Κυριακή προ Χριστού Γεννήσεως

 Δοξαστικό Αίνων Κυριακής προ Χριστού Γεννήσεως ,

 σε σύνθεση Κωνσταντίνου Πρίγγου.
Απόδοση από τον Πρωτοψάλτη Νικόλαο Ταπραντζή.

Αινοι, Ηχος Γ

 Πασαπνοαρια ήχος Γ΄

 Ματθαίος Τσαμκιράνης

Το Ιερό Βάπτισμα

Βάπτισμα ενηλίκων και νηπιοβαπτισμός

Καισάριος Χρόνης - Διάκονος

Προχωρούμε στη δημοσίευση της μελέτης του ιεροδιακόνου Καισάριου (Δημήτριου) Χρόνη για την Ποιμαντική και τελετουργική προσέγγιση του μυστηρίου του Βαπτίσματος (προηγούμενη δημοσίευση:www.pemptousia.gr/?p=85067),  με τα ισχύοντα στο Βάπτισμα των ενηλίκων και την εισαγωγή στην τελετουργία του νηπιοβαπτισμού.

Πηγή:stratosvassilikoshotel.com

1.   Το βάπτισμα των ενηλίκων εκτός εξαιρέσεων και κίνδυνο θανάτου, δεν γίνεται όποια μέρα τύχει. Τελείται κατά τις μεγάλες εορτές, και κατά την διάρκεια της θείας λειτουργίας. Η παράδοση διέσωσε τα ίχνη των βαπτισματικών αυτών λειτουργιών∙ είναι αυτές στι οποίες ψάλλεται το «Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε» αντί του τρισαγίου, δηλαδή το Πάσχα, κατά κύριο και πρώτο λόγο, τα Χριστούγεννα, τα Θεοφάνεια και η Πεντηκοστή. Το βάπτισμα δεν είναι ιδιωτική υπόθεση αλλά πανηγυρική σύναξη ολόκληρης της Εκκλησίας.

2.   Οι κατηχούμενοι δεν βαπτίζονται ένας ένας, αλλά ομαδικά. Ατομικά βαπτίσματα γίνονται μόνο σε περίπτωση ανάγκης.

3.   Το βάπτισμα δεν γίνεται σε κολυμβήθρες ή σε βαρέλια ή σε ακατάλληλα σκεύη. Γίνεται σε βαπτιστήρια, που εξασ-φαλίζουν την πλήρη τριπλή κατάδυση στο νερό, ή σε δεξαμενές, θάλασσες, λίμνες ή ποταμούς.

4.   Το βάπτισμα δεν είναι δημόσιο θέαμα, όπως στα νήπια. Τελείται σε χώρους όπως τα βαπτιστήρια, που εξασφαλίζουν την ιδιωτικότητα σε λογικά πλαίσια. Παρίσταντο μόνο ο βαπτίζων ιερεύς, οι βαπτιζόμενοι και ο ανάδοχος. Η ακρίβεια που τηρείται με άκρα σχολαστικότητα, ήταν ο βαπτιζόμενος να είναι τελείως γυμνός, όπως κατά την φυσική γέννησή του.

5.   Τα κατηχούμενα, οι εξορκισμοί, η απόταξη και η σύνταξη και η ομολογία πίστεως δεν γίνονται πρό του βαπτί-σματος αλλά την προηγούμενη μέρα. Οι δε εξορκισμοί διαβάζονται επανειλημμένα κατά την διάρκεια της κατηχήσεως.

6.   Η άλειψη με το επορκιστό έλαιο γίνεται στα καίρια μεν σημεία του σώματος από τον ιερέα, σ’ ολόκληρο δε το σώμα «ἀπό κορυφῆς τριχῶν μέχρι πέλματος ποδῶν» από το διάκονο, τη διακόνισσα ή τον ανάδοχο. Δεν είναι μια τυπική πράξη. Οι πατέρες αποδίδουν σ’ αυτή βασική σπουδαιότητα.

7.   Ο ιερεύς φοράει λευκή πλήρη στολή και επιμάνικα. Θέτει μόνο το χέρι στη κεφαλή του βαπτιζομένου κατά τις τρείς καταδύσεις στο νερό. Η κατάδυση είναι πλήρης – και της κεφαλής.

8.   Ο νεωφώτιστος ενδύεται λευκό χιτώνα, την «ἐμφώτιο ἐσθήτα», μετά την απόμαξη και όχι πριν από το βάπτισμα.

9.   Ο επίσκοπος δεν βαπτίζει. Παρίσταται στο βάπτισμα και χρίει με το άγιο μύρο τα μέλη του βαπτισθέντος.

10.      Του χρίσματος, προηγείται η ευχή του χρίσματος.

11.  Η τριχοκουρία (μαζί με την απόλουση) δεν γίνονται κατά την ώρα του βαπτίσματος, αλλά μετά από αυτό, κατ’ ακρίβειαν την ογδόη ημέρα ή έστω μετά το τέλος της θείας λειτουργίας.

12. Μετά την ένδυση δίνεται στο νεωφώτιστο ο σταυρός και η λαμπάδα με τις σχετικές προσφωνήσεις αντίστοιχα[87]. «Εἶπεν ὁ Κύριος∙ Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν..[88]» και «Εἶπεν ὁ Κύριος∙ Οὕτω λαμψάτω το φῶς ὑμῶν..[89]».

13.  Ο νεωφώτιστος συνοδεύει κατά την είσοδο των αγίων και απαραιτήτως κοινωνεί.

14.    Μετά το βάπτισμα μυούνται οι νεωφώτιστοι στη χριστιανική λατρεία με τις λεγόμενες «μυσταγωγικές κατηχήσεις»[90].

     Η απόλουση και η τριχοκουρία γίνονται κατά την τάξη την ογδόη ημέρα από του Βαπτίσματος ημέρα, σε μια εορταστική σύναξη οιονεί της αποδόσεως της εορτής του Βαπτίσματος[91].

2.1.2:«Τελετουργία του βαπτίσματος

των νηπίων».

       Ο  νηπιοβαπτισμός κατοχυρωμένος από την μακραίωνη πράξη και τη θεολογία της Εκκλησίας, είχε κατ’ ανάγκη δυσμενείς επιπτώσεις στη τελεσιουργία του αγίου βαπτίσματος. Ο φόβος θανάτου των νηπίων προκάλεσε την επιτάχυνσή του και την τέλεσή του εκτός του αρχαίου φυσικού πλαισίου, της θείας λειτουργίας και των μεγάλων εορτών. Για μεγάλο χρονικό διάστημα τελούνταν και στα σπίτια, πράγμα που οδήγησε στην τέλεια αποξένωση του από την κοινότητα και τη μετατροπή του σε οικογενειακή εορτή.

      Υπήρξαν όμως και άλλες τελετουργικές επιπτώσεις. Η κατήχηση, εξορκισμοί κ.λπ. προσκολλήθηκαν στην αρχή της τελεσιουργίας, η χρίση με το επορκιστό έλαιο έγινε σχεδόν τυπική, η τελεία κατάδυση αποφεύγονταν ως επικίνδυνη, το χρίσμα δινόταν αμέσως μετά το βάπτισμα για τον κίνδυνο παρατάσεως της γυμνότητας του βρέφους, η τριχοκουρία και η απόλουση τυποποιήθηκαν και γινόταν συνοπτικά κατά το βάπτισμα, οι ευχές μεταφέρονταν και λέγονταν κατά τον χρόνο της ενδύσεως, η θεία κοινωνία αναβάλλονταν για την προσεχή θεία λειτουργία. Όλα αυτά απέβησαν βαθμηδόν χρόνιες καταστάσεις από τις οποίες πολλές παραμένουν μέχρι και σήμερα.

    Γενικά σε ορισμένες περιοχές το βάπτισμα των νηπίων διατηρεί πολλά στοιχεία της παλαιάς ευπρέπειας και τάξεως. Αλλού έχει φθαρεί περισσότερο, τόσο που αγγίζει τα όρια ιεροσυλίας. Η επιστροφή στην αρχαία ακρίβεια δεν είναι δυνατή. Θα μπορούσε όμως να βελτιωθεί κατά πολύ η κατάσταση, ακόμα και μέσα στα επιτρεπτά όρια της οικονομίας. Η επανασύνδεση δε με την θεία λειτουργία μπορεί να γίνει σταδιακά και με σύνεση[92]. Ομοίως και η τέλεση από κοινού περισσοτέρων του ενός βαπτισμάτων, σε ορισμένες μάλιστα μέρες του λειτουργικού έτους[93].

      Η τελετουργία όσο αναφορά το βάπτισμα των νηπίων, είναι η ίδια που ακολουθείται σήμερα στην ακολουθία του βαπτίσματος και την οποία εξετάζουμε στο επόμενο κεφάλαιο πιο περιεκτικά.

[87] Βλ. Ιωάννου Μ. Φουντούλη, «ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ Α΄, ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ» εκδ. δ’, εκδ. ΜΥΓΔΟΝΙΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2004, σελ.282-285.

[88]Βλ. Μτθ. 16,24.

[89] Βλ.Μτθ 5,16.

[90] Βλ. Ιωάννου Μ. Φουντούλη, «ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ Α΄, ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ» εκδ. δ’, εκδ. ΜΥΓΔΟΝΙΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2004, σελ. 285-286..

[91] Βλ. Ιωάννου Μ. Φουντούλη, «ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ», τομ. «άγιον Βάπτισμα», εκδ. Ιερά Μητρόπολη Δράμας, Δράμα 1996, σελ 144.

[92] Βλ. Ιωάννου Μ. Φουντούλη, «ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ Α΄, ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ» εκδ. δ’, εκδ. ΜΥΓΔΟΝΙΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2004, σελ. 286-287.

[93] Βλ. Ι.Μ. Φουντούλη, «Το βάπτισμα των ενηλίκων, ο νηπιοβαπτισμός, το βάπτισμα της ανάγκης τελετουργική θεώρηση στο τομ. «άγιον Βάπτισμα» Πρακτικά Α’ Πανελληνίου Λειτουργικού Συμποσίου, εκδ του Κλάδου της Επικοινωνιακής και Μορφωτικής Υπηρεσίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, ΑΘΗΝΑ 2003 σελ 143.

ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr/

Αγιογραφία

 Αγιογραφώντας μία εικόνα

 «Ενορία εν δράσει...»

Μαθήματα Αγιογραφίας και κατασκευής φορητής εικόνας παρουσίασε ο Αγιογράφος και καθηγητής της Σχολής Βυζαντινής Αγιογραφίας της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς κ.Γιώργος Μποζάς, στην Ευαγγελίστρια Πειραιώς, στο πλαίσιο του Προγράμματος «Ενορία εν δράσει...»

Το σφουγγάρι των πιάτων

Τι άλλο μπορεί να κάνει ένα σφουγγάρι πιάτων;;;(Εφαρμογές)

Συνήθως το σφουγγάρι χρησιμοποιείται για το πλύσιμο και το τρίψιμο των βρόμικων πιάτων.Το σφουγγάρι κουζίνας μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να φυτρώσετε σπόρους, να χαλαρώσετε την ταπετσαρία, αφαιρέσετε τις διαρροές πετρελαίου, να αποψύξετε το ψυγείο σας, και πολλά άλλα.

1. Χαλαρώστε την ταπετσαρία:
Για να χαλαρώσετε την ταπετσαρία αν θέλετε να την βγάλετε, βουτήξτε ένα σφουγγάρι σε ζεστό νερό και στη συνέχεια περάστε το επάνω από τις άκρες της ταπετσαρίας.
2. Αρωματικό για το ψυγείο:
Βουτήξτε το σφουγγάρι σε μαγειρική σόδα και βάλτε το στο ψυγείο. Θα απαλλαγείτε από τις άσχημες μυρωδιές.
3. Ανακουφιστείτε από τον πονόδοντο:
Ρίξτε μερικές σταγόνες από γαρυφαλέλαιο σε ένα σφουγγάρι καθαρό και βάλτε το στα δόντια σας και μασήστε.
4. Κρατήστε τα φυτά σας ενυδατωμένα:
Βάλτε στον πάτο της γλάστρας ένα σφουγγαράκι. Αυτό θα κρατήσει την υγρασία από το νερό και θα μαζέψει το περίσσευμα νερού για να μην πέσει από το πιατάκι.
5. Κρατήστε στεγνά τα λαχανικά σας στο ψυγείο:
Βάλτε στον πάτο του συρταριού των λαχανικών δύο τρία σφουγγαράκια και από επάνω τα λαχανικά σας. Τα σφουγγαράκια θα ρουφήξουν την υγρασία και θα αποτρέψουν τη δημιουργία μούχλας και αποσύνθεσης.
6. Κάντε το σαπούνι χεριών να διαρκέσει περισσότερο:
Βάλτε το σαπούνι χεριών επάνω σε ένα σφουγγάρι και αυτό θα απορροφά κάθε φορά τα νερά που διαλύουν το σαπούνι.

ΠΗΓΗ:http://www.greekpress.gr/

Η Μητέρα!!!

Είμαι η μητέρα ενός Ιερέα!

Η παρακάτω επιστολή γράφθηκε την επομένη της χειροτονίας ενός νέου κληρικού από τη μητέρα του, και απευθύνεται προς μία παιδική της φίλη

« Αγαπητή μου φίλη,
Ευλογημέν και δοξασμένο το όνομα του Θεού! Είμαι μητέρα ενός ιερέως.
Σε σένα προ τριάντα ετών είχα γράψει, όταν ο Θεός μου χάρισε αυτό το παιδί. Θυμάμαι ότι ήμουνα τρελή από χαρά. Γεμάτη ευτυχία. Το αισθανόμουνα να ζει κοντά μου, άπλωνε τα χέρια του και το άγγιζα στην κούνια του, σαν για να βεβαιωθώ, ότι το κατέχω πραγματικά. Ω, πόση είναι η διαφορά μεταξύ της χαράς εκείνης και αυτής που πλημμυρίζει σήμερα την ψυχή μου από ένα καινούργιο αίσθημα! Είμαι σήμερα η μητέρα ενός ιερέως! Αυτά τα χέρια που μικρούτσικα τα γέμιζα φιλιά εδώ και τριάντα χρόνια, αυτά τα χέρια είναι αφιερωμένα, αυτά τα δάκτυλα ήγγισαν τον Θεόν!
Αυτή η διάνοια που έλαβε από μένα το φως και στην οποία έδειξα τον σκοπό της ζωής, αναπτύχθηκε και ποτίστηκε από την αλήθεια, πέρασε κατά πολύ τη δική μου με τη μελέτη και τη θ. Χάρη και είναι τώρα Αφιερωμένη.
Αυτό το σώμα που περιποιήθηκα, προφύλαξα, που με έκανε να περάσω ολόκληρες νύχτες χύνοντας τόσα δάκρυα, όταν η ασθένεια το διεκδικούσε, αυτό το σώμα μεγάλωσε και είναι τώρα αφιερωμένο. Υπηρέτης της ψυχής ενός ιερέα. Το σώμα αυτό θα υποβάλλεται σε μύριους κόπους, για να ανορθώσει τους αμαρτωλούς, να διδάξει τους αγνοούντες, να οδηγεί προς τον Κύριο κάθε πλάσμα που Τον ζητεί.
Αυτή η καρδιά, ω, αυτή η αγνή καρδιά, που δεν θέλησε να εγγίσει παρά μόνο την καρδιά της μητέρας του, η καρδιά που έτρεμε σε κάθε επίγεια επαφή, είναι τώρα αφιερωμένη. Η αγάπη που εκχυλίζει από αυτήν, λέγεται φιλανθρωπία. Ω, το γνωρίζω εγώ το παιδί μου. Ξέρω τι θησαυρούς κρύβει μέσα του. Αυτή η αυτοσυγκέντρωση θα του είναι ένα πρόχωμα εναντίον του κόσμου της αμαρτίας. Αλλ’ όταν ο Θεός του στείλει μια ψυχή αποκαμωμένη, ταραγμένη ή απελπισμένη, πόσο θα ξέρει να κάνει χρήση των λόγων εκείνων που αναφέρουν και κάνουν γνωστό τον θησαυρό του θείου ελέους!
Ναι, θα κάνει καλό το παιδί μου. Θα είναι όπως η θεϊκή καρδιά, όλος ευσπλαχνία και αγάπη προς όλους.
Αληθινά, είμαι η μητέρα ενός ιερέως! Πως θα σου περιγράψω την χθεσινή τέλεση του ιερού Μυστηρίου της χειροτονίας! Ήμουνα εκεί. Μπροστά. Έβλεπα το παιδί μου να στέκεται όρθιο, να κλίνει το κεφάλι του, να γονατίζει μπροστά στην Αγία Τράπεζα, να σηκώνεται συντετριμμένο μετά την επίθεση των χειρών του Επισκόπου στο κεφάλι του. Άκουσα και ΄ γω κλαίγοντας τα λόγια: « Η θ. Χάρις η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα, προχειρίζεται τον …». Άκουσα το όνομα του. Άκουσα, άκουσα, άκουσα τα φτερουγίσματα των αγγέλων που ευχών έλθει εκεί. Ω, το παιδί μου ιερεύς! Αδυνατώ να σου περιγράψω τα συναισθήματα της στιγμής εκείνης. Ήταν η έκσταση μιας χριστιανής μητέρας.
Έλεγα: Σ’ ευχαριστώ Χριστέ μου. Σ’ ευχαριστώ. Μέχρι τώρα ήταν δικό μου. Εγώ κατέβαλα κάθε προσπάθεια για την μόρφωση της ψυχής του. Τώρα δεν είναι πλέον δικός μου, είναι αποκλειστικά δικός Σου. Κύριε Σου ανήκει. Διαφύλαξε τον από κάθε κακό και την αμαρτία. Είναι το άλας της γης, προφύλαξε τον από την ηθική σήψη. Κύριε μου, Σε αγαπώ και τον αγαπώ. Γέμισε τον με τις δωρεές του Παναγίου Πνεύματος. Τον σέβομαι και τον ευλαβούμαι, είναι ο ιερές Σου!
Ειρήνη ανέκφραστη είχε πλημμυρίσει την ψυχή μου. Τα μάτια μου είχαν γεμίσει από δάκρυα, από δάκρυα χαράς, αγάπης και ευγνωμοσύνης. Είχα στη ζωή μου πολλές καλές μέρες. Αυτή όμως, χωρίς άλλο, ήταν η ωραιότερη, και οι επίγειες σκέψεις δεν είχαν καμία πλέον θέση σ’ αυτή. Αλλά δεν μπορώ να συνεχίσω την επιστολή, τα δάκρυα μου μουσκεύουν το χαρτί, είναι δάκρυα ευτυχίας».

« ΤΟΛΜΗ» τ. 36, περιοδικό Ι. Αρχιεπ. Αθηνών
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://greekpress.gr/