Ο ΄Αγιος Σαμψών (27 Ιουνίου)

Ο  ΄Αγιος Σαμψών ο Ξενοδόχος

Ο Ιερός Ναός (ιδιωτικός) του Αγίου Σαμψών του Ξενοδόχου 

 στη Δυτική πλευρά της Χώρας Πάτμου

Πρόκειται για δύο Ναούς με διαφορετικές εισόδους. Ο Ναός με τον τρούλλο

 είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και ό άλλος στον ΄Αγιο Σαμψών

ΦΩΤΟ: κα Ιωάννα Γρύλλη

Ο ΄Αγιος Σαμψών (27 Ιουνίου)

Όσιος Σαμψών ο Ξενοδόχος 

Ο όσιος πατήρ ημών Σαμψών καταγόταν από οικογένεια της  υψηλής αριστοκρατείας της Ρώμης, έχοντας καθώς φαίνεται συγγενικούς δεσμούς με το γένος του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Σπούδασε όλες τις επι­στήμες της εποχής του και ιδιαιτέρως την ιατρική, προς την οποία τον ωθούσε η συμπονετική του φύση. Δεν μπορούσε να μένει απαθής στο θέ­αμα του πόνου και της δυστυχίας και δεχόταν στο σπίτι του τους αρρώ­στους και άπορους που συναντούσε για να τους προσφέρει με αγάπη όλες τις απαραίτητες φροντίδες και ακόμη περισσότερο την παραμυθία της προσευχής και της πίστης.

Όταν πέθαναν οι γονείς του, μοίρασε την με­γάλη περιουσία του και ελεύθερος στο εξής από κάθε επίγεια δέσμευση, επιθυμώντας να αποφύγει την εκτίμηση των ανθρώπων, αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη. Εγκατεστημένος σε ένα πτωχικό σπίτι, δόθηκε ολόκληρος στην προσευχή μέσα στην ησυχία, συνεχίζοντας ωστόσο τις αγαθοεργίες του. Μάζευε όσους ασθενείς έβρισκε και τους φρόντιζε δίχως να απαιτεί πληρωμή. Αναλάμβανε ιδιαίτερα ασθενείς που έπασχαν από ανίατα νοσήματα ή εκείνους με ασθένειες τις οποίες οι άλλοι γιατροί δεν έστεργαν να φροντίσουν: λεπρούς, τυφλούς, δαιμονισμένους, κι έτσι η φήμη του απλώθηκε σε όλη την πόλη και η κατοικία του έγινε άσυλο των απελπισμένων.

Λίγο αφ’ ότου χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, σε ηλικία τριάντα ετών, από τον πατριάρχη άγιο Μηνά [25 Αυγ.], που εκτιμούσε τα θεάρεστα έργα του, ο άγιος Σαμψών θεράπευσε από βαρεία ασθένεια τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό (527-565), ο οποίος έχοντας χάσει κάθε ελπίδα από τους γιατρούς ειδοποιήθηκε σε ενύπνιο να καλέσει τον όσιο στο παλάτι. Ήταν αρκετό να επιθέσει το χέρι του ο Σαμψών στο μέρος όπου υπέφερε ο αυτοκράτορας για να γιατρευτεί στην στιγμή. Επειδή ωστόσο ο όσιος επιθυμούσε να αποφύγει τους επαίνους έβαλε εν συνεχεία λίγη αλοιφή, ώστε να μην αποδοθεί το θαύμα στις δικές του ικανότητες. Ο ηγεμόνας μην ξέροντας πως να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του θέλησε να τον γεμίσει χρυσάφι, αλλά ο όσιος του έστειλε πίσω τα δώρα λέγον­τας: «Θέλεις να μου προσφέρεις ό,τι απέρριψα από αγάπη για τον Θεό;»

Και του συνέστησε να χρησιμοποιήσει καλύτερα τα χρήματα στην ανέ­γερση ενός νοσοκομείου, δίπλα στο χαμόσπιτό του, όπου θα μπορούσε να δέχεται αξιοπρεπώς τους αρρώστους και τους φτωχούς. Ο αυτοκράτορας συναίνεσε με ενθουσιασμό και ανέθεσε στους εργάτες που μόλις είχαν ολοκληρώσει την οικοδόμηση της Αγίας Σοφίας να κτίσουν λίγο βορειό­τερα από την Μεγάλη Εκκλησία ένα τεράστιο και λαμπρό οικοδόμημα που έμεινε γνωστό με το όνομα Ξενών του Σαμψών. Εν συνεχεία ο όσιος διηύθυνε το ίδρυμα με απαράμιλλη αφοσίωση, θέτοντας τον εαυτό του στην υπηρεσία των πασχόντων αδελφών του με τον ζήλο ενός αγγέλου παρά τω Θεώ. Το υποδειγματικό αυτό ίδρυμα που διέθετε πολλούς εξειδικευμένους γιατρούς εξυπηρετούνταν από μοναχούς και είχε προικι­στεί από τον αυτοκράτορα με άφθονα εισοδήματα, όχι μόνο για την αμοιβή του προσωπικού του, αλλά και με σκοπό επίσης να χορηγεί τροφή και ρουχισμό σε ξένους και ενδεείς.

’Αφού άσκησε για χρόνους πολλούς την αποστολική αυτή δραστηριότητα, ο όσιος Σαμψών εκοιμήθη εν ειρήνη σε προχωρημένη ηλικία. Το σώμα του ενταφιάστηκε στον ναό του αγίου Μωκίου, όπου την ημέρα της εορτής του οι γιατροί της Κωνσταντινούπολης, που τον τιμούσαν ως προστάτη τους, συνέρρεαν εν πομπή. Στον Ξενώνα τιμώνταν η ράβδος του, το επιτραχήλιό του και τα άμφιά του.

Στα μετέπειτα χρόνια πλήθος θαυμάτων και ιάσεων επιτελέστηκαν στον Ξενώνα με την αόρατη μεσιτεία του οσίου ή μετά από εμφανίσεις του. Λίγο μετά την εκδημία του, μια φοβερή πυρκαγιά που ξεκίνησε από την Αγία Σοφία ρήμαξε όλα τα γύρω σπίτια και έφθασε ως την στέγη του Ξενώνα. Ματαίως οι εργαζόμενοι εκεί και άνθρωποι που προσφέρθηκαν με καλή θέληση αγωνίζονταν, όταν είδαν τον όσιο να βαδίζει πάνω στην στέγη και να διατάζει με εξουσία την φωτιά να υποχωρήσει· με τον τρόπο αυτό σώθηκε το ίδρυμα από την καταστροφή.

Οι άρρωστοι προσήλθαν στον τάφο του οσίου για να περάσουν την νύ­χτα προσευχόμενοι. Τιμούσαν την εικόνα του και αλείφονταν με λάδι από την κανδήλα που έκαιγε πάνω από το μνήμα του, ενώ ο όσιος εμφανι­ζόταν συχνά σε αυτούς μαζί με τους αγίους Αναργύρους Κοσμά και Δα­μιανό για να τους προσφέρει ιάσεις και θεραπείες.

(Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τ.10 Ιούνιος, εκδ. Ίνδικτος σ. 314-316).

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://www.pemptousia.gr/2013

Πάτμος

Ιερός Ναός Αγίου Φωκά

στη Σκάλα (Λιμάνι) Πάτμου

Πίσω από την "καρτ-ποστάλ οι ευχές στον: "αγαπητέ μοι ανηψέ Κύριε Δημήτριε"...
Και όπως θα διαπιστώσετε, πρόκειται για φωτογραφία πριν το 1914....
Αριστερά η Αγία Παρασκευή  και δεξιά στο βάθος δύο από τους 4 Μύλους...

Οι ΄Ελληνες Αεροπόροι.

‘Οταν τα Ελληνικά Μαχητικά κυνήγησαν τα Τούρκικα μέχρι

το αεροδρόμιο του …Dalaman !

Ήταν ενα καλοκαιρινό πρωινό του 2000 και τίποτε δεν προμήνυε κάτι το ασυνήθιστο …Ο Ελεγκτής βάρδιας του RADAR της Ρόδου ψάχνει τον ουρανό για κάτι το παράξενο αλλά μάταια!Ξάφνου χτυπάει το alert στο IFF και δείχνει δύο εισβολείς να έρχονται καταπάνω τους !
Σημαίνει συναγερμός και ειδοποιείται το κέντρο επιχειρήσεων και το ΑΤΑ στη Λάρισα ,που ο Αρχηγός του Ιπτάμενος και ο ίδιος από τους λίγους ,κατέβασε όλα τα διαόλια που ήξερε !
Οι Τούρκοι εισβολείς παραβιάζουν το Ελληνικό FIR και με περισσή θρασύτητα πετούν βόρεια της Ρόδου και παραλιακά μέχρι την Λίνδο …
Από την Κάρπαθο έχουν σηκωθεί δυο Ελληνικά μαχητικά με χειριστές δυο από καλύτερους Άσσους της Πολεμικής Αεροπορίας με τα νεύρα τους τσατάλια !
Μόλις τα Ελληνικά μαχητικά φτάνουν σε απόσταση να μπορούν να πάρουν νούμερα τους και να καταγράψουν τον οπλισμό τους τα Τούρκικα απομακρύνονται …
Στροφή των Ελληνικών και τα Τούρκικα επιστρέφουν για κυκλική περιστροφή ,ανήσυχος ο ελεγκτής του Radar της Ρόδου καλεί τον Αρχιελεγκή και τον ενημερώνει για την απότομη στροφή των Τούρκικων και την εισβολή !

”Αρπαγμένος” απο το παιχνίδι των Τούρκων ο Επικεφαλής των Ελληνικών μαχητικών ενημερώνει για εμπλοκή και τραβάει πίσω τα καύσιμα στο τέρμα !
Ορμάει πίσω από τον Τούρκο που αρχίζει να απομακρύνεται προς τις Μικρασιατικές ακτές πανικόβλητος ενώ από πάνω τους ακολουθεί κατά πόδας και ο νεαρός χειριστής έχοντας πάρει στο κατόπι τον άλλο Τούρκο που προσπαθεί να σπάσει το lock !
O έμπειρος αρχιελεγκτής αρχίζει να καταλαβαίνει τι πα να γίνει και αρχίζει τις φωνές προς τους χειριστές ..Προσοχή είσαστε πάνω από μαύρη περιοχή ουρλιάζει στο μικρόφωνο , κάντε στροφή 180 Μοιρών διατάζει στους Έλληνες Χειριστές !
Έχεις παράσιτα δεν σε ακούμε απαντάει ο επικεφαλής ενώ ο νεαρός πιλότος ζητάει από τον Αρχιελεγκή να κάνουν το check επαλήθευσης !!! 
Οι Τούρκοι πανικόβλητοι πλέον φτάνουν πάνω από το αεροδρόμιο dalaman ενώ ο ένας Τούρκος προσγειώνεται ο άλλος συνεχίζει την πορεία του πάνω από τα βουνά προσπερνώντας το αεροδρόμιο με τον νεαρό ‘Ελληνα στην ουρά του !
Το Ελληνικό μαχητικό κάνει κύκλο πάνω από τους δίδυμους μιναρέδες του Dalaman και στη στροφή πετάνε και τα δυο χαμηλά πάνω από το τζαμί τρομοκρατώντας τους Χοτζάδες που δεν πίστευαν στα μάτια τους !
Επικρατεί πανικός ενώ ο Αρχηγός του ΑΤΑ σημαίνει συναγερμό στην ετοιμότητα που απογειώνεται ,ενώ προετοιμάζει τη Σκύρο για τα χειρότερα …
Τα Ελληνικά πετάνε προς τη Ρόδο όταν καταφτάνουν δυο Τούρκικα μαχητικά ….Ο ηρωισμός των Ελλήνων χειριστών δεν έχει όρια, αντί να τρέξουν προς το Ελληνικό FIR όπου είχαν ήδη φτάσει τα Ελληνικά μαχητικά κάνουν ανάποδο loop και βρίσκονται πίσω από τα Τούρκικα που χωρίζουν προσπαθώνταςνα σπάσουν την lock των Ελληνικώνμαχητικών!

Οι Τούρκοι τα χάνουν μην πιστεύοντας αυτό που βλέπουν,τους αναχαιτίζουν Ελληνικά μαχητικά μέσα στην Τουρκία !!!
Οι φωνές του Αρχιελεγκτή του RADAR της Ρόδου και η εντολή του Αρχηγού του ΑΤΑ αναγκάζουν τα Ελληνικά να εγκαταλείψουν την εμπλοκή και να επιστρέψουν στην Κάρπαθο !
Αρχηγός ΑΤΑ που είναι ένας από τους ποιο τσαμπουκάδες τους Αιγαίου …Αρπάζει το τηλέφωνο και μιλάει ο ίδιος με τον Αρχιελεγκή τον ρωτάει τι ακριβώς συνέβη !
Αναφέρει τα πάντα ο Αρχιελεγκής και του λέει ότι όλα έχουν καταγραφεί … Τότε εμβρόντητος ακούει τον Αρχηγό να διατάζει δεν το κατάλαβες καλά …Αυτά που μου λες δέν έγιναν ποτέ και αυτό είναι διαταγή !!!
Οι Τούρκοι δεν ανέφεραν ποτέ το γεγονός ,ούτε παραπονέθηκαν στο ΝΑΤΟΪΚΌ Αρχηγείο της Νάπολης όπου καταγράφονται τα Πάντα !
Πώς να δικαιολογήσουν άλλωστε στον Τούρκικο λαό το τότε Στρατιωτικό κατεστημένο του Στρατού για ανίκητες Τουρκικές Δυνάμεις , οτι οι Ρωμιοί έφτασαν μέχρι το Στρατιωτικό αεροδρόμιο του DALAMAN…Χωρίς να τους πάρουν μυρωδιά !!!

Αυτή είναι μια από τις δεκάδες ιστορίες της Πολεμικής Αεροπορίας που δεν φτάσουν ποτέ να γίνουν πρώτο θέμα στις ειδήσεις ,ούτε βέβαια τα παιδιά της Αεροπορίας που είναι καθημερινοί ήρωες να πάρουν και ένα παράσημο από τα χέρια ενός πολιτικού που δεν θα εγκρίνει βέβαια ποτέ και τις πράξεις τους !
”Η Ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή και δεν χωράνε παρερμηνείες ”!

Ένα μικρό αφιέρωμα στα παιδιά των μαχητικών που τα νιώθουμε κάθε ημέρα δίπλα μας !
Βετεράνος

ΠΗΓΗ:http://greeknation.blogspot.gr/2013

Ανάδοχος...

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΑΝΑΔΟΧΟΣ;

To πρόσωπο του Αναδόχου είναι ιερό, συνάπτει δεσμούς πνευματικής συγγένειας με τον Αναδεκτό και την οικογένειά του.
Και λόγω της φύσεώς του λειτουργήματός του επιβάλλεται να τυγχάνει εμπιστοσύνης και εγκρίσεως της Εκκλησίας. 
Ο Ανάδοχος πρέπει να ξαναβρεί το ρόλο του, δηλ να γίνει για τον Αναδεκτό «εγγυητής εις Χριστόν, ώστε τηρείν τα της πίστεως και Χριστιανικώς ζήν».
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει: «Ότι αν οι Ανάδοχοι ήξεραν το τι λένε, τι υπόσχονται κατά τις κατηχήσεις και το βάπτισμα και τι μεγάλη ευθύνη αναλαμβάνουν, δεν θα ήθελαν να βαπτίσουν, ούτε και αν με θερμά παρακάλια τους παρότρυναν».
Ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης αναφέρει σχετικά με τον Ανάδοχο: «Αναδόχους ποιείσθαι φιλευσεβείς και διδασκάλους σχεδόν της πίστεως».
Ο σύγχρονος άγιος κοιμηθείς Γέροντας της Ρουμανίας π.Κλεόπας Ήλιε έλεγε για τους Αναδόχους: «Αντιλαμβάνονται όσοι γίνονται Ανάδοχοι, ότι θα δώσουν λόγο ενώπιον του θεού για τα πνευματικά των παιδιά; Μπορούμε να πούμε ότι πολλοί Ανάδοχοι σώζονται από τα πνευματικά τους παιδιά, εάν τα αναθρέψουν με φόβο θεού. Αλλά οι περισσότεροι τιμωρούνται για την οκνηρία και αδιαφορία των προς τα πνευματικά τους παιδιά».
Γενικά-εισαγωγικά
1. Ο Ανάδοχος είναι ο πνευματικός πατέρας ή η πνευματική μητέρα.
2. Ο Ανάδοχος προκειμένου να αναλάβει τη βαριά διακονία του οφείλει να είναι Ορθόδοξος Χριστιανός, όχι μόνο στα χαρτιά του, αλλά και σε όλη τη βιωτή του.
3. Ο Ανάδοχος οφείλει να κάνει Μυστηριακή ζωή, να μετέχει απαραιτήτως των μυστηρίων της εξομολογήσεως και της τακτικής θείας Κοινωνίας.
4. Ο Ανάδοχος οφείλει να μελετά το Λόγο του Θεού, όπως αυτός είναι αποτυπωμένος μέσα στην Αγία Γραφή, Παλαιά και Καινή Διαθήκη.
5. Ο Ανάδοχος οφείλει απαραιτήτως να εκκλησιάζεται τακτικά, να έχει γνήσια λειτουργική ζωή και όχι μόνον κατά τις μεγάλες εορτές της Χριστιανοσύνης, Πάσχα και Χριστούγεννα, και μάλιστα μόνο για άναμμα κεριού ή στο προαύλιο του ναού.
6. Ο Ανάδοχος οφείλει να γνωρίζει εκτός της Αγίας Γραφής και τους βίους των Αγίων, Πατερικά συγγράμματα, τα λεγόμενα θρησκευτικά βιβλία. Να γνωρίζει καλά την ορθόδοξη πίστη.
7. Ο Ανάδοχος οφείλει να τηρεί κατά γράμμα τις Παραδόσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, όπως νηστείες και προσευχές. Δεν μπορεί για παράδειγμα να πηγαίνει ο Ανάδοχος τον Αναδεκτό του στο ναό για να τον μεταλάβει κι ο ίδιος ποτέ του να μη δίδει πρώτος το παράδειγμα της μετοχής στα Άχραντα Μυστήρια.
8. Ο Ανάδοχος οφείλει εκτός των υλικών δώρων, τα οποία για την Εκκλησία θεωρούνται υποδεέστερα, όποιας μάρκας κι αν αυτά είναι, να προσφέρει πνευματικά δώρα, όπως είναι πνευματικά βιβλία, CD, DVDκ.α
9. Ο Ανάδοχος οφείλει να μαθαίνει στον Αναδεκτό του την προσευχή, τον τακτικό εκκλησιασμό, τις επισκέψεις σε μέρη πνευματικά, ως είναι οι εκκλησίες μας, τα μοναστήρια μας, τα κατηχητικά σχολεία, οι πνευματικές κατασκηνώσεις, συνάξεις κ.α
10. Ο Ανάδοχος οφείλει να συμβάλει για την ορθόδοξη πνευματική πορεία του Αναδεκτού του. Δεν νοείται ο Ανάδοχος να βλέπει μόνο τον Αναδεκτό του μία ή δύο φορές το χρόνο. Η τακτική επικοινωνία μεταξύ τους θεμελιώνει γερές πνευματικές βάσεις και μάλιστα σε εποχές δύσκολες πού όλα γύρω μας είναι διαβρωμένα και σάπια. Ο Ανάδοχος μπορεί να ορθώσει λόγο δυνατό και πολλές φορές καθοριστικό σε λάθος επιλογές του Αναδεκτού του και να αποτρέψει κάτι που ούτε η ίδια η οικογένεια μπορεί να πετύχει. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει οι σχέσεις μεταξύ των γονέων, Αναδόχου και Αναδεκτού να είναι σταθερές και ακύμαντες από μικρότητες που δημιουργεί ο κοσμικός βίος. Ως εκ τούτου ο Ανάδοχος είναι πρόσωπο του σπιτιού, έχει λόγο, δεν είναι διακοσμητικό στοιχείο, ούτε εκλαμβάνεται ως δωροθέτης και «Santa Claus».
11. Ο Ανάδοχος ενδιαφέρεται για τις πνευματικές επιδόσεις του Αναδεκτού του όποιες και αν είναι αυτές, χαίρεται όταν υπάρχει χαρά και κλαίει μαζί του όταν υπάρχει αποτυχία, δυστυχία και θλίψη. Αυτό σημαίνει ότι μεταξύ Αναδόχου και Αναδεκτού υπάρχει ένας πνευματικός δεσμός μεγάλος που δεν μπορεί να διαρραγεί με τίποτα. Δηλαδή κι αν ακόμη ο Αναδεκτός έχει παιδί ίδιας ηλικίας με το βαπτιστήρι του πρέπει, όπως αγωνίζεται για το ίδιο το σαρκικό του παιδί, εξίσου να πασχίζει και για το πνευματικό του παιδί. Οι ίντριγκες και τα φαβορί που κατά καιρούς συμβαίνουν στην παραπάνω περίπτωση δεν ανήκουν σε αληθινές πνευματικές σχέσεις που δημιουργεί η Αναδοχή, αλλά σε επιφανειακές σχέσεις που έχουν μεταξύ Αναδόχου και Αναδεκτού ημερομηνία λήξεως.
12. Ο Ανάδοχος δεν τελειώνει το έργο του στο ναό ανήμερα στης Βαπτίσεως. Ούτε όλη η γιορτή, ή το πανηγύρι όπως κάποιοι το ονομάζουν, τελειώνει με ένα τραπέζι που οφείλουν να κάνουν οι γονείς του νεοβαπτιζόμενου σ’αυτόν. Αλλά ίσα ίσα από την ημέρα της βαπτίσεως ο Ανάδοχος επωμίζεται μεγάλη πνευματική ευθύνη. Μπορεί σήμερα η επιδερμική προσέγγιση του μυστηρίου να μην οδηγεί στο ποθούμενον της ορθοδόξου καθιερώσεως του σκοπού του θεσμού του Αναδόχου αλλά αυτό δεν αίρει την αληθινή αιτία υπάρξεως του, ασχέτως με τον τρόπο που σήμερα αυτός ο θεσμός προσεγγίζεται. Η κατάσταση αυτή δεν ζημιώνει αυτή την ίδια την ύπαρξη της Θεοΐδρυτης Εκκλησίας, αλλά αδικεί όλους εμάς που δεν συμμορφωνόμεθα στις Εντολές του Θεού, της Αγίας μας Εκκλησίας και των Ιερών Παραδόσεων μας. Ως εκ τούτου ο Ανάδοχος οφείλει και πρέπει να βρει και πάλι τον αρχικό του σκοπό υπάρξεως, που δεν είναι άλλος, του πνευματικού πατέρα και εν Χριστώ αδελφού.
13. Στην αρχαία Εκκλησία των πρώτων αιώνων υπάρξεώς Της ο Ανάδοχος ως θεσμός δεν υπήρχε στη μορφή που γνωρίζουμε σήμερα γιατί τα Βαπτίσματα των χριστιανών γίνονταν σε προχωρημένη ηλικία. Αυτό σήμαινε ότι ο βαπτιζόμενος όχι μόνον είχε επίγνωση του τι έκανε, αλλά προκειμένου να ασπαζόταν τον Χριστιανισμό έπρεπε να περάσει από δοκιμασία εξετάσεων, σχετικά με την πιστοποίηση της Ορθοδοξίας και Ορθοπραξίας του. Γεγονός που διασφάλιζε την υγιά παρουσία του μέσα στην Εκκλησία. Από τότε που στην Εκκλησία μας καθιερώθηκε ο νηπιοβαπτισμός ως απαραίτητος θεσμός την ευθύνη για την πνευματική άνδρωση των νηπίων, μαζί με τους γονείς αναλαμβάνουν και οι Ανάδοχοι. Η παρουσία των Αναδόχων είναι λοιπόν εκ προοιμίου μια ασφαλιστική δικλείδα για την Εκκλησία, ότι το νήπιο θα αναπτυχθεί εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, μέσα στο Ορθόδοξο περιβάλλον της χριστιανικής κατά πάντα οικογένειας, μέσα στον Ορθόδοξο ναό με τον τακτικό Εκκλησιασμό και τη αδιάλειπτη άσκηση της Μετοχής των Αχράντων Μυστηρίων και της προσευχής. Αυτήν την εγγύηση της ορθοδοξότητας των βαπτισμένων πιστών μελών Της η Εκκλησία την φιλτράρει δια μέσου των Ορθοδόξων Αναδόχων, πιστών κατά πάντα τέκνων της. Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι για να γίνει κάποιος Ανάδοχος οφείλει να έχει τη σφραγίδα της Ορθοδοξότητάς του. Αυτό η Εκκλησία το διασφαλίζει ανά τους αιώνες με το μυστήριο της Εξομολογήσεως. Άρα Ανάδοχος μπορεί να γίνει μόνον εκείνος που μετανοεί και κατά συνέπεια εκείνος που κάνει πνευματική ζωή. Δηλαδή Ανάδοχος γίνεται ο κάθε αμαρτωλός, ενσυνείδητα όμως μετανοημένος, δια του μυστηρίου της Εξομολογήσεως.
14. O Aνάδοχος οφείλει να σέβεται την Εκκλησία και το ιερατείο. Δεν μπορεί να αναλαμβάνει κάποιος να βαπτίσει και να αποστρέφεται την Εκκλησία και τους υπουργούς των Ιερών Μυστηρίων Της, δηλαδή τους ιερείς. Οφείλει ο κάθε Ανάδοχος να αποδέχεται τις πνευματικές συστάσεις και νουθεσίες των ιερέων χωρίς εγωισμούς και απαξιώσεις. Τελευταίως, εξαιτίας του ότι πολλοί εκ των πιστών μας έχουν απομακρυνθεί από την Εκκλησία απόμεινε στους ιερείς να κρατούν, ως μόνοι θεματοφύλακες, τις Ιερές Παραδόσεις της Ορθοδοξίας. Αυτό έχει ως συνέπεια να δέχονται εκ μέρους των «πιστών» πολλές φορές απειλές για δημοσιεύσεις σε ΜΜΕ και εξευτελισμούς προκειμένου να επιτύχουν αυτοί το όποιο απάδον προς τα θεσμά της Εκκλησίας θέλημά τους. Για παράδειγμα τελευταίως πολλά ευτράπελα συμβαίνουν στους ναούς εκ μέρους των Αναδόχων, αλλά και των γονέων των νηπίων που προσέρχονται στους Ορθόδοξους Ναούς μας. Π.χ εμφανίζονται Ανάδοχοι που πλήρωσαν για πολύχρωμα μπαλόνια να επιθυμούν το στολισμό τους μέσα στους Ιερούς Ναούς. Κάποιοι άλλοι σκέπτονται να παρουσιάσουν προγράμματα ζογκλέρ και κλόουν μέσα στο ναό, προκειμένου να διασκεδάσουν τους παρευρισκομένους , κάποιοι άλλοι επιμένουν στο στολισμό της κολυμβήθρας, ως μη όφειλε περιττά έξοδα, με κάθε είδους στολίσματα. Και μπορεί εν πρώτοις να αποδέχεται η Εκκλησία τα στολίσματα με αληθινά άνθη, καθότι στολίζει και η ίδια τα εικονίσματα των Αγίων της μ’αυτά, όμως απάδει στο στολισμό της κολυμβήθρας να κρέμονται κλόουν, παιχνιδάκια, αυτοκινητάκια, αρκουδάκια, ψαράκια κι αυτά ακόμη τα άνθη και ο,τιδήποτε ακαθόριστο και βέβηλο για το ίδιο το Μυστήριο. Πόσο μάλλον όταν ειδωλολατρικές μορφές και σχήματα προβάλλονται μέσα στον ορθόδοξο χώρο της.
15. Εκτός τούτων των ανωτέρω πρέπει να σημειώσουμε ότι οι Ανάδοχοι οφείλουν να εμβαθύνουν και στους διάφορους ακόμη συμβολισμούς των τελουμένων στο μυστήριο του Βαπτίσματος, αλλά και των ειδών που χρησιμοποιούνται στο μυστήριο. Είδη όπως έλαιο, πρέπει πάντοτε να είναι ελαιόλαδο, λαμπάδες από γνήσιο κερί μελίσσης, λαμπάδα βαπτίσεως και όχι στάτ κεριού με στολίσματα εξεζητημένα και προσβλητικά καθότι κατά την ψαλμωδία του «όσοι εις Χριστόν» θα πρέπει ο Ανάδοχος μετά λαμπάδος και νεοβαπτιζομένου να κάνουν γύρους πέριξ της κολυμβήθρας. Αλλά και τα ρούχα, τα λεγόμενα «εμφώτια» του νεοβαπτιζομένου πρέπει να είναι λευκά, γιατί συμβολίζουν την αγνότητα και καθαρότητα. Ως εκ τούτου χρωματιστά ρούχα, χρωμάτων μπλε για τα αγοράκια και ροζ ή κόκκινα για τα κοριτσάκια απάδουν στον ανωτέρω συμβολισμό και δεν γίνονται αποδεκτά από την Εκκλησία.
16. Το πόσο σπουδαία θεωρεί την πνευματική σχέση μεταξύ αναδόχου και αναδεκτού η Ορθόδοξη Εκκλησία φαίνεται και εκ του γεγονότος ότι θεωρεί αυτή τη σχέση πλέον ως συγγένεια και για τον λόγο αυτό κωλύει(=απαγορεύει) την τέλεση θρησκευτικού γάμου μεταξύ τους. Φυσικά το κώλυμα αυτό ίσχυε στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας μέχρι τότε που ήταν σε ισχύ Νόμου μόνον ο θρησκευτικός γάμος. Από τότε όμως που εισήχθη και ισχύει στην Ελλάδα ο πολιτικό γάμος (1982) το κώλυμα αυτό δεν ισχύει πλέον για την πολιτεία. Για την Ορθόδοξη Εκκλησία ισχύει ως κώλυμα και είναι μεγάλη αμαρτία.
17. Ένα παράδοξο φαινόμενο που παρατηρείται τελευταίως στην Εκκλησία μας είναι η παρουσία πολλών Αναδόχων. Αυτό δεν συνηθίζεται κατά την Ορθόδοξη Παράδοσή μας. Η ικανοποίηση πιθανόν πολλών φίλων μας και η ωφεμιλιστική εμπορευματοποίηση του Μυστηρίου εκ μέρους των γονέων, τους οδηγεί να επιλέγουν πολλούς Αναδόχους, τρεις, τέσσερις, πέντε, έξι κ.ο.κ Όμως αυτό αντιβαίνει καθ’ολοκληρίαν στο γεγονός ότι εκ της κολυμβήθρας ένας κανονικά αναδέχεται στην αγκαλιά του τον Αναδεκτό του. Δεν είναι δυνατόν σε τρεις αγκαλιές να αναδεχθεί το νήπιο, πολύ μάλιστα περισσότερο όταν οι Ανάδοχοι είναι περισσότεροι. Ας είμαστε πιο συγκρατημένοι σε τέτοιου είδους αποφάσεις εμείς οι μεγαλύτεροι γονείς. Το παιδί πρέπει να έχει έναν Ανάδοχο, να τον γνωρίζει και να συναναστρέφεται μαζί του. Καθίσταται δύσκολο οι πολλοί Ανάδοχοι να βλέπουν είτε από κοινού τον Αναδεκτό τους είτε χωριστά. Μάλιστα σήμερα που τα προγράμματα των ανθρώπων είναι τόσο δύσκολα και ο χρόνος επαφής καθίσταται πολυτέλεια, αντιλαμβανόμεθα τι θα γίνεται όταν οι τρεις, τέσσερις ή και παραπάνω Ανάδοχοι αποφασίζουν σε διαφορετικές ημέρες και ώρες να συναντούν τον Αναδεκτό τους!
Ορισμένα πράγματα πρέπει να τα βλέπουμε όχι βραχυπρόθεσμα αλλά μακροπρόθεσμα. Όπως η σαρκική πατρότητα χρεώνεται στον πατέρα του παιδιού, έτσι και η πνευματική πατρότητα ασκείται από έναν Ανάδοχο, και όχι από πολλά πρόσωπα. Εάν ακόμα είναι μόδα οι πολλοί Ανάδοχοι, να ξέρουμε ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχει μόδα, αλλά πίστη. Ως εκ τούτου είναι διαφορετικά το να ζει κάποιος εκκλησιαστικά, από κάποιον άλλο που ζει μόνον κοσμικά. Αυτό άλλωστε είναι και το μεγάλο πρόβλημα της Εκκλησίας μας, ότι ενώ η ίδια δεν μπορεί να συμβουλεύει για τη μόδα, το τι θα φορεθεί μια σαιζόν ή να προτείνει δια μέσου των Μ.Μ.Ε. για τρόπους ζωής ή ηθικής τον κόσμο, ο κόσμος που ζει μακριά από αυτήν(ενν. την Εκκλησία) να προσπαθεί να εισάγει καινοφανή ήθη και έθιμα, απάδοντα προς την ίδια την Εκκλησία και μάλιστα απαιτητικά και απειλητικά! Αυτό όμως δεν μπορεί να θεωρηθεί με τίποτε άλλο, εκτός από εκκοσμίκευση και αλλοίωση των Ορθοδόξων Παραδόσεων μας που θεματοφύλακες τυγχάνουν οι επίσκοποι και το ιερατείο. Ως εκ τούτου κάθε φορά που προσπαθούν να εισάγονται νέα έθιμα και πρωτοτυπίες επιδειξιομανίας στα της Εκκλησίας μας, εκείνο που πρέπει να γίνεται, όχι μόνον εκ μέρους των κληρικών, αλλά και εκ μέρους των πιστών, που αγαπούν και σέβονται την Εκκλησία, είναι η απόρριψη και η συμμόρφωση στα της Ιεράς Παραδόσεώς μας, κατά το του αποστόλου Παύλου «στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις». Για παράδειγμα η νεοφανής συνήθεια να στολίζονται με μπαλόνια οι Ναοί εξωτερικά κατά τα Βαπτίσματα, αντί να ιεροποιεί τον χώρο που προσερχόμαστε να αγιασθούμε, τον αποιεροποιεί, οπότε εύκολα χάνεται και ο προσανατολισμός για τον οποίο και προσερχόμαστε, δηλ. ο αγιασμός μας.
18. Με τα όσα προαναφέραμε καλό θα είναι όσοι σκέπτονται να γίνουν Ανάδοχοι να κάνουν πρώτα οι ίδιοι πνευματική υπακοή σε πνευματικό-εξομολόγο, να δείχνουν επίγνωση της εκκλησιαστικής ζωής τους και να μορφώνονται ζώντας χριστιανικά τον εν Τριάδι Θεό, ούτως ώστε να φέρουν σε αίσιον πέρας το δύσκολο έργο τους που είναι η πνευματική πατρότητα. Στην προοπτική αυτή, καλόν θα είναι και οι κληρικοί να έχουν μια καλή επαφή ή καλύτερα να οργανώνουν κάποιες συναντήσεις με τους Αναδόχους πριν τη βάπτιση. Στις επαφές αυτές ο ιερεύς μπορεί να καθοδηγεί σωστά τον μέλλοντα Ανάδοχο. Κατά ενορίες μπορεί να συστήνονται και «Σχολές Αναδόχων» για την προετοιμασία καλών και χριστιανών Αναδόχων.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Θέλεις να γίνεις ανάδοχος;»
του Πρεσβυτέρου Θεμιστοκλέους Στ.Χριστοδούλου,
εκδόσεις Ομολογία.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://www.agioritikovima.gr/

Δενδρολίβανος

ΤΟ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ ΔΕΝΤΡΟΛΙΒΑΝΟ

Η ονομασία του δενδρολίβανου είναι συνδυασμός των λέξεων δένδρο και λιβάνι, ενώ η λατινική του ονομασία Rosmarinous σημαίνει ρόδο της θάλασσας. Το δενδρολίβανο (Rosmarinus officinalis L.) ανήκει στην οικογένεια Lamiaceae. Είναι αρωματικό, θαμνώδες φυτό και αποτελεί τυπικό είδος της μεσογειακής χλωρίδας.
Η περίοδος ανθοφορίας του είναι παρατεταμένη και σταδιακή από τον Απρίλιο έως τον Αύγουστο, αλλά ανθοφορεί όλο το χρόνο. Τα φύλλα του φυτού διατίθενται στο εμπόριο ως νωπή ή ξηρή δρόγη ή πωλείται το αιθέριο έλαιο του φυτού. Το τελευταίο, παράγεται με απόσταξη με υδρατμούς των φύλλων και ανθέων του βοτάνου, που συλλέγονται την χρονική περίοδο από την άνοιξη έως αργά το φθινόπωρο.
Το δενδρολίβανο χρησιμοποιείται στη μαγειρική ως άρτυμα, καθώς και για την παραγωγή αφεψημάτων. Το έλαιό του, το οποίο είναι πλούσιο σε φαινολικά συστατικά, όπως τα φαινολικά οξέα και τα φλαβονοειδή, χρησιμοποιείται στη βιομηχανία τροφίμων και καλλυντικών, καθώς και στην αρωματοθεραπεία. Το αφέψημα καταπολεμά τη διάρροια και την τριχόπτωση, ενώ ενδείκνυται μεταξύ άλλων για ατονία, πονοκέφαλο, κρυολόγημα, υπερκόπωση, εξάντληση και κατάθλιψη.
Προτείνεται για κράμπες στο στομάχι και για το φούσκωμα, ανοίγει την όρεξη και προκαλεί έκκριση στομαχικών υγρών. Έχει αντιμικροβιακή δράση και μάλιστα μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα χρησιμοποιείτο ως αντισηπτικό στα γαλλικά νοσοκομεία.
Πιο αναλυτικά, από έρευνες διαπιστώθηκε ότι χρειάστηκε ελάχιστη συγκέντρωση του αιθέριου ελαίου δενδρολίβανου για την ανάσχεση της ανάπτυξης διαφόρων παθογόνων οργανισμών όπως ο E. Coli. Επιπλέον, έχει βακτηριοκτόνο δράση, αφού βρέθηκε ότι αναστέλλει έξι μικροοργανισμούς που αλλοιώνουν συνήθως το κρέας και αντιμυκητησιακή δράση, εφόσον φάνηκε από έρευνες ότι αναστέλλει μερικώς την ανάπτυξη, καθώς και την παραγωγή τοξινών από διάφορους μύκητες.
Παράλληλα, διαθέτει αντιοξειδωτική δράση. Ως γνωστόν, οι ελεύθερες ρίζες έχουν σχετιστεί με διάφορα βιολογικά φαινόμενα, όπως φλεγμονή, γήρας, καρκινογένεση. Οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες των εκχυλισμάτων του δενδρολίβανου βασίζονται στα φαινολικά συστατικά του. Πολλά από τα συστατικά του φυτού έχουν δείξει τις αντικαρκινικές του ιδιότητες σε in vitro και in vivo μοντέλα.
Μία ακόμα ιδιότητα του αιθέριου έλαιου του δενδρολίβανου είναι η ενίσχυση της γνωστικής λειτουργίας. Ανακαλύφθηκε ότι μπορεί να ενεργοποιήσει το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, βελτιώνοντας την ποιότητα μνήμης, την ικανότητα συγκέντρωσης αλλά και τη διάθεση των ατόμων. Πέραν όλων αυτών, σε πρόσφατες μελέτες βρέθηκε ότι μπορεί να μειώσει τη γλυκόζη αίματος και τα επίπεδα χοληστερόλης και να βοηθήσει στον έλεγχο του βάρους.
Έρευνες σε ποντίκια έδειξαν ότι εντάσσοντας σε μια διατροφή πλούσια σε λίπος δενδρολίβανο, μπορεί να μειωθεί το σωματικό βάρος πάνω από 60%, σε σύγκριση με τα ζώα που τρέφονταν μόνο με διατροφή πλούσια σε λίπος. Τελευταίες έρευνες και προηγούμενες δημοσιεύσεις επιβεβαιώνουν το ρόλο του δενδρολίβανου στο μεταβολισμό των υδατανθράκων και των λιπιδίων και επισημαίνουν ότι το δενδρολίβανο μπορεί να χρησιμεύσει ως πιθανός υπογλυκαιμικός και υπολιπιδαιμικός παράγοντας.
Συνοψίζοντας, διαπιστώνουμε ότι το δενδρολίβανο, εκτός από ένα βασικό μυρωδικό της μεσογειακής κουζίνας είναι και θαυματουργό βότανο. Λόγω των ιδιοτήτων που αναφέρθηκαν ότι διαθέτει, χρειάζεται να το εντάξετε στην καθημερινή σας διατροφή καθώς ταιριάζει άψογα με λεμονάτα κρεατικά και πατάτες φούρνου. Επίσης, αρωματίζει υπέροχα το ψωμί, το μοσχάρι, το αρνί, το κυνήγι, το ψάρι, τα θαλασσινά, τις ομελέτες, τις σούπες, τις σάλτσες και τα λαχανικά.

ΠΗΓΗ:http://www.agioritikovima.gr/

Τα σχολικά βιβλία (μέρος 2ο)

"Τα νέα Σχολικά βιβλία".

Xρίστος ΤΣΟΛΑΚΗΣ Ομ. Καθ. Νεοελληνικής Γλώσσης του Α.Π.Θ

-Δημήτρης ΝΑΤΣΙΟΣ, Δάσκαλος -Θεολόγος (μέρος 2ο)

20-12-2010

 


ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ:
-Α.Τ.Ε.Ι. Παράρτημα Πιερίας
-Διέθυνση Β/θμιας Εκπαίδευσης Πιερίας
-Διέθυνση Α/θμιας Εκπαίδευσης Πιερίας

Στις 20 Δεκεμβρίου 2010 στα πλαίσια των ομιλιών της Σχολής Γονέων μίλησαν για τα νέα σχολικά βιβλία ο κ.Τσολάκης Χρήστος, ομότιμος καθηγητής της Νεοελληνικής.Γλώσσας του Α.Π.Θ.

κι ο κ. Νατσιός Δημήτριος ,δάσκαλος και θεολόγος.

Το λόγο πήρε πρώτα ο κ.Νατσιός που έκανε μία περιδιάβαση

στα κακώς κείμενα των βιβλίων της γλώσσας δημοτικού

 και γυμνασίου. Αρχίζοντας από τους προγόνους μας

και συγκεκριμένα από την περί παίδων αγωγή του Πλουτάρχου αναφέρθηκε στο αθάνατο και θείο αγαθό της παιδείας.

Ο τρόπος αγωγής είναι αυτός που καθορίζει τη μετέπειτα ζωή

των παιδιών έστω κι αν έχουν κοινούς γονείς και σχολεία.

Κατά τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο τα αγαθά της αγωγής αποτυπώνονται από την τρυφερή ηλικία των παιδιών.

 Και στον περίφημο λόγο του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα το 1838 ο Γέρος του Μοριά τονίζει τον κόπο για τη μάθηση-όχι τεμπελιά και πολυτέλεια-για τους εαυτούς τους και το καλό της κοινότητας. Γιατί όταν ευτυχεί η πατρίδα ευτυχούν κι οι πολίτες.

 

Τα σχολικά βιβλία (μέρος 1ο)

"Τα νέα Σχολικά βιβλία".

Xρίστος ΤΣΟΛΑΚΗΣ -Δημήτρης ΝΑΤΣΙΟΣ (μέρος 1ο)

20-12-2010


ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ:
-Α.Τ.Ε.Ι. Παράρτημα Πιερίας
-Διέθυνση Β/θμιας Εκπαίδευσης Πιερίας
-Διέθυνση Α/θμιας Εκπαίδευσης Πιερίας

Στις 20 Δεκεμβρίου 2010 στα πλαίσια των ομιλιών της Σχολής Γονέων μίλησαν για τα νέα σχολικά βιβλία ο κ.Τσολάκης Χρήστος, ομότιμος καθηγητής της Νεοελληνικής.Γλώσσας του Α.Π.Θ.
κι ο κ. Νατσιός Δημήτριος ,δάσκαλος και θεολόγος. Το λόγο πήρε πρώτα ο κ.Νατσιός που έκανε μία περιδιάβαση στα κακώς κείμενα των βιβλίων της γλώσσας δημοτικού και γυμνασίου. Αρχίζοντας από τους προγόνους μας και συγκεκριμένα από την περί παίδων αγωγή του Πλουτάρχου αναφέρθηκε στο αθάνατο και θείο αγαθό της παιδείας. Ο τρόπος αγωγής είναι αυτός που καθορίζει
τη μετέπειτα ζωή των παιδιών έστω κι αν έχουν κοινούς γονείς
και σχολεία. Κατά τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο τα αγαθά της αγωγής αποτυπώνονται από την τρυφερή ηλικία των παιδιών.
Και στον περίφημο λόγο του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα το 1838
ο Γέρος του Μοριά τονίζει τον κόπο για τη μάθηση-όχι τεμπελιά και πολυτέλεια-για τους εαυτούς τους και το καλό της κοινότητας. Γιατί όταν ευτυχεί η πατρίδα ευτυχούν κι οι πολίτες.
 

Κουρά Μοναχού

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΜΥΗΣΗ (ΚΟΥΡΑ) 

Ο μοναχός, όπως και κάθε πλάσμα, του Θεού γεννιέται και πεθαίνει. Όμως η γέννηση του μοναχού δεν ταυτίζεται με τη βιολογική γέννηση, αλλά  με μια νέα ταυτότητα που αποκτά κατόπιν μακροχρόνιας και έντονης μύησης και δοκιμασίας.
Τα θέσμια του Ορθόδοξου μοναχισμού και κατεξοχήν του Αγίου Όρους, προϋποθέτουν μια τέτοια πορεία.
Ο υποψήφιος αρχικά εντάσσεται δοκιμαστικά σε  μια αδελφότητα. Εκεί, υπό την καθοδήγηση του Γέροντα - Ηγουμένου, ακολουθεί ένα πρόγραμμα προσευχής και διακονίας και συνυφασμένης κατήχησης, που τηρείται για ένα χρόνο ή και περισσότερο. 
Ως  δόκιμος, συνήθως ο υποψήφιος δε φέρει παρά μόνο "σκουφάκι", κατόπιν ευχής που του διαβάζεται.
Ύστερα από απόφαση του ηγουμενοσυμβουλίου ορίζεται η στιγμή της κουράς του υποψήφιου  μοναχού. Την ιεροτελεστία θα τελέσει κάποιος ιερομόναχος, ενώ ο ηγούμενος θα παραστέκεται στον προσερχόμενο  μοναχό ως ανάδοχός του. Ο υποψήφιος, φορώντας συνήθως λευκές κάλτσες και λευκή φανέλλα, μετά την είσοδο του ευαγγελίου στη Θεία Λειτουργία, οδηγούμενος υπό του ηγουμένου, φέρεται από τη θύρα του ναού κάτω από τον πολυέλαιο. Εκεί, αφού βάλει  μετάνοια προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, προχωρεί και βάζει τρεις  μετάνοιες στις εικόνες του Χριστού, της Θεοτόκου και του αγίου που τιμάται το Καθολικό. Έπειτα βάζει μετάνοια, παίρνει την ευχή του Ηγουμένου και στέκεται στα αριστερά του με σταυρωμένα τα χέρια.
Μετά την ψαλμωδία των διατεταγμένων απολυτικίων, ο ιερέας κατηχεί τον μέλλοντα μοναχό διαβάζοντας την ευχή "Άνοιξον τα της καρδίας σου ώτα, Αδελφέ, ...;". Ακολουθούν ερωταποκρίσεις  ανάμεσα στον ιερέα και τον υποψήφιο που βεβαιώνουν την εκούσια προσέλευσή του στη  μοναχική πολιτεία. Σ' όσες ερωτήσεις απαντά θετικά ακούμε  την ευλογημένη απόκριση "Ναι, του Θεού συνεργούντος  μοι, τίμιε Πάτερ".
Αμέσως  μετά τις ερωταποκρίσεις συνεχίζεται η κατήχηση υπό του ιερέως. Νέα στιχομυθία έπεται. Μετά και το πέρας αυτής της στιχομυθίας, ο ιερέας απευθύνει ευχή ζητώντας τη βοήθεια του Θεού για τον κειρόμενο  μοναχό. Ακολουθεί η εκφώνηση του ονόματος του μοναχού. Ο ιερέας τότε τρεις φορές θα δώσει στον κειρόμενο μοναχό το ψαλίδι της κουράς του και ο μοναχός άλλες τρεις αντίστοιχα θα αντιδώσει το ψαλίδι διαμέσου του Ηγουμένου στον ιερέα. Ο ιερέας κείρει την κόμη του γονυκλινή υποψήφιου στο όνομα της Αγίας Τριάδος, ενώ οι χοροί ψάλλουν τρεις φορές το "Κύριε Ελέησον".
Ο τυπικάρης (μοναχός υπεύθυνος για την τήρηση του τυπικού) στη συνέχεια φέρνει τα μοναχικά ενδύματα από το Ιερό Βήμα και τα επιδίδει στον ιερέα. Αυτός, αφού τα ευλογήσει τα παραδίδει στον Ηγούμενο, ο οποίος και ντύνει το νέο μοναχό. Έτσι με τη σειρά του φορά το ζωστικό, το αγγελικό σχήμα, το πολυσταύρι, τη ζώνη, το ράσο, τα υποδήματα, το καλυμμαύχι, το κουκούλι και τέλος τον μανδύα. Συνεχίζεται η Θεία Λειτουργία ψαλλομένου του "Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε..".
Θα ακολουθήσουν τα αναγνώσματα και ο ιερέας θα δώσει στο νέο μοναχό σταυρό, κομποσχοίνι και λαμπάδα αναμμένη. Ο νέος  μοναχός θα  μεταλάβει πρώτος χωρίς να βγάλει το κουκούλι του. Αφού μοιραστεί το αντίδωρο, οι άλλοι μοναχοί  με τη σειρά πηγαίνουν στο νέο αδελφό που στέκεται σε στασίδι, ασπάζονται το σταυρό που κρατά και του εύχονται "καλό παράδεισο" ή άλλες αρμόζουσες ευχές. Ακολουθεί η τράπεζα, όπου ο νεοκαρείς μοναχός κάθεται πλησίον του ηγουμένου.
Τα μοναχικά ενδύματα είναι μαύρα. Το μεγάλο σχήμα που μοιάζει  με πετραχήλι είναι μαύρο κεντημένο με κόκκινο ή άσπρες και χρωματιστές κλωστές. Πάνω του αναπαρασταίνονται ο σταυρός του Κυρίου με τη λόγχη και τον σπόγγο εκατέρωθεν και από κάτω   μια νεκροκεφαλή.
Αριστερά και δεξιά έχει σε συντομογραφίες τις επιγραφές:

ΜΙΧΑΗΛ ΓΑΒΡΙΗΛ

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ

Τούτο το Σχήμα δαίμονες φρίτουσσι

Θεού θέα Θείον Θαύμα

Χριστός Χριστιανοίς χαράν χαρίζει

Φως Χριστού φαίνει πάσι

Τόπος Κρανίου Παράδεισος γέγονε Αδάμ

ΠΗΓΗ:http://www.agioritikovima.gr

Μια ταινία από την ... Πάτμο

Stone Story:

η ταινία από την Πάτμο που ταξιδεύει στα φεστιβάλ του κόσμου

Σχόλια της Ολυμπιάδας Μαρίας Ολυμπίτη

 

Photo: Σπύρος Παπαναστασίου, Γιάννης Νικολάου

 

Ο Σπύρος Παπαναστασίου και ο Γιάννης Νικολάου σε λίγες μέρες παρουσιάζουν τη νέα τους ταινία Stone Story -που έγινε εξ΄ ολοκλήρου στην Πάτμο – στο 35ο κινηματογραφικό φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας. Δύο δημιουργοί – «φιλόσοφοι», έχοντας σαν δάσκαλο στην τέχνη τους ένα νησί, ονειρεύονται να «κλείσουν» ένα στούντιο σε μία βαλίτσα και να ταξιδέψουν με την ταινία τους σε όλο τον κόσμο.

Ένα πείραμα που πέτυχε
Συναντήθηκαν χρόνια πριν στις αίθουσες της Αρχιτεκτονικής σχολής του Αριστοτελείου πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, έγιναν φίλοι και μέχρι σήμερα συνεχίζουν να μοιράζονται μια φιλία -με άξονα την τέχνη- αλλά αυτή την φορά στην Πάτμο. «Έστησαν» μαζί τις προϋποθέσεις για την δημιουργία μικρών εντελώς ανεξάρτητων κινηματογραφικών παραγωγών. «Εναλλάσσουμε τους ρόλους, εγώ είμαι παραγωγός του Σπύρου και ο Σπύρος παραγωγός δικός μου», λέει ο Γιάννης, που στην τρίτη τους ταινία Stone Story ήταν παραγωγός και υπεύθυνος του τεχνικού μέρους ενώ ο Σπύρος σκηνοθέτης και σεναριογράφος. «Είχαμε την χαρά, την έμπνευση και τον τσαμπουκά να κάνουμε όλη την ταινία εδώ, στην Πάτμο. Εδώ έγινε όλο το γύρισμα, το μοντάζ, η επεξεργασία του ήχου, εδώ είναι το βασικό στούντιο, η  εταιρεία παραγωγής…μέχρι και ο ηθοποιός μας ήταν ντόπιος. Φτιάξαμε ακόμη και green box στην Πάτμο!» σημειώνει ο Σπύρος που όταν στην σκέψη που του εξέφρασα για το αν τα πλάνα τους έχουν άλλους προορισμούς μου απάντησε ότι αυτό το νησί έχει τόσο υλικό να τους δώσει που θα μπορούσαν να πορευτούν έτσι για μια ζωή…
Είναι ελπιδοφόρο -  σκέφτηκα και τους το ανακοίνωσα - το να μπορούν εμπνευσμένοι δημιουργοί να πλάσουν τέχνη σε ένα μακρινό νησί. «Κατά τη γνώμη μας και σε μια φυλακή!» απάντησαν και οι  δύο. «Εμείς το κουβαλάμε μέσα μας αυτό. Η Πάτμος δεν είναι οποιοδήποτε νησί. Όχι ότι σε ένα άλλο μακρινό μέρος της Ελλάδας δεν γίνεται κάτι αλλά όταν αγαπάς ένα μέρος έχεις και το πνεύμα του. Είναι σαν δάσκαλος στην τέχνη μας η Πάτμος».

Μια ταινία που θα ταξιδέψει
Η σύλληψη του σεναρίου της  17λεπτης ταινίας «Stone Story» ξεκίνησε από μια περισυλλογή πάνω στη σχετικότητα της δομής των τριών καταστάσεων της ύλης. Το πρωταρχικό ερώτημα ήταν: Μπορεί ένας άνθρωπος -μέσα από μια πνευματική εμπειρία- να αλλάξει, έστω νοητικά, τη δεδομένη στερεή του κατάσταση και να διαλυθεί στα στοιχεία της φύσης; Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…
Το όνομά του ήρωα είναι Θοδωρής ή καλύτερα «Θ.». Κατά τη διάρκεια μιας άσκησης διαλογισμού στην άκρη ενός γκρεμού, ο «Θ.» βιώνει μια υπερβατική εμπειρία: το χέρι του αρχίζει να βυθίζεται μέσα στον βράχο. Η παράξενη αυτή διαδικασία διακόπτεται απότομα από ένα αναπάντεχο γεγονός με αποτέλεσμα το χέρι του να παραμείνει εγκλωβισμένο μέσα στην πέτρα. Όταν τελικά –ύστερα από μια ολόκληρη μέρα - απεγκλωβιστεί με τη σωτήρια παρέμβαση ενός βοσκού, θα βρεθεί στην παράξενη κατάσταση να έχει αντί για χέρι … μια βαριά πέτρα. Πώς θα το αντιμετωπίσει; Η πορεία του μέχρι το απρόβλεπτο τέλος της ταινίας είναι άκρως ενδιαφέρουσα. «Νομίζω ότι ο ήρωας μου  είναι γενναίος  και γι΄ αυτό παίρνει και την  φοβερή απόφαση γι΄ αυτό που πρόκειται να συμβεί. Στο σινεμά άλλωστε όλα μπορούν να συμβούν. Και εδώ έρχεται η τέχνη για να μοιραστεί και να απαλύνει τον πόνο του κάθε μοναχικού ανθρώπου και να πει: «και εγώ το έχω ζήσει αυτό».. Παρηγορηθείτε ας πούμε. Δεν ήταν η αρχική πρόθεση αλλά ήταν η μοίρα της ταινίας», λέει ο Σπύρος Παπαναστασίου.
Το Stone Story έχει γίνει δεκτό και σε άλλα φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Στο Νεπάλ, στην Κορέα, στην Γαλλία, στην  Ελβετία, στην  Ισπανία, στην Ιαπωνία και στην Βραζιλία. «Θέλουμε να ταξιδέψουμε με την ταινία μας στον κόσμο» μου λένε γεμάτοι χαρά και καλλιτεχνικές ανησυχίες.

Τα όνειρα που θέλουν να πραγματοποιηθούν
Ο Σπύρος και ο Γιάννης ετοιμάζουν ήδη τη νέα τους ταινία στην Πάτμο.
-Γιάννης: Εμένα το όνειρό μου θα ήταν να έχω ένα στούντιο μέσα σε μία βαλίτσα.
-Σπύρος: και όμως Γιάννη κοντεύεις να το πετύχεις το ξέρεις; Είναι απίστευτο το τι μπορεί να κάνει ο Γιάννης σε ένα δωμάτιο 2 επί 3!
-Γιάννης: το όνειρό μας είναι να έχουμε τις τεχνικές υποδομές είτε σε ένα δωμάτιο είτε σε ένα βαλιτσάκι και να μπορούμε να υλοποιούμε ότι θέλουμε!
-Σπύρος: ο Γιάννης είχε μια ιδέα: του χρόνου να κάνουμε μία long version της ταινίας και από πάνω να παίξουμε live μουσική με το συγκρότημά μας τους “Back in the box”. Είναι πάθος να κάνουμε ταινίες. Όλη η διαδικασία παραγωγής είναι εθιστική και ερεθιστική!
Έκλεισα τον υπολογιστή, χαιρετηθήκαμε και περπάτησα στο λιμάνι για να σκεφτώ αυτόν τους τον διάλογο. «Ένα στούντιο σε μία βαλίτσα». Τελικά πολλά όνειρα μπορούν να χωρέσουν σε μία βαλίτσα – σκέφτηκα -  αρκεί να την κλείσεις και να αποφασίσεις να φύγεις για εκεί «που ανήκει το πνεύμα σου».

Πληροφορίες:
Μια παραγωγή της ΕΡΤ (πρόγραμμα microfilm) / Παραγωγή ShortCat - Γιάννης Νικολάου, ΕΡΤ, Gala Franchetti, Σπύρος Παπαναστασίου, Γιάννης Σ. Νικολάου / Σενάριο –Σκηνοθεσία Σπύρος Παπαναστασίου / Διεύθυνση Φωτογραφίας Ελενα Μαργαριτίδη / Μοντάζ - Ηχοι Γιάννης Σ. Νικολάου / 3D Animation ψηφιακά εφέ ILLUSIVE IMAGING: Λεβόν Αβακιάν Θανάσης Νάσκαρης Μανόλης Τσιμπουκίδης / Οπερατέρ Γιώργος Μεταξάς / Οπερατέρ Triangle Δημήτρης Μαυρομάτης / Μακενίστας Triangle Νίκος Αδαμάκης / Ηλεκτρολόγος Στάθης Τσιάπας / Συμπληρωματικές λήψεις Γιάννης Σ. Νικολάου / Time Lapse Δάφνη Ιππονόμου / storyboard Θεόδωρος Πιστιόλας / Βοηθός Σκηνοθέτη Αθηνά Σιδηροπούλου / Εκτέλεση παραγωγής Γιάννης Σ. Νικολάου / Διεύθυνση παραγωγής Κώστας Φονταλής / Βοηθός Διευθ. Παραγωγής Φίλιππος Κουντουράς / Βοηθοί παραγωγής Ιάκωβος Πιτσικάλης Sean Roberts / Ειδικές κατασκευές Γιώργος Γαμπιεράκης Γιώργος Γυπαράκης / Μακιγιάζ Αλεξάνδρα Μυτά / Ενδυματολόγος Νατάσσα Σαρρή / Αναρριχητής - φωτογράφος πλατώ Παύλος Νάστας / Μουσική Michael Brook & BACK IN THE BOX / Πρωταγωνιστούν Γιάννης Ανδρέου, Νίκος Καμπόσος (βοσκός), Μποντόσης Κοκκώνης (ψαράς), Ιάκωβος Πιτσικάλης (βοηθός βοσκού)

*Η Ολυμπιάδα Μαρία Ολυμπίτη είναι δημοσιογράφος. 
 

ΠΗΓΗ:http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.cinema&id=18157
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ : "Ο Πάτμιος": Ευχαριστούμε θερμά τον αγαπητό μας Μανώλη Γρυλλάκη, για την αποστολή του ανωτέρω κειμένου