Προσευχή... λίαν ἐπίκαιρη!!!

Προσευχή

πρός τήν Παναγίαν

Γλυκό τοῦ κόσμου στήριγμα,

Ἀθανάτη Μαρία,

Ἐσύ π᾿ ἀκοῦς τή δέησι,

 Πού ὑψώνουν τά παιδία,

Ἄκου κ᾿ ἐμᾶς, πού ὑψώνουμε

Σ᾿ Ἐσέ τήν προσευχή μας,

Πού ἀπ᾿ τήν πιστή ψυχή μας

Βγαίνει γιά Σέ θερμά

.....

Ἔχε, Κυρά, στή σκέπη Σου

τήν πικραμένη χήρα·

Στόν πεινασμένο ἄνοιγε

Εὐσπλαχνικά τή θύρα·

Δῶσε τοῦ σκλάβου, Δέσποινα,

Ἐλεύθερη Πατρίδα,

Τοῦ ναύτη τήν ἐλπίδα,

Πού πλέει στήν ξενιτειά.

.....

Εὐλόγησε τά ὀνείρατα

Τοῦ βρέφους πού κοιμᾶται·

 Ὁδήγησε τά βήματα

Τῆς κόρης, πού φοβᾶται·

Στεῖλε δροσιά κι᾿ ἀνάπαυσι

Στοῦ ἀρρώστου τό κλινάρι·

Ἔχε στή θεία Σου χάρι

Τά μαῦρα τά φτωχά.

.....

Τή μάννα παρηγόρησε,

Πὤχει παιδί στά ξένα,

Καί χύσε μιάν ἀκτῖνά Σου

Εἰς τόν τυφλό, Παρθένα·

Κράτει τό γάλα ἀμίαντο

Τοῦ βρέφους, πού βυζαίνει·

Στρέψε στήν οἰκουμένη

Τό βλέμμα εὐσπλαχνικό

.....

Στεῖλε, σεμνή Βασίλισσα,

Στό πλάσμα σου γαλήνη·

Χύσε εἰς τά στήθη τἄκαρδα

Ἀγάπη, ἐλεημοσύνη·

Χάρισε τό χαμόγελο

Στά μαραμένα χείλη·

Κάμε νά γείνουν φίλοι

Ὁ ἐχθρός μέ τόν ἐχθρό.

.....

Τἀνδρόγυνο, πού ἐχώρισε,

Ἐσύ, Κυρά ἕνωσέ το·

Διῶξε μακράν τήν ἔχθρα του,

Καί πάλι εὐλόγησέ το·

Ἀνάπαυσε τά κόκκαλα,

Πού κλεῖ βαθειά τό χῶμα,

Καί ζέστανε τό στρῶμα

τῆς μάννας, τοῦ παιδιοῦ.

.....

Δέξου στά οὐράνια στήθη Σου

Τάνήλικα Παρθένα,

Πού παραιτοῦν τή μάννα τους

Γιά νἄλθουνε σέ Σένα·

Τό χέρι ἐκεῖνο ἀντἀμειψε

Πού τὀρφανό χορταίνει,

Πού τό κορμί θερμαίνει

Τοῦ μαύρου τοῦ γυμνοῦ.

.....

Εὐλόγησε τά δάκρυα,

Καλή μας Παναγία,

Ὅπου μέ πάθος χύνονται

Ἐμπρός στη δυστυχία·

Συγχώρησε καί φώτισε

Ἐκεῖνον, πού πλανήθη,

Καί χύσε του στά στήθη

Τήν Πίστι τή γλυκειά.

.....

Λυπήσου τήν Πατρίδα μας,

Τήν ἄτυχη Πατρίδα,

Πάλι στόν κόσμο δεῖξε την

Μέ σκῆπτρο καί χλαμύδα!

Κάμε νά σφίξῃ ἐλεύθερα

Εἰς τή θερμή ἀγκαλιά της,

Τά μαῦρα τά παιδιά της.

Ἀνδρέας Μαρτζώκης

ΠΗΓΗ: «Παιδικός Κῆπος». Ἀναγνωστικό Γ΄, Ἐν Κωνσταντινουπόλει, 1909, σελ. 150-152,