Η ..... τσάντα μας

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ: Διαβάστε πόσο επηρεάζει την υγεία μας το βάρος της τσάντας

 

Και τι δεν έχουν μέσα. Από το κινητό και τα κλειδιά, μέχρι τα σύνεργα του μακιγιάζ, το κολατσιό και το τάμπλετ μας...
Ο λόγος για τις τσάντες που καθημερινά κουβαλάμε από το σπίτι στη δουλειά, στα μαγαζιά, στις δραστηριότητες των παιδιών κ.ο.κ.
Βρετανική μελέτη αποκάλυψε ότι το βάρος της τσάντας μπορεί να φθάσει και τα 6 κιλά, προκαλώντας πόνο αλλά και βλάβες στους μύες. Διαβάστε σε τι μας επηρεάζει μια βαριά τσάντα:
1) Την αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης (ΑΜΣΣ) καθώς, στην προσπάθεια να αντιρροπήσει το βάρος της τσάντας, γέρνει προς την αντίθετη πλευρά. Σε αυτή την περίπτωση παρουσιάζεται χαλάρωση των μυών από τη μια πλευρά και σύσπαση (σπασμός) από την άλλη. Ο μυΐκός σπασμός είναι αυτός που ευθύνεται για τον πόνο.
2) Τη ράχη. Με παρόμοιο μηχανισμό καθίσταται και αυτή επώδυνη, καθώς οι παρασπονδύλιοι μύες συσπώνται από τη μια και χαλαρώνουν από την άλλη.
3) Το μπράτσο. Φυσιολογικά, κατά τη διάρκεια της βάδισης, τα χέρια κινούνται μπρος πίσω. Όταν, όμως, στο χέρι κρατάμε την τσάντα, τότε αυτό βρίσκεται συνεχώς σε έκταση, με αποτέλεσμα να προκαλεί αστάθεια στη βάδιση και ανώμαλη φόρτιση άλλων αρθρώσεων, όπου η χρόνια καταπόνηση θα επιφέρει την καταστροφή τους.
4) Τον ώμο. Όπως και στις άλλες αρθρώσεις, έτσι και στον ώμο τα φορτία που ασκούνται από το βάρος της τσάντας είναι μεγάλα και, επιπλέον, όταν σ' αυτόν υπάρχουν άλλες παθήσεις, ακόμη κι αν είναι ασυμπωματικές, με το βάρος της τσάντας θα βγουν στην επιφάνεια. Αυτές είναι: τενοντίτιδα μακράς κεφαλής δικέφαλου, ρήξη επιχείλιου χόνδρου, ρήξη υποπλάτιου, οστεοαρθρίτιδα, σύνδρομο υπακρομειακής προστριβής, αστάθεια, σύνδρομο παγωμένου ώμου και ρήξη μυοτενοντίου πετάλου των στροφέων του ώμου.
Είναι, λοιπόν, θέμα χρόνου η βαριά τσάντα να μας οδηγήσει στον ορθοπαιδικό χειρουργό. Κάποιες φορές η αντιμετώπιση είναι απλή και περιλαμβάνει φάρμακα, ξεκούραση, φυσικοθεραπείες. Σε άλλες περιπτώσεις κρίνεται απαραίτητο το χειρουργείο – η συντριπτική πλειοψηφία των παθήσεων στην περιοχή του ώμου αντιμετωπίζεται αρθροσκοπικά.
πηγή: gkourou.gr
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: Παράπονα Ρόδου

Η θ'αλασσα

Στη θάλασσα της σκέψης μας

Ο Νικόλαος Γ. Βακόνδιος, Ψυχολόγος, Πτυχιούχος Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, εξηγεί στο Υγείαonline.gr, πως να αντιστρέψουμε τα αρνητικά μας συναισθήματα και παράλληλα να βελτιώσουμε τη ψυχική μας διάθεση.

"Δεν σταματάς να χαμογελάς επειδή γερνάς. Γερνάς αν σταματήσεις να χαμογελάς"…

Στην ακρογιαλιά του νησιού, πάνω στην βρεγμένη άμμο που χρυσίζει αντανακλώντας το ηλιοβασίλεμα, δύο άνθρωποι παρατηρούν τον ορίζοντα. Χαζεύουν από μακριά το φουγάρο του καραβιού, καθώς γρήγορα πλησιάζει να δέσει κάβο στο λιμάνι. Δείχνει τόσο δυνατό καθώς οι μηχανές του μουγκρίζουν ανάποδα και οι άγκυρες του τρυπάνε τα κύματα. Σκέπτονται πόσο ελεύθερο δείχνει να πάει παντού, οι σκούρες μπλε θάλασσες του Αιγαίου, του ανήκουν. Θαυμάζουν και ταυτίζονται με την ελευθερία του να ταξιδέψει όπου θελήσει. Νιώθουν σαν αυτό και το ζηλεύουν, θα έπρεπε όμως να το ζηλεύουν;  

Έτσι ακριβώς είναι και το ανθρώπινο μυαλό και η σκέψη. Ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς, να "ταξιδέψουν" παντού, σε οποιουσδήποτε προορισμούς, στόχους, όνειρα, επιθυμίες, να δημιουργήσουν εικόνες.

"Δράση σε πρόβα, είναι η σκέψη", έλεγε ο Φρόυντ, εννοώντας ότι αν  σκεφθείς κάτι πολύ, είναι σαν να έχεις αρχίσει να το κάνεις πραγματικότητα.

Οι μόνοι περιορισμοί στην σκέψη μας, είναι σκέψεις-άγκυρες που μπορεί, συνειδητά ή ασυνείδητα, να έχουμε μάθει. Μπορεί να πηγάζουν από την έλλειψη πίστης στον εαυτό μας, αρνητικά συναισθήματα όπως ο φόβος κ.α.
Όταν χάνουμε την πίστη στις δυνάμεις μας να ελέγξουμε μία δύσκολη κατάσταση, τότε μπορεί να δημιουργηθεί η "άγκυρα" της έλλειψης ελπίδας. Αυτό μπορεί να μας "ξεγελά" ότι είμαστε δέσμιοι καταστάσεων, από τις οποίες δεν μπορούμε να σαλπάρουμε μακριά. Το μόνο όμως που δεν μπορεί να κάνει το ανθρώπινο μυαλό, είναι οτιδήποτε έχει μάθει να πιστεύει ότι δεν μπορεί.  
Συχνά ο λόγος είναι ότι δεν γνωρίζουμε συνειδητά όλες τις ικανότητες που διαθέτουμε. Υπάρχουν πανέξυπνοι μαθηματικοί, οι οποίοι για πολλά χρόνια είχαν θεωρήσει την μέτρια μεταδοτικότητα του δασκάλου τους ως, έλλειψη δικής τους ικανότητας στα μαθηματικά.














Η έλλειψη ελπίδας είναι μία άγκυρα, διότι επηρεάζει την συναισθηματική μας διάθεση αρνητικά και τότε βλέπουμε "ψεύτικα νοητά τείχη" παντού, που διώχνουν το χαμόγελο από το πρόσωπό μας.

Πως φέρνουμε πίσω το χαμόγελο σε έναν άνθρωπο σε μία δύσκολη κατάσταση;

Δεν θα σταθούμε τόσο στο γεγονός ότι το γέλιο μειώνει τις ορμόνες του στρες, ότι αυξάνει την παραγωγή της σεροτονίνης και των ενδορφινών, οι οποίες μειώνουν τις επιδράσεις του στρες, ούτε στο ότι ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό μας σύστημα.
Ας σκεφτούμε το παράδειγμα του πλοίου που δένει στο λιμάνι. Η μόνη αλυσίδα που το κρατά δεμένο είναι αυτή που το ίδιο έριξε στην θάλασσα. Και όποτε θελήσει, ο καπετάνιος του μπορεί να πει "Βίρα τις άγκυρες" και να σαλπάρει.
Έτσι, ακόμη και αν έχουμε αρνητική διάθεση, ο τρόπος για να αρχίσουμε να την αλλάζουμε, είναι να ωθήσουμε τον εαυτό μας να βρεθεί σε συνθήκες όπου θα αρχίσουμε να γελάμε. Να σαρκάσουμε με χιούμορ τον εαυτό μας ή την δύσκολη κατάσταση, σκεπτόμενοι ότι είμαστε σαν καράβια με αμέτρητες δυνάμεις και προορισμούς.
Αυτό φέρει άμεσα, έστω για λίγο αρχικά, μια μικρή αλλαγή και βελτίωση στη συναισθηματική μας διάθεση. Αλλάζοντας την συναισθηματική μας διάθεση, αλλάζουμε και την σκέψη μας. Και αυτό κάνει πιο εύκολο να γελάσουμε την επόμενη φορά, καθώς η συναισθηματική μας διάθεση είναι λίγο καλύτερη. Γι αυτό είναι σημαντικό να φροντίζουμε πάντοτε να μην χάσουμε με τίποτα το χαμόγελό μας.
Ελεύθερε άνθρωπε, πάντα θα λατρεύεις τη θάλασσα!
Charles Baudelaire, 1821-1867, Γάλλος ποιητής
Νικόλαος Γ. Βακόνδιος, Ψυχολόγος
Πτυχιούχος Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
www.nvakondios.gr
Επιμέλεια άρθρου υγείας: Συντακτική Ομάδα Υγείαonline
ΠΗΓΗ: http://www.ygeiaonline.gr/

Απόκρυφα «Ευαγγέλια

Νεώτερα απόκρυφα «Ευαγγέλια» - Σύγχρονοι προσπάθειαι παραμορφώσεως του Προσώπου του Χριστού

Νεώτερα απόκρυφα «Ευαγγέλια»

Σύγχρονοι προσπάθειαι παραμορφώσεως του Προσώπου του Χριστού

Του πρωτ. π. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Επικ. Καθ. Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Απόκρυφα κείμενα στην ιστορία της Εκκλησίας θεωρούνται ψευδεπίγραφα κείμενα, που συντάχθηκαν από άγνωστους αιρετικούς συγγραφείς και έχουν μυθώδες περιεχόμενο. Μία από τις κατηγορίες των αρχαίων απόκρυφων κειμένων είναι τα λεγόμενα «Απόκρυφα Ευαγγέλια». Λαμβάνοντας αφορμή από το περιεχόμενο των Κανονικών Ευαγγελίων, οι αρχαίοι αιρετικοί συγγραφείς στα «Απόκρυφα Ευαγγέλια», άλλοτε αλλοιώνουν και άλλοτε προσθέτουν γεγονότα και λόγια, στην προσπάθειά τους να διαδώσουν τις αιρετικές τους αντιλήψεις.

Το φαινόμενο όμως της σύνταξης και της εμφάνισης «Απόκρυφων Ευαγγελίων», ξαναεμφανίζεται στο ιστορικό προσκήνιο κυρίως κατά τον εικοστό αιώνα. Η πρακτική αυτή εντάσσεται στις προσπάθειες των νεωτέρων χρόνων διαφόρων ανθρώπων, που προσπάθησαν να αλλοιώσουν και να παραμορφώσουν την ιστορική εικόνα του Θεανθρώπου. Είναι μια παραγωγή νεοφανών απόκρυφων «Ευαγγελίων», που για μια ακόμη φορά αποκαλύπτουν δήθεν κρυμμένες, από τον ιστορικό Χριστιανισμό, πτυχές της ζωής, του προσώπου και της διδασκαλίας του Χριστού.

Πρόκειται για κείμενα που ενσωματώνουν μία ακατάσχετη φαντασιοκοπία των συγγραφέων τους και διαφημίζονται άλλοτε ως συμπλήρωμα, άλλοτε ως αποκατάσταση, άλλοτε ως νέα ανάδειξη και άλλοτε ως ανατροπή των ιστορικών θεολογικών δεδομένων.

Στα νεώτερα απόκρυφα «Ευαγγέλια» υπάρχει μια έντονη αντιιουδαϊκή θεώρηση του Χριστού. Επιπλέον, ανάλογα με τον συγγραφέα, Τον παρουσιάζουν ως μύστη, ως μυημένο σε παγανιστικά μυστήρια, ως μάγο, ως απλό θεραπευτή, ως εξωγήινη οντότητα, ως μετενσαρκωμένη οντότητα, ως χορτοφάγο, ως ταξιδιώτη στο Θιβέτ και στην Ινδία, ως Εσωτεριστή, ως παντρεμένο και άλλοτε ως Εσσαίο.

Στα ίδια κείμενα συνδυάζονται εκτός από την πρωτοφανή φαντασιοκοπία και μια έμμονη μυθομανία ακύρωσης του γεγονότος της Αναστάσεώς Του.

Γι’ αυτά τα απόκρυφα νεώτερα «Ευαγγέλια», οι συγγραφείς τους χρησιμοποίησαν εντυπωσιακούς και ασυνήθιστους τίτλους στην προσπάθειά τους να τα διαδώσουν περαιτέρω και να τύχουν ευρύτερης προσέγγισης.

Τα πιο γνωστά απόκρυφα «Ευαγγέλια» των νεώτερων χρόνων είναι:

1) Το Πέμπτο Ευαγγέλιο ή το Πρωτοευαγγέλιο των Εσσαίων [F. Clemens]. (Ο όρος ‘Πέμπτο Ευαγγέλιο’ εν προκειμένω δεν πρέπει να συγχέεται με ανάλογη φρασεολογία του R. Steiner ιδρυτή της Ανθρωποσοφίας).

2) Το Ευαγγέλιο της Ειρήνης του Ιησού Χριστού μέσω του μαθητή Ιωάννη ή το Ευαγγέλιο της Ειρήνης των Εσσαίων [E.B. Szekely].

3) Το Ευαγγέλιο της Τέλειας Ζωής [G.J. Ouseley].

4) Η μυστική ζωή του Ιησού [H. S. Lewis].

5) Το Υδροχοϊκό Ευαγγέλιο για τον Ιησού Χριστό της εποχής των Ιχθύων [L. Dowling].

6) Το Ευαγγέλιο του Ιακώβου (υπαγορεύθηκε από ένα μέντιουμ της Fraternitat Silvani).

7) Το Πέμπτο Ευαγγέλιο (διαφορετικό από το πρώτο στην παρούσα αρίθμηση) [H. Naber, J. Reban].

8) Το Λατινικό Ευαγγέλιο της Παιδικής Ηλικίας [C. Mendes].

9) Ευαγγέλιο του Ιούδα του Ισκαριώτη [E. Meier].

Τι αποτελούν όλα αυτά τα κείμενα; Σύγχρονες προσπάθειες παραμόρφωσης του Προσώπου και του έργου του Χριστού ή εάν χρησιμοποιήσουμε τον Παύλειο λόγο: «βεβήλους και γραώδεις μύθους» (Α’ Τιμ. 4, 7) και «βεβήλους κενοφωνίας και αντιθέσεις της ψευδωνύμου γνώσεως» (Α’ Τιμ. 6, 20).

Ορθόδοξος Τύπος, Αριθμός Φύλλου 2045, 14 Νοεμβρίου 2014

ΠΗΓΗ: http://impantokratoros.gr/DC9886AB.el.aspx

Θεία Λειτουργία

 Θεία Λειτουργία

στο Σπήλαιο της Αποκάλυψης στην Πάτμο

 (7-4-2014)

Καρδιοχειρουργική

 

Αθήνα 13Νοεμβρίου  2014                                ΔΕΛΤΙΟ     ΤΥΠΟΥ   Νέα εποχή στην καρδιοχειρουργική και συγκεκριμένα στον τομέα της  διαδερμικής αλλαγής (χωρίς χειρουργείο)καρδιακών βαλβίδων, ανοίγει η δημιουργία μιας νέας βαλβίδας η οποία θα αντικαθιστά την πνευμονική! Η νέα καρδιακή βαλβίδα, που ονομάζεται “Venus-Pvalve”, είναι βιοπροσθετικό  προϊόν και αναμένεται να βελτιώσει ποιοτικά την ζωή όσων έχουν χειρουργηθεί για τετραλογία Fallotή για άλλες συγγενείς  καρδιοπάθειες, όπου έχει γίνει χειρουργική παρέμβαση στην πνευμονική βαλβίδα. «Η νέα βαλβίδα ανοίγει πράγματι μια νέα εποχή στον τομέα της    διακαθετηριακής αλλαγής καρδιακών βαλβίδων και  αναμένεται να είναι κατάλληλη για περίπου  το 60% των χειρουργημένων στην πνευμονική βαλβίδα ασθενών, έναντι του 20% για τους οποίους ήταν κατάλληλες οι διαδερμικές βαλβίδες της προηγούμενης γενιάς» τονίζει ηΠαιδοκαρδιολόγοςκαι Καρδιολόγος Συγγενών Καρδιοπαθειών Ενηλίκωνκ. Αφροδίτη Τζίφα.                     ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ   FALLOT Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία περίπου ένα στα εκατό νεογνά γεννιούνται με συγγενή καρδιοπάθεια και εξ αυτών το 7% πάσχει από τη νόσο  τετραλογία Fallot. Στη νόσο αυτή συνυπάρχουν στένωση της πνευμονικής βαλβίδα καθώς και μία ενδοκαρδιακή επικοινωνία («τρύπα»), η οποία λέγεται μεσοκοιλιακή επικοινωνία. Κατά την διόρθωση της τετραλογίας Fallotη πνευμονική βαλβίδα συχνά πρέπει να διανοιχθεί . Η διάνοιξη όμως διαταράσσει την αρχιτεκτονική της βαλβίδας με αποτέλεσμα να προκαλείται βαλβιδική «ανεπάρκεια», δηλαδή διαφυγή αίματος προς το δεξιό διαμέρισμα της καρδιάς (την δεξιά κοιλία)  Η παλινδρόμηση αίματος προς τα πίσω προκαλεί διάταση της δεξιάς κοιλίας με επακόλουθη καρδιομεγαλία.  Για το λόγο αυτό μελλοντικά ο ασθενής πρέπει να  προχωρήσει στην αντικατάσταση της βαλβίδας με άλλη στεγανή. Αυτό  μέχρι σήμερα γινόταν και  γίνεται στις περισσότερες περιπτώσεις  με επαναληπτικό ανοιχτό χειρουργείο καρδιάς. «Σήμερα  σε πολλές περιπτώσεις το ανοικτό χειρουργείο καρδιάς μπορεί να αποφευχθεί με την διακαθετηριακή  αντικατάσταση της πνευμονικής βαλβίδας»αναφέρει η κ Τζίφα. Η μέθοδος  της διαδερμικής αντικατάστασης ( χωρίς χειρουργείο) εφαρμόζεται με επιτυχία την τελευταία 15ετία. Μέχρι τώρα έχουν τοποθετηθεί περισσότερες από 7000 διαδερμικές βαλβίδες πνευμονικής ανά τον κόσμο με απλό καρδιακό καθετηριασμό. Παρά το γεγονός αυτό, μόνο το 15-20% από αυτούς που είχαν υποβληθεί ήδη σε κάποια διορθωτική εγχείρηση στην παιδική ηλικία,  μπορούν να αντικαταστήσουν την ελαττωματική πνευμονική βαλβίδα τους με διαδερμική. Κι αυτό γιατί η φυσική πνευμονική βαλβίδα του ασθενούς διατείνεται με την πάροδο του χρόνου σημαντικά και η διάμετρός της  είναι μεγαλύτερη από τις υπάρχουσες διαδερμικές βαλβίδες, οι οποίες φτάνουν σε μέγεθος μέχρι 2.6 εκατοστά. «Για το λόγο αυτό, εξηγεί η κ. Τζίφα, σχεδιάστηκε μια νέα καρδιακή βαλβίδα προς αντικατάσταση της πνευμονικής βαλβίδας σε ασθενείς που έχουν χειρουργηθεί για τετραλογία Fallotή για άλλη καρδιοπάθεια, από την οποία έχει υποστεί βλάβη η πνευμονική βαλβίδα». Η νέα βαλβίδα που ονομάζεται “VenusPvalve” θα δοκιμαστεί σε νέα Ευρωπαϊκή Κλινική μελέτη και αναμένεται να είναι κατάλληλη για περίπου το 60% χειρουργημένων στην πνευμονική βαλβίδα ασθενών. Η παραμονή σοβαρής ανεπάρκειας της πνευμονικής βαλβίδας θα οδηγήσει μακροπρόθεσμα σε δεξιά καρδιακή ανεπάρκεια και σοβαρές αρρυθμίες, ως εκ τούτου η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση των ασθενών αυτών είναι καθοριστικής σημασίας. www.childrenshearts.gr, Τηλ: 6980430481, 213 0328873

 

Το Λιβάνι...

Το λιβάνι της Λειτουργίας

 (ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)

Του Γιάννη Πρόφη

Λαογράφου-συγγραφέα

Εκείνο το ανοιξιάτικο πρωινό η θεία Κούλα ξύπνησε με τα κοκόρια κι άρχισε να ετοιμάζεται για τη λειτουργία που θα έκανε μαζί με τη μητέρα της, τη γιαγιά Χρυσούλα, στο ξωκλήσι της Παναγίας του Σκουπέρη. Είχανε από μέρες κανονίσει με τον παπά-Δημήτρη τη μέρα και την ώρα της λειτουργίας, μέρα καθημερινή. Αυτός θα πήγαινε στο ξωκλήσι με το γαϊδούρι του, αυτές ποδαρόδρομο. Μάνα και κόρη είχανε από τότε συνεννοηθεί ποια από τα χρειαζούμενα της λειτουργίας θα έπαιρνε μαζί της η καθεμιά: Η μάνα θα έπαιρνε το μπουκάλι με το γλυκό κρασί για τη θεία κοινωνία, το λάδι και το πρόσφορο. Η κόρη τα κεριά, τα λουμίνια, τα σπίρτα, το λιβάνι, τα καρβουνάκια κι ένα κλωνάρι βασιλικό. Κι από το προηγούμενο βράδυ ετοίμασε η καθεμιά στο σπίτι της τα πράματα που έπρεπε να πάρει μαζί της, ώστε αύριο το πρωί να τα είχε έτοιμα. Η θεία Κούλα ετοίμασε τα κεριά από «ντίλα», όπως έλεγαν τη κερήθρα, και τ’ άλλα πράματα που είχανε συμφωνήσει, τα έβαλε στο ταγάρι κι έπεσε νωρίς να κοιμηθεί.

Το πρωί ξύπνησε πριν καλά – καλά ξημερώσει, πλύθηκε, έκανε το σταυρό της και φόρεσε ρούχα καθαρά. Πήρε στο χέρι της το ταγαράκι με τα πράματα της λειτουργίας και ξεκίνησε για το σπίτι της γιαγιάς. Το σπίτι της μητέρας της δεν ήταν μακριά, σ’ ένα λεφτό έφτασε. Η γιαγιά την περίμενε. «Καλημέρα, μητέρα», «καλημέρα, Κούλα μου». Άρχισε τις ερωτήσεις η γιαγιά: «Πήρες τα κεριά;» «Πήρα». «Πήρες λουμίνια;» «Πήρα». «Πήρες σπίρτα;» «Πήρα». «Πήρες λιβάνι;» «Λιβάνι; Αχ, όχι, δεν πήρα… Τ΄ ήταν αυτό που έπαθα; Και δεν έχω καθόλου στο σπίτι μου. Έλεγα να πήγαινα χτες το απόγεμα ν’ αγόραζα, αλλά το ξέχασα εντελώς… Μήπως έχεις εσύ;» «Ούτε κι εγώ έχω, μου έχει τελειώσει… Τι θα κάνουμε τώρα; Πώς θα γίνει η λειτουργία χωρίς λιβάνι;», είπε η γιαγιά. Μάνα και κόρη μείνανε για λίγο αμίλητες και στεναχωρημένες. «Είναι και που θ’ αργήσουνε ν’ ανοίξουνε τα μαγαζιά για να πήγαινα ν’ αγοράσω τώρα, απάντησε η θεία Κούλα και συνέχισε: Κι ο παπάς δε θα μας περιμένει. Άμα αργήσουμε, θα φύγει». Η γιαγιά σκέφτηκε λίγο και είπε: «Πήγαινε ξανά στο σπίτι σου και ψάξε καλά μήπως σου βρίσκεται πουθενά λίγο λιβάνι. Κι άμα δε βρεις, κοίταξε μήπως έχει ξυπνήσει καμιά γειτόνισσα, να της ζητήσεις». Έτρεξε η θεία Κούλα στο σπίτι της, όπως της είπε η γιαγιά. Άνοιξε συρτάρια, άνοιξε κουτιά, άνοιξε ντουλάπια, αλλά λιβάνι πουθενά. Ούτε για δείγμα. Με άδεια χέρια πήρε τον δρόμο της επιστροφής. Βγαίνοντας από το σπίτι, κοίταζε στις γειτονικές αυλές, μήπως έβλεπε κάποια γειτόνισσα που είχε ξυπνήσει, για να της ζήταγε λιβάνι. Τίποτα. Όλες κοιμόντουσαν. Τέτοια ώρα άλλες φορές όλο και κάποια φαινότανε στην αυλή ή έξω στο δρόμο που σκούπιζε με το θυμάρι το μέρος μπροστά από την αυλόπορτά της. Σήμερα καμιά, λες και το ‘καναν επίτηδες. Αλλά δεν ήτανε και σωστό να πάει να χτυπήσει ξένη πόρτα από τα χαράματα.
Με βαριά καρδιά συνέχισε τον δρόμο για το σπίτι της γιαγιάς. Της ερχόταν να βάλει τα κλάματα από τη σταναχώρια και βάδιζε με το κεφάλι σκυφτό. Όμως, όταν έφτασε στην αυλόπορτά της, μια πιθαμή μπροστά από το κατώφλι, είδε πάνω στο χώμα, ανάμεσα σε μερικά χαλικάκια, ένα τοσοδά μικρό πραματάκι, που δεν έμοιαζε με πέτρα, αλλά μάλλον κάτι άλλο ήτανε. Η θεία Κούλα παραξενεύτηκε και σταμάτησε για λίγο για να δει τι ήταν αυτό το πράμα. Με την άκρη του παπουτσιού της το μετακίνησε λίγους πόντους πιο πέρα. Αυτό κύλισε και τότε είδε καθαρά ότι ήταν ένα πολύ μικρό χωνάκι από φτηνό μπεζ χαρτί, μάλλον ήταν από κομμάτι παλιάς χαρτοσακούλας. Το απάνω μέρος του χωνιού ήταν γυρισμένο και πιεσμένο, ώστε μα μη χυνόταν το περιεχόμενό του. Στο μυαλό της θείας Κούλας πέρασε τότε σαν αστραπή η ιδέα και η ελπίδα πως μέσα σ’ αυτό το μικρό χωνάκι κρυβόταν αυτό που με λαχτάρα αναζητούσε: Το λιβάνι. Έσκυψε γρήγορα και το πήρε στα χέρια της. Άνοιξε τις γυρισμένες άκρες του και τι να δει: Το χωνάκι ήταν γεμάτο με μικρούς κόκκους όπως του λιβανιού ή της χιώτικης μαστίχας. Με τρεμάμενα χέρια το έφερε τώρα στη μύτη της για να μυρίσει το περιεχόμενό του. Ένα άρωμα μοσχολίβανου πλημμύρισε τα σωθικά της. Δάκρυσε τώρα η θεία Κούλα. Γύρισε τα μάτια της στον ουρανό, έκανε τον σταυρό της και είπε: «Σ’ ευχαριστώ, Παναγία μου, που μου έβγαλες αυτή τη σταναχώρια».
Όταν μπήκε στην αυλή, η γιαγιά την περίμενε. «Βρήκες λιβάνι, μόι Κούλα;» τη ρώτησε με αγωνία. «Βρήκα, αλλά από θάμα το βρήκα», απάντησε εκείνη, δείχνοντάς της το χωνάκι. «Δηλαδή τι θάμα;», ξαναρώτησε η γιαγιά. «Να το βρήκα πεταμένο χάμω, έξω από την αυλόπορτά σου». Η γιαγιά δεν την πίστεψε: «Αλήθεια λες; Μήπως το είχες φέρει εσύ και σου έπεσε από το ταγάρι την ώρα που ερχόσουν;» Όχι, καλέ μητέρα, αφού σου είπα ότι χτες ξέχασα εντελώς να πάω ν’ αγοράσω. Και στο σπίτι που πήγα προηγουμένως δε βρήκα ούτε ένα κόκκο». «Και τότες ποιος λες να έβαλε το λιβάνι απ’ έξω από την αυλόπορτα;», ρώτησε η γιαγιά. Η θεία Κούλα ύψωσε τα δυο της χέρια, κοίταξε ψηλά και είπε: «Η Παναγία… Αυτή μας το ‘φερε… Ποιος άλλος;» Η γιαγιά πήρε τώρα στο χέρι της το χωνάκι και το μύρισε. «Ναι, λιβάνι είναι, μοσχολίβανο… Και μυρίζει πολύ ωραία», είπε στην κόρη της και μονολόγησε: «Καλά λες… Η Παναγία μάς το ‘φερε». Έκανε κι αυτή τον σταυρό της με ανακούφιση. «Εμπρός, πάμε τώρα στην εκκλησία, γιατί αργήσαμε», είπε στο τέλος.
Οι δυο γυναίκες πιάστηκαν αγκαζέ και ξεκίνησαν για το ξωκλήσι, την ώρα που η ανατολή ρόδιζε από το φως του ήλιου. Στο δρόμο δεν αντάλλαξαν ούτε μια κουβέντα. Είχανε στο μυαλό τους αυτό που τους συνέβη εκείνο το πρωινό. Και τα πρόσωπά τους φωτίζονταν από ένα μικρό χαμόγελο. Όσο για το θάμα, δεν το είπανε ούτε του παπά… Το διηγήθηκε μετά από μερικά χρόνια η ίδια η θεία Κούλα. Και συμπλήρωσε με αφοπλιστική πεποίθηση: «Δε μου το βγάζεις από το μυαλό ότι αυτό που μου συνέβη τότε ήτανε θάμα».

ΠΗΓΗ:tokandylaki.blogspot.com

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://www.pentapostagma.gr/

Ο «κουρκούταυλος»

Ο γνωστός μας «κουρκούταυλος» στη Σητεία!

Ένα νέο είδος ερπετού καταγράφεται πλέον επίσημα ως πρώτη παρουσία στην Κρήτη, στην περιοχή της Σητείας.... Ο λόγος για το Stellagama stellio, το οποίο πριν περίπου ένα χρόνο είχε εντοπιστεί στην πλαγιά των Κοκκίνων.
Πριν λίγο χρονικό διάστημα υπήρξε επιστημονική ανακοίνωση – δημοσίευμα στο επιστημονικό περιοδικό «Herpetology Notes» – για την καταγραφή του είδους στην Σητεία, μοναδική περιοχή στην Κρήτη.
Συγκεκριμένα, ο γεωπόνος κ. Βαγγέλης Περάκης σε μία παρατήρηση είχε εντοπίσει στην πλαγιά των Κοκκίνων το συγκεκριμένο είδος ερπετού, το οποίο φωτογράφισε και απέστειλε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, όπου έγινε και ταυτοποίηση από τον κ. Πέτρο Λιμπεράκη. Σύμφωνα με τις αρχικές εκτιμήσεις, είχε καταφθάσει στη Σητεία με κάποιο πλοίο (εμπορεύματα) ή με λαθραία εισαγωγή και υπολογιζόταν ότι ο αριθμός του ήταν μικρός. Τελικά, κατόπιν ερευνών των μελετητών και από μαρτυρίες κατοίκων αποδείχτηκε ότι είχε ενδημήσει στην περιοχή της Σητείας εδώ και μία δεκαετία, όμως δεν είχε γίνει αντιληπτό μέχρι πριν περίπου ένα χρόνο.
Το συγκεκριμένο ερπετό είναι ακίνδυνο, άκακο για τον άνθρωπο, τρέφεται με έντομα και ενδημεί από το βόρειο Αιγαίο ως την περιοχή της Ρόδου, τις Κυκλάδες αλλά και την Κέρκυρα.
Στην Σητεία είναι πιθανόν να έφθασε μέσω κάποιου πλοίου αρχικά και αυτήν την ώρα υπολογίζεται – έγινε έρευνα πεδίου – ότι ο πληθυσμός του είναι περισσότερα από 500 άτομα, που εμπλουτίζουν τη βιοποικιλότητα της περιοχής.
ΜΑΡΙΖΑ ΨΑΡΑΚΗ,

ΠΗΓΗ: anatolh.com
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: Παράπονα Ρόδου

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ " ΠΑΤΜΙΟ" :  Στήν Πάτμο τόν ὀνομάζουμε "Κουρκούδιαλο", ἐπειδή μοιάζει μέ κροκόδειλο. Εἶναι πράγματι ἀκίνδυνο ἐρπετό, μόνο πού μᾶς προέτρεπαν πάντοτε νά μήν τό πιάνουμε μέ  γυμνά χέρια, γιατί, ἀν μᾶς "κατουροῦσε θά βγάναμε φοῦσκες". Τό κακό εἶναι ὅτι μᾶλλον μειώνεται ὁ ἀριθμός τους!

Ἐλεημοσύνη!

Γεώργιος Δροσίνης: «ΟΙ ΔΥΟ ΦΤΩΧΟΙ»

 

Σὲ μιὰ γωνιὰ περαστικὴ

γέρος φτωχὸς ἔχει καθίσει.

Κόσμος, πολὺς περνᾶ ἀπ’ ἐκεῖ,

καὶ ἴσως θὰ τὸν ἐλεήση

καμιὰ ψυχή, ποὺ ἔχει μάθει

νὰ συμπονῆ τὰ ξένα πάθη.
 

Σὲ λίγο ὅλος προσοχὴ

ἔφερ’ ἐκεῖ τὰ βήματά του

κι ἄλλος φτωχὸς-τὸ δυστυχή!

Μὲ ὅλη τὴ νεότητά του

ἕχει στὸ φῶς του μαύρη σκέπη·

εἶναι τυφλός! τυφλός! Δὲ βλέπει! 
 

 Ἄχ! τί ζευγάρι θλιβερό!

Τὰ νιάτα τὰ δυστυχισμέν

κι ἀπὸ τὸν ἄγριο καιρὸ

τὰ γηρατειὰ τὰ μαραμένα

βλέπει ἐκεῖ ὅποιος περνάει

νὰ ζητιανεύουν πλάι-πλάι.
 

Ὅμως κανεὶς τὰ γηρατειὰ

τὰ χιονοσκέπαστα λυπᾶται!

Στὸ γέρο ρίχνουν μιὰ ματιά,

τὸν ἐλεοῦνε οἱ διαβάται

μὰ οὔτε ἕνας τους δὲ δίνει

και στὸν τυφλὸ ἐλεημοσύνη.

 

Μὲ πονεμένη τὴν καρδιὰ

ἀνασηκώνεται νὰ πάη...

 Ἄχ! θὰ περάση τὴ βραδι

καὶ σήμερα χωρὶς νὰ φάη...

Γι’ αὐτὸ τοὺς ἄλλους τί τοὺς νοιάζει;

Καὶ ὁ τυφλὸς ἀναστενάζει...
 

Μὰ ἔξαφνα κάποιος ζητᾶ

μὲς στὴν παλάμη νὰ τοῦ δώση

χρήματα λίγα, μ’ ἀρκετά,

ἕνα ψωμὶ γιὰ νὰ πληρώση.

–Σοῦ εὔχετ’ ἡ φτωχὴ καρδιά μου

τιμὲς καὶ δόξες, ἄρχοντά μου!

 

Εἶπεν εκεῖνος, επειδή,

τυφλὸς ποὺ ἦταν, δὲν μποροῦσε

μὲ δάκρυα χαρᾶς νὰ δῆ

πὼς σπλαχνικὰ τὸν ἐλεοῦσε

ὁ γέρος, ελεώντας πάλι

καθὼς τὸν ἐλέησαν ἄλλοι.

 

ΠΗΓΗ:krufo-sxoleio

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://hamomilaki.blogspot.gr

Ἀκτοπλοϊκή συγκοινωνία

Το SUPERFAST XII στα Δωδεκάνησα

Στο Αιγαίο επιστρέφει η SUPERFAST και πιο συγκεκριμένα στα Δωδεκάνησα. Το SUPERFAST XII θα πραγματοποιεί δρομολόγια κάθε Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή σύμφωνα με το νέο πρόγραμμα για το 2015 και το πρώτο δρομολόγιο θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015. Η ώρα αναχώρησης θα είναι στις 19:00 από Πειραιά προς Σύρο – Πάτμο – Λέρο – Κώ – Ρόδο με άφιξη στο νησί των ιπποτών στις 10:10 το πρωί της επόμενης. Αναχώρηση από Ρόδο κάθε Τρίτη στις 17:00 για Κώ – Σύρο -Πειραιά με άφιξη στις 06:10, και κάθε Πέμπτη και Κυριακή στις 17:00 προς Κώ -Λέρο – Πάτμο – Σύρο και άφιξη στον Πειραιά στις 08:05.

Τα καλοκαιρινά δρομολόγια του πλοίου εκινούν στις 3 Ιουλίου με ίδιες μέρες αναχώρησης και διαφοροποιημένο το δρομολόγιο της Παρασκευής. Έτσι την Παρασκευή θα αναχωρεί από Πειραιά στις 19:00 προς Σύρο – Κώ – Ρόδο και άφιξη στις 08:10 το πρωί της επόμενης. Προστίθεται δρομολόγιο και τα Σάββατα με αρχή στις 4 Ιουλίου. Έτσι κάθε Σάββατο το πλοίο θα αναχωρεί από τον Πειραιά στις 23:55 για Αμοργό (Κατάπολα) – Πάτμο – Λέρο – Κώ – Ρόδο με επιστροφή από την Ρόδο στις 17:00 για Κώ – Λέρο – Πάτμο – Σύρο και άφιξη στον Πειραιά στις 08:05 της Δευτέρας.Τα χειμερινά δρομολόγια του πλοίου ξεκινούν στις 11 Σεπτεμβρίου 2015.

Την Μεγάλη Παρασκευή αλλάζει η ώρα αναχώρησης και μετατίθεται στις 23:30 το βράδυ καθώς το SUPERFAST XII την ίδια μέρα το πρωί θα εκτελέσει το δρομολόγιο Πειραιάς – Σύρος – Μύκονος με αναχώρηση στις 09:30 και άφιξη στο νησί των ανέμων στις 13:40 με επιστροφή στον Πειραιά στις 18:25. Λόγω Πάσχα η επιστροφή από Ρόδο στις 12 Απριλίου μετατίθεται στις 13 Απριλίου στις 08:00, με ενδιάμεσα λιμάνια την Κώ – Λέρο – Πάτμο -Σύρο και άφιξη στον Πειραιά στις 21:20.

 ΠΗΓΗ:nautilia.gr 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:www.dimokratiki.gr

Τό Πολυτονικό!

Δώδεκα λόγοι "ὑπὲρ" τοῦ πολυτονικοῦ συστήματος γραφῆς

Τοῦ Θ. Κουρταλίδη, ἐφημερὶς «Χριστιανική»

Οἱ λόγοι γιὰ τοὺς ὁποίους προτείνουμε στὴ σημερινὴ συγκυρία τὸ πολυτονικο σύστημα ὀρθογραφίας στὴ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ» —μὲ ἀνοχή, σὲ σπάνιες περιπτώσεις καὶ τοῦ μονοτονικοῦ— εἶναι οἱ ἀκόλουθοι:

1. Διατηρεῖ ζωντανὴ μιὰ παράδοση ἐξελικτική, περίπου δύο χιλιάδων χρόνων, μὲ ὁρισμένες βέβαια τροποποιήσεις καὶ προσαρμογές, διότι ἡ ἱστορικὴ ὀρθογραφία μαζὶ μὲ τὸ πολυτονικὸ ἐπιτρέπουν τὴν ἀναγωγὴ τῶν λέξεων στὴν ἐτυμολογία καὶ τὴν προέλευσή τους, μετὰ τὴν ἀπώλεια τῆς προσωδιακῆς προφορᾶς τῆς γλώσσας κατὰ τοὺς ἑλληνιστικοὺς καὶ ρωμαϊκοὺς χρόνους.

2. Ἐξασφαλίζοντας ἔτσι τὸ πολυτονικὸ σύστημα τὸν κορμὸ τῆς ἱστορικῆς ὀρθογραφίας καὶ τὴν ἐτυμολογικὴ διαφάνεια τῶν λέξεων καὶ ἐπιτρέποντας συγχρόνως τὸν ἄνετο συσχετισμὸ μὲ συγγενεῖς λέξεις μέσα στὶς οἰκογένειές τους, παρέχει ἄμεση βοήθεια γιὰ τὴν βαθύτερη ἑρμηνεία τῶν λέξεων, τὴν οὐσιαστικὴ κατανόηση ἐννοιῶν ἀλλὰ καὶ τὴν ἀντίληψη τοῦ πλούτου τῶν μεταφορικῶν ἐκφράσεων. Ὅλα αὐτά, συχνὰ ἀσυνείδητα, ἐνισχύουν τὴν ποιοτικὴ χρήση τῆς γλώσσας καὶ τὴν εὐαισθησία τῆς σκέψης.

3. Βοηθεῖ τοὺς νέους νὰ ἐπικοινωνοῦν ἀνετότερα, λόγῳ τῆς ἐξοικείωσης μὲ τὶς εἰκόνες τῶν λέξεων, μὲ παλαιότερες μορφὲς τῆς γλώσσας, μὲ πολύτιμα...

παλαιότερα βιβλία ἱστορικῆς καὶ ἐθνικῆς σημασίας ἀλλὰ καὶ τὴ χειρόγραφη παράδοση πολλῶν αἰώνων, ποὺ ἀποτελοῦν βέβαια κύριο ἔργο εἰδικῶν ἑρευνητῶν. Ἡ πολυτονικὴ γραφὴ δὲν ἀφορᾶ «ἄλλη ξένη γλώσσα», ἀλλὰ τὴν γλώσσα μας. Ἡ δημοτικὴ ἐπὶ αἰῶνες γραφόταν καὶ γράφεται πολυτονικά.

4. Οἱ παρουσιαζόμενες δυσκολίες ἀντιμετωπίζονται μεθοδικὰ καὶ ἡ ἄσκηση στὸ πολυτονικὸ σύστημα τῆς ἱστορικῆς ὀρθογραφίας ἀντισταθμίζει τὴν ἀναφερόμενη «ἀπώλεια χρόνου» κατὰ τὶς ρηχὲς ἐκτιμήσεις τῶν θιασωτῶν τῆς ταχύτητας. Σήμερα μάλιστα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν οὐσιαστικὴ βοήθεια ποὺ ἀναφέραμα γιὰ τὴ σημασία καὶ ἑρμηνεία τῆς εἰκόνας τῶν λέξεων, πρόσφατες ἕρευνες ψυχογνωστικοῦ περιεχομένου ἀπέδειξαν ὅτι ἡ «μετὰ λόγου γνώσεως» ἄσκηση στὸ πολυτονικὸ σύστημα, καθὼς ἐκλεπτύνει καὶ δοκιμάζει τὸ γλωσσικό μας αἰσθητήριο, ἔχει θετικὲς ἐπιδράσεις στὴν ὑπέρβαση ἢ τὸν σοβαρὸ περιορισμὸ φαινομένων δυσλεξίας παιδιῶν καὶ νέων. Ἑπομένως, ἡ πάλη γιὰ τὴν κατάκτηση τῆς γλώσσας εἶναι ἕνα εὐεργερτικὸ ἀγώνισμα γιὰ τοὺς νέους, ποὺ σημαίνει κυριολεκτικὰ δοκιμασία ψυχοσωματικῶν δυνάμεων, ἡ ὁποία ὁπλίζει τὸ πνεῦμα καὶ δημιουργεῖ τὴν παιδεία.

5. Ἡ διατήρηση τῆς ἱστορικῆς ὀρθογραφίας, ποὺ εἶναι δεμένη ἀξεχώριστα μὲ τὸ πολυτονικὸ σύστημα στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, ἔχει μιὰ εἰδικὴ σημασία γιὰ τὸ μικρὸ πληθυσμιακὰ ἔθνος μας. Ἐπιτείνει τὸ αἴσθημα τῆς συνέχειας καὶ ἀποθαρρύνει εἰκονοκλαστικὲς-διαλυτικὲς καὶ ἐπιπόλαιες, κάποτε καὶ ὕποπτες πολιτικά, στάσεις προσώπων καὶ κύκλων τοῦ παρασκηνίου: Σκεφθεῖτε ὅτι στὸ ὄνομα τῆς ἁπλοποίησης καὶ τῆς οἰκονομίας χρόνου (γιὰ τοὺς μαθητὲς) ἢ χρήματος (γιὰ κάποιους ἐκδότες), χωρὶς βαθύτερα κριτήρια παράδοσης καὶ παιδείας, ὁρισμένοι στόχευσαν μακρύτερα: ἀπὸ τὸ μονοτονικὸ νὰ φθάσουν στὴ φωνητικὴ γραφὴ (ἀκουστικὴ ἀπόδοση τῶν λέξεων, π.χ. πεδία = παιδεία, παιδία, πεδία) καὶ ἀπὸ τὴ φωνητικὴ στὴ λατινικὴ γραφή, γιὰ μιὰ «εὐρωπαϊκὴ» προσομοίωση καὶ κοινότητα ἀλφαβήτου (ped(;)ia)… [Βλ. «Δελτίο Συνδέσμου Ἑλληνίδων Ἐπιστημόνων» (1979), ὅπου λόγος γιὰ ταύτιση γραπτῆς μὲ προφορικὴ λαλιά, Ἀνακοίνωση Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν (2001), σχετικὰ μὲ τὸ λατινικὸ ἀλφάβητο, καὶ… ἀποφάσεις τοῦ 1927 στὴν Κομμουνιστικὴ Ρωσσία ἢ ὄνειρα τῶν μισσιοναρίων τοῦ Πάπα κατὰ τὴν Τουρκοκρατία ἢ φιλοδοξίες τῶν συγχρόνων Καρλομάγνων τῆς Δυτικῆς Νεοφραγκοκρατίας τῆς Αγορᾶς στὴ θέση τοῦ πλουραλισμοῦ τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ. Βλ. Καὶ Ἄρδην τ. 30 (2001).]

6. Σήμερα, σὲ εὐρύτερους κύκλους συγγραφέων χρησιμοποιεῖται τὸ πολυτονικὸ καὶ σὲ ἐκδηλώσεις εὐρείας συμμετοχῆς ἐπιστημόνων καὶ πνευματικῶν ἀνθρώπων ζητήθηκε ἡ παράλληλη χρησιμοποίηση τοῦ πολυτονικοῦ καὶ μονοτονικοῦ συστήματος (π.χ. Ἐκδήλωση τῆς Ἑταιρείας «Ἑλληνικη Γλωσσικὴ Κληρονομία» στὸ Μέγαρο Μουσικῆς, μὲ τὴν παρουσία καὶ ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ Προέδρου Δημοκρατίας, ὅπου ἀκαδημαϊκοὶ ἐπιστήμονες καὶ πολιτικὸ —βουλευτὲς— ὅλου τοῦ πολιτικοῦ φάσματος ὑποστήριξαν τὴν ἀνάγκη χρήσεως τοῦ πολυτονικῦ συστήματος).

7. Ἤδη ἐπιβοηθητικὸ γιὰ τὴν ἐξοικείωση τῶν μαθητῶν τοῦ Γυμνασίου μὲ τὸ πολυτονικὸ εἶναι καὶ τὸ γεγονὸς τῆς διδασκαλίας τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν στὸ Γυμνάσιο ἀπὸ τὸ πρωτότυπο, καθὼς καὶ κειμένων παλαιοτέρων περιόδων τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας (ποσοστὸ μαθητῶν 80-90%).

8. Κάθε τυχὸν ταύτιση τοῦ μονοτονικοῦ μὲ τὴν «προοδευτικότητα» καὶ τοῦ πολυτονικοῦ μὲ τὴ «συντήρηση» ἢ τὴν «ἀντίδραση» εἶναι ἀπαράδεκτη ἄσκηση ἰδεολογικοῦ κομφορμισμοῦ καὶ πνευματικῆς τρομοκρατίας, ποὺ προδίδει ρηχότητα κομματικῆς καὶ ὑλιστικῆς νοοτροπίας.

9. Πλῆθος ἐκδοτικῶν οἴκων, συχνὰ ὀρθόδοξης εὐαισθησίας, ἐκδίδουν στὸ πολυτονικὸ σύστημα (π.χ. Μαΐστρος, Σταμούλης, Ἁρμός, Ἀκρίτας, κ.ἄ.).

10. Δὲν ὑπάρχει, προφανῶς, καμμία τεχνικὴ δυσκολία χρήσης τοῦ πολυτονικοῦ στὴν ἔκδοση ἐφημερίδων.

11. Οὐσιαστικὰ καὶ ἐνδιαφέροντα θέματα γιὰ τοὺς νέους καὶ τὴν κοινωνία, γραμμένα σὲ δυνατὴ δημοτικὴ γλώσσα, θὰ προσελκύουν ἀναγνῶστες.

12. Τὸ μονοτονικὸ σύστημα ἐπιβλήθηκε αἰφνιδιαστικὰ, χωρὶς εὐρεία συζήτηση μεταξὺ ἐπιστημόνων, κομμάτων καὶ λογοτεχνῶν, «ἐν μιᾷ νυκτί», καθὼς οἱ πρωταγωνιστές του στὴ Βουλὴ ὑπονόμευσαν τὶς δημοκρατικὲς διαδικασίες (ὑποβολὴ τροπολογίας σὲ ἄσχετο νομοσχέδιο τὰ μεσάνυχτα καὶ ψήφιση περίπου στὶς 2 τὸ πρωὶ ἀπὸ… 30 βουλευτές: Ν. 1288/1982)! [Βλ. Σ. Καργάκου, 2005, Τὸ σκάνδαλο τοῦ μονοτονικοῦ, ἐκδ. «Τόλμη» Ἀρχ. Ἀθηνῶν.]

ΠΗΓΗ:http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/