Τρίτη 22 Ιουλίου 2025

Μαρία η Μαγδαληνή: Η αφοσιωμένη μαθήτρια που είδε πρώτη τον Αναστημένο Χριστό

Μαρία η Μαγδαληνή: Η αφοσιωμένη μαθήτρια που είδε πρώτη τον Αναστημένο Χριστό: Ανήκε στον κύκλο μιας ομάδας γυναικών, οι οποίες ακολουθούσαν τον Χριστό και τους Αποστόλους και τους βοηθούσαν στο έργο τους

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2025

Δύο νέα Θαλάσσια Πάρκα σε Ιόνιο και Νότιο Αιγαίο

Δύο νέα Θαλάσσια Πάρκα σε Ιόνιο και Νότιο Αιγαίο: Μετατρέπουν την Ελλάδα στη μεγαλύτερη προστατευόμενη θαλάσσια ζώνη της Μεσογείου - Τι είναι και πώς θωρακίζουν το οικοσύστημα

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2025

Νάξιοι Μελιστές: Τυπική Διάταξη Ακολουθιών από 20ή έως 31η Ιουλίου ...

Νάξιοι Μελιστές: Τυπική Διάταξη Ακολουθιών από 20ή έως 31η Ιουλίου ...: Download σε μορφή pdf ΕΔΩ

Νάξιοι Μελιστές: (Ψαλτικό Κυριακοδρόμιο) Κυριακή Στ΄ Ματθαίου (Προφ...

Νάξιοι Μελιστές: (Ψαλτικό Κυριακοδρόμιο) Κυριακή Στ΄ Ματθαίου (Προφ...: Οι Ακολουθίες του Εσπερινού, τού Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας της Κυριακής Στ΄ Ματθαίου ( Προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου)! Επιλογή, Επιμέλ...

Κυριακή 13 Ιουλίου 2025

Η Γλώσσα μου!!!

100 ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΣΩΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

(όχι ότι εμείς τα τηρούμε όλα αλλά τα λέμε για σας)
ΚΑΘΟΤΙ ΠΛΟΥΣΙΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ...

Σύνταξη: Δ. Κρασανάκης, καθηγητής 1ου Ενιαίου Πειραματικού Λυκείου Αθηνών

1. Δεν είναι ζήτημα απλώς προσωπικό, αλλά μας αφορά όλους (και όχι: απλά). Απλώς = μόνο. Συμπεριφέρεται απλά (=με απλό, ανεπιτήδευτο τρόπο).

2. Η υπόθεση δεν τον αφορά άμεσα (αλλά έμμεσα) (τροπικό επίρρημα). Να παρουσιαστεί αμέσως (και όχι: άμεσα) (χρονικό επίρρημα).

3. Πιθανώς ή πιθανόν, προηγουμένους, συγχρόνως, κυρίως, ολογράφως, ενδεχομένως, αυτοδικαίως, επομένως (και όχι σε-α).

4. 15 Σεπτεμβρίου ή 15 του Σεπτέμβρη (και όχι: 15 Σεπτέμβρη).

5. Το ουσ. λάθος δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως επιθετικός προσδιορισμός: λανθασμένη άποψη (και όχι: λάθος άποψη).

6. Κακώς χρησιμοποιούνται αδόκιμες λέξεις όπως: νεολαίος, πισωγύρισμα, αντιπαλότητα κλπ.

7. Αποφεύγουμε κατάχρηση δημιουργίας ουσ. σε -ποίηση: ελαχιστοποίηση, ανωτατοποίηση κλπ.

8. Πρόσκληση σε συγκέντρωση (και όχι: κάλεσμα σε μάζωξη).

9. Τα προπαροξύτονα ουδ. ουσ. σε -ο κατεβάζουν τον τόνο στην παραλήγουσα στη γεν. εν. και πλ. (πανεπιστημίου, -ίων, πολέμου, θριάμβου) εκτός από τις λαϊκές λέξεις (σίδερου, αλλά: σιδήρου).

10. Καθιερωμένες λέξεις και φράσεις στην καθαρεύουσα δε μεταγλωττίζονται: Μικρά Ασία, Ερυθρά θάλασσα, Μέλας Δρυμός, η Αριστερά, Λευκός Οίκος, βαρύ ύδωρ, εκδοτικός οίκος, χειμερία νάρκη, Μικρά Άρκτος, η μάστιγα (του αιώνα), η πτέρυγα (της Βουλής), κλάδος (της επιστήμης), σινική μελάνη, δαμόκλειος σπάθη κλπ.

11. Διατηρούμε αναλλοίωτες τις τουλάχιστον 2000 αρχαϊστικές φράσεις και λέξεις που χρησιμοποιούμε στο γραπτό (χωρίς να θέτουμε εισαγωγικά) και προφορικό λόγο, όπως: εν πάση περιπτώσει, συν τοις άλλοις, και ούτω καθ' εξής, εκ του σύνεγγυς, εν κρύπτω και παραβύστω, χάρμα ιδέσθαι, εν τω μεταξύ, παραδείγματος χάριν, εξ άλλου, εκ των ων ουκ άνευ, αυτός καθ΄ εαυτόν, εκ προοιμίου, τοις μετρητοίς, αφ΄ ενός μεν - αφ΄ ετέρου δε, υπ΄ όψιν, φερ΄ ειπείν, εν γένει, αυθωρεί και παραχρήμα, ειρήσθω εν πάροδο), τύποις, είθισται, τιμής ένεκεν, εφ΄ όρου ζο)ής, εν κατακλείδι, εν μέρει, επί πληρωμή, λίαν καλώς, εν ριπή οφθαλμού, κοινή συναινέσει, αβρόχοις ποσίν, εν γνώσει, εξ αιτίας κλπ. Ορισμένες φράσεις γράφονται στη δημοτική σε μία λέξη: εξαιτίας, εξάλλου, αφενός, υπόψιν κλπ.

12. Η συνάδελφος (και όχι: συναδέλφισσα).

13. Δέσμη μέτρων (και όχι: πακέτο), εκδοχή πολιτικών εξελίξεων (και όχι: σενάριο).

14. Αποφεύγουμε ξένες λέξεις και εκφράσεις, όταν υπάρχουν αντίστοιχες ελληνικές: ρισκάρω (διακινδύνευα)), μοντάρω (συναρμολογώ), καριέρα (σταδιοδρομία), σαμποτάζ (δολιοφθορά), ίματζ (εικόνα, εντύπωση), πρεστίζ (κύρος), γκλάμουρ (σαγήνη, αίγλη), σνόμπαρα (περιφρονώ, υποτιμώ), μίτινγκ (συνάντηση), κουλ (ψύχραιμος), πρες ρουμ (αίθουσα τύπου), πρες κόνφερανς (συνέντευξη τύπου), σπόνσορας (χρηματοδότης, χορηγός), τιμ (ομάδα), πρότζεκτ (έργο, μελέτη), ντιζάιν (σχέδιο), τάιμινγκ (συγχρονισμός) κλπ.

15. Της γραμματέως, της γιατρού, της γυμνασιάρχου.

16. Αποφεύγουμε ερμηνεύματα αγγλικών λέξεων ελληνικής προελεύσεως που οι αντίστοιχες τους ελληνικές έχουν άλλη σημασία (π.χ. φανταστικός: ο της φαντασίας, τρομερός: ο προξενών τρόμο, και όχι καταπληκτικός, υπέροχος, που σημαίνουν οι αγγλικές fantastic, terrific). Επίσης, δε μεταφράζονται αγγλισμοί: δώσε μου το πιάτο (και όχι: πέρασε μου το πιάτο), απευθείας μετάδοση (και όχι: ζωντανή μετάδοση), κάνω λάθος (και όχι: είμαι λάθος), θα σου ξανατηλεφωνήσω (και όχι: θα σε πάρω) πίσω).

17. Πριν από την έναρξη (και όχι: πριν την έναρξη).

18. Τριάμισι κιλά, τρεισήμισι μέρες.

19. Πτώσεις επιθ. σε -ής/ης: ο/η διεθνής, του/της διεθνούς, τον/τη διεθνή, το διεθνές, τα διεθνή, ο/η συνήθης, του/της συνήθους, τον/την συνήθη, το σύνηθες, τα συνήθη, των συνήθων. Προσοχή (μόνο για αρσ.): Του ευγενούς αγώνα, αλλά: του ευγενή (=αριστοκράτη) (επίθ. το α΄, ουσ. το (Γ). Επιστήμη συγγενούς (επίθ.) κλάδου. Είναι φίλος ενός στενού μου συγγενή (ουσ.).

20. Ο τόνος των προπαροξύτονων επιθ. σε -ος κατεβαίνει στην παραλήγουσα της γεν. εν. και γεν. και αιτ. πλ., όταν αυτά χρησιμοποιούνται ως ουσιαστικά: συμπεριφορά βάρβαρων ανθρώπων, αλλά: οι επιδρομές των βαρβάρων.

21. Ευχαριστούμε όλους όσοι μας συμπαραστάθηκαν (και όχι: όσους, διότι είναι υποκ. στο ρ. που ακολουθεί), ή: ευχαριστούμε όσους ...

22. Οι αναδιπλασιασμοί των παθ. μτχ. άλλοτε διατηρούνται και άλλοτε όχι: συγκαλυμμένος, αποκομμένος, διαλυμένος, παραταγμένος, συμφωνημένος, μυημένος κλπ. (και όχι πια: συγκεκαλυμμένος, αποκεκομμένος, διαλελυμένος, παρατεταγμένος, συμπεφωνημένος, μεμυημένος), αλλά μόνο: παρατεταμένος, πεπειραμένος, διακεκριμένος, επιτετραμμένος(=αναπληρωτής πρεσβευτή), καταβεβλημένος, βεβιασμένος, αποδεδειγμένος, δεδηλωμένος, τα πεπραγμένα, η πεπατημένη, αναμεμιγμένος, μεμονωμένος κλπ. Προσοχή: θεωρώ δεδομένη την εκλογή του. Ενήργησα βάσει των δεδομένων που είχα στη διάθεση μου. Αλλά: Είμαι δοσμένος στον αγώνα. Μίλησε με τετριμμένες φράσεις. Αλλά: Φοράει τριμμένα ρούχα κλπ.

23. Ασχολούμαστε, ασχολούμασταν (και όχι: ασχολιόμαστε κλπ. διότι το ρ. είναι ασχολούμαι και όχι ασχολιέμαι).

24. θορυβώδης, ογκώδης, θυελλώδης, ενστικτώδης κλπ. (και όχι: σε -ωδικός).

25. Το σαν χρησιμοποιείται για παρομοίωση και ως σύνδεσμος χρονικός ή αιτιολογικός: Ψηλός σαν κυπαρίσσι. Σαν έρθεις με το καλό. Εσύ σαν συγγενής έπρεπε να επέμβεις. Το ως συνοδεύει κατηγορούμενα: Υπηρετεί ως καθηγητής. Το κατηγορούμενο μπαίνει στην ίδια πτώση με τη λέξη στην οποία αναφέρεται: Η εκλογή του ως καθηγητή (και όχι: ως καθηγητής).

26. Το πάνω και το κάτω στη δημοτική είναι μόνο τοπικά επιρρ. και κακώς μεταγλωττίζονται τα επί και υπό της καθαρεύουσας σε περιπτώσεις όπως οι εξής: Μίλησε πάνω στο θέμα που μας απασχολεί (σωστό: για το θέμα ή επί του θέματος), θα προσπαθήσουμε κάτω) απ΄ αυτές τις συνθήκες (σωστό: με αυτές ή υπ΄ αυτές).

27. Το ρ. προοιωνίζομαι είναι αποθετικό, δηλ. δε διαθέτει ενεργητική φωνή.

28. Ανενημέρωτος (και όχι: ανημέρωτος), κοινολογώ (και όχι: κοινωνιολόγο)), δε θα προετίθεσθε (και όχι: προετίθεσθο), τίθενται (και όχι: τίθονται.), κοινότοπος, κοινοτοπία (και όχι: κοινότυπος, κοινοτυπία), μεγεθύνω, μεγέθυνση (και όχι: μεγενθύνω, μεγένθυση), εμβάθυνση (και όχι: εμβάνθυνση), απαθανατίζω (και όχι: αποθανατίζω), αντεπεξέρχομαι (και όχι: ανταπεξέρχομαι), μελαψός (και όχι: μελαμψός), Οκτώβριος (και όχι: Οκτώμβριος), χειρουργός (και όχι: χειρούργος), παρεισφρέω (και όχι: παρεισφρύω), παρεμπιπτόντως (και όχι: παρεπιπτόντως), έχω απαυδήσει (και όχι: έχω απηυδήσει), λιποβαρής (και όχι: ελλιποβαρής), υποθάλπω, περιθάλπω (και όχι: υποθάλπτω, περιθάλπτω), ακατονόμαστος (και όχι: ακατανόμαστος), αθυρόστομος (και όχι: ανθηρόστομος).

29. Τα ρήματα των προτάσεων που ακολουθούν συντάσσονται με αιτ. και όχι με γεν. Δεν επιδέχεται αναβολή. Δε χρειάζεται περαιτέρω συστάσεις. Διέφυγε την προσοχή μου. Στερούμαι τα απαραίτητα. Απεκδύομαι τις ευθύνες μου.

30. Τα άρθρα τον, την και τα μόρια δεν, μην διατηρούν το ν όταν ακολουθεί λέξη που αρχίζει από φωνήεν, από στιγμιαίο σύμφωνο (κ, π, τ, μπ, ντ, γκ, τσ, τζ) και από τα διπλά ξ, ψ. Το ίδιο συμβαίνει και με την προσ. αντων. την, ενώ η αντων. τον διατηρεί το ν πάντοτε: τον άνθρωπο, την πόλη, το δρόμο, δε φοβάμαι, μην περάσεις, τη βλέπω, τον βλέπω.

31. Οι τύποι της ερωτηματικής αντων. ποιος είναι μονοσύλλαβοι και δεν τονίζονται: ποιες, ποιοι, ποιους κλπ.

32. Οι μτχ. σε -ντας γράφονται με ω όταν αυτό τονίζεται και με ο όταν δεν τονίζεται: κάνοντας, τραβώντας.

33. Γι’ αυτό (και όχι: γιαυτό).

34. Η έγκλιση τόνου στο μονοτονικό διατηρείται: ο άνθρωπός τους.

35. Που (αναφ. αντων.), πού (ερωτημ. επίρρ.), πως (ειδ. σύνδ.), πώς (ερωτημ. επίρρ.): ρώτησα αυτόν που ήταν υπεύθυνος πού μπορούσα να σε βρω. Πώς μπορούσα να πω πως δε σε ξέρω;

36. Μία, μια (=μιά), δύο, δυο (=δυό).

37. Κλητική: κυρία Πρόεδρε (και όχι: κυρία Πρόεδρος).

38. Η αναπληρώτρια διευθύντρια / υπουργός (και όχι: η αναπληρωτής διευθυντής / υπουργός).

39. Δίνω, αλλά: παραδίδω, αναδίδω, αποδίδω κλπ. / δείχνω, αλλά: αναδεικνύω, επιδεικνύω, αποδείκνυα) κλπ. / ρίχνω, αλλά: απορρίπτω, καταρρίπτω, επιρρίπτω κλπ. / λύνω, αλλά: επιλύω, διαλύω κλπ. / στέλνω, αλλά: αποστέλλω, διαστέλλω κλπ. / κλείνω, αλλά: αποκλείω, περικλείω κλπ. / κόβω, αλλά: αποκόπτω, διακόπτω κλπ.

40. Γίνονται όλοι δεκτοί ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου (και όχι: ανεξαρτήτου ηλικίας ...).

41. Απολαύει της εμπιστοσύνης (και όχι: απολαμβάνει).

42. Των (πρώην) τριτόκλιτων θηλυκών ουσιαστικών να προτιμάται η γενική σε -έως αντί σε -ης μετά από λόγιες προθέσεις ή λόγιες ή μη λόγιες τυποποιημένες φράσεις: προ της αποφάσεως, υπέρ της λύσεως, περί της σχέσεως, σχέδιο πόλεως, πρώτης τάξεως, οδηγίες χρήσεως, ημερομηνία λήξεως, ομάδα κρούσεως, κρίση συνειδήσεως, χαίρω εκτιμήσεως, πάσης φύσεως, πορεία πλεύσεως, έτος ιδρύσεως κλπ.

43. Δε χρειάζονται εισαγωγικά όταν χρησιμοποιούμε μεταφορική σημασία λέξεων: η ρίζα του προβλήματος, τραβάω την προσοχή (και όχι: η «ρίζα» ..., «τραβάω» ...) κλπ. Χρησιμοποιούμε εισαγωγικά, εκτός από τις γνωστές περιπτώσεις των αυτολεξεί επαναλαμβανόμενων, των γνωμικών και των τίτλων έργων, ονομάτων πλοίων, ιδρυμάτων κλπ., όταν μια λέξη ή φράση τη λέμε ειρωνικά, εννοώντας την ακριβώς αντίθετη σημασία, η οποία στο γραπτό λόγο δεν μπορεί αλλιώς να αποδοθεί, ενώ, αντίθετα, στον προφορικό η φωνή παίρνει την ανάλογη χροιά: μου επιφύλαξε «θερμή» υποδοχή (δηλ. ψυχρή).

44. Υπέρ το δέον (και όχι: υπέρ του δέοντος).

45. Τα ρ. διαρρέω και λειτουργώ είναι αμετάβατα: διέρρευσε από πολιτικούς κύκλους η πληροφορία ότι... ή: πολιτικοί κύκλοι φρόντισαν να διαρρεύσει η πληροφορία ότι ... (και όχι: πολιτικοί κύκλοι διέρρευσαν την πληροφορία ότι ...). θα θέσω το μηχάνημα σε λειτουργία (και όχι: θα το λειτουργήσω).

46. Εξελέγην, εξεπλάγην, προήχθης, συνέβη, επλήγη, συνελήφθησαν, διεξήχθησαν κλπ., κατά τους παθ. αορ. β΄ της αρχαίας (και όχι: εκλέχτηκα, εκπλάγηκα, προάχθηκες, συνέβηκε, πλήχτηκε, συλλήφθηκαν, διεξάχθηκαν κλπ).

47. Αυτός καθ΄ εαυτόν, αυτού καθ΄ εαυτόν, αυτόν καθ΄ εαυτόν, αυτοί καθ΄ εαυτούς, αυτών καθ΄ εαυτούς κλπ. (και όχι: αυτού καθ΄ εαυτού, αυτής καθ΄ εαυτής, αυτοί καθ΄ εαυτοί κλπ.).

48. Όσο αφορά το θέμα αυτό (και όχι: όσο αφορά στο θέμα αυτό, διότι αποτελεί μεταγλώττιση της λόγιας σύνταξης: όσον αφορά εις το θέμα αυτό).

49. Όταν, δύο συνήθως, συνεχόμενα επίθετα αποτελούν επιθετικούς προσδιορισμούς ουσιαστικού που ακολουθεί, αλλά το τελευταίο αποδίδει μια ουσιώδη έννοια σ' αυτό, δε χωρίζονται μεταξύ τους με κόμμα: ελαφρό δίτροχο μόνιππο, είδος ιταλικού αφρώδους κρασιού, ολόσωμο γυναικείο μαγιό.

50. Τα επίθετα σε -ειος / -ιος που προέρχονται από κύρια ονόματα πραγματικών προσώπων γράφονται με ει (αριστοτέλειος), ενώ αυτά που προέρχονται από τοπωνύμια με ι (μετσόβιο). Όσα προέρχονται από κύρια ονόματα μυθικών προσώπων, μπορούν να γράφονται και με τους δύο τρόπους (απολλώνιος, απολλώνειος).

51. Σε πολλά ρήματα η χρονική αύξηση διατηρείται: ήλεγξα, διηύθυνα, διενήργησα, απέκτησα κλπ. (και όχι: έλεγξα, διεύθυνα κλπ).

52. Ειδωλολατρία, πρωτοπορία κλπ. (και όχι σε -εία), διότι προέρχονται από ουσιαστικά (ειδωλολάτρης κλπ.) και όχι από ρήματα.

53. Προσοχή στις προστακτικές αορίστων: παρήγγειλα ένα ποτό / παράγγειλε μου ένα ποτό, αυτός αντέγραψε τις σημειώσεις / αντίγραψε μου τις σημειώσεις, αυτός απέρριψε την πρόταση του / εσύ απόρριψε την πρόταση του.

54. Οι μέθοδοι αυτές (και όχι: οι μέθοδοι αυτοί).

55. Η φράση «εξ απαλών ονύχων» σημαίνει παιδιόθεν, από την παιδική ηλικία (και όχι: αδρομερώς, ακροθιγώς).

56. Οποιοσδήποτε, οτιδήποτε (και όχι: ο οποιοσδήποτε, το οτιδήποτε).

57. Τέως βασιλιάς: ο μέχρι προ τίνος βασιλιάς. Πρώην βασιλιάς: ο πριν από πολύ καιρό βασιλιάς.

58. Χιλιετία: περίοδος χιλίων ετών. Χιλιετηρίδα: η επέτειος χιλίων ετών.

59. Ο κύριος Κοντολέων, του κ. Κοντολέοντος, η κυρία Κοντολέοντος, της κ. Κοντολέοντος κλπ. (και όχι του κ. Κοντολέων, η κ. Κοντολέων).

60. Συμμετέχω, πρτ. συμμετείχα, μέλλ. εξακολ. θα συμμετέχω όλο το χρόνο στις εκδηλώσεις, μέλλ. στιγμ. Θα συμμετάσχιυ στην εκδήλωση, αόρ. συμμετέσχον, πρκ.-υπρσ. έχω-είχα συμμετάσχει.

61. Δεν αποφάσισα ακόμη, γιατί δεν έχω τα απαιτούμενα στοιχεία (και όχι: Δεν αποφάσισα ακόμη. Και αυτό γιατί...).

62. Ανήκα, ανήκες, ανήκε κλπ. (και όχι: άνηκα, άνηκες, άνηκε κλπ.)

63. Παρατατικός συνηρημένων ρημάτων σε -ούμαι: Σχολική γραμματική δημοτικής: στερούμουν (!), στερούσουν (!), στερούνταν, στερούμασταν, στερούσασταν (!), στερούνταν. Γραμματική καθαρεύουσας: εστερούμην, εστερείσο, εστερείτο, εστερούμεθα, εστερείσθε, εστερούντο. Προτεινόμενη κλίση: (ε)στερούμην, (ε)στερείσο, (ε)στερείτο, στερούμασταν, (ε)στερείσθε, στερούνταν.

64. Ποιούμαι την νήσσαν (κοινώς: κάνω την πάπια) (και όχι: ποιώ την νήσσαν).

65. Το επιχείρημα που προβλήθηκε είναι υπέρ αυτού (και όχι: υπέρ του).

66. Επιταχύνω / προωθώ / επισπεύδω το θέμα / πρόγραμμα κλπ. (και όχι: τρέχω το θέμα / πρόγραμμα).

67. Ορισμένα αφηρημένα ουσιαστικά, όπως: πολιτική, λογική, πρακτική, συμπεριφορά,υποδομή κλπ.δε χρησιμοποιούνται στον πλ.: η πολιτική που θα ακολουθηθεί σε πολλούς τομείς (και όχι:οι πολιτικές που ...) κλπ.

68. Δρώμενα= α. τελετουργίες β. όσα παριστάνονται σε θεατρική σκηνή. Τεκταινόμενα= μηχανορραφίες Είναι λανθασμένο το ερμήνευμα: διαδραματιζόμενα (π.χ. τα δρώμενα / τεκταινόμενα της πολιτικής ζωής).

69. Αποτείνομαι, μέλλ. θα αποταθώ (και όχι: αποτανθώ).

70. Χρόνοι συνθέτων του άγω: ενστ. εξάγω, πρτ. εξήγα, μέλλ. εξακολ. κάθε χρόνο θα εξάγω, μέλλ. στιγμ. η χώρα φέτος θα εξαγάγει εσπεριδοειδή, αόρ. εξήγαγα, πρκ.-υπρσ. έχω-είχα εξαγάγει.

71. Χρόνοι των ρημάτων σε -λλω: ενστ. επιβάλλω, πρτ. επέβαλλα, μέλλ. εξακολ. θα καταβάλλω κάθε μήνα το ενοίκιο, μέλλ. στιγμ. θα σου καταβάλω το αντίτιμο (άπαξ), αόρ. επέβαλα, πρκ.-υπρσ. έχω-είχα επιβάλει.

72. Ρήματα που στον αόρ. λήγουν σε -ησα, -ίσα, -υσα, -οισα στο β΄ πλ. πρστ. ενεργ. αόρ. διατηρούν την ορθογραφία της παραλήγουσας: κρατήστε, καθαρίστε, λύστε, αθροίστε.

73. Ορθογραφία λέξεων: βιοτικός, βίωμα, βιωματικός, βιώσιμος / άμεσος, έμμεσος / εκμεταλλεύομαι, εκμετάλλευση / ωφελώ, (αφέλεια, ωφέλημα, ωφέλιμος, ωφελιμιστής, οφείλω, οφειλή, όφελος, οφειλέτης / επιρροή, επηρεάζω, επήρεια / διάλειμμα, διάλυμα (χημικό), δίλημμα / έλλειψη, έλλειμμα, ελλιπής / εννέα, εννιακόσια, ένατος, ενενήντα / βορράς, βοριάς / υπερηφάνεια, περηφάνια / ποικίλλω, ποικίλος, ποικιλία / γέννηση, γένεση, γενέθλια / αλλιώς, αλλιώτικος, αλλοιώνω, αλλοίωση / αμείβω, αμοιβή / αλείφω, αλοιφή / αναστήλωση, υποστύλωση / δυσφήμηση, διαφήμιση / μέσω, λόγω: το έστειλα μέσω του κοινού μας φίλου, δεν πήγα λόγω της βροχής / ποιο, πιο: δεν ξέρω ποιο είναι πιο καλό / κατάληξη ρ. σε -τε (β΄ πλ. ενεργ. φ.) και -ται (γ΄ εν. παθ. φ.): να μη θεωρείτε αναγκαστικά σωστό ό,τι θεωρείται γενικά αποδεκτό / έδωσα, θα δώσω, δόθηκα, θα δοθώ / σάτιρα, σατιρίζθ3, σατιρικό ποίημα, Σάτυρος (μυθ. ακόλουθος του Διονύσου), σάτυρος (ασελγής), σατυρικός (ο του Σατύρου), σατυρικό δράμα (το αρχαίο λογοτεχνικό είδος) / Κέκροψ, Χέοψ / συνείδηση, συνειδητοποίηση / μήνυμα, μήνυση / κηρύσσω, κήρυγμα / μονώροφος, διώροφος, πολυώροφος / παραλήφθηκε σήμερα το εμπόρευμα (< παραλαμβάνω), παραλείφθηκε μια γραμμή απ΄ το κείμενο (< παραλείπω) / έλεγχος, άγχος, μελαγχολία / ότι, ό,τι: είπε ότι θα πάει, πάρε ό,τι θέλεις / τυραννία, απόρροια, ειλικρίνεια, κοιτάζω, συνεννοούμαι, δεισιδαιμονία, συνδύαζα:), ανακαίνιση, ελάττωμα, πλατειασμός, συνδαιτυμόνας, μεγαλεπήβολος, βεβαρημένος, επανειλημμένος, συνωμοσία, ορκωμοσία, φτώχεια, ώσμωση, διαπίδυση, Ευριπίδης, Θουκυδίδης, Ιάσονας, απόρριμμα, συνημμένος, εισιτήριο, ανταλλάσσω, διακεκριμένος συγκεκριμένος, εγκεκριμένος, καταχώριση, δικλίδα, δουλειά, δωσίλογος, εγχείρηση, διατεθειμένος, εκτεθειμένος, έλκηθρο.

74. Νέα ορθογραφία λέξεων: αβγό, αλίμονο, ανιψιός, αντικρίζω, Αράχοβα, αφήνω, βαθιά, βεζίρης, βρεμένος, βρικόλακας, βρόμα, γαβγίζω, γαρίφαλο, γλιτώνω, γόμα, δυόμισι κλπ., ζήλια, καβγάς, καημένος, καινούργιος, καμιά, κόκαλο, κολόνα, κοπέλα, κρεβάτι, Λάρισα, λιμέρι, λιώνω, μακελιό, μακριά, Μανόλης, μαντίλι, μόλος, Μοριάς, μπίρα, Ναβαρίνο, νηστίσιμος, νιώθω, ξίδι, ξιπάζω, παλικάρι, πρίγκιπας, σάκος, σβήνω, σινάφι, σιντριβάνι, σιρίτι, Σλάβος, στάβλος, συγνώμη, συμπάθιο, τάλιρο, τρελός, Τρίκαλα, φιντάνι, φλιτζάνι, φτήνια, χλομός, χνότο, χρεοκοπία. Τα ξένα προσηγορικά και κύρια ονόματα γράφονται με τον απλούστερο τρόπο: τρένο, Σέξπιρ.

75. Να διαβάσετε μέχρι τη σελίδα 69 (και όχι: μέχρι και τη σελίδα 69).

76. Λανθασμένη γενική ή λανθασμένος τονισμός ονομασιών οδών της Αθήνας: λεωφόρος Κηφισιάς (και όχι: Κηφισίας), οδός Μάρνη (και όχι: Μάρνης), οδός Τράλλεων (και όχι: Τραλλέων), οδός Βατάτζη (και όχι: Βατατζή), οδός Κοροίβου (και όχι: Κοροϊβου), οδός Χερσώνος (και όχι: Χέρσωνος), οδός Χάρητος (ο Χάρης, -ητος) (και όχι: Χάριτος), οδός Αλκυονίδων (και όχι: Αλκυονίδων), οδός Ατθίδων (και όχι: Ατθίδων), οδός Σημαχιδών (Σημαχίδαι: αρχαίος αττικός δήμος) (και όχι: Συμμαχιδών).

77. Του Σικάγου, της Νικαράγουας, του Μιλάνου, του Μεξικού, της Καλιφόρνιας, της Ριβιέρας κλπ. (και όχι: του Σικάγο, της Νικαράγουα κλπ.).

78. Η λέξη αυτή απαντά συχνά στον Όμηρο (και όχι: απαντάται).

79. Ορθογραφία μερικών ομόηχων λέξεων: το τείχος, ο τοίχος / έχω κλίση στη μουσική (<κλίνω), πήρα κλήση από το δικαστήριο (<καλώ) / σύγκλιση απόψεων, σύγκληση συνεδρίου, σύγκλειση δοντιών / ετερόκλιτο ουσιαστικό, ετερόκλητο πλήθος / κλείνω την πόρτα, κλίνω το ρήμα / η εξάρτηση από τα ναρκωτικά (<εξαρτώ), η εξάρτυση του στρατιώτη (<εξαρτύω), η εξάρτιση του πλοίου (<εξαρτίζω) / η σορός του θα εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα, ο σωρός από ξύλα / τι μέλλει γενέσθαι;, δε με μέλει τι θα γίνει / ο στίχος του ποιήματος, να παραταχθείτε σε τρεις στοίχους / φύλλο του δέντρου, το αρσενικό φύλο / ψηλή γυναίκα, ψιλή κυριότητα | κλωστή | φωνή κλπ. / εφορ(ε)ία Οικονομική Αρχαιοτήτων, ευφορία της γης | πνευματική | ψυχική / κόλλημα χαρτιών, νομικό κώλυμα / πολιτικό κόμμα, έπεσε σε κώμα / απευθύνω έκκληση, έκλυση ηθών / σύγχυση νοημάτων (<συγχέω), ψυχική σύγχιση (<συγχίζω) / ιωνική φιλοσοφία (<Ιωνία), Ιονική Τράπεζα (<Ιόνιο) / λιμός (=πείνα), λοιμός (=λοιμώδες νόσημα, πανώλης).

80. Βρέχει επί δικαίους και αδίκους (και όχι: επί δικαίων και αδίκων).

81. Ανέκαθεν (και όχι: από ανέκαθεν), μακρόθεν (και όχι: εκ του μακρόθεν).

82. Επί τούτω (και όχι: επί τούτου).

83. Οι στύλοι του Ολυμπίου Διός (και όχι: οι στήλες).

84. Ορθογραφία ή / και σημασία μερικών παρωνύμων: τεχνικός, τεχνητός / άλλοτε, άλλωστε / πηλήκιο, πηλίκο / παίρνω δώρο, περνώ το δρόμο / βρόχος (=θηλιά), βρόγχος (των πνευμόνων) / εγκύπτει στη μελέτη της φιλοσοφίας, ενσκήπτει κακοκαιρία / κυκλαδικό ειδώλιο, εδώλιο του κατηγορουμένου / τον κατατρέχουν οι εχθροί του, τον κατατρύχουν οι αρρώστιες / κληροδοτώ το σπίτι στο γιο μου, κληρονομώ το σπίτι από τον πατέρα μου / η αυγή υποφώσκει, ο κίνδυνος του πολέμου υποβόσκει / κυκλοφοριακή συμφόρηση σ' όλην την πόλη, το κυκλοφορικό σύστημα του ανθρώπινου σώματος / το μείγμα συνίσταται από τα εξής υλικά, συνιστάται η ανάπαυση του ασθενούς / ψυχική οδύνη, (οδίνες (=πόνοι της γέννας) / οι εμπειρίες από τις αποτυχίες μας μάς παρέχουν πολύτιμη πείρα / οι κάτοικοι της υπαίθρου, βγήκα στο ύπαιθρο για να ξεμουδιάσω / απαιτείται η νοσηλεία του σε κλινική, η ασφαλιστική του εταιρία θα καταβάλει τα νοσήλια.

85. Επαναλαμβάνω (και όχι: ξαναεπαναλαμβάνω).

86. Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε κατ΄ αρχήν (=στα βασικά σημεία). Κατ΄ αρχάς (=αρχικά) νόμιζα πως ήταν σωστό, αλλά μετά άλλαξα γνώμη.

87. Αψίκορος = αυτός που χορταίνει εύκολα (και όχι: οξύθυμος).

88. Πρέπει να συνεισφέρουν όλοι στον έρανο και δη και οι πλούσιοι (και όχι: και δη οι πλούσιοι).

89. Στο βιβλίο του πραγματεύεται το θέμα των κοινωνικών θεσμών (και όχι: διαπραγματεύεται). Αλλά: Ο Υπουργός Εξωτερικών διαπραγματεύεται τους όρους της ειρήνης.

90. Ο επικεφαλής, του επικεφαλής, τον επικεφαλής, οι επικεφαλής κλπ.

91. Καλύτερος ή πιο καλός (και όχι: πιο καλύτερος).

92. Καμία αλλαγή δεν επέφερε ο νέος κανονισμός, ή: ουδεμία αλλαγή επέφερε ο νέος κανονισμός (και όχι: καμία αλλαγή επέφερε ο ..., ή: ουδεμία αλλαγή δεν επέφερε ο ...).

93. Ο ευθύς, του ευθύ ή ευθέος (και όχι σε: -ως) κλπ.

94. Τα σύνθετα με προθέσεις ρήματα στον πρτ. και στον αόρ. άλλοτε έχουν εσωτερική συλλαβική αύξηση και άλλοτε όχι: εξέφρασα (και όχι: έκφρασα), εξέφρασαν (και όχι: έκφρασαν) ή: εκφράσανε, συνέθεσα (και όχι: σύνθεσα), συνέθεσαν (και όχι: σύνθεσαν) ή: συνθέσανε, εισέπραξα (και όχι: είσπραξα), εισέπραξαν (και όχι: είσπραξαν) ή: εισπράξανε κλπ., αλλά μόνο: διαχώρισα, μεταβίβαζα, εκφώνησα, εκλιπάρησα κλπ.

95. Ενήργησα στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων μου (και όχι: στα πλαίσια).

96. Στη συνέλευση ζήτησα το λόγο για να διατυπώσω / εκφράσω / εκθέσω την άποψη μου (και όχι: για να τοποθετηθώ).

97. Τα τελευταία γεγονότα φοβάμαι πως θα ανοίξουν τον ασκό του Αιόλου (και όχι: τους ασκούς).

98. Τα ονόματα ελληνικών πόλεων και νομών πρέπει να χρησιμοποιούνται στο λόγιο τύπο τους σε ονομασίες ιδρυμάτων, οργανισμών, κτιρίων κλπ. και σε καθιερωμένες ονομασίες αγροτικών προϊόντων: 1° Πειραματικό Λύκειο Αθηνών, Δήμος Πειραιώς, Πανεπιστήμιο Πατρών, Σταθμός Λαρίσης, νομός Πέλλης, Δημοτική Βιβλιοθήκη Ιωαννίνων, Μητρόπολη Πρεβέζης, Σχολή Εμπορικού Ναυτικού Κεφαλληνίας, πιπεριές Φλωρίνης, ελιές Αμφίσσης, φιστίκια Αιγίνης κλπ.

99. Λάθη στη στρατιωτική ορολογία: η περίπολος (και όχι ουδ.), ο γεμιστήρας, ο τελαμώνας, ο αορτήρας, ο ζωστήρας (και όχι θηλ.), οι λοχίες (και όχι: οι λοχίοι), στρατιώτης προσκεκολλημένος σε άλλη μονάδα (και όχι: προσκωλυόμενος).

100. Ο προβλήτας του λιμανιού (και όχι: η προβλήτα).

ΠΗΓΗ: http://users.uoa.gr/~nektar/history/language/lingual_remarks.htm

Ο γνήσιος ζήλος

Άσκηση και Πνευματική ζωή

12.07.2025

Πρωτοπρεσβύτερος π. Αντώνιος Χρήστου, Θεολόγος – ΜΑ (Ορθόδοξη Θεολογία) ΕΑΠ

Αγαπητοί Αναγνώστες, είναι γεγονός ότι στον πυρήνα της χριστιανικής πίστης βρίσκεται ο ζήλος, η φλογερή εκείνη επιθυμία να ακολουθήσουμε τον Χριστό, να εφαρμόσουμε τις εντολές Του ώστε να διαδώσουμε το Ευαγγέλιο. Ο γνήσιος ζήλος είναι μια εσωτερική δύναμη που εμπνέει την αφοσίωση, την αυτοθυσία και την αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον. Είναι μια θετική και εποικοδομητική δύναμη που οικοδομεί την Εκκλησία και προάγει την ενότητα. Ωστόσο, υπάρχει μια λεπτή αλλά κρίσιμη διαχωριστική γραμμή μεταξύ του γνήσιου ζήλου και του φανατισμού, μιας στρεβλής εκδήλωσης θρησκευτικής ζέσης που μπορεί να οδηγήσει σε διαιρέσεις, αυθάδεια και απομάκρυνση από το πνεύμα της αγάπης και της υπακοής.

Ο γνήσιος ζήλος του Χριστιανού που είναι ζητούμενο πηγάζει από την ταπείνωση και την αγάπη. Ένας αληθινά ζηλωτής χριστιανός αναγνωρίζει την πνευματική του αδυναμία και την ανάγκη για τη χάρη του Θεού. Οδηγείται από την επιθυμία να υπηρετήσει, όχι να επιβληθεί. Είναι υπομονετικός, μακρόθυμος και διαθέτει πνεύμα διάκρισης. Οδηγούμενος από την αγάπη, επιδιώκει την ενότητα και την οικοδόμηση, όχι τη διάσπαση και την εμπαθή κριτική. Ο ζήλος του εκφράζεται μέσα από την προσωπική πνευματική προσπάθεια, την προσευχή, τη νηστεία, την άσκηση των αρετών και την προσφορά προς τον συνάνθρωπο.

Αντίθετα, ο φανατισμένος χαρακτηρίζεται από την αλαζονεία, την έλλειψη διακριτικότητας και την προσκόλληση σε στενά δογματικά σχήματα, συχνά χωρίς πλήρη κατανόηση της ουσίας της πίστης. Ο φανατικός πιστεύει ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια και ότι οι απόψεις του είναι αδιαμφισβήτητες. Συχνά χαρακτηρίζεται από μια εμμονή σε εξωτερικούς τύπους ή δευτερεύοντα ζητήματα, χάνοντας το ευρύτερο πνευματικό πλαίσιο και την ουσία του Ευαγγελίου και της Ιεράς Παραδόσεως.

Είναι λυπηρό να παρατηρούμε, ιδιαίτερα στις μέρες μας αλλά και στο παρελθόν, πως κάποιοι χριστιανοί, νομίζοντας ότι εκφράζουν ζήλο, εκδηλώνουν στην πραγματικότητα φανατισμό και μισαλλοδοξία. Αυτοί οι άνθρωποι συχνά αυτονομούνται από την Εκκλησιαστική ιεραρχία και τους ιερείς τους και προσκολούνται σε κάποιους δήθεν «διορατικούς» και «φωτισμένους» γέροντες. Θεωρούν ότι η δική τους ερμηνεία των Γραφών ή των κανόνων είναι η μόνη ορθή, παραβλέποντας την παράδοση και την αυθεντία της Εκκλησίας. Δημιουργούν ομάδες και υποομάδες, απομονώνονται και κρίνουν αυστηρά τους άλλους, φτάνοντας συχνά σε αυθάδεια και ανυπακοή προς τους πνευματικούς τους πατέρες και τους επισκόπους και καθυβρίζουν όσους δεν συμφωνούν μαζί τους.

Φυσικά η στάση τους αυτή όχι μόνο διασπά την ενότητα του σώματος του Χριστού, αλλά και αντιβαίνει στο πνεύμα της Ορθόδοξης πίστης. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ένα ζωντανό σώμα, με κεφαλή τον Χριστό και μέλη τους πιστούς, που λειτουργεί μέσα από την ιεραρχία, τους Ιερούς Κανόνες και την Παράδοση. Η υπακοή στην ιεραρχία δεν είναι μια τυφλή υποταγή, αλλά μια πράξη ταπείνωσης και εμπιστοσύνης στην πνευματική καθοδήγηση που έχει δοθεί από τον Θεό μέσω της Αποστολικής διαδοχής για την σωτηρία μας. Οι Άγιοι Πατέρες τόνιζαν την ανάγκη της υπακοής ως βασικό στοιχείο της πνευματικής προόδου. Ο Χριστός μας δίδαξε την αγάπη και την ενότητα, όχι τη διάσπαση και την κριτική.

Οι φανατισμένοι, αν και μπορεί να πιστεύουν ότι εκφράζουν “καλύτερα τον Χριστό”, στην πραγματικότητα εκφράζουν μια ανθρώπινη, ιδιοτελή και τυφλή προσέγγιση της πίστης. Ξεχνούν ότι ο Χριστός δεν ήρθε να διαιρέσει, αλλά να ενώσει. Δεν ήρθε να επιβάλει, αλλά να προσκαλέσει. Η αληθινή αγάπη και ο ζήλος εκφράζονται με ταπείνωση, υπομονή και σεβασμό, ακόμη και σε αυτούς που διαφωνούν. Ο πραγματικός αγώνας του χριστιανού είναι εσωτερικός, ενάντια στα δικά του πάθη και αδυναμίες, και όχι εξωτερικός, ενάντια στους συνανθρώπους του κατακρίνοντάς τους συνεχώς.

Πολλοί πιστοί καλοπροαίρετα αναρωτιούνται πώς να καλλιεργήσουμε τον γνήσιο Ζήλο στην ζωή μας ιδιαιτέρως εμείς που ζούμε στον κόσμο; Οπότε σε αυτό το σημείο ήρθε η ώρα να το απαντήσουμε ότι η καλλιέργεια του γνήσιου ζήλου απαιτεί συνεχή προσπάθεια και πνευματική άσκηση. Δεν είναι μια αυτόματη διαδικασία, αλλά ένα ταξίδι ζωής που απαιτεί αφοσίωση και υπομονή στην καθημερινότητά μας με τους εξής τρόπους:

Προσωπική Σχέση με τον Χριστό:Ο ζήλος πηγάζει από την αγάπη για τον Χριστό. Αυτή η αγάπη καλλιεργείται μέσω της προσευχής – όχι απλά τυπικές προσευχές, αλλά ένας ζωντανός διάλογος με τον Θεό. Η καθημερινή μελέτη της Αγίας Γραφής και των πατερικών κειμένων μας τροφοδοτεί πνευματικά και μας φέρνει πιο κοντά στο θέλημα του Θεού.
Ταπείνωση και Αυτογνωσία:Ο γνήσιος ζήλος ξεκινά με την αναγνώριση της δικής μας ατέλειας. Όταν αναγνωρίζουμε τις αδυναμίες μας, γινόμαστε πιο επιεικείς με τους άλλους και αποφεύγουμε την κριτική και την αλαζονεία. Η εξομολόγηση στον πνευματικό μας πατέρα είναι ένα απαραίτητο εφόδιο για την απόκτηση αυτογνωσίας και ταπείνωσης.
Υπακοή στην Εκκλησία:Ο γνήσιος ζήλος εκφράζεται μέσα στα όρια της Εκκλησίας. Η υπακοή στον Επίσκοπο και τους ιερείς, καθώς και η προσήλωση στην παράδοση και τους κανόνες της Εκκλησίας, διασφαλίζουν ότι ο ζήλος μας είναι ευλογημένος και όχι εγωκεντρικός. Να θυμόμαστε ότι η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού, και η ενότητα είναι απαραίτητη για την πνευματική μας ανάπτυξη.
Αγάπη και Υπηρεσία στον Πλησίον:Ο ζήλος για τον Χριστό εκδηλώνεται έμπρακτα μέσω της αγάπης προς τον συνάνθρωπο. Αυτό σημαίνει να είμαστε πρόθυμοι να βοηθήσουμε, να συγχωρέσουμε, να δείξουμε κατανόηση και να προσφέρουμε χωρίς να περιμένουμε ανταλλάγματα. Η φιλανθρωπία, η φροντίδα για τους ασθενείς, τους φτωχούς και τους αδύναμους, είναι έκφραση γνήσιου ζήλου.
Πνεύμα Διάκρισης:Ο κόσμος μας και ιδιαίτερα στο διαδίκτυο είναι γεμάτος πληροφορίες και απόψεις, και είναι εύκολο να παρασυρθούμε. Ο γνήσιος ζήλος συνοδεύεται από πνεύμα διάκρισης, την ικανότητα δηλαδή να ξεχωρίζουμε το αληθινό από το ψεύτικο, το ωφέλιμο από το επιβλαβές. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από την προσευχή, την πνευματική καθοδήγηση και την εμβάθυνση στην Ορθόδοξη διδασκαλία.
Υπομονή και Επιμονή:Η πνευματική ζωή είναι ένας αγώνας. Θα υπάρξουν στιγμές δυσκολίας και αμφιβολίας. Ο γνήσιος ζήλος απαιτεί υπομονή και επιμονή στον αγώνα ενάντια στα πάθη και στον πειρασμό του φανατισμού. Μην αποθαρρυνόμαστε από τις πτώσεις και αστοχίες, αλλά να επιστρέφουμε πάντα με μετάνοια και νέα δύναμη.

Συνοψίζοντας το άρθρο μας Αγαπητοί Αναγνώστες, ελπίζουμε να έγινε αντιληπτό ο γνήσιος ζήλος είναι μια ευλογημένη δύναμη που οδηγεί τον πιστό στην αγιότητα και την ενότητα με τον Θεό και τους ανθρώπους. Ο φανατισμός, αντίθετα, είναι μια πλάνη που οδηγεί σε διαιρέσεις, αυθάδεια και απομάκρυνση από το πνεύμα της αγάπης. Ως Ορθόδοξοι χριστιανοί, καλούμαστε να καλλιεργούμε τον γνήσιο ζήλο, αυτόν που πηγάζει από την ταπείνωση και την αγάπη, διακρίνοντας πάντα την αλήθεια από την πλάνη, την ενότητα από τη διάσπαση, και την υπακοή από την αυθάδεια! Αμήν!

axrhstou.blogspot.com

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: https://www.pemptousia.gr/2025/07/o-gnisios-zilos-kai-i-diafora-tou-me-ton-fanatismo/

Σάββατο 12 Ιουλίου 2025

Νάξιοι Μελιστές: (Ψαλτικό Κυριακοδρόμιο) Αγίων Πατέρων Δ΄ Οικουμενι...

Νάξιοι Μελιστές: (Ψαλτικό Κυριακοδρόμιο) Αγίων Πατέρων Δ΄ Οικουμενι...: Οι Ακολουθίες του Εσπερινού, τού Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας της Κυριακής των Αγίων Πατέρων της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου! Επιλογή, Επ...

Τα Μινωικά Ανακτορικά Κέντρα στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO

Τα Μινωικά Ανακτορικά Κέντρα στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO: Όπως τόνισε η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, αποτελεί το επιστέγασμα της μακροχρόνιας προσπάθειας των Υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού και της εποικοδομητικής συνεργασίας τους με την Περιφέρεια Κρήτης

Παρασκευή 11 Ιουλίου 2025

Νάξιοι Μελιστές: Τυπική Διάταξη Ακολουθιών από 13η έως 19η Ιουλίου ...

Νάξιοι Μελιστές: Τυπική Διάταξη Ακολουθιών από 13η έως 19η Ιουλίου ...: Download σε μορφή pdf ΕΔΩ

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2025

Ποια ήταν η Αγία Κυριακή που τιμάται σήμερα

Ποια ήταν η Αγία Κυριακή που τιμάται σήμερα: Η Αγία Κυριακή είναι η πολιούχος των Σερβίων Κοζάνης και προστάτιδα του μητρικού θηλασμού

Κυριακή 6 Ιουλίου 2025

Νάξιοι Μελιστές: Τυπική Διάταξη Ακολουθιών από 6η έως 12η Ιουλίου 2...

Νάξιοι Μελιστές: Τυπική Διάταξη Ακολουθιών από 6η έως 12η Ιουλίου 2...: Download σε μορφή pdf ΕΔΩ

Σάββατο 28 Ιουνίου 2025

Ιδιωτικοί Ναοί

Οδηγός Ιδιοκτησίας και Διαχείρισης Ιδιωτικών Ιερών Ναών

Μέρος Α': Η Ιερή Κληρονομιά και ο Κίνδυνος της Εκκοσμίκευσης

1. Το Φαινόμενο της Αλλαγής Χρήσης των Ναών στη Δύση

Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται έντονα σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής ένα ανησυχητικό φαινόμενο: χιλιάδες ναοί, κυρίως της Ρωμαιοκαθολικής και διαφόρων Προτεσταντικών ομολογιών, κλείνουν λόγω μειωμένης προσέλευσης πιστών. Οι ναοί αυτοί αποκαθαγιάζονται (deconsecrated) με μια απλή διοικητική πράξη και στη συνέχεια πωλούνται ως κοινά ακίνητα. Έτσι, ιστορικοί ναοί μετατρέπονται σε πολυτελείς κατοικίες, βιβλιοπωλεία, εστιατόρια, ξενοδοχεία, ακόμη και νυχτερινά κέντρα. Για τις ομολογίες αυτές, ο ναός είναι ένα κτίριο που μπορεί να παύσει να υπηρετεί τον αρχικό του σκοπό.

2. Η Ακλόνητη Θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας: «Μένει Ιερός ο Τόπος»

Η Ορθόδοξη Εκκλησία στέκεται διαμετρικά αντίθετη σε αυτή την πρακτική, βασισμένη σε μια αδιάσπαστη κανονική και θεολογική παράδοση δύο χιλιετιών.

Η Καθιέρωση είναι Αμετάκλητη: Στην Ορθοδοξία, ο καθαγιασμός ενός ναού (τα εγκαίνια) δεν είναι μια απλή τελετή αφιέρωσης. Είναι μια μυστιριακή πράξη διά της οποίας η Χάρη του Αγίου Πνεύματος μεταμορφώνει οντολογικά τον χώρο. Ο ναός παύει να είναι ένα κοινό κτίσμα και γίνεται πραγματικά και αιώνια «Οίκος του Θεού».
Η Διδασκαλία των Ιερών Κανόνων: Ο 24ος Κανόνας της Δ' Οικουμενικής Συνόδου (451 μ.Χ.), μιας Συνόδου με οικουμενικό και αιώνιο κύρος, ορίζει ρητά ότι οι χώροι που έχουν καθιερωθεί ως μοναστήρια ή ναοί πρέπει να παραμένουν τέτοιοι «εις το διηνεκές» και δεν επιτρέπεται ποτέ ξανά να γίνουν κοσμικά καταλύματα[^1].
«Μένει Ιερός ο Τόπος»: Ακόμη και αν το κτίσμα του ναού καταστραφεί ολοσχερώς από πόλεμο ή φυσική καταστροφή, το ίδιο το έδαφος πάνω στο οποίο θεμελιώθηκε παραμένει για πάντα ιερό και αφιερωμένο στον Θεό[^2].

Βασική Αρχή: Ο σκοπός των αυστηρών κανόνων που διέπουν τους ιδιωτικούς ναούς δεν είναι ο περιορισμός της ιδιοκτησίας, αλλά η προστασία της ιερής φύσης του χώρου από κάθε πιθανή μελλοντική βεβήλωση ή αλλαγή χρήσης.

Μέρος Β': Ο Ρόλος σας ως Θεματοφύλακας: Δικαιώματα & Υποχρεώσεις

1. Τα Δικαιώματά σας

Δικαίωμα Ιδιοκτησίας: Το βασικότερο δικαίωμά σας είναι η κυριότητα επί του ναού και του οικοπέδου, εφόσον μπορείτε να το αποδείξετε με έγγραφους τίτλους ιδιοκτησίας[^3].
Δικαίωμα Ιδιωτικής Λατρείας: Ο ναός προορίζεται αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση των θρησκευτικών αναγκών του ιδιοκτήτη και της οικογένειάς του[^4].
Δικαίωμα Τέλεσης Πανηγύρεως: Ο νόμος αναγνωρίζει ρητά το δικαίωμά σας να γιορτάζετε την πανήγυρη του ναού. Κατά την ημέρα αυτή, επιτρέπεται η προσέλευση και άλλων πιστών, χωρίς αυτό να θεωρείται "δημόσια λατρεία"[^5].

2. Οι Υποχρεώσεις σας (Τα Σημεία που Χρειάζονται Μεγάλη Προσοχή)

Απαγόρευση της Δημόσιας Λατρείας: Αυτή είναι η πιο κρίσιμη υποχρέωση. Απαγορεύεται ρητά να θέσετε τον ναό σε δημόσια λατρεία.
- Τι σημαίνει "Δημόσια Λατρεία"; Η έννοια είναι πολύ ευρύτερη από την τέλεση μιας λειτουργίας. Σύμφωνα με τη νομολογία, δημόσια λατρεία θεωρείται ακόμη και το να παραμένει ο ναός ανοιχτός ώστε να εισέρχεται απροσδιόριστος αριθμός πιστών για να προσευχηθεί, να ανάψει ένα κερί ή να προσκυνήσει τις εικόνες, ακόμη και χωρίς την παρουσία ιερέα[^6].
- Συνέπειες: Αν διαπιστωθεί ότι ο ναός έχει τεθεί σε δημόσια λατρεία, ο Μητροπολίτης έχει την υποχρέωση να διατάξει την άμεση σφράγισή του[^7].
Απαγόρευση Τέλεσης Μυστηρίων χωρίς Άδεια:
- Η τέλεση Μυστηρίων (π.χ. Γάμος, Βάπτιση) σε ιδιωτικό ναό επιτρέπεται μόνο κατ' εξαίρεση, για τις ανάγκες της οικογένειάς σας και πάντοτε κατόπιν ειδικής, γραπτής άδειας από τον οικείο Μητροπολίτη για κάθε Μυστήριο ξεχωριστά[^8].
- Ο Μητροπολίτης δεν είναι υποχρεωμένος να χορηγήσει αυτή την άδεια. Είναι στη διακριτική του ευχέρεια.
Όχι σε Εμπορική Εκμετάλλευση: Απαγορεύεται η ενσωμάτωση του ναού σε εμπορική δραστηριότητα. Για παράδειγμα, ένας ναός εντός ενός κτήματος εκδηλώσεων ή ξενοδοχείου δεν μπορεί να "πωλείται" ως μέρος ενός πακέτου γάμου ή βάπτισης[^9].
Απαγόρευση Χρησικτησίας: Οι ιεροί ναοί, ακόμη και οι ιδιωτικοί, από τη στιγμή που καθιερώνονται στη λατρεία θεωρούνται πράγματα «εκτός συναλλαγής». Αυτό σημαίνει ότι κανείς δεν μπορεί να αποκτήσει την κυριότητά τους με χρησικτησία, όσο χρόνια κι αν τους νέμεται[^10].

Μέρος Γ': Η Σχέση με την Εκκλησιαστική Αρχή

1. Ο Ρόλος της Ιεράς Μητρόπολης και του Μητροπολίτη

Ο Μητροπολίτης είναι η ανώτατη εκκλησιαστική αρχή στην περιοχή σας. Η σχέση σας μαζί του πρέπει να διέπεται από σεβασμό και υπακοή στους εκκλησιαστικούς κανόνες.

Τι οφείλετε να κάνετε: Να ζητάτε την έγγραφη άδεια του Μητροπολίτη για κάθε σημαντική ενέργεια (ανέγερση, μυστήρια) και να συνεργάζεστε μαζί του για τη διαχείριση των εσόδων της πανηγύρεως[^11].
Τι δικαιούται να κάνει ο Μητροπολίτης: Να ασκεί εποπτεία και, σε περίπτωση παράβασης των κανόνων, να επιβάλλει κυρώσεις, όπως η σφράγιση ή η αναγκαστική απαλλοτρίωση του ναού[^12].

2. Η Σχέση με την Ενορία και η Διάκριση από τα Εξωκκλήσια

Προσοχή στη Διάκριση: Είναι κρίσιμο να διακρίνετε τον ιδιωτικό ναό από το Παρεκκλήσι ή Εξωκκλήσι. Η σύγχυση μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές νομικές επιπλοκές.

Αν ο Ναός είναι Αποδεδειγμένα Ιδιωτικός: Δεν υπάγεστε διοικητικά στην Ενορία. Ωστόσο, οποιοσδήποτε ιερέας έρθει να τελέσει κάποια ακολουθία (μετά από άδεια του Μητροπολίτη), πρέπει να έχει και την κανονική άδεια του εφημερίου της ενορίας του.
Αν ο Ναός ΔΕΝ είναι Αποδεδειγμένα Ιδιωτικός (π.χ. δεν υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας): Αν δεν υπάρχουν ισχυροί τίτλοι ιδιοκτησίας που να ανάγονται στον χρόνο ανέγερσης, ιδίως σε παλαιούς ναούς, τότε ο ναός κινδυνεύει να θεωρηθεί από την Εκκλησία ως Παρεκκλήσι ή Εξωκκλήσι που ανήκει στην Ενορία[^13]. Σε αυτή την περίπτωση, δεν έχετε δικαιώματα ιδιοκτησίας και οποιαδήποτε μεταβίβασή του είναι άκυρη[^14].

Μέρος Δ': Από την Πρόθεση στην Πράξη: Ανέγερση και Κληρονομιά

1. Η Διαδικασία Ανέγερσης Ιδιωτικού Ναού: Βήμα προς Βήμα

Η ανέγερση ενός ιδιωτικού ναού απαιτεί την τήρηση μιας αυστηρής διαδικασίας:

Η Σύμφωνη Γνώμη της Ιεράς Μητρόπολης: Πριν από οποιαδήποτε ενέργεια, υποβάλλετε αίτηση στον τοπικό Μητροπολίτη για να λάβετε την έγγραφη «σύμφωνη γνώμη» και ευλογία του[^15].
Η Διαβίβαση στην ΥΔΟΜ: Ο πλήρης τεχνικός φάκελος προωθείται προς την αρμόδια κρατική Υπηρεσία Δόμησης (ΥΔΟΜ) μέσω της Ιεράς Μητροπόλεως[^16]. Η Μητρόπολη είναι ο επίσημος ενδιάμεσος.
Η Άδεια Δόμησης: Η ΥΔΟΜ είναι η μόνη αρμόδια κρατική αρχή για την έκδοση της τελικής οικοδομικής άδειας για ιδιωτικούς ναούς[^17].
Η Κατασκευή του Ναού: Η κατασκευή ξεκινά μετά την έκδοση της οικοδομικής άδειας.
Η «Άδεια Καθιερώσεως»: Μετά την ολοκλήρωση του κτίσματος, ζητάτε από τον Μητροπολίτη την «Άδεια Καθιερώσεως», η οποία είναι η τελική εκκλησιαστική πράξη που επιτρέπει στον ναό να εγκαινιαστεί και να λειτουργήσει.

2. Μεταβίβαση & Κληρονομιά του Ναού

Εφόσον ο ναός είναι αποδεδειγμένα ιδιωτική σας περιουσία, μεταβιβάζεται στους απογόνους σας μέσω κληρονομιάς. Οι κληρονόμοι αναλαμβάνουν τόσο την κυριότητα όσο και το σύνολο των υποχρεώσεων που περιγράφονται στον παρόντα οδηγό.

Μέρος Ε': Η Οριστική Διασφάλιση: Η Πράξη Δωρεάς

Αν η βαθύτερη επιθυμία σας είναι να εξασφαλίσετε ότι ο ναός που κτίσατε ή κληρονομήσατε θα παραμείνει για πάντα Οίκος του Θεού, η πιο ασφαλής και θεάρεστη πράξη είναι η επίσημη δωρεά του στην Εκκλησία.

Γιατί είναι η ασφαλέστερη οδός; Μεταβιβάζοντας την κυριότητα στην τοπική Μητρόπολη ή Ενορία, ο ναός υπάγεται πλήρως στο κανονικό δίκαιο. Αυτό καθιστά την ιερότητά του αμετάκλητη και τη μελλοντική αλλαγή χρήσης του απολύτως αδύνατη[^18]. Παράλληλα, απαλλάσσεστε εσείς και οι απόγονοί σας από κάθε νομική και οικονομική ευθύνη.
Τα Βήματα: 1. Επικοινωνία με την Ιερά Μητρόπολη. 2. Σύνταξη Συμβολαιογραφικής Πράξης Δωρεάς.

Μέρος ΣΤ': Φορολογικά Ζητήματα και Απαλλαγές

Η νομοθεσία προβλέπει απαλλαγή των «Ιερών Ναών» από δημοτικά τέλη και ΤΑΠ[^19]. Ωστόσο, στην πράξη, η απαλλαγή αυτή χορηγείται στους ναούς που ανήκουν σε εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα και όχι αυτόματα στους ιδιώτες ιδιοκτήτες.

Πρακτική Συμβουλή: Για βεβαιότητα, πρέπει να συμβουλευτείτε τον λογιστή σας και να απευθυνθείτε εγγράφως στην οικονομική υπηρεσία του Δήμου σας. Η πλήρης φοροαπαλλαγή διασφαλίζεται μόνο με τη δωρεά του ναού στην Εκκλησία.

Μέρος Ζ': Ανάλυση Ειδικών Περιπτώσεων

1. Ναοί εντός Κηρυγμένων Αρχαιολογικών Χώρων

Η προστασία των ναών αυτών διέπεται από τις αυστηρές διατάξεις του νόμου Ν. 4858/2021 (περί προστασίας των αρχαιοτήτων). Οποιαδήποτε επέμβαση απαιτεί διπλή έγκριση: από την αρμόδια Εφορεία Αρχαιοτήτων και από την Ιερά Μητρόπολη.

2. Ναοί που ανήκουν σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου

«Ιδιοκτήτης» είναι το ίδιο το νομικό πρόσωπο (σωματείο, σύλλογος κ.λπ.) και την ευθύνη για την τήρηση των κανόνων την έχει το Διοικητικό Συμβούλιο. Η χρήση του ναού περιορίζεται στα εγγεγραμμένα μέλη.

3. Ναοί που περιέρχονται σε Δήμους

Σε περίπτωση που ένας ναός κληροδοτηθεί σε έναν Δήμο, ο Δήμος αναλαμβάνει την οικονομική ευθύνη (συντήρηση, έξοδα), αλλά η πνευματική και λειτουργική εξουσία παραμένει στην αποκλειστική δικαιοδοσία του οικείου Μητροπολίτη. Ο Δήμος δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αλλάξει τη χρήση του ναού.

4. Τακτοποίηση Υφιστάμενων Ναών χωρίς Άδεια (Πριν το 2011)

Για ιδιωτικούς ναούς που κτίστηκαν πριν την 28η Ιουλίου 2011 χωρίς οικοδομική άδεια, η νομοθεσία περί αυθαιρέτων (π.χ. άρθρο 16 του Ν. 4178/2013) προβλέπει ευνοϊκές ρυθμίσεις. Δίνεται η δυνατότητα εξαίρεσης από την κατεδάφιση και τακτοποίησης χωρίς την καταβολή προστίμων. Η διαδικασία είναι εξειδικευμένη και απαιτεί τη συνδρομή μηχανικού και δικηγόρου.

Μέρος Η': Οικονομικές Υποχρεώσεις και Νομική Προστασία του Ναού

1. Υποθήκευση, Δανεισμός και ο Κίνδυνος της Κατάσχεσης

Μπορεί ένας ιδιωτικός ναός να μπει σε υποθήκη; ΝΑΙ. Όσο αποτελεί ιδιωτική περιουσία, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εμπράγματη εξασφάλιση για τη λήψη δανείου.
Μπορεί να κατασχεθεί; ΝΑΙ. Η προστασία από κατάσχεση («ακατάσχετο») ισχύει για πράγματα «εκτός συναλλαγής». Ένας ιδιωτικός ναός που ανήκει σε ιδιώτη δεν θεωρείται από τον νόμο εκτός συναλλαγής.
Πότε είναι αδύνατη η κατάσχεση; Μόνο αν η κυριότητά του έχει μεταβιβαστεί νόμιμα στην Εκκλησία.

2. Η Ανέγερση Ναού ως Μέσο Αποφυγής Χρεών

Δωρεά εν καιρώ χρεών ελέγχεται ως καταδολιευτική (σύμφωνα με τα άρθρα 939 επ. ΑΚ) και μπορεί να ακυρωθεί ακόμα κι αν ο ναός είναι «ιερός». Η ανέγερση ή δωρεά ενός ναού με σκοπό την αποφυγή χρεών είναι παράνομη. Οι πιστωτές μπορούν να ζητήσουν δικαστικά την ακύρωση της πράξης και την κατάσχεση του ακινήτου.

Επίλογος

Η ευθύνη για έναν ιδιωτικό ναό υπερβαίνει τα όρια μιας ζωής. Είναι μια γέφυρα που συνδέει το παρελθόν με το μέλλον, μια ευκαιρία να αφήσετε πίσω σας όχι απλώς ένα περιουσιακό στοιχείο, αλλά έναν ζωντανό τόπο προσευχής. Με τις αποφάσεις σας σήμερα, διασφαλίζετε ότι η φλόγα της πίστης που άναψαν οι πρόγονοί σας, ή εσείς οι ίδιοι, θα συνεχίσει να καίει και να φωτίζει τις ζωές των επερχόμενων γενεών.

Παράρτημα: Αναλυτικές Πηγές & Παραπομπές

[^1]: 24ος Κανόνας της Δ' Οικουμενικής Συνόδου (451 μ.Χ.). Πρόκειται για θεμελιώδη κανόνα της Εκκλησίας που ορίζει ότι οι χώροι που αφιερώνονται στον Θεό (ναοί, μοναστήρια) παραμένουν για πάντα αφιερωμένοι και δεν μπορούν να μετατραπούν σε κοσμικούς χώρους.

[^2]: Ι.Σ. Γνωμοδότηση 121/2010. Η συγκεκριμένη γνωμοδότηση αναφέρει ρητά τη ρήση από τα Βασιλικά και την Εξάβιβλο Αρμενοπούλου, σύμφωνα με την οποία ακόμη και αν το κτίριο του ναού καταρρεύσει, το έδαφος παραμένει ιερό, επιβεβαιώνοντας τον αμετάκλητο χαρακτήρα του καθαγιασμού.

[^3]: Β.Δ. 26.4/8.5.1834, Άρθρο 1 & Ι.Σ. Εγκύκλιον Σημείωμα 2628/13.11.2023. Το βασιλικό διάταγμα του 1834 αναγνώρισε για πρώτη φορά τον θεσμό των ιδιωτικών ναών, θέτοντας ως προϋπόθεση την ύπαρξη «αποδεδειγμένων δικαιωμάτων ιδιοκτησίας». Οι σύγχρονες εγκύκλιοι επιβεβαιώνουν ότι η απαίτηση για τίτλους ιδιοκτησίας παραμένει σε ισχύ.

[^4]: Κανονισμός 8/1979, Άρθρο 13, παρ. 2. Η διάταξη αυτή ορίζει με σαφήνεια ότι ο σκοπός ενός ιδιωτικού ναού είναι να εξυπηρετεί αποκλειστικά τις θρησκευτικές ανάγκες «του ιδιοκτήτου μόνου και της οικογενείας του».

[^5]: Κανονισμός 8/1979, Άρθρο 13, παρ. 3α & Α.Ν. 2200/1940, Άρθρο 6, παρ. 2. Και οι δύο αυτές διατάξεις, παλαιότερη και νεότερη, εξαιρούν ρητά την προσέλευση πιστών κατά την πανήγυρη του ναού από την έννοια της «δημόσιας λατρείας», αναγνωρίζοντας έτσι το δικαίωμα του εορτασμού.

[^6]: Απόφαση ΣτΕ 598/2020, σκέψεις 11 & 13. Η σημαντική αυτή απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας ερμήνευσε ευρέως την έννοια της «δημόσιας λατρείας», κρίνοντας ότι αυτή συντελείται όχι μόνο με την τέλεση Μυστηρίων, αλλά και με απλές λατρευτικές πράξεις λαϊκών (προσευχή, άναμμα κεριών) όταν αυτές γίνονται από απροσδιόριστο αριθμό πιστών.

[^7]: Απόφαση ΣτΕ 598/2020, σκέψη 12 & 15; Κανονισμός 8/1979, Άρθρο 13, παρ. 2. Οι πηγές αυτές επιβεβαιώνουν ότι η διαπίστωση της δημόσιας λατρείας καθιστά υποχρεωτική για τον Μητροπολίτη την ενέργεια της σφράγισης του ναού.

[^8]: Ι.Σ. Εγκύκλιος 2968/8.6.2015, παρ. Β. Η εγκύκλιος αυτή τονίζει ότι η τέλεση Μυστηρίων σε ιδιωτικούς ναούς επιτρέπεται μόνο κατ' εξαίρεση και κατά την ποιμαντική κρίση του Μητροπολίτη, ο οποίος δεν έχει υποχρέωση να χορηγήσει τη σχετική άδεια.

[^9]: Ι.Σ. Εγκύκλιος 2968/8.6.2015, παρ. Γ. Η εγκύκλιος επεκτείνει την απαγόρευση σε ναούς που βρίσκονται σε κτήματα εκδηλώσεων ή ξενοδοχεία, θεωρώντας ασύμβατη την ένταξη των Μυστηρίων σε εμπορική δραστηριότητα.

[^10]: Αστικός Κώδικας, Άρθρα 966 & 1054; Ι.Σ. Γνωμοδότηση 121/2010. Οι διατάξεις του Αστικού Κώδικα ορίζουν ότι τα πράγματα που είναι αφιερωμένα σε θρησκευτικό σκοπό είναι «εκτός συναλλαγής» και, συνεπώς, δεν μπορούν να αποκτηθούν με χρησικτησία. Η Γνωμοδότηση 121/2010 το επιβεβαιώνει για τα Παρεκκλήσια και Εξωκκλήσια.

[^11]: Κανονισμός 8/1979, Άρθρο 13, παρ. 1 και Άρθρο 13, παρ. 3α. Η πρώτη διάταξη απαιτεί άδεια για την ανέγερση, ενώ η δεύτερη ρυθμίζει τη διαχείριση των εσόδων της πανηγύρεως σε συνεργασία με εκπρόσωπο του Μητροπολίτη.

[^12]: Ν. 590/1977, Άρθρο 29 & Κανονισμός 8/1979, Άρθρο 13. Ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας και ο Κανονισμός 8/1979 θεμελιώνουν την εξουσία του Μητροπολίτη για εποπτεία και επιβολή κυρώσεων.

[^13]: Ι.Σ. Γνωμοδότηση 121/2010. Αναλύει την περίπτωση όπου ένας ναός, ελλείψει τίτλων, δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδιωτικός και περιέρχεται στην κατηγορία των Εξωκκλησίων.

[^14]: Ι.Σ. Γνωμοδότηση 121/2010, με αναφορά στα άρθρα 174 & 180 του Αστικού Κώδικα. Η γνωμοδότηση εξηγεί ότι η μεταβίβαση ενός εξωκλησίου από ιδιώτη είναι νομικά άκυρη.

[^15]: Κανονισμός 247/2013, Άρθρο 7. Ορίζει ρητά ότι η σύμφωνη γνώμη-άδεια του επιχωρίου Μητροπολίτη προϋποτίθεται κάθε άλλης διαδικασίας αδειοδότησης.

[^16]: Κανονισμός 247/2013, Άρθρο 5, παρ. ΙΙ, περ. 3. Περιγράφει τη διαδικασία όπου η Ιερά Μητρόπολη, αφού δώσει τη σύμφωνη γνώμη της, προωθεί επίσημα τον φάκελο στην αρμόδια κρατική ΥΔΟΜ.

[^17]: Ν. 4178/2013, Άρθρο 53, περ. ΣΤ' (δ). Η διάταξη αυτή ορίζει ρητά ότι για τους ιδιωτικούς ναούς, η τελική άδεια δόμησης εκδίδεται από την κατά τόπον αρμόδια ΥΔΟΜ του Δήμου.

[^18]: Τζαβέλλας Δικηγορική Εταιρία & Ι.Σ. Γνωμοδότηση 121/2010. Η νομική θεωρία και η κανονική παράδοση συμφωνούν ότι ο μόνος τρόπος για να καταστεί ένας ναός οριστικά και αμετάκλητα «εκτός συναλλαγής» και προστατευμένος, είναι η μεταβίβαση της κυριότητάς του σε εκκλησιαστικό νομικό πρόσωπο.

[^19]: Ι.Σ. Εγκύκλιον Σημείωμα 2610/11.11.2014. Η εγκύκλιος αυτή, ερμηνεύοντας τον Ν. 4301/2014, διευκρινίζει ότι οι απαλλαγές από δημοτικά τέλη αφορούν τους ναούς που ανήκουν σε εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα.

Περιεχόμενα