ΑΙΝΟΙ & ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

ΑΙΝΟΙ & ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Πασχαλίδης Θεολόγος

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ. Για να Θυμούνται οι Παλιοί και να Μαθαίνουν οι Νέοι.

Ο Θεολόγος Πασχαλίδης γεννήθηκε το 1929 στην Νικήσιανη του Νομού Καβάλας στους πρόποδες του Όρους Παγγαίου. Ήταν τέσσερα αδέλφια ο Πασχάλης η Ελένη ο Ζαχαρίας και ο Θεολόγος. Ο Ζαχαρίας και ο Θεολόγος από μικροί έδειξαν την κλήση και την Αγάπη τους προς την Εκκλησία και την Βυζαντινή Μουσική. Ο Θεολόγος μετά την στρατιωτική του θητεία ακολουθεί τον αδελφό του Ζαχαρία στην Θεσσαλονίκη όπου μαθήτευε κοντά στον Άρχοντα Πρωτοψάλτη της Μ.Χ.Ε. Αθανάσιο Καραμάνη, και μαθαίνει και αυτός κοντά στον αδελφό του και τον μεγάλο δάσκαλο το ύφος και την γνώση της ψαλτικής τέχνης. Αναλαμβάνει Δεξιός Πρωτοψάλτης στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής Επταλόφου Θεσ/νίκης και ξεκινάει την ψαλτική του σταδιοδρομία. Πατρεύεται την Στυλιανή Χριστοδουλή από την Επανομή Θεσσαλονίκης και μετά από δέκα χρόνια αποκτούν ένα αγοράκι τον Πασχάλη. Κουρέας στο επάγγελμα με δικό του μαγαζί διορίζεται στο Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης, ως κουρέας του νοσοκομείου. Διδάσκει αφιλοκερδώς με Ζήλο και Αγάπη την Βυζαντινή Μουσική όπου του ζητηθεί. Μετά από αρκετά χρονιά στον Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής, διορίζεται Λαμπαδάριος στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάνου Χρυσοστόμου Θεσσαλονίκης για 20 Συναπτά έτη, για λόγους υγείας και για να βρίσκεται κοντά στο σπίτι του και την δουλειά του, μέχρι το τέλος της ζωής του. 'Εψαλλε σε πολλούς ναούς της Θεσσαλονίκης και της Ελλάδος όπου τον καλούσαν και όπου τον θυμούνται μέχρι και σήμερα. Διακρίθηκε για την Αγάπη του στην Βυζαντίνη Μουσική, την Απλότητα του χαρακτήρα του και την Ταπεινοτητά του. Αυτά τα λίγα καταθέτω από ψυχής στην Μνήμη του πολυαγαπημένου μου Πατέρα από την προσωπική αφήγηση της 82χρονης μητέρας μου. Ο Θεός να τον Αναπαύει και ευχόμεθα εν σκηναίς δικαίων να Δοξολογούν τον Τριαδικό Θεό τα δύο Αδέλφια Ζαχαρίας και Θεολόγος Πασχαλίδης. Ο Ελαχίστοις Εν Ιεροψάλταις

ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗ

Βασιλεῦ Οὐράνιε!

 Δόξα αίνων Πεντηκοστής-

ΠΕΤΡΟΥ 

[Μαϊστορες ψαλτικής].

Απόστολος Πεντηκοστής

Η Εἰκόνα της Παντηκοστής

Ερμηνεία και Θεολογία

στην εικόνα της Πεντηκοστής

Ιεροδιάκονος π. Φιλάρετος, Ι. Μ. Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων

Η εκκλησιαστική τέχνη, όπως κάθε άλλη τέχνη, είναι ένα γλωσσικό ιδίωμα που μιλά μέσα από τα σχήματά του. Η εικόνα, μας μεταδίδει το μήνυμα της με το σχήμα της ή με το στυλ της. Όπως γράφει ο π. Ιωάννης Μέγιεντορφ, η ιερή τέχνη είναι για τους ορθοδόξους αχώριστη από την θεολογία. Η εικόνα, όπως και η Λειτουργία ολόκληρη, ανοίγει τους οφθαλμούς του πνεύματος σ’ εκείνους που ανήκουν στην Εκκλησία εγκαινιάζοντας γη καινή και καινό ουρανό. Με την μεσολάβηση της εικόνας, εκείνος που προσεύχεται εισέρχεται σε ορατή κοινωνία με το πρόσωπο ή το γεγονός που προσκυνά, και αντίστοιχα αυτά του αποκαλύπτονται δια της εικόνος. Επομένως τα λόγια του Χριστού « Υμών δε μακάριοι οι οφθαλμοί, ότι βλέπουσι, και τα ώτα υμών, ότι ακούουσιν», που μας παραδίδει ο Ματθαίος (ιγ’, 16), αποκτούν το πλήρες νόημά τους. [1]

Στο συγκεκριμένο άρθρο, θα εστιάσουμε στον εικονογραφικό τύπο της Πεντηκοστής, που συνδέεται με την εορτή της Πεντηκοστής μετά την Σταύρωση του Κυρίου μας. Πενήντα ημέρες μετά το Πάσχα η Εκκλησία μας, εορτάζει την Πεντηκοστή σε ανάμνηση της επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος στους μαθητές. Η επιφοίτηση αυτή έγινε την ημέρα που οι Ιουδαίοι εόρταζαν την εορτή της δικής τους Πεντηκοστής. Οι Ιουδαίοι με την εορτή αυτή ευχαριστούσαν το Θεό για τη συγκομιδή των σιτηρών. Γι’ αυτό η Πεντηκοστή λεγόταν και εορτή του θερισμού ή των πρώτων καρπών. Στα χρόνια όμως του Κυρίου είχε κι άλλη σημασία, ήταν εορτή αναμνηστική ενός σημαντικού γεγονότος της ιερής ιστορίας: της παράδοσης από το Θεό του νόμου στο Μωυσή, που έγινε την 50η ημέρα μετά το Πάσχα. Με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος την Πεντηκοστή, εμφανίστηκε επίσημα στον κόσμο η Εκκλησία, που συνεχίζει το έργο του Κυρίου πάνω στη γη. Στο όρος Σινά η παράδοση του νόμου στο Μωυσή έκανε τους Ισραηλίτες περιούσιο λαό του Θεού. Έτσι και τώρα με την έκχυση του Αγίου Πνεύματος στους αποστόλους γεννήθηκε ο νέος περιούσιος λαός του Θεού, η αγία μας Εκκλησία. [2]

Το εικονογραφικό θέμα της Πεντηκοστής στους βυζαντινούς ναούς το συναντάμε στους ημικυλινδρικούς θόλους και στα ψηλότερα σημεία των τοίχων, όπου και αναπτύσσεται η επίγεια ζωή του Χριστού με τα σπουδαιότερα γεγονότα, τα οποία ξεκινούν με τον Ευαγγελισμό και ολοκληρώνονται με την Κοίμηση της Θεοτόκου, δηλαδή το λεγόμενο «Δωδεκάορτο». [3] Ο αρχαιότερος θόλος με την αναπαράσταση της Πεντηκοστής που έχει διατηρηθεί, βρίσκεται πάνω από το ιερό της φημισμένης εκκλησίας του Οσίου Λουκά Λεβαδείας (11ο αιώνα). [4]

Στον εικονογραφικό τύπο της Πεντηκοστής, που κατά κανόνα επικρατεί μέχρι την εποχή της Εικονομαχίας, χαρακτηριστικό του οποίου αποτελεί η μικρογραφία που σώζεται στο Ευαγγέλιο του Rabbula (6ος αιώνας). Βλέπουμε τους Αποστόλους να στέκονται όρθιοι, δεξιά και αριστερά της Παναγίας, που δεσπόζει στο κέντρο της συνθέσεως, σε δύο οριζόντιες σειρές. Ζωγραφίζονται με φωτοστέφανα και πύρινες γλώσσες στα κεφάλια τους. Η πύρινη γλώσσα επάνω στην κεφαλή της Θεοτόκου είναι πιο μεγάλη από τις άλλες και συνδέεται άμεσα με την κατερχόμενη περιστερά. Αυτή η παρουσία της Θεοτόκου στον εικονογραφικό τύπο της Πεντηκοστής είναι δεδομένη μέχρι και την Εικονομαχία. Όμως, μετά τον 9ο αιώνα, ένεκα των θεολογικών συζητήσεων και των σχετικών αμφιβολιών, επιβάλλεται στην εικονογραφία της Πεντηκοστής ο άλλος τύπος, στον οποίο συνήθως απουσιάζει η Θεοτόκος. Επίσης διαφορά βλέπουμε και στους Αποστόλους, μέχρι τον 10ο αιώνα δεν ζωγραφίζονται καθισμένοι ημικυκλικά, αλλά παρατάσσονται σε μια σειρά, είτε όρθιοι (Rabbula), είτε καθιστοί όπως στο τρίπτυχο της Μονής Σινά (9ος-10ος αιώνας). [5] Σε αρχαιότερες παραστάσεις στο ανώτερο τμήμα της σκηνής ζωγραφίζεται η Ετοιμασία του Θρόνου π.χ. στον Όσιο Λουκά της Λεβαδείας. [6]

Μεταεικονομαχικά, η εικόνα της Πεντηκοστής παρουσιάζει υπερώο. Είναι το υπερώο που διέμεναν οι απόστολοι μετά την Ανάληψη του Κυρίου. Χωρισμένοι σε δύο ομάδες, είναι καθισμένοι σε ημικυκλικό θρανίο με ράχη και υποπόδιο. Στην κορυφή του ημικυκλίου είναι οι πρωτοκορυφαίοι απόστολοι Πέτρος και Παύλος. Τρίτος δεξιά από τον Πέτρο είναι ο απόστολος και ευαγγελιστής Λουκάς και απέναντί του ο απόστολος και ευαγγελιστής Μάρκος, ο τρίτος κοντά στον Παύλο. Ακολουθούν οι λοιποί απόστολοι κατά σειρά ηλικίας. Όλοι είναι ήρεμοι με γλυκιά έκφραση και στοχαστικό βλέμμα. Κρατούν ειλητάρια που συμβολίζουν το διδακτικό χάρισμα που έλαβαν από το Άγιο Πνεύμα. Ενώ ο Παύλος και οι ευαγγελιστές κρατούν βιβλία, ως συγγραφείς. Μεταξύ των πρωτοκορυφαίων διακρίνεται ένα κάθισμα κενό. Είναι η θέση του Χριστού, της θείας κεφαλής της Εκκλησίας την οποία εικονίζει η Πεντηκοστή. Στο επάνω μέρος της εικόνας εικονίζεται ο ουρανός με τμήμα κύκλου. Από αυτόν εκπέμπονται δύο δέσμες ακτινών, δώδεκα συνολικά, που κατεβαίνουν προς τους Αποστόλους. [7] Η δια των ακτινών κάθοδος του Αγίου Πνεύματος απαντάτε στις περισσότερες απεικονίσεις, αντί του σπανιότερου τύπου, στον οποίο αντί για ακτίνες ζωγραφίζονται πύρινες γλώσσες επί των κεφαλών των αποστόλων. Ωστόσο η απεικόνιση των πύρινων γλωσσών θα επανέλθει με τέχνη της Αναγέννησης και θα τονιστεί από τον Δομίνικο Θεοτοκόπουλο (El Greco). [8]

Κάτω από τους καθισμένους αποστόλους εικονίζεται μία μορφή γέροντος «με στέμμα εις την κεφαλήν του και με οξύ ή στρογγυλόν γένειον». Ο γέροντας αυτός είναι ο «κόσμος» προσωποποιημένος. Είναι φορτωμένος με τόσα χρόνια, από την πτώση μέχρι σήμερα, ολόκληρο δε το σύμπαν είναι αιχμάλωτο στον άρχοντα του παρόντος κόσμου. Μερικές φορές η αψίδα, όπου συνήθως εικονίζεται ο «κόσμος» είναι κλεισμένη με κάγκελα φυλακής και έτσι υπογραμμίζεται μια κατάσταση αιχμαλωσίας. Το σκοτάδι, που συνήθως περιβάλλει το γέροντα, παριστάνει το σκότος και τη σκιά θανάτου, τον Άδη από όπου αποσπάται ο μη βαπτισμένος κόσμος και δέχεται το φως του Ευαγγελίου. Ο γέροντας έχει απλωμένα τα χέρια του για να δεχθεί τη χάρη και το μήνυμα του Ευαγγελίου. Στα χέρια του κρατά ένα λευκό σεντόνι, όπου μέσα εικονίζονται δώδεκα κλειστά ειλητάρια, που συμβολίζουν τους ισάριθμους κλήρους, με τους οποίους κληρώθηκε η οικουμένη στους Αποστόλους για να κηρυχθεί ο λόγος του Θεού παντού.

Στις αρχαιότερες εικόνες, αντί του κόσμου, ζωγραφίζονται κάποιοι άνθρωποι από διάφορες φυλές, ντυμένοι με παράδοξα φορέματα και γυρισμένοι κατ’ επάνω, σαν να ακούν το κήρυγμα των αποστόλων ο καθένας στην δική του γλώσσα, και πάνω από αυτούς η επιγραφή «Λαοί, Φυλαί και Γλώσσαι».[9] Σχετική αναφορά για τον «κόσμο» υπάρχει σε ένα κείμενο του 17ου αιώνα. Σύμφωνα με αυτό, ο άνθρωπος κάθεται σε σκοτεινό μέρος, επειδή η οικουμένη ήταν προηγουμένως χωρίς πίστη. Είναι κυρτωμένος από τα χρόνια, γιατί είχε γεράσει από την αμαρτία του Αδάμ. Το κόκκινο του ένδυμα δηλώνει τις αιματηρές θυσίες του πονηρού. Το βασιλικό στέμμα δηλώνει την αμαρτία που κυβερνούσε τον κόσμο. Και το λευκό ύφασμα στα χέρια του με τα δώδεκα ειλητάρια, σημαίνει τους δώδεκα αποστόλους που έφεραν με την διδασκαλία τους φως στην οικουμένη.

Έτσι στην εικόνα μας η αντίθεση είναι χτυπητή. Επάνω το φώς, ο ωραίος κόσμος του Πνεύματος. Κάτω το σκοτάδι, ο κόσμος της αγνοίας και της αμαρτίας. Γι’ αυτό πρέπει να παρακαλούμε το Άγιο Πνεύμα να μας φωτίζει και να μας αγιάζει, γιατί όπως λέγει και ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων είναι ο φωταγωγός των πεπλανημένων, αθλοθέτης των αγωνιζομένων και ο στεφανωτής των νενικηκότων.[10]

Παραπομπές:

1.     Νικολάου Ozoline (πρωτοπρεσβυτέρου), Η ιστορία μιας εικόνας, ( η εικόνα της Πεντηκοστής), Αθήνα 2010, σσ.33-39.
2. Χρήστου Γ. Γκότση, Ο Μυστικός Κόσμος των Βυζαντινών Εικόνων, τ. Α΄, εκδ. Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, σσ. 115-116.
3. Ιωάννας Στουφή- Πουλημένου, Χριστιανική και Βυζαντινή Αρχαιολογία και Τέχνη, Αθήνα 2011, σ.320.
4. Νικολάου Ozoline (πρωτοπρεσβυτέρου), Η ιστορία μιας εικόνας, ( η εικόνα της Πεντηκοστής), Αθήνα 2010, σ. 186.
5. Γεωργίου Β. Αντουράκη, Θέματα Αρχαιολογίας και Τέχνης, Γ΄ Τόμος: Τεύχος Δεύτερο (Το Δωδεκάορτο και ο Ακάθιστος Ύμνος στην Ορθόδοξη Τέχνη και Παράδοση ), Αθήνα 2001, σσ. 301-302.
6. Κωνσταντίνου Δ. Καλοκύρη, «Εορταί, δώδεκα, (Εικονογραφία)» ΘΗΕ, Ε’ στ. 755.
7. Χρήστου Γ. Γκότση, Ο Μυστικός Κόσμος των Βυζαντινών Εικόνων, σ. 116.
8. Κωνσταντίνου Δ. Καλοκύρη, «Εορταί, δώδεκα, (Εικονογραφία)» ΘΗΕ, Ε’ στ. 754.
9. Γεωργίου Β. Αντουράκη, Θέματα Αρχαιολογίας και Τέχνης, σσ. 300-301.
10. Χρήστου Γ. Γκότση, Ο Μυστικός Κόσμος των Βυζαντινών Εικόνων, σσ. 119-120.

2.      ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr

Η Πεντηκοστή!

Εις την Πεντηκοστήν

Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Ware

Ο Ορθόδοξος έχει πλήρη συνείδηση πως ανήκει σε μία κοινότητα. «Γνωρίζουμε πως όποιος από μας πέσει», έγραφε ο Χομιάκωφ, «πέφτει μόνος του, κανείς όμως δεν σώζεται από μόνος του. Σώζεται ως μέλος της Εκκλησίας, μαζί με όλα τα άλλα μέλη της».

Είναι όμως σίγουρο πως η Ορθόδοξη Εκκλησιολογία είναι πνευματική και μυστική υπό την έννοια πως η Ορθόδοξη θεολογία ποτέ δεν ασχολείται με την επίγεια πλευρά της Εκκλησίας μεμονωμένα, αλλά θεωρεί πάντοτε την Εκκλησία «εν Χριστώ και αγίω Πνεύματι». Ολόκληρη η Ορθόδοξη Εκκλησιολογία έχει ως αφετηρία την ιδιαίτερη σχέση που υφίσταται μεταξύ Εκκλησίας και Θεού. Τρεις φάσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ν᾿ αποδώσουν αυτή τη σχέση: η Εκκλησία είναι: α) εικόνα της αγίας Τριάδας, β) Σώμα Χριστού και γ) μια συνεχής Πεντηκοστή. Η Ορθόδοξη Εκκλησιολογία είναι Τριαδική, Χριστολογική και «Πνευματολογική».

α) Εικόνα της αγίας Τριάδας.

Όπως ακριβώς κάθε πρόσωπο έχει δημιουργηθεί κατ᾿ εικόνα του Τριαδικού Θεού, έτσι και η Εκκλησία ως όλον είναι εικόνα του εν Τριάδι Θεού, αναπαράγοντας πάνω στη γη το μυστήριο της ενότητας και της ποικιλίας. Στην αγία Τριάδα τα τρία πρόσωπα είναι ένας Θεός, χωρίς όμως να παύουν να είναι τέλεια πρόσωπα.

Στην Εκκλησία ένα πλήθος διαφορετικών ανθρώπων ενώνεται σ᾿ ένα σώμα, στο οποίο όμως ο καθένας και η καθεμιά διατηρεί ατόφια την προσωπικότητά του. Το κάθε πρόσωπο της αγίας Τριάδας κατοικεί στο άλλο και αυτό εξεικονίζεται στην αλληλοπεριχώρηση των μελών της Εκκλησίας.

Στην Εκκλησία υπάρχει διάσταση μεταξύ ελευθερίας και αυθεντίας. Στην Εκκλησία υπάρχει ενότητα και όχι ολοκληρωτισμός. Όταν οι Ορθόδοξοι αποδίδουν στην Εκκλησία τον όρο «Καθολική», έχουν κατά νού (μεταξύ άλλων) και αυτό το ζωντανό θαύμα της ενότητας των πολλών προσώπων σε ένα.

Αυτή η σύλληψη της Εκκλησίας ως εικόνας της αγίας Τριάδας, μας βοηθά επίσης να κατανοήσουμε γιατί οι Ορθόδοξοι δίνουν τεράστια σημασία στις Συνόδους. Η Σύνοδος αποτελεί έκφραση του Τριαδικού χαρακτήρα της Εκκλησίας. Μπορούμε να δούμε το μυστήριό της ενότητος εν τη ποικιλία, σύμφωνα με την εικόνα της αγίας Τριάδας, να εφαρμόζεται στην πράξη, όταν οι πολλοί επίσκοποι, οι συναγμένοι στη σύνοδο, φτάνουν ελεύθερα σε κοινή απόφαση υπό τον φωτισμό του αγίου Πνεύματος.

β) Σώμα Χριστού.

«Ούτως οι πολλοί εν σώμα εσμέν εν Χριστώ» (Ρωμ. 12, 5). Ο στενότερος δυνατός δεσμός υπάρχει μεταξύ του Χριστού και της Εκκλησίας: κατά την περίφημη φράση του Ιγνατίου, «όπου ο Χριστός, εκεί και η Καθολική Εκκλησία». Η Εκκλησία είναι η επέκταση της Σάρκωσης, το πεδίο όπου συνεχίζεται η Σάρκωση. Η Εκκλησία, σύμφωνα με τον Έλληνα θεολόγο Χρήστο Ανδρούτσο, είναι το «κέντρο και το όργανο του λυτρωτικού έργου του Χριστού… δεν είναι τίποτε άλλο από μία συνέχιση και μία επέκταση του προφητικού, του ιερατικού και βασιλικού Του αξιώματος… Η Εκκλησία και ο Ιδρυτής της είναι αδιάρρηκτα ενωμένοι… Η Εκκλησία είναι ο Χριστός «μεθ᾿ ημών».

Ο Χριστός δεν εγκατέλειψε την Εκκλησία όταν ανελήφθη στους ουρανούς: «Και ιδού εγώ μεθ᾿ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος», υποσχέθηκε (Ματθ. 28, 20), επειδή «ου γαρ εισί δύο η τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμι εν μέσω αυτών» (Ματθ. 18, 20).

Η ενότητα μεταξύ του Χριστού και της Εκκλησίας Του πραγματώνεται, πάνω απ᾿ όλα, μέσω των μυστηρίων. Στο Βάπτισμα ο νέος χριστιανός θάπτεται και ανίσταται με τον Χριστό. Στην Ευχαριστία τα μέλη του Σώματος του Χριστού λαμβάνουν το Σώμα Του μέσω των μυστηρίων. Η Ευχαριστία, ενώνοντας τα μέλη της Εκκλησίας με τον Χριστό, τα ενώνει ταυτόχρονα μεταξύ τους: «ότι εις άρτος, εν σώμα οι πολλοί εσμέν· οι γαρ πάντες εκ του ενός άρτου μετέχομεν» (Α´ Κορ. 10, 17). Η Ευχαριστία δημιουργεί την ενότητα της Εκκλησίας. Η Εκκλησία (όπως την είδε ο αγ. Ιγνάτιος) είναι μία Ευχαριστιακή κοινωνία, ένας μυστηριακός οργανισμός που σαρκώνεται όπου τελείται η Ευχαριστία. Δεν είναι συμπτωματικό ότι ο όρος «Σώμα Χριστού» σημαίνει την Εκκλησία και το μυστήριο. Και πως η φράση sommunio sanctrorum στο Αποστολικό Σύμβολο σημαίνει ουσιαστικά «κοινωνία των αγίων» και «κοινωνία των μυστηρίων». Πρέπει να θεωρούμε πρωταρχικά την Εκκλησία ως μυστήριο. Η εξωτερική της οργάνωση, όσο σημαντική κι αν είναι, έρχεται μετά τη μυστηριακή της ζωή.

γ) Μια συνεχής Πεντηκοστή.

Είναι εύκολο να υπερτονίσουμε τον χαρακτήρα της Εκκλησίας ως Σώματος Χριστού και να ξεχαστεί ο ρόλος του αγίου Πνεύματος. Αλλά όπως είπαμε, στο έργο τους μεταξύ των ανθρώπων, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα αλληλοσυμπληρώνονται, και αυτό ισχύει τόσο στην Εκκλησιολογία όσο και σε άλλους τομείς της θεολογίας. Ενώ ο αγ. Ιγνάτιος λέγει πως «όπου Χριστός, εκεί και η Καθολική Εκκλησία», ο αγ. Ειρηναίος γράφει το εξίσου αληθές πως «όπου η Εκκλησία, εκεί και το άγιο Πνεύμα, και όπου το άγιο Πνεύμα εκεί και η Εκκλησία». Η Εκκλησία, επειδή ακριβώς είναι το Σώμα του Χριστού, είναι επίσης ναός και κατοικία του αγίου Πνεύματος. Το άγιο Πνεύμα είναι Πνεύμα ελευθερίας. Το άγιο Πνεύμα όχι μόνο μας ενώνει, αλλ᾿ εγγυάται και την άπειρη ποικιλία των προσώπων μέσα στην Εκκλησία: κατά την Πεντηκοστή οι γλώσσες πυρός «διαμοιράστηκαν» και εκάθησαν «εφ᾿ ένα έκαστον» των παρόντων. Το δώρο του Πνεύματος είναι δώρο στην Εκκλησία, ταυτόχρονα όμως είναι και προσωπικό δώρο, προσαρμοσμένο στον χαρακτήρα του καθενός και της καθεμιάς. «Διαιρέσεις δε χαρισμάτων εισί, το δε αυτό Πνεύμα» (Α´ Κορ. 12, 4). Ζωή στην Εκκλησία δεν σημαίνει ισοπέδωση της ποικιλίας των ανθρώπων, ούτε επιβολή ενός άκαμπτου και ομοιόμορφου προτύπου πάνω σ᾿ όλους, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Οι άγιοι, όχι μόνο δεν παρουσιάζουν κάποια ανιαρή μονοτονία, αλλ᾿ έχουν αναπτύξει την πιο έντονη και διακεκριμένη προσωπικότητα. Πληκτικό είναι το κακό κι όχι η αγιότητα.

Αυτή εν συντομία είναι η σχέση Εκκλησίας και Θεού. Αυτή η Εκκλησία – εικόνα της αγίας Τριάδας, σώμα Χριστού, πληρότητα του αγίου Πνεύματος- είναι ταυτόχρονα ορατή και αόρατη, θεία και ανθρώπινη. Είναι ορατή, επειδή αποτελείται από συγκεκριμένες κοινότητες, που λειτουργούν πάνω στη γη. Είναι αόρατη, επειδή περιλαμβάνει τους αγίους και τους αγγέλους. Είναι ανθρώπινη, επειδή αμαρτωλοί αποτελούν τα επίγεια μέλη της, είναι θεία, επειδή είναι το Σώμα του Χριστού. Δεν υπάρχει χωρισμός μεταξύ ορατού και αοράτου, μεταξύ στρατευμένης Εκκλησίας και θριαμβευούσας (σύμφωνα με τη δυτική ορολογία), επειδή και οι δυό συνιστούν μία μοναδική και συνεχή πραγματικότητα. «Η ορατή Εκκλησία, η επίγεια Εκκλησία, ζει σε πλήρη κοινωνία και ενότητα με ολόκληρο το σώμα της Εκκλησίας, της οποίας Κεφαλή είναι ο Χριστός». Βρίσκεται στο σημείο συνάντησης του Παρόντος αιώνος και του Μέλλοντος, και ζει ταυτόχρονα στους δυό Αιώνες.

πηγή:www.agiazoni.gr

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.pemptousia.gr

"Οι Θησαυροί της Οικογἐνειας"

Γονείς, ο Παππούς και η Γιαγιά είναι οι «Θησαυροί»
της Οικογένειας, δεν είναι οι Υπηρέτες σας!

For The Love Of Grandma and PopPop

Πολλοί γονείς μεταξύ των άλλων οικογενειακών θεμάτων, μου κάνουν πολλά παράπονα για τους παππούδες και τις γιαγιάδες των παιδιών τους. 

Όπως για παράδειγμα, ότι τα κακομαθαίνουν δίνοντας τους τροφές που οι ίδιοι απαγορεύουν στα παιδιά τους. 

Ότι τα ξυπνάνε νωρίτερα ή αργότερα, από ό,τι οι ίδιοι συνηθίζουν.

Δεν τα αφήνουν να φορέσουν ό,τι ρούχα θέλουν ή το αντίθετο, τα έχουν πολλές ώρες στη θάλασσα το καλοκαίρι και δεν τους βάζουν ανά τακτά διαστήματα αντιηλιακό, ότι τα βάζουν μεσημέρι για ύπνο, και η λίστα είναι τόσο μεγάλη που αδυνατώ να συνεχίσω, γενικώς λίγο πολύ τα ψιλοκάνουν σχεδόν όλα λάθος.

Εγώ τους λέω, αγαπητοί γονείς, και ιδιαίτερα αγαπητή μαμά (ο πατέρας συνήθως ακολουθεί αυτά που λέει η μαμά), έχετε καταλάβει τι ανεκτίμητο θησαυρό έχετε στην οικογένεια σας;

Έχετε καταλάβει πόσο σημαντικοί και ιδιαίτεροι είναι αυτοί οι άνθρωποι στη ζωή των παιδιών σας ή απλά νομίζετε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιο εύκαιροι (όταν τους χρειάζεστε) και οι πιο υποχρεωμένοι για να σας εξυπηρετούν, όταν θέλετε, όπως θέλετε και όπου θέλετε;

Είστε πολύ τυχεροί που υπάρχουν αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι και στη δική σας ζωή αλλά προπάντων στη ζωή των παιδιών σας! 

Τώρα αν εσείς έχετε παρακάμψει στο μυαλό σας την σπουδαιότητα και την βαρύτητα των ρόλων που παίζουν στις ζωές μας, επιτρέψτε μου με πολύ αγάπη και σεβασμό να σας υπενθυμίσω ορισμένα πολύ σημαντικά πράγματα για την ψυχική μας υγεία αλλά και ολόκληρης της οικογένειας.

Ο πυρήνας της οικογένειας είστε εσείς (οι γονείς) και τα παιδιά σας

Μέσα σε αυτό τον πυρήνα υπάρχουν και άλλα άτομα που απλά άλλαξε ο ρόλος τους, και από δικοί σας γονείς έγιναν και παππούδες και γιαγιάδες των παιδιών σας. 

Για αυτό καλό είναι να επανεξετάσετε σοβαρά τις θέσεις σας και τις σκέψεις σας, για αυτούς τους ανθρώπους και τον ρόλο τους μέσα στην Οικογένεια.

Δεν είναι υπηρέτες σας, είναι άνθρωποι με συναισθήματα, και προπάντων δεν είναι ξένοι ή απλά αναπληρωματικοί. 

Είναι πάνω από όλα ...

.......

η συνέχεια εδώ: Άλκιμοι: Τρίτη Ηλικία

ΠΗΓΗ: https://hamo

Σε την υπέρ νουν-ΠΕΤΡΟΥ-[ερμ.Παναγ.Νεοχωρίτης Αρχ.Πρωτ.Μ.Ε]

Η Πεντηκοστή

Η Πεντηκοστή

Πέρασαν δέκα ημέρες από την Ανάληψη του Χριστού, συνολικά δηλαδή πενήντα ημέρες από την Ανάσταση. Πάλι όλοι οι μαθητές ήταν μαζεμένοι στο υπερώο. Τα Ιεροσόλυμα ήταν γεμάτα κόσμο, όχι μόνο Εβραίους, αλλά και Πάρθους και Ελαμίτες και Μήδους και Πόντιους και Καππαδόκες και Ρωμαίους, Φρύγες, Κρήτες και Αιγύπτιους. Ξαφνικά ακούστηκε μια πολύ δυνατή βοή, σαν να φυσούσε ένας πολύ ισχυρός άνεμος. Αυτή η βοή κατευθύνθηκε και γέμισε το υπερώο. 

Κι οι δώδεκα μαθητές είδαν με τα μάτια τους φλόγες, πύρινες γλώσσες, που διαμοιράστηκαν και κάθισαν πάνω στα κεφάλια τους. Από εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκαν ότι πλημμύρισε η ύπαρξή τους από θεϊκή δύναμη, από το Άγιο Πνεύμα, κι άρχισαν να μιλούν με ευκολία ξένες γλώσσες. Τους φώτιζε το Πνεύμα το Άγιο κι έλεγαν λόγια ουράνια και θεϊκά. Το μαζεμένο πλήθος ακολούθησε τη βοή και μαζεύτηκε έξω από το υπερώο. Και βγήκαν οι μαθητές και μιλούσαν σ’ όλους αυτούς τους ξένους κι άκουγε ο καθένας τα θεόπνευστα λόγια στη γλώσσα του. Κι όλοι απορούσαν πώς αυτοί οι αγράμματοι Γαλιλαίοι μιλούσαν στις διάφορες γλώσσες. Και μερικοί τους περιγελούσαν κι έλεγαν ότι ήταν μεθυσμένοι.

Τότε στάθηκε ο Πέτρος μαζί με τους άλλους ένδεκα αποστόλους σε ψηλό μέρος, ώστε να ακούγεται καλά,  κι άρχισε με θάρρος να μιλά στους συγκεντρωμένους. Τους κάλεσε να ακούσουν προσεχτικά τα λόγια του. Πρώτα τους βεβαίωσε πως δεν ήταν μεθυσμένοι – πώς θα μπορούσε να είναι μεθυσμένοι αφού ακόμη ήταν πρωινή ώρα;  Κι ύστερα άρχισε να τους εξηγεί τις προφητείες που δικαιώθηκαν στο πρόσωπο του Χριστού, του Μεσσία, που όλος ο κόσμος περίμενε. Τους μίλησε με απόλυτη βεβαιότητα για την Ανάσταση του Κυρίου και τους κάλεσε να μετανοήσουν και να βαπτιστούν. Όσοι τον άκουγαν συναρπάστηκαν από το κήρυγμά του, δέχτηκαν τα λόγια του και ζήτησαν να βαπτισθούν. Τρεις χιλιάδες άνθρωποι πίστεψαν εκείνη την ημέρα στο Χριστό ακούγοντας το φωτισμένο κήρυγμα του Αποστόλου Πέτρου.

Αυτή η ημέρα της Πεντηκοστής είναι η ημέρα που γεννήθηκε η Εκκλησία του Χριστού μας.

ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr/2018/05/i-pentikosti/

Πάτμος

 Πάτμος 1929 (Patmos 1929)

Πάτμος - Patmos

 Patmos...Lessons from the island

Η Προεδρικἠ Φρουρά!

«Οι θεϊκοί γίγαντες με τις φουστανέλες»: Το αφιέρωμα του Associated Press στους πιο διάσημους στρατιώτες της Ελλάδας (εικόνες)

Μπορεί να είναι οι κοντές, πτυχωτές φουστανέλες, οι μαύρες μεταξωτές καλτσοδέτες και τα παπούτσια με τα πον-πον, αλλά υπάρχει κάτι που να αποπνέει αγάπη παρά φόβο στην πιο γνωστή στρατιωτική μονάδα της Ελλάδας, την προεδρική φρουρά, αναφέρει σε σημερινό του άρθρο το Associated Press.

 «Κάτι το οποίο εξηγεί γιατί είναι ένα από τα δημοφιλέστερα τουριστικά αξιοθέατα της Αθήνας, με τους τουρίστες να σπεύδουν για ένα κλικ δίπλα στους εύζωνες με φόντο τα αρχαία ερείπια της χρυσής εποχής της Ελλάδας.

Όλα τα μέλη της είναι στρατιώτες που έχουν επιλεγεί για το ύψος και τη στάση του σώματός τους και πρέπει να επιδείξουν την θεϊκότητά τους.

Καθήκον τους είναι να στέκονται φρουροί στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και έξω από την κατοικία του αρχηγού του κράτους της Ελλάδος, παραμένοντας ακίνητοι ακόμα και για ώρες, όταν δεν εκτελούν την περιβόητη αλλαγή φρουράς και την παρουσίαση των όπλων τους.

Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας, οι φρουροί αναγκάστηκαν επανειλημμένα να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους καθώς οι διαδηλώσει κατά της λιτότητας έγιναν βίαιες δίπλα στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, που βρίσκεται μπροστά στο κοινοβούλιο.

Η Προεδρική φρουρά δημιουργήθηκε πριν από 150 χρόνια ως πολεμική δύναμη που διακρίθηκε σε μια σειρά πολέμων, ωστόσο τώρα η μονάδα είναι καθαρά τελετουργική, κωδικοποιώντας στη στολή και την ρουτίνα της μια λαϊκή αντίληψη της ελληνικότητας που εξελίχθηκε από τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους πριν από περίπου 2 αιώνες.

Το ελληνικό όνομά τους – Εύζωνες ή οι καλά ζωσμένοι – είναι μια λέξη ηλικίας 3.000 ετών που επανενεργοποιήθηκε τον 19ο αιώνα, καθώς η νεοσύστατη χώρα προσπαθούσε να ισχυροποιήσει τους γεμάτους αίμα δεσμούς της με τις δόξες της αρχαιότητας.

Η πολύπλοκη στολή τους αντλεί την έμπνευσή της από την ενδυμασία που φορούσαν στις ορεινές περιοχές, ενώ η Ελλάδα εξακολουθούσε να βρίσκεται υπό την οθωμανική τουρκική αυτοκρατορία.
Οι φουστανέλες είναι πλέον πολύ πιο κοντές από εκείνες που φορούσαν οι επαναστάτες που πολεμούσαν τους Τούρκους στον Ελληνικό πόλεμο της ανεξαρτησίας. Σε μια άλλη καινοτομία, είναι κατασκευασμένες με ακριβώς 400 πτυχώσεις, που συμβολίζουν τους περίπου 4 αιώνες της τουρκικής κυριαρχίας που έφερε τέλος η επανάσταση, ενώ το περίτεχνα κεντημένο γιλέκο φέρει μυστικά ορθόδοξα χριστιανικά σύμβολα.

Τα ρούχα χρειάζονται μήνες για να φτιαχτούν, με το μεγαλύτερο μέρος της προσπάθειας να καταβάλλεται στη χειροτεχνία – μια πεθαμένη τέχνη σε μια χώρα αυτό το είδος της φορεσιάς βγήκε εκτός μόδας πριν από έναν αιώνα περίπου, και αντικαταστάθηκε από τα «φράγκικα» ρούχα της Δύσης.

ΠΗΓΗ: https://www.pentapostagma.gr

Ευζωΐα!!!

Τα μυστικά της ευζωίας των Αρχαίων Ελλήνων – Αυτές είναι οι τροφές που κατανάλωναν καθημερινά

Στη σημερινή κοινωνία, ποικιλία των τροφών είναι τεράστια και μπορούμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε πολλά τυρια, κρέατα ακόμη και γάλατα. Αλλά οι Αρχαίοι Έλληνες διατηρούσαν τη σωματική τους υγεία αλλά και το στομάχι τους γεμάτο τρώγοντας λιτά

 Πρώτα απ’ όλα σε αντίθεση με όσα υποστηρίζουν οι σύγχρονοι διατροφολόγοι σχετικά με τα οφέλη ενός πλουσιοπάροχου πρωινού, οι αρχαίοι Έλληνες, ξεκινούσαν τη μέρα τους με ένα πολύ λιτό γεύμα, το οποίο περιελάμβανε λίγο κριθαρένιο ψωμί, βουτηγμένο σε ανέρωτο κρασί, μαζί με ελιές και σύκα. Ένα επίσης σύνηθες πρωινό ήταν ο «κυκεώνας», ένα ρόφημα από βρασμένο κριθάρι, αρωματισμένο με μέντα ή θυμάρι, που πίστευαν ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες.

Το μεσημέρι συνήθιζαν να τρώνε ψάρια, όπως τσιπούρες, μπαρμπούνια, σαρδέλες και χέλια, όσπρια και κυρίως φακές, φασόλια, ρεβίθια, μπιζέλια και κουκιά, ψωμί, τυρί, ελιές, αυγά, ξηρούς καρπούς και φρούτα. Μια ακόμα αντίθεση με τη σημερινή εποχή παρατηρείται και σε ό,τι αφορά το δείπνο, καθώς αν και σήμερα οι γιατροί συμβουλεύουν να είναι ιδιαίτερα ελαφρύ, οι πρόγονοί μας το θεωρούσαν το πιο σημαντικό και μεγάλο γεύμα της ημέρας. Συνοδευόταν και από επιδόρπια, τα λεγόμενα “τραγήματα”, που μπορεί να ήταν φρούτα φρέσκα ή ξηρά, κυρίως σύκα, καρύδια και σταφύλια ή γλυκά με μέλι.

Οι αρχαίοι έδειχναν ιδιαίτερη προτίμηση στο χοιρινό και το μοσχάρι, ενώ σπανιότερα έτρωγαν κατσίκι και αρνί. Επίσης αγαπούσαν πολύ και το κυνήγι, κυρίως τις τσίχλες, τα ορτύκια και τα ελάφια. Αγαπούσαν όμως και τα σαλιγκάρια, τα οποία οι Κρητικοί έτρωγαν από την εποχή του Μίνωα. Μπορεί τα φρούτα και τα λαχανικά να είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στο καθημερινό τους τραπέζι, ωστόσο δεν υπήρχε τόσο μεγάλη ποικιλία όση σήμερα. Μπορεί να μην υπήρχαν φρούτα όπως τα πορτοκάλια, τα μανταρίνια, τα ροδάκινα και οι μπανάνες, αλλά μεγάλη ζήτηση είχαν τα αχλάδια, τα ρόδια, τα μήλα, τα σύκα, μούρα, τα κεράσια και τα δαμάσκηνα. Όσον αφορά τα λαχανικά, οι Αθηναίοι τα καλλιεργούσαν στους κήπους τους και είχαν ιδιαίτερη αγάπη στους βολβούς, τα μαρούλια, τα αγγούρια, τον αρακά, τις αγκινάρες, τα βλίτα, το σέλινο, τον άνηθο και το δυόσμο. Άλλα πάλι, όπως τα μανιτάρια, το μάραθο, τα σπαράγγια, ακόμα και τις τρυφερές τσουκνίδες, τα αναζητούσαν στις ακροποταμιές και τα χωράφια. Μεγάλη αγάπη είχαν και στο ψωμί, αφού συνήθιζαν μάλιστα να φτιάχνουν αρκετά είδη, από λαγάνες, σιμιγδαλένιους άρτους και ψωμί από χοντράλευρο, μέχρι ψωμί από κεχρί.

Τα ράφια της κουζίνας ενός αρχαίου ελληνικού σπιτιού έπρεπε να είναι πάντα εφοδιασμένα με διάφορα μπαχαρικά και καρυκεύματα, όπως ρίγανη, βασιλικό, δυόσμο, θυμάρι, κάρδαμο, κόλιανδρο, κάππαρη και σουσάμι, τα οποία συνήθιζαν να προσθέτουν για να κάνουν πιο γευστικά τα πιάτα τους. Τα περισσότερα φαγητά ήταν ιδιαίτερα ελαφριά, καθώς γίνονταν ψητά στο φούρνο και στη σούβλα, ενώ το ίδιο ίσχυε και για τα γλυκά, καθώς, αφού δεν υπήρχε η ζάχαρη και το κακάο, παρασκευάζονταν από αλεύρι , φρούτα ξερά ή φρέσκα και μέλι. Κάθε γεύμα φυσικά το συνόδευαν με κρασί, ενώ από το τραπέζι δεν έλειπε ποτέ το ελαιόλαδο, το οποίο θεωρούσαν δώρο της θεάς Αθηνάς στην πόλη τους.

Σε κάθε περίπτωση οι αρχαίοι ήταν λιτοδίαιτοι. Γι’ αυτό άλλωστε και είχαν αυτοχριστεί ‘μικροτράπεζοι’ και ‘φυλλοτρώγες’. Κατανάλωναν μεγάλη ποικιλία τροφών, αλλά σε πολύ μικρές ποσότητες, καθώς θεωρούσαν ότι στόχος του φαγητού ήταν να τέρψει τον ουρανίσκο και όχι να χορτάσει το στομάχι. Οι πιο σκληροπυρηνικοί των Ελλήνων ήταν οι Σπαρτιάτες που ακόμη και στη διατροφή τους ακολουθούσαν τη λακωνική λιτότητα με το καθημερινό τους διαιτολόγιο να περιλαμβάνει μια κούπα από «μέλανα ζωμό» και ένα κομμάτι ψωμί, ενώ σε ιδιαίτερες περιστάσεις και γιορτές βραστό χοιρινό, λίγο κρασί και πίτα.

ΠΗΓΗ: medicalland.gr

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: https://ww

Εθνοφυλακή!

Δέσποινα Κουτσουναμέντου: 

Η πρώτη γυναίκα Εθνοφύλακας

Είναι η πρώτη γυναίκα Εθνοφύλακας. Τη λένε Δέσποινα Κουτσουναμέντουκαι τράβηξε πάνω της τα βλέμματα στην πρόσφατη Άσκηση της Διοίκησης Άμυνας Νήσου (ΔΑΝ) Ικαρίας και του Τάγματος Εθνοφυλακής (ΤΕΘ) Αγίου Κηρύκου.

Ελεύθερη σκοπεύτρια με άριστες επιδόσεις και εξαιρετικά υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης στις Πολεμικές Τέχνες.Η άσκηση μάλιστα είχε γίνει παρουσία του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Πάνου Καμμένου και του Αρχηγού ΓΕΣ ανιστράτηγου Αλκιβιάδη Στεφανή,στην οποία η 34χρονη Ικαριώτισσα ε

Στο τέλος της άσκησης ο Πάνος Καμμένος έκανε ιδιαίτερη αναφορά στη γυναικεία παρουσία αναφέροντας: «Χάρηκα ιδιαίτερα που είδα καταδρομικές επιχειρήσεις από τους εθνοφύλακες. Θα δοθεί η δυνατότητα να περνούν και σχολεία και σήμερα παρουσιάζουμε και την πρώτη γυναίκα εθνοφύλακα, ελπίζοντας μέσα στους επόμενους μήνες να έχουμε πλέον πιστοποιήσει την παρουσία γυναικών εθνοφυλάκων».

Διαβάστε τη συνέντευξη που είχε δώσει στο Samostoday.gr

Έχουμε δει τις γυναίκες να είναι ενεργά και μόνιμα στελέχη των Ενόπλων δυνάμεων, άξιες και άριστες ηγήτορες. Το να βλέπεις όμως μια γυναίκα της καθημερινότητας, να είναι ενεργό μέλος της Εθνοφυλακής, θεωρείται προς το παρόν κάτι ασυνήθιστο. Διαβάστε τι είχε δηλώσει προ ημερών στο SamosToday Δέσποινα Κουτσουναμέντου κα Δέσποινα Κουτσουναμέντου να μας μιλά για τις εμπειρίες της ως Εθνοφύλακας:

Samostoday: Που γεννήθηκες και με τι ασχολείσαι στην καθημερινή σου ζωή;

Δέσποινα Κουτσουναμέντου: Γεννήθηκα την Ικαρία, είμαι αθλήτρια Taekwondo, προπονήτρια Ταϊλανδέζικης πυγμαχίας και του Κορεάτικου συστήματος μάχης Combat Hapkido.

Samostoday: Πως αποφάσισες ν’ ενταχθείς στην Εθνοφυλακή και πως είδαν οι άνδρες συνάδελφοί σου αυτήν την κίνηση;

Δέσποινα Κουτσουναμέντου: Ο προπονητής μου Μιχαήλ Χριστοδούλου άρχισε σιγά σιγά να με παίρνει μαζί στις διάφορες βολές που γίνονταν στην τοπική μονάδα Εθνοφυλακής από το 2007, είχαμε τότε την τύχη να έχουμε διοικητή μαυροσκούφη που ήταν υπέρμαχος τις ιδέας να εκπαιδεύονται οι γυναίκες στην παραμεθόριο. Το βλέπουν με καλό μάτι, καθώς όσο να ‘ναι είναι ασυνήθιστο μία γυναίκα να επιλέξει στο πλαίσιο του εθελοντισμού να παρέχει τις υπηρεσίες της προς την πατρίδα. Αποκόμισα πολλά θετικά σχόλια κατά την τελευταία παρέλαση, που για πρώτη φορά είδαν γυναίκα εθνοφύλακα. Είχαν ακούσει για εμένα, αλλά είναι διαφορετικό να το βλέπεις.

Samostoday: Είναι δύσκολο για μια γυναίκα να κάνει ότι κάνουν και οι άνδρες σε μια στρατιωτική εκπαίδευση; Μιλάω για τις γυναίκες της καθημερινής ζωής και όχι τις επαγγελματίες.

Δέσποινα Κουτσουναμέντου: Πρέπει να συμβάλλουμε και εμείς και όχι να κρυβόμαστε πίσω από τη γυναικεία φύση μας και να βολευόμαστε σε γραφεία, βέβαια δεν έχουμε την ιδία μυϊκή δύναμη να κουβαλάμε βλήματα και βαριά φορτία αλλά μπορούμε εξίσου να σηκώσουμε τον βασικό φόρτο μάχης. Ως τυφεκιοφόροι, να τρέξουμε στο βουνό, να είμαστε μέλη ενός πληρώματος σε ένας σκάφος ή σε μια μηχανοκίνητη μονάδα. Άλλωστε ειδικά στην παραμεθόριο δεν περισσεύουν χέρια, όποτε χρειαστεί θα προασπίσουμε το εθνικά μας κυριαρχικά δικαιώματα ενάντια σε οιονδήποτε τολμήσει να τα αμφισβητήσει και να τα καταπατήσει.

Samostoday: Τι θυμάσαι πιο έντονα από τη μέχρι τώρα εκπαίδευσή σου;

Δέσποινα Κουτσουναμέντου: Δεν θα ξεχάσω εύκολα την εξαήμερη εκπαίδευση «αντάρτη» στο βουνό κατά το μήνα Ιανουάριο, είχε κρύο και έβρεχε διαρκώς. Πέρα από τις βασική εκπαίδευση σε αντικείμενα τακτικών μάχης περιπόλου, έπρεπε να διανύσουμε μια πορεία 30 χιλιομέτρων σε υψόμετρο περίπου 700 μέτρων με σάκο εκστρατείας που ζύγισε 35 κιλά. Εκείνες τις ημέρες περά από τις απαιτητικές ασκήσεις και την πορείες, έπρεπε να αντιμετωπίσω και τα γυναικολογικά θέματα, όπως καταλαβαίνετε ήταν κάτι πολύ δύσκολο λόγο του χαμηλού αιματοκρίτη που είχα.

Samostoday: Ζεις σε μια ακριτική περιοχή στην Ικαρία. Πως σχολιάζεις όλα αυτά που γίνονται με την Τουρκία;

Δέσποινα Κουτσουναμέντου: Δύσκολα και συνάμα ανησυχητικά τα πράγματα, τα γεγονότα με τους Τούρκους όλο και αυξάνονται και έχουν την τάση να σοβαρεύουν. Που όσο και να θέλεις να πιστέψεις ότι τίποτα δεν θα γίνει, βλέποντας της εντάσεις αυτές και την προκλητικότητα τους προς σε με εμάς επαναφέρεσαι στην πραγματικότητα.

Samostoday: Τι θα ήθελες να πεις στα νέα κορίτσια ή σε άλλες γυναίκες;

Δέσποινα Κουτσουναμέντου: Πρέπει οι γυναίκες της Ελλάδας, ειδικά αυτές που είναι στην ακριτική Ελλάδα, στα σύνορα να έχουν την θέληση να φυλάξουν τις «Θερμοπύλες του Αιγαίου» μαζί με τους άντρες τους, τα αδέλφια και τους πατεράδες τους. Ο εχθρός όπως γνωρίζουμε από την πλούσια ιστορία του Ελληνικού έθνους μας, δεν κάνει κανένα διαχωρισμό ανάμεσα σε άντρες, γυναίκες και παιδιά. Το βλέπουμε και στις περιοχές των Κούρδων όπου καθημερινά τους σφάζουν, «δεν έχουν ούτε ιερό ούτε μπέσα». Δεν πρέπει να μείνουμε αμέτοχοι στην ασφάλεια των συνόρων μας, του σπιτιού μας, του νησιού μας.

Samostoday: Θα ήθελες να ήσουν μόνιμο στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων;

Δέσποινα Κουτσουναμέντου: Ναι κάποτε ήθελα, αλλά η ζωή τα έφερε έτσι και δεν τα κατάφερα. Αλλά βρέθηκε τρόπος τελικά και εκπλήρωσα έναν από τους στόχους μου, απλώς με άλλο τρόπο και σε άλλη θέση.

Συνέντευξη στον Αλέξη Κομνηνό

 Πηγή: briefingnews.gr

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.diakonima.gr