«Ονειρευτείτε τη Βηθλεέμ...»

Ύμνοι του Αγίου Δωδεκαημέρου.

Ένα μουσικό ταξείδι με ύμνους του Αγίου Δωδεκαημέρου.
Συμμετέχουν:
• Χορωδία Σχολής Βυζαντινής Μουσικής Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς υπό τη διεύθυνση του Πρωτοπρεσβυτέρου Γρηγορίου Καραλή και
• Βυζαντινή Χορωδία Ιεροψαλτών Θηβών «Ο Ευαγγελιστής Λουκάς» υπό τη διεύθυνση του Πρωτοψάλτου Αντωνίου Τσαρουχά.

 «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει... 2016»:

Τό κάπνισμα!

Λιγότερα τσιγάρα για πολλά χρόνια ή πολλά τσιγάρα για λίγα χρόνια;

Ένας άνθρωπος που καπνίζει 20 τσιγάρα τη μέρα επί 50 χρόνια, αντιμετωπίζει μεγαλύτερο καρδιαγγειακό κίνδυνο σε σχέση με κάποιον που καπνίζει 50 τσιγάρα τη μέρα επί 20 χρόνια. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας αμερικανικής επιστημονικής έρευνας. Εννοείται ότι και στις δύο περιπτώσεις ο κίνδυνος από το κάπνισμα δεν είναι καθόλου αμελητέος.

Οι ερευνητές του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου των ΗΠΑ, με επικεφαλής τον Τζέι Λούμπιν και με τη συμμετοχή του ελληνο- αμερικανού επιδημιολόγου του καρκίνου δρ. Δημήτριου Αλμπάνη, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα ερευνών πάνω στο κάπνισμα «Nicotine & Tobacco Research». Οι επιστήμονες ανέλυσαν στοιχεία για σχεδόν 120.000 άτομα επί μια περίοδο άνω των 27 ετών, συσχετίζοντας τον κίνδυνο καπνίσματος με την εκδήλωση στεφαινιαίας νόσου, που αυξάνει τον κίνδυνο εμφράγματος.

Διαπιστώθηκε ότι ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος για τους καπνιστές που καπνίζουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, σε σχέση με εκείνους που έχουν συνολικά καπνίσει τον ίδιο αριθμό τσιγάρων με τους πρώτους, αλλά σε μικρότερη χρονική περίοδο.
Έτσι, το κάπνισμα 20 τσιγάρων τη μέρα για 50 χρόνια αυξάνει κατά 2,2 φορές τον κίνδυνο για τηνhttp://www.diakonima.gr/ καρδιά, ενώ το κάπνισμα 50 τσιγάρων για 20 χρόνια αυξάνει τον κίνδυνο κατά 1,7 φορές. Και οι δύο καπνιστές έχουν καπνίσει τελικά τον ίδιο αριθμό τσιγάρων, αλλά κινδυνεύει περισσότερο αυτός που τα κάπνισε σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου.
Πηγές: ΑΠΕ- capital.gr 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://www.diakonima.gr/

Η Βηθλεέμ

Η Βηθλεέμ στην υμνολογία της Κυριακής προ της Χριστού Γεννήσεως

Θεοδώρου Ρόκα 

Θεολόγου 

MΑ Ερμηνευτικής Θεολογίας

Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως η ερχόμενη Κυριακή και ο ιερός υμνωδός σε ένα από τα εξαποστειλάρια της εορτής ψάλλει: "Εὐφραίνου Βηθλεέμ, καὶ σὺ Εὐφραθᾶ ἑτοιμάζου· ἡ Θεοτόκος ἥκει γάρ, ἐν σπηλαίῳ καὶ φάτνῃ, τεκεῖν Θεὸν ἀπορρήτως. Ὢ φρικτοῦ μυστηρίου! οὗ νῦν τὴν θείαν Γέννησιν, Ἀβραὰμ Ἰσαάκ τε, καὶ Ἰακώβ, Πατριάρχαι ἅπαντες καὶ Προφῆται, φαιδρῶς προεορτάζουσι, καὶ βροτοὶ σὺν Ἀγγέλοις" προτρέποντας τη Βηθλεέμ να χαρεί. Γιατί όμως αναφέρεται στη Βηθλεέμ;

Η Βηθλεέμ ήταν η ιδιαίτερη πατρίδα του βασιλιά Δαυίδ και του πατέρα του Ιεσσαί καθώς και όλου του δαυϊτικού γένους. Σε αυτή κατοικούσε ο Βοόζ με τη Ρούθ (Ρουθ 2,1). Βρίσκεται νοτιοδυτικά της Ιερουσαλήμ και ανήκε στη φυλή του Ιούδα. Λόγω του μικρού αριθμού των κατοίκων της δεν συμπεριλήφθηκε μεταξύ των αξιόλογων πόλεων του βασιλείου του Ιούδα. Εντούτοις όμως δεν επρόκειτο να παραμείνει σε αυτή την ασήμαντη θέση επειδή σε αυτή έλαβε χώρα το κοσμοσωτήριο γεγονός της γεννήσεως του Χριστού.

Η γέννηση του Χριστού, του ηγέτη του νέου Ισραήλ των πιστών μελών της Εκκλησίας Του, στη μικρή πόλη της Βηθλεέμ έρχεται να αποτελέσει, αφενός μεν παρηγοριά στην ίδια την πόλη επειδή εκείνη εθεωρείτο ασήμαντη ανάμεσα στις πόλεις του βασιλείου του Ιούδα λόγω του μικρού αριθμού των κατοίκων, αφετέρου αιτία καυχήσεως, αφορμή για περηφάνια και αφορμή για διάκριση ανάμεσα στις πόλεις όχι μόνο του βασιλείου αλλά ολόκληρου του κόσμου σύμφωνα με την ερμηνεία των Πατέρων της Εκκλησίας.

Βηθλεέμ

Τη μικρή αυτή πόλη της Βηθλεέμ, την ιδιαίτερη πατρίδα του βασιλιά Δαυίδ, προανήγγειλε ο προφήτης Μιχαίας λέγοντας: "καὶ σύ, Βηθλεέμ, οἶκος τοῦ ᾿Εφραθά, ὀλιγοστὸς εἶ τοῦ εἶναι ἐν χιλιάσιν ᾿Ιούδα· ἐκ σοῦ μοι ἐξελεύσεται τοῦ εἶναι εἰς ἄρχοντα ἐν τῷ ᾿Ισραήλ" (Μιχ. 5,1_), κατά τον καιρό της προφητικής και κηρυκτικής του δράσης, δηλ. κατά τον 8ο π.Χ. αιώνα. Η μεσσιανική αυτή προφητεία αποτελεί μια από τις σημαντικότερες προφητείας του βιβλίου του προφήτου και απαντά, όπως αναφέρθηκε παραπάνω και στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, όπου ο ευαγγελιστής αποσκοπεί να καταδείξει την καταγωγή του Χριστού από τη γενεά του Δαυίδ και τη γέννησή του στη μικρή πόλη της Βηθλεέμ. Στο γεγονός αυτό συνηγορεί και ο ευαγγελιστής Ιωάννης, το οποίο αναφέρει στο ευαγγέλιό του λέγοντας: "οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυῒδ καὶ ἀπὸ Βηθλέεμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυῒδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται;" (Ιωαν. 7,14).

Η υμνολογία της Εκκλησίας προτάσσει στα εόρτια ιδιόμελα της Ακολουθίας των Μεγάλων Βασιλικών Ωρών της παραμονής των Χριστουγέννων: "Καὶ σὺ Βηθλεὲμ γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς ὑπάρχεις ἐλαχίστη ἐν τοῖς Ἡγεμόσι, προευτρεπίζουσα τὸ σπήλαιον" (Ιδιόμελο Α' Ώρας), "Ἰωσήφ, εἰπὲ ἡμῖν, πῶς ἐκ τὼν ἁγίων ἣν παρέλαβες Κόρην, ἔγκυον φέρεις ἐν Βηθλεέμ;", "ἐν Βηθλεὲμ ἡ Μαριάμ, κυοφοροῦσα τὴν ἄσπορον κυοφορίαν" (Δοξαστικό, Γ' Ώρας), "Σήμερον πρὸς Βηθλεέμ, ἐγκυμονοῦσα Κόρη παραγίνεται, τοῦ γεννῆσαι τὸν Κύριον" (Δοξαστικόν Στ' Ώρας) και την καλεί να προβεί στις δέουσες "προετοιμασίες" ώστε να καταξιωθεί να λάβει χώρα σε αυτή το κοσμοσωτήριο γεγονός της ενανθρώπησης του Υιού και Λόγου του Θεού απευθύνοντάς της το ακόλουθο ιδιόμελο: "Βηθλεὲμ ἑτοιμάζου· εὐτρεπιζέσθω ἡ φάτνη· τὸ Σπήλαιον δεχέσθω, ἡ ἀλήθεια ἦλθεν· ἡ σκιὰ παρέδραμε· καὶ Θεὸς ἀνθρώποις, ἐκ Παρθένου πεφανέρωται, μορφωθείς τὸ καθ' ἡμᾶς, καὶ θεώσας τὸ πρόσλημμα. Διὸ Ἀδὰμ ἀνανεοῦται σὺν τῇ Εὔᾳ, κράζοντες· Ἐπὶ γῆς εὐδοκία ἐπεφάνη, σῶσαι τὸ γένος ἡμῶν" (Ιδιόμελο Α' Ώρας).

ΠΗΓΗ: http://naxioimelistes.blogspot.gr/

Πώς καθαρίζεις τα τζάμια;

Έχουμε τη "θαυματουργή" συνταγή

Βρήκαμε ένα φυτικό καθαριστικό
Όσο και να καθαρίζεις τα τζάμια όλο και κάτι ξεφεύγει.
Και ξέρεις πολύ καλά ποια είναι η χειρότερη στιγμή, εκείνη της αποκάλυψης. Όταν ο ήλιος πέφτει πάνω στα παράθυρα και όλες οι δαχτυλιές εμφανίζονται ως δια μαγείας. Τι κι αν εσύ είχες καθαρίσει την προηγούμενη μέρα;
Βρήκαμε ένα φυτικό καθαριστικό. Μία φανταστική συνταγή που θα σε γλιτώσει από τον περιττό κόπο.
Τι θα χρειαστείς
Ξύδι
Λεμόνι
Νερό
Τι πρέπει να κάνεις
Θα βάλεις 2-3 φλιτζάνια νερό, 1/3 του φλιτζανιού ξύδι και τον χυμό από μισό λεμόνι. Θα τα ανακατέψεις όλα καλά και θα ψεκάσεις τα τζάμια σου. Το ξύδι θα διώξει την ενοχλητική βρωμιά και το λεμόνι θα απολυμάνει και θα δώσει ένα ωραίο άρωμα.
Όσο μείνει το αποθηκεύεις για την επόμενη φορά. Σημαντική λεπτομέρεια. Μη χρησιμοποιήσεις χαρτί τουαλέτας γιατί τα χνούδια θα μείνουν για πάντα στη γυάλινη επιφάνεια.
Πηγή: ladylike.gr
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.diakonima.gr/

ΘΑΥΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ

ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ

Ο κ. ΝΑΟΥΜ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ΙΑΤΡΟΣ ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΠΟΥ ΒΙΩΣΕ ΚΑΙ ΕΖΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΟΥ ΕΣΩΣΕ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ-ΒΡΕΦΟΣ ΤΟΥ ΜΟΛΙΣ ΔΥΟ ΗΜΕΡΩΝ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΠΥΡΕΤΟ ! - ΘΑΥΜΑ 2ο
ΕΠΙΣΗΣ Ο ΠΟΛΥ ΓΝΩΣΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ κ.ΝΑΟΥΜ ΕΧΕΙ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ 2-3 ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΑ ΘΑΥΜΑΤΑ.
ΑΠΟ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΗΣ ΑΝΝΙΤΑgr ΣΤΙΣ 4/4/2015
ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

Αίνοι Αγίου Ελευθερίου

Αίνοι  Αγ. Ελευθερίου
Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015 η μνήμη του Αγίου Ελευθερίου, στον ομώνυμο Ιερό Ναό του Αγίου στο Γκύζη.
Στο δεξιό αναλόγιο ο Πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού Μάκης Ναούμ, μαζί με τους Γιώργος Ναούμ και Κυριάκος Ναούμ και αριστερά ο Α Λαμπαδάριος Μανόλης Πετράκης.
Επεξεργασία ήχου και εικόνας: Ηχοληψία Αλέξιος Νικολουτσόπουλος Mastering. Engineer
Μια παραγωγή της Studio A PCM Video production WebTV

Αγιογραφία

 Μαθήματα Αγιογραφίας

Μαθήματα Αγιογραφίας και κατασκευής φορητής εικόνας παρουσίασε ο Αγιογράφος και καθηγητής της Σχολής Βυζαντινής Αγιογραφίας της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς κ.Γιώργος Μποζάς, στην Ευαγγελίστρια Πειραιώς, στο πλαίσιο του Προγράμματος «Ενορία εν δράσει...»

Ο Άγιος Ελευθέριος (15 Δεκεμβρίου)

Το Συναξάριον του Αγίου Ιερομάρτυρος Ελευθερίου

O Άγιος Ελευθέριος έζησε κατά το δεύτερο μισό του δευτέρου μετά Χριστόν αιώνος. Γεννήθηκε στη Ρώμη από γονείς ευσεβείς, λαμπρούς και πλουσίους. H πίστη των γονέων του ήταν πολύ μεγάλη. Η μητέρα του ονομαζόταν Ανθία και ήταν υπόδειγμα αρετής και καλοσύνης συγχρόνως όμως τις αρετές της αυτές τις επαύξησε με την ακριβή τήρηση της διδασκαλίας του Χριστού. Η Ανθία υπήρξε μαθήτρια των μαθητών του Αποστόλου Παύλου. Όταν η Ανθία γέννησε το παιδί της, το ονόμασε Ελευθέριο, το οποίο και μεγάλωσε "εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου".
Ο πατέρας του Αγίου Ελευθερίου -του οποίου το όνομα δεν γνωρίζουμε- διετέλεσε Ύπατος της Ρώμης, που σήμαινε ότι κατείχε ένα από τα υψηλότερα αξιώματα των αρχόντων και ως εκ τούτου ήταν και πολύ πλούσιος. Όμως λίγο καιρό μετά την γέννηση του Αγίου Ελευθερίου ο πατέρας του εκοιμήθη. Ο Άγιος έτσι έμεινε κοντά στην αγκαλιά της μητέρας του, η οποία, για να τον αναθρέψει σύμφωνα με τον νόμο του θεού, τον παρέδωσε στον Αρχιερέα της Ρώμης για να μάθει τα ιερά γράμματα.
Ο Αρχιερεύς από νωρίς διέκρινε τα ποικίλα χαρίσματα του Ελευθερίου. Διέκρινε το ήθος της νεότητας του, την ευταξία, την κοσμιότητα και πολλές άλλες αρετές και από νωρίς τον έκαμε κληρικό. Όταν έγινε δεκαπέντε χρονών, τον χειροτόνησε Διάκονο, στα δεκαεπτά σε Πρεσβύτερο και στα είκοσι τον χειροτόνησε Επίσκοπο του Ιλλυρικού.
Το νεαρό της ηλικίας του Αγίου και η γρήγορη ανάρρηση του στο ύπατο εκκλησιαστικό αξίωμα του επισκοπικού βαθμού δεν προξενεί καμία απορία. Η οικονομία του Θεού ήταν αυτή που οδήγησε τον Αρχιερέα της Ρώμης Ανίκητο να χειροτονήσει τον άγιο σε επίσκοπο, διότι διαφαίνονταν από πολύ νωρίς στο πρόσωπο του πλειάδα αρετών και χαρισμάτων. Η λογιότητα και η σοφία του Αγίου τον κατέστησαν από πολύ νωρίς στην επισκοπή για να φωτίζει με την Θεϊκή σοφία που του είχε δοθεί ως δώρο από τον εν Τριάδι Θεό μας.
Η αγιότητα του Ελευθερίου πολλούς πλανεμένους ανθρώπους οδήγησε στο δρόμο του Θεού. Το μελίρρυτον του στόματος του, ο πηγαίος αυθεντικός Ορθόδοξος λόγος του, η σοφία του έκαμναν πολλούς ειδωλολάτρες να ασπασθούν το Ευαγγέλιο του Χριστού. Ο άγιος Ελευθέριος είχε καταπλήξει πολύ γρήγορα πλήθος ακροατών, που έρχονταν κοντά του να ξεδιψάσουν με το αθάνατο νερό της διδασκαλίας του Χριστού.
Η φήμη του αγίου Ιεράρχη έφθασε και στον βασιλιά, ο οποίος με μανία αναζητούσε τον Άγιο να τον θανατώσει, για να σταματήσει μ' αυτή του την πράξη το επιτελούμενο θεάρεστο έργο του Ελευθερίου. Ο βασιλιάς έστειλε τον Φήλικα, τον στρατηλάτη, να φέρει επειγόντως τον Ελευθέριο στο παλάτι. Ο Φήλικας με πλήθη στρατιωτών περικύκλωσε την Εκκλησία, όπου λειτουργούσε ο Άγιος. Όταν μπήκε ο Φήλικας μέσα στον ναό για να συλλάβει τον άγιο Ελευθέριο συνέβη, καθώς τον άκουε να λειτουργεί και να ομιλεί και να είναι προικισμένος με ποικίλα χαρίσματα, από διώκτης να μεταβάλλεται σε υπερασπιστή του Αγίου και γίνεται μαθητής και υποτάσσεται πνευματικώς στον Άγιο. Ο άγιος Ιεράρχης τον νουθέτησε και τον κατήχησε στην χριστιανική πίστη και τον συμβούλευσε να τον οδηγήσει στον βασιλιά για να μη χάσει το στεφάνι του Μαρτυρίου. Ο Άγιος και ο Φήλικας με όλη την συνοδεία του ξεκίνησαν να πάνε στον βασιλιά, σύμφωνα με την σφοδρή επιθυμία του αγίου Ελευθερίου. Καθ' οδόν, όταν συνάντησαν μία βρύση, ζήτησε ο Φήλικας από τον Άγιο να τον βαπτίσει. Ο Άγιος, διακρίνοντας την μεγάλη επιθυμία και τον πόθο του Φήλικα για να γίνει χριστιανός, με μεγάλη προθυμία τον βάπτισε στο όνομα της Αγίας και ομοουσίου Τριάδος.
Μετά από αρκετές ήμερες έφθασαν στην Ρώμη. Ο Φήλικας, χριστιανός πλέον, ενώθηκε με τους άλλους χριστιανούς της Ρώμης, ο δε άγιος Ελευθέριος εμφανίστηκε ενώπιον του βασιλέως. Ο βασιλιάς, βλέποντας την ωραιότητα της εμφανίσεως του αγίου, την νεότητα του, την ευταξία του και την κοσμιότητα του, τον συμπάθησε και άρχισε να τον παρακαλεί να ασπασθεί την ειδωλολατρία. Ο Άγιος όμως στις παρακλήσεις του βασιλέως σιωπούσε και δεν έδινε καμιά απάντηση. Ο βασιλιάς, βλέποντας τον άγιο Ελευθέριο να σιωπά, συνέχιζε με λόγια κολακευτικά να του υπόσχεται τιμές και δόξες με αντάλλαγμα να προσκυνήσει τα είδωλα. Τον απειλούσε δε πως, εάν δεν προσκυνούσε, θα ακολουθούσαν διάφορα βασανιστήρια. Ο άγιος όμως Ελευθέριος αρνήθηκε να προσκυνήσει τα είδωλα και τους ψεύτικους θεούς.
Όταν ο βασιλιάς είδε την σθεναρή αντίσταση του αγίου Ελευθερίου να προσκυνήσει τα είδωλα, διέταξε να πυρώσουν χάλκινο κρεβάτι και να θέσουν επάνω τον Άγιο, να έχουν δε υποκάτω του κρεβατιού πολλά κάρβουνα αναμμένα, ούτως ώστε το χάλκινο πυρακτωμένο κρεβάτι να ψήνει το σώμα του αγίου. Όταν διαδόθηκε η απόφαση του βασιλιά για τούτο το μαρτύριο του αγίου Επισκόπου, αγανάκτησε μετά λύπης το πλήθος και λοιδόρησε τον βασιλιά για τούτη την εντολή του. Ο Άγιος επάνω στο πυρακτωμένο κρεβάτι, αντί να καίγεται, δροσίζονταν σαν να βρισκόταν πάνω σε τρυφερά και δροσερά χόρτα. Μετά από πολλή ώρα ο βασιλιάς διέταξε να τον βγάλουν από το πυρακτωμένο κρεβάτι, νομίζοντας ότι ο Άγιος πέθανε. Ο δε άγιος Ελευθέριος σηκώθηκε όρθιος και απαθής, χωρίς να έχει καμιά πληγή και κανένα έγκαυμα, υποδεικνύοντας στον βασιλιά το θαύμα και πως αυτό έγινε με την δύναμη του μόνου αληθινού Θεού. Αυτήν την ομολογία του Μάρτυρος ο βασιλιάς την εξέλαβε ως ύβρη κι αμέσως διέταξε νέο, ισχυρότερο βασανιστήριο. Πρόσταξε να βάλουν τον Άγιο πάνω στο πυρωμένο κρεβάτι και, αφού τοποθετήσουν περισσότερα κάρβουνα κάτωθεν του κρεβατιού, από πάνω να χύνουν λάδι για να ανάβει η φωτιά περισσότερο. Και πάλι όμως ο Θεός επισκίασε τον άγιο Ελευθέριο! Η φωτιά έσβησε και ο χαλκός κρύωσε και ο Άγιος, αντί να καίεται, δροσιζόταν! Μόλις ο βασιλιάς βλέπει αυτά, αντί να πιστεύσει ότι μπροστά στα μάτια του συντελείται ένα ακόμα θαύμα, προστάζει να βάλουν λίπος, κερί και πίσσα μέσα σε ένα δοχείο και να βράσουν τον Μάρτυρα. Όταν το δοχείο έγινε κόκκινο από τη φωτιά, ο βασιλιάς απευθύνθηκε προς τον άγιο Ελευθέριο και του είπε- «εάν θέλεις να σωθείς και να μη χάσεις την ψυχή σου, ομολόγησε πίστη στους θεούς». Ο δε Άγιος με γενναιότητα και άφοβα ήλεγχε τον βασιλιά που σκοτώνει τους πιστούς ανθρώπους. Του έλεγε ακόμη πως κανένα βασανιστήριο δεν θα τον μετέπειθε να αλλάξει την πίστη του στον Τριαδικό Θεό. Τότε ο βασιλιάς διέταξε να τον ρίξουν μέσα στο πυρακτωμένο δοχείο, αλλά και πάλι η δύναμη του Θεού μετέτρεψε την καυτή λάβα σε δροσιά. Ο τύραννος, μπροστά σ' αυτήν την τριπλή αποδοκιμασία και αποτυχία του να κάμει τον Άγιο να δειλιάσει, βρέθηκε σε αμηχανία.
Μπροστά σ’αυτήν την έκδηλη απορία και στενοχώρια του βασιλιά βρέθηκε ο πολυμήχανος έπαρχος της πόλεως Κορέμων, ο οποίος και πρότεινε στον βασιλιά να αναλάβει ο ίδιος να φέρει εις πέρας την εντολή του. Ο βασιλιάς εμπιστεύθηκε στον Κορέμονα την εκτέλεση της εντολής του για την μεταστροφή του Αγίου στα είδωλα.
Τότε ο έπαρχος πρόσταξε και έφεραν κλίβανο χάλκινο, μέσα στον οποίον είχαν τοποθετήσει από παντού καρφωμένα αιχμηρά σίδερα. Έβαλαν δε και φωτιά για να τον πυρώσουν δυνατά και να ρίψουν τον Άγιο μέσα. Ο έπαρχος Κορέμων γνώριζε περί της χριστιανικής πίστεως, πλην όμως δεν άφηνε την θρησκεία των ειδώλων. Ο Άγιος, καθόλην την διάρκεια της ετοι-μασίας του νέου βασανιστηρίου του, προσευχόταν για τους διώκτες του χριστιανισμού και παρακαλούσε, ώστε ο Θεός να τους φωτίσει και να σώσει τις ψυχές τους. Με θερμή προσευχή παρακαλούσε τον Κύριον και έλεγε: " Ευχαριστώ, Κύριε Ιησού και Θεέ μου, Εσένα πού με ενδυναμώνεις και με αξιώνεις να γευθώ τόσα και τόσα αγαθά, ώστε να μαρτυρήσω για το Πανάγιον Όνομα σου. Συ, Κύριε μου, και τώρα λύτρωσε την ψυχή μου από τα χέρια των εχθρών σου και σώσε με για να γνωρίσουν όλοι, ότι Συ είσαι ο μόνος και αληθινός Θεός και βοήθησε τους να μισήσουν τα αναίσθητα είδωλα και να έλθουν στην μόνη αλήθεια Σου".
Ο Κύριος άκουσε την προσευχή του και με τρόπο θαυμαστό ο πρώην διώκτης έπαρχος Κορέμων και, ενώ ετοιμάζονταν για το βασανιστήριο του Αγίου, πλησιάζει στον βασιλιά και του λέει: "Ποιό κακό έπραξε ο καλός Ελευθέριος και αποφάσισες να τον θανατώσεις;". Ο βασιλιάς άκουσε με έκπληξη την απορία
του εθελοντή βασανιστή και, αφού τον ρώτησε για ποιό λόγο συνέβη αυτή η μεταστροφή, του είπε: "Κορέμων, εγώ σε τίμησα περισσότερο από άλλους και σε ανέδειξα σε έπαρχο της πόλεως μας. Σου χάρισα μεγάλο πλούτο! Κι αν τώρα-από φιλαργυρία-δωροδοκήθηκες με χρυσό από τον Ελευθέριο, εγώ σου δίνω περισσότερα και μεγαλύτερες τιμές και δόξες".
Ο Κορέμων, όμως, φωτίστηκε από το Άγιο Πνεύμα και με τις προσευχές του Αγίου και απάντησε στον βασιλιά: «Η τιμή σου ας είναι μαζί με σένα για απώλεια, τα δε χρήματα σου ας τα καύσει το πυρ, το οποίον σε αναμένει στην κόλαση, διότι με το θέλημα σου γίνεσαι τυφλός και δεν βλέπεις την μόνη αλήθεια, που είναι η πίστη στον Θεό του Ελευθερίου και όχι στους θεούς των ειδώλων, οι οποίοι δεν μπορούν κανέναν να γλυτώσουν από την φωτιά, ούτε να λυτρώσουν κανέναν άνθρωπο, όπως ο Χριστός λύτρωσε και λυτρώνει τόσους ανθρώπους με την αναίμακτη θυσία Του, την Θεία Ευχαριστία».
Αυτά όταν άκουσε ο βασιλιάς, θύμωσε τόσο, ώστε την πρωτινή του αγάπη μετέστρεψε σε μίσος και προστάζει να βάλουν στον ετοιμασμένο πυρακτωμένο κλίβανο τον Κορέμονα, τον οποίον είχε προηγουμένως ετοιμάσει ο ίδιος ο Κορέμων για τον Άγιο. Ο Κορέμων, μπροστά στο μαρτύριο του, ζήτησε την ευλογία και την προσευχή του αγίου Ελευθερίου. Όταν οι εκτελεστές του μαρτυρίου έβαλαν τον Κορέμονα στον κλίβανο, αυτός αντί να ξεσχισθεί και να καεί, έμεινε αβλαβής και ευχαριστούσε τον Θεό. Βλέποντας ο βασιλιάς κι αυτό το θαυματουργικό θεϊκό σημάδι δεν ήθελε να πιστεύσει. Διέταξε αμέσως να αποκεφαλίσουν τον Κορέμονα κι έτσι, σε λίγα λεπτά της ώρας, ένας νέος άγιος Μάρτυς ανεδείχθη.
Μετά τον μαρτυρικόν θάνατον του Κορέμονα, πρόσταξε ο βασιλιάς να βάλουν στον κλίβανο τον Άγιο. Αμέσως η φωτιά έσβησε, τα δε σίδερα έστρεψαν προς τα πίσω τα αιχμηρά τους μέρη, ευλαβούμενα κι αυτά το σώμα του αγίου Ελευθερίου. Ο βασιλιάς και μπροστά σ' αυτό το θαύμα έμεινε αναίσθητος και δεν ήθελε να πιστεύσει στην δύναμη του εν Τριάδι Θεού. Αμέσως διατάσσει και βάζει στη φυλακή τον Άγιο. Πολλοί άνθρωποι που είδαν όλες τις θαυματουργίες, που συντελέσθηκαν μπροστά στα μάτια τους, φώναζαν: "Μέγας είναι ο Θεός των χριστιανών".
Ο βασιλιάς διέταξε να αφήσουν τον Άγιο άσιτο και διψασμένο, ώστε να πεθάνει πεινασμένος και διψασμένος. Τον άγιο Ελευθέριο, όμως, έτρεφε καθημερινά ένα περιστέρι -όσον καιρόν ήταν φυλακισμένος- όπως ακριβώς έτρεφε τον Προφήτη Ηλία το κοράκι.
Ο βασιλιάς, βλέποντας ότι οι μεθοδείες του εναντίον του Αγίου δεν πιάνουν, δαιμονίζονταν περισσότερο και προστάζει ένα νέο μαρτύριο. Δίνει εντολή να δέσουν σε ζυγό δύο άγρια άλογα και να δέσουν τον Άγιο πίσω από αυτά και να τον σύρουν επάνω σε πέτρες και βράχια, ούτως ώστε να κατακοπούν οι σάρκες του και να ξεψυχήσει μαρτυρικά. Μάταια όμως τα σχέδια του βασιλιά. Τα υπό τον ζυγών άγρια άλογα στην θέα του Αγίου ηρέμησαν και άγιος Άγγελος λύνει τον μάρτυρα Ιεράρχη από τα δεσμά και τον ανεβάζει πάνω στην άμαξα, την οποία έσερναν τα άλογα, και τον πηγαίνει, χωρίς ταραχή, σε κοντινό βουνό. Εκεί γίνεται ακόμη ένα θαυμαστό σημείο! Καθώς ο άγιος Ελευθέριος διάβαζε τα ιερά γράμματα της ακολουθίας και υμνολογούσε τον Κύριο, μαζεύτηκαν πολλά άγρια ζώα- αρκούδες, λιοντάρια και άλλα πολλά περικύκλωσαν τον άγιο χαίροντας, σκιρτώντας και νεύοντας προς τη γη τα κεφάλια τους σαν να τιμούσαν τον άγιο. Αυτά τα θαυμαστά τα πληροφορήθηκε ο βασιλιάς από μερικούς κυνηγούς που είδαν αυτά τα συμβάντα κι, αντί να μεταστρέψει το φθόνο και την μανία που είχε εναντίον του Αγίου σε ευλάβεια και σεβασμό, γίνεται θηριώδης και αναζητά τον Άγιο. Στέλνει στρατιώτες για να τον βρούνε. Όταν οι στρατιώτες του βασιλιά έφθασαν, τα θηρία όρμησαν με θυμό εναντίον τους και θα τους ξέσχιζαν με τα νύχια και τα δόντια τους, εάν ο άγιος Ελευθέριος δεν τα πρόσταζε να μην βλάψουν κανέναν. Ο Άγιος ακολούθησε τους στρατιώτες και καθ' οδόν τους δίδασκε να πάρουν παράδειγμα από τα άγρια θηρία που ηρέμησαν στο πρόσταγμα εν ονόματι του Κυρίου. Με τις νουθεσίες και το παράδειγμα του αγίου Επισκόπου πολλοί στρατιώτες πίστευαν στον Χριστό. Όταν έφθασαν στη Ρώμη, έκαμε ένα μεγάλο πανηγύρι ο βασιλιάς για να μαζευτούν πολλοί και να δουν τον θάνατον του Αγίου, τον οποίον πρόσταξε να τον ρίξουν στα θηρία. Όμως και πάλι τα πράγματα δεν έγιναν όπως ήθελε ο βασιλιάς, αλλά όπως πρόσταξε ο Θεός. Ο άγιος Μάρτυρας και πάλι με τα άγρια θηρία δεν φοβήθηκε. ΄Ισα-ίσα, τα θηρία τον σέβονταν και τον προσκυνούσαν, στο θέαμα αυτό όλοι οι παρευρισκόμενοι, βλέποντας και πάλι αυτά τα θαυμαστά σημεία, ανέκραζαν: "Μέγας ο Θεός των χριστιανών". Όμως υπήρξαν και πολλοί, άπιστοι και σκληροί στην ψυχή και στην καρδιά που έλεγαν ότι ο άγιος είναι μάγος.
Ο βασιλιάς, βλέποντας ότι δεν μπορεί να νικήσει τον Άγιο με τα διάφορα κολαστήρια και μη γνωρίζοντας κανένα άλλο τρόπο εξοντώσεως του, διατάσσει να τον αποκεφαλίσουν. Με το μαρτύριο αυτού του θανάτου ο άγιος Ελευθέριος παρέδωσε την μακαρία ψυχή του στον Κύριον. Η δε μητέρα του Ανθία αγκάλιασε το σώμα του γιού της και Μάρτυρος και, καταφιλώντας το, τον μακάριζε που με μαρτυρικό θάνατο παρέδωσε το πνεύμα του στον Θεό. Τότε οι δήμιοι και την μητέρα του αγίου Μάρτυρος αποκεφάλισαν, όπως και τον Άγιο.
Όσοι δε από τους πιστούς βρέθηκαν εκεί στην Ρώμη από τον Αυλώνα, δηλαδή την έδρα της Επισκοπής του αγίου Ελευθερίου, πήραν και τα δύο λείψανα και, αφού τα περιποιήθηκαν και τα τίμησαν δεόντως, με θρησκευτική κατάνυξη και ευλάβεια τα ενταφίασαν εις δόξαν του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, του ενός και μόνου Θεού εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

• ΠΗΓΗ:Ορθόδοξοι Ιεραπόστολοι Ενοριακής Νεανικής Εστίας Ι. Ναού Αγ. Ελευθερίου Αχαρνών

Καλαμάρια

Καλαμάρια στο φούρνο με μυρωδικά!

 

Νόστιμο, χορταστικό και γευστικό πιάτο, 

ιδανικό για τις ημέρες της νηστείας!
Καλαμάρια με πολλά μυρωδικά στον φούρνο! 

Δοκιμάστε την συνταγή!
ΥΛΙΚΑ
• 1 κ. καλαμαράκια
• 1/2 ματσάκι αρωματικά χόρτα
• 1/2 ματσάκι άνηθο
• 1/2 μαρούλι μεγάλο ή 1 μικρό
• 2 κρεμμύδια σε ροδέλες
• 3 ντομάτες σε κυβάκια
• 3-4σκ.σκόρδο σε φετάκια
• 1φλ. λάδι
• ξύσμα λεμονιού
• αλατοπίπερο

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Πλένουμε και κόβουμε σε ροδέλες τα καλαμάρια ή τα αφήνουμε ολόκληρα, τα βάζουμε σε πυρέξ, μαζί με τα υπόλοιπα υλικά,

 όλα μαζί ανακατεμένα. Χτυπάμε σε μπολ το λάδι με το ξύσμα 

και περιχύνουμε το φαγητό μας. Ψήνουμε στους 200 βαθμούς

 για 45’μια ώρα περίπου. Προσέχουμε να μην ψηθούν πολύ 

γιατί σκληραίνουν!

Πηγή: mothersblog.gr

Το επιτραχήλιο

Το επιτραχήλιο και η αναγκαιότητα 

της αμφίεσής του.

Γεωργίου Ζαραβέλα

Θεολόγου

ΜΑ Ιστορικής Θεολογίας - Λειτουργικής ΕΚΠΑ

Το επιτραχήλιο ή κοινώς πετραχήλι, είναι άμφιο κοινό για τον αρχιερέα και τον πρεσβύτερο. Αποτελείται από μία λωρίδα υφάσματος, η οποία περιβάλλει τον τράχηλο του λειτουργού και έχει τις δύο απολήξεις της ενωμένες κατά μήκος μπροστά, φθάνοντας έως και τα πόδια του. Η ονομασία του αμφίου προέρχεται από τον τρόπο της περιβολής του γύρω από τον τράχηλο, με τη σύνθεση των λέξεων «επί» και «τράχηλος».

Το επιτραχήλιο δηλώνει το τελεστικό χάρισμα του κληρικού, ο οποίος το φέρει στον τράχηλό του. Η ένδυσή του συμβολίζει την ενίσχυση του λειτουργού με τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος, το οποίο τον καθιστά τελετουργό, όργανο της θείας χάρης και δοχείο του Παρακλήτου. Η κάθοδος των χαρισμάτων Του δηλώνεται, επίσης, από το γεγονός ότι ο κληρικός φορά το επιτραχήλιο από το κεφάλι και με φορά προς τα κάτω, αλλά και από την ευχή που συνοδεύει την ένδυσή του «Εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ ἐκχέων τὴν χάριν αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς ἱερεῖς αὐτοῦ». 

Ο λειτουργός συνοδεύει την ένδυση του επιτραχηλίου με τη σχετική ευχή μόνο όταν ενδύεται για να τελέσει τη Θεία Ευχαριστία. Ο ιερέας, κατά την έναρξη όλων των άλλων αγιαστικών τελετών, φέρει το επιτραχήλιο, αφού το ευλογήσει σταυροειδώς και το ασπαστεί, χωρίς να εκφέρει τον αρμόδιο στίχο. Η τάξη αυτή ισχύει και για όλα τα άλλα λειτουργικά άμφια. Η συνοδεία της ένδυσης με την ευχή αδιάκριτα σε κάθε περίπτωση καλό είναι να αποφεύγεται, αφού πρέπει να τονίζεται η σημασία κάθε πτυχής της λατρείας, χωρίς να αμφισβητούνται τα ευλαβικά αισθήματα του λειτουργού.

Το επιτραχήλιο συμβολίζει την ειδική χάρη που λαμβάνει με τη χειροτονία του ο λειτουργός, καθώς είναι το ορατό σημείο των χαρισμάτων που του δόθηκαν, με σκοπό να προΐσταται και να τελεί τις ιερές ακολουθίες. Εκτός από αρχιερατικό άμφιο, συνιστά εξάρτημα της αμφίεσης και του πρεσβυτέρου, επειδή ο πρεσβύτερος είναι κατά αρχιερατική παραχώρηση κάτοχος του τελεστικού χαρίσματος.

Η αρχική διάταξη του επιτραχηλίου είναι απλούστερη. Το άμφιο αυτό αποτελείτο από μία λεπτή, μακριά λωρίδα υφάσματος, η οποία περιέβαλε τον τράχηλο του ιερέα και είχε τις δύο άκρες της μπροστά, ενώ η μία άκρη του επιτραχηλίου συχνά κάλυπτε την άλλη, όπως ιστορήθηκε και σε πολλές παλαιές τοιχογραφίες ιεραρχών και πρεσβυτέρων. Σε παλαιά ευχολόγια, στην τυπική διάταξη της χειροτονίας πρεσβυτέρου καταγράφεται η απλή περιβολή του τραχήλου του χειροτονούμενου με την πλευρά του διακονικού οραρίου, η οποία βρίσκεται στην πλάτη του, από τον αρχιερέα που τον χειροτονεί. Ο αρχιερέας, επομένως, δεν απέδιδε στον χειροτονούμενο νέο επιτραχήλιο, αλλά μετάβαλε με μία απλή κίνηση το διακονικό οράριο σε ιερατικό επιτραχήλιο. Η πράξη αυτή τελείται από ορισμένους αρχιερείς και σήμερα.

Οι δύο άκρες του επιτραχηλίου συνδέθηκαν, σταδιακά, μεταξύ τους με ταινίες υφάσματος, κωδωνίσκους ή κουμπιά, ώστε να είναι περισσότερο πρακτικό, να στέκεται καλύτερα και να μην εμποδίζει τον ιερέα κατά την τέλεση των αγιαστικών τελετών και των ιερών ακολουθιών. Η νεώτερη συνήθεια πολλών κληρικών να φορούν μονό επιτραχήλιο, το οποίο αποτελείται από μια πλατειά λωρίδα υφάσματος, θα ήταν καλό να αποφεύγεται. Το μονόρρικτο της διάταξής του έχει δύο κύρια αρνητικά σημεία: α) η μορφή αυτή είναι ασυμβίβαστη με την ιστορία του και τους συμβολισμούς του και β) η αισθητική υστέρησή του έναντι του παραδοσιακού, απλού, με τα δύο άκρα.

Τα δύο άκρα του επιτραχηλίου έχουν ιδιαίτερη συμβολική χροιά. Το δεξί τμήμα της λωρίδας του επιτραχηλίου επέχει τον τύπο του κάλαμου, το οποίο έδωσαν οι στρατιώτες στον Χριστό εμπαίζοντάς τον. Το αριστερό τμήμα του συμβολίζει το βάρος του Σταυρού, που έφερε ο Χριστός στους ώμους του, κατά την πορεία προς τον Γολγοθά.

Ο Θεσσαλονίκης Συμεών εξαίρει τη σημασία του επιτραχηλίου για την τέλεση των ιερών ακολουθιών, αφού τονίζει, ότι ο λειτουργός δεν μπορεί να τελέσει καμία μυστηριακή ή αγιαστική τελετή χωρίς τη χρήση του. Κατάλληλο κομμάτι υφάσματος ή σχοινιού μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως επιτραχήλιο, αφού πρώτα ευλογηθεί, εάν παραστεί ανάγκη τέλεσης κάποιας ακολουθίας, ενώ δεν είναι δυνατή η χρήση του κανονικού αμφίου. Η πράξη αυτή δεσμεύει το υλικό που θα χρησιμοποιηθεί σχετικά, καθώς η χρήση οιουδήποτε αντικειμένου ως επιτραχηλίου συνεπάγεται και την καθιέρωσή του. Στην περίπτωση αυτή, το ουσιώδες δεν είναι το υλικό του επιτραχηλίου, αλλά η λειτουργικότητα και ο συμβολισμός του. Για το λόγο αυτό, δεν μπορεί, στη συνέχεια, να χρησιμοποιηθεί για καμία άλλη χρήση, εκτός από επιτραχήλιο.

Η λειτουργική χρήση του επιτραχηλίου δεν είναι απαραίτητη για την τέλεση όλων των ακολουθιών. Εκτός από τις ακολουθίες, για τις οποίες απαιτείται η χρήση επιτραχηλίου από τον κληρικό, υπάρχει η δυνατότητα τέλεσης κάποιων από αυτές, χωρίς να απαιτείται η χρήση του. Οι ακολουθίες αυτές προέρχονται από το μοναστηριακό τυπικό και μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται το μεσονυκτικό, οι ώρες και το απόδειπνο. Η τάξη αυτή ακολουθείται και σε πολλούς ενοριακούς ναούς. Η τέλεση άλλων ακολουθιών, όπως του εσπερινού, του όρθρου ή των παρακλήσεων χωρίς επιτραχήλιο είναι εφικτή. Ο λειτουργός, στην περίπτωση αυτή, ξεκινά την ακολουθία με το «Δι’ ευχών» και δεν εκφωνεί τίποτα από όσα ανήκουν στον ιερέα, όπως ακριβώς συμβαίνει και με την τέλεση της ακολουθίας μόνο από μοναχό ή λαϊκό.

Η θεώρηση που υποβιβάζει το επιτραχήλιο σε κοινό ύφασμα, το οποίο υπερκαλύπτεται από την ιερωσύνη, δεν είναι δόκιμη. Το αγιοπνευματικό χάρισμα της ιερωσύνης είναι υψηλότατο και δεν υποκαθίσταται από τίποτα άλλο. Η αμφίεση, όμως, του λειτουργού, εκτός από το ότι αισθητοποιεί την χαρισματικότητα της χριστιανικής ιερωσύνης, έχει καθιερωθεί ως απαραίτητο ιερό ένδυμα, με συγκεκριμένη συμβολική χροιά και λειτουργικότητα.

ΠΗΓΗ: http://naxioimelistes.blogspot.gr/

«Χαμένη» αρχαία πόλη

Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν «χαμένη» αρχαία πόλη στην Θεσσαλία 

 

Τείχη, πύργοι και πύλες της αρχαίας πόλης διακρίνονται ολοκάθαρα - «Στο έδαφος της Ελλάδας υπάρχουν πολλά ακόμα να ανακαλυφθούν», λέει ο επικεφαλής της ανακάλυψης - Έλληνες, Σουηδοί και Βρετανοί επιστήμονες εργάζονται στον Βλοχό Καρδίτσας

Μια «χαμένη» ελληνική αρχαία πόλη ανακάλυψαν τυχαία αρχαιολόγοι των πανεπιστημίων του Γκέτεμποργκ και του Μπούρνμαουθ που βρίσκονταν στην Ελλάδα για ένα άλλο σχέδιο: Πρόκειται για μια αρχαία πόλη κοντά στο χωριό Βλοχός, στην Θεσσαλία.

Ήδη ήταν γνωστά κάποια αρχαία ερείπια, που βρισκόταν στην επιφάνεια της γης, όμως κανείς δεν είχε ποτέ προβεί σε επίσημη καταγραφή τους - πόσο μάλλον σε ανασκαφές στο σημείο. Κι όμως, οι αεροφωτογραφίες δείχνουν καθαρά τον ιστό της αρχαίας πόλης, που οι επιστήμονες σήμερα πιστεύουν πως άκμασε τον 4ο ή 3ο αιώνα π. Χ.

Διακρίνονται ολοκάθαρα τα τείχη της πόλης, πύργοι και πύλες, ενώ και οι φωτογραφίες που δημοσιεύει ο βρετανικός Independent είναι χαρακτηριστικές.

Τα τείχη της αρχαίας πόλης, όπως φαίνονται από αερολήψη:


Κοντινή αεροφωτογραφία δείχνει πολύ καθαρά τα τείχη και τους πύργους της αρχαίας πόλης:


Ο επικεφαλής της ομάδας Ρόμπιν Ρόνλαντ δήλωσε: «Μαζί με έναν συνάδελφό μου, περάσαμε από την τοποθεσία αυτή, ενώ ασχολούμασταν με ένα άλλο πρότζεκτ, όταν συνειδητοποιήσαμε πως εκεί υπήρχαν πολύ μεγάλες δυνατότητες. Το γιατί κανείς μέχρι τώρα δεν είχε ασχοληθεί με τον λόφο αυτό όπου εντοπίσαμε τα αρχαία, παραμένει μυστήριο».

Η ομάδα μάλιστα πιστεύει ότι θα αποφύγει να προβεί σε ανασκαφές με τις παραδοσιακές μεθόδους, αλλά ελπίζει ότι με την χρήση ειδικού ραντάρ, ένα «ραντάρ διείσδυσης εδάφους», όπως λέγεται, θα μπορέσει να ανιχνεύσει πού βρίσκονται τα αρχαία κατάλοιπα και επομένως να μην διαταράξει το τοπίο.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, έγινε επί δύο εβδομάδες δουλειά στο πεδίο και οι αρχαιολόγοι μπόρεσαν να συγκεντρώσουν κεραμική και νομίσματα που χρονολογήθηκαν από τον 5ο αιώνα π.Χ.

Τμήμα κεραμικής που ανακαλύφθηκε στο σημείο:


Ο κ. Ρόνλαντ τοποθετεί την ακμή της πόλης περί τον 4ο-3ο αιώνα π.Χ. και θεωρεί πως εγκαταλήφθηκε πιθανότατα μετά την ρωμαϊκή εκστρατεία στην Ελλάδα.

«Πολύ λίγα πράγματα είναι γνωστά για τις αρχαίες πόλεις της ευρύτερης περιοχής και πολλοί ερευνητές έχουν υποθέσει κατά το παρελθόν πως η δυτική Θεσσαλία ήταν "στάσιμη" κατά την αρχαιότητα. Η εργασία μας επιβεβαιώνει πως στο έδαφος της Ελλάδας υπάρχουν πολλά ακόμα να ανακαλυφθούν», λέει.


Αρχαιολογικό Πρόγραμμα Βλοχού (VLAP): Είμαστε πολύ χαρούμενοι για την προσοχή των διεθνών ΜΜΕ

Με μια ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε σήμερα στην ιστοσελίδα του αρχαιολογικού ερευνητικού προγράμματος στον Βλοχό Θεσσαλίας (Vlochos Archaeological Project ή VLAP), και μεταδόθηκε νωρίτερα από το ΑΠΕ - ΜΠΕ, οι ερευνητές απαντούν στα δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου που κάνουν λόγο για την εύρεση μιας άγνωστης αρχαίας πόλης στην περιοχή.

«Τα αρχαιολογικά κατάλοιπα στον Βλοχό είναι γνωστά εδώ και 200 χρόνια», αναφέρουν στην ανακοίνωση, συμπληρώνοντας ότι είναι πολύ χαρούμενοι για την προσοχή από τα διεθνή μέσα, ωστόσο φαίνεται ότι υπάρχουν παραπλανητικές πληροφορίες σε κάποιες από τις αναφορές.

«Είναι μόνο η κατάσταση της πόλης που μπορεί να επιβεβαιωθεί από το νέο πρόγραμμα. Υπάρχουν αρκετές διαφορετικές θεωρίες σχετικά με το τι αντιπροσωπεύουν τα αρχαία κατάλοιπα, όλες βασισμένες σε μη συστηματικές παρατηρήσεις. Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα του VLAP δείχνουν ότι τα κατάλοιπα στον Βλοχό ανήκουν όντως σε ένα αρκετά μεγάλο αστικό οικισμό. Θα θέλαμε επίσης να τονίσουμε ότι τα αρχαιολογικά κατάλοιπα στην περιοχή είναι γνωστά στην τοπική αρχαιολογική υπηρεσία και ότι η συνεργασία μας εστιάζεται στην ανακάλυψη άγνωστων πτυχών του χώρου», διευκρινίζεται στην ανακοίνωση.

Το ερευνητικό πρόγραμμα VLAP είναι μια ελληνική, σουηδική και βρετανική συνεργασία. «Αντίθετα από ό,τι αναφέρεται από ορισμένους, το VLAP είναι μια συνεργασία μεταξύ της Εφορείας Αρχαιοτήτων της Καρδίτσας και του Σουηδικού Ινστιτούτου της Αθήνας. Οι αρχαιολόγοι από την Εφορεία Αρχαιοτήτων, τα Πανεπιστήμια του Γκέτεμποργκ και του Μπούρνμαουθ δουλεύουν στον χώρο δίπλα-δίπλα με ίσες ευθύνες. Λυπούμαστε αν κάποιες από τις επικεφαλίδες των ΜΜΕ είναι λίγο υπερβολικές και ελπίζουμε το μικρό μας μπλογκ να διαλευκάνει καλύτερα το θέμα», καταλήγει η ανακοίνωση.

Ο Βλοχός, όπου έχει εντοπιστεί η αστική περιοχή των κλασικών-ελληνιστικών χρόνων, ανήκει στον Δήμο Παλαμά. Η έρευνα, που ξεκίνησε το 2016, θα συνεχιστεί και το 2017, με την άδεια του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Η ιστοσελίδα του ερευνητικού προγράμματος VLAP είναι http://vlap.se/blog
ΠΗΓΗ:Παράπονα Ρόδου

Νέοι και Εκκλησία:

 «Δρόμος και φράχτες»

   Στο Ενοριακό Αρχονταρίκι του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει...» Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, o Ηλίας Λιαμής, Μουσικός - Θεολόγος, συζήτησε το θέμα «Νέοι και Εκκλησία: Δρόμος και φράχτες», με τον Πρωτοπρεσβύτερο Χριστόδουλο Μπίθα, Απόφοιτο του Οικονομικού Τμήματος της Νομικής και της Θεολογικής Σχολής με σπουδές στη Φωτογραφία Κινηματογράφου, 

τη Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016.

"Τί σοι προσενέγκωμεν Χριστε.."

"ΔΩΡΟ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ"

Εδώ και πολλά χρόνια ο κόσμος γιόρταζε τα Χριστούγεννα με περισσότερη κατάνυξη. Σ’ ένα μακρινό χωριό, λοιπόν, ο παπάς έκανε κάθε χρόνο μια φάτνη στη μέση της εκκλησίας, την παραμονή των Χριστουγέννων. Οι κάτοικοι πήγαιναν πρώτα πρώτα στην εκκλησία, για ν’ ακούσουν τη θεία λειτουργία, γονάτιζαν κι άναβαν το κεράκι τους μπροστά στη φάτνη.

Κάθε κεράκι έπρεπε να σβήσει από μόνο του, λιώνοντας σιγά σιγά, γι’ αυτό γύρω από τη φάτνη ήταν αμέτρητα κεράκια, όσα και οι πιστοί κι η εκκλησία λαμποκοπούσε κι έφεγγε, σαν να ήταν ο ήλιος μέσα της. Όταν η λειτουργία τελείωνε, ο κόσμος πήγαινε στα γύρω κεντράκια, για να φάει και να πιει, να γλεντήσει τη χαρά του για τη γέννηση του Χριστού. Οι χωριανοί άρχιζαν τις προετοιμασίες για τα Χριστούγεννα εβδομάδες πριν.
Οι νοικοκυρές έψηναν κουλούρια, πίτες και γλυκά κι οι άντρες έβαφαν την πλατεία του χωριού, την εκκλησία και τα σπίτια τους. Ο παπάς με τα παιδιά του σχολείου και τους δασκάλους σκάλιζε τα ζώα της φάτνης στο ξύλο, τους τρεις μάγους, τους βοσκούς, το αστέρι, την Παναγία και τον Χριστό. Το βράδυ της παραμονής όλα ήταν έτοιμα κι οι άνθρωποι ντυμένοι με τα καλά τους πήγαιναν στην εκκλησιά κι άφηναν μπροστά στη φάτνη ένα δώρο για τον Χριστό, ό,τι μπορούσε ο καθένας. 
Η Μαρία, που ήταν έξι χρονών, πήγαινε κι αυτή κάθε χρόνο με τους γονείς της στην εκκλησία κρατώντας το καλαθάκι με τα κουλούρια που είχε φτιάξει για το νεογέννητο Χριστό. Εκείνο το χρόνο, όμως, η μητέρα της αρρώστησε, κι ο πατέρας της ταξίδεψε σε μια μεγάλη πόλη για να βρει δουλειά και να τα βγάλει πέρα με τα φάρμακα και τα άλλα έξοδα. Ούτε δραχμή δεν τους περίσσευε, για ν’ αγοράσουν δώρο στον Χριστό. Πώς να πάει στην εκκλησία η Μαρία με άδεια χέρια;
Την ώρα που χτύπησαν οι καμπάνες, η Μαρία μπήκε δειλά δειλά στην εκκλησία και κρύφτηκε πίσω από μια κολόνα. Δεν ήθελε να τη δει κανείς με τα χέρια αδειανά. Οι άλλοι προσκυνούσαν τον Χριστό, άναβαν το κεράκι τους και του πρόσφεραν το δώρο τους. Εκείνη γονάτισε κοιτάζοντας τη φάτνη από μακριά και ψιθύρισε: 
- Αχ, Παναγίτσα μου, φέτος δε θα έρθω στη λειτουργία. Δεν έχω να χαρίσω τίποτε στο παιδί σου που γεννήθηκε. Η μητέρα μου αρρώστησε. Δεν έχουμε καθόλου χρήματα. Θα εξηγήσεις στον Χριστό γιατί δεν του έφερα δώρο;
Ο κόσμος είχε αρχίσει να ψάλλει μαζί με τον παπά το «Χριστός γεννάται σήμερον». Τα μάτια της Μαρίας θόλωσαν από τα δάκρυα, βγήκε από την κρυψώνα της κι έτρεξε προς το σπίτι της. Δεν είχε κάνει ούτε τρία βήματα, όταν άκουσε πίσω της μια φωνή να τη ρωτάει:
- Γιατί κλαις, κοριτσάκι μου, μια τέτοια χαρούμενη μέρα;
Ήταν μια γριούλα με γλυκό πρόσωπο και μάτια γεμάτα καλοσύνη.
- Κλαίω, γιαγιάκα, γιατί δεν μου περισσεύει ούτε μια δεκάρα, για ν’ αγοράσω ένα δώρο στον Χριστό.
- Γι’ αυτό κλαις, Μαρία; Ο Χριστός ευχαριστιέται και μόνο που τον σκέφτεσαι. Και μόνο που τον αγαπάς. Να, κοίταξε εκείνον το θάμνο με τα πράσινα φύλλα. Γιατί δεν κόβεις ένα μπουκέτο να του το πας;
Το κορίτσι σταμάτησε τα κλάματα, έσκυψε, κι άρχισε να κόβει ένα μπουκέτο από κλαδιά. Έκοψε αρκετά, ώσπου η αγκαλιά της δεν χωρούσε πια άλλα.
- Φτάνουν αυτά, γιαγιάκα; ρώτησε τη γριούλα κοιτάζοντας πίσω της, αλλά εκείνη είχε εξαφανιστεί. Η Μαρία με τα κλαδιά στην αγκαλιά της προχώρησε θαρρετά και μπήκε στην εκκλησία μ’ ένα χαμόγελο αγαλλίασης. Όλα έλαμπαν στο φως των κεριών. Ο κόσμος έψελνε με κατάνυξη. Περπάτησε πάνω στο κόκκινο χαλί που απλωνόταν μπροστά στη φάτνη κι απόθεσε το δώρο της.
- Κοιτάτε αυτό το κοριτσάκι, είπε χαμηλόφωνα μια γυναίκα. Φέρνει κλαδιά από θάμνους στον Χριστό. Και μη χειρότερα. Όταν τελείωσε το τροπάριο ακούστηκαν ψίθυροι στην εκκλησία.
- Κοιτάξτε, κοιτάξτε τα κλαδιά των θάμνων!
Η Μαρία ήταν ακόμα γονατιστή με σταυρωμένα τα χέρια της. Ακούγοντας τις φωνές, σήκωσε το κεφάλι της τρομοκρατημένη και είδε τα κλαδιά, τα δικά της κλαδιά, να έχουν ανθίσει και να έχουν βγάλει κάτι όμορφα κόκκινα λουλούδια που έμοιαζαν με αστέρια.
- Μα τι έγινε;
- Θαύμα!
- Ήτανε θάμνοι κι έβγαλαν λουλούδια!
Ο παπάς και το πλήθος γονάτισαν μπροστά στη φάτνη, δοξολογώντας τον Χριστό γι’ αυτό το ανεξήγητο φαινόμενο. 
Η γριούλα –ποια να 'ταν άραγε;– είχε δίκιο. Το δώρο που δίνεται από την καρδιά είναι το πιο αξιόλογο δώρο. Τα φτωχά κλαδάκια ήταν το πιο σημαντικό δώρο που είχε πάρει ο Χριστός εκείνη τη μέρα.
Από τότε, κάθε χρόνο, τις μέρες των Χριστουγέννων, αυτοί οι θάμνοι ανθίζουν με τα αμέτρητα κόκκινα αστράκια τους, κι ο κόσμος τα ονομάζει «Λουλούδια των Χριστουγέννων». Από το μακρινό εκείνο χωριό έφτασαν και στην πατρίδα μας κι ο κόσμος τα ονόμασε «Άστρα του Χριστού».  
Το λουλούδι λέγεται αλεξανδρινό. Ανθίζει Δεκέμβριο με Ιανουάριο και η ανθοφορία του διαρκεί 6-8 εβδομάδες.
 

ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ; ΝΑ ΤΑ ΠΕΙΤΕ!»/ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

                Ελένη Χουκ-Αποστολοπούλου

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://akrasakis.blogspot.com/

Εβίβα!

Ευοί Ευάν και…εβίβα

Κάποιοι έχουν την εντύπωση ότι η λέξη «εβίβα» είναι λατινική ή ιταλική κι όταν πίνουν και φωνάζουν εβίβα, πιστεύουν ότι μιλούν ιταλικά. Πιστεύουν ότι προέρχεται από τη λέξη viva που σημαίνει ζωή. Στα ιταλικά και ισπανικά viva σημαίνει “να ζήσεις” ή ζήτω, όπως λέμε “viva Mexico”. Η λατινική λέξη που είναι η ρίζα αυτών είναι η λέξη “vivat, vivere”.

Κι όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Η αλήθεια είναι διαφορετική.
Η λέξη “εβίβα”, που συχνά ανταλλάσσεται μεταξύ των συμποτών, όσο και αν μοιάζει, δεν είναι λατινική. Συγκεκριμένα, η προέλευση της είναι αρχαία ελληνική και προέρχεται από τη συναίρεση του βακχικού-διονυσιακού επιφωνήματος “ευοί-ευάν”. Για τους αρχαίους σήμαινε κάτι ανάλογο με το υγίαινε ή χαίρε.

Παρόλο που κάποιοι ισχυρίζονται ότι η έκφραση αυτή δεν μπορεί να αναλυθεί ετυμολογικά επειδή είναι επιφώνημα, κάτι αντίστοιχο δηλαδή με τα “ουφ”, “ωχ”, “μπα” κ.α. που χρησιμοποιούνται σε διαφορετικές περιστάσεις, εντούτοις θα αναφέρω ότι στα λεξικά των αρχαίων ελληνικών μπορούμε να βρούμε ότι η λέξη ευάζω σημαίνει φωνάζω «ευοί ευάν» προς τιμή του Βάκχου, το δε ευοί πιθανό να προέρχεται από το ευ=καλά και το ει = ζω.

Ο Ευρυπίδης αναφέρει αυτό το επιφώνημα μερικές φορές στις Βάκχες.

Via Kyriakos D. Papadopoulos
μέσω ΧΛΕΤΣΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ (ΠΛΩΤΙΝΟΣ)

http://www.diadrastika.com/

Ιγμορίτιδα

  Ιγμορίτιδα στα παιδιά

Συχνά αναφέρεται ο όρος ιγμορίτιδα, οταν εμφανίζεται ρινική απόφραξη με συνοδό πονοκέφαλο. Αρκετές φορές χρησιμοποιείται ο όρος ιγμορίτιδα λανθασμένα, ενώ φλεγμαίνει άλλος παραρρίνιος κόλπος στο πρόσωπο, π.χ οι ηθμοειδείς κυψέλες. 

Pediatric Sinusitis

Ας μιλήσουμε αναλυτικότερα και να καταλάβουμε τι είναι ακριβώς η ιγμορίτιδα στα παιδιά.

Οι παραρρίνιοι κόλποι είναι αεροφόρες κοιλότητες που βρίσκονται στο πρόσωπο. Συνολικά είναι οκτώ (4 δεξιά και 4 αριστερά). Υπό φυσιολογικές συνθήκες κάθε κόλπος περιέχει αέρα και επικοινωνεί με την ρινική κοιλότητα με ένα σύνολο στομίων. Οι παραρρίνιοι κόλποι βρίσκονται τοποθετημένοι ανά δύο σε σχέση με τη μέση γραμμή του προσώπου. 

Είναι λοιπόν: οι γναθιαίοι κόλποι (ιγμόρειο άντρο)
οι ηθμοειδείς κυψέλες
οι μετωπιαίοι και
οι σφηνοειδείς κόλποι
Όλοι λοιπόν αυτοί οι κόλποι παροχετεύουν-αερίζονται απο την ρινική κοιλότητα.
Αναλόγως λοιπόν ποιός από τους κόλπος μολύνεται, έχουμε την συνοδό φλεγμονή:
ιγμορίτιδα
μετωπιαία κολπίτιδα
ηθμοεδίτιδα
σφηνοειδίτιδα

Η ρινοκολπίτιδα (όρος που αφέρεται όταν δεν διευκρινίζουμε ποιος συγκεκριμένα κόλπος φλεγμαίνει), είναι ένα συχνό πρόβλημα της παιδικής ηλικίας που συχνά παραβλέπεται. 

Πρόκειται για μια πολυπαραγοντική νόσο και είναι από τις συχνότερες φλεγμονές. Προκαλείται κατά κανόνα ρινογενώς ως επακόλουθο λοιμώξεων των ανώτερων αεροφόρων οδών, ειδικότερα μετά από φλεγμονη της ρινός (μύτη).
Στο νεόγεννητο υπάρχουν οι γναθιαίοι κόλποι (ή ιγμόρεια, 2 συνολικά, ένας δεξιά και ένας αριστερά). Ο σφηνοειδής κόλπος είναι επίσης παρών στο νεογέννητο. 

Οι μετωπιαίοι κόλποι και οι ηθμοειδείς κυψέλες, εμφανίζονται μετά την γέννηση και αναπτύσσονται με την πάροδο της ηλικίας του παιδιού.
Προδιαθεσικοί παράγοντες για την ανάπτυξη της ρινοκολπίτιδας είναι η ρινική συμφόρηση, η υπερτροφία των ρινικών κογχών , η ύπαρξη ρινικών πολυπόδων, η υπερπλασία αδενοειδών εκβλαστήσεων «κρεατάκια», καθώς και κάθε επίμονη φλεγμονή της ρινοφαρυγγικής περιοχής, που έχουν ως αποτέλεσμα τον ελλειπή αερισμό των παραρρίνιων κόλπων και την ανάπτυξη της λοίμωξης.
Η κλινική εικόνα μπορεί να επιμένει μέχρι και 4 εβδομάδες και χαρακτηρίζεται από χαμηλό συνήθως πυρετό, πόνο ή ευαισθησία τοπικά, μερικές φορές οίδημα πάνω από την περιοχή των κόλπων και κεφαλαλγία, στοματική αναπνοή και ρινική απόφραξη, ενώ προέχουν τα συμπτώματα του βήχα που είναι συνήθως ξηρός, εντονότερος κατά την νύχτα. 

Η φλεγμονή μπορεί να επεκταθεί τόσο προς το μέσο ους (οξεια μέση ωτιτιδα), τους βρόγχους (βρογχίτιδα) όσο και στις αμυγδαλές (αμυγδαλίτιδα).
Τα 3 κοινά κλινικά χαρακτηριστικά που πρέπει να μας αφυπνίζουν για την πιθανότητα της ρινοκολπίτιδας είναι:
1. Σημεία και συμπτώματα που επιμένουν για περισσότερες από 10ημέρες (ρινική έκκριση, βήχας που επιδεινώνεται με την κατάκλιση)
2. Ένα κρυολόγημα που φαίνεται πιο σοβαρό από ο,τι συνήθως (υψηλός πυρετός, παχύρευστες πυώδεις εκκρίσεις, οίδημα και άλγος περιοφθαλμικά)
3. Ένα κρυολόγημα που μετά από μερική ύφεση, επιδεινώνεται με ή χωρίς πυρετό

Η κλινική εξέταση της μύτης (πρόσθια ρινοσκόπηση) αποτελεί το πρώτο διαγνωστικό βήμα. 

Ο ρινικός και φαρυγγικός βλεννογόνος παρουσιάζεται ερυθηματώδης με κιτρινωπή έως πρασινόχρωμη πυώδη ρινόρροια. Υπάρχουν περιπτώσεις που ίσως χρειαστεί μια πιο λεπτομερής ενδοσκόπηση της μύτης με χρήση εύκαμπτου ενδοσκοπίου (πρόκειται για ένα εύκαμπτο ενδοσκόπιο που εισάγεται από την μύτη, είναι γρήγορη εξέταση, λίγο ενοχλητική για τα μικρά παιδιά, αλλά μπορεί να μας βοηθήσει αποτελεσματικά στην διάγνωση και θεραπεία της ρινοκολπίτιδας).

Η καλλιέργεια από τις εκκρίσεις δεν είναι απαραίτητη σε παιδιά (υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις).Το ίδιο ισχύει και για την απεικόνιση, (ακτινογραφία), δεν είναι απαραίτητη για την επιβεβαίωση της διάγνωσης της ρινοκολπίτιδας στα παιδιά. 

Η αξονική τομογραφία είναι η απεικονιστική μέθοδος εκλογής, αλλά ΠΡΟΣΟΧΗ!! Ειναι λίγες οι περιπτώσεις που απαιτείται (σε επιπλοκές της νόσου και σε περιπτώσεις που επιδεινώνεται η κλινική εικόνα παρά την θεραπευτική αγωγή).
Ως χρόνια ρινοκολπίτιδα, θεωρείται εκείνη που παρά την θεραπευτική αντιμετώπιση επιμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα >2 μήνες. 

Πρέπει να αναφέρουμε πως σε περίπτωση εμμένουσας ρινοκολπίτιδας, πρέπει να ελεγχθούν υποκείμενα νοσήματα στα παιδιά, όπως αλλεργική ρινίτιδα, ανοσολογική ανεπάρκεια κ.α.
Η επέκταση της φλεγμονής της ρινοκολπίτιδας στις γύρω συνήθως ανατομικές περιοχές, μπορεί να προκαλέσει ένα σύνολο σοβαρών επιπλοκών (ευτυχώς όχι πολύ συχνά και πρέπει να βρισκόμαστε πάντα σε εγρήγορση).
Η θεραπεία της ρινοκολπίτιδας, περιλαμβάνει την αντιβιοτική αγωγή, τις συχνές ρινικές πλύσεις που ελαττώνουν τις ρινικές εκκρίσεις και το οίδημα του βλεννογόνου και τα ρινικά αποσυμφορητικά (τοπικά κορτικοστεροειδή, που μειώνουν τις ρινικές εκκρίσεις και τον βήχα).
Υπάρχει μεγάλος αριθμός μελετών που δείχνουν ότι τα τοπικά κορτικοστεροειδή (ρινικά spray) είναι δραστικά και ασφαλή σε παιδιά με ρινίτιδα.
Τονίζουμε λοιπόν πως η φλεγμονή στη ρινοκολπίτιδα, ξεκινά από την ρινική περιοχή (μύτη), οπότε θα πρέπει να κρατάμε πάντα καθαρή τη μύτη του παιδιού μας, με συχνές ρινοπλύσεις με φυσιολογικό ορό, όπως και να γνωρίζουμε ότι τα συχνά μπάνια των παιδιών μας, το καλοκαίρι στη θάλασσα , αποτελούν σημαντικό βοηθό για την αποφυγή συχνών φλεγμονών στους παραρρίνιους κόλπους (ρινοκολπίτιδων).

Σεφερλής Φωκίων
Ω.Ρ.Λ-Χειρουργός Κεφαλής & Τραχήλου, ενηλίκων και παίδων
Λ. Κουντουριώτου 158
Ρέθυμνο-Κρήτη
ΠΗΓΗ:http://hamomilaki.blogspot.gr/