Σινά

ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΦΡΟΥΡΟΙ 

ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΙΝΑ

      Του Κώστα Παππά

Από το ένθετο της εφημερίδας «δημοκρατία» για την Ορθοδοξία.

Στέκει εδώ και τουλάχιστον 17 αιώνες αγέρωχη στους πρόποδες του όρους όπου ο Μωυσής παρέλαβε τον Νόμο. Πρόκειται για την Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης του Σινά, το αρχαιότερο στην Ιστορία χριστιανικό καθίδρυμα. Στο  πέρασμα των αιώνων όχι μόνον απλοί προσκυνητές αλλά και μεγάλοι θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέτες προστάτευσαν τη μονή, όπως η Αγία Ελένη, Πάπες και Πατριάρχες, ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός ακόμα και ο ιδρυτής του Ισλάμ Μωάμεθ, ο σουλτάνος Σελίμ Α', η Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας, ο Μέγας Ναπολέων και άλλοι. Η Μονή της  Αγίας Αικατερίνης  πέρα από τη σημασία της για τους χριστιανούς όλου του κόσμου είναι επίσης και ένα μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς το οποίο αντέχει στον χρόνο και στην Ιστορία.
Εκείνο όμως που προκαλεί σήμερα αλλά και διαχρονικά εντύπωση είναι το γεγονός ότι το μοναστήρι πέρα από τους ιδιαίτερους φυσιολογικούς δεσμούς που έχει με τους χριστιανούς προσκυνητές που το επισκέπτονται έχει μια ιδιαίτερη αξία και για τους μουσουλμάνους βεδουίνους  που ζουν στην περιοχή και δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι είναι οι αόρατοι και ορατοί «φρουροί» του μοναστηριού. Ποια όμως  είναι η καταγωγή αυτών των ανθρώπων που, αν και μουσουλμάνοι, στέκουν ακοίμητοι παραστάτες της μονής μέσα στους αιώνες; Ποια είναι η ιδιαίτερη ιστορία τους;

Να σημειώσουμε εδώ ότι η λέξη βεδουίνος σημαίνει στα αραβικά ο άνθρωπος που ζει στη φύση. Οπως αναφέρει ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Ευτύχιος (9ος αι.), όταν ο Ιουστινιανός έκτισε τη μονή, εγκατέστησε κοντά σε αυτή 200 οικογένειες από τον Πόντο και την Αλεξάνδρεια  για να φυλάσσουν, να υπερασπίζονται και να βοηθούν τους μοναχούς. Οι σημερινοί βεδουίνοι που ζουν πέριξ της μονής θεωρούνται απόγονοι αυτών των οικογενειών, που κατά τον 7ο αιώνα εξισλαμίσθηκαν, αποτελούν δε σήμερα μια από τις έξι φυλές των βεδουίνων του Σινά, την φυλή των Ορεινών (Γκεμπελία). Οι βεδουίνοι της Γκεμπελίας δεν έπαυσαν να έχουν έως σήμερα συνείδηση της ελληνορωμαϊκής τους καταγωγής και θεωρούν τους εαυτούς τους Ρωμιούς, καυχώμενοι μάλιστα για αυτήν την πολιτιστική τους ταυτότητα.
Η μονή είναι αναπόσπαστο τμήμα της ζωής τους και προσβλέπουν στη φροντίδα της.

Είναι φιλειρηνικοί, καλόκαρδοι, ευγενείς, εύθυμοι, ολιγαρκείς και φιλόξενοι, παρά τη φτώχεια τους. Θεωρούν  τη μονή και τον Αρχιεπίσκοπο Σινά την παραδοσιακή διοικητική και δικαστική αρχή της φυλής τους. Είναι συνδεδεμένοι με τη μονή εργαζόμενοι και μετέχοντας στην καθημερινή της ζωή.

ΠΗΓΗ: http://www.agioritikovima.gr

Υφάσματα του Αγίου. Όρους:

Καταγραφή & Προληπτική Συντήρηση

Δρ. Χρήστος Χ. Καρύδης

Επικ. Καθηγητής (407/80) Πρ. Συντήρησης & Ιστορίας Υφάσματος Α.ΤΕΙ Ιονίων Νήσων, Α.Π.Θ & Α.Ε.Α.Θ.

c.karydis@gmail.com

Μια συστηματική προσπάθεια ηλεκτρονικής καταγραφής Αθωνικών υφασμάτων ξεκίνησε το 2005 σε δεκατέσσερα αγιορειτικά καθιδρύματα, αρχικά με την καταγραφή και την ταυτοποίηση των κατασκευαστικών υλικών με φυσικοχημικές τεχνικές των αρχιερατικών σάκκων, σε συνεργασία με Διεθνή και Ελληνικά ιδρύματα. Αυτή η προσπάθεια αποτελεί την πρώτη συστηματική έρευνα ταυτοποίησης και χρονολόγησης αθωνικών υφασμάτων στην ιστορία του Αγ. Όρους. Η μελέτη των εκκλησιαστικών κυρίως υφασμάτων συνεχίστηκε μέσω του ΙΒΕ-ΕΙΕ στο πλαίσια του επιχειρησιακού προγράμματος ‘Κοινωνία της Πληροφόρησης’ με στόχο τη δημιουργία υποδομών για την κατάρτιση ψηφιακού πολιτιστικού αποθέματος.

Το πρώτο βήμα της συγκεκριμένης μελέτης είναι η καταγραφή- μελέτη των αντικειμένων. Ακολουθεί η δειγματοληψία και η ταυτοποίηση των κατασκευαστικών υλικών με φυσικοχημικές τεχνικές (ΗPLC-DAD, SEM-EDX, OM) και ολοκληρώνεται με προτάσεις και επεμβάσεις διατήρησης τους με την μέθοδο της προληπτικής συντήρησης.

Η ιδιαιτερότητα των μοναστικών συγκροτημάτων είναι η προτεραιότητα που δίνεται στη μοναστική ζωή και κατά συνέπεια στη λατρευτική χρήση των αντικειμένων, με συνέπεια η ιστορική και καλλιτεχνική τους αξία ως πολιτιστικών αγαθών να έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Λαμβάνοντας αυτό υπόψη βλέπουμε ότι υπάρχουν παραδοσιακοί τρόποι φύλαξης-διπλώματος των αντικειμένων όπως είναι οι επισκοπικοί σάκκοι, τα φελόνια, τα επιτραχήλια κ.α. που βέβαια δημιουργούν έντονες μηχανικές καταπονήσεις σε συγκεκριμένα σημεία στη δομή των έργων.

Εικόνα 1. Αντιμήνσιο 1738, αποθηκευμένο στην Ι. Μονή Σίμωνος Πέτρα- Άγιον Όρος, πρίν την πρ. συντήρηση. (Πηγή: Χρ. Καρύδης)

Τα ενδύματα που έχουν σε μεγάλο βαθμό φινιρίσματα-κολλαρίσματα στην επιφάνειά τους, όπως είναι κυρίως τα ρώσικα φελόνια, οι σάκκοι κ.α. σε συνδυασμό με τα μεταλλικά νήματα, παρουσιάζουν απώλεια σε σημεία όπως στους ώμους (σημείο διπλώματος), φθορές στην λαιμόκοψη που προέρχονται από τα εγκόλπια ή τον σταυρό των πρεσβυτέρων κ.α. Σε ορισμένα σκευοφυλάκια- κειμηλιαρχεία οι σκευοφύλακες στοιβάζουν σύνολα λειτουργικών ενδυμάτων, που χρησιμοποιούνται από επισκέπτες επισκόπους ή ιερείς. Με τον τρόπο αυτό στα βαριά υφάσματα δημιουργούνται μεγαλύτερες τσακίσεις και αποδυνάμωση των σημείων.

Κατά την διάρκεια της καταγραφής παρατηρήθηκε η χρήση πολλών μεταλλικών στοιχείων (καρφίτσες, πινέζες κ.α.) ως παλαιότερη μέθοδος ανάρτησης μέσα στις προθήκες ή πάνω στα ενδύματα, όπως επίσης και η χρησιμοποίηση ταμπλετών ναφθαλίνης και καμφοράς για την απώθηση εντόμων. Άλλα υφάσματα έχουν υποστεί στεγνό καθάρισμα (ατμού) καθαριστηρίου το οποίο ελκύει τετραχλωροαιθυλένιο στο εσωτερικό του χώρου. Τέλος, τα περισσοτερα υφάσματα αποθηκεύονται σε ξύλινες ντουλάπες, απορροφώντας πτητικά οργανικά οξεά (VOCs) που εκπέμπουν τα κακής ποιότητας ξύλα.

Η φυσικοχημική ανάλυση των υφασμάτων ώς δεύτερο βήμα, κατάφερε να ταυτοποιήσει τα κατασκευαστικά υλικά και να απαντηθούν ερωτήματα πριν την επεμβατική ή την παθητική συντήρηση.

Με τη χρήση του ερευνητικού πρωτοκόλλου που ακολουθήθηκε δόθηκαν πληροφορίες σχετικά με τα ακόλουθα:

<!--[if !supportLists]-->•          <!--[endif]-->ταυτοποιήθηκαν οι βαφές των υφασμάτων,

<!--[if !supportLists]-->•        <!--[endif]-->ταυτοποιήθηκαν τα τεχνολογικά χαρακτηριστικά και τα υλικά κατασκευής των μεταλλικών νημάτων,

<!--[if !supportLists]-->•        <!--[endif]-->ταυτοποιήθηκαν οι υφάνσιμες ίνες και οι ίνες ως πυρήνας στα μεταλλικά νήματα,

<!--[if !supportLists]-->•        <!--[endif]-->οριοθετήθηκαν οι τυχών παλαιότερες επεμβάσεις και πιστοποιήθηκε η μη ύπαρξη αυθεντικού προσχεδίου κάτω από το κέντημα,

<!--[if !supportLists]-->•        <!--[endif]-->οι παρατηρήσεις κατά την μακροσκοπική παρατήρηση πιστοποίησαν τυχών παλαιότερες διαφορετικές φάσεις επεμβάσεων στα υφάσματα & ενδύματα,

<!--[if !supportLists]-->•        <!--[endif]-->διαγνώστηκε και τεκμηριώθηκε η κατάσταση διατήρησης των υλικών, και τέλος

<!--[if !supportLists]-->•          <!--[endif]-->καταγράφηκαν ορισμένα από τα χαρακτηριστικά των τεχνιτών.

Οι παραπάνω πληροφορίες θα μπορέσουν να αποτελέσουν χρήσιμο υλικό για τους αρχαιολόγους και ιστορικούς υφασμάτων προκειμένου να μπορέσουν να καταλήξουν σε συγκεκριμένα συμπεράσματα σχετικά με την ταυτότητα του τεχνίτη αλλά και για την μελλοντική δημιουργία ενός αρχείου με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά Ορθόδοξων εκκλησιαστικών υφαντών και κεντημάτων ανά χρονική περίοδο. Τέλος, η καταγραφή και η ταυτοποίηση των υλικών είναι σημαντικό στοιχείο για τους συντηρητές υφάσματος οι οποίοι θα μπορέσουν να επιλέξουν τη μελλοντική κατάλληλη παθητική ή επεμβατική μέθοδο αλλά και τα κατάλληλα υλικά προκειμένου να διατηρήσουν τα Αθωνικά υφασμάτινα έργα τέχνης.

(Από τις περιλήψεις του πρώτου κύκλου διαλέξεων του τμήματος Προστασίας & Συντήρησης Πολιτισμικής Κληρονομιάς του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων) 
(Αμφιθέατρο Α.ΤΕΙ Ιονίων Νήσων-Πλ. Κάλβου, Ζάκυνθος,  Συντονιστής- Επιμέλεια: Δρ. Χρήστος Χ. Καρύδης)
ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr/

Πιστοί:

 Βλοσυροί ή χαρούμενοι;

Aπόσπασμα από το διάλογο του Μητροπολίτη Αντωνίου (Βloom) 

με τη συγγραφέα Μαργκανίτα Λάσκι.

Μαργκανίτα Λάσκι: … Ένας άλλος λόγος, για τον οποίο τόσο εσείς όσο και οι κοσμικοί ηθικολόγοι έχουν αποτύχει, είναι η απόρριψη του κόσμου όχι μόνο διά του εγκλεισμού σε ένα δωμάτιο και της μη διάπραξης του καλού, όπως είπατε, αλλά και διά της αίσθησης ότι ο κόσμος (ιδιαίτερα ο κόσμος των σύγχρονων αστικών κέντρων) είναι μια κόλαση, ένα σατανικό αλεστήρι, κάτι αποφευκτέο. Δεν υπάρχει φερ’ ειπείν ευθυμία στη θρησκεία, δεν υπάρχει η απόλαυση μιας χαρούμενης ζωής. Οι χαρές που η κοινωνία χαίρεται ως φυσιολογικές – ακόμα, αν θέλετε, η χαρά της συσσώρευσης αγαθών, η χαρά τού να μένουμε στη μικρή μας φωλίτσα, με το ψυγείο μας και τα παιδιά να παίζουν ανάμεσα στα πόδια μας – όλες αυτές είναι για μένα υγιείς χαρές. Νομίζω όμως ότι οι σοβαροί άνθρωποι, θρησκευόμενοι και μη, θεωρούσαν πάντοτε αυτά τα πράγματα, που ως άνθρωποι όντως χαιρόμαστε, ως φραγμούς στην πορεία προς μια ηθική ζωή.

Μητροπολίτης Αντώνιος: Νομίζω πως έχουν δίκιο μέχρις ενός βαθμού. Νομίζω πως απαιτείται πολύ μεγάλη αυτογνωσία, προκειμένου να μη λησμονηθεί αυτό που είναι βαθύτερο στον άνθρωπο, στο όνομα εκείνου που είναι επιφανειακότερο. Είναι πιο εύκολο να είναι κανείς επιφανειακός παρά βαθύς, είναι πιο εύκολο να βρίσκεται κανείς σ’ αυτό το επίπεδο, παρά να αντιμετωπίζει καταστάσεις που είναι ίσως τραγικές. Βλέπετε, το πρόβλημα είναι ότι δημιουργήσαμε μια ψεύτικη ηθική, σύμφωνα με την οποία εάν είσαι χριστιανός, οφείλεις να είσαι βλοσυρός, σχεδόν μοχθηρός, να μη γελάς ποτέ…

Μαργκανίτα Λάσκι: Ή να είσαι πολύ πολύ απλοϊκός, τόσο αθώος και αφελής, που η πραγματικότητα της ζωής να μοιάζει άσχετη για σένα.

Μητροπολίτης Αντώνιος: Ναι. Αλλά εάν έχεις αληθινή συναίσθηση της κατάστασης και επίγνωση της τραγικότητας της ζωής, τότε η διασκέδασή σου θα γίνει πιο συγκρατημένη. Άλλο πράγμα είναι η χαρά. Είναι δυνατόν να βιώνει κανείς μια έντονη εσωτερική χαρά και αγαλλίαση· βρίσκω όμως δύσκολο το να απολαμβάνει κανείς εξωτερικά τη ζωή του, γνωρίζοντας ότι ταυτόχρονα τόσοι πολλοί άνθρωποι υποφέρουν. Όταν εργαζόμουν, είχαμε πάρει με τη μητέρα μου την απόφαση να μην υπερβούμε ποτέ το ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης που απαιτείται για στέγαση και διατροφή. Κι αυτό, γιατί πιστεύαμε (και ακόμα το πιστεύω) πως οτιδήποτε ξοδεύεις πέραν αυτού, το αφαιρείς από κάποιον άλλο που, εν αντιθέσει με σένα, το έχει ανάγκη. Αυτό δεν σε κάνει μοχθηρό· αντίθετα, σου χαρίζει ένα αίσθημα χαράς, επειδή μοιράζεσαι με τους άλλους – δίνεις και παίρνεις. Αλλά νιώθω, πως όντως, όσο υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που πεινά, οι υπερβολικές χαρές και απολαύσεις συνιστούν κλοπή.

Μαργκανίτα Λάσκι: Κι ωστόσο, κάθε άνθρωπος είναι τόσο ευάλωτος, τέτοια είναι η ροπή του προς την τραγωδία, τέτοιος ο φόβος να βρεθεί σε κίνδυνο, ώστε όταν, ας πούμε, βλέπω ανθρώπους στην παραλία να διασκεδάζουν καθ’ υπερβολήν, με πλήθος πραγμάτων γύρω τους, εκεί θαρρώ λαμβάνει χώρα μία από εκείνες τις μικρές στιγμές χαράς και ευθυμίας που δεν είναι κακό πράγμα.

Μητροπολίτης Αντώνιος: Δεν θα ‘λεγα πως είναι κακό. Νομίζω όμως ότι η χαρά αυτή θα μπορούσε να είναι βαθύτερη και πιο μόνιμη. Ένα από τα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου είναι πως κατέχει τόσα πολλά πράγματα, που δεν μπορεί πια να χαρεί τις μικρές χαρές. Στο παρελθόν, φερ’ ειπείν, όταν η ζωή ήταν τρομερά δύσκολη, ακόμη κι η μικρότερη χαρά αποτελούσε ένα θαύμα – εκ πείρας μιλώ. Σήμερα ο πήχυς του θαύματος είναι μέσα μου πιο «ψηλός»: για να πιστέψω πως κάτι είναι θαυμαστό, χρειάζεται να συμβούν περισσότερα απ’ όσα στο παρελθόν.

Από το βιβλίο «Ο Μητροπολίτης και η άθεη», μετάφρ. Χ. Μακρόπουλος, εκδ. Εν πλω, Αθήνα 2006, σελ. 51-56.

ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr/

Οι ... ανικανοποίητοι

ΟΜΟΡΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: Ο ΓΑΪΔΟΥΡΑΚΟΣ

Μια φορά ήταν ένας πατέρας και ο γιος του. Ήθελαν να κινήσουν για την πόλη για να ψωνίσουν τα απαραίτητα.
Πήραν λοιπόν μαζί τους και τον γαϊδαράκο τους για να τους βοηθήσει στο κουβάλημα και κίνησαν για την πολιτεία. Πάνω στον γαϊδαράκο καθόταν ο μικρός ενώ ο πατέρας προπορευόταν πεζός κρατώντας τον χαλινό του ζώου. Εκεί που περπατούσαν λοιπόν, συνάντησαν έναν διαβάτη ο οποίος σχολίασε:
«Κοίτα το παλιόπαιδο που κάθεται πάνω στο γαϊδουράκι και αφήνει τον γερο-πατέρα του να περπατάει και να κουράζεται».
Ο πατέρας που έδινε πάντα πολύ μεγάλη σημασία στο «τι θα πει ο κόσμος», έδωσε αμέσως εντολή στο γιο του να ξεπεζέψει για να ανέβει αυτός. «Έτσι δεν θα ξαναεκτεθούμε στον κόσμο» είπε.

Δρόμο παίρνουν δρόμο αφήνουν και παρακάτω συναντούν έναν άλλο διαβάτη, που βλέποντας τους ξίνισε τα μούτρα του και σχολίασε:

«Καλά δεν ντρέπεται ο άσπλαχνος πατέρας που αφήνει το γιο του να περπατά και να κουράζεται ενώ αυτός στρογγυλοκάθεται πάνω στο γαϊδουράκι;»

Κρύος ιδρώτας έλουσε τον δυστυχή πατέρα για το δηκτικό σχόλιο, έτσι αμέσως ανέβασε και τον γιο του στο υποζύγιο. «Έτσι δεν θα ξαναεκτεθούμε στον κόσμο» είπε.

Δρόμο παίρνουν δρόμο αφήνουν, καβαλημένοι και οι δύο πάνω στο γαϊδουράκι και λίγα χιλιόμετρα πριν την πόλη συναντούν έναν άλλο διαβάτη, που βλέποντας τους έμεινε με ανοικτό το στόμα του και σχολίασε:

«Καλά δεν ντρέπονται οι αναίσθητοι που έχουν στρογγυλοκαθίσει και οι δύο τους πάνω στο κακόμοιρο το γαϊδουράκι;»
Μια και δύο ο πατέρας λέει στον γιο του: «Αυτό είναι άνω ποταμών. Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση τώρα που θα πάμε στην πόλη να εκτεθούμε! Πρέπει να ξεκουράσουμε το γαϊδουράκι!»
Φτιάχνουν λοιπόν ένα αυτοσχέδιο φορείο, έβαλαν το γαϊδουράκι απάνω και κίνησαν καμαρωτοί - καμαρωτοί για την πόλη.
Με το που φτάνουν στην αγορά φυσικά επεκράτησε μεγάλη αναστάτωση αφού όλοι σκασμένοι στα γέλια σχολίαζαν «Κοίτα τους χαζούς έχουν ένα μια χαρά γαϊδούρι και αντί να τους κουβαλάει, το κουβαλάνε αυτοί!»

Και όλα αυτά προς μεγάλη απογοήτευση του αξιοπρεπούς πατρός που τελικά είδε τον χειρότερο εφιάλτη του να γίνεται πραγματικότητα…
Ποτέ μα ποτέ δεν μπορείς να έχεις τους πάντες ικανοποιημένους.
Πηγή:otheosagapiesti.blogspot.com

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.agioritikovima.gr/

Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΑ

                       ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΑ

        Ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός...

Με αυτή την ονομασία έμεινε στην ιστορία η λαϊκή εξέγερση που συνέβη στο Βυζάντιο την εποχή του Ιουστινιανού και πνίγηκε στο αίμα από τον αυτοκράτορα.

Πρωταγωνιστές της εξέγερσης ήταν οι δήμοι των «Πράσινων και «Βένετων» (μπλε), οργανώσεις φιλάθλων με λαϊκή καταγωγή, που ζούσαν για τις αρματοδρομίες στις εξέδρες του Ιππόδρομου της Κωνσταντινούπολης.
 Οι «Ρούσσοι» και οι «Λευκοί» υπολείπονταν αρκετά σε δημοτικότητα των άλλων δύο δήμων. Οι αρματοδρομίες ήταν ένα ιδιαίτερα δημοφιλές άθλημα εκείνη την περίοδο, όπως σήμερα είναι το ποδόσφαιρο.

Θα λέγαμε ότι οι «Βένετοι» και οι «Πράσινοι» θύμιζαν αρκετά σε πάθος και αφοσίωση τους σημερινούς συνδέσμους φιλάθλων, ιδιαίτερα τη «Θύρα 7» του Ολυμπιακού και τη «Θύρα 13» του Παναθηναϊκού. Οι ιστορικοί χαρακτηρίζουν του δήμους κάτι ανάμεσα σε συμμορία και πολιτικό κόμμα, καθώς συχνά προσπαθούσαν να επηρεάσουν τις πολιτικές αποφάσεις.
Το 531, ένας «βένετος» και ένας «πράσινος» συλλαμβάνονται με την κατηγορία της δολοφονίας και καταδικάζονται σε θάνατο διά απαγχονισμού. Ο Ιουστινιανός, δεδηλωμένος οπαδός των Βένετων, μετατρέπει τη θανατική ποινή σε φυλάκιση. Οι «Πράσινοι» και «Βένετοι» αξιώνουν την πλήρη απαλλαγή τους. Ο αυτοκράτωρ, όμως, τους αγνοεί.

Στις 11 Ιανουαρίου του 532 ξεσηκώνονται, πυρπολούν κτίρια, πολιορκούν το παλάτι και προξενούν ζημιές ακόμη και στην Αγία Σοφία. Η ιαχή «Νίκα» δονεί την ατμόσφαιρα. Είναι το σύνθημα που φώναζαν στον Ιππόδρομο για να εμψυχώσουν τους αρματοδρόμους.
Το πλήθος των εξεγερμένων όλο και μεγαλώνει, καθώς ο λαός δυσφορούσε για τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις του αυτοκράτορα, τη βαριά φορολογία και την κρατική αυθαιρεσία. Απαιτεί την παραίτηση του Ιωάννη Καππαδόκη (Υπουργού Οικονομικών της εποχής) και του διάσημου νομομαθούς Τριβωνιανού.

Την κατάσταση επιχειρούν να εκμεταλλευτούν προς όφελός τους οι συγκλητικοί και οι ευγενείς, που έβλεπαν τα δικαιώματά τους να ψαλλιδίζονται από τις μεταρρυθμίσεις του Ιουστινιανού. Συγκεντρώνονται στον Ιππόδρομο και ανεβάζουν στο θρόνο τον Υπάτιο, ανιψιό του πρώην αυτοκράτορα Αναστάσιου.
Ο Ιουστινιανός αδυνατεί να ελέγξει την κατάσταση. Είναι καινούργιος στην εξουσία και έχει ένα σωρό σκοτούρες, με τους Πέρσες στα ανατολικά της αυτοκρατορίας. Για μια στιγμή περνά από το νου να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη. Η αυτοκρατορική σύζυγος, η δυναμική και αποφασιστική Θεοδώρα, γρήγορα τον μεταπείθει και οι στρατηγοί Βελισάριος και Μούνδος αναλαμβάνουν δράση. Εγκλωβίζουν τους επαναστάτες στον Ιππόδρομο και κυριολεκτικά τους κατασφάζουν. Η καταστολή της «Στάσης του Νίκα» στις 18 Ιανουαρίουτου 532 άφησε πίσω της 30.000 νεκρούς.

Ο Ιουστινιανός πατούσε πλέον γερά στα πόδια του και την επομένη μέρα έδωσε εντολή να εκτελεσθούν ο σφετεριστής του θρόνου Υπάτιος και ο αδελφός του. Η περιουσία τους δημεύθηκε, όπως και πολλών ευγενών, που εξορίστηκαν, επειδή είχαν υποστηρίξει την εξέγερση. Η αυτοκρατορική θητεία μιας από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες του Βυζαντίου, όπως ήταν ο Ιουστιανιανός, ξεκίνησε με τη χειρότερη περίοδο βίας και αναρχίας που γνώρισε η Βασιλεύουσα.

ΠΗΓΗ: http://www.agioritikovima.gr/news1/14754-an-imera-i-t

Τα βότανά μας

Τέσσερα βότανα στα οποία υποκλίνονται ακόμη και οι επιστήμονες

Ο γεωπόνος Ιγν.Ζαχαρόπουλος, που αφιέρωσε τη ζωή του στη μελέτη των βοτάνων με ειδικές σπουδές και επίδοση στους κλάδους χημείας και βιολογίας που σημαίνει ότι αναφέρει είναι τεκμηριωμένο λέει ότι όλα τα βοτάνια της Ελληνικής χλωρίδας έχουν θεραπευτικές ιδιότητες. Για τέσσερα κοινά βοτάνια το φασκόμηλο, το ταραξάκο ή πικροράδικο και δύο καλλιεργούμενα το μαϊντανό και το λάχανο, αναφέρεται με θαυμασμό.
Για να τα δούμε με συντομία ένα-ένα.

Μαϊντανός ο θαυματουργός.

«Αποκαλύπτομαι μπρος στο μαϊντανό» λέει ο Ιγν.Ζαχαρόπουλος, θέλοντας να τονίσει πόσο ωφέλιμος είναι για την υγεία μας. Το χρησιμοποιούμε στις σαλάτες, στις σάλτσες και σχεδόν σε όλα τα φαγητά. Παρομοιώδεις είναι η φράση «είσαι μαϊντανός» που λένε για όσους ανακατεύονται με όλα. Είναι από τα λίγα βότανα με πάρα πολλές θεραπευτικές ιδιότητες, γι’ αυτό ονομάζεται «λαχανικό της υγείας». Είναι το πετροσέληνο, το αγαπημένο βοτάνι του Ιπποκράτη με το οποίο θεράπευε πολλές αρρώστιες. Περιέχει πολλές βιταμίνες και μέταλλα, όπως βιταμίνες A,B,C και μέταλλα σίδηρο, μαγνήσιο, ιώδιο, φώσφορο, μαγγάνιο, κάλιο, νάτριο, θείο, χλώριο, κοβάλτιο. 
Ο κατάλογος των ασθενειών που κάνει καλό μεγάλος. Εμείς θα αναφερθούμε σε μερικές. 
Ο μαϊντανός είναι αφάνταστα πολύτιμος στα νεφρά και στην κύστη. Με την πολυουρία διώχνει τις πέτρες. Είναι αντισηπτικό του αίματος, προληπτικό του καρκίνου, συνίσταται κατά του εντέρου και της υδρωπικίας. Είναι τονωτικός, χωνευτικός, αντιπυρετικός , κατά των πρησμένων αδένων, κατά των αποστημάτων, του στήθους, κατά του άσθματος και των πνευμονικών παθήσεων. Ευεργετικό στο συκώτι, διεγερτικός, ορεκτικός κ.ά. Στα μικρά πουλιά είναι δηλητηριώδες και στον παπαγάλο θανατηφόρος. Με τη συμβουλή του γιατρού πρέπει να το τρώνε οι εγκυμονούσες γιατί μπορεί να προκαλέσει αποβολή. Ο μαϊντανός ενισχύει τη μνήμη όμως πρέπει να προσέχουμε γιατί η ρίζα του φυτού περιέχει «Απιόλ» και σε μεγάλες δόσεις φέρνει ζαλάδες.

                                                      Το λάχανο.

Έχει απίστευτες θεραπευτικές ιδιότητες. Άριστο θεραπευτικό του έλκους στομάχου και δωδεκαδαχτήλου. Θεραπευτικό των παθήσεων του στήθους, και του άσθματος. Μαλακώνει τον βήχα, κατά του βραχνιάσματος και των βρογχικών. Αντισκορβουτικό, τονωτικό, αποσυμφορεί τις αρτηρίες, ανακουφίζει πόνους αρθριτικών, ρευματισμών, κατά των εγκαυμάτων, της νευραλγίας του προσώπου, τον πονοκέφαλο. Βοηθά το ερυσίπελα και ανοίγει τους καλόγερους. Το λάχανο είναι τροφή φάρμακο. Να θυμάστε πάντα ότι τα λαχανικά και τα φρούτα πρέπει να μην είναι φορτωμένο με ραντίσματα και λιπάσματα.

Το φασκόμηλο ή Αλισφακιά. 

Οι Άραβες λένε γι΄ αυτό το ξεχωριστό βοτάνι. «πως μπορεί να πεθάνει ένας άνθρωπος που έχει στον κήπο του μια φασκομηλιά;». Το φασκόμηλο πίνετε σαν αφέψημα ή έγχυμα με μέλι. 

 

Είναι κατά του κρυολογήματος, των ρευματισμών, του ερεθισμένου λαιμού, της νευροπάθειας, της ατονίας του στομάχου και των εντέρων, της αμηνόρροιας, δυσμηνόρροιας και λευκόρροιας. Είναι επίσης αντιπυρετικό, διεγερτικό-δυναμωτικό, αποχρεμπτικό και απολυμαντικό. Αυτές είναι μερικές από τις πολλές ευεργετικές του ιδιότητες. Είναι επίσης ενισχυτικό της μνήμης.
           Ταραξάκο ή πικραλίδα ή δόντι του λιονταριού.
Το κατεξοχήν φυτικό φάρμακο του συκωτιού και της χολής. 

Είναι επίσης διουρητικό, στομαχικό, τονωτικό, αντισκορβουτικό, καθαριστικό του αίματος, καθαρτικό, κατά του βήχα, των φλεγμονών του στήθους, ελαττώνει τη χοληστερίνη, κατά του διαβήτη, και το πιο σημαντικό ενισχύει τη μνήμη. Περιέχει βιταμίνες και σχεδόν όλα τα μέταλλα.

Συντακτική ομάδα: Νότα Μπενέτου

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/01/blog-post_323.html#ixzz2HgYjegqJ

Το κάπνισμα

Το κάπνισμα αυξάνει αντί να μειώνει το άγχος σύμφωνα με επιστημονική μελέτη

Καταρρίφθηκε ακόμη ένας μύθος που συνδέεται με το κάπνισμα: παρά την κοινή αντίληψη ότι το κάπνισμα λειτουργεί ως αγχολυτικό, νέα επιστημονική μελέτη απέδειξε ότι τα άτομα που διακόπτουν με επιτυχία το κάπνισμα συγκεντρώνουν μεγαλύτερες πιθανότητες να μειώσουν τα επίπεδα άγχους τους.

"Η πεποίθηση ότι το κάπνισμα λειτουργεί ως αγχολυτικό είναι πάρα πολύ διαδεδομένη, αλλά σχεδόν βέβαια λανθασμένη. Ακριβώς το αντίστροφο είναι αληθές: το κάπνισμα είναι πιθανότατα αγχογόνο’’, δήλωσαν Βρετανοί ερευνητές των Πανεπιστημίων της Οξφόρδης, του Cambridge και του Κολλεγίου King σε έκθεση που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη στο επιστημονικό έντυπο British Journal of Psychiatry.
“Οι καπνιστές δικαιούνται να γνωρίζουν αυτό το γεγονός και να κατανοήσουν τον τρόπο με τον οποίο η εμπειρία που βιώνουν είναι παραπλανητική," αναφέρει η έκθεση των Βρετανών ερευνητών.
Η ερευνητική ομάδα μελέτησε περίπου 500 καπνιστές οι οποίοι συμμετείχαν σε προγράμματα διακοπής καπνίσματος σε κλινικές του NHS (Ε.Σ.Υ της Βρετανίας) σε διάφορες περιοχές της Αγγλίας. Στην αρχή της μελέτης μετρήθηκαν και ελέγχθηκαν τα επίπεδα άγχους των συμμετεχόντων. Οι καπνιστές έλαβαν επιθέματα νικοτίνης και πραγματοποίησαν εβδομαδιαίες συναντήσεις με τους ερευνητές. Μόλις έξι μήνες αφότου ξεκίνησε η υλοποίηση του προγράμματος, το 68% των συμμετεχόντων συνέχιζαν να απέχουν από το κάπνισμα, και - το πιο σημαντικό- έδειχναν να έχουν χαμηλότερα επίπεδα άγχους. Οι ερευνητές τόνισαν ότι υπήρξε μία σημαντική διαφοροποίηση μεταξύ των επιπέδων άγχους των συμμετεχόντων που διέκοψαν το κάπνισμα συγκριτικά με αυτούς που συνέχιζαν να καπνίζουν.

 “Η διακοπή του καπνίσματος είναι πολύ πιθανόν να μειώνει το άγχος και η θετική αυτή επίδραση είναι μεγαλύτερη σε όσους πάσχουν από οποιαδήποτε ψυχική διαταραχή, οι οποίοι καπνίζουν ώστε να ανταπεξέλθουν στα αυξημένα επίπεδα άγχους που βιώνουν,” συμπέραναν οι ερευνητές. Παρόλα αυτά, μία αποτυχημένη απόπειρα διακοπης του καπνίσματος ενδέχεται, σύμφωνα με τους ερευνητές, να αυξήσει - έστω και σε μέτριο βαθμό - τα επίπεδα άγχους του καπνιστή.

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/01/blog-post_8062.html#ixzz2HgbDKe1K

Ο Πνευματικός ΄Ανθρωπος

«Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

 ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ»

Ἀ­μα­λί­ας Κ. Ἠ­λιά­δη

φι­λο­λό­γου-ἱ­στο­ρι­κοῦ,

Δ/ντριας 3^ου Γυ­μνα­σί­ου Τρι­κά­λων

Κά­θε ἐ­πο­χὴ δι­α­κρί­νε­ται ἀ­πὸ τὰ δι­κά της ἰ­δι­αί­τε­ρα γνω­ρί­σμα­τα ποὺ συν­θέ­τουν τὸ οἰ­κο­νο­μι­κὸ καὶ κοι­νω­νι­κὸ πλαί­σιο μέ­σα στὸ ὁ­ποῖ­ο πραγ­μα­το­ποι­οῦν­ται δι­ά­φο­ρες  ἐ­ξε­λί­ξεις καὶ ἀ­να­κα­τα­τά­ξεις κά­θε φύ­σης. Ἔ­τσι, χά­ρη στὶς ἱ­στο­ρι­κὲς συγ­κυ­ρί­ες, οἱ ὁ­ποῖ­ες τε­λι­κὰ μορ­φώ­νουν μί­α ὁ­λό­κλη­ρη ἐ­πο­χή, ἀ­πορ­ρέ­ει κά­ποι­ος γό­νι­μος προ­βλη­μα­τι­σμὸς τῶν πνευ­μα­τι­κῶν της ἀν­θρώ­πων ὁ ὁ­ποῖ­ος συ­νε­πά­γε­ται καὶ τὶς ἀ­νά­λο­γες εὐ­θύ­νες τους πρὸς αὐ­τὰ τὰ καί­ρια προ­βλή­μα­τα. Κι αὐ­τὸ συμ­βαί­νει για­τί ὁ ἄν­θρω­πος μὲ μί­α ὁ­ρι­σμέ­νη πνευ­μα­τι­κὴ ὑ­πο­δο­μὴ εἶ­ναι σὲ θέ­ση νὰ τὴν ἀ­ξι­ο­ποι­ή­σει, προ­κει­μέ­νου νὰ φτά­σει σὲ μί­α οὐ­σι­α­στι­κό­τε­ρη θε­ώ­ρη­ση τῆς ἴ­διας τῆς ζω­ῆς. Για­τί ἡ πνευ­μα­τι­κὴ καλ­λι­έρ­γεια ποὺ κα­τέ­χει, τὸν πα­ρο­τρύ­νει νὰ λά­βει θέ­ση ἀ­πέ­ναν­τι στὰ προ­βλή­μα­τα τοῦ συ­νό­λου καὶ τὸν εὐ­αι­σθη­το­ποι­εῖ ὅ­λο καὶ πε­ρισ­σό­τε­ρο σ᾿ αὐ­τὰ ποὺ συμ­βαί­νουν γύ­ρω του. Ὄν­τας ἱ­κα­νὸς νὰ κα­τευ­θύ­νει καὶ νὰ κα­θο­δη­γεῖ ἀ­δα­εῖς καὶ ἀ-συ­νει­δη­το­ποι­η­μέ­νες μά­ζες, ἱ­κα­νὸς νὰ με­τα­φέ­ρει σ᾿ αὐ­τὲς μη­νύ­μα­τα, ἐ­κλα­ϊ­κεύ­ον­τας φι­λο­σο­φι­κὲς θε­ω­ρί­ες καὶ ἐ­πι­στη­μο­νι­κὰ πο­ρί­σμα­τα, εἶ­ναι βα­θιὰ ὑ­πεύ­θυ­νος ἀ­πέ­ναν­τί τους. Τώ­ρα, ἀ­π᾿  αὐ­τὴ τὴν εὐ­θύ­νη του πη­γά­ζουν τὰ δι­α­βή­μα­τά του ποὺ οἱ σπου­δαι­ό­τη­τά τους εἶ­ναι εὐ­θέ­ως ἀ­νά­λο­γη μὲ τὸ μέ­γε­θος καὶ τὸ βά­θος τῆς εὐ­θύ­νης του.

Καὶ ἡ εὐ­θύ­νη τοῦ ὁ­ποι­ου­δή­πο­τε πνευ­μα­τι­κοῦ ἀν­θρώ­που ἀ­πέ­ναν­τι στὰ καυ­τὰ προ­βλή­μα­τα  τῆς ἐ­πο­χῆς του δὲν ἐ­πι­βάλ­λε­ται μό­νο σὲ και­ροὺς δύ­σκο­λους καὶ δυ­σμε­νεῖς, σὲ και­ροὺς κα­τὰ τοὺς ὁ­ποί­ους κα­τα­δυ­να­στεύ­ε­ται ὁ λα­ός του καὶ ἀ­φαι­μάσ­σε­ται οἰ­κο­νο­μι­κὰ καὶ πνευ­μα­τι­κὰ ἡ χώ­ρα του, σὲ και­ροὺς κα­τὰ τοὺς ὁ­ποί­ους κα­τα­πνί­γον­ται ὅ­λες οἱ ἐ­λευ­θε­ρί­ες καὶ στε­ρι­ώ­νει ἡ κα­τα­πί­ε­ση καὶ ἡ σκλα­βιά, μὰ καὶ σὲ και­ροὺς εἰ­ρη­νι­κούς, σὲ και­ροὺς ποὺ χα­ρα­κτη­ρί­ζον­ται ἀ­πὸ οἰ­κο­νο­μι­κὴ εὐ­ρω­στί­α καὶ κοι­νω­νι­κὴ γα­λή­νη μὰ κον­τεύ­ει νὰ ναρ­κω­θεῖ κά­θε στο­χα­σμὸς καὶ κά­θε δι­α­νο­η­τι­κή, πνευ­μα­τι­κὴ δη­μι­ουρ­γί­α. Ὁ­πωσ­δή­πο­τε στὴν πρώ­τη πε­ρί­πτω­ση, οἱ συν­θῆ­κες εἶ­ναι ἀ­πό­λυ­τα ἀν­τί­ξο­ες καὶ χρει­ά­ζον­ται στι­βα­ροὶ πνευ­μα­τι­κοὶ ἄν­θρω­ποι γιὰ νὰ ἀ­φυ­πνί­σουν τὸν κό­σμο, νὰ ἄ­ρουν τὴ δι­α­φθο­ρὰ τῶν συ­νει­δή­σε­ων μὰ πα­ρ᾿ ὅ­λα αὐ­τὰ πο­τὲ δὲν ἐλ­λεί­πουν τέ­τοι­ες ὑ­ψη­λὲς προ­σπά­θει­ες, ἴ­σως λό­γῳ τοῦ ὅ­τι ἐ­ξαι­τί­ας τῶν πο­λυ­ά­ριθ­μων δυ­σκο­λι­ῶν, ἀ­να­πτε­ρώ­νε­ται ρα­γδαί­α τὸ ἠ­θι­κὸ φρό­νη­μα τῶν πνευ­μα­τι­κῶν ἀν­θρώ­πων, φτά­νον­τας στὴ με­γα­λύ­τε­ρη ἔ­ξαρ­σή του. Αὐ­τὸ ἄλ­λω­στε μᾶς μαρ­τυ­ρεῖ καὶ ἡ ἱ­στο­ρί­α. Ὅ­μως στὴ δεύ­τε­ρη πε­ρί­πτω­ση οἱ συν­θῆ­κες εἶ­ναι ἴ­σως πε­ρισ­σό­τε­ρο ὕ­που­λες για­τί ἡ δυ­σκο­λί­α τους δὲν μᾶς φα­νε­ρώ­νε­ται ἀ­προ­κά­λυ­πτα πα­ρὰ ὑ­πο­λαν­θά­νει πί­σω ἀ­πὸ μία­ πλα­στὴ καὶ ἐ­πι­φα­νεια­κὴ πολ­λὲς φο­ρὲς εὐ­η­με­ρί­α. Γι᾿ αὐ­τὸ σὲ πα­ρό­μοι­ες πε­ρι­πτώ­σεις πολ­λοὶ πνευ­μα­τι­κοὶ ἄν­θρω­ποι χά­νουν κά­θε ἐ­πα­φὴ μὲ τὸ πλῆ­θος, ἀ­πο­κό­βον­ται ἀ­πὸ τὴ μά­ζα ποὺ εἶ­ναι αὐ­τὴ ποὺ μα­στί­ζε­ται ἀ­πὸ τό­σα προ­βλή­μα­τα καὶ ἑ­πο­μέ­νως ἡ συμ­βο­λή τους στὴν κα­τα­νό­η­ση τοῦ και­ροῦ τους χά­νει τὴ ζω­τι­κό­τη­τά της.

Αὐ­τὸ τὸ τε­λευ­ταῖ­ο εἶ­ναι ἀ­πὸ τὰ φαι­νό­με­να ποὺ πα­ρα­τη­ροῦν­ται στὴν ἐ­πο­χή μας σὲ εὐρεί­α κλί­μα­κα, λό­γῳ τοῦ ὅ­τι ἡ τε­χνο­λο­γι­κὴ ἐ­ξέ­λι­ξη ἔ­χει φτά­σει στὸ ἀ­πο­κο­ρύ­φω­μά της καὶ ἔ­χει δι­ευ­ρύ­νει τὸ χά­σμα ἀ­νά­με­σα στοὺς πνευ­μα­τι­κοὺς ἀν­θρώ­πους καὶ στὶς μά­ζες. Αὐ­τὸ βέ­βαι­α ὡς ἕ­να ση­μεῖ­ο εἶ­ναι φυ­σι­κό, ὅ­μως ἀ­π᾿ τὴν ἄλ­λη με­ριὰ εἶ­ναι φο­βε­ρὰ ἀρ­νη­τι­κὸ γιὰ τὴν πνευ­μα­τι­κὴ ἄ­νο­δο τοῦ κό­σμου. Για­τί σή­με­ρα ποὺ ἕ­να σω­ρὸ προ­βλή­μα­τα μα­στί­ζουν τὸν πλα­νή­τη μας εἶ­ναι πε­ρισ­σό­τε­ρο ἀ­πὸ ὁ­ποι­α­δή­πο­τε ἄλ­λη ἐ­πο­χή, ἐ­πι­τα­κτι­κὴ ἡ ἀ­νάγ­κη νὰ ἀ­να­λά­βουν οἱ πνευ­μα­τι­κοὶ ἄν­θρω­ποι τὶς εὐ­θύ­νες τους καὶ μὲ τὴν εὐ­ρύ­τη­τα τοῦ πνεύ­μα­τος ποὺ τοὺς χα­ρα­κτη­ρί­ζει, νὰ δι­α­λύ­σουν τὸ πα­ρα­πέ­τα­σμα ποὺ κα­λύ­πτει τὴ βα­θύ­τε­ρη δι­ά­στα­ση τῶν γε­γο­νό­των καὶ νὰ δι­α­φω­τί­σουν τὸ πλῆ­θος. Βέ­βαι­α δὲν μπο­ροῦ­με νὰ γε­νι­κεύ­σου­με τὴν ἀ­πά­θεια ποὺ χα­ρα­κτη­ρί­ζει τοὺς πε­ρισ­σό­τε­ρους πνευ­μα­τι­κοὺς ἀν­θρώ­πους τῆς ἐ­πο­χῆς μας γιὰ ὅ­λους, για­τί ὑ­πάρ­χουν καὶ ὁ­ρι­σμέ­νες ἐλ­πι­δο­φό­ρες ἀ­να­λαμ­πές, ὁ­ρι­σμέ­νοι πνευ­μα­τι­κοὶ ἄν­θρω­ποι ποὺ κυ­ρι­ο­λε­κτι­κὰ ἀ­γρυ­πνοῦν, στο­χα­ζό­με­νοι τὴν αἴ­σια λύ­ση βα­σα­νι­στι­κῶν ση­με­ρι­νῶν προ­βλη­μά­των τοῦ ἀν­θρώ­που, ὅ­πως εἶ­ναι οἱ πυ­ρε­τώ­δεις ἐ­ξο­πλι­σμοὶ καὶ ὁ στραγ­γα­λι­σμὸς τῶν ἀν­θρώ­πι­νων δι­και­ω­μά­των σὲ πολ­λὰ ση­μεῖ­α τοῦ πλα­νή­τη μας, τὸ οἰ­κο­λο­γι­κὸ πρό­βλη­μα ποὺ κα­θο­ρί­ζε­ται ὡς μό­λυν­ση τοῦ φυ­σι­κοῦ πε­ρι­βάλ­λον­τος καὶ δι­α­τά­ρα­ξη τῆς οἰ­κο­λο­γι­κῆς ἰ­σορ­ρο­πί­ας, ἡ μά­στι­γα τῶν ναρ­κω­τι­κῶν ποὺ ἀ­πο­τε­λεῖ σο­βα­ρό­τα­τη ἀ­πει­λή κα­τὰ τοῦ ἀν­θρώ­πι­νου δυ­να­μι­κοῦ, ἡ ἀλ­λο­τρί­ω­ση, ἡ μο­να­ξιὰ καὶ τὸ ψυ­χο­νευ­ρω­τι­κὸ φαι­νό­με­νο τοῦ ἄγ­χους ποὺ ἀλ­λοι­ώ­νουν τὴν ὑ­πό­στα­ση τοῦ σύγ­χρο­νου ἀν­θρώ­που καὶ κα­ταρ­ρα­κώ­νουν τὸν κρι­τι­κό του στο­χα­σμὸ καὶ τὸ γό­νι­μο προ­βλη­μα­τι­σμό του.

Αὐ­τοὶ οἱ πνευ­μα­τι­κοὶ ἄν­θρω­ποι ποὺ ἡ προ­σπά­θειά τους ἀ­πορ­ρέ­ει ἀ­πὸ τὴν ἀ­κρά­δαν­τη πί­στη σὲ ὑ­ψη­λὰ καὶ πα­ναν­θρώ­πι­να ἰ­δα­νι­κὰ ὅ­πως ἡ ἐ­λευ­θε­ρί­α, ἡ εἰ­ρή­νη, ἡ δι­και­ο­σύ­νη καὶ βέ­βαι­α ἡ δη­μο­κρα­τί­α, ἀ­πο­τε­λοῦν γιὰ τὸ ση­με­ρι­νὸ κό­σμο τὴν ἔκ­φρα­ση τῆς πνευ­μα­τι­κῆς καὶ ἠ­θι­κῆς του κλη­ρο­νο­μιᾶς. Για­τί αὐ­τοὶ εἶ­ναι ποὺ ἐν­σαρ­κώ­νουν τὴ θε­ω­ρη­τι­κὴ θε­με­λί­ω­ση τῶν δί­και­ων αἰ­τη­μά­των γιὰ ἐ­θνι­κὴ ἀ­νε­ξαρ­τη­σί­α καὶ ἀ­πο­κα­τά­στα­ση τῶν κα­τα­πι­ε­ζό­με­νων λα­ῶν, γιὰ προ­σω­πι­κὴ ἐ­λευ­θε­ρί­α καὶ ἀ­ξι­ο­πρέ­πεια τοῦ ἀν­θρώ­που, γιὰ βελ­τι­ω­μέ­νη πα­ρο­χὴ παι­δεί­ας καὶ γιὰ αὐ­το­δύ­να­μη πνευ­μα­τι­κὴ ἀ­νά­πτυ­ξη ὅ­λων τῶν χω­ρῶν καὶ τῶν κοι­νω­νι­ῶν. Μέ­σα ἀ­πὸ τὶς πο­λύ­μορ­φες ἐκ­φρά­σεις τῆς εὐ­θύ­νης τους, εἴ­τε δι­α­μαρ­τυ­ρί­ες εἶ­ναι αὐ­τές, εἴ­τε συγ­γράμ­μα­τα, εἴ­τε ὑ­πο­μνή­μα­τα πρὸς τοὺς ἁρ­μό­διους, ἀν­τι­προ­σω­πεύ­ουν ὁ­λό­κλη­ρο τὸν παλ­μὸ ἑ­νὸς ἀν­θρω­πι­στι­κοῦ ἰ­δα­νι­κοῦ ποὺ στό­χο του ἔ­χει νὰ το­πο­θε­τή­σει ὅ­λους τους ἀν­θρώ­πους στὴ θέ­ση ποὺ τοὺς ἀ­ξί­ζει. Νὰ τοὺς κα­τα­ξι­ώ­σει σὰν ἠ­θι­κὲς προ­σω­πι­κό­τη­τες καὶ νὰ ἐ­ξά­ρει πά­νω ἀ­π᾿ ὅ­λα τὴν ἀν­θρώ­πι­νη ἰ­δι­ό­τη­τά τους. Ἔ­τσι μὲ τὶς πρά­ξεις τους πά­νω στὶς ὁ­ποῖ­ες ἀν­τι­κα­το­πτρί­ζε­ται ἡ βα­θιὰ αἴ­σθη­ση τῆς εὐ­θύ­νης τους, οἱ πνευ­μα­τι­κοὶ αὐ­τοὶ ἄν­θρω­ποι ἀ­πο­δεί­χνουν ὅ­τι εἶ­ναι ἱ­κα­νοὶ νὰ πιά­νουν καὶ νὰ νοι­ώ­θουν τὸ σφυγ­μὸ τῆς ἐ­πο­χῆς τους, ὅ­τι εἶ­ναι  ἱ­κα­νοὶ νὰ προ­σφέ­ρουν στὴν κοι­νω­νί­α ἀ­να­μορ­φώ­νον­τάς την, ὅ­τι τε­λι­κὰ εἶ­ναι ἄ­ξιοι τοῦ χα­ρα­κτη­ρι­σμοῦ τους ὡς πνευ­μα­τι­κῶν ἀν­θρώ­πων. Για­τί οὐ­σι­α­στι­κὰ πνευ­μα­τι­κὸς εἶ­ναι ὁ ἄν­θρω­πος ποὺ μπο­ρεῖ νὰ ἀ­φο­μοι­ώ­σει τὸ «συρ­μὸ» τῆς ἐ­πο­χῆς του καὶ πα­ράλ­λη­λα νὰ τὸν ἐμ­πλου­τί­σει μὲ τὴ δι­κή του πο­λύ­τι­μη πεί­ρα καὶ πνευ­μα­τι­κὴ κα­τάρ­τι­ση. Ἀν­τί­θε­τα ὁ «πνευ­μα­τι­κὸς» ἄν­θρω­πος ποὺ ἀ­γνο­εῖ καὶ δὲν κά­νει κα­μμιὰ προ­σπά­θεια νὰ κα­τα­νο­ή­σει τὰ κρί­σι­μα προ­βλή­μα­τα τοῦ και­ροῦ του, μπο­ροῦ­με νὰ ποῦ­με ὅ­τι δὲν εἶ­ναι ἱ­κα­νὸς νὰ προ­σφέ­ρει στὴν κοι­νω­νί­α, μὲ τὴν ἔν­νοι­α ὅ­τι πα­ρα­μέ­νει πε­ρι­θω­ρια­κός, ἐ­φό­σον ἐ­πι­μέ­νει νὰ ἀ­να­φέ­ρει τὴν πνευ­μα­τι­κή του ἰ­δι­ό­τη­τα σὲ πα­ρω­χη­μέ­νες ἐ­πο­χές.

Γιὰ τὸν πραγ­μα­τι­κὸ πνευ­μα­τι­κὸ ἄν­θρω­πο ἡ ἐμ­βά­θυν­ση στὰ προ­βλή­μα­τα τοῦ και­ροῦ του καὶ ἡ κα­τα­νό­η­ση καὶ συμ­βο­λὴ στὴ λύ­ση τους ἀ­πο­τε­λεῖ ζω­τι­κὴ ἀ­νάγ­κη, ἀ­πο­τε­λεῖ χῶ­ρο μέ­σα στὸν ὁ­ποῖ­ο ὁ στο­χα­σμὸς του ἐ­νερ­γο­ποι­εῖ­ται καὶ δι­ο­χε­τεύ­ε­ται δη­μι­ουρ­γι­κά, ἀ­πο­τε­λεῖ, τέ­λος, τὸ μέ­σο μὲ τὸ ὁ­ποῖ­ο ἀ­να­δεί­χνε­ται πραγ­μα­τι­κὸς πνευ­μα­τι­κὸς ἄν­θρω­πος, ὑ­πεύ­θυ­νος, εὐ­συ­νεί­δη­τος καὶ δρα­στή­ριος.

ΠΗΓΗ:!http://nefthalim.blogspot.gr/2013/01/blog-post_1098.html

Η γλαύξ...

Η Κουκουμαύλα ... κατά την Πατινιώτικη διάλεκτο

Γλαύξ

Η τάξη των Γλαυκόμορφων πτηνών περιλαμβάνει περίπου 200 είδη αρπακτικών πτηνών, στην πλειονότητά τους νυκτόβια. Διακρίνονται σε δύο οικογένειες, την οικογένεια των Τυτονιδών με 16 είδη και την οικογένεια των Στριγγιδών όπου ανήκουν όλα τα υπόλοιπα.Σύμφωνα με τις επικρατέστερες ετυμολογικές προσεγγίσεις η λέξη γλαυξ προέρχεται από το επίθετο γλαυκός (ο έχων ανοιχτό γαλάζιο χρώμα) και δόθηκε στα συγκεκριμένα πτηνά από τους αρχαίους Έλληνες λόγω του λαμπερού και σπινθηροβόλου βλέμματος τους. Η επιστημονική ονομασία Strigiformes (Στριγγόμορφα), καθώς και το όνομα της οικογένειας των Στριγγιδών, ετυμολογούνται από το αρχαίο ελλ. στρίγξ, λατ. strix, το οποίο αποτελεί ηχομιμητικό της εκφραστικής φωνής του πουλιού και έχει άμεση σχέση με το ρήμα "τρίζω", καθώς και με το νεοελληνικό "στρίγγλα". "Τυτώ" ήταν στην αρχαιότητα, όπως και σήμερα, το όνομα της γλαύκας "Τυτώ η λευκή" (Tyto alba).

 Η κουκουβάγια αποτελεί σύμβολο σοφίας και σύνεσης, καθώς κατά την ελληνική μυθολογία αποτελεί το σύμβολο της θεάς Αθηνάς. Σύμφωνα με τον μύθο η θεά Αθηνά εντυπωσιάστηκε από τα μεγάλα μάτια και την σοβαρή εμφάνισή της και έχρισε την γλαύκα αγαπημένο της πουλί και έμβλημα που την συντροφεύει σε πολλά αγάλματα. Άλλωστε στην Παλλάδα οφείλει και το λατινικό της όνομα athene noctua. Η κουκουβάγια προστατεύτηκε και κατοίκησε την ακρόπολη σε μεγάλους αριθμούς. Καθώς όμως η θεά Αθηνά, εκτός από θεά της σύνεσης και της σοφίας, είναι και η θεά του πολέμου η κουκουβάγια έγινε ο προστάτης που συνόδευε τον ελληνικό στρατό στον πόλεμο. Εάν μια κουκουβάγια πετούσε πάνω από τους Έλληνες στρατιώτες πριν από μια μάχη, αποτελούσε σημάδι νίκης. Πιο συγκεκριμένα, και σύμφωνα με τον Αριστοφάνη (Σφήκες), η επίτευξη μιας νίκης κατά των Περσών οφείλεται στην πτήση μιας γλαύκας η οποία στάλθηκε από την θεά Αθηνά ως αγγελιοφόρος, «Γλαύξ γάρ ημών, πριν μάχεσθαι, τον στρατόν διέπτατο». Οι κάτοικοι της Αθήνας πίστευαν πως η θεά Αθηνά έπαιρνε συχνά την μορφή μιας κουκουβάγιας όταν ήθελε να παρουσιαστεί στους ανθρώπους. Προστάτευε επίσης το αθηναϊκό εμπόριο και την τιμούσαν με την παρουσία της φιγούρας της στην μία πλευρά των αθηναϊκών νομισμάτων.

Τετράδραχμο Αθηνών, 449-404 π.Χ.

                   Τετράδραχμο Αθηνών, 449-404 π.Χ.                           

Η μορφή του πτηνού είναι ιδιαίτερη και χαρακτηριστική με αξιοσημείωτες προσαρμογές στις ανάγκες ενός νυκτόβιου θηρευτή. Έχει μακριές και στρογγυλεμένες φτερούγες οι οποίες συγκριτικά με το σωματικό τους βάρος είναι δυσαναλόγα μεγάλες· σε συνδυασμό με το μαλακό και πυκνό πτέρωμα επιτυχγάνουν μια σχεδόν απολύτως αθόρυβη πτήση. Έχουν κοντή ουρά και ένα δυσαναλόγως μεγάλο κεφάλι με ένα δισκοειδές μεγάλο πρόσωπο· το ράμφος της είναι κυρτό και γαμψό.

Ιδιαίτερα οξυμένη σε όλα τα γλαυκόμορφα είναι η αίσθηση της ακοής και της οράσεως,

Τα μάτια της βρίσκονται μπροστά, ώστε να έχει στεροσκοπική αντίληψη του περιβάλλοντος, κάτι το οποίο είναι απαραίτητο σε κάθε κυνηγό,και να μπορεί να εκτιμά σωστά την απόσταση και την ταχύτητα. Για την τέλεια εκμετάλλευση του υπάρχοντος φωτός ο οφθαλμός έχει πάρει κωνικό σχήμα με το πίσω μέρος να καταλήγει σε μυτερό σημείο επιτρέποντας στην κουκουβάγια να βλέπει σε πολύ λίγο φως. Όμως το μεγάλο μέγεθος των ματιών είχε ως αποτέλεσμα τα μάτια της κουκουβάγιας να παραμείνουν ακίνητα αναγκάζοντας την να περιστρέφει το κεφάλι της προς το σημείο που θέλει να δει· έτσι έχει αναπτύξει επιπλέον σπονδύλους στον αυχένα της, οι οποίοι της επιτρέπουν να περιστρέψει το κεφάλι της 270 μοίρες. Τα όργανα της ακοής είναι τοποθετημένα ασύμμετρα στο κεφάλι του πτηνού και η διαμόρφωση του προσώπου είναι τέτοια, ώστε να κατευθύνει τα ακουστικά κύματα στους ακουστικούς πόρους.

Πιο συγκεκριμένα το δεξί αυτί είναι συνήθως τοποθετημένο πιο ψηλά από το αριστερό με αποτέλεσμα ο ήχος να φτάνει στο δεύτερο αυτί καθυστερημένα κατά δέκατα του δευτερόλεπτου. Έτσι η χρονική διαφορά μεταξύ της καταγραφής του ίδιου ήχου της δίνει τη δυνατότητα εύρεσης του ακριβές σημείου της ηχητικής πηγής. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργεί έναν εικονικό χάρτη δίκην ραντάρ. Σημαντικό ρόλο στην λειτουργία του ραντάρ παίζουν τα ευαίσθητα φτερά του προσώπου που είναι έτσι τοποθετημένα ώστε να καθοδηγούν τους ήχους προς τα αυτιά. Μόλις ακούσει την λεία της, στρέφει το κεφάλι προς τη πηγή του ήχου. Με την οξεία όραση της και το πλατύ της πρόσωπο να λειτουργεί ως ραντάρ εντοπίζει την ακριβή θέση του θηράματος και επιτίθεται με επιτυχία.

Nyctea scandiaca

Τρέφεται με μεγάλα έντομα, βατράχια, ποντίκια, σαύρες και σπανιότερα μικρά πουλιά· λόγω λοιπόν των διατροφικών της συνηθειών κατατάσσεται και ως ένα από τα πιο χρήσιμα για τον άνθρωπο πτηνά.

Γλαύκες υπάρχουν σε όλες τις ηπείρους με εξαίρεση την Ανταρκτική. Τις συναντούμε σε όλα τα ενδιαιτήματα, τα περισσότερα είδη βρίσκονται όμως στις τροπικές και υποτροπικές περιοχές της Ν. Αμερικής και της Ασίας. Την βορειότερη εξάπλωση έχει η χιονόγλαυκα (Nyctea scandiaca), η οποία επιβιώνει ακόμα και στις ακτές της Γροιλανδίας. Ως κατοικία και χώρο δράσεως προτιμούν τις ανοιχτές εκτάσεις, τις κατοικημένες από τον άνθρωπο περιοχές και τους αγρούς, αποφεύγοντας τα πυκνά δασώδη μέρη. Η κουκουβάγια βρίσκει την δική της περιοχή χωρίς όμως να χτίζει την δικιά της φωλιά· αξιοποιεί έτοιμες φωλιές όπως κουφάλες δέντρων, κουνελότρυπες, μάντρες, αποθήκες και παλιά κτίρια. 

ΠΗΓΗ: http://fysiognwsia.blogspot.gr/

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ "ΠΑΤΜΙΟ":

Στην Πάτμο, τα παλιά τα χρόνια, τα καλά (;), ρωτούσαμε τη Μάνα μας: "Τί θα φάμε σήμερα"; Και  ΄κείνη μέσ΄τη φτώχεια της, μας απαντούσε: "κουκουμαύλες", δηλαδή τίποτα! Βέβαια κουκουμαύλα λέγαμε και το ψωμάκι που μας έφτιαχνε, καυτό, καυτό, που μόλις τον έβγανε από το φούρνο με τα κλαδιά (όχι φυσικά των μικροκυμάτων), μας έβανε λίγο λαδάκι με αλάτι (χοντρό από τη λίμνη της Ελιάς), ή, αν δεν υπήρχε λάδι, λίγη ζάχαρι και νερό και το τρώγαμε και εφραινόταν και το στομάχι και η καρδιά μας.

Επίσης σήμερα στην Πάτμο, λέιτουργεί καφετέρια με την επωνυμία: "Κουκουμαύλα"

"Δίπλες"

Οι τέλειες «δίπλες» της μαμάς της Μαρίας

Γλύκισμα φίνο, αν και του τηγανιού, παραδοσιακό, αν και απολύτως διαχρονικό. Είναι τέλειες, λέμε!

Υλικά

• 4 φλιτζ. τσαγιού αλεύρι, για όλες τις χρήσεις
• 1 κουτ. γλυκού μπέικιν πάουντερ
• 2 κουτ. σούπας ζάχαρη
• 6 κρόκοι αυγών (κατά προτίμηση βιολογικών)
• 100 ml φρέσκο γάλα, πλήρες
• 4 κουτ. σούπας βούτυρο αγελαδινό, λιωμένο (το μετράμε αφού το λιώσουμε στο μπρίκι)
• 4 κουτ. σούπας ούζο
• ξύσμα από 1 ακέρωτο πορτοκάλι

Για το σιρόπι

• 1 κιλό ζάχαρη
• 750 ml νερό

Μερίδες για περίπου 80 δίπλες

Προετοιμασία 1 ώρα Μαγείρεμα περίπου 30΄

Διαδικασία Σιρόπι:
Σε μια μεγάλη και κατά προτίμηση φαρδιά κατσαρόλα βάζουμε το νερό και τη ζάχαρη να πάρουν βράση, ανακατεύοντας μέχρι να λιώσει η ζάχαρη. Βράζουμε το σιρόπι μέχρι να δέσει, αλλά να μην γίνει πολύ σφιχτό (για 3-4 λεπτά από τη στιγμή που θα ξεκινήσει ο βρασμός). Όταν είναι έτοιμο, κατεβάζουμε τη θερμοκρασία στην πιο χαμηλή βαθμίδα και διατηρούμε το σιρόπι ελαφρώς ζεστό, μέχρι να γίνουν οι δίπλες.

Δίπλες:
Σε μια λεκάνη βάζουμε το αλεύρι και προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά για τις δίπλες. Ανακατεύουμε και αρχίζουμε να ζυμώνουμε το μείγμα μέχρι να γίνει μια ζύμη λεία, η οποία να μην κολλάει στα χέρια. Αν χρειαστεί, προσθέτουμε λίγο ακόμα αλεύρι. Όταν είναι έτοιμη την κάνουμε μια μπάλα και την κόβουμε σε 3 - 4 κομμάτια. Πασπαλίζουμε με αλεύρι μια καθαρή επιφάνεια εργασίας και με τον πλάστη ανοίγουμε το κάθε κομμάτι ζύμης σε πολύ λεπτό φύλλο. Κόβουμε το κάθε φύλλο σε χοντρές λωρίδες (περίπου 8 εκ. πλάτους) και μετά σε τετράγωνα. Μπορούμε να αφήσουμε έτσι τα κομμάτια ή να τα κάνουμε φιογκάκια ή να τους δώσουμε ότι άλλο σχήμα θέλουμε.

Βάζουμε σε μια κατσαρόλα μπόλικο ελαιόλαδο (περίπου 4 εκ. από τον πάτο του σκεύους) και τηγανίζουμε σε δυνατή φωτιά μικρές δόσεις από τις δίπλες για περίπου 1-2 λεπτά από κάθε πλευρά ή μέχρι να ροδίσουν και να γίνουν τραγανές. Τις βγάζουμε με τρυπητή κουτάλα και τις αφήνουμε σε ένα ταψί στρωμένο με χαρτί κουζίνας, να στραγγίξουν απ’ το λάδι, μέχρι να ετοιμάσουμε και τις υπόλοιπες. Όταν γίνουν όλες, τις βουτάμε, σε δόσεις, στο ζεστό σιρόπι, τις γυρίζουμε και από την άλλη πλευρά και τις βγάζουμε αμέσως σε μια πιατέλα.

* Ευχαριστούμε πολύ τη Βίβιαν Χαψούλα, μητέρα της Μαρίας Χαψούλα, διευθύντριας σύνταξης του Γαστρονόμου, για την καταπληκτική συνταγή. Τις δίπλες της φωτογραφίας έφτιαξε η συντάκτρια του περιοδικού Καλλιόπη Πατέρα. Τις χαρήκαμε όλοι στο γραφείο.
ΠΗΓΗ:http://www.gastronomos.gr/grigores_sintages/3009/Oi-teleies-diples-tis-mamas-tis-Marias

Ο Μητροπολίτης Γκάνας

Συνεχίζει το ιεραποστολικό του έργο στην Αφρική ένας Ροδίτης – Μητροπολίτης στην Γκάνα ο κ. Σάββας

Συνεχίζει την ‘μάχη’ του στην Αφρικανική ήπειρο και το ιεραποστολικό του έργο, ένα δικό μας παιδί από την Ρόδο. Πρόκειται για τον πρώην Επίσκοπο Μπουρούντι και Ρουάντας κ. Σάββα ο οποίος εκλέχθηκε Μητροπολίτης Άκκρας στην Γκάνα.

Η απόφαση για την εκλογή του ελήφθη στις 21 Νοεμβρίου 2012, κατά την διάρκεια της τακτικής Συνεδρίασης της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας υπό την Προεδρία της ΑΘΜ του Πάπα και Πατριάρχου κ.κ. Θεοδώρου Β’ ενώ αναμένεται να ανακοινωθεί η ημερομηνία ενθρόνισής του. 

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Άκκρας κ. Σάββας, Υπέρτιμος και Εξαρχος Δυτικής Αφρικής, εγεννήθη στην Ρόδο το έτος 1971. Τυγχάνει πτυχιούχος της Πατμιάδος Εκκλησιαστικής Σχολής και του τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής Αθηνών. Ομιλεί εκτός της ελληνικής, την αγγλική και αραβική γλώσσα. Το έτος 1990 εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Ταξιάρχου Μιχαήλ στο Θάρρι Ρόδου από τον τότε Ηγούμενο της Μονής και νυν Σεβ. Μητροπολίτη Νέας Ζηλανδίας κ. Αμφιλόχιο. Διάκονος εχειροτονήθη το έτος 1991 και Πρεσβύτερος το έτος 1993 από τον Σεβ. Μητροπολίτη πρώην Ρόδου κ. Απόστολο, λαβών και το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου. Κατά την εκεί οκταετή διακονία του, υπηρέτησε ως Αρχιερατικός Επίτροπος Χάλκης και ως Εφημέριος σε Ενορίες της Ι. Μ. Ρόδου. 
Κατόπιν προσκλήσεως του μακαριστού Πατριάρχου κυρού Πέτρου Ζ΄ ενετάχθη στόν ιερό κλήρο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας διορισθείς Εφημέριος στόν Πατριαρχικό Ναό Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας, αναλαβών και την διεύθυνση του Γραφείου Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων του Πατριαρχείου. Το ετος 2001 υπηρέτησε ως Πατριαρχικός Επιτροπεύων στην Επιτροπεία Αλεξανδρείας και Υπεύθυνος των Οικονομικών του Πατριαρχείου. Μετά την επαναλειτουργία της Πατριαρχικής Σχολής Αλεξανδρείας «Μέγας Αθανάσιος» με την προσωπική μέριμνα της Α.Θ.Μ. του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ. Θεοδώρου του Β΄, διωρίσθη Σχολάρχης αυτής, καθώς και Μέλος της Συνοδικής Επιτροπής επί της Εκπαιδεύσεως. 
Την 6η Οκτωβρίου του έτους 2009 με εισήγηση της Α.Θ.Μ. του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου του Β΄ εξελέγη παμφηφεί υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας Επίσκοπος της νεοσυσταθείσης Επισκοπής Μπουρούντι και Ρουάντας, χειροτονηθείς την 11η Οκτωβρίου 2009 υπό της ΑΘΜ, ενώ την 21η Νοεμβρίου ε.ε. εξελέγη παμψηφεί υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, τη προτάσει της ΑΘΜ, Μητροπολίτης Άκκρας.

Η Ιερά Μητρόπολη Άκκρας ιδρύθη διά Πατριαρχικού και Συνοδικού Τόμου το έτος 1997, ως Ιερά Επισκοπή Γκάνας. Το έτος 2009 ανυψώθη σε Μητρόπολη διά Πατριαρχικού και Συνόδου με τον τίτλο "Ιερά Μητρόπολη Άκκρας".

Στην Ιερά Επισκοπή Μπουρούντι και Ρουάντας τοποθετήθηκε ο Επίσκοπος κ. Ιννοκέντιος. Η Ιερά Επισκοπή Μπουρούντι και Ρουάντας ιδρύθηκε διά Πατριαρχικού και Συνοδικού Τόμου την 6η Οκτωβρίου 2009. Στην πνευματική της δικαιοδοσία περιλαμβάνει τα κράτη Μπουρούντι και Ρουάντας, ως και τις επαρχίες North Kivu, South Kivu, Maniema και Ituri του ανατολικού Κογκό. Έχει έδρα τη Μπουζουμπούρα του Μπουρούντι.

Πέγκυ Ντόκου

ΠΗΓΗ: http://rhodestime.blogspot.gr/

Το νησί της μακροζωίας

ΠΕΘΑΙΝΕ απο καρκίνο, μετακόμισε στην Ικαρία και 45 χρόνια μετά ζει ακόμη. 

Οι κάτοικοι ενός μικρού ελληνικού νησιού ζουν κατά μέσο όρο δέκα χρόνια περισσότερο από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, γράφει σε σημερινό του άρθρο το BBC.
Ποιο είναι όμως το μυστικό της μακροζωίας στην Ικαρία, αναρωτιέται ο συντάκτης του άρθρου Andrew Bomford.
Μπορεί να είναι ο καθαρός αέρας, ο φιλικός και ανοιχτός τρόπος ζωής, τα φρέσκα λαχανικά ή το φρέσκο γάλα κατσίκας. Ακόμη, το ορεινό έδαφος καθώς η μετακίνηση από το ένα μέρος στο άλλο σε κρατά σε καλή φυσική κατάσταση. Μπορεί ακόμη να οφείλεται στη φυσική ακτινοβολία από τους βράχους από γρανίτη.....
Όμως, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, ο 98χρονος Σταμάτης Μωραΐτης, έχει άλλη εξήγηση.
«Είναι το κρασί» λέει και προσθέτει: «Είναι αγνό, καθαρό, χωρίς προσθετικά. Το εμπορικό κρασί έχει συντηρητικά. Όμως αυτό το κρασί που φτιάχνουμε μόνοι μας είναι αγνό».
Ο κ. Σταμάτης γιόρτασε τα 98α γενέθλιά του την Πρωτοχρονιά. Λέει ότι είναι μεγαλύτερος, όμως τα επίσημα έγγραφα που διαθέτει αναφέρουν ως ημερομηνία γέννησής του την 1η Ιανουαρίου του 1915.



Έξω από το σπίτι του υπάρχουν ελιές, οπωροφόρα δέντρα και αμπέλι. Κάθε χρόνο βγάζει περίπου 700 λίτρα κρασί.
«Το πίνετε όλο μόνος σας;» τον ρωτάει ο δημοσιογράφος για να του απαντήσει έκπληκτος: «Όχι! Το πίνω με τους φίλους μου».
 
Ο κ. Σταμάτης πριν από 45 χρόνια ζούσε στις ΗΠΑ. Οι γιατροί τότε διέγνωσαν ότι έπασχε από καρκίνο στους πνεύμονες και ότι βρισκόταν στα τελευταία στάδια της ασθένειας, δίνοντάς του μόλις 9 μήνες ζωής.


«Τότε ήταν πολύ ακριβές οι κηδείες εκεί. Έτσι, είπα στη γυναίκα μου ότι θα γυρίσω στην Ικαρία για να με θάψουν κοντά στους γονείς μου. Βρήκα τους φίλους μου στο χωριό που γεννήθηκα και αρχίσαμε να πίνουμε. Σκεφτόμουν ότι τουλάχιστον θα πεθάνω χαρούμενος. Βρισκόμασταν κάθε μέρα και πίναμε κρασάκι. Εγώ περίμενα, όμως καθώς περνούσε ο καιρός εγώ ένιωθα ακόμη πιο δυνατός. Πέρασαν οι 9 μήνες και εγώ ένιωθα καλύτερα από πριν. Μετά πέρασαν 11 μήνες, ακόμη καλύτερα… και τώρα 45 χρόνια μετά είμαι ακόμη εδώ!» είπε ακόμη και συνέχισε: «Πριν από μερικά χρόνια επέστρεψα στις ΗΠΑ για να βρω τους γιατρούς μου, αλλά δεν τα κατάφερα. Είχαν πεθάνει όλοι».

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/01/45-bbc.html#ixzz2HZ4DkgZn

Το Μητρικό γάλα

• Το μητρικό γάλα περιέχει προστατευτικά βακτήρια

Το γάλα της μητέρας, που θηλάζει το μωρό, περιέχει πάνω από 700 είδη βακτηρίων, περισσότερα από ότι πίστευαν ως τώρα οι επιστήμονες, όπως δείχνει μια νέα ισπανική έρευνα. Το μητρικό γάλα καθορίζει σε σημαντικό βαθμό τη μικροβιακή χλωρίδα που θα αναπτυχθεί στο νεογέννητο. Όμως, η ακριβής σύσταση και ο βιολογικός ρόλος αυτών των μικροοργανισμών στο νήπιο παραμένουν ακόμα εν πολλοίς άγνωστα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Μαρία Κάρμεν Κολάδο του Ινστιτούτου Αγροχημείας και Τεχνολογίας Τροφίμων, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό κλινικής διαιτολογίας "American Journal of Clinical Nutrition", χρησιμοποίησαν σύγχρονες τεχνικές γενετικής ανάλυσης DNA για να αναλύσουν το μικροβίωμα (δηλαδή το σύνολο των μικροβιακών πληθυσμών) του αρχικού μητρικού γάλατος.

Το λεγόμενο πρωτόγαλα είναι αυτό που εκκρίνουν οι αδένες της μητέρας, αμέσως μετά τη γέννα. Η μελέτη μιας σειράς δειγμάτων έδειξε ότι σε αρκετές περιπτώσεις τα βακτηριακά είδη ξεπερνούν τα 700. Είναι μια από τις πρώτες μελέτες που καταγράφουν τόσο μεγάλη ποικιλία μικροοργανισμών στο πρωταρχικό γάλα που θηλάζουν τα μωρά. Μεταξύ των πιο συχνών ειδών είναι οι στρεπτόκοκκοι, σταφυλόκοκκοι, λακτόκοκκοι κ.α.
Στα δείγματα του κατοπινού μητρικού γάλατος, που ελήφθησαν μεταξύ του πρώτου και του έκτου μήνα του θηλασμού, εντοπίστηκαν και άλλα είδη, τα οποία συνήθως ζουν στη στοματική κοιλότητα (Veillonella, Leptotrichia, Prevotella κ.α.).
Η μελέτη επίσης έδειξε ότι οι υπέρβαρες γυναίκες και γενικά όσες είναι πιο βαριές έχουν μικρότερη ποικιλία μικροβίων στο μητρικό γάλα τους. Ακόμα, το είδος του τοκετού παίζει ρόλο, καθώς οι γυναίκες που γεννάνε με προγραμματισμένη καισαρική, έχουν διαφορετική και γενικά λιγότερο πλούσια μικροβιακή χλωρίδα σε σχέση με όσες γεννάνε φυσιολογικά.
Αν όμως η καισαρική υπήρξε μη προγραμματισμένη, τότε η σύνθεση του μητρικού γάλατος από άποψη μικροβιώματος είναι πολύ όμοια με εκείνη των μητέρων που έκαναν φυσιολογικό τοκετό. Αυτά τα ευρήματα, σύμφωνα με τους Ισπανούς ερευνητές, δείχνουν ότι η ορμονική κατάσταση της εγκύου κατά τη στιγμή της γέννας επηρεάζει σημαντικά τα βακτήρια που θα περιέχει το γάλα της.
Δεδομένου ότι τα βακτήρια του μητρικού γάλατος αποτελούν μια από τις πρώτες ευκαιρίες των μικροοργανισμών να αποικίσουν το πεπτικό σύστημα του νηπίου, οι επιστήμονες προσπαθούν να προσδιορίσουν αν ο ρόλος των μικροβίων είναι κυρίως μεταβολικός (βοηθούν το μωρό να χωνέψει το γάλα) ή ανοσολογικός (βοηθούν τον οργανισμό του να διακρίνει τα «καλά» από τα «κακά» ξένα σώματα).
Οι ερευνητές πιστεύουν πάντως ότι η νέα μελέτη ανοίγει το δρόμο για τον εμπλουτισμό του βρεφικού γάλατος «φόρμουλα» με πρόσθετους μικροοργανισμούς, που θα μπορούσαν να δράσουν προστατευτικά για το μωρό, βοηθώντας στην αντιμετώπιση των αλλεργιών, του άσθματος και των αυτοάνοσων παθήσεων.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Επιμέλεια θέματος: Συντακτική Ομάδα Υγείαonline