Χερουβικό Αθανασίου Καραμάνη, Ήχος Γ΄ | Ζαχαρίας Πασχαλίδης

Η ΨΑΛΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΣΗΜΕΡΑ (Ι. Γιαμαίος)

Χριστούγεννα!

 Προεόρτια των Χριστουγέννων

Σε λίγες ημέρες θα εορτάσωμε τη μεγάλη εορτή του χριστιανικού κόσμου, την εορτή των Χριστουγέννων. Το γεγονός της γεννήσεως του Κυρίου θα ξαναφέρει η Εκκλησία μπροστά στα μάτια της ψυχής μας και θα μας καλέσει να προσκυνήσωμε μαζί με τους ποιμένες και με τους μάγους τον γεννηθέντα βασιλέα και να υμνολογήσωμε μαζί με τις στρατιές των ουρανίων αγγέλων την ενανθρώπησι του Θεού της ειρήνης και της αγάπης. Το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία», ο αγγελικός ύμνος της γεννήσεως (Λουκ. 2,3), θα αντηχήσει και πάλι στους ναούς μας. Στο νεογέννητο βρέφος της Βηθλεέμ θα δούμε τον τεχθέντα Σωτήρα μας, τον ενανθρωπήσαντα Θεό. Σ᾿ αυτό το βρέφος θα αντικρύσωμε την «λύτρωσιν» που «απέστειλεν ο Κύριος τω λαώ αυτού» (Ψαλμ. 110, 9), γιατί μέσα στο βρεφικό του σώμα δεν κρύβεται μόνον ο Θεός, αλλά και το πλήρωμα της σωτηρίας μας, η ανακαίνιση και η θέωση της φθαρτής μας φύσεως, η καινή κτίση· ο άνθρωπος που γίνεται Θεός, αυτό το μυστήριο της σωτηρίας και της λυτρώσεως όλων ημών.
Ακριβώς δε λόγῳ της θεολογικής της αυτής σπουδαιότητος η εορτή των Χριστουγέννων αποτελεί μαζί με την εορτή του Πάσχα τους δύο μεγάλους πόλους γύρω από τους οποίους στρέφεται το λειτουργικό έτος. Το Πάσχα είναι η κορωνίδα των κινητών και τα Χριστούγεννα των ακινήτων εορτών. Ειδικά δε η εορτή των Χριστουγέννων είναι η «μητρόπολις» των εορτών κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο (Εις τον μακάριον Φιλογόνιον, 3), γιατί το γεγονός που εορτάζομε κατ᾿ αυτή είναι η προϋπόθεση όλων των άλλων σταθμών της σωτηρίας μας. Αν δεν εγεννάτο ο Χριστός ούτε θα εβαπτίζετο, ούτε θα εδίδασκε και θα εθαυματούργει, ούτε θα έπασχε και θα ανίστατο. Ήδη με τη γέννησι του Χριστού η σωτηρία του γένους μας έχει δυνάμει συντελεσθεί. Η θεία και η ανθρωπίνη φύση έχουν ενωθή εν Χριστώ. Ο Θεός και άνθρωπος Ιησούς Χριστός αποτελεί την ζώσαν εικόνα και την εγγύηση της μελλοντικής εν Χριστώ ανακεφαλαιώσεως των πάντων.
Στη λειτουργική διαμόρφωσι της εορτής των Χριστουγέννων επέδρασε η προϋφισταμένη εορτή του Πάσχα. Στη σημερινή δε μορφή των Ακολουθιών μπορούμε εύκολα να διακρίνωμε τον βαθμό και τα στοιχεία των επιδράσεων αυτών, ιδίως στην προεόρτιο περίοδο, την οποία και διερχόμεθα.
Πρώτον προσετέθη στην εορτή των Χριστουγέννων μία προπαρασκευαστική Κυριακή· την ονόμασαν «Κυριακή των αγίων Πατέρων». Πατέρες εννοούνται όχι οι Πατέρες της Εκκλησίας, αλλά οι κατά σάρκα πρόγονοι του Χριστού και μάλιστα ο γενάρχης Αβραάμ. Ύστερα το θέμα της Κυριακής αυτής διεπλατύνθη και περιέλαβε όλους τους προ Χριστού δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης, προγόνους ή μη του Χριστού. Ως ευαγγελική περικοπή ανεγινώσκετο, όπως και μέχρι σήμερα, η γενεαλογία του Χριστού, που περιέχεται στο πρώτο κεφάλαιο του Κατά Ματθαίον Ευαγγελίου, και ως απόστολος από την Προς Εβραίους επιστολή η περικοπή που αναφέρεται στα παθήματα των «μαρτυρηθέντων διά της πίστεως» ανδρών της Παλαιάς Διαθήκης (Εβρ. 11, 9-10. 32-40). Η διαπλάτυνση του εορτολογικού περιεχομένου της Κυριακής προ των Χριστουγέννων και η τάση αναπτύξεως της προπαρασκευαστικής περιόδου επέφεραν βραδύ- τερον την διχοτομησι, τρόπον τινά, της Κυριακής αυτής και την μετάθεσι μέρους του θέματος της στην προ αυτής Κυριακή. Έτσι οι Κυριακές των αγίων Πατέρων έγιναν δύο και, προς διάκρισιν, η μία ωνομάσθη «Κυριακή προ της Χριστού γεννήσεως», η παλαιοτέρα, και η άλλη διετήρησε το παλαιό όνομα «Κυριακή των αγίων Πατέρων», που για να μη συγχέεται με τις Κυριακές των Πατέρων των Οικουμενικών Συνόδων πήρε το όνομα «Κυριακή των Προπατόρων». (...) Όλος ο Δεκέμβριος μήνας πήρε προεόρτιο χαρακτήρα. Είναι αφιερωμένος στην Παλαιά Διαθήκη, στους προφήτες και στους προπάτορες του Χριστού, στην περίοδο της αναμονής του Μεσσία. Γι᾿ αυτό ακριβώς βλέπομε να αναγράφεται στα εορτολόγια η μνήμη του προφήτου Ναούμ την 1η Δεκεμβρίου, του προφήτου Αββακούμ την 2α, του προφήτου Σοφονίου την 3η, του προφήτου Αγγαίου την 16η και του προφήτου Δανιήλ και των τριών παίδων την 17η. Του Πάσχα προηγείτο νηστεία. Τα Χριστούγεννα κατ᾿ αρχάς απέκτησαν μία ολιγοήμερο προπαρα-σκευαστική νηστεία, που κατά τον Ζ´ αιώνα ελκυομένη από το πρότυπο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής έγινε και αυτή τεσσαρακονθήμερος και αρχίζει από την 15η Νοεμβρίου.
Αλλά το στοιχείο εκείνο που έδωσε ιδιαίτερο προπαρασκευαστικό και προεόρτιο τόνο στην προ των Χριστουγέννων περίοδο είναι οι ύμνοι, που παρεμβάλλονται στις ακολουθίες του εσπερινού, του όρθρου και του αποδείπνου των ημερών αυτών. Η παρεμβολή γίνεται κατά ένα μεθοδικό και κλιμακωτό ανοδικό σύστημα. Από την 21η Νοεμβρίου αρχίζουν να ψάλλονται οι καταβασίες των Χριστουγέννων «Χριστός γεννάται δοξάσατε…», από την 26η προστίθεται και το προεόρτιο κοντάκιο «Η Παρθένος σήμερον τον προαιώνιον Λόγον…»· από την 30η Νοεμβρίου αρχίζει η παρεμβολή και άλλων προεορτίων τροπαρίων.
Τις ημέρες αυτές ψάλλονται κατά τα απόδειπνα και τα προεόρτια τριώδια και οι κανόνες, ποιήματα Συμεών του Μεταφραστού, που εξαρτώνται και κατά την ακροστιχίδα και κατά το περιεχόμενο από τα αντίστοιχα τριώδια της Μεγάλης Εβδομάδος. Η προ των Χριστουγέννων εβδομάς παίρνει έτσι τον χαρακτήρα και πλέκεται κατά την μίμησιν της προ του Πάσχα Μεγάλης Εβδομάδος. Η μίμησις κορυφούται την παραμονή των Χριστουγέννων με την ακολουθία των μεγάλων ωρών και του εσπερινού, που έχουν ποιηθεί κατά το πρότυπο των μεγάλων ωρών της Μεγάλης Παρασκευής και του μεγάλου εσπερινού του Πάσχα.
Απόσπασμα από το βιβλίο «ΛΟΓΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ» του καθηγητού (+) Ι. Μ. ΦΟΥΝΤΟΥΛΗ 



(c) 2020 Καθεδρικός Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτό

Βυζαντινά Μελωδήματα - Ιωάννης Κατσούλης Πρωτοψάλτης Ι. Ν. Αγ. Θεοφά...

Χριστός γεννάται - Μάγοι και Ποιμένες - Νεηγενές-Πέτρος Μανέας (1870-1950)

 

Εὐχαριστίες στόν ἀπόφοιτο τῆς Πατμιάδας, μουσικολογιώτατο π. Γεώργιο Ἀναγνωστόπουλο, γιά τήν ἀποστολή τοῦ ἀνωτέρω.

Πατμιάς Εκκλησιαστική Σχολή.

 Δύο ἐκλεκτοί ἀπόφοιτοι τῆς Πατμιάδος

Οἰ  Αἰδεσιμολογιώτατοι Πρεσβύτεροι τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἠλείας π. Χαράλαμπος Δέρβος καί π. Γεώργιος Ἀναγνωστόπουλος. 

Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί - Πέτρος Μανέας & παιδιά

 

Θερμές εὐχαριστίες στόν Μουσικολογιώτατο π. Γεώργιο Ἀναγνωστόπουλο, ἀπόφοιτο τῆς Πατμιάδας, γιά τήν ἀποστολή.

Μοναχός:

 

Το τσιγάρο του Μοναχού                  Εξαιρετικό δίδαγμα  Μια συγκλονιστική διδακτική ιστορία, που μας δείχνει γιατί ποτέ δεν πρέπει να κατακρίνουμε κανέναν. Η καμπάνα μόλις είχε σημάνει για το κάλεσμα των μοναχών στην εωθινή ακολουθία. Ο μοναχός Ησύχιος για ακόμη μία φορά έμπαινε με αρκετή δυσκολία στο καθολικό του ναού σέρνοντας… όπως συνήθιζε άθελά του τα τελευταία χρόνια, τα λεπτοκαμωμένα γερασμένα πόδια του προκαλώντας έτσι την αναστάτωση των περισσοτέρων μοναχών. Ορισμένοι τον κοίταξαν περιφρονητικά. Άλλοι δεν καταδέχτηκαν ούτε το βλέμμα τους να του ρίξουν, αρκούμενοι στο να μουρμουρίζουν κάτι μέσα από τα δόντια τους. Δεν ήταν αυτή όμως η κύρια αιτία αναστάτωσης. Εκείνο που προκαλούσε περισσότερο τους άλλους μοναχούς ήταν η έντονη μυρωδιά του τσιγάρου που αναδυόταν από τα βρωμισμένα ράσα του και από τη λευκοκιτρινισμένη γενειάδα του. Δεν μπορούσαν να ανεχτούν οι εν Χριστώ αδελφοί του ότι καλόγερος τέτοιας μεγάλης ηλικίας – ογδόντα τεσσάρων ετών και με έκδηλα τα σημάδια της φθοράς του χρόνου πάνω του – ήταν μπλεγμένος μ’ ένα τέτοιο πάθος, που οδηγούσε κάποιους πιο ασθενείς στη συνείδηση να ξεπερνούν τα όρια της αποστροφής του και να φτάνουν μερικές φορές στον εμπαιγμό και την προσβολή του προσώπου του. Τι κι αν που ο Ησύχιος ήταν από τους παλαιοτέρους στο μοναστήρι; Η βρωμιά που άφηνε πίσω του είχε κάνει πολλούς όχι μόνο να μην τον αποδέχονται, αλλά και να μην τον σέβονται καθόλου. Εκείνος δεν μιλούσε ποτέ. Έβλεπε την όλη ατμόσφαιρα γύρω του, έσκυβε το κεφάλι, ψιθύριζε προσευχές και… έδινε ευχές. Είχε καταφέρει σ’ ένα βαθμό να κάνει βίωμα ό,τι έλεγε το όνομά του. Κανείς βεβαίως δεν γνώριζε την πραγματική ζωή και τον μεγάλο αγώνα που έκανε καθημερινά. Ούτε καν και ο νέος ηγούμενος του μοναστηριού, ο οποίος από παλιά τον κρατούσε σε κάποια απόσταση, κι όταν έγινε ηγούμενος απορροφήθηκε από τα διοικητικά βαριά καθήκοντά του. Μη γνωρίζοντας μάλιστα την πνευματική κατάστασή του, θεωρούσε καλό να κρατά «διακριτική» στάση απέναντί του, με σεβασμό μεν προς το γήρας του, αλλά και με την ενδόμυχη προσμονή, που δεν ήθελε ούτε στον εαυτό του να την ομολογήσει, πότε θα αναχωρήσει από τον κόσμο αυτόν για να γλιτώσει από τις πιέσεις και τα σχόλια των άλλων μοναχών. Ένα σύνηθες φαινόμενο ήταν το γεγονός ότι πολλοί νεώτεροι μοναχοί κάθε φορά που περνούσαν έξω από το μικρό κελί του, του χτυπούσαν δυνατά την μικρή ξύλινη πορτούλα του προσβάλλοντάς τον πολύ άσχημα, λέγοντας χαρακτηριστικά πως η μυρωδιά που έβγαινε από μέσα θα τον έκαιγε στην κόλαση… Η αλήθεια όμως ήταν πως γεννήθηκε από δύο γονείς λάτρεις του τσιγάρου, αφού σ’ αυτούς ανήκε μία από τις μεγαλύτερες καπνοβιομηχανίες εκείνη την εποχή στην Ελλάδα. Έτσι, είτε το ήθελε είτε όχι, ο Ησύχιος (κατά κόσμον Παύλος) μεγάλωσε μέσα στο εργοστάσιο των γονιών του, με αποτέλεσμα ο καπνός να μην λείπει καμία ώρα της ημέρας ούτε από το σπίτι αλλά ούτε και από το χώρο εργασίας όπου τον έπαιρναν μαζί τους από πολύ μικρό. Ως εκ τούτου, ο Παύλος από την παιδική του ηλικία είχε εθιστεί στην μυρωδιά αυτή, πράγμα που τον έκανε πολύ φανατικό καπνιστή… Η έντονη κλίση του όμως στην Εκκλησία – κατάλοιπο από τη συναναστροφή του με την ευλαβή γιαγιά του – κι ένα συγκλονιστικό γι’ αυτόν γεγονός που το θεώρησε ως επέμβαση του Θεού στη ζωή του, οδήγησε τα βήματά του εδώ κι αρκετές δεκαετίες στις μοναχικές τάξεις της ιστορικής μονής του αγίου Νεκταρίου. Ο αγώνας του έκτοτε να επιβεβαιώνει την κλίση του στην καλογερική με την τήρηση των αγίων εντολών του Χριστού ήταν μεγάλος. Εκεί όμως που έδινε τις μάχες του καθημερινά, εκεί που φαινόταν άλλοτε να κερδίζει και άλλοτε να πνίγεται και να χάνει ήταν με την «οικογενειακή» μυρωδιά. Το τσιγάρο φάνταζε ο απόλυτος όγκος, το βουνό που μπροστά του διαπίστωνε ότι ίσως ποτέ δεν θα πατούσε την κορυφή του. Πραγματικά το τσιγάρο ήταν σαν δεύτερη τροφή του. Καλύτερα: η πρώτη τροφή του! Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα χωρίς αυτό. Κι όμως η προσπάθεια που κατέβαλε όλα αυτά τα χρόνια ήταν αξιοθαύμαστη. Είχε καταφέρει όλο αυτό το διάστημα να μειώσει κατά πολύ το κάπνισμα και μάλιστα είχε φτάσει στο σημείο να καπνίζει μόνο ένα-δύο τσιγάρα τη μέρα. Γεγονός πάντως ήταν ότι παρόλο τον περιορισμό, το πάθος ήταν ενεργό. Αυτός βεβαίως που ήξερε τον πνευματικό αγώνα του ήταν ο γέροντάς του, με τον οποίο συνδέθηκε πολύ αφότου εισήλθε στη μοναχική ζωή. Αυτός τον ενίσχυε, τον κατανοούσε, τον παρηγορούσε, τον προστάτευε… Η αναχώρησή του όμως για την ουράνιο βασιλεία έριξε πολύ το πνευματικό σθένος του Ησύχιου. Ο νέος Γέροντάς του, κατά πολύ νεώτερός του, δεν μπορούσε να κατανοήσει σε βάθος ακόμη την εσωτερική του ζωή, ενώ, όπως είπαμε, ο νέος ηγούμενος ακόμη περισσότερο δεν είχε και τον χρόνο καν να ασχοληθεί με τον γέροντα μοναχό. Ο καιρός περνούσε και τα καψώνια των νεωτέρων προς τον φιλήσυχο μοναχό συνεχίζονταν παίρνοντας στο εξής και μορφή μίσους, καθώς κάποιοι ενοχλούνταν ακόμα κι από την σιωπή του ηλικιωμένου αυτού μοναχού… ‘Ήταν ανήμερα των αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου όταν μία ευωδία είχε διαχυθεί σ’ όλο το μοναστήρι. Όλοι αναστατωμένοι προσπαθούσαν να ανακαλύψουν την πηγή αυτής της άρρητης ευωδίας, η οποία μπορούσε ίσως να συγκριθεί μόνο με το πιο μεθυστικό λουλούδι στο περβόλι του Παραδείσου… Κι όμως κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει πως αυτή η θεϊκή και άγια ευωδία προερχόταν από το μικρό και ταπεινό κελί του μοναχού Ησυχίου. Άπαντες έτρεξαν να δουν τι είχε συμβεί… Το μυστήριο λύθηκε σύντομα. Ο μοναχός Ησύχιος βρισκόταν μέσα στην αγκαλιά του αγαπημένου του Πατέρα. Είχε μόλις αναχωρήσει για την ουράνια πολιτεία των αγγέλων. Ο πολυαγαπημένος του γέροντας θα ήταν στο εξής πολύ περήφανος για τον καλό υποτακτικό του ο οποίος έστω και την έσχατη στιγμή κατάφερε να ξεπεράσει το πάθος του… Ο Ησύχιος την τελευταία μέρα πριν την αναχώρησή του για τους ουρανούς, νίκησε τον πειρασμό του και αγωνιζόμενος μέχρι τέλους δεν κάπνισε καθόλου. Η επιβράβευση ίσως του Θεού για όλα τα χρόνια του πνευματικού του αγώνα, πολύ περισσότερο κατά του μεγάλου του πάθους, επήλθε με την ευωδία του σκηνώματός του, η οποία έγινε αφορμή για μετάνοια όλων των μοναχών αλλά και του νέου ηγουμένου του μοναστηριού… Όλοι τώρα ήξεραν ότι ο γέρων Ησύχιος θα εξακολουθούσε να είναι μαζί τους και θα συνέχιζε να τους «μιλάει» με την ιερή σιωπή του, όπως άλλωστε έκανε μέχρι τότε, πρεσβεύοντας πια για εκείνους… Του Στέφανου Δορμπαράκη ΠΗΓΗ:ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Πατμιάς Εκκλησιαστική Σχολή.

Χειροτονία Διακόνου στην Κανδήλα Μαντινείας Ι.Μ. ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ: Στον Ιερό Ναό Γεννήσεως του Χριστού Κανδήλας λειτούργησε την Κυριακή των Προπατόρων, 13 Δεκεμβρίου 2020, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ.κ. Αλέξανδρος, με τα προβλεπόμενα μέτρα κατά της πανδημίας του νέου κορωνοιού. Κατά τη διάρκεια της αναιμάκτου Θυσίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης τέλεσε την εις Διάκονον Χειροτονία του κ. Αλεξάνδρου Προκόπου, υιού του Ιερέως Δημητρίου Προκόπου, Εφημερίου του ως άνω Ναού. Ο νέος Διάκονος είναι έγγαμος και πατέρας ενός αγοριού. Μαθήτευσε στην Πατμιάδα Πατριαρχική Σχολή και απεφοίτησε από το Εκκλησιαστικό Λύκειο Πατρών. Προ της Χειροτονίας του εργάσθηκε ως Ιδιωτικός Υπάλληλος. Στον λόγο του, ο χειροτονούμενος δοξολόγησε τον ελεήμονα Θεό, που τον αξιώνει της μεγάλης Χάριτος της Ιερωσύνης, ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο για τις ευεργεσίες και την αγάπη του, τους γεννήτορές του και τα αδέλφια του, τη σύζυγο και το παιδί τους και όσους τον στήριξαν στην απόφασή του να ενδυθεί το τίμιο και άγιο ράσο. Ο χειροτονών Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης στην αντιφώνησή του, συμβούλευσε πατρικά τον χειροτονούμενο και του ευχήθηκε να τιμήσει την αγία Ιερωσύνη, να προοδεύει πνευματικά και να καταστεί άξιος λειτουργός των Μυστυρίων της Εκκλησίας μας. Για να τα καταφέρει, πρέπει να αγαπά τον Θεό, να είναι φιλακόλουθος και να σέβεται τον Λαό. ΧΑΜπίτας ΠΗΓΗ: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΜΙΟ:    Ὁ νέος Κληρικός φοίτησε στήν Πατμιάδα, ἀπό τήν ὁποία εἶχε ἀποφοιτήσει ὁ πατέρας του π. Δημήτριος, ἄριστος μαθητής, ὁ ἀδελφός του Χαράλαμπος, πτυχιοῦχος Θεολογίας καί ὀ αδελφός του Γιάννης. Ἄλλη μιά μεγάλη χαρά καί συγκίνηση γιά τή Σχολή μας. Εὔχομαι σύντομα νά δοοῦ καί ἄλλες χειροτονίες. Ὁ Ἅγιος Μακάριος νά εὐλογεῖ τή Σχολή του!

Μπαμπινιώτης για click away:

 Δεν είναι δύσκολο να δοκιμάσουμε την ελληνική απόδοση

«Θα επιμείνω να το λέω: Για να αντέξουν γλωσσικά και να μην αλλοιωθούν οι μικρές (δηλ. οι ολιγότερο ομιλούμενες) γλώσσες χρειάζονται μεγάλες αντοχές», αναφέρει, μεταξύ άλλων ο καθηγητής Γλωσσολογίας και πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιώργος Μπαμπινιώτης.

Τη δυσαρέσκεια του για τη χρήση του click away εκφράζει για μια ακόμη φορά με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο καθηγητής Γλωσσολογίας και πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιώργος Μπαμπινιώτης.

Συγκεκριμένα σε νέα ανάρτησή του αναφέρει:

Στο πνεύμα τού να μιλάμε κατά το δυνατόν στους Έλληνες Ελληνικά και να καταλαβαίνουμε όλοι τι λέμε προτείνω:
CLICK AWAY → παράδοση εκτός / παραλαβή εκτός (καταστήματος (εννοείται))
ΚΟΥΡΙΕΡ → ταχυδιανομέας
ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ ΜΕ ΚΟΥΡΙΕΡ → ταχυδιανομές
Μακάρι να υπάρξουν καλύτερες προτάσεις. Ας μού επιτραπεί και πάλι να λειτουργήσω ως μια αδύναμη φωνή τής «γλωσσικής συνείδησής» μας μήπως και κάποιοι οπαδοί των εύκολων λύσεων (μοιρολατρικής αποδοχής περίπου ως δεδομένων των ξένων λέξεων και ονομασιών) πιστέψουν ότι δεν είναι ούτε δύσκολο ούτε γελοίο να δοκιμάσουν τις ελληνικές αποδόσεις —όχι, κατ’ ανάγκην, τις δικές μου∙ μπορεί να υπάρξουν καλύτερες. (Οι «εραστές τής γλωσσικής πλάκας», που βρίθουν στην χώρα μας λόγω περιορισμένης γλωσσικής ευαισθησίας, ας συνεχίσουν την πλάκα τους, είναι χρήσιμη κι αυτή για να μετράμε τα όρια τής ένοχης ανοχής μας).
Θα επιμείνω να το λέω: Για να αντέξουν γλωσσικά και να μην αλλοιωθούν οι μικρές (δηλ. οι ολιγότερο ομιλούμενες) γλώσσες χρειάζονται μεγάλες αντοχές! Αυτό ισχύει και για την Ελληνική. (Αλλιώς είναι τα πράγματα σε μεγάλες χώρες με περισσότερο ομιλούμενες γλώσσες όπως τα Γαλλικά, Ιταλικά, Ισπανικά κ.λπ.)


«Πρώτη μέρα λειτουργίας της υπηρεσίας «παράδοση εκτός (click away)» θα ήθελα να ευχηθώ καλές πωλήσεις σε όλες τις επιχειρήσεις που θα κάνουν χρήση αλλά και να τονίσω ότι δεν πρέπει να καταστρατηγηθούν οι κανόνες της. Εάν έχουμε εικόνες συνωστισμού θα σταματήσει αναγκαστικά δυστυχώς».

Αυτό αναφέρει σε ανάρτησή του στο twitter ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων ‘Αδωνις Γεωργιάδης ενώ σε άλλη ανάρτησή του σχολιάζοντας δηλώσεις του καθηγητή και πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιώργου Μπαμπινιώτη, σχετικά με τη χρήση ξένων λέξεων που έχουν υιοθετηθεί αναφέρει: «Έχει απόλυτο δίκιο ο κ. Καθηγητής, εγώ προσωπικά έχω υιοθετήσει τον όρο «παράδοση εκτός». Την Γλώσσα μας την αγαπάμε και την υπερασπιζόμαστε».

tanea

Orthros / Hierarchical Divine Liturgy presided by His Grace Bishop Apost...

 Ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Μηδείας κ. Ἀπόστολος, εἶναι ἀπόφοιτος τῆς Πατμιάδας Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς

 

ΔΕΥΤΕ ΑΠΑΝΤΕΣ-ΤΣΑΜΚΙΡΑΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ

Ο Ματθαίος Τσαμκιράνης, ο αλησμόνητος Πρωτοψάλτης του Παγγαίου και της Καβάλας, με την αριστοτεχνική ερμηνεία του και τους καίριους και χαρακτηριστικούς τονισμούς του στο περίφημο δοξαστικό της Κυριακής των Προπατόρων «Δεύτε άπαντες» σε ήχο βαρύ εναρμόνιο, μας μεταφέρει στο προεόρτιο κλίμα των Χριστουγέννων.

«Δεῦτε ἅπαντες, πιστῶς πανηγυρίσωμεν, τῶν πρό νόμου Πατέρων, Ἀβραάμ καί τῶν σύν αὐτῷ, τήν ἐτήσιον μνήμην, τοῦ Ἰούδα τήν φυλήν, ἀξίως τιμήσωμεν, τούς ἐν Βαβυλῶνι Παῖδας, τούς σβέσαντας τήν ἐν καμίνῳ φλόγα, ὡς τῆς Τριάδος τύπον, σύν τῷ Δανιήλ εὐφημήσωμεν, τῶν Προφητῶν τάς προρρήσεις ἀσφαλῶς κατέχοντες, μετά τοῦ Ἡσαΐου μεγαλοφώνως βοήσωμεν· ἰδού ἡ Παρθένος, ἐν γαστρί λήψεται, καί τέξεται Υἱόν τόν Ἐμμανουήλ· ὃ ἐστι μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός.»

Μάριος Φραγκούλης - Ανατολή (Official Video Clip HD)

«ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει 2020»: Ταξίδι στους ρωμέικους τόπους και τις θάλασσες...