Οδυσσέας Ανδρούτσος γράφει σε επιστολή του προς τον Αναστάσιο Λόντο τούτα τα αθάνατα λόγια: «Τον περισσότερο καιρό της ζωής μου πού τον επέρασα; Τον επέρασα σκοτώνοντας Τούρκους. Τον επέρασα εις τα σπήλαια και εις τα βουνά, τα καρτέρια των δρόμων οι λόγγοι και τα άγρια θηρία είναι μάρτυρες ότι δυσκόλως έφευγε Τούρκος από τα χέρια μου αν ζύγωνε καμμιά πενηνταριά οργιές». (Κάρπου Παπαδόπουλου, «Οδυσσεύς Ανδρούτσος και Γ.Βαρνακιώτης», εκδ. «Πρωτοψάλτης», σελ. 65).

Το 1859 μία Σουηδή, η Φρεντρίκα Μπρέμερ, επισκέπτεται τον Κανάρη στο σπίτι του για να εκφράσει τον θαυμασμό της στον «γηραιό άνδρα της ελευθερίας», όπως τον ονομάζει. Ο Κανάρης απάντησε ότι «ευχαριστεί τον Θεό που επέτρεψε σ’ ένα μικρό ναυτικό ενός ελληνικού νησιού, από τα πιό μικρά, να κάμη για την πατρίδα του κάτι που έκαμε τον απελευθερωτικό της αγώνα συμπαθή σε χώρες τόσος μακρινές». Ήταν αληθινά μία ωραία απάντηση, γράφει η Φρεντρίκα. Και όταν τον ρώτησε, αν αισθάνθηκε σε κάποια στιγμή της ζωής του φόβο, ο Κανάρης αποκρίθηκε: «Ένα τέτοιο πράγμα δεν μπαίνει ποτέ στο νου μας. Ο κίνδυνος μας διεγείρει. Το ντουφεκίδι και η μάχη μοιάζουν με μουσική». («Το Εικοσιένα, πανηγυρικοί λόγοι ακαδημαϊκών», λόγος Παν. Κανελλόπουλου, 1963, σελ. 658).

Ο Ηλίας Φλέσσας και ο Παναγιώτης Κεφάλας προτείνουν στον «μπουρλοτιέρη των ψυχών» Παπαφλέσσα, να αφήσει τους λόφους στο Μανιάκι και να ταμπουρωθεί ψηλότερα, στο βουνό, για να υπάρχει οδός διαφυγής. Απαντά: «Εγώ δεν ήρθα εδώ να μετρήσω το στρατό του Μπραϊμη, πόσος είναι, από τα ψηλώματα. Ήρθα να πολεμήσω. Ούτε τρελλάθηκε ο Μπραϊμης να χασομεράει εκεί που ελπίζει να κερδίσει νίκη, μα θα τραβήξει ίσα κατά την Τριπολιτσά, κι εγώ τότε θα μείνω να μαζεύω από πίσω τα καρφοπέταλά του. Αν όμως τον κρατήσω εδώ στο Μανιάκι, γλιτώνω τον Μωριά, γιατί θα τον κάμω να πισωγυρίσει όπως ο Δράμαλης, ειτεμή θα πληρώσει ακριβά το αίμα μου και θα συλλογιστή καλά ύστερα να μπη στην καρδιά του Μωριά. Καθίστε εδώ να πεθάνουμε σαν αρχαίοι Έλληνες». (Κ. Παπαδημητρίου, «Τελεταίες ώρες, τελευταία λόγια των Αγωνιστών του ‘21», σελ. 159).

Πριν οδηγήσουν το νεκρό σώμα του Μάρκου Μπότσαρη στο Μεσολόγγι στάθηκαν οι Σουλιώτες για λίγο στο μοναστήρι της Παναγίας της Προυσιώτισσας. Εκεί γιατροπορευόταν ο Καραϊσκάκης. Όταν το έμαθε σύρθηκε στην εκκλησιά, φίλησε τον νεκρό κλαίγοντας και είπε: «-Άμποτες, αδελφέ μου, Μάρκο, από τέτοιο θάνατο να πάω κι εγώ». Και όταν απομακρύνθηκε από το λείψανο, πρόσθεσε: «Μάνα δεν γέννησε στην Ελλάδα δεύτερο Μάρκο… Ούτε είδα ούτε θα ιδώ τέτοιον πολεμάρχη». («Τελευταίες ώρες», σελ. 132).

«Όταν αποφυλακίστηκε ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος (Καταγόταν η οικογένειά του από το Τουρκολέκα της Μεγαλόπολης γι’ αυτό τον αποκαλούσαν και Τουρκοπελέκα),  το 1841, ήταν τόσο φτωχός που κατάντησε ζητιάνος στα σοκάκια του Πειραιά. Η αρμόδια αρχή, η οποία χορηγούσε θέσεις επαιτείας, τον επέτρεπε να επαιτεί, κοντά στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας, κάθε Παρασκευή! Όταν αυτά έφτασαν στα αυτιά του πρέσβη της Γαλλίας, αυτός απεστάλη από την κυβέρνηση του, στο σημείο όπου ζητιάνευε ο μεγάλος οπλαρχηγός. Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο, μάζεψε αμέσως το απλωμένο χέρι του.

-    Τι κάνετε στρατηγέ μου; ρώτησε ο ξένος.

-    Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα, απάντησε υπερήφανα ο ήρωας.

-    Μα εδώ την απολαμβάνετε, καθισμένος στον δρόμο; Επέμενε ο ξένος.

-   Η πατρίδα μού έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πώς περνάει ο κόσμος, απάντησε περήφανα ο Νικηταράς.

-  Ο ξένος κατάλαβε και διακριτικά, φεύγοντας ,άφησε να του πέσει ένα πουγκί με χρυσές λίρες. Ο σχεδόν τυφλός Νικηταράς άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγκί και φώναξε στον ξένο: «Σου έπεσε το πουγκί σου. Πάρε το μην το βρει κανένας και το χάσεις!». Στις 25 Σεπτεμβρίου του 1849, ο γενναίος και έντιμος  ήρωας, πεθαίνει πάμφτωχος».

Και μια και σήμερα το ένδοξο τούτο αλωνάκι, η κατασυκοφαντημένη πατρίδα μας, είναι ζωσμένη από «τις αλώπεκες του σκότους» (Ε.Βούλγαρης) τους Φράγκους και το εξ ανατολών θηρίο, πάλιν μαίνεται, να κλείσω με το ηρωικότερο επεισόδιο του Αγώνα, την Έξοδο του Μεσσολογγίου, που μας διδάσκει πώς σώζονται τα έθνη. (Το κείμενο δημοσιεύτηκε πέρυσι στο θαυμάσιο περιοδικό «Χριστιανική Βιβλιογραφία», του πολυσέβαστου Στέλιου Λαγουρού. Είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Ν. Βούλγαρη «Το Μεσσολόγγι των Ιδεών, ερμηνεία της απόφασης της εξόδου»).

«Ήταν πρωί, Σάββατο του Λαζάρου, 10 Απριλίου του 1826, όταν συγκροτήθηκε το νεκροδόξαστο εκείνο συμβούλιο αποφάσεως. Ήταν ένα συμβούλιο θανάτου. Οι καπεταναίοι είχαν αναλάβει να διερευνήσουν, με ανιχνευτές την ύπαρξη μυστικού δρόμου-διόδων για ακίνδυνο πέρασμα των Ελεύθερων Πολιορκημένων στην ελευθερία. Κανένας όμως δεν έφερε ελπιδοφόρα πληροφορία. Οι λόγχες και οι στενωποί φυλάγονταν άγρυπνα από τους πολιορκητές σε βάθος χώρου και τόπου. Γενική ήταν η κατήφεια και η σιωπηλή θλίψη. Την σιωπή της στιγμής έσπασε η βροντώδης και σταθερή έκρηξη του τρανοδύναμου αρχηγού της Φρουράς, του Θανάση Ραζη-Κότσικα.

-   Υπάρχει δρόμος ωρέ!

- Ποιος είναι, στρατηγέ, και δεν τον λες τόση ώρα; Διαμαρτυρήθηκαν όλοι οι παριστάμενοι.

-     Είναι ο δρόμος του Θεού, φωνάζει».

Μόνο αν βαδίσουμε τον δρόμο του Θεού, θα αναστηθούμε ως λαός και ως κράτος…

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/