ΚΥΡΙΑΚΗ Δ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΘΡ ΣΤΑΝΙΤΣΑΣ

Ο ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ

Ο ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ 

ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Ο μοναχισμός αποτελεί έναν από τους πανάρχαιους εκκλησιαστικούς θεσμούς ο οποίος γνώρισε στο διάβα των αιώνων εξελίξεις και σχηματικές αλλαγές στην οργάνωσή του, αλλά εν τη ουσία του παραμένει αμετάτρεπτος και αναλλοίωτος, με σαφή προσανατολισμό και σκοπό.
Κατά τους τρείς πρώτους αιώνες της Εκκλησίας, αρκετά πρίν την κατάπαυση των διωγμών επί Μ. Κων/νου, ενεφανίσθησαν ευσεβείς Χριστιανοί, οι οποίοι έφευγαν από τον κόσμο για να επιδοθούν, απερίσπαστοι από βιοτικές μέριμνες και κοσμικούς θορύβους, στην άσκηση και την προσευχή. Ενώ άλλοι αναχωρούσαν στην έρημο για να αναζητήσουν εκεί όχι απλώς μία ασφάλεια από τους κινδύνους ενός διεφθαρμένου πολιτισμού, αλλά την πλήρη εκείνη προσφορά της ζωής τους στο Θεό.
Έτσι έχουμε την ανάπτυξη του πρώιμου ερημιτικού μοναχισμού.
Τον 4ο αιώνα όμως ο Χριστιανισμός εισέρχεται σε μια νέα περίοδο της ιστορικής του πορείας. Ο διωγμός παύει, η Κωνσταντίνιος ειρήνη επικρατεί, η Εκκλησία πλέον τιμάται και προστατεύεται από το κράτος, αποκτά πλούτη, προνόμια. Αυτό έχει ως συνέπεια την εμφανή εκκοσμίκευσή της. Τότε ακριβώς το παράδειγμα των ολίγων μεμονωμένων αναχωρητών των τριών πρώτων αιώνων βρίσκει μυριάδες μιμητών. Ιδρύονται Σκήτες, Λαύρες, Κοινόβια μεγάλα και πάμπολλα. Ο μοναχισμός πλέον μεγαλύνεται, οι άγιοι πατέρες της ερήμου λάμπουν στον εκκλησιαστικό ουρανό διότι «χειρ Κυρίου ην μετ’ αυτών», και απλώνεται από την Αίγυπτο και τη Λυβίη, στο Σινά, στην Παλαιστίνη, στη Συρία, στον Όλυμπο της Βιθυνίας, στο Άγιον Όρος και σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο.

Οι μοναχοί λοιπόν θα αποτελέσουν επί αιώνες το αντίβαρο μιας εκκλησίας ευτυχισμένης και μακαρίας, και την απτή μαρτυρία και διαρκή υπόμνηση του αληθινού προορισμού του ανθρώπου: να γίνει «τέλειος» ως ο Πατήρ αυτού ο εν ουρανοίς. Στην ιστορία της Ορθοδόξου Ανατολής οι ερημίτες, οι αναχωρητές, οι ασκητές, οι στυλίτες, αλλά και οι μεγάλες μοναχικές κοινότητες- όπως το Στούδιο της Κων/πόλεως- οι οποίες θα φέρουν την «έρημο» μέσα στην καρδιά των μεγάλων πόλεων, θα αναδειχθούν με την σιωπή τους, τον λόγο τους, τα γραπτά τους, την όλη βιωτή τους, μεγαλοφωνότατοι κήρυκες του «ενός χρεία εστί». Διαπρυσίως θα κηρύξουν, θα αναγγείλουν, θα υπενθυμίσουν ότι ο σκοπός της μοναχικής ζωής, αλλά και όλων των βαπτισμένων Χριστιανών είναι η επίτευξη κατά το δυνατόν της εν Χριστώ τελειότητος.

Ο μοναχισμός ως γνήσιος εκφραστής της αυθεντικής εκκλησιαστικής παραδόσεως λειτουργεί ανέκαθεν ως οδοδείκτης της πορείας που πρέπει να ακολουθηθεί για τη βίωση αυτής της εφικτής τελειότητος. Οι μοναχοί διήνυσαν ή διανύουν τα στάδια της θεραπευτικής αγωγής και τα διδάσκουν σε όλους τους χριστιανούς ως εμπειρίες πλέον και αναφαίρετες γνώσεις. Όλοι οι απόγονοι του Αδάμ πρέπει να διανύσουν τα στάδια της καθάρσεως, του φωτισμού και της θεώσεως για να φθάσουν στην τελειότητα, στην κατά χάριν θέωση.

Οι άγιοι πατέρες ως διδάσκαλοι του μοναχισμού και φωστήρες της όλης Εκκλησίας εδίδαξαν και τα μέσα και τους τρόπους που πρέπει να μετέλθη όποιος πράγματι επιθυμεί την θεραπεία από τα πάθη του και την απόκτηση της υγείας του. Βασικότατο γνώρισμα του μοναχισμού είναι αυτή η καθ’ ολοκληρίαν εφαρμογή αυτής της θεραπευτικής αγωγής. Αν θέλουμε να δούμε την ουσία του ορθόδοξου μοναχισμού πρέπει να μελετήσουμε τους μακαρισμούς και όλες γενικά τις εντολές του Χριστού. Οι μοναχοί ξεκινούν την αγωνιστική πορεία τους για τα τρία στάδια της πνευματικής ζωής, την κάθαρση, το φωτισμό και τη θέωση, με την αυτογνωσία, την ταπείνωση, την μετάνοια, την κάθαρση της καρδιάς και φθάνουν μέχρι την επιθυμία για διωγμό και μαρτύριο. Κατ’ ουσίαν επιθυμούν να βιώσουν πλήρως την εντολή του Θεού «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου … και τον πλησίον σου ως σεαυτόν».


Όλοι όσοι επιθυμούν να εισέλθουν στο μοναχικό στάδιο για να αγωνισθούν και να νικήσουν, και για να έχουν συνεργό Αυτόν που «εξήλθε νικών και ίνα νικήση», καλούνται σε μία τριπλή αποταγή, απάρνηση, απέκδυση. Η πρώτη αποταγή είναι η διαρκής αποταγή του κόσμου και επεκτείνεται σε ολόκληρη τη ζωή του μοναχού. Η δεύτερη αποταγή είναι η «εκκοπή του ιδίου θελήματος» και η τρίτη αποταγή είναι η αποταγή της «κενοδοξίας». Αυτές οι τρείς αποταγές αντιστοιχούν με την άρση των τριών σταυρών που σηκώνει ο μοναχός σε όλη του τη ζωή. Ο πρώτος σταυρός είναι εξωτερικός και επιβάλλεται από τις συμφορές και τις θλίψεις, ο δεύτερος σταυρός είναι η εσωτερική πάλη του ανθρώπου με τα πάθη και τις επιθυμίες και ο τρίτος σταυρός είναι η ολοκληρωτική παράδοση στο θέλημα του Θεού.

Oμως οι τρείς αποταγές και οι τρείς σταυροί συνδέονται και με τις τρείς αναγεννήσεις, που επιτυγχάνονται με την κάθαρση της καρδιάς, τον φωτισμό του νού και τη θέωση. Επομένως οι τρείς αποταγές, οι τρείς σταυροί και οι τρείς πνευματικές γεννήσεις είναι η διαρκής πορεία του μοναχού προς την πνευματική ολοκλήρωσή του. Όλος αυτός ο δια βίου αγώνας των μοναχών συνιστά την άσκηση και σκοπός της ορθοδόξου αυτής ασκητικής αγωγής είναι η καθαρή προσευχή και η απάθεια.

Εντός του πλαισίου αυτού ο κάθε μοναχός δίνει τρείς υποσχέσεις ενώπιον του Θεού:

Η πρώτη υπόσχεση είναι η υπόσχεση υπακοής. Πολλοί είναι αυτοί που νομίζουν ότι αυτό που διακρίνει τον μοναχισμό από την συνηθισμένη ζωή των ανθρώπων είναι η αγαμία. Αλλά οι Άγιοι Πατέρες και οι σύγχρονοι ασκητές αποδίδουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον και βάρος στην υπακοή. Η υπακοή γίνεται μέσα στην προοπτική να απαλλαγεί ο μοναχός από το ισχυρό πάθος της φιλοδοξίας. Ο μοναχός αγωνίζεται να είναι συνεπής και να καλλιεργεί αυτήν την υπόσχεση- αρετή έχοντας ως πρότυπο τον ίδιο τον Κύριό του Ιησού Χριστό ο οποίος έγινε «υπήκοος έως θανάτου». Έτσι, ενώ η παρακοή του Αδάμ, που είχε τις ρίζες της στο πάθος της φιλοδοξίας, έγινε αιτία θανάτου, η υπακοή του μοναχού στο θέλημα του Θεού νεκρώνει το φοβερό αυτό πάθος και χαρίζει την ταπείνωση, την προσευχή, την θέωση.

Η δεύτερη υπόσχεση- αρετή είναι η παρθενία η οποία διακρίνεται σε σωματική και ψυχική και θεραπεύει το πάθος της φιληδονίας. Για τον μοναχό η βασική και αναμφισβήτητη δικαίωση αυτής της υποσχέσεως βρίσκεται στο υπόδειγμα της ζωής που έδωσε ο ίδιος ο Κύριος, «υπόδειγμα δέδωκα υμίν». Μόνον ένας ανόητος θα τολμήσει να πεί ότι η ζωή του Χριστού ήταν «αφύσικη». Αυτή η καθ’ όλα ει δυνατόν ομοίωση προς τον Θεό είναι και ο έσχατος σκοπός και η ύψιστη έννοια της υπάρξεως των ανθρώπων. Η μοναχική παρθενία- αγνεία βεβαίως δεν θεμελιώνεται στην απόρριψη του ευλογημένου από τον Θεό και την Εκκλησία γάμο, αλλά στην άνευ όρων αγάπη προς τον Θεό.

Η τρίτη θεμελιώδης υπόσχεση- αρετή είναι η ακτημοσύνη η οποία θεραπεύει το πάθος της φιλαργυρίας- πλεονεξίας. Η ακτημοσύνη μαζί με τις δύο προηγούμενες υποσχέσεις- αρετές αποτελεί μία αδιάλυτη ενότητα με σκοπό να φθάσει την καθαρά προσευχή και συγχρόνως μια τελειοτέρα εξομοίωση με τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό , ο οποίος «ουκ έχει που την κεφαλήν κλίνη». Ο μοναχός καλείται να ζήσει εν πτωχεία, αλλά περισσότερο οφείλει να αγωνισθεί εναντίον του «πάθους της κτήσεως» (πλεονεξίας), της «αγάπης των χρημάτων» (φιλαργυρία) και των «πραγμάτων». Η αγάπη της ιδιοποιήσεως εξορίζει την αγάπη στον Θεόν και στον πλησίον.

Οι τρείς αυτές υποσχέσεις- αρετές, Υπακοή, Παρθενία, Ακτημοσύνη οι οποίες συνιστούν την ουσία της Ορθοδόξου ασκήσεως και οδηγούν στην ΦΙΛΟΘΕΪΑ- ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ η οποία πολεμά την μητέρα των τριών ισχυρών παθών, φιλοδοξίας, φιλαργυρίας, φιληδονίας, την ΦΙΛΑΥΤΙΑ.
Δυνάμει των ανωτέρω όλη η άσκηση του μοναχού συνίσταται στην αναζήτηση μιας συμφωνίας- συμπτώσεως της θελήσεως και της ζωής του ασκουμένου με την θέληση και τη ζωή του Θεού. Δηλαδή χωρίς την ενέργεια της Θείας Χάριτος η οποία σφραγίζει αυτούς τους ασκητικούς αγώνες, όλα τα αγωνίσματα μένουν ένα έργο ανθρώπινο και κατά συνέπεια φθαρτό. Αυτή η σύμπτωση- συμφωνία του θελήματος του Θεού και της θελήσεως του ασκουμένου εκφράζεται και πραγματοποιείται ουσιωδώς στην προσευχή και γι’ αυτό το λόγο η προσευχή αποτελεί την κορυφή όλης της ασκητικής δραστηριότητας. Η προσευχή είναι το κύριο έργο του. Η προσευχή είναι η εργασία του αλλά και η ανάπαυσή του. Περισσότερο από την εργασία ή την ανάπαυσή του, η προσευχή είναι η ζωή του μοναχού. Η ζωή του είναι προσευχή και η προσευχή είναι η ζωή του.

Η προσευχή μπορεί να ποικίλλει επ’ άπειρον και κατά την μορφή και κατά την ποιότητα. Και βεβαίως εννοούμε εκτός από την λατρευτική προσευχή, κυρίως την νοερά, καρδιακή προσευχή, την ΚΑΘΑΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ που είναι και η τελειότερη μορφή της. Γι’ αυτήν την προσευχή ο αββάς Βαρσανούφιος ο Μέγας λέγει: «Ψυχή τελεία εστί το λαλείν τω Θεώ αρεμβάστως, εν τω συνάγειν όλους τους λογισμούς αρεμβάστως μετά των αισθήσεων». Καρποί της καθαρής προσευχής, όπως αναφέρει ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, είναι «η απλότης, αγάπη, ταπεινοφροσύνη, καρτερία, ακακία και τα τοιαύτα». Για να φθάσει ο μοναχός στην καθαρή προσευχή εγκαταλείπει τα πάντα. Και η εγκατάλειψη αυτή αποτελεί την ουσία της μοναστικής απαρνήσεως.

Η προσευχή για να αποδώσει τους καρπούς της στον αρμόδιο καιρό αυτών πρέπει να καλλιεργείται σ’ ένα περιβάλλον ησυχίας σωματικής και ψυχικής. Αυτή είναι κατά την Ορθόδοξη Παράδοση η ησυχία των αισθήσεων, των λογισμών και της καρδίας. Είναι απαραίτητο να τονισθεί στο σημείο αυτό ότι η όλη άσκηση του μοναχού και του κάθε πιστού η προσπάθεια για να γίνει δεκτή από το Θεό πρέπει να συνοδεύεται από την μετάνοια. Κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό μετάνοια είναι η επάνοδος της ψυχής εκ του παρά φύσιν στο κατά φύσιν. Η λέξη «μετάνοια» σημαίνει μ ε τ α β ο λ ή του ανθρώπου, αλλαγή, μετάβαση από μια κατάσταση σε άλλη. Η ζωή του μοναχού είναι μία ζωή συνεχούς εσωτερικής μετανοίας υπ’ αυτήν την έννοιαν. Είναι μία αδιάκοπη αναζήτηση του Θεού, κάθε ημέρα. Ο Θεός είναι το «ύδωρ το ζων» και ο μοναχός είναι ο αείποτε διψών τον Θεόν και στη μετάνοια υπάρχει μία δίψα του Θεού απεριόριστη.

Η ορθόδοξη ασκητική αγωγή λοιπόν μέσω της οδού της καθάρσεως, φωτισμού, οδηγεί τον μοναχό ασφαλώς στην θέωση, στην εμπειρική γνώση του Θεού, με τη συνεργεία βεβαίως της θείας χάριτος. Επειδή ο μοναχισμός διατηρεί εν χρήσει αυτήν την ορθόδοξο μέθοδο θεραπείας του ανθρώπου και της κατά χάριν θεώσεως, τα μέγιστα συνέβαλε στην διατύπωση και την διατήρηση των δογμάτων της Εκκλησίας, τα οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η διατύπωση αυτής της ζωής της θεώσεως. Γράφει ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριτσιανίνωφ:«Οι μοναχοί έχουν δώσει εις την Εκκλησίαν του Χριστού πνευματικούς ποιμένας, οι οποίοι με λόγους όχι της ανθρώπινης σοφίας, αλλά του πνεύματος, επικυρωμένους με θαύματα, έχουν οδηγήσει και στερεώσει την Εκκλησίαν. Ιδού διατί η Εκκλησία μετά την περίοδον των Μαρτύρων κατέφυγε εις την έρημον. Εκεί κατέφυγεν η τελειότης Του, η πηγή του φωτός Του, η κυρία δύναμις της στρατευομένης Εκκλησίας. Τι ήσαν ο Χρυσόστομος, ο Μέγας Βασίλειος, ο Επιφάνιος, με μίαν λέξιν όλοι οι άγιοι πνευματικοί ποιμένες; … Εστερέωσαν την πίστιν, κατήγγειλαν και συνέτριψαν τας αιρέσεις. Χωρίς τους μοναχούς ο Χριστιανισμός δεν θα είχεν εξαφανισθή από τον κόσμον;».

Τολμηρή τοποθέτηση σχετικά με το μοναχισμό! Αλλά έτσι μέσα στην Εκκλησία αξιολογήθηκε η σπουδαιότητα του ορθοδόξου μοναχισμού και των γνησίων φορέων και εκφραστών του πνεύματός του, των αγίων πατέρων δηλαδή.

Mπορούμε με άνεση πλέον να υποστηρίξουμε, βάσει των όσων εν συντομία αναφέραμε παραπάνω, ότι ο μοναχισμός είναι η δόξα και το καύχημα της Εκκλησίας. Ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης έλεγε ότι στο σώμα του Χριστού, στην Εκκλησία, οι μοναχοί αποτελούν την κόμη της κεφαλής. Όπως η κόμη της κεφαλής αφ’ ενός μεν αποτελείται από «νεκρές» τρίχες, αφ’ ετέρου δε είναι η ομορφιά του ανθρώπου, έτσι και οι μοναχοί είναι οι νεκρωμένοι κατά κόσμον, αλλά συγχρόνως είναι η δόξα της Εκκλησίας.

Η προσφορά του ορθοδόξου μοναχισμού από την γέννησή του έως σήμερα είναι τεράστια και σωτηριώδους σημασίας για όλον τον κόσμο. Διατηρεί κατά πρώτον λόγο ακέραια την μέθοδο θεραπείας και θεώσεως, και κατά δεύτερον λόγο αίρει με αυταπάρνηση και τον σταυρό της δογματικής ακριβείας. Επίσης, παρά την δριμύτατη κριτική των ανθρώπων, οι μοναχοί προσεύχονται αδιαλείπτως για την σωτηρία όλων των ανθρώπων. Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης γράφει: «Ο κόσμος νομίζει πως οι μοναχοί είναι ανώφελο γένος. Έχουν όμως άδικο να σκέφτονται έτσι. Δεν ξέρουν πως ο μοναχός προσεύχεται για όλον τον κόσμο. Δεν βλέπουν τις προσευχές του και δεν γνωρίζουν με πόση ευσπλαχνία τις δέχεται ο Κύριος. Οι μοναχοί κάνουν μεγάλο πόλεμο με τα πάθη και γι’ αυτόν τον αγώνα τους θα είναι μεγάλοι κοντά στο Θεό». 

ΠΗΓΗ:http://www.agioritikovima.gr/perizois/19594-o-monachimos-me

Θαύματα και αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία

Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΚΑ

-Ο ΜΕΘΥΣΟΣ ΙΕΡΕΑΣ

Όταν ο π. Βενέδικτος Πετράκης (1961) ήταν ιεροκήρυκας στα Γιάννενα, πήγε ένα κυριακάτικο πρωινό να λειτουργήσει και να κηρύξει σε κάποια εκκλησία της πόλης.

Έξω από το ναό είδε έναν άνθρωπο, που πουλούσε με το καροτσάκι του σύκα.
- Σκέπασέ το, ευλογημένε, του λέει, κι έλα μέσα στην εκκλησία να λειτουργηθείς. Μετά τη λειτουργία θα τα πουλήσεις όλα.
- Παπούλη μου, αποκρίθηκε εκείνος με ύφος θρασύ, εσύ στη δουλειά σου κι εγώ στη δουλειά μου! - Ε, καλά... Τότε να ξέρεις πως, μέχρι να τελειώσει η λειτουργία, όλα θα σκουληκιάσουν, του λέει προφητικά ο γέροντας.
Και πράγματι, όλα σκουλήκιασαν και τα πέταξε!
όταν μετά τη λειτουργία ο π. Βενέδικτος έβγαινε από την εκκλησία, έτρεξε μετανοημένος και του ζήτησε συγχώρηση.

                             Ο μέθυσος Ιερέας

Ζει ακόμα ο επίσκοπος που διηγήθηκε τούτη την ιστορία. Είναι αληθινή ιστορία κι έχει βαθύ νόημα, γιατί αναφέρεται στην προσευχή των ζώντων για τους τεθνεώτες. Οι προσευχές αυτές πάντοτε εισακούονται, μα πιο πολύ την ώρα της θείας λειτουργίας.
Ο επίσκοπος που αναφέραμε είχε στην περιοχή του έναν ιερέα, τον παπα-Γιάννη, ευλαβικό και σ' όλους αγαπητό. Μάλιστα στην αγία πρόθεση αργούσε λίγο, γιατί διάβαζε πολλά ονόματα.
Είχε όμως ένα φοβερό ελάττωμα˙ του άρεσε το κρασί. Όσο καλός ήταν στα καθήκοντά του, τόση αδυναμία είχε στο πιοτό. Πολλοί του έλεγαν να κόψει αυτό το πάθος, το τόσο αταίριαστο σε λειτουργό του Θεού. Το καταλάβαινε κι ο ίδιος, έκλαιγε με παράπονο, έκανε μερικές προσπάθειες, αλλά σε λίγες μέρες άρχιζε πάλι τα ίδια.

Μια μέρα που είχε υποκύψει πάλι στο πάθος του, πήγε στην εκκλησία και, όπως ήταν μισοζαλισμένος, έβαλε "Ευλογητός" κι άρχισε τη θεία λειτουργία. Παραχώρησε όμως ο Θεός και κάποια στιγμή παραπάτησε μέσα στο ιερό, οπότε του έπεσαν από τα χέρια τα τίμια Δώρα.
Πάγωσε απ' το φόβο του. Έπεσε κάτω κλαίγοντας κι άρχισε να μαζεύει με τη γλώσσα το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Ένιωθε την ενοχή να τον πνίγει, γιατί το έπαθε επειδή ήταν ζαλισμένος από το κρασί.
Πήγε στο επίσκοπο κι εξομολογήθηκε το φρικτό του αμάρτημα. Κι εκείνος την άλλη μέρα, ύστερα από πολλή περίσκεψη, κάθησε στο γραφείο του και πήρε την πένα στο χέρι. Έπρεπε να κινήσει τη διαδικασία για την καθαίρεση του παπα-Γιάννη, αλλά...
Εκεί που το χέρι του επισκόπου στεκόταν διστακτικό, βλέπει ξαφνικά σαν σε όραμα να βγαίνουν μέσ' από τον τοίχο του δωματίου χιλιάδες άνθρωποι. Είχαν μάτια πονεμένα και περνούσαν μπροστά του λέγοντας:
- Όχι, Δέσποτα, μην τιμωρείς τον παπά, μην τον καθαιρέσεις, συγχώρεσέ τον!
Περνούσαν αμέτρητες στρατιές ανθρώπων, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, καλοντυμένοι ή φτωχοντυμένοι, αληθινό συλλαλητήριο ψυχών. Κι όλοι χειρονομούσαν προς το μέρος του, φώναζαν και παρακαλούσαν επίμονα:
- Όχι, Σεβασμιότατε, μην το κάνεις αυτό, μη διώξεις τον παπά μας! Αυτός μας θυμάται και μας βοηθάει σε κάθε λειτουργία, μας λυπάται αληθινά, είναι φίλος μας! Μην τον καθαιρέσεις! Μη! Μη! Μη!...

Κράτησε αρκετή ώρα αυτή η οπτασία. Ο επίσκοπος, έκπληκτος, παρακολουθούσε αυτή την ανθρωποθάλασσα να φωνάζει και να ικετεύει για τον μέθυσο ιερέα. Κατάλαβε πως ήταν οι ψυχές των νεκρών που μνημόνευε ο παπα-Γιάννης όταν λειτουργούσε. Κι αυτή η μνημόνευση τους ανακούφιζε πολύ, όσο το νερό τον διψασμένο στην καλοκαιριάτικη ζέστη. "Να η χειροπιαστή απόδειξη", σκέφτηκε, "πως οι προσευχές μας αναπαύουν τις ψυχές των νεκρών". Ύστερα έστειλε και κάλεσε τον ιερέα.

- Δε μου λες, παπα-Γιάννη, μνημονεύεις πολλά ονόματα στην αγία πρόθεση όταν λειτουργείς;
- Εκατοντάδες, Σεβασμιότατε. Δεν τα έχω μετρήσει.
- Γιατί το κάνεις αυτό και καθυστερείς τη λειτουργία; τον μάλωσε τάχα ο επίσκοπος.
- Λυπάμαι πολύ τους πεθαμένους, γιατί δεν έχουν από αλλού βοήθεια, παρά μόνο απ' τις ευχές της Εκκλησίας. Γι' αυτό παρακαλώ τον Ύψιστο να τους αναπαύσει. Έχω ένα βιβλίο και γράφω μέσα όλα τα ονόματα που μου δίνουν για μνημόνευση. Αυτή την τάξη παρέλαβα από τον πατέρα μου, που ήταν επίσης παπάς.
- Καλά κάνεις, συμφώνησε ο επίσκοπος, έχουν ανάγκη οι ψυχές. Συνέχισε να κρατάς την τάξη αυτή. Πρόσεξε μόνο να μην ξαναμεθύσεις. Από σήμερα δε θα ξαναβάλεις κρασί στο στόμα σου. Αυτός είναι ο κανόνας που σου δίνω. Είσαι συγχωρημένος.
Πραγματικά, ο παπα-Γιάννης ελευθερώθηκε οριστικά από το πάθος του πιοτού. Μόνο που στέκει στην προσκομιδή περισσότερο τώρα, μνημονεύοντας τα ονόματα των "τεθνεώτων".

Θαύματα και αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία
Εκδόσεις Ι.Μ. Παρακλήτου Ωρωπός Αττικής
σελ. 35-38

ΠΗΓΗ:http://www.agioritikovima.gr/perizois/19612-i-theia-leitour

Ανθόνερο

΄Eνα παραδοσιακό προϊόν

 του νησιού μας

Το ανθόνερο είναι ένα παραδοσιακό προϊόν του νησιού μας που εξακολουθεί και παράγεται με τον ίδιο τρόπο. Παράγεται από τον ανθό της νεραντζιάς και έχει ένα καταπληκτικό φίνο άρωμα που πλουτίζει γευστικά τα πατινιώτικα γλυκά, τα καφεδίσματα και κυρίως τους επιτάφιους και τις εκκλησίες της Μεγάλης εβδομάδος.

Επισκεφθήκαμε τον Θεολόγο Τριανταφύλλου στην καταπράσινη και μαγευτική περιοχή της Συκαμιάς και μας ξενάγησε στον χώρο, τον τρόπο, τα υλικά και τα σκεύη παρασκευής του.

« Η διαδικασία αρχίζει αμέσως με το κόψιμο του ανθού μας λέει ο κ. Τριανταφύλλου, ο οποίος πρέπει να είναι ολάνθιστος. Τον αφήνουμε δύο μέρες να μαραθεί. Η ιδανική δοσολογία για να έχουμε ένα μυρωδάτο και γεμάτο ανθόνερο είναι: Δέκα κιλά ανθός και 50 κιλά νερό .

Το αποτέλεσμα από την απόσταξη είναι μία ταμιζάνα ανθόνερο που μοσχοβολά 30 κιλά. Τη δουλειά αυτή την κάνω πενήντα χρόνια με τον πατέρα μου που και εκείνος δεν ξέρω από πότε άρχισε. Παλιά έκανε ανθόνερο και το Μοσκούδι του Ρουμπινιού αλλά εκείνη δεν είχε δικούς της ανθούς. Τους έπαιρνε από τους Κήπους. Το καζάνι που βλέπετε, το κλείνουμε με ζυμάρι γύρω ? γύρω γιατί είναι το μοναδικό φωτιά και ο ατμός από τη βράση αρχίζει να περνάει από τη σωλήνα αυτή που είναι σκεπασμένη πάντα με κρύο νερό, ώστε ο ατμός να ψύχεται και το προϊόν του το ανθόνερο να πέφτει πλέον μέσα στο δοχείο.

Στην έξοδο τοποθετούμε βαμβάκι για να κρατάει το λάδι από τους ανθούς και να βγαίνει το ανθόνερο φιλτραρισμένο. Και προτιμάμε μόνο βαμβάκι γιατί είναι και αυτό καθαρό και δεν προσθέτει μυρουδιές. Τα μπουκάλια στα οποία τοποθετείται το ανθόνερο καθαρίζονται προηγουμένως με ζεστό νερό, απορρυπαντικό και ψιλή άμμο. Αμέσως σφραγίζεται με κερί για να μην ξεθυμαίνει. Η δουλειά διαρκεί δεκαπέντε μέρες, όσο κρατάνε οι ανθοί.

Η φετινή παραγωγή ήταν πολύ μικρή γιατί τις τελευταίες μέρες άνοιξαν οι ανθοί τους, είχε 8 μποφόρ και τους τίναξε ο αέρας. Τα παιδιά μου από πέντε χρονών μάθανε την παρασκευή του όπως κι εγώ από τον πατέρα μου. Η διάδοση του ανθόνερου γίνεται από τον ένα στον άλλο εντός και εκτός Πάτμου. Το πρώτο ανθόνερο που βγαίνει πριν το Πάσχα είναι για το ράντισμα των επιταφίων με το κανί, μετά για τις εκκλησιές, μετά για τους συγγενείς."

Το ανθόνερο είναι ωραιότατο και στον ελληνικό καφέ και η καλή συνταγή είναι , "να βάλεις λίγες σταγόνες στο μπρίκι μόλις το κατεβάσεις από τη φωτιά και πριν το βάλεις στο φλιτζάνι και ανοίγουν οι πνεύμονες σου" μας τόνισε ο κ. Τριανταφύλλου.

ΠΗΓΗ:http://www.patmostimes.gr/i

Νερό με λεμόνι:

 Απόλυτος σύμμαχος για την υγεία

Γνωρίζουμε πλέον πολύ καλά από τις συστάσεις των ειδικών ότι είναι πολύ ωφέλιμο να πίνουμε τουλάχιστον 8 ποτήρια νερό κάθε ημέρα, διαπιστώνοντας τον σημαντικό ρόλο που παίζει το νερό για τον οργανισμό μας.
Ακόμη πιο ωφέλιμο, όμως, είναι να προσθέσουμε ακόμη ένα ευεργετικό στοιχείο στο νερό που πίνουμε : και αυτό είναι το λεμόνι, που συγκεντρώνει από μόνο του εξαιρετικά ευεργετικές ιδιότητες. 
Τα οφέλη για την υγεία μας από το λεμόνι

Το λεμόνι συγκεντρώνει πολλές ευεργετικές ιδιότητες για την επίτευξη ενός καλού επιπέδου υγείας.
• Αντισηπτικές ιδιότητες – Το λεμόνι προλαμβάνει τη σήψη (τη συγκέντρωση παθογόνων βακτηρίων) ή/και την αποσύνθεση των ιστών.
• Aντι-σκορβουτικό– Το λεμόνι έχει θεραπευτικές ιδιότητες, προλαμβάνοντας τις ασθένειες και υποβοηθώντας τον «καθαρισμό» του οργανισμού. 
• Βελτιώνει τη διαδικασία της πέψης – Το λεμόνι συγκεντρώνει ιδιότητες που ανακουφίζουν ορισμένα συμπτώματα δυσπεψίας και βελτιώνει τη γενικότερη λειτουργία του πεπτικού συστήματος. 
Νερό με λεμόνι: Εξαιρετικά ευεργετικές ιδιότητες για την υγεία

• Οφέλη για τα ήπαρ – Το νερό με λεμόνι είναι ένα εξαιρετικό τονωτικό του ήπατος. Υποβοηθά στον έλεγχο της υπερβολικής ροής της χολής μέσω της υγροποίησής της. Το νερό με λεμόνι παρέχει επίσης ένα φυσικό μέσο για την ενίσχυση των ηπατικών ενζύμων στις περιπτώσεις που τα τελευταία αραιώνονται. Βοηθά επίσης και στη ρύθμιση των επιπέδων οξυγόνου και ασβεστίου στο ήπαρ, διαδικασία που επηρεάζει τα γενικότερα επίπεδα οξυγόνου στο αίμα. 
• Υποβοηθά την πέψη – Το νερό με λεμόνι βοηθά σημαντικά τη διαδικασία πέψης και αποβολής. Η συχνή κατανάλωσή του επιδρά θετικά στη λειτουργία του γαστρεντερικού σωλήνα. 
• Ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος– Το νερό με λεμόνι διαθέτει αλκαλοποιητική επίδραση, και έτσι τα βακτήρια και οι ιοί που μπορούν να επιβιώσουν μόνο σε όξινα περιβάλλοντα δεν μπορούν να αναπυχθούν. Επιπρόσθετα, το νερό με λεμόνι συγκεντρώνει αντιβακτηριδιακές ιδιότητες που βοηθούν στον έλεγχο της ανάπτυξης βακτηρίων στον οργανισμό μας. Η γαργάρα με νερό και λεμόνι δημιουργούν μία άριστη θεραπεία για τον πονόλαιμο. 
• Απώλεια Βάρους – Η υποβοήθηση της λειτουργίας της πέψης καθιστά το νερό με λεμόνι «σύμμαχο» στην απώλεια βάρους.
• Καθαρίζει το Αίμα 
• Οφέλη για το Αναπνευστικό Σύστημα – Το νερό με λεμόνι βοηθά στην θεραπεία των αναπνευστικών παθήσεων, καθότι καθιστά την αναπνοή ευκολότερη. 
• Συνεισφέρει στον έλεγχο της αιμορραγίας 
• Βοηθά στη μείωση της αρτηριακής πίεσης 
• Προλαμβάνει προβλήματα στους νεφρούς.
• Βοηθά στην Ανάπτυξη των Παιδιών – Κατά την εγκυμοσύνη, το νερό με λεμόνι θωρακίζει τα οστά του μωρού. 
ΠΗΓΗ:http://www.pentapostagma.gr/

Χαλουβάς ....

.... με αμύγδαλα και σταφίδια

½ φλ.σπορέλαιο 2 φλ.σιμιγδάλι ½ φλ.αμύγδαλα ξεφλουδισμένα 1 φλ.σταφιδάκια
Σιρόπι 4 ½ φλ. νερό 2 ½ φλ. ζάχαρη 4 κουταλιές της σούπας μέλι 1 κομμάτι λεμόνι 1 κομμάτι πορτοκάλι 1 ξυλάκι κανέλα 3-4 γαρύφαλλα

* Σε μια κατσαρόλα βάλτε όλα τα υλικά του σιροπιού και 

ζεστάνετε για 5 λεπτά περίπου. 

* Σε μια κατσαρόλα ζεστάνετε το σπορέλαιο, ρίξτε το σιμιγδάλι 

και τα αμύγδαλα. 

* Ανακατεύετε συνεχώς μέχρι να πάρουν χρώμα. Κατεβάστε από 

τη φωτιά. 

* Περάστε το σιρόπι από λεπτό τρυπητό για να αφαιρέσετε τα 

στερεά υλικά και πολύ προσεκτικά ρίξτε το σιμιγδάλι. 

* Με ένα σύρμα τα ανακατεύετε και προσθέστε τα σταφιδάκια. 

* Ανακατέψτε μέχρι να πήξει το μείγμα. 

* Βάλτε το σε λαδωμένη φόρμα και αφήστε να κρυώσει. 

* Βγάζετε τον χαλουβά από τη φόρμα και πασπαλίζετε με λίγη 

κανέλα.

Posted by ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ

ΠΗΓΗ:http://hamomilaki.blogspot.gr

Ο αρχαιότερος Ιππόδρομος

               Μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη

 στους Δελφούς

Tα ίχνη του αρχαιότερου σωζόμενου ιπποδρόμου στην Ελλάδα, εκείνου των Δελφών -όπου στέφθηκε νικητής ο Ηνίοχος- εκτιμά ότι εντόπισε ο καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Πάνος Βαλαβάνης...
Στη δεύτερη δεκαετία του 6ου αι. π. Χ. χρονολογείται ο ιππόδρομος των Δελφών, δεύτερος σε σημασία μετά τον χαμένο – σήμερα - ιππόδρομο της αρχαίας Ολυμπίας.

Σε αυτόν έτρεξαν με τα άρματά τους και νίκησαν διάσημοι πολιτικοί ηγέτες της αρχαιότητας, όπως ο τύραννος της Σικυώνας Κλεισθένης και ο τύραννος των Συρακουσών Ιέρων, ενώ πιθανότατα στην αρματοδρομία των Πιθύων τού 474 π. Χ. έτρεξε και νίκησε ο Ηνίοχος.
Ο ιππόδρομος των Δελφών, ένα μνημείο που αναζητούσαν αρχαιολόγοι για περισσότερο από δύο αιώνες, όπως όλα καταμαρτυρούν, αποκαλύφθηκε από τον Kαθηγητή κλασικής αρχαιολογίας, Πάνο Βαλαβάνη.

Ο Kαθηγητής μίλησε για την εξαιρετικής σημασίας ανακάλυψη στις 14 Μαρτίου στο κατάμεστο αμφιθέατρο Δρακοπούλου, στο κεντρικό κτήριο του Πανεπιστημίου Αθηνών, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού σε όλη τη διάρκεια της διάλεξής του.

«Η προτεινόμενη για τον ιππόδρομο των Δελφών θέση "Γωνιά" στο δυτικό άκρο του ελαιώνα, περίπου 1,5 χλμ. βορειοανατολικά της Ιτέας, παράλληλα και σε επαφή με την οροσειρά της Κεφαλής, πληροί όλες τις φυσικές προϋποθέσεις ενός ιπποδρόμου και συμφωνεί με τα περιγραφόμενα από τις αρχαίες πηγές δεδομένα. Εκτός τούτων, η νέα θέση βρίσκεται μέσα στην ιερά χώρα των Δελφών και έχει άμεση επαφή με το ιερό, στοιχείο πάρα πολύ σημαντικό για τον συμβολικό συσχετισμό της απομακρυσμένης αγωνιστικής εγκατάστασης με τον λατρευτικό πυρήνα του ιερού», ανέφερε ο Καθηγητής για τον τόπο όπου βρέθηκε το μνημείο.

Τη διάλεξη του κ. Βαλαβάνη προλόγισαν ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Καθηγητής Θεοδόσης Πελεγρίνης, και ο Διευθυντής της Γαλλικής Σχολής Αθηνών, Αλεξάντρ Φαρνού, οι οποίοι μίλησαν με ενθουσιασμό για τη σημασία της ανακάλυψης του μνημείου.

ΠΗΓΗ:http://parapona-rodou.blogspot.com/2013/04/blog-post_5729.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+Parapona-rodou+(Parapona-Rodou)#.UWhYlqIqyb8

Πάτμος ...

.... λουσμένη στο φως της Σελήνης..

 

Το «ρεσάλτο της Μήλου»

ΣΠΕΤΣΙΩΤΕΣ ΜΕ ΚΑΤΑΔΡΟΜΙΚΗ ΚΥΡΙΕΥΟΥΝ 

3 ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΠΛΟΙΑ

 ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΜΗΛΟΥ...

Στις 3 Απριλίου του 1821 ο Γεώργιος Πάνου και ο Παναγιώτης Μπότασης υψώνουν τη σημαία της επανάστασης στην καγκελαρία (διοικητήριο) των Σπετσών. Αμέσως μετά, μία μοίρα του πανίσχυρου στόλου του νησιού, με επικεφαλής τη Λασκαρίνα Μπούμπουλη (Μπουμπουλίνα) και τον Μανόλη Ορλόφ, απέπλευσε για το Ναύπλιο, προκειμένου να ενισχύσει τους επαναστάτες που το πολιορκούσαν. Συγχρόνως, ένας άλλος σπετσιώτικος στολίσκος κατευθύνθηκε προς τη Μονεμβασιά για να υποστηρίξει από θαλάσσης την πολιορκία της καστροπολιτείας, με την κομβική σημασία για την τύχη της επανάστασης στην Πελοπόννησο.

Στις 11 Απριλίου οκτώ σπετσιώτικα πλοία αποσπάσθηκαν από την πολιορκία της Μονεμβασιάς και κατευθύνθηκαν στη Μήλο για να εξακριβώσουν τις πληροφορίες ότι εκεί ναυλοχούσαν τρία τουρκικά πολεμικά πλοία. Επικεφαλής του στολίσκου ήταν ο Νικόλαος Ράπτης και καπετάνιοι οι Νικόλαος και Βασίλειος Ορλόφ, Αναγνώστης και Παύλος Ανάργυρος, Γεώργιος Κούτσης και Αναστάσιος Ανδρούτσος.

Τα τουρκικά πλοία (μία κορβέτα με 26 κανόνια, ένα μπρίκι με 16 κανόνια κι ένα μεταγωγικό με πολεμικό υλικό) ήταν όντως προσωρμισμένα στον κόλπο της Μήλου και είχαν προορισμό το Ιόνιο για να ενωθούν με τον τουρκικό στόλο που έπλεε πλησίον της νησίδας Μούρτος (κοντά στα σημερινά Σύβοτα της Θεσπρωτίας). Οι Σπετσιώτες τα κατέλαβαν με καταδρομική επιχείρηση, συναντώντας μικρή αντίσταση. Ιδού πώς περιγράφει τη συμπλοκή μια αναφορά της εποχής, που συνέταξε μάλλον ο Βασίλειος Ορλόφ:

«Τα σπετσιώτικα πλοία επρόβαλαν εις τους Τούρκους να παραδοθούν. Και το μεν βρίκιον και το τρανσπόρτο -το μεταγωγικόν- παρεδόθησαν ευθύς, η δε κορβέττα έκοψε τας γούμενάς της και εξελθούσα εις τα πανιά, ήρχισε να κτυπά. Αυτοί, χωρίς αναβολήν καιρού, ηθέλησαν να πέσουν επάνω της. Και επειδή ο άνεμος ήτο δυνατός, με το πέρασμα ενός πλοίου ερρίφθησαν 26 Έλληνες μέσα εις την κορβέτταν, η οποία είχε 90 Τούρκους και 20 ραγιάδες Έλληνας. Οι δε Τούρκοι εμαζώχθησαν προς το μέρος της πρύμνης, οι δε 26 Σπετσιώται κατέλαβαν το μέρος της πλώρης και επολεμούσαν με όλους. Αφού επήρε τον γύρον του το ελληνικόν πλοίον, εματάπεσεν επάνω της κορβέττας και την εξουσίαζε με θάνατον 79 Τούρκων και 7 Ελλήνων».

Σύμφωνα με άλλες πηγές, οι νεκροί Τούρκοι ήταν ελάχιστοι και αιχμάλωτοι των τριών τουρκικών πλοίων γύρω στους πεντακόσιους. Οι κάτοικοι της Μήλου ζήτησαν από τους Σπετσιώτες πλοιάρχους να σεβαστούν τη ζωή των αιχμαλώτων, φοβούμενοι την αντεκδίκηση του πανίσχυρου τουρκικού στόλου. Το ίδιο αίτημα υπέβαλε και ο Γάλλος πρόξενος στη Μήλο, Μπρεστ. Δεν εισακούσθηκαν ούτε οι Μήλιοι, ούτε ο Μπρεστ. Οι αιχμάλωτοι εσφάγησαν μέχρις ενός πρώτα στη Μονεμβασιά, όπου κατέπλευσε ο στολίσκος υπό τον Ράπτη στις 18 Απριλίου και οι τελευταίοι αργότερα στις Σπέτσες. Τα τουρκικά πλοία, αφού τους αφαιρέθηκε ό,τι πολύτιμο υπήρχε επάνω τους, καταστράφηκαν. Την ίδια τύχη είχαν και οι άνδρες ενός τουρκικού πλοίου που αιχμαλωτίσθηκε κοντά στην Κίμωλο.

Με το «ρεσάλτο της Μήλου» σχετίζεται κι ένα περιστατικό που συνέβη λίγο νωρίτερα πλησίον της Τήνου. Ένα σπετσιώτικο πλοίο συνάντησε μια αυστριακή γολέτα πλησίον της Τήνου, στην οποία επέβαιναν πενήντα Τούρκοι, με αποσκευές γεμάτες πλούτο. Οι Τούρκοι συνελήφθησαν αιχμάλωτοι και οι αποσκευές τους λαφυραγωγήθηκαν. Επρόκειτο για μια κλασική περίπτωση πειρατείας, μια συνήθεια που ήταν δύσκολο να εξαλειφθεί από πολλούς έλληνες καραβοκύρηδες της εποχής εκείνης.

http://www.stoxos.gr/2013/04/1821-h-3.html 

΄Ελληνας .. Ιατρός

Έλληνας ανάμεσα στους 11 κορυφαίους επιστήμονες ιατρικής

Μόνο υπερηφάνεια και αισιοδοξία μπορεί να προσφέρει στους δύσκολους καιρούς της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης, η είδηση ότι Έλληνες επιστήμονες διαπρέπουν και βρίσκονται στην πρωτοπορία του τομέα τους σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η Ελληνική Ιατρική συνεχίζει να απολαμβάνει την εκτίμηση της Παγκόσμιας Ιατρικής Κοινότητας και αυτό επιβεβαιώνεται από τις προσκλήσεις που δέχονται , πρωτοπόροι στον τομέα τους Έλληνες γιατροί, για να διδάξουν και να παρουσιάσουν τα επιτεύγματα τους στα πάνελ παγκοσμίων συνεδρίων.

Ένας απ αυτούς βρέθηκε πρόσφατα μεταξύ 11 κορυφαίων επιστημόνων απ όλο τον κόσμο και «εκπροσώπησε» την ιατρική επιστημονική κοινότητα της Ελλάδας στο Πακιστάν, όπου πραγματοποιήθηκε το «Karachi Spine 2013» .

Πρόκειται για τον Επισκέπτη Καθηγητή, νευροχειρουργό-χειρουργό Σπονδυλικής Στήλης κ Ιωάννη Πολυθοδωράκη, που εξειδικεύεται σε τεχνικές Ελάχιστα Παρεμβατικής Χειρουργικής Σπονδυλικής Στήλης.

Ο διακεκριμένος Έλληνας επιστήμονας βρέθηκε στο Καράτσι προσκεκλημένος της Παγκόσμιας Εταιρίας Σπονδυλικής Στήλης και της Νευροχειρουργικής Εταιρείας του Πακιστάν.

Ο κ Πολυθοδωράκης, πραγματοποίησε δυο διαλέξεις τις οποίες παρακολούθησαν εξήντα ορθοπεδικοί και νευροχειρουργοί από 20 χώρες απ όλο τον κόσμο.

Το περιεχόμενο των δυο διαλέξεων του Έλληνα γιατρού αφορούσαν τα θέματα «Διαδερμική Σπονδυλοδεσία» και «Χειρουργικές Προσπελάσεις στην Αυχενο-Θωρακική Συμβολή».

Η αρτιότητα των παρουσιάσεων του κ Πολυθοδωράκη, σε συνδυασμό με τις πρωτοποριακές τεχνικές που χρησιμοποιεί, απέσπασε τον θαυμασμό και τα χειροκροτήματα των γιατρών που τις παρακολούθησαν.

Σημειώνεται ότι το «Karachi Spine 2013» είναι μια σειρά μετεκπαιδευτικών σεμιναρίων και εφαρμοσμένων εργαστηρίων (σε πτωματικά παρασκευάσματα) εκμάθησης χειρουργικών τεχνικών Σπονδυλικής Στήλης για νευροχειρουργούς και ορθοπεδικούς χειρουργούς που θέλουν να εκπαιδευθούν στην σύγχρονη χειρουργική της Σπονδυλικής Στήλης.

Πραγματοποιείται κάθε δύο χρόνια στο Καράτσι, ξεκίνησε το 2009 και ο κ. Πολυθοδωράκης ήταν προσκεκλημένος για δεύτερη φορά (2011 και 2013).

Παρόμοιες εκδηλώσεις διοργανώνονται στις ΗΠΑ, σε διάφορες χώρες της Ευρώπης ( δύο φορές στην Ελλάδα), στην Λατινική Αμερική, Ασία και Αφρική.

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΠΗΓΗ:http://www.defencenet.gr/

Το κάπνισμα

10 συνήθειες για να αντικαταστήσετε 

το κάπνισμα

Το σκεφτήκατε από εδώ, το σκεφτήκατε από εκεί, υπολογίσατε όλα τα οφέλη (πέρα από την υγεία, η διακοπή του καπνίσματος κάνει καλό και στο budget σας, μεταξύ άλλων) και τελικά το πήρατε απόφαση. Θα το κόψετε. Τα συγχαρητήριά μας. Το μόνο πρόβλημα, τώρα, είναι να βρείτε τρόπους να γεμίσετε τις δύο έξτρα ελεύθερες ώρες σας –ναι, ακούγεται απίστευτο, αλλά περίπου τόσες ξοδεύει ο μέσος καπνιστής την ημέρα… καπνίζοντας. Επίσης, χρειάζεστε κάτι αρκετά ενδιαφέρον, και αρκετά καινούριο, ώστε να μην σκέφτεστε το τσιγάρο που σας λείπει. Εμείς είμαστε εδώ.
Κατ’ αρχήν, τα καλά νέα είναι ότι από τη στιγμή που έχετε πάρει την απόφαση να το κόψετε, η ξαφνική παρόρμηση που νιώθετε να ανάψετε ένα τσιγάρο περνά μετά από λίγα λεπτά, αν αποσπάσετε την προσοχή σας κάνοντας κάτι άλλο. Τα κακά νέα, τώρα, είναι ότι αυτά τα λίγα λεπτά μπορεί να σας φανούν αιωνιότητα ολόκληρη. Γι’ αυτό χρειάζεστε κάτι ενδιαφέρον για να σας αποσπάσει την προσοχή: η προσπάθεια να συγκεντρωθείτε στη δουλειά, ιδιαίτερα αν αυτή δεν είναι δημιουργική, θα επιφέρει μάλλον το αντίθετο αποτέλεσμα.

Ιδού μερικές ιδέες τις οποίες μπορείτε να δοκιμάσετε:

- Ξεκινήστε γυμναστήριο. Εναλλακτικά, ξεκινήστε την πλέον ανέξοδη, διασκεδαστική και αποτελεσματική άσκηση από καταβολής κόσμου: περπάτημα για αρχή, και εν συνεχεία τρέξιμο –στο πάρκο, στην παραλία, στο τετράγωνο γύρω από το σπίτι σας, οπουδήποτε.

- Κοιμηθείτε. Θα ξεκουραστείτε, θα κάνετε καλό στον οργανισμό σας, θα μειώσετε τα επίπεδα άγχους, και τις πιθανότητες να χάσετε όλους σας τους φίλους επειδή το στερητικό σύνδρομο σας υπαγορεύει να ουρλιάζετε από τα νεύρα με το παραμικρό. Το χειρότερο που μπορεί να σας συμβεί είναι να βλέπετε εφιάλτες με δωμάτια γεμάτα καπνό –από τους οποίους θα εμπνευστείτε για να γυρίσετε το επόμενο noir αριστούργημα.

- Περάστε όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά –αν δεν έχετε παιδιά, προσφερθείτε να κάνετε baby sitting στα παιδιά φίλων και γνωστών. Δεν έχει σημασία αν θα παίζετε, θα ζωγραφίζετε ή απλά θα μιλάτε: το θέμα είναι πως δεν θα θέλετε να καπνίσετε όσο βρίσκεστε μαζί τους.

- Αν δεν είστε ο πιο υπομονετικός άνθρωπος του κόσμου (ή αν η υπομονή σας έχει εγκαταλείψει εξαιτίας του στερητικού συνδρόμου) επιδιώξτε να βρίσκεστε σε μέρη όπου δεν μπορείτε να καπνίσετε: σινεμά και θέατρο είναι οι πιο κλασικές επιλογές, αν και πλέον υπάρχουν και αρκετά café όπου δεν επιτρέπεται το κάπνισμα –τα δύο Petit Fleur σε Κολωνάκι και Χαλάνδρι είναι από τα καλύτερα παραδείγματα που έχουμε.

- Πάρτε χαρτί και μολύβι και υπολογίστε τα χρήματα που θα εξοικονομήσετε τον επόμενο μήνα/ χρόνο/ αιώνα που δεν θα αγοράζετε τσιγάρα. Χαζέψτε στο internet ιδέες για να ανταμείψετε τον εαυτό σας ξοδεύοντάς τα –σε αεροπορικά εισιτήρια και ξενοδοχεία, ρούχα, βιβλία, συλλεκτικά DVD της αγαπημένης σας σειράς, οτιδήποτε σας φτιάχνει το κέφι περισσότερο.

- Απασχολήστε τα χέρια σας με οτιδήποτε σας αρέσει να κάνετε: κηπουρική, ζωγραφική, κατασκευές, γράψιμο, online chat, video games, σταυρόλεξα… Το σημαντικό είναι να μην έχετε ελεύθερο χέρι για να κρατήσετε τσιγάρο –οπότε τα βιβλία και τα DVD σε αυτό το στάδιο αποκλείονται.

- Μάθετε να παίζετε κιθάρα ή πιάνο, ή οποιοδήποτε άλλο μουσικό όργανο. Δεν θα απασχολείτε μόνο τα χέρια σας, θα σας μείνει και η γνώση.

- Το κομπολόι είναι προχωρημένο στάδιο: δεν αποσπά την προσοχή σας, απλώς απασχολεί τα χέρια σας –καθόλου αμελητέο πλεονέκτημα, βέβαια, ειδικά την περίοδο που θα έχετε πέσει με τα μούτρα στις καραμέλες και τα σοκολατάκια, για να κρατάτε τα χέρια σας απασχολημένα.

- Σε αυτό το στάδιο, και αν το κομπολόι σας φαίνεται πολύ passé, οι ηλιόσποροι είναι εξαιρετική λύση. Ένα μπουκάλι νερό δίπλα σας για να εξισορροπήσει το αλάτι τους, και λίγη εξάσκηση για να είστε σικ επί τω έργω δημοσίως χρειάζεστε, και… καταναλώστε υπεύθυνα (γιατί έχουν και θερμίδες).

- Μιλώντας για θερμίδες, όσο πιο σύντομα αποδεχτείτε την πανανθρώπινη αλήθεια ότι δεν γίνεται να κόψετε το κάπνισμα χωρίς να πάρετε κιλά, τόσο λιγότερες πιθανότητες θα έχετε να «ξανακυλήσετε», ανάβοντας ένα τσιγάρο για να μην αδειάσετε το ψυγείο. Σκεφτείτε το ως εξής: όταν τα στερητικά σύνδρομα της διακοπής του καπνίσματος θα έχουν υποχωρήσει, θα ξεκινήσετε δίαιτα. Δεν γίνεται να πολεμάτε δύο εχθρούς ταυτόχρονα. Και, στο κάτω κάτω, τι είναι μερικά περιττά κιλά μπροστά στην απαλλαγή από την πλέον επικίνδυνη για την υγεία σας συνήθεια;

 ΠΗΓΗ:http://trelogiannis.blogspot.gr/