"Βασιλεύ ουράνιε παράκλητε..."

"Βασιλεύ ουράνιε παράκλητε..." 

ίδιόμελον της Κυριακής της Πεντηκοστής

Θεοδώρου Ρόκα Θεολόγου 

Μ.Α. Ερμηνευτικής Θεολογίας

Κυριακή της Πεντηκοστής η ερχόμενη Κυριακή και κατά την Κυριακή αυτή όπως πληροφορεί το Συναξάρι της ημέρας εορτάζουμε την εορτή της Πεντηκοστής δηλ. την ημέρα κατά την οποία έγινε η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους μαθητές του Κυρίου και τους ανέδειξε σε Αποστόλους των εθνών: "Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ ὀγδόῃ ἀπὸ τοῦ Πάσχα, τὴν ἁγίαν Πεντηκοστὴν ἑορτάζομεν" και συμπληρώνουν οι εγκωμιαστικοί στίχοι: "Πνοῇ βιαίᾳ γλωσσοπυρσεύτως νέμει, Χριστὸς τὸ θεῖον Πνεῦμα τοῖς Ἀποστόλοις. Ἐκκέχυται μεγάλῳ ἑνὶ ἤματι Πνεῦμ' ἁλιεῦσι" διότι ο Παράκλητος κατήλθε με τη μορφή βιαίας πνοής και πυρίνων γλωσσών.

Σχετικές πληροφορίες παρέχει το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων που κάνει λόγο για το συγκεκριμένο γεγονός: "καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ' ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι " (Πραξ. 2,2-4).

Ήδη από τον εσπερινό της εορτής, ως τρίτο κατά σειρά Απόστιχο, στην έναρξη του μεσονυκτικού ή του όρθρου (όταν δεν τελείται η ακολουθία του μεσονυκτικού), του αποδείπνου και σε άλλες ακολουθίες λέγεται το ακόλουθο: 

"Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθέ, καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον ἀγαθὲ τὰς ψυχὰς ἡμῶν".

Το ανωτέρω αποτελεί μια σύντομη προσευχή προς τον Παράκλητο, δηλ. το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο Πρόσωπο του Τριαδικού Θεού. Αρχικά τον αποκαλεί "Παράκλητο" και όχι απ ευθείας "Πνεύμα της αληθείας" και αυτό αφενός επειδή έχει ως υπόβαθρο τους ευαγγελικούς λόγους του Κυρίου στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο ("καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένει μεθ' ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτὸ· ὑμεῖς δὲ γινώσκετε αὐτό, ὅτι παρ' ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν ἔσται" Ιωαν. 14,16-17) αφετέρου για να καταδειχθεί πως το τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος είναι ισότιμο, ισόκυρο και ομοούσιο με τον Πατέρα και τον Υιό.

Το Άγιο Πνεύμα δεν είναι κάτι το ουδέτερο ούτε μια έννοια αφηρημένη. Είναι θείο Πρόσωπο, όπως ο Πατήρ και ο Υιός είναι συγκεκριμένη θεία Υπόσταση. Από την ημέρα της Πεντηκοστής που έλαβε χώρα η επιφοίτηση του Παρακλήτου προς τους Αγίους Αποστόλους εγκαθιδρύεται η Εκκλησία και πιο συγκεκριμένα η τέταρτη φάση της Εκκλησίας που αναμένει την πέμπτη και τελευταία δηλ. τη μέλλουσα ζωή (σύμφωνα με απόψεις δογματολόγων) ή τον τρίτο σεισμό κατά την άποψη του Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου, το Άγιο Πνεύμα είναι εκείνο που καθοδηγεί την Εκκλησία του Χριστού και συγκροτεί όλον της τον θεσμό και την κατευθύνει σε μια πορεία που αποσκοπεί στα έσχατα και την καλή απολογία των μελών της κατά την τελική κρίση του κόσμου και την έναρξη της μέλλουσας και αιώνιας ζωής.

 ΠΗΓΗ:http://naxioimelistes.blogspot.gr/

Πάτμος

Π Α Τ Μ Ο Σ

Από το γερμανικό περιοδικό "Merian", 1961

Κάτω ἀριστερά ὁ ἀείμνηστος Ἱερομόναχος Ἰγνάτιος Σκεμπές. Δεξιά καθήμενος Ὀ Ἀρχιμ. Νικηφόρος Κουμουνδοῦρος καί ὄρθιος ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιμ. Θεοδώρητος Μπουρνῆς, μετέπειτα Καθηγούμενος Πάτμου

Επίσκοπος .... ζητιάνος..

Ο ζητιάνος…Επίσκοπος!!!

Ήρθαν νέα στο χωριό ότι θα έρθει ο επίσκοπος. Αποφάσισαν να τον υποδεχτούν με δόξα και τιμή.Όταν επιτέλους έφτασε η αναμενόμενη μέρα, πήγε ο διάκονος στο σταθμό να τον παραλάβει. Οι επιβάτες που κατέβηκαν απο το τρένο δεν ηταν πολλοί. Από το πρώτο βαγόνι κατέβηκε ένας γέροντας με πολύ απλά ρούχα. Στάθηκε λιγο στην πλατφόρμα και περίμενε αλλά δεν πλησίασε κανένας…

Έτσι ρώτησε έναν περαστικό πως να πάει στο χωριό. Είχε περπατήσει κανένα μισάωρο όταν άκουσε κάποιο θόρυβο…γύρισε πίσω και είδε μια αμαξα με άλογα που τα οδηγούσε ένας νέος. -Επιτέλους βοήθεια, θα με πάρει, σκέφτηκε ο γέρος και του κούνησε το χέρι για να τον πάρει…

-Τι θέλεις γέρο; Τον ρωτάει ο νέος.

-Πάρε με στο χωριό σε παρακαλώ. Τού ζήτησε ο γέρος

– Δεν είναι μακριά, να περπατήσεις. Απάντησε ο νέος.

-Ευχαριστώ! Μουρμούρισε ο γέρος και συνέχισε τον δρόμο. Γύρισε ο διακονος στην εκκλησία και είπε οτι δεν ήρθε ο επίσκοπος.

– Μάλλον του έτυχε κάτι…είπαν

-Το βραδάκι επιτέλους έφτασε ο γέρος στο χωριό. Είδε ενα πηγάδι με σκέπη και έκατσε να ξεκουραστεί κάτω από την σκεπή του πηγάδιού όπου και αποκοιμήθηκε. Το πρωί τον ξύπνησαν γυναίκες που ήρθαν να πάρουν νερό. Τις ρώτησε λοιπόν που μένουν οι χριστιανοί…

– Εδώ όλοι είναι χριστιανοί. Ηταν απάντηση. Πάει ο γέροντας στο χωριό να ζητήσει ελεημοσύνη, κάποιος του έδωσε πατάτες, κάποιος ξερό ψωμί. Αυτός όμως πάνω σε κάθε ελεημοσύνη έγραφε το όνομά αυτού που του το έδινε και το φύλαγε. Το βράδυ ο γέρο-ζητιάνος την πέρασε σε μια γωνιά τού ναού.

Όταν τελειώσε η λειτουργία ο ιερέας ευχαρίστησε τον θεό για όλα. Τον ευχαρίστησε και ο γέρο-ζητιάνος.

-Φεύγοντας ο κόσμος του έλεγε «Ο θεος να σε Ελεησει». Ο ναός έκλεισε και ο γέρος πήγε πάλι στο πηγάδι για να κοιμηθεί. Αυτό συνεχίστηκε για δύο μέρες. Την τρίτη μέρα όταν μαζεύτηκε πάλι ο κόσμος στην εκκλησία, πριν ξεκινήσει η λειτουργία βγήκε ο γέρο-ζητιάνος μπροστά και έβγαλε τα φαγητά που είχε μαζέψει αυτές τις μέρες. Όταν το είδε αυτό ο διακονος πήγε να βάλει τάξη… Ο γέρο-ζητιάνος όμως με πολύ ισχυρή και δυνατή φωνή είπε:

– Σήμερα εγώ θα λειτουργήσω! Είμαι ο Επίσκοπος που περιμένατε…

Έπεσε μία απόκοσμη σιωπή…

Ο επίσκοπος συνέχισε… σήμερα θα συζητήσουμε το θέμα, «Μοιράσου το ψωμί σου με τους φτωχούς»

Σηκώσε το ξεραμενο ψωμάκι, είπε το όνομα αυτού που του το έδωσε και ρώτησε:

– Μπορεί ο άνθρωπος να ζήσει με αυτό; Δείτε το αδέλφια! Ο άνθρωπος πού του το έδωσε ήταν πλούσιος και κοκκινισε από την ντροπή του…και έτσι συνεχίσε μέχρι να βγάλει και το τελευταίο φαγητό το οποίο ηταν πολύ καλό και του το είχαν προσφέρει δυο οικογένειες πολυτέκνων.

Ήταν η πρώτη φορά πού οι πλούσιοι ήθελαν να είναι στην θέση των φτωχών…μερικοί προσπάθησαν να δίκαιολογηθουν: τα’χα ότι είναι η ανθρώπινη φύση… Οι πράξεις των τελευταίων όμως τους συγκίνησε όλους τόσο πολύ που δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυα τούς.

– Δεν πειράζει, είπε ο επίσκοπος συγκινημένος, ξεχνώντας τα όλα. -Χαίρομαι που ο Θεός σας ξύπνησε στο τέλος. О ηγούμενος απευθύνθηκε στον Επίσκοπο. -Μα που κοιμόσασταν τις νύχτες; -Στον αδελφό μου, αποκρίθηκε ο ηγούμενος

– Και ποιος είναι αυτός?

-Το πηγάδι, πού με φιλοξένησε κάτω από την σκεπή του…και έγινε ο αδελφός Μου.

Τον ερχομό του επισκόπου δεν τον ξέχασαν πότε στο χωριό. Ξεχνιούνται τέτοια πράγματα;

http://www.orthodoxia.online

Τα χταπόδια

Τα χταπόδια δεν έχουν οκτώ πόδια, αλλά μόνο δύο…

Το μεγαλύτερο μέρος του εγκεφάλου τους βρίσκεται στα πλοκάμια. Το ζευγάρωμα περιέγραψε πρώτος ο Αριστοτέλης, αλλά για 2.000 χρόνια κανείς δεν τον πίστευε…

Τα χταπόδια έχουν οκτώ άκρα που εξέχουν από το σώμα τους, ωστόσο πρόσφατες έρευνες σχετικά με τη χρήση τους αναπροσδιόρισαν την ονομασία τους. Τα χταπόδια ανήκουν στην οικογένεια τω κεφαλόποδων. Χρησιμοποιούν τα δύο πίσω πλοκάμια για να κινούνται στο βυθό και τα υπόλοιπα έξι για να τρέφονται. Ως εκ τούτου, οι θαλάσσιοι βιολόγοι τείνουν να αναφέρουν πλέον ότι τα χταπόδια έχουν δύο πόδια κι έξι χέρια.

Τα πλοκάμια του χταποδιού είναι αξιοθαύμαστα όργανα. Έχουν τη δυνατότητα να σκληραίνουν σχηματίζοντας προσωρινές κλειδώσεις ή να διπλώνουν μεταμορφώνοντας τον ιδιοκτήτη τους σε μπάλα που κυλά στον πυθμένα. Επίσης περιέχουν τα δύο τρίτα του εγκεφάλου ενός χταποδιού- γύρω στα πενήντα εκατομμύρια νευρώνες– ενώ το υπόλοιπο ένα τρίτο, σε σχήμα  ντόνατ, βρίσκεται στο εσωτερικό του κεφαλιού (μανδύας).

Επειδή μεγάλο μέρος του νευρικού συστήματος του χταποδιού βρίσκεται στα άκρα του, καθένα από αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητα από τα υπόλοιπα. Ένα κομμένο πλοκάμι έχει τη δυνατότητα να σέρνεται τριγύρω και σε ορισμένα είδη, μπορεί να επιζήσει για αρκετούς μήνες. Το χέρι (ή πόδι) ενός χταποδιού μπορεί κυριολεκτικά να κάνει του κεφαλιού του.

Mεγάλο μέρος του νευρικού συστήματος του χταποδιού βρίσκεται στα άκρα του

Κάθε άκρο του χταποδιού έχει δύο σειρές βεντούζες εφοδιασμένες με γευστικούς κάλυκες για την αναγνώριση της τροφής.

Το χταπόδι γεύεται οτιδήποτε αγγίζει. Τα αρσενικά διαθέτουν επίσης έναν ειδικό βραχίονα όπου διατηρούν στο σπέρμα τους. Ονομάζεται εξωκοτύλη και χρησιμοποιείται για την αναπαραγωγή. Για τη μεταφορά του σπέρματος το αρσενικό τοποθετεί τον βραχίονα σε μία τρύπα στο κεφάλι του θηλυκού. Στη διάρκεια του ζευγαρώματος η εξωκοτύλη συνήθως αποκολλάται, όμως το αρσενικό αναπτύσσει καινούρια την επόμενη χρονιά.

Η πρώτη περιγραφή του ζευγαρώματος των χταποδιών έγινε από τον Αριστοτέλη (384 -322 π. Χ.), όμως για πάνω από 2.000 χρόνια κανείς δεν τον πίστευε.

Τον 19ο αιώνα ο Γάλλος ζωολόγος Ζορζ Κουβιέ (1769-1832) ανακάλυψε εκ νέου τη διαδικασία κι έδωσε στην εξωκοτύλη το όνομά της. Κοτύλη σημαίνει μυζητήρας. Εξαιτίας γενετικών παραλλαγών, κάποιες φορές τα χταπόδια αναπτύσσουν περισσότερα από οκτώ άκρα. Το 1998, το Ενυδρείο Σίμα Μαρίνλαντ στην Ιαπωνία είχε στις δεξαμενές του ένα κοινό χταπόδι με ενενήντα έξι πλοκάμια. Είχε αλιευτεί στο κοντινό όρμο Ματόγια τον Δεκέμβριο του 1998, αλλά πέθανε πέντε μήνες αργότερα. Το πολυπλόκαμο κεφαλόποδο κατάφερε να γεννήσει αρκετά αυγά προτού πεθάνει. Μετά την εκκόλαψη όλα τα χταπόδια είχαν φυσιολογικό βραχιόνων κανένα όμως δεν επιβίωσε για περισσότερο από ένα μήνα.

Κατά καιρούς τα χταπόδια τρώνε τους βραχίονές τους.

Παλιότερα υπήρχε η πεποίθηση ότι γι’ αυτό έφταιγε το στρες, σήμερα όμως θεωρείται ότι ευθύνεται κάποιος ιός που επιτίθεται στο νευρικό τους σύστημα….

Πηγή: mixanitouxronou.gr

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.diakonima.gr/