Η Κοίμηση της Θεοτόκου!

''Θεαρχίω νεύματι''

Δοξαστικό εσπερινού Κοιμήσεως Θεοτόκου Νικολάου Πρωτοψάλτου Σμύρνης

 Θεαρχίω νεύματι'' Δοξαστικό εσπερινού Κοιμήσεως Θεοτόκου
Μελοποιός: Νικόλαος Πρωτοψάλτης Σμύρνης (ακμή περ. 1790-†1887)Εκτέλεση: Κωνσταντίνος Αθ. Κατσουλιέρης Ιερεύς 2017Θεοτοκία
Ἦχος α'
Θεαρχίῳ νεύματι, πάντοθεν οἱ θεοφόροι Ἀπόστολοι, ὑπὸ νεφῶν μεταρσίως αἰρόμενοι.
Ἦχος πλ. α'
Καταλαβόντες τὸ πανάχραντον, καὶ ζωαρχικόν σου σκῆνος, ἐξόχως ἠσπάζοντο.
Ἦχος β'
Αἱ δὲ ὑπέρτατοι τῶν οὐρανῶν Δυνάμεις, σὺν τῷ οἰκείῳ Δεσπότῃ παραγενόμεναι.
Ἦχος πλ. β'
Τὸ θεοδόχον καὶ ἀκραιφνέστατον σῶμα προπέμπουσι, τῷ δέει κρατούμεναι, ὑπερκοσμίως δὲ προῴχοντο, καὶ ἀοράτως ἐβόων, ταῖς ἀνωτέραις ταξιαρχίαις· ἰδοὺ ἡ παντάνασσα θεόπαις παραγέγονεν.
Ἦχος γ'
Ἄρατε πύλας, καὶ ταύτην ὑπερκοσμίως ὑποδέξασθε, τὴν τοῦ ἀενάου φωτὸς Μητέρα.
Ἦχος βαρὺς
Διὰ ταύτης γὰρ ἡ παγγενὴς τῶν βροτῶν σωτηρία γέγονεν, ᾗ ἀτενίζειν οὐκ ἰσχύομεν, καὶ ταύτῃ ἄξιον γέρας ἀπονέμειν ἀδύνατον.
Ἦχος δ'
Ταύτης γὰρ τὸ ὑπερβάλλον, ὑπερέχει πᾶσαν ἔννοιαν.
Ἦχος πλ. δ'
Διὸ ἄχραντε Θεοτόκε, ἀεὶ σὺν ζωηφόρῳ Βασιλεῖ, καὶ τόκῳ ζῶσα, πρέσβευε διηνεκῶς, περιφρουρῆσαι καὶ σῶσαι, ἀπὸ πάσης προσβολῆς ἐναντίας τὴν νεολαίαν σου· τὴν γὰρ σὴν προστασίαν κεκτήμεθα.
Ἦχος α' 
 Εἰς τοὺς αἰῶνας, ἀγλαοφανῶς μακαρίζοντες.

Φορο-σοκ για 32 νησιά του Αιγαίου

Φορο-σοκ θα υποστούν από την 1η Ιανουαρίου του επόμενου έτους 32 νησιά του Αιγαίου. Από την ερχόμενη χρονιά, προβλέπεται η κατάργηση των μειωμένων κατά 30% συντελεστών ΦΠΑ στο πλαίσιο των μνημονιακών μέτρων τα οποία έχει αναλάβει να υλοποιήσει η κυβέρνηση.

Οι ανατιμήσεις θα ξεκινούν από 1,5% και θα αγγίζουν το 6%, ανάλογα με το προϊόν και την κατηγορία του συντελεστή στην οποία βρίσκεταιΩς εκ τούτου, προβλέπονται νέοι συντελεστές και οι αυξήσεις των ποσοστών θα διαμορφωθούν ως εξής: στο 13% από 5% (χαμηλός συντελεστής), στο 13% από 9% (μέσος συντελεστής) και στο 24% από 17% (υψηλός συντελεστής).

Αξίζει να σημειωθεί πως ανάμεσα στα νησιά που επηρεάζονται είναι και τα σεισμόπληκτα Λέσβος και Κως.

Σύμφωνα με τον «Ελεύθερο Τύπο», οι νέες ανατιμήσεις θα ξεκινούν από 1,5% και θα αγγίζουν το 6%, ανάλογα με το προϊόν και την κατηγορία του συντελεστή στην οποία βρίσκεται.

Οι αυξήσεις στους συντελεστές

Από την 1η Ιανουαρίου 2018, στα 32 αυτά νησιά:

α) θα αυξηθεί από 5% σε 6% ο συντελεστής ΦΠΑ για τα φάρμακα, τα παιδικά εμβόλια, τα βιβλία, τα περιοδικά και τις εφημερίδες. Από την αύξηση του συγκεκριμένου συντελεστή αναμένεται να προκύψουν αυξήσεις 1,5% στις τιμές των εν λόγω προϊόντων.

β) θα αυξηθεί από 9% σε 13% ο συντελεστής ΦΠΑ για τα βασικά είδη διατροφής, δηλαδή για τα νωπά κρέατα, τα ψάρια, το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα, τα λαχανικά και τα βρώσιμα φρούτα, τα δημητριακά, τα άμυλα και τα προϊόντα αλευροποιΐας, το ελαιόλαδο, τα παρασκευάσματα για τη διατροφή των παιδιών, το ψωμί, τα ζυμαρικά, τα φυσικά νερά, τα φαρμακευτικά προϊόντα, τα λιπάσματα, τα φυτοφάρμακα, τις ζωοτροφές, τα ζώντα ζώα, τα είδη και τις συσκευές ορθοπεδικής, τους λογαριασμούς ηλεκτρικής ενέργειας, ύδρευσης και φυσικού αερίου, τις υπηρεσίες διαμονής σε ξενοδοχεία και τουριστικά καταλύματα. Εξαιτίας της αύξησης του συγκεκριμένου συντελεστή, τα παραπάνω είδη θα ανατιμηθούν κατά 3,7%-4%.

γ) θα αυξηθεί από 17% σε 24% ο συντελεστής ΦΠΑ για τις υπόλοιπες κατηγορίες προϊόντων και υπηρεσιών, όπως νεόδμητα κτίσματα (πλην πρώτης κατοικίας), αυτοκίνητα, δίκυκλα, φορτηγά, λεωφορεία και λοιπά οχήματα, καύσιμα (βενζίνη, πετρέλαιο, υγραέριο κ.λπ.), τσιγάρα και λοιπά προϊόντα καπνού, οινοπνευματώδη ποτά, ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές, είδη ένδυσης και υπόδησης, είδη οικιακού εξοπλισμού, όπως έπιπλα, υφάσματα κ.λπ., πάσης φύσεως μεταλλικά, πλαστικά και ξύλινα αντικείμενα, χημικά προϊόντα, κοσμήματα, ρολόγια κ.λπ., τέλη σταθερής και κινητής τηλεφωνίας, όλες τις παρεχόμενες υπηρεσίες από επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες, συσκευασμένα, μεταποιημένα και τυποποιημένα είδη διατροφής, ζάχαρη, λοιπές γλυκαντικές ουσίες, αλάτι, ξίδι και τα υποπροϊόντα του, μαστίχα, σπόρους, άνθη, αναψυκτικά, χυμοί, energy drinks και λοιπά μη αλκοολούχα ποτά, εκτός από τα μεταλλικά νερά, εστίαση - catering, αποχέτευση, εισιτήρια μέσων μαζικής μεταφοράς, κόμιστρα ταξί και φορτηγών δημόσιας χρήσης. Συνέπεια της αύξησης του συντελεστή θα είναι να σημειωθούν ανατιμήσεις τουλάχιστον 6% στα παραπάνω προϊόντα και στις προαναφερθείσες υπηρεσίες.

Ποια νησιά επηρεάζονται από τις ανατιμήσεις

-Λέσβος
-Χίος
-Σάμος
-Λήμνος
-Ικαρία
-Άγιος Ευστράτιος
-Ψαρά
-Οινούσσες
-Φούρνοι
-Θύμαινα
-Άγιος Μηνάς
-Κως
-Κάλυμνος
-Αστυπάλαια
-Κάλυμνος
-Κάσος
-Τήλος
-Σύμη
-Λέρος
-Νίσυρος
-Πάτμος
-Χάλκη
-Σαρία
-Λειψοί
-Ψέριμος
-Αγαθονήσι
-Λέβιθα
-Καστελλόριζο
-Αρκοί
-Γυαλί
-Τέλενδος
-Φαρμακονήσι
-Κίναρος.
ΠΗΓΗ:http://www.zougla.gr/#

Αγάπη!

 Η δύναμη της ΑΓΑΠΗΣ

Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας ...

Ο μητροπολίτης Μεσογαίας εξηγεί γιατί αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα 

Κταπόδι ... σούπα..

Χταποδόσουπα

Υλικά (για 8 μερίδες)
2 με 3 μικρά χταπόδια
1 ματσάκι κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα
3 πατάτες, ψιλοκομμένες σε κύβους
3 καρότα (καθαρισμένα, ψιλοκομμένα σε κύβους
1 ματσάκι άνηθος
1 ματσάκι μαϊδανός
1 ματσάκι σέλινο (ψιλοκομμένα όλα)
ένα τέταρτο κιλού μανέστρα ψιλή
1 κιλό ντομάτες ώριμες περασμένες στο μπλέντερ
3 κουταλιές πελτές αραιωμένος
Κόκκινο πιπέρι
μαυροπίπερο, κύμινο, αλάτι (αν χρειασθεί)
λίγο ξίδι, 200 γραμμάρια λάδι, χυμός από 3 λεμόνια

Ζεματάμε τα χταπόδια και τα κόβουμε μικρά μικρά κομματάκια σε κύβους. Το ζουμί τους το κρατάμε, γιατί θα το χρησιμοποιήσουμε.
Ρίχνουμε σε μια μεγάλη κατσαρόλα δύο λίτρα νερό, τις πατάτες, τα καρότα, τα κρεμμυδάκια και τα σέλινα, μαζί τους και το λάδι, για να βράσουν επί είκοσι λεπτά. Κατόπιν βάζουμε τη μανέστρα και το κομμένο χταπόδι και, μόλις πάρουν μια βράση, προσθέτουμε το χταποδόζουμο, τις αλεσμένες ντομάτες και συνεχίζουμε τη βράση επί δέκα έως δεκαπέντε λεπτά. Ρίχνουμε κατόπιν τον πελτέ, τον άνηθο, τον μαϊδανό, το ξίδι και τα μπαχαρικά και δοκιμάζουμε, αν χρειάζεται αλάτι ή όχι, και συμπληρώνουμε αναλόγως -επειδή το χταποδόζουμο συνήθως είναι αλμυρό. Συνεχίζουμε τη βράση, αφού ανακατέψουμε καλά καλά τα υλικά μας, για άλλα δέκα λεπτά, κατεβάζουμε κατόπιν τη χταποδόσουπα και αμέσως ρίχνουμε σ’ αυτήν τον χυμό του λεμονιού. Είναι πεντανόστιμη και μοσχοβολάει θάλασσα και λαχανόκηπο.

  από το βιβλίο ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
του Μοναχού Επιφάνιου Μυλοποταμινού

Πηγή: agioritikesmnimes.blogspot.gr

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://www.diakonima.gr/

Το Παιδί μας....

Η κυριότερη ένδειξη σωστής ανατροφής ενός παιδιού, είναι η ηρεμία του

Ένα παιδί μεγαλώνει μέσα σε ασφάλεια, ανθίζει μέσα σε αγάπη και μεγαλουργεί μέσα στην επιβράβευση. Όταν ένα παιδί νιώσει ασφαλές, μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα, μπορεί να σκέφτεται ελεύθερα, να ενεργεί ελεύθερα και να πραγματοποιεί. Όταν νιώθει πως το αγαπούν, ανοίγει τα φτερά του να δημιουργήσει, να τολμήσει, να δοκιμάσει, να σηκωθεί και να ξαναπροσπαθήσει. Όταν επιβραβεύεται για κάθε του προσπάθεια, νιώθει δύναμη να προχωρήσει παρακάτω, νιώθει σίγουρο να πάρει ρίσκο, μαθαίνει από την αποτυχία και δυναμώνει από την επιτυχία.

Ένα παιδί παίρνει ασφάλεια μέσα στην ήρεμη αγκαλιά σου, παίρνει δύναμη μέσα στο σίγουρο βλέμμα σου ότι μπορεί να τα καταφέρει. Παίρνει στήριξη στη σίγουρη φωνή σου που του δηλώνει αποδοχή και αγάπη. Αποδοχή για την επιλογή του, αποδοχή για την προσπάθειά του, που δεν στέφεται πάντα από επιτυχία.

Τι γίνεται, όμως, όταν ο ίδιος ο γονιός έχει μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον αστάθειας, ανασφάλειας, ένα περιβάλλον που αντί να τον επιβραβεύουν του υπενθύμιζαν κάθε φορά πως δε μπορεί να τα καταφέρει, πως δε χρειάζεται καν να προσπαθήσει γιατί η αποτυχία είναι δεδομένη; Πώς να συμπεριφερθεί ένας γονιός στο παιδί του όταν μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που η αγάπη για να εκφραστεί είχε πάντα ως προυπόθεση το να είναι ‘καλό παιδί’, ικανοποιώντας τις επιθυμίες των δικών του γονιών, όταν αντίθετα η αγάπη θα έπρεπε να του δίνεται άμεσα και χωρίς όρους;

Η έλλειψη αγάπης στην παιδική ηλικία έχει διάφορες συνέπειες στην ενήλικη ζωή μας. Το συναισθηματικό κενό που βιώσαμε σαν παιδιά προσπαθούμε να το γεμίσουμε με το φαγητό, με υπερκαταναλωτισμό, με κούφιες σχέσεις, με εναλλαγή συντρόφων, με το να πληγώνουμε συντρόφους, φίλους με τον ίδιο τρόπο που μας πλήγωσαν κι εμάς.

Η ανασφάλεια που εισπράξαμε σαν παιδιά γιατί οι γονείς μας αμφισβητούσαν τις πράξεις μας συνεχώς, γιατί  «εκείνοι ήξεραν καλύτερα…» μας οδηγούν στην αμφισβήτηση των δικών μας παιδιών για να βάλουμε το φαύλο κύκλο σε λειτουργία, να εκπληρώσουμε την προφητεία. Η επιβεβαίωση που τόσο λαχταρούσαμε να πάρουμε στο βλέμμα των γονιών μας για να αισθανθούμε σίγουροι για τον εαυτό μας και να χτίσουμε την προσωπικότητά μας, γίνεται σαράκι στην ενήλικη ψυχή μας και μας τρώει καθημερινά.

Αφού δεν μάθαμε να την δίνουμε στον εαυτό μας, τη ζητιανεύουμε από τους άλλους, κι όταν εκείνη δεν έρχεται ή έρχεται μετά από πολύ κόπο και προσπάθεια, τη ματαιώνουμε στη στιγμή και αισθανόμαστε πιο κενοί κι ανασφαλείς από ότι στην αρχή. Ψάχνουμε την επιβεβαίωση της ομορφιάς, της ικανότητας, της επιτυχίας, την αγκαλιά της ασφάλειας σε κενές, ματαιόδοξες, ανάπηρες σχέσεις, σε σχέσεις δεκανίκια.

Πώς ο γονιός μπορεί να δώσει στο παιδί του κάτι που ο ίδιος δεν έχει πάρει σαν παιδί. Σας ακούγεται δύσκολο και σας φαντάζει αδύνατο ε; Όχι και τόσο.

Οι περισσότεροι από εμας που διανύουμε την τρίτη ή τέταρτη δεκαετία της ζωής μας, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό έχουμε βιώσει αυτή την έλλειψη και ως γονείς σήμερα καλούμαστε είτε να συνεχίσουμε την παράδοση είτε να σταματήσουμε το φαύλο κύκλο εδώ και να δώσουμε στα παιδιά μας αυτό που πραγματικά τους αξίζει. Αγάπη, Ασφάλεια, Αποδοχή.

Αυτό που οφείλουμε να κάνουμε οι ίδιοι είναι να θεραπεύσουμε το δικό μας τραύμα, πετώντας μακριά εκείνους τους δόλιους, κούφιους μηχανισμούς που μας έμαθαν άθελά τους οι δικοί μας γονείς – γιατί μεταξύ μας κι εκείνοι δεν το επέλεξαν, το έμαθαν – να βγάλουμε το αιχμηρό αντικείμενο που λέγεται αναμνήσεις και να επουλώσουμε την πληγή με το φάρμακο της αγάπης στον εαυτό μας. Κάθε φορά που η ανάμνηση μιας δικής μας πληγής προσπαθεί να βρει διέξοδο στις λέξεις ή στις πράξεις μας, ας σκεφτούμε πόσο ματώνει η δική μας πληγή και πως αυτό τον πόνο δε θέλουμε να τον προκαλέσουμε στο δικό μας παιδί.

Η αμφισβήτηση που εισπράξαμε από τους γονείς μας, γιατί και οι ίδιοι ένιωθαν ανασφαλείς, ας μην σταθεί αγκάθι στη σχέση μας με το δικό μας παιδί. Ας του δείξουμε εμπιστοσύνη ότι μπορεί να τα καταφέρει. Κι αν δεν τα καταφέρει, ας του δώσουμε την αγκαλιά μας και την αποδοχή μας κι έτσι εκείνο θα μάθει να προσπαθεί, να μην εγκαταλείπει, να μην απογοητεύεται, να μην φοβάται. Μόνο έτσι θα είναι ήρεμο μέσα του. Γιατί η κυριότερη ένδειξη σωστής ανατροφής ενός παιδιού, είναι η ηρεμία του.

Από ένα παιδί που κοντεύει τα 39 του χρόνια και που μέχρι πριν λίγο καιρό έψαχνε την επιβεβαίωση και την αποδοχή από τρίτους, πληγώνοντας κάθε φορά τον εαυτό του σε σχέσεις εξάρτησης, από μια μητέρα που κάθε μέρα εκπαιδεύεται και βιώνει μαζί με την κόρη της τη δοκιμή, το ρίσκο, την επιτυχία ή την αποτυχία, την αγκαλιά, την ασφάλεια, την αποδοχή, την αγάπη, ένα έχω να σας ευχηθώ.

Ανοίξτε την αγκαλιά σας και δώστε στα παιδιά σας αυτό που σας έλειψε, κλείστε μια για πάντα τη δική σας πληγή και δώστε αγάπη, αγάπη, αγάπη!

Πηγή: themamagers.gr

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://www.diakonima.gr/

Γεσθημανή

Ο  Τάφος της Παναγίας

Οδοιπορικό της 4Ε στην Αγία Γη. Παρουσίαση: 

Αρχιμ. π. Ιουστίνος Μπαρδάκας, Πρωτοσύγκελλος Ι. Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας.

Σμύρνη!!!

Λου Γιούρενεκ: Η Καταστροφή της Σμύρνης παραμένει ανοιχτή πληγή για τον ελληνισμό

Η καταστροφή της Σμύρνης είναι μια πληγή που ακόμη δεν έχει κλείσει και η Ελλάδα δεν έχει συμβιβαστεί πλήρως με τα γεγονότα του 1922, υπάρχει μια επιβεβλημένη σιωπή, εν αντιθέσει με την περίπτωση των Εβραίων και των Αρμενίων, σχολιάζει μεταξύ άλλων ο Αμερικανός συγγραφέας Λου Γιούρενεκ με αφορμή το βιβλίο του «Η Μεγάλη φωτιά-Σμύρνη Σεπτέμβριος 1922» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Ο ίδιος δηλώνει σοκαρισμένος με την ιστορική λήθη που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία και υπογραμμίζει την ανάγκη για την έναρξη ενός εθνικού διαλόγου.

«Η Μεγάλη Φωτιά» είναι ένα ιστορικό αφήγημα που πραγματεύεται όχι μόνο την καταστροφή της Σμύρνης, αλλά και τα γεγονότα που προηγήθηκαν αυτής.

Δίνει ανάγλυφα τη γεωπολιτική της εποχής στη Μέση Ανατολή, κάνοντας αναφορά στην «πετρελαϊκή διπλωματία» των μεγάλων δυνάμεων και τολμά να προχωρήσει σε συγκρίσεις με το σήμερα.

«Η καταστροφή της Σμύρνης περιλαμβάνει πλήθος παράλληλων ιστοριών. Αυτή του πετρελαίου συγκαταλέγεται μεταξύ των πλέον σημαντικών. Η προσπάθεια εξασφάλισης των πετρελαϊκών αποθεμάτων ήταν εκείνο που οδήγησε στη λήψη αποφάσεων, οι οποίες με τη σειρά τους οδήγησαν στα γεγονότα της Σμύρνης» αναφέρει σε ένα σημείο του βιβλίου του, ενώ κάπου αλλού γράφει: «Οι ΗΠΑ ενεπλάκησαν εντονότερα στις πολιτικές ισορροπίες και έριδες της περιοχής καθώς επιχειρούσαν να διασφαλίσουν την πρόσβασή τους στα πετρελαϊκά κοιτάσματα της Μέσης Ανατολής».

Όμως η ιστορία που αφηγείται ο Γιούρενεκ είναι ανθρωποκεντρική. Αποτυπώνει το δράμα των λαών της περιοχής, τις σφαγές του χριστιανικού πληθυσμού και καταλήγει στη μεγάλη φυγή του ελληνικού στοιχείου από τη Σμύρνη.

Όταν κανένας από τους συμμάχους δεν βοηθούσε τους Έλληνες βρέθηκε ένας άνθρωπος να το κάνει. Πρόκειται για τον πρωταγωνιστή της ιστορίας, τον άγνωστο σε πολλούς, τον Έισα Τζένινγκς, το μεθοδιστή πάστορα που κατάφερε να διασώσει περισσότερους από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες.

Όσο μπόι του έλειπε, ήταν μόνο 1.60, καμπούρης και μύωπας, τόσο θάρρος και πυγμή είχε.

«Μετά βίας περνούσε ημέρα χωρίς να ανεβάσει δέκατα και κάποιες φορές υπέφερε από κρίσεις βήχα που δεν έλεγαν να σταματήσουν. Συχνά τον έπιαναν πόνοι κατά μήκος της σπονδυλικής του στήλης…ο Έισα είχε πέσει θύμα μια φυματικής μόλυνσης και για 16 χρόνια η αρρώστια είχε ρημάξει το σώμα του» γράφει ο Γιούρενεκ στο βιβλίο του.

Επρόκειτο για έναν άνθρωπο από αυτούς που συχνά οι άλλοι δεν υπολογίζουν και όμως εξαιτίας του χιλιάδες Έλληνες της Μικράς Ασίας γλύτωσαν τη ζωή τους. Αυτός πήγε και συνάντησε τον Κεμάλ Ατατούρκ και τον πίεσε να του δώσει προθεσμία επτά ημερών για να φυγαδεύσει τον ελληνικό πληθυσμό . Ο Τζένινγκς ήταν αυτός που δωροδόκησε τον Ιταλό καπετάνιο για να πάρει δύο χιλιάδες Έλληνες. Ο Τζένιγκς ήταν αυτός που τσακώθηκε με τον στρατηγό Φράγκου για την απροθυμία του να σώσει τους συμπατριώτες του. Στη συνέχεια βρήκε τον καπετάνιο του ελληνικού θωρηκτού Κιλκίς, τον Θεοφανίδη και μαζί με τη βοήθεια του κυβερνήτη του αμερικανικού αντιτορπιλικού Έντσαλ, Χάλσεϊ Πάουελ κατάφεραν το ακατόρθωτο σώζοντας ανθρώπινες ψυχές οι οποίες στη συνέχεια διηγήθηκαν την ιστορία.

Το ταξίδι που κάνει ο Γιούρενεκ είναι συναρπαστικό. Προηγήθηκαν πέντε χρόνια έρευνας. Περπάτησε στην προκυμαία της Σμύρνης, πήγε στο Αφιόν Καραχισάρ, μίλησε με Τούρκους και Έλληνες ιστορικούς, μελέτησε χάρτες, μαρτυρίες, έγραφα και εφημερίδες της εποχής.

«Βασίστηκα σε αναφορές, επιστολές και ημερολόγια αξιωματικών του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, αποχαρακτηρισμένες αναφορές της αμερικανικής Αντικατασκοπείας, καθώς και σε βρετανικά διπλωματικά τηλεγραφήματα» αναφέρει μεταξύ άλλων στο εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου του.

«Η Σμύρνη έχει μεγάλη ιστορική βαρύτητα και σημασία. Ήταν η κλιμάκωση, η αποκορύφωση της πρώτης γενοκτονίας στη σύγχρονη ιστορία και ο πολύς κόσμος γνωρίζει ελάχιστα σχετικά».

Μιλώντας μαζί του σε συνεπαίρνει η απλότητά του και η υγιής εμμονή του για τα γεγονότα της εποχής. Ξεκινώντας τη συζήτηση τον ρωτώ για τις ρίζες του και προς μεγάλη μου έκπληξη, αφού δεν το είχε αναφέρει ξανά στο βιογραφικό του, μου απαντά πως έχει και ελληνικές ρίζες.

«Οι γονείς της μητέρας μου γεννήθηκαν στην Πελοπόννησο. Η γιαγιά μου γεννήθηκε στην Μάνη και ο παππούς μου κοντά στην Μονεμβασιά. Η πρώτη γλώσσα της μητέρας μου ήταν τα ελληνικά και μεγάλωσα νιώθοντας περήφανος για την ελληνική μου κληρονομιά. Ωστόσο η Σμύρνη ποτέ δεν αναφέρθηκε όταν ήμουν παιδί. Οι παππούδες μου είχαν ήδη μεταναστεύσει στην Αμερική όταν έγινε η Καταστροφή. Δεν έφτασα να ερευνώ τη Σμύρνη μέσω της ελληνικής μου ρίζας» μου διευκρινίζει.

Τι ήταν αυτό που σας παρακίνησε να μελετήσετε εκείνη την περίοδο και να γράψετε το συγκεκριμένο βιβλίο, του ζητώ να μου πει.

Η Σμύρνη έχει μεγάλη ιστορική βαρύτητα και σημασία. Ήταν η κλιμάκωση, η αποκορύφωση της πρώτης γενοκτονίας στη σύγχρονη ιστορία και ο πολύς κόσμος γνωρίζει ελάχιστα σχετικά. Επίσης η περίπτωση του Τζένινγκς με εντυπωσίασε και εκτός του ότι με ενέπνευσε, θεώρησα ότι πρόκειται για μια ιστορία που δεν πρέπει να ξεχαστεί. Η διάσωση τουλάχιστον ενός εκατομμυρίου προσφύγων είναι από τις πιο αξιοσημείωτες που έχουν σημειωθεί ποτέ και έγινε από έναν άνθρωπο που δεν είχε κάποια επίσημη νομική διαπίστευση. Επρόκειτο για την προσπάθεια τριών ανθρώπων των οποίων ηγήθηκε ο Τζένινγκς παίρνοντας ρίσκα προκειμένου να σώσει ζωές.

«η Ελλάδα δεν έχει επιλύσει πλήρως αυτά τα ζητήματα. Πρέπει να γίνουν και να γραφτούν πολλά ακόμη, πρέπει να γίνουν συζητήσεις, έρευνες. Θα πρέπει να υπάρξει ένας εθνικός διάλογος για το παρελθόν».

Πιστεύετε ότι υπάρχει κάποιος λόγος που αυτή η ιστορική περίοδος έχει ξεχαστεί και ο συμβολισμός της έχει «ξεθωριάσει»;

Υπάρχουν πολλοί λόγοι. Το αμερικάνικο υπουργείο Εξωτερικών προσπάθησε να μειώσει την ιστορία της γενοκτονίας στην Μικρά Ασία γιατί οι ΗΠΑ είχαν τεράστια συμφέροντα στην περιοχή και ο αμερικανικός λαός έπρεπε να ξεχάσει αυτά που είχαν συμβεί για να μπορέσει να αποδεχθεί τις διπλωματικές σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία. Παράλληλα η τουρκική κυβέρνηση έχει εμπλακεί σε μια μακροχρόνια εκστρατεία άρνησης της γενοκτονίας. Έφτασε στο σημείο, για το σκοπό αυτό, να χρηματοδοτεί ακαδημαϊκούς που εργάζονται στην Αμερική. Επίσης, όσον αφορά στην Ελλάδα, πιστεύω ότι η απώλεια της μνήμης είναι εσκεμμένη.

Έχετε δηλώσει σοκαρισμένος από το γεγονός ότι οι Έλληνες αγνοούν πολλά για την καταστροφή της Σμύρνης και την ίδια τους την ιστορία. Πού αποδίδετε αυτή τη λήθη;

Ως Αμερικανός είναι δύσκολο να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Έχω πληροφορηθεί πως η ιδεολογική προσέγγιση της Αριστεράς καταπνίγει αυτή τη συζήτηση καθώς τη θεωρεί «εθνικιστική». Φυσικά πρόκειται για μια πρώτης τάξεως ανοησία. Εδώ μιλάμε για ιστορία. Ίσως, κάνω μια εικασία, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει μια ντροπή στην Ελλάδα που χάθηκε η Σμύρνη.

Υποθέτω ότι γνωρίζετε για το ρόλο που διαδραμάτισαν, σκόπιμα υποστηρίζουν πολλοί ιστορικοί, οι ξένες δυνάμεις σχετικά με τη σύσταση του ελληνικού κράτους και πως έμεινε εκτός των νέων συνόρων ένα μεγάλο και σημαντικό μέρος του ελληνισμού. Αυτό ήταν μια από τις αιτίες που οδήγησαν στη Μεγάλη Ιδέα και στα γεγονότα του 1922. Θα συμφωνούσατε ότι η καταστροφή της Σμύρνης εξακολουθεί να είναι μια ανοιχτή πληγή;

Πιστεύω πως τα γεγονότα που ακολούθησαν την κατάρρευση της ελληνικής πρωτοβουλίας στη Μικρά Ασία το 1919 είναι αδιαμφισβήτητα μια ανοιχτή πληγή και έχει βαθύτατη επίδραση στην ελληνική κοινωνία και εκτιμώ πως η Ελλάδα δεν έχει επιλύσει πλήρως αυτά τα ζητήματα. Πρέπει να γίνουν και να γραφτούν πολλά ακόμη, πρέπει να γίνουν συζητήσεις, έρευνες. Θα πρέπει να υπάρξει ένας εθνικός διάλογος για το παρελθόν.

Γράφετε στο βιβλίο σας πως δεκαετίες μετά την καταστροφή της Σμύρνης, ένας Αμερικανός εβραϊκής καταγωγής έμελλε να εισαγάγει τον όρο «γενοκτονία» προκειμένου να περιγράψει τα όσα τρομερά συνέβησαν στην Τουρκία κατά τη δεκαετία της σφαγής μεταξύ 1912 και 1922. Πρόκειται για ακόμη μια ιστορία που είναι άγνωστη σ΄ένα μεγάλο ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού.

Πρόκειται για τον πολωνοεβραίο Ραφαέλ Λέμκιν, ο οποίος ερχόμενος στις ΗΠΑ πρωτοστάτησε στη μελέτη αυτού του τομέα και έδωσε αγώνα για τη δίωξη των γενοκτονιών. Χρησιμοποίησε τον όρο γενοκτονία για να περιγράψει τα όσα συνέβησαν στην Μικρά Ασία. Αργότερα εφάρμοσε τη συγκεκριμένη λέξη για να περιγράψει αυτά που βίωσαν οι Εβραίοι στα χέρια των Ναζί. Το έργο το Λέμκιν ήταν ευφυέστατο και σημαντικό και οδήγησε στο να χαρακτηριστεί και επίσημα από τον ΟΗΕ ο όρος «γενοκτονία. Όλο το έργο του είναι συγκεντρωμένο στο Πανεπιστήμιο Brandeis στις ΗΠΑ.

Υπενθυμίζει σε ένα σημείο το βιβλίου του ο κ. Γιούρενκεκ: «Ως προς τις προθέσεις και τις μεθόδους της η γενοκτονία η οποία συντελέστηκε στην Τουρκία αποτέλεσε προάγγελο των ακόμη φρικτότερων γεγονότων που θα σημάδευαν τη συνέχεια εκείνου του τρομερού αιώνα. Ακούστηκε από τα χείλη του Αδόλφου Χίτλερ λίγε μόλις εβδομάδες πριν από την εισβολή στην Πολωνία. “Σκοπός του πολέμου δεν είναι φτάσει σε προκαθορισμένα σημεία, αλλά να εξοντώσει πλήρως τον εχθρό” δήλωσε στους στρατηγούς του. “Με τον τρόπο αυτό θα εξασφαλίσουμε τον απαραίτητο ζωτικό χώρο που χρειαζόμαστε. Ποιος θυμάται ακόμη στην εποχή μας τους Αρμενίους”.».

Ο κ. Λου Γιούρενεκ συνεχίζει: «Τα μονοπάτια του θανάτου, τα οποία ξεκινούσαν από τους αρμένικους οικισμούς και διέσχισαν ολόκληρη την Ανατολία καταλήγοντας στις ερήμους της Συρίας και του Ιράκ, σπάρθηκαν με τα λείψανα εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων γυναικόπαιδων. Οι εκτοπισμοί και οι εκτελέσεις Ελλήνων και Ασσύριων χριστιανών, που κατά κύριο λόγο σημειώθηκαν αργότερα, πρόσθεσαν άλλο ενάμισι εκατομμύριο νεκρών. Οι δεκαετία των μαζικών σκοτωμών, τους οποίους σχεδίασαν δύο διαδοχικές τουρκικές κυβερνήσεις, αποτέλεσε την πρώτη θρησκευτική και εθνική εκκαθάριση της σύγχρονης εποχής – και το τέλος του Χριστιανισμού πρακτικά στο τόπο όπου είχε ριζώσει αρχικά, στη Μικρά Ασία». Ο κ. Γιούρενεκ έχει επιμείνει πως οι πληθυσμοί των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων σφαγιάσθηκαν προκειμένου να δημιουργηθεί μια «Τουρκία για τους Τούρκους».

«H τουρκική κυβέρνηση έχει εμπλακεί σε μια μακροχρόνια εκστρατεία άρνησης της γενοκτονίας. Έφτασε στο σημείο, για το σκοπό αυτό, να χρηματοδοτεί ακαδημαϊκούς που εργάζονται στην Αμερική…Όσον αφορά στην Ελλάδα, πιστεύω ότι η απώλεια της μνήμης είναι εσκεμμένη. ».

Επίσης στο βιβλίο σας χρησιμοποιείτε τον όρο «πετρελαϊκή διπλωματία». Υπάρχει κάποιος παραλληλισμός όσον αφορά στις συγκρούσεις μεταξύ της Δύσης και του Ισλαμικού κόσμου τότε και σήμερα και εάν ναι, υπάρχει κάποιο δίδαγμα που θα μπορούσαμε να αντλήσουμε;

Το πετρέλαιο ήταν η πηγή πολλών προβλημάτων στον κόσμο από τις αρχές του 20ου αιώνα. Η εμπλοκή των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή έγινε κυρίως λόγω του πετρελαίου και με απώτερο σκοπό τη διασφάλιση των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή και την πρόσβαση σε αυτό. Η παρουσία των ΗΠΑ ετύγχανε μεγάλης θετικής αποδοχής από όλους στη Μέση Ανατολή μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όμως η στρατιωτική εμπλοκή τους, στις δεκαετίες που ακολούθησαν, είχε σαν αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις οι καλές σχέσεις να χαλάσουν.

Ο κ. Γιούρενεκ στο βιβλίο του γράφει: «Στις μέρες μας, η ιστορία της Σμύρνης έχει παραδοθεί εν πολλοίς στη λήθη. Φαίνεται πως δεν άφησε ισχυρό αποτύπωμα στη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας. Παράξενη εξέλιξη. Η Σμύρνη (καθώς και τα γεγονότα που οδήγησαν στην καταστροφή, καθώς και όσα ακολούθησαν αμέσως μετά) περιέχει μαθήματα συναφή με τις τωρινές συγκρούσεις μεταξύ της Δύσης και του Ισλάμ, σχετικά με την πετρελαϊκή διπλωματία, σχετικά με τη δύσκολη ισορροπία μεταξύ εθνικών στρατηγικών συμφερόντων και την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Η Σμύρνη, λόγω όλων αυτών που συμβολίζει, κανονικά θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνεται στον ίδιο κατάλογο τοπωνυμίων που επωμίστηκαν το βάρος της Ιστορίας: Σεράγεβο και Μάλτα, ως προς την αποτυχία της διπλωματίας και Τρεμπλίνκα, Βοσνία και Ρουάντα για την κλίμακα των δολοφονιών».

«Ο Ερντογάν μοιάζει να νοσταλγεί την παλιά αυτοκρατορία και τα χαρακτηριστικά του Οθωμανισμού»

Σ΄ένα άρθρο σας που δημοσιεύθηκε στους New York Times με τίτλο «Η ελληνική ανυπακοή έχει Ιστορία» κάνατε έναν παραλληλισμό μεταξύ του δημοψηφίσματος στην Ελλάδα το 2015 με αυτό που έγινε πριν από την καταστροφή της Σμύρνης. Σε αυτό το άρθρο επισημαίνεται το ιστορικό ανυπακοής που χαρακτηρίζει, όπως λέτε, τον ελληνικό λαό ενάντια στους δανειστές του. Φαίνεται πως η όποια προσπάθεια να διατηρήσει ή καλύτερα να διεκδικήσει την εθνική του υπερηφάνεια και κυριαρχία, καταλήγει να έχει μεγάλο κόστος. Θέλετε να μας μιλήσετε λίγο περισσότερο γι’ αυτό;

Η Ελλάδα είναι ένα μικρό μα περήφανο έθνος που έχει βρεθεί στο μέσο σημαντικών γεγονότων που εμπλέκονται οι μεγάλες δυνάμεις. Το προφίλ της Ελλάδας είναι πολύ μεγάλο για μια τόσο μικρή χώρα. Η σημερινή κρίση μπορεί να συνδεθεί με διάφορους παράγοντες, για παράδειγμα ο ανεπαρκής σχεδιασμός μιας οικονομικής ένωσης, ανεύθυνη διακυβέρνηση και τιμωρητικές αξιώσεις από την Ευρώπη και ειδικά τη Γερμανία. Στους Έλληνες δεν αρέσει να τους λένε τι να κάνουν, είναι προστατευτικοί όσον αφορά στην κυριαρχία τους, όμως είναι δύσκολο να κρατάς αυτή τη στάση όταν χρωστάς.

Απ΄όσο γνωρίζω έχετε επισκεφθεί την Τουρκία αρκετές φορές. Από την εικόνα που έχετε πιστεύετε ότι ο Τούρκος πρόεδρος, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, προσπαθεί να αναβιώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία;

Αυτή είναι η εντύπωση που έχω. Αφαιρεί βασικά στοιχεία του Κεμαλισμού που συγκροτούσαν το κοσμικό κράτος, όπως για παράδειγμα ο διαχωρισμός της θρησκείας από τη δημόσια ζωή. Μοιάζει να νοσταλγεί την παλιά αυτοκρατορία και τα χαρακτηριστικά του Οθωμανισμού.

Να επιστρέψουμε στο βιβλίο σας. Σε αυτό δεν λέτε μόνο μια ιστορία καταστροφής, αλλά και μια ιστορία γενναιότητας και ήθους. Ο Τζένινγκς και μερικοί ακόμη κατάφεραν και έσωσαν περίπου ένα εκατομμύριο ανθρώπους. Θα έλεγα πως είναι η απόδειξη ότι ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει τη διαφορά. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την Ελλάδα σήμερα;

Ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει τη διαφορά. Χρειάζεται κουράγιο και όραμα. Στην πραγματικότητα η ατομική πρωτοβουλία είναι ο καλύτερος τρόπος για να προχωρήσει η ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι έχουν μεγάλη ικανότητα για να κάνουν το σωστό, όμως αυτή η ικανότητα ή η δυναμική πρέπει να αφυπνιστεί μέσα τους.  Στην περίπτωση του Τζένινγκς ήταν η χριστιανική του πίστη. Στην περίπτωση του Χάλσεϊ Πάουελ και του Ιωάννη Θεοφανίδη, ήταν η αίσθηση της ανθρωπιάς και της στρατιωτικής τιμής.

Ο ΛΟΥ ΓΙΟΥΡΕΝΕΚ Είναι Καθηγητής Δημοσιογραφίας Στο Πανεπιστήμιο Της Βοστόνης. Έχει Υπάρξει Nieman Fellow Του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, Όπου Έχει Υπηρετήσει Κι Ως Editor-In-Residence, Και Έχει Τιμηθεί Με Το National Outdoor Book Award Για Το Μυθιστόρημά Του Backcast (2007).

Πηγή: huffingtonpost.gr

ΤΟ ΤΡΙΖΟΝΙ:

 Ο ΗΧΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Αυτό είναι το τριζόνι, που σαλεύει τα καλοκαίρια με τον ήχο του, της νύχτας το βυθό.

Με το τριζόνι λες και παίρνουνε φωτιά τα άστρα, τις νύχτες του καλοκαιριού. Χιλιάδες χρόνια τώρα, αυτό συμβαίνει. Προσφιλές θέμα για ποιητές παλιότερα, αλλά και λογής ακόμη ρομαντικούς, που έγραφαν ωδές για τη φωνή του γρύλου, σε νυκτέλιους παροξυσμούς.

Ήχος αρχαίος. Από καταβολής καλοκαιριού, το τριζόνι είναι που οδηγεί με το τραγούδι του, τις ζεστές νύχτες στη Μεσόγειο.

Το Καλοκαίρι έχεις εικόνες όπως αυτή και ήχους, όπως το τριζόνι.

Ερωτικές νύχτες, που τις ντύνει αυτή η μουσική απ' τα τριζόνια. Ο γρύλος, από τα αρχαία χρόνια είναι ο τζίτζικας της νύχτας, ο τραγουδιστής του σκοταδιού, που κρύβει απόκρυφες αναπνοές.

Τριζόνι προτιμούν να τον λένε οι λογοτέχνες, μα όπως και να 'χει, το τραγούδι του γρύλου είναι ο πιο ερωτικός ήχος της νύχτας.

Άλλωστε, αυτός ο ίδιος ήχος είναι στ' αλήθεια ένα πραγματικό ερωτικό κάλεσμα, αφού έτσι ο αρσενικός γρύλος αναζητά ταίρι για να ζευγαρώσει.

Οι γεωργοί τον θεωρούν παράσιτο και θα προτιμούσαν να μην τον βλέπουν στα χωράφια τους, γιατί του αρέσει να ροκανίζει τις τρυφερές ρίζες στα μικρά φυτά. Έτσι, στις περιοχές με συστηματικές καλλιέργειες ο γρύλος τα βρίσκει σκούρα με τα φυτοφάρμακα και δεν έχει κέφια για τραγούδια.

Αντίθετα, εκεί που οι καλλιέργειες πια έχουν ατονήσει, σε τόπους άγονους ή τουριστικούς, αυτός ο τροβαδούρος της νύχτας έχει την τιμητική του.

Εικόνες καλοκαιριού, με τη θάλασσα να κυριαρχεί στα όνειρα των διακοπών. Ωστόσο, λένε πως ο γρύλος είναι αυτός που ...υφαίνει το καλοκαίρι με τους ήχους του. Λινό πανί, όπως η θάλασσα.

Το βέβαιο είναι ότι δεν ακούς πια παντού του γρύλου το τραγούδι. Κι όταν το ακούσεις τελικά αποκτά μιαν άλλη μουσική η νύχτα.

Στις Κυκλάδες, στην Kρήτη και στα Δωδεκάνησα τα τριζόνια φαίνεται πως έχουν ακόμη κράτος και εξουσία για να προκαλούν ένα πανδαιμόνιο με τις φωνές τους. Κι έτσι, εκεί οι νύχτες μοιάζουν να είναι πιο ερωτικές, πιο διάφανες και πιο ωραίες.

Μικρός έπιανα τα τριζόνια και τα έβαζα μέσα σε χάρτινα κουτιά, που τους άνοιγα γύρω-γύρω τρύπες για να μπορούν να αναπνέουν. Τα ταϊζα ζάχαρη κι αυτά τις νύχτες χαλούσαν τον κόσμο από το τραγούδι τους. Λες και έτριζε να σπάσει η νύχτα. Αφού τα κρατούσα μια-δυο νύχτες, τα ελευθέρωνα για να πιάσω άλλα. Αυτό γινόταν όλο το καλοκαίρι...

Τυχαία έπεσε στα χέρια μου ένα κείμενο του Γρηγορίου Ξενόπουλου για τα τριζόνια απ' όπου δανείστηκα ένα απόσπασμα:

«...Aυτό το φεγγαρόφωτο είχε γαργαλίσει και τον απονύχτερο γρύλο που δεν έπαυε το τραγούδι του. T' άκουγα από το παράθυρο με όση ευχαρίστηση άφηνα να με δροσίζει η αύρα. Kι ενώ στην αρχή απολάμβανα το μεταλλικό ήχο, χωρίς να συλλογιέμαι καθόλου το αθόρυβο όργανο που τον έβγαζε, έπειτα ο νους μου αποζήτησε κι αυτό. Eννοώ το γρύλο που τραγουδούσε. Πού να ήταν; Φυλακισμένος σε κανένα κλουβάκι; ή κρυμμένος σε καμιά γωνιά του μανάβικου, που είχε φτάσει το πρωί με το φόρτωμα των καρπουζιών και των πεπονιών;

Aυτό μου φαινόταν το πιθανότερο. O γρύλος θα 'ταν ελεύτερος να φύγει όπως ήρθε. Γιατί εδώ δεν πολυσυνηθίζουν να πιάνουν τα ωδικά αυτά έντομα, να τα βάζουν σε κλουβάκια και να τα τρέφουν για ν' ακούν το τραγούδι τους.

Στην πατρίδα μου όμως αυτό είναι μια από τις καλοκαιριάτικες χαρές των παιδιών.

Στο δρόμο, όπως πουλούν σύκα και σταφύλια, πουλούν και γρύλους ή τριζόνια, όπως τους λέμε κει. Πουλούν ακόμη και κλουβάκια με τριζόνια.

Όλα τα παιδιά... κλαίνε, ώσπου να τους δώσει η μητέρα δεκάρες για ν' αγοράσουν. Kι έτσι όλα τα σπίτια έχουν από ένα τουλάχιστο κλουβάκι με τριζόνι, κρεμασμένο στο παράθυρο του δρόμου ή της αυλής...».

Ένας θηλυκός γρύλος πάνω στο χέρι μου, ποζάρει για να τον φωτογραφίσω.

Ο γρύλος, λέει η επιστήμη, ανήκει στο γένος των «ορθοπτέρων εντόμων, της οικογένειας των γρυλιδών». Και το γένος τους αριθμεί περί τα σαράντα είδη, από τα οποία κυριαρχούν δυο:

- Ο «οικιακός γρύλος», που προτιμά να ζει σε χαραμάδες, κοντά σε κουζίνες, μαγειρεία ή φουρνάρικα, γιατί του αρέσουν τα ζυμαρικά.

- Και ο αγροτικός γρύλος, που ζει στα χωράφια και του αρέσει να τρέφεται με τις ρίζες των φυτών.

Καλοκαίρι στις Κυκλάδες. Οι νύχτες του έχουν εξαίσιες μουσικές από τριζόνια.

Ο χαρακτηριστικός ήχος του γρύλου δεν παράγεται από κανένα φωνητικό σύστημα. Δεν είναι δηλαδή η «φωνή» του, αλλά ένα τρίξιμο, που το παράγει μόνο το αρσενικό. Ένας ήχος που μοιάζει με τριγμό, γι' αυτό και πήρε το όνομα τριζόνι.

Το τρίξιμο αυτό προέρχεται από το τρίψιμο που κάνει το αρσενικό με τα μπροστινά φτερά του, που έχουν μετατραπεί σε σκληρά έλυτρα (καλύμματα), και με αυτό τον ερωτικό ήχο προσελκύει το θηλυκό για να ζευγαρώσουν.

Τριζόνια υπάρχουν σε όλο τον κόσμο, ωστόσο, τα έντομα αυτά αποφεύγουν συνήθως τις ψυχρές περιοχές και προτιμούν τα θερμά κλίματα και ιδίως τις ζεστές νύχτες του καλοκαιριού.

Το τριζόνι δηλώνει συχνά την παρουσία του σε κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, που σημαίνει ότι πάντοτς ο ήχος του ήταν κατά ένα τρόπο το «σήμα» των καλοκαιριών.

Το καλοκαίρι γράφει κύκλους στη θάλασσα και ο γρύλος διαπερνά τη νύχτα.

... ορισμένοι που δεν δίνουν σημασία στα τραγούδια του.

Ο γρύλος είναι ο σηματωρός της νύχτας, διάπυρος ερώτων, επίμονος και αειθαλής στις κρύπτες των καλοκαιριών. Οπως οι τροπές του ήλιου. Μοναδικός τραγουδιστής με ένα μονότονο αρχαίο τραγούδι, που δεν αντιγράφεται και δεν κουράζει.

Είναι ο φράχτης της νύχτας, εκεί ακριβώς που πάνε τα όνειρα να δραπετεύσουν και πιάνονται στο δόκανο.

Ωστόσο, κι αυτό το καλοκαίρι βαδίζει ήδη προς την έξοδο με την ισημερία του Σεπτέμβρη. Ακόμη μια φορά, ο ήχος του γρύλου θα είναι σε λίγο μια ανάμνηση, όπως τα ηλιοβασιλέματα στη σαντορίνη: στο Φηρό Στεφάνι, στην Οία ή στο Ημεροβίγλι. Μα και στη Νάξο: στην Πορτάρα ή όπου αλλού σταθήκαμε εκστατικοί, μπροστά σ' αυτό το αρχετυπικό τελετουργικό, ευλαβούμενοι του ήλιου.

Κυκλάδες. 

 Σ' αυτούς τους θαμνότοπους δίπλα στη θάλασσα σαλεύει η νύχτα απ' τα τριζόνια.

Ο ήχος του τριζονιού θα θυμίζει όλο το χειμώνα τις βουτιές του καλοκαιριού, με το κορμί να γράφει τόξα στο νερό και να χάνεται στης θάλασσας το αχανές.

Τις νύχτες όλες του καλοκαιριού ανακαλεί στη μνήμη η φωνή του γρύλου. Ο,τι λάμπει στο ίχνος των άστρων με τα φεγγίσματα της νύχτας και των παθών τις ταραχές. Ψήγματα ήχων στο σκοτάδι. Φώτα μακρινά, πέρα τη θάλασσα. Τα σειρίτια του αλατιού στο δέρμα.

Αιώνες επιστρέφει με τον ίδιο τρόπο αυτός ο ήχος, που είναι δοκίμιο του καλοκαιριού. Ο Ιούνιος, ο Ιούλιος και ο Αύγουστος, ενός τριζονιού τόπος.

Ο γρύλος είναι μια από κείνες τις ασώματες φωνές της νύχτας του καλοκαιριού. Ακούς τον ήχο μόνο, με το σκοτάδι να πάλλεται εξ αρρήτων.

Σκιές στο φως του φεγγαριού, λες και έχει η νύχτα μύρια μονοπάτια.

Το καλοκαίρι φεύγει με τον τρόπο που φεύγουν τα πλοία από τα λιμάνια. Ο ήχος του γρύλου είναι ο χαιρετισμός...

Ο κύριος γρύλος κάνει και ζημιές στους κήπους γι' αυτό και δεν τον πολυσυμπαθούν

Το τριζόνι είναι η ούγια του καλοκαιριού, ένα σημάδι αυθεντικό, το αίσιο στη διαπασών, η άκρη της ευδαιμονίας.

Στα ξερά χόρτα της Δήλου, στο Φοινικόδασος του Βάι, στους αμμόλοφους της Πλάκας στη Νάξο, στις λάβες της Νέας Καμένης και στο Μέσα Βουνό της Σαντορίνης. Στης Σέριφος τις ερημιές, στον Τριπόταμο της Τήνου, στη Νίσυρο, στο βράχο της Λίνδου στη Ρόδο, στα Μάταλα, στον Κομμό, στο Μόχλος.

Αρχαίοι τόποι με σημερινές αναπνοές, όπως και ο γρύλος, που τραγουδάει ακόμη από του Ομηρου τις ραψωδίες, μέχρι τις μουσικές του Χατζηδάκι.

Ορχηστής του Διόνυσου, μεθυστικός. Η φωνή του μοιάζει με τα σείστρα, που κρατούν το τέμπο στις Μαινάδες.

Αυτά τα χόρτα σημαίνουν Καλοκαίρι, ιδανικός τόπος για τριζόνια.

Σείεται η νύχτα, Μαινάδα από γεννησιμιού της, τρώει το φως και αναδιπλώνεται στα βάθη της συστρέφοντας του σκοταδιού το σώμα, που λάμπει ωστόσο, με ψήγματα αστεριών.

Το Καλοκαίρι πάει κι όλας, τρέχοντας προς τις Υάδες. Ολο και παίρνει μπόϊ η νύχτα. Το φως μικραίνει, χάνει μπόϊ. Ολο και πιο πολύ σωπαίνει ο γρύλος.

Το πλοίο φεύγει...

ΚΕΙΜΕΝΟ/ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΝΙΚΟΣ ΖΕΡΒΟΝΙΚΟΛΑΚΗΣ

ΠΗΓΗ:hamomilaki Anthemis