ΙΑ' Εωθινό

ΙΑ΄ Εωθινό-Δοξαστικό.

Ψάλλει ο Βυζαντινός Χορός "Οι Κρήτες Μαΐστορες", υπό την διεύθυνση του Άρχοντος Υμνωδού Αντωνίου Πλαΐτη, πρωτοψάλτου του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μασταμπά Ηρακλείου Κρήτης.

Μόζαρτ!!

 6 Hours Mozart for Studying, Concentration, Relaxation

Άγιος, Όσιος, κλπ.

Τι είναι Άγιος και τι Όσιος;

Στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους (Μωσαϊκός Νόμος) επικρατούσε η άποψη ότι Άγιος είναι μόνο Ένας, ο Θεός.

Στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους ο Απόστολος Παύλος αποκαλεί Αγίους όλους τους βαπτισμένους Χριστιανούς, που ζουν σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, που αγωνίζονται για την σωτηρία της ψυχής τους και που επιδιώκουν να κατακτήσουν την Βασιλεία του Θεού (Ρωμ. α’,7 – Α’ Κορ. α’,1-2 – Εβρ. ς’,10).

Στον 4ο αιώνα ο τίτλος «Άγιος” αρχίζει να αποδίδεται μόνο σε λίγους εκλεκτούς ΄”φίλους του Θεού”, που ξεχωρίζουν για το μαρτύριό τους, για την ζωή τους και για τα θαύματά τους. Ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας όμως τονίζει: «Άγιος είναι εκείνος που είναι καθαρός από κακία και αμαρτήματα”.

Πρώτη από όλους τον τίτλο της «Υπέρ Αγίας” έλαβε η Παρθένος Μαρία. Ακολούθησαν οι Απόστολοι του Κυρίου. Οι Άγγελοι καθώς και πολλά από τα «Δίκαια” πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης δεν θα μπορούσαν να μην πάρουν τοξν τίτλο αυτόν, όπως φυσικά Άγιος δεν θα μπορούσε να μην ονομαστεί και ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο Βαπτιστής. Σιγά-σιγά άρχισε να διαμορφώνεται μία ιεράρχηση στην ταξινόμηση των Αγίων.

Οι ομάδες (χοροί) των Αγίων έχουν ως εξής:

– Δίκαιοι.Είναι όλοι οι «Δίκαιοι” που έζησαν προ Χριστού έχοντας πίστη στον Έναν και Μοναδικό Θεό και ήλπιζαν ή προφήτευσαν τον ερχομό του Μεσσία – Χριστού.

– Απόστολοι και Αποστολικοί Πατέρες.Τον τίτλο αυτό πήραν οι μαθητές του Κυρίου και οι μαθητές αυτών.

– Μάρτυρες.Ονομάζονται όλοι όσοι μαρτύρησαν για την πίστη τους, βασανίσθηκαν και θανατώθηκαν ιδιαίτερα κατά τους πρώτους μεγάλους διωγμούς. οι Μάρτυρες είναι χιλιάδες: Γυναίκες, άντρες, νέοι, γέροι και παιδιά, και φυσικά δεν είναι όλοι γνωστοί.

– Μεγαλομάρτυρες.Όσοι από τους Μάρτυρες υπέστησαν μεγάλα βασανιστήρια και θανατώθηκαν με φρικτό – βάρβαρο τρόπο, έχουν πάρει από την Εκκλησία αυτόν τον τίτλο.

– Ιερομάρτυρες.Ονομάζονται όσοι απ΄λο τους Μάρτυρες ήταν Ιερομένοι.

– Οσιομάρτυρες.Οι μοναχοί, οι ασκητές και οι ερημίτες έλαβαν αυτόν τον τίτλο.

– Νεομάρτυρες. Έτσι ονομάζονται οι Άγιοι που μαρτύρησαν επί Τουρκοκρατίας.

– Ομολογητές. Ονομάζονται οι Άγιοι που διώχθηκαν και βασανίσθηκαν, που ομολόγησαν την πίστη τους, αλλά που τελικά δεν θανατώθηκαν.

– Όσιοι. Οι Άγιοι (ερημίτες, αναχωρητές, ασκητές…) που εγκατέλειψαν τον κόσμο και αφιερώθηκαν εξ ολοκλήρου στον Θεό. Τον λάτρεψαν σε ερήμους και σε κακοτοπιές με πίστη και εγκαρτέρηση για όλη τους την ζωή και τελικά «κοιμήθηκαν εν ειρήνη”, ονομάσθηκαν Όσιοι.

– Οσιοπαρθενομάρτυρες. Έτσι ονομάζονται οι γυναίκες μοναχές, μάρτυρες της πίστης που θανατώθηκαν με μερτυρικό τρόπο.

– Ισαπόστολοι. Όλοι όσοι έκαναν αποστολικό έργο ισάξιο των Αποστόλων ονομάσθηκαν έτσι.

– Πατέρες της Εκκλησίας.Οι μοναχοί, οι κληρικοί και ιδιαίτερα οι Επίσκοποι που διακ΄ρίθηκαν για το έργο τους δικαίως κατέχουν αυτόν τον τίτλο.

– Απολογητές. Όλοι όσοι ανέλαβαν να υπερασπιστούν τον Χριστιανισμό απέναντι σε φιλόσόφους, ηγεμόνες, βασιλείς και αυτοκράτορες, θεωρητικά ή γραπτά, με επιστολές ή με τον λόγο τους αναγορεύτηκαν σε «Απολογητές” της πίστης μας.

– Θεολόγοι. Φυσικά τρεις μόνο κατέχουν αυτόν τον τίτλο. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Ιωάννης ο Θεολόγος και ο Συμεών ο νέος Θεολόγος. Αυτοί όχι μόνο Θεολόγησαν με τα γραπτά τους, αλλά και με το παράδειγμα της ζωής τους.

Από το βιβλίο : «ΑΓΙΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΦΥΛΑΝΕ”

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: https://www.vimaorthodoxias.gr

Πάτμος

Πάτμος Serviroume Aigaio - Blue Star Ferries - Greek Gastronomy Guide: Η Πάτμος ως γαστρονομικός προορισμός έχει διατηρήσει αλώβητη όλη τη φυσική και πολιτιστική φυσιογνωμία της απευθυνόμενη σε καλλιεργημένους επισκέπτες.

Άθλος Τσιτσιπά!

Νίκησε και τον Τζόκοβιτς Ο Στέφανος Τσιτσιπάς τρελαίνει κόσμο αφού επιβλήθηκε με 6-3, 6-7, 6-3 επί του σπουδαίου Νόβακ Τζόκοβιτς και προκρίθηκε στα προημιτελικά του Rogers Cup. Το έκανε και αυτό ο Στέφανος Τσιτσιπάς. Ο Έλληνας τενίστας παίζοντας ένα από τα καλύτερα του παιχνίδια επιβλήθηκε με 6-3, 6-7, 6-3 επί του σπουδαίου Νόβακ Τζόκοβιτς και προκρίθηκε στα προημιτελικά του Rogers Cup. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς πέτυχε ίσως τη μεγαλύτερη νίκη της καριέρας του απέναντι στον Σέρβο. Ο Έλληνας τενίστας από την αρχή του αγώνα δεν φοβήθηκε το μεγάλο αντίπαλο του, πίεσε όσο περισσότερο μπορούσε και δικαιώθηκε. Με μεγάλη ωριμότητα στο παιχνίδι του ο Τσιτσιπάς έβαλε από την αρχή δύσκολα στον τεράστιο αντίπαλο του. Αρχικά, ο "Στεφ" κράτησε το σερβίς του και θα μπορούσε μάλιστα να έχει επιβληθεί με 2-0, αν ήταν λίγο πιο προσεκτικός σε κάποια κρίσιμα σημεία του τρίτου σετ που του παρουσιάστηκε ευκαιρία για να κάνει το break. Τελικά, με ένα αψεγάδιαστο σετ κατάφερε να φτάσει στη μεγαλύτερη νίκη της καριέρας του παίρνοντας παράλληλα και την πρόκριση για πρώτη φορά για τα προημιτελικά του Rogers Cup. Παράλληλα, ο Τσιτσιπάς θα αναρριχηθεί τουλάχιστον στο Νο 23 του κόσμου και φυσικά μπορεί να φτάσει ακόμα ψηλότερα. Επόμενος αντίπαλος του θα είναι ο Σβέρεφ και δεν αποκλείεται ο σπουδαίος Έλληνας τενίστας να κάνει και πάλι το θαύμα του. Ο αγώνας: Ο Στέφανος Τσιτσιπάς μπήκε από την αρχή μυαλωμένος στο παιχνίδι και κατάφερε να κάνει γρήγορα το break. Συγκεκριμένα, στο έκτο game του πρώτου σετ "έσπασε" το σερβίς του Τζόκοβιτς και στη συνέχεια "κράτησε" το δικό του για να προηγηθεί με 5-2. Ο "Νόλε" σέρβιρε για το 5-3, με τον Έλληνα τενίστα να παραμένει ψύχραιμος και με 6-3 να κάνει το 1-0. Στο δεύτερο σετ οι δύο αθλητές έδωσαν μία μεγάλη μάχη με τον Τσιτσιπά να φτάνει μία ανάσα από το 2-0. Συγκεκριμένα, στο 4-4 ο Έλληνας τενίστας έφτασε κοντά στο να "σπάσει" το σερβίς του "Νόλε", προηγήθηκε με 40-15, αλλά τελικά δεν τα κατάφερε με τον Τζόκοβιτς να οδηγεί το σετ στο τάι μπρέικ και να το κατακτά με 7-6 (5). Έτσι, οδηγηθήκαμε στο τρίτο σετ όπου ο Τσιτσιπάς συνέχισε να είναι με το πόδι στο γκάζι, έβαλε δύσκολα στο μεγάλο αντίπαλο του και έφτασε δίκαια στη μεγαλύτερη νίκη της καριέρας του την οποία και αφιέρωσε στα θύματα των φονικών πυρκαγιών της Ανατολικής Αττικής. Photo credits: AP Photo/Manu Fernandez ΠΗΓΗ: Παράπονα Ρόδου

Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Microsoft

Μια 16χρονη μέσα 

στους δέκα κορυφαίους 

του κόσμου σε διαγωνισμό της Microsoft

Τη δέκατη θέση παγκοσμίως και την τρίτη στην Ευρώπη κατέκτησε η 16χρονη Εφη Ζιώτα από την Καβάλα, η οποία «παίζει» στα δάχτυλα το πρόγραμμα office της Microsoft.

Η μαθήτρια συμμετείχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Microsoft Office Specialist, που διεξήχθη πριν από λίγες μέρες στο Ορλάντο των ΗΠΑ, με τη συμμετοχή ενός εκατομμυρίου παιδιών από όλο τον κόσμο. Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Microsoft Office Specialist διεξήχθη φέτος για 17η συνεχή χρονιά, αξιολογώντας τις δεξιότητες των μαθητών σε εφαρμογές όπως το Word, το Excel και το PowerPoint. Δυνατότητα συμμετοχής είχαν άτομα ηλικίας 13 έως 22 ετών από 140 χώρες του κόσμου.

Αρχικά, η 16χρονη Εφη είχε κερδίσει την πρώτη θέση στον πανελλήνιο διαγωνισμό της Microsoft PowerPoint 2013, ενώ δύο ακόμα μαθητές, ο Αναστάσιος Μελάς από τη Σπάρτη και ο Παναγιώτης Νικολόπουλος από τις Αφίδνες Αττικής, είχαν καταλάβει την πρώτη θέση στο Microsoft Excel και το Microsoft Word αντίστοιχα. Τα τρία παιδιά, που συγκρότησαν την εθνική ομάδα Microsoft Office, ταξίδεψαν πριν από λίγες μέρες στις ΗΠΑ προκειμένου να διαγωνιστούν ανάμεσα στους 140 καλύτερους μαθητές του πλανήτη, καταλαμβάνοντας και οι τρεις σημαντικές διακρίσεις, ο καθένας στον τομέα όπου διαγωνίστηκαν.

Στις 25 Μαΐου 2018, έχοντας ήδη καταλάβει την πρώτη θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, η Εφη Ζιώτα είχε μιλήσει στο ΑΜΠΕ εκφράζοντας τη χαρά και την ικανοποίησή της για τη μεγάλη αυτή εμπειρία που θα ζήσει καθώς ήταν και η πρώτη φορά που θα ταξίδευε εκτός Ελλάδας. «Τους τελευταίους πέντε μήνες», είπε, «μελέτησα πολύ συστηματικά στη σχολή κάτω από την καθοδήγηση του καθηγητή μου, Παναγιώτη Ασλανίδη, που με στήριξε πάρα πολύ σε αυτή την προσπάθεια που κατέβαλα. Σημαντική ήταν όμως και η βοήθεια των γονιών μου, που με παρότρυναν συνεχώς και με ενθάρρυναν να συνεχίσω φτάνοντας μέχρι το τέλος. Ενιωσα πολύ όμορφα».

Η δήμαρχος Καβάλας, Δήμητρα Τσανάκα, σε μήνυμά της συνεχάρη θερμά τη 16χρονη μαθήτρια υπογραμμίζοντας: «η πόλη και ο δήμος στήριξαν την προσπάθεια της Εφης και σήμερα όλοι μαζί οι Καβαλιώτες μπορούμε να χαιρόμαστε και να περηφανευόμαστε γι’ αυτή τη μεγάλη επιτυχία της που φανερώνει το υψηλό επίπεδο των παιδιών μας και μας γεμίζει ελπίδα ότι οι νέοι άνθρωποι θα ανεβάσουν την πατρίδα μας ένα βήμα ψηλότερα. Ενα μεγάλο μπράβο στη δική μας Εφη, ένα μεγάλο μπράβο και στα άλλα δύο παιδιά από την Αθήνα και τη Σπάρτη, που συγκρότησαν την εθνική μας ομάδα στον διεθνή διαγωνισμό της Microsoft, κάνοντάς μας όλους να νιώθουμε πάρα πολύ όμορφα αυτή την αυγουστιάτικη μέρα».

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

ΠΗΓΗ: Parapona-Rodou

Παιδί καί ....ὀθόνη!

Πώς το παιδί μου θα κάθεται λιγότερο 

μπροστά στη οθόνη;

Οθόνη στην τηλεόραση, οθόνη στο laptop,

 οθόνη στο κινητό, οθόνη στο tablet.

 

Η αλήθεια είναι ότι περιτρυγιριζόμαστε από οθόνες, που εμείς οι ίδιοι πρώτα από όλα δεν μπορούμε να ελέγξουμε πόσο χρόνο περνάμε μπροστά τους.
Η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική με το πως ήταν κάποια χρόνια πριν, αφού πλέον παρατηρείται, ότι ακόμα και μικρά παιδιά που δεν έχουν καταφέρει ακόμα να μιλήσουν, μποροόυν να σκρολάρουν σε μια οθόνη.
Έχουμε την τάση, επειδή πλέον η ψηφιακή πραγματικότητα είναι κομμάτι της καθημερινότητας μας, να υποτιμάμε πόσο κακό μπορεί να κάνει στα παιδιά μας.
Η έκθεση σε αυτά τα ερεθίσματα από πολύ νωρίς, πέραν του ότι δεν έχει καμία χρησιμότητα στο ίδιο το παιδί, μπορεί να στοιχήσει πολύ στην συγκεντρωση του και την ανάπτυξη του. 
Σύμφωνα μάλιστα με τον Γάλλο ψυχίατρο και ψυχαναλυτή Serge Tisseron, η ηλικία των τριών χρόνων είναι πολύ επιρρεπής, στο να βλάψει το παιδί άμα έρχεται συχνά σε επαφή με την οθόνη.
Αυτό που έχει πολύ ανάγκη σε αυτή την ηλικία, είναι η σωματική επαφή και όχι η "οθονική". Η προσοχή και η συγκέντρωση του μπορεί να διαταρραχτούν πολύ ή ακόμα και να προκληθεί μόνιμη ζημιά.

Αν το παιδί σας είναι μεγαλύτερο, πιθανότατα έχει κάποιο videogame ή παιχνίδι που έχει κολλήσει και περνάει ώρες μπροστά απο αυτό. Προσπαθείστε να του δείξετε άλλους τρόπους να περνάει τον ελεύθερο του χρόνο κάνοντας κάτι δημιουργικό. 
Η δημιουργικότητα κάνει το μυαλό να δουλεύει, τις αισθήσεις να είναι σε εκγρήγορση και το πνεύμα να αντλέι φαντασία.
Μην είστε σίγουρες ότι εξαντλεί τη δημιουργικότητα του στο σχολείο. Άλλωστε πολλά σχολεία πλέον, παρέχουν στα παιδιά τον προσωπικό τους υπολογιστή. 
Τα παιδιά ωφελούνται περισσότερο όταν μοιράζονται την οθόνη, παρά όταν τη χρησιμοποιούν ατομικά.
Θα ήταν ιδανικό να εισάγουμε τα ψηφιακά εργαλεία στο σχολείο μόνο ως εργαλεία ομαδικής, συνεργατικής δουλειάς και όχι ως προσωπικό ημερολόγιο αλλά αυτό δεν είναι στο χέρι μας. Αυτό που είναι στο χέρι μας είναι να βοηθήσουμε στο να βάλουμε μια νότα δημιουργικότητας στην καθημερινότητα του παιδιού μας όσο μπορούμε.
Υπάρχουν χιλιάδες δημιουργικές δραστηριότητες όπως η ζωγραφική και ο χορός αλλά μην περιορίζεστε σε αυτά. Δημιουργικό είναι και το να σας βοηθήσει το παιδί σας να μαγειρέψετε,να διαλέξει υλικά ή να προσθέσει τα δικά του μπαχαρικά για παράδειγμα. Ή δημιουργικό είναι να διαλέξει ένα γλαστράκι και να βοηθήσει τον μπαμπά του να το φυτέψουν στον κήπο. Δημιουργικό είναι να διαλέξει τι ρούχα θέλει να φοράει κάθε μέρα και να τα συνδυάζει μόνο του.
Δημιουργικό είναι κάθε τι που απαιτεί την προσωπική συμμετοχή του.
Υπάρχουν τόσοι τρόποι να κάνει κάτι άλλο στο σπιτι, αντί να περιορίζεται σε μία οθόνη!
Φροντίστε να του τους δείξετε. Είναι στο χέρι σας!
mothersblog.gr

ΠΗΓΗ; ΤΟ Χαμομηλάκι

Ο Μορφωμένος....

Μορφωμένος είναι αυτός που θα μιλήσει στη σερβιτόρα όσο ευγενικά θα μιλούσε στον προϊστάμενό του. Μία φράση λέει: «Μορφωμένος για εμένα είναι αυτός που θα μιλήσει στη σερβιτόρα όσο ευγενικά θα μιλούσε στον προϊστάμενό του.» Μία φράση Βίβλος για όλα τα παιδιά που δουλεύουν σερβιτόροι και μπουφετζήδες. Μία φράση που θα έπρεπε να αποτελεί κανόνα κι όχι εξαίρεση για όλο τον κόσμο. Πέραν του ότι όταν είσαι ευγενικός θα εξυπηρετηθείς και πιο ευδιάθετα από τον υπάλληλο... , δείχνεις κι ένα επίπεδο μόρφωσης που σπάνια το συναντάμε στις μέρες μας, ακόμα κι από ανθρώπους που έχουν τρία και τέσσερα πτυχία να φιγουράρουν στο γραφείο τους. Οι σερβιτόροι είναι βιοπαλαιστές. Είναι παιδιά με χαμόγελο κι όρεξη για δουλειά. Δεν είναι ούτε δούλοι σου επειδή σου σερβίρουν έναν καφέ, ούτε ρομποτάκια. Μάθε να εκτιμάς και να σέβεσαι έναν άνθρωπο που προσπαθεί να βγάλει το μεροκάματό του. Το χείριστο όλων αυτών των υπαλλήλων βέβαια είναι αυτές οι γιορτινές μέρες, στις οποίες βγαίνει απ´το σπίτι κι η κουτσή Μαρία κι έχει και παράλογες απαιτήσεις. Τον ελληνικό τον θέλουν μερακλίδικο και με δύο φουσκάλες -όχι παραπάνω!- γιατί έτσι τον φτιάχνουν σπίτι τους κάθε μέρα. «Ποιος είσαι εσύ που θα μου φτιάξεις τον καφέ μου όπως έμαθες; Εγώ θα σου μάθω να φτιάχνεις σωστό καφέ! Α! Και φυσικά «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο”, αγαπητέ!» Πάμε σε μία φράση τώρα που από τότε που βγήκε γκρεμίστηκε κάθε ελπίδα αυτών των άμοιρων υπαλλήλων για να βρουν το δίκιο τους σε περιπτώσεις που γνωρίζουν και οι δύο πλευρές ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Κι ο κάθε πελάτης εκμεταλλεύεται αυτή τη φράση κατά το δοκούν. Δε θα ήθελες να ήσουν στο μυαλό του σερβιτόρου την ώρα που ακούει αυτή τη φράση. Χιλιάδες μικρά κόκκινα λαμπιόνια αναβοσβήνουν απειλητικά στο κεφάλι του την ώρα που βουτάει τη γλώσσα μέσα στο μυαλό για να μην πει αυτά που του βγαίνουν τόσο αυθόρμητα, επειδή η θέση του είναι λεπτή! Γιατί όχι, καλοί μας πελάτες. Δεν έχετε πάντα δίκιο. Ως επί το πλείστον έχετε άδικο, αλλά δε σας το λέμε για να μη σας κομπλάρουμε. Έχετε να κάνετε με ανθρώπους που παλεύουν καθημερινά να σας εξυπηρετήσουν με το χαμόγελο ακόμα κι αν είναι φρεσκοχωρισμένοι, ταλαιπωρημένοι ή να έχουν χίλια δυο προβλήματα στο κεφάλι τους, και προσπαθούν να σας κάνουν όλα τα χατίρια για να μείνετε ευχαριστημένοι. Και πώς θα καταλάβουν ότι μείνατε ευχαριστημένοι; Αφήνοντας ένα χαμόγελο κι ένα φιλοδώρημα φυσικά. Γιατί, ως γνωστόν το μπουρμπουάρ, δεν είναι πόλη της Γαλλίας. Όλοι έχουμε υπάρξει πελάτες σε καφετέριες και μπαρ. Κι όλοι κάποια στιγμή σπαστήκαμε με το σέρβις ή τον καφέ που δεν πληρούσε τις απαιτήσεις μας. Αλλά οφείλουμε ό,τι δε μας αρέσει να το αναφέρουμε στο σερβιτόρο -που είναι ο εκπρόσωπος του εκάστοτε μαγαζιού- για να μπορεί να το διορθώσει την επόμενη φορά, μα να το αναφέρουμε με ωραίο και σωστό τρόπο. Όχι με αγένεια και προσβολές. Γιατί για όλα υπάρχει ο σωστός τρόπος. Και δίκιο να έχεις, το χάνεις όταν μιλάς χωρίς επιχειρήματα. Οι σερβιτόροι και οι μπουφετζήδες εργάζονται σκληρά και πολλές φορές οι ώρες και οι συνθήκες εργασίας ξεπερνούν το όριο ανθρωπιάς κι αντοχής. Η εκμετάλλευση είναι προ των πυλών από τους ιδιοκτήτες των μαγαζιών που πλέον έχουν βρει το κουμπί με το: «Αν δε σου αρέσει, φύγε. Ξέρεις πόσοι περιμένουν να δουλέψουν στη θέση σου;» Και μπορεί αυτό να μην είναι ψέμα, αλλά δεν είναι και δικαιολογία για εκμετάλλευση. Μην υποτιμάς κανένα επάγγελμα λοιπόν, γιατί κι η γκαρσόνα που σου σερβίρει τον καφέ και την κοιτάς ξελιγωμένα, λέγοντας παράλληλα χυδαιότητες, θα μπορούσε να είναι η αδερφή σου ή η κόρη σου στο μέλλον. Το ότι σε εξυπηρετεί με το χαμόγελο στα χείλη σερβίροντάς σου έναν καφέ, δε σημαίνει πως σε γουστάρει κιόλας. Απλώς είναι ευγενική μαζί σου επειδή είναι επαγγελματίας. Μην ξεχνάς πως αυτή τη δουλειά δεν μπορούν να την κάνουν όλοι. Πολλοί έχουν προσπαθήσει, λίγοι έχουν καταφέρει να επιβιώσουν. Γιατί θέλει γερό στομάχι και καλό ανοσοποιητικό σύστημα για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις. Μόνο αν μπεις στη θέση τους θα το καταλάβεις αυτό. Για σκέψου να αναγκάζεσαι να είσαι ευγενικός και χαμογελαστός με τον φίλο που σκοτωθήκατε τις προάλλες για χίλιους δύο λόγους ή με τον πρώην που ήρθε για καφέ με το αμόρε επειδή απλώς είναι πελάτες στο μαγαζί που δουλεύεις; Άραγε εκεί τι θα έκανες; Αξίζουν ένα μεγάλο μπράβο λοιπόν αυτά τα παιδιά. Για την αντοχή τους, για τη δύναμή τους, για τον επαγγελματισμό τους. ΠΗΓΗ: Parapona-Rodou

Προσευχή... λίαν ἐπίκαιρη!!!

Προσευχή

πρός τήν Παναγίαν

Γλυκό τοῦ κόσμου στήριγμα,

Ἀθανάτη Μαρία,

Ἐσύ π᾿ ἀκοῦς τή δέησι,

 Πού ὑψώνουν τά παιδία,

Ἄκου κ᾿ ἐμᾶς, πού ὑψώνουμε

Σ᾿ Ἐσέ τήν προσευχή μας,

Πού ἀπ᾿ τήν πιστή ψυχή μας

Βγαίνει γιά Σέ θερμά

.....

Ἔχε, Κυρά, στή σκέπη Σου

τήν πικραμένη χήρα·

Στόν πεινασμένο ἄνοιγε

Εὐσπλαχνικά τή θύρα·

Δῶσε τοῦ σκλάβου, Δέσποινα,

Ἐλεύθερη Πατρίδα,

Τοῦ ναύτη τήν ἐλπίδα,

Πού πλέει στήν ξενιτειά.

.....

Εὐλόγησε τά ὀνείρατα

Τοῦ βρέφους πού κοιμᾶται·

 Ὁδήγησε τά βήματα

Τῆς κόρης, πού φοβᾶται·

Στεῖλε δροσιά κι᾿ ἀνάπαυσι

Στοῦ ἀρρώστου τό κλινάρι·

Ἔχε στή θεία Σου χάρι

Τά μαῦρα τά φτωχά.

.....

Τή μάννα παρηγόρησε,

Πὤχει παιδί στά ξένα,

Καί χύσε μιάν ἀκτῖνά Σου

Εἰς τόν τυφλό, Παρθένα·

Κράτει τό γάλα ἀμίαντο

Τοῦ βρέφους, πού βυζαίνει·

Στρέψε στήν οἰκουμένη

Τό βλέμμα εὐσπλαχνικό

.....

Στεῖλε, σεμνή Βασίλισσα,

Στό πλάσμα σου γαλήνη·

Χύσε εἰς τά στήθη τἄκαρδα

Ἀγάπη, ἐλεημοσύνη·

Χάρισε τό χαμόγελο

Στά μαραμένα χείλη·

Κάμε νά γείνουν φίλοι

Ὁ ἐχθρός μέ τόν ἐχθρό.

.....

Τἀνδρόγυνο, πού ἐχώρισε,

Ἐσύ, Κυρά ἕνωσέ το·

Διῶξε μακράν τήν ἔχθρα του,

Καί πάλι εὐλόγησέ το·

Ἀνάπαυσε τά κόκκαλα,

Πού κλεῖ βαθειά τό χῶμα,

Καί ζέστανε τό στρῶμα

τῆς μάννας, τοῦ παιδιοῦ.

.....

Δέξου στά οὐράνια στήθη Σου

Τάνήλικα Παρθένα,

Πού παραιτοῦν τή μάννα τους

Γιά νἄλθουνε σέ Σένα·

Τό χέρι ἐκεῖνο ἀντἀμειψε

Πού τὀρφανό χορταίνει,

Πού τό κορμί θερμαίνει

Τοῦ μαύρου τοῦ γυμνοῦ.

.....

Εὐλόγησε τά δάκρυα,

Καλή μας Παναγία,

Ὅπου μέ πάθος χύνονται

Ἐμπρός στη δυστυχία·

Συγχώρησε καί φώτισε

Ἐκεῖνον, πού πλανήθη,

Καί χύσε του στά στήθη

Τήν Πίστι τή γλυκειά.

.....

Λυπήσου τήν Πατρίδα μας,

Τήν ἄτυχη Πατρίδα,

Πάλι στόν κόσμο δεῖξε την

Μέ σκῆπτρο καί χλαμύδα!

Κάμε νά σφίξῃ ἐλεύθερα

Εἰς τή θερμή ἀγκαλιά της,

Τά μαῦρα τά παιδιά της.

Ἀνδρέας Μαρτζώκης

ΠΗΓΗ: «Παιδικός Κῆπος». Ἀναγνωστικό Γ΄, Ἐν Κωνσταντινουπόλει, 1909, σελ. 150-152,

Η Μεταμόρφωση του Κυρίου (6 Αυγούστου)

Ερμηνεία της Εικόνας της Μεταμορφώσεως

Η εικόνα της Μεταμόρφωσης αποτελεί το κλειδί της ορθόδοξης θεολογίας για τη θέα του Θεού. Το φανερωμένο στους αποστόλους φως ήταν η εκδήλωση της θείας λαμπρότητας, άχρονης και άκτιστης δόξας, μια αναγνώριση των δύο φύσεων του Χριστού, της θεϊκής και της ανθρώπινης. Ταυτόχρονα ήταν μια «προτύπωσις», μια εικόνα της μεταμορφωμένης ανθρώπινης φύσης και θέωσης που χαρίζει το απολυτρωτικό έργο του Χριστού. Η Μεταμόρφωση του Χριστού στο όρος Θαβώρ είναι το αντίστοιχο της Καινής Διαθήκης στην Παλαιά, όπου ο Θεός αποκαλύπτεται στο Μωυσή στο όρος Χωρήβ.

Ήδη απ᾽ τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες έχουμε ενδείξεις ότι γιορταζόταν η Μεταμόρφωση του Χριστού, ενώ από το τέλος του 6ου αιώνα θεσπίστηκε ο εορτασμός στις 6 Αυγούστου. Από την ίδια εποχή προέρχονται και τα πρώτα παραδείγματα της εικονογραφικής τέχνης.

Το φως του Μεταμορφωθέντος Χριστού αποτελεί την κύρια έκφραση του ησυχαστικού κινήματος μέσω της θεολογίας των «Ἡσυχαστῶν Πατέρων», κατά τον 14ο αιώνα. Ο αρχηγός τους, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, διακήρυξε ότι ο Θεός ονομάζεται «Φῶς» όχι κατά την ουσία του, αλλά κατά την ενέργειά του, και ότι αυτό το «ἄκτιστο» φως μπορεί να γίνει αισθητό μέσω της προσευχής και εφόσον συντρέχουν κάποιες προϋποθέσεις (καθαρότητα καρδιάς, αδιάλειπτη μνήμη Θεού κ.λπ). Το δόγμα αυτό της Εκκλησίας είχε ως αποτέλεσμα να επέλθουν ορισμένες εικονογραφικές αλλαγές στη σύνθεση, ειδικά στην απόδοση της Δόξας του Χριστού. Έτσι η εικόνα της Μεταμόρφωσης ζωγραφίζεται όχι μόνο σύμφωνα με την περιγραφή του Ευαγγελίου – περιγράφεται απ᾽ όλους τους Ευαγγελιστές, Ματθ. 17: 1-9, Μαρκ. 9: 2-13, Λουκ. 9:28-36, με εξαίρεση τον Ιωάννη-, αλλά και σύμφωνα με το πνεύμα του. Ένεκα της βαθιάς δογματικής σημασίας του γεγονότος, το εικονογραφικό θέμα έχει υποστεί ελάχιστες τροποποιήσεις στο διάβα των αιώνων. Η παράσταση αυτή υπήρξε όχι μονο για τους θεολόγους αλλά και για τους τεχνίτες εικονογράφους η αφορμή για να δώσουν εκτεταμένα σχόλια σχετικά με το πως θα έπρεπε να αποδοθεί το άκτιστο φως με υλικά πεπερασμένα μέσα. Πρόκειται για το σημείο όπου συναντιούνται η θεολογία της εικόνας με την ησυχαστική θεολογία και τη θέα του θείου και ακτίστου φωτός.

Στην εικόνα της Μεταμόρφωσης προβάλλεται μια θεληματική αντίθεση, καταπληκτική στον πιο ψηλό βαθμό. Η σύνθεση αντιτάσσει το Χριστό ακινητοποιημένο στην υπέροχη ειρήνη και θεία δόξα που απορρέει από αυτόν, λούζει με θείο μεγαλείο τις μορφές του Μωυσή και του Ηλία που κλίνουν προς τον Κύριο και σχηματίζουν τον τέλειο κύκλο του υπερπέραν, και χαμηλά αντιπαραθέτει το ζωηρό δυναμισμό των αποστόλων – ακόμη εντελώς ανθρώπων – προ της Αποκάλυψης που τους ανατρέπει και τους καταγκρεμίζει.

Ψηλά στο μέσο της εικόνας, πάνω στη μεσαία απ᾽ τις τρεις κορυφές του όρους Θαβώρ της Γαλιλαίας παρουσιάζεται ο Μεταμορφωμένος Χριστός· με το ένα χέρι ευλογεί και με το άλλο κρατεί κλειστό ειλητάριο, όπου αναγράφεται ο Νόμος του. Φοράει λευκό χιτώνα και ιμάτιο και είναι πλημμυρισμένος με φως μέσα στη μετέωρη Δόξα του – αφού το φως είναι το πρώτο ιδίωμα του Θεού (Ψαλ. 27:1, Ησ. 60:19-20 και 42:6) – καθώς ανιστορεί το θαύμα της αποκαλυπτικής θεοφάνειάς του. Ο Μάρκος περιγράφει τη σκηνή ως εξής: «καί μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, καί τά ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο στίλβοντα, λευκά λίαν ὡς χιών, οἷα γναφεύς ἐπί γῆς οὐ δύναται οὕτω λευκᾶναι» (9:2-3).

Το άκτιστο φως αποδίδεται στην εικόνα μέσα από συμβολικά σχήματα και χρώματα από τα οποία περιβάλλεται ο Χριστός. Οι δύο ομόκεντροι κύκλοι συμβολίζουν την παρουσία των δύο άλλων προσώπων της Αγίας Τριάδος, ολότητα από σφαίρες του δημιουργημένου σύμπαντος. Ο κύκλος είναι εικονογραφικά το τελειότερο σχήμα και συμβολίζει την αέναη διάρκεια, το θεϊκό. Ο Χριστός – το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος – κατά τη στιγμή της Μεταμόρφωσής του περιβάλλεται από τα εξής τρία σύμβολα του φωτός: τις ακτίνες που σχηματίζουν ένα ελλειψοειδές τετράγωνο, τις χρυσές γραμμές (assisto), το φωτοστέφανο γύρω απ᾽ το κεφάλι του και τη λευκή ενδυμασία. Οι ακτίνες που εκφεύγουν απ᾽ το σώμα του υποδηλώνουν τον ήλιο, οι χρυσές γραμμές τη μετάδοση της θείας ζωής, το φωτοστέφανο υπενθυμίζει την ηλιακή σφαίρα, σύμβολο του ιερού και της πνευματικής ενέργειας που ακτινοβολεί, και η λευκότητα των ενδυμάτων την καθαρότητα και αφθαρσία. Θεολογικά, το Θαβώριο αυτό φως κάνει την εικόνα εικονογραφική απόδειξη της θεϊκής ύπαρξης.

Η λαμπρότητα που διακρίνει το Χριστό και τα «λευκά ὡς τό φῶς» (Ματθ. 17: 2) ενδύματά του που έστιλβαν, άστραφταν και αντανακλούσαν μαρμαρυγές θείου μεγαλείου είναι αυτό που τονίζεται σε όλες τις περιγραφές των αποστόλων. Το λευκό σαν σύμβολο του φωτός έχει την ιδιότητα να διαχέεται διασχίζοντας το χώρο· αντιπροσωπεύει έτσι το άχρονο. Δηλώνει την αθωότητα της ψυχής, την αγνότητα, την αγιότητα της ζωής, τη χαρά, την παρθενία, την πίστη και τη δόξα. Σχετικές αναφορές γίνονται και στην Αγία Γραφή: «πλυνεῖς με, καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι» (Ψαλμ. 50:9). Λευκά ενδύματα φοράει και ο νεοβαπτιζόμενος ως ένδειξη της γέννησής του στην αληθινή ζωή. Το λευκό γίνεται πλέον το χρώμα της Αποκάλυψης, της Θεοφάνειας, της χάρης, όπως αναφέρει και ο Ιωάννης «ὁ Θεός φῶς ἐστιν» (Α’ Επιστ. 1:5).

Ο Χριστός εικονίζεται με σταυροφόρο φωτοστέφανο που φέρει στις κεραίες του τα γράμματα «Ο Ω Ν» και σημαίνει «ὁ ὑπάρχων, ὁ παρών». Υπενθυμίζει έτσι ότι αυτός είναι η αυθεντική «εἰκόνα» και ομοούσιος του Πατέρα. Ο Θεός αποκαλύπτεται στο Μωυσή στο όρος Χωρήβ λέγοντάς του: «Ἐγώ εἰμί ο Ὤν» (Εξοδ. 3:14). Αυτό ακριβώς αποτυπώνεται πάνω στο φωτοστέφανο του Χριστού ως ομοούσιου με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα. Το σχήμα του σταυρού μέσα στο φωτοστέφανο αποδίδει το γεγονός της απολύτρωσης μέσω του Σταυρού.

Μέσα στη θεία του Δόξα ο Χριστός ευλογεί έχοντας στραμμένο το πρόσωπο στο θεατή – προς τον οποίο άλλωστε απευθύνεται. Η χειρονομία ευλογίας με τα δύο δάχτυλα υψωμένα (δείχτης και μεσαίος) και τα τρία άλλα ενωμένα κάνει αναφορά στις δύο φύσεις του, τη θεϊκή και την ανθρώπινη, και στα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος αντίστοιχα. Στην κάθοδο απ᾽ το Θαβώρ ο Χρστός ευλογεί με διάφορετικό τρόπο· φέρει σε επαφή τον αντίχειρα με τον παράμεσο και έχει υψωμένα τα υπόλοιπα τρία δάχτυλα. Με τον τρόπο αυτό δηλώνονται πάλι οι δύο φύσεις και τρεις υποστάσεις, αλλά ταυτόχρονα με τη θέση τους τα δάχτυλα σχηματίζουν και το ελληνικό μονόγραμμα IC XC, που επιγράφεται ως τίτλος σε όλες τις Ορθόδοξες εικόνες του Χριστού, ακόμα και στη Ρωσία.

Στη «τρίκορφη σύνθεση», όπως περιγράφεται το τοπίο από το Διονύσιο εκ Φουρνά, ο Χριστός πλαισιώνεται από τις όρθιες μορφές του προφήτη Ηλία αριστερά και του Μωυσή που κρατά τις πλάκες με το Νόμο του Θεού δεξιά. Αυτοί παρουσιάζονται ως τα πρότυπα των αποστόλων, γιατί σ᾽ αυτούς έχει αποκαλυφθεί ο Θεός· στο μεν Ηλία στο όρος Κάρμηλος, στο δε Μωυσή στο όρος Σινά. Το βουνό είναι εξάλλου στη χριστιανική παράδοση ο τόπος όπου συναντάται ο ουρανός με τη γη, και η ανάβαση στο βουνό έχει μεταφορική έννοια, καθώς νοείται ως η ανάβαση στις βαθμίδες της αγιότητας. Οι δύο προφήτες – απ᾽ τις μεγαλύτερες μορφές της Π. Διαθήκης – φέρονται να συνομιλούν με το Χριστό: «ἔλεγον τήν ἔξοδον αὐτοῦ ἥν ἔμελλε πληροῦν ἐν Ἱερουσαλήμ» (Λουκ. 9:31). Ο Χριστός για να μην παρασύρει τους μαθητές σε πειρασμό με τη σκληρή δοκιμασία του σταυρού, αλλά να τους προετοιμάσει και να τους καταστήσει δυνατούς πνευματικά, εμφανίζεται μέσα στη λάμψη της θείας δόξας του. Ο Μωυσής και ο Ηλίας παρασταίνονται με στερεότερο και περισσότερο γήινο παράστημα απ᾽ ότι ο Σωτήρας, και συμβολίζουν αντίστοιχα το Νόμο της Π. Διαθήκης και τους προφήτες· επίσης συμβολίζουν τους νεκρούς (ο Μωυσής) και τους ζωντανούς (ο Ηλίας που μετέστη στον ουρανό πάνω σε ένα πύρινο άρμα). Ο Χριστός τους υπενθυμίζει ότι αυτός είναι εκείνος που έφερε σε επαφή το Νόμο του Μωυσή με τις Παλαιοδιαθηκές ρήσεις των προφητών – που εδώ αντιπροσωπεύονται απ᾽ τον Ηλία – και δηλώνει την υπεροχή του απέναντι σ᾽ αυτές τις Γραφές μέσω της μαρτυρίας του Πατέρα, «οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου…».

Σε αντιπαράθεση με τους δύο προφήτες που στέκονται ακίνητοι οι τρεις απόστολοι κάτω από τα πόδια του Χριστού, έντρομοι με όσα συμβαίνουν, απεικονίζονται πεσμένοι πρηνείς. Τυφλωμένοι από τη Θεοφάνεια, τη θεϊκή ενέργεια, αποδίδονται σε στάσεις έντονης κατάπληξης και διακατέχονται από μεγάλη ταραχή και αναστάτωση, εικονογραφώντας τη μαρτυρία του Ματθαίου: «Καί ἀκούσαντες οἱ μαθηταί ἔπεσον ἐπί πρόσωπον αὐτῶν καί ἐφοβήθησαν σφόδρα» (17:6). Στην Αγία Γραφή έχουμε ακόμα ένα παράδειγμα όπου ο άνθρωπος αδυνατεί να αντικρίσει τη θεϊκή παρουσία: το πρόσωπο του Μωυσή μετά την κάθοδό του από το Σινά ακτνοβολούσε το θείο φως, ώστε ο λαός των Ισραηλιτών δεν μπορούσε να τον αντικρίσει (Έξοδ. 34, 27-37).

Η ενέργεια του φωτός της θεϊκής φύσης του Χριστού μεταμορφώνει σε φως τους αποστόλους που έχουν χάσει κάθε δυνατή ανθρώπινη ισορροπία. Πραγματικά οι απόστολοι Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης εκλέγονται για τη ζωντάνια τους ως «ἐπόπται γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος… σύν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ» (Β’ Πετρ. 1:16-18). Ο επιδέξιος τρόπος που αποδίδονται οι στάσεις των αποστόλων με τις τρομαγμένες εκφράσεις τους δημιουργεί μια δραματική εντύπωση σε σύγκριση με την ήρεμη μεγαλοπρέπεια και «άχρονη» στάση των μορφών που απεικονίζονται στο πάνω μέρος της σκηνής. Αν η ακινησία εκφράζει την ειρήνη του Θεού και την υπεράνθρωπη ζωή, η κινητικότητα αντίθετα μαρτυρεί την ατέλεια της πνευματικής ζωής, δηλαδή την αμαρτωλή κατάσταση του ανθρώπου. Άλλωστε η ίδια η έννοια της κίνησης και ταραχής ανήκει στο γήινο κόσμο, την κατώτερη επικράτεια και όχι στην ουράνια πολιτεία.

Οι ύμνοι που ακούγονται στις 6 Αυγούστου, την ημέρα που γιορτάζεται η Μεταμόρφωση τονίζουν ότι η θεϊκή δόξα φανερώνεται στους αποστόλους ανάλογα με τη δυνατότητα και το μέτρο δεκτικότητας του καθενός να τη δεχτεί. Οι στάσεις τους συμβολίζουν τους διαφορετικούς τρόπους που οι άνθρωποι αντιδρούν μπροστά στη θεία αποκάλυψη. Έτσι ο Ιωάννης , ο μικρότερος απ᾽ αυτούς, στη μέση, και ο Ιάκωβος δεξιά με το πράσινο ένδυμα πετιούνται στο έδαφος κρατώντας το πρόσωπό τους, μη μπορώντας να αντικρίσουν τη θεϊκή ακτινοβολία, ενώ ο Πέτρος αριστερά, ο μεγαλύτερος, κρατάει μεν με το αριστερό χέρι το πρόσωπό του, το έχει όμως στραμμένο προς τα επάνω. Ταυτόχρονα με αυτό τον τρόπο αποδίδεται και σεβασμός στο συμβολισμό των ηλικιών. Η «θέα Θεοῦ» θεωρούνταν από τους πιστούς Ιουδαίους και χριστιανούς ως η ήψιστη εμπειρία και αρετή που θα μπορούσε να γνωρίσει ο άνθρωπος: «Ἐμφάνισόν μοι σεαυτόν», είπε ο Μωυσής στο Θεό (Εξοδ. 33:18). Η εμπειρία όμως αυτή φαίνεται και σαν κάτι το ακατόρθωτο: «Θεόν οὐδείς ἑώρακε πώποτε», γράφει ο Ιωάννης στο Ευαγγέλιό του (Ιωάν. 1:18). Εδώ στο Θαβώρ οι τρεις μαθητές γίνονται αδιάψευτοι μάρτυρες μιας στιγμιαίας εμφάνισης της θεϊκής δόξης: «θεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ» (Ιωάν. 1:14). Ο λόγος δεν ήταν τυχαίος: παραβρέθηκαν (σύμφωνα με το ιδιόμελο στιχηρό του εσπερινού της εορτής) στο λαμπρό εκείνο γεγονός, «ἵνα θεωρήσαντες τά θαυμάσια» του Ιησού «μή δειλιάσωσι τά παθήματα» αυτού αργότερα με τη σταύρωση. Άλλωστε ένας άλλος σκοπός της Μεταμόρφωσης του Χριστού ήταν και η προαγγελία «τῆς Ἀναστάσεως».

Ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς λέγει για τους τρεις μαθητές, μάρτυρες της σκηνής: «Οὐκοῦν οὐδέ τό φῶς ἐκεῖνο αἰσθητόν, οὐδέ οἱ ὁρῶντες αἰσθητικοῖς ἁπλῶς ὀφθαλμοῖς, ἀλλά μετασκευασθεῖσι τῇ δυνάμει τοῦ θείου Πνεύματος» (Migne P.G. 151, 433Β). Πιο κάτω λέει πάλι: Αυτός που θεωρεί το θείο φως, θεωρεί το μυστήριο του Θεού. Αυτό το υπερπηδημένο κατώφλι είναι η «ὑποστατική ὡραιότητα», ο θείος Μυσταγωγός, το Άγιο Πνεύμα. Να γιατί ο Μέγας Βασίλειος είπε ότι το φως που έλαμψε στο Θαβώρ κατά τη Μεταμόρφωση του Χριστού αποτελεί το προοίμιο της δόξας του κατά τη Δευτέρα Παρουσία.

Όταν ο Πέτρος είδε το Χριστό σε πλήρη δόξα και τους δύο προφήτες να στέκουν πλάι του, πρότεινε: «Ἐπιστάτα, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι· καί ποιήσωμεν σκηνάς τρεῖς, μίαν σοί καί μίαν Μωυσεῖ καί μίαν Ἠλίᾳ». Καθώς μιλούσε, «…ἐγένετο νεφέλῃ καί ἐπεσκίασεν αὐτούς…καί φωνή ἐγένετο ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός· αὐτοῦ ἀκούετε» (Λουκ. 9:33-35). Αποκαλύπτεται έτσι ο Πατέρας «ἐν φωνῇ» και το Άγιο Πνεύμα «ἐν νεφέλῃ». Ο Πατήρ μαρτυρεί για τη θεία γενεαλογία του Ιησού, για να καταλάβουν αργότερα οι μαθητές ότι το πάθος του ήταν εκούσιο: «Νῦν ἐδοξάσθη ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου, καί ὁ Θεός ἐδοξάσθη ἐν αὐτῷ» (Ιωάν. 13:31). Ταυτόχρονα η Μεταμόρφωση του «ἀναβαλλομένου τό φῶς ὡς ἱμάτιον» Σωτήρα αποκαλύπτει το πρόσωπο του Χριστού, του αγαπημένου και υπερβατικού Υιού, που κατέχει την ίδια δόξα με τον Πατέρα· παράλληλα θυμίζει ότι ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος «κατ᾽ εἰκόνα» Θεού.

Η εικόνα του αγιογράφου του δωδεκαόρτου της μονής Διονυσίου αποτελεί τη μοναδική εικονογραφική παραλλαγή του θέματος της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα. Ο τεχνίτης εικονογράφος ακολουθώντας επακριβώς τις ευαγγελικές διηγήσεις συμπεριλαμβάνει στη σύνθεσή του δίπλα στο κεντρικό θέμα τις σκηνές της ανόδου και καθόδου στο όρος Θαβώρ. Αριστερά βλέπουμε το Χριστό να προπορεύεται έχοντας στραμμένο το κεφάλι προς τους τρεις μαθητές και το αριστερό χέρι υψωμένο σε χειρονομία λόγου· στο δεξί χέρι κρατεί το θείο Νόμο. Φαίνεται να προετοιμάζει τους μαθητές για τη μοναδική εμπειρία που πρόκειται βιώσουν. Σκοπός του δεν είναι να τους εκπλήξει με τη Μεταμόρφωσή του, αλλά να τους αποκαλύψει τη θεϊκή του δόξα. Μετά το ουράνιο όραμα κατέρχονται από την άλλη πλευρά του βουνού· οι μαθητές στρέφουν ανήσυχοι το βλέμμα προς τον Κύριό τους που τους καθησυχάζει ευλογώντας τους. Ταυτόχρονα τους λέγει: «Μηδενί εἴπητε τό ὅραμα, ἕως οὗ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ» (Ματθ. 17:9).

Η παραλλαγή αυτή συνηθίζεται ιδιαίτερα σε τοιχογραφίες, αλλά απαντάται κάποτε και σε φορητές εικόνες. Το γεγονός αυτό, να προστίθενται δηλαδή γύρω από μια κεντρική σκηνή διάφορα δευτερεύοντα επεισόδια, έχει στην αγιογραφική τέχνη καθαρά βυζαντινή προέλευση. Το βαθύτερο νόημα αυτής της πράξης απορρέει από τη σκέψη ότι πάνω στη «θεϊκή» επιφάνεια –εικόνα-, το διαρκές και αιώνιο παρόν λαμβάνει ταυτόχρονα χώρα, κάτι που σε μια «κοσμική» επιφάνεια-ζωγραφικός πίνακας- παρουσιάζεται ως μια αλληλουχία γεγονότων.

Στο παρελθόν κάθε αγιογράφος άρχιζε τη «θεία τέχνη» του με την εικόνα της Μεταμόρφωσης. Εδώ η παράδοση πίστευε ότι η σκηνή αγιογραφείται όχι τόσο με τα χρώματα του τεχνίτη, αλλά με το ίδιο το Θαβώριο Φως. Η οδηγός παρουσία του Αγίου Πνεύματος εκδηλώνεται στη φωτεινότητα και λάμψη της όλης σύνθεσης και αφαιρεί κάθε πιθανή κατευθυντική πηγή φωτός.

Το μήνυμα που εκπέμπει στους πιστούς η εικόνα είναι ότι αφού με το βάπτισμα έχουν γίνει μέτοχοι στο μυστήριο της Ανάστασης (που προεικονίζει η Μεταμόρφωση), καλούνται τώρα να μεταμορφώνονται ολοένα και περισσότερο με τη χάρη του Κυρίου (Β’ Κορινθ. 3:18).

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Βύρωνος,Καισαριανής και Υμητου.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.