ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη (25 Νοεμβρίου)

Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη

«Τῇ ΚΕ΄ τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Αἰκατερίνης».

         Ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ Ὀρθοδοξία μας τιμᾶ ἰδιαίτερα τήν Μεγαλομάρτυρα Αἰκατερίνη γι᾿ αὐτό καί οἱ πιστοί ἔχουν ἀφιερώσει στή μνήμη της πολλούς Ἱερούς Ναούς καί δίνουν  τό Ὄνομά Της σέ πάρα πολλές  γυναῖκες.

         Στήν Πάτμο ὑπάρχουν τέσσερις (4) Ἱεροί Ναοί ἀφιερωμένοι στήν Ἁγία Αἰκατερίνη (ἤ Ἁγιά Κατερίνα).

         Ὁ ἕνας Ναός βρίσκεται στή Χώρα στή συνοικία τοῦ Μάγκουρη, στήν πλατεία «Πλάτωνος Ἀιβαζίδου, κάτω ἀπό τήν Ἁγιά Σώζουσα καί εἶναι δισυπόστατη μέ τόν Ἅγιο Ἀντώνιο. Ἡ ἀνέγερσή της ἔγινε μᾶλλον στίς ἀρχές τοῦ 17^ου αἰῶνα καί μέχρι τό 1914 ὑπῆρξε Ἐνοριακός Ναός. Ὁ Ναός εἶναι ἰδιωτικός καί οἱ ἰδιοκτῆτες του διαμένουν στήν Ἀμερική. Σώζονται ἀρκετές ἁγιογραφίες σέ κατάσταση καθόλου εὐχάριστη, ἐνῶ τό μεγαλύτερο μέρος τους ἔχει καταστραφεῖ ἐντελῶς. Εἶναι ἄξιον παρατηρήσεως ὅτι στόν Νάρθηκα κυρίως διασώζονται στασίδια ἀπό τήν ἐποχή πού λειτουργοῦσε ὁ Ναός ὡς Ἐνοριακός καί ἀναγράφεται σέ κάθε στασίδι τό ὄνομα τοῦ κατόχου του (ἦταν παλιά συνήθεια ἡ κάθε οἰκογένεια νά ἔχει τό δικό της τό στασίδι γιά τό ὁποῖο πλήρωνε κάποιο χρηματικό ποσό στήν Ἐκκλησία).  Συναντάει κανείς πολλά ὀνόματα οἰκογενειῶν πού δέν ὑπάρχουν πλέον ἀπόγονοί τους. Τό Τέμπλο καί οἱ Εἰκόνες του θυμίζουν ἐποχές εὐμάρειας καί μεγάλου σεβασμοῦ τῶν ἰδιοκτητῶν πρός τήν Ἐκκλησία καί τούς Ἁγίους Της.

         Ὁ δισυπόστατος αὐτός Ναός,  μετά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Δωδεκανήσου  χαρακτηρίσθηκε ὡς διατηρηταῖο μνημεῖο (Ὑπουργική Ἀπόφαση: 23426/1076/30-10-1948, ΦΕΓΓΔ 17/24-12-1948).

         Ὁ δεύτερος βρίσκεται στή Σκάλα, δισυπόστατος ἐπίσης μέ τόν Ἅγιο Φουκᾶ (Φωκᾶ). Ἱστορικός καί αὐτός ὁ Ναός, ὁ ὁποῖος ἀνακαινίσθηκε τό 1900, «ἐκ θεμελίων»,  κατόπιν ἀναθέσεως τοῦ ἔργου αὐτοῦ ἀπό τήν ἰδιοκτήτρια Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, στόν Ἐφημέριό του Ἀρχιμ. Κύριλλο Βοΐνη. Καί ἡ Ἐκκλησία αὐτή μέ τήν ἀναγραφομένη πιό πάνω Ὑπουργική Ἀπόφαση, ἔχει χαρακτηρισθεῖ ὡς διατηρηταῖο μνημεῖο.

         Ἐπίσης στή Σκάλα, στό Βλαχοχώρι καί στήν πλαγιά τοῦ Καστελλιοῦ κτίσθηκε πρίν ἀπό 40 περίπου χρόνια, ἀπό τήν οἰκογένεια Ἀντωνιάδη ἡ δισυπόστατη Ἐκκλησία πρός τιμήν τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης καί τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου.

         Τέλος ὁ τέταρτος Ναός πρός τιμήν τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης καί τῶν Ἁγια-Σαράντω (Ἁγίων Τεσσαράκοντα) βρίσκεται στήν περιοχή τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Ἄβδελου καί κτίσθηκε πρίν ἀπό λίγα χρόνια  ἀπό τήν οἰκογένεια τοῦ Σαράντη Γιαμαίου.

         Ὁ εὐσεβής λαός τοῦ Νησιοῦ μας προσέρχεται καί στούς τέσσερις αὐτούς Ναούς, μέ σεβασμό καί εὐλάβεια, ἐνῶ οἱ «ἰδιοκτῆτες» καί ὅσοι ἔχουν κάνει «τάμα» προσφέρουν ἄρτους, πρόσφορα κλπ. καί πάντοτε γίνεται τό γνωστό «τρατάρισμα» καί «καφέδισμα».

         Νά ἐπισημάνουμε, ὅτι  στό Νησί μας τό ὄνομα τῆς Ἁγίας, εἶναι ἕνα πολύ συνηθισμένο ὄνομα καί τό συναντᾶμε μέ πολλές «παραλλαγές»· Κατερίνα, Κατερινιώ, Κατερινιό(οὐδέτερο), Κατίνα,Κατερινάκι, Κατινάκι, Καίτη, Καιτούλα, Κάθρη, κ.λπ.

         Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη νά εἶναι βοήθεια ὅλου τοῦ κόσμου. Ἀμήν

Ὕμνοι Αγίας Αικατερίνης

 Μονή Αγ. Αικατερίνης Σινά.

Ὕμνοι Ἁγίας Αἰκατερίνης!

Βίον άυλον εξησκημένη..." Δοξαστικό των Αίνων και των Αποστίχων της Αγίας Αικατερίνης της Πανσόφου.

Ήχος δεύτερος. Μέλος Χρυσάνθου Θεοδοσοπούλου.

Από τον δίσκο ακτίνας (cd)-αφιέρωμα στο παλαίφατο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής με τίτλο "Αλεξανδρινό Υμνολόγιο" του Άρχοντος Πρωτοψάλτου Γρηγορίου Παπαεμμανουήλ.

Το cd που προλογίζει ο Μακαριώτατος Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ.κ. Θεόδωρος Β', κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2016 με την ευγενική χορηγεία της Αρχόντισσας και Μεγάλης Ευεργέτιδας κυρίας Αικατερίνης Σοφιανού-Μπελεφάντη.

Οι ηχογραφήσεις έγιναν στα Dope Beat Studios στη Θεσσαλονίκη με ηχολήπτη τον Αλέξανδρο Δρακόπουλο από τον Απρίλιο μέχρι τον Αύγουστο του 2016.

Στις ηχογραφήσεις συμμετείχαν οι μαθητές του Γρηγόρη Παπαεμμανουήλ και μέλη του Ελληνικού Βυζαντινού Χορού "Οι Δομέστικοι", Ανδρέογλου Άγγελος, Ανδρέογλου Αντώνης, Ανδρέογλου Ευθύμης, Βενέτης Ανδρέας, Γεροντίδης Μιχάλης, Μαυρόπουλος Όμηρος, Μιχαηλίδης Γιώργος, Μπλιός Γιάννης, Παπαδόπουλος Βασίλης, Τόλιας Γιώργος και Τσεπίδης Σωτήρης.

Η γραφιστική επιμέλεια, η καλαισθησία και η έκδοση του δίσκου έγιναν από τον Αθανάσιο Καγιά των Εκδόσεων "ΜΥΓΔΟΝΙΑ" (Καμβουνίων 7, ΤΚ 54621 Θεσσαλονίκη).

Χριστιανοί!!!

Ολοκληρωμένοι ή μισοί χριστιανοί;

Ιωάννης Καραβιδόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης, Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Είναι συμπαθής η περίπτωση του Ιουδαίου άρχοντα που έχοντας τηρήσει από τη νεότητά του όλες τις εντολές του Μωσαικού Νόμου ρωτάει τον Ιησού, τι του μένει ακόμη να κάνει για να εξασφαλίσει την αιωνιότητα. Και ο Ιησούς, γνωρίζοντας πολύ καλά τι κρατά συνήθως τον άνθρωπο γερά δεμένο στη γη, του απαντά: « Ένα σου λείπει ακόμη, πούλησε την περιουσία σου και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς· έτσι θα έχεις θησαυρούς στον ουρανό, κι έλα να με ακολουθήσεις στο δύσκολο δρόμο του σταυρού».

Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο Ιουδαίος αυτός άρχοντας ήταν ευσεβής άνθρωπος, εφ’ όσον τηρούσε το Νόμο κι είχε μέσα του την επιθυμία της τελειότητας. Ο Νόμος όμως της Π. Διαθήκης καταλήγει, ολοκληρώνεται και κορυφώνεται στο Χριστό, ο οποίος αποκαλύπτει την απόλυτη απαίτηση του Θεού προς τον άνθρωπο. Κι η απαίτηση αυτή δεν συνίσταται μόνο στην τήρηση των βασικών εντολών αλλά στην πλήρη αποδέσμευση του όλου ανθρώπου από ο,τι τον κρατά κολλημένο στο χώμα αφ’ ενός και στο ολοκληρωτικό δέσιμό του στο Θεό, αφ’ ετέρου. Η στάση του πλούσιου αυτού Ιουδαίου που λυπήθηκε βαθύτατα για την υπόδειξη του Ιησού και έφυγε μη μπορώντας να την ακολουθήσει, δείχνει πόσο δύσκολο είναι να δοθεί κανείς ολοκληρωτικά στο Θεό. Κι ακόμη μαρτυρεί πόσο εύκολο είναι να δημιουργεί μια ψεύτικη ικανοποίηση μέσα στην συνείδηση του ανθρώπου, ικανοποίηση που προέρχεται από την τήρηση ορισμένων, έστω βασικών εντολών.

Πιστεύει κανείς πολύ γρήγορα ότι ξόφλησε τους λογαριασμούς του με το Θεό με το να τηρήσει μερικές τυπικές διατάξεις, με το να ακολουθήσει κανονικά όλες τις νηστείες, με το να εκκλησιάζεται πυκνά, με το να μην είναι παραβάτης των βασικών εντολών. Σε μια κρίσιμη όμως στιγμή της ζωής του που καλείται να διαλέξει ανάμεσα στο Θεό και στα χρήματά του, ανάμεσα στο Θεό και στην κοινωνική η επαγγελματική θέση του, ανάμεσα στο Θεό και στους επίγειους δεσμούς του, δεν θυσιάζει τίποτε απ’ όλα αυτά για το Θεό, αποδείχνοντας έτσι ότι η θρησκευτικότητά του καλύπτει ένα μόνο μέρος της ζωής του, αυτό που φαίνεται εξωτερικά, κι όχι το σύνολό της, κι όχι όλο το βάθος της· ότι συνίσταται στην ανώδυνη τήρηση εντολών κι όχι στην οδυνηρή υποταγή του όλου ανθρώπου στην απόλυτη απαίτηση του Θεού.

Ο Ιησούς δεν κατηγορεί τον ευσεβή συνομιλητή του για ο,τι έκανε, αλλά για ο,τι παρέλειψε να κάνει· δεν τον κατακρίνει για τις αρετές του, αλλά γιατί βλέπει ότι αυτές δεν εντάσσονται στο ολοκληρωτικό δόσιμό του στο Θεό κι είναι μεμονωμένες εκδηλώσεις της ζωής του, αν και- κατά πάντα- σωστές και αξιέπαινες. Βλέπει ακόμη ότι η θρησκευτικότητά του δεν συνδέεται άμεσα με τη ζωή του μέσα στην κοινωνία· ότι ο δρόμος που τον φέρνει στο Θεό δεν περνάει μέσα από την κοινωνία των αδελφών και δεν διασταυρώνεται με τους δρόμους των συνανθρώπων του. Είναι ένας μονόδρομος που εξασφαλίζει την ικανοποίηση μέσα στη συνείδησή του, όχι όμως και την ικανοποίηση του Θεού ο οποίος δεν δέχεται συμβιβασμούς, υποκρισίες και ψευτιές.

Στην περικοπή μας υπογραμμίζονται τρεις κυρίως αλήθειες:

1) Ο Θεός, όπως αποκαλύπτεται στην ανθρωπότητα διά του Ιησού Χριστού, έχει απόλυτη απαίτηση απ’ όλους, χωρίς συμβιβασμούς και μονόπλευρες εκδηλώσεις· ζητάει ολόκληρο τον άνθρωπο κι όχι μόνο μερικές θρησκευτικές εκδηλώσεις, μερικές αρετές του, μερική τήρηση των εντολών του.

2) Εκείνο που εμποδίζει το ολοκληρωτικό δόσιμο του ανθρώπου είναι η προσκόλληση στον επίγειο θησαυρισμό.

3) Αυτό που φαίνεται δύσκολο για τον άνθρωπο, να είναι δηλ. όχι μερικά αλλά ολοκληρωτικά δοσμένος στο Θεό, γίνεται εύκολο με τη χάρη του Θεού, με τη βίωση και αποδοχή αυτής της χάρης μέσα στην Εκκλησία. Εάν «τα αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά για το Θεό», τότε ας μη νομίσει κανείς ότι η ολοκληρωτική υποταγή του ανθρώπου στο Θεό είναι πράγμα ακατόρθωτο και απραγματοποίητο.

πηγή: www.agiazoni.gr

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.pemptousia.gr/

Ἁγιολόγιο!

 ᾿Απαράδεκτες ἀλλοιώσεις

στὸ ᾿Ορθόδοξο ῾Αγιολόγιο

Διονυσίου ᾿Ανατολικιώτου

δρος φιλοσοφικῆς σχολῆς Ἀθηνῶν,

πτυχιούχου κοινωνικῆς θεολογίας

symbole@mail.com

Βρισκόμαστε στὴν ῾Ελλάδα, σὲ μία χώρα ποὺ εἶναι ἄρρηκτα συνδε­δεμένη μὲ τὴν ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία. ῞Οσο κι ἂν αὐτὴ ἡ ἀλήθεια ἀκού­γεται σὲ κάποιους σὰν κάτι τὸ πολὺ δυσάρεστο, ὅμως αὐτοὶ οἱ ἴδιοι ἄν­θρωποι ποὺ ἀντιπαθοῦν ἢ καὶ ἐχθρεύονται τὴν ᾿Εκκλησία, δὲν ἔχουν κα­νένα ἀπολύτως πρόβλημα νὰ ἀπολαμβάνουν καθημερινὰ στὴν ζωή τους πολλὲς εὐεργεσίες, ποὺ ὀφείλονται στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ᾿Εκκλησία του, ὅπως εἶναι ἡ ἑβδομαδιαία ἀργία τῆς Κυριακῆς, οἱ διάφο­ρες ἐτήσιες ἀργίες ἄλλων χριστιανικῶν ἑορτῶν, τὰ ἑόρτια ἐπιδόματα στοὺς ἐργαζομένους, τὰ κοινωνικὰ ἐπιδόματα σὲ πτωχούς, ἀναπήρους, γονεῖς, ἀρρώστους κλπ..

Στὴν ῾Ελλάδα ἡ καθημερινότητα τῶν ἀνθρώπων, πιστῶν καὶ ἀπί­στων, ἡ κοινωνική τους ζωή, οἱ δημόσιες ἀργίες καὶ οἱ ἐθνικὲς ἑορτές, γενικὰ ὁ κύκλος ἐργασιῶν καὶ διακοπῶν καὶ πολλὲς ἄλλες λεπτομέρειες ἐπηρεάζονται καθοριστικὰ ἀπὸ τὸ ἑορτολόγιο τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησί­ας. ᾿Ακόμη καὶ οἱ δῆθεν ἄθεοι καὶ ἄπιστοι στὴν ῾Ελλάδα γιορτάζουν τὴν ὀνομαστική τους ἑορτὴ τὴν ἡμέρα ποὺ εἶναι ἡ μνήμη τοῦ ὁμωνύμου τους ἁγίου, π.χ. τοῦ ἁγίου ᾿Ανδρέου, τοῦ ἁγίου Γεωργίου, τοῦ ἁγίου ᾿Αλεξίου, τοῦ ἁγίου Κωνσταντίνου, τοῦ ἁγίου Νικολάου κλπ.. Οἱ ἀργίες τοῦ Πάσχα καὶ τῆς Δευτέρας τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος τηροῦνται σύμφωνα μὲ τὸ ὀρθόδοξο ἑορτολόγιο· αὐτὸ ἰσχύει ἐπίσης γιὰ τὸ Δεκαπενταύγου­στο, τὶς ἁργίες τῶν Χριστουγέννων, τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, καὶ ἄλλες.

῞Οπως λοιπὸν τὰ διάφορα ἡμερολογιακὰ εἴδη συντάσσονται στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ ὄχι στὴν κινεζικὴ ἢ στὴν ἰνδική, ἀναγράφουν τὶς ὧρες τῆς ἀνατολῆς καὶ τῆς δύσεως τοῦ ἡλίου γιὰ τὴν ῾Ελλάδα καὶ ὄχι γιὰ τὴν ᾿Αγγλία ἢ τὸ Περοῦ, καὶ παραθέτουν διάφορες ἄλλες πληροφο­ρίες σύμφωνα μὲ τὴν ἐνημέρωσι τοῦ ᾿Εθνικοῦ ᾿Αστεροσκοπείου τῆς ῾Ελ­λάδος καὶ ὄχι τῆς ᾿Ιταλίας ἢ τοῦ Καζαξτάν, ἔτσι ἀκριβῶς θὰ περίμενε κανεὶς νὰ παραθέτουν τὸ ἑορτολόγιο ποὺ τηρεῖται ἐπισήμως στὴν ῾Ελ­λάδα, δηλαδὴ τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. Τὰ τελευταῖα χρόνια ὅμως ἂν προσέξῃ κανεὶς τὰ διάφορα ἡμερολογιακὰ εἴδη ποὺ κυκλοφοροῦν στὸ ἐμπόριο (ἀτζέντες, ἡμερολόγια τσέπης, τοίχου, συλλόγων, ἑταιριῶν, ἰδιωτῶν κ.λπ.), θὰ διαπιστώσῃ διάφορες αὐθαίρετες ἀλλαγὲς καὶ ἀλλοι­ώσεις τοῦ ἑορτολογίου, ποὺ ξεκινοῦν ἀπὸ ἀπροσεξίες καὶ τυπογραφικὰ λάθη καὶ φτάνουν μερικὲς φορὲς μέχρι τὴν ἀσυδοσία καὶ τὴν ἀσέβεια.

Γιὰ παράδειγμα σὲ κάποιο ἡμερολόγιο στὶς 14 φεβρουαρίου σημει­ώνεται ὅτι δῆθεν εἶναι τοῦ «ἁγίου Βαλεντίνου», ἐνῷ κάποια ἄλλη ἔκδο­σι ἀναφέρει γιὰ τὴν ἴδια ἡμέρα 2 «Βαλεντίνους ἁγίους»! Νὰ τοὺς ἑκα­τοστήσουν! Στὴν πραγματικότητα ὅμως ἐκείνη τὴν ἡμέρα δὲν ὑπάρχει κανένας ἅγιος μὲ τέτοιο ὄνομα (Βαλεντῖνος) στὸ ἁγιολόγιο τῆς ᾿Ορθοδό­ξου ᾿Εκκλησίας οὔτε μάρτυς οὔτε ἐπίσκοπος.

Ἅγιοι μὲ τὸ ὄνομα Οὐαλεντῖνος καὶ Οὐαλεντίνη ὑπάρχουν στὸ ὀρ­θόδοξο ἁγιολόγιο, ἀλλὰ σὲ ἄλλες ἡμερομηνίες, ὄχι στὶς 14 φεβρουαρίου. Τὰ ὑπόλοιπα εἶναι ἀπαράδεκτα. Νὰ διευκρινίσω ἐδῶ ὅτι τὸ ὄνομα Οὐ­αλεντῖνος ἢ Οὐαλεντίνη εἶναι τὸ ἴδιο μὲ τὸ Βαλεντῖνος ἢ Βαλεντίνη· ἡ προφορὰ μόνο ἀλλάζει λίγο, ὅπως ἂς ποῦμε ὁ ᾿Ιωάννης καὶ ὁ Γιάννης εἶναι ἐπίσης τὸ ἴδιο ὄνομα. ῾Επομένως στὶς 14 φεβρουαρίου ἅγιος Βα­λεντῖνος δὲν ὑπάρχει. Αὐτὸς ποὺ ἀναφέρεται συχνὰ πυκνὰ τὶς τελευ­ταῖες δεκαετίες στὶς στῆλες διαφόρων κοσμικῶν ἐντύπων καὶ ῥαδιοτη­λοπτικῶν μέσων δὲν εἶναι κάποιος ἅγιος, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα εἶναι ὁ θεὸς Βάαλ τῶν ἀρχαίων εἰδωλολατρῶν. Ἔχουν δημοσιευτῆ καὶ σχετικὰ ἄρθρα γι᾿ αὐτὸ τὸ θέμα.

Πρόσφατα μάλιστα μὲ ῥώτησε κάποιος μὲ ἀπορία· «Δηλαδὴ δὲν εἶ­ναι οὔτε κἂν τοῦ ῥωμαιοκαθολικοῦ ἑορτολογίου;» ᾿Αλλὰ τί μᾶς ἐνδια­φέρει τὸ ἑορτολόγιο τῶν ῾Ρωμαιοκαθολικῶν ἢ τῶν Κοπτῶν ἢ τῶν ᾿Αρμε­νίων ἢ τῶν Συροϊακωβιτῶν ἢ τῶν Μονοφυσιτῶν ἢ τῶν ᾿Αγγλικανῶν; Αὐτοὶ στὰ δικά τους ἡμερολόγια εἶναι ἐλεύθεροι βεβαίως νὰ ἀναγρά­φουν τὸ δικό τους ἁγιολόγιο καὶ ἑορτολόγιο μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἐπιθυ­μοῦν· ἐδῶ ὅμως ἀναφερόμαστε στὴν συντριπτικὴ πλειονότητα τῶν ἡμε­ρολογιακῶν εἰδῶν ποὺ ἀπευθύνονται στὸ εὐρὺ ἑλληνικὸ κοινό, τὸ ὁποῖο κοινό, ὅπως εἶπα καὶ στὴν ἀρχή, ἀκολουθεῖ ὄχι μόνον θρησκευτικῶς ἀλ­λὰ καὶ κοινωνικῶς καὶ κρατικῶς τὸ ὀρθόδοξο ἑορτολόγιο, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ πόσο κοντὰ ἢ μακριὰ ἀπὸ τὴν ᾿Εκκλησία εἶναι ὁ κάθε ῞Ελληνας προσωπικά. Ἂν καὶ πάλι στὴν πραγματικότητα καὶ στὰ ἡμερολόγια τῶν μὴ ᾿Ορθοδόξων τέτοιος ἅγιος κανονικὰ δὲν ὑπάρχει. ῞Ολα τ᾿ ἄλλα εἶναι παραμύθια τῆς Χαλιμᾶς τῶν τελευταίων δεκαετιῶν. Εἶναι γνωστὸ ἄλλωστε ὅτι οἱ αἱρετικοὶ δὲν ἔχουν οὔτε ἱερὸ οὔτε ὅσιο· δὲν τὸ ἔχουν σὲ τίποτε αὔριο νὰ ἰσχυριστοῦν ὅτι ὑπάρχει ἅγιος Τιραμόλα καὶ ἁγία Νταίζυ Ντάκ!

᾿Απὸ τὴν ἄλλη εἶναι ἀσφαλῶς εὐνόητο ὅτι πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἡμε­ρολόγια δὲν τὰ ἀγοράζουν ἀποκλειστικῶς ἄνθρωποι τῆς ᾿Εκκλησίας, οὔ­τε γνῶστες τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας. Εἶναι πιθανὸν λοιπὸν γιὰ τὶς 14 φεβρουαρίου κάποιοι ἐκδότες νὰ θέλουν νὰ σημειώνουν ὅτι τότε εἶναι ἡ δῆθεν «παγκόσμια ἡμέρα τῶν ἐρωτευμένων» καὶ ὅ,τι ἄλλο σχετικό. Κατανοῶ τὴν ἀνάγκη νὰ ἱκανοποιοῦνται οἱ ἀπαιτήσεις τῶν πελατῶν τους. Φυσικὰ καὶ μποροῦν νὰ τὸ κάνουν, ἀλλὰ ὄχι σὰν χριστιανικὸ ἑορτολόγιο. Πρέπει νὰ ὑπάρχουν καὶ ὅρια. Θὰ μποροῦσαν νὰ βρε­θοῦν ἄλλες ἐναλλακτικὲς λύσεις, π.χ. μπορεῖ ἄνετα νὰ μπαίνῃ σὲ ἀ­τζέντες καὶ ἐπιτραπέζια ἡμερολόγια μία σελίδα μὲ διάφορες παγκό­σμιες ἡμέρες, ὅπου μεταξὺ τῶν ἄλλων θὰ σημειώνεται καὶ αὐτὴ ποὺ τοὺς ἐνδιαφέρει.

Ἂς δοῦμε ὅμως μερικὰ ἀκόμη παραδείγματα ἑορτολογικῶν ἀλλοιώ­σεων.

Στὶς 18 μαρτίου ἕνα ἑλληνικὸ ἡμερολόγιο τοίχου γράφει ὡς ἁγιολό­γιο· «᾿Εδουάρδου βασιλέως τῆς ᾿Αγγλίας»!! Αὐτὸ μόνο καὶ τίποτε ἄλλο! Τὸ κοιτάζω καλὰ καλά, γιὰ νὰ βεβαιωθῶ ὅτι δὲν μὲ γελοῦν τὰ μάτια μου, καὶ ἀναρωτιέμαι: Γιὰ ὄνομα τοῦ θεοῦ! ποῦ τὸ βρῆκαν αὐτό; σὲ κανένα ἀγγλικανικὸ ἡμερολόγιο; Τόσα ὀνόματα ἁγίων ὑπάρχουν στὶς 18 τοῦ μηνός, αὐτὸ τὸ ἄκυρο ἀπὸ ποῦ προέκυψε; Πότε καταργήθηκε ἀπὸ τὶς 18 μαρτίου ἡ μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Κυρίλλου ἀρχιεπι­σκόπου ᾿Ιεροσολύμων, τοῦ περίφημου συγγραφέως τῶν Κατηχήσεων; Ἢ μήπως ὑπάρχουν τόσοι ᾿Εδουάρδοι στὴν ῾Ελλάδα, ποὺ ἔπρεπε νὰ καταργηθῇ τὸ ἐπίσημο ἁγιολόγιο, νὰ ἀφαιρεθῇ τὸ ὄνομα τοῦ ἱεροῦ Κυ­ρίλλου ᾿Ιεροσολύμων καὶ νὰ ἀναγραφῇ μόνον ὁ ἄγνωστος στὰ ἀρχαῖα ἁγιολόγια ᾿Εδουάρδος;

Σύμφωνα μὲ τὰ μηναῖα τῆς ᾿Εκκλησίας μας, τὴν ἴδια ἡμέρα (18 μαρ­τίου) πλὴν τοῦ Κυρίλλου ᾿Ιεροσολύμων τιμῶνται ἐπίσης «οἱ ἅγιοι μύριοι μάρτυρες, τοὺς αὐχένας τμηθέντες»· καὶ ἀκόμη εἶναι ἡ μνήμη «τῶν ἁγίων μαρτύρων Τροφίμου, Εὐκαρπίωνος καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς». ῞Ολα τὰ ἄλλα ὀνόματα –στὴν καλλίτερη περίπτωσι– εἶναι ἀνεπίσημες ἀναφο­ρὲς ἢ νεώτερες εἰκασίες καὶ ἔρευνες, ποὺ σὲ καμμία περίπτωσι δὲν ἀν­τικαθιστοῦν τὸ ἐπίσημο ἁγιολόγιο. Τὸ πολὺ πολὺ νὰ χρησιμοποιηθοῦν συμπληρωματικά, ἐὰν καὶ ἐφόσον ὑπάρχῃ χῶρος γιὰ συμπλήρωμα.

Στὶς 25 ἰανουαρίου εἶναι γνωστὸ ὅτι εἶναι ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Γρη­γορίου Ναζιανζηνοῦ, ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως. Τὴν ἴδια ἡμέρα σημειώνεται σὲ κάποια ἑορτολόγια ἀμφιβόλου ἀκριβείας καὶ ἡ μνήμη κάποιας «ἁγίας Μαργαρίτας», ἡ ὁποία ἀπουσιάζει ἐντελῶς ἀπὸ τὰ ἐπίσημα ὀρθόδοξα ἑορτολόγια. Καμμία ἔγκυρη πληροφορία δὲν ὑπάρχει γιὰ τὴν ὕπαρξί της καὶ τὸν βίο της, ἀλλὰ πολλοὶ θέλουν νὰ βλέ­πουν τὸ ὄνομά της στὴν συγκεκριμένη ἡμερομηνία. ῞Ομως τὸ ὀρθόδοξο ἑορτολόγιο τὸ κανονίζει ἡ ἴδια ἡ ᾿Εκκλησία βέβαια καὶ ὄχι ἡ κάθε ἀγράμματη ἢ μικρόμυαλη γιαγιὰ ποὺ θέλει π.χ. νὰ δημιουργηθῇ σώνει καὶ καλὰ ἁγία Παναγιώτα ἢ ἁγία Κωνσταντῖνα, διότι ἔτσι ἔτυχε νὰ λένε τὴν ἐγγονή της! Καὶ τέλος πάντων ὅποιες χριστιανὲς γυναῖκες ἔχουν τὸ ὄνομα Μαργαρίτα καὶ θέλουν νὰ ἔχουν μία ὀνομαστικὴ ἑορτή, ὑπάρχει στὴν 1η Σεπτεμβρίου ἡ ἁγία Μαργαρίτα ἡ ὁσιομάρτυς, μία ἀπὸ τὶς 40 γυναῖκες μάρτυρες ποὺ τιμῶνται ἐκείνη τὴν ἡμέρα καὶ ἡ μνήμη τους ση­μειώνεται στὸ μηναῖο τῆς ᾿Εκκλησίας.

Σὲ κάποια ἡμερολόγια σημειώνεται σὰν ἐκκλησιαστικὴ γιορτὴ ἡ... τσικνοπέμπτη! Σὲ ἄλλη περίπτωσι κάποιος θέλοντας νὰ ἐξουδενώσῃ τὸν πολιτικό του ἀντίπαλο, τὸν κατηγόρησε ὅτι δὲν γιορτάζει... τὰ κού­λουμα! ῾Η τσικνοπέμπτη ὅμως καὶ τὰ κούλουμα δὲν εἶναι ἐκκλησιαστι­κὲς γιορτὲς ἀλλὰ πολιτιστικὰ καὶ κοινωνικὰ ἔθιμα τοῦ τόπου μας· δὲν μποροῦμε νὰ τὰ σημειώνουμε στὸ ἐκκλησιαστικὸ ἑορτολόγιο, ὅπως ἀ­κριβῶς δὲν σημειώνουμε τὰ καρναβάλια ἢ τὸ ψήσιμο τοῦ ὀβελία! Πολὺ παλιὰ εἶχα προτείνει σὲ κάποιον ἐκδότη, τοὐλάχιστον νὰ σημειώνῃ στὰ ἡμερολόγιά του τὴν τσικνοπέμπτη μέσα σὲ παρένθεσι καὶ μετὰ τὸ ἁγιο­λόγιο, δηλαδὴ ἀφοῦ τελειώσουν τὰ ὀνόματα τῶν ἁγίων τῆς ἡμέρας.

Δὲν λείπουν καὶ οἱ περιπτώσεις «δημιουργίας» ἀνυπάρκτων ἁγίων, ἢ κατασκευῆς ψευδῶν ἑορτῶν πρὸς ἐξαπάτησι τῶν πιὸ εὐκολόπιστων. Σὲ μία περίπτωσι μάλιστα κάποιος δὲν δίστασε νὰ φτιάξῃ ὁλόκληρη ἀκολουθία γιὰ τὸν ἀνύπαρκτο «ἅγιο Μενέλαο»!

Δύο πολὺ διαδεδομένα σφάλματα εἶναι οἱ ἀκολουθίες τοῦ Μεγάλου Κανόνος καὶ τοῦ ᾿Ακαθίστου ῞Υμνου. ῞Ολα σχεδὸν τὰ ἡμερολόγια κά­νουν λόγο γιὰ «Τετάρτη τοῦ Μεγάλου Κανόνος» καὶ «Παρασκευὴ τοῦ ᾿Ακαθίστου ῞Υμνου». Ἂν κοιτάξουμε ὅμως τὸ λειτουργικὸ βιβλίο τοῦ Τριῳδίου, θὰ δοῦμε τὸ σωστό, ποὺ εἶναι «Πέμπτη τοῦ Μεγάλου Κανό­νος» καὶ «Σάββατον τοῦ ᾿Ακαθίστου ῞Υμνου». Μπορεῖ οἱ ἀκολουθίες αὐτὲς νὰ διαβάζωνται ἀποβραδὶς στὶς παραμονές, ὅμως ἡ προηγιασμέ­νη τοῦ μεγάλου Κανόνος γίνεται τὴν πέμπτη, καὶ ἡ λειτουργία τοῦ ᾿Α­καθίστου τελεῖται τὸ σάββατο. Τὸ μπέρδεμα γίνεται, διότι οἱ πολλοὶ δὲν γνωρίζουν ὅτι ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἡμέρα ἀρχίζει ἀπὸ τὸ βράδυ τῆς προηγούμενης. Δηλαδὴ τὸ βράδυ τοῦ σαββάτου ἀνήκει στὴν κυριακὴ καὶ ὁ ἑσπερινὸς εἶναι ἀναστάσιμος. Τὸ λάθος εἶναι σοβαρό, σὰν νὰ λέ­με ὅτι τὸ Πάσχα εἶναι στὸ Μέγα Σάββατο, ἐπειδὴ τελοῦμε τὴν ἀκολου­θία ἀπὸ τὴν νύχτα. Πρέπει οἱ ὑπεύθυνοι τῶν ἡμερολογίων τὴν μὲν τετάρτη νὰ ἀναγράφουν κανονικὰ πρῶτα τὸν ἅγιο τῆς ἡμέρας καὶ μετὰ μέσα σὲ παρένθεσι νὰ σημειώνουν (Μέγας Κανών), καὶ στὴν Πέμπτη νὰ σημειώνουν πρῶτα «Τοῦ Μεγάλου Κανόνος» καὶ μετὰ τὸν ἅγιο τῆς ἡμέρας. ᾿Αντιστοίχως καὶ τὴν παρασκευὴ νὰ ἔχουν πρῶτα τὸν ἅγιο τῆς ἡμέρας καὶ μετὰ σὲ παρένθεσι: (᾿Ακάθιστος ῞Υμνος), ἐνῷ τὸ σάββατο πρῶτα θὰ γράφουν «Τοῦ ᾿Ακαθίστου Ὕμνου» καὶ μετὰ τὸν ἅγιο τῆς ἡμέρας. Καὶ στὶς 4 πρῶτες παρασκευὲς τῆς Τεσσαρακοστῆς, στὸ τέλος τοῦ ἁγιολογίου, θὰ πρέπει μέσα σὲ παρένθεσι νὰ σημειώνουν: (Α΄ ἢ Β΄ κλπ. Χαιρετισμοί).

Νὰ πῶ ἐδῶ ὅτι εἶναι πιθανὸν νὰ τύχῃ κάποια χρονιὰ ποὺ ὁ Μέγας Κανὼν δὲν ἀνήκει οὔτε στὴν Τετάρτη οὔτε στὴν Πέμπτη τῆς Ε΄ ἑβδομά­δος τῶν νηστειῶν ἀλλὰ στὴν Τρίτη! Γίνεται δηλαδὴ μετάθεσι τῆς ἀκο­λουθίας του καὶ ψάλλεται νωρίτερα, τὴν Τρίτη ἐκείνης τῆς ἑβδομάδος. ῾Η περίπτωσι δὲν εἶναι συχνὴ καὶ οἱ περισσότεροι ἐκδότες τὴν ἀγνοοῦν, ἂν καὶ προβλέπεται ξεκάθαρα ἀπὸ τὸ τυπικὸ τῆς ᾿Εκκλησίας. Θυμοῦ­μαι μία χρονιὰ ποὺ εἶχε τύχει αὐτὴ ἡ περίπτωσι, καὶ οἱ περισσότεροι ἐκδότες ἀπὸ ἄγνοια σημείωναν τὴν ἴδια ἡμέρα ὅτι ἦταν τοῦ Εὐαγγελι­σμοῦ καὶ τοῦ Μεγ. Κανόνος, πρᾶγμα ἀδύνατον!

Γενικῶς εἶναι πολὺ πιθανὸ σὲ κάποιο ἔτος (κυρίως τὴν περίοδο τοῦ Τριῳδίου καὶ τοῦ Πεντηκοσταρίου) νὰ γίνῃ μετάθεσι κάποιας ἀκολου­θίας ἁγίου μία ἡμέρα πρὶν ἢ μετὰ τὴν συνήθη ἡμερομηνία μνήμης του. Γιὰ παράδειγμα ὅλοι ξέρουν ὅτι ἂν τὸ Πάσχα τύχῃ ἀπὸ 23 ἀπριλίου καὶ μετά, ἡ ἀκολουθία τοῦ ἁγίου Γεωργίου μετατίθεται γιὰ τὴν δευτέρα τῆς διακαινησίμου. Σ᾿ αὐτὴν τὴν τελευταία περίπτωσι εἶναι πολὺ πιθα­νὸ νὰ χρειαστῇ νὰ μετατεθῇ καὶ ἡ ἀκολουθία τοῦ ἁγίου Μάρκου ἀπὸ τὶς 25 ἀπριλίου στὴν τρίτη τῆς διακαινησίμου. Σὲ κάποιες ὅμως σπά­νιες περιπτώσεις (μετὰ τὴν καθιέρωσι τοῦ νέου ἡμερολογίου) μπορεῖ νὰ συμβῇ τὸ ἑξῆς παράδοξο· ἡ μὲν ἀκολουθία τοῦ ἁγίου Γεωργίου νὰ με­τατεθῇ ἀπὸ τὶς 23 ἀπριλίου στὴν δευτέρα τῆς διακαινησίμου, ἡ ἀκο­λουθία ὅμως τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου νὰ μὴ μετατεθῇ, ἀλλὰ νὰ ψαλῇ στὶς 25 ἀπριλίου μαζὶ μὲ τέλεσι προηγια­σμένης! Ἔτσι ἡ μεταγενέστερη (ἡμερολογιακὰ) ἀκολουθία ψάλλεται πρὶν ἀπὸ τὴν προγενέστερη! Τὸ γιατί γίνεται αὐτὸ δὲν εἶναι ἐδῶ ὁ κατάλληλος χῶρος καὶ χρόνος νὰ τὸ ἀναλύσω. Μᾶς ἐνδιαφέρει ὅτι συνήθως οἱ διάφοροι ἐκδότες ἡμερολογί­ων, ποὺ ἔχουν μεσάνυχτα ἀπὸ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις, γράφουν ἐσφαλ­μένως στὶς ἀτζέντες καὶ τὰ ἡμερολόγια ποὺ ἐκδίδουν ὅτι μετατίθεται καὶ ἡ ἀκολουθία τοῦ ἁγίου Μάρκου, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ γίνεται ἀλα­λοὺμ μεταξὺ ἐκκλησιαστικοῦ τυπικοῦ καὶ ἰδιωτικῶν ἡμερολογίων! Σὲ μία τέτοια χρονιὰ ἀπόρησα καὶ λυπήθηκα, ὅταν διαπίστωσα ἀπὸ προ­σωπικὴ ἔρευνα ὅτι πολλοὶ ἱερεῖς, ἀκόμη καὶ περιοχὲς ὁλόκληρες, ἀντὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὸ σωστὸ ποὺ σημειωνόταν στὸ ἐπίσημο καὶ ἀναλυτι­κὸ τυπικὸ τῆς ᾿Εκκλησίας, προτίμησαν νὰ ἀκολουθήσουν τὸ ...ἡμερολόγι­ο τσέπης τοῦ Ρ ἢ τοῦ Σ ἀνεύθυνου καὶ ἀνίδεου ἔμπορου ἐκδότου!

᾿Απὸ αὐτὲς τὶς πολὺ λίγες ἐπισημάνσεις καταλαβαίνει κανεὶς ὅτι τὸ ἑορτολόγιο τῆς ᾿Εκκλησίας ποὺ ἀναγράφεται κάθε χρόνο στὰ ἡμερο­λόγια δὲν εἶναι κάτι ἁπλὸ καὶ εὔκολο οὔτε πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζεται μὲ ἐπιπολαιότητα. Οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ καθηγητὲς ἁγιολογίας ὀφείλουν νὰ διδάσκουν τὸ σωστὸ ἁγιολόγιο καὶ νὰ μεταδίδουν τὶς βασικὲς ἀρχὲς ποὺ τὸ διέπουν. Διότι ὅλες οἱ ἑορτὲς δὲν εἶναι τῆς ἰδίας βαρύτητος καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι δὲν εἶναι τῆς αὐτῆς τάξεως. Οἱ δεσποτικὲς ἑορτὲς προη­γοῦνται, κατόπιν εἶναι οἱ θεομητορικές, οἱ κινητὲς ἑορτὲς συμπλέκονται μὲ τὶς σταθερές, κλπ.. Εἰδικὰ οἱ ἅγιοι κατατάσσονται σὲ διάφορες ὁμά­δες (ἀπόστολοι, προφῆτες, πατέρες καὶ διδάσκαλοι, ἱεράρχες, μάρ­τυρες, ὅσιοι, δίκαιοι, κλπ.) καὶ ἡ ἀναγραφή τους γίνεται μὲ βάσι κά­ποιους κανόνες· π.χ. τοὺς ἀρχαιότερους καὶ σημαντικώτερους ἁγίους τοὺς βάζουμε πρώτους· τοὺς νεώτερους καὶ τοὺς ἀμφιλεγόμενους στὸ τέλος. ῾Υπάρχουν βέβαια καὶ ἄλλοι κανόνες, ἀλλὰ ἐδῶ δὲν κάνουμε μά­θημα ἁγιολογίας.

Οἱ ἐκδότες ἀπὸ τὴν δική τους μεριὰ πρέπει νὰ ἔχουν ἐξειδικευ­μένους συνεργάτες, κατὰ προτίμησιν θεολόγους μὲ καλὲς γνώσεις ἁγιο­λογίας, λειτουργικῆς καὶ τυπικοῦ, ποὺ θὰ ἀναλαμβάνουν ὑπεύθυνα νὰ διορθώνουν τὰ ἡμερολόγια σύμφωνα μὲ τὸ κατ᾿ ἔτος ἑορτολόγιον τῆς ᾿Εκκλησίας. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀσχολοῦνται μὲ τὸ ἑορτολόγιο ἄν­θρωποι ἄγευστοι τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας καὶ ἐν πολλοῖς ἀλιβάνιστοι! Οὔτε βεβαίως ἐπιτρέπεται ὁ κάθε ἕνας, ποὺ δὲν γνωρίζει βασικὰ πράγ­ματα, νὰ ἀνοίγῃ τὸ διαδίκτυο καὶ νὰ μαζεύῃ ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ ὅ,τι βρίσκει μπροστά του κατὰ τύχη καὶ κατὰ βούλησι!

Τὸ διαδίκτυο εἶναι ἀνεύθυνο, καθότι ἀνεξέλεγκτο, ἰδίως οἱ πολλὲς ἰδιωτικὲς προσπάθειες. Μπορεῖ ἁπλοὶ ἄνθρωποι νὰ ἔχουν καλὲς προθέ­σεις, δὲν ἀρκεῖ ὅμως αὐτό· χρειάζεται καὶ ἡ ἐξειδικευμένη γνῶσι. ῾Υπάρχουν βέβαια ἐκκλησιαστικὲς ἱστοσελίδες (ἐκκλησιῶν, μητροπόλε­ων, μονῶν κλπ.) οἱ ὁποῖες εἶναι προσεγμένες καὶ παρέχουν γενικὰ σωστὴ πληροφόρησι· τὸ πρόβλημα ὅμως ἀκόμη καὶ μὲ αὐτὲς εἶναι ὅτι συνήθως τὶς χειρίζονται ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν μὲν τὶς τεχνικὲς γνώσεις τῆς πληροφορικῆς, ἀλλὰ ὄχι καὶ τὶς θεολογικὲς γνώσεις γι᾿ αὐτὰ τὰ θέματα. ῾Οπότε συχνὰ παρατηροῦνται κάποιες ἀνακρίβειες. Σίγουρα ὅμως αὐτὲς οἱ ἱστοσελίδες εἶναι πολὺ πιὸ προσεγμένες ἀπὸ ἄλλες ἀντί­στοιχες διαδικτυακές, ποὺ εἶναι ἰδιωτικὲς καὶ ἀνεξέλεγκτες καὶ συχνὰ ἀνήκουν σὲ ἀνθρώπους ἄσχετους μὲ τὰ θέματα γιὰ τὰ ὁποῖα γράφουν. Σὰν νὰ ἔβαζε στὴν ἱστοσελίδα του ὁδηγίες γιὰ ἰατρικὰ θέματα κάποιος ποὺ δὲν εἶναι γιατρὸς ἢ σὰν νὰ μάζευε ἀπὸ τὸ διαδίκτυο προτάσεις μαγειρικῆς ἕνας, ποὺ δὲν ἔχει μπῆ σὲ κουζίνα ποτέ του!

Γενικὰ ὄχι μόνον οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ θεολόγοι ἀλλὰ καὶ κάθε πιστὸς ποὺ ἔχει τὶς εἰδικὲς γνώσεις πάνω σ᾿ αὐτὸ τὸ θέμα ὀφείλει νὰ μὴ μένῃ ἀπαθὴς στὶς ἐπιχειρούμενες συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα ἀλλοιώσεις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἑορτολογίου. Οἱ ἔχοντες γνῶσιν ἂς ἐνημερώνωνται, ἂς διαμαρτύρωνται, ἂς ἐλέγχουν. Οἱ ὑπόλοιποι χριστιανοὶ ὅταν διαπιστώ­νουν ὅτι κάποια ἡμερολόγια δὲν ἔχουν τὸ σωστὸ ἑορτολόγιο, ἂς τὰ ἀποφεύγουν. Σήμερα εὐτυχῶς ὑπάρχουν πολλὲς ἐπιλογές.

Οἱ διάφοροι ἐκδότες ἡμερολογιακῶν εἰδῶν χρησιμοποιοῦν ἀνενόχλη­τοι γιὰ τοὺς ἐμπορικούς των σκοποὺς τὸ ἑορτολόγιο τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἀποκομίζουν κέρδος, ζοῦν ἀπὸ αὐτὸ οἱ ἴδιοι καὶ οἱ οἰκογέ­νειές των, ἀποκτοῦν κῦρος, ἐπηρεάζουν ἀνθρώπους. Τοὐλάχιστον ἂς σεβαστοῦν αὐτὸ ποὺ τοὺς προσδίδει τόσα ὀφέλη, χωρὶς νὰ τοὺς ζητάῃ τίποτε!

 «᾿Εκκλησιολόγος», φ. 505, 25/3/2017

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://www.symbole.gr/litlif/holidays/1262-allag

Αγιογραφία

 Γιά τήν Βυζαντινή Αγιογραφία:  Α΄ μέρος

Ο αγιογράφος Νεκτάριος Γαλανόπουλος, μιλάει για την ιερά τέχνη της βυζαντινής Αγιογραφίας, την παρακμή και αλλοίωσή της στο ιστορικό γίγνεσθαι, και την επανάκαμψή της στην παραδοσιακή της μορφή από μεγάλους Δασκάλους, όπως ο Φώτης Κόντογλου και ο Γέροντας Μελέτιος Συκεώτης.

ΠΗΓΗ:http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

Η Ελληνική Γλώσσα!

Τα γράμματα στην Ελληνική γλώσσα 

δεν είναι στείρα σύμβολα!!!

Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιοί...

 

Όταν μιλάμε Ελληνικά στην πραγματικότητα διατυπώνουμε μαθηματικές εξισώσεις!!!

Η Ελληνική γλώσσα δεν είναι μια τυχαία γλώσσα. Χτίστηκε πάνω στα μαθηματικά, και αυτό που ελάχιστοι ακόμα ξέρουν είναι, ότι κάθε λέξη στην Ελληνική έχει μαθηματικό υπόβαθρο.

Τα γράμματα στην Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα σύμβολα!!!

Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλιοί...


Όρθια, ανάποδα με ειδικό τονισμό, αποτελούσαν το σύνολο των 1620 συμβόλων που χρησιμοποιούνταν στην Αρμονία (Μουσική στα νέο Ελληνικά).
Η πιο σημαντική τους ιδιότητα είναι ότι το κάθε γράμμα έχει μια αριθμητική τιμή/αξία, κάθε γράμμα είναι ένας αριθμός, οπότε κατ επέκταση και κάθε λέξη είναι ένας αριθμός.
Μια τεράστια γνώση κλειδωμένη-κωδικοποιημένη μέσα λέξεις λόγω της μαθηματικών τιμών που έχουν.
Ένας από τους Πρωτοπόρους επί του θέματος ήταν ο μέγιστος Πυθαγόρας.
Οι αριθμοί, τα σχήματα, η αρμονία και τα άστρα έχουν κάτι κοινό, έτσι αντίστοιχα τα μαθηματικά (αριθμοί) η γεωμετρία (σχήματα) η αρμονία(μουσική) και η αστρο-νομία (αστήρ=α-χωρίς- στήριγμα + φυσικοί νόμοιπου τα διέπουν) ήταν αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα, που με την συγκεκριμένη σειρά που αναφέραμε ήταν η σκάλα για την εξέλιξη (=εκ -του- έλικος, DNA) του νου-ψυχής προς τον Δημιουργό.
Έναν Δημιουργό που δημιούργησε βάσει αυτών των τεσσάρων επιστημών.
27 σύμβολα-αριθμοί με αριθμητική αξία συνθέτουν το Ελληνικό Αλφάβητο, 3 ομάδες από 9 σύμβολα-αριθμούς η κάθε ομάδα, με άθροισμα κάθε ομάδας 45, 450, 4.500.
για να δούμε μερικά παραδείγματα:
ΑΛΦΑ = 1+30+500+1= 532 =>5+3+2= 10 => 1+0= 1
ΕΝ = 5+50 = 55 => 5+5 = 10 => 1+0= 1
ΟΜΙΚΡΟΝ = 70+40+10+20+100+70+50= 360, όσες και οι μοίρες του κύκλου
Για να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τα νοήματα των εννοιών των λέξεων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης πρέπει πρωτίστως να γνωρίζουμε κάποια πράγματα για την ίδια την Ελληνική γλώσσα.
Η αρχαία Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία δεν είναι βασισμένη στο ότι κάποιοι απλά καθίσαν και συμφώνησαν να ονομάζουν ένα αντικείμενο «χ» ή «ψ» όπως όλες οι υπόλοιπες στείρες γλώσσες του κόσμου.
Η Ελληνική γλώσσα είναι ένα μαθηματικό αριστούργημα το οποίο θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε.
Η αρχή των πάντων είναι το ίδιο το Ελληνικό Αλφάβητο (το οποίο φυσικά δεν το πήραμε από κάποιον άλλον όπως θα δούμε παρακάτω διότι εκ των πραγμάτων δεν γίνεται).
Τα γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου στο σύνολο τους ήταν 33 όσοι και οι σπόνδυλοι, οι 5 τελευταίοι σπόνδυλοι (που παίζουν τον ρόλο της κεραίας) έχουν άμεση σχέση με τον εγκέφαλο και αντιστοιχούν στα 5 τελευταία άρρητα γράμματα τα οποία γνώριζαν μόνο οι ιερείς* ένα από αυτά ήταν η Σώστικα (ή Γαμμάδιον) η οποία στα λατινικά έγινε swstika και οι Ναζί το έκλεψαν και την ονομάσανε Σβάστικα.
Το σύμβολο αυτό είναι του ζωογόνου Ηλίου (Απόλλωνα), οι Ναζί το αντέστρεψαν για να συμβολίσουν το αντίθετο του ζωογόνου Ήλιου, δηλαδή του σκοτεινού θανάτου.
Υπήρχαν ακόμα κάποια γράμματα τα οποία στην πάροδο του χρόνου καταργήθηκαν όπως το Δίγαμμα (F), Κόππα (Q), Στίγμα (S’), Σαμπί (ϡ)

Ο Πυθαγόρας μας ενημερώνει για τα 3 επίπεδα της Ελληνικής γλώσσας τα οποία είναι τα εξής:

1. ομιλών
2. Σημαίνον (α. σήμα, β. σημαινόμενο)
3. Κρύπτον (α. διαστήματα β. κραδασμός γ. λεξάριθμος δ. τονάριθμος)

-Το πρώτο είναι η ομιλία

-Το δεύτερο είναι η σχέση του σήματος με το σημαινόμενο που θα αναλύσουμε παρακάτω

-Το τρίτο είναι το διάστημα (απόσταση & χρόνος), ο κραδασμός (που αφυπνίζει τον εγκέφαλο μέσω ιδιοσυχνοτήτων από τους δημιουργηθέντες παλμούς – Παλλάδα Αθηνά) ο λεξάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με αριθμούς) και ο τονάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με μουσικούς τόνους)
Το κάθε γράμμα αντιστοιχούσε σε έναν αριθμό, αλλά και σε έναν μουσικό τόνο άρα γράμμα=αριθμός=τόνος (μουσικός), πράγμα που φανερώνει ότι στη γλώσσα μας πίσω από τα γράμματα-λέξεις υπάρχουν αριθμοί (λεξάριθμοι) και μουσικοί φθόγγοι (τονάριθμοι).

Οι 4 αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα ήταν:

1. Αριθμοί (μαθηματικά)
2. Σχήματα (Γεωμετρία)
3. Μουσική (Αρμονία)
4. Αστρονομία

οι επιστήμες αυτές είναι αλληλένδετες και βρίσκονται η μια μέσα στην άλλην όπως οι Ρωσικές μπαμπούσκες.

Συνδυάστε τώρα το αλφάβητο που εσωκλείει αριθμούς και μουσικούς τόνους με τις 4 αυτές επιστήμες.

tip 1: Αστρονομία= αστηρ + νόμος, α-στηρ = αυτό που δεν στηρίζεται, άρα αστρονομία= οι συμπαντικοί νόμοι που διέπουν αυτό που δεν στηρίζεται κάπου, οι οποίοι έχουν να κάνουν με την μουσική (αρμονία), σχήματα (γεωμετρία) αριθμούς (μαθηματικά) και όλα αυτά με τον Αιθέρα ο οποίος περιβάλει τις ουράνιες σφαίρες.

tip 2: ο Πυθαγόρας άκουγε την αρμονία (μουσική) των ουρανίων Σφαιρών
Άρα μιλάμε μια γλώσσα η οποία έχει να κάνει με την ροή του σύμπαντος.
Η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για Η/Υ λόγω της μαθηματικότητας και μουσικότητας όχι μόνο του Αλφαβήτου-λέξεων, αλλά και των μαθηματικών εννοιών που γεννώνται π.χ. η λέξη ΘΕΣΙΣ γίνεται:
συνΘεσις, επίΘεσις, κατάΘεσις, υπόΘεσις, εκΘεσις, πρόσΘεσις, πρόΘεσις, ανάΘεσις, διάΘεσις, αντίΘεσις κτλ κτλ αν τώρα αυτές τις λέξεις τις μεταφράσουμε στα Αγγλικά είναι εντελώς άσχετες μεταξύ τους.

Το ότι δεν γίνεται το Αλφάβητο να είναι αντιγραμμένο από κάπου αλλού φαίνεται από το ότι εν έτη 2300 π.Χ. (με μελέτες της Τζιροπούλου και άλλων και όχι το 800 π.Χ.) ο Όμηρος ήδη έχει στην διάθεση του 6.500.000 πρωτογενής λέξεις (πρώτο πρόσωπο ενεστώτα & ενικού αριθμού) τις οποίες αν τις πολλαπλασιάσουμε Χ72 που είναι οι κλήσεις, θα βγάλουμε ένα τεράστιο αριθμό ο οποίος δεν είναι ο τελικός, διότι μην ξεχνάμε ότι η Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα, ...ΓΕΝΝΑ.

ΑΝ συγκρίνουμε τώρα π.χ. την Αγγλική γλώσσα που έχει 80.000 λέξεις εκ των οποίων το 80% είναι Ελληνικές όπως μας ενημερώνει το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας, και μετρήσουμε ότι αυτή η στείρα γλώσσα εξελίσσεται 1000 χρόνια, μπορούμε αβίαστα να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ο Όμηρος παραλαμβάνει μια γλώσσα η οποία έχει βάθος στον χρόνο 100.000 π.Χ; 500.000 π.Χ.; ποιος ξέρει…
Όμως η απόλυτη απόδειξη είναι η ίδια η μαθηματικότητα της, η οποία δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα του πλανήτη.

Μην ξεχνάμε ακόμα το ότι ο Δημιουργός χρησιμοποιεί μαθηματικά για την δημιουργία, άρα η γλώσσα μας έχει αναγκαστικά σχέση με την πηγή (root-0/1).

Πριν όμως από το «Κρύπτον» υπάρχει το «Σημαίνον», δηλαδή η σύνδεση των λέξεων με τις έννοιες αυτών.

Είπανε νωρίτερα ότι οι ξένες διάλεκτοι ορίστηκαν κατόπιν συμφωνίας, δηλαδή κάποιοι συμφώνησαν ότι το τάδε αντικείμενο θα το ονομάσουν «Χ», κάτι που κάνει τις γλώσσες στείρες, άρα δεν μπορούν να γεννήσουν νέες λέξεις, άρα δεν υπάρχει μαθηματικότητα, άρα δεν δύναται να περιγράψουν νέες έννοιες που υπάρχουν στην φύση, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος εφόσον δεν μπορεί να περιγράψει μέσω των νέων λέξεων καινούριες έννοιες μένει στο σκοτάδι, έτσι οι νευρώνες του εγκεφάλου δεν γεννούν νέους εν αντιθέσει με όσους χρησιμοποιούν την Ελληνική.
Πως θα μπορούσε π.χ. ο Άγγλος ή ο Γάλλος ή ο Χ, Υ με μια λέξη που έχει 10 έννοιες να περιγράψει με ακρίβεια άρα και σαφήνεια μια βαθύτερη έννοια;
πόσο μάλλον τις πολλαπλές πλευρές αυτής;
δεν μπορεί, να λοιπόν το γιατί όλα ξεκίνησαν εδώ.

Το Σημαίνον λοιπόν είναι η σύνδεση του σήματος με το σημαινόμενο, δηλαδή η ίδια η λέξη είναι δημιουργημένη με τέτοιο τρόπο που περιγράφει την έννοια που εσωκλείνει μέσα της.

Παράδειγμα: η ονοματοδοσία της λέξης ΚΑΡΥΟΝ (Καρύδι) προέρχεται από μια παρατήρηση της φύσης (όπως όλες οι λέξεις), δηλαδή όταν δυο κερασφόρα ζώα (Κριοί, τράγοι κτλ) τρα.κάρ.ουν με τα κέρ.ατα τους ακούγεται το «κρακ» ή «καρ», ο ήχος αυτός έδωσε το όνομα «κέρας» (κέρατο) το κέρας έδωσε το όνομα κράτα ή κάρα (κεφάλι) και το υποκοριστικό αυτού το Κάρυον (μικρό κεφάλι).
το Κάρυον (καρύδι) μοιάζει καταπληκτικά με το ανθρώπινο κεφάλι και το εσωτερικό του με εγκέφαλο.

Το Υ είναι η ρίζα του ρήματος ΥΩ (βρέχω) όπου υπάρχει το Υ υπάρχει κοιλότητα (ή κυρτότητα) δηλαδή θηλυκώνει κάτι, η βροχή (υγρό στοιχείο) μπαίνει (θηλυκώνεται) μέσα στην γη.

Το μουσικό – αριθμητικό αλφάβητο δημιουργεί μουσικό – μαθηματικές λέξεις οι οποίες περιγράφουν αντίστοιχες έννοιες, οι οποίες προέρχονται από την παρατήρηση της φύσεως δηλαδή της Δημιουργίας άρα κατ επέκταση του ίδιου του Δημιουργού, αλλά η ερώτηση είναι πόσες χιλιετίες μπορεί να χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί αυτό το τέλειο μαθηματικό σύμπλεγμα που τα γράμματα είναι αριθμοί και συνάμα μουσικοί τόνοι και οι λέξεις δηλαδή το σύνολο των αριθμών και των μουσικών τόνων κρύβουν μέσα τους εκτός από σύνθετες μουσικές αρμονίες, έννοιες οι οποίες δεν είναι καθόλου τυχαίες αλλά κατόπιν εκτενέστατης παρατηρήσεως της φύσης;
Ευλόγως λοιπόν ο Αντισθένης μας υπενθυμίζει «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις»

ΠΗΓΗ: https://thesecretrealtruth.blogspot.com

Πάτμος

Η Χώρα

Η Πατρίδα μας...

Ποιός θά πληρώσει τό μάρμαρο;

 Σαράντος Ι. Καργάκος

Ἤμουν τελειόφοιτος Γυμνασίου (τότε δέν ὑπῆρχε Λύκειο) ἤ πρωτοετής φοιτητής τῆς Φιλοσοφικῆς, ὅταν στό θέατρο Βέμπο παρακολούθησα σέ μιά ἐπιθεώρηση τόν Κώστα Χατζηχρῆστο νά δέρνεται καί συνεχῶς νά ἀναφωνεῖ: «Ποιός θά πληρώσει τό μάρμαρο, ἔ;» Καί ξανά: «Ποιός θά πληρώσει τό μάρμαρο;» Ὁπότε ξαφνικά ἀκούστηκε μιά φωνή ἀπό κάτω: «Τά κορόιδα πού θά τό δοῦνε». Καί ἔπεσε γέλιο ἀκράτητο. Ἀλλά τό μεγαλύτερο μέρος τοῦ θεατρικοῦ ἐκκλησιάσματος ἔμενε μέ τήν ἀπορία: Τί ἐννοοῦσε μέ τήν ἐρωτηματική παραπονετική φράση ὁ μεγάλος κωμικός; Καί τί ἐπίσης ὁ ἐνημερωμένος θεατής;

Ὅπως μοῦ ἐξήγησε ἕνας εἰδήμων περί τά καλλιτεχνικά, ὁ Χατζηχρῆστος ἀπό τό θέρος εἶχε ἀρχίσει διαφημιστική καμπάνια γιά μιά ταινία του ὑπό τόν τίτλο αὐτόν («Ποιός θά πληρώσει τό μάρμαρο;»), πού θά παιζόταν τόν χειμῶνα. Δέν ξέρω ἄν ἡ ταινία παίχθηκε, ἐκεῖνο πού ξέρω εἶναι ὅτι ἡ φράση ἔμεινε παροιμιακή πρός ὑποδήλωση βλάβης μικρῆς ἤ μεγάλης, πού τίς συνέπειες –κοινῶς «σπασμένα» θά τά πληρώνουμε ἐμεῖς.

Αὐτό συνέβη καί μέ τά θρυλικά μνημόνια, αὐτά πού πέρασαν καί αὐτά πού ὑπό ἄλλη ὀνομασία θά ἔλθουν. Ἐμεῖς οἱ ἡλικιωμένοι πρέπει νά ἀνοίξουμε καί νέες τρῦπες στή λωρίδα μας γιά νά πιάνει σφικτά τό πανταλόνι μας. Στίς 21 Αὐγούστου ἴσως ὁ κ. πρωθυπουργός γιά νά τιμήσει τήν ἐπέτειο τοῦ γάμου μου ἀνακοίνωσε διθυραμβικά ὅτι βγήκαμε ἀπό τά μνημόνια, λές καί τοῦτο ἐσήμαινε ὅτι βγήκαμε ἀπό τό... μνῆμα. Καί ὁ ἑλληνικός λαός ἔνιωσε τόση ἀγαλλίαση ὅση καί ὁ Διογένης ὁ Κυνικός, ὅταν ἔβγαινε ἀπό τό πιθάρι του γιά νά θερμανθεῖ ὑπό τόν ἥλιο. Ἀκοῦμε ἀπό χίλια στόματα ὅτι τώρα θά βγοῦμε στίς ἀγορές.

Γιά νά κάνουμε τί; Σουλάτσο ἤ μήπως τήν ἀρκούδα τοῦ γ... (συγγνώμη!) τοῦ Ρομᾶ πού ἔκανε τήν Βουγιουκλάκη στά πανηγύρια; Τό νά βγεῖς στίς ἀγορές σημαίνει ὅτι ἔχεις κάτι νά πωλήσεις. Τοῦτο ὅμως προϋποθέτει παραγωγική δραστηριότητα, ἀγροτική, κτηνοτροφική, ἐργαστηριακή, ἐργοστασιακή ἀλλά καί ἐπιστημονικοπρακτική καί ὄχι ἀεροκοπανιστική. Στήν Ἑλλάδα σήμερα ἐλάχιστα μποροῦν νά παραχθοῦν, διότι δέν παράγονται παιδιά. Καί ὅσα παράγονται ἀποτρέπονται ἀπό τίς πρακτικές ἐργασίες καί τρέπονται πρός τίς ἐργασίες γραφείου, τίς λεγόμενες ἄλλοτε «ἐργασίες κολλάρου». Τούς περισσότερους ἀπορροφᾶ τό δημόσιο, μόνο πού τό ἑλληνικό δημόσιο μόνο γιά παραγωγικότητα δέν μπορεῖ νά... κατηγορηθεῖ! Οἱ πλέον ἀνήσυχοι νέοι στρέφονται πρός τό ἐξωτερικό. Πλουτίζουν ξένες πατρίδες. Βέβαια μᾶς μένουν κάποιοι «στυλάτοι» ἐπενδυτές πού μοιάζουν μέ γερμανικό λουκάνικο πού φοράει κουστούμι Σάβιλ Ρόου ἤ Ἀρμάνι. Ὅμως μέ τέτοιο ἐπενδυτικό χαρμάνι θά εἴμαστε σέ ἕνα συνεχές ραμαζάνι χωρίς νά δοῦμε ποτέ μπαϊράμι, πού σημαίνει τό τέλος τῆς νηστείας.

Κάποτε εἴμαστε σχεδόν αὐτάρκεις σέ ὅλα. Ἀκόμη καί σέ τροπικά ἄνθη καί καρπούς. Σήμερα εἴμαστε σέ ὅλα ὁλοκληρωτικά ἀνεπαρκεῖς. Ἐρχόμαστε πρῶτοι μέσα σέ ὅλη τήν Εὐρώπη στήν κρεοφαγία καί ὅμως μόνο ἕνα γλίσχρο ποσοστό κρέατος γύρω στά 20% παράγεται στήν Ἑλλάδα. Καί ὅμως ἡ Ἑλλάδα εἶναι φτιαγμένη ἀπό τή φύση της γιά αἰγοτροφία καί προβατοτροφία. Ἀκούω τίς ἀνοησίες περί προστασίας δασῶν. Τά δάση δέν καταστρέφονται ἀπό τά αἰγοπρόβατα, καταστρέφονται ἀπό τίς πυρκαϊές.

Καί ἄν δέν ὑπῆρχαν οἱ Ἀλβανοί, οἱ Πακιστανοί, οἱ Ἰνδοί πού δουλεύουν στά χωράφια μας, ἡ Ἑλλάδα θά εἶχε μεταβληθεῖ σ’ ἕναν ἀπέραντο λόγγο. Ἀκούω ἀπό ὑπεύθυνα -ὑποτίθεται- χείλη ὅτι τώρα πού βγήκαμε ἀπό τά μνημόνια θά δημιουργήσουμε τό νέο οἰκονομικό θαῦμα. Δέν τό ἀποκλείω ἡ νέα μας οἰκονομία νά ἔχει μῆκος, πλάτος, πάχος, ἀλλά ἡ εὐρωστία αὐτή θά θυμίζει πατημένο μακαρόνι. Ἀσφαλῶς στίς νέες συνθῆκες πού διαμορφώνονται θά εἶναι πολλοί αὐτοί πού θά κάνουν ἐπενδύσεις, πού θά εὐπορήσουν, ἀλλά αὐτοί κατά συντριπτική πλειοψηφία δέν θά εἶναι Ἕλληνες. Ὁ Ἕλληνας ἐπενδυτής φοβᾶται νά ἐπενδύσει στήν Ἑλλάδα.

Οἱ ξένοι θά ἐπενδύσουν μέ λεόντειους ὅρους, ἀφοῦ θά βρίσκουν φθηνό ἐργατικό δυναμικό. Καί ἐννοῶ τούς κάθε λογῆς μετανάστες καί λαθρομετανάστες. Πού δέν θά ἀρκοῦν. Θά κάνουμε, βάσει τῆς συμφωνίας πού ὑπέγραψε ὁ πρωθυπουργός μέ τήν κ. Μέρκελ, εἰσαγωγή καί ἀπό τήν Εὐρώπη. Κάποια στιγμή πού θά ἀκουστεῖ ἡ φωνή τῆς Ἱστορίας «Ἑλλάδα, ποῦ εἶσαι;», δέν θά ἀκουστεῖ καμμία φωνή. Ἡ Ἑλλάδα θά ἔχει πάρει τόν «κατήφορο τῆς προόδου» σάν νεκρός πού τρέχει νά προφθάσει τήν... κηδεία του!

 Δημοκρατία, 18/11/2018

 ΠΗΓΗ https://www.facebook.com/permalink.php?