Χερουβικό Θ.Φωκαέως Ήχος Βαρύς

Πασαπνοάριο και 8 Στιχηρά Βαρέος Πενταφώνου, Γεωργίου Κρητός - Κωνσταντί...

Καταβασία των Χριστουγέννων.

«To εφτασφράγιστο μυστικό και δεν το γνώριζαν ούτε οι άγγελοι ούτε οι άνθρωποι»

Μιχάλης Κουτσός, Φιλόλογος – Συγγραφέας 

Εισαγωγικές Σημειώσεις

Ο υμνογράφος Άγιος Κοσμάς ο ποιητής χρησιμοποιεί, αναφέρεται και εμπνέεται από πολλές εκφράσεις  της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης και από από πολλούς πατέρες της εκκλησίας, όπως τον  Γρηγόριο τον  Θεολόγο, που έγραψαν λόγους για την Γέννηση του Χριστού. Δεν είναι δυνατόν να αναφέρουμε όλες αυτές τις πηγές, όπου όμως είναι απαραίτητο θα το κάνουμε. Ιδιαίτερα αξιοποιούμε τις πληροφορίες που μας δίνει ο  άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο οποίος αναφέρεται σε πολλά αγιογραφικά αναγνώσματα αλλά και σε πατέρες της εκκλησίας.

Την ανάλυση των πρώτων τροπάριων κάθε ωδής του Κανόνα, οι  οποίοι λεγόμενοι ειρμοί και αποτελούν την Καταβασία των Χριστουγέννων,  θα την βρείτε  στον α΄ τόμο της σειράς ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ, με τον τίτλο ΚΑΤΑΒΑΣΙΕΣ.

Α΄ ᾨδὴ Ειρμός (Καταβασία)

 «Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε.

Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε.

Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε.

ᾌσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ καὶ ἐν εὐφροσύνῃ,

ἀνυμνήσατε λαοί, ὅτι δεδόξασται».

 

Απλή σύνταξη

«Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε.

Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε. Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε.

 ᾌσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ,

καὶ ἀνυμνήσατε λαοί ἐν εὐφροσύνῃ, ὅτι δεδόξασται».

 

Μετάφραση

Ο Χριστός γεννιέται, δοξάστε τον.

Ο Χριστός κατεβαίνει από τούς ουρανούς, προϋπαντήστε τον!
Ὁ Χριστός φανερώνεται πάνω στη γη, υψωθείτε πάνω από τα γήινα!
Δοξολογήστε τον Κύριο όλοι οι κάτοικοι της γης
και ανυμνήστε τον με χαρά όλοι οι λαοί, γιατί είναι δοξασμένος.

α΄ τροπάριο  α΄ Ωδής

Ῥεύσαντα ἐκ παραβάσεως, Θεοῦ τὸν κατ’ εἰκόνα γενόμενον,

ὅλον τῆς φθορᾶς ὑπάρξαντα κρείττονος ἑπταικότα θείας ζωῆς,

αὖθις ἀναπλάττει ὁ σοφὸς Δημιουργός, ὅτι δεδόξασται.

 

Απλή σύνταξη

ὁ σοφὸς Δημιουργός αὖθις ἀναπλάττει,

τὸν κατ’ εἰκόνα Θεοῦ γενόμενον,

ρεύσαντα ἐκ παραβάσεως,  ὑπάρξαντα ὅλον τῆς φθορᾶς

ἑπταικότα κρείττονος θείας ζωῆς, ὅτι δεδόξασται.

Μετάφραση

Ο σοφός Δημιουργός και πάλι ξαναπλάθει

αυτόν που έγινε κατ’  εικόνα Θεού

αλλά  αλλοιώθηκε από την παρακοή

και ολόκληρη η ύπαρξή του βυθίστηκε στη φθορά,

κι έτσι ξέπεσε από καλύτερη και θεϊκή ζωή που ζούσε.

κι όλα από αγάπη και γι  αυτό ας  είναι δοξασμένος.

Ερμηνεία

Ο Δημιουργός έπλασε την κτίση αλλά δυστυχώς λόγω της παρακοής των Πρωτοπλάστων ο άνθρωπος και η κτίση δεν εκτελούσαν τον προορισμό, για τον οποίο πλάστηκαν. Το τροπάριο μας μιλάει για τρεις  απώλειες που είχε ο  άνθρωπος με την παράβαση των Πρωτοπλάστων:  κατέρρευσε και αλλοιώθηκε,  βυθίστηκε μέσα στην φθορά και τον θάνατο και  απώλεσε την ζωή του Παραδείσου.

 Ο Δημιουργός όμως είναι και σοφός και παντοδύναμος και όπως έπλασε την πρώτη κτίση, έτσι μπορεί να την ξαναπλάσει. Για να γίνει αυτό ο Θεός, επειδή ο άνθρωπος είναι εικόνα του, πήρε μορφή ανθρώπου, για να τον σώσει. Αυτή η ανάπλαση, η ανακαίνιση άρχισε με την Γέννηση του Χριστού, την πρώτη παρουσία του Χριστού,  και θα ολοκληρωθεί με την Δεύτερη Παρουσία του. Εν τω μεταξύ ο γεννημένος Χριστός ίδρυσε την εκκλησία, την Κιβωτό της Νέας Διαθήκης, και έδωσε στον άνθρωπο όλα εκείνα τα εφόδια, για να πορευτεί με ασφάλεια στην νέα κατάσταση των πραγμάτων.

β΄ τροπάριο  α΄ Ωδής

Ἰδὼν ὁ Κτίστης ὀλλύμενον, τὸν ἄνθρωπον χερσίν, ὃν ἐποίησε,

 κλίνας οὐρανοὺς κατέρχεται,

 τοῦτον δὲ ἐκ Παρθένου θείας Ἁγνῆς, ὅλον οὐσιοῦται,

 ἀληθείᾳ σαρκωθείς, ὅτι δεδόξασται.

 

Απλή σύνταξη

Ο Κτίστης ιδὼν τὸν ἄνθρωπον,ὃν ἐποίησε χερσίν,

 ὀλλύμενον κλίνας κατέρχεται οὐρανοὺς,

ἀληθείᾳ δὲ σαρκωθείς ἐκ Παρθένου θείας Ἁγνῆς

τοῦτον ὅλον οὐσιοῦται, ὅτι δεδόξασται.

Μετάφραση

Όταν  ο Δημιουργός είδε τον  άνθρωπο,

τον οποίο έπλασε με τα  τα χέρια, να βρίσκεται στην απώλεια,

 κλίνει και κατεβαίνει από τους ουρανούς

και αφού  πράγματι πήρε σάρκα από την θεϊκή Αγνή Παρθένο

 προσλαμβάνει όλον τον άνθρωπο, σώμα και ψυχή,

γιατί είναι δοξασμένος.

Ερμηνεία

            Εδώ τονίζονται τέσσερα στοιχεία: Η ολική καταστροφή του ανθρώπου, η συγκατάβαση του Θεού προς τον άνθρωπο, η ενσάρκωση από την Αγνή Παρθένο και τέλος η μεταμόρφωσή του σε ολόκληρο  άνθρωπο, σώμα και ψυχή. Υπάρχει μια κλιμάκωση στην σωτήρια πορεία του Χριστού στον κόσμο. Ανάπλαση δεν θέλει μόνο το σώμα του ανθρώπου  αλλά και η ψυχή, που είναι και ο οδηγός της ψυχής.

          Ο υμνογράφος δεν τονίζει μόνο την παρθενία του σώματος αλλά και την αγνότητα του νου, της καρδίας και της ψυχής της. Κι  αυτό γιατί η αγνότητα της σκέψης δεν ταυτίζεται πάντοτε με την αγνότητα του σώματος. Μπορεί μια κοπέλα να είναι παρθένα, αλλά να αμαρτάνει με την σκέψη της, όπως και το αντίθετο. Αυτό δεν συνέβαινε στην Παναγία, η οποία ήταν Παρθένα στο σώμα και αγνή στην σκέψη, διότι είχε αγιάσει όλο της το σώμα και το πνεύμα  και έτσι μπόρεσε να δεχθεί μέσα της το πυρ της Θεότητας, το οποίο καίει τις αμαρτίες, αλλά η Παναγία δεν είχε κάτι αμαρτωλό για να καεί, γι αυτό και η Παναγία προτυπώνεται  με την άφλεκτο βάτο.

γ΄ τροπάριο  α΄ Ωδής

Σοφία λόγος καὶ δύναμις, Υἱὸς ὢν τοῦ Πατρός καὶ ἀπαύγασμα,

Χριστὸς ὁ Θεός, δυνάμεις λαθών, ὅσας ὑπερκοσμίους,

 ὅσας ἐν γῇ  καὶ ἐνανθρωπήσας  ἀνεκτήσατο ἡμᾶς, ὅτι δεδόξασται.

 

Απλή σύνταξη

Σοφία, λόγος καὶ δύναμις, Υἱὸς ὢν τοῦ Πατρός καὶ ἀπαύγασμα,

Χριστὸς ὁ Θεός, δυνάμεις λαθών,

ὅσας ὑπερκοσμίους, ὅσας ἐν γῇ, καὶ ἐνανθρωπήσας,

ἀνεκτήσατο ἡμᾶς, ὅτι δεδόξασται.

 

Μετάφραση

Όντας ο Χριστός Θεός είναι και Σοφία και Λόγος και Δύναμις,

Και Υιός και απαύγασμα του Θεού Πατρός.

Ήρθε μυστικά από τις ουράνιες και επίγειες δυνάμεις

και έγινε άνθρωπος και έτσι μας ανέκτησε και πάλι,

γι  αυτό είναι δοξασμένος.

Ερμηνεία

          Εδώ τονίζεται η θεϊκή ουσία του Χριστού με όλα τα χαρακτηριστικά της: Λόγος, Σοφία, Δύναμη, Απαύγασμα του Θεού Πατρός. Αυτή η Δύναμη  είναι υπέρτερη όλων των άλλων δυνάμεων, ουρανίων και επιγείων, αφού μπόρεσε να διαφύγει της προσοχής τους και να γίνει άνθρωπος. Πράγματι το μυστικό της Ενανθρωπίσεως του Χριστού, που αποτελούσε έμπρακτη εφαρμογή του Θελήματος του Πατρός, ο οποίος συνέταξε το σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου, έμεινε εφτασφράγιστο μυστικό και δεν το γνώριζαν ούτε οι άγγελοι ούτε οι άνθρωποι παρά μόνο ορισμένοι προφήτες. Γι  αυτό και βλέπουμε τους Αγγέλους να δοξολογούν τον Θεό πάνω από την φάτνη για το σχέδιο αυτό με το «Δόξα εν Υψίστοις…» 

ΠΗΓΗ: https://www.pemptousia.gr/2022/11/to-eftasfragisto-mistiko-ke-den-to-gnorizan-oute-i-angeli-oute-i-anthropi/

Ο Διδάσκαλος

Θέλεις να εμπνέεις τους μαθητές σου;

«Τα έργα πρέπει να μετράς κι όχι τα χρόνια!» Σοφοκλής

Μέσα από τα έντονα γεγονότα των τελευταίων δύο χρόνων που διανύουμε, ακούστηκε η παραπάνω φράση. Ακούστηκε μέσα σε έναν λόγο τόσο μεστό και ωραία δομημένο, που ένα αίσθημα έντονης χαράς και ενθουσιασμού ένιωσα να με κατακλύζει.

Ένιωσα χαρά και ενθουσιασμό γιατί μέσα στο δημόσιο γίγνεσθαι ακούγονται και τέτοιες ωραίες φωνές που σε εξυψώνουν και σε γεμίζουν αισιοδοξία και ελπίδα.

 Ταυτόχρονα όμως μπήκα σε σκέψεις αναφορικά και με τη δική μου δουλειά. Συχνά εμείς οι εκπαιδευτικοί έχουμε την «απαίτηση» από τους μαθητές μας να μας υπακούν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται μέσα στην έννοια της «υπακοής». Αναρωτήθηκα λοιπόν, τι έχουμε κάνει από τη μεριά μας εμείς οι εκπαιδευτικοί, παιδαγωγοί, δάσκαλοι, για να έχουμε αυτή την «απαίτηση»;

Τα είδη του σεβασμού
Ταπεινή προσωπική μου σκέψη είναι πως αυτό προκύπτει μέσα από τη βαθιά ριζωμένη άποψη του σεβασμού. Σεβασμός στις μεγαλύτερες ηλικίες. Αυτοί ξέρουν περισσότερα και καλύτερα από εσένα. Κανείς δεν είπε το αντίθετο. Αλλά είμαστε τόσο σίγουροι ότι αυτό ισχύει πάντα και για όλα;

Θεωρώ λοιπόν, πως υπάρχουν δύο είδη σεβασμού.

Υπάρχει ο σεβασμός που δείχνεις σε κάποιον, οποιονδήποτε καθώς οφείλεις να τον σέβεσαι ως ξεχωριστή και διαφορετική οντότητα και ο σεβασμός που δείχνεις σε κάποιον επειδή τον κέρδισε.

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, δεν θα λειτουργούσε καλύτερα η εκπαιδευτική διαδικασία αν αφιερώναμε χρόνο πρώτα στο να κερδίσουμε το σεβασμό των μαθητών μας; Θα προτιμούσα να το αναλύσω μέσα από ένα παράδειγμα προσωπικής εμπειρίας.

Χρειάστηκε, λοιπόν, μια φορά να διδάξω σε ένα σύνολο μαθητών στην προεφηβεία το «χ+5=10». Τι μας κάνει όμως να πιστεύουμε ότι το παραπάνω ερώτημα/πληροφορία απασχολεί τους μαθητές μας; Γιατί να βρίσκεται στις προτεραιότητες τους; Δεν έχουν πιο σημαντικά προβλήματα να τους απασχολούν; Φυσικά και έχουν!

Πολλές φορές ξεχνάμε πως είναι να είσαι παιδί και μετέπειτα έφηβος. Κατά τη γνώμη μου δεν θα έπρεπε. Οφείλεις να διατηρείς αυτό το παιδικό, εφηβικό αίσθημα μέσα σου αν θέλεις να προσεγγίσεις λειτουργικά τους μαθητές σου.

Οι δάσκαλοι που θυμόμαστε για πάντα
Για σκέψου ποιους δασκάλους και καθηγητές θυμάσαι ακόμα και σήμερα; Ποιοι σου έκαναν μεγαλύτερη εντύπωση και σε επηρέασαν περισσότερο; Αυτοί που σου έδιναν διαταγές και σου μιλούσαν με υπεροψία ή αυτοί που ασχολήθηκαν πραγματικά μαζί σου, σε γνώρισαν και έκαναν τη διδασκαλία διασκεδαστική, ένα παιχνίδι;

Μην το ξεχνάς ήσουν παιδί τότε! Απευθύνεσαι σε παιδιά σήμερα!

Δεν νιώθεις ότι αυτούς τους δασκάλους τους γνωρίζεις περισσότερο; Όχι σαν δασκάλους, αλλά σαν ανθρώπους; Δεν νιώθεις ότι και αυτοί σε γνωρίζουν περισσότερο σαν άνθρωπο;

«Γιατί συμβαίνει αυτό;» ίσως να αναρωτιέσαι. Γιατί αφέθηκαν, γιατί αυτοί οι δάσκαλοι δεν κρύφτηκαν, δεν φοβήθηκαν να σου δείξουν τον πραγματικό εαυτό τους, σε άφησαν να τους γνωρίσεις. Έριξαν τις άμυνες σου και τους δικούς σου φόβους, γιατί στην πραγματικότητα σου έδωσαν ένα πολύ μεγαλύτερο και ουσιώδες μάθημα από την ύλη του μαθήματος.

Σου έδειξαν τον δρόμο να μη φοβάσαι να δείξεις τον πραγματικό εαυτό σου.

Προσωπικά η πρώτη μου επαφή με τη φυσική δεν ήταν και η ιδανικότερη και αυτό με ακολούθησε σε όλη τη μαθητική μου ζωή. Υπήρξαν όμως κάποιοι δάσκαλοι, που έδιωξαν όλους τους φόβους από το μυαλό μου.

Μου έδειξαν πως:

Δεν είναι κακό να φοβάσαι!
Δεν είναι κακό να μην ξέρεις!
Δεν είναι κακό να ρωτάς, καμιά ερώτηση δεν είναι «χαζή»!
Δεν είναι κακό να κάνεις λάθη!
Αυτοί οι δάσκαλοι μου έμαθαν φυσική, γιατί με κέρδισαν. Κέρδισαν τον πραγματικό σεβασμό μου και όχι τον τυπικό.

Όταν προβληματίζεσαι για κάτι λόγου χάρη:

«Γιατί οι μαθητές μου δεν με ακούνε;»
«Γιατί οι μαθητές μου δεν με σέβονται;»
«Μην αναρωτιέσαι το γιατί, το γιατί δημιουργεί περισσότερα προβλήματα. Σκέψου το πώς. Το πώς σου δίνει τις λύσεις.» (Ξενάκης, 2018)

«Πώς θα με ακούσουν οι μαθητές μου;»
«Πώς θα κερδίσω τον σεβασμό τους;»
«Δεν μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα μας ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο σκέψης που χρησιμοποιήσαμε για να τα δημιουργήσουμε.» Albert Einstein

Δεν είναι κακό να κάνεις λάθη
Πώς χρησιμοποίησα λοιπόν το παράδειγμα των δικών μου δασκάλων στους μαθητές μου; Πώς τους έδειξα ότι δεν είναι κακό να κάνεις λάθη και πως κανείς δεν είναι τέλειος; Κάνοντας λάθη μπροστά τους, χωρίς να προσπαθώ να τα κρύψω με θυμό και φωνές.

Μια φορά ξέχασα να δώσω το λόγο σε ένα παιδί. Είχε μιλήσει όλη η τάξη εκτός από αυτό. Το είχα προσπεράσει.

Το παιδί αφού περίμενε υπομονετικά τη σειρά του, στο τέλος μου είπε όλο παράπονο: «Κύρια εμένα δεν μου είπατε να μιλήσω!»

Η αντίδραση μου ήταν η εξής: «Συγγνώμη αστέρι μου δεν το ήθελα, είδες που και η κυρία μπερδεύεται; Είδες που και η κυρία κάνει λάθη;»

Η αντίδραση του ήταν εξής: Σηκώθηκε τρέχοντας με αγκάλιασε και μου είπε: «Δεν πειράζει κυρία, όλοι κάνουμε λάθη, μη στεναχωριέστε, εγώ σας αγαπάω και με τα λάθη σας!»

Γιατί στερείς από τον εαυτό σου αυτό το δικαίωμα; Γιατί στερείς από τον εαυτό σου τη χαρά να συνδεθείς με το μεγαλείο της παιδικής ψυχής; Γιατί στερείς από τον εαυτό σου τη χαρά να συνδεθεί με το παιδί μέσα σου; Όταν σταματήσεις να είσαι τόσο αυστηρός/ή με τον εαυτό σου, θα σταματήσεις να είσαι και τόσο αυστηρός/ή με τους μαθητές σου!

Πώς να κάνεις τους μαθητές να ενδιαφερθούν για το μάθημα
Για να επανέλθω λοιπόν στο αρχικό μου παράδειγμα. Πώς έκανα ή τουλάχιστον προσπάθησα να κάνω τους μαθητές μου να ενδιαφερθούν για το «χ+5=10»;

Αφιέρωσα τα πρώτα 10 λεπτά του μαθήματος για να συζητήσω με τα παιδιά ένα θέμα που τους απασχολεί αυτήν την περίοδο της ζωής τους και που είναι πολύ σημαντικό για αυτά. Μπορεί να είναι τα social media που κατακλύζουν τη ζωή τους, μπορεί να είναι οι φόβοι τους, τα άγχη τους. Μπορεί να είναι κάτι άλλο. Κι αν δεν ξέρεις τι μπορεί να είναι, μπορείς απλά να τα ρωτήσεις.

Μόλις βρήκαμε το θέμα συζήτησης, παρατήρησα πως όλα τα βλέμματα των παιδιών ήταν καρφωμένα επάνω μου.

Ακόμα και του πιο ζωηρού, που με δυσκολεύει περισσότερο στο να κερδίσω την προσοχή του, αλλά ταυτόχρονα με κάνει και καλύτερη δασκάλα. Μιλούσα για κάτι που τους απασχολεί.

Ανέφερα παραδείγματα από τη δική μου παιδική ηλικία. Ίσως να τους έδινα κάποιες απαντήσεις. Ίσως να ένιωθαν ανακούφιση για τα συναισθήματα τους, γιατί έβλεπαν ότι δεν είναι οι μόνοι που νιώθουν έτσι, αλλά ότι όλοι μοιραζόμασταν το ίδιο συναίσθημα. Ότι δεν είναι κακό να νιώθεις έτσι, αλλά απολύτως φυσιολογικό. Ακούστηκε η άποψη τους.

Αυτό διήρκεσε τα πρώτα 10 λεπτά ενός μαθήματος 60 λεπτών. Μην αγχώνεσαι, το ξέρω ότι σε πιέζει ο χρόνος και η ύλη. Σκέψου όμως ότι αυτά τα 10 λεπτά τα γλιτώνεις από τη μάταιη προσπάθεια σου να επιβληθείς, όταν δεν έχεις κερδίσει τον σεβασμό των μαθητών σου.

Θα σε εκπλήξει το πως θα θελήσουν να συμμετέχουν τα παιδιά στη μαθησιακή διαδικασία.

Ακόμα και αυτοί που συνήθως απαξιούν να συμμετέχουν στη μαθησιακή διαδικασία, αν όχι στο σύνολο της, αλλά σε σημαντικό μέρος της θα το κάνουν. Τους πιάνει στο φιλότιμο, αφού θέλησες να τους πλησιάσεις και να τους γνωρίσεις. Αφού τους άφησες να σε γνωρίσουν λίγο παραπάνω, νιώθουν και οι ίδιοι την επιθυμία να σου δείξουν την ανάλογη προσοχή.

Άλλωστε τους έχεις δείξει ήδη το «πώς». Τους έχεις δώσει το παράδειγμα.

Όταν λοιπόν έχεις καταφέρεις να έχεις τα μάτια όλων των μαθητών σου στραμμένα επάνω σου, τότε και μόνον τότε ίσως και να καταφέρεις να τους κάνεις πραγματικά να ενδιαφερθούν γιατί το «χ+5=10»!

 
Ιωάννα Μαλουμίδου, Ειδική Παιδαγωγός

ΠΗΓΗ: https://www.faneromenihol.gr/index.php/keimena/e-vivliothiki-2/paideia/9356-theleis-na-empneeis-tous-mathites-sou

Ιδιόμελον Οσ.Στυλιανού - Γ. Κακουλίδης & Ε. Τσιαμπόκαλος

Βυζαντινή Ηχώ | Ευανθία Βαβουλιώτη - Ψάλτρια καθηγήτρια ΒΜ του Δημοτικού...

07 Άστρον ήδη ανατέταλκεν Βαλασίου Ιερέως ήχος α΄ μετά κρατήματος Ιωά...

Ο άγιος Στυλιανός ο Παφλαγών (26 Νοεμβρίου)

                            Ο άγιος Στυλιανός ο Παφλαγών 

                          προστάτης των παιδιών

παπα Γιώργης Δορμπαράκης

Όταν η Εκκλησία μας έρχεται διά της υμνολογίας μας να μας πει ότι ο άγιος Στυλιανός ο Παφλαγών ισοσταθμίζεται με τεράστια πνευματικά αναστήματα αγαπημένα του Θεού: τον προφήτη και κριτή Σαμουήλ, τον προφήτη Ιερεμία, τον προφήτη Ηλία, τον Μωυσή, τον τρισμέγιστο Ιωάννη τον Πρόδρομο, τότε βρισκόμαστε ενώπιον ενός αγίου ανθρώπου που δεν είναι των κοινών μέτρων.

Γιατί υπάρχουν και τέτοιοι άγιοι, «κοινοί», που αγαπούν τον Χριστό αλλά χωρίς να καταθέτουν «ολοκληρωτικά» τον εαυτό τους σ’ Αυτόν, ή καλύτερα που αγωνίζονται να στραφούν προς Εκείνον, αλλά δεν τα καταφέρνουν πάντοτε, καθώς η αδύναμη θέλησή τους προσκλίνει επικίνδυνα και συχνά στα του κόσμου και στα πάθη τους – ό,τι ζούμε δυστυχώς οι πολλοί που κι εμείς λόγω του αγίου βαπτίσματός μας χαρακτηριζόμαστε «άγιοι».

Με τον άγιο Στυλιανό όμως βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα φαινόμενο που το μόνο που διαπιστώνουμε είναι η διαρκής ανοδική πορεία, η αδιάκοπη πνευματική ανάβαση. Τα λίγα στοιχεία που διαθέτουμε, αλλά αρκετά για να καταλάβουμε τι γίνεται, το επιβεβαιώνουν: από μικρός, στραμμένος προς τον Θεό∙ νεαρός, αφιερωμένος ως μοναχός μαζί με άλλους ασκητές∙ πιο ώριμος, αναζητητής με ευλογία του μοναστηριού του της πιο ερημητικής ζωής, ζώντας σε σπήλαιο και τρεφόμενος από άγγελο σαν τον προφήτη Ηλία∙ δέκτης αργότερα χαρισμάτων από τον Θεό για χάρη του λαού: θαυματουργός και ιεραπόστολος διά των προσευχών του∙ κι έπειτα διαχρονικά και αιώνια: ισχυρός πρεσβευτής των πιστών που χειμαζόμαστε στον κόσμο τούτο, ιδίως μάλιστα των παιδιών.

Ο άγιος Στυλιανός ο Παφλαγών προστάτης των παιδιών

Πόσο ευαίσθητη άραγε καρδιά είχε ο άγιος αυτός, ώστε ο Θεός να τον χαριτώσει με την ευλογία της θεραπείας των παιδιών; – και μόνο η επίκληση του ονόματός του, και όσο ζούσε και μετέπειτα, και μόνο η θέα του διά του αγίου εικονίσματός του έφερνε το ποθητό αποτέλεσμα: την ίαση και τη θεραπεία των παιδιών και τη δυνατότητα εκ νέου για τεκνοποίηση σε ατεκνούσες γυναίκες! Στο πρόσωπο του αγίου Στυλιανού βλέπουμε τον ίδιο τον Κύριο να προτρέπει: «άφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με∙ των γαρ τοιούτων εστί η βασιλεία των Ουρανών».

Μία είναι η εξήγηση της θαυμαστής αυτής ζωής, αδιάκοπα ανοδικής όπως είπαμε: η χάριτι Θεού επιλογή του να ακολουθεί τον Χριστό με ολοκληρωτικά στραμμένο προ Εκείνον το φρόνημά του! Το σημειώνει ο άγιος υμνογράφος, μακαριστός Γέρων Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, με πολλούς τρόπους: ο Στυλιανός «ηκολούθησε τω Χριστώ τελείω φρονήματι εκ νεότητος»! Ακολούθησε τον Χριστό, αλλά με ολόκληρο τον εαυτό του, και ψυχικά και σωματικά.

Ό,τι ζητά ο Κύριος, «να αγαπήσουμε τον Θεό με όλη την ψυχή μας, την καρδιά μας, τη διάνοιά μας, τη δύναμή μας», αυτό έκανε ο Στυλιανός παιδιόθεν. Η διψυχία που παρουσιάζουμε συχνά οι απλοί χριστιανοί, πότε με τον Θεό πότε με τον κόσμο, ήταν κάτι ξένο και απαράδεκτο γι’ αυτόν. Γρανιτένια θέληση και παγιωμένη στον βράχο που είναι ο Χριστός – αυτό αποφάσισε για τη ζωή του. Που θα πει: έβαλε τον θάνατο ως βασικό στοιχείο της πίστεώς του.

Να μείνει πιστός στον Χριστό και το άγιο θέλημά Του δηλαδή κι ας πεθάνει – «γίνου πιστός άχρι θανάτου» που λέει το Πνεύμα του Θεού. Και γι’ αυτό γεύτηκε το αποτέλεσμα: να μαγνητίσει τον Θεό, να γίνει η καρδιά και όλη η ύπαρξή του «καταγώγιον του Πνεύματος», να γίνει μία άλλη «Παναγία» στον κόσμο μας. Υποκλινόμαστε στον Χριστό-Στυλιανό. Και τον παρακαλούμε να πρεσβεύει και για εμάς, για τα παιδιά μας, για τα παιδιά όλου του κόσμου.

παπα Γιώργης Δορμπαράκης
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ

ΠΗΓΗ: https://orthodoxia.online/orthodoxia/papa-giorgis-dorbarakis-o-agios-stylianos-o-paflagon-prostatis-ton-paidion

«Στου Βοσπόρου τ᾽ αγιονέρια»

Η Αγία Αικατερίνα!

Η αγία Αικατερίνα και οι «κομψοί των ασεβών»

Αλέξανδρος Χριστοδούλου, Θεολόγος

Οι τότε και οι σημερινοί «κομψοί ασεβείς»

Η Αγία μεγαλομάρτυς Αικατερίνη έζησε μέσα σε ένα κόσμο καθολικής παρακμής, ανάλογο με το σημερινό. Γεννήθηκε το 294 μ. Χ. στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια ειδωλολατρών και το όνομα της πριν γίνει χριστιανή, όπως αναφέρει ο Λατίνος εκκλησιαστικός συγγραφέας Ρουφίνος, ήταν Δωροθέα. Όταν έγινε Χριστιανή ονομάστηκε Αικατερίνα λόγω της καθαρότητας και αγνότητάς της (Αικατερίνα: αεί+καθαρίνα). Είχε ασύγκριτο κάλλος και ομορφιά, ήταν πολύ πλούσια και σπούδασε στις σχολές της εποχής της φιλοσοφία, ρητορική, ποίηση, μουσική, μαθηματικά, αστρονομία και ιατρική.

Διακρινόταν για την ευφυΐα και τη φιλομάθειά της. Γι’ αυτό και ονομάζεται «Πάνσοφος», αυτή που κατέχει όλη τη σοφία. Η Φιλοσοφική Σχολή των Παρισίων θαυμάζοντας τη σοφία της την ανακήρυξε προστάτιδά της. Γενικά στις Δυτικές χώρες τιμάται ως προστάτιδα της παιδείας και των γραμμάτων. Η Αγία Αικατερίνη περιφρόνησε την κοσμική σοφία και προτίμησε τη σοφία του Θεού. Θέλησε να είναι όχι μόνο πάνσοφος αλλά θεόσοφος.

            Στον εκτενή βίο και μαρτύριο της Αγίας Αικατερίνης που έγραψε ο Άγιος Συμεών ο Μεταφραστής ( P.G. 116, 275-302) βλέπομε όλες τις λεπτομέρειες της ομολογίας και της αθλήσεως της Μάρτυρος. Ο Άγιος Συμεών ακολουθεί το συνηθισμένο μοτίβο περιγραφής της αθλήσεως των μαρτύρων.

Α. Πρόσκληση των διωκτών για άρνηση της χριστιανικής πίστεως με την προσφορά θυσίας στα είδωλα.

Β.  Εμφάνιση της Μάρτυρος μπροστά στον αυτοκράτορα και έλεγχος της ψεύτικης πίστεως. Η Αγία Αικατερίνη προβάλλει διδασκαλίες σοφών ειδωλολατρών για να δείξει ότι η ειδωλολατρία στηρίζεται στην άγνοια και την πλάνη. Ο μόνος αληθινός Θεός είναι αυτός που έγινε άνθρωπος, υπέστη σταυρικό θάνατο και προσφέρει την αληθινή σωτηρία.

Γ. Η έκπληξη του Μαξιμίνου. Η παράσταση της Αγίας ενώπιον του αυτοκράτορα. Ομολογία της βασιλικής καταγωγής  και της πολύπλευρης μορφώσεώς της, την οποία όμως θεωρεί ασήμαντη και μηδαμινή μπροστά στην αγάπη της για τον αθάνατο Νυμφίο της Χριστό.

Δ. Η αδυναμία του αυτοκράτορα να κάνει διάλογο και να απαντήσει στα σοφά λόγια της Αγίας και ο φόβος της ήττας του από τις αποδείξεις και τα επιχειρήματά της, τον οδηγεί να καλέσει τους πιο φημισμένους ειδωλολάτρες ρήτορες, «τους κομψούς των ασεβών» όπως λέει το απολυτίκιο της Αγίας, οι οποίοι και θα ανασκευάσουν όσα υποστήριζε, θα αποδείξουν τη σαθρότητα των απόψεών της και θα την πείσουν να ακολουθήσει τη δική του πίστη.

Ε. Πρόσκληση των επιφανών ρητόρων προς διάλογο. Μετά την πρόσκληση του αυτοκράτορα προσέρχονται πενήντα,- άλλα μαρτυρολόγια γράφουν εκατόν πενήντα-, ρήτορες, η αφρόκρεμα των σοφών της αυτοκρατορίας. Ο αυτοκράτορας σε ιδιαίτερη συνάντηση τους κατατοπίζει για το ποιόν της μορφώσεως της Αγίας και τους καλεί να προετοιμαστούν εντατικά για να την αντιμετωπίσουν. Ο αρχηγός των ρητόρων με φανερή έπαρση δεν δέχεται ότι μια γυναίκα όσο συνετή, ευφυής και οξύνους κι αν είναι, μπορεί να κατέχει τη ρητορική τέχνη.

ΣΤ. Αγγελος Κυρίου ενισχύει την Αγία προτού φθάσουν στη φυλακή οι απεσταλμένοι του αυτοκράτορα. Της προλέγει ότι στη δική της σοφία θα προστεθεί η σοφία του Θεού, οι ρήτορες θα πεισθούν, θα πιστέψουν στον αληθινό Θεό, θα λάβουν το στεφάνι του μαρτυρίου και στη συνέχεια θα ακολουθήσει και το δικό της μαρτύριο.

Κάνει εντύπωση που μέσα στους χρόνους της ειδωλολατρίας οι ασεβείς αυτοκράτορες, με τη τεράστια δύναμη, που δεν είχαν ιδέα περί δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά ήσαν στυγνοί δικτάτορες και αιμοσταγείς τύραννοι, δέχονται να ακουστεί και η αντίθετη προς τις αντιλήψεις και την πίστη τους άποψη. Μάλιστα από τις διηγήσεις των μαρτυρολογίων πολλοί ειδωλολάτρες που βρίσκονταν στην άγνοια και την πλάνη, ακούοντας για πρώτη φορά μια νέα διδασκαλία και θέτοντας τη λογική σκέψη τους σε ενέργεια να βρίσκουν το σωστό, να ξεχωρίζουν την αλήθεια από το καλυμμένο ψέμα και να προσχωρούν στη παράταξη των χριστιανών.

Ζ. Επιχειρήματα του ρήτορα.

α.Οι Θεοί των ειδωλολατρών είναι μεγάλοι και σπουδαίοι. Αυτό λέει ο Όμηρος στα έπη του και ο Ορφέας στη Θεογονία του.

β. Κανένας παλαιός ποιητής δεν παραδέχεται τον εσταυρωμένο ως σοφό ή ως Θεό.

Η. Απάντηση της Αγίας.

α. Η Αγία Αικατερίνη φανερώνει ένα λάθος του μεγάλου ρήτορα. Χρησιμοποιεί εν γνώσει του ελλειπή στοιχεία με σκοπό τον εντυπωσιασμό των ακροατών. Ο ρήτορας αποκρύπτει την αλήθεια. Χρησιμοποιεί ένα μέρος της, το οποίο παρουσιάζει ότι είναι ολόκληρη η αλήθεια. Η Αγία δέχεται ότι πράγματι οι ποιητές λένε για τους Θεούς όσα είπε ο ρήτορας, αλλά λένε και άλλα. Χρησιμοποιεί δε τους ίδιους ποιητές (Όμηρο και Ορφέα) παρουσιάζοντας όσα λένε αυτοί για τα πολλά ελαττώματα των θεών (ψεύτες, πανούργοι, απατεώνες) και το πόση ανοησία και φαντασιοπληξία έχουν οι ειδωλολάτρες που τους λατρεύουν.

β. Στο δεύτερο επιχείρημα η Αγία Αικατερίνη αναφέρει τη δυσκολία που έχει ο άνθρωπος να κατανοήσει τον αληθινό Θεό και Δημιουργό γιατί είναι ακατάληπτος, ανεξερεύνητος, άρρητος, άπειρος και ανεξιχνίαστος. Παρουσιάζει όμως μαρτυρία της Σίβυλλας που αναφέρεται στην κατά σάρκα Γέννηση του Χριστού και στην άφατη πρός τους ανθρώπους φροντίδα του. Στη συνέχεια ανέφερε ένα απόσπασμα του Απόλλωνα που χωρίς να το θέλει αναφέρθηκε στο Χριστό. Βρίσκει δε την ευκαιρία να εκθέσει συνοπτικά τη χριστιανική πίστη, αρχίζοντας από τη Δημιουργία του κόσμου, την πτώση του ανθρώπου και το σχέδιο της θείας οικονομίας για τη σωτηρία του ανθρώπου με τη σάρκωση, διδασκαλία, σταύρωση, ανάσταση, ανάληψη, αποστολή του Αγίου Πνεύματος και την αποστολή των μαθητών σε ολόκληρη την οικουμένη με σκοπό τη σωτηρία των ανθρώπων.

Στό τέλος η Αγία κάλεσε το ρήτορα να πιστέψει στο μόνο αληθινό Θεό όπως και οι ίδιοι οι ποιητές τον ομολόγησαν. «Και οικονόμησε έτσι τα πράγματα ο αληθινός Θεός, δηλαδή αποκάλυψε μέσω των αρχαίων σοφών ένα μέρος από την αλήθεια, ώστε οι ασεβείς να μην έχουν καμιά πρόφαση για το ότι είναι βυθισμένοι στο σκοτάδι της ειδωλολατρίας».

Ο ρήτορας έμεινε κατάπληκτος και άφωνος από τα λόγια της Αγίας. Ο αυτοκράτορας κάλεσε τους άλλους ρήτορες να την αντικρούσουν. «Ουκ έχομεν αντιθείναι». Δεν μπορούμε να αντικρούσουμε όσα αυτή είπε και μάλιστα βλέποντας τον άριστό μας ρήτορα νικημένο. Η Αγία «εφίμωσε λαμπρώς τους κομψούς των ασεβών» με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Η γλώσσα των κομψών (=σπουδαίων) ασεβών(=ειδωλολατρών) δέθηκε (=εφίμωσε).

Επακολούθησε η καταδικαστική απόφαση του αυτοκράτορα για τους ρήτορες. Στις 17 Νοεμβρίου τους έριξαν στην πυρά. Έλαβαν το βάπτισμα του αίματος με το μαρτύριό τους. Το βράδυ της ίδιας ημέρας οι χριστιανοί μάζεψαν τα άγια λείψανά τους τα οποία βρήκαν εντελώς σώα και άθικτα και τα έθαψαν.

Ακολούθησε το μαρτύριο της Αγίας. Ο αυτοκράτορας προσπάθησε με διάφορες υποσχέσεις και κολακείες να πείσει τη Μάρτυρα να αρνηθεί το Χριστό. Βλέποντας την «πανεύφημον Νύμφην» να επιμένει στη σταθερή πίστη και ομολογία της, την παρέδωσε σε φρικτά βασανιστήρια. Συνεχείς μαστιγώσεις που έκαναν το παρθενικό της σώμα αγνώριστο. Την έκλεισε στη φυλακή για δώδεκα ημέρες. Εκεί την επισκέφθηκε η Αυγούστα Φαυστίνα, μαζί με ένα σπουδαίο στρατηγό, τον Πορφυρίωνα ή Πορφύριο, μαζί με τους διακόσιους στρατιώτες του. Όλοι κατηχήθηκαν και πίστεψαν και  μαρτύρησαν κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου της Αγίας.

Για να φοβηθεί η Αγία κατασκευάστηκε ένα ειδικό μηχάνημα από τροχούς, στους οποίους την έδεσαν ώστε μόλις μετακινηθούν απότομα και βίαια να βρει φρικτό θάνατο. Με την επέμβαση θείου αγγέλου η Μεγαλομάρτυς λύθηκε από τα δεσμά και οι τροχοί κύλισαν και σκόρπισαν το θάνατο σε πολλούς απίστους. Μετά αποφασίστηκε ο αποκεφαλισμός της Αγίας. Στο τόπο του μαρτυρίου παρακάλεσε τους στρατιώτες να της δώσουν λίγο χρόνο να προσευχηθεί. Μετά έσκυψε το κεφάλι και είπε στους στρατιώτες να εκτελέσουν τη διαταγή του αυτοκράτορα. Η μεγαλομάρτυς Αικατερίνη αποκεφαλίστηκε περί το 307 μ. Χ.

Από τον αυχένα της έτρεξε γάλα αντί για αίμα. Το τίμιο και πάναγνο σώμα της το σκέπασαν άγγελοι και το μετέφεραν στη κορυφή του υψηλότερου όρους του Σινά. Εκεί παρέμεινε κατά την παράδοση άταφο επί αιώνες. Ανάμεσα στον 8^ο με 9^ο αιώνα η ύπαρξη του τιμίου λειψάνου αποκαλύφθηκε σε όνειρο μοναχών της μονής, οπότε έγινε η ανακομιδή και η τοποθέτηση του στο Άγιο Βήμα του Καθολικού της Μονής Σινά αφιερωμένο στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Από τότε ο ναός φέρει το όνομα της Αγίας Αικατερίνης. Θεωρείται δε «πολιούχος Σινά», προστάτιδα δηλ. της Μονής.

Η Αγία Αικατερίνη πέτυχε τρία ωραία πράγματα. « Αικατερίνα, και σοφή και παρθένος· Εκ ξίφους, και Μάρτυς. Ω καλά τρία!». Η Αικατερίνα ήταν σοφή και παρθένος· από το ξίφος δε, έγινε και Μάρτυς. Ω, πόσον ωραία είναι και τα τρία αυτά!

Ταις Αυτής αγίαις πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

 ΠΗΓΗ:https://www.pemptousia.gr/2017/11/i-agia-ekaterina-ke-i-kompsi-ton-as/

Ασκητική Ψυχοθεραπεία - 1. Εισαγωγή στο Γεροντικό.

Η Αγια Αικατερίνη (25 Νοεμβρίου)

Γιατί η Αγία Αικατερίνη θεωρείται «Nύμφη» του Χριστού; Πως έγινε ο Αρραβώνας τους;

Όλος ο κόσμος γνωρίζει την Αγία Αικατερίνη αλλά πολύ λιγότεροι ξέρουν ότι αποκαλείται και Νύμφη του Χριστού. Πράγματι, η Μεγαλομάρτυς της Χριστιανοσύνης η μνήμη της οποίας εορτάζεται στις 25 Νοεμβρίου, είναι μια ιδιαίτερη Αγία που γεννήθηκε και έζησε στην Αλεξάνδρεια, επί Ρωμαίου αυτοκράτορα Μαξιμιανού (250-310). Ήταν κόρη του έπαρχου της πόλης Κώνστα και διακρίθηκε για τη σπάνια σοφία και ομορφιά της. Με διαταγή του Μαξιμιανού συμμετείχε σε συζήτηση με 50 φιλοσόφους, γύρω από τη χριστιανική πίστη. Όχι μόνο έπεισε πολλούς από αυτούς με τα επιχειρήματά της, αλλά κατόρθωσε να τους μεταστρέψει στον Χριστιανισμό.

Μόλις ο Μαξιμιανός, το πληροφορήθηκε, εξοργίστηκε πολύ αλλά αρχικά προσπάθησε αρχικά να Την προσεγγίσει και να Την καλοπιάσει. Μόλις, όμως, πληροφορήθηκε ότι ή όμορφη αλεξανδρινή διανοούμενη προσηλύτισε τη σύζυγό του, Φαυστίνα, τον σωματοφύλακά της Πορφύριο και 200 στρατιώτες του, διέταξε τον αποκεφαλισμό τους και τη σύλληψη της Αικατερίνης, την οποία και εξόρισε.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

 ΠΗΓΗ:https://www.pemptousia.gr/

Η βροχή!!!

Τῆς βροχῆς ἡ ψυχωφέλιμη παραμυθία

π. K.N. Kαλλιανός

Ἀλήθεια, πόσο ὄμορφα εἶναι ὅταν βρέχει…

Ὅταν μαζεύονται τὰ σύννεφα, σκοτίζουν τὸν τόπο, μέχρι νἄρθουν οἱ πρῶτες οἱ σταγόνες. Τὰ δάκρυα τοῦ οὐρανοῦ. Τὰ ὠφέλιμα δάκρυα. Πού ποτίζουν, καθαρίζουν ἀναζωοογονοῦν τὴ φρυγμένη γῆς!!

Κι ὔστερα εἶναι κι ἐκείνη ἡ ἡσυχία στοὺς δρόμους, καθὼς οἱ ἄνθρωποι μαζεύονται στὰ σπίτια τους, ἀφοῦ ἀνασάνουν ἐκείνη τὴ μοναδικὴ τὴν εὐωδιὰ ἀπό χῶμα βρεγμένο.

Εἶναι τὸ χνῶτο τῆς γῆς ποὺ ἀνεβαίνει πρὸς τὰ πάνω, ὅπως ἡ προσευχή. Εἶναι ἡ ἄχραντη ἀνασαιμιὰ τὴς Μάνας γῆς ποὺ εὐγνωμονεῖ τὸν Οὐρανὸ γιὰ τὸ φίλεμα τῆς δροσιᾶς, γιὰ τὴν εὐλογία τοῦ νεροῦ.

Κι ὔστερα εἶναι τὸ ταξίδι… Τῆς ρέμβης τὸ ταξίδι, στὸ ἥσυχο τὸ σπίτι μὲ τὰ τζάμια νὰ θολώνουν ἤ νὰ τὰ κεντοῦν μικρές – μικρὲς ψιχάλες…

Τότε συμμαζεύεται ὁ νοῦς, ἡρεμεῖ, χαλαρώνει τὸ εἶναι, λὲς καὶ μαλακώνει ἀπὸ τὸ νερὸ τῆς βροχῆς κι ὕστερα ξεκινᾶ τὸ ταξίδι. Τῶν Στοχασμῶν τὸ ἱερὸ ταξίδι.

Γιατὶ μέσα στὴ γκρίζα ἀτμόσφαιαρα ποὺ ἁπλώνεται παντοῦ, ὅλα μοιάζουν σὰν παλιές, ἀσπρόμαυρες φωτογραφίες. Τοῦ χθὲς φωτογραφίες μὲ πρόσωπα ἀκριβὰ στολισμένες.

Πρόσωπα καὶ γεγονότα ποὺ τ᾿ ἀνασύρεις μέσα σὲ τοῦτη τὴν κατάνυξη ποὺ δημιουργεῖ ὁ καιρός. Κι εἶναι αὐτό τόσο εὐεργετικό, γιατὶ ἀποφορτίζει τὴν ψυχή, ἀνανεώνει τὴ σχέση σου μὲ πρόσωπα φευγᾶτα πιά.

Τὴν ἀνανεώνει, ποὺ σημαίνει ὅτι συντηρεῖς τὰ πρόσωπα αὐτὰ μέσα σου, τὰ θυμᾶσαι, τὰ μνημονεύεις καί, κάποτε, διαλέγεσαι μυστικὰ μαζί τους.

Διαλέγεσαι μυστικά, συγκεντρώνοντας πολλὰ ἐρωτήματα ποὺ ἀπόμειναν μεταξύ σας μετέωρα, ἀναπάντητα, πνιχτά, ποὺ ὅμως κάτι τέτοιες ὧρες τὰ ἀνακαλεῖς καὶ πασχίζεις νὰ τὰ φέρεις μπροστά σου μὲ τὴν προοπτικὴ τὴν ἀκριβὴ ἀπάντηση.

Ἴσως πολλοὶ νὰ δυσανασχετοῦν ὅταν βρέχει, γατὶ δὲν μποροῦν μὲ ἄνεση νὰ κινηθοῦν κ.λ.π. Ὡστόσο, ὑπάρχουν ἀκόμα καὶ κάποιοι ἄλλοι ποὺ ζοῦν μὲ νοσταλγία μεγάλη καὶ βαθειὰ ἐνατένιση τὴν ὀμορφιὰ τοῦ βροχεροῦ τοπίου…

Πηγή: Ημερολόγιο Αποδημίας

Εικόνα: «Άγιο Όρος» από:culture.ru

το «σπιτάκι της Μέλιας»