Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2024

Θεία Μετάληψις .... γυναικῶν "έν ἐφέδρῳ῾

Περὶ τῆς Θείας Μεταλήψεως τῶν «ἐν ἀφέδρῳ» Γυναικῶν

(«Μωρν νθρώπων φευρέματα»)*

π. Παύλος Κουμαριανός

 

Πρόλογος

Πολλοί πιστοί κα περισσότερο γυναίκες, δικαιολογημένα βρίσκονται σε αμηχανία μπροστά σε μια δαιμονοποίηση της εμμηνόρροιας που παρατηρείται στους Κανόνες, στη Λατρεία, στις συνήθειες και τα ποικίλα έθιμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας!

Με παράπλευρο θέμα με το οποίο ασχολούμαστε, εδώ είχαμε ασχοληθεί το 2008 σε άρθρο μας στη Σύναξη με τίτλο «Οι Ευχές του Σαραντισμού και η θεολογία τους».[1] Σε εκείνο το άρθρο μας, αξιοποιώντας τα ευρήματα από την έρευνα των Λειτουργικών χειρογράφων, είχαμε αποδείξει πρώτα απ’ όλα ότι υπάρχουν δυο στρώματα Ευχών σχετικών με την γέννηση ενός παιδιού, την ονοματοδοσία της όγδοης ημέρας και του Σαραντισμού. Ένα αρχαιότερο στρώμα Ευχών και ένα μεταγενέστερο. Η δαιμονοποίηση της λοχείας στις σχετικές Ευχές του Ευχολογίου παρατηρείται στο δεύτερο στρώμα των Ευχών, στο μεταγενέστερο. Είχαμε λοιπόν αποδείξει ότι η δαιμονοποίηση σ’ αυτό το μεταγενέστερο στρώμα Ευχών αποτελεί έξωθεν επιρροή! Οι συγκεκριμένες Ευχές είναι τρόπον τινά νοθευμένες! Πρωτοεμφανίστηκαν στα ελληνικά χειρόγραφα της τότε Ορθόδοξης Νότιας Ιταλίας τον 13ο αιώνα. Τις αποκαλούμε «νοθευμένες» γιατί πρόκειται για παλαιότερες κατ’ αρχήν συγχωρητικές Ευχές, στις οποίες προστέθηκαν φράσεις όπως «συγχώρησον την σήμερον τέξασαν δούλην Σου» κ.λπ. Οι Ευχές αυτές διαδόθηκαν και επικράτησαν κυρίως με την ανακάλυψη της τυπογραφίας και την επικράτηση των εντύπων εκδόσεων του Ευχολογίου από τον 16ο αιώνα και μετά, μια εποχή, δυστυχώς, βαθύτατου σκοταδισμού στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία με συνέπεια την αναβίωση αρχαίων προλήψεων!

Στην αρχαία Εκκλησία, όμως, δεν ήταν έτσι τα πράγματα! Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Εκκλησία ήταν τότε πιο φιλάνθρωπη. Και πάλι όμως η διατύπωση αυτή δεν είναι ακριβής. Δεν πρόκειται περί φιλανθρωπότερης στάσης της αρχαίας Εκκλησίας αλλά περί μιας διαφορετικής οντολογίας! Πρόκειται για την οντολογία που λέει ότι όλα τα φυσικά είναι καθαρά και αμίαντα γιατί είναι δημιουργήματα του Θεού. Ο Θεός έπλασε τα πάντα «καλά λίαν»![2] Ακόμη περισσότερο η Καινή Διαθήκη μας αποκαλύπτει ότι ο κόσμος εκτίσθη «εν Χριστώ»,[3] και συνεπώς δεν υπάρχει τίποτα μιαρό στο Χριστό! Το προπατορικό αμάρτημα δεν άλλαξε την «καλήν λίαν» φύση του κόσμου, αλλά την εγκλώβισε στη οικεία φυσική φθορά, την οποία, όμως, πάλι την υπερνίκησε η Ανάσταση του Χριστού, από την οποία πήγασε η Ευχαριστιακή οντολογία![4] Στη Θεία Ευχαριστία προσφέρουμε στο Θεό την κτιστή μας φύση όχι για να εξαγνιστεί αλλά για να συμμετάσχει στην αφθαρσία της Χάριτι Υιοθεσίας![5]

Μαρτυρίες γι’ αυτήν την διαφορετική οντολογία μπορούμε να βρούμε σε πολλά κείμενα της αρχαίας Εκκλησίας. Μία διαυγέστατη μαρτυρία συναντάμε στα βιβλία των Αποστολικών Διαταγών,[6]  και αυτήν θα παρουσιάσουμε στην συνέχεια του άρθρου μας.

Οι Αποστολικές Διαταγές και το Κανονικό τους κύρος

Οι Αποστολικές Διαταγές είναι ένα κανονικολειτουργικό σύγγραμμα του 4ου αιώνα, που αποτελείται από 8 βιβλία, τα οποία περιέχουν Διατάξεις ηθικού χαρακτήρα για τους Λαϊκούς, τους Επισκόπους, τους Πρεσβυτέρους, τους Διακόνους, για τις χήρες, για τα ορφανά, για την φροντίδα προς αυτούς που είναι στη φυλακή, και πρόκειται να μαρτυρήσουν, όπως επίσης Λειτουργικές Διατάξεις για τον Γάμο, για τους Μετανοούντες,  για το Βάπτισμα, για τις Χειροτονίες, για την Κηδεία, για τους  Κατηχουμένους, για τους Χαρισματούχους, κ.λπ. Και τέλος περιέχουν τους Αποστολικούς Κανόνες και μια Θεία Λειτουργία γνωστή ως Λειτουργία των Αποστολικών Διαταγών.

Ο πυρήνας αυτών των βιβλίων άρχισε να γράφεται τον 1ο αιώνα μ.Χ. Η πρώτη μορφή αυτών των βιβλίων είναι ένα μικρό σε έκταση βιβλίο μόλις 2305 λέξεων, με τίτλο «Διδαχ Κυρου τος θνεσιν», ή «Διδαχα τν ποστόλων».[7] Όπως είπαμε, αυτό βιβλίο γράφτηκε συγχρόνως με τα Ιερά Ευαγγέλια! Ο συγγραφέας της Διδαχής είναι άγνωστος αλλά είναι οπωσδήποτε ή κάποιος από τους Αποστόλους, ή κάποιος μαθητής των Αποστόλων.[8]

Αυτό το βιβλίο εξελίχθηκε και εμπλουτίστηκε κατά τη διάρκεια του 2ου έως του 4ου αιώνα και κυκλοφόρησε με την μορφή διαφορετικών σταδίων της εξέλιξής του, μέχρι να καταλήξει στην μορφή των 8 βιβλίων των Αποστολικών Διαταγών![9] Είναι, λοιπόν, αδιαμφισβήτητη η πρωταρχική Αποστολική προέλευση των Διαταγών.

Σε διάφορες Συνόδους γίνεται επίκληση στους Αποστολικούς Κανόνες,[10]  που περιέχονται στο 8ο βιβλίο των Αποστολικών Διαταγών, και η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος (692 μ. Χ.), με τον 2ο κανόνα της επικύρωσε την κανονικότητα των Αποστολικών Κανόνων.[11] Ο 85ος Αποστολικός κανόνας[12] εντάσσει τις Αποστολικές Διαταγές στα βιβλία της Καινής Διαθήκης: «στω μν πσι κληρικος κα λαϊκος βιβλία σεβάσμια κα για, τς μν Παλαις Διαθήκης, Μωυσέως, πέντε· Γένεσις, ξοδος… μέτερα δ (τουτέστι, τς Καινς Διαθήκης), Εαγγέλια τέσσαρα· Ματθαίου, Μάρκου, Λουκ κα ωάννου· Παύλου πιστολα δεκατέσσαρες, Πέτρου πιστολαί δύο, ωάννουτρες, ακώβου μία, ούδα μία, Κλήμεντος πιστολή, κα α Διαταγα μν τος πισκόποις δι᾿ μο Κλήμεντος, ν κτ βιβλίοις προσπεφωνημέναι… κα α Πράξεις μν τν ποστόλων.»

Στο 6ο, λοιπόν, βιβλίο των Αποστολικών Διαταγών γίνεται λόγος περί των «ν αφέδρ» γυναικν στις παραγράφους 26-30. Αποσπάσματα απ’ αυτό το κείμενο θα παρουσιάσουμε εδώ, τα οποία αναφέρονται στο θέμα που μας απασχολεί. Στα αποσπάσματα αυτά τα πράγματα είναι τόσο ξεκάθαρα και διαυγή, που δεν χρειάζονται σχόλια.

Θα παρουσιάσουμε πρώτα  τη νεοελληνική μετάφραση του εν λόγω κειμένου για λόγους άμεσης κατανόησης εκ μέρους των αγνοούντων την αρχαία ελληνική νεοέλληνες, ακολουθεί, όμως, το πρωτότυπο κείμενο στα αρχαία ελληνικά, αφήνοντας στην κρίση των αναγνωστών, που γνωρίζουν τα αρχαία ελληνικά, την ακρίβεια και την εγκυρότητα της μετάφρασης.

Η Μετάφραση

Απομακρυνθείτε λοιπόν από όλους τους αιρετικούς, Επίσκοποι και Λαϊκοί, απ' αυτούς, που περιφρονούν το Νόμο και τούς Προφήτες! Γιατί μισώντας τον Παντοκράτορα Θεό, δεν πειθαρχούν και δεν ομολογούν το Χριστό Υιό του Θεού, αλλά αρνούνται ακόμη και την κατά σάρκα γέννησή Του, ντρέπονται το Σταυρό, περιφρονούν το πάθος και το θάνατο, αγνοούν την Ανάσταση, περικόπτουν την προαιώνια γέννησή Του. …

Άλλοι πάλι απ' αυτούς περιφρονούν ορισμένα φαγητά και το Γάμο μαζί με την τεκνογονία, τα λένε αισχρά και εφεύρεση του διαβόλου… Να φεύγετε λοιπόν απ' αυτούς για να μη χαθείτε μαζί με τις ασέβειες αυτών.

Εάν όμως ορισμένοι σχολαστικά τηρούν έθιμα Ιουδαϊκά, σπερματόρροια, ονειρώξεις και προσεγγίσεις στο κρεββάτι σύμφωνα με το Νόμο, ας μας πουν εάν τις ώρες ή ημέρες κατά τις οποίες εμφανίζουν κάτι απ' αυτά, αποφεύγουν να προσευχηθούν ή να Κοινωνήσουν ή να ακουμπήσουν ιερό βιβλίο, και εάν συμφωνούν με αυτά, είναι φανερό ότι αυτοί που τα τηρούν αυτά είναι άδειοι από το Άγιο Πνεύμα, το οποίο όμως παραμένει πάντα στους πιστούς…

Γιατί, γυναίκα, αν πιστεύεις ότι επί εφτά ημέρες, όταν έχεις περίοδο, είσαι κενή από το Άγιο Πνεύμα, τότε, αν ξαφνικά πεθάνεις χωρίς να έχεις το Άγιο Πνεύμα, όπως νομίζεις, θα φύγεις χωρίς να έχεις ελπίδα παρρησίας ενώπιον του Θεού! Το Άγιο Πνεύμα το έχεις πάντοτε αχώριστο και κατά συνέπειαν πρέπει και να προσευχηθείς και να μετάσχεις της Θείας Ευχαριστίας (να μεταλάβεις) … γιατί σε τίποτα δεν κάνεις παρανομία! Γιατί ούτε η θεμιτή συνεύρεση, ούτε το συζυγικό κρεββάτι, ούτε ροή αίματος, ούτε ονειρώξεις μπορούν να κηλιδώσουν τη φύση του ανθρώπου, ούτε να απομακρύνουν το Άγιο Πνεύμα, παρά μόνο η ασέβεια και η παράνομη πράξη!

Γιατί το Άγιο Πνεύμα, σ' εκείνους που το έχουν, παραμένει πάντοτε όσο είναι άξιοι, κι εκείνους από τους οποίους χωρίζεται, τους καθιστά έρημους και τους αφήνει στη διάθεση του πονηρού πνεύματος. Κάθε άνθρωπος, άλλος μεν είναι γεμάτος από το Άγιο Πνεύμα και άλλος είναι γεμάτος από το ακάθαρτο πνεύμα, και δεν είναι δυνατό να αποφύγει κάποιο από αυτά… Κάθε βαπτισμένος αληθινά αποχωρίζεται από το διαβολικό πνεύμα και εγκαθίσταται μέσα του το Άγιο Πνεύμα, και όσο κάνει έργα αγαθά παραμένει μέσα του το Άγιο Πνεύμα γεμίζοντάς τον με σοφία και σύνεση, και το Άγιο Πνεύμα δεν αφήνει το πονηρό πνεύμα να τον πλησιάσει παρακολουθώντας όλες τις επιθέσεις του.

Εσύ λοιπόν, γυναίκα, εάν, όπως λες, κατά τις ημέρες της περιόδου στερείσαι το Άγιο Πνεύμα, τότε είσαι γεμάτη από το ακάθαρτο πνεύμα. Γιατί αφού δεν προσεύχεσαι ούτε διαβάζεις ιερά βιβλία, άθελά σου προσκαλείς το ακάθαρτο πνεύμα, γιατί το ακάθαρτο πνεύμα αγαπάει πολύ τους αχάριστους, τους ράθυμους, τους αδιάφορους, τους υπναράδες, γιατί και ο ίδιος από αχαριστία, ενοσησε κακότητα, και γυμνώθηκε από την τιμή που είχε κοντά στο Θεό, προτιμώντας να γίνει διάβολος από αρχάγγελος που ήταν.

Γι' αυτό μείνε μακριά από τα άσκοπα αυτά λόγια, γυναίκα, και να θυμάσαι διαρκώς το Θεό που σε δημιούργησε και να προσεύχεσαι σ' Αυτόν, γιατί είναι Κύριος και δικός σου και όλων· και να μελετάς τους Νόμους Του χωρίς να προσέχεις τίποτα, ούτε τη φυσική κάθαρση, ούτε τη σαρκική συνεύρεση, ούτε τον τοκετό, ούτε την αποβολή, ούτε τη σωματική ακαθαρσία, γιατί αυτές οι προκαταλήψεις είναι άσκοπες, εφευρέσεις μωρών ανθρώπων που δεν έχουν μυαλό. Γιατί ούτε κηδεία ανθρώπου, ούτε τα κόκκαλα των νεκρών, ούτε ο τάφος, ούτε το συγκεκριμένο φαγητό, ούτε οι ονειρώξεις, μπορούν να κηλιδώσουν τη ψυχή του ανθρώπου, παρά μόνο η ασέβεια προς το Θεό, η ανυπακοή στο θέλημα του Θεού και η αδικία προς τον πλησίον…

Ώστε, αγαπητοί μου, αποφεύγετε να στριφογυρίζετε γύρω απ' αυτές τις προλήψεις, γιατί είναι ειδωλολατρικές. Γιατί ούτε αυτόν που πέθανε τον αποστρεφόμαστε όπως εκείνοι, επειδή ελπίζουμε ότι πάλι θα ξαναζήσει, ούτε τη έντιμη σαρκική συνεύρεση κακίζουμε, όπως είναι συνήθεια αυτών να μην σέβονται αυτά. Με το θέλημα του Θεού γίνεται η συνεύρεση ανδρος και γυναικός, αυτή που συνοδεύεται από αγάπη. Γιατί Αυτός "που τους δημιούργησε από την αρχή, τους έκανε αρσενικό και θηλυκό", τους ευλόγησε και τους είπε "να αυξάνεσθε και να πληθύνεστε και να γεμίσετε τη γη". Εφόσον, λοιπόν, η διαφορά της σωματικής διάπλασης έγινε με τη θέληση του Θεού για να δημιουργηθεί πλήθος, επομένως και η συνεύρεση αρσενικού με το θηλυκό γίνεται με το θέλημά Του…

Γιατί παρά φύση είναι η αμαρτία των Σοδόμων… και παράνομη η μοιχεία και η πορνεία…Αυτά τα απαγόρευσαν οι Νόμοι του Θεού, ενώ το Γάμο τον τιμούν αποκαλώντας τον ευλογημένο, επειδή τον ευλόγησε ο Θεός που συνέδεσε τη γυναίκα με τον άνδρα. Αλλά λέει και κάπου ο σοφός Σολομώντας "από τον Κύριο ενώνεται αρμονικά η γυναίκα με τον άνδρα"! … Επομένως ο Γάμος είναι πεντακάθαρος και σεβαστός, και η γέννηση παιδιών καθαρή, γιατί κανένα κακό δεν υπάρχει στο καλό.

Επομένως ούτε η φυσική κάθαρση είναι βδελυκτή στο Θεό, ο οποίος όρισε αυτή να γίνεται στις γυναίκες κάθε τριάντα ημέρες για τη σύσταση του σώματος και την ευρωστία του… Αλλά και ο Κύριος στο Ευαγγέλιο, όταν η αιμορροούσα έπιασε το σωτήριο κράσπεδο για την υγεία της, δεν θύμωσε εναντίον της ούτε την κατηγόρησε καθόλου, αλλά αντίθετα τη θεράπευσε λέγοντας μάλιστα "η πίστη σου σε έσωσε"!...

Οι άνδρες να αγαπάτε και να φροντίζετε τις γυναίκες σας, όπως αγαπάτε και φροντίζετε τα μέλη του σώματός σας, ως συντρόφους της ζωής σας και συνεργάτιδες στην γέννηση παιδιών. Γιατί λέει "να ευφραίνεσαι με τη γυναίκα που έχεις από τη νεανική σου ηλικία, να είναι η συντροφιά της σαν τη συντροφιά αξιαγάπητου ελαφιού…η ίδια δε να είναι ανώτερη από εσένα και να βρίσκεται μαζί σου σε κάθε περίσταση… Να τις αγαπάτε λοιπόν σαν μέλη δικά σας, σαν δικά σας σώματα. Γιατί είναι γραμμένο "να μην εγκαταλείψεις τη γυναίκα της νεότητάς σου".

Ο άνδρας λοιπόν, και η γυναίκα όταν συνέρχονται σε έντιμο Γάμο, όταν σηκώνονται ο ένας από τον άλλο, να προσεύχονται χωρίς ενδοιασμούς, δεν χρειάζεται να περάσουν από τελετουργικούς καθαρμούς γιατί είναι καθαροί

Να μην προσέχετε επομένως τα νόμιμα και τα φυσικά νομίζοντας ότι θα μολυνθείτε απ' αυτά, ούτε να αναζητείτε ιουδαϊκούς αφορισμούς ή συνεχή βαπτίσματα ή καθαρισμούς…"

Το αρχαίο κείμενο[13]

«πέχεσθε ον αρεσιωτν πάντων, πίσκοποι κα λαϊκοί, τν φαυλιζόντων τν Νόμον κα τος Προφήτας. Θε γρ παντοκράτορι χθραίνοντες πειθοσι, κα Χριστν οχ μολογοσιν Υἱὸν Θεο, ρνονται γρ κα τν κατ σάρκα Ατο γέννησιν, τν σταυρν παισχύνονται, τ πάθος κα τν θάνατον δοξοσι, τν νάστασιν γνοοσι, τν πρ αώνων Ατο γέννησιν περικόπτουσιν…

λλοι δ' α πάλιν ξ ατν βρώματά τινα φαυλίζουσιν, κα γάμον κακν σν παιδοποιΐ λέγουσιν εναι διαβόλου τεμηχάνημα·…Φεύγετε ον π' ατν, να μ συναπόλησθε τας ατν σεβείαις.

E δε τινες παρατηρούμενοι φυλάσσουσιν θιμα ουδαϊκά, γονορροίας, νειρώξεις, πλησιασμος τος κατ νόμον, λεγέτωσαν μν, ε ν ας ραις μέραις ν τι τούτων πομείνωσιν, παραιτονται προσεύξασθαι  Εχαριστίας μεταλαβεν  βιβλίου θίγειν, κα ἐὰν συνθνται, δλον ς το γίου Πνεύματος κενο τυγχάνουσιν το ε παραμένοντος τος πιστος…

E γρ νομίζεις, γύναι, πτ μέρας ν φέδρ οσα το γίου Πνεύματος κεν τυγχάνειν, ρα τελευτήσασα ξαίφνης κεν Πνεύματος κα παρρησίαστος τς πρς Θεν λπίδος πελεύσ. τ μν Πνεμα χεις πάντως χώριστον, δε σοι προσευχς κα Εχαριστίας κα τς το γίου Πνεύματος πιφοιτήσεως, ς οδν ν τούτ παρανομοσα. Oτε γρ νόμιμος μίξις οτε λέχος οτε αματος φορά, οκ νείρωξις μιναι δύναται νθρώπου φύσιν τ γιον Πνεμα χωρίσαι, μόνη σέβεια κα παράνομος πρξις.

Τ γρ γιον Πνεμα τος κεκτημένοις ατ ε παράμονόν στιν, ως ν σιν ξιοι, κα ν ν χωρισθ, τούτους ρήμους καθίστησιν κα τ πονηρ πνεύματι κδότους. Πς δ νθρωπος, μν τ Πνεύματι πεπλήρωται τ γί, δ τ καθάρτ, κα οχ οόν τε φυγεν ατν κάτερον… Πς δ βεβαπτισμένος κατ λήθειαν το μν διαβολικο πνεύματος κεχώρισται, το δ γίου Πνεύματος ντς καθέστηκεν, κα γαθοεργοντι μν παραμένει τ Πνεμα τ γιον, πληρον ατν σοφίας κα συνέσεως, κα τ πονηρν πνεμα οκ ἐᾷ ατ πλησιάσαι, πιτηρον ατο τς φόδους.

Σ ον, γύναι, καθς λέγεις, ε ν τας μέραις τς φέδρου κεν τυγχάνεις το γίου Πνεύματος, το καθάρτου πεπλήρωσαι. Μ προσευχομένη γάρ, μηδ ναγινώσκουσα, κοντα ατν προσκαλέσ, φιλε γρ οτος τος χαρίστους, τος ραθύμους, τος  μελες, τοςπνώδεις, πειδ κα ατς χαριστί κακόνοιαννοσήσας γυμνώθη παρ Θεο τς ξίας, ντ ρχαγγέλου διάβολος αρησάμενος εναι.

∆ι κα τν ματαίων πόσχου λόγων, γύναι, κα σο μεμνημένη πάντοτε Θεο, το σε δημιουργήσαντος κα προσεύχου τούτ, στν γρ σο κα τν λων Κύριος· κα μελέτα τος Ατο νόμους, μηθν παρατηρουμένη, μ κάθαρσιν φυσικήν, μ μίξιν νόμιμον, μ τοκετν ποβολήν, μ μμον σώματος, πείπερ τ τοιατα παρατηρήματα μωρν νθρώπων φευρέματα μάταια και νον οκ χοντα. Oτε δ κδος νθρώπου οτε στέον νεκρο οτε μνμα οτε τοιόνδε βρμα οτε νειρωγμς μιναι δύναται νθρώπου ψυχήν, λλ μόνη σέβεια ες Θεν κα παρανομία κα  ες τν πλησίον δικία

θεν τ τοιατα περιϊστάμενοι παρατηρήματα φεύγετε, γαπητοί, λληνικ γρ τυγχάνει. Oτε γρ τν τεθνετα βδελυσσόμεθα, ςκενοι, λπίζοντες ατν πάλιν ναβιναι, οτε τν νόμιμον μίξιν κακίζομεν· θος γρ ατος τ τοιατα σεβεν. Θεο γρ γνώμ νδρς κα γυναικς συνέλευσις γίνεται μετδικαιοσύνης. " ποιήσας "γρ" π' ρχς, ρσεν κα θλυ ποίησεν ατος",[14] κα ελόγησεν ατος κα επεν· «αξάνεσθε κα πληθύνεσθε κα πληρώσατε τν γν».[15] E τοίνυν Θεο βουλήσει παραλλαγ σχημάτων γέγονεν πρς γένεσιν πλήθους, ρα κατ τν Ατο γνώμην κα συνέλευσις το ρρενος πρς τ θλυ…

Κα γρ παρ φύσιν στν Σοδομιτν μαρτία… παράνομον δ μοιχεία κα πορνεία… Τατα μν πηγόρευσαν ο νόμοι, τν δ γάμον σέμνυναν, ελογημένον ατν ποκαλέσαντες, πειδ κα ελόγησεν ατν Θες συζεύξας τ θλυ τ ρρενι. Λέγει δέ που κα σοφς Σολομών· «παρ Κυρίου ρμόζεται γυν νδρί».[16]  Κα ∆αυδ λέγει·« γυνή σου ς μπελος εθηνοσα ν τος κλίτεσι τς οκίας σου, ο υοί σου ς νεόφυτα λαιν κύκλ τς τραπέζης σου· δο οτως ελογηθήσεται νθρωπος φοβούμενος τν Κύριον»,[17] Oκον γάμος τίμιος κα σεμνς κα τν παίδων γένεσις καθαρά· οδν γρ κακν ν τ καλ πάρχει.

Oτε ον φυσικ κάθαρσις βδελυκτ Θε, ς ατν κονόμησεν συμβαίνειν γυναιξν ν τριακονθημέρ, συστάσεως χάριν κα ερστίας… O μν δ λλ κα ν τ Eαγγελί Κύριος τς αμορροούσης ψαμένης το σωτηρίου κρασπέδου γείας χάριν, οκ χθέσθη π' ατ, οτε μν λως τιάσατο, τοναντίον δ κα άσατο ατν φήσας· « πίστις σου σέσωκέν σε».[18]

νδρες, στέργετε τς αυτν γυνακας ς δια μέλη",[19] ς κοινωνος βίου κα συνεργος πρς γένεσιν παίδων. «Συνευφραίνου γάρ, φησίν, μετ γυναικς τς κ νεότητός σου, ς λαφος σς φιλίας…μιλείτω σοι, δ δίαγείσθω σου κα συνέστω σοι ν παντ καιρ.».[20] γαπτε ον ατς ς οκεα μέλη, ς μέτερα σώματα.·Γέγραπται γρ οτως «γυνακα νεότητός σου μ γκαταλίπς».[21]

νρ ον κα γυνή, νομίμ γάμ συνερχόμενοι κα π' λλήλων γειρόμενοι, παρατηρήτως προσευχέσθωσαν κα μ λουσάμενοι, καθαροί εσιν.

Μ παρατηρεσθε ον τ ννομα κα φυσικά, νομίζοντες μολύνεσθαι δι'ατν, μηδ πιζητετε ουδαϊκος φορισμος συνεχ βαπτίσματα καθαρισμος...»

Επίλογος

Όπως είπαμε πιο πάνω, δεν χρειάζονται σχόλια! Η αλήθεια είναι ξεκάθαρη και διαυγής! Τα υπόλοιπα είναι "εφευρέσεις μωρών ανθρώπων που δεν έχουν μυαλό!"

 

*Δρ. Θεολογίας, Επίκουρος Καθηγητς τς Λειτουργικς στν νώτατη κκλησιαστικ καδημία θήνας

* Αυτό το άρθρο, σε μια πρώτη μορφή πρωτοδημοσιεύθηκε στ περιοδικό Σύναξη, στ τεχος 169, σσ. 18-28, μ τίτλο «Μωρν νθρώπων φευρέματα περ τν «ν φέδρ» γυναικν». Εδώ ξαναδημοσιεύεται μ κάποιες διορθώσεις.

[1]π. Παύλος Κουμαριανός, «Οι Ευχές του Σαραντισμού και η θεολογία τους», Σύναξη 105 (2008), σσ. 18-28.

[2]Γένεσις 1:31.

[3]Εφ. 2:10, Κολ. 1:16.

[4]Βλ. Διονύσιος Σκλήρης, Αγαπώμαι άρα σκέφτομαι,Εκδόσεις Αρμός, Αθήνα 2021.

[5]Μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννου (Ζηζιούλα), Η Κτίση ως Ευχαριστία, Εκδόσεις Ακρίτας, Αθήνα 1992.

[6]ΒΕΠ 2, Εκδόσεις Αποστολικής Διακονίας, Αθήνα, σσ. 5-180.

[7]ΒΕΠ 2, Εκδόσεις Αποστολικής Διακονίας, Αθήνα 1995, σσ. 211-220.

[8] Π. Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, τομ. Β΄, Θες/νίκη 1978, σ. 33.

[9]Alexandre Faivre, “La documentation canonico-liturgique del’ Église ancienne”, Révue de Sciences Religieuses, Universtitè de Strasbourg, 54(1980), pp. 204-219, 273-297. Basil Struder, O.S.B., “Liturgical Documents of the First Four Centuries”, Handbook of Liturgical Studies, (AnscarJ. Chupungco, O.S.B. ed), The Liturgical Press, Collegville Minessota, vol. 1, pp.199-224.

[10]Βλ. Μιχαλη Σωτηριαδη, «Το Πηδάλιον (Μέρος B΄) – Oι Αποστολικοί Κανόνες(1ο)», https://www.michaelagainstantichrist.gr/-the-book-pedalion-steering-wheel-part-ii-the-apostolic-canons-1st. Ανακτήθηκε 17/1/2024, 7:20 μμ.

[11]Ράλλη – Ποτλή, Σύνταγμα των Θείων και Ιερών Κανόνων, Αθήνα 1852,τ. 2ος, σ. 308.

[12]Ράλλη – Ποτλή, Σύνταγμα των Θείων και Ιερών Κανόνων, Αθήνα 1852, τ. 2ος, σ. 109.

[13] ΒΕΠ 2, Εκδόσεις Αποστολικής Διακονίας, Αθήνα 1995, σσ. 112-115.

[14]Γεν. 1:27.

[15] Γεν. 1:28.

[16]Παρμ. 19:14.

[17]Ψαλμ. 127:3-4.

[18]Ματθ. 9:22.

[19]Πρβλ. Εφ. 5:25, 28.

[20]Παρμ. 5:18-19.

[21]Μαλ. 2:14-15.

Στην εικαστική συμπλήρωση της σελίδας, ψηφιακό έργο της Χριστίνας Δουληγέρη Παπαθέου.

ΠΗΓΗ: https://antifono.gr/peri-tis-theias-metalipseos-ton-en-afedro-gynaikon/