Ο Άγιος Νεκτάριος (9 Νοεμβρίου)

Ο ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΗΡ ΗΜΩΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ Ο ΕΝ ΑΙΓΙΝΗ

«Ο άγιος γεννήθηκε στη Συλυβρία της Ανατολικής Θράκης την 1^η Οκτωβρίου 1846. Το όνομα που του δόθηκε στη βάπτισή του ήταν Αναστάσιος. Τελείωσε το Δημοτικό και τις τρεις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου (ελληνικό σχολείο) στη γενέτειρά του. Δεκατεσσάρων ετών πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργάζεται σε καπνοπωλείο, ενώ παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα στη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Διορίζεται λίγο αργότερα δάσκαλος και παιδονόμος στο σχολείο του Μετοχίου του Παναγίου Τάφου. Το 1866 μεταβαίνει στη Χίο, όπου μετά δεκαετία κείρεται μοναχός στην Ιερά Νέα Μονή, με το όνομα Λάζαρος, αφού χρημάτισε για αρκετά χρόνια δάσκαλος στο χωριό Λιθί. Το 1877 χειροτονείται διάκονος παίρνοντας το όνομα Νεκτάριος. Έρχεται στην Αθήνα, για να συμπληρώσει τις γυμνασιακές του σπουδές, ενώ με την ευλογία του πατριάρχου Αλεξανδρείας Σωφρονίου, εγγράφεται στη συνέχεια στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1885 παίρνει το πτυχίο του και μετά λίγους μήνες χειροτονείται πρεσβύτερος. Ο Πατριάρχης, εκτιμώντας τα προσόντα του, τον χειροτονεί το 1889 επίσκοπο – μητροπολίτη Πενταπόλεως, θέση που αξιοποίησε για να επιτελέσει ένα τεράστιο πνευματικό και κοινωνικό έργο. Ο φθόνος όμως που προκαλεί το έργο του φέρνει ως αποτέλεσμα την απομάκρυνσή του (1890). Έρχεται στην Ελλάδα, όπου αναλαμβάνει τη θέση ιεροκήρυκα στην Εύβοια πρώτα (1891) και στη Φθιώτιδα έπειτα (1893). Το 1894 αναλαμβάνει τη διεύθυνση της Ριζαρείου Σχολής, θέση που θα κρατήσει μέχρι το 1908, οπότε και θα παραιτηθεί για λόγους υγείας. Στο μεταξύ, από το 1904 ήδη έχει ιδρύσει το μοναστήρι της Αγίας Τριάδος στην Αίγινα. Εκεί εγκαταβιώνει μετά τη Ριζάρειο και εκεί αναδεικνύεται ιδιαιτέρως η οσιακή του προσωπικότητα. Αρρωσταίνει μετά από ορισμένα χρόνια βαριά, οπότε και αποβιώνει στο Αρεταίειο νοσοκομείο την 8^η Νοεμβρίου 1920, μετά από δίμηνη εκεί νοσηλεία. Τον Απρίλιο του 1921 άνοιξαν τον τάφο του με σκοπό την οικοδόμηση μαρμάρινου μνημείου. Το σκήνωμά του βρέθηκε ανέπαφο, ενώ η ευωδία που σκορπούσε ήταν υπέροχη. Το ίδιο επανελήφθη και μετά τρία χρόνια, καθώς και το 1927. Και τις δύο αυτές φορές το σκήνωμα ήταν ανέπαφο και η ευωδία η ίδια. Το 1953 έγινε και πάλι ανακομιδή. Τη φορά αυτή, για λόγους που γνωρίζει ο Θεός, το σκήνωμά του βρέθηκε διαλυμένο. Με πατριαρχική πράξη της 20ής Απριλίου του 1961 η Εκκλησία μας διεκήρυξε επίσημα την αγιότητά του. Το συγγραφικό του έργο είναι πολύ μεγάλο και αξιόλογο, ενώ τα θαύματά του είναι αμέτρητα».

Ο άγιος Νεκτάριος θεωρείται από όλους τους πιστούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας ως ένας από τους πιο αγαπητούς αγίους της. Όχι μόνον διότι ο Θεός επιτελεί μέσω αυτού καθημερινώς πάμπολλα θαύματα – «αναβλύζει γαρ ιάσεις παντοδαπάς» και «ιάσεις δαψιλείς καθ’  εκάστην ημέραν πηγάζει θαυμαστώς θεϊκή χορηγία» (πλούσιες ιάσεις καθημερινά πηγάζει (η κάρα του) θαυμαστώς με τη χάρη του Θεού), κατά τον γνωστό μακαριστό γέροντα υμνογράφο Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη – αλλά και διότι είναι ένας άγιος της εποχής μας, «ο άγιος του εικοστού αιώνα», και μάλιστα  όχι μικρότερος από τους άλλους μεγάλους αγίους ιεράρχες της Εκκλησίας που έζησαν τα παλαιότερα χρόνια. Κι αυτό σημαίνει ότι με τον άγιο Νεκτάριο αφενός νιώθουμε πλούσια τη χάρη του Θεού, μέσω κυρίως των αγίων λειψάνων του, που κατανοούνται ως «ιαμάτων κρήνη» και «νέμοντα οσμήν ουρανίαν πάσι και θείαν εωδίαν» (προσφέρουν ουράνια οσμή και θεία ευωδία σε όλους), αφετέρου παίρνουμε απάντηση  στο εύλογο ερώτημα που τίθεται «γιατί δεν έχουμε μεγάλους αγίους σήμερα;» Ο γέρων υμνογράφος λοιπόν επισημαίνει αυτό το ισοστάσιο του αγίου Νεκταρίου με τους προγενέστερους μεγάλους αγίους, δίνοντας μάλιστα και την εξήγηση: ο Νεκτάριος προσπάθησε να ακολουθήσει τα ίχνη των παλαιών αγίων, με την καθαρότητα της ζωής του, δηλαδή στην πραγματικότητα να ζήσει σύμφωνα με το ευαγγέλιο του Χριστού. «Φωτί των έργων σου, ευαγγελίου το φως εκφαίνεις, πάτερ, θαυμαστώς πάσι τοις πέρασι» (Με το φως των έργων σου φανερώνεις το φως του Ευαγγελίου, πάτερ, σε όλον τον κόσμο κατά θαυμαστό τρόπο). «Κατ’  ίχνος, Νεκτάριε, ακολουθήσας, ζωής καθαρότητι, τοις πάλαι όσιε, αρχιερεύσι Χριστού, ίσος ευκλείας της αυτών, ώφθης και μέτοχος» (Ακολούθησες, Νεκτάριε, τα ίχνη των παλαιών αρχιερέων του Χριστού, με την καθαρότητα της ζωής σου, και φάνηκες ίσος με αυτούς και μέτοχος της δόξας τους).

Ο εμπνευσμένος υμνογράφος πέρα από τη γενική αναφορά που κάνει για την ακολουθία των παλαιών Πατέρων από τον άγιο Νεκτάριο, εστιάζει την προσοχή μας στον άγιο Διονύσιο. Κυρίως αυτόν ακολούθησε με άμεμπτο τρόπο ο σήμερα εορταζόμενος άγιος, διότι και εκείνος την Αίγινα είχε ως τόπο των πνευματικών του αγώνων, αφού υπήρξεν ο επίσκοπός της. Γι’  αυτό και μετέχουν, σημειώνει, και οι δύο άγιοι, ο παλαιότερος και ο νεώτερος, στην ίδια δόξα του Θεού, ικετεύοντας ασφαλώς για όλους, κατεξοχήν όμως για τη νήσο τους. «Ηκολούθησας αμέμπτως, τοις χρηστοίς, Πάτερ, τρόποις σου, τω Διονυσίω, τω Αιγίνης θείω ποιμάντορι, μεθ’ ου της άνω μετέχων δόξης, άγιε, ταύτην σώζεσθαι αεί την νήσον ικέτευε». (Ακολούθησες καθαρά με τους ενάρετους τρόπους σου, άγιε, τον Διονύσιο, τον θείο ποιμένα της Αίγινας, μαζί με τον οποίο μετέχοντας στη δόξα του Θεού, άγιε, ικέτευε να σώζεται η νήσος πάντοτε). Μπορεί η νήσος Ζάκυνθος να καυχάται, διότι κατέχει το άγιο σκήνωμα του θείου Διονυσίου, αλλά και η νήσος Αίγινα δέχεται πάντοτε τις ευεργετικές ακτίνες των πρεσβειών του στον Θεό, που πολλαπλασιάζονται και με τις πρεσβείες του αγίου Νεκταρίου.

Όλοι μας προστρέχουμε συχνά-πυκνά στον άγιο Νεκτάριο, ιδίως ανήμερα της εορτής του, διότι η καρδιά του πλατυμένη από την αγάπη του Θεού, είναι γεμάτη από αγάπη και προς εμάς. Και ιδίως προστρέχουμε όσοι ταλαιπωρούμαστε από κάποιο πρόβλημα, ψυχικό ή σωματικό. Είναι τόσες πολλές οι θαυμαστές επεμβάσεις του, ώστε δεν υπάρχει, θα έλεγε κανείς, άνθρωπος που με πίστη τον επικαλείται, και δεν εισπράττει το θετικό αποτέλεσμα. Είναι χαρακτηριστικά, επ’ αυτού, και τα λόγια του γέροντος π. Ανανία Κουστένη, ο οποίος θέλοντας να τονίσει ακριβώς τη θαυματουργία του αγίου Νεκταρίου σημειώνει με χαριτωμένο τρόπο ότι μετά και τη φανέρωση από τον Χριστό του άλλου μεγάλου θαυματουργού αγίου της εποχής μας, ακόμη πιο σύγχρονου και από τον άγιο Νεκτάριο, του αγίου Λουκά του ιατρού, του Ρώσου, ο άγιος Νεκτάριος έχει κάποιον να τον ξεκουράσει. «Στέλνει ο άγιος Νεκτάριος τον άγιο Λουκά στη θέση του πολλές φορές,  γιατί έχει κουραστεί ο ίδιος  να επεμβαίνει στις τόσες επικλήσεις των κουρασμένων και ασθενών χριστιανών μας».

Εκείνο όμως που πράγματι ευχαριστεί τον άγιο Νεκτάριο είναι όχι μόνον η επίκλησή του για τις ιάσεις που ο Θεός του δίνει, αλλά κυρίως η επίκλησή του να πρεσβεύει υπέρ ημών, προκειμένου να ακολουθούμε τον τρόπο της ζωής του. Διότι αυτό συνιστά πάντοτε την σωστή εορτή ενός αγίου: να τον μιμούμαστε. Όπως το λέει ο ιερός Χρυσόστομος: «τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος», συνεπώς «τιμή αγίου, μίμησις αγίου». Κι ένας ύμνος έρχεται να μας υπενθυμίσει ποιο ήταν το «μυστικό» της αγιότητας του αγίου Νεκταρίου. «Πατέρων ισότιμος των πάλαι εχρημάτισας, τούτων μιμησάμενος τον τρόπον, τον θείον ζήλον και τας λοιπάς αρετάς, ταπεινοφροσύνη αληθεί και απλάστοις ήθεσι, διαπρέψας Νεκτάριε». (Έγινες ισότιμος των παλαιών Πατέρων, διότι μιμήθηκες τον τρόπο της ζωής τους, τον θεϊκό ζήλο τους και τις υπόλοιπες αρετές τους, Νεκτάριε, και διέπρεψες στην αληθινή ταπεινοφροσύνη και στα απλά και απονήρευτα ήθη). Αν ο άγιος Νεκτάριος έφτασε σε τόσο μεγάλο ύψος αγιότητας, το κατόρθωσε  όχι διότι υπήρξε σπουδαίος ιεροκήρυκας, σπουδαίος δάσκαλος, σοφός συγγραφέας, αλλά διότι υπήρξε ταπεινός. Η οδός της ταπεινοφροσύνης ήταν γι’ αυτόν η οδός που τον έφτασε πολύ γρήγορα στη δόξα του Ουρανού, η οδός της ταπεινοφροσύνης είναι πάντοτε αυτή, μαζί με την απονήρευτη διάθεση, που ανοίγει τις πύλες του Ουρανού και για κάθε χριστιανό.

ΠΗΓΗ:http://pgdorbas.blogspot.gr

Ἑορτή τῶν Ταξιαρχῶν

Οπου επισκιάσει η χάρις σου  Δοχειαρίτες

 Ψάλλουν οι πατέρες της μονής Δοχειαρίου π. Αντίπας

(νυν γέροντας του Ιβηρίτικου κελλιού της Αγίας Άννης Καρυών) και ο π. Αμφιλόχιος ...... Το μέλος είναι σε ήχο πλ.α 

και ανήκει στον Πέτρο Φιλανθίδη

("Ο Πάτμιος" εὐχαριστεῖ θερμά τόν κ. Κ. Βουτζουλίδη, γιά τήν ἀποστολή τοῦ  κατωτέρω)

Ἑορτή τῶν Ταξιαρχῶν

 Ἑσπερινός στόν Ἱερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Περιστερίου (7-11-2014)

Πρωτοψάλτης ὁ κ. Κωνσταντῖνος Σταυρουλάκης,

ἀπόφοιτος τῆς Πατμιάδας Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς,

σχολικοῦ ἔτους 1978-1979.

 

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ

Εγκώμιο στο θείο Αρχάγγελο Μιχαήλ 

τον Παμμέγιστο 

Αγίου Νεοφύτο του Εγκλείστου

Μιχαήλ τον παμμέγιστο και μεγάλο ταξιάρχη, Μιχαήλ τον φωτεινό σαν πυρσό και ολόλαμπρο ήλιο, Μιχαήλ τον ταξιάρχη των ουρανών, τον βοηθό των ανθρώπων, επιθύμησα να εξυμνήσω, όσο μου είναι δυνατόν, τον επί κεφαλής και άρχοντα των ασωμάτων δυνάμεων, την μεγάλη δόξα των ανθρώπων και το φίμωτρο των δαιμόνων, το ολάνθιστο και σκιερό δένδρο του ουράνιου θόλου· ο σεμνότατος και μέγιστος ιατρός των επίγειων κακών, ο μέγιστος και ταχύτατος αετός «του μεγάλου βασιλέως», που με πίστη περιτρέχει γρήγορα όλη την υφήλιο, ο θαυμαστός και πύρινος στύλος, που φθάνει μέχρι τον ουρανό, ο ψηλός και γεμάτος κλαδιά κέδρος, το αμάραντο και εκλεκτό κλαδί, ο θείος ασπάλαθος, που ξεπερνά κάθε ευωδία, αυτός που απαλλάσσει τους πάσχοντες από τη δαιμονική δυσωδία, το κατάσκιο κλαδί και ο θεοφύτευτος βλαστός, που εξαφανίζει αμέσως τον καύσωνα των δαιμόνων, το θεϊκό κυπαρίσσι και το ψηλό πλατάνι, που κάτω από τη σκιά του θεραπεύονται ποικίλες ασθένειες και δυσκολοθεράπευτα πάθη, τώρα ας εγκωμιαστεί και από εμάς τους μικρούς ο παμμέγιστος, και αφού του προσφέρουμε λίγα μικρά εγκώμια, θα του απευθύνουμε χαιρετισμούς. Ο θείος, ιερός και σεβάσμιος ναός του μοιάζει με λιμάνι σωτηρίας και ουρανός με πολλά άστρα, κατοικία θείων αγγέλων, αξίνα και μαχαίρι που κατακόπτει όλα τα είδη των παθών και άριστο ιατρείο, που σταματά τους πόνους διαφόρων ασθενειών.

Εγώ δε σκέφτομαι, ότι ο θείος αυτός ναός είναι θεϊκός ποταμός, που ξεπλένει «από κάθε ασθένεια και κάθε αδυναμία», όπως είπε ο Κύριος. Ποταμός δε πηγάζει και απλώνεται από την Εδέμ, για να ποτίζει τον παράδεισο. Από εκεί δε, διαχωρίζεται σε τέσσερεις κατευθύνσεις, που τα ονόματά τους είναι Φισών, Γεών, Τίγρης και Ευφράτης. Εκείνος ο ποταμός, πήγασε από την Εδέμ, αυτός όμως ο θείος ναός έχει πλούσια τη χάρη από τον ουρανό, επειδή ανήκει σε ουράνιο νου, δηλ. στον Αρχάγγελο. Εκείνος μεν διαχωρίζεται σε τέσσερεις κατευθύνσεις, αυτός δε διαμοιράζει σε χιλιάδες κατευθύνσεις τα ιαματικά νερά των θαυμάτων, ποτίζοντας πονεμένες καρδιές και ξηραίνοντας τα καταστρεπτικά ρεύματα των δαιμόνων. Εκείνος με τις τέσσερεις κατευθύνσεις ποτίζει την περιοχή Ευϊλάτ, την Αιθιοπία, την Αίγυπτο και τους Ασσυρίους, όπως λέει η Γραφή, αυτός δε ο θεοτίμητος ναός του Αρχαγγέλου, που ποτίζεται από τον ουρανό με το Άγιο Πνεύμα, όχι μόνο τα προηγούμενα μέρη, αλλά όλο τον κόσμο κατακλύζει με τα θαύματα, απαλλάσσοντας τους ανθρώπους από την τυραννία των δαιμόνων, δροσίζοντας τις ανιαρές ασθένειες, καθαρίζοντας κάθε είδους πληγή, δίνοντας την όραση στους τυφλούς, θεραπεύοντας όσους υποφέρουν από πονοκεφάλους και διώχνοντας εύκολα γενικά κάθε πόνο. Σκιερό, ψηλόκορμο και καρποφόρο δένδρο, νομίζω ότι είναι αυτός ο ναός, που σκεπάζει, μεταβάλλει και ανεβάζει πολλούς. Και τους σκεπάζει μεν από τον δαιμονικό καύσωνα, τους μεταβάλλει με την απαλλαγή από τα ενοχλητικά πάθη και ανεβάζει ανθρώπους αμαρτωλούς προς το Θεό με την μετάνοια.

Αλλά νομίζω, ότι πρέπει να σταματήσω τα εγκώμια για τον ναό, αν και δεν μπόρεσα να πω κάτι αξιόλογο. Εάν δε, δεν μπορέσαμε να πούμε κάτι αντάξιο για τον επίγειο ναό, από τον οποίον βλέπουμε να πηγάζουν τα θεία θαύματα, πώς θα μπορέσουμε να μιλήσουμε ή να εγκωμιάσουμε τον πνευματικό και ουράνιο οικοδεσπότη; Ξέρουμε ότι πρέπει να έχει αγγελικό και ουράνιο νου αυτός που πρόκειται να γράψει γι’ αυτόν εγκώμιο. Γνωρίζουμε όμως ότι παρακινεί ο πόθος πολλές φορές κάποιον να          μιλά για τον Θεό. Και εάν για τον Θεό, τον δημιουργό των αγγέλων και όλης της κτίσεως, ο θείος έρωτας πείθει να τολμούμε να μιλούμε, γιατί είναι παράδοξο να πούμε μερικά για τον θείο αρχιστράτηγο από τον οποίον ζητώ να μου δώσει την χάρη του Θεού; Και πριν απ’ αυτό, ζητώ τη χάρη του θείου και ζωοποιού Πνεύματος για να φωτίσει πλούσια τη φτωχή μου σκέψη. Χωρίς αυτή δεν μπορεί κανείς άνθρωπος να μιλήσει για τα ουράνια. Με κινεί ουράνιος πόθος να εγκωμιάσω τον ουράνιο αρχιστράτηγο, αλλά ο γήινος νους και η φθαρτή σάρκα με τραβά προς τα κάτω.

Αλλά εσύ μέγιστε Αρχάγγελε, ανέβασέ με προς τα άνω, «καθάρισέ μου τη γλώσσα», δυνάμωσε το χέρι μου, και χαρίτωσε τον νου μου, ώστε αφού με εγκώμια χαιρετίσω το μεγαλείο σου, ικανοποιήσω την επιθυμία και τελειώσω το λόγο. Νομίζω δε ότι είναι καλύτερο να αρχίσω τους χαιρετισμούς, από εκεί που σου έχει δωρηθεί η ύπαρξη και η εξουσία.

Χαίρε Ταξιάρχη, δημιούργημα του άναρχου φωτός και δευτερεύον φως μαζί με τους συμμετόχους σου αγγέλους.

Χαίρε Ταξιάρχη, του αιωνίου φωτός φωτεινό και πυρίμορφο κτίσμα, μαζί με τις ουράνιες δυνάμεις.

Χαίρε Ταξιάρχη, που δεν σε έπεισε, ούτε σε έκανε να σκεφτείς όσα δεν πρέπει, το ύψος της δόξας, που σου δόθηκε, αλλά σκέφτηκες εκείνα, που αρμόζουν σ’ Αυτόν που σε δημιούργησε, σε τίμησε και σε δόξασε. Και με ευγνωμοσύνη διατηρείς ακέραια την πίστη σου σ’ Αυτόν και με μετριοφροσύνη υπηρετείς με υπακοή, όπως πρέπει, τον Δημιουργό και Παντοκράτορα Θεό που συγκρατεί τα σύμπαντα. Εύγε, εύγε, παμμέγιστε, για την αξιοθαύμαστη απόφασή σου, αλλοίμονο δε σ’ εκείνον τον υψηλόφρονα και υπερήφανο, που κακώς σκέφθηκε, ολέθρια διανοήθηκε, και θέλησε να στήσει στον ουρανό το θρόνο του, και να τοποθετήσει τα τάγματά του, επιθυμώντας να ομοιωθεί προς τον Ύψιστο. Αυτός δίκαια ανταμείφθηκε, και έγινε από αρχάγγελος αρχιδαίμονας, από φωτεινός σκοτεινός, αντί δε υψηλού θρόνου και ουρανίων νεφελών, έγινε καταχθόνιος και απόκτησε καταχθόνια κατοικία, και αντί να ομοιωθεί προς τον Θεό, έγινε ανόμοιος από όλα τα δημιουργήματα. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της κενόδοξης και υπερήφανης γνώμης. Γιατί όταν κάποιος ζητά και επιθυμεί ό,τι είναι πάνω από την αξία του και εκείνο που νομίζει ότι έχει, του αφαιρείται. Αυτό έπαθε ο διάβολος που έπεσε και ο άνθρωπος που θέλησε να γίνει θεός και από αθάνατος έγινε θνητός. Αλλά και μέχρι σήμερα πολλοί άνθρωποι υποφέρουν απ’ αυτό· θέλοντας να αποκτήσουν μεγαλύτερη αξία, χάνουν και αυτήν που έχουν.

Χαίρε Ταξιάρχη, πού άρκέσθηκες στή θεόσδοτη τάξη, δόξα κα\ θέση κα\ δεν οικειοποιήθηκες τίποτε περισσότερο πού δεν ήταν δικό σου.

Χαίρε Ταξιάρχη, αρχηγέ των ουρανίων ταγμάτων και μέγιστε βοηθέ των ανθρώπων, που φιλονικώντας κάποτε για το ανθρώπινο σώμα του προφήτη Μωυσή απάντησες στον αντίπαλο. Τον επιτίμησες όχι με δική σου πρωτοβουλία, αλλά εκ μέρους του Θεού και ως φιλόθεος και φίλος του Κυρίου έλεγες: «Να σε επιτιμήσει ο Κύριος διάβολε». Με αυτό λοιπόν, το επιτίμιο σε παρακαλώ, αρχιστράτηγε, να μη σταματήσεις και για μας να επιτιμάς τον τύραννο, μέχρι που με τη δική σου καθοδήγηση και μεσιτεία, θεοχαρίτωτε, συναντήσουμε τον γεμάτο έλεος Θεό.

Χαίρε λαμπρότατε Ταξιάρχη, που στέκεσαι στα δεξιά του θείου θρόνου, που δεν μπορεί να περιγραφεί.

Χαίρε Ταξιάρχη, φωτεινέ υπηρέτη του αρχίφωτου φωτός του τρισαγίου Θεού.

Χαίρε Ταξιάρχη και πυρίμορφε στύλε, που παλαιότερα οδήγησες τον Ισραηλιτικό λαό, όταν εγκατέλειψε την Αίγυπτο.

Χαίρε Ταξιάρχη, συ που παλαιότερα στους παλαιούς ήσουν ο απεσταλμένος από το Θεό υπερασπιστής.

Χαίρε Ταξιάρχη, γρήγορε στρατιώτη του βασιλέως Θεού και πανένδοξε οπλίτη.

Χαίρε Ταξιάρχη, ο περίφημος στρατάρχης της ουράνιας στρατιάς και ο δυνατός υπερασπιστής των επιγείων στρατιών.

Χαίρε Ταξιάρχη, η μέγιστη δόξα των φωτεινών αγγέλων και το αθεράπευτο τραύμα των σκοτεινών δαιμόνων.

Χαίρε Ταξιάρχη, υπασπιστή των βασιλέων και βοηθέ των αρχόντων.

Χαίρε Ταξιάρχη, που είσαι οπλίτης των αρχιστρατήγων και ο μέγιστος σύμμαχος των στρατιωτών.

Χαίρε Ταξιάρχη, υπηρέτη του Θεού και σπουδαίο καύχημα των υπηρετών του.

Χαίρε Ταξιάρχη, που είσαι φρουρός των χριστιανών και αφανισμός και καταστροφέας των αλλοπίστων· «διότι», λέει η Γραφή, «εξήλθε από τον Θεό τιμωρός άγγελος, ο οποίος θανάτωσε από το στρατόπεδο των Ασσυρίων εκατόν ογδόντα πέντε χιλιάδες άνδρες».

Χαίρε Ταξιάρχη, υπασπιστή των πιστών και καταστροφή των απίστων.

Χαίρε αγαθέ Αρχάγγελε, ενδοξότατε στρατιώτη του αγαθού βασιλέα, γιατί τρέχεις από την ανατολή μέχρι τη δύση, εκτελώντας με ακρίβεια τις εντολές του Θεού· φθάνεις με ταχύτητα στη γη, στη θάλασσα και στα πέρατα του κόσμου.

Χαίρε Ταξιάρχη, που το φως σου είναι πολύ περισσότερο από του ήλιου, της σελήνης και διαφόρων άστρων. Αυτά δημιουργήθηκαν «για να χρησιμεύουν στην κανονική μεταβολή και διάκριση των εποχών, των ημερών και των ετών και για να φωτίζουν τη γη», εσύ δε για να δοξάζεις τον Θεό, για να διοικείς τους αγγέλους, για τη σωτηρία των ανθρώπων, για να φωτίζεις και να οδηγείς εμάς, που είμαστε στη γη. Συ θα υπάρχεις όχι για λίγες «εποχές, ημέρες και χρόνια», αλλά έχεις μερίδιο στην αθανασία, που σου δόθηκε από τον αθάνατο Θεό, είσαι στρατηγός των αγγέλων αιωνίως, για να ψάλλεις μαζί με όλα τα τάγματα, δηλ. τους Αγγέλους, τους Αρχαγγέλους, τις Αρχές, τις Εξουσίες, τις Δυνάμεις και Κυριότητες, τα Σεραφείμ και τα Χερουβείμ, τους θείους Θρόνους, τον Τρισάγιο ύμνο στον τρισάγιο Θεό.

Χαίρε Ταξιάρχη, το καλύτερο δημιούργημα του Θεού «πνεύμα απολύτου νοήσεως, άγιο» και «φλόγα φωτιάς» μ’ αυτούς που είναι μαζί σου σύμφωνα με τη φωνή του. «Όταν ο Θεός διασκόρπιζε τα έθνη στα διάφορα μέρη της γης και όριζε τις περιοχές που θα μένουν, καθόριζε και τα σύνορα των εθνών σύμφωνα με τον αριθμό των αγγέλων», λέει η Γραφή. Κάποιος άλλος προφήτης παρατηρούσε «μέχρις ότου τοποθετήθηκαν θρόνοι και ο παλαιός των ημερών, κάθισε στο θρόνο. Το ένδυμά του ήταν λευκό σαν το χιόνι και οι τρίχες της κεφαλής του σαν το καθαρό ολόλευκο μαλλί. Ο θρόνος του ήταν φλόγα φωτιάς και οι τροχοί του ήσαν φωτιά. Πύρινος ποταμός έτρεχε μπροστά του και χίλιες χιλιάδες αγγέλων τον υπηρετούσαν και μύριαι μυριάδες στέκονταν κοντά του». Με αυτούς υπηρετούσες με πολύ ευλάβεια και εσύ πανένδοξε Μιχαήλ.

Χαίρε Ταξιάρχη των θείων ασωμάτων, που φύλαξες ακέραιο τον θείο ναό σου στις Χώναις, από την υπερχείλιση των δύο ποταμών, Λύκου και Λυκοκάπρου, που θέλησαν οι παράφρονες ειδωλολάτρες να αφανίσουν το αγίασμά σου, τον άγιο ναό σου και τον δούλο σου Άρχιππο. Εσύ δε, φλογερέ πυρσέ και πυρίμορφε, του εμφανίστηκες ως πύρινος στύλος, που έφθανε από τη γη ως τον ουρανό, και τον συμβούλευες να μη φοβηθεί τον θόρυβο των ποταμών, αλλά να σταθεί και να βλέπει την ανίκητη δύναμη του Θεού. Αφού κτύπησες τη σκληρή πέτρα με τη ράβδο που κρατούσες στο χέρι σου και την χώρισες στα δύο, βύθισες σε βάθος αβυσσαλέο τον όγκο των νερών των ποταμών Λύκου και Λυκοκάπρου, μέχρι σήμερα. Και ο δούλος σου, μαζί με το αγίασμα και τον θείο σου ναό διασώθηκε και ακόμα υπάρχει. Η περιοχή, που πριν ονομαζόταν Κολασσές, μετονομάσθηκε σε Χώναις, λόγω αυτού του μεγάλου θαύματος, και της χώνευσης των νερών.

Χαίρε αγαθέ Ταξιάρχη, του αγαθού βασιλέα πανένδοξε στρατάρχη και η τελευταία παρηγοριά των δούλων του. Εκείνοι που την ώρα του θανάτου καταξιώθηκαν της φωτεινής παρουσίας σου, απαλλάχθηκαν από το πυκνό σκοτάδι του διαβόλου, όπως διαλύεται το σκοτάδι από το φως. Αυτό μην αρνηθείς να το κάνεις και σε μας, πανάριστε, αλλά τώρα και τότε «σκέπασέ μας με τα φτερά σου» και φώτισέ μας με το φως του προσώπου σου.

Χαίρε Ταξιάρχη, υπερασπιστή των δικαίων και οδηγέ των οσίων, μοναχών, ερημιτών και κοινοβιατών.

Χαίρε Ταξιάρχη, που σκεπάζεις τους φρόνιμους και παιδαγωγείς τους άτακτους.

Χαίρε Ταξιάρχη, σαλπιγγόφωνε, που θα αναγγείλεις την Δευτέρα παρουσία του Χριστού του Θεού μας, σείοντας τον «ουρανό, τη γη και τα καταχθόνια» και θα ξυπνήσεις τους νεκρούς, που κοιμούνται αιώνες, με το να πεις δυνατά: «Ιδού ο νυμφίος έρχεται, ελάτε να τον προϋπαντήσετε». Τότε, λέει η Γραφή, «θα στείλει» ο υιός του ανθρώπου «τους αγγέλους του να σαλπίσουν δυνατά και να συνάξουν τους εκλεκτούς του από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, από το ένα άκρο του κόσμου ως το άλλο». Τότε, παμμέγιστε Αρχάγγελε του Θεού, μη με ξεχάσεις, σε ικετεύω, μη με ξεχωρίσεις, τον ανάξιο, από εκείνη τη σύναξη, αν και είναι μεγάλο αυτό που ζητώ, μη με ξεπεράσεις, σε παρακαλώ, λόγω της ταχύτατης πορείας σου.

Χαίρε Ταξιάρχη, που βρίσκεσαι με τους αγγέλους σου γύρω από τον Θεό υπηρετώντας και του προσφέρεις σαν δώρα τις καθαρές ψυχές των δικαίων. «Διότι όλοι» λέει ο ψαλμός, «που είναι γύρω του θα προσφέρουν δώρα». Μεταξύ των οποίων, θεοπρόκριτε και παμμέγιστε, παρακάλεσε να είμαι και εγώ ανάμεσα σ’ αυτούς, έχοντας μέγιστο βοηθό και τον δικό σου ολοφώτεινο συνεργάτη, τον αξιέπαινο πρόδρομο της νέας χάριτος, τον πραγματικά θείον απόστολο, που φανέρωσε το μυστήριο στην Παρθένο, εννοώ τον όμοιό σου ταξιάρχη και συμμέτοχο στη δόξα Γαβριήλ, τον θείο και

ενδοξότατο και τον άριστο αρχιδιάκονο της σωτηρίας μας, που είναι μάρτυρας σπουδαίος και αληθινός, του οποίου η μαρτυρία, όπως λέει η Γραφή, «δεν υπάρχει κανείς άλλος να με βοηθήσει στις υποθέσεις αυτές, παρά μόνον ο άρχοντας του δικού σας έθνους, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ».

Ω θείε Μιχαήλ, Αρχιστράτηγε των αγγελικών δυνάμεων, αυτόν που σου έστειλα θεράπευσέ τον, γιατί η θεία φαρμακαποθήκη σου είναι πάντοτε γεμάτη από φάρμακα που αφαιρούν τους πόνους. Και αυτό το εγκώμιο, όπως ο Κύριος δέχθηκε τα λεπτά της χήρας, δέξου και συ και αξίωσέ μας να παραμένουμε στο θείο ναό σου, αν και λόγω της πνευματικής μας φτώχιας δε μπορέσαμε να σου προσφέρουμε κάτι πλουσιότερο και αξιόλογο, διότι είναι μεγάλο και δοσμένο από τον Θεό το ύψος της δόξης σου. Επειδή, δεν μπορεί να εγκωμιάσει, όπως του αξίζει, ανθρώπινος νους, εκείνον που υπερβολικά δόξασε ο Θεός και τον τίμησε με την αρχηγία του χορού των αγγέλων και αρχαγγέλων. Γι’ αυτό, όπως δέχθηκε τα δύο λεπτά ο Κύριος, δέξου και συ, θεοχαρίτωτε, το εγκώμιο, και επειδή εισακούεις γρήγορα, εκπλήρωσε τις αιτήσεις μας, και στείλε πίσω υγιή αυτόν που σου στείλαμε, ώστε και εμείς με όλους τους πάσχοντες να δοξάσουμε εσένα και αυτόν που σε δόξασε, γιατί στον Τρισάγιο Θεό ανήκει η δόξα και η τιμή και η προσκύνηση στους αιώνες. Αμήν.

(Πηγή: Αγίου Νεοφύτου του Εγκλείστου, Συγγράμματα τ. Γ΄, έκδ. Ι. Βασιλικής και Σταυροπηγιακής Μονής Αγ. Νεοφύτου, Πάφος 1999, σ. 125-134.)

 

Μετάφραση κειμένου: από Α. Χριστοδούλου, Θεολόγο

ΠΗΓΗ:http://www.pemptousia.gr/

Ἡ Σύναξις τῶν Ἀρχαγγέλων (8 Νοεμβρίου)

Οι Άγιοι Άγγελοι

Στο Σύμβολο της Πίστεως απαγγέλουμε:
«Πιστεύω εἰς ἕναν Θεόν… ποιητήν… ὁρατῶν τε πάντων καί ἀοράτων…»
Οι άγιοι άγγελοι είναι αόρατα πλάσματα του Θεού. Είναι πνευματικά όντα, πλασμένα για να διακονούν: κυρίως για να υμνολογούν, να δοξολογούν τον Θεό, αλλά και για να υπηρετούν, να βοηθούν τους ανθρώπους στο να εκτελούν το θείο θέλημα, στο να κάνουν το καλό. Γι΄ αυτό στις δυσκολίες μας, στις ανάγκες μας αλλά και στους πειρασμούς της ζωής μας, παρακαλούμε τον Θεό να μας στείλει τους αγγέλους Του, για να μας βοηθήσουν.
Κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του προστάτη, τον φύλακα άγγελό του. Είναι κοντά του, τον βλέπει, τον βοηθάει στο καλό, χαίρεται με την προκοπή του, λυπάται με τα λάθη του. Μένει ως το τέλος της ζωής του και είναι αυτός που οδηγεί την ψυχή του απ΄ αυτή τη ζωή, την πρόσκαιρη, στην άλλη, την αιώνια.

Εκτός από τον φύλακα άγγελό μας υπάρχουν και πολλοί άλλοι άγγελοι. Όλοι κάποιο πνευματικό έργο μας προσφέρουν.
Η Αγία Γραφή μας λέει ότι οι τάξεις, τα τάγματα των αγγέλων που δημιούργησε πριν από τους ανθρώπους ο Θεός, ήτανε δέκα. Ένα όμως απ΄ αυτά, το τάγμα που είχε αρχηγό τον άγγελο Εωσφόρο, θέλησε να ξεπεράσει τον Θεό. Την ίδια κιόλας στιγμή, σαν αστραπή, έπεσε απ΄ τον ουρανό στα Τάρταρα, στη σκοτεινιά του Άδη. Έτσι ο Εωσφόρος κι όλο του το τάγμα έγινε ο Σατανάς με τους διαβόλους.
Η φωνή του αρχαγγέλου Μιχαήλ, με το «Στῶμεν καλῶς» προς τις μυριάδες των άλλων αγγέλων συντάραξε το Σύμπαν. Κι η πύρινη ρομφαία του έγινε από τότε ο τρόμος των δαιμόνων.
Στην Αγία Γραφή πάρα πολλές φορές αναφέρονται οι άγιοι άγγελοι. Και στη Θεία Λειτουργία επίσης τους αναφέρουμε συχνά αλλά και στις προσευχές μας. Ο αγγελικός ύμνος «Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός… » βρίσκεται πολλές φορές την ημέρα στα χείλη μας.
Οι άγιοι άγγελοι δε θυμώνουν με τους ανθρώπους. Δεν τιμωρούν. Μόνον εκτελούν το θέλημα του Θεού. Χαίρονται όταν ζούμε σύμφωνα με το θείο θέλημα, αλλά και λυπούνται όταν απομακρυνόμαστε απ΄ αυτό. Δε μας εγκαταλείπουν ποτέ. Κι όταν ακόμη είναι μακριά μας, είναι επειδή εμείς απομακρυνόμαστε απ΄ αυτούς. Όσοι προσπαθούν να ζουν όπως θέλει ο Θεός, έχουν πάντα κοντά τους, προστάτες και βοηθούς, τους αγίους αγγέλους.
Τα εννέα αγγελικά τάγματα είναι: Άγγελοι, Αρχάγγελοι, Θρόνοι, Κυριότητες, Αρχές, Εξουσίες, Δυνάμεις, Χερουβίμ, Σεραφείμ.  Οι πιστοί Χριστιανοί όλους τους αγγέλους τους ονομάζουν  ΑΣΩΜΑΤΟΥΣ, αφού δεν έχουν υλικό σώμα.
Από τους επτά Αρχαγγέλους (που τους ονομάζουμε και Ταξιάρχες) γνωρίζουμε τα ονόματα των τεσσάρων:
Αρχάγγελος Μιχαήλ (Ποιος είναι όπως ο Θεός;)
Αρχάγγελος Γαβριήλ: (ο ήρωας του Θεού), αυτός που παρουσιάστηκε στην Παναγία μας, αλλά και σε άλλους δικαίους και αγίους.
Αρχάγγελος Ραφαήλ (ο Θεός θα θεραπεύσει), αυτός που μεταφέρει τις προσευχές μας στον Θεό.
Αρχάγγελος Ουριήλ (το πυρ του Θεού), ερμηνεύει τις προφητείες.
Η Δευτέρα είναι η μέρα η αφιερωμένη στους αγίους αγγέλους και η Εκκλησία ψάλλει γι΄ αυτούς κατανυκτικούς ύμνους.
Σ.Γ.Α.




ΠΗΓΗ:http://www.pemptousia.gr/

Δ

Ο Πατέρας...

Ο πατέρας συμβάλλει με μοναδικό τρόπο
στην ανάπτυξη του παιδιού

Οι μπαμπάδες είναι εξίσου απαραίτητοι για την υγιή ανάπτυξη του παιδιού όσο και οι μητέρες.

 

O Dr. Erik Erikson, πρωτοπόρος στον τομέα της παιδοψυχολογίας, εξηγεί στο επιστημονικό περιοδικό Psychology Today γιατί η πατρότητα είναι μια περίπλοκη και μοναδική διαδικασία και πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στην συναισθηματική και πνευματική ανάπτυξη του παιδιού. Σύμφωνα με τον Erikson, η αγάπη του πατέρα διαφέρει από αυτήν της μητέρας «ποιοτικά». Δηλαδή, οι μπαμπάδες «αγαπούν πιο επικίνδυνα», γιατί η αγάπη τους είναι περισσότερο «αναμενόμενη, πιο οργανική» από αυτήν της μητέρας. Ο πατέρας συμβάλλει με μοναδικό τρόπο στην ανάπτυξη του παιδιού, με τρόπο που κανείς άλλος δε μπορεί να αναπληρώσει. Πιο συγκεκριμένα:

Οι μπαμπάδες είναι διαφορετικοί ως γονείς

Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι μπαμπάδες έχουν ιδιαίτερο στιλ επικοινωνίας και διαδραστικότητας με τα παιδιά. Ήδη στις 8 πρώτες του εβδομάδες, το έμβρυο μπορεί να διακρίνει αν αλληλεπιδρά μαζί του ο μπαμπάς ή η μαμά.

Αυτή η διαφοροποίηση παρέχει στα παιδιά ευρύτερη εμπειρία στην αλληλεπίδρασή τους με τους άλλους και στην δημιουργία διαφορετικών σχέσεων. Είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι, τα παιδιά μαθαίνουν, εντελώς εμπειρικά, ότι οι άνδρες είναι διαφορετικοί από τις γυναίκες και όχι ξεχωριστό τρόπο να λειτουργούν στην ζωή τους, από άλλους ενήλικες και παιδιά. Η κατανόηση αυτή είναι σημαντική στην ανάπτυξή τους.

Οι μπαμπάδες παίζουν διαφορετικά

Οι μπαμπάδες γαργαλούν περισσότερο, «παλεύουν» με τα παιδιά, τα πετούν στον αέρα (την στιγμή που οι μαμάδες φωνάζουν «όχι τόσο ψηλά!»), τα κυνηγούν υποδυόμενοι τα «τέρατα». Επίσης, είναι αυτοί που μπορούν να μάθουν στα παιδιά ότι, παρά τα ‘άγρια’ παιχνίδια, απαγορεύονται το δάγκωμα, οι κλοτσιές ή άλλες μορφές φυσικής βίας. Αντίθετα, θα θέσουν τα όρια και θα διδάξουν στα παιδιά την υγιή ισορροπία ανάμεσα στην δειλία και την επιθετικότητα.

Οι μπαμπάδες χτίζουν εμπιστοσύνη

Πηγαίντε σε έναν παιδότοπο και ακούστε τους γονείς: Ποιος είναι αυτός που προτρέπει το παιδί να σκαρφαλώσει ή να πηδήξει από λίγο πιο ψηλά; Να τρέξει λίγο πιο γρήγορα ή να πετάξει κάτι πιο μακριά; Αντίθετα, ποιος είναι αυτός που λέει στα παιδιά να προσέχουν; Εκ φύσεως, οι μαμάδες προστατεύουν και οι μπαμπάδες σπρώχνουν τα παιδιά στα όριά τους. Ένα μόνο από τα δύο αυτά γονικά πρότυπα μπορεί να αποβεί επικίνδυνο, γιατί ο ένας γονιός θα παροτρύνει το παιδί να αναλάβει ρίσκα χωρίς συχνά να υπολογίσει τις συνέπειες, ενώ ο άλλος θα τα αποφύγει, χωρίς αυτό να βοηθά το παιδί να χτίσει αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στον εαυτό του.

Μαζί, οι δύο γονείς, το βοηθούν να παραμένει ασφαλές, ενώ επεκτείνει τις εμπειρίες του και αυξάνει την αυτοπεποίθησή του.

Οι μπαμπάδες επικοινωνούν διαφορετικά

Πρόσφατη, εκτενής έρευνα έδειξε πως όταν μιλούν στα παιδιά, οι μπαμπάδες και οι μαμάδες διαφέρουν. Οι μαμάδες θα απλοποιήσουν τις λέξεις που χρησιμοποιούν και θα μιλήσουν στο επίπεδο του παιδιού. Οι μπαμπάδες δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν τέτοιες «παραχωρήσεις». Ο τρόπος που χρησιμοποιεί η μαμά εξυπηρετεί την άμεση επικοινωνία. Ο τρόπος του μπαμπά προκαλεί το παιδί να επεκτείνει το λεξιλόγιό του και τα γλωσσολογικά του ταλέντα.

Οι μπαμπάδες συμμορφώνουν διαφορετικά

Σύμφωνα με τον Dr. Erikson, οι μπαμπάδες δίνουν έμφαση στη δικαιοσύνη και τα καθήκοντα (που βασίζονται σε κανόνες), ενώ οι μαμάδες δίνουν έμφαση στην κατανόηση, την φροντίδα και την βοήθεια (που βασίζεται στις ανθρώπινες σχέσεις). Οι μπαμπάδες τείνουν να παρακολουθούν και να επιβάλουν συστηματικά και αυστηρά κανόνες, διδάσκοντας τα παιδιά τις συνέπειες του σωστού και του λάθους. Οι μαμάδες τείνουν να διδάσκουν την καλοσύνη και την κατανόηση, να δημιουργούν αίσθηση ελπίδας. Και σε αυτή την περίπτωση, το υγιές είναι να μεγαλώνει το παιδί και με τις δύο αυτές προσεγγίσεις.

Οι μπαμπάδες προετοιμάζουν τα παιδιά για τον πραγματικό κόσμο

Οι μπαμπάδες που ασχολούνται με τα παιδιά τους τα βοηθούν να καταλάβουν ότι η κάθε στάση και συμπεριφορά έχει επιπτώσεις. Για παράδειγμα, είναι πιθανότερο να πει ένας μπαμπάς στο παιδί ότι αν δεν φέρεται καλά στους συμμαθητές του εκείνοι δεν θα θέλουν να παίξουν μαζί του, παρά μία μαμά. Ή ότι αν δεν τα πάει καλά στο σχολείο, δεν θα καταφέρει να περάσει στο Πανεπιστήμιο ή να βρει την δουλειά που ονειρεύεται.

Οι μπαμπάδες αποτελούν παράθυρο στον κόσμο των ανδρών

Οι άνδρες και οι γυναίκες είναι διαφορετικοί. Τρώνε διαφορετικά, ντύνονται διαφορετικά, λειτουργούν στη ζωή διαφορετικά. Τα παιδιά που μεγαλώνουν με έναν πατέρα εξοικειώνονται με τον κόσμο των ανδρών. Τα κορίτσια που έχουν μπαμπάδες που συμμετέχουν στην οικογενειακή ζωή και έχουν καλή σχέση με την γυναίκα τους, αποκτούν υγιέστερες σχέσεις με το αντίθετο φύλο μεγαλώνοντας, γιατί έχουν μάθει από τους μπαμπάδες τους πώς φέρονται οι «σωστοί» άνδρες στις γυναίκες και ποιες συμπεριφορές είναι ανάρμοστες.

Αντίστοιχα, τα αγόρια που μεγαλώνουν με μπαμπάδες έχουν λιγότερες πιθανότητες να γίνουν βίαια, ενώ μαθαίνουν πώς να διοχετεύουν τον ανδρισμό και την δύναμή τους με θετικούς τρόπους. Οι μπαμπάδες βοηθούν τα αγόρια να κατανοήσουν πλήρως την σεξουαλικότητά τους, τους κανόνες υγιεινής και το «πώς φέρονται οι άνδρες» ανάλογα με την ηλικία τους.

ΠΗΓΗ: superdad

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:  hamomilaki Anthemis

 

Ενυδάτωση!

     Ενυδατωθείτε ενόψει του Μαραθωνίου!      

Κάποια μέτρα πίσω από τους υπόλοιπους φαίνεται ότι θα βρεθούν όσοι ξεκινήσουν να τρέξουν την Κυριακή 9 Νοεμβρίου χωρίς να έχουν ενυδατωθεί σωστά, είτε πρόκειται για τον αγώνα των 5 ή των 10 χιλιομέτρων είτε φυσικά για τον κλασικό μαραθώνιο.

Οι διαθέσιμες μελέτες υπογραμμίζουν την άμεση σχέση μεταξύ της αφυδάτωσης και της γρηγορότερης κόπωσης σε όλες τις μορφές άσκησης, ακόμα κι όταν η αφυδάτωση είναι ήπια. Υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι, που είναι ακόμα και ελαφρώς υπο-υδατωμένοι ξεκινώντας την άσκηση, ή έρχονται σε κατάσταση υπο-υδάτωσης, κατά τη διάρκειά της, αντιλαμβάνονται την άσκηση ως δυσκολότερη και εγκαταλείπουν νωρίτερα.
 Σχετική έρευνα παρουσίασε πρόσφατα ο εργοφυσιολόγος και καθηγητής του Πανεπιστημίου του Loughborough στη Μεγάλη Βρετανία, Ron Maughan, ο οποίος μάλιστα βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα. Σε ομιλία του στο 8ο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Συλλόγων Διαιτολόγων (European Federation of the Associations of Dietitians-EFAD), μετέφερε στους συμμετέχοντες τα συμπεράσματα από τις μελέτες του, σύμφωνα με τα οποία η ενυδάτωση μπορεί να είναι σημαντική τόσο για εκείνον που αθλείται ερασιτεχνικά όσο φυσικά και για έναν κορυφαίο αθλητή.
Μάλιστα, σύμφωνα με τον ίδιο, τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι ακόμη και εκείνοι, που ασκούνται μόνο για 30 λεπτά, μπορούν να ωφεληθούν από την κατανάλωση υγρών, και την καλή κατάσταση ενυδάτωσης.
Οι διαπιστώσεις του καθηγητή Maughan αποτελούν πολύτιμα tips για τους αθλητές, αλλά και όλους όσοι συμμετέχουν την Κυριακή στον Κλασικό Μαραθώνιο Αθηνών, ή στους αγώνες των 5 και 10 χιλιομέτρων ερασιτεχνικά.
Και επειδή η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και αυτό ισχύει και για το μαραθώνιο, οι ειδικοί θεωρούν πρωταρχικής σημασίας την καλή ενυδάτωση του οργανισμού πριν φτάσει κανείς στη γραμμή της εκκίνησης.



Όσον αφορά δε στις ποσότητες που έχει ανάγκη ο οργανισμός σε υγρά, οι ανάγκες κάθε δρομέα εξαρτώνται από διαφόρους παράγοντες, όπως η θερμοκρασία περιβάλλοντος, η διάρκεια και η ένταση τρεξίματος, η ίδια η φυσιολογία του κάθε οργανισμού, ο ρυθμός εφίδρωσής. Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι γενικοί κανόνες, που σίγουρα μπορούν να βοηθήσουν όλους να φτάσουν μέχρι το νήμα του τερματισμού. Σύμφωνα με το Αμερικανικό Κολέγιο Αθλητικής Ιατρικής και τον Αμερικανικό Σύλλογο Διαιτολόγων, η διατροφή του αθλητή πρέπει να περιλαμβάνει επαρκείς ποσότητες υγρών (περίπου 1 ποτήρι υγρών ανά 20 λεπτά άσκησης).
Και είναι σημαντικό να γνωρίζουν όλοι οι αθλούμενοι ότι όλα τα υγρά συμβάλλουν στην ενυδάτωση του οργανισμού, από το πόσιμο νερό που αποτελεί την πρώτη επιλογή, μέχρι και τους χυμούς, το γάλα, τα αναψυκτικά, το τσάι κτλ. Επιπλέον, για άσκηση που διαρκεί 1 ώρα ή και περισσότερο, ο οργανισμός μπορεί να ωφεληθεί από την κατανάλωση αθλητικών ποτών, που εκτός από νερό προσφέρουν υδατάνθρακες και ηλεκτρολύτες που βοηθούν στην καλύτερη αναπλήρωση αυτών των συστατικών κατά τη διάρκεια της έντονης άσκησης.

Η σωστή ενυδάτωση επομένως, ενισχύει την "άμυνα" ενάντια στην κόπωση και είναι το απαραίτητο συστατικό για το «Νενικήκαμεν».

Του Γιάννη Γεωργίου

Επιμέλεια θέματος: Συντακτική Ομάδα Υγείαonline

ΠΗΓΗ: http://www.ygeiaonline.gr/

Το Άγιον Όρος

 Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας 

στο «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει...»

Για το Άγιον Όρος συνομίλησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ.Νικόλαος με τον Θεολόγο-Εκπαιδευτικό κ. Ηλία Λιαμή, στο πλαίσιο του προγράμματος «Ενορία εν δράσει» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, τη Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014.

Αγάπη ....τυφλή!

Από την Εικονική Πραγματικότητα στην Πραγματική Εικονικότητα

• Home
• Περί ημών
• Ροές πολυμέσων
• Δίαυλοι Ζωής
• Άγιον Όρος
• Τράπεζα Προσευχής

jump to navigation

Αγάπη και εγωκεντρισμός Νοεμβρίου 7, 2014

Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Σχέσεις , trackback
Υπήρχε ένα τυφλό κορίτσι που μισούσε τον εαυτό του ακριβώς επειδή ήταν τυφλή.
Μισούσε τους πάντες, εκτός απ” τον αγαπημένο της φίλο. Αυτός ήταν πάντα εκεί για εκείνη. Είχε πει ότι αν ποτέ μπορούσε να δει τον κόσμο, θα παντρευόταν το φίλο της.
Μια μέρα, κάποιος της χάρισε ένα ζευγάρι μάτια και τότε εκείνη μπορούσε να δει τα πάντα, μαζί και το αγόρι της. Ο φίλος της τότε τη ρώτησε: «Τώρα που μπορείς να δεις τον κόσμο, θα με παντρευτείς?»
Το κορίτσι σοκαρίστηκε όταν είδε ότι και ο φίλος της ήταν τυφλός και αρνήθηκε να τον παντρευτεί.
Ο φίλος της έφυγε μακρυά πικραμένος.
Αργότερα της έγραψε ένα γράμμα λέγοντάς της:
«ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ»
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος

- See more at: http://istologio.org/?p=5801&utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+istologio+%28Alive+blog%29#sthash.vnABcIfO.dpuf

Από την Εικονική Πραγματικότητα στην Πραγματική Εικονικότητα

• Home
• Περί ημών
• Ροές πολυμέσων
• Δίαυλοι Ζωής
• Άγιον Όρος
• Τράπεζα Προσευχής

jump to navigation

Αγάπη και εγωκεντρισμός Νοεμβρίου 7, 2014

Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Σχέσεις , trackback
Υπήρχε ένα τυφλό κορίτσι που μισούσε τον εαυτό του ακριβώς επειδή ήταν τυφλή.
Μισούσε τους πάντες, εκτός απ” τον αγαπημένο της φίλο. Αυτός ήταν πάντα εκεί για εκείνη. Είχε πει ότι αν ποτέ μπορούσε να δει τον κόσμο, θα παντρευόταν το φίλο της.
Μια μέρα, κάποιος της χάρισε ένα ζευγάρι μάτια και τότε εκείνη μπορούσε να δει τα πάντα, μαζί και το αγόρι της. Ο φίλος της τότε τη ρώτησε: «Τώρα που μπορείς να δεις τον κόσμο, θα με παντρευτείς?»
Το κορίτσι σοκαρίστηκε όταν είδε ότι και ο φίλος της ήταν τυφλός και αρνήθηκε να τον παντρευτεί.
Ο φίλος της έφυγε μακρυά πικραμένος.
Αργότερα της έγραψε ένα γράμμα λέγοντάς της:
«ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ»
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος

- See more at: http://istologio.org/?p=5801&utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+istologio+%28Alive+blog%29#sthash.vnABcIfO.dpuf

Από την Εικονική Πραγματικότητα στην Πραγματική Εικονικότητα

• Home
• Περί ημών
• Ροές πολυμέσων
• Δίαυλοι Ζωής
• Άγιον Όρος
• Τράπεζα Προσευχής

jump to navigation

Αγάπη και εγωκεντρισμός Νοεμβρίου 7, 2014

Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο in : Σχέσεις , trackback
Υπήρχε ένα τυφλό κορίτσι που μισούσε τον εαυτό του ακριβώς επειδή ήταν τυφλή.
Μισούσε τους πάντες, εκτός απ” τον αγαπημένο της φίλο. Αυτός ήταν πάντα εκεί για εκείνη. Είχε πει ότι αν ποτέ μπορούσε να δει τον κόσμο, θα παντρευόταν το φίλο της.
Μια μέρα, κάποιος της χάρισε ένα ζευγάρι μάτια και τότε εκείνη μπορούσε να δει τα πάντα, μαζί και το αγόρι της. Ο φίλος της τότε τη ρώτησε: «Τώρα που μπορείς να δεις τον κόσμο, θα με παντρευτείς?»
Το κορίτσι σοκαρίστηκε όταν είδε ότι και ο φίλος της ήταν τυφλός και αρνήθηκε να τον παντρευτεί.
Ο φίλος της έφυγε μακρυά πικραμένος.
Αργότερα της έγραψε ένα γράμμα λέγοντάς της:
«ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ»
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος

- See more at: http://istologio.org/?p=5801&utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+istologio+%28Alive+blog%29#sthash.vnABcIfO.dpuf

Αγάπη και εγωκεντρισμός

Υπήρχε ένα τυφλό κορίτσι που μισούσε τον εαυτό του ακριβώς επειδή ήταν τυφλή.

Μισούσε τους πάντες, εκτός απ” τον αγαπημένο της φίλο. Αυτός ήταν πάντα εκεί για εκείνη. Είχε πει ότι αν ποτέ μπορούσε να δει τον κόσμο, θα παντρευόταν το φίλο της.

Μια μέρα, κάποιος της χάρισε ένα ζευγάρι μάτια και τότε εκείνη μπορούσε να δει τα πάντα, μαζί και το αγόρι της. Ο φίλος της τότε τη ρώτησε:

«Τώρα που μπορείς να δεις τον κόσμο, θα με παντρευτείς; »

Το κορίτσι σοκαρίστηκε όταν είδε ότι και ο φίλος της ήταν τυφλός και αρνήθηκε να τον παντρευτεί.

Ο φίλος της έφυγε μακρυά πικραμένος.

Αργότερα της έγραψε ένα γράμμα λέγοντάς της:

«ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ»

Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://istologio.org/

Τα Μοναστήρια του Πόντου

 Τα Μοναστήρια του Πόντου

Ομιλία με θέμα “Τα Μοναστήρια του Πόντου - Εθνικοί κιβωτοί και υπόβαθρο της ελληνογνωσίας και Ορθόδοξης χριστιανογνωσίας”, πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 17 Οκτωβρίου, στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς στο παλίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει...».
Ομιλητής, ήταν ο ερευνητής λαογραφίας κ. Γεώργιος Χατζηελευθερίου, ενώ την εκδήλωση επένδυσε μουσικά με τη λύρα του ο Επίκουρος Καθηγητής της Αρχαίας Ιστορίας του Ευξείνου Πόντου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και ιεροψάλτης κ. Ηλίας Πετρόπουλος.

Πνιγμός από ... τρόφιμα.

Τι να κάνετε όταν στραβοκαταπιείτε;

Ανάστατοι είναι η κοινή γνώμη μετά το θάνατο της 42χρονης γυναίκας στη Χαλκίδα η οποία άφησε την τελευταία της πνοή τρώγοντας μακαρόνια....

Μπορεί ο πνιγμός από τρόφιμα να είναι πιο συχνός στα βρέφη και στα μικρά παιδιά αλλά κινδυνεύουν εξίσου και οι ενήλικοι.
Ο λόγος για την ασφυξία η οποία μπορεί να επιφέρει το θάνατο και δημιουργείται όταν ο οργανισμός δεν οξυγονώνεται ικανοποιητικά. Συμβαίνει όταν οι αεροφόροι οδοί φράσσονται από αντικείμενο που έχει καταποθεί και έχει προχωρήσει κατά την κατάποση όχι προς τον οισοφάγο, αλλά προς την τραχεία. Οι ενήλικες μπορεί να πάθουν απόφραξη από κομμάτια τροφής που δεν έχουν μασήσει καλά και κατάπιαν γρήγορα. Τα παιδιά κινδυνεύουν από τα αντικείμενα που τους αρέσει να βάζουν στο στόμα τους.
Συμπτώματα
Δυσκολία αναπνοής και αύξηση της συχνότητας και του βάθους της.
Θορυβώδης αναπνοή με ρόγχο και γουργουρητά.
Στο στόμα πιθανό να σχηματίζεται αφρός
Κυάνωση (γαλαζωπό χρώμα χειλιών και νυχιών)
Σύγχυση
Πιθανόν απώλεια αισθήσεων
Η αναπνοή μπορεί να σταματήσει
Πρώτες βοήθειες
Είναι αναγκαίο το αντικείμενο να αφαιρείται αμέσως. Όταν ο πάσχων έχει τις αισθήσεις του, ενθαρρύνετε τον να βήξει για να βγάλει το αντικείμενο από το λαιμό του.
Αν αυτό δεν είναι δυνατό, χτυπήστε τον πάσχοντα με την παλάμη σας στην πλάτη, στην περιοχή ανάμεσα στις ωμοπλάτες, μέχρι και τέσσερις φορές.
Μετά και μόνο αν αυτό αποτύχει, θα πρέπει να προσπαθήσετε να εκ διώξετε τον αέρα από τους πνεύμονες του πάσχοντα με απότομη πίεση της κοιλιάς.
Όταν ο πάσχων έχει απώλεια της συνείδησης, αρχίστε τεχνητή αναπνοή για να προσπαθήσετε να περάσετε τον αέρα πέρα από το εμπόδιο προς τους πνεύμονες.
Αν δεν πετύχετε, δώστε του μέχρι 4 χτυπήματα στη ράχη και ελέγξτε αν το αντικείμενο αποσπάστηκε. Αν η απόφραξη επιμένει, επιχειρήστε και πάλι τεχνητή αναπνοή.
ΠΗΓΗ: iatropedia.gr
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: Παράπονα Ρόδου