Ἡ ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου (2 Φεβρουαρίου)

 Θεοτόκε η Ελπίς ὁ εἰρμός τῆς Θ΄, ὠδῆς

ψάλλει ὁ Γέρων Παντελεήμων Κάρτσωνας

Ἑορτή Ὑπαπαντῆς (2 Φεβρουαρίου)

'Ακατάληπτον ἐστί....

 Μεγαλυνάριο Θ΄ Ὠδῆς

Ψάλλει ἡ Γερόντισσα Μαριάμ

Ἑορτή Ὑπαπαντῆς (2 Φεβρουαρίου)

Ἀνοιγέσθω ἡ πύλη. Δοξαστικόν ἑσπερινοῦ, ἦχος πλ. β΄

Ἀνοιγέσθω ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ σήμερον· ὁ γὰρ ἄναρχος Λόγος τοῦ Πατρός, ἀρχὴν λαβὼν χρονικήν, μὴ ἐκστὰς τῆς αὐτοῦ Θεότητος, ὑπὸ Παρθένου ὡς βρέφος τεσσαρακονθήμερον, Μητρὸς ἑκὼν προσφέρεται, ἐν ναῷ τῷ νομικῷ καὶ τοῦτον ἀγκάλαις εἰσδέχεται ὁ Πρέσβυς. Ἀπόλυσον κράζων, ὁ δοῦλος τῷ Δεσπότῃ· οἱ γὰρ ὀφθαλμοί μου εἶδον τὸ σωτήριόν σου, ὁ ἐλθὼν εἰς τὸν κόσμον, σῶσαι γένος ἀνθρώπων, Κύριε, δόξα σοι.

Ἱεροψάλτης: Φ. ΚΕΤΣΕΤΖΗΣ

¨Εορτή τῆς Ὑπαπαντῆς (2 Φεβρουαρίου)

Λέγε Συμεών..

Ἰδιόμελον ἑσπερινοῦ, ἦχος α΄.

 Ψάλλει ο Βυζαντινός χορός ""Φωναις Αισιαις""

Ίμια...

 Το ελικόπτερο του Πολεμικού Ναυτικοί 

λίγο πριν χαθεί στο βυθό του Αιγαίου

Η χήρα κυρά-Γιάνναινα

Η αξιοπρέπεια της Ελληνίδας μάνας…

“Η πόρτα στο καλύβι της κυρά-Γιάνναινας ήτανε χαμηλή, είχε και μια τρύπα, για παράθυρο. Αποπάνω το καλύβι ήτανε σκεπασμένο με κλαριά, με χορτάρια και με τενεκέδες.

Μέσα μοναχά που κοιμόντανε. Όλα τ’ άλλα τα κάνανε απ’ έξω. Ζούσανε στον ανοιχτό αγέρα.

Η χήρα κυρά-Γιάνναινα ήτανε πάντα χαμογελαστή. Δεν την είδα ποτέ κατσουφιασμένη. Ήσυχη, λιγομίλητη, απροσποίητη, είχε μιαν ιεροπρέπεια που μου έκανε βαθιά εντύπωση, σαν να είχα μπροστά μου κάποιο εγιασμένο πρόσωπο.

Συλλογιζόμουνα που τούτη η βουνίσια, ξυπόλητη, με τη ρόκα στο χέρι, με το μαντήλι ριγμένο στο κεφάλι της, με το υφαντό φουστάνι της, μ’ όλη την ταπείνωση που είχε απάνω της, ήταν σαν κάποιο επίσημο πρόσωπο.

…Μήτε απελπισία, μήτε αναστενάγματα, μήτε παράπονα. Γι’ αυτήν, όλα ήτανε καλά. Ω, βλογημένη γυναίκα, τι δύναμη που είχες μέσα σου! Όλο χαμογελαστή, καλόγνωμη, με τον καλό λόγο στο στόμα της, συμμαζεμένη, σεμνή, ταπεινή, αυστηρή.

Ποιος της έμαθε τον καλό τρόπο μάσα στα βουνά; Από ποιν διδάχτηκε αυτή την αξιοπρέπεια; Μυστήριο! Να, τέτοιες ήτανε οι μανάδες που γεννήσανε παλληκάρια σαν τον Θανάση Διάκο, σαν τον Τζαβέλλα, τον Νικηταρά…

Μ’ όλη τη φτώχεια της, ήτανε κατακάθαρη. Ολοένα έπλενε ρούχα, ολοένα λουζότανε η ίδια, έλουζε τα παιδιά της. Μέσα το καλύβι έλαμπε.

Κουβαλούσε νερό από μακριά, με το βαρέλι, γιατί το λιγοστό καλό νερό που έβγαινε κοντά τους το είχανε για να πίνουνε.

Η ομιλία της είχε πολλή χάρη και εξυπνάδα. Έλεγε πολλά ρητά. Είχε και μεγάλη ευλάβεια. Θυμιάτιζε κάθε βράδυ κι άναβε τα καντήλια ταχτικά στο ρημοκκλήσι της αγίας Βαρβάρας μαζί με τον Χρήστο, τον μικρό της γιό.

Μ’ όλο που δεν έμαθε καθόλου γράμματα, ήξερε κάμποσες προσευχές κι ιστορίες γι’ αγίους και για θάματα. Δε θυμάμαι να μου έκενε κανένας γραμματιζούμενος την εντύπωση που μου ‘κανε η αγράμματη κυρά-Γιάνναινα”.

(Κείμενο του Φώτη Κόντογλου με τίτλο “Απλή και αληθινή ζωή. Αγαπημένο καταφύγιο”, δημοσιευμένο στην εφημερίδα “Ελευθερία”, στο φύλλο της 18ης-6-1961.

Φωτογραφία : Βούλα Παπαϊωάννου

Πηγή: IScreta

το «σπιτάκι της Μέλιας»

Εορτή των Τριών Ιεραρχών

 Δόξα Αποστίχων Τριων Ιεραρχών-

ΠΕΤΡΟΥ-[ερμ.Ιωάννης Κούντριας]

Το μουσικό κείμενο από το Δοξαστάριο του 1820 με την ηλεκτρονική καταγραφή Χρ.Τσακίρογλου

Οι Τρεις Ἱεράρχες!

Θ΄ωδή Τριών Ιεραρχών

 και το πρώτο προσόμοιο των αίνων

 ΠΕΡΙΣΤΕΡΗΣ ΤΖΕΛΑΣ 

Οι τρεις Ιεράρχες

Στιγμὲς ἀπὸ τὴ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν.

Γιὰ τὸ βίντεο χρησιμοποιήθηκαν ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν τηλεοπτικὴ σειρὰ «Δὲν εἶσαι μόνος» τῆς Μαρίας Χατζημιχάλη – Παπαλιοῦ καὶ συγκεκριμένα ἀπὸ τὰ ἐπεισόδια «συνάντηση ἑλληνισμοῦ-χριστιανισμοῦ», «Μ. Βασίλειος, τὸ λιοντάρι τοῦ Χριστοῦ» καὶ «ἡ οὐτοπία τῆς ἐξουσίας». Ἐπίσης ἀκούγεται μουσικὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ἔργο τοῦ Χρίστου Τσιαμούλη «Ἄθως ὁ ἑμός».

Οι τρεις Ιεράρχες (30 Ιανουαρίου)

Ποιοι ήταν, και γιατί τους Τιμούμε

 Στις 30 Ιανουαρίου, κάθε χρόνο, γιορτάζουμε τη μνήμη των Τριών Ιεραρχών, όπως καθιερώθηκε από το 1100 μ.Χ.. Ήταν Μεγάλοι Δάσκαλοι αλλά και Πατέρες της Εκκλησίας.

Οι Τρεις Ιεράρχες είναι: ο Μέγας Βασίλειος, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος.

Η γιορτή τους είναι γιορτή της παιδείας και των γραμμάτων, γιορτή των δασκάλων και των μαθητών.

Σχολική είναι, γιατί οι Τρεις Ιεράρχες, ήταν άνθρωποι μορφωμένοι, σοφοί δάσκαλοι, φημισμένοι ρήτορες και συγγραφείς. Πρόσφεραν πάρα πολλά στα γράμματα, διαθέτοντας ολόκληρη την περιουσία τους..

Είναι όμως γιορτή τόσο Σχολική όσο και Χριστιανική.

Όσιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης

 Ο βίος του Οσίου Γερασίμου του Ιορδανίτη

σε κινούμενα σχέδια.

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία, Animation: Θοδωρής Σαράφης (http://theosarafis.gr/)

Μουσική: Χρήστος Μαραγκουδάκης (http://chrismaragoudakis.com/)

Άγ. Πορφύριος

 Μια φλογισμένη μπάλα πέρασε πάνω από το κεφάλι μου.

Το κταπόδι...

Οι επιστήμονες αποφάνθηκαν:

                       Τα χταπόδια είναι εξωγήινοι
Η ανάλυση του DNA του χταποδιού αποκάλυψε τις τεράστιες διαφορές αυτού του ζώου σε σχέση με κάθε άλλο πλάσμα πάνω στη Γη.
Τα χταπόδια θα μπορούσαν να είναι εξωγήινα. Κι αν αυτό ακούγεται ακραίο, οι επιστήμονες λένε ότι τουλάχιστον τα θαλάσσια αυτά όντα δεν μοιάζουν σε τίποτε με κάθε άλλο πλάσμα στην Γη.
Γενετιστές από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου στις ΗΠΑ και ενός επιστημονικού ινστιτούτου από την Οκινάουα στην Ιαπωνία, ένωσαν τις δυνάμεις τους για να χαρτογραφήσουν το γονιδίωμα του χταποδιού και όταν είδαν το αποτέλεσμα έμεινα έκπληκτοι.                                  Πανέξυπνες πολυμηχανές
Οπως αναφέρει η έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Nature, τα χταπόδια διαθέτουν 33.000 γονίδια, σχεδόν 10.000 πιο πολλά από τον άνθρωπο. Και μόνο αυτό το στοιχείο, κάνει τα μαλάκια αυτά μοναδικά στον κόσμο. Ωστόσο τα χταπόδια έχουν πάρα πολλές διαφορές που τα κάνουν ξεχωριστά. Η εξυπνάδα τους είναι εκπληκτική, καθώς μπορούν να ξεβιδώσουν καπάκια από βάζα, κατανοώντας απόλυτα το πώς λειτουργούν οι βίδες, μπορούν να κάνουν συνθέσεις εικόνων ακόμη, να χρησιμοποιήσουν εργαλεία, και τα μόνα θαλάσσια όντα που έχουν αναπτυγμένη την αίσθηση της αιχμαλωσίας αλλά και την δυνατότητα να επιδιώκουν και να σχεδιάζουν την απόδραση τους.
                                  Μυαλό και μάτια ανθρώπινα
Ηδη εδώ και χρόνια οι επιστήμονες είχαν διαπιστώσει ότι το νευρικό τους σύστημα μοιάζει πολύ με αυτό των ανθρώπων γεγονός που εξηγεί την ικανότητά τους να αντιλαμβάνονται και να διδάσκονται από τις εμπειρίες τους. Ακόμη και τα μάτια τους είναι μοναδικά στο θαλάσσιο βασίλειο αφού διαθέτουν ίριδα, αμφιβληστροειδή χιτώνα και φακό. Ωστόσο τα χταπόδια μπορούν να κάνουν πολύ περισσότερα από τον άνθρωπο. Οχι μόνο να καμουφλάρονται αλλάζοντας το χρώμα τους, αλλά και να προσαρμόζουν το νευρικό σύστημά τους προκειμένου να αντέξουν σε ακραίες συνθήκες όπως τα παγωμένα νερά στα βάθη των ωκεανών.

                                    Οι σούπερ βεντούζες
Ιδιαίτερη μελέτη έκαναν οι επιστήμονες στα γονίδια που αφορούν στις βεντούζες των χταποδιών και ανακάλυψαν ότι αυτές χρησιμοποιούνται όχι μόνο για να πιάνουν πράγματα και να παγιδεύουν το θήραμά τους αλλά και για να γεύονται οτιδήποτε αγγίζουν. Η έρευνα των γενετιστών δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί και κανείς δεν είναι σε θέση αν προβλέψει τι άλλο εκπληκτικό θα φέρει στο φως.

ΠΗΓΗ: https://parapona-rodou.blogspot.com

Γαμπιεράκης Ἰωάννης, Νευροβιολόγος

SATURDAY CLUB - Συνέντευξη με τον Νευροβιολόγο Ιωάννη - Αλέξανδρο Γαμπιεράκη στον Status FM.gr | KalimeraEllada.gr: Ο 30χρονος Ιωάννης – Αλέξανδρος Γαμπιεράκης, Νευροβιολόγος – Διδάκτορας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Κρήτης, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Βιολογία, έκανε το μεταπτυχιακό του στην Μοριακή Ιατρική και συνέχισε την έρευνα του στην διαδακτορική του διατριβή στο Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Α�...

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ "ΠΑΤΜΙΟ":  Ο κ. Γαμπιεράκης κατάγεται ἀπό τήν Πάτμο (ἐγγονός τοῦ κ. Γιάννη Γαμπιεράκη, τοῦ Ἱεροψάλτη στόν Κάμπο τῆς Πάτμου)

Όλες του κόσμου οι Κυριακές

''Όλες του κόσμου οι Κυριακές''  

Νάντια Κοντογεώργη ‘’Στην Υγειά Μας’’

Η Πατρίδα μας...

Διάγνωση στατιστικά εδραιωμένη

 ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Στην άσκηση της ιατρικής και στην πράξη της πολιτικής η ξεχωριστή ικανότητα, το ταλέντο ή χάρισμα, αποκαλύπτεται στη διάγνωση: Στην ταχύτητα και ευστοχία εντοπισμού της αιτίας που γεννάει το νοσηρό σύμπτωμα. Ταχύτητα και ευστοχία προϋποθέτουν στέρεη γνώση, πλούσια εμπειρία, καθόλου προκατάληψη. Το ταλέντο της διάγνωσης τα εμπεριέχει αυτά και ταυτόχρονα, με τρόπο εκπληκτικό, τα ξεπερνάει: Ταλέντο είναι η εύστοχη και ταχύτατη αντιληπτικότητα, η γνώση και η εμπειρία συντονισμένες να λειτουργούν με τον αυτοματισμό της όρασης, σαν φωτισμός. Είναι δυσπροσδιόριστο χάρισμα και προσόν η διάγνωση, αλλά είναι αυτό που βεβαιώνει την έκπληξη ή και το θάμβος της ξαφνικής ανάδυσης ενός άγνωστου ώς χθες ταλέντου, τενίστα λ.χ. ή νεαρώτατου πιανίστα, στην κοινή αναγνώριση.

Από το πεδίο της πολιτικής έχουν σήμερα αποκλειστεί «εξ ορισμού» οι ταλαντούχοι της διάγνωσης, οι διορατικοί και χαρισματικοί της οξυδέρκειας. Εχει μετασχηματιστεί το ίδιο το πεδίο της πολιτικής: η διαχείριση πραγματικών προβλημάτων του υπαρκτού βίου υποκαταστάθηκε με τη διαχείριση εντυπώσεων. Και στο πεδίο των εντυπώσεων ο καθένας είναι ό,τι προλάβει να δηλώσει: Ακόμα και οι νοσταλγοί των σοβιετικών Γκουλάγκ κατορθώνουν να συγκαταλέγονται στις «προοδευτικές» πολιτικές δυνάμεις, ο πασοκικός αμοραλισμός καθιερώνεται σαν αυτονόητη συνταγή διαχείρισης της εξουσίας, η ατίμωση δημοψηφισματικής ετυμηγορίας εξασφαλίζει τετραετία διακυβέρνησης στη «μαγκιά» της «ριζοσπαστικής» εξωμοσίας. Ο αφασικός ιστορικο-υλιστικός μηδενισμός προσλαμβάνεται για να «εκσυγχρονίσει» τη Δεξιά.

Παιχνίδι εντυπώσεων και το κερδίζουν τελικά οι διαφημιστές οδοντόκρεμας και απορρυπαντικών. Δεν υπάρχουν πια πολιτικά προγράμματα, συλλογικές στοχεύσεις, κοινωνικά οράματα – τίποτε από αυτά. Υπάρχει μόνο το μαγαζί της εξουσίας, με τα κομματικά μικρομάγαζα που απομυζούν τον κρατικό προϋπολογισμό. Ο σκυλοκαβγάς για το ποιος θα οικειοποιηθεί πλεονεκτικό μεράδι ή (έστω) περιθωριακά αποφάγια ανεξέλεγκτου πλούτου, «καλά κρατεί».

Η Ελλάδα είναι μια χώρα, όπου η λαφυραγώγηση των όποιων λημμάτων κοινωνικού προϊόντος ή τοκογλυφικού δανεισμού από την εκάστοτε κυβερνώσα κομματική συντεχνία είναι αυτονόητη, απροκάλυπτη, ξεδιάντροπη. Στον ελλαδικό δημόσιο βίο το χάρισμα της διάγνωσης, η ικανότητα να διακρίνει και να εντοπίζει κανείς τις καταβολές και τα αίτια της ενδημικής ανοργανωσιάς, φυγοπονίας και κακομοιριάς, περιττεύει.

Χρόνια τώρα, σκόρπιες, ανίσχυρες αλλά τίμιες φωνές κραυγάζουν τη διάγνωση του νομοτελειακά επερχόμενου ιστορικού τέλους των Ελλήνων. Στα σαράντα πέντε χρόνια από τη «μεταπολίτευση» κρίθηκε και σαφέστατα χάθηκε η ζωντανή συνέχεια της ελληνικής γλώσσας. Ενας Ελληνώνυμος σήμερα, κάτω των πενήντα ετών, δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει: «τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια», δεν καταλαβαίνει τη δοτική, το απαρέμφατο. Του είναι απρόσιτο, όχι μόνο το ποιητικό θάμβος της τραγωδίας ή το νοηματικό φορτίο του αριστοτελικού λεξιλόγιου, αλλά ακόμα και η γλώσσα του Παπαδιαμάντη, του Ροΐδη, του Παπαρρηγόπουλου. Χάνεται από την ανθρώπινη Ιστορία το τελευταίο ζωντανό λήμμα ενός λαού, που ταύτιζε την αλήθεια όχι με την «ορθή» ατομική κατανόηση, αλλά με τον «φωτισμό»: τη μη-λήθη, τη μη-απόκρυψη, επομένως με την εμφάνεια, την κοινωνούμενη εμπειρική πιστοποίηση.

Ισως να είναι περιττή η διάγνωση εγκλημάτων, όταν έχουν χαθεί τα κριτήρια για να συνειδητοποιήσουμε τις συνέπειές τους, ιστορικές και πανανθρώπινες. Είναι ολοφάνερο ότι δεν συνειδητοποιούμε (σε πολιτικό επίπεδο) ούτε καν την αντίφαση: Ελληνισμός χωρίς χωριό, χωρίς κοινότητα – σημαίνει «πολιτική» χωρίς «πόλιν». Για πρώτη φορά από τους αιώνες της Προϊστορίας, ισχύει το «πόλις-άπολις», «απόλιδες αντί πολιτών». Και το έγκλημα φέρει τα ιερά ονόματα του Καποδίστρια και του Καλλικράτη – έγκλημα ο νόμος 3852/2010: εντεταλμένη μεταποίηση της Ελλάδας σε Σιγκαπούρη.

«Απόλιδες αντί πολιτών», μυριάδες κοινωνικά παράσιτα ρουσφετογενή, αντί κρατικών λειτουργών. Εδώ δεν απαιτείται «διάγνωση», αλλά μόνο απογραφή: Πόσοι (αριθμός) διορίστηκαν χωρίς καμιά κρίση - δοκιμασία - έλεγχο, πουλώντας την ψήφο τους αντί ισόβιας αργομισθίας, χωρίς να έχει ποτέ κριθεί η ικανότητα, η απόδοση, η ποιότητα της προσφοράς τους. Και η συνέχεια της απογραφής: Πόσοι από τους συνταξιούχους του Δημοσίου συνταξιοδοτήθηκαν, πρόωρα, σε ηλικία κάτω των σαράντα πέντε ετών, πόσοι καρπώνονται πλήρη σύνταξη για ενεργό υπηρεσία λιγότερη από δεκαπέντε ή και από δέκα χρόνια!

Διατρέχοντας τα απειράριθμα τηλεοπτικά κανάλια (πωλητήρια κάθε απαταλής αθλιότητας για αισθητικά πρωτόγονους, κρετίνους αγοραστές), ένας μέσος νους οδηγείται στη διάγνωση ότι: πρώτη προϋπόθεση επιβίωσης του Ελληνισμού είναι οπωσδήποτε η καλλιέργεια. Οταν μέσα στο λεωφορείο ή στο «μετρό» οι πατικωμένοι ασφυκτικά επιβάτες, όλοι, μα απολύτως όλοι, είναι κολλημένοι στο κινητό τους τηλέφωνο, το θέαμα καταυγάζει τη διάγνωση, ότι πρώτη προϋπόθεση συλλογικής επιβίωσης αυτής της μάζας είναι η καλλιέργεια. Επειδή οι πόλεις στη χώρα μας γίνονται, κάθε βράδυ, πεδία μαχών ανάμεσα σε έναν θρασύτατο υπόκοσμο και σε μια ευνουχισμένη (από «προοδευτικές» απαιτήσεις ανοχής) αστυνομία, η διάγνωση που λογικά συνάγεται είναι και πάλι η καλλιέργεια.

Από μια καινούργια μεγάλη συμφορά δεν μας χωρίζουν κρατικά σύνορα, μας χωρίζει η αγραμματοσύνη και η «εκσυγχρονιστική» μας αφέλεια: να εμπιστευόμαστε ακόμα, δυο αιώνες τώρα, μπαμπέσικους «φίλους» που πετσοκόβουν μεθοδικά όση γη ταυτίστηκε με την ελληνική καλλιέργεια (τη μη χρηστική εκδοχή της ανθρώπινης καλλιέργειας) ως συλλογικό αυτοσκοπό.

ΠΗΓΗ: https://www.kathimerini.gr/1061954/opinion/epikairothta/politikh/diagnwsh-statistika-edraiwmenh

+Γέρων Γρηγόριος Δοχειαρίτης

Εις μνήμην Γέροντα Γρηγορίου   του Αιγαιοπελαγίτη

 Ρωσικό βίντεο με ελληνικούς υπότιτλους ,

συμβουλές και προφητεία.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ "ΠΑΤΜΙΟ":

Ο αείμνηστος ήταν απόφοιτος τῆς Πατμιάδας Εκκλησιαστικής Σχολής