Η Μεγάλη Παράκληση

Ο αυτοκρατορικός Παρακλητικός Κανόνας

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

            Τις μισές από τις δεκαπέντε ημέρες πριν από την εορτή της Υπεραγίας Θεοτόκου στις Ορθόδοξες Εκκλησίες ψάλλεται ο Μέγας Παρακλητικός Κανόνας. Πρόκειται για εξαιρετικής έμπνευσης εκκλησιαστικό ύμνο του αυτοκράτορα της Νίκαιας Θεοδώρου Β΄ Δούκα Λασκάρεως, υιού του μεγάλου πατέρα του, αυτοκράτορα Αγίου Ιωάννη Βατάτζη. Από τους ειδικούς θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά έργα της ύστερης Βυζαντινής περιόδου και είναι γραμμένο σε πρώτο ενικό πρόσωπο, κάτι όχι σύνηθες.

             Ο αυτοκράτορας Θεόδωρος Β΄ Δούκας Λάσκαρης ανήλθε στον θρόνο της Νικαίας το 1254, σε ηλικία 32 ετών και απεβίωσε τέσσερα χρόνια μετά. Η αιτία του θανάτου του δεν έχει απολύτως εξακριβωθεί. Λέγεται ότι έπασχε από ανίατη ασθένεια, που τον οδήγησε στον τάφο, όμως δεν ήσαν λίγοι όσοι επιδίωξαν τον θάνατό του, μεταξύ των οποίων πιθανολογείται ότι ήταν και ο Μιχαήλ Παλαιολόγος. Ο ιδρυτής της δυναστείας των Παλαιολόγων για να καταλάβει τον θρόνο ετύφλωσε τον ανήλικο υιό του Θεοδώρου, Ιωάννη Δ΄ Λάσκαρη (1250-1305), ο οποίος έζησε το υπόλοιπο του βίου του ως μοναχός. Σημειώνεται πως πριν το τέλος της ζωής του Ιωάννη τον επισκέφθηκε ο υιός του Μιχαήλ Ανδρόνικος Παλαιολόγος και του ζήτησε ταπεινά συγγνώμην για την ενέργεια του πατέρα του. Ο Θεόδωρος Β’ Δούκας Λάσκαρης  στα λίγα χρόνια της βασιλείας του, όπως γράφει ο μέγας βυζαντινολόγος Κρουμβάχερ, «δεν απομακρύνθηκε των λαμπρών του πατρός του παραδόσεων εις την διοίκηση του κράτους, ιδίως δε απέκτησε ανθηρά οικονομικά χωρίς καταπιεστική φορολογία, παράλληλα δε ήταν φίλος της Παιδείας. Αν και φιλάσθενος, ήταν εξαίρετος στρατιώτης».

            Μέσα σε μύριες δυσκολίες και υπονομεύσεις στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της αυτοκρατορίας ο Θεόδωρος Δούκας Λάσκαρης πέτυχε να διατηρήσει ισχυρή την σε εξορία Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Παράλληλα σπούδασε  με πάθος τις επιστήμες της εποχής -φιλολογία, μαθηματικά, φυσική και φιλοσοφία -  κοντά στους Νικηφόρο Βλεμμύδη και Γεώργιο Ακροπολίτη και συνέλεξε βιβλία που, κατά τον Κων. Σάθα, ήσαν τόσα «όσα ούτε ο υπερηφανευόμενος για την βιβλιοθήκη του στην Αλεξάνδρεια Πτολεμαίος δεν είχε συγκεντρώσει». Κοντά στους πολέμους και στην αντιμετώπιση των σε βάρος του δολοπλοκιών εύρισκε χρόνο για να αναπτύξει την ελληνορθόδοξη Παιδεία στην αυτοκρατορία. Ο ίδιος παρομοίαζε τη χαρά του από το ενδιαφέρον που έδειχναν για την ελληνική Παιδεία οι υπήκοοι του με εκείνη του κηπουρού που βλέπει τον κήπο του γεμάτο από καρπούς. Ο Βασίλιεφ, άλλος σπουδαίος βυζαντινολόγος, περιγράφει το πόση ελληνική υπερηφάνεια ένιωσε ο αυτοκράτορας όταν επισκέφθηκε την Πέργαμο. Τότε βεβαίως οι Γερμανοί δεν είχαν αφαιρέσει τον επιβλητικό ναό, που πιστεύεται πως ήταν αφιερωμένος στον Δία και βρίσκεται στο Μουσείο του Βερολίνου. Η υπερηφάνεια αυτή για την καταγωγή του φαίνεται και από τα γνωμικά του που διασώθηκαν, όπως: « Απασών γλωσσών το ελληνικόν υπέρκειται γένος» και «Πάσα τοίνυν φιλοσοφία και γνώσις Ελλήνων εύρεμα...Συ δε ω Ιταλέ, τίνος ένεκεν εγκαχαύσαι;».

            Πέραν του ποιητικού του ταλέντου ο Θεόδωρος Δούκας Λάσκαρης ήταν και έγκριτος θεολόγος και εν μέσω μυρίων δυσκολιών υπεράσπισε τα δίκαια της Ορθοδοξίας έναντι των Λατίνων. Σε γράμμα του προς τον επίσκοπο Κορώνης γράφει, μεταξύ των άλλων: «... Απολογείται σοι η βασιλεία μου ότι η καθ’ ημάς αγιωτάτη του Θεού μεγάλη Εκκλησία , καθώς μέλλεις γνωρίσαι εκ των κατωτέρω ρηθησομένων εγγράφων, μαρτυριών και ρήσεων ευαγγελικών, το Πνεύμα το άγιον εκ του Πατρός και μόνου εκπορεύεσθαι δογματίζει, εκ του Υιού δε ουκ εκπορεύεσθαι μεν φαμέν, δια του Υιού δε χορηγείσθαι ημίν  προς κάθαρσιν και αγιασμόν, και πιστεύομεν και δοξάζομεν...».  Λίγο προ του θανάτου του και έχοντας αντιληφθεί το τέρμα της επίγειας ζωής του ο Θεόδωρος αντάλλαξε τον αυτοκρατορικό μανδύα με το ταπεινό μοναχικό ένδυμα.

            Όπως γράψαμε ήδη, στη βραχύχρονη βασιλεία του ο Θεόδωρος γνώρισε πολλές πίκρες, τον βρήκαν συμφορές και ασθένειες, αντιμετώπισε δολοπλοκίες, πολέμους και προδοσίες. Καταφυγή του ήταν η Παναγία, όπως εκφράζεται και μέσα από τον Μεγάλο Παρακλητικό του Κανόνα. Αναφέρουμε πέντε χαρακτηριστικούς ύμνους:

«Καταιγίς με χειμάζει, των συμφορών Δέσποινα, και των λυπηρών τρικυμίαι καταποντίζουσιν, αλλά προφθάσασα, χείρα μοι δος βοηθείας, η θερμή αντίληψις και προστασία μου».

«Οι μισούντες με μάτην, βέλεμνα και ξίφη και λάκκον ηυτρέπισαν, και επιζητούσι, το πανάθλιον σώμα σπαράξαι μου και καταβιβάσαι προς γην, Αγνή επιζητούσιν, αλλ’ εκ τούτων προφθάσασα, σώσον με».

« Από πάσης ανάγκης, θλίψεως και νόσου και βλάβης με λύτρωσαι και τη ση δυνάμει, εν τη σκέπη σου φύλαξον άτρωτον, εκ παντός κινδύνου και εξ εχθρών των πολεμούντων και μισούντων με Κόρη πανύμνητε».

« Τα νέφη των λυπηρών εκάλυψαν, την αθλίαν μου ψυχήν και καρδίαν, και σκοτασμόν εμποιούσι μου Κόρη, αλλ΄ η γεννήσασα Φως το απρόσιτον, απέλασον ταύτα μακράν, τη εμπνεύσει της θείας πρεσβείας σου».

« Την δέησιν μου δέξαι την πενιχράν και κλαυθμόν μη παρίδης και δάκρυα και στεναγμόν, αλλ’ αντιλαβού μου, ως αγαθή, και τας αιτήσεις πλήρωσον. Δύνασαι γαρ πάντα ως πανσθενούς Δεσπότου Θεού Μήτηρ, ει νεύσεις έτι μόνον προς την εμήν οικτράν ταπείνωσιν».

            Είναι βέβαιο πως ο Μικρός Παρακλητικός Κανόνας είναι δημοφιλέστερος του Μεγάλου και ψάλλεται σε κάθε περίσταση. Όμως και ο Μεγάλος αγγίζει τις καρδιές των πιστών, ενώ ο σπουδαίος ποιητής του και σημαντικός Έλληνας αυτοκράτορας Θεόδωρος Β’ Δούκας Λάσκαρης παραμένει για τους πολλούς άγνωστος. Μακάρι να υπάρξουν ερευνητές που να τον μελετήσουν σε βάθος και να αναδείξουν το ήθος, τις ικανότητές και το έργο του.--  

ΠΗΓΗ: http://aktines.blogspot.gr/2013/07/blog-post_5574.html#more

Η Ελληνική γλώσσα

Είχαμε κάποτε μια ωραία ελληνική γλώσσα

Είχαμε κάποτε μια ωραία ελληνική γλώσσα

Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων

Τα ελληνικά ήταν και παραμένουν μία δύσκολη γλώσσα. Υπήρχε, όμως, στα παλαιότερα χρόνια μία ηθική υποχρέωση των πολιτικών, των δημοσιογράφων και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης να μιλούν και να γράφουν σωστά ελληνικά. Για να δείχνουν τον σεβασμό τους προς την πανάρχαια γλώσσα μας και για να γίνονται παράδειγμα προς μίμησιν από τον λαό. Σήμερα δυστυχώς ακούμε και διαβάζουμε σοβαρά γλωσσικά ολισθήματα από –υποτίθεται- μορφωμένους ανθρώπους. Καταγράφω χαρακτηριστικά τα ακόλουθα:

Από προβεβλημένο στέλεχος της κυβερνήσεως ακούσαμε τη δήλωση ότι θα ασχοληθεί με το πρόβλημα «των πλεονάζοντων θέσεων»! Διπλό το ολίσθημα. Πρώτον η λέξη θέση είναι γένους θηλυκού, άρα το σωστό είναι «των πλεοναζουσών θέσεων». Αλλά και αρσενικό να ήταν το γένος, το σωστό είναι «των πλεοναζόντων υπαλλήλων», όχι «πλεονάζοντων» . Εκτός αν ο ομιλητής μιμείται την κακόηχη «δημοτικιά» των αριστερών φοιτητικών συλλόγων που γράφουν «του Πανεπιστήμιου» αντί «του Πανεπιστημίου».

Νεόκοπο πολιτικό κόμμα εμφανίσθηκε και ονομάσθηκε «Νέα Μέρα». Με το καλημέρα έγινε το ολίσθημα. Η λέξη ΜΕΡΑ δεν είναι υπαρκτή λέξη, αλλά παραφθορά και προφορική λαϊκότροπη μορφή της λέξεως «ημέρα» . Το λεξικό Μπαμπινιώτη στο λήμμα «μέρα» γράφει: Βλέπε λέξη «ημέρα». Το προφορικό ιδίωμα έχει μεγαλύτερες ανοχές. Αλλά ένα πολιτικό κόμμα, που υπόσχεται ότι θα υπερασπισθεί το έθνος και τον λαό, οφείλει πρωτίστως να υπερασπίζεται τη γλώσσα και την εθνική κληρονομιά μας. Και το «γειά σου» προέρχεται από συγκεκομμένη μορφή της λέξεως «υγεία», αλλά κανείς πολιτικός μέχρι σήμερα δεν τόλμησε να μετονομάσει το Υπουργείο Υγείας σε Υπουργείο «Γειας».

Στα Λύκειά μας, με την ανοχή ορισμένων -όχι όλων- εκπαιδευτικών καθιερώθηκε η μαθητική έκφραση «πενταήμερη εκδρομή». Τέτοια έκφραση στα ελληνικά δεν υπάρχει. Το σωστό είναι να λέμε «πενθήμερη», αλλά ο περιρρέων λαϊκισμός και η διάθεση ... να μην θίξουμε τα καημένα τα παιδιά αφήνει το λάθος να σέρνεται και να διαιωνίζεται. Η λέξη ημέρα έπαιρνε και θα παίρνει ες αεί δασεία, έστω και αν επεβλήθη με πραξικοπηματικό τρόπο το μονοτονικό το 1982. Άρα το ταυ όταν έπεται δασυνόμενη λέξη γίνεται θήτα. Πενθ-ήμερη, ανθυπολοχαγός κ.λπ. Όσο και αν κάποιοι δήθεν προοδευτικοί θέλουν να ξεχάσουμε την διαχρονική ελληνική και τη δασεία μας, οι τόνοι και τα πνεύματα δεν χάνονται.. Υπάρχουν και διακηρύσσουν την παρουσία τους. Το έντυπο που διαβάζετε λέγεται εφημερίδα από το επί +ημερίδα. Δεν λέγεται επημερίδα. Αλλά και οι ξένοι σέβονται τον ιστορικό τονισμό που απεμπολούν οι τονοφάγοι. Οι Άγγλοι γράφουν HELLAS, διότι η Ελλάς είναι δασυνόμενη λέξη. Οι Βούλγαροι γράφουν ΧΕΜΟΥΣ το όρος Αίμος, επειδή παίρνει δασεία (και περισπωμένη στο ι, για να θυμόμαστε τα αθάνατα ελληνικά που μάθαμε).

Η εκμάθηση των ελληνικών σε όλη τη συνέχειά τους και η έμφαση στα Αρχαία Ελληνικά με τους τόνους και τα πνεύματα είναι παιδευτικό αγαθό και ένδειξη σεβασμού προς την ιστορία μας, την ταυτότητά μας, την εθνική μας ύπαρξη. Επιπλέον, όμως, είναι και άθλημα πνευματικό για τους νέους με πιθανά καλά αποτελέσματα στον οικονομικό και επιχειρηματικό τομέα. Στην Ιαπωνία και στην Κορέα ανακάλυψαν, μετά από σοβαρή έρευνα πολλών επιστημονικών ειδικοτήτων, ότι το οικονομικό τους θαύμα οφείλεται κυρίως στον κόπο που καταβάλλουν οι μαθητές του Δημοτικού για να μάθουν τις χιλιάδες ιδεογραμμάτων του αλφαβήτου τους. Ο Έλληνας Πρέσβυς ε.τ. Μάνος Μεγαλοκονόμος έχει καταγράψει σε άρθρα του το μυστικό της οικονομικής και επιστημονικής ανάπτυξης των Κινέζων, οι οποίοι πάντα νικούν τους Αμερικανούς στους διαγωνισμούς Μαθηματικών. Το μυστικό είναι η ανάπτυξη του παιδικού εγκεφάλου μέσω του δύσκολου αλφαβήτου της κινεζικής.

Οι απλουστεύσεις έβλαψαν την παιδεία. Ας διδάξουμε στα παιδιά μας τα σωστά διαχρονικά ελληνικά!

Δημοκρατία, 30/07/2013

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://aktines.blogspot.gr/2013/07/blog-post_400.html#more

"Πάσαν την βιοτικήν μέριμναν῾...

Η ΞΕΧΕΙΛΙΣΜΕΝΗ ΚΟΥΠΑ...

Ένας πολυάσχολος άνθρωπος του καιρού μας, αποφάσισε κάποτε να επισκεφθεί έναν άγιο ερημίτη. Ήθελε να ηρεμήσει λίγο από το άγχος που τον βασάνιζε. Και να ζητήσει τις συμβουλές του γέροντα.

Τον συνάντησε σε μια φτωχική καλύβα.

- Ευλογείτε, είπε χαιρετώντας τον ερημίτη. Ξέρετε, έκανα πολύ δρόμο για να έλθω εδώ . . .

- Κάθισε, τον διέκοψε ο γέροντας. Άσε με να σου βάλω λίγο τσάι.

- Έχω περάσει πολλά χρόνια σπουδάζοντας σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού ... , άρχισε να αυτοσυστήνεται ο επισκέπτης.

- Ας πιούμε πρώτα λίγο τσάι, επέμεινε ο γέροντας.

- Τώρα διευθύνω μια μεγάλη επιχείρηση ... , συνέχισε να περιαυτολογεί ο ξένος.

- Πιστεύω ότι το τσάι θα σας αρέσει πολύ, είπε ο ερημίτης συνεχίζοντας να γεμίζει την κούπα του επισκέπτη του.

- Μα εσείς την ξεχειλήσατε, πάτερ· το τσάι χύνεται απ` έξω! παρατήρησε ενοχλημένος ο ξένος.

- Κι εσύ μοιάζεις μ` αυτήν την ξεχειλισμένη κούπα! απάντησε τότε ο σοφός γέροντας. Αν δεν αδειάσεις, ευλογημένε, έστω λίγα από αυτά που κουβαλάς, πώς θα αφήσεις να στάξει μέσα σου κάτι από τα λίγα πράγματα πού ξέρω. 

ΠΗΓΗ:http://www.agioritikovima.gr/perizois/25983-i-ksecheilimeni

Ο μήνας της Παναγίας...

O μήνας Αύγουστος

Αποκόρωνας Χανίων. Φωτ.: Νίκος Σκαράκης

Ο Αύγουστος, κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο, ήταν ο έκτος μήνας, γι’ αυτό αρχικά στα Λατινικά ονομάζονταν Sextilis και είχε 31 ημέρες, από την εγκαθίδρυση του Ιουλιανού ημερολογίου το 45 π.Χ. (το έτος 709 από κτίσεως Ρώμης). Το έτος 8 π.Χ. ο Αύγουστος Καίσαρας του έδωσε το όνομά του.

Λέγεται ότι αρχικά είχε 30 ημέρες, αλλά ο Οκταβιανός του πρόσθεσε αυθαίρετα ακόμη μία ημέρα (που πήρε από τον Φεβρουάριο) για να μην υστερεί από τον Ιούλιο, που ήταν αφιερωμένος στον Ιούλιο Καίσαρα, κάτι που δεν ευσταθεί. Λέγεται, επίσης, ότι ο Αύγουστος έβαλε τον μήνα σε αυτή την θέση, για να τιμήσει τον θάνατο της Κλεοπάτρας η οποία έθεσε τέλος στη ζωή της στις 12 Αυγούστου του 30 π.Χ. αν και ο ακριβής τρόπος του θανάτου της καλύπτεται από μυστήριο. Κατά το Βυζαντινό ημερολόγιο που ακολουθεί ακόμη και σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία, και το οποίο αρχίζει τον Σεπτέμβριο, ήταν ο τελευταίος μήνας του χρόνου κι έτσι η 31 Αυγούστου γιορτάζονταν ως παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Οι δώδεκα πρώτες μέρες του Αυγούστου ονομάζονταν και «ημερομήνια», γιατί έλεγαν ότι προλέγουν τον καιρό: «κάθε μέρα κι ένας μήνας». Οι μέρες αυτές ήταν επίσης γνωστές και ως «δρίμες». Τις μέρες αυτές δεν έπρεπε να πάει κάποιος στη θάλασσα για μπάνιο, ούτε να πλύνει ούτε να κόψει σταφύλια και σύκα. Οι λαϊκές ονομασίες του μήνα, όπως Συκολόγος, Τραπεζοφόρος και Διπλοχέστης, αναφέρονται κυρίως στην αφθονία των καρπών του: «Αύγουστε καλέ μου μήνα να ‘σουν δυο φορές το χρόνο». Σε μερικές περιοχές οι πρώτες ημέρες του Αυγούστου θεωρούνταν ότι συμπίπτουν με την «εώα επιτολή» του Σείριου, δηλαδή την ανατολή του λαμπρότερου άστρου της νύχτας λίγο πριν από την ανατολή του Ήλιου. Όπως αναφέρουν οι Μάνος Δανέζης και Στράτος Θεοδοσίου: «Ο Σείριος είναι το λαμπρότερο άστρο του αστερισμού του Μεγάλου Κυνός και η “εώα επιτολή” του σ’ αυτή τη χρονική περίοδο είχε συνδεθεί στην αρχαιότητα με τα “κυνικά καύματα” (τα dies caniculariae των Λατίνων), δηλαδή με τις θερμότερες ημέρες του έτους, τα οποία “καύματα” οι αρχαίοι απέδιδαν στην επί πλέον αύξηση της θερμοκρασίας από την υποτιθέμενη προσθήκη της ακτινοβολίας του Σείριου στην ακτινοβολία του Ήλιου».

Ο Αύγουστος, όμως, είναι γνωστότερος για τον «δεκαπενταύγουστό» του, τις πρώτες ημέρες του μήνα πριν από την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου. Η Παναγία, άλλωστε, είναι το ιερό εκείνο πρόσωπο που ο λαός μας τιμά και σέβεται περισσότερο από κάθε άλλο. Αμέτρητες φαίνεται να είναι οι προσωνυμίες που αποδίδονται στο πρόσωπό της: Ελεούσα, Μεγαλόχαρη και Φανερωμένη, Χρυσοσπηλιώτισσα, Παντάνασσα και Κεχαριτωμένη είναι μερικές μόνο από τις χαρακτηριστικές δοξασιολογίες που αποδίδει στην Παναγία ο λαός μας, που τιμά τη μνήμη της Κοίμησής της με νηστεία και παρακλήσεις δύο εβδομάδων. Ανήμερα, όμως, στη γιορτή της, καθώς και τα εννιάμερά της, στις 23 Αυγούστου, «γιορτές και πανηγύρια» παντού.

Σύμφωνα με τη λαογράφο Ελένη Ψυχογιού: «Τα πανηγύρια της Παναγίας τελούνται παραδοσιακά στο απόγειο του καλοκαιριού, όταν έχει ολοκληρωθεί ο παραγωγικός κύκλος, αφήνοντας στους ανθρώπους χρόνο σχόλης και προσόδους για να καταναλώσουν σε μια “τελετουργική σπατάλη”… Πέρα από εκδηλώσεις πίστης, τα πανηγύρια αποτελούν συλλογικά πολυσύνθετα και ύψιστης σημασίας επικοινωνιακά γεγονότα, που λειτουργούν ως θεμέλια πολιτισμού για τις ανθρώπινες κοινότητες ακόμη και στις μέρες μας, με όποια μορφή επιτελούνται κατά τόπους».

Οι γιορτές της Παναγίας δεν είναι, φυσικά, οι μοναδικές του μήνα, αφού σπουδαία θέση στο χριστιανικό εορτολόγιο κατέχει και η 6η Αυγούστου όταν η Εκκλησία γιορτάζει τη Μεταμόρφωση του Σωτήρα. Την ημέρα αυτή, όπως αναφέρει ο Γεώργιος Ν. Αικατερινίδης, «έθιμο από τα πιο διαδεδομένα, με μορφή θρησκευτικού νομίμου, είναι η προσκομιδή στις εκκλησίες και ευλόγηση με ειδική ευχή των πρώτων σταφυλιών της χρονιάς… Σ’ αυτό το έθιμο επιζεί η αρχαία συνήθεια των απαρχών, δηλαδή της προσφοράς των πρώτων καρπών στους θεούς, όπως εκφραζόταν στην ιστορική αρχαιότητα ως συγκροτημένη λατρευτική εκδήλωση με τις εορτές των Θαργηλίων, των Θαλυσίων και των Πυανοψίων».

Αλλά, όσο κι αν τον Ιούλιο «ο Αϊλιάς κόβει σταφύλια και η Αγιά Μαρίνα σύκα», ο ερχομός του Αυγούστου δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε ότι «από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνας»!

Πηγή: Σιμόπουλος, Διονύσης Π. «Οι Μήνες Ιούλιος και Αύγουστος», Γεωτρόπιο Ελευθεροτυπίας, Τεύχος 480 (27 Ιουνίου 2009)

ΠΗΓΗ:http://www.pemptousia.gr/201

Το λεμόνι

16 ευεργετικές επιδράσεις του λεμονιού

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Δεν υπάρχει κουζίνα στον… κόσμο, στην οποία το λεμόνι να μην αποτελεί βασικό συστατικό, το οικείο σε όλους μας κίτρινο εσπεριδοειδές, που είναι δημοφιλές σε όλο τον πλανήτη. Ποια είναι όμως η επίδραση της κατανάλωσης λεμονιού στον ανθρώπινο οργανισμό;

Τα λεμόνια είναι όξινα στη γεύση, αλλά δημιουργούν αλκαλικές βάσεις στον οργανισμό μας. Στην πραγματικότητα, είναι από τα τρόφιμα με τη μεγαλύτερη αλκαλική επίδραση, που βοηθούν πολύ στη δημιουργία ισορροπίας σε καταστάσεις αύξησης της ποσότητας οξέων στο σώμα.

Με άφθονη βιταμίνη C, είναι ιδανικό «φάρμακο» για την αντιμετώπιση λοιμώξεων και άλλων προβλημάτων υγείας, ενώ συστήνεται και για την τόνωση του ανοσοποιητικού συστήματος και την αντιμετώπιση της δυσπεψίας.

16 ευεργετικές επιδράσεις του λεμονιού στον ανθρώπινο οργανισμό:

1. Τα λεμόνια, μπορεί να είναι όξινα αλλά δημιουργούν αλκαλικές βάσεις στα υγρά του σώματος και βοηθούν στην αποκατάσταση της ισορροπίας του pH.

2. Τα λεμόνια είναι πλούσια σε βιταμίνη C και σε φλαβονοειδή, που λειτουργούν ενάντια σε μολύνσεις από ιούς όπως η γρίπη και το κρύωμα.

3. Το συκώτι λατρεύει το λεμόνι: είναι εκπληκτικό τονωτικό για το συγκεκριμένο όργανο, διαλύει το ουρικό οξύ και άλλα δηλητήρια και υγροποιεί τη χολή. Ο φρέσκος χυμός λεμόνι που προστίθεται σε ένα μεγάλο ποτήρι νερό είναι τρομερό πρωινό αντιοξειδωτικό για το στομάχι.

4. Καθαρίζει το έντερο: Το λεμόνι αυξάνει την περίσταλση του εντέρου, βοηθώντας την κίνησή του, άρα βοηθώντας στην κανονική του λειτουργία. Ρίξτε το χυμό ενός λεμονιού σε ζεστό νερό και πιείτε το νωρίς το πρωί, αν έχετε σχετικό πρόβλημα.

5. Το σκορβούτο γιατρεύεται με τη χορήγηση μερικών γραμμαρίων χυμού από λεμόνι στον ασθενή, διαλυμένου σε νερό, κάθε δύο ή τέσσερις ώρες. Ακόμα και σήμερα, το Βρετανικό Ναυτικό απαιτεί να υπάρχουν στα πλοία του αρκετά λεμόνια ώστε κάθε ναύτης να μπορεί να καταναλώνει λίγο χυμό λεμονιού ημερησίως. Στο παρελθόν, τα λεμόνια αντικαθίσταντο με limes, εξ ου και το προσωνύμιο των Άγγλων ως «limeys».

6. Το κιτρικό οξύ του χυμού λεμόνι βοηθά στη διάλυση του χολόλιθου, των εναποθέσεων ασβεστίου και της πέτρας στα νεφρά.

7. Η βιταμίνη C στα λεμόνια βοηθά στην ουδετεροποίηση των ελεύθερων ριζών που ευθύνονται για το γήρας και για τις περισσότερες ασθένειες.

8. Η φλούδα του λεμονιού περιέχει το σημαντικότατο συστατικό tangeretin, που έχει αποδειχτεί τρομερά αποδοτικό για δυσλειτουργίες του εγκεφάλου, όπως η νόσος Parkinson.

9. Στην Ινδία, η Ayurveda αξιολογεί το λεμόνι τόσο ως φρούτο, όσο και για τις ιδιότητές του. Είναι ξινό, ζεστό, βοηθά στη γαστρική φωτιά, είναι καλό για την ενίσχυση της όρασης, πικάντικο και στυπτικό.

10. Διαλύει τους εντερικούς σκώληκες.

11. Όταν δεν υπάρχει αρκετό οξυγόνο και δυσκολία στην αναπνοή (όπως στην ορειβασία) τα λεμόνια μπορούν να βοηθήσουν ιδιαιτέρως. Ο πρώτος άνδρας που έφτασε ποτέ στην κορυφή του Έβερεστ, ο Edmund Hillary, σημείωνε πάντα ότι η επιτυχία του οφειλόταν και στα λεμόνια.

12. Τα λεμόνια έχουν αντιβακτηριδιακές ιδιότητες. Σύμφωνα, με έρευνες, ο χυμός λεμονιού μπορεί να σκοτώσει τα βακτήρια της μαλάριας, της χολέρας, του τύφου, της διφθερίτιδας και άλλων ασθενειών.

13. Τα αγγεία του αίματος ενισχύονται από τη βιταμίνη P (βιοφλαβονοειδή), οπότε γίνεται σαφώς πιο δύσκολη μια οποιαδήποτε εσωτερική αιμορραγία. Επίσης, βοηθά πολύ ενάντια στην αρτηριακή πίεση.

14. Τα συμπτώματα των διαταραχών στην όραση, όπως της διαβητικής ρετινοπάθειας, φαίνεται πως βοηθούνται σημαντικά από το στοιχείο ρουτίνη, που βρίσκεται στα λεμόνια.

15. Τα λεμόνια περιέχουν 22 αντικαρκινικές χημικές ενώσεις, μεταξύ αυτών και η λεμονίνη. Πρόκειται για έλαιο, που καταπολεμά ή και σταματά τη μεγέθυνση των καρκινικών όγκων στα ζώα και το φλαβονειδές γλυκοσίδη, που σταματά τη διαίρεση των καρκινικών κυττάρων.

16. Σύμφωνα με τη θεωρία του Reams Biological Ionization (RBTI), το λεμόνι είναι το μόνο τρόφιμο στον κόσμο που είναι ανιονικό (ιόν με αρνητική φόρτιση). Όλα τα υπόλοιπα τρόφιμα είναι κατιονικά. Αυτό το κάνει ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς η αλληλεπίδραση ανάμεσα σε ανιόντα και κατιόντα, είναι που τελικά δίνει όλη την κυτταρική ενέργεια.

ΠΗΓΗ:http://www.pentapostagma.gr/2013/07/euergetikes-epidraseis-lemoniou.html#ixzz2acHJkhgt

 

΄Εκθεση Ζωγραφικής

Η Πάτμος του Φίλιππου Φωτιάδη.

Τετάρτη, 31 Ιούλιος 2013 10:55 | Συντάχθηκε απο τον tovima.gr 

Μονοκονδυλιές με μαύρο πενάκι, συνδυασμένες με ακουαρέλα. Αυτός είναι ο χαρακτηριστικός τρόπος εικαστικής γραφής του Φίλιππου Φωτιάδη που από την Παρασκευή 26 Ιουλίου ως τις 16 Αυγούστου παρουσιάζει σε συνεργασία με την Εταιρεία Πατμιακού Πολιτισμού έργα ζωγραφικής του με τίτλο «Κάτω από τα τείχη της Μονής, η αυλή της διπλανής» στην οικία Σταύρακα στη Χώρα της Πάτμου (κάτω από τα σκαλιά του Μοναστηριού). Με αποκλειστικό θέμα τα τοπία της Πάτμου, τα έργα επιχειρούν να παρουσιάσουν την εικόνα του νησιού. Είναι αμετάβλητη; Ο καλλιτέχνης θεωρεί ότι είναι.

Συχνός επισκέπτης του νησιού, ο Φίλιππος Φωτιάδης αποδίδει με τον δικό του τρόπο οικείες εικόνες από τα σοκάκια, τις αυλές και τις ταράτσες των σπιτιών στη Χώρα, καθώς και κάποιες παραλίες της Πάτμου. Τα τρισδιάστατα κοπτικά είναι μέρος της τελευταίας του δουλειάς, στην οποία έχει προσθέσει το σχέδιο και το χρώμα.

Ο Φίλιππος Φωτιάδης ζει και εργάζεται ως αρχιτέκτονας στην Αθήνα. Το 2004 πραγματοποιήθηκε η πρώτη του ατομική έκθεση ζωγραφικής στην γκαλερί Αγκάθι, με τίτλο «Ξυπόλυτος στ' Αγκάθι». Από τότε, παράλληλα με την αρχιτεκτονική, ασχολείται με τη ζωγραφική και την εικονογράφηση, με πιο πρόσφατη την εφετινή παρουσίαση «Ordinary Fairytales», ανάθεση του οίκου Herm?s για την ετήσια «Vitrine d' Artiste» στο κατάστημα της Αθήνας. Εχει γράψει και εικονογραφήσει το βιβλίο «Ζαφείρης Κοντοπίθαρος», έργα από το οποίο εκτέθηκαν στην γκαλερί Ζουμπουλάκη (2011), και έχει συμμετάσχει σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις.

Ο Φίλιππος Φωτιάδης εξηγεί πώς, χάρη σε μια μονοκοντυλιά, εμφανίστηκε στη ζωή του ο Ζαφείρης Κοντοπίθαρος. Και πώς αυτή η περίεργη φιγούρα, που δεν είναι άνθρωπος, ούτε πλάσμα εξωτικό, σχεδόν του επέβαλε να προσθέσει δίπλα στην ιδιότητα του αρχιτέκτονα αυτές του ζωγράφου και του συγγραφέα.

Σύμφωνα με όσα έχει πει σε συνέντευξή του, όταν ήταν παιδί ο πατέρας του έφερνε κάθε τόσο στο σπίτι ρολά από χαρτί φωτοτυπίας που είχαν χαλάσει επειδή ήταν εκτεθειμένα στο φως. Τα άπλωνε στο πάτωμα και ζωγράφιζαν όλοι μαζί, μπαμπάς και παιδιά. Ο ήρωάς του ξεπήδησε κυριολεκτικά από τον τοίχο του δωματίου της κόρης του. Κάπου στην άκρη ενός τοπίου που ζωγράφιζε εμφανίστηκε χάρη σε μια μονοκοντυλιά αυτή η περίεργη φιγούρα, που δεν είναι άνθρωπος, ούτε πλάσμα εξωτικό. «Ποιος είναι αυτός ο κοντοπίθαρος;» τον ρώτησε η γυναίκα του, η Αγγέλα. Δίχως να το ξέρει, μόλις είχε δώσει όνομα στον μελλοντικό του ήρωα.

Για αρκετά χρόνια ζωγράφιζε με πενάκι σε ένα μπλοκ από ακουαρέλες τα καλοκαίρια στην αγαπημένη του Πάτμο. Τα άλμπουμ αυτά έγιναν το αντικείμενο της προαναφερθείσης πρώτης του ατομικής έκθεσης στην γκαλερί Αγκάθι.

Ο Ζαφείρης Κοντοπίθαρος εκδόθηκε από τις εκδόσεις Μίλητος. Η παρουσίαση του βιβλίου έγινε τον Δεκέμβριο του 2011, εμβόλιμα στο πρόγραμμα εκθέσεων της γκαλερί Ζουμπουλάκη.

Λίγους μήνες αργότερα τον προσέγγισε ο οίκος Herm?s, ζητώντας του να συμμετάσχει στον διαγωνισμό για τη διακόσμηση της βιτρίνας του καταστήματος της Αθήνας, χρησιμοποιώντας μια παρόμοια τεχνοτροπία. Οπερ και εγένετο. Η πρότασή του περιελάμβανε μια σειρά από μικρά κουτιά, από τα οποία ξεπρόβαλλαν μικροσκοπικές φιγούρες σε συνδυασμό με τα προϊόντα της φίρμας. Στο φόντο, σε μεγάλη κλίμακα, πρόσωπα από χαρτόνι με ελαφρώς αμήχανη όψη. Η ιδέα της αντιπαραβολής του «μικρόκοσμου» των κουτιών με τη μεγάλη εικόνα άρεσε, με τη διαφορά ότι στη θέση των μεγάλων σκίτσων θα δέσποζε η μορφή του Κοντοπίθαρου. Και κάπως έτσι, η απορημένη έκφραση του ήρωα βρήκε θέση στη βιτρίνα του υπερπολυτελούς οίκου.

Info:

Ωρες λειτουργίας: καθημερινά 10.00-12.00 & 19.30-21.30.

philippos@wedesign.gr

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://www.patmostimes.gr/index.php/i

Γέρων Παΐσιος και Γέρων Ισαάκ

Ραδιοφωνική συνέντευξη τοῦ Ἀρχ. Ἀρσενίου Κατερέλου γιὰ τὸν Γ. Παΐσιο & τὸν Γ. Ἰσαάκ Λιβανέζο

Ραδιοφωνική συνέντευξη τοῦ Ἀρχ. Ἀρσενίου Κατερέλου γιὰ τὸν Γ. Παΐσιο & τὸν Γ. Ἰσαάκ Λιβανέζο.

Ἡ συνέντευξη ἐδόθη στόν π. Ἰωήλ Κωνστάνταρο στόν ραδιοφωνικό σταθμό τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανῆς & Κονίτσης στίς 13 Ἰουλίου 2013.Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)
 πηγή http://nefthalim.blogspot.gr/2013/07/blog-post_8252.html

΄Αρωμα Βανίλιας""

ΠΗΓΗ:http://www.patmostimes.gr/index.php/lifestyle0/5925-2013-07-31-08-52-26

΄Ενα παιδί και ένα ... σκυλί..

  

ΤΟ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ

 ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΟ DOWN ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΣΚΥΛΟΥ

Είναι κάποιες φορές που τα λόγια και οι λέξεις δεν αρκούν, είναι πολύ λίγες για να περιγράψουν αυτό που δείχνει μια εικόνα, ή ένα βίντεο. Όπως αυτό που θα δείτε μόλις τώρα. Από τη μια είναι ένα παιδάκι με σύνδρομο down και από την άλλη ένα πανέμορφο θηλυκό Λαμπραντόρ. Μπορεί να αναρωτηθείτε “ωραία και;”.

Σας προτείνουμε να δείτε το βίντεο διότι δείχνει κάτι που μόνο η καρδιά και η ψυχή μπορεί να νιώσει και να συλλάβει. Δείτε το σκύλο που με τρομερή στοργή και επιμονή προσπαθεί να προσεγγίσει το μικρό παιδάκι με σύνδρομο down.

Πρόκειται για ένα συγκινητικό βίντεο που μέχρι στιγμής στο youtube το έχουν παρακολουθήσει περισσότεροι από 1.000.000 άνθρωποι. Παρατηρήστε το πως το σκυλί προσπαθεί να αγγίξει τον παιδάκι. Δεν το τρομάζει, έρχεται κοντά του, το ακουμπάει με τη μουσούδα του και μετά με το ποδαράκι του. Το παιδί κάνει πίσω, το σκυλί με απεριόριστη στοργή ξαναπροσπαθεί. Πέφτει κάτω γυρνάει αργά την κοιλιά του σαν να του λέει “έλα να παίξουμε”. Δεν το νοιάζει εάν το παιδί κατά λάθος το τραυματίσει, εκείνο το προσεγγίζει τρυφερά.

Η απίστευτη στιγμή είναι όταν το σκυλί κάθεται στα πίσω πόδια του και με το μπροστινό αριστερό του πόδι, σαν να είναι χέρι, το φέρνει στον ώμο του παιδιού και το αγκαλιάζει, το χαϊδεύει. Στο τέλος το παιδάκι δίχως φόβο και δισταγμό, πιάνει το σκυλί από το κεφάλι και το αγκαλιάζει και εκείνο.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ:

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕ

 ΠΗΓΗ: http://www.agioritikovima.gr/perizois/25824-to-ugkinitiko

Α.Μ.ΕΑ.

ΠΩΣ ΝΑ ΜΙΛΑΤΕ ΣΕ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ

 ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

του Εμμανουήλ ΠολυζόπουλουΨυχίατρου – Ψυχοθεραπευτή

Δεν είναι μυστικό ότι πολλοί άνθρωποι στον κόσμο δεν νιώθουν άνετα όταν συναναστρέφονται ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, παρά το γεγονός ότι 1 στα 5 άτομα έχουν κάποιο είδος αναπηρίας. Μπορεί να πάρει χρόνο να νιώσει κάποιος οικεία με την ιδέα να έχει κάποιου τύπου αναπηρία και μπορεί να πάρει ακόμη περισσότερο χρόνο για τους ανθρώπους του περιβάλλοντος του να συνηθίσουν σε αυτήν την ιδέα και να προσαρμοστούν αναλόγως.

Η επαφή με ένα άτομο που φέρει κάποια αναπηρία, δημιουργεί αμηχανία και πολλές φορές φερόμαστε με έναν τρόπο, έξω από τις συνήθειες μας, που συχνά μας κάνει να νιώθουμε «ανόητοι». Εδώ περιγράφονται 10 «συμβουλές» για το πώς θα πρέπει να αντιδρούμε σε αυτές τις καταστάσεις.

1. Αποφύγετε τις εκφράζεις θαυμασμού του τύπου «μα, είσαι τόσο ικανός".
Άτομα με ειδικές ανάγκες στο σύνολό τους δεν τους αρέσει να αναφέρονται σε αυτούς ως «προικισμένα άτομα», ειδικά όταν επιτελούν απλές δραστηριότητες, όπως να πάρουν γάλα από το ψυγείο. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες σκέφτονται «εμείς απλά προσπαθούμε να ζήσουμε τη ζωή μας όπως όλοι οι άλλοι». Το σχόλιο σας θα έχει αρνητικό αποτέλεσμα, θυμίζοντας «πόσο διαφορετικοί άνθρωποι εξακολουθούν να είναι».

2. Μην τους μιλάτε δυνατά – δεν έχουν προβλήματα ακοής.
Υπάρχει ακόμα μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού που ασυναίσθητα προβαίνει σε μια επιθετική πράξη – μιλάει δυνατά σε κάποιον που για παράδειγμα έχει μόνο κινητικά προβλήματα. Γιατί το κάνουν αυτό ακόμα κι αν ξέρουν ότι δεν είναι κουφός; Νομίζουν ότι τα άτομα με ειδικές ανάγκες έχουν και νοητικά προβλήματα;

3. Να παρέχετε την βοήθεια σας όταν σας το ζητήσουν – ποτέ πριν.
Μπορεί να είναι δύσκολο για κάποιον να αντισταθεί, αλλά συχνά οι άνθρωποι προσφέρουν βοήθεια σε κάποιον με ειδικές ανάγκες, χωρίς καν να τον ρωτήσουν. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες ξέρουν πότε να ζητήσουν βοήθεια. Μην σπεύδετε λοιπόν να την παρέχετε, αν το ίδιο το άτομο δεν σας την ζητήσει, ακόμα και αν νομίζετε ότι δεν ζητά βοήθεια επειδή είναι ντροπαλό. Η απρόσκλητη παροχή βοήθειας εκλαμβάνεται σαν εισβολή στον προσωπικό τους χώρο και πρέπει να αποφεύγεται, εκτός αν σας ζητηθεί.

4. «Μη στηρίζεστε στα αναπηρικά αμαξίδια μας».
Μπορεί να ακούγεται αστείο, αλλά δεν είναι σπάνιο οι άνθρωποι να χρησιμοποιούν τα αναπηρικά αμαξίδια απλά για να στηριχθούν ή να ξεκουραστούν από πολύωρη ορθοστασία!! Θυμηθείτε ότι το αμαξίδιο δεν είναι τροχήλατο έπιπλο! Είναι τουλάχιστον ασέβεια να στηρίζεστε επάνω τους.

5. Συστηθείτε αμέσως ή δηλώστε άμεσα την παρουσία σας όταν μιλάτε σε κάποιον με προβλήματα όρασης.
Είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε όταν ερχόσαστε σε επαφή με κάποιον τυφλό. Αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να γίνεται και σε «κανονικές» συνθήκες, αλλά με τους τυφλούς είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο να τους βοηθήσουμε να «δουν» το περιβάλλον τους.

6. Διατηρήστε την ψυχραιμία σας - αυτό είναι μόνο ένα αναπηρικό αμαξίδιο.
«Αναπνοή, πάρτε μια βαθειά ανάσα, διατηρήστε την ψυχραιμία σας, υπάρχουν πιο τρομακτικά πράγματα στη ζωή από εμάς»! Οι διαφορά σας από έναν με κινητικά προβλήματα είναι ότι εσείς περπατάτε με τα πόδια σας, ενώ εκείνοι χρησιμοποιούν ένα αμαξίδιο με ρόδες. Μόνο αυτό!

7. «Αντιμετωπίστε μας πρώτα ως προσωπικότητα».
Σε αυτό το άρθρο, μπορεί να έχετε παρατηρήσει ότι αναφέρομαι στα άτομα με αναπηρία ως «άτομα με ειδικές ανάγκες». Αυτό είναι και το μόνο που προσδιορίζει την όποια διαφορά υπάρχει με τον Γενικό Πληθυσμό. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Συχνά όμως αισθανόμαστε για τα συγκεκριμένα άτομα από οίκτο έως απέχθεια, κάτι που φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να μην βγει στην επιφάνεια με την συναναστροφή μαζί τους.

8. Αφήστε κατά μέρος την συγκατάβαση και τα ψεύτικα συναισθήματα.
Αποφύγετε οποιαδήποτε έκφραση του τύπου «Είσαι τόσο γενναίος», «Είμαι εντυπωσιασμένος» κλπ. Απλά να θυμάστε, και πάλι, τα άτομα με ειδικές ανάγκες δεν είναι τόσο διαφορετικοί από εσάς.

9. «Μιλήστε μας, μπορούμε άνετα να επικοινωνήσουμε μαζί σας».
Μερικές φορές μπορεί να έχετε παρατηρήσει για παράδειγμα σε ένα εστιατόριο, ότι ο σερβιτόρος θα επικοινωνήσει άμεσα με το συνοδό πρόσωπο και όχι απευθείας με το άτομο με ειδικές ανάγκες. Μια οποιαδήποτε φυσική αναπηρία δεν συνεπάγεται και νοητική! Είναι μια συμπεριφορά ιδιαίτερα προσβλητική για το άτομο με ειδικές ανάγκες. Αυτός ο τρόπος σκέψης επικρατεί ακόμα στα μυαλά πολλών και είναι ένα από τα κορυφαία ατοπήματα για τα άτομα με ειδικές ανάγκες.

10. Σε περίπτωση αμφιβολίας, ανατρέξτε στο "χρυσό κανόνα".
Και πάνω απ 'όλα, σε περίπτωση αμφιβολίας για το πώς θα πρέπει να μας αντιμετωπίζετε τα άτομο με ειδικές ανάγκες, πάντοτε να ανατρέχετε στον Χρυσό Κανόνα. Ο χρυσός κανόνας είναι να αντιμετωπίζετε το άτομο με ειδικές ανάγκες, όπως θα θέλατε οι άλλοι να σας αντιμετωπίζουν - με αμοιβαίο σεβασμό! Στο τέλος αυτή είναι η μόνη συμβουλή που χρειάζεστε. Αν ο καθένας θέσει σε εφαρμογή τον χρυσό κανόνα σε όλες τις πτυχές της ζωής, θα τεθούν υγιείς βάσεις στην ανθρώπινη αλληλεπίδραση. 

ΠΗΓΗ:http://www.agioritikovima.gr/ugeia/25825-pοs-na-milate

Η Πίστη

Σπανουδάκης:

Πιστέψτε καὶ μὴν φοβάστε

 

Ἔρχονται δύσκολοι καιροί, ἀπ' ὅλες τὶς μεριὲς θὰ μᾶς χτυπᾶνε. Καὶ θὰ ἀντέξουν μόνο αὐτοί, ποῦ μάθανε νωρὶς νὰ ἀγαπᾶνε. Θέτω, ἕνα δικό μου προσωπικὸ δίλημμα. Ἡ στάση μου στὴν σημερινὴ πραγματικότητα, ὡς Ἕλληνα καὶ Χριστιανοῦ ὀρθόδοξου, ποιὰ πρέπει νὰ 'ναι;

Ἡ προσευχὴ ἡ τὸ μαχαίρι;  Μέσα μου, δυὸ πρόσωπα παλεύουν.  Τὸ ἕνα, μοῦ ζητάει νὰ πολεμήσω, ὅλους αὐτοὺς ποὺ χρόνια τώρα καταστρέφουν, ὅτι καὶ ὅσους ἀγαπάω.  Τὸ ἄλλο μου ζητάει νὰ τοὺς ἀγαπήσω, ἀκόμα κι ἂν μὲ σταυρώνουν.  Ἡ εὐτυχής, "δυστυχία" τοῦ Χριστιανοῦ, εἶναι ὅτι πρέπει πάντα καὶ σὲ κάθε τοῦ δίλημμα, νὰ σκέφτεται: Τί θὰ 'κανε ὁ Χριστὸς στὴ θέση μου;

 Λίγο ἂν Τὸν πιστεύεις καὶ ξέρεις τὰ ὅσα εἶπε καὶ κυρίως ὅσα εἶναι, τὸ δίλημμα ἀπαντιέται. Θέλει πολὺ περισσότερη δύναμη, τὸ νὰ ἀγαπᾶς, ἀπὸ τὸ νὰ μισεῖς.  Τὸ νὰ ὑπομένεις τὴν ἀδικία, ἀπὸ τὸ νὰ ἐκδικεῖσαι.  Τὸ νὰ συγχωρεῖς καὶ νὰ συμπονᾶς, τὸν ἐκτελεστή σου.  Ἀλλὰ κυρίως θέλει ἀκλόνητη πίστη στὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἀρχαγγέλους Του, ποῦ εἶναι καθημερινὰ δίπλα μας καὶ δίνουν, τὶς δικές μας μάχες.

Πιστέψτε μὲ καὶ μὴν φοβάστε.   Εἶναι πολὺ περισσότεροι καὶ....

δυνατότεροι οἱ φωτεινοὶ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τοὺς ἤδη ἡττημένους καὶ πανικόβλητους, ἄγγελους τοῦ σκότους καὶ τοὺς γήινους ἐκπροσώπους τους.

 Τελικὰ ἀπαντάω ὡς ἑξῆς στὸ δίλημμα: Μαζί σου Χριστέ μου.  Μόνο δυνάμωσε τὴν φτωχή μου πίστη καὶ δεῖξε μου γιὰ λίγο τὶς οὐράνιες δυνάμεις Σου, νὰ παρηγορηθῶ καὶ νὰ πάρω τὸ κουράγιο καὶ τὴν δύναμη ποὺ χρειάζομαι γιὰ νὰ συνεχίσω.

Ἀμήν!

 ΠΗΓΗ:http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/

ΒΑΡΚΑ ΜΟΥ ΜΠΟΓΙΑΤΙΣΜΕΝΗ

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΤΗΣ ΠΑΤΜΟΥ.....

Το τραγουδι βρισκεται στο δισκο:Τα Ζωντανα...

του Θαναση Παπακωνσταντινου....

Όταν προβάλλεις στη Φωκιά

                                                              και μου κουνάς το χέρι

                                                              μου φαίνεσαι σαν άγγελος

με το σπαθί στο χέρι.

Παναγιά μου, Παναγιά μου

παρηγόρα την καρδιά μου.

Βλέπω τον κάμπο πράσινο

και την καρδιά μου μαύρη

κι όποιος μου τηνε εμαύρισεν

απ' το Θεό να το βρει.

Βάρκα μου μπογιατισμένη

στα καπόνια κρεμασμένη.

Όποιος 'γαπήσει ορφανή

και τηνε απαρατήσει

τα παντελόνια που φορεί

να πάει να τα ξεσκίσει.

Παναγιά μου, παρηγόρα

τα ξενάκια που 'ρθαν τώρα.