Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

ΥΜΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ.

ΨΑΛΛΕΙ Η ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΦΙΛΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΜΕ ΧΟΡΑΡΧΗ ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ ΔΟΜΕΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΥΡΙΟ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΠΑΙΚΟΠΟΥΛΟ.

Κύριε εκέκραξα... Κατευθυνθήτω... Κεκραγάριον εις ήχον α΄ // Στιχηρά Προσόμοια του εσπερινού. Μέλος στιχηραρικόν εις ήχον α΄ // Δόξα... Ο δεύτερος Ιώβ... Ιδιόμελον Δοξαστικόν του εσπερινού εις ήχον β΄ // Δόξα... Αδαμάντινε την ψυχήν... Ιδιόμελον δοξαστικόν των αποστίχων εις ήχον πλ.β΄ // Και νυν... Σήμερον προέρχεται... (υπό Κων. Πρίγγου) Ιδιόμελον Εορτής του Σταυρού εις ήχον πλ.β΄ // Επί την μνήμην προθύμως... Στιχηρόν προσόμοιον των αίνων, εις ήχον α΄ // Δόξα... Την στρατοπεδαρχίαν... Ιδιόμελον δοξαστικόν των αίνων, υπό Δημοσθένους Παϊκοπούλου, εις ήχον πλ.δ΄ // Εκλήθης ως ο Παύλος... Απολυτίκιον του Αγίου εις ήχον α΄

Ο Άγιος Ευστάθιος (20 Σεπτεμβρίου)

 Ο Άγιος Ευστάθιος 

Η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας

 Η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας

Εχετλαίος:

O μυστηριώδης ήρωας της Μάχης του Μαραθώνα με το άγνωστο υπερόπλο

Εχετλαίος ή Έχετλος ήταν το όνομα ενός αγνώστου ήρωα που εμφανίστηκε στη μάχη του Μαραθώνα και βοήθησε να αναχαιτιστεί την περσική εισβολή στην Ελλάδα.

Ιστορικά, ο Εχετλαίος δεν αναφέρεται πουθενά στο παρελθόν και η ύπαρξη του στο πάνθεον των αρχαίων ηρώων γίνεται μετά τη μάχη του Μαραθώνα.

Στη μάχη εκείνη, ο Εχετλαίος είχε εμφανιστεί ξαφνικά στο Ελληνικό στρατόπεδο ντυμένος με στολή άγνωστη για τους Αθηναίους κρατώντας στα χέρια του μία εχέτλη (= λαβή αρότρου) ή κάτι που έμοιαζε με εχέτλη, αντί για όπλο.

Με αυτό το παράξενο όπλο, ο Εχετλαίος χτυπούσε τους Πέρσες κι εξόντωσε πολλούς από αυτούς. Μετά τη μάχη, ο άγνωστος άνδρας εξαφανίστηκε με τον ίδιο τρόπο που είχε εμφανιστεί και κανείς δεν γνώριζε το παραμικρό γι’ αυτόν, ούτε καν το όνομά του.

Οι Αθηναίοι, μετά τη μάχη, ρώτησαν το Μαντείο των Δελφών να μάθουν ποιος ήταν αυτός ο άγνωστος ήρωας που πολέμησε μαζί τους και το Μαντείο τους έδωσε ως απάντηση πως θα έπρεπε να τιμούν τον ήρωα Εχετλαίο.

Οι Αθηναίοι από ευγνωμοσύνη προς αυτόν, όρισαν την επίσημη λατρεία του ως ήρωα. Γενικά, η νίκη στην μάχη του Μαραθώνα φαίνεται ότι ξάφνιασε ακόμα και τους Αθηναίους. Για να εξηγήσουν την πανωλεθρία των Περσών, αρκετοί από τους Αθηναίους πολεμιστές ισχυρίστηκαν ότι είδαν πολλούς ήρωες και θεούς να πολεμούν στο πλάι τους.

Ο κυριότερος από αυτούς ήταν ο Πάνας ο οποίος ενέπνευσε στους Πέρσες τον «Πανικό» τον ιερό, τρομερό φόβο. Σε αυτήν την μυθοπλασία μάλλον συγκαταλέγεται και η εμφάνιση του ήρωα Εχετλαίου.

Η περιγραφή του Παυσανία έχει ως εξής:

[…]«Λέγουν επίσης πως έτυχε να είναι παρών στη μάχη ένας άνδρας με παλαιική εμφάνιση κι ενδύματα. Σκοτώνοντας πολλούς από τους ξένους με την εχέτλη, εξαφανίστηκε μετά τη μάχη. Σαν ρώτησαν οι Αθηναίοι το μαντείο, ο θεός απλά τους έδωσε την εντολή να τιμήσουν τον Εχετλαίο ως ήρωα. Ανήγειραν και μνημείο μάλιστα με λευκό μάρμαρο!!!

ΗΡΟΔΟΤΟΣ: Ο Ηρόδοτος δίνει μια άλλη διάσταση στον άγνωστο αυτόν πολεμιστή και το όπλο του , περιγράφει λοιπόν ότι στην μάχη του Μαραθώνα σκοτώθηκαν 6.400 Πέρσες και 192 Αθηναίοι. Κατά την διάρκεια της συγκρούσεως συνέβη κάτι πολύ παράξενο, ένας Αθηναίος στρατιώτης, ο Επίζηλος, γιός του Κουφαγόρα, ενώ πολεμούσε γενναία στήθος με στήθος ξαφνικά έχασε την όραση του και στα δύο του μάτια, παρόλο που δεν τον είχε ακουμπήσει τίποτα, ούτε δόρυ ούτε ξίφος ούτε βέλος τόξου.

Συνεχίζοντας ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Επίζηλος διηγείται ότι είδε έναν μεγαλόσωμο οπλίτη που η γενειάδα του κάλυπτε ολόκληρη την ασπίδα του, και ότι αυτό το φάντασμα κρατούσε στα χέρια του ένα πολύ φωτεινό όπλο! Πέρασε ακριβώς δίπλα του, σκοτώνοντας Πέρσες αντιπάλους και αυτή η σκηνή ήταν η τελευταία που είδε ο Επίζηλος γιατί από κάποια υπερβολική λάμψη, τυφλώθηκε!

ΠΗΓΗ: http://apocalypsejohn.com/

Σχολεἰο!!!

Ποια πρέπει να είναι η σχέση γονιού - δασκάλου;

Από την Αλεξάνδρα Καππάτου, Ψυχολόγο - Παιδοψυχολόγο
Ο δάσκαλος είναι στη ζωή του παιδιού σου αρκετές ώρες. Άρα, είναι αυτονόητο πως πρέπει να τον γνωρίζεις και μάλιστα να έχεις καλές σχέσεις μαζί του. Η ψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου σου δίνει συμβουλές για να φτιάξεις τη σχέση σου με τον δάσκαλο του παιδιού...

Πολλές φορές, οι γονείς παραπονιούνται ότι η επαφή τους με το δάσκαλο του παιδιού τους δεν είναι όπως θα ήθελαν...

Η πλευρά του γονιού
Άλλες φορές θεωρούν ότι δεν καταλαβαίνει το παιδί τους, άλλοτε ότι εξαντλεί την αυστηρότητά του σε αυτό ή ότι το αδικεί.
Κάποιες φορές δυσφορούν με τη μεγάλη ποσότητα της ύλης που του βάζει για το σπίτι ή και για τη συμπεριφορά του, αν π.χ. φωνάζει ή τους κάνει διαρκώς παρατηρήσεις, τους επιβάλλει τιμωρίες, δεν τα ενθαρρύνει, κ.α.

Η μεριά του δασκάλου
Από την πλευρά τους, οι δάσκαλοι συχνά θεωρούν ότι οι γονείς παρεμβαίνουν στο έργο τους, είναι επιφυλακτικοί απέναντί τους και δεν λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους αυτά που τους λένε.
Στις τακτικές συγκεντρώσεις δεν παρευρίσκονται.
Επίσης, αναφέρουν ότι για κάθε δυσκολία που παρουσιάζει το παιδί στο σχολείο, με ευκολία μερικοί γονείς αποδίδουν την ευθύνη στο δάσκαλο. Έτσι, συχνά, του υποδεικνύουν τι να κάνει.

Πράγματι, σε κάποιες περιπτώσεις, ευτυχώς λίγες, η συνεργασία γονιών – δασκάλων δεν είναι ικανοποιητική. Τότε η ευθύνη βαραίνει και τις δυο πλευρές.

Τι θα πρέπει να κάνετε...
- Προσεγγίστε με ευγένεια το δάσκαλο του παιδιού σας.
- Αφήστε τον να σας ενημερώσει πρώτα ο ίδιος για το μαθητή του.
- Σκεφτείτε τις ερωτήσεις που έχετε σκοπό να του θέσετε από πριν.
- Δείξτε εμπιστοσύνη σε αυτά που σας λέει.
- Αναγνωρίστε την προσπάθειά του.
- Αν το παιδί σας αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία στο σχολείο, συζητήστε μαζί του και μη διστάσετε να ζητήσετε τη βοήθεια του.
- Μην παραπονιέστε για την αυστηρή βαθμολογία ή αντιμετώπισή του.
- Αν έχετε διαφορετική άποψη, συζητήστε μαζί του τα κριτήρια με βάση τα οποία αξιολογεί το παιδί.
- Μη φύγετε ποτέ χωρίς να πείτε μια καλή κουβέντα στο δάσκαλο του παιδιού σας, ας είναι κι ένα σκέτο “ευχαριστώ”, για το χρόνο που διέθεσε για σας.
- Οι εκπαιδευτικοί έχουν πείρα με πολλά παιδιά. Επίσης, οι περισσότεροι διαθέτουν ευαισθησία και ενδιαφέρον για τους μαθητές τους.
Οι γονείς που δεν σέβονται το έργο τους είναι εύλογο ότι δεν θα βρουν στο δάσκαλο έναν πρόθυμο συνεργάτη.

ΠΗΓΗ: http://hamomilaki.blogspot.gr/

Ο Γέροντας Πορφύριος

Το παιδί και ο Γέροντας Πορφύριος 

 Πορφυρίας Μοναχής.

Μεσημέρι, δύο η ώρα, βρίσκομαι στην Πλατεία Αγίων Αναργύρων Αθηνών. Είμαι σταματημένη στο φανάρι προς Αθήνα.

 Με πλησιάζει ένας κύριος.

-Μενίδι, σας παρακαλώ, πάμε;

-Όχι! του απάντησα, δεν προλαβαίνω. Όντως δεν προλάβαινα, γιατί τρεις η ώρα έπρεπε να παραδώσω το ταξί στον Πειραιά.

Ο κύριος στεκόταν μπροστά μου περιμένοντας να περάσει άλλο ταξί. Κάτι μέσα μου μου έλεγε να τον εξυπηρετήσω. Του έκανα νόημα να έρθει. Μόλις μπήκε στο ταξί αναφώνησε: «-Δεν είναι δυνατόν!» Και παίρνει τη φωτογραφία του Γέροντα Πορφυρίου στα χέρια του και τη φιλάει.

Την στιγμή εκείνη έχει ανάψει το φανάρι και έστριβα το τιμόνι προς Μενίδι. Ήθελα να του πάρω από τα χέρια τη φωτογραφία, μα όταν τον είδα με τι λαχτάρα τον κοιτούσε, ντράπηκα για τη σκέψη μου.

-Τον γνωρίσατε, με ρώτησε.

-Όχι, από τα βιβλία του τον γνώρισα και τον αγαπώ πάρα πολύ.

-Θέλεις, κοπέλα μου, να σου πω πώς τον γνώρισα εγώ;

-Και βέβαια θέλω, του είπα με χαρά.

-Άκου» η γυναίκα μου ήταν άρρωστη βαριά, είχε καρκίνο- οι γιατροί μας έδωσαν τρεις μήνες το πολύ ζωή. Εκείνη τη χρονιά ο γυιος μου ο μεγάλος τελείωνε το Λύκειο. Και μας ανακοίνωσε πως έχει κανονίσει με άλλα δέκα παιδιά, συμμαθητές του, να πάνε στο Άγιο Όρος για μια εβδομάδα. Είπαμε εντάξει. Τα παιδιά έφυγαν.

Στο μεταξύ η γυναίκα μου χειροτέρεψε. Ο γιατρός που την παρακολουθούσε μας είπε πως το τέλος ήταν κοντά.

Τον ρωτήσαμε με αγωνία: «-Γιατρέ, τι μπορούμε να κάνουμε, να της δώσουμε λίγη ζωή ακόμη;» «-Θα κάνουμε ένα χειρουργείο ακόμη και ο Θεός βοηθός!» μας απάντησε. Εγώ συμφώνησα, η γυναίκα μου όμως αντέδρασε, γιατί ήθελε να περιμένουμε να γυρίσει το παιδί.

Ο γυιος μου γύρισε τόσο ευτυχισμένος, τόσο χαρούμενος, που έτσι δεν τον είχαμε δει ποτέ. Μας διηγιόταν πόσο όμορφα ήταν εκεί, πόσο εγκάρδια τους υποδέχθηκαν οι μοναχοί, πόση γαλήνη ένιωσαν μεσ’ στην ψυχή τους. Τόσο πολύ ένιωσε την παρουσία του Θεού, που είχε ξεχάσει πως η μητέρα του ήταν άρρωστη. Τη θυμήθηκε, όταν παρουσιάστηκε μπροστά τους ο Γέρων Πορφύριος. Μας είπε για τον Γέροντα Πορφύριο θαυμαστά πράγματα, που μας φαίνονταν απίστευτα.

-Συγγνώμη, αυτά που λέτε πότε γίνανε; τον διέκοψα.

-Πριν δυο χρόνια.

-Α, πρόσφατα! Λοιπόν, για πέστε μου.

-Όλα τα παιδιά καθόντουσαν κάτω από ένα δένδρο, μιλούσανε και γελούσανε, όταν ξαφνικά είδανε έναν καλόγερο να τα πλησιάζει. Σηκώθηκαν, του φίλησαν το χέρι και ο Γέροντας άρχισε να τους μιλάει προσφωνώντας κάθε παιδί με το όνομα του. Όπως καταλαβαίνεις, τα παιδιά απόρησαν, πού ήξερε τα ονόματα τους και τα οικογενειακά τους. Στο γυιο μου είπε: «-Πες της μαμμάς σου να μην κάνει χειρουργείο, είναι καλά!» «-Την ξέρετε;» «-Την ξέρω, όλους σας ξέρω!» «-Ποιος είστε;» τον ρώτησε. «-Είμαι ο Γέροντας Πορφύριος», είπε και έφυγε.

Στο γυρισμό από το Άγιο Όρος, σταμάτησαν στην Ουρανούπολη, σε ένα φαρμακείο να πάρουν ασπιρίνες, γιατί τους πείραξε η θάλασσα και ζαλίστηκαν. Μπαίνοντας στο φαρμακείο είδαν την εικόνα του Γέροντα Πορφυρίου και είπαν: «-Να ο Γέροντας Πορφύριος που είδαμε στο Άγιο Όρος!» Μόλις το άκουσε η φαρμακοποιός, σάστισε. «-Συγγνώμη, παιδιά, είδατε αυτόν τον Γέροντα στο Άγιο Όρος;» «-Ναι, τώρα από εκεί ερχόμαστε.» «-Είστε σίγουροι;» «-Βέβαια είμαστε σίγουροι, αφού μιλήσαμε μαζί του.

Και μάλιστα απορήσαμε πού ήξερε τα ονόματα μας και τα οικογενειακά μας. Όταν τον ρωτήσαμε ποιος είναι, μας είπε πως ήταν ο Γέροντας Πορφύριος». «-Παιδιά, είμαι σί¬γουρη ότι τον είδατε, όμως… Μην τρομάξετε μ’ αυτό που θα σας πω… Ο Γέροντας πέθανε πριν πέντε χρόνια!» Τα παιδιά έπαθαν σοκ! «-Αδύνατον!» της είπαν, «αφού μιλήσαμε!»

Και εγώ και η γυναίκα μου πιστέψαμε πως κάποιον άλλον είδαν, που τον έλεγαν κι αυτόν Πορφύριο και του έμοιαζε. Άλλωστε όλοι οι καλόγεροι μοιάζουν μεταξύ τους. «-Δεν με πιστεύετε, ε; Τέλος πάντων, εμένα μου είπε να μη πας για χειρουργείο, είσαι καλά», είπε το παιδί στη μητέρα του.

Σε δύο μέρες μπήκαμε στο νοσοκομείο. Την επομένη το πρωί θα γινόταν το χειρουργείο. Η ώρα του χειρουργείου έφτασε και, ενώ εγώ περίμενα απ’ έξω με αγωνία, ξαφνικά, βλέπω τη γυναίκα μου να βγαίνει. Έτρεξα κοντά της: «-Τι έγινε;» «-Δεν κάνω χειρουργείο, είμαι καλά!» Από πίσω της βγήκε και ο γιατρός. «-Τι έγινε, γιατρέ;» «-Δεν ξέρω, δεν θέλει να χειρουργηθεί!» «-Σας είπα, είμαι καλά!» «-Κορίτσι μου, τρελάθηκες;»… Προσπαθούσα να την πείσω, πως πρέπει να γίνει η εγχείρηση. «-Σου είπα νιώθω καλά, κάντε μου εξετάσεις και θα δείτε ότι είμαι καλά, το νιώθω!» «-Ωραία!» είπε ο γιατρός, «ας μην την πιέσουμε, αφού νοιώθει καλά.» «-Δεν με πιστεύετε; Ωραία! Κάντε μου εξετάσεις για να πειστείτε.»

Πράγματι έγιναν οι εξετάσεις. Την επομένη μέρα μας ήρθαν και οι απαντήσεις.

Εδώ ο κύριος πήρε μια βαθιά ανάσα. -Τι έδειξαν οι απαντήσεις;

-Πως ποτέ δεν την άγγιξε η αρρώστια! Οι γιατροί να βλέπουν τις παλιές εξετάσεις και τις καινούργιες και να έχουν τρελαθεί! Δεν μπορεί, θα πρέπει να μπερδεύτηκαν με άλλες, θα ξανακάνουμε αύριο, έλεγαν απορημένοι.

Ωστόσο ήρθε ο γυιος μου, που βλέποντας τους γιατρούς μπερδεμένους με τις εξετάσεις, μου λέει.

-Γιατί δεν πιστεύεις αυτά που μου είπε ο Γέροντας Πορφύριος στο Άγιο Όρος;

Τότε πετιέται ένας γιατρός:

-Τι είπες; Ο Γέροντας Πορφύριος τι σου είπε;

-Πως η μαμμά μου είναι καλά και να μην κάνει χειρουργείο!

Ο γιατρός έβγαλε από την τσέπη του τη φωτογραφία του Γέροντα Πορφυρίου.

-Αυτόν είδες, αγόρι μου, στο Άγιο Όρος; -Ναι, Αυτόν!

-Οι εξετάσεις είναι σωστές! Η γυναίκα σας είναι καλά, μπορείτε να φύγετε και τώρα μάλιστα! Ετοιμαστείτε!

Στη γυναίκα μου οι γιατροί είχαν δώσει τρεις μήνες το πολύ ζωή. Έχουν περάσει δυο χρόνια και είναι μια χαρά, πιο καλά από ό,τι ήταν πριν την αρρώστια. Γι’ αυτό αγαπούμε πάρα πολύ τον Γέροντα Πορφύριο. Έχουμε πάει και στο Μοναστήρι του πολλές φορές. Και όποτε έχουμε δυσκολίες, εκείνος μας στηρίζει.

Η αφήγηση του κυρίου για ένα ακόμη θαύμα του Γεροντάκου μου, μου έδωσε μεγάλη χαρά. Το μόνο που ψέλλισα, καθώς κατέβαινε ο κύριος, ήταν «ευχαριστώ!»

Από το βιβλίο: «Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης», της μοναχής Πορφυρίας. ΑΘΗΝΑ 2010 Κεντρική διάθεση Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος.

Πατμιάς,,,

 ..... Ἐκκλησιαστική Σχολή!!!

          Πανσέληνος και Πατμιάς!

Ἐκπέμπουν τό ἀνέσπερο φῶς τους σέ ὅλη τήν Οἰκουμένη!

Ἡ Σελήνη, τό κτιστό φῶς της καί 

ἡ Πατμιάς

τό Πνευματικό της φῶς

                 Πηγή:  https://www.facebook.com/sofia.patinos

Το ροχαλητό

Το παιδάκι σας ροχαλίζει επίμονα; - 

Το ροχαλητό δεν είναι κάτι το τελείως αθώο και ακίνδυνο.

Aιτία σοβαρών προβλημάτων, όπως η νυκτερινή ενούρηση, οι μαθησιακές δυσκολίες και οι διαταραχές συμπεριφοράς, μπορεί να υποκρύπτει το συνεχές και επίμονο ροχαλητό των παιδιών!

Αυτό τονίζουν οι Ωτορινολαρυγγολόγοι, που εφιστούν την προσοχή των γονιών ιδιαίτερα για τα «πρωτάκια» αλλά και για όλα τα παιδιά.

10 Signs Your Child’s Snoring Is a Problem

«Πράγματι, έχει αποδειχτεί ότι το επίμονο ροχαλητό και η ενδεχόμενη υπνική άπνοια των παιδιών χρειάζεται διερεύνηση καθώς διαταράσσουν την ποιότητα του ύπνου και είναι συνδεδεμένα με άλλες κρυφές καταστάσεις που μπορεί να επηρεάσουν την ανάπτυξη του παιδιού και να οδηγήσουν σε προβλήματα συμπεριφοράς, καρδιάς και πνευμόνων» αναφέρει ο διακεκριμένοςΧειρουργός-Ωτορινολαρυγγολόγος κ Μηνάς Αρτόπουλος, Υπεύθυνος Τμήματος Χειρουργικής Τραχήλου-Θυρεοειδούς και Παραθυρεοειδών Αδένων Γενικής Κλινικής και Παίδων «ΜΗΤΕΡΑ».

Σύμφωνα με τους Ωτορινολαρυγγολόγους, πρώτα απ όλα οι γονείς θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι το ροχαλητό δεν είναι κάτι το τελείως αθώο και ακίνδυνο. Στη συνέχεια θα πρέπει να παρακολουθήσουν αν το παιδί τους έχει επίμονο ροχαλητό και να ζητήσουν την βοήθεια του γιατρού αν επιπλέον το παιδί τους:

Έχει ανήσυχο ύπνο,
Είναι κουρασμένο το πρωί,
Είναι υπερδραστήριο,
Έχει νυκτερινή ενούρηση,
Πρωινούς πονοκεφάλους,
Νυκτερινούς εφιάλτες και διακοπές της αναπνοής στον ύπνο,
Καθυστέρηση της ανάπτυξής ,
Κακή ανάπτυξη ομιλίας,
Μαθησιακές δυσκολίες και διαταραχές συμπεριφοράς.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

«Μετά τη διάγνωση του προβλήματος και της αιτίας που το προκαλεί ο γιατρός είναι εκείνος που θα αποφασίσει μαζί με τους γονείς για τον τρόπο θεραπείας»τονίζει ο κ. Αρτόπουλος και συνεχίζει:

«Δεδομένου ότι η κυριότερη αιτία στα παιδιά είναι υπερτροφία των αμυγδαλών και των αδενοειδών εκβλαστήσεων, η αμυγδαλεκτομή και αδενοτομή είναι η θεραπεία επιλογής στο 85-90% των περιπτώσεων. Αν όμως αυτή αποδειχθεί αναποτελεσματική, (στο 10% περίπου των παιδιών), τότε άλλα μέτρα, όπως οδοντικές προθέσεις, κανόνες υγιεινού ύπνου και υγιεινής διατροφής, αντιμετώπιση παχυσαρκίας και πιθανών φλεγμονών και αλλεργίας μπορεί να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Κι αν όλα αυτά αποτύχουν τότε οι συσκευές θετικής πίεσης (CPAP) είναι η τελευταία λύση».

ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ
Τα στατιστικά στοιχεία αποδεικνύουν ότι η παχυσαρκία είναι κύριος προδιαθεσιακός παράγοντας. Μικρότερο ρόλο παίζουν η κληρονομικότητα, το σύνδρομο Down, διάφορες νευρομυικές παθήσεις και οι αλλεργικές καταστάσεις, λόγω του οιδήματος του βλεννογόνου του ρινοφάρυγγα που προκαλούν και της επακόλουθης υπερτροφίας των αδενοειδών εκβλαστήσεων. 
Τα ασθματικά επίσης παιδιά, όπως και εκείνα των οποίων οι γονείς καπνίζουν έχουν αυξημένες πιθανότητες νόσησης από υπνική άπνοια.

Επίσης ευθύνη για το επίμονο ροχαλητό εχουν:
Ανατομικές ανωμαλίες που υπάρχουν από τη γέννηση του παιδιού, όπως ατρησία χοανών, μικρές γνάθοι ή στενός αεραγωγός στη περιοχή μύτης, φάρυγγος, στόματος και γλώσσας.
Η πιθανότητα τα νεύρα και οι μύες της περιοχής ρινο-στοματο-φάρυγγος να μην συνεργάζονται αρμονικά και συνεπώς να μην ανοίγουν επαρκώς τον αεραγωγό κατά την αναπνοή.

Η πιο συχνή αιτία όμως είναι η υπερτροφία των αμυγδαλών και των αδενοειδών εκβλαστήσεων.

«Το ροχαλητό είναι μια σχετικά συχνή πάθηση. Υπολογίζεται ότι το 12-13% των παιδιών ηλικίας 1-9 χρόνων ροχαλίζει σχεδόν καθημερινά ή το λιγότερο 3-4 βραδιές την εβδομάδα και το 2-3% από αυτά πάσχουν από υπνική άπνοια. Ο θόρυβος του ροχαλητού είναι τόσο έντονος που πάντα γίνεται αντιληπτός από τους γονείς» προσθέτει ο κ. Αρτόπουλος και καταλήγει:

« Ευκαιριακό, προσωρινό ροχαλητό μπορεί να παρουσιάσουν όλα τα παιδιά, μετά από κρυολογήματα, φλεγμονές ή αλλεργικές παθήσεις της μύτης και του στοματοφάρυγγα, χωρίς όμως αυτό να αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα».

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΥΠΝΙΚΗΣ ΑΠΝΟΙΑΣ

Έντονο ροχαλητό που ξυπνάει το παιδί από τον ύπνο
Το παιδί σταματάει να αναπνέει στη διάρκεια του ύπνου κατά διαστήματα. Στη φάση αυτή της άπνοιας η γλώσσα πέφτει προς τα πίσω, στο φάρυγγα και αυτό εμποδίζει ή κλείνει τελείως το πέρασμα του αέρα.
Το παιδί ξυπνάει ξαφνικά με έντονη δύσπνοια ή αδυναμία αναπνοής. 

Η μερική ή πλήρης απόφραξη της αναπνευστικής οδού προκαλεί ελάττωση της οξυγόνωσης του εγκεφάλου και το απότομο ξύπνημα του παιδιού. Με το ξύπνημα όμως υποχωρεί η απόφραξη και με μια βαθειά και δυνατή εισπνοή που ακολουθεί, αποκαθίσταται η δίοδος του αέρα και η οξυγόνωση του εγκεφάλου.

Το παιδί σας παρουσιάζει έντονη τάση για ύπνο στη διάρκεια της ημέρας και σε ώρες εκτός του τακτικού και προγραμματισμένου ύπνου του.

happymom
Μηνάς Αρτόπουλος Χειρουργός-Ωτορινολαρυγγολόγος 

 ΠΗΓΗ:http://hamomilaki.blogspot.gr

Ἡ καταστροφή τῆς Σμύρνης

«Στὴν προκυμαία τῆς Σμύρνης» 

 /Ἔρνεστ Χέμινγουέι

Ἡ Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ ὅπως τὴν ἔζησε καὶ τὴν κατέγραψε ὁ μεγάλος Νομπελίστας.

Ἀφιερωμένο στοὺς «ρεπούσιους» ἐφιάλτες καὶ σ΄ αὐτοὺς ποὺ τοὺς φιλοξενοῦν στα κόμματά τους

«Τὸ χειρότερο, εἶπε, ἦταν οἱ γυναῖκες μὲ τὰ νεκρὰ παιδιά. Δὲ μπορούσαμε νὰ τὶς πείσουμε νὰ μᾶς δώσουν τὰ πεθαμένα παιδιά τους. Εἶχαν τὰ παιδιά τους, νεκρὰ ἀκόμα καὶ ἔξι μέρες, ἀλλὰ δὲν τὰ ἐγκατέλειπαν. Δὲ μπορούσαμε νὰ κάνουμε τίποτα. Τελικὰ ἔπρεπε νὰ τοὺς τὰ πάρουμε μὲ τὴ βία.»

(Ἀπὸ τὴ συλλογὴ διηγημάτων του μὲ τὸ γενικὸ τίτλο «Στὴν προκυμαία τῆς Σμύρνης»).

Μὲ τὰ παραπάνω λόγια κάποιος ἥρωας τοῦ Χεμινγουέι, ἀξιωματοῦχος πολεμικοῦ πλοίου τῶν ΗΠΑ ἀγκυροβολημένου στὴ Σμύρνη, περιγράφει τὴ μεγάλη καταστροφή.  Τὸ ἀπόσπασμα εἶναι ἀπὸ τὸ πρῶτο λογοτεχνικὸ κείμενο ποὺ ἐξέδωσε ὁ ἀμερικανὸς συγγραφέας τὸ 1925, μόλις 26 χρονῶν τότε, καὶ μὲ τὸ ὁποῖο ἄρχισε νὰ ἀποκτᾶ παγκόσμια φήμη.

Πρόκειται γιὰ τὴ συλλογὴ διηγημάτων του «Στὴν ἐποχὴ μᾶς» (In Our Times), ὅπου τὸ πρῶτο του διήγημα, οὐσιαστικὰ ὁ πρόλογος τοῦ βιβλίου, ἔχει τὸν τίτλο...

«Στὴν προκυμαία τῆς Σμύρνης».

Ὅσο κι ἂν μιλᾶμε γιὰ διήγημα, ὁ συγγραφέας δὲν γράφει ἀπὸ ἁπλὴ φαντασία. Μόλις πρὶν τρία χρόνια ὡς πολεμικὸς ἀνταποκριτὴς τῆς καναδικῆς ἐφημερίδας “Toronto Star” ὁ Χεμινγουέι εἶχε βρεθεῖ ὡς αὐτόπτης μάρτυς στὸν τόπο τῆς καταστροφῆς καὶ τὴν εἶχε περιγράψει σὲ μία σειρὰ ἄρθρων του, ποὺ ἐκδόθηκαν τὸ 1985 σὲ βιβλίο μετον τίτλο: «Dateline: Toronto”.

Ὡς ἀνταποκριτὴς αὐτῆς τῆς ἐφημερίδας εἶχε ταξιδέψει ἀπὸ τὸ Παρίσι στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ σὲ ἄλλα μέρη τῆς Τουρκίας στέλνοντας κατὰ τὴν πορεία τοῦ τὰ ἄρθρα του στὴν καναδικὴ ἐφημερίδα. Στὴν ἔκδοση τῆς 20ής Ὀκτωβρίου 1922 γράφει: «Ὁ ἄντρας σκεπάζει μὲ μία κουβέρτα τὴν ἑτοιμόγεννη γυναίκα τοῦ πάνω στὸν ἀραμπὰ γιὰ τὴν προφυλάξει ἀπὸ τὴ βροχή.

Ἐκείνη εἶναι τὸ μόνο πρόσωπο ποὺ βγάζει κάποιους ἤχους [ἀπὸ τοὺς πόνους τῆς γέννας]. Ἡ μικρὴ κόρη τοὺς τὴν κοιτάζει μὲ τρόμο καὶ βάζει τὰ κλάματα. Καὶ ἡ πομπὴ προχωρᾶ… Δὲν ξέρω πόσο

χρόνο θὰ πάρει αὐτὸ τὸ γράμμα νὰ φτάσει στὸ Τορόντο, ἀλλὰ ὅταν ἐσεῖς οἱ ἀναγνῶστες τῆς Στὰρ τὸ διαβάσετε νὰ εἶστε σίγουροι ὅτι ἡ ἴδια τρομακτική, βάναυση πορεία ἑνὸς λαοῦ ποὺ ξεριζώθηκε ἀπὸ τὸν τόπο του θὰ συνεχίζει νὰ τρεκλίζει στὸν ἀτέλειωτο λασπωμένο δρόμο πρὸς τὴ Μακεδονία». Τὰ λόγια αὐτὰ δὲν εἶναι γραμμένα ἀπὸ κάποιον ποὺ πρώτη φορὰ ἀντικρίζει τὴ φρίκη τοῦ πολέμου.

Ὁ νεαρὸς Χεμινγουέι εἶχε ζητήσει νὰ καταταγεῖ ὡς ἐθελοντὴς στὸν Πρῶτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ἀλλὰ δὲν ἔγινε δεκτὸς λόγω τῆς κακῆς ὅρασής του.

Αὐτὸ δὲν τὸν ἐμπόδισε νὰ γίνει ἐθελοντὴς νοσοκόμος, νὰ τραυματιστεῖ σοβαρὰ δύο φορὲς στὴν Αὐστρία καὶ τελικὰ νὰ ἀποσυρθεῖ ἀφοῦ τιμήθηκε μὲ τὸ βραβεῖο ἀνδρείας. Κι αὐτὰ πρὶν νὰ βρεθεῖ στὴν Τουρκία ὡς πολεμικὸς ἀνταποκριτὴς τῆς Toronto Star, μόλις 23 χρονῶν.

Μέσα ἀπὸ τὸ λογοτεχνικό του ταλέντο, ποὺ φανερώθηκε μέσα στὰ ἑπόμενα χρόνια, ὁ συγγραφέας δίνει συγκλονιστικὲς περιγραφὲς μίας περιόδου ποὺ ἔχει σημαδέψει τὴν ψυχὴ τοῦ Νεοέλληνα, μ’ ὅλο ποὺ κοντεύει νὰ περάσει σχεδὸν ἕνας αἰώνας ἀπὸ τότε. Σ’ ἕνα ἀπὸ τὰ κείμενα αὐτά, στὸ ὁποῖο ἀναφερθήκαμε ἤδη, «Στὴν προκυμαία τῆς Σμύρνης», ποὺ θεωρεῖται ἀριστούργημα γραφῆς καὶ διδάσκεται, καθὼς εἴδαμε στὸ Ἰντερνέτ, στοὺς φοιτητὲς ἀγγλικῆς φιλολογίας σὲ πολλὰ πανεπιστήμια, γράφει: «Εἴχαμε ρητὲς ἐντολὲς νὰ μὴν ἐπέμβουμε, νὰ μὴ βοηθήσουμε… Τὸ πλοῖο μᾶς εἶχε τόση δύναμη ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ βομβαρδίσουμε ὅλη τὴ Σμύρνη καὶ νὰ σταματήσουμε τὸ μακελειό, ἀλλὰ ἡ ἐντολὴ ἦταν νὰ μὴν κάνουμε τίποτα… Τὸ παράξενο ἦταν, εἶπε [ὁ ὑποτιθέμενος ἀξιωματοῦχος τοῦ ἀμερικάνικου πολεμικοῦ ποὺ διηγεῖται τὴν ἱστορία], πῶς οὐρλίαζαν κάθε νύχτα τὰ μεσάνυχτα.

Δὲν ξέρω γιατί οὐρλίαζαν αὐτὴ τὴν ὥρα. Ἤμασταν στὸ λιμάνι κι αὐτὲς στὴν προκυμαία καὶ τὰ μεσάνυχτα ἄρχιζαν νὰ οὐρλιάζουν. Στρέφαμε πάνω τους τοὺς προβολεῖς καὶ κι αὐτὲς τότε σταματοῦσαν. …».

Ὁ Χεμινγουέι ὡς πολεμικὸς ἀνταποκριτὴς εἶναι πιὸ σαφής. Ξέρει ὅτι 1.250.000 Ἕλληνες διώχτηκαν ἀπὸ τὰ σπίτια τους μὲ τὴν ἀνταλλαγὴ τῶν πληθυσμῶν: «Ὅ,τι καὶ νὰ πεῖ κανεὶς γιὰ τὸ πρόβλημα τῶν προσφύγων στὴν Ἑλλάδα δὲν πρόκειται νὰ εἶναι ὑπερβολή.

Ἕνα φτωχὸ κράτος μὲ μόλις 4 ἑκατομμύρια πληθυσμὸ πρέπει νὰ φροντίσει γιὰ ἄλλο ἕνα τρίτο τῶν κατοίκων. Καὶ τὰ σπίτια ποὺ ἄφησαν οἱ Μουσουλμάνοι ποὺ ἔφυγαν δὲν ἐπαρκοῦν σὲ τίποτα, χώρια ἡ διαφορὰ στὸ ἐπίπεδο κουλτούρας ποὺ εἶχαν συνηθίσει οἱ Ἕλληνες στὴν Κωνσταντινούπολη».

Σὲ μία ἄλλη ἀνταπόκρισή του στὴ «Στὰρ» γράφει: «Βρίσκομαι σὲ ἕνα ἄνετο τρένο, ἀλλὰ μὲ τὴ φρίκη τῆς ἐκκένωσης τῆς Θράκης ὅλα μου φαίνονται ἀπίστευτα. Ἔστειλα τηλεγράφημα στὴ «Στὰρ» ἀπὸ τὴν Ἀδριανούπολη. Δὲν χρειάζεται νὰ τὸ ἐπαναλάβω. Ἡ ἐκκένωση συνεχίζεται…. Ψιχάλιζε.

Στὴν ἄκρη τοῦ λασπόδρομου ἔβλεπα τὴν ἀτέλειωτη πορεία τῆς ἀνθρωποθάλασσας νὰ κινεῖται ἀργὰ στὴν Ἀδριανούπολη καὶ μετὰ νὰ χωρίζεται σ’ αὐτοὺς ποὺ πήγαιναν στὴ Δυτικὴ Θράκη καὶ τὴ Μακεδονία. .. Δὲ μποροῦσα νὰ βγάλω ἀπὸ τὸ νοῦ μου τοὺς ἄμοιρους ἀνθρώπους ποὺ βρίσκονταν στὴν πομπὴ γιατί εἶχα δεῖ τρομερὰ πράγματα σὲ μία μόνο μέρα.

Ἡ ξενοδόχισσα προσπάθησε νὰ μὲ παρηγορήσει μὲ μία τρομερὴ τούρκικη παροιμία: «Δὲ φταίει μόνο τὸ τσεκούρι, φταίει καὶ τὸ δέντρο». (Toronto Star, 14 Νοέμβρη 1922)

«Ἡ ὑποχώρηση τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ ἦταν μία θλιβερὴ ὑπόθεση, ἀλλὰ δὲ χρειάζεται νὰ κατηγοροῦμε γι’ αὐτὸ τὸν ἁπλὸ Ἕλληνα φαντάρο. Ἀκόμα καὶ ὅταν γινόταν ἐκκενώσεις περιοχῶν οἱ Ἕλληνες δροῦσαν ὡς πραγματικοὶ στρατιῶτες.

Ὁ Κεμὰλ θὰ εἶχε μεγάλο πρόβλημα ἂν ἦταν νὰ τοὺς ἀντιμετωπίσει στὴ Θράκη. Ὁ λοχαγὸς Wittal τοῦ Ἰνδικοῦ Ἱππικοῦ, ποὺ βρισκόταν στὴν Ἀνατολία ὡς παρατηρητὴς κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ πολέμου τῶν Ἑλλήνων μὲ τὸν Κεμάλ, μοῦ εἶπε:

 «Οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες ἦταν μαχητὲς πρώτης κατηγορίας. Οἱ ἀξιωματικοί τους ἦταν ἄριστοι…. Θὰ μποροῦσαν νὰ ἔχουν καταλάβει τὴν Ἄγκυρα καὶ νὰ τελειώσουν τὸν πόλεμο ἂν δὲν εἶχαν προδοθεῖ». Κατὰ τὸν Χεμινγουέι ἡ προδοσία αὐτὴ πήγασε καὶ ἀπὸ τοὺς συμμάχους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸν βασιλιὰ

Κωνσταντῖνο ποὺ ἀντικατέστησε τοὺς ἔμπειρους –ἀλλὰ βενιζελικοὺς- ἀξιωματικούς, μὲ δικούς του «ποὺ ποτὲ δὲν εἶχαν ἀκούσει τὸν κρότο τῆς μάχης». Καὶ τελειώνει μὲ μία πρόταση ποὺ δὲν θὰ τὴν ἔγραφε ποτὲ ἕνας ἁπλὸς δημοσιογράφος, ἂν δὲν εἶχε μέσα τοῦ τὸ ταλέντο τοῦ μεγάλου νομπελίστα

συγγραφέα: «Ὅλη μέρα περνοῦν δίπλα μου, λεροί, ἐξαντλημένοι, ἀξύριστοι, ἀνεμοδαρμένοι στρατιῶτες ποὺ βαδίζουν στὴ γκρίζα γυμνὴ ὕπαιθρο τῆς Θράκης.

Χωρὶς μπάντες, χωρὶς [ἀνθρωπιστικὲς] ὀργανώσεις νὰ τοὺς ἀνακουφίσουν, χωρὶς τόπο νὰ ξαποστάσουν, παρὰ γεμάτοι ψεῖρες, μὲ βρώμικες κουβέρτες καὶ κουνούπια ὅλη τὴ νύχτα. Εἶναι οἱ τελευταῖοι ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἦταν κάποτε ἡ δόξα τῆς Ἑλλάδας.

Κι αὐτὸ εἶναι τὸ τέλος τῆς δεύτερης πολιορκίας τῆς Τροίας» (Toronto Star, 3 Νοεμβρίου 1922).

Μπορεῖ ὁ συγγραφέας νὰ ἦταν σκληραγωγημένος καὶ ἀπὸ τὴ φύση τοῦ (πλὴν τῶν ἄλλων ἦταν καὶ μποξὲρ) ἢ ἀπὸ τὴ ζωή του ὡς πολεμικὸς ἀνταποκριτής, ἀλλὰ δὲ μπορεῖ ἂν μὴ συγκινηθεῖ μὲ τόσο πόνο.

Χρόνια ἀργότερα, ἀφοῦ εἶχε καλύψει δημοσιογραφικὰ καὶ τονεμφύλιο πόλεμο στὴν Ἱσπανία, μιλώντας μέσα ἀπὸ τὸ στόμα ἑνὸς ἥρωά του γράφει:

«Δὲ θέλω νὰ κοιμηθῶ γιατί ἔχω τὴ προαίσθηση ὅτι ἂν κλείσω τὰ μάτια μου στὸ σκοτάδι καὶ ἀφεθῶ στὸν ἑαυτό μου, ἡ ψυχή μου θὰ βγεῖ ἀπὸ τὸ σῶμα». Σὲ ἕνα ἀπὸ τελευταία του ἄρθρα ἀπὸ τὴν Τουρκία στὴν Τορόντο Στὰρ γράφει:

«Ποιὸς θὰ θρέψει τόσο πληθυσμό; Κανένας δὲν τὸ ξέρει καὶ μέσα στὰ ἑπόμενα χρόνια ὁ χριστιανικὸς κόσμος θὰ ἀκούει μία σπαρακτικὴ κραυγὴ ποὺ ἐλπίζω νὰ φτάσει καὶ ὡς τὸν Καναδά: «Μὴν ξεχνᾶτε τοὺς Ἕλληνες!».

Χρῆστος Μαγγούτας Chris@Mangoutas.com

Τορόντο Καναδὰ

ΠΗΓΗ: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2012/07/blog-post_1871.html#more