Η Γλώσσα μου!

Ἀνακαλύπτω τὶς ρίζες τῶν λέξεων – Ἀληθεύοντες ἐν γλώσσῃ

Συχνὰ συγχέεται ὁ σωρὸς μὲ τὴν σορό. Ὁμόηχες λέξεις, ἀρχαῖες ἀμφότερες. Ὁμόηχες εἶναι οἱ λέξεις ποὺ συμπίπτουν στὴν προφορά, ἐνῷ διαφέρουν στὴν ὀρθογραφία, τὴν ἐτυμολογία καὶ τὴν σημασία τους. Ὁ σωρὸς εἶναι σύνολο ἀπὸ πράγματα συγκεντρωμένα στὸν ἴδιο χῶρο, τὸ ἕνα ἐπάνω στὸ ἄλλο χωρὶς τακτοποίηση. Ἔτσι ἔχουμε σωροὺς ἀπὸ βιβλία, ἀπὸ ροῦχα, ἀπὸ σκουπίδια, ἀπὸ χαρτιά, ἀπὸ ξύλα καὶ ἕνα σωρὸ ἀπὸ πράγματα ποὺ σωρεύουμε, ποὺ συγκεντρώνουμε ἀκατάστατα στὸν ἴδιο χῶρο. Ἡ σορὸς εἶναι τὸ σῶμα νεκροῦ ἀνθρώπου. Χρησιμοποιεῖται κυρίως γιὰ τὴν φροντίδα τοῦ νεκροῦ σώματος πρὶν ἐνταφιαστῆ: ἡ σορὸς τοῦ προέδρου θὰ τεθῆ σὲ λαϊκὸ προσκύνημα. Στὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ  ἡ σορός ἦταν τὸ σκεῦος γιὰ τὴν ὑποδοχή, ἐναπόθεση ὁποιουδήποτε πράγματος, ἰδίως, ἡ τεφροδόχος ὑδρία· στὸν Ὅμηρο δήλωνε τὸ φέρετρο.

ΠΗΓΗ:https://enromiosini.gr/

Κυριακή τοῦ Θωμᾶ!

"Μεθ΄ ημέρας οκτώ"!

 Δοξαστικό των Αίνων Κυριακής του Αντίπασχα!

 Μέλος Ιακώβου Πρωτοψάλτου, Ήχος Πλ. β΄

 Ψάλλει η Ορθόδοξη Εκκλησιαστική Βυζαντινή Χορωδία

υπό την διεύθυνση του Πρωτοψάλτου Μιχαήλ Μακρή!

Ο Ευαγγελιστής Μάρκος (25 Απριλίου)

Ο Άγιος Ευαγγελιστής Μάρκος 

 Ι.Ν. ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ ΒΑΡΕΙΑΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

Είναι ένας από τους ευαγγελιστές. Αυτός μας έδωκε το δεύτερο Ευαγγέλιο που είναι και το συντομότερο από τα τέσσερα κι είναι γνωστό σαν το Ευαγγέλιο των θαυμάτων του Ιησού.
Μέσα σ’ αυτό ο ιερός ευαγγελιστής, παρόλο που δεν ήταν από τον κύκλο των δώδεκα αποστόλων, έχει περιλάβει αρκετά από τα γεγονότα της ζωής του Κυρίου μας.
Ολίγα από τη διδασκαλία Του, τα θαύματα Του, τα Πάθη και την Ανάσταση Του. Παραλείπει την επί του όρους Ομιλία και τις πιο πολλές από τις μακρές ομιλίες του Ιησού Χριστού. Πιο πολύ ο ευαγγελιστής διηγείται αυτά που έκανε ο θείος Διδάσκαλος κι όχι αυτά που είπε.

Και τούτο, γιατί κύριος σκοπός της συγγραφής του ήταν με την έκθεση αυτή των θαυμάτων να αποδείξει τη θεϊκή του Ιησού καταγωγή. Ποίος όμως υπήρξε ο ευαγγελιστής Μάρκος και πόθεν ήντλησε τις πληροφορίες του;

Σύμφωνα με τα λιγοστά στοιχεία, που κατέχουμε, ο ευαγγελιστής ήταν γιος κάποιας ευσεβούς Ιουδαίας γυναίκας, που λεγόταν Μαρία κι ήταν αδελφή του Κυπρίου αποστόλου οπό τους εβδομήκοντα, του Βαρνάβα. Από αυτό μπορούμε να συμπεράνουμε ότι κι ο Μάρκος καταγόταν από το ευλογημένο νησί της Κύπρου.
Ήταν δηλαδή Κύπριος. Κύπριος που είχε εγκατασταθεί αργότερα στα Ιεροσόλυμα. Το ιουδαϊκό όνομα του ευαγγελιστού ήταν Ιωάννης. Μάρκος ήταν το Ρωμαϊκό του επώνυμο, που πήρε κατά τη συνήθεια που υπήρχε τότε. Και μ’ αυτό έμεινε γνωστός στον χριστιανικό κόσμο.
Για τη μητέρα του Μαρία μας μιλούν οι Πράξεις των Αποστόλων (κεφ. ιβ’, 12). Η φωτισμένη αυτή γυναίκα φαίνεται πώς ήταν αρκετά ευκατάστατη και στα Ιεροσόλυμα διέθετε μεγάλο ευρύχωρο σπίτι. Ακόμη πώς η ευσεβής εκείνη δέσποινα πίστεψε μεταξύ των πρώτων στον Κύριο με το κήρυγμα του αποστόλου Πέτρου και μάλιστα είχε αφοσιωθεί μ’ όλη της την καρδιά στο έργο της διακονίας της Εκκλησίας.

Επικρατεί η γνώμη ότι στο δικό της σπίτι ο Κύριος δίδαξε πολλές φορές. Κι ακόμη πώς σ’ αυτό κατά τη νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης ετέλεσε και τον «Μυστικό Δείπνο». Στον ιερό εκείνο χώρο ακούστηκαν για πρώτη φορά από το στόμα του Κυρίου τα φρικτά λόγια του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. «Λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το σώμα μου… Πίετε εξ αυτού πάντες τούτό εστί το αίμα μου το της Καινής Διαθήκης, το υπέρ υμών και πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών».
Εδώ οι μαθητές πρώτο κοινώνησαν από το Μυστήριο της ζωής. Ο ευαγγελιστής Μάρκος πιστεύεται ακόμη ότι είναι εκείνος ο νεανίσκος, που, όπως αναφέρει ο ίδιος στο Ευαγγέλιο του (Μαρ. ιδ’, 51-52), ακολούθησε τον Ιησού μετά τον Μυστικό Δείπνο στον κήπο της Γεθσημανής τυλιγμένος σ’ ένα σινδόνι, Μετά τη σύλληψη του θείου Διδασκάλου οι υπηρέτες όρμισαν και προς αυτόν. Μα ο νεανίσκος, για να γλιτώσει, αφήκε το σινδόνι κι έφυγε γυμνός.
Μετά την Ανάσταση του Κυρίου, στο σπίτι της Μαρίας, που ήταν μια από τον ευλογημένο κύκλο των Μυροφόρων γυναικών, πρέπει οπωσδήποτε να ήταν συγκεντρωμένοι οι Μαθητές κι εκεί «κεκλεισμένων των θυρών» δέχτηκαν την επίσκεψη του Αναστάντος Χριστού.
Σ’ αυτό το ίδιο σπίτι θα πρέπει να βρισκόντουσαν και κατά την ήμερα της Πεντηκοστής, που έγινε η επιφοίτηοη του Αγίου Πνεύματος. Σ’ αυτό και πάλι πρέπει οι απόστολοι κι οι πρώτοι χριστιανοί να μαζευόντουσαν για να προσευχηθούν και να δοξολογήσουν τον Νικητή του θανάτου, τον Αναστημένο Χριστό.

Από τα ολίγα αυτά είναι φυσικό να παραδεχθούμε, πώς ο Μάρκος με τις στενές σχέσεις, που η αγία μητέρα του Μαρία είχε με τον Κύριο, πρέπει κι αυτός να γνωρίστηκε μαζί του και από το άγιο στόμα του Κυρίου να άκουσε πολλές φορές τα ρήματα της αιωνίου ζωής, που τον βοήθησαν να πιστεύσει. Το σπίτι της Μαρίας στα Ιεροσόλυμα είναι, που φιλοξένησε αργότερα κι όλη τη χριστιανική κίνηση κι έγινε η πρώτη «κατ’ οίκον εκκλησία».
Σ’ αυτό το ίδιο σπίτι οι χριστιανοί ένοιωσαν τη μεγάλη χαρά για την απελευθέρωση του αποστόλου Πέτρου, που τον είχε φυλακίσει ο Ηρώδης. Στη φυλακή ο απόστολος ήταν δεμένος, ακόμη και στον ύπνο του, με δύο βαριές αλυσίδες κι είχε συνέχεια δύο φρουρούς οπλισμένους.
Απ’ έξω από την πόρτα της φυλακής τέσσερις τετράδες στρατιωτών τον φύλαγαν. Οι χριστιανοί στο σπίτι του Μάρκου, στα γόνατα πεσμένοι, προσευχόντουσαν με δάκρυα, να τους χαρίσει ο Κύριος την παρηγοριά τους, τον απόστολο τους. Και να: Κατά τα μεσάνυχτα, ενώ ο Πέτρος κοιμότανε, «άγγελος Κυρίου επέστη και φως έλαμψε εν τω οικήματι».
Οι αλυσίδες έπεσαν. Κι ο άγγελος, αφού έβγαλε τον Πέτρο από την φυλακή και τον οδήγησε στους δρόμους της μεγάλης πόλεως, τον αφήκε. Κι αυτός, δοξολογώντας τον θεό, κατευθύνθηκε στο σπίτι του Μάρκου. «Ήλθεν επί την οικίαν Μαρίας της μητρός Ιωάννου του επικαλουμένου Μάρκου ου ήσαν ικανοί συνηθροισμένοι και προσευχόμενοι». (Πράξ. ιβ’, 12).

Ποια ήταν η συγκίνηση των χριστιανών, όταν τον είδαν ανάμεσα τους, δεν είναι δύσκολο στον καθένα μας να το φαντασθεί. Από το σπίτι αυτό ο απόστολος παρακολουθούσε και διηύθυνε την Εκκλησία των Ιεροσολύμων. Από τα μικρά του χρόνια λοιπόν ο Μάρκος γνώρισε κι αγάπησε τον Κύριο.
Κι από τον Πέτρο διδάχθηκε πιο πλατιά και πιο βαθιά τα σχετικά με τη ζωή του. Αυτό το συμπεραίνουμε από τον ίδιο τον απόστολο, που στην πρώτη του Καθολική επιστολή (Α’ Πέτρ. ε’, 13) ονομάζει τον Μάρκο «υιόν» του, δηλαδή πνευματικό του παιδί.
Μετά την Ανάσταση του Χριστού και τον διασκορπισμό των αποστόλων για το κήρυγμα, βρίσκουμε τον Μάρκο να συνοδεύει τον θείο του Βαρνάβα και τον Απόστολο Παύλο στην πρώτη τους αποστολική περιοδεία. Ο ιερός συγγραφέας των Πράξεων ονομάζει στην περίπτωση αυτή τον Μάρκο «υπηρέτην». «Είχον, λέγει, και Ιωάννην υπηρέτην» (Πράξ. ιγ’, 5).
Φυσικά με τη λέξη αυτή δεν πρέπει να εννοήσουμε ότι ο Μάρκος προσέφερε στους δύο αποστόλους υλικές υπηρεσίες, αλλά βοήθεια στη διάδοση του Ευαγγελίου. Από τα Ιεροσόλυμα στην Αντιόχεια κι απ’ εκεί σ’ ολόκληρη την Κύπρο μέχρι την Πέργη της Παμφυλίας ο Μάρκος είναι ακόλουθος και βοηθός των αποστόλων.

Άγιος Μάρκος ο Απόστολος και Ευαγγελιστής (Tετραευάγγελο) –

 13ος αι. μ.Χ. – Mονή Δοχειαρίου, Άγιον Όρος

Από την Πέργη όμως, είτε γιατί κουράστηκε από τις ταλαιπωρίες της περιοδείας, είτε γιατί είχε επιφυλάξεις σχετικά με τη στάση του Παύλου απέναντι στους εξ Εθνών χριστιανούς, από τους οποίους δεν ζητούσαν να τηρήσουν τα ιουδαϊκά έθιμα, ο Μάρκος απεχώρησε από τη συντροφιά των αποστόλων κι επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα.
Αυτό το θέμα των νέων χριστιανών, που προήρχοντο από τους εθνικούς, το τακτοποίησε, ως γνωστό, η πρώτη Αποστολική Σύνοδος των Ιεροσολύμων. Στη σύνοδο αυτή οι δύο απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας με σύμπνοια θαυμαστή και φωτισμό Θεού εξέθεσαν μπροστά στα πλήθη των πιστών «όσα εποίησεν ο Θεός σημεία και τέρατα εν τοις έθνεσι δι’ αυτών» (Πράξ. ιε’, 14).
Τις αποφάσεις της συνόδου αυτής αποδέχτηκαν οι χριστιανοί κι ο Μάρκος παραμέρισε τις επιφυλάξεις του κι έγινε πάλι συμπαραστάτης του Παύλου. Είναι άξια πολλής προσοχής η χειρονομία του θείου αποστόλου, όταν ευρίσκετο στη Ρώμη κατά τη δεύτερη φυλάκιση του.
Στην επιστολή του προς τον Τιμόθεο (Β’ Τιμόθ. δ’, 11), που του ζητά να τον επισκεφθεί, του λέγει και τούτα τα λόγια: «Μάρκον αναλαβών άγε μετά σεαυτού. εστί γαρ μοι εύχρηστος εις διακονίαν».

Άγιος Μάρκος ο Απόστολος και Ευαγγελιστής (Kαινή Διαθήκη, Λόγοι, Διάφορα) 

– 12ος αι. μ.Χ. – Mονή Παντοκράτορος, Άγιον Όρος

Δηλαδή, όταν θα έρχεσαι, πάρε μαζί σου και φέρε και τον Μάρκο, γιατί μου είναι χρήσιμος για υπηρεσία. Τον Μάρκο βρίσκουμε να συνοδεύει αργότερα για δεύτερη φορά τον Βαρνάβα στην Κύπρο και να εργάζεται σκληρά μαζί του για την εξάπλωση και σταθεροποίηση του Ευαγγελίου στη νήσο μας.
Μετά τον μαρτυρικό θάνατο του Βαρνάβα στη Σαλαμίνα της Κύπρου από τους Ιουδαίους – τον σκότωσαν με τις πέτρες – βρίσκουμε τον Μάρκο στην περιοχή των Σόλων. Την πόλη αυτή, όπως λέγει κάποια παράδοση, έκτισε ο βασιλιάς της Αίπειας Φιλόκυπρος κατά το α’ τέταρτο του Στ’ αιώνα π.Χ. προς τιμή του μεγάλου νομοθέτη των Αθηνών, του Σόλωνα, που είχε τότε επισκεφθεί την Κύπρο.
Σ’ αυτή την πόλη η Πρόνοια του Θεού κανόνισε, ώστε ο Μάρκος να συναντήσει τον Αυξίβιο, που είχε έρθει από τη Ρώμη, και να τον κατηχήσει. Κοντά στον φλογερό ευαγγελιστή ο Αυξίβιος συμπλήρωσε τις γνώσεις του για τη νέα πίστη, δέχτηκε το βάπτισμα και χειροτονήθηκε από αυτόν επίσκοπος της πόλεως εκείνης.
Από την Κύπρο ο ευαγγελιστής Μάρκος, αφού επιθεώρησε τις διάφορες εκκλησίες κι ενίσχυσε τους πιστούς, αναχώρησε για την Αλεξάνδρεια. Στην πολυάνθρωπη εκείνη πόλη ίδρυσε την πρώτη εκκλησία και μετά αναχώρησε για τη Ρώμη, για να συναντήσει τον απόστολο Παύλο.

Άγιος Μάρκος ο Απόστολος και Ευαγγελιστής –

 γύρω στα 1170-1180 μ.Χ. – Mονή Bατοπαιδίου, Άγιον Όρος

Η ευγενική ψυχή του νεαρού αποστόλου ένοιωθε την ανάγκη να βρεθεί κοντά στον πολύπειρο Απόστολο και να συζητήσει μαζί του μερικά προβλήματα του χριστιανικού έργου. Με τη βοήθεια του Θεού η συνάντηση εκείνη πραγματοποιήθηκε γρήγορα. Σ’ αυτή οι δύο απόστολοι, αφού αντήλλαξαν ασπασμό χριστιανικής αγάπης, άρχισαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον να συνομιλούν για την Κύπρο.
Κατά τη συνομιλία ο Μάρκος αποκάλυψε στον φλογερό απόστολο το μαρτυρικό τέλος του φίλου του αποστόλου Βαρνάβα, τα της ταφής του με το χειρόγραφο ευαγγέλιο του Ματθαίου επάνω στο στήθος του και κατέληξε στην ανάγκη κάποιος ή -κάποιοι απεσταλμένοι τους να επισκεφθούν το νησί, για να συνεχίσουν το έργο τους.
Η εισήγηση του ευαγγελιστού έγινε αμέσως δεκτή από τον θείο Παύλο, ο οποίος έσπευσε να στείλει στο πολύπαθο νησί τους συνεργάτες του Επαφρά και Τυχικό και μερικούς άλλους. Ο στοργικός Μάρκος παρέμεινε αρκετό καιρό, όπως φαίνεται, κοντά στον φυλακισμένο απόστολο Παύλο και συνεργαζόταν μαζί του και τον παρηγορούσε.
Ο Μάρκος συνεργάστηκε για πολύ καιρό και με τον απόστολο Πέτρο. Τον είχε συνοδεύσει στις περιοδείες του και μάλιστα αναφέρεται και «ως ερμηνευτής του», γιατί μετέφραζε τους λόγους του κορυφαίου αποστόλου από τα Εβραϊκά στα Λατινικά ή στα Ελληνικά.

Άγιος Μάρκος ο Απόστολος και Ευαγγελιστής (Tετραευάγγελο) 

– β’ μισό 12ου αι. μ.Χ. – Mονή Διονυσίου, Άγιον Όρος

Τη διδασκαλία αυτή του Πέτρου, όπως την άκουσε από το στόμα του, την κατέγραψε ο Μάρκος στην Ελληνική γλώσσα κι είναι το Ευαγγέλιο του, που αναφέραμε. Σ’ αυτό ο Ιερός και θεόπνευστος συγγραφέας προσπαθεί με γλώσσα ζωντανή και καθαρή Ελληνική να αποδείξει πώς ο Ιησούς είναι «ο Υιός του Θεού».
Στην έκθεση, που μας δίνει, βλέπει ο αναγνώστης τα στοιχεία της φύσεως να καθυποτάσσονται στη δύναμη του ασύγκριτου Διδασκάλου της Γαλιλαίος και παντοδύναμου εξουσιαστή. Οι δαίμονες μ’ ένα πρόσταγμα του φυγαδεύονται με τρόμο κι οι διάφορες ανίατες αρρώστιες υποχωρούν και θεραπεύονται μ’ ένα μονάχα λόγο του.
Απλή μελέτη του σύντομου τούτου Ευαγγελίου, που γράφτηκε για τους χριστιανούς της Ρώμης και γενικότερα για τους εξ εθνών χριστιανούς, γεμίζει με δέος και βαθιά συγκίνηση την ψυχή. Εκατομμύρια πιστών το μελέτησαν και το μελετούν.
Και μυριάδες κατόρθωσαν με τη μελέτη του να υψωθούν πνευματικά και να προστεθούν στους πολίτες της βασιλείας του Θεού. Πότε ακριβώς ο Μάρκος έγραψε το Ευαγγέλιο του δεν γνωρίζουμε. Το πιο πιθανό είναι πώς το έγραψε στη Ρώμη ή στην Αίγυπτο, όπως φρονεί ο ιερός Χρυσόστομος, μεταξύ του 65 και 70 μ.Χ.

Άγιος Μάρκος ο Απόστολος και Ευαγγελιστής- Φανάρι, Κωνσταντινούπολη

Μετά τον θάνατο των πρωτοκορυφαίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου ο ευαγγελιστής Μάρκος κατά την παράδοση κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, την Πεντάπολη κι ύστερα χρημάτισε πρώτος επίσκοπος κι οργανωτής της Εκκλησίας της Αλεξανδρείας.
Εδώ, κατά την παράδοση πάλι, κάποια μέρα που κήρυττε, τον άρπαξαν οι εχθροί της πίστεως, οι εθνικοί κι οι ειδωλολάτρες, κι αφού τον έδεσαν με σχοινιά, τον έσυραν στους δρόμους της Αλεξανδρείας, όπου και πέθανε από τα τραύματα του στις πέτρες. Το άγιο λείψανο του το περιμάζεψαν με πόνο οι χριστιανοί και το έθαψαν σ’ ένα γειτονικό χωριό.
Κατά τον 9ο αιώνα έμποροι Ενετοί μετέφεραν τα άγια λείψανα στη Βενετία και τα τοποθέτησαν σ’ ένα πολύ μεγάλο και ωραιότατο ναό, που έκτισαν προς τιμή του.
Ο ευαγγελιστής Μάρκος αποδείχθηκε ένας από τους τέσσερις στύλους της Εκκλησίας του Χριστού. Όσοι τον ζωγραφίζουν συνηθίζουν να βάζουν κοντά του συμβολικά ένα λιοντάρι. Η προτίμηση αυτή οφείλεται στο ότι ο άγιος Μάρκος ασχολείται με τα θαύματα του Κυρίου, για να αποδείξει τη θεία δύναμη του Χριστού. Το λιοντάρι συμβολίζει αυτή τη δύναμη και θεωρείται ο βασιλιάς των ζώων.
Τη διδασκαλία του Κυρίου και τα θαύματα του, που κατέγραψε ελληνικά στο Ευαγγέλιο του, τα επεσφράγισε και με τη μαρτυρία της ζωής του. Το παράδειγμα του θα μένει πάντα ζωντανό κι αθάνατο στους αιώνες. Θα μένει και θα διδάσκει τις γενεές των ανθρώπων τι μπορεί να επιτύχει ένας που ξέρει να αξιοποιεί τις ευκαιρίες, που του παρουσιάζει ο Πανάγαθος Θεός.

Ευκαιρίες πολλές παρέχει και σ’ εμάς η αγάπη του Θεού. Και τις παρέχει, γιατί η αγάπη του Θεού, όπως μας βεβαιώνει κι ο θείος Παύλος, «θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α’ Τιμοθ. β’, 4). Ναί, αδελφοί μου, η αγάπη του Θεού θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούμε και με τη βοήθεια της πίστεως να γνωρίσουμε ο καθένας μας το θέλημα του, που προσφέρει τόσο την επίγεια, όσο και την ουράνια ευτυχία.
Τις ευκαιρίες αυτές τις αναρίθμητες, που μας προσφέρει η αγάπη του Θεού, θα θελήσουμε στ’ αλήθεια, να τις προσέξουμε κι εμείς και να τις αξιοποιήσουμε; Φυσικά από μας δεν ζητά σήμερα ο Κύριος να θυσιάσουμε τη ζωή μας.
Δεν το ζητά από όσους κατοικούμε τούτο τον τόπο. Και δεν το ζητά επί του παρόντος. Από μας ζητά σήμερα κάτι άλλο. Ζητά να θυσιάσουμε κάτι εγωισμούς κι αμαρτωλές συνήθειες, κάτι αδυναμίες και πάθη που μας κρατούν υποχείριους και σκλάβους «του άρχοντος του σκότους του αιώνος τούτου», του Σατανά. Αυτά ζητά να θυσιάσουμε ο Κύριος. Κι είναι ανάγκη να το κάμουμε.
Όσοι ποθούμε τούτο το νησί να επιβιώσει.
Όσοι ποθούμε τούτος ο τόπος που αγιάστηκε με τα, δάκρυα και το αίμα τόσων αγίων ψυχών, αποστόλων, ασκητών, μαρτύρων, οσίων και δικαίων, πρέπει να σπεύσουμε το ταχύτερο να κλίνουμε τον αυχένα κάτω από τον «χρηστόν ζυγόν του Κυρίου».
Ναι! Να κλίνουμε τον αυχένα και να αγωνισθούμε να ζήσουμε κατά το θέλημα Του. Έτσι μονάχα θα εξασφαλίσουμε την επιβίωση και τη χαρά μας. Αυτό μας συνιστά ο θείος απόστολος και ευαγγελιστής Μάρκος. Αυτό επιβάλλει το συμφέρον μας.
Αυτό θέλει κι ο Θεός από τον καθένα μας.

Απολυτίκιο Ήχος γ’

Απόστολε άγιε, και Ευαγγελιστά Μάρκε, 

πρέσβευε τω ελεήμονι Θεώ,

 ίνα πταισμάτων άφεσιν 

παράσχη ταίς ψυχαίς ημών.

Εξήγηση: Άγιε απόστολε και ευαγγελιστά Μάρκε, μεσίτευε, σε παρακαλούμε, στον ελεήμονα και φιλάνθρωπο Θεό να χαρίσει στις ψυχές μας τη συγχώρηση των αμαρτιών μας.

Μεγαλυνάριο

Πέτρω τω Θεόπτη μαθητευθείς, 

των υπερκοσμίων, εχρημάτισας μιμητής·

 όθεν του Σωτήρος, ημίν ευηγγελίσω, 

ώ Μάρκε θεηγόρε, την συγκατάβασιν.

Πηγή: ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ
Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής Βαρειάς Μυτιλήνης
Εικόνες από: Ορθόδοξος Συναξαριστής

το «σπιτάκι της Μέλιας»

Ιεροψαλτικά

«Τα απηχήματα στην Ψαλτική τέχνη » 

Φώτιος Κετσετζής

Η δεύτερη εκπομπή της Θεματικής ενότητας με τίτλο «Τα απηχήματα στην Ψαλτική τέχνη» φιλοξένησε τον Φώτιο Κετσετζή, Άρχων Πρωτοψάλτη της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Αμερικής και ομότιμο καθηγητή της Θεολογικής σχολής του Τιμίου Σταυρού της Βοστώνης. ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΚΕΣ ΣΗΜΑΝΣΕΙΣ: • Πρέπει ο δάσκαλος να διδάσκει στους μαθητές του, τι είναι τα απηχήματα και πώς ψάλλονται αυτά; 03:11 • Σε αρκετά σύγχρονα θεωρητικά μας βιβλία δεν συναντάμε κεφάλαια περί απηχημάτων. Ωστόσο υπάρχουν δάσκαλοι που αποφασίζουν να τα διδάξουν στους μαθητές τους εκτός ύλης, ενώ κάποιοι άλλοι ακολουθούν την απλή θεωρητική κατεύθυνση όπου όταν αναφέρονται στα απηχήματα μιλούν για κάποιο μονοσύλλαβο ενήχημα, π.χ. "Νε". Είναι σωστό αυτό που συμβαίνει στην εκπαίδευση; 05:53 • Όταν αποφασίζει ο δάσκαλος να διδάξει τα απηχήματα, ποιά πρέπει να διδάξει; τα πολυσύλλαβα που είναι τα παλαιά ή τα νέα που είναι μονοσύλλαβα; 08:35 • Συναντάμε περιπτώσεις ιεροψαλτών που έχουν ολοκληρώσει των κύκλο σπουδών τους, παρ' όλα αυτά δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν το απήχημα του πρώτου ήχου απ' το απήχημα του πλαγίου του πρώτου ήχου. Πώς εξηγείτε το φαινόμενο αυτό; 11:31 • Ακούμε πολλές φορές από ιεροψάλτες να συγχέουν το μονοσύλλαβο απήχημα "Νε" του πρώτου ήχου με του δευτέρου ήχου. Η παρατεταμένη απόδοση του συγκεκριμένου απηχήματος και στις δύο περιπτώσεις, με τον τρόπο που αποδίδεται, φανερώνει μείζονα τόνο. Γιατί δεν είναι σωστό; 15:02 • Οι ορολογίες που χρησιμοποιεί η ψαλτική τέχνη για να εκφραστεί ποικίλλουν. Τα θεωρητικά μας βιβλία μαζί με την προφορική μας παράδοσης σφύζουν από αυτές. Στην σημερινή εποχή συναντάμε το φαινόμενο να χρησιμοποιούμε αυτές τις ορολογίες αλλά να μην καταλαβαίνουμε τι σημαίνουν, με αποτέλεσμα, αλλιώς να τα λέμε αλλιώς τα εξηγούμε και αλλιώς να τα εκτελούμε στην πράξη. Ποιά είναι η άποψή σας για όλα αυτά; 21:15 • Οι περισσότεροι ψάλτες κατά παράδοση, διδάσκονται την ερμηνεία των μελών της ψαλτικής τέχνης μέσα απ' την μίμηση του ύφους του δασκάλου τους εμπιστευόμενοι την προφορική παράδοση. Θα μπορούσαμε να διακρίνουμε κάποια εντροπία όλα αυτά τα χρόνια στον τρόπο διδασκαλίας που επιλέγεται μέσω της μίμησης και της αντιγραψιμότητας; 23:55 • Αρκετοί από τους νέους ψάλτες προτιμούν να διδαχθούν την ερμηνεία των μελών της ψαλτικής τέχνης ακούγοντας ψάλτες μέσα απ' το διαδίκτυο. Με αυτό τον τρόπο, κατά την άποψή σας, αποδυναμώνεται ο ισχυρός δεσμός μεταξύ δασκάλου και μαθητού; 32:58 • Ως δάσκαλος και χοράρχης της χορωδίας της Ο.Μ.Σ.Ι.Ε με ποιο κριτήριο επιλέγεται την χρήση των παλαιών ή των νέων απηχημάτων; 38:27

Η Διάκριση!

                                  Η Πασχάλιος πλάνη του ασκητή

Πρωτοπρ. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης,

 Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Στη Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών συνοψίζεται η ησυχαστική παρά­δοση της Εκκλησίας. Εραστές του θείου κάλλους, οι ιεροί νηπτικοί εισάγουν τον Χριστιανό στη μυστική και μυστηριακή οδό της θεογνωσίας· σε ένα πνευ­μα­τικό λειμώνα. Ευώδη άνθη αυτού του λειμώνα είναι η άσκηση, η εσω­τε­ρι­κή ησυχία, η μετάνοια, το κατά Θεόν πένθος, η χαρμολύπη, η νήψη, η αδιά­λει­πτη προσευχή, η καθαρή καρδιά και ο φωτισμένος νους. Εδώ σπανί­ζουν οι ηθικές προτροπές και παραινέσεις· προβάλλονται οι πνευματικοί νόμοι και κυριαρχούν οι περιγραφές εμπειρικών χαρισματικών κατα­στά­σε­ων. Ζώντας εντός της Εκκλησίας οι ιεροί νηπτικοί γίνονται κά­τοπτρα ακηλί­δωτα που αντιφεγγίζουν το φως του Χριστού, το φως του Αγίου Βαπτί­σματος. Ωστόσο, δεν αποκρύπτονται και οι πτώσεις των αγωνιστών, η μετάνοιά τους ίσως και η απώλειά τους.

Ανάμεσα στους συγγραφείς των οποίων κείμενα περιέλαβαν στη Φι­λο­­καλία ο Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης και ο άγιος Μακάριος Νοταράς είναι και ο όσιος Κασσιανός ο Ρωμαίος. Ο Κασσιανός μυήθηκε στην ασκη­τική εν Χριστώ ζωή στις περιοχές της Πα­λαιστίνης, της Μεσοποταμίας και της Αιγύπτου και εν συνεχεία μαθήτευσε κοντά στον άγιο Ιωάν­νη το Χρυσό­στομο στην Κωνστα­ντινού­πολη. Στις συγγραφές του διασώζει τη μοναστική πα­ράδοση της Ανατολής, την οποία μετέφερε στη Δύση. Είναι άξιο προ­σοχής, ότι γράφει και διδάσκει κατ’ εντολήν του επισκόπου Κάστο­ρα, που σε­βόταν ως υπεύθυνο ποιμενάρχη και του οποίου ζητά τις ευχές, για να κατα­γράψει με πι­στό­τητα τη ζωή των μοναχών και των ασκητών. Αυτή η μέθοδος συγγραφής αποτελεί κοινό τόπο στην πατερική παράδοση.

Σε μια από τις διηγήσεις του ο όσιος Κασσιανός ομιλεί για τη μεγάλη αξία της δια­­κρί­σεως. Και παρατηρεί, ότι ενώ πολλοί μοναχοί και ασκητές είχαν εργασθεί φιλότιμα, κατέ­ληξαν σε άσχημο τέλος, στην πλάνη και την απώλεια, είτε από υπερβολικό ζήλο και έπαρση παραβιά­ζο­ντας το μέτρο είτε από το πνεύμα της χλιαρότητας.

Στη σκήτη της Θη­βαΐδας, πολλοί γέροντες συ­ζη­τούσαν στις συνάξεις τους συχνά για την τε­λειότητα της αρετής και πως μπορεί να φυλαχθεί ο μοναχός από τις πα­­γί­δες του πονηρού, για να προ­σεγγίσει τον Θεό. Βίωναν έντονα την εσχατολογική προσδοκία. Και ταυτόχρονα αγωνίζονταν για την πρόγευση των εσχάτων. Συμφω­νούσαν, ότι σκοπός της μοναχικής ζωής είναι η βασιλεία των ουρανών και τόνιζαν, ότι οι νηστείες, οι αγρυπνίες, η γύμνωση του πλούτου, η αποταγή του κόσμου και η ανάγνωση των Γραφών «ουκ έστι τελειότης, αλλά τελειότητος εργαλεία. Επειδή, ουκ εν τούτοις ευρίσκεται η τελειότης, αλλά δια τούτων προσγίνεται».

Ένα βράδυ, σε ανάλογη συζήτηση ο κάθε ασκητής ανάλογα με την εμπειρία του κατέθετε τη γνώμη του δίδοντας την πρώτη θέ­ση σε κάποια αρετή. Άλ­­­λοι πρό­­βα­λαν την άσκηση και τη νηστεία, άλλοι την αγρυπνία, την α­γνό­τητα, την α­κτη­μοσύνη και την καταφρόνηση των υλικών αγαθών, ενώ άλλοι την αγάπη, την ε­­λε­η­μο­σύνη και δι­ά­φορες άλλες αρετές. Όταν πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της νύ­χτας με τη συζήτηση, τελευ­ταίος μίλησε ο Αββάς Αντώ­νιος. Όλες οι αρετές είναι α­πα­ραίτητες είπε, αλλά δεν επιτρέπεται να δώ­­σουμε σε αυτές τα πρωτεία, διότι πά­­ντα υ­­πάρχει ο κίνδυνος της πλά­νης, εί­τε από την υπε­ρ­βο­­λή είτε από την έλλειψη. Ἡ διά­κρι­ση ως «οφθαλμός της ψυ­χής», «πάσας τας ενθυμήσεις και τας πράξεις του αν­θρώ­που διε­ρευ­νώσα, δια­­στέλ­λει και διαχωρίζει παν φαύλον και απα­ρέ­σκον Θεώ πράγμα και μα­κράν αυ­τού ποιεί την πλάνην».¹ Χωρίς το χάρισμα της διακρίσεως κα­μιά α­ρε­τή δεν μπορεί να είναι ασφαλής μέχρι τέλους. Έτσι η διάκριση, «πα­σών των αρετών γεν­νήτρια και φύλαξ υπάρχει». Με τη γνώμη του ο­σίου Αντωνίου συμφώνησαν και οι υπό­λοιποι πατέρες.²

Η παραπάνω γεροντική συζήτηση έχει σαφή Αγιοπνευματική, εκκλη­σιολογική-συνο­δική βάση. Κανείς από τους μοναχούς δεν θεώρησε τον εαυτό του αυθε­ντία, ούτε επέμεινε στην άποψή του. Αποδέχθηκαν όλοι τη φω­τι­σμένη τοπο­θέ­τηση του Αββά Αντωνίου.

Ο όσιος Κασσιανός παραθέτει παραδείγματα μοναχών, οι οποίοι ενώ ασκούνταν αυστηρά, πλανήθηκαν, διότι δεν είχαν την αρετή της διάκρισης. Δεν «εκκλησίαζαν τους λογισμούς τους» και δεν ζητούσαν συμβουλές από εμπείρους πνευματικούς πατέρες.

Θα αναφέρουμε μόνο ένα παράδειγμα πλάνης, που έχει σχέση με την πασχαλινή περίοδο που διανύουμε. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Γέροντα ασκητή Ήρωνα, ο οποίος ενώ νήστευε και εγκρατευόταν με αυστη­ρότητα πολλά χρόνια, έφθασε στο σημείο, ακολουθώντας το λογισμό του να μη συνεορτάζει το Πάσχα με τους άλλους αδελφούς, για να μη διακόψει τη μυστική ησυχαστική ζωή και χαλαρώσει τον κανόνα του! Δεν ήθελε να βλέπει άνθρωπο, «ως μηδέ κατά την εορτήν του Αγίου Πάσχα εν τη Εκκλη­σία, ίνα μη συνερχόμενος τοις πατράσι και αδελφοίς και συνεσθίων αυτοίς, αναγκασθή μεταλαβείν οσπρίου ή άλλου τινός των προσφερομένων εν τη τραπέζη, και δόξη εκπεπτωκέναι του ιδίου σκοπού και όρου». Κι ενώ όλοι οι μο­ναχοί εκείνη τη χρονιά είχαν συγκεντρωθεί στην Εκκλησία για την ανα­στά­σιμη Ακολουθία, μόνο αυτός έ­λει­πε. Απατήθηκε από την πανουργία του διαβόλου και τον προ­σκύ­­νησε ως άγγελο φωτός. Έτσι με σκοτισμένο νου, το μεσονύκτιο έπεσε εκού­σια σε βαθύ πηγάδι πιστεύοντας τα λόγια του Σατα­νά, ότι θα βγει από εκεί σώος. Οι πατέρες της Σκήτης με πολύ κόπο τον ανέσυραν μισοπεθαμένο και μετά τρεις μέρες ξεψύχησε. Το χειρότερο όμως απ’ όλα είναι, ότι και μετά, αφού τον έβγαλαν από το πηγάδι, αυτός συνέχιζε να επιμένει πει­σμα­τικά στην πλάνη του. Ούτε ο επικείμενος θάνατός του δεν μπόρεσε να τον πείσει ότι είχε απατηθεί από τα τεχνάσματα των δαιμόνων. Οι άλλοι μοναχοί με πολύ συμπάθεια παραστάθηκαν στο θάνατό του και με πολύ κόπο έπεισαν τον αββά Παφνούτιο, πνευματικό της Σκήτης, να επι­τρέ­ψει την κηδεία του. Εκείνος, φιλάνθρωπα φερόμενος δεν του στέρησε τα μνη­μόσυνα και τις προσευχές πού γίνονται στους κεκοιμημένους, διότι θα μπο­ρούσε να χαρακτηρισθεί ο θάνατός του ως αυτοκτονία κι ο αδιάκριτος μοναχός ως βιαιοθανίτης³. Έτσι κατέληξε πλανεμένος ο επί πολλά έτη ασκούμενος γέροντας Ήρωνας.

Φαίνεται λοιπόν καθαρά, ότι ο μονήρης ασκητικός βίος εγκρύπτει παγίδες πλάνης ακόμη και για τους αυστηρά ενασκουμένους. Γι’ αυτό και ό όσιος Κασσιανός επισημαίνει, ότι είναι αδύνατον να βλαφθεί πνευματικά κάποιος από τη συναναστροφή με τους συνανθρώπους του, εάν δεν έχει μέσα του «αποκειμένας τας των παθών αιτίας». Ο Κύριος, ως ιατρός των ψυχών που γνωρίζει τα τραύματα, «ου τας των ανθρώπων συνδιατριβάς παραγγέλλει καταλιμπάνειν, αλλά τας εν ημίν της κακίας εκκόπτειν αιτίας». Δεν συνιστά την αποφυγή των ανθρώπων, αλλά την απομάκρυνση των αιτίων που προκαλούν την κακία. Η υγεία της ψυχής δεν κατορθώνεται με την απομάκρυνση από τους άλλους ανθρώπους, «αλλ’ εν τη μετά εναρέτων διαγωγή και γυμνασία»⁴.

Και στις περιπτώσεις που ενδέχεται να πέσει ο αγωνιζόμενος σε κάποια πλάνη, αφού κάθε άνθρωπος είναι τρεπτός, υπάρχει η σωτήρια οδός της μετάνοιας. Αρκεί να μη μένει προσκολ­λη­μένος στον «ίδιο λογισμό» αλλά να ακολουθεί τους εμπείρους πνευματικούς Πατέρες και την πνευματική πείρα που έχει θησαυρισθεί στην Εκκλησία του Χριστού. Κι αυτή διασώζεται στην Αγία Γραφή, στις αποφάσεις των Οι­κου­μενικών Συνόδων, την «κοινή των Πατέρων δόξα», το co­nse­nsus pat­rum αλλά και εμπειρικά στη ζωή των αγίων.

1 Αγίου Κασσιανού του Ρωμαίου, Προς Λεόντιον Ηγούμενον, Φιλοκαλία τόμ. Α΄, εκδ. Παπα­δη­­μη­τρί­ου, Αθήνα 1982, σ. 86. Βλ. επίσης, Αββά Κασσιανού, Συνομιλίες με τους Πατέρες της ερή­μου, τόμ. Α΄, εκδ. «Ετοιμασία», Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Καρέα, Καρέας 2004, σ. 154 κ.ε.

2 Αγίου Κασσιανού του Ρωμαίου, Προς Λεόντιος Ηγούμενον, ο .π., σ. 87.

3 Ο.π., σ. 87.

4 Προς Κάστορα Επίσκοπον, Φιλοκαλία Α΄, σ. 75. 

ΠΗΓΗ:https://www.pemptousia.gr/2020/04/i-paschalios-plani-tou-askiti/

Η Θεία Κοινωνία!!!

 Καθ.Ιατρικής, Ι.Κουντουράς:

 Διεθνείς επιστημονικές μελέτες 

βεβαιώνουν την ασφάλεια της Θ.Κοινωνίας έναντι λοιμώξεων!

Σε μια δεύτερη παρέμβαση προχώρησε ο Ομ. Καθηγητής τής Ιατρικής Σχολής τού Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Ιωάννης Κουντουράς, απευθυνόμενος προς την Επιτροπή Ειδικών τού Υπουργείου Υγείας, η οποία, σύμφωνα με δημοσιεύματα, πριν από 40 ημέρες, φέρεται να απέστειλε επιστολή προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας τής Ελλάδος για το ζήτημα που αφορά τη σχέση μετάδοσης του κορωνοϊού μέσω Θείας Κοινωνίας.

Στην πρώτη του παρέμβαση ο κ. Καθηγητής, με επιστημονικά στοιχεία που παρουσίασε, χαρακτήριζε ως «αντιεπιστημονική τη θέση της «Επιτροπής Ειδικών» του Υπουργείου Υγείας για τη Θεία Κοινωνία», υπό τον κ. Σ.Τσιόδρα», εφόσον βέβαια ισχύει αυτό που δημοσιεύτηκε ότι η εν λόγω Επιτροπή αποφάνθηκε ότι ο κορωνοϊός κολλάει δια της Θείας Κοινωνίας.

https://stalagmaties.blogspot.com/2020/04/blog-post_30.html

Καθηγητής Ιατρικής Ι.Κουντουράς: Η απόφανση της Επιτροπής τού Υπουργείου Υγείας περί μετάδοσης του κορωνοϊού δια της Θείας Κοινωνίας, είναι ένα μη επιστημονικό κείμενο!!!

Γι’ αυτό και ο κ. Κουντουράς ζήτησε από την Επιτροπή αυτή είτε να επιβεβαιώσει, δημόσια, αυτά που δημοσιεύτηκαν ως θέσεις τής Επιτροπής, είτε να τα διαψεύσει. Τόνιζε όμως ότι η Επιτροπή τού Υπουργείου Υγείας, εάν όντως αποφάνθηκε ότι ο κορωνοϊός μεταδίδεται με τη Θεία Κοινωνία, «τότε πρόκειται για ένα επιπολής μη επιστημονικό κείμενο».

Επισήμαινε δε ότι «η εν λόγω απόφανση δεν προκύπτει από επιδημιολογικά επιστημονικά δημοσιευμένα δεδομένα» και ότι οι «ειδικοί της Επιτροπής» στερούνται πλήρως σχετικής βιβλιογραφικής τεκμηρίωσης».

Πρόσθετε δε ότι «παρόμοια έρευνα δεν υφίσταται εκτός από την πρόσφατη επιδημιολογική μελέτη (του Καθηγητή κ. Κουντουρά) που πραγματοποιήθηκε στο Ηπατολογικό Ιατρείο της Β’ Παθολογικής Κλινικής του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, όσο και από το αντίστοιχο registry της B΄ Προπαιδευτικής Κλινικής του Α.Π.Θ. Η πρόσφατη επιδημιολογική μας μελέτη δείχνει ακριβώς το αντίθετο!», ότι δηλαδή δια της Θείας Κοινωνίας δεν μεταδίδονται μολυσματικές ασθένειες.

Η επιστολή τού Καθηγητή κ. Κουντουρά, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, δόθηκε σε πανελλαδικά Μέσα Ενημέρωσης αλλά και σε ορισμένα περιφερειακά και άλλα Μέσα Ενημέρωσης, ενώ κοινοποιήθηκε και στον Καθηγητή κ. Σ. Τσιόδρα.

Επειδή όμως η Επιτροπή τού Υπουργείου Υγείας, υπό τον Καθηγητή Ιατρικής, Σωτήρη Τσιόδρα, δεν απάντησε στις ευθείες βολές τού Καθηγητή Ιωάννη Κουντουρά, γι’ αυτό και ο Καθηγητής Ιατρικής, Ιωάννης Κουντουράς, σε νέα του παρέμβαση, παρουσιάζει διεθνείς επιστημονικές μελέτες που είναι δημοσιευμένες σε έγκυρα διεθνή περιοδικά. Σύμφωνα με αυτές τις μελέτες, βεβαιώνεται ότι δεν μεταδίδονται μολυσματικές ασθένειες δια της Θείας Κοινωνίας.

Ολόκληρη η νέα παρέμβαση του Ομ. Καθηγητή τής Ιατρικής Σχολής τού Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Ιωάννη Κουντουρά, έχει ως εξής:

Καθηγητής Ιατρικής, Ι.Κουντουράς: Περίμενα μια απάντηση από την «Επιτροπή Ειδικών» τού Υπουργείου Υγείας, αλλά δεν πήρα καμία απάντηση…

«Ανέμενα ένα άμεσο”feedback” διάψευσης  ή «υποστήριξης» της «δημοσιευμένης» θέσης της «Επιτροπής των ειδικών» του Υπουργείου Υγείας έναντι του κειμένου μου με τίτλο: “Αντιεπιστημονική η θέση της «Επιτροπής Ειδικών» του Υπουργείου Υγείας για τη Θεία Κοινωνία!”, την οποία απάντηση δεν έλαβα παρά το επείγον του σοβαρότατου αυτού θέματος που αφορά κατεξοχήν το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας.

Κατόπιν τούτου, σήμερα, Μεγάλη Παρασκευή 17-4-2020, εισήλθα στο έγκριτο file PuBMed και τοποθετώντας τις λέξεις κλειδιά “shared commnunion cup”, “hazard” και «infections”, καταθέτω δειγματοληπτικά μια πληθώρα μελετών που δημοσιεύθηκαν σε έγκριτα περιοδικά του διεθνούς επιστημονικού χώρου, μετά από αυστηρή κρίση. Πρόκειται για μελέτες οι οποίες με established data καθιερώνουν την ασφάλεια της Θείας Κοινωνίας έναντι των λοιμώξεων και δεν αφήνουν περιθώριο αμφισβήτησης εκτός εάν κάποιος αποδέκτης διαθέτει διαταραγμένο κεντρικό νευρικό σύστημα.

«Δεν έχει αναφερθεί νόσος που να οφείλεται στην κοινή χρήση ποτηρίου τής Θείας Κοινωνίας, σύμφωνα με ανασκοπική μελέτη 15 συναφών μελετών, η οποία δημοσιεύθηκε στο έγκριτο περιοδικό Journal of Infection».

Για παράδειγμα,  ανασκοπική μελέτη (review) 15 συναφών μελετών, η οποία δημοσιεύθηκε στο έγκριτο περιοδικό Journal of Infection με impact factor (IF) 5.099 (O N Gill. The Hazard of Infection From the Shared Communion Cup. J Infect 1988;16:3-23,Public Health Laboratory Service Communicable Disease Surveillance Centre, London, U.K), καταγράφει συνοπτικά τα ακόλουθα:

«Έχει υπάρξει ενδιαφέρον και ανησυχία μήπως το κοινό ποτήριο της Θείας Κοινωνίας είναι δυνατόν να αποτελεί το μέσο για μετάδοση λοιμώξεων, όταν ανιχνεύθηκε ο ιός HIV στον σίελο των πασχόντων. Βακτηριολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι η περιστασιακή μετάδοση μικροοργανισμών δεν επηρεάζεται από το περιεχόμενο του οίνου σε οινόπνευμα, από το υλικό του ποτηριού ή από την πρακτική της περιστροφής / ανάδευσης του ποτηριού, αλλά αισθητά μειώνεται όταν χρησιμοποιείται ένα πανί (ιερό μάκτρο) για να σκουπίσει το χείλος του ποτηριού από πιστό σε πιστό. Παρόλα αυτά η μετάδοση δεν υπονοεί απαραίτητα ενοφθαλμισμό ή λοίμωξη.

Η αντίληψη της επιδημιολογίας των μικροοργανισμών ότι μπορεί να μεταδοθούν μέσω του σιέλου, ειδικά στους ερπητοϊούς, υποδηλώνει ότι η έμμεση μετάδοση της λοίμωξης είναι σπάνια και στις περισσότερες περιπτώσεις υφίσταται μεγαλύτερος κίνδυνος μετάδοσης με άλλους τρόπους. Δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι η ηπατίτιδα Β από τον ιό HBV ή ο ιός HIV μπορεί να μεταδοθεί άμεσα με τον σίελο, η δε έμμεση μετάδοση μέσω άψυχων αντικειμένων είναι ακόμα λιγότερο πιθανή. Δεν έχει αναφερθεί ποτέ επεισόδιο μετάδοσης νόσου από το κοινό ποτήριο της Θείας Κοινωνίας. Δεν υφίστανται δεδομένα που να υποστηρίζουν ότι η πρακτική τού να μοιράζονται κάποιοι ένα κοινό ποτήριο (της Θείας Κοινωνίας) θα πρέπει να εγκαταλειφθεί διότι πιθανόν να μεταδίδεται κάποια λοίμωξη.

Συμπέρασμα

…Δεν έχει αναφερθεί νόσος που να οφείλεται στην κοινή χρήση ποτηρίου της Θείας Κοινωνίας. Οι υποψήφιοι μικροοργανισμοί που μεταδίδονται μέσω αυτής της οδού, όλοι έχουν άλλους πιο πιθανούς τρόπους μετάδοσης και υπάρχουν αξιόπιστα δεδομένα κατά της έμμεσης μετάδοσης με το σιέλου που οδηγούν σε στοματικό ενοφθαλμισμό. Ειδικότερα, τα δεδομένα δεν συνηγορούν υπέρ της έμμεσης στοματικής μετάδοσης του HIV. Η άμεση στοματική μετάδοση είναι εξαιρετικά σπάνια...»

Επισημαίνεται ότι η ανασκοπική αυτή μελέτη επιβεβαιώνει τα δεδομένα της πρόσφατης επιδημιολογικής μελέτης μας η οποία πραγματοποιήθηκε στο Ηπατολογικό Ιατρείο της Β’ Παθολογικής Κλινικής του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης και στο αντίστοιχο registry της B΄ Προπαιδευτικής Κλινικής του Α.Π.Θ. αρχικό μέρος της οποίας παρουσιάστηκε στο 30^ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γαστρεντερολογίας, Αθήνα 2010, δημοσιεύτηκε δε στο Ann Gastroenterol 2010;23(Suppl):P128.

Πρόκειται για δεδομένα που έδειξαν συνοπτικά ότι  οι κληρικοί (ως δυνητική ομάδα φορέων και μετάδοσης του ιού HBV λόγω  προφανούς ενεργού συμμετοχής τους στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας) όχι μόνο δεν αποτελούν ομάδα υψηλού κινδύνου μετάδοσης του ιού  HBV αλλά φαίνεται ότι αντιπροσωπεύουν ασφαλή ομάδα σε σύγκριση με τα υπόλοιπα επαγγέλματα που περιλαμβάνουν και εκτιμητή υψηλή αναλογία μετάδοσης του ιού μέσω κυρίως γενετικών δραστηριοτήτων που αναφέρονται διεξοδικά σε σχετικό δημοσιευμένο κείμενο.

«Ανασκοπική μελέτη 44 συναφών κατεξοχήν πειραματικών μελετών, δημοσιευμένη στο έγκριτο περιοδικό Eur J Epidemiol, συμπερασματικά αποφαίνεται ότι δεν υφίσταται απόδειξη ότι λοιμώξεις μεταδίδονται με το ποτήριο της Θείας Κοινωνίας».

Ανάλογα επιστημονικά δεδομένα ασφάλειας της Θείας Κοινωνίας έναντι λοιμώξεων συμπεριλαμβανομένων βακτηρίων και ιών αναφέρει, πάλι ως παράδειγμα, επιπρόσθετη ανασκοπική μελέτη (review) 44 συναφών κατεξοχήν πειραματικών μελετών (δημοσιευμένη στο έγκριτο περιοδικό Eur J Epidemiol με IF=6.527)  η οποία συμπερασματικά αποφαίνεται ότι δεν υφίσταται απόδειξη ότι λοιμώξεις μεταδίδονται με το ποτήριο της Θείας Κοινωνίας ( D. Kingston. Memorandum on the Infections Hazards of the Common Communion Cup With Especial Reference to AIDS. Eur J Epidemiol 1988;4:164-70.

Επιβεβαιωτικές είναι και νεότερες  επιδημιολογικές μελέτες δημοσιευμένες στο έγκριτο περιοδικό Int J Infect Dis (IF=3.538) που αποκλείουν την μετάδοση παθογόνων με το ποτήριο της Θείας Κοινωνίας (James Pellerin , Michael B Edmond. Infections Associated With Religious Rituals. Int J Infect Dis 2013;17:e945-8).

Τα δειγματοληπτικά αυτά δεδομένα συμφωνούν με τα ανάλογα δεδομένα της επιδημιολογικής μας μελέτης και έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τον επιστημονικώς ανύπαρκτο ισχυρισμό της  Εθνικής Επιτροπής Δημόσιας Υγείας ότι «Ο κορωνοϊός μεταδίδεται και με το σάλιο και με το κουταλάκι».

Ι.Κουντουράς: «Επιστημονικώς, ανύπαρκτος ο ισχυρισμός τής  Εθνικής Επιτροπής Δημόσιας Υγείας ότι «Ο κορωνοϊός μεταδίδεται και με το σάλιο και με το κουταλάκι»!!!

Κατά συνέπεια, αναμένω τα «καθ’ υμάς!», κύριοι της Εθνικής Επιτροπής Δημόσιας Υγείας, όπως και άλλων υπευθύνων οι οποίοι εμπλέκονται σε αυτή την αποπτωτική διεργασία που, μεταξύ άλλων παραμέτρων, αποκλείει, με δικτατορικό ανήκουστο εξωφρενικό ρυθμό,  το αναφαίρετο δικαίωμα συμμετοχής του χριστεπωνύμου πληρώματος στο Ζωηφόρο Θείο Ποτήριο της Ζωής που στηρίζεται στο υπερέχον Θεϊκό Μυστήριο και όχι στον πεπερασμένο επιστημονικό νου για τον οποίο πιθανόν να ισχύει το “mutatis mutandis” τηρηθεισών των σχετικών αναλογιών.  

Η απουσία διάψευσης του αναφερόμενου επιστημονικώς ανύπαρκτου ισχυρισμού της αναφερόμενης επιτροπής ενέχει σοβαρές συνέπειες σε επίπεδο Διεθνούς Επιτροπής Ηθικής και όχι σε τοπικό επίπεδο που καθείς μπορεί να δηλώνει ανερυθρίαστα αυτό που λέει ο θυμόσοφος λαός  «ό,τι κατεβάσει η κούτρα του»  ή σύμφωνα με σχόλιο βιολόγου: η «επιστημονική επιτροπή» προσεγγίζει μεθοδολογικά το θέμα ακολουθώντας τη λαϊκή ρήση σύμφωνα με την οποία «ο καθένας με τα λόγια χτίζει ανώγεια και κατώγεια». 

Υποσημειούμαι

Ιωάννης Κουντουράς,

Ομότιμος Καθηγητής Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ.

ΠΗΓΗ:https://stalagmaties.blogspot.com/