Σάββατο 11 Ιουλίου 2015

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015

Πνιγμός!

Οι σωστές κινήσεις για να σώσετε κάποιον που πνίγεται στην θάλασσα

Τι πρέπει να κάνετε για να σώσετε ακόμα και την ζωή ενός ανθρώπου, μέχρι να καταφτάσει ιατρική βοήθεια...
Αν βρεθείτε μπροστά σε ένα περιστατικό στην παραλία, όπου κάποιος άνθρωπος πνίγεται και η ζωή του κινδυνεύει άμεσα, τότε είναι καλό να γνωρίζετε τα βασικά πρώτα βήματα που μπορείτε να κάνετε για να τον βοηθήσετε.
Δείτε ποια είναι αυτά:
1. Καλέστε βοήθεια
Ειδοποίησε ένα ναυαγοσώστη, αν κάποιος είναι κοντά. Αν όχι, καλέστε το 166. Αν είστε μόνοι, ακολουθήστε τα παρακάτω βήματα.
2. Μετακινήστε το πρόσωπο που κινδυνεύει
Βγάλτε το άτομο έξω από το νερό.
3. Ελέγξτε αν το άτομο αναπνέει
Τοποθετήστε το αυτί σας δίπλα στο στόμα και τη μύτη του ατόμου. Αισθάνεστε αέρα στο μάγουλό σας; Κοιτάξτε, επίσης, να δείτε αν το στήθος του ατόμου κινείται.
4. Αν το άτομο είναι δεν αναπνέει, ελέγξτε τον σφυγμό του
Ελέγξτε τον σφυγμό του ατόμου για 10 δευτερόλεπτα.
5. Αν δεν υπάρχει σφυγμός, ξεκινήστε “τεχνητή αναπνοή”
-Προσεκτικά τοποθετήστε άτομο ανάσκελα.
-Τοποθετήστε την βάση της παλάμης (κοντά στον καρπό) του ενός χεριού σας στο κέντρο του θώρακα στη νοητή ευθεία της θηλής. Μπορείτε, επίσης, βάλετε το ένα σας χέρι πάνω από το άλλο. Αν πρόκειται για βρέφος, τοποθετήστε δύο δάχτυλα στο στέρνο.
-Πιέστε προς τα κάτω περίπου 4-5 εκατοστά. Φροντίστε να μην πατήσετε στα πλευρά. Για ένα βρέφος, πιέστε προς τα κάτω για 2-3 εκατοστά. Φροντίστε να μην πατήσετε στο τέλος του στέρνου.
-Κάντε 30 θωρακικές συμπιέσεις, με ρυθμό 100 ανά λεπτό ή περισσότερο. Αφήστε το στήθος του ατόμου να ανασηκωθεί πλήρως προτού ξαναπιέσετε προς τα κάτω.
-Ελέγξτε για να δείτε αν το άτομο έχει αρχίσει και αναπνέει.
6. Επαναλάβετε αν το άτομο δεν αναπνέει
-Ανοίξετε τον αεραγωγό του ατόμου γέρνοντας το κεφάλι του προς τα πίσω και ανοίγοντας το πηγούνι του.
-Κλείστε με τα δάχτυλά σας την μύτη του ατόμου. Καλύψτε το στόμα του θύματος με το δικό σας για να δημιουργήσετε μια “αεροστεγή δίοδο αέρα” από εσάς προς αυτόν και στη συνέχεια δώστε του 2 αναπνοές διάρκειας 1” η κάθε μία, και προσέξτε το στέρνο του να ανυψώνεται. Αν το κάνει, αυτό σημαίνει ότι ο αέρας που εκπνέετε περνάει στους πνεύμονές του.
-Δώστε 2 αναπνοές και συνεχίστε 30 θωρακικές συμπιέσεις.
-Συνεχίστε αυτόν τον κύκλο των 30 συμπιέσεις και 2 αναπνοών μέχρι το άτομο να αρχίζει να αναπνέει ή να φτάσει η επείγουσα ιατρική βοήθεια.
ΠΗΓΗ: http://www.webmd.com/
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: Παράπονα Ρόδου

Πάτμος....

........ "λύτρον λύπης"!!!

Πάτμος, μιά ... καινούργια μέρα...
ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/sofia.patinos?fref=nf&pnref=story

Η ... ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ!!!



 Βρήκαν χρήματα και τα παρέδωσαν
Δημιουργήθηκε : Παρασκευή, 10 Ιούλιος 2015 08:33 | Γράφτηκε από το Αστ. τμήμα Πάτμου
xrimataΤις τελευταίες μέρες συνέβησαν πράγματα που δείχουν ότι τα παιδιά μας έχουν γερές βάσεις και αξίζουν συγχαρητήρια.
 Οι ανήλικοι Δημήτρης και Κωνσταντίνος Γρύλλης του Θεολόγου
και η Μαργαρίτα Μαρσέλου, βρήκαν πορτοφόλι με 900 ευρώ. Ενημέρωσαν το μπαμπά τους ο Θεολόγο και κείνος πήγε στην αστυνομία και τα παρέδωσε .   
Επίσης ο 15χρονος Νικόλαος Ψαλλιδάκης του Παναγιώτη και της Τριανταφυλιάς, που βρήκε γυναικεία τσάντα με 386 ευρώ και τα παρέδωσε στην αστυνομία. Την τσάντα έχασε Γαλλίδα επισκέπτρια,   στην οποία και παραδόθηκε.
 ΠΗΓΗ:http://www.patmostimes.gr/
 Σημείωση από τον "ΠΑΤΜΙΟ": Μπράβο βέβαια στα παιδιά, μπράβο και στους Γονείς μπράβο καί στα "Πατμαικά Χρονικά" πού προβάλλουν αὐτές τις υπέροχες ειδήσεις! 

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

Οι περίοδοι κρίσεων....

Οι πνευματικοί άνθρωποι και η κρίση του τόπου (Μέρος  Β΄.)
Με την ανάδειξη της πολύμορφης κρίσης που διέρχεται η χώρα, πολλοί αναζητούν και τη συμβολή των «πνευματικών ανθρώπων» στην υπέρβασή της και δικαίως. Διότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά ταυτόχρονα ηθική και πνευματική. Και γεννιέται εύλογα το ερώτημα: Ποιοι είναι «πνευματικοί άνθρωποι»; Όσοι απλώς σκέπτονται περισσότερο από τους άλλους; Όσοι διαθέτουν υψηλό επίπεδο μόρφωσης; Οι επιστήμονες; Οι εκπαιδευτικοί; Όσοι έχουν τάλαντο να γράφουν πάσης φύσεως βιβλία; Οι ποιητές; Οι καλλιτέχνες; Οι μουσικοί; Όσοι κατέχουν αξιώματα σε κοινωνικούς οργανισμούς και «Πνευματικά Ιδρύματα»; Μήπως οι κληρικοί;
Rodin Thinker Statue
Οπωσδήποτε όλοι οι παραπάνω διακονούν την έρευνα, την επιστημονική γνώση, την παιδεία, την τέχνη και γενικά την κοινωνία και την εκκλησία. Όσοι έχουν πνευματική ευαισθησία θυμίζουν τα αυτονόητα, αλλά ο λόγος τους ή δεν προβάλλεται ή δεν εισακούεται. Μπορεί μάλιστα και να λοιδορείται. Να φαίνεται βαρύς και ουτοπικός. Το γεγονός αυτό δημιουργεί προβληματισμό και απορίες. Τι συμβαίνει λοιπόν; Μήπως για να ακουσθούν οι λόγοι των σοφών χρειάζεται κάποια ησυχία; «Είναι προτιμότερο να ακούει κανείς τα ήρεμα λόγια ενός σοφού ανθρώπου, παρά τις κραυγές ενός άρχοντα σε μία παρέα με ανόητους» αναφέρεται στον Εκκλησιαστή [8]. Καί λίγο παρακάτω αναφέρει το ιερό κείμενο: «Υπάρχει μία πονηριά που γίνεται εδώ στη γη, μία απροσεξία των αρχόντων: Τοποθετούν σε υψηλές θέσεις τους ανόητους και σε χαμηλές τους επιφανείς. Είδα δούλους να πηγαίνουν καβάλα πάνω στα άλογα και άρχοντες να πηγαίνουν πεζοί σαν δούλοι» [9].
Μήπως όμως οι λόγοι των «πνευματικών ανθρώπων» δεν συνοδεύονται από ανάλογο τρόπο ζωής και γίνονται κενολογία; Μήπως ισχύει αυτό που λέει ο λαός μας: «Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις»;
Στα παραπάνω ερωτήματα δεν είναι εύκολο να δοθούν άμεσες απαντήσεις. Εξάλλου, ο σκοπός μας είναι να δώσουμε αφορμές, για να κρίνονται με διάκριση και πνευματική διαύγεια, όσα γίνονται γύρω μας. Ο καθένας μπορεί να κάνει τις αναγωγές του. Χρειάζεται όμως να εστιάσουμε την προσοχή στη ζωή του Πνεύματος. Διότι η παρουσία του Αγίου Πνεύματος καθιστά στην πραγματικότητα τους πνευματικούς ανθρώπους και δημιουργεί πνευματικά κριτήρια για την αντιμετώπιση κάθε κρίσης, πειρασμών, θλίψεων, ασθενειών, εθνικών συμφορών και αποτυχιών. Κι όπως δίδασκε ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, «ο αληθινός σκοπός της χριστιανικής ζωής είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος» [10].
Οπότε, πρώτος στόχος κυρίως του κληρικού αλλά και κάθε χριστιανού είναι να αποκαλύπτει τις ενέργειες του Αγίου Πνεύματος στη ζωή του αλλά και στη ζωή των συνανθρώπων του. Να δημιουργεί κατάλληλο κλίμα, προκειμένου να ανθίζει η αγάπη. Να συμβάλλει στη δημιουρ-γία πνευματικών ανθρώπων. Όχι υποκριτών και μισαλλόδοξων, αλλά μαθητών του πραέως και γλυκυτάτου Ιησού. Να πλουτίζει όχι υλικά, αλλά πνευματικά τον κόσμο.
Ο Γέρων Παίσιος αναφερόμενος στην πνευματική πενία και τη σύγχυση της εποχής μας έλεγε ότι, ενώ σήμερα οι άνθρωποι μαθαίνουν με κόπο μία-δυο ξένες γλώσσες, επειδή όμως «οι γλώσσες αυτές δεν έχουν καμμιά σχέση με τις γλώσσες της Αγίας Πεντηκοστής, ζούμε τη μεγαλύτερη Βαβυλωνία» [11]. Για τη συνεννόηση, τη συμφωνία και την αρμονία στην κοινωνία χρειάζεται να καλλιεργούμε την γλωσσοπυρσόμορφη χάρη του Πνεύματος, η οποία καθιστά τους ανθρώπους πνευματικούς. Οι όντως πνευματικοί άνθρωποι θέτουν σε πρώτη προτεραιότητα το κοινό καλό και όχι το συμφέρον τους. Θυσιάζονται οι ίδιοι και δε θυσιάζουν άλλους για τη σωτηρία του κόσμου. Εμπνέουν την ελπίδα, καλώντας σε αλλαγή νοοτροπίας και ανάληψη κοινωνικής ευθύνης εκ μέρους όλων για τη σωτηρία του τόπου.
Όσα γράφτηκαν παραπάνω δεν εξαντλούν το θέμα. Έδωσαν όμως αφορμές για τη διαμόρφωση πνευματικών κριτηρίων αντιμετώπισης της σύγχρονης κοινωνικής κρίσης, αλλά και κάθε θλίψης, κινδύνου και πειρασμού. Ο άνθρωπος του Θεού πλουτίζει πνευματικά και ανακρίνει τα πάντα με βάση το Ευαγγέλιο. Ζει εν τω κόσμω, αλλά προσανατολίζει τη ζωή του στο μέλλοντα αιώνα, όπου η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Και της βασιλείας αυτής ουκ έσται τέλος [12].
[Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Λειμωνάριο” της Ι. Μητροπόλεως Κοζάνης]
[8] Βλ. Εκκλ. 9, 17.
[9] Βλ. Εκκλ. 10, 5.
[10] Βλ. Ειρήνης Γκοραΐνωφ, Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ (1759-1833), μετάφρ. Πίτσας Κ. Σκουτέρη, εκδ. Τήνος, Αθήνα, σ. 180 κ.ε.
[11] Γέροντος Παισίου Αγιορείτου, Λόγοι Α΄, Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο, εκδ. Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή, Θεσσαλονίκη 1998, σ. 214.
[12] Βλ. Σύμβολον της Πίστεως.
ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr/

Πατατόπιτα

Σκεπαστή ποντιακή πατατόπιτα
 
Σκεπαστή ποντιακή πατατόπιτα


  • Προετοιμασία: 45 λεπτά
  • Ψήσιμο: 1 ώρα και 15 λεπτά
  • Μερίδες: 8
  • Δυσκολία: μέτριο
  •  

Υλικά

  • Για τη ζύμη
  • αλεύρι για όλες τις χρήσεις 500 γρ.
  • ελαιόλαδο 4-5 κουταλιές της σούπας
  • αλάτι
  • νερό όσο πάρει η ζύμη (περίπου 1 ποτήρι)
  • Για τη γέμιση
  • γάλα 1 λίτρο
  • αυγά 6
  • φέτα 300 γρ. τριμμένη
  • ανθότυρο 250 γρ. τριμμένο
  • πατάτες 2, μέτριες και καθαρισμένες
  • πιπέρι φρεσκοτριμμένο

Εκτέλεση

1.   Κόβετε τις πατάτες σε κύβους, τις βράζετε για 5’ σε αλατισμένο νερό και τις στραγγίζετε (αν θέλετε, μπορείτε να τρίψετε τις πατάτες σε χοντρό τρίφτη, οπότε δεν χρειάζεται να τις βράσετε). Σε μια λεκάνη βάζετε τις πατάτες και όλα τα υπόλοιπα υλικά της γέμισης μαζί και τα ανακατεύετε. Σε άλλη λεκάνη ρίχνετε το αλεύρι, το λάδι, λίγο αλάτι και λίγο νερό και ζυμώνετε μέχρι η ζύμη να γίνει μαλακή και ελαστική. Προσθέτετε νερό αν η ζύμη είναι σφικτή ή αλεύρι αν είναι πολύ μαλακή.

2.   Μόλις η ζύμη είναι έτοιμη, κρατάτε λίγη για να κάνετε σχέδια στην επιφάνεια της πίτας και την υπόλοιπη τη χωρίζετε σε 3 μπαλάκια. Αλευρώνετε μια επιφάνεια, βάζετε πάνω το ένα μπαλάκι και με ένα πλάστη αρχίζετε σιγά-σιγά να ανοίγετε φύλλο, αλευρώνοντας συχνά για να μην κολλήσει η ζύμη.

3.   Αλείφετε με λάδι ένα ταψί ή πυρίμαχο σκεύος (οβάλ ή στρογγυλό), και βάζετε το πρώτο φύλλο επάνω στο σκεύος. Το λαδώνετε ελάχιστα και συνεχίζετε ανοίγοντας τη δεύτερη μπαλίτσα σε φύλλο με την ίδια διαδικασία. Μόλις βάλετε και το δεύτερο φύλλο, ρίχνετε τη γέμιση και την απλώνετε. Ανοίγετε το τρίτο φύλλο με λίγο μικρότερη διάμετρο από τα προηγούμενα και το τοποθετείτε πάνω από τη γέμιση.

4.   Με τη ζύμη που κρατήσατε στην αρχή, φτιάχνετε πλεξούδες ζύμης και στολίζετε -αν θέλετε- την επιφάνεια της πίτας. Αλείφετε την επιφάνεια της πίτας με ελαιόλαδο, ραντίζετε με λίγο νερό και ψήνετε για 1 ώρα και 10’ περίπου στους 180 οC σε προθερμασμένο φούρνο.

Αν σας αρέσουν τα πληθωρικά λευκά κρασιά, ιδού η ευκαιρία να επιλέξετε το αγαπημένο σας, να το δροσίσετε στο ψυγείο και να το σερβίρετε πλάι στην πληθωρική αυτή πατατόπιτα. Κρεμώδη chardonnay, βαρελάτα σαββατιανά, αλλά και μελωμένα ασύρτικα από τη Σαντορίνη ή κι από τη Δράμα, είναι μερικές προτάσεις για να ξεκινήσετε.
ΠΗΓΗ:http://www.icookgreek.com

Κυριακή 5 Ιουλίου 2015

Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ

Μη παρακαλώ σας, μη λησμονάτε τη χώρα μου
Κανένα νόμπελ και κανένας έπαινος δεν έκανε τον Ελύτη μεγάλο. Έγινε μεγάλος από την αγάπη του κόσμου και την αναγνώριση του έργου του όπως και ο Μίκης Θεοδωράκης. Αποτελούν μέρος της ιστορίας της Ελλάδας μας.


Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Συνθέτης: Μίκης Θεοδωράκης
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ & ΧΟΡΩΔΙΑ

Στίχοι:
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη εσύ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη χώρα μου

Αετόμορφα τα έχει τα ψηλά βουνά
στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά
στου γλαυκού το γειτόνεμα

Τα πικρά μου χέρια με τον Κεραυνό
τα γυρίζω πίσω απ' τον καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ' αίματα

Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη εσύ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη χώρα μου

Lyrics:
Sun of justice conceivable
and you, myrtle glorifying,
don't, I beg you, don't
forget my country!


It has eagle-shaped mountains,
lines of vines on volcanoes,
and the houses are more white
in the neighborship of azure!


My bitter hands with the thunder
I turn them behind the time,
I call my old friends
with threats and blood!

Sun of justice conceivable
and you, myrtle glorifying,
don't, I beg you, don't
forget my country!

Γονείς!!!

Ἀναστάσιος Μυρίλλας

Τὰ τελευταῖα χρόνια, ὅλοι μας ἀκοῦμε καὶ βλέπουμε καθημερινῶς νὰ γίνονται σέ ὅλον τὸν κόσμο φοβερὰ καὶ τρομερὰ ἐγκλήματα. Κάθε χρόνο ποὺ περνάει, τὸ αἷμα καὶ ἡ βία αὐξάνονται μὲ γεωμετρικὴ πρόοδο ἐνῶ τὸ πλέον ἀνησυχητικὸ εἶναι πὼς πάρα πολλὲς φορὲς οἱ δράστες εἶναι ἀπὸ ἔφηβοι ἕως καὶ πολὺ νέοι ἐνήλικες. Ὅταν δείχνουν τὶς φωτογραφίες τους στὴν τηλεόραση, ἀκοῦς τοὺς γύρω σου νὰ διερωτῶνται «μὰ αὐτὸ τὸ παλικαράκι ἔκανε ἕνα τέτοιο ἔγκλημα;». Καὶ πράγματι, σὲ καμμία περίπτωση δὲν σοῦ πάει τὸ μυαλὸ ὅτι τὸ πρόσωπο ποὺ βλέπεις σκότωσε, βασάνισε, βίασε κ.ἄ. Καὶ συνεχῶς ἀναρωτιέται κανεὶς γιατί γίνονται ὅλα αὐτά; Γιατί ὁ ἄνθρωπος ἔγινε χειρότερος ἀπὸ τὰ ζῶα; Γιατί τόση διαστροφὴ κι ἀνωμαλία στὴν ἐποχή μας;
Πρὶν ὀκτὼ περίπου χρόνια, στὸ νησί μου, ποὺ πηγαίνουμε κάθε καλοκαῖρι, εἶχε ἀνοίξει ἕνα βίντεο κλάμπ. Ἕνα πρωὶ ποὺ πῆγα γιὰ νὰ ἀγοράσω ἕνα φίλμ, ἦταν μέσα μία μητέρα μὲ τὸ γιό της, ὁ ὁποῖος ἦταν δὲν ἦταν ἐννέα ἐτῶν. Τὴν ὥρα ποὺ πῆγα στὸν ὑπάλληλο καὶ περίμενα, ἔρχεται δίπλα μου τὸ ἀγοράκι καὶ ἀφήνει ἐπάνω στὸν πάγκο τὸ ἔργο ποὺ εἶχε διαλέξει γιὰ νὰ δεῖ. Ἀσυναίσθητα γύρισα καὶ ἔρριξα τὸ βλέμμα μου στὴν ταινία τοῦ μικροῦ καὶ τότε πραγματικὰ πάγωσα. Βλέπω στὸ ἐξώφυλλο τῆς θήκης νὰ εἰκονίζεται ἕνα ἀνθρώπινο κεφάλι, πάνω στὸ ὁποῖο εἶχαν καρφώσει καρφιὰ καὶ τὸ αἷμα ἔρεε ἄφθονο, ἐνῶ ταυτόχρονα ἔβλεπες τὸν πόνο στὰ μάτια τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου ποὺ τὸν βασάνιζαν. Χωρὶς νὰ τὸ σκεφτῶ, γυρίζω, κοιτάω τὴν μητέρα του καὶ τῆς λέω 
«Συγνώμη, τὸ παιδί σας θὰ δεῖ αὐτὸ τὸ ἔργο;» καὶ τότε παίρνω τὴν ἑξῆς ἀπάντηση ποὺ μὲ ἄφησε στὴν κυριολεξία ἄφωνο. 
«Ναί, τὸ χαζό, ὀκτὼ φορὲς τὸ ἔχει δεῖ καὶ θέλει νὰ τὸ ξαναδεῖ»!!!
Ἐὰν αὐτὸ τὸ ἐννιάχρονο ἀγοράκι μεγαλώνει βλέποντας συνέχεια βασανιστήρια, μπορεῖ κανεὶς νὰ πεῖ ὅτι θὰ γίνει ἕνας φυσιολογικὸς ἔφηβος; Μπορεῖ κανεὶς νὰ πεῖ ὅτι θὰ εἶναι γενικῶς ἕνας φυσιολογικὸς ἄνθρωπος; Μήπως στὰ δεκαπέντε του θὰ ἀρχίσει νὰ αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ κάνει πράξη αὐτὰ ποὺ εἶδε καὶ τοῦ ἄρεσαν; Μήπως γι’ αὐτὸν ὁ πόνος τοῦ ἄλλου θὰ τοῦ προκαλεῖ εὐχαρίστηση;
Καί, βεβαίως, ἂς μὴν βιαστοῦμε νὰ κρίνουμε τὴν μάνα, γιὰ τὴν ὁποία σαφῶς καὶ ὅ,τι καὶ νὰ πεῖ κανεὶς εἶναι λίγο. Ἢ τουλάχιστον πρὶν τὸ κάνουμε ἂς σκεφτοῦμε πρῶτα, πόσες ὧρες περνοῦν τὰ παιδιὰ μας μπροστά σὲ ἕναν ὑπολογιστὴ παίζοντας παιχνίδια βίας (πολεμικὰ κ.ἄ.), τῶν ὁποίων τὰ γραφικὰ εἶναι τόσο τέλεια, ποὺ εἶναι σὰν νὰ σκοτώνεις πραγματικὰ ἀνθρώπους; Τί διεργασίες γίνονται στὸν ἐγκέφαλό τους τὴν ὥρα ποὺ σκοτώνουν ἢ μαχαιρώνουν κάποιον καὶ αὐτὸς σφαδάζει; Πῶς θὰ διαχειριστοῦν καὶ πῶς θὰ ἐκτονώσουν τὴν ψυχικὴ ταραχὴ καὶ τὴν ὑπερβολικὴ ἔνταση ποὺ δημιουργεῖται μέσα τους ἀπὸ τὴν ἔντονη κι αἱματηρὴ δράση, ἡ ὁποία γίνεται ἐντονότερη ἀπὸ τὴν βαριὰ ἐπικὴ μουσική, ποὺ ἀκούγεται σὲ ὅλη τὴ διάρκεια τοῦ παιχνιδιοῦ; Στὴν μεγάλη ὀθόνη τῶν σινεμά, ποὺ εὔκολα καθηλώνει, τί καταγράφεται μέσα τους ὅταν παρακολουθοῦν τὰ θρίλερ τῶν τελευταίων ἐτῶν, ποὺ τὴν διαστροφὴ καὶ τὰ εἴδη βασανιστηρίων θὰ τὰ ζήλευαν οἱ κορυφαῖοι των δημίων ὅλων τῶν λαῶν; (Παρεμπιπτόντως, ἀναρωτιέμαι τί εἴδους ἄνθρωποι εἶναι οἱ σκηνοθέτες ποὺ ἐπινοοῦν καὶ παρουσιάζουν τέτοια φρίκη!) Νὰ ἀναφερθῶ καὶ σὲ κάτι ἄλλο; Ὅταν τὰ πηγαίνουν οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς, μὲ τοὺς φίλους τους στὰ σινεμὰ γιὰ νὰ δοῦν τὰ «αἰσθηματικὰ» νεανικὰ ἔργα, τῶν ὁποίων πρωταγωνιστὲς εἶναι τὰ βαμπίρ, μὲ τί εἰκόνες ἄραγε γεμίζει τὸ μυαλό τους; Πῶς θὰ τὶς ἐπεξεργαστοῦν καὶ τί ἐπιθυμίες θὰ τοὺς γεννηθοῦν ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἔργα ποὺ δείχνουν «ἀθῶα» ἐρωτικὰ σκιρτήματα τῶν καλοφτιαγμένων βρυκολάκων (καὶ τοὺς ὁποίους, ὅπως καλὰ γνωρίζουμε εὔκολα ἐρωτεύονται οἱ μικροὶ ἔφηβοι θεατὲς) οἱ ὁποῖοι τρέφονται ἀχόρταγα μὲ αἷμα; Δὲν ὠθοῦνται νὰ συμπαθήσουν καὶ νὰ «ἐρωτευθοῦν» τὸ κακό;
Πατῶντας λίγα πλῆκτρα στὸν ὑπολογιστή, μπορεῖτε νὰ δεῖτε στὸ διαδίκτυο νεαρὰ κορίτσια κι ἀγόρια (φανατικοὺς θαυμαστές των βρυκολάκων), ποὺ ἔβαλαν ἐμφυτεύματα μακριῶν κυνοδόντων καὶ φοροῦν μαύρους ἢ κίτρινους φακοὺς ἐπαφῆς γιὰ νὰ μοιάσουν στὰ τέρατα ποὺ θαυμάζουν. Πολλοὶ μάλιστα, βάζουν ὑποδόρια ἐμφυτεύματα στὸ μέτωπο γιὰ νὰ δημιουργήσουν κέρατα ἢ βάζουν ἄλλα μεταλλικὰ ἐξογκώματα κάτω ἀπὸ τὸ δέρμα σὲ κεφάλι, χέρια, πλάτη καὶ θώρακα, ποὺ θὰ τοὺς κάνουν νὰ μοιάσουν σὲ ἀπόκοσμα πλάσματα τῆς νύχτας. Κάποιοι ἔχουν φτάσει στὸ σημεῖο νὰ κόβουν τὴν γλώσσα τους στὰ δύο, γιὰ νὰ μοιάσουν σὲ διαβολικὲς μορφές. Καὶ ὅταν τοὺς ρωτοῦσαν γιὰ τὸν πόνο τῶν ἐμφυτευμάτων ἢ τὸ κόψιμο τῆς γλώσσας, ἡ ἀπάντηση ἦταν ὅτι ὁ πόνος τοὺς προκαλεῖ ἡδονή!
Ὅλα αὐτὰ δὲν ἔγιναν σὲ μία νύχτα. Δὲν ξύπνησαν ξαφνικὰ κάποιοι καὶ εἶπαν ὅτι ὁ πόνος μοῦ ἀρέσει, τὸ αἷμα μοῦ ἀρέσει, θέλω νὰ μοιάσω σὲ τέρας, νοιώθω ἡδονὴ νὰ πονάει ὁ ἄλλος ἢ γιὰ μένα ἡ ζωὴ τοῦ ἄλλου εἶναι ἕνα τίποτα! Ὅλα αὐτὰ προσβάλλουν, διαβάλλουν καὶ διαστρέφουν τὴν ἀνθρώπινη φύση, εἶναι “παρὰ φύσιν”. Καὶ τὸ “παρὰ φύσιν” δὲν ἐμφανίζεται ξαφνικά, ἔρχεται σιγὰ σιγά. Μὲ μεγάλη τέχνη καὶ μεθοδικότητα ὡραιοποιεῖται, καλλιεργεῖται, διαδίδεται, μεταδίδεται καὶ τέλος ἑδραιώνεται σὰν καθημερινή, φυσιολογικὴ συνήθεια. Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι ὅλοι οἱ φονιάδες μαθητὲς τῶν σχολείων τῆς Ἀμερικῆς, ἦταν ἐθισμένοι σὲ ἠλεκτρονικὰ παιχνίδια βίας.
Ὅπως καταλαβαίνετε τὸ θέμα εἶναι τεράστιο καὶ χρειάζονται ἄπειρες ὧρες συζητήσεων. Ἕως ὅτου ὅμως, νὰ λυθεῖ ὁριστικῶς (μὲ ποιὸ μαγικὸ τρόπο δὲν ξέρω) καλὸ θὰ ἦταν οἱ γονεῖς νὰ πάρουμε τὰ μέτρα μας. Θὰ πρέπει νὰ ἀναλάβουμε τὶς εὐθῦνες μας, οὕτως ὥστε μεθαύριο νὰ μὴν βλέπουμε τὰ παιδιά μας καὶ δὲν τὰ ἀναγνωρίζουμε (ἀπὸ πολλὲς ἀπόψεις)! Πέραν τοῦ αὐτονόητου πὼς ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ θὰ πρέπει νὰ ἔχουν διακριτικὰ τὸν ἔλεγχο σὲ κινητὰ καὶ ὑπολογιστές, χωρὶς νὰ φοβοῦνται μὴν πληγώσουν ἢ κακοκαρδίσουν τὰ παιδιά τους. Πέραν τοῦ ὅτι πρὶν πᾶνε νὰ δοῦν κάποιο ἔργο στὸ σινεμά, θὰ πρέπει νὰ κάνουν πρῶτα τὸν κόπο οἱ γονεῖς νὰ δοῦν τί δείχνει αὐτὸ τὸ ἔργο, τί προβάλλει καὶ γιὰ ποιὸ θέμα μιλάει. Πέραν λοιπὸν τῶν ἐλέγχων ποὺ (πάντα μέσα σὲ λογικὰ πλαίσια καὶ μὲ ὄμορφο τρόπο) εἶναι ἀπαραίτητοι νὰ γίνονται ἀπὸ ἕναν ὑπεύθυνο γονιὸ καθὼς καὶ τῶν συζητήσεων ποὺ πρέπει νὰ γίνονται σὲ μιὰ οἰκογένεια, τὸ μοναδικὸ στήριγμα γιὰ ἕνα παιδὶ ποὺ θὰ τὸ κρατάει σὲ ἀσφαλῆ μονοπάτια, εἶναι  ὁ Χριστός.
Ἕνας γονιὸς πρέπει ἀπὸ μικρὴ ἡλικία νὰ μιλάει στὰ παιδιά του γιὰ τὸν Χριστό, νὰ καταλάβουν ποιὸς εἶναι, τί εἶναι, ποιὰ ἡ θυσία Του καὶ ἡ ἀνάστασή Του. Ἐὰν ἀγαπήσουν τὸν Χριστό, δὲν θὰ ρωτοῦν «γιατί». Δὲν θὰ ὑπάρχει κάποια ἀπορία τους ποὺ νὰ μὴν ἔχει ἀπάντηση. Χωρὶς Χριστὸ τίποτε δὲν ἀπαντιέται. Χωρὶς Χριστὸ ὅλα μένουν σὲ μία ψευτοηθικὴ καὶ στὸ ἐκνευριστικὸ «ἔτσι πρέπει». Καὶ τὸν ἔφηβο ἡ ἀπάντηση αὐτὴ δὲν τὸν πείθει. Ἴσα ἴσα ποὺ τὸν ὠθεῖ ἀκόμα πιὸ πολὺ νὰ κάνει αὐτὸ ποὺ σκέφτεται, ἀφοῦ τὸ τελευταῖο ἐμπόδιο, ποὺ ἦταν ὁ γονιός, γκρεμίζεται, μὴν ἔχοντας ἐπιχειρήματα γιὰ νὰ τὸν πείσει.
Ἕνα παιδὶ ὅμως, ποὺ φιλτράρει τὶς σκέψεις του στὸ φίλτρο τοῦ Χριστοῦ, δὲν ὑπάρχει περίπτωση νὰ διαπράξει ἐγκλήματα σὰν αὐτὰ ποὺ διαβάζουμε, διότι δὲν θὰ ἔχει ἀφήσει νὰ καλλιεργηθοῦν μέσα του ὅλες αὐτὲς οἱ διαστροφικὲς σκέψεις. Δὲν ὑπάρχει περίπτωση νὰ φερθεῖ βίαια σὲ κάποιον καὶ νὰ νιώσει εὐχαρίστηση, ἀφοῦ δὲν θὰ ἔχει ἐντρυφήσει στὰ διαστροφικὰ θεάματα ποὺ προβάλλονται κατὰ κόρον παντοῦ. Δὲν θὰ κάνει τίποτε οὔτε στὸν ἴδιο του τὸν ἑαυτὸ (λόγῳ π.χ. τοῦ προσηλυτισμοῦ του ἀπὸ κάποια αἵρεση), ἀφοῦ θὰ γνωρίζει καλὰ ποιὸς εἶναι ὁ σκοπὸς ποὺ ζεῖ καὶ ὑπάρχει στὸν κόσμο. Θὰ ἔχει τὴν τόλμη νὰ πεῖ ὅτι δὲν τοῦ ἀρέσει ἢ δὲν θέλει νὰ δεῖ κάτι, χωρὶς νὰ νιώθει ὅτι θὰ ἀποκοπεῖ ἀπὸ τὴν παρέα του. Ἕναν ἄνθρωπο μὲ ἀρχὲς τὸν σέβονται ὅλοι. Ἐπίσης, θὰ εἶναι σὲ θέση καὶ κάτι νὰ δεῖ, νὰ ξέρει καὶ νὰ ἀναγνωρίσει τὸ σωστὸ ἀπὸ τὸ λάθος, καὶ νὰ βοηθήσει ἔτσι καὶ τοὺς φίλους του ὥστε νὰ μὴν εἶναι πρόβατα ποὺ ὁδηγοῦνται στὴ σφαγὴ χωρὶς σκέψη καὶ κρίση. Ἀκόμα ὅμως, καὶ σὲ κάποιο σφάλμα νὰ πέσει, ἡ πίστη ποὺ θὰ ἔχει μέσα του καὶ ἡ διαρκὴς προσευχὴ τοῦ γονιοῦ θὰ τὸ ξαναφέρουν στὸν σωστὸ δρόμο.
Τὸ θέμα λοιπὸν τῆς σωστῆς πνευματικῆς ἀνάπτυξης καὶ καθοδήγησης ἑνὸς παιδιοῦ στὸν δρόμο τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ Α καὶ τὸ Ω γιὰ ὅλη τὴν μετέπειτα ζωὴ τὴν δική του ἀλλὰ καὶ τῶν γύρω του. Διότι ἕνα τέτοιο παιδὶ ὅταν μεγαλώσει δὲν θὰ προκαλέσει πόνο μήτε στοὺς συνανθρώπους του μήτε καὶ στὸν ἴδιο του τὸν ἑαυτό. Καὶ αὐτὸ ἐξαρτᾶται σὲ πολὺ μεγάλο βαθμό, ἀπὸ ἐμᾶς, τοὺς γονεῖς. Ἕνας γέροντας ἔλεγε πὼς ὅταν ὁ γονιὸς πεθάνει θὰ πρέπει ἢ νὰ παρουσιάσει τὰ παιδιά του στὸν Χριστὸ σωσμένα ἢ τὰ γόνατά του ματωμένα. Ἑπομένως, δὲν πρέπει νὰ εἴμαστε ἁπλᾶ γονεῖς, ἀλλὰ χριστιανοὶ γονεῖς. Καλὸν ἀγῶνα!
 «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 154-155,  Ἰούνιος-Ἰούλιος 2015
- See more at: http://istologio.org

Οι χιλιαστές

Πως δρουν οι χιλιαστές

1112941-11-1332187059058
Η οργάνωση των χιλιαστών είναι ένας κολοσσιαίος οικονομικός οργανισμός που κατευθύνει σ’ όλο τον κόσμο μία απίθανη προσηλυτιστική προπαγάνδα, για την οποία διατίθενται ανυπολόγιστα οικονομικά μέσα και στην οποία στρατεύονται τα ατυχή θύματα της χιλιαστικής πλάνης. Κάθε χιλιαστής είναι εξάρτημα αυτού του τεράστιου μηχανισμού και ο «ζήλος» που επιδεικνύει στη διάδοση των περιοδικών και των ιδεών του χιλιασμού είναι αποτέλεσμα ψυχολογικού καταναγκασμού.
Το πιο σπουδαίο έργο των χιλιαστών είναι η εξάπλωση των διδασκαλιών τους και η διάδοση των βιβλίων και των περιοδικών τους, όπως η «ΣΚΟΠΙΑ» και το «ΞΥΠΝΑ». Είναι τόσο μεγάλη η πλύση εγκεφάλου που υφίστανται, ώστε τους κάνει να πιστεύουν πως αυτό που κάνουν είναι το πιο σπουδαίο έργο και ότι αποτελεί υπηρεσία και λατρεία προς τον Ιεχωβά. Για να επιτύχουν τους σκοπούς τους οι χιλιαστές χρησιμοποιούν πολλά τεχνάσματα. Ένα από αυτά είναι και η ευγένεια. Χτυπώντας την πόρτα ενός σπιτιού, εμφανίζονται γλυκομίλητοι και χαμογελαστοί. Δεν είναι όμως αυθόρμητη η συμπεριφορά τους. Έχουν πάρει οδηγίες γι’ αυτό και το κάνουν για να ξεγελάσουν τα υποψήφια θύματά τους. Για κάθε επίσκεψη οι χιλιαστές είναι πλήρως προ-…………….
Πηγή: Τευχίδιο, «Οι Χιλιαστές Μάρτυρες του Ιεχωβά στις πόρτες σας», Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος, Ναύπλιο.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.diakonima.gr

Μπακαλιάρος..



Αγιορείτικη συνταγή: Μπακαλιάρος με ντομάτα, θυμάρι και ρίγανη
Αγιορείτικη συνταγή: Μπακαλιάρος με ντομάτα, θυμάρι και ρίγανη
ΥΛΙΚΑ:
750 γρ. ξαρμυρισμένος Μπακαλιάρος
3 κ. σ. ελαιόλαδο
1 σφηνάκι τσίπουρο με γλυκάνισο
400 γρ. ντομάτα ψιλοκομμένη ή 1 κονσέρβα ντομάτα κονκασέ
Θυμάρι
Ρίγανη
1 κ. γ. ζάχαρη
ΕΚΤΕΛΕΣΗ:
1. Κόβουμε το μπακαλιάρο σε μερίδες τον ξεπλένουμε και τον αφήνουμε να στεγνώσει
2. Σε βαθύ τηγάνι σωτάρουμε σε καυτό ελαιόλαδο το ψάρι και από τις 2 πλευρές
3. Σβήνουμε με το ούζο και αφήνουμε να σιγά - σιγά να εξατμιστούν τα υγρά
4. Προσθέτουμε τη ντομάτα, τα μυρωδικά και τη ζάχαρη και σιγοβράζουμε μέχρι να δέσει η σάλτσα και να μαλακώσει το ψάρι
ΠΗΓΗ: http://www.agioritikovima.gr/

Οι περίοδοι κρίσεων....

..... και η επίκληση του Θεού
Σε περιόδους κρίσεων, ασθενειών, οικονομικής δυσπραγίας και δύσκολων κοινωνικών καταστάσεων πολλοί άνθρωποι ενθυμούνται και το Θεό. Και θα μπορούσαμε σχηματικά να τους χωρίσουμε σε δύο κατηγορίες. Οι πρώτοι κρίνοντας με πνευματικό τρόπο τα πράγματα ανανεώνουν την πίστη τους, μετανοούν, προσεύχονται, προσφεύγουν με ελπίδα σε Αυτόν και στρέφονται με πνεύμα αλληλεγγύης στο συνάνθρωπο, στον οποίο αναγνωρίζουν την εικόνα του ζώντος Θεού. Βλέπουν την κρίση ως ευκαιρία πνευματικής τροφοδοσίας και έκφρασης της ανιδιοτελούς αγάπης. Οι δεύτεροι επαναστατούν εναντίον του Θεού, άλλοτε τον απορρίπτουν ενώ άλλοτε διαμαρτύρονται για τη φαινομενική απουσία του από τον κόσμο ή ακόμη και τη μυστηριώδη σιωπή του, οπότε αγγίζουν τα όρια της θεοδικίας, θεωρώντας τον υπεύθυνο για τα δεινά των ανθρώπων.
agiiob2
Στη θέση αυτή δε φθάνουν μόνο όσοι αρνούνται την ύπαρξη του Θεού, αλλά κάποιες φορές κι εκείνοι που τον σέβονται και τον τιμούν, όπως ο πολύαθλος Ιώβ[1], ο οποίος ενώ υπέμεινε καρτερικά τα βάσανά του, εξέφραζε θυελλωδώς και τις διαμαρτυρίες του, όταν οι φίλοι του τα απέδωσαν στις αμαρτίες του[2]. Απευθυνόμενος στο Θεό λέει: «Αν έσφαλα χωρίς να το γνωρίζω, εσένα σε τι σε έβλαψα τον φύλακα του ανθρώπου; Γιατί με έβαλες στη θέση του κατηγόρου σου (κατεντευκτή); Τόσο σού είμαι βάρος; Την ανομία μου να συγχωρήσεις δεν μπορείς; Την ανομίαν μου να σβήσεις; Αφού σε λίγο θα πλαγιάζω μες στο χώμα κι αν με γυρεύεις, δε θα υπάρχω πια».
Είναι χαρακτηριστικά επίσης όσα αναφέρει ο Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ο οποίος όντας το 1925 στο Παρίσι και βλέποντας τις συμφορές της ανθρωπότητας προσευχόταν μετά κλαυθμού στο Θεό και τον παρακαλούσε να σώσει όλο τον κόσμο, όλους τους «διεφθαρμένους και αξέστους». Η προσευχή του Γέροντος Σωφρονίου ήταν ζέουσα και συνοδευόταν από τις εξής σκέψεις: «Εάν εγώ, δι’ όλης της δυνάμεως της καρδίας μου, συμπάσχω μετά της ανθρωπότητος, πως να θεωρήσω δυνατόν ότι ο Θεός βλέπει αδιαφόρως την κάκωσιν πολλών εκατομμυρίων υπ’ Αυτού κτισθέντων ανθρώπων; Διατί ούτος επιτρέπει τας αμέτρους βιαιότητας εν τω κόσμω;». Έτσι στρέφονταν προς το Θεό με δἀκρυα και ρωτούσε: «Πού είσαι Συ;». Τότε, όπως ομολογεί ο ίδιος, άκουσε μυστικά στην καρδία μου τους λόγους: «Μήπως συ εσταυρώθης δι’ αυτούς;». Οι πράοι αυτοί λόγοι τον συγκλόνισαν, αφού ο Σταυρωθείς Κύριος του απάντησε ως Θεός! [3]
Οι άνθρωποι άλλοτε αμφισβητούν το Θεό, ενώ άλλοτε τον λησμονούν και τον εγκαταλείπουν λατρεύοντας τα πάσης φύσεως είδωλα [4]. Στις μέρες μας τα είδωλα αυτά δεν είναι ξόανα και αγάλματα άψυχα, αλλά παρουσιάζονται με τη μορφή χρηματιστηρίων, οικονομικών δεικτών ή ακόμη και εφευρέσεων της επιστήμης. Ο Θεός όμως δε θέλει να λατρεύεται έστω ως εκλεπτυσμένο είδωλο, αλλά να έχει ουσιαστική σχέση με τον κόσμο και τον άνθρωπο. Γίνεται για τον καθένα πατέρας, αδελφός, φίλος, συνοδοιπόρος, προστάτης και βοηθός. Κι όταν ακόμη φαινομενικά κρύπτεται, περιμένει να ακουσθεί η φωνή Του μέσα από τα πλάσματά Του, τους θεοειδείς ανθρώπους, τους οποίους έπλασε ελεύθερους και αυτεξούσιους με περισσή σοφία. Αρκεί αυτοί να αντιλαμβάνονται και να καλλιεργούν τις θείες δωρεές, όπως ο Γέροντας Σωφρόνιος, ο οποίος μετά την παραπάνω εμπειρία είχε «πικρόν αίσθημα αισχύνης διά την άφρονα και υπερήφανον σκέψιν του», ότι δήθεν αυτός ήταν περισσότερο ελεήμων από το Θεό. Η επίγνωση της αστοχίας του τον οδήγησε σε αυτομεμψία και μετάνοια, και του χαρίσθηκε η «προσευχή της ευσπλαχνίας»[5] ως θεϊκή ενέργεια στην καρδιά του.
Όπως μαρτυρεί ολόκληρη η βιβλική ιστορία, ο Θεός ποτέ δεν άφησε απροστάτευτο τον άνθρωπο, αφού μετά την πτώση δεν τον εγκατέλειψε. Τον επισκέφθηκε πολυμερώς και πολυτρόπως[6]. Απέστειλε προφήτες, πατριάρχες, δικαίους, ακόμη και αγγέλους. Τέλος, εξαπέστειλε τον Υιό του, ο οποίος γεννήθηκε από γυναίκα και υποτάχθηκε στο νόμο, για να εξαγοράσει όσους ήταν υποδουλωμένοι στο νόμο, για να γίνουμε παιδιά του Θεού[7]. Οπότε η επικοινωνία του Θεού με τον άνθρωπο είναι συνεχής και ζωντανή.
[Συνεχίζεται]
[1] Ιώβ 6, 1 κ.ε.
[2] «Ει εγώ ήμαρτον, τι δηνήσομαι πράξαι, ο επιστάμενος τον νούν των ανθρώπων; Διατί έθου με κατεντευκτήν σου, ειμί δε επί σοι φορτίον; Καί διατί ουκ εποιήσω της ανομίας μου λήθην και καθαρισμόν της αμαρτίας μου; νυνί δε εις γην απελεύσομαι, ορθρίζων δε ουκέτι ειμί». Ιώβ 7, 20-21.
[3] Αρχιμ. Σωφρονίου (Σαχάρωφ), Περί Προσευχής, εκδ. Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας 1994, σ. 51-52.
[4] Βλ. Ψαλμ. 134, 15.
[5] Αρχιμ. Σωφρονίου (Σαχάρωφ), ο.π., σ. 54.
[6] Βλ. Εβρ. 1,1.
[7] Γαλ. 4, 4-5.

Η κακία!


                    Δύο φίλοι, μα τι φίλοι;

baltos_filos_mesa
Ένας ζωηρός κι ανήσυχος ποντικός νόμιζε πως μπορεί να γίνει φίλος μ΄ έναν βάτραχο.
– Εγώ είμαι ξεχωριστό ποντίκι, ακόμα κι ο βάτραχος με παραδέχεται και το καμαρώνει που πιάνει φιλία μαζί μου!
Έτσι λοιπόν μια μέρα  ο «καλός σου» ο βάτραχος, που βέβαια είχε κακούς σκοπούς, κατάφερε τον «ξύπνιο» ποντικό μας να  δέσει το πόδι του μαζί με το δικό του.
– Θα είμαστε ενωμένοι οι δυο μας και θα τριγυρίζουμε και θα γευόμαστε τα καλούδια της γης μαζί, έλεγε και ξανάλεγε το βατράχι.
Στην αρχή τριγύριζαν στα χωράφια κι έτρωγαν σιτάρι και σανό. Το ποντικάκι μας έγλειφε τα μουστάκια του ευχαριστημένο και λαχταρούσε κι άλλες περιπέτειες στον «γύρο του κόσμου» με τον βάτραχο. Μετά όμως κατέβηκαν στη λίμνη κι ο βάτραχός μας πήδηξε αμέσως στο νερό.
– Κουάξ, κουάξ, φιλαράκο μου, ακολούθησέ με και μη φοβάσαι, φίνα θα περάσουμε!
Ο ποντικός μας, με δεμένο το πόδι στο πόδι του βάτραχου, κολυμπούσε μαζί του στη  λίμνη πλατσουρίζοντας ενθουσιασμένος. Όταν όμως έφτασαν στα βαθιά, ο βάτραχος  κάνει μια ξαφνική βουτιά και πάει στον πάτο της λίμνης, τραβώντας μαζί του τον «άτυχο φίλο» του.
– Δυστυχία μου, βοήθεια, πνίγομαι!
Ο ποντικός μας χτυπιόταν απελπισμένα και τάραζε τα νερά. Και κείνη ακριβώς τη στιγμή τον πρόσεξε ένα γεράκι από ψηλά και τον έκανε στόχο του. Σαν αστραπή τότε, χίμηξε πάνω στον ποντικό μας που πνιγόταν και τον σήκωσε με τα νύχια του. Αλλά μαζί του φυσικά σήκωσε και τον βάτραχο, έτσι όπως ήταν δεμένος στο πόδι του ποντικού και χόρτασε βασιλικά και με τους δυο που «ταξίδεψαν» στην κοιλιά του.
– Τι περιμένεις; Πάντα έρχεται ώρα  που ο κακός θα τιμωρηθεί για την κακία του, μονολογούσε ένας αετός πετώντας πιο ψηλά με τα τεράστια φτερά του!
Απόδοση: Δ.Σ.
Αφήγηση: Μαρία Σαββοπούλου
ΠΗΓΗ:  http://www.pemptousia.gr/