ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΤΣΑΜΚΙΡΑΝΗΣ.
Ω! ΠΟΣΩΝ ΑΓΑΘΩΝ...
Σάββατο 2 Μαρτίου 2013
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
Π. ΘΕΟΦΙΛΟΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ.
Απαγγέλλει ο παν. αρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Μπουγιουλέκας προϊστάμενος του
ιερού ναού Αγίου Ευσταθίου Περισσού
ιερού ναού Αγίου Ευσταθίου Περισσού
Κυριακή του ασώτου 20 Φεβρουαρίου 2011
Εὐαγγέλιον ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
(Λουκ. ιε' 11-33)
Εὐαγγέλιον ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
(Λουκ. ιε' 11-33)
Καταβασίες Κυριακής του Ασώτου
ΚΑΤΑΒΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
Μέλος ἀργὸ εἰρμολογικὸ ὑπὸ Πέτρου Βυζαντίου (+1808).
Μέλος ἀργὸ εἰρμολογικὸ ὑπὸ Πέτρου Βυζαντίου (+1808).
Ὠδὴ α' Ἦχος β'
Τὴν Μωσέως ᾠδήν, ἀναλαβοῦσα βόησον ψυχή. Βοηθὸς καὶ σκεπαστής, ἐγένετό μοι εἰς σωτηρίαν,
οὗτός μου Θεὸς καὶ δοξάσω αὐτόν.
Ὠδὴ γ'
Στειρωθέντα μου τὸν νοῦν, καρποφόρον ὁ Θεὸς ἀνάδειξόν με, γεωργὲ τῶν καλῶν, φυτουργὲ τῶν ἀγαθῶν, τῇ εὐσπλαγχνίᾳ σου.
Ὠδὴ δ'
Τὴν ἐκ Παρθένου σου γέννησιν, ὁ Προφήτης προβλέπων, ἀνεκήρυττε βοῶν· Τὴν ἀκοήν σου ἀκήκοα καὶ ἐφοβήθην, ὅτι ἀπὸ Θαιμάν, καὶ ἐξ ὄρους ἁγίου κατασκίου, ἐπεδήμησας, Χριστέ.
Ὠδὴ ε'
Τῆς νυκτὸς διελθούσης, ἤγγικεν ἡ ἡμέρα, καὶ τὸ φῶς τῷ κόσμῳ ἐπέλαμψε· διὰ τοῦτο ὑμνεῖ σε τάγματα Ἀγγέλων
Ὠδὴ γ'
Στειρωθέντα μου τὸν νοῦν, καρποφόρον ὁ Θεὸς ἀνάδειξόν με, γεωργὲ τῶν καλῶν, φυτουργὲ τῶν ἀγαθῶν, τῇ εὐσπλαγχνίᾳ σου.
Ὠδὴ δ'
Τὴν ἐκ Παρθένου σου γέννησιν, ὁ Προφήτης προβλέπων, ἀνεκήρυττε βοῶν· Τὴν ἀκοήν σου ἀκήκοα καὶ ἐφοβήθην, ὅτι ἀπὸ Θαιμάν, καὶ ἐξ ὄρους ἁγίου κατασκίου, ἐπεδήμησας, Χριστέ.
Ὠδὴ ε'
Τῆς νυκτὸς διελθούσης, ἤγγικεν ἡ ἡμέρα, καὶ τὸ φῶς τῷ κόσμῳ ἐπέλαμψε· διὰ τοῦτο ὑμνεῖ σε τάγματα Ἀγγέλων
καὶ δοξολογεῖ σε Χριστὲ ὁ Θεός.
Ὠδὴ ς'
Βυθῷ ἁμαρτημάτων, συνέχομαι Σωτήρ, καὶ ἐν πελάγει τοῦ βίου βυθίζομαι ἀλλ' ὥσπερ τὸν Ἰωνᾶν ἐκ τοῦ θηρός,
Ὠδὴ ς'
Βυθῷ ἁμαρτημάτων, συνέχομαι Σωτήρ, καὶ ἐν πελάγει τοῦ βίου βυθίζομαι ἀλλ' ὥσπερ τὸν Ἰωνᾶν ἐκ τοῦ θηρός,
κᾀμὲ τῶν παθῶν ἀνάγαγε, καὶ διάσωσόν με.
Ὠδὴ ζ'
Τὰ Χερουβὶμ μιμούμενοι, Παῖδες, ἐν τῇ καμίνῳ ἐχόρευον βοῶντες· Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὅτι ἐν ἀληθείᾳ καὶ κρίσει, ἐπήγαγες ταῦτα πάντα διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν,
Ὠδὴ ζ'
Τὰ Χερουβὶμ μιμούμενοι, Παῖδες, ἐν τῇ καμίνῳ ἐχόρευον βοῶντες· Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὅτι ἐν ἀληθείᾳ καὶ κρίσει, ἐπήγαγες ταῦτα πάντα διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν,
ὁ ὑπερύμνητος καὶ δεδοξασμένος εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.
Ὠδὴ η'
Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν καὶ προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον.
Τὸν ἐν τῇ βάτῳ Μωσῆ, τῆς Παρθένου τὸ θαῦμα, ἐν Σιναίῳ τῷ ὄρει προτυπώσαντα ποτέ, ὑμνεῖτε, εὐλογεῖτε,
Ὠδὴ η'
Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν καὶ προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον.
Τὸν ἐν τῇ βάτῳ Μωσῆ, τῆς Παρθένου τὸ θαῦμα, ἐν Σιναίῳ τῷ ὄρει προτυπώσαντα ποτέ, ὑμνεῖτε, εὐλογεῖτε,
καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.
Ὠδὴ θ'
Τῶν γηγενῶν τὶς ἤκουσε τοιοῦτον, ἢ τὶς ἑώρακε ποτὲ; ὅτι παρθένος εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα, καὶ ἀνωδίνως τὸ βρέφος ἀποτεκοῦσα τοιούτόν σου τὸ θαῦμα
Ὠδὴ θ'
Τῶν γηγενῶν τὶς ἤκουσε τοιοῦτον, ἢ τὶς ἑώρακε ποτὲ; ὅτι παρθένος εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα, καὶ ἀνωδίνως τὸ βρέφος ἀποτεκοῦσα τοιούτόν σου τὸ θαῦμα
καὶ σὲ ἁγνὴ Θεοκυῆτορ Μαρία μεγαλύνομεν.
Ζωντανὴ ἠχογράφηση στὸν Πανίερο Ναὸ τῆς Εὐαγγελιστρίας Τήνου.
12 Φεβρουαρίου 2012.
Ψάλλουν οἱ χοροὶ τοῦ Ναοῦ ὑπὸ τούς:
Στυλιανὸ Κοντακιώτη, Πρωτοψάλτη καὶ
Μιχαὴλ Γιαννίτση, Λαμπαδάριο.
Ζωντανὴ ἠχογράφηση στὸν Πανίερο Ναὸ τῆς Εὐαγγελιστρίας Τήνου.
12 Φεβρουαρίου 2012.
Ψάλλουν οἱ χοροὶ τοῦ Ναοῦ ὑπὸ τούς:
Στυλιανὸ Κοντακιώτη, Πρωτοψάλτη καὶ
Μιχαὴλ Γιαννίτση, Λαμπαδάριο.
Ανακάλυψη στην Καππαδοκία
Απίστευτη ανακάλυψη στην Καππαδοκία
Κάθε μέρα η Ελλάδα δικαιώνεται. Εμείς όμως, επιμένουμε να εξαπατούμε τους
εαυτούς μας βιάζοντας την αλήθεια με ρεπούσηδες στην βουλή.
Όταν ο Θαλής "έστριψε" ποτάμι για τον Κροίσο!
Γάλλος σπηλαιολόγος ανακάλυψε....
εκτροπή ποταμού για πολεμικούς σκοπούς από τον Θαλή τον Μιλήσιο για λογαριασμότου βασιλιά Κροίσου, το 550 π.Χ.
«Μόλις ανακάλυψα μία απίστευτη σήραγγα στην Τουρκία, στην περιοχή της Καππαδοκίας. Πρόκειται για ένα έργο εκτροπής ενός μεγάλου ποταμού για να δημιουργηθεί ένα πέρασμα και να γίνει δυνατή η διάβασή του. Είναι πιθανότατα αυτό που ο περιγράφει ο Ηρόδοτος αποδίδοντάς το στον Θαλή, και μέσω του οποίου ο βασιλιάς Κροίσος πέρασε για να επιτεθεί στον πέρση γείτονά του, τον Κύρο Β', το 550 π.Χ.», λέει ο γάλλος σπηλαιολόγος Ερίκ Ζιλί.
Ο Ζιλί θεωρεί πως βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη ανακάλυψη. Είχε εντοπίσει για πρώτη φορά το 1984 δύο ανοίγματα σε ένα χαμηλό βουνό της Καππαδοκίας και συνέχισε την έρευνα διαβάζοντας Ηρόδοτο αλλά και τώρα, με τις νέες τεχνολογίες, αξιοποιώντας και τις δορυφορικές εικόνες που προσφέρει το Google Earth. Το όρος Αργαίος (στα τουρκικά Ερσιγέκ) βρίσκεται δίπλα σε έναν μεγάλο ποταμό, τον μεγαλύτερο της Μικράς Ασίας. Είναι ο Άλυς κατά τους αρχαίους, ο Κιζιλιρμάκ (Κόκκινο Ποτάμι) κατά τους Τούρκους.
Οι διαστάσεις της στοάς είναι εντυπωσιακές: 9 μέτρα φάρδος και 177 μήκος. Κατά τις εκτιμήσεις του σπηλαιολόγου πρέπει να χρειάστηκε να μετακινηθούν 12.800 τόνοι μπάζα. Η υπόγεια σήραγγα αποτελεί ένα σχεδόν τέλειο ημικύκλιο. Ο ποταμός έμπαινε στο ένα άνοιγμα και έβγαινε από το άλλο.
Όπως λέει μάλιστα ο Ζιλί στην εφημερίδα «Le Figaro», διακρίνονται ακόμη σε μερικά σημεία τα σημάδια σε κόγχες όπου ήταν τοποθετημένα τα λαδοφάναρα.
Στο ερώτημα γιατί ο Κροίσος δεν έφτιαξε γέφυρες αντί να σκάψει στοά, η απάντηση κατά τον γάλλο σπηλαιολόγο είναι ότι τα εδάφη της Καππαδοκίας καλύπτονται από εύθραυστη ηφαιστειακή τέφρα που δεν είναι καλό οικοδομικό υλικό - είναι γνωστό άλλωστε ότι πολλά σπίτια είναι φτιαγμένα σε σκαμμένο βράχο. Ταυτόχρονα, το ποτάμι αυτό πλημμυρίζει και φουσκώνει πολύ συχνά με τρόπο που καταστρέφει τις γέφυρες.
Πάντως ο Ζιλί θεωρεί πιθανόν το τούνελ να ήταν ήδη ανοιγμένο και απλώς ο Θαλής να είχε την ιδέα της αξιοποίησής του για την εκτροπή του ποταμού. Ο σπηλαιολόγος βρίσκεται τώρα σε αναζήτηση χρηματοδότησης προκειμένου να φτιάξει ένα γαλλοτουρκικό ολοκληρωμένο σχέδιο περαιτέρω ερευνών. Μέχρι τότε κρατάει την ακριβή τοποθεσία μυστική.
Είναι, άλλωστε, χαρακτηριστικό ότι ούτε ο δήμαρχος της γειτονικής πόλης δεν τα γνώριζε όλα αυτά. Κανείς δεν τολμούσε να εισέλθει στη σήραγγα, λόγω των νυχτερίδων και της έντονης δυσοσμίας.
Η αφήγηση του Ηροδότου
Ο Ηρόδοτος αφηγήθηκε τα της εκτροπής του ποταμού Άλυος στις «Ιστορίες» του. Η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε στη διάρκεια του πολέμου ανάμεσα στον Κροίσο, βασιλιά της Λυδίας, και στον Κύρο, αυτοκράτορα της Περσίας. Εκείνη την εποχή ο Κροίσος είχε κοντά του, ως στρατιωτικό σύμβουλο, τον φημισμένο έλληνα μαθηματικό Θαλή τον Μιλήσιο.
Αυτός ήταν που πρότεινε στον Κροίσο να εκτραπεί ο Αλυς ποταμός προκειμένου να περάσουν τα λυδικά στρατεύματα. Το τούνελ που ανακάλυψε ο Ερίκ Ζιλί θα μπορούσε να είναι αυτό που περιγράφει ο Ηρόδοτος λέγοντας: «Όταν ο Κροίσος έφτασε στις όχθες του Αλυος, κατά τη γνώμη μου πέρασε από τις γέφυρες που βλέπουμε εκεί σήμερα. Αλλά, αν πρέπει να πιστέψουμε τους περισσότερους Ελληνες, ο Θαλής ο Μιλήσιος ήταν αυτός που του άνοιξε τον δρόμο.
Ο Κροίσος, λένε, ήταν σε αμηχανία γιατί οι γέφυρες που υπάρχουν σήμερα δεν υπήρχαν τότε. Ο Θαλής, που βρισκόταν στο στρατόπεδο, εξέτρεψε τον ποταμό που κυλούσε στα αριστερά του στρατοπέδου, έτσι ώστε να περάσει από τα δεξιά. Αρχισε να σκάβει πάνω από το στρατόπεδο ένα κανάλι σε σχήμα καμπύλης προκειμένου ο ποταμός να βρεθεί πίσω από το στρατόπεδο, ενώ ήταν μπροστά».
[Πηγή: Μ. Πιμπλής Τα Νέα]
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: Parapona-Rodou
Όταν ο Θαλής "έστριψε" ποτάμι για τον Κροίσο!
Γάλλος σπηλαιολόγος ανακάλυψε....
εκτροπή ποταμού για πολεμικούς σκοπούς από τον Θαλή τον Μιλήσιο για λογαριασμότου βασιλιά Κροίσου, το 550 π.Χ.
«Μόλις ανακάλυψα μία απίστευτη σήραγγα στην Τουρκία, στην περιοχή της Καππαδοκίας. Πρόκειται για ένα έργο εκτροπής ενός μεγάλου ποταμού για να δημιουργηθεί ένα πέρασμα και να γίνει δυνατή η διάβασή του. Είναι πιθανότατα αυτό που ο περιγράφει ο Ηρόδοτος αποδίδοντάς το στον Θαλή, και μέσω του οποίου ο βασιλιάς Κροίσος πέρασε για να επιτεθεί στον πέρση γείτονά του, τον Κύρο Β', το 550 π.Χ.», λέει ο γάλλος σπηλαιολόγος Ερίκ Ζιλί.
Ο Ζιλί θεωρεί πως βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη ανακάλυψη. Είχε εντοπίσει για πρώτη φορά το 1984 δύο ανοίγματα σε ένα χαμηλό βουνό της Καππαδοκίας και συνέχισε την έρευνα διαβάζοντας Ηρόδοτο αλλά και τώρα, με τις νέες τεχνολογίες, αξιοποιώντας και τις δορυφορικές εικόνες που προσφέρει το Google Earth. Το όρος Αργαίος (στα τουρκικά Ερσιγέκ) βρίσκεται δίπλα σε έναν μεγάλο ποταμό, τον μεγαλύτερο της Μικράς Ασίας. Είναι ο Άλυς κατά τους αρχαίους, ο Κιζιλιρμάκ (Κόκκινο Ποτάμι) κατά τους Τούρκους.
Οι διαστάσεις της στοάς είναι εντυπωσιακές: 9 μέτρα φάρδος και 177 μήκος. Κατά τις εκτιμήσεις του σπηλαιολόγου πρέπει να χρειάστηκε να μετακινηθούν 12.800 τόνοι μπάζα. Η υπόγεια σήραγγα αποτελεί ένα σχεδόν τέλειο ημικύκλιο. Ο ποταμός έμπαινε στο ένα άνοιγμα και έβγαινε από το άλλο.
Όπως λέει μάλιστα ο Ζιλί στην εφημερίδα «Le Figaro», διακρίνονται ακόμη σε μερικά σημεία τα σημάδια σε κόγχες όπου ήταν τοποθετημένα τα λαδοφάναρα.
Στο ερώτημα γιατί ο Κροίσος δεν έφτιαξε γέφυρες αντί να σκάψει στοά, η απάντηση κατά τον γάλλο σπηλαιολόγο είναι ότι τα εδάφη της Καππαδοκίας καλύπτονται από εύθραυστη ηφαιστειακή τέφρα που δεν είναι καλό οικοδομικό υλικό - είναι γνωστό άλλωστε ότι πολλά σπίτια είναι φτιαγμένα σε σκαμμένο βράχο. Ταυτόχρονα, το ποτάμι αυτό πλημμυρίζει και φουσκώνει πολύ συχνά με τρόπο που καταστρέφει τις γέφυρες.
Πάντως ο Ζιλί θεωρεί πιθανόν το τούνελ να ήταν ήδη ανοιγμένο και απλώς ο Θαλής να είχε την ιδέα της αξιοποίησής του για την εκτροπή του ποταμού. Ο σπηλαιολόγος βρίσκεται τώρα σε αναζήτηση χρηματοδότησης προκειμένου να φτιάξει ένα γαλλοτουρκικό ολοκληρωμένο σχέδιο περαιτέρω ερευνών. Μέχρι τότε κρατάει την ακριβή τοποθεσία μυστική.
Είναι, άλλωστε, χαρακτηριστικό ότι ούτε ο δήμαρχος της γειτονικής πόλης δεν τα γνώριζε όλα αυτά. Κανείς δεν τολμούσε να εισέλθει στη σήραγγα, λόγω των νυχτερίδων και της έντονης δυσοσμίας.
Η αφήγηση του Ηροδότου
Ο Ηρόδοτος αφηγήθηκε τα της εκτροπής του ποταμού Άλυος στις «Ιστορίες» του. Η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε στη διάρκεια του πολέμου ανάμεσα στον Κροίσο, βασιλιά της Λυδίας, και στον Κύρο, αυτοκράτορα της Περσίας. Εκείνη την εποχή ο Κροίσος είχε κοντά του, ως στρατιωτικό σύμβουλο, τον φημισμένο έλληνα μαθηματικό Θαλή τον Μιλήσιο.
Αυτός ήταν που πρότεινε στον Κροίσο να εκτραπεί ο Αλυς ποταμός προκειμένου να περάσουν τα λυδικά στρατεύματα. Το τούνελ που ανακάλυψε ο Ερίκ Ζιλί θα μπορούσε να είναι αυτό που περιγράφει ο Ηρόδοτος λέγοντας: «Όταν ο Κροίσος έφτασε στις όχθες του Αλυος, κατά τη γνώμη μου πέρασε από τις γέφυρες που βλέπουμε εκεί σήμερα. Αλλά, αν πρέπει να πιστέψουμε τους περισσότερους Ελληνες, ο Θαλής ο Μιλήσιος ήταν αυτός που του άνοιξε τον δρόμο.
Ο Κροίσος, λένε, ήταν σε αμηχανία γιατί οι γέφυρες που υπάρχουν σήμερα δεν υπήρχαν τότε. Ο Θαλής, που βρισκόταν στο στρατόπεδο, εξέτρεψε τον ποταμό που κυλούσε στα αριστερά του στρατοπέδου, έτσι ώστε να περάσει από τα δεξιά. Αρχισε να σκάβει πάνω από το στρατόπεδο ένα κανάλι σε σχήμα καμπύλης προκειμένου ο ποταμός να βρεθεί πίσω από το στρατόπεδο, ενώ ήταν μπροστά».
[Πηγή: Μ. Πιμπλής Τα Νέα]
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: Parapona-Rodou
"Η Μαμμά!!!"
Συνομωσία Πυρήνων της . . . . . Μαμάς !!!!.
Να και κάποιος που λέει -και γράφει- αυτά που περνούν από τη
σκέψη πολλών από εμάς. . . . .
Πάνε αρκετά χρόνια. Βγάζω βόλτα τον σκύλο μου κάπου στο Καστρί.
Πίσω μου έρχονται και με προσπερνούν μία Φιλιππινέζα με ένα αγοράκι 4-5 ετών.
Ακούω την Φιλιππινέζα να λέει: "Παναγιώτη, τα γιο σου" Μου κινεί την περιέργεια. Μιλάει Φιλιππινέζικα στον μικρό Παναγιώτη;
Προχωρούν λίγο. Η Φιλιππινέζα ξαναμιλά: "Παναγιώτη, ντιντ α σε τα γιο σου!"
Ο Παναγιώτης, σταματά, σκύβει και δένει τα κορδόνια του παπουτσιού του.
Τότε κατάλαβα: Δεν του μίλαγε Φιλιππινέζικα, αλλά Φιλιππινεζοαγγλικά. "Tie your shoe..."
Ο Παναγιώτης, όπως και οι όμοιοί του μεγάλωσαν. Σήμερα είναι 20άρηδες. Δεν έχουν γνωρίσει μάνες. Ήταν πολύ απασχολημένες με την Μύκονο και την Αράχοβα και τις επιδείξεις η μία στην άλλη. Οι πατεράδες ήταν οι μηχανές που έβγαζαν λεφτά.
Για να μη τους απασχολούν τα παιδιά, τα φόρτωναν οι πιο πλούσιες στις Φιλιππινέζες και οι λιγότερο στις Αλβανίδες. Επίσης, φροντίζαν να έχουν πολλά μαθήματα και δραστηριότητες από πολύ νωρίς (Ακούω ότι τώρα τα πάνε από μηνών...) Ένα παιδί απασχολημένο είναι ένας πονοκέφαλος λιγότερος για την μάννα...
Τα παιδιά αυτά μεγάλωσαν με μίσος για την κοινωνία που τα βασάνιζε σε δραστηριότητες αταίριαχτες σε παιδιά, με μίσος για γονείς που τα απέρριπταν από τόσο νωρίς. Το ένα κάρο λεφτά που ξόδευαν γι αυτά, δεν μετράνε στα παιδιά. Τα παιδιά τους γονείς θέλουν όχι τα ρουχαλάκια από τα Harrods.
Δεν απορώ που ανακαλύπτουμε τώρα ότι τα παιδιά των τρομοκρατικών οργανώσεων προέρχονται από την μεγαλοαστική ή ανώτερη μεσοαστική τάξη. Είναι οι τάξεις που δεν ενέπνευσαν τίποτε άλλο στα παιδιά τους παρά την λατρεία του χρήματος και την βαθιά περιφρόνηση προς την Πατρίδα. Αν δεν έχεις περιφρόνηση προς την Πατρίδα, δεν μπορείς να φοροδιαφύγεις ή να κατακλέψεις το Κράτος...
Δεν είναι τυχαίο να ανακαλύπτεις ότι ο Ρωμανός προέρχεται από αυτές τις τάξεις. Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι ο Γρηγορόπουλος από τις ίδιες τάξεις προερχόταν και βρέθηκε σε λάθος μέρος, λάθος ώρα...εκεί όπου ένα 15χρονο από φυσιολογική οικογένεια δεν θα βρισκόταν ποτέ.
Η Ελλάδα είναι άρρωστη, διότι βαριά άρρωστη είναι η μεγαλοαστική της τάξη, αυτή που έπρεπε να δείχνει τον δρόμο μπροστά σε όλη την κοινωνία, όπως τον έδειχναν κάποτε οι Μπενάκηδες ή η Πηνελόπη Δέλτα ή ...
Ακούω την Φιλιππινέζα να λέει: "Παναγιώτη, τα γιο σου" Μου κινεί την περιέργεια. Μιλάει Φιλιππινέζικα στον μικρό Παναγιώτη;
Προχωρούν λίγο. Η Φιλιππινέζα ξαναμιλά: "Παναγιώτη, ντιντ α σε τα γιο σου!"
Ο Παναγιώτης, σταματά, σκύβει και δένει τα κορδόνια του παπουτσιού του.
Τότε κατάλαβα: Δεν του μίλαγε Φιλιππινέζικα, αλλά Φιλιππινεζοαγγλικά. "Tie your shoe..."
Ο Παναγιώτης, όπως και οι όμοιοί του μεγάλωσαν. Σήμερα είναι 20άρηδες. Δεν έχουν γνωρίσει μάνες. Ήταν πολύ απασχολημένες με την Μύκονο και την Αράχοβα και τις επιδείξεις η μία στην άλλη. Οι πατεράδες ήταν οι μηχανές που έβγαζαν λεφτά.
Για να μη τους απασχολούν τα παιδιά, τα φόρτωναν οι πιο πλούσιες στις Φιλιππινέζες και οι λιγότερο στις Αλβανίδες. Επίσης, φροντίζαν να έχουν πολλά μαθήματα και δραστηριότητες από πολύ νωρίς (Ακούω ότι τώρα τα πάνε από μηνών...) Ένα παιδί απασχολημένο είναι ένας πονοκέφαλος λιγότερος για την μάννα...
Τα παιδιά αυτά μεγάλωσαν με μίσος για την κοινωνία που τα βασάνιζε σε δραστηριότητες αταίριαχτες σε παιδιά, με μίσος για γονείς που τα απέρριπταν από τόσο νωρίς. Το ένα κάρο λεφτά που ξόδευαν γι αυτά, δεν μετράνε στα παιδιά. Τα παιδιά τους γονείς θέλουν όχι τα ρουχαλάκια από τα Harrods.
Δεν απορώ που ανακαλύπτουμε τώρα ότι τα παιδιά των τρομοκρατικών οργανώσεων προέρχονται από την μεγαλοαστική ή ανώτερη μεσοαστική τάξη. Είναι οι τάξεις που δεν ενέπνευσαν τίποτε άλλο στα παιδιά τους παρά την λατρεία του χρήματος και την βαθιά περιφρόνηση προς την Πατρίδα. Αν δεν έχεις περιφρόνηση προς την Πατρίδα, δεν μπορείς να φοροδιαφύγεις ή να κατακλέψεις το Κράτος...
Δεν είναι τυχαίο να ανακαλύπτεις ότι ο Ρωμανός προέρχεται από αυτές τις τάξεις. Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι ο Γρηγορόπουλος από τις ίδιες τάξεις προερχόταν και βρέθηκε σε λάθος μέρος, λάθος ώρα...εκεί όπου ένα 15χρονο από φυσιολογική οικογένεια δεν θα βρισκόταν ποτέ.
Η Ελλάδα είναι άρρωστη, διότι βαριά άρρωστη είναι η μεγαλοαστική της τάξη, αυτή που έπρεπε να δείχνει τον δρόμο μπροστά σε όλη την κοινωνία, όπως τον έδειχναν κάποτε οι Μπενάκηδες ή η Πηνελόπη Δέλτα ή ...
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ευχαριστούμε τον κ. Νικόλαο Πάσσα, για την αποστολή του ανωτέρω. " Πάτμιος".
Βουβωνοκήλη
Τι είναι η βουβωνοκήλη;
Ο Μιχαήλ Βοργιάς, MD, FACS, Γενικός Χειρουργός, Γενική και Λαπαροσκοπική Χειρουργική, Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής "Mediterraneo Hospital", εξηγεί στο Υγείαonline.gr, τι είναι η πάθηση της κήλης, γιατί δημιουργούνται βουβωνοκήλες ή μηροκήλες και πως μπορεί το πρόβλημα να αντιμετωπιστεί.
Τι είναι κήλη;
Για τον ασθενή η "κήλη" σημαίνει ότι παρατηρεί μία δερματική προβολή που προκαλεί πόνο στο σημείο εμφάνισης της. Για τον γιατρό η "κήλη" είναι η πρόπτωση ενδοκοιλιακού οργάνου, συνήθως τμήμα λεπτού εντέρου, το οποίο ανατάσσεται στην κοιλιακή χώρα χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα. Όταν δεν ανατάσσεται και υπάρχει πόνος, δηλαδή έχει γίνει περίσφιξη, τότε απαιτείται η χειρουργική αντιμετώπιση της.
Γιατί δημιουργούνται κήλες;
Στο κοιλιακό τοίχωμα υπάρχουν ευένδοτα σημεία, όπως στην βουβωνική περιοχή, όπου δημιουργούνται πιο συχνά στους άνδρες η βουβωνοκήλη και η οσχεοβουβωνοκήλη, ενώ πιο συχνά στης γυναίκες είναι η μηροκήλη. Στην περιοχή του ομφαλού, παρατηρείται η παρά-ομφαλοκήλη, στο επιγάστριο, η επιγαστρική κήλη λευκής γραμμής, ενώ όπου έχει προηγηθεί χειρουργική επέμβαση, μπορεί στο σημείο της εγχειρητικής τομής, να δημιουργηθεί η λεγόμενη μετεγχειρητική κοιλιοκήλη.
Επίσης υπάρχουν και άλλοι παράγοντες όπως:
Για τον ασθενή η "κήλη" σημαίνει ότι παρατηρεί μία δερματική προβολή που προκαλεί πόνο στο σημείο εμφάνισης της. Για τον γιατρό η "κήλη" είναι η πρόπτωση ενδοκοιλιακού οργάνου, συνήθως τμήμα λεπτού εντέρου, το οποίο ανατάσσεται στην κοιλιακή χώρα χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα. Όταν δεν ανατάσσεται και υπάρχει πόνος, δηλαδή έχει γίνει περίσφιξη, τότε απαιτείται η χειρουργική αντιμετώπιση της.
Γιατί δημιουργούνται κήλες;
Στο κοιλιακό τοίχωμα υπάρχουν ευένδοτα σημεία, όπως στην βουβωνική περιοχή, όπου δημιουργούνται πιο συχνά στους άνδρες η βουβωνοκήλη και η οσχεοβουβωνοκήλη, ενώ πιο συχνά στης γυναίκες είναι η μηροκήλη. Στην περιοχή του ομφαλού, παρατηρείται η παρά-ομφαλοκήλη, στο επιγάστριο, η επιγαστρική κήλη λευκής γραμμής, ενώ όπου έχει προηγηθεί χειρουργική επέμβαση, μπορεί στο σημείο της εγχειρητικής τομής, να δημιουργηθεί η λεγόμενη μετεγχειρητική κοιλιοκήλη.
Επίσης υπάρχουν και άλλοι παράγοντες όπως:
● Η συγγενής προδιάθεση
● Η διαταραχή στην ισορροπία σύνθεσης κολλαγόνου
● Αύξηση ενδοκοιλιακής πίεσης (παχυσαρκία, χρόνιος βήχας, τοκετοί, κλπ).
● Η διαταραχή στην ισορροπία σύνθεσης κολλαγόνου
● Αύξηση ενδοκοιλιακής πίεσης (παχυσαρκία, χρόνιος βήχας, τοκετοί, κλπ).
Θεραπευτικές Επιλογές;Η χρήση "ζώνης" χρησιμοποιείται συχνά - δεν παρέχει αποτέλεσμα ! Οι κήλες με το χρόνο μεγαλώνουν και η χειρουργική αντιμετώπιση είναι η μόνη λύση!
Χειρουργική αποκατάσταση βουβωνοκήλης & μηροκήληςΗ παρουσία βουβωνοκήλης ή μηροκήλης, είναι ένδειξη για χειρουργική αποκατάσταση, για να έχουμε μικρότερο ποσοστό υποτροπής, η χρήση "πλέγματος" θεωρείται το Golden Standard. Η τοποθέτηση γίνεται με την κλασσική "ανοικτή" τεχνική ή με την "λαπαροσκοπική τεχνική".
Πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής τεχνικής
Μία από τις σημαντικότερες εξελίξεις της Γενικής Χειρουργικής κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα, είναι η επανάσταση της Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής, η οποία αναπτύχθηκε κυρίως την τελευταία δεκαετία με την χρήση των οπτικών ινών και της τεχνολογίας video. Που οφείλεται όμως αυτή η επανάσταση; Στο γεγονός ότι με την τεχνική αυτή, εκτελούνται καθιερωμένες χειρουργικές επεμβάσεις με τα εξής πλεονεκτήματα:
● Χωρίς σημαντικό χειρουργικό τραύμα ("minimally invasive surgery" ή "ελάχιστα επεμβατική χειρουργική").
● Μεγέθυνση εικόνας 10-15 φορές και καλύτερο φωτισμό.
● Λιγότερη απώλεια αίματος.
● Λιγότερο χειρουργικό τραυματισμό επί των ιστών.
● Γρήγορη ανάρρωση.
● Γρήγορη έξοδο από το νοσοκομείο.
● Μικρότερο κόστος νοσηλείας.
● Ταχεία επάνοδο στην εργασία.
● Έλλειψη μετεγχειρητικών επιπλοκών που έχουν σχέση με το τραύμα (διαπύηση, διάσπαση, κήλη και χρόνιο άλγος).
Μία από τις σημαντικότερες εξελίξεις της Γενικής Χειρουργικής κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα, είναι η επανάσταση της Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής, η οποία αναπτύχθηκε κυρίως την τελευταία δεκαετία με την χρήση των οπτικών ινών και της τεχνολογίας video. Που οφείλεται όμως αυτή η επανάσταση; Στο γεγονός ότι με την τεχνική αυτή, εκτελούνται καθιερωμένες χειρουργικές επεμβάσεις με τα εξής πλεονεκτήματα:
● Χωρίς σημαντικό χειρουργικό τραύμα ("minimally invasive surgery" ή "ελάχιστα επεμβατική χειρουργική").
● Μεγέθυνση εικόνας 10-15 φορές και καλύτερο φωτισμό.
● Λιγότερη απώλεια αίματος.
● Λιγότερο χειρουργικό τραυματισμό επί των ιστών.
● Γρήγορη ανάρρωση.
● Γρήγορη έξοδο από το νοσοκομείο.
● Μικρότερο κόστος νοσηλείας.
● Ταχεία επάνοδο στην εργασία.
● Έλλειψη μετεγχειρητικών επιπλοκών που έχουν σχέση με το τραύμα (διαπύηση, διάσπαση, κήλη και χρόνιο άλγος).
Η Λαπαροσκοπική τεχνική αποφεύγει την κλασσική εγχειρητική τομή. Η επέμβαση γίνεται από 3-4 μικρές οπές 0.5 και 1 εκατοστά από όπου εισάγονται ειδικά Trocar Cannula, που επιτρέπουν την εισαγωγή του Λαπαροσκόπιου και των λαπαροσκοπικών εργαλείων. Το μεγάλο πλεονέκτημα προέρχεται από αυτή την απουσία της εγχειρητικής τομής, με αποτέλεσμα την μείωση τυχόντων επιπλοκών που σχετίζονται με τη "τομή", όπως:
● Μείωση επιπλοκών που έχουν σχέση με το αναπνευστικό σύστημα (π.χ. ατελεκτασίες και πνευμονίες), λόγο της καλύτερης αναπνοής μετεγχειρητικά (που οφείλεται στον μειωμένο μετεγχειρητικό πόνο) και της γρήγορης κινητοποιήσεως των ασθενών που επίσης συμβάλει.
● Μείωση επιπλοκών από το φλεβικό σύστημα των κάτω άκρων (π.χ. θρομβοφλεβίτιδα και πνευμονική εμβολή).
● Οι επιπλοκές που έχουν άμεση σχέση με την εγχειρητική τομή, (π.χ. λοίμωξη, διαπύηση, διάσπαση και μετεγχειρητικών κηλών αυτών), είναι πολύ σπάνιες.
● Η μετεγχειρητική νοσηλεία είναι λιγότερη από 24 ώρες, (π.χ. στη Λαπαροσκοπική Χολοκυστεκτομή) και η επιστροφή στην καθημερινή απασχόληση, γίνεται σε 4-6 ημέρες.
● Άριστο αισθητικό αποτέλεσμα.
Μιχαήλ Ν. Βοργιάς, MD, FACS
Γενικός Χειρουργός
Γενική & Λαπαροσκοπική Χειρουργική
Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής "Mediterraneo Hospital"
www.vorias.gr
Γενικός Χειρουργός
Γενική & Λαπαροσκοπική Χειρουργική
Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής "Mediterraneo Hospital"
www.vorias.gr
Επιμέλεια άρθρου υγείας: Συντακτική Ομάδα Υγείαonline
ΠΗΓΗ: http://ygeiaonline.gr/
Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013
Μεταμοσχεύσεις
|
||||||||||||||||
Τα Ηλιακά κάτοπτρα του Αρχιμήδη
Ωραία απεικόνηση,
πείραμα και εξήγηση γνωστού θρύλου
Αναμφίβολα το πιο πολυσυζητημένο επίτευγμα του Αρχιμήδη και αυτό που πέρασε στη χώρα του μύθου, είναι η κατασκευή των ηλιακών κατόπτρων με τα οποία συγκεντρώνοντας και εστιάζοντας τις ηλιακές ακτίνες, έκαψε τα πλοία των Ρωμαίων που πολιορκούσαν τις Συρακούσες. Μετάφραση: youtube.com/user/BraveManNewWorld
- See more at:
Παρακαλούμε
κάνετε κλίκ στην κατωτέρω ιστοσελίδα:
Το πρώτο γραπτό κείμενο στην Ευρώπη
Γραπτό
κείμενο 7270 ετών, που βρέθηκε στο Δισπηλιό Καστοριάς ανατρέπει τα ιστορικά
κατεστημένα
Το πρώτο γραπτό κείμενο στην Ευρώπη
Το 1998 ο καθηγητής κ. Γ. Χουρμουζιάδης δήλωσε πως είναι αδύνατη
η δημοσίευση του κειμένου
Είναι εμφανές πως η όποια επίσημη δημοσίευσή της θα ανέτρεπε όλο
το ιστορικό σκηνικό περί ανακάλυψης της γραφής, της αποτύπωσης της έναρθρης
φωνής του ανθρώπου με γράμματα (και όχι με ιδεογράμματα) και
μάλιστα στο γεωγραφικό χώρο της Ελλάδας, στο γεωγραφικό χώρο της Ευρώπης.
Θα ανατρέπονταν δηλαδή η θεωρία πως οι Έλληνες- όπως μας
διδάσκουν- έλαβαν και αυτοί, το φως εξ ανατολάς ( από βαβυλώνιους,σουμέριους,
φοίνικες κλπ. !!) και θα έπρεπε να καλύψουν το μεγάλο κενό των τεσσάρων
χιλιάδων χρόνων, όταν δηλαδή, οι ανατολικοί λαοί εκφράζονταν με ιδεογράμματα,
οι Έλληνες έγραφαν με συλλαβές όπως σήμερα. Είναι καταφανές ότι αυτό δηλώνει
πρώιμο στάδιο σκέψης και πολιτισμού.Σύμφωνα με τη σημερινή θεωρία - αυτή που διδάσκεται και στα ελληνικά σχολεία - οι Έλληνες έμαθαν γραφή περί το 800π.Χ. από τους Φοίνικες.
Εκείνο που δεν μπορούν να μας εξηγήσουν πως είναι δυνατόν η ελληνική γλώσσα να έχει800.000 λήμματα,πρώτη γλώσσα στον πλανήτη,όταν η αμέσως επόμενη έχει 250.000 λήμματα.
Πως είναι δυνατόν να γράφηκαν τα Ομηρικά έπη περί το 800 π.Χ. όταν δηλαδή έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες;
Παρουσιάστηκαν ξαφνικά οι αρχαίοι Έλληνες στο ιστορικό προσκήνιο τον 8ο αιώνα π.Χ., με γλώσσα εκατοντάδων χιλιάδων λημμάτων, που για να δημιουργηθεί απαιτείται γλωσσική προϊστορία τουλάχιστον 10.000 ετών (σύμφωνα με επίσημη αμερικανική γλωσσολογική έκθεση).
Η αγγλική γλώσσα είναι 1.600 ετών και έχει 48%ελληνικές λέξεις με σύνολο λημμάτων 240.000. Η γερμανική είναι 1.700 ετών και έχει 250.000 λήμματα με ελληνικές λέξεις 46%.
Η ομηρική γλώσσα τι ηλικία έχει;
Έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες από τους ανατολικούς λαούς και ξαφνικά έγραψαν τα ομηρικά έπη που έχουν ιστορικό βάθος τριών χιλιάδων ετών;
Τι είναι αυτό που φοβίζει τους ιστορικούς;
Μήπως γιατί δεν χάθηκαν στη σκόνη της ιστορίας και οι Έλληνες όπως οι Χαναναίοι, οι Σουμέριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Φοίνικες κλπ.; Μήπως η αλήθεια, η πραγματικότητα, αποτελεί εμπόδιο και φόβος στα σχέδια κάποιων "εκλεκτών"που επιδιώκουν την τύφλωση των λαών;
Τι γράφει το δημοσίευμα πριν δεκαπέντε χρόνια :
Το παλιότερο οργανωμένο γραπτό κείμενο που βρέθηκε στη γη της Ευρώπης
και χρονολογείταιπριν από 7.254 χρόνια(!)από σήμερα αποκαλύφθηκε στη
λίμνη της Καστοριάς.
Είναι μια ξύλινη πινακίδα με άγνωστο μήνυμα χαραγμένο από ένα
νεολιθικό ψαρά ή έμπορο λιμνιαίου προϊστορικού οικισμού στο Δισπηλιό
Καστοριάς, γραμμένο δύο χιλιάδες χρόνια πριν από τα γραπτά
ευρήματα των Σουμερίων και τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν από τις
κρητομυκηναϊκές πήλινες πινακίδες της γραμμικής γραφής.Τη συγκλονιστική ανακοίνωση έκανε χθες στη διάρκεια του αρχαιολογικού συνεδρίου για το φετινό ανασκαφικό έργο στη Βόρεια Ελλάδα ο καθηγητής της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ κ. Γιώργος Χουρμουζιάδης, που αποκάλυψε το ντοκουμέντο στη διάρκεια ανασκαφικής έρευνας το περασμένο καλοκαίρι.
Η ξύλινη πινακίδα με την επιγραφή χρονολογήθηκε επακριβώς με τη μέθοδο του άνθρακα-14 στον «Δημόκριτο» στο 5260 (!)π.Χ., δηλαδή στο τέλος της μέσης νεολιθικής περιόδου.
Ο κ. Χουρμουζιάδης με επιστημονικά επιχειρήματα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα χαράγματα της επιγραφής, που είναι οργανωμένα σε στίχους, δεν πρέπει να είναι διακοσμητικά, αλλά «γράμματα»που μπορούν να ενταχθούν στο σύστημα της παλαιοευρωπαϊκής γραφής και μάλιστα στην πρώιμη φάση της.
«Είναι το μοναδικό έγγραφο-εύρημα όπου τα σήματα του δεν έχουν ιδεογραφικό χαρακτήρα (με μορφές ανθρώπων, ζώων, του ήλιου κ.ά.) και παρουσιάζουν προχωρημένο χαρακτήρα αφαίρεσης, άρα είναι προϊόν διανοητικής επεξεργασίας», είπε ο κ. Χουρμουζιάδης.
Η ανακοίνωση του μοναδικού προϊστορικού ευρήματος εντυπωσίασε τους αρχαιολόγους-συνέδρους, ενώ ο κ. Χουρμουζιάδης διατύπωσε το ερώτημα: «θα μπορέσουμε, άραγε, να μάθουμε ποτέ αν αυτά τα σήματα ήταν η πρώτη αρχή ενός διηγηματικού λόγου ή του λόγου μιας εξουσίας;
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ευχαριστούμε θερμά τον "ομογάλακτο" αδελφό κ. Νικόλαο Πάσσα, Καθηγητή Βυζαντινολόγο, για την αποστολή του ανωτέρω. Ὁ Πάτμιος"
Ο ΠΑΠΑ-ΝΙΚΟΛΑΣ
Υπάρχουν άνθρωποι, σπάνιο φυσικά, που έρχονται στον κόσμο
έτοιμοι για τη βασιλεία του Θεού, ευλογημένοι και μακάριοι.
Έρχονται καθαροί τη καρδία και ειρηνοποιοί. Ο Παπα-Νικόλας,
Πλανάς από τη νήσο Νάξο, που έζησε στις τελευταίες δεκαετίες, του 19ου αιώνα και τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, ανήκει σ΄ αυτή την κατηγορία ανθρώπων.
Για τον άγιο αυτό άνθρωπο έγραψαν ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Φώτης Κόντογλου, η Μοναχή Μάρθα και πολλοί άλλοι. Ο Σκιαθίτης διηγηματογράφος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης έψαλλε, μαζί με το συμπατριώτη του διηγηματογράφο Αλέξανδρο Μωραϊτίδη, όταν λειτουργούσε ο Παπα-Νικόλας Πλανάς στα ερημικά εξωκλήσια στην περιοχή των Αθηνών. Ο παπα-Νικόλας δεν είχε «πού την κεφαλήν κλίναι». Νήπιος του Θεού, αγιάστηκε μέσα στην απλότητα και την άσπιλη ζωή, υμνώντας τον Κύριο από πρωίας μέχρι εσπέρας και από εσπέρας μέχρι πρωίας. Έζησε όπως εκείνους που αναφέρει ο απόστολος Παύλος ως "μηδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες". Ζητούσε πρώτα τη βασιλεία του Θεού και μετά όλα "προσετίθεντο αυτώ". Ας δούμε όμως τι έγραψαν για τον άγιο αυτό ιερέα εκείνοι που τον έζη¬σαν. Και πρώτα ο μεγάλος νεοέλληνας διηγηματογράφος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: "Μεταξύ των υπαρχόντων ιερέων υπάρχουσιν ακόμη πολλοί ενάρετοι και αγαθοί, εις τας πόλεις και εις τα χωριά. Είναι τύποι λαϊκοί, ωφέλιμοι, σεβάσμιοι. Ας μην εκφωνούσι λόγους. Ηξεύρουσιν αυτοί άλλον τρόπον πώς να διδάσκωσι το ποίμνιον. Γνωρίζω ένα ιερέα εις τας Αθήνας. Είναι ο ταπεινότερος των ιερέων και ο απλοϊκώτερος των ανθρώπων. Δια πάσαν ιεροπραξίαν αν του δώσης μίαν δραχμήν, ή πενήντα, ή μίαν δεκάραν, τα παίρνει. Αν δεν του δώσης τίποτε, δεν ζητεί. Δια τρεις δρα χμάς εκτελεί παννύχιον Ακολουθίαν, Λειτουργίαν, Απόδειπνον, Εσπερινόν, Όρθρον, Ώρας, το όλον διαρκεί εννέα ώρας. Αν του δώσης μόνον δυο δραχμάς, δεν παραπονείται. Κάθε ψυχοχάρτι, φέρον τα μνημονευτέα ονόματα των τεθνεώτων, αφού άπαξ του το δώσης, το κρατεί δια πάντοτε. Επί δύο, τρία έτη εξακολουθεί να μνημονεύη τα ονόματα. Εις κάθε προσκομιδήν μνημονεύει δυο ή τρείς χιλιάδας ονόματα. Δεν βαρύνεται ποτέ. Η προσκομιδή παρ' αυτώ διαρκεί δυο ώρας. Η Λειτουργία άλλες δύο. Εις την απόλυσιν της Λειτουργίας, όσα κομμάτια έχει εντός του ιερού από πρόσφορα ή αρτοκλασίαν, τα μοιράζει όλα εις όσους τύχουν. Δεν κρατεί σχεδόν τίποτε… "Μιάν φοράν έτυχε να χρεωστή μικρόν χρηματικόν ποσόν, και ήθελε να το πληρώση. Είχε δέκα ή δεκαπέντε όραχμάς, όλα εις χαλκόν. Επί δυο ώρες εμετρούσεν, εμετρούσεν, εμετρούσεν, και δεν ημπορούσε να τα εύρη πόσα ήσαν. Τέλος είς άλλος χριστιανός έλαβε τον κόπον και του τα εμέτρησεν. Είναι ολίγον τι βραδύγλωσσος και περισσότερον αγράμματος. Εις τας ευχάς, τας περισσοτέρας λέξεις τας λέγει ορθάς, εις το Ευαγγέλιον, τάς περισσοτέρας εσφαλμένας. Θα είπητε, διατί η αντίθεσις αυτή; Αλλά τάς ευχάς τας ιδίας απαγγέλλει καθ' εκάστην, ενώ την δείνα περικοπήν του Ευαγγελίου θα την αναγνώση άπαξ ή δις ή, το πολύ, τρις του έτους, εξαιρέσει ορισμένων περικοπών συχνά, αλλ' ατάκτως επανερχομένων, ως εις τους Αγιασμούς, εις τας Παρακλήσεις. Τα λάθη όσα κάμνει εις την ανάγνωσιν, είναι πολλάκις κωμικά. Και όμως εξ όλων των ακροατών του, εξ όλου του εκκλησιάσματος, κανείς μας δεν γελά. Διατί; Τον εσυνηθίσαμεν και μας αρέσει. Είναι αξιαγάπητος. Είναι απλοϊκός και ενάρετος. Είναι άξιος του πρώτου Μακαρισμού του Σωτήρος.
"Τώρα υποθέσατε ότι αυτός ο ίδιος ιερεύς είχεν εξέλθει από το βέλτιον; Θα ήτο πασαλειμμένος με ολίγα ατελή, κακοχώνευτα και συγκεχυμένα γράμματα, με περισσοτέραν οίησιν και αξιώσεις. Θα ήτο δια τούτο καλύτερος;" 0 Παπαδιαμάντης αναφέρεται επίσης και σ' ένα από τα πιο σημαντικά διηγήματά του στον Παπα-Νικόλα: "Στα Τραγούδια του θεού". Αυτή τη φορά τον αναφέρει ονομαστικά. Λέγει ο Παπαδιαμάντης, ότι η μικρή Κούλα πέθανε και οι ψάλτες μαζί με τους ιερείς έψαλλον το "δεύτε τελευταίον ασπασμόν" και συνεχίζει λέγοντας χαρακτηριστικά: "Μόνος ο παπα-Νικόλας από τον Άη-Γιάννη του Αγρού, ο Ναξιώτης, εφαίνετο ότι έπιανε χωριστήν ακολουθίαν, εμουρμούριζε μέσα του, και τα όμματά του εφαίνοντο δακρυσμένα. "Τι μουρμουρίζεις παπά;", του είπα από το όπισθεν του στασιδίου, όπου είχεν ακουμβήσει. "Λέγω την ακολουθίαν των νηπίων μέσα μου", είπεν ο παπα-Νικόλας. Εις αυτό το άκακον αρμόζει η ακολουθία των νηπίων".
Το 1984, κυκλοφόρησε στην Αθήνα ο βίος και τα περιστατικά της ζωής του παπα-Νικόλα Πλανά, όπως τα είδε και τα έζησε από κοντά για είκοσι και περισσότερα χρόνια, η Ουρανία Παπαδοπούλου, η μετέπειτα μοναχή Μάρθα και με πρόλογο του Φώτη Κόντογλου. Γράφει για τη βιογραφία του παπα-Νικόλα, όπως τη συνέγραψε η μοναχή Μάρθα και για τον άγιο και απλοϊκό ιερέα του Υψίστου ο Φώτης Κόντογλου, ο Κυδωνιεύς:
"Τέτοιος βίος, μονάχα από τέτοιαν βιογράφον θα έπρεπε να
γραφή, όπως η σεβάσμια Μοναχή Μάρθα, η εν ευσεβεία γηράσασα παρά τους πόδας όχι του σοφού Γαμαλιήλ, αλλά Νικολάου του Απλού. Ωσάν να ήτο η σκιά του γέροντα, δεν άφησε μήτε ένα κρυφόν μορφασμό του, μήτε ένα γρήγορο και απαρατήρητο βλέμμα του, μήτε τον παραμικρό λόγο του, μήτε ένα μουρμουρητό του, μήτε μιά κίνησή του, που να μην τα τύπωσε βαθιά μέσα στην ψυχή της. Όσα απ' αυτά μπόρεσε, τα έγραψε μ' έναν τρόπο απλόν κι απερίτεχνο, που ταιριάζει με τον αγαπημένο γέροντά της. Είναι κι αυτή μία από τις ψυχές που ζήσανε με φόβο και αγάπη Κυρίου, όπως εκείνη η Άννα, η θυγάτηρ του Φανουήλ που επέραοε τη ζωή της μέσα στο ναό, ανάβοντας τα κεράκια που έφεγγαν σαν νάτανε πνεύματα, κ' ευφραινόμενη από το λιβάνι που έβγαινε σαν μυρίπνοο σύννεφο από το θυμιατήρι του παπα-Νικόλα, του νέου Συμεών. Από νεότητός της δεν απέλειπε από τις αγρυπνίες κι από τις λειτουργίες, που γινόντανε εκείνον τον καιρόν στον Άγιο Ελισσαίο, με ψάλτη τον Παπαδιαμάντη και τον Μωραϊτίδη, στον Άγιο Γιάννη τον Κυνηγό, στους Τρεις Ιεράρχες του Παγκρατίου, στον Άγιο Γεώργιο στο Κουκάκι, στον Άγιο Λάζαρο, στον Άγιο Φανούριο του Παγκρατίου, στον Άγιο Σπυρίδωνα του Μαντουκά, στον Άγιο Δημήτρη τον Δουμπαρδιάρη κοντά στην Ακρόπολη, και σ' ένα πλήθος ερημοκκλήσια γύρω στην Αθήνα. Όπου πήγαινε ο γέροντας, από πίσω κι ο ίσκιος του, η μοναχή Μάρθα. Ευλογία του Θεού είναι για μας που την έχουμε ακόμα ζωντανή μεταξύ μας, και ακούμε την κατανυκτική, μα μαζί έξυπνη και ιλαρή ομιλία της. Είναι μια ποιήτρια της Ορ¬θοδοξίας, χωρίς να γράψη άλλο τίποτα, παρεκτός από τα σημειώματα για τον αγαπημένο της «Παππού», που τυπώνονται σε τούτο το μικρό βιβλίο. Αξίζει όμως να δούμε τη μαρτυρία της Ουρανίας Παπαδοπούλου (μοναχής Μάρθας) μέσα από τα περιστατικά που αφηγείται και που αποδεικνύουν εύγλωτα την αγιότητα του απλοϊκού ποιμένα, του παιδιού αυτού της Βασιλείας. Γράφει η μοναχή Μάρθα: «Μια μέρα πήραμε ένα αμάξι να μας πάη, μαζί με τον Παππού, από τον Προφήτη Ελισσαίον στην οδόν Χέϋδεν. Όταν φθάσαμε, είπαμεν στον αμαξά, να πλησίαση το αμάξι κοντά στο πεζοδρόμιο, για να κατεβή με ευκολία ο Παππούς. Ο αμαξάς απαντά ειρωνικώς: "Από σας περίμενα να μου το ειπήτε; Μήπως ξέρετε με ποιόν έχετε να κάνετε; μήπως ξέρετε τον θησαυρόν"; Και τον κατέβασε από το αμάξι του σαν να κατέβαζε άγια λείψανα. Οι άνθρωποι που περίμεναν τον Παππού τον πήραν μέσα. Και αυτός -ο αμαξάς - άρχισε να μας λέγη τι του είχε συμβή. "Κάποτε εις τον Νέον Κόσμον, εγίνετο ένας γάμος και με έστειλεν η οικογένεια του γαμβρού να πάρω τον παπα-Νικόλα, που έμενε στη Γαργαρέττα. Επήγα στο σπίτι του παπά, ο οποίος καθώς βγήκε από το σπίτι του, και τον είδανε τα άλογα μου αφήνιασαν τόσο πολύ, ώστε ήτο αδύνατον να τα συγκρατήσω.
Σήκωναν τα πόδια τους σούζες κ.τ.λ. Λέγω εις τον γέροντα:
"Πάτερ μου, είναι αδύνατον να σε πάρω εις το αμάξι μου με
τέτοια ταραχή που έχουν τα άλογα μου. Θα τρέξω μια στιγμή να τους ειδοποιήσω, ότι δεν σε πήρα στο αμάξι».
«Δεν πειράζει, παιδί μου, του είπε, πηγαίνω με τα πόδια μου». Τι μεγάλη έκπληξις με περίμενε, έλεγε ο αμαξάς, όταν έφθασα κοντά στο σπίτι του γαμβρού και βλέπω τον παπα-Νικόλα (γνωστόν για την βραδυπορίαν του) να περπατή στο πεζοδρόμιο, κοντά σχεδόν στο σπίτι του γαμβρού! Μπορείτε να καταλάβετε, μας έλεγε, πόση απόστασις είναι από τον Άγιον Ιωάννην της Γαργαρέττας, ως τον Νέον Κόσμον».
Και ρώτησε: «Πέστε μου και σεις, πώς πήγε περπατώντας, ενώ εγώ δεν είχα φθάσει ακόμα στο σπίτι»; Και αυτός, δηλαδή, ο αμαξάς, επίστευσε ότι πραγματικά κάποια υπερφυσική δύναμις τον επήγε, ή μάλλον τον βοήθησε, καθώς και μεις όλοι που τον ξέραμε το πιστεύουμε».
Ας δούμε ακόμη ένα συγκλονιστικό περιστατικό από τη ζωή του παπα-Νικόλα Πλανά, που δείχνει, πόσο μακάριοι είναι όσοι πορεύονται στο νόμο του Θεού. Γράφει η μοναχή Μάρθα: «Μια κυρία, ήταν από τους τύπους εκείνους, πού έχουν την δαιμονικήν περιέργειαν να δοκιμάζουν τους Αγίους, με την προσπάθειαν να εύρουν αιτία να εξαπολύσουν λιβέλλους εναντίον των Ιερωμένων. Όταν άκουσε τας αρετάς του πατρός Νικολάου, απεφάσισε να τον δοκιμάση. Πήγε μια μέρα στην εκκλησία, και του λέγει: "Να έλθης, πάτερ μου, στο σπίτι να μου κάμης 40 παρακλήσεις, διότι έχω οικογενειακές φουρτούνες, θα σε περιμένω κάθε απόγευμα". «Μετά χαράς, παιδί μου», της είπε. Της πήρε την διεύθυνσιν και την επομένην, επήγε. Της έκαμε την παράκληση. Στο τέλος του έδωσε μια δεκάρα. Την πήρε απαθώς.
Του λέγει: "Και αύριο σε περιμένω".
"Μετά χαράς", επανέλαβε ο πατήρ. Επήγε την επομένην κατάκοπος ως συνήθως και γέρων πλέον, της έκαμε πάλι παράκληση, και αυτή πάλι του έδωσε μια δεκάρα. Την πήρε και πάλιν ο πράος αθώος. Αυτό επανελήφθη 40 ημέρες. Να του δίνη μια δεκάρα κάθε παράκληση και η αγιότης του να εξακολουθεί να πηγαίνει. Στο τέλος έπεσε στα πόδια του συντετριμμένη και του ζήτησε συγχώρεση και του είπε: "Συ είσαι ο ενδεδεγμένος ιερεύς της υπομονής και του καθήκοντος".
πηγή:η εφημερίδα της ρωμηοσύνης
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/#ixzz2MJuNUPQ6
Μια προκήρυξη
Κοινωνική Δικαιοσύνη και Ορθόδοξη Θεολογία
«Ακούστε με τώρα κι εσείς οι πλούσιοι. Κλάψτε με
γοερές κραυγές για τα βάσανά σας, που όπου να ’ναι έρχονται. Ο πλούτος σας
σάπισε, και τα ρούχα σας τα ’φαγε ο σκόρος. το χρυσάφι σας και το
ασήμι κατασκούριασαν, και η σκουριά τους θα είναι μαρτυρική κατάθεση εναντίον
σας και θα καταφάει τις σάρκες σας σαν τη φωτιά. Κι ενώ πλησιάζει η κρίση εσείς
μαζεύετε θησαυρούς. Να, ο μισθός των εργατών που θέρισαν τα χωράφια σας κι
εσείς τους τον στερήσατε κραυγάζει. Και οι κραυγές των θεριστών
έφτασαν ως τα αυτιά του παντοδύναμου Κυρίου. Ζήσατε πάνω στη γη με απολαύσεις
και σπατάλες. Παχύνατε σαν τα ζώα, που τα πάνε για σφάξιμο. Καταδικάσατε και
φονεύσατε τον αθώο. δεν σας πρόβαλε αντίσταση».
Θα μπορούσε, ίσως, να είναι απόσπασμα από προκήρυξη
των μεγάλων κοινωνικών εξεγέρσεων του 20ου αι. Είναι, ωστόσο,
κείμενο που γράφτηκε πριν από είκοσι, χοντρικά, αιώνες. απόσπασμα
από την Καινή Διαθήκη, και, συγκεκριμένα, από την επιστολή του αποστόλου
Ιακώβου (5:1~6). Κατά πόσο, βέβαια, αποδέχονται τη φιλοσοφία του όσοι δηλώνουν
θρησκευόμενοι και, αντίστοιχα, κατά πόσο γνωρίζουν την ύπαρξη τέτοιας σκέψης
στους κόλπους του Χριστιανισμού όσοι δηλώνουν μη Χριστιανοί, είναι ερωτήματα,
στα οποία η απάντηση μάλλον δεν μπορεί να είναι αισιόδοξη. Η υποβάθμιση (πολύ
περισσότερο: η στρέβλωση) του Χριστιανισμού σε ένα ανώδυνο σύστημα ηθικιστικού,
ατομοκεντρικού και εφησυχαστικού καθωσπρεπισμού αποτελεί μέσα στην ιστορία έναν
αδιάκοπο πειρασμό.
α΄ Η αποστέρηση του εργατικού μισθού ως φόνος
Η παραστατικότατη μεταφορά του απ. Ιακώβου του
αποστερημένου εργατικού μισθού να κραυγάζει προς τον ουρανό δεν είναι
καθόλου τυχαία. Έχει χρησιμοποιηθεί όποτε χρειάστηκε να επισημανθούν τα πλέον
βαριά αμαρτήματα: βοά προς τον Θεό το αίμα του δολοφονημένου Άβελ, τα
αμαρτήματα των Σοδόμων, η τυραννία των Εβραίων στην Αίγυπτο και ο αποστερημένος
μισθός, και μάλιστα είτε αφορά Εβραίο, είτε ξένο εργάτη. «Μην εκμεταλλεύεσαι
ποτέ», λέει ο Γιαχβέ στον Ισραηλίτη, «το μισθωτό, το δυστυχισμένο και το φτωχό
συμπατριώτη σου ή τον ξένο που ζει σε μια από τις πόλεις της χώρας σου. Να του
δίνεις κάθε μέρα το μεροκάματό του, πριν από τη δύση του ήλιου.
γιατί είναι φτωχός και το έχει ανάγκη. Αλλιώς αυτός θα φωνάξει εναντίον σου
στον Κύριο, κι αυτό θα σου καταλογιστεί για αμαρτία» (Δευτ. 24:14~15). «Όποιος
από το διπλανό του τη διατροφή του αφαιρεί, είναι το ίδιο σαν να τον σκοτώνει.
κι όποιος δε δίνει στον εργάτη το μισθό του, είναι φονιάς» (Σοφ. Σειρ. 34:22).
Αυτή η αντιστοίχιση εκμετάλλευσης και φόνου πέρασε και
στη χριστιανική Εκκλησία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ως «φονεύσας τον αδελφόν
αυτού» καθαιρείται ο ανάλγητος κληρικός που δεν συνδράμει τον φτωχό συνάδελφό του.
Κατά τον αγ. Νικόδημο τον Αγιορείτη σ’ αυτόν που αποστερεί το μισθό του
εργαζόμενου, πρέπει να επιβάλλονται τα επιτίμια που επιβάλλονται στον φονιά.
β΄ Η νομιμότητα της ταξικής κοινωνίας Δεν έχουν λείψει μέσα στην ιστορία απόψεις θεολογούντων ότι τάχα η ταξική κοινωνία είναι θέλημα Θεού, ότι οι πλούσιοι έχουν οριστεί από τον Θεό για να διαχειρίζονται τα υλικά αγαθά και ότι η ιδιότητα του φτωχού δίνεται επίσης από τον Θεό για να έχουν ορισμένοι άνθρωποι την πολύτιμη ευκαιρία να ασκούνται στην υπομονή.
Σε ορισμένα βιβλία της Π.Δ. ο πλούτος είναι ταυτόσημος με την αδικία. σε άλλα, εν τούτοις, εμφανίζεται ως θεία επιβράβευση της ανθρώπινης ευσέβειας. Στην Κ.Δ., όμως, αυτή η δεύτερη αντίληψη απουσιάζει. Η ευθύνη για την οικονομική ανισότητα προσγράφεται στους ανθρώπους.
Οι πατερικές θέσεις, στη συνέχεια, προσφέρουν τη βάση για μια ριζική αμφισβήτηση της ταξικής κοινωνίας. Όχι μόνο δεν την εκλαμβάνουν ως θέλημα Θεού, αλλά – αντιθέτως – τη θεωρούν ως μία από τις ολέθριες συνέπειες της πτώσης του ανθρώπου, της εξόδου του από την αρχική, παραδείσια αρμονία. Η φτώχεια, ο πλούτος και η δουλεία εισέβαλαν στην ανθρωπότητα όπως εισβάλλουν στον ανθρώπινο οργανισμό οι αρρώστιες. Ο νόμος, συνεπώς, τον οποίο πρέπει να δέχεται ο χριστιανός, δεν είναι ο νόμος του ισχυρού – δηλαδή η ανισότητα – αλλά του Δημιουργού – δηλαδή η ισότητα (Γρηγόριος Θεολόγος). Σειρά ολόκληρη Πατέρων από τον 4ο ως τον 11ο αι. επιμένουν ότι η γη δόθηκε από το Θεό σε όλους από κοινού κι ότι το δικαίωμα της ιδιοκτησίας (και πολύ περισσότερο η ανισότητα στην ιδιοκτησία) αποτελεί αυθαιρεσία.
Για να απαντήσει στους ισχυρισμούς των πλουσίων ότι τάχα δεν αδικούν κανένα, αφού η ιδιοκτησία τους είναι σύννομη, ο Μ. Βασίλειος λέει ότι ο πλούσιος μοιάζει με εκείνον που μπαίνει πρώτος στο θέατρο, πιάνει όσα άδεια καθίσματα μπορεί και κατόπιν δεν αφήνει να καθίσουν εκεί αυτοί που μπαίνουν μετά. Για να αντιληφθούμε τη ριζοσπαστικότητα των θέσεων αυτών, ας σκεφτούμε ότι διατυπώθηκαν σε εποχές δεσποτείας του ρωμαϊκού δικαίου, το οποίο είχε αποθεώσει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.
γ΄ Το άλλοθι της ελεημοσύνης
Στην ελεημοσύνη η Εκκλησία βλέπει μια πολύτιμη δυνατότητα του ανθρώπου: το άνοιγμα στον άλλον και τη διάθεση για από κοινού μετοχή στα αγαθά. Εδώ, ωστόσο, καραδοκεί ένας κίνδυνος. Η ελεημοσύνη μπορεί να καταντήσει άλλοθι της κοινωνικής αδικίας, ιδίως όταν ασκείται από αυτόν που προκάλεσε το πρόβλημα. «Ποιο είναι το όφελος, αν δημιουργείς πολλούς φτωχούς με την εκμετάλλευση και ανακουφίζεις έναν με την ελεημοσύνη; Αν δεν υπήρχε το πλήθος των εκμεταλλευτών, δεν θα υπήρχε ούτε το πλήθος των εξαθλιωμένων» (Γρηγόριος Νύσσης).
Η ματιά των Πατέρων αναζητεί τη ρίζα της κοινωνικής κακοδαιμονίας, κι όχι απλώς μερικά παυσίπονα. Η ένσταση που διατύπωσε ο Αστέριος Αμασείας (τέλη 4ου αι.), αποτελεί μόνιμο αγκάθι στη συνείδηση του εκκλησιαστικού ανθρώπου: Είναι απίθανο να συσσωρευτεί τεράστιος πλούτος δίχως αμαρτία, δίχως την εξαθλίωση και τον πόνο των άλλων. Κάθε ομοιότητα προς σύγχρονες πολυεθνικές που αναπτύσσουν ποικίλο «φιλανθρωπικό» έργο, δεν είναι καθόλου συμπτωματική!
Από τη θεώρηση αυτή πηγάζει και μια εκκλησιαστική ρύθμιση, η οποία απογυμνώνει την υστερόβουλη ελεημοσύνη από το προσωπείο της και, ταυτόχρονα, κλείνει το δρόμο σε όσους επιδιώκουν μέσω αυτής τη μεταφυσική δικαίωση των ανομιών τους. Απαγορεύτηκε στους κληρικούς να δέχονται για τις εκκλησίες τους δωρεές πλουσίων εκμεταλλευτών. Πρόκειται για μια ρύθμιση η οποία (όπως και άλλες) μάλλον απίστευτη θα φαινόταν σήμερα.
Ήδη στην Π.Δ. επισημαίνεται ότι «όποιος προσφέρει μια θυσία με των φτωχών τα χρήματα, είναι σαν να θυσιάζει ένα παιδί μπροστά στα μάτια του πατέρα του» (Σοφ. Σειρ. 34:20). Το έργο «Διαταγαί των Αγίων Αποστόλων» (4ος αι.) ζητεί από τους επισκόπους να θεωρούν μυσαρές τέτοιες δωρεές και να τις αποποιούνται, ακόμα κι αν η συγκεκριμένη εκκλησία βρίσκεται σε ένδεια και κινδυνεύει να καταστραφεί. Δεν μπορεί ο Θεός να γίνει συνένοχος ληστών και αρπακτών (Μ. Βασίλειος).
δ΄ Για μια θεολογία της διεκδίκησης
Ο αγ. Διάδοχος Φωτικής (5ος αι.) παρατηρεί ότι η στάση ζωής του Χριστιανού νοηματοδοτείται όχι από την οργή, αλλά από την αγάπη, ακόμη και προς αυτούς οι οποίοι τον αδικούν. Η διατύπωση αυτή θα έβρισκε, φαντάζομαι, σύμφωνους και τους σημερινούς θρησκευόμενους. Μόνο που αυτοί θα έβαζαν εδώ τελεία, ενώ ο Διάδοχος συνεχίζει σε κάτι πολύ ενδιαφέρον: Είναι λάθος να νομίζουμε πως η οργή οφείλει να λείψει ολότελα από τη ζωή του Χριστιανού. Αυτό το οποίο ξεριζώνει ο πιστός, είναι ο στρεβλός προσανατολισμός της, δηλαδή η χρήση της για την ικανοποίηση του εγωισμού του. Αν η οργή φανερώνει έγνοια για τον άλλον, είναι θεμιτή.
Είναι χαρακτηριστικό στη συνάφεια αυτή ένα περιστατικό από την Π.Δ. Όταν ο Θεός ετοίμαζε μέσω του Μωυσή τους Εβραίους να αναχωρήσουν από την Αίγυπτο, τους συμβούλεψε να δανειστούν από τους Αιγυπτίους χρυσά και ασημένια σκεύη και ρουχισμό, όχι όμως με την προοπτική να τα επιστρέψουν αργότερα, αλλά να τα παρακρατήσουν (Εξ. 11:2, 12:35~36). Για τον αγ. Ειρηναίο Λυώνος η συμβουλή του Θεού προς τον εβραϊκό λαό υπογραμμίζει το δικαίωμα του εργαζόμενου να διεκδικεί τα δίκαιά του. Οι Εβραίοι δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να εισπράξουν ένα μέρος των απλήρωτων κόπων τους, με τους οποίους οι Αιγύπτιοι είχαν πλουτίσει στο πολλαπλάσιο.
ε΄ Απέναντι σε μια αλλιώτικη ειδωλολατρία
Ο Χρυσόστομος κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα επισήμανση στην παραβολή του φτωχού Λαζάρου και του πλούσιου (Λουκ. 16:19~31). Ο Χριστός μας δίνει μεν το όνομα του φτωχού, αφήνει όμως ανώνυμο τον πλούσιο. Γιατί; Διότι όποιος επιδίδεται σε αρπαγές και σε πλουτισμό είναι λύκος κι όχι άνθρωπος. Ο δε Παύλος δεν ορίζει την πλεονεξία ως ένα παράπτωμα ηθικιστικού τύπου ή ως κάτι δευτερεύον, αλλά ως ειδωλολατρία (Κολοσ. 3:5). Ποιος είπε ότι το ευαγγέλιο αγνοεί την ύπαρξη των γιάππις;
Η Ορθόδοξη Θεολογία δεν συμμερίζεται το προτεσταντικό δόγμα του απόλυτου προορισμού, το οποίο απολήγει στην πεποίθηση ότι οι εκλεκτοί του Θεού γίνονται επιτυχημένοι κεφαλαιοκράτες (βλ. Max Weber: Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού).
στ' Το κοινωνικό περιεχόμενο του Χριστιανικού δόγματος
Ο Χριστός συγκρούστηκε με τις δυνάμεις του κακού και
της φθοράς σε κάθε τους μορφή. Διωγμένος και σταυρωμένος ο ίδιος, ταύτισε ρητά
τον εαυτό του με τους αδύναμους και τους διωκόμενους, με τους αλλοδαπούς και
τους φυλακισμένους και, ταυτόχρονα, ταύτισε την αλληλεγγύη προς αυτούς με την
αλληλεγγύη προς αυτόν τον ίδιο.Μέσα στην πολύμορφη ιστορική όδευση, η Εκκλησία οφείλει να κρατά εναργές το όραμά της και να κομίζει μια σύστοιχη πρόταση ζωής. Όποτε λησμονεί ή απεμπολεί το ίδιο της το όραμα, γίνεται τύραννος του ανθρώπου, φυλακή του Θεού και προδότης του εαυτού της. Αντίθετα, όποτε τάσσεται στο πλευρό των θυμάτων και μπολιάζει την ιστορία με δικαιοσύνη, αλληλεγγύη κι ελευθερία, προξενεί ρωγμές στις ταφόπλακες της κοινωνίας για να περάσει στο σήμερα το φως των Εσχάτων.
πηγή: Aντίφωνο,αποσπάσματα από το βιβλίο "Κοινωνική δικαιοσύνη και ορθόδοξη θεολογία, Μία προκήρυξη", εκδ. Ακρίτας 2001.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Νικόαλο Πάσσα, Καθηγητή Βυζαντινολόγο, απόφοιτος της Π.Ε.Σ., για την αποστολή του ανωτέρω κειμένου. "Ο Πάτμιος"
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)