Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης

Η επαναλειτουργία της μοιάζει με «μακρινό όνειρο»
Από το 1971, τάξεις με θρανία που χρονολογούνται από το 19ο αιώνα, είναι έτοιμα να χρησιμοποιηθούν ξανά, ενώ οι κοιτώνες περιμένουν... την επόμενη τάξη των φοιτητών Θεολογίας

Αφιέρωμα στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης έκανε την Τετάρτη το Associated Press, το οποίο μεταδίδεται από το πρωί σε όλη την υφήλιο. Αν και είναι κλειστή για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες, αποτελεί ένα από τα πιο εξέχοντα μνημεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας και διατηρείται σε άριστη κατάσταση, με την ελπίδα ότι μπορεί κάποια μέρα να εκπαιδεύσει ξανά τους μελλοντικούς πατριάρχες και κληρικούς.
Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης, βρίσκεται χτισμένη στην κορυφή ενός λόφου στο νησί Heybeli (Πριγκηπονήσια) στα ανοικτά των ακτών της Κωνσταντινούπολης και πριν κλείσει από τις τουρκικές αρχές το 1971, με ένα τουρκικό νόμο που απαιτούσε την ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση να ελέγχεται από το κράτος, ήταν η κύρια Θεολογική Σχολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης.
Από τότε, τάξεις με θρανία που χρονολογούνται από το 19ο αιώνα, είναι έτοιμα να χρησιμοποιηθούν ξανά, ενώ οι κοιτώνες περιμένουν την επόμενη τάξη των φοιτητών Θεολογίας.
Η Σχολή στεγαζόταν στη Μονή της Αγίας Τριάδας, η οποία ιδρύθηκε από τον Πατριάρχη Φώτιο Α΄ της Κωνσταντινούπολης (858-861 και 878-886). Το 1844, ο Πατριάρχης Γερμανός Δ΄ δημιούργησε στις εγκαταστάσεις της μονής θεολογική σχολή, η οποία εγκαινιάστηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1844.

Όλα τα κτήρια -εκτός από ένα παρεκκλήσι- καταστράφηκαν σε έναν σεισμό τον Ιούνιο του 1894, αλλά επισκευάστηκαν από τον αρχιτέκτονα Περικλή Φωτιάδη και η Σχολή εγκαινιάστηκε πάλι τον Οκτώβριο του 1896. Σημαντική ανακαίνιση έγινε στη δεκαετία του '50.
Η ελπίδα των ιερέων και οι απαιτήσεις του Ερντογάν
Η θρησκευτική εποχή της Σαρακοστής άρχισε αυτή την εβδομάδα στις Ορθόδοξες χώρες, όμως η επαναλειτουργία της μοιάζει με «μακρινό όνειρο».
Αλλά ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος Λαμπρυνιάδης, του οποίου το όνομα σημαίνει "αυτός που φέρνει την ελπίδα", τόνισε πως «με πίστη και προσευχή η Σχολή θα είναι έτοιμη, να προσφέρει ξανά τις υπηρεσίες της».
«Όσοι φοίτησαν μέσα σε αυτή τη Σχολή, διέπρεψαν στον ιερατικό τους αγώνα. ξέρω ότι υπάρχουν αντίστοιχες σχολές Θεολογίας στην Ελλάδα, αλλά με το που πατήσει κανένας το πόδι του μέσα στην Χάλκη, θα νιώσει το δέος και θα βρεθεί πολύ πιο κοντά στον Θεό», συμπλήρωσε ο κ. Λαμπρυνιάδης.
Αφότου ανήλθε στην εξουσία το 2002, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει θεσπίσει μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση των δικαιωμάτων των εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων στην Τουρκία. Παρά την πίεση από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, το νομικό πλαίσιο που αφορά στην Χάλκη, παραμένει στάσιμο.
Ο Ερντογάν είπε ότι η επαναλειτουργία της Χάλκης εξαρτάται από τα αμοιβαία μέτρα που θα πάρει η γειτονική Ελλάδα όσον αφορά στα δικαιώματα των μουσουλμάνων στη χώρα.
«Δεν γίνεται να επαναλειτουργούμε ορθόδοξες σχολές στην Κωνσταντινούπολη, όταν στην Αθήνα δεν υπάρχει ούτε ένα τζαμί. Από το 2002 ακούω μόνο υποσχέσεις από τις ελληνικές κυβερνήσεις, οπότε όταν οι υποσχέσεις γίνουν πράξεις, τότε μπορεί και η Χάλκη να λειτουργήσει ξανά», είχε πει σε παλιότερη δήλωσή του ο πρωθυπουργός της Τουρκίας.

Μονή Αγίας Τριάδας - Όπου και βρίσκεται το συγκρότημα της Θεολογικής Σχολής Χάλκης
Πολλοί ορθόδοξοι θεολόγοι, ιερείς, επίσκοποι και πατριάρχες φοίτησαν στη Χάλκη,
συμπεριλαμβανομένου και του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Οι φοιτητές στη Χάλκη περιλάμβαναν όχι μόνο γηγενείς Έλληνες, αλλά και ορθόδοξους χριστιανούς από όλο τον κόσμο, προσδίδοντας στη Σχολή έναν διεθνή χαρακτήρα.
Επίσης, πολλοί πατριάρχες, επίσκοποι και πρώην δάσκαλοι έχουν ταφεί σε ειδική περιοχή του κήπου. Οι θεολογικές εγκαταστάσεις περιλαμβάνουν το Παρεκκλήσι της Αγίας Τριάδας, κοιτώνες, αναρρωτήριο, γραφεία και τη σχολική βιβλιοθήκη η οποία κατέχει σημαντική ιστορική συλλογή βιβλίων, περιοδικών, και χειρογράφων. Το 1971 η Σχολή έκλεισε εξαιτίας ενός τουρκικού νόμου που απαγόρευε τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Το 1998 η επιτροπή ιδιοκτητών της σχολής διατάχθηκε να διαλυθεί, αλλά διεθνής κριτική έπεισε την Άγκυρα να ακυρώσει τη διαταγή.

ΠΗΓΗ;Παράπονα Ρόδου

Δωδεκάνησος!!!

Ἡ Ἐνσωμάτωση τῆς Δωδεκανήσου

Σήμερα, 6 Μαρτίου, παραμονή τῆς ἐπετείου

τῆς Ενσωματώσεως τῆς Δωδεκανήσου,

ἡ μαθητιῶσα νεολαία τοῦ Νησιοῦ μας, μέ τή συνεργασία

καί τή συμπαράσταση τῶν ἐκπαιδευτικών τους,

τίμησαν μέ ἑορταστικές ἐκδηλώσεις καί κατάθεση στεφάνων

στά μνημεῖα Ἡρώων Χώρας, Σκάλας καί Κάμπου.

Στιγμιότυπο ἀπό τήν κατάθεση στεφάνου πρό τῆς προτομῆς

τοῦ Ἐμμανουήλ Ξάνθου, στή Χὠρα,

ἀπό τή μαθήτρια τῆς Ε΄, τάξεως τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Χώρας Ἀπολλωνία Σκάρπα

Φωτό:Corinne Bodmer

Ο φούρναρης και ο ..ζητιάνος!

Όταν δίνεις, πλουτίζεις... δεν φτωχαίνεις!!!

%CE%9C%CE%B5%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%AC.jpg

Ο φούρναρης γκρίνιαζε συνέχεια στην γυναίκα του που πήγαινε στις εκκλησίες και έδινε στους φτωχούς και στους εράνους. Μια μέρα, εκεί που έβγαλε το ζεστό ψωμί και μοσχοβόλησε η γειτονιά, ήρθε και στάθηκε στην πόρτα του ένας φτωχος.

-Αφεντικό, όλα αυτά τα ψωμιά είναι δικά σου;
-Αμ΄ τίνος να'ναι;
-Και δεν τα τρως; -Βρε φύγε από δω!
-Δώσε μου και μένα ένα ψωμάκι που πεινάω. -Φύγε σου είπα, παράτα με.
-Αφεντικό! -Φεύγεις ή δεν φεύγεις;
-Αφεντικό! Παρακαλούσε ο φτωχός...

Δεν πρόλαβε να τελειώσει, και ο φούρναρης πετάει ένα ψωμί στο κεφάλι του. Έσκυψε ο φτωχός και το ψωμί τον πήρε ξυστά και έπεσε παραπέρα. Τρέχει, το αρπάζει, κάθεται σε μια γωνιά και το τρώει... Ο φούρναρης όλη μέρα ήταν νευριασμένος για τον γρουσούζη επισκέπτη και το ψωμί που έχασε. Ας τολμήσει να ξανάλθει, έλεγε!
Τη νύχτα, κάπου δύο μετά τα μεσάνυχτα, πετάγεται ο φούρναρης από τον ύπνο του τρομαγμένος και καταϊδρωμένος.
-Γυναίκα, σήκω, ξύπνα. Φέρε μου μία φανέλα να αλλάξω και να σου πω ...; Γυναίκα, πέθανα λέει, και μαζεύτηκαν γύρω μου Άγγελοι και διάβολοι. Ποιoς να πάρει την ψυχή μου. Σε μια μεγάλη ζυγαριά όλο και πρόσθεταν οι τρισκατάρατοι τα κρίματά μου. Και ο ζυγός βάρυνε και βάρυνε και οι Άγγελοι δεν είχαν τίποτα να βάλουν και λυπόντουσαν. Σε μια στιγμή, ένας Άγγελος φωνάζει: Το ψωμί! Αυτό που χόρτασε τον πεινασμένο. Βάλτε το στον άλλο ζυγό.

Οι διάβολοι επαναστάτησαν: Το ψωμί δεν το έδωσε. Το έριξε να σπάσει το κεφάλι του φτωχού. Και απάντησαν οι Άγγελοι: Όμως χόρτασε τον πεινασμένο και εκείνος έδωσε την ευχή του. Και που λες γυναίκα μου, εκείνο το ψωμί έκανε και έγειρε η ζυγαριά αντίθετα και σώθηκα. Το λοιπόν, δίνε, δίνε και μη σταματάς. Και εγώ θα δίνω. Αχ, και να ξανάρθει εκείνος ο φτωχός!
Επιτέλους το κατάλαβε και ο φούρναρης ότι κερδίζει όταν δίνει. Εμείς όμως; Το έχουμε καταλάβει; Μήπως φοβόμαστε να δώσουμε; Μήπως η "κρίση" μας βούλιαξε στην ολιγοπιστία; Μήπως είναι καιρός να αρχίσουμε να γινόμαστε και λίγο χριστιανοί;;; Και να πιστεύουμε ακλόνητα, πως όταν δίνουμε, αντί να φτωχαίνουμε, πλουτίζουμε. Ας το αποδείξουμε εμπράκτως. Το Πάσχα έρχεται, κάποιοι άνθρωποι έχουν ανάγκη και περιμένουν έστω και ένα κομμάτι ψωμί...

Φίλοι μου, μην ξεχνάτε ότι: Η πρώτη θυγατηρ του Θεού είναι η ελεημοσύνη, αυτή η ελεημοσύνη κατέπεισε τον Θεό και έγινε άνθρωπος, για να σώσει τον άνθρωπο...

πηγη:http://1myblog.pblogs.gr

Σημείωση:"Ὁ Πάτμιος" εὐχαριστεί θερμά τον αγαπητό κ. Πεζανάκη Αντώνιο, για την αποστολή του ανωτέρω.

Η Αλγεβρα

Η Αλγεβρα των αρχαίων Ελλήνων

Αντίθετα με ό,τι πιστεύαμε ως σήμερα, η Αλγεβρα δεν είναι επινόηση των Αράβων. Νέα μελέτη αποδεικνύει ότι παλαιότερα οι αρχαίοι Ελληνες είχαν εφεύρει «αλγεβρικούς» τρόπους επίλυσης πρακτικών προβλημάτων

Μέσα σε αυτά τα δύο έγγραφα κρύβεται μια σημαντική για τα ελληνικά Μαθηματικά ανακάλυψη. Χρειάζεται βέβαια αρκετή εξάσκηση και υπομονή για να βρεις δεξιά την παραπομπή στο σχόλιο του Θέωνος (ένατη γραμμή από κάτω) και μετά να πας και γύρω από το κυρίως κείμενο του Πτολεμαίου να ανακαλύψεις, κάπου εκεί στη μέση, την αρχή του σχολίου

Αν θέλεις να έχεις επιτυχία στο ψάξιμο των παλαιών χειρογράφων, καλό είναι να αποκτήσεις μερικά από τα προσόντα που διέθεταν οι παλιές κεντήστρες. Μάτι εξασκημένο στις λεπτομέρειες, παρατηρητικότητα, αυτοσυγκέντρωση, πειθαρχία, υπομονή, γνώσεις για την κάθε βελονιά και αντίστοιχα για το κάθε σημαδάκι που θα συναντήσεις, αξίζει να δίνεις σημασία ακόμη και στα περιθώρια, να έχεις μια αίσθηση για το έργο ολοκληρωμένο, επίσης να διαθέτεις πείρα, λίγη τύχη ίσως, και μαζί με όλα τα προηγούμενα άπειρο χρόνο.

Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τους ενδιαφέρει να περνούν, όχι ημέρες και εβδομάδες μόνο, αλλά χρόνια ολόκληρα, κάνοντας αυτό χωρίς καν αμοιβή και καθηγητές Πανεπιστημίου που πέρα από την καθοδήγηση να μπορούν να εκτιμήσουν ένα εύρημα.

Η κυρία Ιωάννα Σκούρα: σήμερα το ψάξιμο στα παλαιά χειρόγραφα γίνεται στην οθόνη του υπολογιστή αλλά και πάλι είναι το μάτι που παίζει αποφασιστικό ρόλο στις διάφορες αναζητήσεις
«Βρήκα κάτι που νομίζω ότι θα σας ενδιαφέρει. Στα σχόλια του Θέωνα, στο βιβλίο 13 της "Σύνταξης", υπάρχει σε αρκετά σημεία η παραπομπή "ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις"...». Ετσι άρχιζε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που η μαθηματικός, υποψήφια διδάκτωρ κυρία Ιωάννα Σκούρα έστελνε στον καθηγητή της κ. Γιάννη Χριστιανίδη, αναπληρωτή καθηγητή στην Ιστορία των Μαθηματικών στο τμήμα το ειδικό για τη Θεωρία της Επιστήμης (ΜΙΘΕ). Ο καθηγητής με τη σειρά του, όντας ένας από τους πιο αφοσιωμένους μελετητές του Διόφαντου, κατάλαβε από την αρχή ότι αυτό το κάτι θα ενδιέφερε πολύ περισσότερους από τους λίγους ειδικούς μελετητές του Πτολεμαίου, του Διόφαντου, των σχολίων του Θέωνος και της ύστερης ελληνικής αρχαιότητας. Οτι θα έδινε μια καινούργια διάσταση στην άποψη τη σχετική με την ευχέρεια της χρήσης από τους έλληνες μαθηματικούς «αλγεβρικών» μεθόδων επίλυσης προβλημάτων. Αιώνες προτού οι Αραβες μάς παρουσιάσουν τη δική τους, αναμφισβήτητα χρήσιμη, συστηματοποίηση των αλγεβρικών μεθόδων, μετά τον 9ο αιώνα μ.Χ.

Το άλμα στις εξισώσεις

Ο καθηγητής Γιάννης Χριστιανίδης

Οπως εξηγεί ο κ. Χριστιανίδης, υπάρχει μια γενικότερη διελκυστίνδα σε παγκόσμιο πλέον επίπεδο σχετικά με τη συνεισφορά των Αράβων ως προς αυτό που ονομάζουμε «Αλγεβρα». Τα εισαγωγικά εδώ μπαίνουν για να τονιστεί πως δεν πρόκειται για την ολοκληρωμένη μορφή του οικοδομήματος που σήμερα γνωρίζουμε, ως ξεχωριστό κλάδο των Μαθηματικών με αρνητικούς και θετικούς αριθμούς, με μεταβλητές και παραμέτρους, με θεωρήματα για ομάδες, δακτυλίους και σώματα. Αυτό που πήρε τότε το όνομα Αλγεβρα ήταν στον πυρήνα του η έκφραση με εξισώσεις ενός γενικού τρόπου να λύνεις προβλήματα. Με δυο λόγια, είχαν από την εποχή του Διόφαντου τουλάχιστον και δεν ξέρουμε ακόμη πόσο πιο πριν, οι έλληνες μαθηματικοί βρει τον τρόπο προβλήματα που λύνονταν συνήθως μια περίπλοκη σειρά αλγοριθμικών βημάτων, με πρακτική αριθμητική όπως λέγαμε στο δημοτικό σχολείο, να τα λύνουν μεταφράζοντας το πρόβλημα σε εξίσωση με τη χρησιμοποίηση κάτι αντίστοιχου με τον δικό μας σημερινό άγνωστο Χ. Δηλαδή να καταστρώνουν και εκείνοι μια εξίσωση και να φθάνουν πολύ πιο εύκολα στο αποτέλεσμα.

Η σημασία της ανακάλυψης που έγινε στην έδρα της Ιστορίας των Μαθηματικών από τους Χριστιανίδη και Σκούρα έγκειται στο ότι βρέθηκε και αποδείχθηκε πως ο μαθηματικός Θέων χρησιμοποίησε και σε άλλα πεδία την «αλγεβρική» μέθοδο του Διόφαντου, που ήταν μάλλον σε κοινή χρήση από τους τότε ανθρώπους, για τη λύση πρακτικών αριθμητικών προβλημάτων. Προχώρησε δηλαδή στη λύση ενός καθαρά γεωμετρικού μετρητικού προβλήματος, με προέλευση από την αστρονομία, αφού σχετιζόταν με την τροχιά του πλανήτη Αρη, μετατρέποντάς το σε εξίσωση. Ηταν η πρώτη φορά, με τη βοήθεια του χειρογράφου και των σχολίων των χαραγμένων επάνω σε αυτό, που επιβεβαιώθηκε κάτι τέτοιο και έχει σαν σημαντική συνέπεια να θεωρούμε ότι κάπου αλλού μάλλον βρίσκονται οι ρίζες αυτής της πρωτόφτιαχτης, προ-νεωτεριστικής (pre-modern) Αλγεβρας από ό,τι για χρόνια πιστευόταν.

Μια σχολή μελετητών επιμένει ότι όλα τα ξεκίνησαν οι Αραβες και ότι πριν δεν υπήρχε τίποτε σχετικό με τη μαθηματική σκέψη με αλγεβρικούς όρους. Απέναντι σε αυτή την άποψη αντιπαρατέθηκε μια άλλη επίσης απολυταρχική σχολή. «Οι Αραβες δεν έκαναν τίποτε παραπάνω από το να μεταφράσουν και να διασώσουν κείμενα και δεν προσέθεσαν μια γραμμή στο σώμα των ήδη γνωστών μαθηματικών θεωριών». Τώρα, μετά και την αποδοχή του ευρήματος των δύο ελλήνων μαθηματικών και τη δημοσίευση, έπειτα από κρίση, σε ένα από τα αυστηρότερα περιοδικά του χώρου, στο ιαπωνικό SCIAMVS (14, 2013 41-57), μπορούμε να λέμε ότι πλέον μάλλον θα ανιχνευθούν προς διαφορετική κατεύθυνση οι βασικές ρίζες της Αλγεβρας. Ο Διόφαντος και ο Θέων δείχνουν την κατεύθυνση αυτή.

Ψηλαφώντας τα χειρόγραφα

Ενας ερευνητής, και μάλιστα Ελληνας, μπορεί, αντί να βασιστεί στις εκδόσεις των έργων των αρχαίων ελλήνων μαθηματικών από άλλους, και μάλιστα ξένους, να καθήσει να τα διαβάσει προσεκτικά ο ίδιος. Δεν είναι απλό, αλλά συχνά ανταμείβεται για την υπομονή του και την επένδυση σε χρόνο, αφού πρέπει πρώτα να περάσεις και από μια εκπαίδευση στην ανάγνωση παλαιογράφων. Στην περίπτωση λοιπόν των σχολίων του Θέωνος, χρησιμοποιήθηκε ένα αντίγραφο σε ηλεκτρονική μορφή από τον λεγόμενο κώδικα Vaticanus Graecus 198. Εκεί υπάρχει και το δέκατο τρίτο βιβλίο των σχολίων του Θέωνα αλλά δεν προσφέρεται για απλή και απρόσκοπτη ανάγνωση. Ισως και γι' αυτό να πέρασε σχετικά ανεκμετάλλευτο ως σήμερα. Υπάρχει το λεγόμενο τρέχον κείμενο, αλλά συχνά εδώ διακόπτεται η ροή με την υπόδειξη προς τον αναγνώστη «ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις» ή «ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις μέχρι τέλους».
Με αυτή την κάπως γριφώδη για τον αμύητο προτροπή ο Θέων, διακόπτοντας τη ροή του κειμένου του, στέλνει τον αναγνώστη στο κείμενο του Πτολεμαίου, που βρίσκεται και αυτό γραμμένο σε άλλο σημείο του πακέτου όλων αυτών των φύλλων που συγκροτούν τον κώδικα μαζί με τα αντίστοιχα σχόλια μεταφερμένα με επιμέλεια στο περιθώριο από τον άγνωστο αντιγραφέα. «Αναζήτησε τη συνέχεια στα σχόλια» ή «αναζήτησε τη συνέχεια και διάβασε εκεί το τέλος του (συγκεκριμένου) θέματος», διότι ο συγγραφέας εννοούσε πως στο ρέον κυρίως κείμενό του θα καταπιαστεί με κάτι καινούργιο. Και όταν έχεις την υπομονή να φθάσεις ως εκεί ακολουθώντας τα υπομνηστικά σημάδια, πρέπει στη συνέχεια να αναγνωρίσεις από τα ίχνη που έχει αφήσει στο περιθώριο ο (αντι)γραφέας για ποιο από όλα τα εκεί χαοτικά τοποθετημένα σχόλια πρόκειται.

Η γλώσσα των Μαθηματικών τότε

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Θέων σε ένα αστρονομικό πρόβλημα του Πτολεμαίου, όπου υπάρχει και ένα συνοδευτικό γεωμετρικό σχήμα, εκτός από τη γεωμετρική απόδειξη που κάθεται και (ξανα)κάνει, συνεχίζει και μεταφράζει τα δεδομένα και τα ζητούμενα μεγέθη στη γλώσσα που είχε εισαγάγει ο Διόφαντος, με τρόπο που να σχηματιστεί μια εξίσωση. Αλλά και αυτό είναι απλό να το παρουσιάζεις περιγραφικά αλλά όχι το ίδιο εύκολο να το αναγνωρίσεις αν δεν κατέχεις τη μαθηματική γλώσσα της εποχής εκείνης. Μην ψάχνεις να βρεις κανέναν άγνωστο Χ ή τη στερεότυπη δράση που ξέρει και ο κάθε μαθητής σήμερα: χωρίζω γνωστούς από αγνώστους, αλλάζω τα πρόσημα (δεν γινόταν λόγος τότε για αρνητικούς αριθμούς). Με δυο λόγια, δεν χρησιμοποιούσαν τον δικό μας συμβολισμό. Πρέπει λοιπόν κάποιος να κατέχει καλά τον Διόφαντο για να βγάλει νόημα και να εκτιμήσει την ανακάλυψη. Αφού λοιπόν στην εργασία τους οι δύο ερευνητές αναλύσουν όλη την επίλυση του Θέωνος, ασχολούνται ιδιαίτερα με μια φράση αποφασιστικής σημασίας: «διά της των Διοφαντείων αριθμών αγωγής».

Σύμφωνα με τον κ. Χριστιανίδη, τη λέξη αριθμός οι αλγεβριστές εκείνη την εποχή τη χρησιμοποιούσαν με δύο έννοιες: απλά για να δηλώσουν το σύμβολο που αντιπροσώπευε την αντίστοιχη αριθμητική αξία, δηλαδή ο αριθμός ε (το 5 της εποχής εκείνης), αλλά υπήρχε και μια δεύτερη έννοια πιο τεχνική, π.χ. με το όνομα «1 Αριθμός» εννοούσαν αυτό που εμείς σήμερα λέμε «άγνωστος Χ». Επίσης ήταν γνωστοί και άλλοι τέτοιοι αλγεβρικοί αριθμοί, όπως «δύναμις», «κύβος», «δυναμοδύναμις»... Ολοι αυτοί οι αριθμοί συγκροτούν μια γλώσσα, την τεχνική γλώσσα της άλγεβρας της εποχής εκείνης, στην οποία μετέφραζαν το κάθε πρόβλημα. Προϊόν αυτής της μετάφρασης ήταν η εξίσωση. Ετσι μια έκφραση όπως «2 αριθμοί και 3 μονάδες είναι ίσα με 10 μονάδες» είναι μια εξίσωση, σαν τη δική μας 2Χ + 3 = 10. Αυτούς τους αριθμούς χαρακτηρίζει ο Θέων «Διοφαντείους αριθμούς». Στην ουσία ήταν τα αλγεβρικά εργαλεία της εποχής.

Επίσης αξιοπρόσεκτη είναι και η χρήση της λέξης «αγωγή». Εδώ φαίνεται ότι επρόκειτο για μια γνωστή και χρησιμοποιούμενη και από άλλους μέθοδο, κάτι ανάλογο με το δικό μας σημερινό «χρησιμοποίησα τη Μέθοδο των τριών για να το βρω». Αρα βγάζουμε και το συμπέρασμα ότι στη διάρκεια των χρόνων που μεσολάβησαν από τον Διόφαντο ως τον Θέωνα αυτές οι αλγεβρικές μέθοδοι όχι μόνο απαθανατίστηκαν και δεν χάθηκαν, αλλά ήταν πλέον ένα μαθηματικό εργαλείο σε χρήση. Και με τη διάχυσή τους αυτή για αρκετούς αιώνες κίνησαν αργότερα την προσοχή των αράβων μαθηματικών όπως ο Αλ Χουραΐζμι, οι οποίοι αναμφισβήτητα πήγαν και αυτοί τη γνώση λίγο παρακάτω.

Η ερευνητική ομάδα από το ΜΙΘΕ, προφανώς σε αναγνώριση της σημασίας της εργασίας αυτής, έχει προσκληθεί και θα παρουσιάσει την Τετάρτη 5 Μαρτίου τα σχετικά σε συνάντηση στο Παρίσι, τον Μάιο αυτό θα επαναληφθεί στο Λονδίνο, μετά στο Ισραήλ και μάλλον θα υπάρξουν και άλλοι που θα ήθελαν να μάθουν για το πώς ο Διόφαντος μέσα από τα σχόλια του περιθωρίου και την παρατηρητικότητα κάποιων ξαναμπαίνει στην κεντρική σκηνή.

Ελληνες και Αραβες
Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος

Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος έζησε περίπου από το 90 ως το 168 μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια, έγραψε όλα τα έργα του στα ελληνικά και οι σύγχρονοί του παρ' όλο που λέγεται ότι καταγόταν από τη Νότια Αίγυπτο τον θεωρούσαν Ελληνα, αφού και το όνομά του ακόμη παρέπεμπε στον έλληνα επίγονο και διάδοχο του Αλεξάνδρου στην Αίγυπτο. Ενα από τα γνωστότερα έργα του, για αιώνες σύγγραμμα αναφοράς για την Αστρονομία, ήταν η λεγόμενη «Μαθηματική Σύνταξη», αποτελούμενη από 13 βιβλία, που οι βυζαντινοί λόγιοι την ανέφεραν ως «Μεγίστη Μαθηματική Σύνταξη» και όταν τη μετέφρασαν οι Αραβες έγινε πιο γνωστή, εξαιτίας και της πρόταξης του αραβικού άρθρου «Αλ», ως «Αλμαγέστη».

Πέρα από τους αστρονομικούς πίνακες τους σχετικούς με την κίνηση των πλανητών και άλλων ουρανίων σωμάτων, ο Πτολεμαίος ασχολείται και με διάφορα άλλα προβλήματα που απαιτούν μαθηματικούς υπολογισμούς. Μόνο που σε πολλά σημεία δεν κάνει τον κόπο να παρουσιάσει αναλυτικές αποδείξεις θεωρώντας αυτές ως κάτι ευκολοαπόδεικτο. Ετσι έδωσε την ευκαιρία σε έναν άλλο μαθηματικό, τον Θέωνα, διευθυντή στο Μουσείο της Αλεξανδρείας, που έζησε κατά το Λεξικό του Σουίδα την εποχή της αυτοκρατορίας του Θεοδοσίου Α' (379-395 μ.Χ.), πατέρα της δολοφονημένης από το πλήθος σπουδαίας γυναίκας μαθηματικού Υπατίας, να γράψει άλλα δεκατρία βιβλία γεμάτα με σχόλια αντίστοιχα το καθένα με αυτά του Πτολεμαίου. Τα σχόλια αυτά εκδόθηκαν για πρώτη φορά μαζί με τη «Μεγίστη» το 1538 στην κλασική έκδοση του Joachim Camerarius. Σε αυτά δηλαδή διευκρίνιζε, απεδείκνυε, συμπλήρωνε. Δυστυχώς έχουν χαθεί το ενδέκατο βιβλίο των σχολίων και τμήματα από το πέμπτο και από άλλα βιβλία. Εχουν εκδοθεί τα τέσσερα πρώτα το 1936-1943 από τον Rome, και εκείνος υπεδείκνυε στους επομένους από αυτόν να κοιτάξουν με επιμέλεια και τα επόμενα, αλλά η υπόδειξή του αυτή για δεκαετίες αγνοήθηκε.

Ο Διόφαντος

Ο Θέων είναι φανερό από τα σχόλιά του ότι ήταν απόλυτα εξοικειωμένος με τα Μαθηματικά του Διόφαντου. Του έλληνα μαθηματικού που έζησε στην Αλεξάνδρεια περί το 300 μ.Χ. και είναι γνωστό πως χρησιμοποιούσε «αλγεβρικές μεθόδους» για να λύνει διάφορα αριθμητικά προβλήματα. Αυτά τού έδωσαν και το προσωνύμιο «πατέρας της Αλγεβρας», αλλά μιας Αλγεβρας περισσότερο πρακτικής από όσο τη γνωρίζουμε σήμερα, ευφυούς όμως και λειτουργικής για τις γνώσεις της εποχής.
Ο Μοχάμαντ Ιμπν Μουσά αλ Χουραΐζμι (περίπου 787-850 μ.Χ.) ήταν ένας πέρσης μαθηματικός που έζησε στη Βαγδάτη, στο ανάκτορο του χαλίφη Αλ Μανσούρ. Εισήγαγε στα μαθηματικά τους ινδικούς αριθμούς και το θεσιακό δεκαδικό σύστημα, και το 820 εξέδωσε το πρώτο μεγάλο βιβλίο για την Αλγεβρα της εποχής, ενώ και η λέξη αλγόριθμος είναι παραφθορά του ονόματός του. Από εκείνη την εποχή αρχίζει και η μαθηματική επιστήμη να χρωματίζεται από την επαφή των αράβων μαθηματικών με αυτήν.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 01/03/2014 05:45, Το Βήμα

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://hellenica.blogspot.gr/

Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

Κωνσταντινούπολη!!

Γραφιστική αναπαράσταση της Αυτοκρατορικής Κωνσταντινούπολης

όπως δεν την έχετε ξαναδεί

Πλήρη γραφιστική αναπαράσταση της Αυτοκρατορικής Κωνσταντινούπολης αλλά και ιστορικών μορφών παρουσιάζει στην συλλογή του ένας Γάλλος, ο Antoine Helbert.

Αποδεικνύοντας στην πράξη, ότι το μεγαλείο ενός πολιτισμού γίνεται ακόμα μεγαλύτερο μέσα από τα μάτια των ξένων, καταδεικνύει ένα λαμπρό παρελθόν το οποίο δημιουργεί θλίψη για τη σημερινή κατάπτωση.

Ο Γάλλος καλλιτέχνης από το Στρασβούργο, είναι ζωγράφος, γλύπτης, γραφίστας, αλλά και ειδικεύεται στην ψηφιακή φωτογραφία καθώς και στην σκηνογραφία όπερας.

Το ενδιαφέρον του για την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το χρωστάει στην μητέρα του η οποία του δώρισε ένα βιβλίο για το χιλιόχρονο Βυζάντιο.

Είναι προφανές ότι η εκπληκτική πολιτιστική αλλά και πολιτική πορεία της Αυτοκρατορίας έδωσε στον καλλιτέχνη ένα νέο πεδίο έμπνευσης το οποίο προσπάθησε να εξερευνήσει μέσω της δουλειάς του η οποία, επικεντρώνεται στη δημιουργία ψηφιακών πινάκων, εμπνευσμένων από δραματικές ιστορικές σκηνές, μορφές αυτοκρατόρων και βασιλισσών, αλλά και μεγαλοπρεπών κτισμάτων με κορυφαίο όλων την δημιουργία της Βασιλίδας των Πόλεων, της Κωνσταντινούπολης.

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/

Ο Θυμός

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ

Μη δικαιολογείς τον θυμό σου

1. Ποτέ να μη δικαιολογούμε τον θυμό μας, όσο δυσμενείς κι αν είναι οι περιστάσεις. Μη λέμε αβασάνιστα εκείνο το επιπόλαιο και ένοχο, που είναι ασυγχώρητη δικαιολογία: “Ο δικός μου θυμός περνά γρήγορα”. Περνά ίσως γρήγορα, αλλά τι αφήνει πίσω του;

Είναι πολύ δύσκολο -και συχνά αδύνατο- να επανορθώσουμε ό,τι καταστρέψαμε με το θυμό μας. Μετά τη θύελλα και το χαλάζι ξαναβγαίνει ασφαλώς ο ήλιος, αλλ’ όμως πίσω ολόκληρες εκτάσεις παραμένουν καταστρεμμένες. Ο Μέγας Αλέξανδρος για λίγο θύμωσε, όμως πάνω σ’ αυτό τον θυμό του φόνευσε τον εκλεκτό φίλο του και στρατηγό του Κλείτο.

Και πέρασαν τρεις μέρες που τον θρηνούσε, μάταια όμως διότι το κακό έμεινε ανεπανόρθωτο.

2. Ο θυμός μας, έστω κι αν είναι ολιγοχρόνιος, πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε, δεν είναι δείγμα παλληκαριάς και δυναμισμού, αλλά γνώρισμα αδυναμίας και απαιδευσίας και αναίδειας. Ανδρισμός και ηρωισμός και ευγένεια ψυχής και ήθος ψηλό είναι η πραότης, η γλυκύτης, και η ανεξικακία. “κρείσσων ἀνὴρ μακρόθυμος ἰσχυροῦ, ὁ δὲ κρατῶν ὀργῆς κρείσσων καταλαμβανομένου πόλιν” (Παροιμ. ιστ’ 32). Ο άνθρωπος που δε θυμώνει, είναι δυνατότερος από τον ισχυρό και χειροδύναμο, εκείνος δε, που συγκρατεί τον θυμό του και έχει αυτοκυριαρχία, είναι ανώτερος από τον πορθητή, που κυριεύει πόλεις και φρούρια οχυρωμένα.

3. Πρέπει να το εννοήσουμε και να το παραδεχθούμε, ότι ο θυμός δεν αποτελεί φυσιολογική αντίδραση της ψυχής στις δύσκολες περιστάσεις και στην ορθή αντιμετώπιση των ποικίλων προβλημάτων της ζωής. Με τον θυμό δεν κερδίζουμε, αλλά χάνουμε, δεν οικοδομούμε, αλλά κατεδαφίζουμε. Με το θυμό κάνουμε δυσκολότερη και προβληματική τη ζωή μας. Και στο κακό που τυχόν υπάρχει προσθέτουμε μεγαλύτερο κακό. Οι δυσκολίες της ζωής, που ποτέ δε θα λείψουν και από κανέναν, για να αντιμετωπιστούν σωστά και θεάρεστα, απαιτούν από όλους μας πολλή υπομονή και αξιοπρεπή και ειρηνική αντιμετώπιση. [...]

Διασκευασμένο απόσπασμα από το βιβλίο “Ο ΘΥΜΟΣ”, Αρχιμ. Γαβριήλ Γ. Αθανασιάδη

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://www.agioritikovima.gr/

Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Οι εσπερινές ακολουθίες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι η πλέον χαρακτηριστική περίοδος, όπου αναδεικνύεται σε όλο το μεγαλείο του ο πλούτος της χριστιανικής λατρείας. Κατά τον Ιωάννη Φουντούλη, η Μεγάλη Τεσσαρακοστή «εἶναι ἡ πρώτη, καὶ μεγάλη, καὶ κύρια νηστεία, ποὺ ἐπηρεάζει τὴ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας οὐσιαστικά, ὅσο καμία ἄλλη ἡμέρα ἢ περίοδος νηστείας».

Πέρα από τον ασκητικό – νηστίσιμο χαρακτήρα των ημερών, η θεία λατρεία παρουσιάζει πλειάδα τελετουργικών ιδιομορφιών. «Τὰ ἰδιόμορφα στοιχεῖα, ποὺ ἄφθονα προβάλλουν κατὰ τὴν περίοδο αὐτή, προσελκύουν τὸ ἐνδιαφέρον τῶν χριστιανῶν καὶ ξυπνοῦν τὴν κοιμωμένη πολλὲς φορὲς λειτουργική τους συνείδηση, ποὺ ἔχει φθαρεῖ ἀπὸ τὴ διαρκῆ ἐπανάληψη τῶν ἴδιων διαρκῶς λειτουργικῶν στοιχείων». Σύμφωνα με τον μακαριστό μητροπολίτη Πατρών Νικόδημο Βαλληνδρά, η λατρεία αποτελεί τη δημόσια και πλέον εμφανή από τις εκφάνσεις της εκκλησιακής σύναξης, σε αντίθεση με την πνευματική άσκηση και τη νηστεία που επαφίενται στην αγαθή προαίρεση του πιστού και τη διάκριση του πνευματικού του, στοιχεία απαραίτητα και τα δύο για την πνευματική προκοπή του χριστιανού.

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή θεωρείται ως η ιερότερη περίοδος του εκκλησιαστικού έτους. Η ιερότητα των ημερών επιτάσσει την επιτέλεση αρχαϊκού λειτουργικού τυπικού, καθώς οι ημέρες αυτές διακρίνονται για την τελετουργική συντηρητικότητά τους. Έτσι, επανέρχονται στη λατρεία σχολάζοντα στοιχεία τοῦ τυπικού, όπως οί ακολουθίες των Ωρών, των Τυπικών και του Αποδείπνου, αλλά και άλλα επιμέρους στοιχεία.

Η διαφορότητα της λειτουργικής ζωής συναντάται εντονότερα τις καθημερινές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, οπότε οι ιερές ακολουθίες είναι αλλεπάλληλες. Το πλέγμα των ακολουθιών αυτών των ημερών περιγράφεται εύστοχα από τον ψαλμικό στίχο «Ἑπτάκις τῆς ἡμέρας ᾔνεσά σοι» (Ψαλμ. ριη’, 164). Όντως, οι ακολουθίες των καθημερινών της Τεσσαρακοστής έχουν αναπτυχθεί έτσι, ώστε ο πιστός να προσέρχεται σε προσευχή επτά φορές την ημέρα. Το τυπικό αυτό τελείται ακώλυτα στις μονές.

Όμως, ο κοσμικός τρόπος ζωής και οι ρυθμοί του ενοριακού βίου δεν επιτρέπουν την «ἑπτάκις τῆς ἡμέρας» προσέλευση των πιστών σε προσευχή. Έτσι, η διάκριση των καθ’ ημέρα ακολουθιών σε επτά σταθμούς συμπυκνώνεται σε δύο μεγάλες ενότητες -μία πρωινή και μία απογευματινή- προς εξυπηρέτηση των ενοριακών αναγκών. Το πρωί τελούνται συνημμένα οι ακολουθίες του Μεσονυκτικού, του Όρθρου, των Ωρών και του Εσπερινού, ενώ το απόγευμα απομένει μόνο η τέλεση του Αποδείπνου.

Η πρωινή ομάδα των ακολουθιών της ενοριακής σύναξης περατώνεται παράδοξα με τη συνήθως τελούμενη το απόγευμα ακολουθία του Εσπερινού. Η μετάθεση αυτή εξηγείται ως εξής. Ο χρόνος τέλεσης της Προηγιασμένης κατά το εσπέρας της Τετάρτης και της Παρασκευής των Νηστειών προτιμήθηκε εξαιτίας της ολοήμερης νηστείας έως την ώρα του Εσπερινού, οπότε, μετά την μετάληψη των Τιμίων Δώρων, ο πιστός μπορούσε να καταλύσει τροφής. Στην ενοριακή πράξη η μετάδοση των Προηγιασμένων μετατίθεται πολλές φορές το πρωί, λόγω, αφενός, της αδυναμίας των πιστών να τηρήσουν την αυστηρή νηστεία, και αφετέρου, της συνήθειας τέλεσης της αναίμακτης ιερουργίας τις πρωινές ώρες. Εξαιτίας της χρονικής μετάθεσης της Προηγιασμένης, συμπαρασύρθηκε και η τέλεση του Εσπερινού το πρωί, καθώς οι δύο ακολουθίες τελούνται σε συνάρθρωση. Έτσι, καθιερώθηκε να τελείται ο Εσπερινός το πρωί, ανεξάρτητα από το εάν θα ακολουθήσει μετάληψη Προηγιασμένων.

Το απόγευμα, κατά τη συνήθη ώρα τέλεσης του Εσπερινού, τελείται η ακολουθία του Αποδείπνου. Το Απόδειπνο συνιστά ακολουθία καθαρά μοναστηριακής επίδρασης. Δεν είθισται να τελείται στις ενορίες καθ’ όλη τη διάρκεια του εκκλησιαστικού έτους. Όμως, τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή τελείται απαρέγκλιτα. Κατά το σύστημα της «επτάκις της ημέρας» προσευχής, αποτελεί την τελευταία των διατεταγμένων τακτικών ακολουθιών. Σύμφωνα με τον Άγιο Συμεών Θεσσαλονίκης συνιστά ευχαριστία «ὑπὲρ τῆς νυκτὸς, διὰ τὴν ὑπὸ τῶν κόπων ἀνάπαυσιν, καὶ διὰ τὴν ὑπόμνησιν τοῦ θανάτου, καὶ ὡς ἀπαρχὴ τῆς νυκτός, ἴνα ταύτην ἀνεπηρεάστως διέλθωμεν».

Κατά τις νηστίσιμες ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, δηλαδή από την Δευτέρα έως και την Πέμπτη, τελείται το Μέγα Απόδειπνο. Συνιστά την αρχαία μορφή του Αποδείπνου, η οποία συναντάται σε όλα τα παλαιά χειρόγραφα. Η μακροσκελής διάταξή του, αποτελούμενη από τρεις ενότητες, οδήγησε σταδιακά την Εκκλησία στην καθιέρωση της συντετμημένης μορφής του Μικρού Αποδείπνου, δηλαδή μίας επιτομής του αρχικού, η οποία μαρτυρείται μόνο στη νεώτερη χειρόγραφη παράδοση. Η σύνθεση της επιτομής του Μικρού Αποδείπνου απέδωσε αυτόματα στην αρχαία, εκτενή διάταξή του τον χαρακτηρισμό του Μεγάλου. Έτσι, ένεκα και της συντηρητικότητας των καθημερινών της Τεσσαρακοστής, επανέρχεται σε χρήση το Μέγα Απόδειπνο.

Κατά την αγιορείτικη και τη σλαβική τάξη, μπορεί να ψαλλεί τις παραμονές Χριστουγέννων και Θεοφανείων, αλλά και κατά τις ημέρες που ψάλλεται στον Όρθρο αντί του «Θεός Κύριος» το «Αλληλούια». Όλες τις υπόλοιπες ημέρες ψάλλεται το Μικρό Απόδειπνο. Κατά το Μικρό Απόδειπνο της Παρασκευής από την Α’ έως και την Ε’ Εβδομάδα των Νηστειών παρεμβάλλεται μετά το «Ἄξιόν Ἐστι» ο κανόνας της Θεοτόκου «Ανοίξω το Στόμα μου», ποίημα Ιωσήφ του Υμνογράφου, και ο Ακάθιστος Ύμνος προς τη Θεοτόκο, σε τέσσερις στάσεις τις πρώτες τέσσερις Παρασκευές και εν συνόλω την πέμπτη Παρασκευή. Η πρακτική αυτή συνδέεται με την εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Δεδομένης της αδυναμίας ύπαρξης προεόρτιων και μεθεόρτιων ημερών λόγω του κατανυκτικού κλίματος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία θέσπισε την κατά την τάξη αυτή απαγγελία του Ακαθίστου Ύμνου, ώστε να εορτασθεί κατάλληλα και με τη δέουσα μεγαλοπρέπεια και αυτή η θεομητορική εορτή.

Τις καθημερινές της Α’ εβδομάδας των Νηστειών παρεμβάλλεται τμηματικά στο Μέγα Απόδειπνο ο Μέγας Κανόνας του Αγίου Ανδρέου Κρήτης, ενώ τις υπόλοιπες εβδομάδες ο ενδιάτακτος κανόνας προς τιμή της Θεοτόκου. Ακόμα, η ανάγνωση Ευαγγελίου πριν το πέρας των Αποδείπνων της Α’ Εβδομάδας των Νηστειών συνιστά κατάλοιπο αρχαιότερης λειτουργικής τάξης. Οι σχετικές ευαγγελικές περικοπές αποτελούν στοιχείο των παννυχίδων που τελούνταν κατά τις ημέρες αυτές, οι οποίες σταδιακά τέθηκαν εκτός λειτουργικού τυπικού.

Εξετάζοντας τη λειτουργική ζωή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, και δη τις εσπερινές ακολουθίες της, μπορούμε να αντιληφθούμε τον πραγματικό πλούτο και το μεγαλείο που κρύβει η θεία λατρεία. Στην ενοριακή, καθημερινή πράξη εμφανίστηκαν και αφανίσθηκαν ανά τους αιώνες πληθώρα στοιχείων, με αποτέλεσμα τη σύγχρονη τυπική διάταξη των ιερών ακολουθιών. Η τεσσαρακονθήμερη νηστεία αποτελεί μοναδική ευκαιρία εντός του εκκλησιαστικού έτους για να προσεγγίσουμε τον πλούτο αυτό, ο οποίος ανασύρεται από τις λειτουργικές, «μουσειακές» προθήκες της Εκκλησίας και γίνεται όργανο υμνωδίας και λατρείας του Θεού. Η ανάσυρση όλων αυτών των ξένων για ολόκληρο το λειτουργικό έτος στοιχείων και ιδιομορφιών είναι ευκαιρία ωφέλειας. Είναι ένα κάλεσμα για μία νέα λειτουργική και πνευματική ζωή με στόχο την αναμενόμενη ένδοξη Ανάσταση του Κυρίου.

ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr/

Χταπόδι..

ξυδάτο με καρότο και καυκαλήθρες

Συστατικά

1 χταπόδι περίπου 1 κιλό
Για το βράσιμο: ½ φλιτζάνι ξύδι
1 κ.γ κόκκοι πιπεριού
1 κ.γ. κόκκοι μπαχάρι
2 δαφνόφυλλα
Για το μαρινάρισμα: 1/3 του φλιτζανιού ξύδι
½ κ.γ θυμάρι ξερό
½ κ.γ ρίγανη
Αλάτι, Πιπέρι
Για το σερβίρισμα: Ελαιόλαδο
Μαϊντανός φρέσκος ψιλοκομμένος
3 μέτρια καρότα κομμένα julienne
1 ματσάκι καυκαλήθρες φρέσκες

Τρόπος μαγειρέματος

Βάλε το χταπόδι χωρίς καθόλου νερό στην κατσαρόλα να βγάλει τα υγρά του Αφού βγάλει τα ζουμιά του πρόσθεσε το ξύδι και τα μπαχαρικά σου
Άφησε το χταπόδι να μαλακώσει καλά σε μέτρια προς χαμηλή φωτιά
Κόψε το χταπόδι κομμάτια και αλάτισε αν χρειαστεί
Βάλε το χταπόδι σε μπολ μαζί με το ξύδι, το πιπέρι και τα υπόλοιπα αρωματικά εκτός από το λάδι και τον μαϊντανό
Άφησε στο ψυγείο για τουλάχιστον μια μέρα να ποτίσει στο ξύδι
Στο μεταξύ ξέπλυνε τις καυκαλήθρες και βάλε σε πανέρι μαζί με τα καροτάκια να αχνιστούν λίγο. Άφησε να ψηθούν στον ατμό για 20 λεπτά περίπου
Ανακάτεψε τα λαχανικά σου με το χταπόδι, ράντισε με ελαιόλαδο και πασπάλισε με μαϊντανό

Εκτός από εξαιρετικό μεζέ, το χταποδάκι θα κάνει θαύματα και με τη σιλουέτα σου. Tα συστατικά αυτής της συνταγής που εντείνουν το μεταβολισμό είναι τα Ω3 και Ω6 καλά λιπαρά, το β-καροτένιο, η βιταμίνη C και η καψαϊκίνη. Συνόδεψέ το με καροτάκι και καυκαλήθρες!

Ώρες: 1,5

μερίδες:4

Πηγή: tlife.gr

Χορτοφάγοι ...

7 ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΟΙ ΧΟΡΤΟΦΑΓΟΙ ΖΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ

Δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας εάν καταναλώνετε κρέας με μέτρο, ωστόσο πρόσφατες μελέτες, που δημοσιεύθηκαν στο JAMA Internal Medicine, κατέληξαν ότι οι χορτοφάγοι είναι πιο υγιείς και ζουν περισσότερο από αυτούς που καταναλώνουν κρέας.

Για τις ανάγκες αυτής της μελέτης οι συμμετέχοντες έπρεπε να ακολουθήσουν μια χορτοφαγική διατροφή και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι είχαν χαμηλότερη πίεση αίματος. Τώρα υπάρχει ένας παραπάνω λόγος που οι χορτοφάγοι μπορούν να καμαρώνουν. Δείτε ποια είναι τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής:

1. Χαμηλή πίεση αίματος.
2. Μικρότερος κίνδυνος θανάτου: όλα τα κορεσμένα λίπη που περιέχονται στο κρέας καθώς και η χοληστερόλη μπορούν να φράξουν τις αρτηρίες, όμως με μια πιο προσεχτική διατροφή ο κίνδυνος μειώνεται.
3. Καλύτερη διάθεση: στις πρώτες δύο εβδομάδες του πειράματος αποδείχτηκε ότι η υγιεινή διατροφή βοηθά την διάθεσή μας.
4. Μείωση των πιθανοτήτων για προσβολή από καρδιακές παθήσεις. 5. Χαμηλός κίνδυνος προσβολής από καρκίνο: αφορά κυρίως τις γυναίκες και τον καρκίνο του μαστού.
6. Διατήρηση χαμηλών επιπέδων του διαβήτη: η υγιεινή διατροφή δεν θεραπεύει την πάθηση αλλά μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καθώς και να διατηρήσει τον έλεγχο σακχάρων στο αίμα.
7. Αποφυγή της παχυσαρκίας: είναι σημαντικό να ελέγχουμε τα επίπεδα της χοληστερόλης και του δείκτη μάζας του σώματος μας (ΔΜΣ).

Επίσης, η σωστή διατροφή μπορεί να βοηθήσει και στην απώλεια βάρους και στην διατήρησή του σε βάθος χρόνου. Όσοι δεν ακολουθούν κάποια χορτοφαγική διατροφή δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι παχύσαρκοι. Εξάλλου και αυτή η διατροφή κρύβει τους δικούς της κινδύνους όπως είναι η έλλειψη σιδήρου. Μελετητές ανησυχούν αν παιδιά που ακολουθούν τέτοιου είδους διατροφές λαμβάνουν όλα τα θρεπτικά στοιχεία για την σωστή ανάπτυξή τους. Το σημαντικό είναι να τρέφεστε σωστά και ο οργανισμός σας να λαμβάνει όλες τις θρεπτικές ουσίες που του είναι απαραίτητες για μια ζωή γεμάτη υγεία.

ΠΗΓΗ: http://www.agioritikovima.gr/

Ο χαλβάς

Που κάνει καλό ο χαλβάς;

Οι περισσότεροι τον έχουν συνδέσει με την Καθαρά Δευτέρα. Τρώγεται, όμως, με την ίδια ευχαρίστηση οποιοδήποτε μήνα του χρόνου.Έχει ευεργετικές ιδιότητες αλλά δίνει … θερμίδες ανάλογα με την ποσότητα που καταναλώνουμε.

Αν και δεν είναι γνωστό πότε ήρθε και «εγκαταστάθηκε» και στην Ελλάδα, παρ’ όλ’ αυτά τον τιμούμε ιδιαιτέρως και δεν λείπει από κανένα παραδοσιακό ελληνικό τραπέζι.
Ποια, όμως, είναι τα οφέλη του για την υγεία;
Περιέχει πολυακόρεστα και μονοακόρεστα λιπαρά οξέα, τα λεγόμενα καλά λιπαρά, τα οποία ευεργετούν τη λειτουργία του εγκεφάλου, ενώ βελτιώνουν τα επίπεδα της χοληστερίνης

-Το σουσάμι περιέχει υψηλής βιολογικής αξίας φυτικές πρωτεΐνες, απαραίτητες στον οργανισμό ως δομικά συστατικά των μυών, των οργάνων και των ιστών του σώματος.
Είναι πλούσιος σε βιταμίνες οι οποίες είναι απαραίτητες και ωφέλιμες για την υγεία του οργανισμού, ενώ περιέχει και βιταμίνη Ε, η οποία έχει αντιοξειδωτική δράση.
Παράλληλα περιέχει μέταλλα και ιχνοστοιχεία, όπως ασβέστιο, μαγνήσιο, σελήνιο, φώσφορο, ψευδάργυρο, τα οποία έχουν πολλαπλές δράσεις στον οργανισμό: δυναμώνουν τα οστά, βοηθούν στην καλύτερη απορρόφηση και προστατεύουν την καρδιά.
Επίσης έχει φυτοχημικές ουσίες (στερόλες και λιγνάνες), οι οποίες λόγω της αντιοξειδωτικής τους δράσης δρουν και πάλι προστατευτικά για την υγεία μας.
Προσοχή στις θερμίδες
Πέραν των κλασσικών ειδών, όμως, στο εμπόριο κυκλοφορούν και άλλοι τύποι χαλβά με διάφορες προσμίξεις ξηρών καρπών, σοκολάτας και μελιού.
Ενδεικτικό είναι πως μια μερίδα σιμιγδαλένιου χαλβά δηλαδή περίπου 80 γραμμάρια αποδίδει γύρω στις 300 θερμίδες αλλά και ο νηστίσιμος σουσαμένιος δεν είναι καθόλου «αθώος», αφού στα 100 γραμμάρια αποδίδει 500 θερμίδες λόγω του ότι το ταχίνι είναι αρκετά θερμιδογόνο) και ο χαλβάς Φαρσάλων λίγο λιγότερες, ανάλογα πάντα με τον τρόπο παρασκευής τους.
Έτσι αν υπολογίσετε και τις θερμίδες που δίνουν οι άλλες προσθήκες τότε ένα είναι σίγουρο πως οι θερμίδες θα εκτοξευτούν.
ΠΗΓΗ:iatropedia.gr/
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://www.pentapostagma.gr/