Ο Προφήτης Ἀββακούμ (2 Δεκεμβρίου)

              Ο  Προφήτης Ἀββακούμ 

Ἀββακούμ, πού τό ὄνομά του σημαίνει «θερμός ἐναγκαλισμός», ἦταν ἀπό τή φυλή τοῦ Συμεών καί γιός τοῦ Σαφάτ. Ὁ χρόνος πού ἔδρασε τίθεται μεταξύ 650 καί 672 π.Χ.
Στό προφητικό του βιβλίο, πού διακρίνεται γιά τήν ἀξιόλογη λογοτεχνική του χάρη, ἐλέγχει τόν ἰουδαϊκό λαό, ἐπειδή παρεξέκλινε ἀπό τήν ἀληθινή θρησκεία στήν εἰδωλολατρία.
Νά τί συγκεκριμένα ἀναφέρει, σχετικά μέ τό πῶς πρέπει κανείς νά πιστεύει στόν Θεό:
«Ἐάν ὑποστείληται, οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ· ὁ δέ δίκαιος ἐκ πίστεώς μου ζήσεται. Ἐγώ δέ ἐν τῷ Κυρίῳ ἀγαλλιάσομαι, χαρίσομαι ἐπί τῷ Θεῷ τῷ σωτήρι μου».
Πού σημαίνει, ἂν κανείς λιποψυχήσει καί ἀδημονήσει στίς διάφορες δοκιμασίες, ἂς μάθει, λέει ὁ Κύριος, ὅτι δέν ἐπαναπαύεται ἡ ψυχή μου σ’ αὐτόν. Ὁ δίκαιος πού πιστεύει σ’ ἐμένα καί τηρεῖ τό Νόμο μου, θά σωθεῖ καί θά ζήσει. Ἐγώ ὅμως, λέει ὁ Προφήτης, θά ἀγάλλομαι ἐλπίζοντας στόν Κύριο. Θά γεμίσει χαρά ἡ καρδιά μου γιά τόν σωτήρα μου Θεό.
Ὁ προφήτης Ἀββακούμ πέθανε εἰρηνικά καί τάφηκε στόν τόπο τῶν πατέρων του.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Ὡς ὄρος προέγραψας, τήν Θεοτόκον Ἁγνήν, ἐξ ἧς ἡμῖν ἔλαμψεν, ὁ τῶν ἁπάντων Θεός, σαρκός ὁμοιώματι. Ὅθεν σε ὡς Προφήτην, θεηγόρον τιμῶντες, χάριτος οὐρανίου, μετασχεῖν δυσωποῦμεν, πρεσβείαις σου θεοδέκτοις, Ἀββακούμ ἔνδοξε.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Τῆς προφητείας τήν κιθάραν τήν θεόφθογγον
Τήν προηχήσασαν Χριστοῦ τήν συγκατάβασιν
Ἀββακούμ ἀνευφημήσωμεν τόν Θεόπτην.
Ἐμπνευσθεῖς γάρ τῇ ἐλλάμψει τοῦ Θεοῦ ἡμῶν
Ἐμφανῶς προδιετύπωσε τά μέλλοντα,
Τούτῳ λέγοντες, χαῖρε σκεῦος τοῦ Πνεύματος.

Μεγαλυνάριον.

Τό φῶς ὡς προεῖπας τό Πατρικόν, ἐν ναῷ οἰκείῳ, καθωράθη σωματικῶς· ὅθεν οἱ τήν αἴγλην, αὐτοῦ εἰσδεδεγμένοι, ἐν ὕμνοις Ἀββακούμ σε, φαιδροῖς δοξάζομεν.

ΠΗΓΗ:http://www.faneromenihol.gr/

Γλωσσοδέτες ......

...... που λύνουν και τη γλώσσα των παιδιών 

και το γέλιο τους!

• "Άσπρη πέτρα ξέξασπρη κι απ' τον ήλιο ξεξασπρότερη."
• "Βαρέλι νεροβάρελο, ποιος σε νεροβαρελόδενε;- Του νεροβαρελοδέτη ο γιος. 
• "Εκκλησούλα μολυβδοκολοπελεκητή, ποιος σε μολυβδοκολοπελεκητούσε; Ο γιος του μολυβδοκολοπελεκητή." 
• "Εκλησιά μολυβδωτή γλυκομολυβδοκαντηλοπελεκητή, ποιος σε γλυκομολυβδοκαντηλοπελέκησε; Του γλυκομολυβδοκαντηλοπελεκητή ο γιος. Αν είχα τα γλυκομολυβδοκαντηλοπελέκια του θα σε γλυκομολυβδοκαντηλοπελεκούσα καλύτερα από του γλυκομολυβδοκαντηλοπελεκητή το γιο!" (Νάξου) 
• "Μια εκκλησιά μολυβδωτή, μολυβδοκοντυλογλυπτοπελεκητή, ποιος την μολυβδοκοντυλογλυπτοπελέκησε; Ο γιος του μολυβδοκοντυλογλυπτοπελεκητή; Αν είχα εγώ τα σύνεργα, τα μίνεργα του γιου του μολυβδοκοντυλογλυπτοπελεκητή, θα τη μολυβδοκοντυλογλυπτοπελεκούσα καλύτερα από το γιο του μολυβδοκοντυλογλυπτοπελεκητή

"Η συκιά μας η διπλή, η διπλογυριστή, κάνει τα σύκα τα διπλά, τα διπλογυρι-γυριστά. Πάει ο σκύλος ο διπλός, ο διπλογυρι-γυριστός, να φάει τα σύκα τα διπλά, τα διπλογυρι-γυριστά" 

"Καλημέρα καμηλάρη, καμηλάρη καλημέρα"
"Κάστανα βραστά σκαστά με τη βραστή σκαστή κουτάλα."
• "Μια πάπια, μα ποια πάπια; Μια πάπια με παπιά.
"Μια τίγρη με τρία τιγράκια."
"Νερό, λινάρι, νερολίναρο, νεροκαθαρολίναρο"
"Ο γιος του Ρουμπή, του Κουμπή, του ρουμποκομπολογή, βγήκε να ρουμπέψει, να κουμπέψει, να ρουμποκομπολογέψει, και τον πιάσαν οι ρουμπήδες, οι κουμπήδες, οι ρουμποκομπολογήδες."
"Ο κόπρος ο παντακόκοπρος, που κόπρευε και μούλευε τα παντακοκοπρομούμουλα."
"Ο παπάς ο παχύς, έφαγε παχιά φακή. Γιατί παπά παχύ έφαγες παχιά φακή;"
"Ο τζίτζιρας ο μίτζιρας ο τζιτζιμιτζιχότζιρας, ανέβηκε στη τζιτζιριά στη μιτζιριά στη τζιτζιμιτζιχοτζιριά, να κόψει τζίτζιρα μίτζιρα τζιτζιμιτζιχότζιρα."
"Πίτα σπανακόπιτα σπανακολαδοφραγκοσυκοπαντζαροκολοκυθόπιτα."
"Σιδηροδρομικός σταθμός του Σιδηροκάστρου" (παλαιό τεστ εισαγωγής στη Σχολή Ευελπίδων).
"Στου παππού μου τη ζωνάρα μια χοντρή χοντρή ξωμπλάρα που την εχοντροξώμπλιασε του χοντροξώμπλη η μάνα."
"Της καρέκλας το ποδάρι, ξεκαρεκλοποδαρώθηκε ποιος το ξεκαρεκλοποδιάριασε ο ξεκαρεκλοποδαράς."
"Το ξίδι του Ξέρξη ξίδιασε"
"Φάλαινα, φαλαινάκι"

Γλωσσοδέτες για να μαθαίνουν τα μικρά μας 

και να εξασκούμαστε εμείς

Εχετλαίος:

 O μυστηριώδης ήρωας της μάχης του Μαραθώνα με το άγνωστο υπερόπλο

Εχετλαίος ή Έχετλος ήταν το όνομα ενός αγνώστου ήρωα που εμφανίστηκε στη μάχη του Μαραθώνα και βοήθησε να αναχαιτιστεί την περσική εισβολή στην Ελλάδα.

Ιστορικά, ο Εχετλαίος δεν αναφέρεται πουθενά στο παρελθόν και η ύπαρξη του στο πάνθεον των αρχαίων ηρώων γίνεται μετά τη μάχη του Μαραθώνα.

Στη μάχη εκείνη, ο Εχετλαίος είχε εμφανιστεί ξαφνικά στο Ελληνικό στρατόπεδο ντυμένος με στολή άγνωστη για τους Αθηναίους κρατώντας στα χέρια του μία εχέτλη (= λαβή αρότρου) ή κάτι που έμοιαζε με εχέτλη, αντί για όπλο.

Με αυτό το παράξενο όπλο, ο Εχετλαίος χτυπούσε τους Πέρσες κι εξόντωσε πολλούς από αυτούς. Μετά τη μάχη, ο άγνωστος άνδρας εξαφανίστηκε με τον ίδιο τρόπο που είχε εμφανιστεί και κανείς δεν γνώριζε το παραμικρό γι’ αυτόν, ούτε καν το όνομά του.

Οι Αθηναίοι, μετά τη μάχη, ρώτησαν το Μαντείο των Δελφών να μάθουν ποιος ήταν αυτός ο άγνωστος ήρωας που πολέμησε μαζί τους και το Μαντείο τους έδωσε ως απάντηση πως θα έπρεπε να τιμούν τον ήρωα Εχετλαίο.

Οι Αθηναίοι από ευγνωμοσύνη προς αυτόν, όρισαν την επίσημη λατρεία του ως ήρωα. Γενικά, η νίκη στην μάχη του Μαραθώνα φαίνεται ότι ξάφνιασε ακόμα και τους Αθηναίους. Για να εξηγήσουν την πανωλεθρία των Περσών, αρκετοί από τους Αθηναίους πολεμιστές ισχυρίστηκαν ότι είδαν πολλούς ήρωες και θεούς να πολεμούν στο πλάι τους.

Ο κυριότερος από αυτούς ήταν ο Πάνας ο οποίος ενέπνευσε στους Πέρσες τον «Πανικό» τον ιερό, τρομερό φόβο. Σε αυτήν την μυθοπλασία μάλλον συγκαταλέγεται και η εμφάνιση του ήρωα Εχετλαίου.

Η περιγραφή του Παυσανία έχει ως εξής:

[…]«Λέγουν επίσης πως έτυχε να είναι παρών στη μάχη ένας άνδρας με παλαιική εμφάνιση κι ενδύματα. Σκοτώνοντας πολλούς από τους ξένους με την εχέτλη, εξαφανίστηκε μετά τη μάχη. Σαν ρώτησαν οι Αθηναίοι το μαντείο, ο θεός απλά τους έδωσε την εντολή να τιμήσουν τονΕχετλαίο ως ήρωα. Ανήγειραν και μνημείο μάλιστα με λευκό μάρμαρο!!!

ΗΡΟΔΟΤΟΣ: Ο Ηρόδοτος δίνει μια άλλη διάσταση στον άγνωστο αυτόν πολεμιστή και το όπλο του , περιγράφει λοιπόν ότι στην μάχη του Μαραθώνα σκοτώθηκαν 6.400 Πέρσες και 192 Αθηναίοι. Κατά την διάρκεια της συγκρούσεως συνέβη κάτι πολύ παράξενο, ένας Αθηναίος στρατιώτης, ο Επίζηλος, γιός του Κουφαγόρα, ενώ πολεμούσε γενναία στήθος με στήθος ξαφνικά έχασε την όραση του και στα δύο του μάτια, παρόλο που δεν τον είχε ακουμπήσει τίποτα, ούτε δόρυ ούτε ξίφος ούτε βέλος τόξου.

Συνεχίζοντας ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Επίζηλος διηγείται ότι είδε έναν μεγαλόσωμο οπλίτη που η γενειάδα του κάλυπτε ολόκληρη την ασπίδα του, και ότι αυτό το φάντασμα κρατούσε στα χέρια του ένα πολύ φωτεινό όπλο! Πέρασε ακριβώς δίπλα του, σκοτώνοντας Πέρσες αντιπάλους και αυτή η σκηνή ήταν η τελευταία που είδε ο Επίζηλος γιατί από κάποια υπερβολική λάμψη, τυφλώθηκε!

 ΠΗΓΗ:http://www.pronews.gr/

«Τριπλή διύλιση»:

 Το σοφό τεστ του Σωκράτη 

που παραμένει επίκαιρο

Μια μέρα, εκεί που ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του...

Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν το τεστ της “τριπλής διύλισης”.

“- Τριπλή διύλιση;” ρώτησε με απορία ο γνωστός του.

- Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις.

- Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας.

Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;

- Ε… όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και…

-Μάλιστα, άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα.

- Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης.

Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;

- Καλό; Όχι το αντίθετο μάλλον…

- Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.

Ο γνωστός του έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία.

- Παρόλα αυτά, συνέχισε ο Σωκράτης, μπορείς ακόμα να περάσεις το τεστ γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο.

Το τρίτο φίλτρο της χρησιμότητας.

Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις για τον μαθητή μου κάτι που μπορεί να μου φανεί xρήσιμο σε κάτι;

- Όχι δεν νομίζω…

- Άρα λοιπόν αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό, ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω;

Ο γνωστός του έφυγε ντροπιασμένος,έχοντας πάρει ένα καλό μάθημα…

ΠΗΓΗ: http://www.pronews.gr

Ο Φαρος τῆς Ορθοδοξίας!!

Ἡ Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης

Η εξαιρετική αίθουσα υποδοχής της Σχολής.

«Έχω μάθει να ξεχωρίζω τους Γιουνάν (Έλληνες) τόσα χρόνια που κάνω

αυτή τη διαδρομή. Όλο τον χρόνο δεν σταματούν να επισκέπτονται προσκυνητές από το Γιουνανιστάν (Ελλάδα) τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης», μας είπε ένας ηλικιωμένος Τούρκος, ο κύριος Ομέρ, που καθόταν δίπλα μας στο καραβάκι, κατά τη διάρκεια της διαδρομής προς τη Χάλκη.

Η κεντρική είσοδος της Σχολής.

Αίσθηση Ελλάδας

Ήταν ο πρώτος και μοναδικός Τούρκος που ακούσαμε να προφέρει τη Χάλκη με το ελληνικό όνομά της, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας στην Κωνσταντινούπολη. Όσους άλλους είχαμε ρωτήσει κανείς δεν έδειχνε να καταλαβαίνει τι σημαίνει η λέξη αυτή.

«Σας προτείνω να ανεβείτε με τα πόδια στη Σχολή για να απολαύσετε τη θέα και τις μυρωδιές της φύσης», μας είπε ο Ομέρ. Και αμέσως συμπλήρωσε: «Δεν θα σας πάρει ούτε ένα τέταρτο. Οι πιο πολλοί Έλληνες δείχνουν βιαστικοί και προτιμούν τις άμαξες με τα άλογα, αλλά έτσι χάνουν τη μαγεία του νησιού».

Τελικά, η ανηφόρα μέχρι την κορυφή του λόφου δεν ήταν παιχνίδι, αλλά η Σχολή, που πρόβαλε ξαφνικά μπροστά μας μετά την τελευταία στροφή, μας αποζημίωσε με μια γερή αίσθηση Ελλάδας.

Είναι μεγαλοπρεπής, αλλά δεν σε πλακώνει και μοιάζει λιτή και απέριττη. Δεν ξεφεύγει καθόλου από τη μοναδική ελληνική αρχιτεκτονική, που χαλιναγωγεί τα μεγάλα μεγέθη και τα κάνει να μοιάζουν κομψά και μικρότερα.

Ανέπαφη από τον χρόνο αίθουσα της Σχολής.

Ούτε κόκκος σκόνης

Η Σχολή της Χάλκης είναι άριστα διατηρημένη και στην κυριολεξία λάμπει απ’ άκρη σ’ άκρη, χωρίς να μπορεί να διακρίνει κανείς ούτε ένα κόκκο σκόνης στο εσωτερικό της.

Παρόλο που παραμένει 46 ολόκληρα χρόνια κλειστή, είναι πανέτοιμη να πιάσει το νήμα και να κάνει τη μεγάλη επανεκκίνηση. Είναι τυχεροί οι σπουδαστές που θα κάτσουν στα υπέροχα θρανία της και θα εξερευνήσουν τις θρυλικές βιβλιοθήκες της. 

Εκείνο, όμως, που κάνει τη Σχολή της Χάλκης σημαντική, είναι όχι το εκπληκτικό κτήριο που τη στεγάζει, αλλά ο σκοπός λειτουργίας της, που δεν αφορά τόσο στις πνευματικές ανάγκες της ολιγάριθμης πλέον ελληνικής ομογένειας στην Τουρκία, όσο στις ανάγκες ολόκληρης της Ορθοδοξίας γενικότερα.

Ακόμα και πριν το 1894, που στεγαζόταν σε ένα παλιό και καθόλου ανθεκτικό ξύλινο κτήριο, ήταν το ίδιο σημαντική για την Ορθοδοξία. Ο ρόλος της είναι οικουμενικός και καθορίζεται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο αν και έχει περιοριστεί σε μικρή έκταση, παράγει πνευματικό έργο τεράστιο σε εμβέλεια και σημασία.

Παιδιά επισκεπτών από την Ελλάδα εντυπωσιασμένα από την παλαιά αίθουσα διδασκαλίας.

Για να υποστηριχθεί το παραπάνω έργο απαιτούνται στελέχη με θεολογική κατάρτιση υψηλού επιπέδου. Η Σχολή της Χάλκης είναι το ιδανικό εκκολαπτήριο αυτών των στελεχών και γι’ αυτό η διακοπή της λειτουργίας της το 1971 αποτέλεσε μεγάλο πλήγμα για την Ορθοδοξία.

Σύμφωνη με το πνεύμα της εποχής

Στα δεκάδες χρόνια που παρέμενε κλειστή η Σχολή της Χάλκης συνέβησαν διεθνώς μεγάλες κοινωνικές και τεχνολογικές εξελίξεις, τις οποίες το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει ήδη λάβει σοβαρά υπόψη του.

Στο καινούργιο ξεκίνημά της η Σχολή θα είναι πανέτοιμη μπροστά στις σύγχρονες προκλήσεις και οι απόφοιτοί της δεν θα υστερούν καθόλου σε κατάρτιση έναντι των αποφοίτων ακόμα και των μεγαλύτερων διεθνών πανεπιστημίων.

Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, που εντυπωσιάζει με την ενεργή και όχι προσχηματική εμπλοκή του σε σύγχρονα ανθρωπιστικά και οικολογικά κινήματα, είναι σίγουρο ότι θα εμφυσήσει στους μελλοντικούς αποφοίτους της Σχολής της Χάλκης αυτή τη διάθεση για δημιουργικές και καινοτόμες κοινωνικές πρωτοβουλίες.

Η ποιότητα της Σχολής θα είναι υψηλού πανεπιστημιακού επιπέδου και θα έχει τετραετή διάρκεια σπουδών.. Θα είναι ευέλικτη και θα εφαρμόζει σύγχρονα εκπαιδευτικά πρότυπα, όπως απαιτούν οι καιροί, ενώ θα είναι διεθνής και δίγλωσση, δηλαδή τα μαθήματα θα γίνονται στα ελληνικά και τα αγγλικά εξ αρχής.

Μετά από τόσο διεθνή θόρυβο δεν μπορεί να είναι μια οποιαδήποτε σχολή της σειράς. Πρέπει οπωσδήποτε να ξεχωρίζει και να ανταποκρίνεται στο πνεύμα της εποχής. Με διδασκαλία σε μια μόνο γλώσσα δεν ξεχωρίζεις.

Στον εσωτερικό περίβολο της Σχολής βρίσκεται το παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδος.

Η κύρια διαφορά της από τις άλλες θεολογικές σχολές θα είναι όχι μόνο ο διεθνής χαρακτήρα της, αλλά και η προσέγγιση της ορθοδοξίας ως οικουμενικής αξίας. Αυτή η Σχολή ήταν και θα είναι οικουμενική από το DNA της, αυτή ήταν πάντα η διαφορά της από τις άλλες θεολογικές σχολές. Έδινε απάντηση σε κάθε περιβάλλον, είτε ορθόδοξο είτε μουσουλμανικό.

Εξαιρετική ποιότητα κατασκευής

Ένα άλλο θέμα είναι η στατική επάρκεια του κτηρίου, λόγω της αυξημένης σεισμικότητας της περιοχής της Κωνσταντινούπολης και των Πριγκιποννήσων. Ευτυχώς, επιστήμονες του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ανέλαβαν πριν λίγα χρόνια τη δωρεάν μελέτη της κτηριακής υποδομής της Σχολής και τα βρήκαν όλα σε καλή κατάσταση, γεγονός που αποδεικνύει την εξαιρετική ποιότητα κατασκευής του κτηρίου.

Σημειώνεται ότι το ξύλινο κτήριο της Σχολής, που βρισκόταν στη θέση του σημερινού οικοδομήματος, καταστράφηκε ολοσχερώς από τρομερό σεισμό το 1894.

Μετά από εκείνη την καταστροφή, ο ευεργέτης Παύλος Στεφάνοβιτς ανέλαβε το κόστος κατασκευής του νέου κτηρίου, το οποίο χτίστηκε μέσα σε 18 μόνο μήνες, υπό την επίβλεψη του αρχιτέκτονα Περικλή Φωτιάδη.

Μετρημένοι στα δάχτυλα

Η Σχολή της Χάλκης δεν είναι μόνο ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα, αλλά και ένα μοναστήρι, που προσφέρει εκτός από πνευματική και πραγματική τροφή στους εξαντλημένους, σαν κι εμάς, επισκέπτες.

Στο τέλος της επίσκεψής μας, οι μοναχοί μάς πρόσφεραν ένα υπέροχο γεύμα με ρεβιθόσουπα, συνοδευόμενη από χαλβά και ελιές. Φάγαμε με μεγάλη όρεξη και φύγαμε για να προλάβουμε το καραβάκι για την Κωνσταντινούπολη.

Καθώς κατηφορίζαμε τον καταπράσινο λόφο προς το λιμάνι του νησιού βλέπαμε απέναντι την πανέμορφη Πρίγκηπο, το τέταρτο και τελευταίο στη σειρά Πριγκηπονήσι. Μπαίνοντας στο χωριό της Χάλκης κοντοσταθήκαμε για λίγο έξω από μερικά άδεια ελληνικά σπίτια, που μας είχε δείξει το πρωί ο Τούρκος συνταξιδιώτης μας.

Όπως μας είχε πει ο Ομέρ: «Θυμάμαι με νοσταλγία τους Γιουνάν που ζούσαν στο νησί. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ακούγαμε σχεδόν μόνο τις δικές τους φωνές στους δρόμους. Σήμερα οι κάτοικοι της Χάλκης είναι σχεδόν όλοι κουρδικής καταγωγής. Έλληνες υπάρχουν ελάχιστοι μετρημένοι στα δάχτυλα».

Εκπληκτικής ομορφιάς οι διάδρομοι της Σχολής.

Το αναγνωστήριο της βιβλιοθήκης, η οποία περιέχει περίπου 60.000 σπάνια και ιστορικά βιβλία..

Στις καρδιές των Ελλήνων

Στην επιστροφή το καραβάκι πέρασε κοντά στον λόφο της Κωνσταντινούπολης, επάνω στον οποίο βρίσκεται η Αγία Σοφία. Έβρεχε και φαινόταν θολή και θλιμμένη πίσω από την καταχνιά. Κοιτούσαμε σιωπηλοί και μελαγχολικοί τη σιλουέτα της, νιώθοντας ένα σφίξιμο στην καρδιά. 

Αυτή η εικόνα είναι κατά ένα περίεργο τρόπο εγκατεστημένη μέσα στις καρδιές όλων των Ελλήνων, ακόμα κι αυτών που δεν έχουν ταξιδέψει στην Κωνσταντινούπολη. 

Οι υπόλοιποι Τούρκοι επιβάτες του καραβιού δεν κοιτούσαν ούτε προς την Αγιά Σοφιά ούτε πουθενά αλλού. Όλη την ώρα προσπαθούσαν να καλμάρουν τα αμέτρητα παιδιά τους, που έτρεχαν πέρα δώθε στο κατάστρωμα.

Κάνουν πολλά παιδιά οι Τούρκοι και έχουν πληθύνει πάρα πολύ. Μερικές φορές μας φάνηκαν αμέτρητοι...
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ
 

 ΠΗΓΗ:Ari Katras <arikatras2@gmail.com>

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:  Ἀγαπητέ μου Ἀργύρη, σέ εὐχαριστῶ πολύ γιά τήν ἀποστολή τῶν καταπληκτικῶν φωτογραφιῶν τῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης. Εἶχα τήν εὐλογία νά φοιτήσω γιά ἕνα ἑξάμηνο περίπου (ἀκαδημαϊκό ἔτος 1962-1963) καί οἱ χῶροι αὐτοί μοῦ εἶναι τόσο γνωστοί.  Δυστυχῶς, μετά περί τά τέλη Ἰανουαρίου μᾶς ἀπέλασαν (11 πρωτοετεῖς) οἱ Τοῦρκοι, οἱ ὁποῖοι εἶχαν μεθοδεύσει τό κλείσιμο τῆς Σχολῆς, τό ὁποῖο πέτυχαν λίγα χρόνια ἀργότερα. Μέ συγκίνησες ἰδιαίτερα. Καλά Χριστούγεννα! (Πότε μέ τό καλό στήν Πατρίδα;), Μαθιός

Ἀπαγγελία Ἀποστόλου

Ο Αντώνης Πεζανάκης 

απαγγέλει Αποστολ Ανάγνωσμα Αγίων Πάντων

Θ' Ωδή Χριστουγέννων

 Η θ' ωδή των καταβασιών των Χριστουγέννων

από τον Πρωτοπρεσβύτερο Θεολόγο Γρύλλη,

εκ στήθους,

28/11/2017 Χριστιανική Εστία

(Σημείωση ἀπό τόν "ΠΑΤΜΙΟ": Ὁ π. Θεολόγος εἶναι ἔγγαμος Κληρικός καί διακονεῖ στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Λουκᾶ Πατησίων. Κατάγεται ἀπό τήν Πάτμο καί εἶναι ἀπόφοιτος τῆς Πατμιάδας Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς).