Η Ρακή"!

Τα οφέλη της ρακής στον οργανισμό

Όλα, αρχικά, τα λευκά αποστάγματα ονομάζονταν «ρακή» είτε προέρχονταν από την απόσταξη στεμφύλων σταφυλιού ή σύκων ή χαρουπιών ή μαστίχας ή κυδωνιών ή γλυκάνισου ή μάραθου.

Κατά την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας, οι Έλληνες μυήθηκαν στην τέχνη παραγωγής του τσίπουρου. Μιας και το κρασί ήταν απαγορευμένο από το Κοράνι έπρεπε να μεταποιηθεί για να τους επιτραπεί η κατανάλωσή του. Καθώς, οι Οθωμανοί δεν είχαν μεγάλη σχέση με την αμπελοκαλλιέργεια, το επάγγελμα σύντομα ελληνοκρατήθηκε και οι Έλληνες ρακιτζήδες, μαζί με τους αρωματοποιούς, αποτέλεσαν μια προνομιούχο κοινωνική τάξη.

Μετά την Μικρασιατική Kαταστροφή, οι ρακιτζήδες πρόσφυγες πια, αναζήτησαν μια νέα ευκαιρία για δουλειά και επιβίωση στον ελλαδικό χώρο κι έτσι η τέχνη τους άρχισε να εξαπλώνεται και στην παλαιά Ελλάδα.

Σήμερα, οι όροι η «ρακή» ή το «ρακί» και «ρακιτζής» δεν χρησιμοποιούνται πια επισήμως, παρόλο που σε πολλά μέρη ο όρος επιζεί, κυρίως, για τα προϊόντα ντόπιας παραγωγής.

Ρακή, τσίπουρο και τσικουδιά είναι ακριβώς το ίδιο πράμα. Τσίπουρο ή τσικουδιά είναι το υγρό που βγαίνει από την απόσταξη των σταφυλιών. Το τσίπουρο μπορεί να αρωματίζεται με μάραθο ή γλυκάνισο. Πολύ καλής ποιότητας τσικουδιά παράγεται, σήμερα, σε πολλά μέρη της Ελλάδας.

 Το μυστήριο της απόσταξης της τσικουδιάς…

Οι ρίζες της απόσταξης βρίσκονται στην αρχαία Ελλάδα. Υπάρχουν ενδείξεις ότι γινόταν απόσταξη στη Μεσομινωϊκή Περίοδο 1.900 π.Χ.-1700π.Χ. και ο άμβυκας είναι σίγουρα ελληνική εφεύρεση.

Στη σύγχρονη ιστορία ξεκίνησε από το Άγιον Όρος και διαδόθηκε σε όλη την τουρκοκρατούμενη ανατολή. Το 1988, η τσικουδιά παράγεται μόνο από καζανάρηδες που έχουν στην κατοχή τους άμβυκες από την τουρκοκρατία. Τα καζάνια χρησιμοποιούνται από τα τέλη Οκτωβρίου μέχρι τον Ιανουάριο, οπότε όλο το χωριό αποστάζει την τσικουδιά του για όλο τον χρόνο στα λίγα καζάνια του χωριού.

Το παραδοσιακό αλκοολούχο ποτό της Κρήτης είναι η τσικουδιά ή ρακή όπως έχει παραμείνει από την τούρκικη ονομασία της από το 1989.

Η απόσταξη της τσικουδιάς, παραδοσιακά γίνεται σε μεγάλα καζάνια (αποστακτήρες) σε οργανωμένους χώρους, με τραπέζια, πάγκους και νεροχύτη.

Ο άμβυκας κάνει μόνος του τη δουλειά σταγόνα σταγόνα. Κάθε τόσο, ο καζανάρης παίρνει ένα ποτηράκι τσικουδιά, το πετάει μέσα στη φωτιά να δει αν έχει ακόμα οινόπνευμα ή όχι και πότε θα τελειώσει η καζανιά για να βάλει μία άλλη.

Εν τω μεταξύ, μαζεύονται φίλοι και γνωστοί, συμβάλλουν, συμμετέχουν, γίνονται μία ομάδα χωρίς συννενόηση. Γιατί όπου βλέπουν καπνό ξέρουν τι συμβαίνει, ξέρουν πού είναι τα καζάνια και μαζεύονται. Και δεν έρχονται με άδεια χέρια, κουβαλούν πράγματα και στήνεται μια γαστρονομική πανδαισία.

Αυτό είναι το ενδιαφέρον στην απόσταξη της τσικουδιάς και όχι ο άμβυκας, αλλά οι άνθρωποι γύρω από το καζάνι και οι κουβέντες τους στο τραπέζι. Λέγονται τόσο ωραία πράγματα, για τα οικονομικά, τα κοινωνικά και τα φιλικά. Και όλα λύνονται με ένα χαμόγελο.

Και ξαφνικά, έρχεται μία λύρα, έπειτα ένας αυλός και αρχίζουν οι μαντινάδες και μετά τα ριζίτικα…
”Βάλ’ του μία να πιει” Μια μεγάλη αγκαλιά που συνοδεύεται από μία τσικουδιά.

 Τα συνοδευτικά της τσικουδιάς

Οφτή πατάτα, χλωρά κουκιά, κεφτέδες, μυζηθροπιτάκια, χοχλιοί, τσακιστές ελιές, μικρές κρητικές ελιές, ντολμαδάκια, ψητά μανιτάρια, βραστοί βολβοί, καυτερές κόκκινες πιπερίτσες, σύγκλινο, καπνιστά λουκάνικα, παστά μεζεδάκια, καπνιστά ψαρικά, αλλά και ξηροί καρποί όλων των ειδων, φιστίκια Κρήτης (αράπικα), αλατισμένα ή ανάλατα, αλλά και σφακιανά παξιμάδια που έχουν γλυκάνισο και άλλα παξιμάδια και κριτσίνια και κουλούρι Θεσσαλονίκης. To παραδοσιακό ποτό της Κρήτης, πάντως πάει παρέα με γευστικούς μεζέδες.

 Τα οφέλη της τσικουδιάς στην υγεία

Τα λευκά αποστάγματα, σε μικρές δόσεις, (1-2 ποτηράκια) παρέχουν οφέλη στην υγεία. Το τσίπουρο (χωρίς γλυκάνισο) θεωρείται εξαίρετο χωνευτικό. Επίσης, χάρη στην αλκοόλη που περιέχει, προκαλεί αγγειοδιαστολή και μείωση της πίεσης. Ακόμη, έχει αντιμικροβιακές ιδιότητες, γι’ αυτό, άλλωστε, και χρησιμοποιείται σε πολλά γιατροσόφια για το κρυολόγημα, τον πυρετό και τον πονοκέφαλο. Είναι, επίσης, κατάλληλο ποτό για όσους κάνουν δίαιτα. Τα λευκά αποστάγματα αλλάζουν την ισορροπία των λιπών στο αίμα αυξάνοντας την καρδιοπροστατευτική «καλή» (HDL) χοληστερόλη και μειώνοντας την «κακή» (LDL) χοληστερόλη, ενώ ελαττώνουν και την συγκολλητική ικανότητα των αιμοπεταλίων των μορίων του αίματος που είναι υπεύθυνα για τις θρομβώσεις.

Επίσης, χρησιμοποιείται για εντριβές και καταπλάσματα σε κρύωμα ή πιάσιμο. Τέλος, βοηθάει στην επικοινωνία των ανθρώπων… Καλύτερα να πίνεται κρύα και σε κρύα ρακοπότηρα από την κατάψυξη.

Οι συνιστώμενες δόσεις αλκοόλ είναι για τις γυναίκες μέχρι 20 γρ. και για τους άνδρες μέχρι 32 γρ αλκοόλη την ημέρα. Αυτό μεταφράζεται σε 75 ml οινοπνευματώδους ποτού 40% την ημέρα.

Βέβαια αυτό ισχύει για όλους εκείνους που δεν πάσχουν από επιληψία, παγκρεατική νόσο ή ηπατοπάθεια.

Πηγή:www.ekriti.gr

Κάπνισμα ....

Ποια εικόνα είχαν οι πνεύμονες καπνιστών ηλεκτρονικού τσιγάρου που είχαν νοσήσει

Οι αρχές των ΗΠΑ εξετάζουν την πνευμονολογική πάθηση που πλήττει όλο και περισσότερους

Οι βιοψίες από τους πνεύμονες 17 ανθρώπων στις ΗΠΑ που έχουν διαγνωστεί με πνευμονολογική πάθηση που συνδέεται με τη χρήση ηλεκτρονικού τσιγάρου, εκ των οποίων οι δύο υπέκυψαν, αποκάλυψαν βλάβες παρόμοιες με αυτές που προκαλούνται από την έκθεση σε τοξικά αέρια, αναφέρει ιατρική έκθεση που δόθηκε χθες Τετάρτη στη δημοσιότητα.
«Φαίνεται ότι πρόκειται για χημικές βλάβες παρόμοιες με αυτές που παρατηρούνται μετά την έκθεση σε τοξικές χημικές αναθυμιάσεις, αέρια ή τοξικούς παράγοντες», εξήγησε ο γιατρός Μπράντον Λάρσεν του νοσοκομείου Mayo Clinic της Αριζόνα, ένας από τους συντάκτες της έρευνας που δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό New England Journal of Medicine.
Οι ασθενείς που εξετάστηκαν είναι μόνο ένα μικρό δείγμα από τα περισσότερα από 800 κρούσματα που έχουν καταγραφεί μέχρι στιγμής στις ΗΠΑ, εκ των οποίων τα 16 ήταν μοιραία.
Εξάλλου, έπειτα από έρευνα, οι γιατροί απέκλεισαν το ενδεχόμενο οι ασθενείς αυτοί να πάσχουν από λιπώδη πνευμονία, μία από τις εξηγήσεις που είχε προκριθεί αρχικά για να εξηγήσει τα συμπτώματα που παρουσίαζαν. Πρόκειται για μια σπάνια πάθηση που προκαλείται από την εισπνοή ελαίων.
«Δεν παρατηρήσαμε στοιχεία που να συνάδουν με τη διάγνωση της λιπώδους πνευμονίας», επεσήμανε η δρ Γιασμίν Μπατ, πνευμονολόγος στο ίδιο νοσοκομείο της Αριζόνα.
Οι υγειονομικές αρχές των ΗΠΑ ερευνούν από τον Ιούλιο τα αίτια της πνευμονολογικής πάθησης που παρουσιάζουν χρήστες του ηλεκτρονικού τσιγάρου στη χώρα, η οποία πλήττει κυρίως νεαρούς άνδρες.
Τα τρία τέταρτα των ασθενών είχαν χρησιμοποιήσει υγρό αναπλήρωσης που περιείχε THC, την κύρια ψυχοτρόπο ουσία της κάνναβης.
Οι ειδικοί υποψιάζονται ότι ένα ή περισσότερα πρόσθετα που χρησιμοποιούνται στα υγρά αναπλήρωσης των ηλεκτρονικών τσιγάρων ευθύνονται για τις παθήσεις αυτές.

ΠΗΓΗ:https://parapona-rodou.blogspot.com/

Ψηφιδωτό μέ θαῦμα τοῦ Χριστοῦ

The Archaeology News Network: Byzantine mosaic floor discovered at the Burnt Chu...: A colourful mosaic, well-preserved and laden with decorations, including dedication inscriptions and descriptions of baskets with loaves an...

Ὁ Ἅγιος Πλάτων Ἀϊβαζίδης!!!!!

Ὁ Ἅγιος Πλάτων, ὁ Πάτμιος (1852-1921) 

Μόλις ἕνας χρόνος παρῆλθε ἀπό τήν Ἁγιοκατάταξη τοῦ Ἁγίου Ἀμφιλοχίου, τοῦ Πάτμιου καί νά σήμερα τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, προσδίδει στό Νησί μας μιά νέα μεγάλη Εὐλογία,  μέ τήν Ἁγιοκατάταξη τοῦ Ἐθνομάρτυρα Ἁγίου Πλάτωνα Ἀϊβαζίδη.

Ὁ  Ἅγιος Πλάτων γεννήθηκε στήν Πάτμο τὀ ἔτος 1852, καί σέ ἡλικία μόλις  15 ἐτῶν ἔγινε δόκιμος στό Μοναστήρι μας, στό Μονοαστήρι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου καί σπούδασε στήν                Πατμιάδα Ἐκκλησιαστική Σχολή. 

Τό 1892 μ.Χ. χειροτονήθηκε Διάκονος ἀπό τόν Μητροπολίτη Λήμνου καί ἀργότερα συνέχισε τίς σπουδές στήν Κωνσταντινούπολη. Ἐκεῖ ἐγνώρισε τόν Μητροπολίτη Καστοριᾶς, Γερμανό Καραβαγγέλη, ὁ ὁποῖος τόν προσέλαβε ὡς Πρωτοσύγκελλό του.

Ὅταν ὁ  Γερμανός ἔγινε Μητροπολίτης Ἀμάσειας στήν περιοχή τοῦ Πόντου, ὁ Πλάτων τόν ἀκολούθησε καί πάλι ὡς Πρωτοσύγκελλος. Μετά ἀπό λίγο διάστημα κατηγορήθηκε ἀπό τούς Τούρκους ὅτι εἶχε ὑποκινήσει ἐπανάσταση τῶν Ἑλλήνων καί τελικά ἀπαγχονίσθηκε, κατά τήν ἑορτήν τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, στίς 14 Σεπτεμβρίου 1921.

Στό "Βραβεῖο" τῆς Μονῆς (σελ. 130) ἀναγράφονται τά ἑξῆς: " 1821, Σεπτεμβρίου 14. Ἀπηγχονίσθη ὑπό τῶν Γκεμαλικῶν ἀρχῶν εἰς ἡλικίαν ἐτῶν 66, ὁ ἐν Χριστῷ Ἀδελφός ἡμῶν Ἀρχιμ(ανδρίτης) Πλάτων Ἀϊβαζίδης μετά πολλῶν προκρίτων ἐν τῇ πόλει Ἀμασίᾳ, πρωτοσύγκελλος ὤν τοῦ τότε ἀπόντος Μητροπολίτου Ἀμασίας Γερμανοῦ Καραβαγγέλη ἐπί πολλά ἔτη. Τάξαι  Κύριος τήν ψυχήν αὐτοῦ μετά Δικαίων. Ἀμήν".

Σέ ὑποσημείωση, στήν ἴδια σελίδα τοῦ "Βραβείου" ἀναφέρεται ὅτι: "Στή Γενική τῆς Ἀδελφότητος στίς 16 Νοεμβρίου 1921 ὁ καθηγούμενος Ἀγαθάγγελος ἀνακοίνωνε: "ὁ ἀδελφός ἡμῶν Πλάτων ἱερομόναχος πρωτοσύγκελλος τῆς Μητροπόλεως Ἀμασείας ὑπέστη  μαρτυρικόν θάνατον ἀπαγχονισθείς ὑπό τῶν Τούρκων  ὁπαδῶν τοῦ ἀντάρτου Κεμάλ ἐν Ἀμησῷ κατά τήν 14ην παρελθόντος Σεπτεμβρίου· δεηθῶμεν πάντες ὑπέρ ἀναπαύσεωςτῆς ψυχῆς τοῦ ἀδελφοῦ τούτου τοῦ μαρτυρήσαντος  ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος. Μετά  τούς λόγους τούτους τοῦ Προέδρου πάντες οἱ ἀδελφοί ἀνεφώνησαν τό "αἰωνία ἡ μνήμη".

Στίς 14 Νοεμβρίου τοῦ 1921 τελέστηκε μνημόσυνο στήν Ἱερά Μονή "ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς του", κατά τή διάρκεια τοῦ ὁποίου τόν ἐπιμνημόσυνο λόγο ἐξεφώνησε ὁ Πανοσιολογιώτος (+) Ἀρχιμανδρίτης Γεράσιμος Σμυρνάκης.

Ὁ Δῆμος τῆς Πάτμου τιμώντας τήν μνήμη του, ἔδωσε τό Ὄνομά Του στήν Πλατεία τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης, κάτω ἀπό τήν Ἁγία Διασώζουσα (δυστυχῶς ἡ σχετική πινακίδα ἔχει φθαρεῖ...).

Σχετικά μἐ τόν βίο  καί τό ἔργο τοῦ Ἁγίου, ἀσχολήθηκε διεξοδικά καί κυκλοφόρησε πρό ἐτῶν μιά σπουδαία ἔκδοση, ὁ Ἀρχιμανδρίτης Πλάτων Κρικρῆς, Πάτμιος, Κληρικός τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς  Ἀθηνῶν, ἀπόγονος τῆς οἰκογενείας Ἀϊβαζίδη (γι΄ αὐτό φέρει καί τό ὅνομά Του) καί ὁ ὁποῖος ἔκτισε στό Νησί μας, στήν περιοχή τῆς Ἐψιμιᾶς Ναό ἀφιερωμένο στήν Μνήμη τοῦ Ἁγίου Πλάτωνα.

Γιά νά διαβάστε τό ἀνακοινωθέν τοῦ Οἰκουμένικου Πατριαρχείου παρακαλῶ ἀνοῖξτε τόν παρακάτω σύνδεσμο:

ΑΓΙΟΚΕΡΙ : Καστοριανοί Νεομάρτυρες αγιοκατατάχθηκαν με απόφασ...: ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ Συνῆλθε σήμερον, 3ην τ.μ. Ὀκτωβρίου 2019, ὑπό τήν προεδρίαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Πατριά...

το αρχαιότερο ελληνικό τραγούδι

Homo Universalis: Ακούστε το αρχαιότερο ελληνικό τραγούδι που σώθηκε...: “Όσο ζεις λάμψε, καθόλου μη λυπάσαι. Η ζωή διαρκεί για λίγο, ο χρόνος καθορίζει το τέλος” Η αρχαιότερη, διασωθείσα ολοκληρωμένη μου...

Ἁγία Δάμαρις (3 Οκτωβρίου)

Ἁγία Δάμαρις ἡ Ἀθηναία 

Αγία Δάμαρις είναι η πρώτη Αθηναία, που μαζί με τον Άγιο Διονύσιο Αρεοπαγίτη πίστεψαν στο κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου. Το όνομα της δεν είναι ελληνικό, αλλά εξελληνισμένος τύπος του ιουδαϊκού ονόματος "Θαμάρ", που σημαίνει ότι δεν ήτανε Ελληνίδα αλλά κάποια Ιουδαία μέτοικος στην Αθήνα.
Ήταν γυναίκα από ευγενή οικογένεια και με υψηλή κοινωνική θέση, είχε και ανάλογα πνευματικά ενδιαφέροντα. Το όνομά της αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων: "Τινές δε άνδρες κολληθέντες αυτώ επίστευσαν, εν οις και Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης και γυνή ονόματι Δάμαρις και έτεροι συν αυτοίς" (Πράξ. 17,34). Το γεγονός ότι αναφέρεται ονομαστικά από τον Ευαγγελιστή Λουκά στις Πράξεις του υποδεικνύει ότι πρόκειται για αξιόλογη προσωπικότητα.
Όταν ο Απόστολος Παύλος, ύστερα από τη Βέροια, επισκέφτηκε την Αθήνα το 52 μ.Χ., η Δάμαρις είχε την ευκαιρία να γνωρίσει και να συνδεθεί πνευματικά με τον μεγάλο αυτόν Απόστολο του Χριστού. Κι αυτό έγινε, όταν ο Παύλος κήρυξε στους Αθηναίους στον Άρειο Πάγο τη χριστιανική διδασκαλία. Ωστόσο λίγοι δέχτηκαν το χριστιανικό μήνυμα. Και ανάμεσα σ' αυτούς τους λίγους ήταν και η Δάμαρις.
Μετά τη φυγή του Αποστόλου Παύλου η Δάμαρις άσκησε την ιεραποστολική διακονία της παντού, ιδιαίτερα ανάμεσα στον γυναικείο κόσμο. Και την άσκησε με αμείωτο ζήλο και παλμό. Εξάλλου είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάθε φορά που ο μεγάλος Απόστολος επισκεπτόταν την Εκκλησία της Κορίνθου, εκείνη πήγαινε σε συνάντησή του, για να γυρίζει στην Αθήνα πιο δυνατή και πιο φλογερή στην διακονία της.
Η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη της μαζί με τον Διονύσιο Αρεοπαγίτη στις 3 Οκτωβρίου.
Ακολουθία της συνέγραψε ο Υμνογράφος Πατὴρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.

Άπολυτίκιον. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.

Του Παύλου ως ήκουσας, δημηγορούντος σοφώς,

 εδέξω το κήρυγμα, της ευσεβείας θερμώς, 

Κυρίω πιστεύσασα. 

Όθεν η εν Αθήναις, Εκκλησία τιμά σε,

 Δάμαρις μακαρία, ως θεράπαιναν θείαν, 

Χριστώ οικειουμένην, τους σε μακαρίζοντας.

Κοντάκιον. Ήχος δ Έπεφάνης σήμερον.

Το Του του Παύλου ρήμασι καταυγασθείσα, 

τω Χριστώ προσέδραμες, και την χρηστότητα αυτού,

 βίω αμέμπτω εδόξασας, 

εν ταις Αθήναις θεόσοφε Δάμαρις.

ΠΗΓΗ:http://www.faneromenihol.gr/index.php/vioi-agion/5326-agia-damaris-athinaia-3-oktovriou

Ἅγιος Διονύσιος (3 Οκτωβρίου)

Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης

αταγόταν από την πόλη των Αθηνών.
Έζησε και μαρτύρησε τα χρόνια που αυτοκράτορας ήταν ο Δομετιανός, αν και υπάρχουν και κάποιες πηγές που τοποθετούν το μαρτύριό του επί Τραϊανού ή ακόμη και επί Αδριανού.
Ήταν πασίγνωστος φιλόσοφος της Αθήνας, βαθύτατα καλλιεργημένος και μέλος του ανωτάτου δικαστηρίου της πόλης, του Αρείου Πάγου. Ήταν ο πρώτος (ή τουλάχιστον από τους πρώτους) που ασπάστηκε τον Χριστιανισμό, έπειτα από το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου κάτω από τον ιερό βράχο της Ακροπόλεως: “Τινές δε άνδρες κολληθέντες αυτώ επίστευσαν, εν οις και Διόνυσος ο Αρεοπαγίτης…” (Πράξ. ιζ΄, 34).

Αργότερα διαδέχθηκε στον επισκοπικό θρόνο των Αθηνών τον ευσεβή Ιερόθεο.
Αυτά είναι τα ελάχιστα ιστορικά στοιχεία που διαθέτουμε σχετικά με τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη. Πολλοί συναξαριστές δίνουν ένα πλήθος πληροφοριών για τη σημαντικότατη αυτή προσωπικότητα του Χριστιανισμού, οι οποίες όμως εντάσσονται αποκλειστικά και μόνο στον κύκλο της παράδοσης.
Έτσι, μία παράδοση τοποθετεί τον Άγιο Διονύσιο την ημέρα που σταυρώθηκε ο Χριστός στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου, με το φιλόσοφο Απολλοφάνη (3ος αιώνας). Όταν σκοτείνιασε ο ήλιος, ο Διονύσιος αναφώνησε: «Ή η φύσις αλλοιούται ή Θεός πάσχει».
Μία ακόμη παράδοση, ιδιαίτερα αγαπητή, που έχει εγκολπωθεί από την Εκκλησία και εκφράζεται τόσο στην αγιογραφία όσο και στην υμνογραφία, θέλει τον Άγιο Διονύσιο να παρίσταται στην Κοίμηση της Θεοτόκου, μαζί με τους άλλους δύο ιερομάρτυρες Ιερόθεο και Τιμόθεο, μεταφερόμενος από τις νεφέλες που άρπαξαν τους Αποστόλους. Στις ιερές εικόνες της Κοιμήσεως απεικονίζεται με τους δύο ιεράρχες να στέκεται πίσω από το χορό των Αποστόλων, ενώ στο «θεοτόκιο» κατά την ημέρα της γιορτής του ακούμε: «Εν τή σεπτή κοιμήσει σου, Παναγία Παρθένε, παρήν ό Διονύσιος, σύv τώ Ιεροθέω, καί Τιμοθέω τώ θείω, Άμα τοίς Αποστόλοις, έκαστος ύμνοv άδοντες, πρόσφοροv τή σή μνήμη. Μεθ’ ών καί νύν, πάσα γλώσσα βρότειος αvυμvεί σε, τήv τού Θεού λοχεύτριαν, καί τού κόσμου προστάτιν.»

Σύμφωνα με ακόμη μεταγενέστερες παραδόσεις, που όμως δεν είναι ευρύτερα αποδεκτές, ο Διονύσιος περιόδευσε σε πολλά μέρη της Δύσης, όπου κήρυξε τον ευαγγελικό λόγο και ερμήνευσε τις ιερές γραφές και υπήρξε ο ιδρυτής της Εκκλησίας των Παρισίων κατά την αποστολική εποχή, όπου φέρεται ότι και μαρτύρησε δι’ αποκεφαλισμού.
Μαζί του μαρτύρησαν και δυό μαθητές του, ο Ρουστικός και ο Ελευθέριος. Ο ηγεμόνας της περιοχής έδωσε εντολή να μη θάψει κανείς τα άγια λείψανα των μαρτύρων, όμως κάποιοι χριστιανοί τα φύλαξαν και όταν δεν υπήρχε πλέον φόβος τα ενταφίασαν με τιμές.
Άλλη παράδοση αναφέρει ότι μετά τον αποκεφαλισμό του, ο ίδιος ο ιερομάρτυρας παρέδωσε την αποτμηθείσα τιμία κάρα του στην ευσεβή χριστιανή Κατούλα.
Υπήρξε συγγραφέας πλήθους θεολογικών συγγραμμάτων.
Στον Άγιο Διονύσιο Αρεοπαγίτη αποδόθηκαν διάφορα συγγράμματα, τα οποία η σύγχρονη έρευνα δε θεωρεί γνήσια, είναι δηλαδή ψευδεπίγραφα (έργα των οποίων ο συγγραφέας υπογράφει με το όνομα κάποιου αναγνωρισμένου προσώπου, προκειμένου να αποδώσει κύρος στα γραπτά του). Πρόκειται για τα περίφημα Μυστικά έργα: α) Περί της ουρανίου ιεραρχίας, β) Περί της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, γ) Περί θείων ονομάτων και δ) Περί μυστικής θεολογίας, καθώς και διάφορες επιστολές. Τα Μυστικά έργα, γνωστά και ως Ψευδο-διονύσια, γράφτηκαν στο τέλος του 5ου αιώνα και επηρέασαν βαθύτατα την πορεία της θεολογίας των μέσων χρόνων τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση. Μαζί με τα έργα του ιερού Αυγουστίνου και του Αγίου Γρηγορίου του Ναζιανζηνού υπήρξαν η βάση της ανανέωσης της θεολογικής κίνησης.
Επιβραβεύθηκε από τον Θεό για τη χριστιανική του δράση με το χάρισμα να επιτελεί θαύματα.
Η Εκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, ο οποίος τιμάται ως ο πολιούχος Άγιος της Αθήνας αλλά και των Παρισίων, στις 3 Οκτωβρίου.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx και http://vatopaidi.wordpress.com

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τό συνάναρχον Λόγον.

Ἀγρευθείς τῷ τοῦ Παύλου Πάτερ κηρύγματι, 

ὑφηγητής ἀνεδείχθης τῶν ὑπέρ νοῦν δωρεῶν,

 διαvoίᾳ ὑψηλῇ καλλωπιζόμενος· 

τῶν γάρ ἀΰλων οὐσιῶν, τάς ἀρχάς μυσταγωγεῖς,

 ὡς μύστης τῶν ἀπορρήτων, 

καί τῆς σοφίας ἐκφάντωρ, 

Ἱερομάρτυς Διονύσιε.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Τάς οὐρανίους διαβάς πύλας ἐv πνεύματι

Ὡς μαθητής τοῦ ὑπέρ τρεῖς οὐρανούς φθάσαντος

Ἀποστόλου Διονύσιε, τῶν ἀρρήτωv

Ἐπλουτίσθης πᾶσαν γνῶσιν καί κατηύγασας

Τούς ἐν σκότει τῆς ἀγνοίας πρίν καθεύδοντας·

Διό κράζομεν, χαίροις Πάτερ παγκόσμιε.

Ἕτερον Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Ὡς τῶν ἀρρήτων μυητήν καί ὑφηγήτορα

Καί τῶν ἀΰλων οὐσιῶν ἱεροφάντορα

Ἀνυμνοῦμέν σε ἀξίως Ἱερομάρτυς.

Ἀλλ’ ὡς πλήρης τῆς τοῦ Πνεύματος ἐλλάμψεως

Τῆς σῆς χάριτος μετάδος ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν

Τῶν βοώντων σοι, χαίροις Πάτερ Διονύσιε.

Μεγαλυνάριον.

Τῶν ὑπερκοσμίων θεωριῶν, γεγονώς ἐπόπτης, καί ἐκφάντωρ θεοειδής, θεαρχικωτάτων, ἐλλάμψεων τό κάλλος, πανσόφως διαγραφείς, ὦ Διονύσιε.

Εξαποστειλάριον

Τω Παύλω Διονύσιε, τω κλεινώ κορυφαίω, μαθητευθείς πανόλβιε, υπ’ αυτού εμυήθης, των αποκρύφων την γvώσιν, όθεv σε και λαμπτήρα, τη Εκκλησία τίθησιν, Αθηνών προχειρίσας, της ευσεβούς, Ιεράρχηv πόλεως, ην φυλάττοις, ορθοδοξούσαν πάνσοφε, σαις ευχαίς θεοκήρυξ.

 ΠΗΓΗ:http://www.faneromenihol.gr/index.php/vioi-agion/6593-agios-dionysios-areopagitis-3-oktovriou

Ελλάς!!!

Το απίστευτα επίκαιρο κείμενο

 του Γιώργου Θεοτοκά για την Ελλάδα

Ο Γιώργος Θεοτοκάς έγραψε το 1929, σε ηλικία 24 ετών το συναρπαστικό δοκίμιο Ελεύθερο Πνεύμα (εκδ. Εστία) το οποίο αργότερα ονομάστηκε «πνευματικό μανιφέστο» της γενιάς του ΄30 (στην οποία ανήκουν και ο Γιώργος Σεφέρης, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Ανδρέας Εμπειρίκος, ο Στρατής Μυριβήλης, ο Κοσμάς Πολίτης, ο Μ. Καραγάτσης, ο Άγγελος Τερζάκης). Πρόκειται για ένα ολιγοσέλιδο κείμενο που έχει απασχολήσει περισσότερο από κάθε άλλο δοκίμιο την ελληνική διανόηση.

Σήμερα, 87 χρόνια μετά, ακούγεται πιο επίκαιρο από ποτέ και διαβάζεται ως το πιο σύχρονο μανιφέστο για τη δική μας, στρεβλή κοινωνική καθημερινότητα.

«Την έλλειψη αληθινής ανάπτυξης, φανερώνει καλά και η έλλειψη ανοχής και ψυχραιμίας που χαρακτηρίζει σχεδόν πάντα τις ελληνικές συζητήσεις. Όταν εκδηλωθεί μια διαφωνία, η πρώτη δουλειά των Ελλήνων είναι να αρνηθούν ολότελα τη σημασία του αντιπάλου. Πώς μπορεί να είναι σοβαρό υποκείμενο αφού τολμά να λέει όχι όταν εμείς λέμε ναι; Να πάει πρώτα να μάθει γράμματα κι ύστερα να έρθει να συζητήσει μαζί μας.

Αυτό δεν είναι όλο. Τον αρνούνται και ως άτομο. Είναι φαύλος και κακόπιστος. Είναι κουτός. Είναι παλαβός. Είναι αίσχος για την Ελλάδα να υπάρχει ένα τέτοιος άνθρωπος. Είναι δημόσιος κίνδυνος. Πρέπει να εκλείψει οπωσδήποτε, να εξολοθρευτεί, να καταργηθεί, να μην μείνει κανένα ίχνος του στο πρόσωπο της Γης. Δεν κατορθώνουν να πιστέψουν οι Έλληνες ότι ένας άνθρωπος που σκέπτεται διαφορετικά από αυτούς μπορεί να είναι πολύ άξιος, πολύ έντιμος, πολύ χρήσιμος άνθρωπος. Άξιοι, έντιμοι, χρήσιμοι είναι μονάχα αυτοί που συμφωνούν μαζί μας. Οι άλλοι όλοι: φωτιά και τσεκούρι!

Αυτό δεν είναι όλο. Τον αρνούνται και ως άτομο. Είναι φαύλος και κακόπιστος. Είναι κουτός. Είναι παλαβός. Είναι αίσχος για την Ελλάδα να υπάρχει ένα τέτοιος άνθρωπος.

Μεσ’ στο δημιουργικό αναβρασμό της σημερινής Ευρώπης τι θέση κρατά η Ελλάδα; Τι συμβολή προσφέρουμε στις μεγάλες προσπάθειες που καταβάλλονται τριγύρω μας; Τίποτα! Το αισθανόμαστε βαθιά μόλις περάσουμε τα σύνορά μας πως δεν αντιπροσωπεύουμε τίποτα, πως κανείς δεν μας λογαριάζει στα σοβαρά, πως δεν μπορούμε να δικαιολογήσουμε τη θέση που κρατούμε στην Ευρώπη, πως είμαστε στα μάτια των ξένων μονάχα χρηματομεσίτες, βαπορατζήδες και μικρομπακάληδες και τίποτα περισσότερο. Αφού περιπλανηθούμε αρκετά μεσ’ στον ευρωπαϊκό πολιτισμό γυρνούμε κάποτε στο σπίτι με σφιγμένη την καρδιά. Που είναι λοιπόν οι Έλληνες; Τους γυρέψαμε παντού και δεν τους βρήκαμε πουθενά.

Υπάρχουν όμως σε αυτό το σημείο, όπως σ’ όλα, διάφοροι ορίζοντες και διάφορες προοπτικές. Οι νοικοκυραίοι, αντιπρόσωποι της σημερινής ελληνικής αρμοδιότητας, θα μας πουν πως δεν είναι η ώρα κατάλληλη για να ξυπνούμε στους νέους τον έρωτα των υψηλών έργων, αφού το πάθος αυτό τους κάνει να αρνηθούν κάθε πνευματική και ηθική τάξη, να απομακρυνθούν από κάθε σοβαρή και κοινωφελή σταδιοδρομία, να ριχτούν σε τρελές, περιπέτειες, που τις περισσότερες φορές καταστρέφουν τη ζωή τους. Σήμερα, θα μας πουν, περισσότερο από πάντα, η Ελλάδα θέλει φρόνιμους νέους γεωπόνους, μηχανικούς, δασκάλους, οικονομολόγους, κι όχι ανήσυχους ονειροπόλους, που ταράζουν το έργο της περισυλλογής, που δεν προσφέρουν καμιά εκδούλευση στον τόπο και καταντούν συνήθως παράσιτοι. Θα απαντήσουμε δόξα τω Θεώ, οι φρόνιμοι νέοι δεν λείπουν στην Ελλάδα.Οι νοικοκυραίοι του Κράτους και του πνεύματος θα βρουν τριγύρω τους στρατιές από καλά παιδιά τέτοια που τα θέλουν, και δεν έχουν παρά να λάβουν τον κόπο να διαλέξουν τους πιο φρόνιμους ανάμεσα στους φρόνιμους για να τους εμπιστευθούν τους γυαλιστερούς τίτλους και τις πολύτιμες θέσεις. Δεν θα αφήσουμε όμως τη νοικοκυροσύνη να καταχτήσει ολόκληρη την ελληνική νιότη. Αν οι άνθρωποι που διευθύνουν χρειάζονται πολλούς νοικοκυραίους εμείς χρειαζόμαστε μερικές ταραγμένες ψυχές. Μα την αλήθεια, δεν βλέπουμε σε τι θα χρησιμεύει αυτός ο τόπος, αν πρόκειται να σβήσουν ολότελα το θείον πυρ;

Τη φωτιά της δημιουργίας δεν την συντηρούν οι φυλακισμένοι φύλακες της κληρονομιάς των νεκρών, ούτε οι λογικοί και πραχτικοί που περπατούν πάντα στα σίγουρα και αποφεύγουν να κάνουν ένα βήμα εκεί που το έδαφος κουνιέται κάτω από τα πόδια τους, ούτε οι ήρεμοι επιστήμονες οι φορτωμένοι σοφία μα χωρίς μακρινά οράματα και καμμιά ανησυχία στην ψυχή, ούτε οι μικροί φιλόδοξοι, που έταξαν ως σκοπούς της ζωής τους, τους επαίνους των πρεσβυτέρων, την κοινωνική υπόληψη κι ένα τιμητικό αξίωμα. Είναι γεμάτοι τέτοιους ανθρώπους οι δρόμοι της Αθήνας κι ωστόσο η Ελλάδα δε δημιουργεί, η Ελλάδα δεν πραγματοποιεί τίποτα όμορφο. Η Ελλάδα -ας πω την τρομερή λέξη- δεν επιδιώκει τίποτα το μεγάλο. Τη φωτιά την συντηρούν οι ανυπόταχτοι, οι ανικανοποίητοι, οι τυχοδιώκτες της ψυχής και τους πνεύματος, οι άνθρωποι που τους σέρνει το πλεόνασμα των δυνάμεών τους, πιο μακριά από τους ορίζοντες και πιο υψηλά από το επίπεδο του πλήθους. Τη συντηρεί ο Άσωτος Υιός. Αν αυτός λείψει, ο τόπος σας όσο κι αν τον νοικοκυρέψετε δε θα αξίζει πολλά.

Αλίμονο στην Ελλάδα, αν στηρίζει το μέλλον της μονάχα στις άμορφες μάζες των φρόνιμων παιδιών. Το ιδανικό τους είναι μια ήρεμη και γλυκιά μεσημβρινή Ελβετία, υπόδειγμα τάξης, άνεσης και μακαριότητας, χωρίς καμμία αγωνία, κανένα μεγάλο όνειρο, καμμιά τρέλα, καμμιά δημιουργική πνοή. Μα είναι δυνατό να καταντήσει Ελβετία αυτή η χώρα του Οδυσσέα;

Μερικοί μάλιστα ρίχνουν στο κράτος τις μεγαλύτερες ευθύνες για την κατάσταση. Είναι νομίζω μεγάλη παρεξήγηση των πραγμάτων να περιμένει κανείς από το Κράτος να δημιουργήσει πνευματική ζωή. Ούτε οι Ακαδημίες δημιουργούν λογοτεχνία, ούτε τα Πανεπιστήμια σκέψη, ούτε τα Εθνικά Θέατρα θεατρική κίνηση. Τα επίσημα ιδρύματα παρακολουθούν (συνήθως με καθυστέρηση μιας γενεάς) τη δημιουργία που συντελείται αυθόρμητα στον ελεύθερο αέρα. Τη μελετούν, τη σχολιάζουν, τη διατηρούν στα αρχεία τους. Είναι οι αποθήκες της πνευματικής ζωής. Όταν το Κράτος φιλοδοξεί να παίξει τον πρώτο ρόλο στην πνευματική κίνηση, τα κάνει όλα θάλασσα. Το ελεύθερο πνεύμα το μεταβάλλει σε πνεύμα της πολιτικής σκοπιμότητας και την τέχνη την καταντά γραφειοκρατία. (…) Τα μόνα καθήκοντα του Κράτους είναι να συγχρονίσει την αναχρονιστική εκπαίδευσή μας και να σέβεται την ελευθερία της σκέψης. Ας μην του ζητούμε περισσότερα γιατί υπάρχουν πιθανότητες πως θα μας κάνει να μετανοήσουμε.

Πάρετε στην τύχη μερικά από τα σημερινά έντυπα, στίχους, αφηγήσεις, συζητήσεις ιδεών. Τι θα συναντήσετε σχεδόν παντού; Ανία, απογοήτευση, νοσταλγία των περασμένων, μοιρολατρεία, ηττοπάθεια.Μπορώ να αναφέρω εδώ λόγια των πιο φωτισμένων ανθρώπων της Ελλάδας, που μοιάζουν κραυγές ναυαγών. Τι ανάγκη να προσπαθήσουμε, να αγωνιστούμε, να ζήσουμε, αφού «τίποτα δεν μπορεί να γίνει στο Ρωμέικο;». Τέτοιο είναι το δίδαγμα που εξάγεται από τα λόγια των περισσοτέρων πνευματικών οδηγών μας. Η σπουδαιότερη ασχολία τους είναι να καταστρέφουν τις ελπίδες των νεωτέρων τους και να συντηρούν το μαρασμό της Ελλάδας. Δεν έχω όρεξη να τους κατηγορήσω. Είναι φυσικό να μην περιμένουν τίποτα από το μέλλον οι άνθρωποι που είδαν όλα τα όνειρά τους να εξευτελίζονται… Κι είναι επίσης φυσικό ότι αυτοί οι νικημένοι, που έπαυσαν να πιστεύουν στον εαυτό τους, δεν επιτρέπουν στους άλλους να έχουν περισσότερη αυτοπεποίθηση.

Είμαστε τσακισμένοι, μαραμένοι, χαμένοι μεσ’ στον κυκεώνα της σύγχρονης ζωής. Κανείς δεν περιμένει κάτι καλό από την Ελλάδα. Καμμιά ελπίδα δεν χαράζει πουθενά. Η στιγμή αυτή είναι βέβαια μια θαυμάσια στιγμή».

ΠΗΓΗ:womantoc.gr

ΤO ΦΡΑΓΚΟΣΥΚΟ

Homo Universalis: TO ΦΡΑΓΚΟΣΥΚΟ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ: ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το μακρινό τραγούδι  ο μυχός της Ελένης με το κυματάκι  τα φραγκόσυκα φέγγοντας μες στη μασχάλη  ερειπιώνες του μέλλο...

Η Δασκάλα μου!!!

Για όλες τις δασκάλες που πηγαίνουν 

και με πυρετό στο σχολείο!

Δεν είσαι μια απλή δασκάλα, είσαι ηρωίδα. Μην το ξεχάσεις αυτό ποτέ, οτιδήποτε αρνητικό και να ακούσεις. Είσαι ηρωίδα, γιατί όταν αρρωστήσεις θα πρέπει να πας κανονικά στο σχολείο, γιατί εκεί σε περιμένουν οι μαθητές σου που είναι σαν παιδιά σου.

Έχεις εξαντλήσει τις άδειες σου, δεν υπάρχει άλλη δασκάλα να σε αντικαταστήσει, εσύ τι θα κάνεις;

Θα πας στο σχολείο και με πυρετό και με γαστρεντερίτιδα και με ρίγος. Είσαι δυνατή, αλλά είσαι και άνθρωπος. Έχεις και εσύ έναν οργανισμό που δεν μπορεί κάποιες φορές να αμυνθεί.

Σε κόλλησαν ίωση οι μικροί σου μαθητές, αλλά δεν μπορείς να λείψεις!

Αγαπημένες μου, πόσες φορές έχετε κολλήσει μια ίωση; Νομίζω πως χάσατε το μέτρημα. Αλλά αυτή είναι είναι η δουλειά μας. Αυτήν αγαπάμε, αυτή διαλέξαμε.
Τα παιδιά είναι μικρά, θέλοντας και μη θα αρρωστήσουν από κάποια ίωση. Πολλές μανούλες δεν μπορούν να τα κρατήσουν στο σπίτι πολλές μέρες, διότι εργάζονται. Με αυτόν τον τρόπο, έρχονται σχολείο και το ένα παιδάκι θα κολλήσει το άλλο.
Η κυρία νομίζετε δεν θα κολλήσει;
Μπορεί να έχει συνηθίσει ο οργανισμός της τόσα χρόνια και πλέον να μην κολλάει τόσο συχνά κάποια ίωση, αλλά σίγουρα θα τύχει που θα αρρωστήσει. Τότε τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για εκείνη.

Είναι και η δασκάλα άνθρωπος!

Έχει και αυτή ψυχή και μάλιστα πολλές φορές υπερβαίνει τον ίδιο της τον εαυτό. Θα ξυπνήσει ένα πρωί και θα έχει πυρετό, πονοκέφαλο και θα νιώθει εξαντλημένη. Αλλά τι να κάνει, όταν δεν υπάρχει άλλη δασκάλα να την αντικαταστήσει; Τι θα κάνει όταν έχουν εξαντληθεί οι άδειες της; Θα πάει κανονικά στην δουλειά της, εκεί που θα είναι πολλά παιδάκια ακόμα κρυωμένα και θα γίνει χειρότερα.

Θα έχει πυρετό, αλλά θα χαμογελάει…

Θα πάρει παυσίπονα και αντιπυρετικά, αλλά θα συμπεριφέρεται σαν να είναι υγιέστατη. Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Τα μικρά της αστεράκια, οι μαθητές της δηλαδή την περιμένουν κάθε μέρα για να ξεκινήσουν την ρουτίνα της μέρας τους. Περιμένουν να δουν την χαμογελαστή κυρία τους, αυτήν την γυναίκα που παίρνει τον ρόλο της μαμάς τους για μερικές ώρες.

Είναι και η δασκάλα μαμά.

Κάποιες από τις δασκάλες των παιδιών σας, έχουν και αυτές δικά τους παιδάκια. Αρρωσταίνουν και αυτά, αλλά δυστυχώς εκείνες δεν μπορούν να μείνουν σπίτι για να τα φροντίσουν. Πηγαίνουν στην δουλειά τους και η σκέψη τους είναι στο παιδί τους που έχει κάποια ίωση.
Θέλουν και αυτές να μείνουν στο σπίτι αγκαλιά με το παιδάκι τους και να περιμένουν να του πέσει ο πυρετός,. Την ώρα που φροντίζουν το δικό σας παιδάκι, σκέφτονται και το δικό τους.
Η αγάπη για την δουλειά τους τις κρατάει δυνατές. Αγαπούν πολύ τα παιδιά και αψηφούν κάθε δυσκολία. Επέλεξαν να είναι δυνατές, αλλά κάποιες φορές σπάνε μέσα τους και έμαθαν να μην το δείχνουν. Έμαθαν να φοράνε μόνο το χαμόγελό τους και την θετική τους σκέψη. Έτσι κι αλλιώς, έχουν να κάνουν με παιδάκια. Με μικρές αθώες ψυχούλες, που μόνο αγάπη μπορούν να τους δώσουν.

Από τους γονείς ζητάει μόνο κατανόηση!

Ναι μόνο μια δόση κατανόησης θέλει η δασκάλα του παιδιού σας. Εκείνες τις μέρες που την βλέπετε να υποφέρει από κάποιο κρυολόγημα, ελάτε λίγο στην θέση της.

Πείτε της μια «καλημέρα» με την καρδιά σας.

Αν είναι σε παιδικό σταθμό και μπορείτε, πάρτε λίγο νωρίτερα το παιδί σας. Μην της κάνετε δώρα αξίας. Μεγαλύτερη αξία θα έχει για εκείνη μια καλή κουβέντα και ένα ζεστό τσάι. Αυτά είναι τα ακριβότερα δώρα.
Όταν το παιδάκι σας είναι άρρωστο, μην το φέρνετε στο σχολείο. Αν μπορείτε κρατήστε το στο σπίτι λίγες μέρες. Είναι κρίμα να μεταδοθεί η ίωση στην δασκάλα, στην οικογένεια της δασκάλας, αλλά και στα υπόλοιπα παιδάκια!

Κατανόηση, αγάπη και μια καλή κουβέντα, αυτά να τις χαρίζετε. Αλλά να είναι από τις ψυχή σας και όχι γιατί έτσι «πρέπει»!

Οι δασκάλες πάνω από όλα είναι γυναίκες.
Κάθε γυναίκα έχει μέσα της την μητρότητα, αυτό την κάνει δυνατή!

Πηγή: Χαρά Παναγιωτακοπούλου
infokids.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Παναγία Γοργοϋπήκοος (1 Οκτωβρίου)

 Η ιστορία της θαυματουργής Εικόνας

 Ένα από τα πολλά ονόματα που προσδίδουμε στην Παναγία μας είναι και Γοργοϋπήκοος.

Η ομώνυμη θαυματουργή εικόνα της βρίσκεται στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους από το 1646. Εκεί, όπως αναφέρεται στο ιστορικό της Μονής, "λάμπει ως πολύφωτος σελήνη", φυλάσσοντας από κάθε προσβολή και επήρεια τους ασκούμενους σε αυτό όσιους πατέρες, αλλά και όσους προστρέχουν σ’ εκείνη με πίστη, ζητώντας την βοήθειά της.

Ποια είναι όμως η ιστορία της εικόνας της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου;..