Πάτμος!!!!

Πάτμος!!!

Παρακαλῶ, ἀντιγράψτε τήν διεύθυνη αὐτή καί  αναζητεῖστε τό περιεχόμενο της στό διαδίκτυο.

Δέν πρέπει νά τό χάσετε!!!

https://player.ina.fr/player/embed/CPC92005498/997653/fc4a6fe071a278f22c7f7d136b2ee8d2/620/349/1

Αριζόνα

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας

Τζίντζερ

 Σε τι βοηθάει το βότανο Τζίντζερ;

Ένα βότανο με αντιφλεγμονώδη δράση που καταπολεμά την αρθρίτιδα, τη δυσπεψία και τη ναυτία και προστατεύει την καρδιαγγειακή υγεία 

Βοτανικό    όνομα:    Zingiber officinale 

Κοινό    όνομα:    Ginger
Παραδοσιακή ιστορία και χρήση 

Το    τζίντζερ    είναι    ιθαγενές    φυτό    στις    παραλιακές    περιοχές    της    Ινδίας.    Η    πρώτη    γραπτή    αναφορά    του    τζίντζερ    έγινε    στην    Κίνα    το    400    π.Χ..    Ο    Μάρκο    Πόλο    ανέφερε    ότι    το    είδε    στην    Κίνα    το    1290    μ.Χ..    Η    πιο    δημοφιλής    χρήση    του    τζίντζερ    σήμερα    είναι    από    τη    βιομηχανία    τροφίμων,    όπου    κατατάσσεται    ως    αρωματικό    και    χρησιμοποιείται    στην    παρασκευή    μπύρας    τζίντζερ    και    γλυκών.        Η    λαϊκή    ιατρική    έχει    χρησιμοποιήσει    το    τζίντζερ    για    τη    θεραπεία    της    δυσπεψίας,    του    φουσκώματος    (αερίων    στομάχου),    της    διάρροιας    και    της    έλλειψης    της    όρεξης.    Θεωρείται    διαλυτικό    των    αερίων    του    στομάχου,    αφροδισιακό,    τονωτικό,    διεγερτικό    της    όρεξης    και    στομαχικό.    Τα    τσάγια    τζίντζερ    παρασκευάζονταν    για    δυσπεψία,    στομαχικό    πόνο,    ελονοσία    και    πυρετό.    Οι    Κινέζοι    εκτιμούσαν    το    τζίντζερ    ως    ένα    βότανο    που    διεγείρει    την    εφίδρωση    και    μέσω    αυτής    την    αποτοξίνωση    και    πάντα    πρόσθεταν    τζίντζερ    στα    μενού    κρέατος,    για    να    αποτοξινώσουν    το    κρέας.    Χρησιμοποιούν    τζίντζερ    εξωτερικά    για    να    αφαιρέσουν    τη    θερμότητα    των    πονεμένων,    ερεθισμένων    και    δύσκαμπτων    αρθρώσεων.
Σύγχρονες έρευνες 

Τα    πτητικά    έλαια,    οι    ολεο-ρητίνες    και    τα    πρωτεολυτικά    ένζυμα    στο    τζίντζερ    είναι    πεπτικοί    διεγέρτες    που    παρακινούν    την    παραγωγή    πεπτικών    υγρών.    Αυτό    βοηθά    στην    καταπολέμηση    των    επιδράσεων    της    υπερφαγίας,    του    μη    κατάλληλου    μασήματος    της    τροφής    ή    της    υπερβολικής    κίνησης,    κάνοντας    την    πεπτική    διαδικασία    πιο    αποτελεσματική,    αυξάνοντας    τη    γαστρική    κινητικότητα    και    εξουδετερώνοντας    τις    τοξίνες    και    τα    οξέα    στον    πεπτικό    σωλήνα.    Η    κατανάλωση    τσαγιού    με    τζίντζερ    μπορεί    να    βοηθήσει    τα    άτομα    που    νιώθουν    φούσκωμα    μετά    το    φαγητό.    Η    δράση    του    να    διαλύει    τα    αέρια    του    στομάχου    έχει    αναγνωριστεί    εδώ    και    αιώνες    και    είναι    η    βάση    για    τις    περισσότερες    από    τις    ιατρικές    του    χρήσεις.    Μελέτες    έχουν    δείξει    ότι    το    τζίντζερ    είναι    αποτελεσματικό    στη    θεραπεία    της    ναυτίας    που    προκαλείται    από    κίνηση    (ιδιαίτερα    από    ταξίδια    ή    οχήματα).  Μειώνει    την    τάση    για    εμετό    και    προλαμβάνει    συμπτώματα    όπως    ο    ίλιγγος,    ο    κρύος    ιδρώτας    και    άλλα    γαστρεντερικά    συμπτώματα    που    σχετίζονται    με    την    αδιαθεσία    λόγω    μετακινήσεων.    Δυο    κάψουλες    τζίντζερ    είναι    αποτελεσματικότερες    από    100    mg dimenhydrinate,    ένα    φάρμακο    για    τη    ναυτία    από    κίνηση.    Δύο    διπλές-τυφλές    κλινικές    δοκιμές    έχουν    βρει    ότι    το    τζίντζερ    ίσως    μειώνει    τη    ναυτία    λόγω    αναισθησίας    που    ακολουθεί    μετά    το    χειρουργείο.    Μια    αρχική    δοκιμή    δείχνει    ότι    το    τζίντζερ    ίσως    είναι    βοηθητικό    για    την    αποφυγή    της    ναυτίας    λόγω    της    χημειοθεραπείας.    Το    τζίντζερ    είναι    ένα    δημοφιλές    φάρμακο    για    τη    ναυτία    κατά    τη    διάρκεια    της    εγκυμοσύνης.    Οι    φαινολικές    ολεο-ρητίνες    και    τα    πτητικά    έλαια    είναι    επίσης    αντιμικροβιακά    συστατικά    (ανθελμινθικά    και    βακτηριοκτόνα).    Το    τζίντζερ    έχει    αντιπυρετική    και    αντιμικροβιακή    δράση.        Οι    πολλές    εφαρμογές    και    χρήσεις    της    πιπερόρριζας    συμπεριλαμβάνουν    την    θεραπεία    του    άσθματος,    της    βρογχίτιδας,    και    άλλων    αναπνευστικών    προβλημάτων,    μαλακώνοντας    και    απομακρύνοντας    τα    φλέγματα    από    τους    πνεύμονες.        Η    πιπερόρριζα    μπορεί    επίσης    να    βοηθήσει    την    μείωση    του    πυρετού,    ζεσταίνοντας    το    σώμα    και    αυξάνοντας    την    εφίδρωση. Το    τζίντζερ    βοηθά    στην    ιγμορίτιδα    και    τη    βουλωμένη    μύτη.    Βάλτε    σε    ένα    κατσαρολάκι    1    φλιτζάνι    νερό    και    1    κουταλάκι    τζίντζερ    σε    σκόνη,    αφήστε    το    να    βράσει    και    κάντε    εισπνοές    πάνω    από    το    νερό    που    κοχλάζει    ή    βουτήξτε    μια    γάζα    στο    ίδιο    μείγμα    και    κάντε    κομπρέσες    στη    μύτη.    Αυτό    βοηθάει    στο    να    ανοίξουν    τα    ιγμόρεια    και    να    φύγουν    οι    εκκρίσεις. Η    φήμη    του    τζίντζερ    όμως    βασίζεται    πάνω    απ’    όλα    στις    αφροδισιακές    του    ιδιότητες    που    οφείλονται    στις    τζιντζερόλες,    οι    οποίες    αυξάνουν    την    ποσότητα    σπέρματος    που    παράγεται    και    βελτιώνουν    την    κινητικότητα    των    σπερματοζωαρίων.    Το    τζίντζερ    μειώνει    τη    συσσώρευση    λίπους.    Μια    μελέτη    το    Σεπτέμβριο    του    2011,    αξιολόγησε    τον    αντίκτυπο    του    τζίντζερ    στην    απορρόφηση    λίπους.    Αρουραίοι    έλαβαν    ημερήσιες    δόσεις    πιπερόρριζας    για    οκτώ    εβδομάδες.    Η    θεραπεία    αυτή    διευκόλυνε    την    πέψη    του    λίπους    και    αύξησε    τα    επίπεδα    ενέργειας.    Αυτές    οι    αλλαγές    εμπόδισαν    τη    συσσώρευση    του    λίπους    στο    σώμα.        Το    τζίντζερ    είναι    ένα    βότανο    που    έχει    χρησιμοποιηθεί    εδώ    και    αιώνες    στην    Αγιουρβεδική    ιατρική    (πα    ραδοσιακή    ινδική    ιατρική)    για    την    ανακούφιση    του    πόνου    της    αρθρίτιδας.    Μπορεί    να    βοηθήσει    στη    ρευ    ματοειδή    αρθρίτιδα    λόγω    των    αντιοξειδωτικών  
και    αντιφλεγμονωδών    επιδράσεών    του.    Ο    μηχανισμός    δράσης    του    θεωρείται    ότι    οφείλεται    στο    γεγονός    ότι    εμποδίζει    τη    σύνθεση    φλεγμονωδών    συστατικών,    όπως    προσταγλανδίνες    και    λευκοτριένια.    Διάφοροι    ερευνητές    έχουν    αναφέρει    ότι    η    κατανάλωση    τζίντζερ    απέτρεψε    σημαντικά    την    έναρξη    της    αρθρίτιδας    σε    ζωικά    μοντέλα    ρευματοειδούς    αρθρίτιδας. Το    φρέσκο    τζίντζερ    μπορεί    να    είναι    αποτελεσμα    τικότερο    στη    θεραπεία    της    ρευματοειδούς    αρθρίτιδας    από    ότι    τα    αποξηραμένα    παρασκευάσματά    του,    διότι    περιέχει    μια    πρωτεάση    (ένζυμο)    που    μπορεί    να    έχει    παρόμοια    δράση    με    τη    βρομελίνη    (έν    ζυμο    του    ανανά)    στη    φλεγμονή.    Η    ικανότητα    του    τζίντζερ    να    εμποδίζει    τον    σχηματισμό    φλεγμονωδών    συστατικών    μαζί    με    τις    ισχυρές    αντιοξειδωτικές    του    δράσεις    και    το    περιεχόμενο    του    στο    ένζυμο    πρωτεάση    δείχνει    ότι    πι    θανόν    να    έχει    όφελος    στη    θεραπεία    φλεγμονωδών    παθήσεων. Για    τον    έλεγχο    αυτής    της    θεωρίας    πραγματοποιήθηκε    μια    κλινική    μελέτη    σε    επτά    ασθενείς    με    ρευματοειδή    αρθρίτιδα.    Αυτοί    οι    ασθενείς    δεν    είχαν    βοηθηθεί    από    τα    συμβατικά    φάρμακα.    Όλοι    οι    ασθενείς    υποβλήθηκαν    σε    θεραπεία    με    τζίντζερ.    Ένας    ασθενής    λάμβανε    50    γραμμάρια    ελαφρά    μαγειρεμένου    τζίντζερ    την    ημέρα,    ενώ    οι    υπόλοιποι    έξι    ασθενείς    λάμβαναν    είτε    5    γραμμάρια    φρέσκου    τζίντζερ    ή    0,1    με    1    γραμμάριο    σκόνης    τζίντζερ    την    ημέρα.    Παρά    τη    διαφορά    στη    δοσολογία,    όλοι    οι    ασθενείς    είχαν    σημαντική    βελτίωση    στην    ανακούφιση    από    τον    πόνο,    στην    κινητικότητα    των    αρθρώσεων,    στη    μείωση    του    πρηξίματος    και    στην    πρωινή    δυσκαμψία. Σε    μια    μετέπειτα    μελέτη    αξιολογήθηκαν    28    ασθενείς    με    ρευματοειδή    αρθρίτιδα,    18    ασθενείς    με    οστεοαρθρίτιδα    και    10    ασθενείς    με    μυϊκή    δυσφορία    που    είχαν    πάρει    σκόνη    τζίντζερ    για    περιόδους    από    3    μήνες    μέχρι    2,5    χρόνια.    Το    75%    των    ασθενών    με    αρθρίτιδα    και    το    100%    των    ασθενών    με    μυϊκή    δυσφορία    είχαν    ανα    κούφιση    από    τον    πόνο    ή    το    πρήξιμο.    Η    συ    νι    στώμε    νη    δόση    ήταν    500-1.000    mg    την    ημέρα,    αλλά    πολλοί    ασθε    νείς    λάμβαναν    πολύ    μεγαλύτερη    ποσότητα    (τρεις    με    τέσσερις    φορές    την    συνιστώμενη    δόση).    Οι    ασθενείς    που    λάμβαναν    τις    υψηλότερες    δόσεις    είχαν    γρηγορότερη    και    καλύτερη    ανακούφιση    από    τα    συμπτώματ.    Αυτή    δεν    ήταν    διπλή    –τυφλή    ελεγχόμενη    με    placebo    μελέτη    και    ο    αριθμός    των    συμμετεχόντων    ήταν    μικρός.    Ωστόσο,    αν    κάποιος    αναλογιστεί    ότι    αυτό    το    βότανο    έχει    ανακουφίσει    τον    πόνο    της    αρθρίτιδας    εδώ    και    αιώνες    σε    άλλους    λαούς,    αυτή    η    μελέτη    γίνεται    σημαντική.    Το    Journal of the American Medical Association    (JAMA)    δημοσίευσε    ένα    άρθρο    που    τόνισε    τον    κίνδυνο    για    καρδιαγγειακά    συμβάντα    στους    χρήστες    αναστολεών    της    κυκλοοξυγενάσης-2    (COX-2),    όπως    το    Celebrex    και    το    Vioxx.    Οι    φυσικοί    αναστολείς    της    COX-2,    όπως    είναι    το    τζίντζερ,    αποτελούν    ασφαλέστερες    εναλλακτικές    επιλογές    των    χημικών    αντιφλεγμονωδών    φαρμάκων.        Τα    πτητικά    έλαια    είναι    επίσης    διεγέρτες    που    προκαλούν    επιδράσεις    στο    κυκλοφορικό    σύστημα.    Το    τζίντζερ    είναι    υποχοληστερολαιμικό,    έχει    δηλαδή    υποχοληστερολαιμική    δράση    σε    συνδυασμό    με    τη    δράση    του    κατά    των    ρευματισμών.    Αυτές    οι    ιδιότητές    του    δικαιολογούν    τον    χαρακτηρισμό    του    βοτάνου    σύμφωνα    με    τη    λαϊκή    ορολογία    ως    καθαριστικό    του    αίματος.    Η    λήψη    υψηλής    δοσολογίας    τζίντζερ    (πάνω    από    10g    ημερησίως)    μειώνει    σημαντικά    τη    συσσώρευση    αιμοπεταλίων    (δημιουργία    θρόμβων),    διότι    καταστέλλει    τη    δη μιουργία    θρομβοξάνης    κατά    37%.    Το    τζίντζερ    μειώνει    τα    επίπεδα    χοληστερόλης    (και    καταστέλλει    τη    βιοσύνθεση    νέας    χοληστερόλης)    όταν    λαμβάνεται    μακροπρόθεσμα.    Επίσης,    έχει    αποδειχθεί    ότι    οι    ενώσεις    capsaicin    (καψαϊκίνη)    και    shogaol,    που    περιέχονται    στο    τζίντζερ    μειώνουν    την    αρτηριακή    πίεση. Το    τζίντζερ    είναι    χρήσιμο    στη    θεραπεία    πολλών    καρδιαγγειακών    προβλημάτων.    Ανάμεσα    στις    προστατευτικές    ιδιότητες    του    τζίντζερ    είναι    η    ικανότητά    του    να    μειώνει    τη    χοληστερίνη,    προάγοντας    την    απέκκριση    της    χοληστερίνης,    μειώνοντας    την    απορρόφηση    της    χοληστερίνης    και    ενθαρρύνοντας    την    έκκριση    χολής    και    την    παραγωγή    χολικών    οξέων.    (Το    χολικό    οξύ    είναι    ένα    στεροειδές    οξύ    της    χολής    που    παράγεται    κατά    τη    διάρκεια    του    μεταβολισμού    της    χοληστερίνης).    Το    τζίντζερ    ασκεί    μερικές    από    τις    υπολιπιδαιμικές    επιδράσεις    του    διεγείροντας    τη    χοληστερόλη-7-άλφα-υδροξυλάση,    ένα    ρυθμιστικό    ένζυμο    σύνθεσης    χολικών    οξέων.    Ερευνητές    ανέφεραν    τις    επιδράσεις    της    χορήγησης    τζίντζερ    (200    mg/kg    στοματικά)    σε    61    κουνέλια    που    τρέφονται    με    χοληστερίνη.    Η    συνηθισμένη    αύξηση    της    χοληστερίνης,    των    τριγλυκεριδίων,    των    λιποπρωτεϊνών    και    των    φωσφολιπιδίων,    που    φυσιολογικά    συμβαίνει    στα    κουνέλια    μετά    από    δέκα    εβδομάδες    κατανάλωσης    χοληστερίνης,    μειώθηκε    σημαντικά    με    το    τζίντζερ.    Τα    ευνοϊκά    αποτελέσματα    που    επιτεύχθηκαν    από    τη    λήψη    του    τζίντζερ    ήταν    παρόμοια    με    τις    υπολιπιδαιμικές    επιδράσεις    του    αντιχοληστερινικού    φαρμάκου    gemfibrozil(354).    Θα    πρέπει    να    τονιστεί    ότι    εμείς    δεν    είμαστε    κουνέλια,    αλλά    άνθρωποι,    και    αυτά    τα    πειράματα    δεν    έχουν    ισχύ    στους    ανθρώπους.    Τα    κουνέλια    είναι    χορτοφάγα    ζώα    και    το    σώμα    τους    δεν    μπορεί    να    διαχειριστεί    τη    χοληστερίνη    που    βρίσκεται    μόνο    στις    ζωικές    τροφές.    Η    χοληστερίνη    προκαλεί    αθηροσκλήρωση    στα    κουνέλια,    αλλά    αυτό    δεν    σημαίνει    ότι    η    χοληστερίνη    προκαλεί    αθηροσκλήρωση    στους    ανθρώπους.    Η    χοληστερίνη    είναι    μια    άχρηστη    και    επιβλαβής    ουσία    για    τα    κουνέλια,    ενώ    για    τους    ανθρώπους    είναι    μια    απαραίτητη,    χρήσιμη    και    ωφέλιμη    ουσία.    Χωρίς    χοληστερίνη    ο    άνθρωπος    δεν    μπορεί    να    επιβιώσει.    Το    προαναφερθέν    πείραμα    χορήγησης    τζίντζερ    σε    κουνέλια    δεν    σημαίνει    ότι    το    τζίντζερ    θα    αντιστρέψει    τη    διαδικασία    της    αθηροσκλήρωσης    στους    ανθρώπους,    διότι    η    αθηροσκλήρωση    δεν    είναι    απλώς    ένα    αποτέλεσμα    των    υψηλών    επιπέδων    χοληστερίνης,    όπως    εσφαλμένα    πιστεύεται    από    πολλούς.    Αναμφίβολα    το    τζίντζερ    μειώνει    τη    χοληστερίνη    και    η    δράση    του    είναι    συγκρίσιμη    με    τη    δράση    του    αντιχοληστερινικού    φαρμάκου    gemfibrozil,    τουλάχιστον    στα    κουνέλια.    Το    ίδιο    πιθανώς    να    ισχύει    και    στους    ανθρώπους,    οπότε    αν    κάποιος    θέλει    να    μειώσει    τη    χοληστερίνη    του    μπορεί    να    δοκιμάσει    τζίντζερ    αντί    να    λάβει    χημικά    φάρμακα    όπως    την    gemfibrozil.    Αν    δεν    δει    σημαντικά    αποτελέσματα    με    τη    χρήση    του    τζίντζερ,    μπορεί    να    το    συνδυάσει    με    άλλες    φυτικές    ουσίες    που    έχουν    υπολιπιδαιμική    δράση. Το    τζίντζερ    έχει    πολύ    σημαντικότερες    καρδιοπροστατευτικές    ιδιότητες    εκτός    από    το    να    μειώνει    τη    χοληστερίνη.    Διάφορα    χημικά    συστατικά    στο    τζίντζερ    είναι    ανταγωνιστές    ασβεστίου,    αγγειοδιαστολείς,    αναστολείς    ACE    (ενός    ενζύμου    που    αυξάνει    την    πίεση    του    αίματος    καταλύοντας    τη    μετατροπή    της    αγγειοτενσίνης    Ι    σε    αγγειοτενσίνη    ΙΙ)    και    διουρητικά,    κάτι    που    σημαίνει    ότι    το    τζίντζερ    μπορεί    να    μειώνει    την    πίεση    του    αίματος    και    τη    συχνότητα    των    αρρυθμιών.    Το    τζίντζερ    μειώνει    την    πιθανότητα    θρόμβων    του    αίματος    μέσω    των    ακόλουθων    μηχανισμών:  
- Το    ginger,    το    ginkgo biloba,    τα    φύλλα    της    ελιάς    και    το    σκόρδο    περιέχουν    χημικά    συστατικά    που    αναχαιτίζουν    τον    παράγοντα    ενεργοποίησης    αιμοπεταλίων    DAF.    Επαρκείς    ποσότητες    του    DAF    είναι    απαραίτητες    για    την    πήξη    και    για    φλεγμονώδεις    διαδικασίες.    Υπερβολικές    ποσότητες    DAF    συνοδεύονται    με    τον    σχηματισμό    θρόμβων    αίματος,    με    εγκεφαλικό    και    καρδιοπάθεια. - Η    θρομβοξάνη    Α-2,    ένας    παράγοντας    συσσώρευσης    των    αιμοπεταλίων,    αναχαιτίζεται    περισσότερο    από    το    τζίντζερ    σε    σύγκριση    είτε    με    το    σκόρδο    είτε    με    τα    κρεμμύδια. - Η    προστακυλίνη,    ένας    αναστολέας    συσσώρευσης    των    αιμοπεταλίων,    τίθεται    σε    λειτουργία    από    το    τζίντζερ,    μια    διαδικασία    που    μειώνει    περαιτέρω    την    πιθανότητα    σχηματισμού    θρόμβων    (Backon    1986).    Αν    και    όλες    αυτές    οι    επιδράσεις    είναι    παρόμοιες    (μείωση    των    θρόμβων    του    αίματος),    μια    μελέτη    που    συμπεριέλαβε    υγιείς    εθελοντές    δεν    έδειξε    ανωμαλίες    στην    πήξη    του    αίματος    ανάμεσα    στους    συμμετέχοντες    που    λάμβαναν    2    γραμμάρια    τζίντζερ. Παρ’    όλα    αυτά,    απαιτείται    προσοχή    για    τα    άτομα    με    βασικές    διαταραχές    στον    αριθμό    των    αιμοπεταλίων    ή    στον    χρόνο    της    προθρομβίνης.    Επιπλέον,    η    δράση    των    συνταγογραφούμενων    φαρμάκων    για    την    αραίωση    του    αίματος    μπορεί    να    ενισχυθεί,    αν    χρησιμοποιούνται    μαζί    με    το    τζίντζερ. - Το    τζίντζερ    προστατεύει    επίσης    την    καρδιά    κατά    τη    διάρκεια    περιόδων    φλεγμονής.    Η    φλεγμονή    θεωρείται    ένας    από    τους    σημαντικότερους    παράγοντες    που    οδηγούν    σε    καρδιοπάθειες.    Οι    αντιφλεγμονώδεις    ιδιότητες    του    τζίντζερ    οφείλονται    στη    διακοπή    των    καταστρεπτικών    επιδράσεων    των    προσταγλανδινών,    λευκοτριενίων,    μπλοκάροντας    τις    κακές    προσταγλανδίνες    αλλά    αφήνοντας    τις    καλές    προσταγλανδίνες    ανεπηρέαστες.    Η    ρίζα    του    τζίντζερ    (τζιντζερόλες)    έχει    φανεί    ότι    εμποδίζει    τις    βιοχημικές    οδούς    της    κυκλουξυγενάσης,    μοιράζοντας    αντιφλεγμονώδη    χαρακτηριστικά    γνωρίσματα    με    άλλους    δημοφιλείς    αναστολείς    της    κυκλοολυγενάσης    2    (COX-2). Ο    φρέσκος    χυμός    τζίντζερ    έχει    την    ικανότητα    να    μειώνει    τα    επίπεδα    της    γλυκόζης    στο    αίμα    σε    μελέτες    σε    ζώα    και    μπορεί    να    χρησιμοποιηθεί    ως    υπογλυκαιμικός    παράγοντας.    Το    τζίντζερ    μπορεί    να    βοηθήσει    στον    έλεγχο    των    επιπέδων    σακχάρου    στο    αίμα,    με    βάση    το    αποτέλεσμα    μιας    μελέτης    που    πραγματοποιήθηκε    από    το    πανεπιστήμιο    του    Σίδνεϊ.    Ένα    συστατικό    της    ασιατικής    ρίζας    αυξάνει    την    ικανότητα    απορρόφησης    της    γλυκόζης    των    μυών.    Με    αυτόν    τον    τρόπο,    ο    κίνδυνος    των    επιπλοκών    για    τα    άτομα    με    διαβήτη    μειώνεται.
Δοσολογία

 Για    πρόληψη    ή    θεραπεία    της    ναυτίας    μπορούν    να    ληφθούν    500    mg    αποξηραμένου    τζίντζερ    μίση    ώς    μία    ώρα    πριν    το    ταξίδι    και    στη    συνέχεια    500    mg    κάθε    δύο    με    τέσσερις    ώρες.    Τα    παιδιά    κάτω    των    έξι    ετών    θα    πρέπει    να    χρησιμοποιούν    τη    μισή    ποσότητα    από    αυτή    των    ενηλίκων.    Για    την    αντιμετώπιση    της    ναυτίας    που    σχετίζεται    με    την    εγκυμοσύνη,    οι    γυναίκες    μπορούν    να    λαμβάνουν    μέχρι    και    1    γραμμάριο    καθημερινά,    αλλά    μόνο    για    την    ανακούφιση    των    συμπτωμάτων    της    ναυτίας    και    όχι    συνεχόμενα.    Για    την    αρθρίτιδα,    οι    περισσότερες    μελέτες    έχουν    χρησιμοποιήσει    1    γραμμάριο    αποξηραμένης    σκόνης    ρίζας    τζίντζερ.    Αυτή    είναι    μια    σχετικά    μικρή    δόση    τζίντζερ    σε    σύγκριση    με    τη    μέση ημερήσια    κατανάλωση    8-10    γραμμαρίων    τζίντζερ    στην    Ινδία.    Αν    και    οι    περισσότερες    επιστημονικές    μελέτες    έχουν    χρησιμοποιήσει    σκόνη    ρίζας    τζίντζερ,    η    φρέσκια    ρίζα    τζίντζερ    μπορεί    να    προκαλέσει    καλύτερα    αποτελέσματα,    διότι    περιέχει    υψηλότερα    επίπεδα    gingerol καθώς    και    το    ένζυμο    πρωτεάση.    Μερικοί    ερευνητές    προτείνουν    ότι    μια    καθημερινή    δόση    2-4    γραμμαρίων    αποξηραμένης    σκόνης    τζίντζερ    μπορεί    να    είναι    αποτελεσματική.    Αυτή    η    ποσότητα    είναι    ισοδύναμη    με    περίπου    20    γραμμάρια    φρέσκιας    ρίζας    τζίντζερ.    Για    καρδιαγγειακή    υγεία    η    προληπτική    δόση    του    τζίντζερ    είναι    μια    με    δύο    κάψουλες    των    300    mg    1-3    φορές    την    ημέρα.    Κάποιοι    ερευνητές    πρότειναν    10    γραμμάρια    (περίπου    μια    κουταλιά    του    γλυκού    την    ημέρα)    για    τη    μείωση    της    συσσώρευσης    των    αιμοπεταλίων(356).    Στην    αγορά    θα    το    βρείτε    σε    ρίζα,    σε    σκόνη    (μπαχαρικό    που    προέρχεται    από    αποξηραμένο    τζίντζερ    κατόπιν    ειδικής    επεξεργασίας),    σε    σιρόπι,    σε    αιθέριο    έλαιο,    σε    κάψουλα,    σε    βάμμα    και    σε    τσάι.  
Παρενέργειες-Αλληλεπιδράσεις 

 Οι    παρενέργειες    του    τζίντζερ    είναι    σπάνιες.    Όποιος    πάσχει    από    πέτρα    στη    χολή    θα    πρέπει    να    απέχει    από    την    κατανάλωση    της    ρίζας,    ώστε    να    αποφευχθεί    ο    ερεθισμός    στη    χοληδόχο    κύστη.    Δεν    συνιστάται    μακρόχρονη    χρήση    τζίντζερ    κατά    τη    διάρκεια    της    εγκυμοσύνης.

ΠΗΓΗ: http://voicenews.gr/index.php/ygeia

Αργινούσες

             Ανακαλύφθηκαν οι Αργινούσες 
 

Το χαμένο τρίτο νησί των Αργινουσών, όπου είχε γίνει η περίφημη ομώνυμη ναυμαχία του Πελοποννησιακού Πολέμου, ανακαλύφθηκε κοντά στη Σμύρνη και απέναντι από τη Λέσβο από ομάδα γεωαρχαιολόγων του Πανεπιστημίου της Κολονίας, υπό την καθοδήγηση του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου.

Ή μάλλον αναγνωρίστηκε, καθώς η εξέταση δειγμάτων από το έδαφος και το υπέδαφος της περιοχής Δεκελί (Ντικιλί) έδειξε πως μια από τις χερσονήσους της κατά την αρχαιότητα ήταν νησί, το οποίο ωστόσο ενώθηκε σταδιακά με την ξηρά μέσω αλλουβιακών αποθέσεων, δηλαδή προσχώσεων.



Στην έρευνα συμμετείχαν επίσης αρχαιολόγοι από τα πανεπιστήμια της Σμύρνης, της τουρκικής Μαγνησίας, της Καρλσρούης, του Μονάχου, του Κιέλου, του Ρόστοκ και του Σαουθάμπτον, προϊστοριολόγοι, γεωγράφοι, τοπογράφοι και γεωφυσικοί.





Οι επιστήμονες εντόπισαν την Κάνη, αρχαία πόλη των Αργινουσών, στο χωριό Μπαντεμλί εξετάζοντας αρχιτεκτονικά και κεραμικά ευρήματα, και σε συνδυασμό με τα γεωλογικά δείγματα προσδιόρισαν τη θέση της χαμένης νησίδας, για την οποία έκαναν λόγο οι αρχαίες πηγές. Οι άλλες δύο νησίδες, νοτιοανατολικά της Λέσβου, είναι σήμερα ακατοίκητες και ονομάζονται Άγανο και Μακρονήσι.



Οι ερευνητές κατέληξαν επίσης στο συμπέρασμα ότι η Κάνη κατά την αρχαιότητα αποτελούσε σταθμό σε σημαντικές θαλάσσιες οδούς, όπως εκείνες μεταξύ Λέσβου, Αδραμυττίου (Εντρεμίτ) και Περγάμου.



Η περίφημη Ναυμαχία των Αργινουσών διεξήχθη ανάμεσα στην Αθήνα και στη Σπάρτη το 406 π.Χ. και ήταν μια από τις τελευταίες μεγάλες αναμετρήσεις του Πελοποννησιακού Πολέμου. Παρά τη νίκη των Αθηναίων, 6 από τους 8 διοικητές του αθηναϊκού στόλου εκτελέστηκαν, καθώς δεν κατάφεραν να σώσουν τους τραυματίες και να θάψουν τους νεκρούς. Οι Αργινούσες είναι επίσης γνωστές ως η ναυτική βάση που χρησιμοποίησαν οι Ρωμαίοι κατά τη διάρκεια του πολέμου εναντίον του Αντιόχου Γ΄ το 191-190 π.Χ.

Στο φως οι τάφοι των μονομάχων

Νέα ευρήματα περιμένουν και όποιον επισκεφθεί την αρχαία Στρατονίκεια, την αλλοτινή «πόλη του έρωτα και των μονομάχων», στην επαρχία των Μούγλων της νοτιοδυτικής Τουρκίας.

Στήλη του 3ου αι. μ.Χ. από τη νεκρόπολη της Στρατονίκειας, αφιερωμένη στον μονομάχο Χρύσο. Τα 10 στεφάνια δηλώνουν τις 10 νίκες που είχε πετύχει

Ο λόγος για 12 τάφους μονομάχων, που ήρθαν στο φως κατά τη διάρκεια ανασκαφών και, όπως ανακοινώθηκε σήμερα Κυριακή, πλέον εκτίθενται στην είσοδο της αρχαίας πόλης.

Η Στρατονίκεια φιλοξενεί ευρήματα διαφόρων περιόδων, καθώς κι έναν οικισμό ηλικίας 3.500 ετών.
Εκεί άλλωστε διατηρούσαν οικισμούς οι Λέλεγες και οι Κάρες, ενώ η πόλη διατήρησε τη σημασία της κατά τους ελληνιστικούς, ρωμαϊκούς, βυζαντινούς, οθωμανικούς και νεότερους χρόνους.

Στην αρχαιότερη υπόγεια πόλη του κόσμου

Μακριά από τις ακτές του Αιγαίου, στο Νεβσεχίρ της Καππαδοκίας, δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την τυχαία ανακάλυψη της μεγαλύτερης υπόγειας πόλης του κόσμου, που έχει ηλικία 5.000 ετών και καλύπτει έκταση 785.000 μέτρων.

Η Καππαδοκία είναι περίφημη για τους υπόγειους οικισμούς της. Η τελευταία ανακάλυψη όμως, στις παρυφές του Νεβσεχίρ (ή της Νεάπολης στα ελληνικά) και κοντά στην Καισάρεια, δείχνει να επισκιάζει όλες τις προηγούμενες. Ο τοπικός δήμαρχος Hasan Ünver υποστήριξε μάλιστα ότι οι άλλοι υπόγειοι οικισμοί μοιάζουν με… κουζίνες μπροστά σε αυτόν που ήρθε πρόσφατα στο φως.



Από την πλευρά του, ο Mehmet Ergün Turan, επικεφαλής της τουρκικής υπηρεσίας ανοικοδόμησης, εξήγησε ότι η ανακάλυψη έγινε κατά τις προκαταρκτικές εργασίες ενός προγράμματος οικιστικής ανάπτυξης της περιοχής. «Δεν πρόκειται για γνωστή υπόγεια πόλη. Γίνεται λόγος για σήραγγες 7 χιλιομέτρων. Σταματήσαμε τα προγραμματισμένα κατασκευαστικά έργα σε αυτές τις περιοχές» δήλωσε ο Τuran στη «Hürriyet».

Μπορεί η υπηρεσία του Τuran να έχει δαπανήσει ήδη 90 εκατ. τουρκικές λίρες (σχεδόν 32 εκατ. ευρώ) για το εν λόγω έργο, ο ίδιος ωστόσο δεν θεωρεί τα χρήματα χαμένα, μπροστά στη σημασία της αρχαιολογικής ανακάλυψης.



Τα ανώτερα στρώματα του οικισμού εντοπίστηκαν για πρώτη φορά το 2013, μόλις το 2014 όμως αποκαλύφθηκε το μέγεθός του. Μέχρι στιγμής έχουν απομακρυνθεί δεκάδες ευρήματα από το σημείο, τα οποία και εστάλησαν για συντήρηση. Επιπλέον, καθώς η περιοχή τελεί πλέον υπό την προστασία του εθνικού Συμβουλίου Προστασίας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς, σταμάτησε οριστικά η οικοδομική δραστηριότητα.

Στην Καππαδοκία, που αποτέλεσε σημαντικό κέντρο πολλών αυτοκρατοριών από την αρχαιότητα μέχρι τους νεότερους χρόνους και έφερε έντονη την παρουσία του ελληνικού στοιχείου, άνθισαν οι υπόγειοι οικισμοί λόγω του μαλακού ηφαιστειογενούς εδάφους της.

Το Νεβσεχίρ

Ο πιο φημισμένος υπόγειος οικισμός στην επαρχία της Νεάπολης είναι εκείνος της Μαλακοπής (Ντερινκουγιού στα τουρκικά): μια πολυεπίπεδη πόλη που φιλοξενούσε πολλές χιλιάδες κατοίκους μαζί με τα ζώα τους. Βρίσκεται νοτιότερα του οικισμού που ανακαλύφθηκε τώρα και απέχει μισή ώρα με το αυτοκίνητο από αυτόν.

Η υπόγεια πόλη της Μαλακοπής, που χρονολογείται από τον 8ο αιώνα π.Χ., κατοικούνταν από χριστιανούς μέχρι την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923. Έκτοτε παραμένει ακατοίκητη, προσελκύοντας όμως πλήθη επισκεπτών από όλον τον κόσμο.

Πηγές: Hürriyet, Archaeology News Network, Anadolou, The Independent

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://www.zougla.gr/