Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2019

Δοξολογία, ῆχος πλ. δ΄.

Ἀργή Δοξολογία Ἰακώβου, ἦχος πλ. δ΄.

Ἱεροψάλται οἱ: Ἀντώνιος Πεζανάκης

& Ἰωάννης Σκαλίδης

Ἱ. Ν. Ἁγίων Κων/νου & Ἑλένης Χανίων 1996

Κυριακή των Αγίων Πατέρων

"ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Ο ΧΟΡΟΣ"

ΔΟΞΑΣΤΙΚΟΝ ΤΩΝ ΑΙΝΩΝ,ἦχος πλ. δ΄.

ΤΣΑΜΚΙΡΑΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ

Ζωντανή ηχογράφηση με τον αείμνηστο Ματθαίο που ψάλλει στην Κύπρο,Κυριακή των Αγ.Πατέρων στο μνημόσυνο του αδικοχαμένου γιου του.

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2019

"Κύριος ποιμαίνε με.."

Σὺ μετ᾿ ἐμοῦ εἶ

(κλασσική + βυζαντινή μουσική)

Ο 22ος Ψαλμός του Δαβίδ (You are with me) σε αριστουργηματική σύνθεση, ενορχήστρωση του Βασίλη Τσαμπρόπουλου και εκτέλεση της Νεκταρία Καρατζή που «συμφιλιώνει» την βυζαντινή με την κλασσική μουσική.

Από τον τελευταίο σύμπακτο δίσκο του Β.Τσ. με τίτλο «Ελέησον«.

Ψαλμός 22

ΚΥΡΙΟΣ ποιμαίνει με καὶ οὐδέν με ὑστερήσει. 2 εἰς τόπον χλόης, ἐκεῖ με κατεσκήνωσεν, ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως ἐξέθρεψέ με, 3 τὴν ψυχήν μου ἐπέστρεψεν. ὡδήγησέ με ἐπὶ τρίβους δικαιοσύνης ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. 4 ἐὰν γὰρ καὶ πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σὺ μετ᾿ ἐμοῦ εἶ· ἡ ράβδος σου καὶ ἡ βακτηρία σου, αὗταί με παρεκάλεσαν. 5 ἡτοίμασας ἐνώπιόν μου τράπεζαν, ἐξεναντίας τῶν θλιβόντων με· ἐλίπανας ἐν ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου, καὶ τὸ ποτήριόν σου μεθύσκον με ὡσεὶ κράτιστον. 6 καὶ τὸ ἔλεός σου καταδιώξει με πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, καὶ τὸ κατοικεῖν με ἐν οἴκῳ Κυρίου εἰς μακρότητα ἡμερῶν

ΠΗΓΗ:http://istologio.org/?

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2019

Ὁ Ἀπόστολος Φύλιππος, ὁ ἐκ τῶν 7 Διακόνων (11 Ὀκτωβρίου)

Ὁ Ἅγιος Φίλιππος, ὁ Διάκονος

Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει αὔριο, 11 Ὀκτωβρίου, τήν μνήμη τοῦ Ἀποστόλου Φιλίππου, ἑνός ἐκ τῶν ἑπτά Διακόνων.

Στήν Πάτμο καί ἰδιαίτερα στό Μοναστήρι μας, ὅπου φυλάσσεται ἡ Τιμία Κάρα Του, ἡ μνήμη Του τιμᾶται ὅλως ἰδιαιτέρως, καί συγκαταλέγεται στίς μεγάλες καί ἐπίσημες γιορτές του.

Παραθέτω ἕνα μικρό κείμενο ἀπό τό Συναξάριο τοῦ Ἁγίου ἀπό τήν πηγη: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Καταγόταν ἀπό τήν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης καί ἦταν διάκονος μεταξύ τῶν ἑπτά διακόνων τῆς πρώτης Ἐκκλησίας στήν Ἱερουσαλήμ (Πράξ. στ’).

Ἐπίσης, ἦταν ἔγγαμος καί εἶχε τέσσερις θυγατέρες, προικισμένες μέ προφητικό χάρισμα. (Πράξ. κα’ 8 – 9). Ὁ Φίλιππος, ὅμως, δέν στάθηκε μόνο στήν Ἱερουσαλήμ. Πῆγε στή Σαμάρεια καί κήρυξε τό Εὐαγγέλιο, σάν γνήσιος καί αὐτός «Ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ κατά πίστιν ἐκλεκτῶν Θεοῦ καί ἐπί γνῶσιν ἀληθείας τῆς κατ’ εὐσέβειαν». Δηλαδή Ἀπόστολος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ γιά νά διδάξει μεταξύ ἐκείνων πού ἐξέλεξε ὁ Θεός, τήν πίστη καί τήν ἐπίγνωση τῆς ἀλήθειας, πού ὁδηγεῖ στήν εὐσέβεια.
Ἐκεῖ στήν Σαμάρεια, διά τοῦ κηρύγματός του βάπτισε χριστιανό τόν Σίμωνα τόν μάγο. Ἔπειτα, ὁ Φίλιππος συνάντησε στό δρόμο του τόν Εὐνοῦχο τῆς βασίλισσας Κανδάκης, καί ἀφοῦ τόν κατήχησε, βάπτισε καί αὐτόν Χριστιανό. Κατόπιν, πῆγε στίς Τράλλεις τῆς Μ. Ἀσίας, ὅπου μέ τή διδασκαλία του ἔπεισε ὅλους σχεδόν τούς κατοίκους τῆς πόλης νά πιστέψουν στόν Χριστό.
Ὁ Φίλιππος στήν πόλη αὐτή, ἀφοῦ ἔκτισε καί χριστιανικό ναό, παρέδωσε στόν Θεό τήν ψυχή του.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείας χάριτος, πλήρης ὑπάρχων,

διηκόνησας, τῇ Ἐκκλησίᾳ,

ὡς Διάκονος τοῦ Λόγου Ἀπόστολε·

θεοσημείαις δέ θείαις χρησάμενος,

τῆς Σαμαρείας τά πλήθη κατηύγασας.

Μάκαρ Φίλιππε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε,

δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.

Φωτισθείς ἐν Πνεύματι τῷ Παναγίῳ,

τά τῆς γῆς πληρώματα,

ταῖς σαῖς φωτίζεις διδαχαῖς,

καί τῶν θαυμάτων λαμπρότησι,

ἱερομύστα Ἀπόστολε Φίλιππε.

Μεγαλυνάριον.

Πίστεως τό πλήρωμα γεωργῶν,

ἐξ αὐτοῦ παρέχεις,

τῷ πληρώματι τῶν πιστῶν,

ὡς ἐκλελεγμένος, διακονεῖν ἁγίοις·

ἐξ οὗ ἡμῖν μετάδος, Φίλιππε ἔνδοξε.

ΠΗΓΗ:http://faneromenihol.gr

Υγεία!!!

Tέσσερα φάρμακα για την υγεία!

Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμία

Ἀδελφοί μου χριστιανοί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως,

1) Σᾶς εὔχομαι τήν ὑγεία σας καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στήν οἰκογένειά σας. «Θά σᾶς δώσω, χριστιανοί μου, – τούς λέγω – τέσσερα φάρμακα γιά τήν ὑγεία σας. Ἀλλά θέλω νά τά πάρετε καί τά τέσσερα. Τό πρῶτο, εἶναι τό νά τρῶτε, ὄχι τά πρόχειρα ἐκεῖνα φαγητά πού κάνουν στούς δρόμους τῶν πόλεων, γιά νά «βουλώσουν» τήν πείνα τους, γιατί αὐτά κάνουν ζημιά στήν ὑγεία. Ἀλλά νά τρῶτε φαγητό καλομαγειρεμένο, ὅπως τό ἔκαναν παλαιά οἱ γονεῖς σας ἐδῶ στά χωριά μας. Δεύτερο φάρμακο, εἶναι τό νά κοιμᾶστε. Προτοῦ νά κοιμηθεῖτε νά σταυρώνετε τό μαξιλάρι σας, τρεῖς φορές, «Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», καί νά κοιμᾶστε ἥσυχα, χωρίς νά σκέπτεστε τίς ἀγωνίες σας. Γιατί θά ἔχετε ἀϋπνία. Ὡς τρίτο φάρμακο σᾶς λέγω τό νά μήν στενοχωρεῖστε. Δέν βγαίνει τίποτε μέ τήν στενοχώρια, χριστιανοί μου. Τά μπερδεύουμε χειρότερα τά πράγματα, γιατί χάνουμε τό κουράγιο μας. Ἀλλά θά πεῖτε, πῶς νά μήν στενοχωρούμαστε, ἀφοῦ ἔχουμε τόσα προβλήματα; Γιά τά προβλήματά σας, ἀδελφοί μου, πατέρες καί μητέρες μου καί ἅγιες γιαγιές, γιά τά προβλήματά σας, λέγω, σᾶς δίνω τό τέταρτο καί τό πιό καλό φάρμακο: Τό νά τά ἀκουμπᾶτε ὅλα στήν Παναγία. Νά λέτε: «Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου!». Καί θά δεῖτε πόσο ὡραῖα θά σᾶς ἔρθουν ὅλα τά θέματά σας.

2) Ἀλλά εἶμαι χαρούμενος, γιατί βρῆκα δύο ὡραῖα κειμενάκια, δύο κοντινῶν μας ἁγίων, τοῦ ἁγίου Πορφυρίου καί τοῦ ἁγίου Παϊσίου. Εἶναι σχετικά μέ τήν ὑγεία τά κείμενα αὐτά. Σᾶς παρακαλῶ πολύ νά τά διαβάσετε. (α) Σᾶς παραθέτω τό πρῶτο κείμενο τοῦ ἁγίου Πορφυρίου. Μᾶς λέγει: «Νά προσέχεις τή δίαιτά σου, νά μήν τρῶς τροφές πού πειράζουν τήν πάθησή σου καί παχαίνουν. Νά μή μένεις πολλές ὧρες στό κρεβάτι, γιατί θά ξαναρρωστήσεις. Νά κινεῖσαι, νά ἀσκεῖσαι, ἀλλά μέ μέτρο. Νά περπατᾶς, ἀλλά οὔτε πολύ γρήγορα οὔτε πολύ ἀργά, οὔτε σέ ἀνηφοριές οὔτε σέ κατηφοριές, οὔτε σέ μεγάλο ὑψόμετρο οὔτε σέ μικρό. Νά βαδίζεις, μέ κανονικό ρυθμό, σέ ἴσιο μέρος, χωρίς νά κουράζεσαι. Νά βγαίνεις ἔξω. Δέ θά σοῦ πῶ ποῦ νά πᾶς• πήγαινε ὅπου σοῦ ἀρέσει, φθάνει νά εἶναι ἔξω ἀπό τήν Ἀθήνα, μακριά ἀπό τά καυσαέρια, πού σέ βλάπτουν πολύ στήν ὑγεία σου. Νά μή βγαίνεις ἔξω στό πολύ κρύο καί στήν πολλή ζέστη. Ὅταν βγαίνεις στό κρύο, νά κρατᾶς ἕνα μαντήλι μπροστά στή μύτη καί τό στόμα σου, γιά νά μήν ἀναπνέεις ψυχρό ἀέρα, καί στή ζέστη νά φορᾶς καπέλο, γιά νά μή σέ πειράξει ὁ ἥλιος στό κεφάλι. Νά προσέξεις πολύ τήν ψυχική πίεση καί τό ἄγχος, πού αἰσθάνεσαι στήν ἐργασία σου. Ξέρω, ὅτι ἐκεῖ δέ σέ πιέζουν, καί ἐξωτερικά φαίνεσαι ἤρεμος, ἀλλά ἐσωτερικά καταπιέζεις μόνος σου τόν ἑαυτό σου, γιά νά μήν ὑστερήσεις ὡς πρός τούς ἄλλους καί γιά νά ἀποδώσεις καλύτερη καί περισσότερη ἐργασία. Εἶδες τώρα, πού πῆρες ἀναρρωτική ἄδεια καί ἔμεινες ἀρκετές μέρες μακριά ἀπό αὐτή τήν ἐργασία σου, πόσο ἠρέμησες ἐσωτερικά; Ὅταν θά κάνεις ἄλλου εἴδους ἐργασία, δέ θά ἔχεις ἄγχος. Νά διαβάζεις πατερικά βιβλία καί νά προσεύχεσαι. Πρό πάντων νά μή στενοχωριέσαι. Ἔτσι ἡ ὑγεία σου θά πάει καλύτερα. Ὅσο πιό πολύ θά ἀγαπᾶς τό Χριστό, τόσο πιό πολύ θά χαίρεσαι καί τόσο πιό λίγο θά στενοχωριέσαι. Ὅλα νά τά κάνεις μέ ἀγάπη καί εὐχαρίστηση, χωρίς πίεση καί ἄγχος. Νά παίρνεις καί τά φάρμακά σου, ἴσως κάποτε νά τά πετάξεις κι αὐτά» . (β) Σᾶς δίνω τώρα καί τό ἄλλο κείμενο τοῦ ἁγίου Παϊσίου, σχετικό μέ τό ἄγχος, ἀπό τό ὁποῖο ὑποφέρουν ἰδιαίτερα οἱ ἄνθρωποι σήμερα: «Γιά τίποτε νά μήν ἔχετε ἄγχος. Τό ἄγχος εἶναι τοῦ διαβόλου. Ὅταν βλέπετε ἄγχος, νά ξέρετε ὅτι ἐκεῖ ἔχει βάλει τήν οὐρά του τό ταγκαλάκι. Ὁ διάβολος δέν πηγαίνει κόντρα. Ἄν ὑπάρχη μία τάση, σπρώχνει καί αὐτός, γιά νά ταλαιπωρήση καί νά πλανήση τόν ἄνθρωπο. Τόν εὐαίσθητο λ.χ. τόν κάνει ὑπερευαίσθητο. Ὅταν ἔχης διάθεση νά κάνης μετάνοιες, σπρώχνει καί ὁ διάβολος νά κάνης περισσότερες ἀπό τήν ἀντοχή σου καί, ἄν οἱ δυνάμεις σου εἶναι περιορισμένες, δημιουργεῖται μιά νευρικότητα, γιατί δέν τά βγάζεις πέρα, καί στήν συνέχεια σοῦ δημιουργεῖ ἄγχος μέ ἐλαφρά ἀπελπισία κατ’ ἀρχάς καί μετά συνεχίζει… Θυμᾶμαι, ὅταν ἤμουν ἀρχάριος μοναχός, ἕνα διάστημα, μόλις ἔπεφτα νά κοιμηθῶ, μοῦ ἔλεγε ὁ πειρασμός: “Κοιμᾶσαι; Σήκω! Τόσοι ἄνθρωποι ὑποφέρουν, τόσοι ἔχουν ἀνάγκη…” Σηκωνόμουν καί ἔκανα μετάνοιες, ὅ,τι μποροῦσα. Μόλις ἔπεφτα νά κοιμηθῶ, ἄρχιζε ξανά: “Οἱ ἄλλοι ὑποφέρουν κι ἐσύ κοιμᾶσαι; Σήκω!” Σηκωνόμουν πάλι. Μέχρι πού ἔφθασα νά πῶ: “Ἄχ, νά μοῦ κόβονταν τά πόδια, τί καλά! Θά ἤμουν τότε δικαιολογημένος, ἀφοῦ δέν θά μποροῦσα νά κάνω μετάνοιες”. Μιά Μεγάλη Σαρακοστή τήν ἔβγαλα μέ τό ζόρι, γιατί πήγαινα νά στριμώξω τόν ἑαυτό μου περισσότερο ἀπό τήν ἀντοχή μου. Ὅταν νιώθουμε στόν ἀγώνα μας ἄγχος, νά ξέρουμε ὅτι δέν κινούμαστε στόν χῶρο τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Θεός δέν εἶναι τύραννος νά μᾶς πνίγη».

Mέ πολλές εὐχές,

† Ἀρχιερεύς Ἰερεμίας

Το κάπνισμα...

Ακόμα και πέντε τσιγάρα την ημέρα αρκούν

για να προκαλέσουν βλάβη στους πνεύμονες

Αρκούν λιγότερα από πέντε τσιγάρα τη μέρα για να προκαλέσει κάποιος βλάβη στους πνεύμονες του, ενώ για τους πρώην καπνιστές οι επιπτώσεις μπορεί να είναι ορατές ακόμη και μετά από τρεις δεκαετίες, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Αυτό το συμπέρασμα έρχεται να αμφισβητήσει την έως τώρα καθιερωμένη άποψη ότι μετά από λίγα χρόνια διακοπής του καπνίσματος, η λειτουργία των πνευμόνων επιστρέφει στη φυσιολογική λειτουργία της.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Ελίζαμπεθ Όελσνερ, επίκουρη καθηγήτρια ιατρικής του Ιατρικού Κολλεγίου του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό πνευμονολογίας «The Lancet Respiratory Medicine», μελέτησαν στοιχεία για περισσότερους από 25.000 ανθρώπους, καπνιστές και μη.

Η μελέτη συσχέτισε το κάπνισμα με τη βασική λειτουργία των πνευμόνων, την ποσότητα αέρα που ένας άνθρωπος εισπνέει και εκπνέει. Η λειτουργία αυτή μειώνεται φυσιολογικά με το πέρασμα του χρόνου και το κάπνισμα είναι γνωστό ότι επιταχύνει αυτή την εξέλιξη.

Διαπιστώθηκε ότι η λειτουργία των πνευμόνων επιδεινώνεται στους «ελαφρούς» καπνιστές (έως πέντε τσιγάρα τη μέρα) με ρυθμό πιο όμοιο (7,65 mL ετησίως) με εκείνο των βαριών καπνιστών (11,24 mL) παρά των μη καπνιστών (μηδέν για τη συγκεκριμένη ανάλυση). Αυτό, κατά τους ερευνητές, σημαίνει ότι ένας «λάιτ» καπνιστής μπορεί να χάσει σε ένα χρόνο όση λειτουργία των πνευμόνων χάνει ένας βαρύς καπνιστής μέσα σε εννέα μήνες – μια διαφορά όχι μεγάλη.

«Πολλοί άνθρωποι υποθέτουν ότι το κάπνισμα λίγων τσιγάρων τη μέρα δεν είναι και τόσο κακό. Αποδεικνύεται όμως ότι η διαφορά στην απώλεια της λειτουργίας των πνευμόνων μεταξύ κάποιου που καπνίζει πέντε τσιγάρα και ενός που καπνίζει δύο πακέτα τη μέρα, τελικά είναι σχετικά μικρή. Το κάπνισμα λίγων τσιγάρων καθημερινά είναι πολύ πιο επικίνδυνο από ό,τι νομίζουν πολλοί. Ο καθένας πρέπει να ενθαρρυνθεί σοβαρά να κόψει το κάπνισμα, άσχετα με το πόσα τσιγάρα καπνίζει τη μέρα», δήλωσε η δρ Όελσνερ.

Η μελέτη έκανε και άλλη μία απομυθοποιητική αποκάλυψη, ότι η ζημιά στη λειτουργία των πνευμόνων δεν αποκαθίσταται μετά από λίγα χρόνια διακοπής του καπνίσματος. Αν και διαπιστώθηκε ότι η πνευμονική λειτουργία μειώνεται με πολύ πιο αργό ρυθμό στους πρώην καπνιστές (1,57 mL ετησίως περισσότερο από ό,τι στους μη καπνιστές), σε σχέση με τους ενεργούς σήμερα καπνιστές (9,42 mL ετησίως πιο πολύ σε σχέση με τους μη καπνιστές), χρειάζονται τουλάχιστον 30 χρόνια για να εξισωθεί ο ρυθμός της μειωμένης πνευμονικής λειτουργίας των πρώην καπνιστών με εκείνο των μη καπνιστών.

«Υπάρχουν ανατομικές διαφορές στους πνεύμονες που επιμένουν για χρόνια αφότου έχουν κόψει το τσιγάρο οι καπνιστές, ενώ και η δραστηριότητα των γονιδίων τους συνεχίζει να εμφανίζει διαφορές για καιρό», ανέφερε η Όελσνερ.

Η επίπτωση του καπνίσματος στους πνεύμονες εξηγεί γιατί οι καπνιστές είναι πιθανότερο να εμφανίσουν Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), η οποία διαγιγνώσκεται, όταν η λειτουργία των πνευμόνων πέφτει κάτω από ένα όριο. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, οι «λάιτ» καπνιστές κινδυνεύουν περισσότερο από ΧΑΠ από ό,τι είχαν συνειδητοποιήσει οι περισσότεροι επιστήμονες έως τώρα. Αυτό, σύμφωνα με τους ερευνητές, οφείλεται κυρίως στο ότι οι περισσότερες έρευνες πάνω στη ΧΑΠ έχουν εστιάσει σε όσους καπνίζουν πολύ και όχι λίγο.

Πηγη: https://www.pentapostagma.gr/

Εὐθανασία!

Η ευθανασία και η θέση του επιστήμονα Ιατρού

της Μαρίας Σκαμπαρδώνης

Ο κάθε θεράπων ιατρός ορκίζεται στην αρχή της πορείας του, μέσα στο χώρο της Ιατρικής, πως δε θα χορηγήσει ποτέ θανατηφόρο φάρμακο σε κάποιον ασθενή, με σκοπό την ανακούφιση του ίδιου από μία ανίατη ασθένεια. Για την επιστημονική συνείδηση του γιατρού, ο όρκος είναι αποτέλεσμα εσωτερικής προαίρεσης και απόρροια της βαθιάς ανάγκης του ίδιου να θεραπεύσει τον άνθρωπο που νοσεί.

Όταν ο πόνος του ασθενούς φτάσει σε ένα ανυπόφορο στάδιο, τότε ο νους του μέσα στο χάος που γεννά η αγωνία της ασθένειας, η αναμονή του τέλους αλλά και ο φόβος που προκαλεί η συνειδητοποίηση πως ο πόνος δεν τελειώνει, επιζητεί και βλέπει ως λύτρωση το θάνατο.

Και ενώ πραγματικά ο ασθενής έχει το δικαίωμα να υποστηρίζει τη δική του άποψη για την εξέλιξης της πορείας και της υγείας του, ο γιατρός οφείλει να μη δεσμευτεί στο να τερματίσει τη ζωή του ίδιου, να μη συνδράμει σε κάτι τέτοιο και να επιδιώξει με κάθε δυνατό τρόπο την προσπάθεια της επαναφοράς και της ίασης.

Η πράξη της ευθανασίας η οποία συνδέεται πολλές φορές με τον οίκτο από την πλευρά του γιατρού, παρεξηγείται και παρερμηνεύεται. Γιατί η αναμονή του θανάτου, έτσι και αλλιώς, είναι ένα κομμάτι της ζωής, αφού αυτή είναι η φυσική κατάληξη όλων μας. Όταν κάποιος όμως επιθυμεί, ακόμα και στη χειρότερη και πιο δυσάρεστη συνθήκη που βιώνει, να φύγει πριν το φυσικό του τέλος, αυτό συνιστά ακόμα και τότε μία πράξη αυτοκτονίας. Και ενώ ο ασθενής δικαιολογείται εξαιτίας του αφόρητου πόνου και της προσπάθειας που καταβάλλει ο ίδιος για να λυτρωθεί, ο επιστήμονας ιατρός δεν μπορεί να συνδράμει και να συμφωνήσει σε κάτι τέτοιο. Ο σκοπός της Ιατρικής δεν είναι το να επισπεύσει το θάνατο, αλλά να αγωνιστεί για τη ζωή ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες.

Η ζωή ακόμα και μέσα στον μεγαλύτερο πόνο δεν παύει να έχει αξία και δεν μπορεί κανείς να προεξοφλεί την πιθανή εξέλιξη μίας κατάστασης και να προδικάζει για την παντελή απουσία κινήτρων. Ο θεράπων ιατρός δεν μπορεί να επικαλεστεί τον οίκτο, μιας και εκείνος δεν αποτελεί γνήσιο δείγμα σεβασμού προς έναν ισάξιο άνθρωπο, αλλά εμπεριέχει μέσα του την υποτίμηση του άλλου. Ο ιατρός σέβεται το δώρο της ζωής, γνωρίζει τις απεριόριστες δυνατότητες της ίδιας και σε καμία περίπτωση δε συμφωνεί με το να καταδικάσει κάποιον σε μία απόφαση η οποία είναι οριστική και δεν αναγνωρίζει καμία μεταμέλεια και επαναφορά. Ο ιατρός αγωνίζεται μέχρι το τέλος, πάντοτε ελπίζει για τη βελτίωση και γνωρίζει πως ανά πάσα ώρα και στιγμή, μπορεί να εφευρεθεί κάποιο νέο φάρμακο ή κάποια καινούργια θεραπευτική μέθοδος, η οποία θα βελτιώνει την ποιότητα ζωής του ασθενούς, ακόμα και θα του χαρίζει περισσότερα χρόνια ζωής. Ο ιατρός δε γίνεται να επιθυμεί να απαλλαγεί από έναν ‘’ενοχλητικό’’ άρρωστο, αλλά στέκεται δίπλα του και τιμά το επάγγελμά του που επιτελεί το δύσκολο και συνάμα τόσο υπέροχο ρόλο του παρηγορητή της ζωής. Ο ίδιος δεν μπορεί να εναντιωθεί στο καθήκον που επιτάσσει η ηθική της Ιατρικής επιστήμης, ούτε να χρησιμοποιήσει την κατάσταση ενός αρρώστου ως ‘’ηθικό άλλοθι’’. Αγωνίζεται μέχρι τέλους και εξαντλεί κάθε πιθανότητα για τη βελτίωση μίας κατάστασης.

Έτσι, ο ιατρός συνεχίζει να μένει πιστός στο σωτήριο έργο του και η Ιατρική δεν παύει να έχει το σπουδαίο ρόλο του παρηγορητή και σωτήρα της ζωής.

ΠΗΓΗ: https://www.pentapostagma.gr/

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Γερμανός Γαλάνης

Ἐψηφισμένος Ἐπίσκοπος Ταμιάθεως

κ. Γερμανός,

ἀπόφοιτος τῆς Πατμιάδος Ἐ. Σχ.

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Γερμανός, κατά κόσμον Νικόλαος, Γαλάνης γεννήθηκε στό Δρυμό Λαγκαδᾶ τό ἔτος 1951. Φοίτησε στήν Ἐκκλησιαστική Σχολή τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας στή Χαλκιδική καί στήν Πατμιάδα Ἐκκλησιαστική Σχολή. Σπούδασε Θεολογία στό Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης καί ἐκάρη Μοναχός τό ἔτος 1973.

Τό 1977 χειροτονήθηκε Διάκονος ἀπό τόν ἀείμνηστο Μητροπολίτη Βεροίας καί Ναούσης κυρό Παῦλο καί τό 1979 Πρεσβύτερος ἀπό τόν ἀείμνηστο Μητροπολίτη Λαγκαδᾶ κυρό Σπυρίδωνα.

Διετέλεσε ἐπί πολλά ἔτη προϊστάμενος στόν Μητροπολιτικό Ναό τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Λαγκαδᾶ καί Πρωτοσύγκελλος τῆς Μητροπόλεως.

Τό 2010 ἔλαβε, κατόπιν αἴτησής του, ἀπολυτήριο γιά τή Μητρόπολη Ἱερισσοῦ, Ἁγίου καί Ἀρδαμερίου, στήν ὁποία ὑπηρέτησε μέχρι τό 2018 περίπου, μεταβάς ἔκτοτε στήν Αἴγυπτο, προκειμένου νά προσφέρει τίς ὑπηρεσίες του στό Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας.

Σήμερα ἡ Ἱερά Σύνοδος τοῦ ἀνωτέρω Πατριαρχείου, κατόπιν είσηγήσεως τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας κ. Θεοδώρου, τόν ἐξέλεξε Ἐπίσκοπο Ταμιάθεως. Πρόκειται περί Κληρικοῦ ἐγνωσμένης πνευματικότητας καί μεγάλης προσφορᾶς στήν Ἐκκλησία.

Ἡ Πατμιάδα σεμνύται καί πάλι καί καυχάται ἐν Κυρίῳ, γιά τήν ἀνάδειξη ἑνός ἀκόμη ἀποφοίτου της, στόν Γ΄ βαθμό τῆς Ἱερωσύνης.

"Ο ΠΑΤΜΙΟΣ".

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2019

Ο παππούς καί η γιαγια..

Ο ρόλος του παππού και της γιαγιάς στην ανατροφή των παιδιών

Ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του παππού και της γιαγιάς στην ανατροφή των παιδιών μας; Πότε αυτή η σχέση γίνεται δυσλειτουργική; Μήπως είναι καλύτερα να αναθέσω την φροντίδα του παιδιού μου σε έναν επαγγελματία; Δείτε τις απαντήσεις από τους ψυχολόγους του Οργανισμού μας τον Στέφανο και Δημήτρη

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2019