Ὁ Ἅγιος Ονούφριος (12 Ἰουνίου)

Ένα ζεστό καρβέλι ψωμί

 

Σε ένα από τα µεγάλα µοναστήρια στη Θηβαΐδα της Αιγύπτου έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του, πριν φύγει για την έρηµο, ο άγιος Ονούφριος.

Νεογέννητο µωρό ήταν, όταν τον έφερε και τον άφησε στο µοναστήρι ο πατέρας του, ο βασιλιάς της Περσίας, έπειτα από θεϊκή αποκάλυψη.
Μέχρι ο µικρός Ονούφριος να γίνει τριών χρονών ερχότανε στο µοναστήρι κάθε µέρα µιαν ελαφίνα και τον θήλαζε. Ζούσε σαν µοναχός κι εκείνος ανάµεσα στους µοναχούς, ακολουθώντας τις νηστείες και µετέχοντας στη λειτουργική ζωή µε προθυµία. Μέσα από τα παιδικά του µάτια τα έβλεπε όλα ετούτα σαν να ήταν ένα ατέλειωτο παιχνίδι. Οι πατέρες του µοναστηριού τον αγαπούσαν πολύ και ο ηγούµενος είχε δώσει εντολή στον τραπεζάρη να του δίνει φαγητό, όποτε ο µικρός Ονούφριος του ζητούσε, γνωρίζοντας τις ιδιαίτερες ανάγκες που έχει ένα παιδί όταν βρίσκεται στην ανάπτυξη. Έχοντας ετούτο το προνόµιο ο µικρός Ονούφριος πήγαινε µε θάρρος και ζητούσε από τον τραπεζάρη, τον πατέρα Ευλόγιο, φαγητό. Κι έπαιρνε άλλες φορές φρούτα, άλλοτε ελιές, συχνά ψωµί και πότε-πότε µέλι, που του άρεσε ιδιαίτερα.

 

Κάποια στιγµή όµως ετούτη η επίσκεψη στην κουζίνα άρχισε να γίνεται όλο και πιο συχνή, πράγµα που έκανε εντύπωση στον τραπεζάρη.
– Κάποιο ζώο θα ταΐζει ο Ονούφριος, σκέφτηκε κι αποφάσισε να τον πάρει στο κατόπι να δει τι κάνει το ψωµί που παίρνει.
Έτσι λοιπόν µια µέρα, όταν ο µικρός Ονούφριος βγήκε από την κουζίνα κρατώντας το ψωµί του, ο πατήρ Ευλόγιος τον ακολούθησε. Με έκπληξη τότε τον είδε να µπαίνει µέσα στον ναό και να κλείνει πίσω του την πόρτα. Αθόρυβα και γρήγορα ο καλόγερος σκαρφάλωσε πάνω σ’ ένα τοιχάκι και από το πλαϊνό παράθυρο κοίταξε µέσα στην εκκλησιά. Βλέπει τότε τον Ονούφριο να πλησιάζει στο τέµπλο, να στέκεται µπρος στην εικόνα της Παναγιάς της Βρεφοκρατούσας και, απλώνοντας ανοιχτά την παλάµη του µε το ψωµί, να λέει στον µικρό Χριστό:
– Σου έφερα και σήμερα ψωμάκι, μιας και δεν σου δίνει κανείς να φας.
Τότε ο µικρός Χριστός άπλωσε το χεράκι Του, πήρε την φέτα του ψωµιού και, όπως το µάζεψε ξανά, εκείνη εξαφανίστηκε µέσα στην εικόνα.
Όταν τα είδε αυτά ο πατήρ Ευλόγιος σάστισε. Σαν τρελός πήγε τρέχοντας στον ηγούµενο και του τα διηγήθηκε όλα µε κάθε λεπτοµέρεια.
– Άκουσε καλά τι θα κάνεις, του είπε χαµογελώντας ο ηγούµενος. Δεν θα του ξαναδώσεις ψωµί. Κι αν εκείνος σε παρακαλέσει, τότε να του πεις να πάει να ζητήσει ψωµί από Εκείνον, που τόσο καιρό τώρα τάιζε.
Την άλλη µέρα, όταν στάθηκε ο Ονούφριος µπρος στον τραπεζάρη για να του ζητήσει λίγο ψωµί, η απάντηση τον έκαµε να σκύψει λυπηµένος το κεφάλι του.
– Δεν σου δίνω, του είπε ο πατήρ Ευλόγιος. Αν θες ψωµί να πας να ζητήσεις από Εκείνον, που τόσο καιρό τώρα τάιζες.
Πέρασαν έτσι δυο-τρεις µέρες κι αφού ο Ονούφριος είδε πως δεν του έδιναν πια ψωµί, πήγε στην εκκλησιά και στάθηκε λυπηµένος µπρος στην εικόνα της Παναγιάς. Με θλίψη τότε λέει στον µικρό Χριστό που κρατούσε στην αγκαλιά της.
– Μέρες τώρα πάω να γυρέψω ψωµί στον τραπεζάρη κι εκείνος δε µου δίνει. Μου λέει µάλιστα να πάω να ζητήσω ψωµί από Εκείνον, που τόσον καιρό τώρα τάιζα. Γι’ αυτό κι εγώ ήλθα…

 

Σαν τέλειωσε το παράπονό του, βλέπει τον µικρό Χριστό ν’ απλώνει το χεράκι Του και να του δίνει ένα µεγάλο και ζεστό καρβέλι ψωµί. Το χεράκι του Χριστού βγήκε από την εικόνα κι απόθεσε το ψωµί στα χέρια του παιδιού.

Ο πατήρ Ευλόγιος, ο τραπεζάρης, που κατά την εντολή του γέροντα παρακολουθούσε κατά πόδας τον µικρό Ονούφριο και είχε γίνει η σκιά του, είδε τα όσα έγιναν σκαρφαλωµένος πάνω στο πλαϊνό παράθυρο της εκκλησιάς και λίγο έλειψε να πέσει λιπόθυµος καταγής. Ο Ονούφριος πήρε το ψωµί γεµάτος χαρά στην αγκαλιά του. Το καρβέλι ήταν πολύ µεγάλο και µε δυσκολία το σήκωνε. Μοσχοµύριζε µάλιστα τόσο ωραία, που η µυρωδιά του σκορπίστηκε σε όλο το µοναστήρι κι έκαµε τους πατέρες να βγουν από τα κελιά τους και να αναζητήσουν από πού έρχεται αυτή η ωραία µυρωδιά του φρεσκοψηµένου ψωµιού. Με έκπληξη είδανε τότε τον Ονούφριο να βγαίνει από την εκκλησία κρατώντας το μεγάλο καρβέλι, προσπαθώντας να ισορροπήσει το βάρος πάνω στα µικρά του χέρια. Αµέσως δυο µοναχοί έτρεξαν και τον βοήθησαν να το φέρει στην τράπεζα.
Για µέρες πολλές ολόκληρη η αδελφότητα έτρωγε και χόρταινε απ’ το ευλογηµένο εκείνο ψωµί. Για τον µικρό Ονούφριο ήτανε σίγουρα µια πρόγευση του άρτου, που ο Χριστός θα τον έτρεφε στην έρηµο, όταν σαν ερηµίτης θα ζούσε εκεί για εξήντα ολόκληρα χρόνια.
 Άννα Ιακώβου
Εικόνες: Αγγελική Δελεχά
ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr/fotothiki/

Η ιστορία περιέχεται στο βιβλίο της Άννας Ιακώβου, “Όταν γελάει ο Ουρανός“, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άθως Παιδικά
Πρόκειται για ένα νέο βιβλίο των παραπάνω εκδόσεων, που είναι γνωστές για την προσεκτική προσέγγιση των παιδιών με την ορθόδοξη παράδοση μέσα από εκλεκτά παιδικά αναγνώσματα. Εκτός από την παραπάνω, μπορείτε να διαβάσετε άλλες δέκα ιστορίες, με τις οποίες γελάει ο ουρανός.

Ο ... αερόσακος

Ανείπωτη τραγωδία: Μωρό σκοτώθηκε σε τροχαίο από... αερόσακο!

 

Αν και έχουν περάσει κοντά δύο δεκαετίες από την εφαρμογή τους στα αυτοκίνητά μας, ...
είναι φανερό ότι ακόμα και σήμερα πολλοί καταναλωτές αγνοούν μια βασική αρχή για την σωστή λειτουργία του αερόσακου. Το γεγονός δηλαδή ότι πρέπει να φορούν οπωσδήποτε ζώνη ασφαλείας, γιατί σε διαφορετική περίπτωση όχι μόνο δεν σε σώζουν από το ατύχημα αλλά υπάρχει το ενδεχόμενο να αποβούν και μοιραίοι. Κάτι τέτοιο έγινε στην Ιρλανδία όπου εκτός των άλλων υπήρξε και άλλη μια χαρακτηριστική όσο και άκρως επικίνδυνη παρατυπία (η οποία συνηθίζεται ιδιαιτέρως και στην χώρα μας). Ο λόγος για την ανόητη συνήθεια των γονέων να κρατούν στα πόδια τους τα μικρά τους παιδιά, όχι μόνο στην θέση του συνοδηγού, αλλά -ακόμα χειρότερα- στην θέση του οδηγού. Στην περίπτωση της συγκεκριμένης Ιρλανδής μητέρας και του μόλις τριών μηνών μωρού της όλα ήταν λάθος. Ακόμα και ο τρόπος που οδηγούσε, καθώς είχε μπει ανάποδα στο ρεύμα κυκλοφορίας, κάτι που παρά τις προσπάθειες του άλλου οδηγού, επέφερε την σύγκρουση.
Μια σύγκρουση που έγινε με σχετικά χαμηλή ταχύτητα, όμως ο αερόσακος στο τιμόνι του αυτοκινήτου της Ιρλανδής μητέρας άνοιξε με αποτέλεσμα να χτυπήσει βίαια το μωρό που κρατούσε στην αγκαλιά της.
Το γεγονός ότι δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας επιβάρυνε ακόμα περισσότερο την κατάσταση, στέλνοντας το μικρό αγγελούδι στο νοσοκομείο με σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές βλάβες, στις οποίες δεν κατάφερε να αντεπεξέλθει, χάνοντας τη μάχη με τη ζωή μόλις δυο μέρες αργότερα.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι η ενεργοποίηση ενός αερόσακου αντιστοιχεί σε μία πραγματική έκρηξη, ενώ η ταχύτητα με την οποία ανοίγει φθάνει έως και τα 300 χιλιόμετρα την ώρα. Μπορεί όλα αυτά να κρατούν ελάχιστα δευτερόλεπτα, όμως αν δεν φοράτε ζώνη, η δύναμη με την οποία θα έρθει σε επαφή το σώμα σας με τον αερόσακο είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Ενώ ανάλογα με την θέση σας πάνω στο κάθισμα και την κατατομή του σώματός σας, υπάρχουν μεγάλοι κίνδυνοι για την σωματική σας ακεραιότητα, ακόμα και πιθανότητα θανάτου.
Όσο για την υπόλοιπη ανεύθυνη συμπεριφορά να κρατάει κανείς το παιδί του στο τιμόνι και μάλιστα χωρίς ζώνη, τα λόγια είναι περιττά. Πρόκειται για πραγματική εγκληματική συνήθεια που δεν δικαιολογείται. Πολύ περισσότερο όταν ο γονιός θα πρέπει να γνωρίζει ότι σε περίπτωση ατυχήματος, το δικό του σώμα είναι αυτό που θα σκοτώσει το παιδί του και όχι η... κακιά στιγμή.
Πηγή: protothema.gr
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://parapona-rodou.blogspot.gr/

KYΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Κυριακή των Πατέρων

 Ήχος β΄, ΕΩΘΙΝΟ Η΄

Υπέροχα μέλη από την Κυριακή των Πατέρων αλλά και Αναστάσιμα του δευτέρου ήχου ακούγονται στην νέα εκπομπή.
Με την σειρά που ακούγονται:
Λυκ.Πετρίδης (αναστάσιμα β΄ήχου στον όρθρο)
Αθ.Καραμάνης (αίνοι και στιχηρά αναστάσιμοι δευτέρου ήχου)
Μ.Τσαμκιράνης (προσόμοια των Πατέρων και το δοξαστικό "Των Αγίων Πατέρων ο χορός"
Δ.Νεραντζής (δύναμις Κρητός)
Κυρ.Δασκαλούδης (χερουβικός ύμνος ήχος β΄ )
Μαν.Χατζημάρκος (άξιον εστί δευτερόπρωτος του Φιλανθίδη)

......Καλή ακρόαση...

ΠΗΓΗ: http://ymnous.blogspot.gr

Ο/Η ἀνάδοχος!!!

Ο νονός και η νονά στη ζωή του παιδιού

Ποιος δε θα μπορούσε να ανασύρει από το κουτί των παιδικών του αναμνήσεων τη γλυκιά προσμονή του νονού τις μέρες του Πάσχα;…

Η λαμπάδα, το δώρο, το σοκολατένιο αβγό, η ίδια η παρουσία του νονού είναι βασικό χαρακτηριστικό των ημερών αυτών. Ο νονός δεν είναι, όμως, απλά ο άνθρωπος που φέρνει τα τυπικά δώρα κατά τη διάρκεια των γιορτών.

Η Βάφτιση είναι ένα Μυστήριο το οποίο τον ενώνει ουσιαστικά με το παιδί εφ’ όρου ζωής, σε μια σχέση πιο βαθιά και ουσιαστική από την απλή κοινωνική της διάσταση. Η σημασία του για το παιδί είναι μεγάλη, αφού ως «πνευματικός» του γονέας δένεται πραγματικά μαζί του, με έναν παντοτινό δεσμό, ο οποίος είναι μοναδικός και αναντικατάστατος.

Ο νονός πρέπει να είναι συχνά παρών και να συντροφεύει το παιδί κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής του, να το συμβουλεύει, να το νοιάζεται, να αλληλεπιδρά και να συμμετέχει ουσιαστικά στη ζωή του, να είναι πάνω απ’ όλα ένα κοντινό πρόσωπο αναφοράς μετά την οικογένεια. Η επίσκεψη δυο φορές το χρόνο για τυπικούς λόγους τον αποξενώνει από το παιδί και στερεί και από τους δύο πολύτιμο χρόνο και κοινές εμπειρίες.

Πολλές φορές, δυστυχώς, ορισμένοι νονοί απουσιάζουν από τη ζωή του παιδιού, είτε γιατί οι ίδιοι δεν πήραν πολύ σοβαρά και υπεύθυνα το ρόλο τους, είτε γιατί κάποια σύγκρουση με τους γονείς του παιδιού τους ανάγκασε να απομακρυνθούν.

Η απουσία ή η αδιαφορία του νονού είναι μια κατάσταση η οποία πληγώνει το παιδί και το κάνει να νιώθει μειονεκτικά σε σχέση με τα άλλα παιδιά γύρω του. Το παιδί μπαίνει συχνά στη διαδικασία να αυτοκατηγορείται και να αναρωτιέται πού φταίει το ίδιο και στερείτε το νονό του.
Όταν, δε, ο νονός έχει κόψει κάθε επικοινωνία με το παιδί και την οικογένειά του, ο γονέας καλείται συχνά να αντιμετωπίσει τις συνεχείς ερωτήσεις του παιδιού, το οποίο δικαιολογημένα ρωτά πού είναι ο νονός του και γιατί δε θέλει να το δει.

Είναι πολύ δύσκολο για τον γονέα να βλέπει στο πρόσωπο του παιδιού του τη μελαγχολία και την απογοήτευση που προκαλεί η ανεκπλήρωτη επιθυμία και προσμονή του να έχει και εκείνο το μερίδιό του στην επίσκεψη του νονού τις μέρες του Πάσχα. Το ζητούμενο είναι πώς πρέπει να αντιδράσει ο γονέας μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση.

Εκείνο το οποίο μπορεί να κάνει σε ένα πρώτο επίπεδο ο γονέας είναι να καθησυχάσει το παιδί λέγοντάς του ότι οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτή την πραγματικότητα δεν έχουν καμία σχέση με το ίδιο και τη συμπεριφορά του.
Αν ο νονός έχει «εγκαταλείψει» το βαφτιστήρι του χωρίς κάποιον εμφανή λόγο, ο γονέας μπορεί να του εξηγήσει ότι πολλές φορές δεν είναι όλοι άνθρωποι έτοιμοι να αναλάβουν έναν τόσο σημαντικό ρόλο και κάποιες φορές απομακρύνονται.

Μπορούν να το καθησυχάσουν λέγοντάς του ότι εκείνο δεν έχει καμία ευθύνη, αλλά καλό θα ήταν, όσο θυμωμένοι κι αν είναι οι ίδιοι με αυτό που συμβαίνει, να μην κατηγορούν το νονό μπροστά στο παιδί τους.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, και αν η απουσία του νονού έχει προέλθει από τη σύγκρουσή του με τους γονείς, μπορούν εκείνοι να έρθουν σε επικοινωνία μαζί του και να του εξηγήσουν ότι όποια διαφορά κι αν τους χωρίζει το παιδί είναι το μόνο το οποίο δε φέρει καμία ευθύνη. Μπορούν να τονίσουν ότι ο νονός είναι απαραίτητο πρόσωπο κατά την αναπτυξιακή διαδικασία του παιδιού και πως η παρουσία του είναι σημαντική και αναντικατάστατη.

Αν η σύγκρουση είναι πολύ μεγάλη και βαθιά μπορεί ο νονός να παίρνει το παιδί, εκτός σπιτιού για μια βόλτα, προκειμένου να αποφεύγεται το φορτισμένο κλίμα ανάμεσα σε εκείνον και τους γονείς.

Συνοψίζοντας, καλό θα ήταν να έχουμε πάντα υπόψη μας πως όποια και να είναι τα προβλήματα της καθημερινότητας κι όσο κι αν οι ανθρώπινες σχέσεις αποτελούν ένα πεδίο με συγκρούσεις και διαφωνίες, ο ρόλος του νονού ή της νονάς, είναι ένας ρόλος «ιερός» και αναντικατάστατος και θα πρέπει να είμαστε πολύ συνειδητοποιημένοι για την απόφασή μας να εμπλακούμε σε ένα δεσμό αυτού του είδους με το παιδί.
Από τη στιγμή που θα αναλάβουμε αυτό το ρόλο είμαστε υποχρεωμένοι να σταθούμε δίπλα στο βαφτιστήρι μας και να μην το απογοητεύσουμε με κανέναν τρόπο και για κανένα λόγο.
ΠηγέςVi SENARIA.GR

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://hamomilaki.blogspot.gr/

Πάτμος,

Πάτμος....

Ποιό σχόλιο ταιριάζει σ'αὐτή τήν εἰκόνα τὴς ἀποψινῆς ... Πάτμου;

(Πηγη:https://www.facebook.com/profile.php?id=100003326773336)

Ελλάδα!!!

 ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ

ΤΗ ΓΗ ΚΟΥΒΑΛΑΣ

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ (13/4/2012)

Το χειρουργείο των Αγγέλων!

¨Ενα θαυμαστό γεγονός

Παραμονή εκλογών, βρίσκομαι στο Αεροδρόμιο- η ώρα τρεις μετά τα μεσάνυχτα. Στις τρεις και μισή πάω για επιβίβαση. Κόσμος πολύς. Στο ταξί μπήκε ένα παλικάρι.
-Καλημέρα! Πειραιά, παρακαλώ.
-Λεβέντη μου, στον ουρανό σε γύρευα, στη γη βρέθηκες!
-Γιατί το λέτε αυτό;
-Καλύτερη διαδρομή δεν θα μπορούσε να μου τύχει! Στον Πειραιά μένω και εγώ!
-Α, ωραία! Σε πάω στο σπίτι σου, ε;
-Ακριβώς. Είμαι άυπνη δεκαπέντε ώρες νομίζω πως έχω κι εγώ δικαίωμα ξεκούρασης και ύπνου.

 -Δεκαπέντε ώρες οδηγείτε; 

-Όχι, δεκαπέντε ώρες είμαι μέσα στο ταξί.
-Πώς αντέχεις τόσες ώρες; Και δεν… φοβάσαι τη νύχτα;
-Όταν έχεις δυνατή πίστη στον Θεό, δεν φοβάσαι τίποτε, νιώθεις ασφαλής.
-Έχεις δίκιο, βλέπω και τις εικόνες σου, ακούς και τον σταθμό της Εκκλησίας. Τα λόγια σου εκπέμπουν σιγουριά. Πράγματι, έχεις τον Θεό δίπλα σου! Χαίρομαι, όταν ακούω και βλέπω ανθρώπους, που πιστεύουν δυνατά, όπως και εσύ. Δεν ήταν τυχαίο που μπήκα στο ταξί σου, ήταν θέλημα Θεού. Πιστεύεις στα θαύματα;
-Και βέβαια πιστεύω.
-Θέλεις να σου πω ένα θαύμα, που έγινε στην οικογένειά μου;
-Με μεγάλη μου χαρά!
-Εργάζομαι στο Ισραήλ, στην Ελληνική Πρεσβεία Είμαι κοντά στον Πανάγιο Τάφο του Χριστού και τώρα ήρθα, για να ψηφίσω.
-Θα μου πεις πώς σε λένε;
-Νίκο.

-Ωραία! Εμένα Ράνια.
-Χαίρω πολύ.
-Λοιπόν, Ράνια, η κουνιάδα μου δεν μπορούσε να κάνει παιδί. Πήγε σε πολλούς γιατρούς στην Κύπρο, ήρθε στην Ελλάδα, πήγε Λονδίνο, Αγγλία- όμως όλοι της είπαν ένα μεγάλο όχι δεν μπορείς να γεννήσεις παιδί. Ωστόσο είχε φτάσει σαράντα ετών. Οι προσευχές και τα τάματα αμέτρητα. Ώσπου ο καλός Θεός τη λυπήθηκε. Στα σαράντα της έμεινε έγκυος. Καταλαβαίνεις τη χαρά μας. Την προσέχαμε όλοι σαν να ήταν κάτι πολύτιμο. Μη βήξει, μη φτερνιστεί, μην κατέβει μόνη της σκαλιά, τι θα φάει- την είχαμε μη στάξει και μη βρέξει! Ώσπου ήρθε η ώρα να γεννήσει και ήμασταν όλοι κοντά της.

Στο σαλόνι που περιμέναμε έρχεται μια νοσοκόμα με έναν άγγελο στα χέρια. Ήταν τόσο όμορφο μωρό, που ομορφότερο δεν είχα ξαναδεί. Ο γιος μου δεν ήταν τόσο ωραίος, όταν μου τον έφεραν να τον δω. Την επομένη ημέρα όμως μας ήρθε η δυσάρεστη είδηση. Ο γιατρός κάλεσε τον μπατζανάκη μου στο γραφείο το και του είπε πως το παιδί γεννήθηκε με ένα νεφρό και απ’ αυτό το μισό ήταν χαλασμένο. Έπρεπε να αρχίσει αιμοκάθαρση. Η είδηση μας ήρθε κεραυνός στο κεφάλι!

Το τρέξαμε όπου μπορείς να φανταστείς, σ’ όποιον γιατρό μάς έλεγαν, εμείς τρέχαμε. Πήγαμε στο εξωτερικό, πήγαμε παντού, δεν μπορούσε να γίνει τίποτε. Οι προσευχές νύχτα-μέρα δεν σταματούσαν. Όταν το παιδί έφτασε δύο ετών, η κουνιάδα μου είδε ένα όνειρο. Μη με ρωτήσεις τι. Δεν έχω καταλάβει καλά. Μου ζήτησε να έρθει στους Αγίους Τόπους, να προσκυνήσει.

Πράγματι ήρθε μαζί με το παιδί. Την έστειλα με μια ξεναγό να προσκυνήσει στον Πανάγιο Τάφο. Τι έγινε εκεί; Άκου τι μου είπαν. Όταν μπήκαν μέσα στην Εκκλησία, το μωρό έκλαιγε συνέχεια. Της λέει μια κυρία: 

«Γιατί κλαίει έτσι το παιδί σας;»

 -«Είναι άρρωστο», της απάντησε η κουνιάδα μου. Και τότε η κυρία της είπε: 

«-Βάλτε το παιδί σας πάνω στον Πανάγιο Τάφο και θα σταματήσει το κλάμα!»

Η κουνιάδα μου το ξάπλωσε πάνω στον Πανάγιο Τάφο. Όμως το παιδί σφάδαζε στο κλάμα. Εκείνη στεκόταν σα μαρμαρωμένη, δεν μπορούσε να κάνει ούτε μπρος ούτε πίσω. Το παιδί είχε αρχίσει να μελανιάζει* κάποια στιγμή κατάφερε και το πήρε στην αγκαλιά της. Όμως δεν μπορούσε να αναπνεύσει και το πήγαν εσπευσμένα στο νοσοκομείο. Εκεί του έβαλαν οξυγόνο. Την ίδια μέρα έφυγε για την Κύπρο.

Την επομένη το παιδί έπρεπε να πάει για αιμοκάθαρση. Εκεί, στα Ιεροσόλυμα, έχω γνωριστεί με έναν καλόγερο ασκητή, που όλο μου μιλάει για θαύματα. Όταν έφυγε η κουνιάδα μου, πήγα και τον συνάντησα και άρχισε πάλι να μου μιλάει για τον Θεό και για τα θαύματα, ώσπου ξαφνικά τον ακούω να λέει: 

«Πω, πω! Τι χειρουργείο ήταν αυτό! Το παιδί σφάδαζε στο κλάμα από τους πόνους!»

 «-Ποιο παιδί, γέροντα;» 

«-Το ανιψάκι σου, βρε! μου απάντησε. Άγγελοι το χειρούργησαν και του έβαλαν δύο γερά νεφρά!!!»

 «Α, ο γέροντας τρελάθηκε», είπα μέσα μου, «και όλα τα θαύματα που μου λέει φαντασίες του είναι». Όταν σηκώθηκα να φύγω, με χτύπησε στην πλάτη και μου είπε:

 «-Άντε, θα κάνεις και κόρη!»

Έφυγα λυπημένος, με τη βεβαιότητα ότι ο γέροντας είχε χάσει τα μυαλά του εκεί στην ερημιά και στη μοναξιά του. Μπήκα στο αυτοκίνητο μου να πάω στην Πρεσβεία, όταν χτύπησε το κινητό μου. Ήταν η γυναίκα μου. Μου μιλούσε και έκλαιγε- δεν μπορούσα να καταλάβω τι έλεγε, μόνο μια φράση ξεχώρισα:

 «-Νίκο, το παιδί μας είναι καλά!» 

Προσπάθησα να την ηρεμήσω, για να καταλάβω τι μου λέει. Και μου είπε τα ίδια λόγια του γέροντα: 

«-Το παιδί μας έχει δύο γερά νεφρά!»

Έπαθα σοκ! Γύρισα πίσω και πήγα στον γέροντα. Το μυαλό μου μπερδεμένο, οι σκέψεις μου άτακτες, πετούσαν εδώ και εκεί. Έφτασα στον γέροντα και για πρώτη φορά γονάτισα μπροστά του και του φιλούσα τα χέρια.

 «-Είσαι άγιος!» ψιθύρισα 

«-Παιδί μου, μην το ξαναπείς αυτό. Άγιος είναι μόνο ο Θεός!»

Σε μια εβδομάδα μου ήρθε η επόμενη ευχάριστη είδηση. Η γυναίκα μου ήταν έγκυος. Με το: 

«Νίκο, αγάπη μου», που μου είπε, θυμήθηκα τα λόγια του γέροντα.

 «- Μη πεις τίποτα άλλο. Είσαι έγκυος!» 

«-Ναι, πού το ξέρεις;» 

«-Μου το είπε ο καλόγερος, ο φίλος μου, και είναι κοριτσάκι!»

Από το θαύμα που έγινε στο ανιψάκι μου πίστεψα πολύ βαθιά στον Θεό. Κανείς και για τίποτε αυτή την πίστη δε θα την κλονίσει. Αν κάποτε αποφασίσεις να έρθεις στα Ιεροσόλυμα, θα χαρώ να έρθεις να με βρεις, θα με ζητήσεις στην Πρεσβεία. Θα πεις θέλω το Νίκο τον Πειραιώτη.

Ωστόσο έχουμε φτάσει στον Πειραιά- εγώ δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη, αλλά ούτε και να κατέβω να βγάλω τη βαλίτσα του Νίκου από το πορτ-μπαγκάζ .

 Πηγή: ΒΙΒΛ. ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, ΠΟΡΦΥΡΙΑ ΜΟΝΑΧΗ

Λίντα Κατέχη:

 Η πρώτη γυναίκα που παίρνει βραβείο μηχανικής είναι Ελληνίδα

 

Γεννήθηκε στη Σαλαμίνα, από οικογένεια μέτριας οικονομικής κατάστασης... και έχτισε μια αξιοζήλευτη καριέρα στις ΗΠΑ, ως ηλεκτρολόγος μηχανολόγος και μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών, σε έναν επιστημονικό τομέα κατεξοχήν ανδροκρατούμενο.
Ο λόγος για την Λίντα Κατέχη, ένα από τα πολλά ελληνικά μυαλά που διαπρέπουν στο εξωτερικό.
Σήμερα, είναι πρύτανης του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια,Davis, θέση στην οποία μεταπήδησε από εκείνη του κοσμήτορα και αντιπρύτανη ακαδημαϊκών υποθέσεων στο πανεπιστήμιο του Ιλινόις το 2009.
Εχει συμμετάσχει σε πολλές επιτροπές των Η.Π.Α. για την εκπαίδευση και τις επιστήμες.
Στην Ελλάδα έγινε γνωστή ως επικεφαλής της εννιαμελούς Διεθνούς Συμβουλευτικής Επιτροπής (επιτροπής σοφών το 2010) για τις αλλαγές στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, όπου συγκαταλέγονταν καθηγητές κορυφαίων πανεπιστημίων από όλη την υφήλιο.
Νέα μεγάλη διάκριση
Η Λίντα Κατέχη τιμήθηκε με το Βραβείο της Εθνικής Ακαδημίας Μηχανικών (National Academy of Engineering Simon Ramo) για την «τεράστια επίδρασή της στο επάγγελμα του μηχανικού και την πρωτοπορία της στην έρευνα της μηχανικής και την εκπαίδευση. Σημειώνεται ότι είναι η πρώτη γυναίκα που λαμβάνει αυτό το βραβείο.
«Πάντα ένιωθα το προνόμιο του να είσαι μηχανικός, και το να λαμβάνεις την αναγνώριση και την εκτίμηση από τους συναδέλφους σου είναι μεγάλη τιμή», δήλωσε η ίδια.
«Αισθάνομαι ιδιαίτερα τυχερή που σε όλη τη σταδιοδρομία μου, είχα πολλές ευκαιρίες να εποπτεύσω γυναίκες μηχανικούς, και ξέρω ότι όσο η επιστήμη μας διευρύνεται, τόσο οι γυναίκες και οι υποεκπροσωπούμενες μειονότητες θα κερδίζουν όλο και περισσότερα βραβεία και διακρίσεις».
Ηγετική φυσιογνωμία στο χώρο της μηχανικής
Η Κατέχη θεωρείται πρωτοπόρος στην εκπαίδευση των μηχανικών για περισσότερα από 30 χρόνια, είναι η πρώτη γυναίκα που κερδίζει το συγκεκριμένο βραβείο που δίνεται σε «επιστήμονες με ηγετική φυσιογνομία και όραμα στην έρευνα της μηχανικής, της επιχειρηματικότητας και της εκπαίδευσης, και για την εθνική υπεράσπιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ως σημαντική κινητήρια δύναμη της οικονομίας των ΗΠΑ.».
Μεγάλωσε στη Σαλαμίνα
Η Λίντα Κατέχη μεγάλωσε στη Σαλαμίνα τη δεκαετία του ’50 σε οικογένεια μετρίας οικονομικής κατάστασης. Η μητέρα της την παρότρυνε να σπουδάσει και οι καθηγητές της είδαν από νωρίς την κλίση της στα μαθηματικά και τη φυσική. Έτσι, το 1969 πήγε στην Αθήνα στο 1ο Λύκειο Θηλέων και κατόπιν σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο Αθηνών.
«Μεγάλωσα σε μια κοινωνία που μάστιζε η φτώχεια. Η χώρα υπέφερε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο. Πολλές φορές δεν είχαμε να φάμε. Αυτό με έκανε να θέλω να κυνηγήσω μια καλύτερη ζωή, να ανακαλύψω το ταλέντο μου, να το αναπτύξω και να γίνω, εντέλει, Ηλεκτρολόγος Μηχανικός» έχει δηλώσει σε συνέντευξή της στην ιστοσελίδα greekreporter.
Η φυγή στο εξωτερικό
Αρχικά πίστευε ότι οι γνώσεις του σχολείου και του πανεπιστημίου αρκούσαν. Όμως, όταν εργάστηκε με μια ερευνητική ομάδα, είδα ότι υπήρχαν επιστήμονες με πολύ περισσότερες γνώσεις από εκεινη: «Έτσι, το Πάσχα του 1979 άλλαξα τρόπο σκέψης, τα μάζεψα και έφυγα για την Αμερική.
Οι διακρίσεις
Της έχει απονεμηθεί το Αριστείο AHC για τη συμβολή της ως ακαδημαϊκός, έγινε μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Μηχανολογίας, όπως επίσης και πρύτανης του Πανεπιστημίου στο Davis.
ΠΗΓΗ:Παράπονα Ρόδου

Η Ακρόπολη

ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΨΗΦΙΑΚΑ ΜΕ ΕΝΑ ΚΛΙΚ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ

Χάρη στην επιτροπή Συντηρήσεως Μνημείων Ακροπόλεως (ΕΣΜΑ) και ΥΣΜΑ, μία ανανεωμένη ψηφιακή εφαρμογή της εικονικής περιήγησης στον βράχο της Ακρόπολης είναι γεγονός. Ο επισκέπτης- με τη χρήση ενός υπολογιστή, τάμπλετ ή «έξυπνου» κινητού μπορεί να βρεθεί στον ναό της Αθηνάς Νίκης, στον Παρθενώνα, στο Ερέχθειο, και να απολαύσει την πανοραμική θέα της Αθήνας με ένα μόνο κλικ!

Ο Ιερός Βράχος είναι πλέον προσβάσιμος διαδικτυακά, γεγονός που αποσκοπεί στην παρουσίαση των αναστηλωτικών εργασιών που πραγματοποιούνται στην Ακρόπολη όσο και στην προώθηση της πρόσβασης στο σημαντικότερο μνημείο της πολιτιστικής κληρονομιάς μας.

Η εικονική Περιήγηση στα μνημεία Ακρόπολης αποτελείται από εικόνες και πανοράματα υψηλής καθώς και από λεπτομερείς φωτογραφικές απεικονίσεις επιλεγμένων εξωτερικών όψεων των αρχαίων τειχών που περιβάλλουν το βράχο. Κάθε άποψη συνοδεύεται από περιγραφικά στοιχεία σχετικά με τα μνημεία και επιλεγμένα σημεία ενδιαφέροντος.

Η φωτογραμμετρική αποτύπωση της επιφάνειας του βράχου σε μορφή χάρτη επιτρέπει τον προσανατολισμό και την πλοήγηση στα επιμέρους σημεία θέασης. Οι εικόνες προσφέρουν δυνατότητες αυξημένης εστίασης στις λεπτομέρειες των μνημείων που είναι δύσκολο να γίνουν ορατές κατά την επίσκεψη στο χώρο. Ακόμη, ο χρήστης μπορεί να αντιληφθεί τη θέση του μνημείου σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο ή ακόμα και να πραγματοποιήσει ένα εικονικό «περίπατο» επιλέγοντας τη δική του διαδρομή

Για να περιηγηθείτε στην Ακρόπολη πατήστε εδώ: ΨΗΦΙΑΚΗ ΑΚΡΟΠΟΛΗ 
thesecretrealtruth

- ΠΗΓΗ:http://www.diadrastika.com/2015/09/akropolis