Αν είσαι δίπλα μου

Ο ιερέας που τραγουδά λόγια ψυχής 

για παιδιά με καρκίνο

Αν είσαι δίπλα μου μπορώ όλο τον κόσμο να αλλάξω... Αν είσαι δίπλα μου μπορώ όμορφα όνειρα να κάνω, στον ουρανό ψηλά να φτάσω... Δεν πρόκειται για τους στίχους ενός ακόμη σουξέ γνωστού καλλιτέχνη. Είναι το αισιόδοξο τραγούδι για τα παιδιά που μάχονται με τον καρκίνο, αφιερωμένο στη μνήμη ενός κοριτσιού μόλις πέντε ετών που έχασε τη ζωή του από την ασθένεια. Είναι το πρώτο οπτικοποιημένο τραγούδι που έγραψε ένας 34χρονος αυτοδίδακτος μουσικός που είναι ιερέας!

Ο πρεσβύτερος Σάββας Κυράζογλου από την Καβάλα γράφει μουσική και στίχους για τα παιδιά όλου του κόσμου. Μάλιστα το βιντεοκλίπ με το τραγούδι του «Αν είσαι δίπλα μου» έχει ήδη κερδίσει την αγάπη του κοινού και στο YouTube, όπου έχει ανέβει, τα «κλικ» είναι εκατοντάδες. Ο νεαρός ιερέας με τη μαγευτική φωνή τραγουδά μαζί με τη μόλις οκτώ ετών Χαρά Μιχαέλα Παπαδοπούλου και πραγματικά η ερμηνεία τους προκαλεί ρίγη συγκίνησης.

Οπως είπε ο ίδιος στην «Espresso», ο λόγος για τον οποίο έγραψε αυτό το τραγούδι ήταν για να το αφιερώσει στο αγγελούδι που έχασε τη μάχη με τον καρκίνο, αλλά και για να δώσει μέσα από τους στίχους και τη μουσική ένα μήνυμα αισιοδοξίας σε μεγάλους και παιδιά. Το μήνυμα ότι όταν έχουμε ο ένας τον άλλον, τότε τίποτα δεν πρέπει να μας φοβίζει.

«Στις δύσκολες ημέρες που ζούμε θα πρέπει να παραμερίσουμε την απαισιοδοξία και να δώσουμε ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο στα παιδιά του κόσμου. Αν όλοι εμείς γινόμασταν άνθρωποι αληθινοί και κάθε πράξη μας προς τον συνάνθρωπό μας -πόσο μάλλον απέναντι στα παιδιά μας- τη χαρακτήριζαν η αγάπη και η ανιδιοτέλεια, τότε αυτή η ελπίδα θα ήταν ουσιαστικότερη» λέει ο ιερέας και προσθέτει:

«Εύχομαι το τραγούδι μου αυτό, αλλά και ένα ακόμη που θα οπτικοποιηθεί σύντομα, να αγγίξουν τις ψυχές μικρών και μεγάλων. Να μιλήσουν στις καρδιές τους». Με σύνθημα «Ολα του κόσμου τα παιδιά είναι παιδιά μας» ο νεαρός εφημέριος του ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Παληό Καβάλας έχει ξεκινήσει τα τελευταία τρία χρόνια έναν αγώνα για τα παιδιά.

Εκτός από τα τραγούδια που γράφει και τραγουδά ο ίδιος, οργανώνει και διάφορες εκδηλώσεις στις οποίες το «παρών» δίνουν εκατοντάδες πολίτες. Μάλιστα στην τελευταία εκδήλωση για τα παιδιά, που διοργάνωσε η εκκλησία της ενορίας την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου στο γυμναστήριο του Δημοτικού Σχολείου του Παληού, ο χώρος «βούλιαξε» από μικρούς και μεγάλους που δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους. Δάκρυα συγκίνησης και χαράς...

Ο πρεσβύτερος Σάββας Κυράζογλου πέρασε πολλά μηνύματα μέσα από τραγούδια, θεατρικά και βίντεο που ο ίδιος δημιούργησε, σε συνεργασία με τον παιδοψυχολόγο Παναγιώτη Σαμαρά, έχοντας ως θέμα τα αθώα παιδιά στη Συρία που άδικα θυσιάζονται στον βωμό των συμφερόντων και τα παιδιά που πάσχουν από καρκίνο. Οι μαθητές της Καβάλας αλλά και η τοπική κοινωνία έχουν αγκαλιάσει με αγάπη την προσπάθεια του κληρικού, ο οποίος αποκάλυψε ότι έχει στόχο τα τραγούδια του να αγαπηθούν και τα έσοδα της προσπάθειάς του να δοθούν σε παιδιά που έχουν ανάγκη.

               Το χάρισμα και η συλλογή για το πρώτο CD

Ο π. Σάββας Κυράζογλου χειροτονήθηκε ιερέας πριν από περίπου έξι χρόνια και αμέσως έριξε όλο το βάρος του στον συνάνθρωπο. Εκμεταλλευόμενος το θείο χάρισμά του, το ταλέντο του να τραγουδά και να γράφει στίχους, έγινε στήριγμα για δεκάδες συμπολίτες του που έχουν ανάγκη. Οπως λέει, η ενασχόλησή του με τη μουσική ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία.

«Είμαι αυτοδίδακτος. Από τη ΣΤ' Δημοτικού έγραφα ποιηματάκια και κάπου στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου μπορούσα να τα μελοποιήσω με τη βοήθεια ενός μουσικού οργάνου. Θεωρούσα πάντα πως το ταλέντο που απλόχερα μου είχε χαρίσει ο Κύριος -το να γράφω στίχο και μουσική με ιδιαίτερη ευκολία- έπρεπε κάποια στιγμή να το αξιοποιήσω και να το καλλιεργήσω πολλαπλασιάζοντάς το εν Χριστώ. Ετσι έγραψα ένα τραγούδι με τίτλο “Κατηχητικό”.

Το ένα τραγούδι διαδεχόταν το άλλο, ώσπου κάποια στιγμή πήρα την απόφαση να τα ενορχηστρώσω και να τα ερμηνεύσω, συλλέγοντάς τα σε ένα CD. Σήμερα αυτό το CD υπάρχει σε στίχους, μουσική και ερμηνεία δική μου. Ενα CD εκκλησιαστικού - κατηχητικού χαρακτήρα για μικρούς και μεγάλους, αφιερωμένο όμως με εξαιρετική αγάπη στα παιδιά, στα παιδιά όλου του κόσμου! Κι αυτός είναι ο τίτλος που φέρει: “Ολου του κόσμου τα παιδιά είναι παιδιά μας”! Το τραγούδι “Αν είσαι δίπλα μου” περιλαμβάνεται στο εν λόγω CD».

Από τον Βολάνη και τη Φαρμάκη στους Βασίλη και Σαράντη Σαλέα

Ο ιερέας έχει φτιάξει και μια ιστοσελίδα για την προώθηση της προσπάθειάς του, μέσα από την οποία μπορεί κάποιος να ακούσει τα τραγούδια ή να προμηθευθεί το CD, να δει φωτογραφίες και βίντεο από τις δραστηριότητες και εκδηλώσεις που έχουν γίνει.

«Με αγάπη δημιουργήσαμε και την ιστοσελίδα μας στο διαδίκτυο, www.worldschildren-ourchildren.gr, τη σελίδα μας στο facebook, worldschildren.ourchildren και το κανάλι μας στο YouTube, worldschildrenfr, αντίστοιχα» αναφέρει. Γνωστοί καλλιτέχνες έχουν ερμηνεύσει τραγούδια του. Ο Σώτης Βολάνης, η Χριστίνα Φαρμάκη και οι Βασίλης και Σαράντης Σαλέας είναι μόνο μερικοί από τους γνωστούς καλλιτέχνες στους οποίους ο 34χρονος ιερέας έχει δώσει τραγούδια του.

«Ναι, είναι αλήθεια... Εχω γράψει και δώσει τραγούδια σε αυτούς τους καλλιτέχνες, καθώς και σε άλλους ακόμη που τα έχουν συμπεριλάβει στις δισκογραφίες τους» αποκαλύπτει ο πατέρας Σάββας Κυράζογλου και προσθέτει: «Ξεκίνησα πριν από χρόνια να δίνω τραγούδια και συνεχίζω. Δεν σταματώ ποτέ να γράφω. Και αυτήν τη στιγμή που μιλάμε κάτι ετοιμάζω, αλλά δεν είναι ανακοινώσιμο». Στον Σώτη Βολάνη εμπιστεύτηκε το τραγούδι «Δεν αντέχω», ενώ μεγάλη επιτυχία έγινε και το τραγούδι του «Ο λόγος που υπάρχω», το οποίο συμπεριλαμβάνεται στο άλμπουμ «Μην τολμήσεις» του Σαράντη Σαλέα.

ΓΙΟΥΛΗ ΣΤΑΡΙΔΑ
ΠΗΓΗ: http://www.espressonews.gr/

 Αν είσαι δίπλα μου

 Στίχοι-Μουσική: Πρεσβ. Σάββας Κυράζογλου

 Συμμετοχή: Χαρά-Μιχαέλα Παπαδοπούλου Artwork: Σάββας Μέγγας Copyright: Worldschildrenfr Είδος: Εκκλησιαστικό Κατηχητικού Χαρακτήρος Επισκεφθείτε μας στην ιστοσελίδα μας: www.worldschildren-ourchildren.gr

 Επικοινωνήστε μαζί μας στο e-mail μας: 

info@worldschildren-ourchildren.gr

Ημερολόγια ...

......του Κόσμου 

 Διευθυντής του Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου. Διονύσης Π. Σιμόπουλος

 

 Σεληνιακό ημερολόγιο[/caption] 

 

Ένα ημερολόγιο δεν είναι, ούτε μπορεί να είναι, κάτι το απόλυτο, ούτε βασίζεται σε κάποιο θρησκευτικό ή θείο νόμο. Είναι απλά ένα ανθρώπινο δημιούργημα για να μας βοηθάει στις διάφορες ασχολίες μας στη διάρκεια ενός έτους, αφού ένα σύστημα μέτρησης του χρόνου έχει ως βάση ορισμένα τακτικώς επαναλαμβανόμενα ουράνια φαινόμενα.

Τα κύρια, και εμφανή με γυμνό μάτι, ουράνια φαινόμενα που επαναλαμβάνονται σε τακτικές χρονικές περιόδους είναι τρία: η περιστροφή της Γης γύρω από τον άξονά της που προσδιορίζεται από δύο διαδοχικές μεσουρανήσεις του Ήλιου, η περιφορά της Σελήνης γύρω από τη Γη, που προσδιορίζεται από την συμπλήρωση των φάσεών της, και η περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο που προσδιορίζεται από την επαναλαμβανόμενη διαδοχή των τεσσάρων εποχών.

Οι χρόνοι όμως που απαιτούνται για μία περιστροφή και για μια περιφορά της Γης, καθώς και για τη συμπλήρωση των φάσεων της Σελήνης είναι ασύμμετροι, κανένας δηλαδή από αυτούς δεν διαιρεί τον άλλον ακριβώς. Η Γη, για παράδειγμα, περιστρέφεται 365,242199 φορές γύρω από τον άξονά της για κάθε μία πλήρη περιφορά της γύρω από τον Ήλιο, ενώ στον ίδιο χρόνο η Σελήνη συμπληρώνει 12,368267 φορές τον κύκλο των φάσεων της, όπου ο κάθε τέτοιος κύκλος διαρκεί 29,530588 ημέρες.

Όπως βλέπετε δεν υπάρχει καμιά συμφωνία ανάμεσα σ’ αυτούς τους αριθμούς. Ένα σωστό όμως ετήσιο ημερολόγιο πρέπει να έχει ως βάση του τον ακριβή χρόνο που χρειάζεται η Γη για να συμπληρώσει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο, για να συμπληρώσει δηλαδή τον κύκλο των εποχών, την επαναλαμβανόμενη παρέλαση της Άνοιξης, του Καλοκαιριού, του Φθινόπωρου και του Χειμώνα!

Όπως ξέρετε το ένα πέμπτο περίπου του πληθυσμού της Γης ζει στην περιοχή που καλύπτει η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και παρόλο που επίσημα η χώρα αυτή χρησιμοποιεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο, όπως και οι δυτικές χώρες, εντούτοις η Κινέζικη Πρωτοχρονιά δεν συμπίπτει την 1η Ιανουαρίου αλλά γιορτάζεται σε διαφορετικές ημερομηνίες κάθε χρόνο, αφού βασίζεται ακόμη και σήμερα στο αρχαίο κινεζικό ημερολόγιο, που έχει τις ρίζες του στον 14ο αιώνα π. Χ. όταν, σύμφωνα με την παράδοση, το ημερολόγιο αυτό επινοήθηκε και εγκαθιδρύθηκε από τον Κινέζο αυτοκράτορα Χουανγκντί το 2637 π. Χ.

Όπως και πολλά άλλα ημερολόγια του κόσμου το Κινέζικο είναι κι αυτό ένας συνδυασμός ηλιακού και σεληνιακού ημερολογίου και βασίζεται μερικώς τουλάχιστον στις φάσεις της Σελήνης, ένα μηνιαίο φαινόμενο που είναι εμφανές σε όλους. Σύμφωνα με το ημερολόγιο αυτό ένα κανονικό έτος έχει 12 σεληνιακούς μήνες, ενώ ένα δίσεκτο έτος έχει 13 σεληνιακούς μήνες. Σε ημέρες, το κανονικό έτος διαρκεί από 353 έως 355 ημέρες, ενώ ένα δίσεκτο έτος διαρκεί από 383 έως 385 ημέρες. Με αυτά ως βάση στο κινεζικό ημερολόγιο η Πρωτοχρονιά γιορτάζεται σε διαφορετικές ημερομηνίες που επαναλαμβάνονται σε μια περίοδο 60 ετών, ενώ κάθε έτος παίρνει την ονομασία ενός ζώου. Έτσι η Κινέζικη Πρωτοχρονιά του 2014 θα γιορταστεί στις 31 Ιανουαρίου (έτος 4711 ή έτος του Αλόγου).

 

Oι ετήσιες πλημμύρες του Νείλου θεωρούνταν πραγματικά "θεόσταλτες", γιατί χάρη σε αυτές ποτίζονταν άφθονα οι διψασμένες καλλιέργειες 

( Φωτ.: soultravelegypt.wordpress.com )[/caption] 

Οι εποχικές αλλαγές είχαν για τους αρχαίους τεράστια σημασία, ιδιαίτερα μάλιστα μετά την εμφάνιση της γεωργίας πριν από 10.000 περίπου χρόνια. Γι' αυτό, και επειδή η σπορά, η συγκομιδή και οι άλλες γεωργικές ασχολίες εξαρτιόνταν από τις αλλαγές των εποχών, η διάρκεια ενός ηλιακού έτους έπρεπε να μετρηθεί επακριβώς.

Στην αρχαιότητα όμως υπήρχαν αρκετά προβλήματα στην ακριβή μέτρηση του ηλιακού έτους. Ο Ήλιος βλέπετε δεν έχει φάσεις όπως η Σελήνη και γι' αυτό δεν μπορούν να αναγνωριστούν κάποιες επαναλαμβανόμενες όψεις του. Ούτε είναι δυνατόν να παρατηρηθεί την ημέρα η θέση του Ήλιου σε μια δεδομένη τοποθεσία του ζωδιακού κύκλου έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα σωστό ημερολόγιο.

Οι Βαβυλώνιοι ήταν αυτοί που κατέγραψαν για πρώτη φορά την αργή κίνηση του Ήλιου προς την Ανατολή ανάμεσα στα άστρα, γιατί παρατηρούσαν προσεχτικά τον ορίζοντα την ώρα της Δύσης. Έτσι μετά την κάθοδο του Ήλιου και την εμφάνιση των άστρων σημείωναν ποια άστρα ανέτελλαν και ποια άστρα έδυαν. Αν, για παράδειγμα, στη Δύση έβλεπαν τον αστερισμό του Σκορπιού έτοιμο να δύσει ακολουθώντας το δύοντα Ήλιο, αυτός ο αστερισμός σε ένα μήνα είχε χαθεί τελείως και τη θέση του είχε πάρει ο αστερισμός του Τοξότη. Σε έναν ακόμη μήνα χανόταν και ο Τοξότης, έτσι ώστε φαίνονταν ότι ο Ήλιος μεταφερόταν ανατολικά ανάμεσα στα άστρα, καλύπτοντας διαδοχικά με τη λαμπρότητά του τους διάφορους αστερισμούς.

Οι Βαβυλώνιοι και οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν την αστρονομία για πρακτικούς σκοπούς, και δε γνώριζαν ότι η Γη βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Κοιτάζοντας όμως τον Ήλιο από τη Γη μια δεδομένη στιγμή, αυτός φαίνεται σαν να βρίσκεται μπροστά από έναν ορισμένο αστερισμό. Αλλά καθώς η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, ο Ήλιος φαίνεται ότι κινείται καλύπτοντας έτσι διαδοχικά διάφορους αστερισμούς. Μετά την πάροδο ενός χρόνου, η Γη έχει συμπληρώσει μία ολόκληρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο και έτσι ο Ήλιος φαίνεται σαν να έχει γυρίσει και να βρίσκεται μπροστά από τον πρώτο αστερισμό. Αφού λοιπόν ο Ήλιος επέστρεφε στην αφετηρία του μετά από περίπου 360 ημέρες, οι Βαβυλώνιοι χώρισαν τον κύκλο σε 360 μοίρες, μια ιδέα που παραμένει ακόμη και σήμερα.

Το πρώτο αρχαίο ημερολόγιο που εγκατέλειψε τελείως τις σεληνιακές φάσεις δημιουργήθηκε από τους Αιγυπτίους και βασιζόταν στις ετήσιες πλημμύρες του ποταμού Νείλου. Κάθε καλοκαίρι ο μεγάλος αυτός ποταμός πλημμύριζε τις γύρω περιοχές. Λόγω της ξηρασίας που επικρατούσε, οι ετήσιες πλημμύρες του Νείλου θεωρούνταν πραγματικά "θεόσταλτες", γιατί χάρη σε αυτές ποτίζονταν άφθονα οι διψασμένες καλλιέργειες. Επί πλέον μετά την αποχώρηση των νερών άφηναν πίσω τους πλούσια στρώματα εδάφους έτοιμα να βοηθήσουν ακόμη περισσότερο τις καλλιέργειες της νέας χρονιάς.

Οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν υπεύθυνη για τις "ευλογημένες" αυτές πλημμύρες, την θεά Ίσιδα, στην οποία είχαν αφιερώσει πολλούς ναούς στις όχθες του Νείλου. Ένας από αυτούς τους ναούς, στα Ντέντερα, ήταν προσανατολισμένος προς το νοτιοανατολικό ορίζοντα, τη διεύθυνση από την οποία ανέτελλε η Ίσις με τη μορφή του λαμπρότερου άστρου στο νυχτερινό ουρανό που ονόμαζαν «Σώθι», κι εμείς σήμερα ονομάζουμε Σείριο στον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός. Από το Μεγάλο Ναό οι ιερείς της Ίσιδος παρακολουθούσαν με προσοχή τον πρωινό ουρανό περιμένοντας την «εωθινή επιτολή του Σειρίου», περίμεναν δηλαδή να παρατηρήσουν την ανατολή του Σείριου λίγο πριν το λαμπρό φως του ανατέλλοντος Ηλίου «σβήσει» το φως όλων των άλλων άστρων του ουρανού.

Επειδή το αστρονομικό αυτό φαινόμενο συνέπιπτε με τις ετήσιες πλημμύρες του Νείλου και συνέβαινε με απόλυτη ακρίβεια μία φορά κάθε χρόνο οι Αιγύπτιοι κατόρθωσαν να προσδιορίσουν με μεγάλη ακρίβεια ότι η διάρκεια του έτους είναι 365 ημέρες. Το γεγονός αυτό τους επέτρεψε να δημιουργήσουν ένα πλήρες ημερολόγιο δώδεκα μηνών, των 30 ημερών ο καθένας, και πέντε «επαγόμενων» ημερών που ήταν αφιερωμένες στους θεούς Όσιρη, Όρο, Ίσιδα, Σηθ, και Νέφθυν. Η διαφορά όμως των έξι ωρών που υπολείπονταν από το ημερολόγιό τους των 365 ημερών έγινε αισθητή με την πάροδο των αιώνων. Και γι' αυτό σύντομα άρχισαν οι μεταρρυθμίσεις, που συνεχίστηκαν κατά περιόδους ως τον 1ο αιώνα π.Χ.

ΠΗΓΗ:http://www.pemptousia.gr/

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

 ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ: ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΠΥΡ

 ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΗΣ ΧΟΡΑΡΧΗΣ

Τό λεμόνι

           Διατροφή: 5 καλοί λόγοι να πιείτε νερό

με λεμόνι.     

Συνήθως προτιμάμε τα ζεστά ροφήματα όταν ξυπνάμε, δοκιμάστε όμως να πίνετε νερό με λεμόνι στο εξής. Δείτε γιατί…

                        1. Δυνατότερο ανοσοποιητικό

Τα λεμόνια περιέχουν την αντιοξειδωτική βιταμίνη C, η οποία είναι γνωστό πως ενισχύει το ανοσοποιητικό και μειώνει τον κίνδυνο αναπνευστικής λοίμωξης. Ακόμη, το ασκορβικό οξύ από τα λεμόνια καταπολεμά τη φλεγμονή και χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του άσθματος. Τέλος, η σαπωνίνη έχει αντιμικροβιακές ουσίες που κρατούν μακριά τη γρίπη και το κρυολόγημα.

                                   2. Ευκολότερη πέψη

Τα φλαβονοειδή που περιέχει το λεμόνι βοηθούν το πεπτικό σύστημα να επεξεργαστεί τις τροφές που καταναλώνουμε. Το λεμόνι καθαρίζει και ενεργοποιεί το συκώτι, ενώ η βιταμίνη C έχει αποδειχθεί πως συνδέεται με το μειωμένο κίνδυνο έλκους λόγω του ελικοβακτηριδίου Helicobacter pylori.

                                     3. Καθαρότερο δέρμα

Η βιταμίνη C και τα αντιοξειδωτικά που περιέχει το λεμόνι καταπολεμούν τις ελεύθερες ρίζες. Οι βλάβες από τις ελεύθερες ρίζες οφείλονται κυρίως στην έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία και στις τοξίνες που υπάρχουν στο περιβάλλον. Το αποτέλεσμα είναι η εμφάνιση ρυτίδων.

                                 4. Γρηγορότερη θεραπεία

Το ασκορβικό οξύ και η βιταμίνη C βοηθούν στην ταχύτερη επούλωση των τραυμάτων και αποτελούν απαραίτητα συστατικά για την καλή υγεία των συνδετικών ιστών και των οστών. Παράλληλα, η βιταμίνη C καταπολεμά τη φλεγμονή.

                                   5. Καλύτερη ενυδάτωση

Το νερό με λεμόνι ενεργοποιεί το πεπτικό σύστημα και απομακρύνει τις τοξίνες που έχουν συσσωρευτεί στο σώμα από την προηγούμενη ημέρα.

                                    6. Περισσότερη ενέργεια

Ο χυμός από το λεμόνι παρέχει ενέργεια στο σώμα καθώς εισέρχεται στο πεπτικό σύστημα, ενώ βοηθά στην καταπολέμηση του άγχους και της κατάθλιψης. Ακόμη και η μυρωδιά του λεμονιού έχει ευεργετική δράση και ηρεμεί το νευρικό σύστημα.

 

ΠΗΓΗ:http://www.pentapostagma.gr/

Οἱ Ἅγιοι Δισμύριοι Μάρτυρες (28 Δεκεμβρίου)

Το Μαρτύριο Είκοσι Χιλιάδων Ανθρώπων!

Σήμερα τιμάται η μνήμη των αγίων Δισμυρίων, δηλαδή των είκοσι χιλιάδων μαρτύρων που κάηκαν στη Νικομήδεια!

 Ο  βασιλιάς Μαξιμιανός θέλησε δεν προσέφερε μόνο θυσία στα είδωλα για  την νίκη του στον πόλεμο κατά των Αιθιόπων το 304, αλλά έστειλε επίσης επιστολές σε όλους  προτρέποντας τους να έρθουν στη Νικομήδεια για να προσκυνήσουν.

Πηγή:voutsinasilias.blogspot.gr/[/caption]

          Τότε ο άγιος Άνθιμος, επίσκοπος της Νικομήδειας συγκέντρωσε όλο το  χριστιανικό λαό στην εκκλησία ώστε να συνεορτάσουν τη γιορτή της Γέννησης του Χριστού και να τους διδάξει την αληθινή πίστη.

Όταν το πληροφορήθηκε αυτό ο Μαξιμιανός πρόσταξε να συγκεντρώσουν φρύγανα και ξύλα γύρω από την εκκλησία και να τα ανάψουν για να  καούν οι παρευρισκόμενοι πιστοί, πράγμα το οποίο    κατάλαβε ο  προαναφερθείς άγιος επίσκοπος γι’ αυτό  και φρόντισε μια ώρα νωρίτερα να βαπτίσει τους κατηχουμένους και αφού τέλεσε τη λειτουργία, να κοινωνήσουν όλοι των αχράντων μυστηρίων. Και έτσι άναψαν τα φρύγανα και έκαψαν τους είκοσι χιλιάδες  πιστούς που βρισκόταν μέσα στο ναό.

Τον Άγιο Άνθιμο διατήρησε αβλαβή η θεία χάρις, ώστε όχι μόνο  να ωφελήσει και άλλους με τη διδασκαλία του και βαπτίζοντας τους να τους  οδηγήσει  στη σωτηρία, αλλά και αυτός ο ίδιος, να μεταβεί στον Κύριο μετά από περισσότερες  δοκιμασίες, με μεγαλύτερη παρρησία απολαμβάνοντας περισσή δόξα στη βασιλεία Του. Έτσι λοιπόν εκείνος μαρτύρησε και τιμάται στις 3 Σεπτεμβρίου.

 Απόδοση: Μαρία Βλάχου

Τά ... πουλάκια!!!

Κελαηδίσματα πουλιών

Φωτό:newsbomb.gr

Κατεβάστε το  παρακάτω αρχείο σε μορφή powerpoint.

KelaidismataPoulion-13_11_09

Κάντε κλικ πάνω σε κάθε εικόνα

και θα ακούσετε το κελάηδισμα κάθε πουλιού.

Πραγματικά εκπληκτικό!

ΠΗΓΗ:http://www.diakonima.gr/

Tο κάπνισμα

«Μυστικά» για αυτούς που θέλουν 

να κόψουν το κάπνισμα

Η γνώση του κινδύνου και η δίψα για φυσική δραστηριότητα χωρίς να κόβεται η αναπνοή είναι οι δύο βασικοί λόγοι που ωθούν τους καπνιστές να κόψουν το κάπνισμα. Οι ειδικοί παραδέχονται πως ο δρόμος είναι συχνά μακρύς και η διαδικασία – μάλλον – δύσκολη, όσοι όμως καταφέρνουν να νικήσουν τη νικοτίνη μπορούν να ανασάνουν πια ελεύθερα.

Η απεξάρτηση ωστόσο, από το κάπνισμα δεν είναι για όλους το ίδιο εύκολη ή δύσκολη. Αυτός είναι και ο λόγος που στο πρώτο ραντεβού οι υπεύθυνοι γιατροί αναλύουν στους καπνιστές τις βλαβερές συνέπειες του τσιγάρου στον οργανισμό.

Στόχος δεν είναι να τους τρομοκρατήσουν, αλλά να τους βοηθήσουν να καταλάβουν τους μηχανισμούς μέσω των οποίων ο καπνός φθείρει το σώμα. Έτσι, όταν επιστρέφουν στο σπίτι έχουν τροφή για σκέψη! Και το πιο δυνατό όπλο για να βάλουν «Χ» στο τσιγάρο, όπως διαβεβαιώνουν οι επιστήμονες, είναι να αποτελέσει συνειδητή επιλογή.

Επιπλέον, κατά την πρώτη συνάντηση οι καπνιστές καλούνται να δώσουν ιστορικό και να συμπληρώσουν ένα ειδικό ερωτηματολόγιο βάσει του οποίου οι γιατροί είναι σε θέση να τους κατηγοριοποιήσουν σε ελαφριάς, βαριάς ή μέτριας βαρύτητας καπνίζοντες.

Οι παράμετροι που λαμβάνονται υπ” όψιν είναι πολλές _ όπως για παράδειγμα πόσα τσιγάρα καπνίζουν την ημέρα και πότε άρχισαν το κάπνισμα. Ανάλογα με το «σκορ» που πιάνουν, οι γιατροί γνωρίζουν από την αρχή τα εμπόδια που θα ακολουθήσουν…

Στο πλαίσιο αυτό, συχνά προτείνονται και κάποιοι εκούσιοι περιορισμοί: π.χ. οι καπνιστές συμφωνούν να πάψουν να καπνίζουν στο σαλόνι με αποτέλεσμα όταν νιώθουν την ανάγκη για νικοτίνη να… αυτοεξορίζονται στο μπαλκόνι. Και μόνον η σκέψη πως θα πρέπει να καπνίσουν έξω στο κρύο ή στη ζέστη λειτουργεί κάποιες φορές αποτρεπτικά!

Πάντως, τα δύσκολα αρχίζουν δύο εβδομάδες μετά, όταν οι καπνιστές που επιθυμούν να περάσουν στην αντίπερα όχθη των μη καπνιστών καλούνται να κόψουν εκείνα τα τσιγάρα που με τα χρόνια έχουν γίνει αγαπημένη καθημερινή συνήθεια.

Τα παραδείγματα είναι πολλά: το πρωινό τσιγάρο με τον καφέ, το τσιγάρο μετά το φαγητό, το τσιγάρο που συντροφεύει το πότο. Συχνά, οι γιατροί συνιστούν τα βήματα να γίνονται ένα ένα κάθε φορά, ώστε οι… μετανιωμένοι θεριακλήδες να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα.

                  Χρήσιμες συμβουλές για να τα καταφέρετε

1. Σκεφθείτε σοβαρά αν θέλετε να κόψετε το κάπνισμα και πάρτε την απόφαση.

2. Καθιερώστε χώρους όπου δεν θα καπνίσετε (λ.χ. μέσα στο σπίτι ή μέσα στο αυτοκίνητο). Κάντε ένα γερό καθάρισμα στους χώρους αυτούς για να αλλάξει η ατμόσφαιρα, η αίσθηση και η μυρωδιά τους.

3. Να καθυστερείτε να ανάψετε το πρώτο πρωινό τσιγάρο.

4. Να σβήνετε τα τσιγάρα πιο μεγάλα απ” ό,τι συνήθως, αλλά χωρίς να ανάψετε σε συντομότερο χρονικό διάστημα το επόμενο.

5. Κάθε φορά που έχετε επιθυμία για κάπνισμα, να καθυστερείτε να ανάψετε τσιγάρο για μερικά λεπτά.

6. Κάθε φορά που έχετε επιθυμία για κάπνισμα, να πίνετε ένα ποτήρι παγωμένο νερό (κάνει σύσπαση στους γευστικούς υποδοχείς της γλώσσας, διαφοροποιώντας έτσι τη γεύση στο στόμα και αναστέλλοντας την επιθυμία για τσιγάρο) ή να μασάτε κάτι με δυνατή γεύση (όπως ένα κλωναράκι μέντας ή γαρίφαλο).

7. Κάντε την προσπάθεια κατ’ αρχάς μόνοι σας, αλλά αν αποτύχετε μην απογοητευθείτε, διότι το 95% αποτυγχάνουν να το κόψουν μόνοι τους. Σε αυτή την περίπτωση υπάρχουν τα ιατρεία διακοπής που μπορούν να βοηθήσουν.

ΠΗΓΗ: http://www.diakonima.gr/

"Ο προϋπολογισμός"...

Γέφυρες

Το ανέκδοτο είναι σχετικά παλιό, αλλά αποκτά επικαιρότητα κάθε τόσο, καθώς βλέπουν το φως υποθέσεις δωροδοκιών με αποδέκτες γενικούς γραμματείς υπουργείων, προέδρους νοσοκομείων και άλλους μη κατονομαζόμενους πολιτικούς υπευθύνους (προφανώς αυτοί είναι οι... τελευταίοι που τρώνε στο ‘πάρτυ’).
     Ο υπουργός δημοσίων έργων μια χώρας Α επισκέπτεται μια χώρα Β, και ο εκεί ομόλογός του του καλεί σε δείπνο στο σπίτι του. Το σπίτι έχει μια ανακτορική χλιδή που κάνει τον επισκέπτη να θαυμάσει και να ρωτήσει τον οικοδεσπότη: 

«Καλά, εσείς έχετε κρίση. Πού βρέθηκε τόσος πλούτος;» 

Εκείνος τον βγάζει στο μπαλκόνι και τον ρωτά: 

«Βλέπετε εκείνη τη γέφυρα;» και του δείχνει ένα τεράστιο κατασκεύασμα πάνω από το γειτονικό ποτάμι. «Είχε προϋπολογισμό κάποια δισεκατομμύρια ευρώ, και τα μισά είναι εδώ μέσα», και του κλείνει συνωμοτικά το μάτι.

 Ο άλλος κουνάει το κεφάλι με κατανόηση και υπόσχεται να ανταποδώσει τη φιλοξενία με την πρώτη ευκαιρία. Πράγματι, μετά από μερικούς μήνες ο δεύτερος υπουργός έρχεται στο σπίτι του πρώτου, στην πατρίδα του, και αντικρίζει... χλιδή στο τετράγωνο. Έκπληκτος αναφωνεί: 

«Καλά, εσείς έχετε χειρότερη κρίση από μας. Τι ακριβώς γίνεται εδώ;»

 Ο συνάδελφός του τον πηγαίνει στον εξώστη και τον ρωτάει: «Βλέπετε εκείνη τη μεγάλη γέφυρα;»

 «Ποια γέφυρα;» απορεί ο επισκέπτης.

 «Εδώ μέσα βρίσκεται ολόκληρη», είναι η απάντηση.
     Όπως πάντα, κάθε σχέση με πραγματικά πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς τυχαία.

ΠΗΓΗ: http://antonispapagiannis.blogspot.gr/

Ὁ Ἑλληνισμός τῆς Διασπορὰς

ΠΑΤΕΡ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ, ΙΕΡΕΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ: ΔΙΑΣΩΣΤΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ (VIDEO)

Για τον Ελληνισμό στην Αυστραλία ο οποίος  αποτελεί σήμερα το πιο ζωντανό κομμάτι τού Ελληνισμού τής Διασποράς μίλησε στον Δημοσιογράφο Μάκη Μάκκα, ο  πάτερ Ευστάθιος ιεράς στην Ελληνική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή της Αυστραλίας.

Ο πάτερ Ευστάθιος  στην συνέντευξη του αναφέρει ότι σήμερα στην Αυστραλία υπάρχουν ισχυρές Κοινότητες, σημαντικός αριθμός μονάδων διδασκαλίας τής ελληνικής γλώσσας, πανεπιστημιακές θέσεις, ισχυρή ορθόδοξη Εκκλησία με μεγάλη εκπαιδευτική δραστηριότητα ιδίως στη γλώσσα, πλήθος Ελλήνων επιστημόνων, μεγάλων επιχειρηματιών, μεγάλος αριθμός ελληνικών εφημερίδων, ελληνικές λέσχες, πλήθος μεγάλων καταστημάτων και επιχειρήσεων ενώ οι Έλληνες τής Αυστραλίας συμπληρώνουν σε ορισμένες περιοχές τρεις γενεές μεταναστών  .

Ο ίδιος τονίζει ότι στην δεκαετία του 50 τα πρώτα υπερωκεάνια δημιουργούνται και ναυτολογούν τους έλληνες μετανάστες για να φτάσουν στην Αυστραλία

Τεράστιος αριθμός Ελλήνων, κυρίως από τις βόρειες αγροτικές περιοχές της χώρας μας, φεύγει εκείνη την εποχή στην Αυστραλία ζητώντας δουλειά στις εκεί αγορές.
Σύμφωνα με τον πάτερ Ευστάθιο τα αίτια ήταν πολλά, ο μικρός γεωργικός κλήρος, η αβεβαιότητα της γεωργικής παραγωγής, οι ελλείψεις στην υγεία και την παιδεία, η ανασφάλεια και γενικότερα η έλλειψη στοιχειωδών ανέσεων και κρατικού ενδιαφέροντος, ήταν αυτά που τον ελληνικό λαό και τον οδήγησαν στα ξένα, εκεί όπου μπορούσε να εργαστεί.

Η μεταπολεμική Ελλάδα αποδείχθηκε εντελώς κατεστραμμένη και συνεπώς, ακατάλληλη να ‘’κρατήσει’’ στα εδάφη της όλο τον ελληνικό πληθυσμό και να του χαρίσει μια ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων να στραφεί στη λύση του ξενιτεμού.

Αυτή ήταν η μεγάλη ''έξοδος'' με μια μόνο βαλίτσα στο χέρι, γεμάτη ''όνειρα και ελπίδες'' για την καλύτερη τύχη, για ένα νέο μέλλον σημειώνει ο πάτερ Ευστάθιος και προσθέτει ότι η πλειοψηφία των μεταναστών κατάφεραν να επιτύχουν μετά  από σκληρή προσπάθεια και πολύ επίμονα πετύχουν τους στόχους και τις προσδοκίες τους,
Oι Έλληνες που μετανάστευσαν στη Αυστραλία ήταν κατά 85% αγρότες και μόνο το 7% προερχοταν από μεγάλες πόλεις.

Tο 90% των μεταναστών ήταν ηλικίας από 18–35 ετών.

Βασική τους προτεραιότητα σημειώνει ο πάτερ ήταν η συγκέντρωση χρημάτων, τα οποία θα στέλνονταν στις οικογένειες τους, στην Ελλάδα, αφού αυτές είχαν μείνει πολλές φορές, άπορες και αβοήθητες, περιμένοντας ένα χέρι βοηθείας, ώστε να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, στην Αυστραλία, οι Έλληνες ομογενείς δημιούργησαν κοινότητες μέσα στις όποιες κατοικούσαν, δημιούργησαν επίσης ορθόδοξους ναούς, συλλόγους και φυσικά κατασκευάστηκαν πολλά σχολεία, οπού τα παιδιά μπορούσαν να μάθουν όσα θα μάθαιναν και στα σχολεία της πατρίδας τους.

Πολλοί από τους πρώτους Έλληνες μετανάστες, έχουν συνταξιοδοτηθεί, επέστρεψαν στο χωριό τους. Δεν είναι λίγοι όμως, εκείνοι που έμειναν στην Αυστραλία για να είναι κοντά στα παιδιά και τα εγγόνια τους, στη 2η πια πατρίδα .

Δείτε το Βίντεο

ΠΗΓΗ: http://www.agioritikovima.gr/omogeneia/35560-pater-eutathios

Ο Ζητιάνος

“Ακόμα ένα παπά μου”

Χριστούγεννα σήμερα, κι ένας ζητιάνος στριμώχθηκε στον τοίχο της εκκλησίας του χωριού. Εδώ είναι ζεστά σκέφθηκε κι η  εκκλησία μικρή. Τόσο καιρό στεκόταν απ' έξω, σήμερα όμως μπήκε μέσα. Σαν μικρό παιδί στριφογύριζε το κεφάλι του κοιτώντας τις αρχαίες εκείνες τοιχογραφίες. Με τα λίγα γράμματα που 'μαθε άρχισε να ψελλίζει τα ονόματα των Αγίων, «Άγ...γί..ος  Αν...τώ...νιος».

 

Ο διπλανός του, ένας καλοντυμένος μεσήλικας τον σκουντά να σωπάσει. Γύρισε ο ζητιάνος, τον είδε περίεργα κι υστέρα σταύρωσε τα χέρια του σαν μικρό παιδί που το μάλλωσε η μάνα του. Έμεινε για λίγο να κοιτάζει τον παπά που 'λεγε τα «Ειρηνικά» κι υστέρα γύρναγε γύρω γύρω ώσπου η ματιά του καρφώθηκε στο θόλο που ήταν ζωγραφισμένος ο Παντοκράτορας Χριστός. Δυο κυρίες κοιτάχτηκαν μ' εκείνο το κατηγοριάρικο ύφος.

«Πάντων ημών...»,ειπε ο πάπα-Νικόλας με τη βροντερή φωνή του. Γυρίζουν τ' Άγια και δυο γιαγιάδες αγγίζουν του παπά τ' άμφια για ευλογία, συνήθεια και τούτη παλαιά. Νάτος κι ο ζητιάνος πετάγεται βιαστικά από το δικό του το στασίδι να πάρει κι αυτός από τον παπά ευλογία. Κάθε τόσο τρίβει τα χέρια του από χαρά κάνοντας τον σταυρό του και κοιτάζοντας αψηλά στον τρούλο τον Παντοκράτορα. Το «Πάτερ ημών» το 'ξερε απ' έξω, το μόνο που 'μαθε από μικρό παιδί. Το 'λεγε φωναχτά τώρα. Εξάλλου το είπε κι ο παπά-Νικόλας για να το πουν όλοι μαζί κι έτσι δεν μπορεί να πει τίποτα κιόλας ο καλοντυμένος κύριος που κάθεται δίπλα του. Ο ζητιάνος κοινώνησε τελευταίος κι όταν κατόπιν ο παπάς έδινε το αντίδωρο έμεινε μ' ανοιχτές τις χούφτες. 

«Ακόμα ένα παπά μου». 

Το είπε τόσο ικετευτικά και ο παπά-Νικόλας του γέμισε τις χούφτες αντίδωρα.

 «Αθανάση, του είπε ο παπάς, το μεσημέρι ναρθείς σπίτι μας. Η παπαδιά θα 'χει γαλοπούλα σήμερα».

Ήταν να τον χαίρεσαι στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι με το μεγάλο μαντήλι στο λαιμό. Τούτη η γιορτινή μέρα των Χριστουγέννων είναι για τα κάθε λογής παιδιά και τους ζητιάνους.

ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr

Οδύσσεια

Ο ασκητικός χαρακτήρας της Οδύσσειας

    

Η Οδύσσεια είναι ένα κείμενο το οποίο (δικαίως) χρησιμοποιείται στην παιδεία μας πάνω από 3000 χρόνια. Ποια είναι όμως τα επίκαιρα διδάγματα που μπορούμε να αντλήσουμε από την αφήγηση του Ομήρου;

Τι σχέση έχει η νηστεία με την Οδύσσεια; Τι ήταν τελικά ο Οδυσσέας, ηδονοθήρας τυχοδιώκτης ή μήπως κατατρεγμένος σπιτόγατος; Ποια σχέση μπορεί να έχει η Οδύσσεια με τον χριστιανισμό αλλά και με την καθημερινότητά μας;

Αυτά και άλλα ερωτήματα απαντώνται στην πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση της Σοφίας Χατζή με τον κ. Κώστα Γανωτή στην εκπομπή «Το πρωί εισάκουσον» με την αφορμή της κυκλοφορίας σχετικού βιβλίου του δεύτερου, την οποία μπορείτε να ακούσετε εδώ:

 

Οδύσσεια και Παιδεία

ΠΗΓΗ:  http://istologio.org/?p=78

Ἅγιος Στέφανος (27 Δεκεμβρίου)

 ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

ΣΤΑΝΙΤΣΑΣ

Τοῦ Ἁγίου Πρωτομάρτυρος καὶ Ἀρχιδιακόνου Στεφάνου.
Δόξα... Ἦχος πλ β'Πρῶτος ἐν Μάρτυσιν ἐδείχθης, καὶ ἐν Διακόνοις, Στέφανε μακάριε, τῶν Ἀθλητῶν τὸ ἐγκαλλώπισμα, τῶν πιστῶν τὸ στήριγμα, ἡ δόξα τῶν δικαίων. Τοῖς τὴν σεπτήν σου ἑορτάζουσι μνήμην, αἴτησαι, ὡς παριστάμενος τῷ θρόνῳ Χριστοῦ τοῦ παντάνακτος,
τῶν πταισμάτων ἱλασμόν, καὶ βασιλείας οὐρανῶν ἀξιωθῆναι.

Οι «μάνες» με τα ράσα ....

..... που μεγαλώνουν ορφανά

«Διδάσκω εδώ τα τελευταία δύο χρόνια και η εμπειρία δεν περιγράφεται με λόγια. Πρέπει πρώτα να σταθείς δίπλα τους σαν γονιός, σαν φίλος, σαν ψυχολόγος και έπειτα σαν δάσκαλος» μας λέει η δασκάλα του δημοτικού σχολείου Εύα Παντάζου. «Το κάθε παιδί κουβαλάει στις πλάτες του μια τραγική ιστορία που θα λύγιζε τον καθένα μας. Κι όμως, εδώ με τη δουλειά που γίνεται αυτά τα παιδιά εξακολουθούν και χαμογελούν». Δίπλα της, ο δεύτερος δάσκαλος του σχολείου, ο κ. Γιώργος, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, συμπληρώνει με συγκίνηση: «Διδάσκω εθελοντικά τα παιδιά εδώ και πέντε χρόνια. Και θέλω να πω ότι πήρα πολλά από αυτά τα παιδιά, που είναι γεμάτα χαρίσματα».

Μέχρι και το πρωινό της περασμένης Πέμπτης εστερνιζόμουν τη λαϊκή ρήση  «μάνα είναι μόνο μία». Μόλις, όμως, πέρασα το κατώφλι του Λύρειου Παιδικού Ιδρύματος, ενός πρότυπου Ορθόδοξου Χωριού, στο οποίο έχουν βρει καταφύγιο αθώες ψυχές, όλα μέσα μου επαναπροσδιορίστηκαν. Εκεί, στην κορυφή του βουνού, στην περιοχή μεταξύ Ραφήνας και Νέας Μάκρης, πάνω από τον παλαιό οικισμό του Νέου Βουτζά, συνειδητοποίησα ότι μάνα δεν είναι μόνο μία. Μάνες είναι 15 μοναχές, γυναίκες απλές, που παλεύουν να φροντίσουν 76 παιδιά, ηλικίας από μερικών ημερών μέχρι και 18 ετών. Δεν πρόκειται για συνηθισμένες μάνες, αλλά για μητέρες SOS. Δηλαδή, απλώς σπουδαίες...

Η ζωή τους, η ιστορία τους και το έργο τους θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελέσουν σενάριο κινηματογραφικής ταινίας. Μιας δραματικής ταινίας που στο φινάλε της δίνει το αισιόδοξο μήνυμα ότι μέσα από τις στάχτες μπορεί να ξεπηδήσει η ελπίδα. Συνεπώς, καθόλου τυχαίο που το συγκλονιστικό αυτό σενάριο της ζωής γίνεται ντοκιμαντέρ, με τον τίτλο «Μάνα», μια ταινία που ολοκληρώνεται στις αρχές του νέου έτους και αφηγείται την απίστευτη ιστορία έξι γυναικών που αφιερώθηκαν σε έναν ιερό σκοπό. Πίσω από την ιδέα και την παραγωγή βρίσκεται η Βάλερι Κοντάκος, με επιτυχίες στις ΗΠΑ, στη βόρεια Ευρώπη και την Κορέα, που δούλεψε δυόμισι χρόνια για να καταφέρει να υλοποιήσει ένα από τα μεγάλα όνειρά της.

Οι αδελφές Μαρία, Δωροθέα, Παρθενία και Καλλινίκη λειτουργούν το Παιδικό Χωριό Λύρειο για πάνω από 40 χρόνια ως καταφύγιο κακοποιημένων και ανεπιθύμητων παιδιών, που όλα τις αποκαλούν «μάνα». Η ιστορία τους αρχίζει σε μια εποχή που η Ελλάδα ήταν τελείως διαφορετική. «Ημασταν 12 νεαρές κοπέλες ηλικίας 20 ετών, που φοιτούσαμε στο ίδιο σχολείο στον Πειραιά. Πηγαίναμε παντού μαζί και φυσικά στο κατηχητικό. Η φιλία μας μεγάλη και τα όνειρά μας κοινά. Θέλαμε να αφιερώσουμε τη ζωή μας στον Θεό, αλλά εκείνη την εποχή πού να τολμήσεις να πεις κάτι τέτοιο στους γονείς σου, που, εκτός των άλλων, είχαν καταγωγή και από τη Μάνη. Εμείς όμως ήμασταν αποφασισμένες» διηγείται στην «Espresso της Κυριακής» η αδελφή Δωροθέα.

«Εκείνη την εποχή καμία κοπέλα δεν μπορούσε να φορέσει το ράσο, εκτός κι αν είχε τη συγκατάθεση των γονιών της ή αν ήταν πάνω από 21 ετών. Eτσι λοιπόν αποφασίσαμε να το σκάσουμε. Και έγινε πανικός! Για χρόνια ολόκληρα μας έψαχναν, μας κυνηγούσε η Αστυνομία. Κρυβόμασταν για να μη μας βρουν και μας γυρίσουν πίσω. Βρήκαμε καταφύγιο στα Σπάτα, στο Πεντελικόν, ακόμη και στη Σπηλιά του Νταβέλη, στην Πεύκη. Κακός χαμός. Κάποια στιγμή μάς εντόπισαν. Οι αστυνομικοί μάς έβαλαν σε ένα περιπολικό και μας πήγαν πίσω στα σπίτια μας. Ωστόσο δεν το βάλαμε κάτω. Δραπετεύσαμε συνολικά τρεις φορές και για τρία ολόκληρα χρόνια ζούσαμε κρυμμένες».

Τελικά, όπως χαρακτηριστικά λέει η ίδια, ήρθε η πολυπόθητη στιγμή που οι γονείς μας το πήρανε απόφαση. «Είχαν προηγηθεί δικαστήρια και άλλα πολλά... Μας έδωσαν την ευχή τους και αρχίσαμε το έργο μας. Θέλαμε να ξεκινήσουμε τη μοναστική ζωή μεγαλώνοντας ορφανά παιδιά, κάτι που θα εκπλήρωνε το όνειρό μας να νυμφευθούμε τον Χριστό και να γίνουμε  μητέρες. Αρχικά είχαμε βρει μια μικρή εκκλησία, την οποία επισκευάσαμε και φτιάξαμε, και κάποιους χώρους. Ομως, δεν χωρούσαμε. Τελικά το 1967 μας παραχωρήθηκε από την Ιερά Μονή Πεντέλης και την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών αυτή εδώ η έκταση και φτιάξαμε το σπίτι μας και τα σπίτια για τα παιδιά μας. Τα φτιάξαμε κυρίως από τη δωρεά του αείμνηστου καπετάνιου του Εμπορικού Ναυτικού Μάρκου Λύρα. Και σήμερα συντηρούμαστε πάλι με δωρεές. Στο πλευρό μας, εκτός από δεκάδες ανθρώπους που μας προσφέρουν βοήθεια, βρίσκονται ακόμη τα εγγόνια του Μάρκου Λύρα».

Από τις 12 μοναχές που είχαν φύγει τότε από τα σπίτια τους, πλέον στο Λύρειο ζουν μόνο οι πέντε. «Απεβίωσαν, αλλά εμείς συνεχίζουμε ακάθεκτες. Βέβαια αρκετές τρόφιμοι επέλεξαν να γίνουν μοναχές και έτσι βρίσκονται εδώ μαζί μας. Μας βοηθούν με τα παιδιά. Εχουμε 76 υπέροχα αγγελούδια που μας χρειάζονται και είμαστε δίπλα τους».

ΓΙΟΥΛΗ ΣΤΑΡΙΔΑ – Φωτ.: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΛΦΟΜΗΤΣΟΣ

Τραγωδίες πίσω από τα παιδικά χαμόγελα

Η συνάντησή μας με την αδελφή Δωροθέα πραγματοποιήθηκε στο «Αρχονταρίκι», που έχει δημιουργηθεί για να φιλοξενεί όσους σπεύδουν να προσφέρουν πολύτιμα δώρα. Τα παιδιά είναι φανερά ανυπόμονα. Περιμένουν παρέα. Οι μαθητές της Β' τάξης του Γυμνασίου Ραφήνας φτάνουν με πούλμαν και με χέρια γεμάτα σοκολάτες, παιχνίδια και ρούχα για να τα προσφέρουν στον Νίκο, τον Βασίλη, την Αλεξάνδρα, την Ελισάβετ, τον Χρήστο και τα «αδέλφια» τους. Γιατί αδέλφια νιώθουν όλα μεταξύ τους. Μόλις οι μικροί μαθητές του Λύρειου αντικρίζουν τους επισκέπτες, πέφτουν στην αγκαλιά τους τρέχοντας κι όλοι μαζί γίνονται μια παρέα. Τραγουδούν, παίζουν, γελούν... Μια μαθήτρια της Ραφήνας δεν αντέχει και ξεσπά σε κλάματα πέφτοντας στην αγκαλιά της φίλης της. Ξέρει ότι πίσω από αυτά τα παιδιά κρύβεται μια τραγική ιστορία. Οτι σε αυτά τα παιδιά η μοίρα στάθηκε σκληρή...

Ρωτάμε την αδελφή Δωροθέα για την ιστορία τους. Οι απαντήσεις της πλημμυρίζουν και τα δικά μας μάτια με δάκρυα... «Πριν από λίγες ημέρες έφτασαν εδώ τρία μικρά αγόρια. Το μεγαλύτερο εννέα ετών και το μικρότερο μόλις δύο. Οι γονείς τους σκοτώθηκαν σε τροχαίο δυστύχημα και η ηλικιωμένη γιαγιά δεν μπορούσε να τα φροντίσει. Πλέον το ένα φροντίζει το άλλο. Τα μικρά δείχνουν να μην καταλαβαίνουν το κακό που τα βρήκε, το μεγαλύτερο όμως το νιώθει. Προσπαθούμε να του απαλύνουμε την πληγή. Τι να σας πρωτοπώ... Πέντε κορίτσια, πέντε αδελφές, εγκαταλείφθηκαν εδώ από τους γονείς τους. Η μικρότερη 17 ημερών, η μεγαλύτερη 10 ετών...»

Ρωτάμε για έναν ξανθό άγγελο με πράσινα μάτια, που μας κοιτάζει κρυφά. «Είναι η 5χρονη Ελισάβετ. Ηταν μόλις μερικών ημερών όταν την πήραμε. Βρίσκεται εδώ με τη μεγάλη της αδελφή, την Αλεξάνδρα. Ολα τα παιδιά μας είναι ταλαιπωρημένα από τη ζωή. Βρίσκονται εδώ με εισαγγελική εντολή. Τα περισσότερα δεν έχουν γονείς, ενώ αυτά που έχουν τους βλέπουν σπάνια, έως και καθόλου».

Μια παιδική φωνή διακόπτει τη σκέψη μου. Είναι ο Νίκος, ένα από τα τρία αδέλφια που έχασαν σε τροχαίο τους γονείς τους. «Κυρία, κυρία, εσείς έχετε παιδί;» με ρωτάει. «Ναι, ένα αγοράκι λίγο μικρότερο από εσένα» του απαντώ και με αφοπλιστικό χαμόγελο μού λέει: «Αμα δεν του φέρει δώρο ο Αϊ-Βασίλης, πείτε του να μη στενοχωριέται. Θα του φέρουν τα σχολεία»!

Η αδελφή Δωροθέα χαμογελά και μου λέει σιγά: «Τα παιδιά μας, όταν βλέπουν μαθητές να τους επισκέπτονται, χαίρονται τόσο πολύ... Είναι σαν να παίρνουν ζωή».

Η ζωή στο Λύρειο

Στο Λύρειο Παιδικό Ιδρυμα οι μοναχές καλλιεργούν τα δικά τους λαχανικά, τα παιδιά διδάσκονται από εθελοντές δασκάλους, ενώ ένας ψυχολόγος έρχεται σε τακτική βάση, ώστε οι έφηβοι να μπορούν να συζητούν θέματα που δεν μπορούν να θιγούν με τις μοναχές «μητέρες» τους. Είναι ένα από τα μακροβιότερα ιδρύματα για εγκαταλειμμένα παιδιά στη χώρα και τα προστατεύει μέχρι την ενηλικίωση, την πλήρη επιμόρφωση και την οικογενειακή αποκατάστασή τους.

Τον Ιούλιο του 1995 η μεγάλη πυρκαγιά που κατέκαψε το δάσος της Πεντέλης κατέστρεψε μέσα σε τρεις εφιαλτικές ημέρες σχεδόν το σύνολο των εγκαταστάσεων του ιδρύματος. Πλήθος κόσμου κινητοποιήθηκε άμεσα, έδωσε απλόχερα τη βοήθειά του, συγκέντρωσε χρήματα, τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης και υποστήριξε με κάθε τρόπο ολόψυχα το ίδρυμα. Δέκα χρόνια αργότερα, το καλοκαίρι του 2005, το ίδρυμα κινδύνεψε και πάλι από τον εφιάλτη της πυρκαγιάς, αλλά διασώθηκε ευτυχώς με μικρές ζημιές.

Το Λύρειο παρέχει στα παιδιά του πλήρη εκπαίδευση όλων των βαθμίδων. Στις εγκαταστάσεις του λειτουργούν νηπιαγωγείο με ειδικευμένη νηπιαγωγό και τριθέσιο δημοτικό σχολείο που το διευθύνει η ηγουμένη - εκπαιδευτικός. Και τα υπόκεινται στην εποπτεία και τον έλεγχο του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Στη συνέχεια τα παιδιά φοιτούν σε γυμνάσια και λύκεια γειτονικών περιοχών. Καθηγητές, από τους οποίους πολλοί εθελοντές, διδάσκουν στα παιδιά ξένες γλώσσες, μουσικά όργανα, βυζαντινή μουσική, ρυθμική γυμναστική, ζωγραφική και κάνουν ενισχυτικά μαθήματα. Επιπλέον τα παιδιά του λυκείου παρακολουθούν μαθήματα σε φροντιστήρια της ευρύτερης περιοχής.

Οι μοναχές βοηθούν τα παιδιά στη μελέτη τους, τα επιβλέπουν στα παιχνίδια τους, τα υποστηρίζουν στα ατομικά τους προβλήματα, τα μεταφέρουν στο σχολείο, τα συνοδεύουν στη θάλασσα, στις εκδρομές, στο θέατρο, στον κινηματογράφο, σε διαλέξεις, σε κατασκηνώσεις, σε παρελάσεις και σε λοιπές κοινωνικές εκδηλώσεις. Για την καθημερινή ψυχαγωγία των παιδιών το ίδρυμα διαθέτει παιδική χαρά, επιτραπέζια, ψυχαγωγικά, παιδαγωγικά και λοιπά παιχνίδια, βιβλία, περιοδικά, τηλεόραση, video, DVD player και μουσικά όργανα, τα οποία έχουν προσφέρει δωρητές. Μάλιστα η ηγουμένη Μαρία διδάσκει στα παιδιά πιάνο.

Τα παιδιά μπορούν να παραμείνουν στο Λύρειο και μετά την ενηλικίωσή τους, τα αγόρια ακόμη και κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής τους θητείας, ενώ η φροντίδα των μοναχών φτάνει ακόμα μέχρι και στην οικογενειακή τους αποκατάσταση. Μέριμνά τους είναι να καλοπαντρευτούν τα παιδιά, όπως θα επιθυμούσε κάθε γονιός. «Το Λύρειο παρέχει στα παιδιά που παντρεύονται έπιπλα, ηλεκτρικές συσκευές, ιματισμό μέχρι και το ενοίκιο των πρώτων μηνών. Εως σήμερα έχουν τελεστεί περισσότεροι από 40 γάμοι παιδιών του ιδρύματος, τα οποία δημιούργησαν οικογένειες που διατηρούν με το ίδρυμα άριστους δεσμούς» λέει με υπερηφάνεια η μοναχή Δωροθέα.

Τέσσερα ζεστά σπίτια

Στο χωριό λειτουργούν τέσσερα σπίτια. Σε κάθε σπίτι μία μοναχή, σαν μάνα, φροντίζει μια ομάδα παιδιών διάφορων ηλικιών, που μένουν μαζί της -σαν οικογένεια- με χριστιανικές αρχές, με ξεχωριστή κουζίνα, ακριβώς σαν να ζούσαν με τους γονείς τους στο σπίτι τους. Ενα άλλο σπίτι στεγάζει αποκλειστικά τα αγόρια από τη στιγμή που μπαίνουν στην εφηβεία

.

«Υπάρχει σχεδιασμός για την κατασκευή τουλάχιστον πέντε σπιτιών ακόμη για να περιοριστούν τα παιδιά κάθε οικογένειας στα επτά με οκτώ. Μερικά τέτοια σπίτια θα συγκροτήσουν μια γειτονιά και οι γειτονιές ένα χωριό, με τις πλατείες του, το πάρκο του, τα γήπεδά του, το αναρρωτήριο και το σχολείο του. Μέσα σε τέτοιες συνθήκες τα παιδιά μας θα μπορέσουν να ζήσουν ανθρώπινα.

 »Δυστυχώς, οι οικονομικές δυνατότητες του ιδρύματος δεν επιτρέπουν την κατασκευή άλλων σπιτιών, οπότε η ανέγερση νέων επαφίεται σε δωρεές, όπως πρόσφατα συνέβη με φιλάνθρωπη κυρία που ανέλαβε το κόστος κατασκευής ενός νέου σπιτιού» εξηγεί η μοναχή Δωροθέα προσθέτοντας ότι το ίδρυμα έχει ξεκινήσει με τη βοήθεια των δωρητών του την κατασκευή κτιρίου βιβλιοθήκης, με αίθουσες διαλέξεων και εκδηλώσεων, καθώς και εργαστήρια, αλλά και φροντιστήριο εκμάθησης ξένων γλωσσών.

Οι ανάγκες του ιδρύματος συνέχεια πολλαπλασιάζονται. Το Λύρειο έχει ανάγκη από τα πάντα. Τρόφιμα, παπούτσια, ρούχα, κουβέρτες... Λόγω και του υψομέτρου στο οποίο ζουν τα παιδιά, υπάρχει επιτακτική ανάγκη για προμήθεια πετρελαίου θέρμανσης -δέκα τόνοι σε μηνιαία βάση- με κόστος δυσβάστακτο, όπως εξηγεί η μοναχή Δωροθέα: «Είναι συγκλονιστική η βοήθεια του κόσμου. Προσφέρουν τρόφιμα, ρούχα, πρακτική βοήθεια, γυναίκες έρχονται και μαγειρεύουν. Αυτή τη βοήθεια όλων χρειαζόμαστε για να συνεχίσουμε το έργο μας: να βοηθάμε παιδιά που έχουν πραγματική ανάγκη».

ΠΗΓΗ: http://www.espressonews.gr/