Χερουβικός Ύμνος

 Χερουβικός Ύμνος 

σε ήχο Βαρύ διατονικό.

Ψάλλει ο Άρχων Πρωτοψάλτης της Μ.τ.Χ.Ε. 

Παναγιωτης Νεοχωρίτης

Πηγή: Προσωπικό Αρχείο Δημητρίου Παπάνη

"Ὡς τῆς ἡμῶν Ἀναστάσεως θησαύρισμα",

Το Θεοτοκίο του Αναστάσιμου Απολυτικίου 
του Βαρέως ήχου

Θεοδώρου Ρόκα

Θεολόγου MΑ Ερμηνευτικής Θεολογίας

"Ὡς τῆς ἡμῶν Ἀναστάσεως θησαύρισμα,

 τοὺς ἐπὶ σοὶ πεποιθότας Πανύμνητε,

ἐκ λάκκου καὶ βυθοῦ πταισμάτων ἀνάγαγε·

 σὺ γὰρ τοὺς ὑπευθύνους τῇ ἁμαρτίᾳ,

ἔσωσας τεκοῦσα τὴν σωτηρίαν,

ἡ πρὸ τόκου Παρθένος, καὶ ἐν τόκῳ Παρθένος,

καὶ μετὰ τόκον πάλιν οὖσα Παρθένος".

Στο ανωτέρω απολυτίκιο θεοτοκίο του αναστασίμου απολυτικίου του βαρέως ήχου ο ιερός υμνωδός μας αναφέρει οτι η Υπεραγία Θεοτόκος έσωσε τους "υπεύθυνους της αμαρτίας" τίκτοντας τη "σωτηρία" ("σὺ γὰρ τοὺς ὑπευθύνους τῇ ἁμαρτίᾳ, ἔσωσας τεκοῦσα τὴν σωτηρίαν"). Τίθεται λοιπόν το εξής διφυές ερώτημα: α) ποιοί είναι οι υπεύθυνοι της αμαρτίας και β) ποιά είναι η σωτηρία που ετέχθη από την Υπεραγία Θεοτόκο.

Ως "υπεύθηνοι για την αμαρτία" λογίζονται οι Πρωτόπλαστοι, οι οποίοι παρήκουσαν την εντολή του Ποιητού και Πλάστου τους ενώ βρίσκονταν ακόμα στον Παράδεισο της τρυφής, από τον οποίο και εξεδιώχθησαν, όπως αφηγείται το βιβλίο της Γενέσεως: "καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἰδοὺ ᾿Αδὰμ γέγονεν ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν, τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν· καὶ νῦν μή ποτε ἐκτείνῃ τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ λάβῃ ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς καὶ φάγῃ καὶ ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ἐξαπέστειλεν αὐτὸν Κύριος ὁ Θεὸς ἐκ τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐργάζεσθαι τὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθη καὶ ἐξέβαλε τὸν ᾿Αδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ρομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς" (Γεν. 3,22-24). Τότε λοιπόν "ἐκάθισεν Ἀδάμ, ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου, καὶ τὴν ἰδίαν γύμνωσιν θρηνῶν ὠδύρετο" (Δοξαστικό Εσπερίων Κυριακής της Τυρινής). Ο παλαιός Αδάμ λοιπόν ως βασικός υπαίτιος της παρακοής προς το Θεό και της πτώσεως του ανθρωπίνου γένος φέρει την ευθύνη για την παρακοή, τις συνέπειες της οποίας κληροδότησε στο ανθρώπινο γένος.

 Αυτόν τον υπαίτιο της αμαρτίας, μαζί με τη σύζηγό του την Εύα, έσωσε η Θεοτόκος όπως αναφέρει ο ιερός υμνωδός στο θεοτοκίο - απολυτίκιο. Πως όμως; Τίκτοντας, δηλ. γεννώντας το Σωτήρα Χριστό προσφέροντας δηλ. ολοκληρωτικά την ύπαρξή της για να συντελεστεί το κοσμοσωτήριο γεγονός της σαρκώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού. Ο σαρκωθείς Υιός και Λόγος του Θεού, ο Κύριος Ιησούς Χριστός σαρκώθηκε για να σώσει το ανθρώπινο γένος από την αμαρτία, τη φθορά και το θάνατο, Μάλιστα η ορθόδοξος υμνολογία σχολιάζει πως κατήλθε στη γη για να σώσει τον Αδάμ, δηλ. τον προπάτορα των ανθρώπων και επειδή δεν τον βρήκε στη γη κατέβηκε στα βάραθρα του Άδου για να τον σώσει ("ἐπὶ γῆς κατῆλθες, ἵνα σώσῃς Ἀδάμ, καὶ ἐν γῆ μὴ εὑρηκὼς τοῦτον Δέσποτα, μέχρις ᾍδου κατελήλυθας ζητῶν" στίχος από την Α' Στάση των Εγκωμίων του Επιταφίου).

Αναφορικά δε με το μεσολαβητικό ρόλο της Παναγίας στη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους και της λύτρωσης των Πρωτοπλάστων Αδάμ και Εύας αξίζει να παρατεθεί το ακόλουθο δίστιχο από τους Χαιρετισμούς της Υπεραγίας Θεοτόκου:

"χαῖρε τοῦ πεσόντος Ἀδἀμ ἡ ἀνάκλησις∙"

"χαῖρε τῶν δακτρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις".

ΠΗΓΗ: http://naxioimelistes.blogspot.gr/

Ιμια!!!!

ΠΩΣ ΕΖΗΣΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ 

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Συγκλονιστική μαρτυρία του ανθρώπου 

που κάρφωσε την ελληνική σημαία στα Ιμια

Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία του ανθρώπου που κάρφωσε την ελληνική σημαία στα Ιμια του Γεώργιου Ρ ι ό λ α  Αστυνόμου Β΄ τότε που υπηρετούσε στην Κάλυμνο. 

Η μαρτυρία του περιλαμβάνει όλα τα γεγονότα που μεσολάβησαν από την άφιξή του στα Ίμια, τη τοποθέτηση της ελληνικής Σημαίας στη νησίδα και πως έζησε ο ίδιος την κρίση που προκάλεσαν οι Τούρκοι με αποτέλεσμα οι δύο χώρες να έρθουν στα πρόθυρα πολέμου.

1.- ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ Την 10η Φεβρουαρίου 1994 και ενώ ως Υπαστυνόμος Α΄ υπηρετούσα στη Διεύθυνση Ασφάλειας Αττικής – Υποδ/νση Δίωξης Ναρκωτικών, μου κοινοποιήθηκε Απόφαση του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας για μετάθεσή μου (χωρίς να τη ζητήσω) στο Αστυνομικό Τμήμα Καλύμνου Δωδεκανήσου, όπου και παρουσιάσθηκα την 15ηΜαρτίου 1994, αναλαμβάνοντας καθήκοντα Διοικητή του.

Στην Υποδ/νση Δίωξης Ναρκωτικών, υπηρετούσα από αρχές Μαρτίου του έτους 1991, πλην όμως με μετέθεσαν στην Κάλυμνο όχι βεβαίως για λόγους ανεπάρκειας, μη εντιμότητας κ.λ.π., αλλά εξ αιτίας συγκεκριμένων λόγων που δεν με έκαναν αρεστό στην τότε ηγεσία της Υ.Δ.Ν. και της Δ/νσης Ασφάλειας Αττικής. Στην αξιαγάπητη Κάλυμνο γνώρισα αρκετούς αξιόλογους και πολύ φιλόξενους ανθρώπους, ενώ συνδέθηκα φιλικά με αρκετούς εξ’ αυτών, έχω δε να επικαλεσθώ ως Διοικητής και εξαιρετική παρουσία και δράση, η οποία αναγνωρίσθηκε και εκτιμήθηκε από τον περισσότερο κόσμο και απ’ όλους τους τοπικούς φορείς, Συλλόγους κ.λ.π. παράγοντες.

Για τους λόγους αυτούς μου απορρίπτονταν από το Αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ. οι αιτήσεις μου για μετάθεσή μου σε άλλη περιοχή. Στη συνέχεια και μετά από επίμονες προσπάθειες και παραστάσεις μου έως και τον Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας Αθανάσιο ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ, μετατέθηκα τελικώς από την Κάλυμνο (αρχές Οκτωβρίου 1996) στο Αστυνομικό Τμήμα Αγίου Νικολάου Χαλκιδικής, ως Διοικητής του. Υπόψη ότι στη Χαλκιδική και ειδικότερα στο Α.Τ. Νέων Μουδανιών, είχα υπηρετήσει και κατά την περίοδο 1986 – 1988, αφότου το έτος 1986 εξήλθα από τη Σχολή Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας, ως Υπαστυνόμος Β΄.

2.- ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΙΜΙΑ

α) Όταν μετατέθηκα στην Κάλυμνο, μελέτησα το υπηρεσιακό βιβλίο χωρογραφικής κατανομής, στο οποίο αναφέρεται η διοικητική περιφέρειά του Α.Τ. Καλύμνου, ώστε να έχω καλύτερη γνώση της περιφέρειας ευθύνης μου. Μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι ανήκουν στη διοικητική περιφέρειά του και οι δύο (2) βραχονησίδες υπό την επωνυμία «μικρή και μεγάλη Λημνιά», οι οποίες βρίσκονται κοντά στη συνοριακή – μεθοριακή γραμμή Ελλάδας – Τουρκίας. Υπόψη ότι οι ως άνω νησίδες, αναφέρονται ως «Isola limnia» σε Ιταλικούς χάρτες που υπάρχουν στην αποθήκη του Α.Τ. Καλύμνου, δεδομένου ότι μέχρι το 1948 ανήκαν στην Ιταλική επικράτεια – κατοχή. Oι βραχονησίδες αυτές απέχουν από το Βαθύ Καλύμνου περί τα έξι (6) ναυτικά μίλια, ενώ από την Πόθια Καλύμνου, (όπου και το λιμάνι της Καλύμνου), απέχουν δώδεκα (12) ναυτικά μίλια περίπου.

β) Μετά από λίγο καιρό γνωρίσθηκα και ανέπτυξα φιλικές σχέσεις με την οικογένεια στην Κάλυμνο του μπάρμπα Αντώνη Βεζυρόπουλου, ο οποίος κατάγεται από τη γραφικότατη νήσο Ψέριμο του Δήμου Καλυμνίων. Απ’ αυτόν πληροφορήθηκα ότι οι ανωτέρω βραχονησίδες αναφέρονταν στην Κάλυμνο και Ψέριμο ως «Ίμια» και ότι στα δύο αυτά νησάκια συντηρούσε ο ίδιος κάμποσα γίδια, τα οποία επισκεπτόταν τακτικά από την Ψέριμο με τη βάρκα του για να τα δει και να τα τροφοδοτήσει με νερό και ζωοτροφές, καθώς τα Ίμια είναι ακατοίκητες βραχονησίδες, πολύ ορεινές – βραχώδεις και με ελάχιστη βλάστηση. Κανείς από τους αστυνομικούς που υπηρετούσαν στην Υπηρεσία μου δεν είχε πάει κάποια φορά στα Ίμια ώστε να γνωρίζει τον χώρο τους. Ούτε μας είχαν απασχολήσει σε κάτι. Ήσαν αρκετά μακριά από την Κάλυμνο να πάει εκεί κάποιος αστυνομικός με κάποιο πλωτό μέσον και μάλιστα χωρίς κάποιο ειδικό υπηρεσιακό λόγο. Μόνο Καλύμνιοι ψαράδες πήγαιναν εκεί, στην πλούσια σε ψάρια περιφέρειά τους, για να ψαρέψουν κυρίως τσιπούρες και κάποιες φορές τα περιπολικά του Λιμεναρχείου Καλύμνου.

3.- ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΠΡΟΚΛΗΣΕΩΝ – ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΩΝ

α) Κατά την περίοδο των εορτών Χριστουγέννων του 1995, πληροφορήθηκα από τα Μ.Μ.Ε. και το Λιμεναρχείο Καλύμνου ότι κάποιο τούρκικο εμπορικό φορτηγό πλοίο υπό τα στοιχεία M/S «Figen Akat», είχε προσαράξει – κολλήσει στα Ίμια. Ο πλοίαρχός του αρχικά αρνιόταν βοήθεια από Ελληνικά μέσα, αλλά τελικά το αποκόλλησε Ελληνικό ρυμουλκό και το ρυμούλκησε μέχρι το λιμάνι Κιουλούκ της Μικράς Ασίας.

β) Πέρασαν αρκετές ημέρες και κατά την 18 Ιανουαρίου 1996, μεταδόθηκε από το τηλεοπτικό κανάλι ΑΝΤ1 Αθηνών, στο κεντρικό βραδινό δελτίο ειδήσεων, ένα ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Αντώνη ΦΟΥΡΛΗ, βάσει του οποίου αναφερόταν ότι η Τουρκία αμφισβητεί την Ελληνική κυριαρχία στα Ίμια και αναφερόταν ότι υπήρχε ιδιαίτερη κινητικότητα στην περιφέρεια των νησίδων από Ελληνικές και Τούρκικες ναυτικές δυνάμεις.

γ) Δημιουργήθηκε μια ιδιαίτερη ανησυχία στην Κάλυμνο για τις διαδόσεις αυτές, αλλά κανείς δεν ήταν σε θέση να επιβεβαιώσει αν είχαν πραγματική βάση, μέχρι την 24-01-1996 που υπήρξαν νέες ανακοινώσεις και ρεπορτάζ από τα Μ.Μ.Ε. για το ίδιο ζήτημα. Την 24 Ιανουαρίου 1996, είχα τηλεφωνικές επαφές για το ζήτημα αυτό, με τον στρατιωτικό Διοικητή του τοπικού 4ου ΤΕΑ, Δημήτριο ΜΟΥΡΤΟ, Επίλαρχο τεθωρακισμένων, με τον Λιμενάρχη Καλύμνου Νικόλαο ΧΟΥΧΟΥΡΕΛΟ, Πλωτάρχη Λ/Σ, με τον Γεώργιο ΡΟΥΣΣΟ, Έπαρχο Καλύμνου και με τον Δημήτριο ΔΙΑΚΟΜΙΧΑΛΗ, Δήμαρχο Καλυμνίων.

Έτσι πληροφορήθηκα ότι την επομένη ημέρα, δηλαδή την 25-01-1996, επρόκειτο να μεταβούν οι ανωτέρω επιτόπου για αυτοψία με το περιπολικό σκάφος του Λιμεναρχείου Καλύμνου, μετάβαση η οποία θα γινόταν παραλλήλως και ταυτοχρόνως με αντίστοιχη αποστολή εκπροσώπων Αρχών της Κω, με τον Διοικητή της 80 ΑΔΤΕΑ Ταξίαρχο Αθανάσιο ΝΙΚΟΛΟΔΗΜΟ και κάποιους άλλους από εκεί υπηρεσιακούς παράγοντες. Συμφωνήσαμε να φύγουμε για τα Ίμια από την Πόθια και το λιμάνι της Καλύμνου, την 10.30΄ ώρα της 25-01-1996. Σχετικά με τη μετάβασή μας αυτή ενημέρωσα τηλεφωνικά τον Αστυνομικό Διευθυντή Δωδεκανήσου, τον Αστυνομικό Δ/ντή Σταύρο ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟ, ο οποίος ανέμενε από εμένα σχετική αναφορά επί των διαπιστώσεων κ.λ.π.

δ) Κάνω σαφές ότι θέλησα να μεταβώ με την ανωτέρω αποστολή στα Ίμια υπό την ιδιότητα και μόνο του Διοικητή του Α.Τ. Καλύμνου, ώστε να έχω προσωπική αντίληψη και γι’ αυτά και για τις όποιες διαπιστώσεις, όπως συχνά συνέβη όταν πήγα και σε αρκετές άλλες περιοχές, νησιά και νησίδες της δικαιοδοσίας μου. Θα πήγαινα χωρίς να προσκληθώ από κάποιον ή να συνοδεύω ή για να καλύψω κάποιον και βεβαίως χωρίς να παρακινηθώ από κάποιον και χωρίς να υποβάλλω την ιδέα μετάβασης σε κάποιον άλλον και ελλείψει υπηρεσιακού ή προσωπικού πλωτού μέσου θα πήγαινα στα Ίμια με την ως άνω εξωυπηρεσιακή – εξωαστυνομική παρέα και μέσο.

4.- ΦΑΣΗ ΜΗ ΚΟΙΝΗΣ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΙΜΙΑ Τις πρωινές ώρες της Πέμπτης 25 Ιανουαρίου 1996, αφού απασχολήθηκα με πολύ έντονο τρόπο ώστε να τα προλάβω, με τα τρέχοντα υπηρεσιακά ζητήματα της Υπηρεσίας μου, επισκέφθηκα περί ώρα 09.45΄ περίπου στο Δημαρχείο τον ως άνω Δήμαρχο Καλυμνίων, για να προωθήσω οικοδομικές εργασίες που γίνονταν με τη συνδρομή των τεχνικών συνεργείων του Δήμου στο υπόγειο του κτηρίου όπου στεγάζεται το Α.Τ. Καλύμνου, αλλά και στον περίβολό του, προκειμένου φιλοξενούνται καλύτερα οι κρατούμενοι λαθρομετανάστες, που συνήθως ήσαν πολλοί και δεν χωρούσαν στο κρατητήριο. Για τη συνέχεια είχα σκοπό να μεταβώ στο Λιμεναρχείο και να φύγω με τους προαναφερόμενους για τα Ίμια. Θεωρώ ότι αξίζει να επισημάνω το γεγονός πως με τον ως άνω Δήμαρχο Καλυμνίων Δημήτρη ΔΙΑΚΟΜΙΧΑΛΗ είχα εξαιρετική συνεργασία σε πολλά υπηρεσιακά κ.λ.π. ζητήματα που αντιμετώπισα κατά την παραμονή μου στην Κάλυμνο και ότι αυτός με ιδιαίτερη προθυμία με είχε συντρέξει όπου του ζήτησα.

Μάλιστα θεωρώ ότι μέχρι σήμερα υπήρξε ο πλέον δραστήριος και αποτελεσματικός Δήμαρχος για τα ζητήματα του τόπου του απ’ όσους έχω γνωρίσει και συνεργασθεί. Καθώς για 1η φορά θα πήγαινα στα Ίμια, πήρα μαζί μου και την αυτόματη φωτογραφική μου μηχανή, για να φωτογραφήσω με την ευκαιρία τα Ίμια, όπως πάντοτε έκανα όπου πήγαινα, κατά την προσφιλή μου συνήθεια.

Αφού συνομίλησα με τον Δήμαρχο για το προαναφερόμενο ζήτημα των έργων στο υπόγειο και στον περίβολο του Α.Τ. Καλύμνου, ο ίδιος με παρεκάλεσε να τον αναμένω για λίγο στο Δημαρχείο, μέχρι να τελειώσει τρέχοντα ζητήματά του, ώστε να πάμε μαζί στο Λιμεναρχείο και με τους προαναφερόμενους να φύγουμε προς τα Ίμια. Όμως απασχολήθηκε από αρκετούς πολίτες, με υπαλλήλους του Δήμου και Δημοτικούς Συμβούλους και καθυστέρησε αρκετά πέραν της 10.30΄ ώρας. Φθάνοντας πεζή με τον Δήμαρχο, σχεδόν τρέχοντας την 10.45΄ περίπου ώρα στο Λιμεναρχείο, διαπιστώσαμε ότι το ταχύπλοο του Λιμεναρχείου με τους επιβαίνοντες είχε αναχωρήσει για τα Ίμια. Είδαμε ότι ήδη είχε καλύψει περί τα 600 μέτρα και είχε φθάσει περίπου έναντι της περιοχής του Λαφασίου.

Παρά τις φωνές και τα νοήματα που κάναμε με τα χέρια μας, οι επιβαίνοντες δεν μας αντιλήφθηκαν να επιστρέψουν, ώστε να παραλάβουν και εμάς. Από τους εκεί Λιμενοφύλακες πληροφορηθήκαμε ότι η αποστολή αναχώρησε εσπευσμένα, χωρίς να μας περιμένει, για να είναι εγκαίρως στα Ίμια, καθώς το σκάφος του Λιμεναρχείου της Κω με τον Ταξίαρχο και τη συνοδεία του είχε ξεκινήσει από την Κω για τα Ίμια. Δεν ήμουν και πολύ καλά στην υγεία μου, καθώς είχα αρκετό πυρετό και ρίγη και για τον λόγο αυτόν είπα στον Δήμαρχο: «δεν πειράζει, θα επιστρέψω στο Α.Τ. Καλύμνου και θα φροντίσω να πληροφορηθώ αργότερα τις διαπιστώσεις, όταν η αποστολή θα επέστρεφε στην Κάλυμνο από τα Ίμια».

5.- ΦΑΣΗ ΑΡΓΟΠΟΡΗΜΕΝΗΣ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΙΜΙΑ

Ο Δήμαρχος, στενοχωρήθηκε που δεν προλάβαμε το ταχύπλοο του Λιμεναρχείου Καλύμνου και που θα χάναμε την ευκαιρία να πάμε στα Ίμια, όπου κι αυτός, αν και Καλύμνιος, δεν είχε πάει ποτέ.

Χαρακτηριστικά μου είπε ότι «δεν είναι δυνατό να πάνε στα Ίμια όλες οι Αρχές της περιοχής και να λείψει ο Δήμαρχος Καλυμνίων»… Με επίμονο τρόπο μου ζήτησε να παραμείνω κοντά στο Λιμεναρχείο και οπωσδήποτε θα έβρισκε σε σύντομο χρόνο ταχύπλοο από κάποιον γνωστό του, με το οποίο θα μεταβαίναμε και εμείς στα Ίμια. Πράγματι παρακάλεσε κατ’ αρχή τον γνωστό του Καλύμνιο Θεόφιλο Μιλάτο του Αντωνίου και της Νίκης, γεν. 1948, συνταξιούχο της Αυστραλίας, που συναντήσαμε τυχαία κοντά στο Λιμεναρχείο, ο οποίος είχε ταχύπλοο σκάφος. Όμως αυτό είχε υποστεί κάποια βλάβη και έτσι και οι δυο τους έψαξαν για άλλο ταχύπλοο.

Μετά από αρκετή ώρα με ενημέρωσαν ότι βρέθηκε ταχύπλοο και με κάλεσαν να πάμε στον απέναντι, στον ανατολικό χώρο του λιμανιού, κοντά στην προβλήτα της Ιχθυόσκαλας, όπου ήταν δεμένο το ταχύπλοο. Εκεί είδα τον ιδιοκτήτη του ταχύπλοου, που δεν τον γνώριζα έως τότε. Πληροφορήθηκα ότι ήταν ο Καλύμνιος Μιχαήλ Αρβύθης του Νικολάου και της Ειρήνης, γεν. 1954, που διατηρεί ηλεκτρολογείο στην Υπαπαντή Καλύμνου. Εντωμεταξύ, τους σκοπούς μας είχαν αντιληφθεί και αρκετοί άλλοι Καλύμνιοι ψαράδες και ναυτικοί, οι οποίοι μαζεύτηκαν στην προβλήτα, κοντά στο ταχύπλοο και επέκριναν τους ισχυρισμούς της Τουρκίας ότι δήθεν της ανήκουν τα Ίμια, αλλά και την επί 10ετίες παθητική και αδρανή στάση των Ελληνικών Αρχών.

Κατέκριναν και τον Δήμαρχο που δεν υπήρξε μέχρι τότε μέριμνα για τονισμό της Ελληνικής κυριαρχίας στα Ίμια, λ.χ. με την κατασκευή κάποιων τεχνικών έργων, με την ανέγερση κάποιου εξωκκλησίου, ενός καταφυγίου για τους ψαράδες ή με την αποτύπωση της Ελληνικής Σημαίας με βαμμένες πέτρες, όπως είχε συμβεί σε άλλα νησιά και νησίδες και τον προέτρεψαν να βάλει στα Ίμια που θα πηγαίναμε έστω μια Σημαία, πρόταση την οποία αποδέχθηκε μάλλον με ενθουσιασμό ο Δήμαρχος.

Εγώ, ήμουν μέσα στο ταχύπλοο, απ’ όπου άκουγα τα προαναφερόμενα, χωρίς να συμμετέχω στις συζητήσεις. Τότε είδα τον προαναφερόμενο Θεόφιλο ΜΙΛΑΤΟ να έρχεται από το παρακείμενο κατάστημα ναυτιλιακών ειδών της Ελένης ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΟΥ, (η οποία είναι κόρη του προαναφερόμενου κτηνοτρόφου Αντώνη ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΟΥ) και να κρατάει στα χέρια του δύο (2) πάνινες Ελληνικές Σημαίες, μεσαίου μεγέθους, από αυτές που αναρτούν σε καΐκια. Κάπου εκεί γύρω βρήκε και δύο (2) ξύλινα πηχάκια και σπάγκο και επιβιβάσθηκε κι αυτός στο ταχύπλοο. Σχεδόν ταυτόχρονα μπήκε στο ταχύπλοο και ο Δήμαρχος και ώρα 12.00΄ περίπου φύγαμε για τα Ίμια.

6.- ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝ ΠΛΩ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΙΜΙΑ

α) Ο καιρός ήταν αρκετά ψυχρός, είχε συννεφιά και η θάλασσα είχε ελαφρύ κυματισμό, καθώς επικρατούσε νοτιάς 5-6 μποφόρ. Το ταχύπλοο είχε στέγαστρο, όπου προφυλασσόμασταν από το ψύχος, τον αέρα και τα πιτσιλίσματα του θαλασσινού νερού. Ενώ πορευόμασταν για τα Ίμια, συναντηθήκαμε κοντά στο ακρωτήρι «Χαλή» Καλύμνου και συγκεκριμένα στο «Λημιονάρι», με το ασκεπές ταχύπλοο του Λιμεναρχείου Καλύμνου, το οποίο επέστρεφε από τα Ίμια. Πλευρίσαμε σ’ αυτό και είδα ότι επέβαινε ο Λιμενάρχης Καλύμνου με δύο Λιμενικούς, ο Διοικητής του 4ου ΤΕΑ με 1-2 στρατιώτες, αλλά και ο γυμναστής Μάμας ΧΑΡΑΜΑΝΤΑΣ, ο οποίος είναι και δημοσιογράφος της τοπικής εφημερίδας «Η Καλυμνιακή». Σχετικό το δημοσίευμα με φωτογραφικό ρεπορτάζ, στο υπ’ αριθμό 19 από 01-02-1996 φύλλο της «Καλυμνιακής», το οποίο και παραθέτω: 

Μας ενημέρωσαν για τους λόγους της εσπευσμένης αναχώρησής τους ενωρίτερα από την Πόθια, ότι πήγαν μέχρι τα Ίμια, όπου κατέφθασε και η αποστολή της Κω, ότι αποχώρησαν αφού ενήργησαν περίπλου και αυτοψία στις νησίδες, αφού δεν εντόπισαν σ’ αυτές κάποιο στοιχείο τουρκικής παρουσίας και ότι είδαν μόνο και σε απόσταση στα χωρικά ύδατα της Τουρκίας κάποιο τουρκικό πολεμικό σκάφος. Ο Δήμαρχος, παρακάλεσε τον Διοικητή του 4ουΤΕΑ κ. Μούρτο να επιβιβασθεί στο σκάφος μας και να μας συνοδεύσει στα Ίμια, αλλά αυτός δεν δέχθηκε, επικαλούμενος επείγουσες υπηρεσιακές υποχρεώσεις στη Μονάδα του.

β) Συζητώντας όλοι μας εν πλω με τον Δήμαρχο, ως παρέα που ήμασταν, μας ανέπτυξε το σκεπτικό της επίσκεψής του ως Δημάρχου στα Ίμια, δεδομένου ότι αυτά ανήκουν ανέκαθεν στη διοικητική περιφέρεια του Δήμου Καλυμνίων. Ήθελε με την επίσκεψή του αυτή να αναδείξει και τονίσει τόσο τη Δημοτική, όσο και την Ελληνική κυριαρχία επ’ αυτών, το ενδιαφέρον του Δήμου για τις νησίδες ως προς την ανάγκη αξιοποιήσεώς τους με την κατασκευή έργων, εξωκκλησίων, μονάδων ιχθυοκαλλιεργειών κ.λ.π. βοηθητικών οικημάτων για τους ψαράδες της Καλύμνου.

Επιπλέον συμφωνούσε με τις επισημάνσεις των ατόμων που μας είδαν στην ιχθυόσκαλα ότι επιβαλλόταν να τονισθεί και στα Ίμια η Ελληνική κυριαρχία με το να φέρουν την Ελληνική Σημαία, όπως ήδη είχε συμβεί με τη μέριμνα του Δήμου και των στρατιωτικών Αρχών στα πέριξ νησιά, ώστε να μη φαίνονται εγκαταλειμμένα και να μη διεκδικούνται από την Τουρκία. Συνεχίσαμε την πορεία μας και εντωμεταξύ είδα τον προαναφερόμενο Θεόφιλο ΜΙΛΑΤΟ που επιβιβάσθηκε και αυτός στο ταχύπλοο και μας συνόδευε, να δένει με σπάγκο τα δύο ξύλινα πηχάκια, κάνοντάς τα ένα πρόχειρο κοντάρι – ιστό και να δένει σ’ αυτό τη μία Σημαία.

7.- ΑΦΙΞΗ ΣΤΑ ΙΜΙΑ – ΑΝΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΝΗΣΙΔΑ
Περί ώρα 13.15΄ περίπου της Πέμπτης 25 Ιανουαρίου 1996, φθάσαμε στα Ίμια. Είδα ότι πρόκειται για δύο (2) σχεδόν μακρόστενες και χαμηλού ύψους (15 – 20 μέτρων) βραχώδεις νησίδες (κυριολεκτικώς βραχονήσια, με ελάχιστο χορταράκι και λίγα θυμαράκια και αχινόποδα), η κάθε μία μεγέθους περίπου ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου.

Απέχουν η μία της άλλης περί τα 150 μέτρα περίπου. Δεν βρήκαμε εκεί άλλα άτομα, αλλά είδαμε στη δυτική πλευρά να περνά σε κοντινή απόσταση και με νότια κατεύθυνση το περιπολικό σκάφος του Πολεμικού ναυτικού μας «ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ», ενώ στην Μικρασιατική πλευρά και σε απόσταση περί τα 1,5 ναυτικά μίλια διακρίναμε κάποιο τουρκικό πολεμικό σκάφος, να πλέει και αυτό με νότια κατεύθυνση. Ο ορίζοντας ήταν αρκετά θολός λόγω της υγρασίας, αλλά διακρίνονταν -διαγράφονταν αρκετά καθαρά οι απέναντι Μικρασιατικές ακτές και οι προς τα εκεί ευρισκόμενες λοιπές νησίδες.

Ο κ. ΑΡΒΥΘΗΣ προσέγγισε το ταχύπλοό του προς αποβίβασή μας σε σχετικά προσβάσιμο βράχο της ανατολικής νησίδας και συγκεκριμένα στην βόρεια πλευρά της, που ήταν σχετικά υπήνεμη. Ο Δήμαρχος Καλυμνίων, δηλαδή ο Δημήτρης ΔΙΑΚΟΜΙΧΑΛΗΣ, επιχείρησε να πηδήξει 1ος στον βράχο. Όμως, επικρατούσε αρκετός κυματισμός, η θάλασσα πιτσιλούσε τα βράχια, ενώ είναι και αρκετά υπέρβαρος. Για τους λόγους αυτούς φοβήθηκε και ματαίωσε την πρόθεσή του, διότι κινδύνευε ή να τσακισθεί στα βράχια ή να καταλήξει στη θάλασσα.

Την ίδια δυσκολία και φόβο είχε και ο κ. ΜΙΛΑΤΟΣ, ενώ ο ΑΡΒΥΘΗΣ έπρεπε να πλοηγεί το σκάφος του, καθώς υπήρχε κίνδυνος να τσακισθεί στα βράχια. Για τους λόγους αυτούς, κανείς από τους τρεις τους δεν τολμούσε να πηδήξει στον βράχο της νησίδας. Σκεφθήκαμε να αποχωρήσουμε για να επιστρέψουμε στην Κάλυμνο, αλλά ο Δήμαρχος δεν συμφώνησε.

Είπε πως «ήταν κρίμα να φύγουμε από τα Ίμια, χωρίς να ανεβούμε έστω για λίγο σ’ αυτά, να δούμε το περιβάλλον τους». Κατόπιν αυτών, εγώ που είμαι αθλητικός και ευκίνητος, πήδηξα από το ταχύπλοο στον βράχο και το κράτησα κοντά στον βράχο με το σχοινί που μου πέταξαν. Έτσι, ένας – ένας, αποβιβάσθηκαν στη νησίδα αυτή και οι τρεις τους. Αφού ο κ. ΑΡΒΥΘΗΣ ασφάλισε με άγκυρα το ταχύπλοό του κοντά στα βράχια της ακτής, κινηθήκαμε να ανεβούμε και οι τέσσερις μας στο πιο ψηλό σημείο της νησίδας. Ανεβαίνοντας, είδαμε 10 – 15 γίδια, τα οποία φοβήθηκαν από την παρουσία μας και έτρεξαν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Επίσης είδαμε στην απέναντι νησίδα να υπάρχουν ακόμη 15 – 20 γίδια. Όλα αυτά ανήκαν, όπως ανέφερα στην αρχή, στον γνωστό μου κτηνοτρόφο της Ψερίμου, τον κ. Αντώνη ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΟ.

8.- ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗΣ

α) Αφού φθάσαμε στο πιο ψηλό και επίπεδο σημείο και δεν βρήκαμε κάτι ύποπτο ή άξιο μνείας, ο Δήμαρχος με τον κ. ΜΙΛΑΤΟ προσπάθησαν να μπήξουν – στερεώσουν το πρόχειρο κοντάρι με τη Σημαία στο βραχώδες έδαφος. Επειδή δεν κατάφερναν να το στερεώσουν κάπου, πήρα στα χέρια μου το κοντάρι με τη Σημαία και το στερέωσα – έμπηξα σε μία σχισμή – τρύπα βράχου, την οποία εντόπισα στο πιο υψηλό σημείο της ανατολικής πλευράς της νησίδας, σταθεροποιώντας τη βάση του κονταριού με πέτρινες σφήνες. Με τη φωτογραφική μου μηχανή έβγαλα μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες μας (στη μία και οι τέσσερις μας με το αυτόματο σύστημα) κοντά στη Σημαία.

Μετά από λίγο κινηθήκαμε να επιστρέψουμε στο ταχύπλοο, καθώς ξεπαγιάσαμε από το τσουχτερό κρύο και τον νοτιά. Ενώ είχαμε απομακρυνθεί αρκετά από τη Σημαία, «λες και κάτι με τράβηξε» γύρισα να τη δω λίγο και με έκπληξή μου «πω – πω, τι κάναμε…» και τότε και οι τρεις τους γύρισαν προς το μέρος μου και με ρώτησαν τι εννοώ. Τους έδειξα τι εννοούσα και όλοι τους είπαν «ευτυχώς που το είδες, θα γινόμασταν ρεζίλι…».

διαπίστωσα ότι ο κ. ΜΙΛΑΤΟΣ την είχε δέσει ανάποδα στο κοντάρι, δηλαδή με τον Σταυρό προς τα κάτω. Αναφώνησα

Για του λόγου το αληθές, παραθέτω τις παραπάνω δύο (2) φωτογραφίες.

β) Αμέσως επιστρέψαμε στη Σημαία και ο κ. ΜΙΛΑΤΟΣ την έλυσε και την πρόσδεσε κανονικά στο κοντάρι – ιστό, δηλαδή με τον Σταυρό προς τα επάνω. Κατόπιν αυτών, ξαναβγάλαμε τις σωστές αναμνηστικές φωτογραφίες, μερικές εκ των οποίων παραθέτω παρακάτω:
Στην ανατολική Ίμια, Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 1996 και ώρα 13.30΄ περίπου. 

Από τ’ αριστερά: Εγώ, ο Γεώργιος Ριόλας, Αστυνόμος Β΄ και Διοικητής του Α.Τ. Καλύμνου, πίσω μου ο Μιχαήλ Αρβύθης, ιδιοκτήτης και χειριστής του ταχύπλοου, πιο δίπλα μου ο Δημήτριος Διακομιχάλης και Δήμαρχος Καλυμνίων και δεξιότερα ο Θεόφιλος Μιλάτος, συνοδός μας, με τη Γαλανόλευκη στα χέρια του.

Στην ανατολική Ίμια, την 25 Ιανουαρίου 1996 και ώρα 13.30΄ περίπου. Από τ’ αριστερά: Ο Δημήτριος Διακομιχάλης & Δήμαρχος Καλυμνίων, στο μέσον εγώ, ο Γεώργιος Ριόλας, Αστυνόμος Β΄ και Διοικητής του Α.Τ. Καλύμνου και με το καρώ πουκάμισο ο Θεόφιλος Μιλάτος, συνοδός μας.
«Και η αφεντιά μου»

Υπογραμμίζω το ό,τι οι σχετικές φωτογραφίες είναι της αποκλειστικότητάς μου, καθώς σχεδόν όλες τις έβγαλα ο ίδιος με τη φωτογραφική μηχανή μου και ότι όλες έχουν ως φόντο τις απέναντι Μικρασιατικές ακτές.

9.- ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ – ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ
Στη συνέχεια και περί την 14.45΄ ώρα, επιστρέψαμε στην Πόθια και στο λιμάνι της Καλύμνου. Πήγα απευθείας στην Υπηρεσία μου, στο Α.Τ. Καλύμνου και από εκεί ενημέρωσα τηλεφωνικώς τον προαναφερόμενο Αστυνομικό Διευθυντή Δωδεκανήσου για όλα τα ανωτέρω, τις διαπιστώσεις μας, αλλά και για την τοποθέτηση στα Ίμια της Ελληνικής Σημαίας, με πρωτοβουλία του Δημάρχου.

Αφού τον ενημέρωσα, δεν μου εξέφρασε κάποια αντίθετη άποψη ή θέση. Υπόψη ότι ο Δήμαρχος κ. ΔΙΑΚΟΜΙΧΑΛΗΣ, φθάνοντας στην Πόθια, με είχε παρακαλέσει να δώσω αμέσως το φιλμ σε φωτογραφείο για εμφάνιση και να του δώσω αντίγραφα των σχετικών φωτογραφιών που έβγαλα στα Ίμια, πράγμα που έκανα το απόγευμα της ίδιας ημέρας, στο φωτογραφείο του Δρόσου ΚΑΜΠΟΥΡΗ και κατόπιν αυτών του έδωσα το ίδιο απόγευμα όλη τη σειρά των σωστών φωτογραφιών.

Τότε με ενημέρωσε ότι και αυτός είχε επικοινωνία με κάποιους Υπουργούς της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. – του Κων/νου ΣΗΜΙΤΗ (δεν μου ανέφερε ονομαστικά ποιους), στους οποίους ανέφερε τη μετάβαση όλων μας στα Ίμια, τις διαπιστώσεις μας και την ανύψωση της Σημαίας υπ’ αυτόν και ότι όλοι τους συμφώνησαν και του εξέφρασαν την ικανοποίησή τους.

10.- ΑΠΟΒΑΣΗ ΤΟΥΡΚΩΝ «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ» ΣΤΗΝ ΙΜΙΑ – ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗΣ – ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ

α) Την Παρασκευή και Σάββατο 26 και 27-01-1996, δεν ανέκυψε κάποιο γεγονός σχετικό με τα Ίμια και την Ελληνική Σημαία, ενώ εγώ ανέβασα υψηλό πυρετό και αφέθηκα ελεύθερος υπηρεσίας την 26 και 27-01-1996, παραμένοντας κλινήρης σπίτι μου.

β) Όμως την Κυριακή 28-01-1996, μου τηλεφώνησε ο εξαιρετικός βοηθός μου, ο Υπαστυνόμος Β΄ Δημήτριος ΠΑΝΤΑΖΗΣ, ο οποίος εκτελούσε καθήκοντα Υποδιοικητή στο Αστυνομικό Τμήμα Καλύμνου (σήμερα υπηρετεί στο Α.Τ. Λούρου Πρέβεζας) και με ενημέρωσε ότι Ελληνικοί τηλεοπτικοί σταθμοί αναμετάδοσαν ένα ρεπορτάζ τουρκικής τηλεόρασης, στο οποίο φαίνονταν τούρκοι, οι οποίοι φερόταν ότι ήσαν δημοσιογράφοι της εφημερίδας «ΧΟΥΡΙΕΤ», να έχουν προσγειωθεί με ελικόπτερο στα Ίμια και να αφαιρούν την Ελληνική Σημαία που είχαμε τοποθετήσει με τον Δήμαρχο και να αναρτούν στο ίδιο πρόχειρο κοντάρι – ιστό μία μεγαλύτερου μεγέθους τούρκικη σημαία. Όπως αναφερόταν, με την ενέργειά τους αυτή αμφισβητούσαν την Ελληνική επικυριαρχία στα Ίμια, στα «Καρντάκ», όπως τα ονομάτιζαν. Αμέσως συνειδητοποίησα ότι προέκυψε σοβαρότατο εθνικό ζήτημα, με απρόβλεπτες περαιτέρω εξελίξεις.

γ) Στη συνέχεια, το ίδιο απόγευμα είχα 4-5 τηλεφωνικές επικοινωνίες με τον Δήμαρχο, με τον Διοικητή του 4ου ΤΕΑ και με τον Αστυν. Δ/ντή Δωδεκανήσου για το ζήτημα αυτό και ανταλλάξαμε οποιεσδήποτε πληροφορίες και στοιχεία είχαμε. Ο Δήμαρχος κ. ΔΙΑΚΟΜΙΧΑΛΗΣ, με ρώτησε κατ’ αυτές να του πω αν επιθυμώ ή όχι να αναδειχθεί η συμμετοχή μου στην αποστολή στα Ίμια και στην τοποθέτηση της Σημαίας. Εξ’ αρχής του ξεκαθάρισα ότι δεν είχα λόγο να αποκρύψω την ιδιαίτερα τιμητική για εμένα συμμετοχή μου στην τοποθέτηση του Εθνικού Συμβόλου μας στην Ίμια. Εξάλλου δεν πήγαμε σε «ξένο μαντρί για να κλέψουμε». Επιπλέον η παρουσία μου δεν ήταν δυνατό να αποσιωπηθεί – αποκρυβεί, αφού αυτό ήταν υπόψη πολλών και υπήρχαν και σχετικές φωτογραφίες. Όπως στη συνέχεια αναδείχθηκε, ο Δήμαρχος είχε δώσει στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» φωτογραφίες που έβγαλα στα Ίμια, στα οποία την 29-01-1996 δημοσιεύθηκε σχετικό ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Γιώργου ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, με τη σωστή αναμνηστική φωτογραφία μας, που έβγαλα με το αυτόματο πάτημα του πλήκτρου της φωτογραφικής μου μηχανής, στην οποία φωτογραφία εμφανιζόμασταν και οι 4μας με τη Γαλανόλευκη.Παραθέτω το σχετικό δημοσίευμα.

Στη συνέχεια πληροφορήθηκα ότι άγημα του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού από το περιπολικό «ΑΝΤΩΝΙΟΥ», ανέβηκε στα Ίμια και αφού αφαίρεσε την τούρκικη σημαία που είχαν τοποθετήσει οι τούρκοι, οι δήθεν «δημοσιογράφοι της ΧΟΥΡΙΕΤ», ανύψωσε ξανά την Ελληνική Σημαία, με τιμές και σε κανονικό κοντάρι – ιστό.

δ) Τη Δευτέρα 29-01-1996 δέχθηκα τηλεφωνήματα από τον δημοσιογράφο Χρήστο ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ του Τηλεοπτικού Σταθμού «ΣΚΑΪ», που προσπάθησε να εκμαιεύσει από εμένα πληροφορίες για τα Ίμια, τη Σημαία και τον Δήμαρχο, αλλά αρνήθηκα να του πω κάτι το συγκεκριμένο, ελλείψει σχετικής υπηρεσιακής άδειας. Επίσης για το ίδιο ζήτημα από τον Υπαρχηγό της ΕΛ.ΑΣ., τον Υποστράτηγο Χαράλαμπο ΣΚΙΤΣΑ, στον οποίο έδωσα από τηλεφώνου σχετική αναφορά. Επίσης νομίζω ότι, την ως άνω ημέρα, ανέβηκαν στα Ίμια με Ελληνικές Σημαίες, ο δημοσιογράφος του ΑΝΤ1 Αργύρης ΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ, συνοδευόμενος από τον ιερέα της Ψερίμου και μερικούς πολίτες και παιδιά, για να κάνει σχετικό τηλεοπτικό ρεπορτάζ. Την Τρίτη 30-01-1996, τηλεφωνήθηκα αρκετές φορές με τον Αστυν. Δ/ντή Δωδεκανήσου, ξανά 2 – 3 φορές με τον κ. Χαρ/μπο ΣΚΙΤΣΑ, με το 4ο ΤΕΑ, τον Αντισυνταγματάρχη ΖΟΥΠΑ και τον Υποστράτηγο ΛΑΖΑΡΗ από την Ε΄ ΓΕΑ (Σάμο).

ε) Την 30/31-01-1996 υπήρξε μεγάλη ένταση (υπό έντονη κακοκαιρία, δηλαδή ισχυρούς νοτιάδες και συνεχή βροχόπτωση) στην περιοχή των Ιμίων και Καλύμνου, με την παρουσία πολλών πολεμικών πλοίων και την πτήση πολλών μαχητικών αεροπλάνων, ενώ τα Αθηναϊκά τηλεοπτικά κανάλια είχαν συνεχείς αναφορές για την τοποθέτηση της Ελληνικής Σημαίας, για την αρμοδιότητα ή μη του Δημάρχου να την ανυψώσει, «ασκώντας εξωτερική πολιτική», για το όλο ζήτημα των Ιμίων, ενώ κανείς από τους Υπουργούς δεν ομολόγησε ότι σχεδόν εξ αρχής γνώριζε για την ανύψωση της Ελληνικής Σημαίας στα Ίμια .… Ειπώθηκαν πάρα πολλές αστοχίες, υπερβολές ή και φαιδρότητες, ακόμη και από Υπουργούς, λ.χ. τον Υπουργό Ευάγγελο ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ.

11.- ΚΗΡΥΞΗ ΜΕΡΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ – ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

Την 00.30΄ ώρα περίπου της Τετάρτης 31-01-1996, μου τηλεφώνησε σπίτι μου ο προαναφερόμενος Διοικητής του 4ου ΤΕΑ, ο Επίλαρχος Τ/Θ Δημήτριος ΜΟΥΡΤΟΣ και με πληροφόρησε ότι διατάχθηκε μερική στρατιωτική επιστράτευση στις δυνάμεις Έβρου και νήσων Αιγαίου και γι’ αυτό έπρεπε το ταχύτερο να επιδοθούν από το προσωπικό του Α.Τ. Καλύμνου τα Φύλλα Ατομικής Προσκλήσεως στους εφέδρους Καλύμνιους που επιστρατεύονταν. Αμέσως πήγα στην Υπηρεσία μου, όπου παρέμεινα μέχρι την 07.45΄ ώρα της 31-01-1996, μέχρι που ανακοινώθηκε το τέλος της κρίσης και της επιστράτευσης, του «πολέμου των Σημαιών», όπως χαρακτηρίσθηκε.

Κατ’ αυτό το ως άνω διάστημα είχα θέσει σε ετοιμότητα και επιφυλακή όλο το αστυνομικό προσωπικό μου, συντονίζοντάς το κατά τις μεταμεσονύκτιες αυτές ώρες, στην άμεση επίδοση 100δων Φύλλων Ατομικής Προσκλήσεως σε εφέδρους Καλύμνιους, που έφθαναν σωρηδόν από το 4ο ΤΕΑ τμηματικά στο Α.Τ. Καλύμνου, τους οποίους εφέδρους καλούσαμε τηλεφωνικώς να ρθουν επειγόντως μέσα στην «άγρια» νύχτα στο Α.Τ. Καλύμνου για να τα παραλάβουν. Μάλιστα είχαμε να αντιμετωπίσουμε και επιπλέον σοβαρές δυσκολίες, καθώς για αρκετούς εξ’ αυτών των εφέδρων προέκυψαν ακόμη και 10 – 12 Φ.Α.Π., για διαφορετικούς όμως τόπους και μονάδες κατατάξεως !!! και μετά από κοπιαστικές ενέργειες, διαδικασίες και συνεννοήσεις, τους επιδώσαμε το Φ.Α.Π. που είχε την τελευταία ημεροχρονολογία. Εκτός αυτών, παραβρέθηκα στο 4ο ΤΕΑ από 02.00΄ ώρα έως 03.15΄ ώρα, όπου εκτάκτως έγινε σύσκεψη όλων των παραγόντων της Καλύμνου (στρατιωτικοί, ο Έπαρχος, ο Δήμαρχος, εγώ, ο Λιμενάρχης κ.ά.) για την κρίση των Ιμίων, για αξιολόγηση της καταστάσεως κ.λ.π. ενέργειες.

12.- ΑΠΟΒΙΒΑΣΗ ΤΟΥΡΚΩΝ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΩΝ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΗΣΙΔΑ

Υπήρξαν διάχυτες, αλλά και επίμονες πληροφορίες ότι τούρκοι καταδρομείς είχαν καταλάβει την ακατοίκητη νησίδα «Πίτα», η οποία βρίσκεται βορειότερα της Καλύμνου και της Καλολήμνου και βορειοδυτικά των Ιμίων. Απόβαση των τούρκων καταδρομέων στην «Πίτα», ουδέποτε επιβεβαιώθηκε επίσημα, διότι στη συνέχεια η επίσημη εκδοχή είναι ότι οι τούρκοι ανέβηκαν στη δυτική βραχονησίδα Ίμια, η οποία φέρεται ότι ήταν αφύλακτη από Ελληνικές δυνάμεις, επειδή φρουρούσαν μόνο την ανατολική νησίδα Ίμια… Θεωρώ ως βέβαιο το ό,τι κάποιου μεγέθους απόβαση τούρκων προς αντιπερισπασμό, ήταν βεβαίως δυνατή και σε κάποια άλλο Ελληνικό νησί ή νησίδα της περιοχής ή σε κάποιο από τα δεκάδες του Αιγαίου, όπως λ.χ. στη Ψέριμο, στην Καλόλημνο, στο Φαρμακονήσι ή σε κάποιο άλλο, για τον απλό λόγο ότι δεν είναι δυνατή η φρούρηση των πάρα πολλών και διάσπαρτων νησιών μας.

13.- ΠΤΩΣΗ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟΥ – ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ

α) Κατ’ αυτό το διάστημα πληροφορηθήκαμε ότι ελικόπτερο του Πολεμικού Ναυτικού μας, το οποίο είχε πετάξει για εξακρίβωση – αυτοψία στα Ίμια κ.α. από τη Φρεγάτα «ΝΑΒΑΡΙΝΟ», κατέπεσε στη θάλασσα, βόρεια και σε απόσταση 1,5 – 2 περίπου ναυτικών μιλίων από «τα Ίμια» προς την «Πίτα». Δυστυχώς η πτώση του είχε ως τραγική συνέπεια την καταστροφή – βύθισή του και τον θάνατο του 3μελούς πληρώματός του, ήτοι των Υποπλοιάρχων Παναγιώτη ΒΛΑΧΑΚΟΥ και Χριστόδουλου ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ και του Αρχικελευστή Έκτορα ΓΙΑΛΟΨΟΥ. 

Διαδόθηκε ευρέως σε τοπικό επίπεδο από όλους τους παράγοντες της περιοχής, ότι το ελικόπτερο το κατέρριψαν μάλλον Αμερικανικά αεροσκάφη που λέχθηκε ότι κατά την κρίσιμη χρονική περίοδο υπερίπταντο της περιοχής, καθιστώντας το ακυβέρνητο διά ηλεκτρονικών παρεμβολών και ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων. Αυτό εξ’ όσων γνωρίζω, δεν επιβεβαιώθηκε ούτε και διαψεύσθηκε επισήμως, ούτε κατ’ αρχάς, ούτε από το μετέπειτα συνταχθέν Πόρισμα της Επιτροπής που ορίσθηκε για τη σχετική διερεύνηση …. Επίσης διαδόθηκε ότι κατά το κρίσιμο διάστημα των πρώτων ωρών της Τετάρτης 31-01-1996, δεν υπήρχε επικοινωνία μεταξύ του Ελληνικού στόλου και του Κέντρου Επιχειρήσεων στην Αθήνα, λόγω ηλεκτρονικών παρεμβολών…. Όπως θυμάμαι, στη δίνη των γεγονότων αυτών, άκουσα τα προαναφερόμενα και από την Τ.V. – δεν θυμάμαι σε ποιο κανάλι, αλλά νομίζω στον ΑΝΤ1 – να τα αναφέρει και ο δημοσιογράφος Φώτης ΣΙΟΥΜΠΟΥΡΑΣ.

β) Αναφέρθηκε ότι οι Αμερικανοί, διασφαλίζοντας τα στρατηγικά συμφέροντά τους στην περιοχή, ενήργησαν σαν «τον πατέρα που παρεμβαίνει σε διένεξη δύο παιδιών του, χτυπώντας το ένα, για να σταματήσουν τον καβγά τους». Αυτό επετεύχθη με την κατάρριψη του Ελληνικού ελικοπτέρου και τη θυσία του πληρώματός του, ώστε να εξαναγκασθεί η Ελλάδα να συμμορφωθεί στις υποδείξεις, στα κελεύσματα και τις προσταγές των Αμερικάνων, του Προέδρου Μπιλ ΚΛΙΝΤΟΝ και των Υπουργών του, του Ρίτσαρντ ΧΟΛΜΠΡΟΥΚ, του Γουόρεν ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ, του Ουΐλιαμ ΠΕΡΙ κ.ά. που επέβαλαν το «όχι πλοία, όχι στρατιωτικές δυνάμεις, όχι σημαίες στα Ίμια» (Noships, no troops, no flags), όπως έγινε γνωστό ότι τελικώς συμφωνήθηκε μεταξύ των τριών μερών (Η.Π.Α. – Ελλάδα – Τουρκία).

Μάλιστα πληροφορήθηκα το πρωί της Τετάρτης 31-01-1996 ότι η κρίση έληξε με την αποχώρηση των Ελληνικών ναυτικών δυνάμεων από τα Ίμια και ότι αποχωρώντας πήραν μαζί τους και την Ελληνική Σημαία που είχαν εκ νέου τοποθετήσει την Κυριακή 28-01-1996, όταν και αφαίρεσαν την τούρκικη σημαία !!

γ) Αργότερα, το απόγευμα της 31-01-1996, έμεινα κυριολεκτικά εμβρόντητος και ένιωσα τεράστια θλίψη όταν από τηλεοράσεως άκουσα τον από 15-01-1996 νεοεκλεγέντα Πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Πρωθυπουργό της Ελλάδας Κων/νο ΣΗΜΙΤΗ, να μιλάει από το βήμα της Ελληνικής Βουλής και να εκφράζει «τις ιδιαίτερες ευχαριστίες του στους Αμερικανούς για τη συμβολή τους στον τερματισμό της κρίσης των Ιμίων» !!!

14.- ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ
α) Όλες οι ημέρες αυτές, πέρασαν με πολλή ένταση, με πλήθος υπηρεσιακών τηλεφωνημάτων και σχετικών ενεργειών, λ.χ. είτε με τον Υπαρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. κ. Χαρ/μπο ΣΚΙΤΣΑ, είτε με τον Αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. Εμμανουήλ ΧΟΥΡΔΑΚΗ, ακόμη και με τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης Σήφη ΒΑΛΗΡΑΚΗ, που μου ζητούσαν από τηλεφώνου πρόσθετες προφορικές πληροφορίες για τα Ίμια, για το πώς πήγαμε εκεί, ποιοί ήμασταν, πώς ανυψώθηκε η Ελληνική Σημαία, για το ελικόπτερο, το θάνατο του πληρώματός του, τι επικρατεί στην περιοχή κ.λ.π. Επίσης με αρκετές συσκέψεις στο Επαρχείο κ.α. για τα Ίμια και τις τρέχουσες επ’ αυτών εξελίξεις. Εκτός αυτών και με πολλές ενέργειες λόγω της άφιξης ή ελέγχου πληροφοριών για άφιξη στην Κάλυμνο Ελλήνων πολιτών, που είχαν σκοπό τη μετάβασή τους στα Ίμια προκειμένου ανυψώσουν την Ελληνική Σημαία ή για προσκύνημα κ.ά., με λήψη μέτρων ασφαλείας διαφόρων στόχων – Υπηρεσιών της Καλύμνου και του Δημάρχου, που μας κατήγγειλε ότι δεχόταν τηλεφωνικές απειλές από κάποιους αγνώστους κατά της σωματικής του ακεραιότητας. Επίσης με την άφιξη τούρκων κατασκόπων, μάλιστα υπό στοιχεία ταυτότητας Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι έφθασαν στο σημείο να επισκεφθούν ακόμη και τον Δήμαρχο στο γραφείο του στον Δήμο Καλυμνίων και εμένα στο γραφείο μου στο Α.Τ. Καλύμνου, με σκοπό τη λήψη δήθεν συνεντεύξεων, τις οποίες αρνηθήκαμε.

β) Θεωρώ πως δεν είναι περιττό να αναφερθώ και στο γεγονός ό,τι δέχθηκα από όλη την Ελλάδα, πάρα πολλά τηλεφωνήματα, κυρίως αγωνίας ή επιδοκιμασίας, αλλά και αγανάκτησης για όσα συνέβαιναν, από συγγενείς, φίλους, γνωστούς ή και αγνώστους. Αυτό συνέβη ιδίως κατά την κορύφωση της κρίσης, που τα τηλεοπτικά κανάλια, λ.χ. ο ΣΚΑΪ (δημοσιογράφοι Νίκος ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, Δήμος ΒΕΡΥΚΙΟΣ κ.ά.) «βομβάρδιζαν» κυριολεκτικά τον κόσμο είτε με ζωντανές συνδέσεις με τον ναύσταθμο Σαλαμίνας και την έξοδο στο Αιγαίο των πλοίων του πολεμικού ναυτικού, είτε με την Κάλυμνο, είτε με έκτακτα δελτία ειδήσεων, οι οποίες ενέτειναν βεβαίως στο κατακόρυφο την αγωνία του Ελλήνων.

γ) Στο σημείο αυτό θέλω να εξάρω και αναδείξω την αγόγγυστη συνδρομή που είχα από τους συνεργάτες μου βαθμοφόρους, αλλά και από το λοιπό αστυνομικό προσωπικό του Α.Τ. Καλύμνου, την άψογη συμπεριφορά και την ανταπόκριση που επέδειξαν ως επαγγελματίες και ως Έλληνες καθ’ όλη τη διάρκεια της «Κρίσης των Ιμίων», όπου και αν απαιτήθηκε.

δ) Την 01-02-1996 υπήρξε επίσημη επίσκεψη στην Κάλυμνο από τον Πολιτικό και Πρόεδρο της Πολιτικής Άνοιξης (ΠΟΛ.ΑΝ.) Αντώνη ΣΑΜΑΡΑ και λάβαμε ειδικά μέτρα ασφαλείας του.

15.- ΑΝΕΛΚΥΣΗ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟΥ – ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

α) Την 06-02-1996 πληροφορήθηκα τον εντοπισμό του ελικοπτέρου και του πληρώματός του που σκοτώθηκε κατά την «κρίση των Ιμίων». Ανελκύθηκε και διαπιστώθηκε ότι το ελικόπτερο έφερε αρκετές φθορές που προκλήθηκαν κατά την κατάπτωσή του στη θάλασσα, αλλά και οπές (τρύπες) που δημιουργήθηκαν κατά το ξεκόλλημα των καρφίδων – πιρτσινιών του, οι οποίες οπές (μέσα στον πανικό που επικρατούσε) εκλήφθηκαν ως διατρήσεις από σφαίρες – βολίδες τουρκικών όπλων. Τη διαπίστωση αυτή και συμπέρασμα μου πιστοποίησε και ο Αξιωματικός του Τμήματος Όπλων και Εκρηκτικών της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής, που μετείχε ως ειδικός εκπρόσωπος της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών της Ελληνικής Αστυνομίας στην Επιτροπή ελέγχου του ελικοπτέρου. Υπόψη ότι ο ως άνω Αξιωματικός είναι συμπατριώτης μου, καθώς κατάγεται από χωριό του Λιδωρικίου, ενώ υπήρξε και συμμαθητής μου την περίοδο 1968-1971 στο τότε 6τάξιο Γυμνάσιο Λιδωρικίου, αλλά και συμφοιτητής μου στη Σχολή Αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ. κατά τη φοίτησή μας σ’ αυτή κατά την περίοδο 1983 – 1986. Επιπλέον υπενθυμίζω και επισημαίνω το γεγονός ό,τι το ελικόπτερο ΔΕΝ κατέπεσε κοντά στα Ίμια, ΑΛΛΑ σε απόσταση 1,5 – 2 περίπου ναυτικών μιλίων από αυτά και κοντά στη νησίδα «Πίτα». Επίσης, σύμφωνα με τις διαδόσεις και πληροφορίες μου, πιστοποιήθηκε ιατροδικαστικώς ότι και τα τρία μέλη του πληρώματος του ελικοπτέρου έφεραν τραύματα, που προκλήθηκαν κατά την πτώση του στη θάλασσα και πιστοποιήθηκε ότι ο θάνατός τους επήλθε συνεπεία των τραυμάτων τους και του πνιγμού τους που επακολούθησε κατά τη βύθιση του ελικοπτέρου στη θάλασσα.

β) Στο Πόρισμα για την πτώση του ελικοπτέρου και τον θάνατο του πληρώματός του, το οποίο συντάχθηκε από Στρατιωτική Επιτροπή, ΔΕΝ αναφέρεται με σαφήνεια ο λόγος της πτώσης του…. Αφέθηκε να πιθανολογείται ότι οφειλόταν στον αποπροσανατολισμό και στη σύγχυση του πληρώματός του (Vertigo), που επήλθε λόγω της νύχτας και των δυσμενέστατων καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν, δεδομένου ότι έβρεχε και φυσούσε πολύ, κατάσταση η οποία καθιστούσε εξαιρετικά επισφαλείς – επικίνδυνες τις οποιεσδήποτε από αέρος στρατιωτικές επιχειρήσεις.

16.- ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΣΥΝΤΑΞΗ Κ.Λ.Π. ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΜΟΥ

Εντωμεταξύ, από τον Αστυνομικό Διευθυντή Δωδεκανήσου Σταύρο ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟ, μου είχε ζητηθεί να του υποβάλλω – αποστείλω κατεπειγόντως Απόρρητη Αναφορά για τα Ίμια, για την ανύψωση της Σημαίας κ.λ.π. Παρότι ήμουν πολύ απασχολημένος, συνέταξα εσπευσμένα την υπ’ αριθμό 6070/1/32-δ από 08-02-1996 4σέλιδη «Απόρρητη» Αναφορά μου, την οποία του την απέστειλα με ειδικά σφραγισμένο φάκελο, με το πλοίο της γραμμής για τη Ρόδο. Το περιεχόμενό της ήταν κατά πολύ ταυτόσημο με αυτό που εκθέτω στο παρόν «Χρονικό» και αφορούσε το διάστημα από 24/01/1996 έως 08/02/1996. Αφού την παρέλαβε και τη διάβασε, με ενημέρωσε από τηλεφώνου ότι θα μου την επιστρέψει με την επίκληση ότι «το περιεχόμενό της αφορούσε ευαίσθητα Εθνικά θέματα και ήταν προτιμότερο να μην υπάρχουν σχετικά επίσημα έγγραφα». Τελικώς μου την επέστρεψε την 10-02-1996 με έκτακτη αλληλογραφία – με πλοίο της γραμμής Ρόδος – Κάλυμνος – Πειραιάς.

17.- ΤΕΛΕΣΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ – ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΚΩΝ. ΣΗΜΙΤΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑ

α) Την Κυριακή 25-02-1996 πραγματοποιήθηκε στον ναό του Χριστού Πόθιας Καλύμνου, παρουσία συγγενών τους και όλων των τοπικών Αρχών, επίσημο μνημόσυνο των τριών (3) νεκρών – θυμάτων του ελικοπτέρου της κρίσης των Ιμίων. Στη συνέχεια πήγαμε με το πορθμείο «ΑΠΟΛΛΩΝ» κοντά στη νησίδα Σαρρή, η οποία βρίσκεται κοντά στο ακρωτήριο Χαλή της Καλύμνου, για ρίψη στεφάνων στη θάλασσα. Αμέσως μετά, παρατέθηκε από τον Δήμο Καλυμνίων στους παρασταθέντες, γεύμα στις Μυρτιές Καλύμνου, στην ψαροταβέρνα του «ΣΤΑΛΑ».

β) Την Πέμπτη 07-03-1996, έκανε επίσημη επίσκεψη στην Κάλυμνο ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Κων/νος ΣΗΜΙΤΗΣ, του ΠΑ.ΣΟ.Κ., με την ευκαιρία της επετείου ενσωματώσεως στην Ελλάδα της Δωδεκανήσου και λήφθηκαν ιδιαίτερα αστυνομικά μέτρα ασφαλείας. Την ίδια ημέρα υπήρξαν πολιτιστικές εκδηλώσεις με τη συμμετοχή χορευτικών από το Ρέθυμνο, το Λύκειο Ελληνίδων κ.α.

γ) Στη συνέχεια και κατά διαστήματα – επί 4μηνο περίπου, υπήρξαν περιοδικά ζητήματα, μάλλον ήσσονος σημασίας, ως απόρροια της κρίσης των Ιμίων, λ.χ. η επίσκεψη ή οι εκδηλώσεις Εφεδροπολεμιστών, Ριμινιτών, ως και αντιπροσωπείας Ευρωβουλευτών. Τακτικότατο ήταν το φαινόμενο αερομαχιών – καταδιώξεων μεταξύ Ελληνικών και τούρκικων πολεμικών αεροσκαφών, ακόμη και πάνω από την Κάλυμνο. Τέλος, πέραν των ανωτέρω και μετά από καιρό, μεταδόθηκε από τα Ελληνικά Μ.Μ.Ε. ότι όλοι οι τούρκοι καταδρομείς που την 31-01-1996 «ανέβηκαν στα Ίμια», σκοτώθηκαν σε κάποιο αεροπορικό ή τροχαίο ατύχημα στη Τουρκία.

18.- ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Μετά τα ιστορηθέντα, θεωρώ ότι είναι απολύτως σαφές το γεγονός ότι η συμβολική τοποθέτηση της Ελληνικής Σημαίας στα Ίμια, υπό την πολιτική κάλυψη του Δημάρχου Καλυμνίων, πληροί όλα τα χαρακτηριστικά μιας αυθόρμητης, απροσχεδίαστης, παρορμητικά πατριωτικής ενέργειας σε Ελληνικό έδαφος, ήτοι στην Εθνική Ελληνική Επικράτεια, μιας εκδήλωσης εθνικής υπερηφάνειας και ευθιξίας απέναντι στις τουρκικές αμφισβητήσεις, διεκδικήσεις και προκλήσεις. Θεωρώ ότι είναι καταφανές το ό,τι δεν υπήρξε την 24 ή 25-01-1996 από κανέναν παράγοντα της Καλύμνου σχετική συζήτηση για μετάβασή μας στα Ίμια, με σκοπό την τοποθέτηση – ανύψωση της Ελληνικής Σημαίας. Ο Δήμαρχος, όταν ξεκινήσαμε από το Δημαρχείο για το λιμάνι της Καλύμνου και από εκεί για τα Ίμια, δενείχε μαζί του ούτε Ελληνική Σημαία, ούτε ιστό-κοντάρι.

Αν δεν καθυστερούσε στο Δημαρχείο, τότε είναι βέβαιο ότι θα μεταβαίναμε στα Ίμια με τις άλλες Αρχές και με το σκάφος του Λιμεναρχείου Καλύμνου, αλλά χωρίς την Ελληνική Σημαία, οπότε δεν θα ανυψωνόταν η Γαλανόλευκη και ίσως δεν θα ανέκυπτε κάποια σοβαρή κρίση στην περιοχή, αν και πολύ αμφιβάλλω ως προς αυτό λόγω της γνωστής και διαρκούς τουρκικής διεκδικητικότητας. Εκ συμπτώσεως αναμίχθηκαν οι ψαράδες και ναυτικοί στην Ιχθυόσκαλα, που υπέβαλαν στον Δήμαρχο την ιδέα τοποθέτησης στα Ίμια της Ελληνικής Σημαίας, όπως και ο κ. ΜΙΛΑΤΟΣ που έφερε στο ταχύπλοο τις δύο Σημαίες. Τέλος, αν δενήμουν και εγώ που μπορούσα να πηδήξω από το ταχύπλοο στα βράχια της νησίδας και έτσι να μπορέσουν να με ακολουθήσουν ο κ. Δήμαρχος με τον κ. ΜΙΛΑΤΟ και τον κ. ΑΡΒΥΘΗ, τότε πιθανότατα αυτοί θα αποχωρούσαν, χωρίς να ανεβούν στα Ίμια και χωρίς να ανυψώσουν την Γαλανόλευκη ….

Όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές, τα ιστορικά γεγονότα προκύπτουν και διαμορφώνονται από κατ’ αρχή φαινομενικά ασήμαντες λεπτομέρειες, οι οποίες στη συνέχεια αποδεικνύεται ότι ήσαν καίριας σημασίας …. Προσωπικά νιώθω μόνο υπερήφανος για την από καθαρή έστω σύμπτωση συμμετοχή μου στην τοποθέτηση και ανύψωση στα Ίμια της Ελληνικής Σημαίας. Θα ένιωθα μόνο ντροπιαστικά αν θα την υπέστειλα ή εγκατέλειπα, υποδηλώνοντας παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στην περιφέρεια των Ιμίων ή οπουδήποτε αλλού.Υπενθυμίζω και το γεγονός ό,τι ενώ τοποθετήσαμε την Ελληνική Σημαία στην Ίμια την Πέμπτη 25-01-1996, αυτή παρέμεινε στη θέση της μέχρι την Κυριακή 28-01-1996, οπότε και την αφαίρεσαν οι τούρκοι «δημοσιογράφοι». Μέχρι σήμερα δεν βρέθηκε κανείς να με κατηγορήσει «στα ίσια» για τη συμβολή μου στην ανύψωση της Γαλανόλευκης στα Ίμια, αν και μετατιθέμενος από την Κάλυμνο στη Χαλκιδική, αρκετοί νομίζουν ότι «μετατέθηκα τόσο μακριά, επειδή έβαλα τη Σημαία στα Ίμια». Παρότι τους το διαψεύδω, δεν με πιστεύουν, διότι εξ’ αρχής αυτό άκουσαν να υποτίθεται και να λέγεται…

Βεβαίως και εγώ λυπάμαι πολύ και λέω κρίμα για την καταφανή θυσία «σαν μια άλλη Ιφιγένεια» των τριών (3)παλικαριών μας και θλίβομαι για τις καταφανώς άστοχες και ανεπαρκείς αντιδράσεις και ενέργειες των κυβερνώντων μας, την κάκιστη εν γένει διαχείριση της κρίσης, που όπως φαίνεται κατέστησαν τα Ίμια υπό καθεστώς «γκρίζας ζώνης».

Ατυχώς για τα εθνικά μας συμφέροντά μας ως Ελλήνων, τη συνέχιση της διατήρησης και επιβεβαίωσης των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στα Ίμια, την άφησαν στον υπέργηρο κτηνοτρόφο Αντώνη ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΟ και στα γίδια του, τα οποία συνεχίζει να φροντίζει με μεγάλες δυσκολίες και υπό ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, διότι είτε το Λιμενικό Σώμα δεν τον συνδράμει, είτε παρεμποδίζεται από σκάφη του τουρκικού πολεμικού ναυτικού. Όμως, όπως με διαβεβαίωσε ως γνήσιος, άδολος και θερμός πατριώτης, ως πραγματικός Έλληνας που είναι, θα πηγαίνει με το σκάφος του στα Ίμια για να περιποιείται τα γίδια του, όσο θα κρατούν «τα πόδια του»…

Τέλος, θεωρώ ότι, υποστολή ή απομάκρυνση της Εθνικής Σημαίας τους, υπαναχώρηση ή απεμπόληση των κυριαρχικών δικαιωμάτων τους, δεν θα συνέβαινε, λ.χ. από Αμερικανούς, Ισραηλινούς, Ρώσους, Κινέζους, Γερμανούς, Βρετανούς, Γάλλους κ.ά., για ευνόητους λόγους που αφορούν και τους δικούς μας κυβερνήτες, οι οποίοι εδώ και δεκαετίες ακολουθούν το δόγμα του «Η Ελλάς δεν διεκδικεί»… «Άραγε, ποιος μπορεί να διαφωνήσει σ’ αυτή την τραγική διαπίστωση;».

19.- ΑΤΟΜΙΚΑ ΜΟΥ Κ.Λ.Π. ΣΤΟΙΧΕΙΑ

α) Γεννήθηκα την 16-01-1956 και κατάγομαι από το ιστορικό Λιδωρίκι Δωρίδας του Νομού Φωκίδας, που έχει χαρακτηρισθεί και ως «μαρτυρική κωμόπολη», επειδή είχε θύματα και πυρπολήθηκε – καταστράφηκε ολοσχερώς την 29/30 Αυγούστου 1944 από τους κατακτητές Γερμανούς. Η πυρπόληση και καταστροφή του συνέβη ως αντίποινα μετά την πανωλεθρία που υπέστησαν οι σημαντικές δυνάμεις των Γερμανών την 5η Αυγούστου 1944 από τις αντιστασιακές δυνάμεις στη μάχη των Καρουτών, το οποίο είναι κοντινό και ορεινότερο χωριό.
β) Από πολύ μικρό παιδί εργάσθηκα σκληρότατα σε αρκετές δουλειές, ενώ ως έφηβος εργάσθηκα επί 8ετία σε μαρμαράδικα του Αμαρουσίου Αττικής και σε οικοδομές, ενώ υπήρξα μαθητής και του Εσπερινού (Νυχτερινού) Γυμνασίου – Λυκείου της Νέας Ιωνίας Αττικής. Στη συνέχεια υπηρέτησα τη στρατιωτική μου θητεία στο Πυροβολικό (Θήβα – Καρωτή Διδυμοτείχου), ως Λοχίας αντιαεροπορικών.

γ) Την 15-10-1979 κατατάχθηκα ως δόκιμος Αστυφύλακας στην Αστυνομία Πόλεων. Το 1982 εισήλθα από τους πρώτους και με την αξία μου στη Σχολή Αρχιφυλάκων, ενώ το 1983 εισήλθα 1ος και ξανά με την αξία μου στη Σχολή Αξιωματικών της Αστυνομίας Πόλεων, από την οποία εξήλθα το 1986 ως Υπαστυνόμος Β΄.

δ) Θεωρώ ότι είμαι άξιος απόγονος του «Γεωργίου ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ή Καπετάν Γιωργούλα» και του «Τριαντάφυλλου ΚΑΡΑΜΠΕΤΣΟΥ», οπλαρχηγών της Δωρίδας κατά την επανάσταση του 1821, αλλά και των άλλων μετέπειτα προγόνων μου, που όλοι τους προσέφεραν πολλά στους εθνικούς αγώνες της πατρίδας μας. Για συγκεκριμένους λόγους ουδέποτε ένιωσα την ανάγκη να υπάρξω άβουλος θιασώτης – δεδομένος οπαδός κάποιου πολιτικού κόμματος, συμπεριφορά – στάση μου για την οποία έτυχα βεβαίως του αναλόγου σε βάρος μου τιμήματος … 

ε) Το παρόν «Χρονικό της κρίσης των Ιμίων, όπως το έζησα», αποτελεί μια καθαρή καταγραφή και περιγραφή εκ μέρους μου των γεγονότων, (υπό τη μορφή προσωπικού ημερολογίου), όπως αυτά συνέβησαν, εξελίχθησαν ή πληροφορήθηκα. Για εμένα η υπόθεση της Ελληνικής Σημαίας, ήτοι του Εθνικού Συμβόλου μας, δεν αποτελεί «ένα αδειανό πουκάμισο, μια Ελένη», (όπως είπε και ο αείμνηστος Γ. Σεφέρης) ή «ένα απλό χρωματιστό πανί», αλλά μια υπέρτατη υπόθεση. Βεβαίως και στην περίπτωσή μου ισχύει η ρήση ότι συχνά «η αλήθεια είναι σαν έναν σπασμένο καθρέπτη, όπου μερικοί κατέχουν από ένα κομμάτι του και όχι ολόκληρο τον καθρέπτη». Όμως αυτό δεν με αφορά πολύ, διότι κατέχω ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι από το «Χρονικό της κρίσης των Ιμίων», ιδίως επί όσων έχω προσωπική αντίληψη.-

Άγιος Νικόλαος Χαλκιδικής, 20-01-1997
Γεώργιος Ρ ι ό λ α ς Αστυνόμος Β΄

ΠΗΓΗ: http://www.pronews.gr/

Η Πϊστη!

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΘΥΓΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ 

ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ 

(Ματθ. 15, 21-28)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

 (Διασκευή ομιλίας του στο Λούρο, στις 13/2/2005)

Μια φτωχή μιλά με τον Θεό

Σήμερα ακούσαμε στο Ευαγγέλιο μια ωραία διήγηση. Μια γυναίκα ξένη, δηλαδή όχι Εβραία, πήγε στον Χριστό και του είπε:

-Η κόρη μου είναι δαιμονισμένη και υποφέρει πολύ. Σε παρακαλώ Υιέ του Δαυίδ, λυπήσου με και κάνε την καλά.

Ο Χριστός της έδωσε μια απάντηση, που κανείς δεν περίμενε να την ακούσει. Της είπε:

-Κανείς δεν πετάει το ψωμί των παιδιών του στα σκυλιά.

 Τι σημαίνει αυτό, αδελφοί μου; Εύκολα το καταλαβαίνουμε. Όταν παρακαλείς κάποιον για κάτι και σου μιλήσει έτσι, καταλαβαίνεις ότι εκείνος στον οποίο απευθύνεσαι, σε ονομάζει «σκυλί».

Ας πάρουμε μία εικόνα. Πηγαίνεις σε κάποιον ιερέα να του ζητήσεις ευλογία. Και σου απαντά: «Δεν την έχω την ευλογία μου για τα σκυλιά». Τι θα πεις μέσα σου, στην καλύτερη περίπτωση; «Ε, όχι και σκυλί, παππούλη μου, όχι και σκυλί. Καλά, δεν θέλεις να με ευλογήσεις, μη με ευλογάς ποτέ σου. Μη με λες όμως «σκυλί». Δεν τρώγεται αυτό το πράγμα. Δεν το αντέχω». Και θα απλώσεις την γλώσσα σου να το λες, μέχρι να το μάθει όλος ο κόσμος.

Για φανταστείτε τώρα, να ακούσει κανείς αυτά τα λόγια, όχι από άνθρωπο αλλά από τον Χριστό. Τι θα πει; «Χριστέ μου, πού είναι η καλωσύνη Σου; Πού είναι η αγάπη Σου; Πού είναι η στοργή Σου; Καλά, εγώ δεν είμαι άνθρωπος; Δεν πονάω; Γιατί δεν με καταλαβαίνεις; Όποιον θέλεις καταλαβαίνεις; Δεν είσαι Πατέρας μας;» Και χίλια δυό άλλα, τα οποία ακούμε να τα λένε πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα όταν βρίσκονται σε πόνο.

Αρρώστησε το παιδί τους; Έπαθε κάτι το σπίτι τους; Έγινε κάποια ζημιά; Πέθανε πρόωρα ένας δικός τους; «Γιατί, Χριστέ μου; Γιατί; Γιατί για μένα τόσος πόνος;» Μάλιστα σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις θυμόμαστε τις πίκρες και τα φαρμάκια μας, όχι από γεννησιμιού μας αλλά από καταβολής κόσμου.

 Ο Χριστός βέβαια τα ήξερε όλα αυτά, αλλά δεν φάνηκε να συγκινήθηκε ιδιαίτερα, ούτε άλλαξε τα λόγια του. «Ναι», είπε, «δεν πετάνε το ψωμί των παιδιών τους στα σκυλιά». Αλλά τι παράξενο πράγμα; Εκείνη η γυναίκα -όχι κάποιος μεγάλος άγιος- δεν άνοιξε το στόμα της να Τον βρίσει, ούτε να γογγύσει, ούτε να παραπονεθεί. Αλλά τι είπε;

-Ναι, Κύριε, και τα σκυλάκια κάτι τρώνε. Πέφτουν κάποια ψίχουλα από το φαγητό των παιδιών και τα τρώνε. Μου φτάνουν εκείνα τα ψίχουλα που πετάνε τα παιδιά.

Ο Χριστός, όταν άκουσε τα λόγια αυτά, θαύμασε και της απάντησε:

-Ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις. Γενηθήτω σοι ως θέλεις. Έχεις μεγάλη πίστη. Να γίνει όπως θέλεις.

Τι ήθελε να πει ο Χριστός με αυτό; Και τι έχει να μας πει το περιστατικό αυτό; Γιατί μας ενδιαφέρει; Αν πιστεύεις, ότι ο Χριστός είναι ο Κύριος του κόσμου, ο παντοδύναμος Θεός, τότε ξέρεις ότι χωρίς θέλημά Του δεν γίνεται τίποτε. Συνεπώς, και για μας κανένα καλό δεν μπορεί να γίνει χωρίς να το θέλει ο Χριστός. Το πρώτο από το οποίο ξεκινάμε στην πνευματική ζωή είναι η πίστη ότι ο Θεός είναι Πανάγαθος Πατέρας. Τι σημαίνει Πανάγαθος; Όλος καλωσύνη, όλος αγάπη, όλος στοργή. Και τότε θα ρωτήσει κάποιος, εκείνο το κακό που έπαθα, εκείνο που υπέφερα, εκείνο που με πόνεσε, και εκείνο καλό ήταν;

Ζητάς ψιχουλάκι και σου δίνει καρβέλι

Πριν απαντήσουμε ας δούμε πρώτα τι εμείς θεωρούμε καλό και επιτυχία. Το μεγαλύτερο καλό, σου λέει κάποιος, είναι να γεμίσεις την τσέπη του, να βάλεις γερά κομμάτια στο στομάχι σου, να ρίξεις πάνω σου καλά ρούχα.

Όμως όταν ο άνθρωπος, υποψιάζεται ότι υπάρχει αιώνια ζωή, ξέρει ότι το μεγαλύτερο καλό που πρέπει να αποκτήσει, είναι η σωστή τοποθέτηση απέναντι του Χριστού.

Εσύ αδελφέ, ξέρεις τι είναι ο Χριστός; Δεν εφρόντισες να το μάθεις ακόμη; Πόσων χρονών είσαι; Σαράντα; Πενήντα; Ογδόντα; Και δεν έμαθες τι είναι ο Χριστός; Τότε τι κάνεις στην ζωή σου; Γιατί ψάχνεις; Έβαλες όλη την προσοχή σου στα ψεύτικα, στα φθαρτά, στα παροδικά; Σε εκείνα που μια ημέρα θα χαθούνε όλα; «Επελθών γαρ ο θάνατος, ταύτα πάντα εξηφάνισται» Όταν έλθει ο θάνατος, πού θα είναι το σπίτι σου, Γιώργο; Πού θα είναι η περιουσία σου και τα καζάντια σου, Μαρία; Πού οι διασκεδάσεις σου, Νίκο; Πού θα είναι, Ελένη, οι πόνοι σου και οι χαρές σου; Έσβησαν όλα! «Επελθών ο θάνατος» πάνε όλα αυτά. Και τι μένει;

Μένει ένα πράγμα. Ήσουν σωστός απέναντι του Θεού ή ήσουν λάθος; Έλεγες στον Θεό, ότι «εγώ επάνω από όλα, κέντρο της πίστης μου έχω το Σύμβολο της Πίστεως;» Που το σπουδαιότερο σημείο του είναι εκείνο που λέει για τον Χριστό: «τον δι’ ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών».

Μέχρι να φτάσουμε εκεί, το Σύμβολο της πίστεως λέει τι είναι ο Πατέρας, τι είναι ο Υιός, τι σχέση έχουν μεταξύ τους, και πώς ο Υιός είναι όμοιος με τον Πατέρα. Από κει και πέρα, μας λέει ότι ο Χριστός ήρθε στην γη, κοντά μας. Και τι έκανε; Έπαθε, σταυρώθηκε, τάφηκε για μας. Και επειδή ήταν Θεός, αναστήθηκε και ξαναγύρισε στην δόξα Του. Αλλά γιατί ήρθε και σταυρώθηκε για μας; Για να το καταλάβουμε καλύτερα ότι ο Θεός είναι αγάπη, στοργή, καλοσύνη.

Εμείς όμως τι κάνουμε; Να το δούμε με ένα παράδειγμα. Έκανες, ας πούμε, σε έναν άνθρωπο κάποιο καλό. Έβγαλες από την τσέπη σου, τότε που εκείνος ήταν σε δύσκολη θέση, πενήντα ευρώ και του τα έδωσες. «Πάρτα» του είπες «και πήγαινε να κάνεις την δουλειά σου. Άντε στο καλό. Αδέλφια είμαστε».

Όμως εκείνος ξεχνώντας την ευεργεσία σου γκρινιάζει, σε βρίζει και σε κακολογεί. Τι θα πεις; «Εμένα, βρε παλιάνθρωπε, βρίζεις που στερήθηκα και σου έδωσα;» Και σε πιάνει το παράπονο για την αχαριστία του.

Να όμως που και συ καμιά φορά, βρίζεις τον Χριστό;

-Το κάνω, λες, γιατί πονάω. Με πιάνει το παράπονο.

-Κάτσε, βρε αδελφέ. Σε πιάνει το παράπονο, εναντίον τίνος;

Ο Χριστός σταυρώθηκε για μας. Έχεις το θάρρος να Τον βρίσεις; Έχεις το θάρρος να ανοίξεις το στόμα σου και να πεις παράπονα εναντίον Του; Να πεις ότι δε σε αγαπάει; Τι περισσότερο ήθελες να κάνει από ο,τι έκανε για μας;

Ποιό είναι το συμπέρασμα; Ο,τι και να γίνει στην ζωή μας, για το καλό μας γίνεται. Και αν σε πει ο Χριστός «σκυλί» για το καλό σου θα σε πει. Και της Χαναναίας έτσι είπε. Όμως εκείνη δεν θύμωσε αλλά ζήτησε ένα «ψιχουλάκι» Και αντί για ψιχουλάκι της ήρθε κομμάτι μεγάλο! Γιατί της είπε ο Χριστός: «Πήγαινε στο καλό. Η πίστη σου σε έσωσε. Η κόρη σου είναι καλά από αυτή την στιγμή, που είπες αυτά τα λόγια»

Αυτό είναι το σωστό μυαλό

Ας δούμε ακόμη ένα παράδειγμα. Αναφέρεται στην Αγία Γραφή, ότι ο Θεός αγαπούσε τον Αβραάμ γιατί είχε μεγάλη πίστη. Του είπε: «Φύγε από τον τόπο αυτό στον οποίο ζεις, και πήγαινε εκεί που θα σου δείξω. Θα σε κάνω πηγή ευλογίας για όλο τον κόσμο. Σε διάλεξα για να γεννηθεί από σένα, από τους απογόνους σου, ο Υιός Μου και Σωτήρας του κόσμου. Θα γίνεις η πηγή της ευλογίας για όλο τον κόσμο».

Ο Αβραάμ, που καταλάβαινε τι σημαίνει «ευλογία του Θεού», είπε: «Και μόνο για μένα να ήταν η ευλογία του Θεού, άξιζε να γυρίζω σε όλη μου την ζωή, σαν τον χειρότερο ζητιάνο. Και τώρα που θα γίνω ευλογία για όλο τον κόσμο, θα διστάσω; Τρέξε Αβραάμ εκεί που σου δείχνει ο Θεός».

Ξεκίνησε και πήγε εκεί που του έδειχνε ο Χριστός. Και μετά οι απόγονοί του βρέθηκαν στην Αίγυπτο δούλοι. Αλλά ο Θεός δεν τους εγκατέλειψε. Είπε στον Μωυσή: «Πάρε τον λαό μου να πάει στη γη της Επαγγελίας, να περάσουν εκεί καλά. Και να γεννηθεί, όταν θα έρθει η ώρα, ο Χριστός, ο Σωτήρας του κόσμου, από ένα απόγονο του Αβραάμ, από την Αγία Μαρία την Παρθένο και Θεοτόκο».

 Έφυγαν οι Εβραίοι από την Αίγυπτο πήγαν στην έρημο του Σινά και κάποια μέρα βρέθηκαν απέναντί τους οι Αμαληκίτες έτοιμοι να τους σφάξουν. Φοβήθηκαν οι Εβραίοι και άρχισαν να γογγύζουν: «Γιατί μας το έκανες αυτό Μωυσή; Γιατί μας πήρες από την Αίγυπτο, από τα σπίτια μας, από τα αγαθά μας;» Εκείνα που λέμε όλοι μας, όταν βρεθούμε στην δύσκολη στιγμή. «Γιατί μας πήρες; Καταραμένη η ώρα. Πήγαινέ μας πάλι εκεί». Στενοχωρήθηκε ο Θεός, λέγει η Αγία Γραφή, και είπε να μείνουν σ’ εκείνο το μέρος μέχρι να βάλουν μυαλό. Δηλαδή να καταλάβουν ότι έκαναν λάθος. Γιατί μόνο όταν βάλει ο άνθρωπος μυαλό και έχει την σωστή τοποθέτηση απέναντι του Θεού, είναι άξιος σωτηρίας.

Η σωστή τοποθέτηση απέναντι του Θεού είναι ότι ο Χριστός είναι Θεός και Κύριος του κόσμου. Ότι είναι Πατέρας και ευεργέτης μας. Ότι μας αγαπάει τόσο, που σταυρώθηκε για μας. Ότι είναι η αιώνια ζωή. Εκείνος θα μας κρίνει και Εκείνος θα μας δώσει τα αγαθά της Βασιλείας Του.

Και εγώ τι πρέπει να κάνω; Να έχω, όσο μπορώ, πιο καλή επικοινωνία μαζί Του. Όσο μπορώ περισσότερη εμπιστοσύνη. Διαφορετικά, πώς πιστεύω ότι είναι Κύριος του κόσμου και ότι σταυρώθηκε για μας;

 Το Ευαγγέλιο, είναι για μας ΦΩΣ. Ο Σταυρός του Χριστού είναι για μας ΗΛΙΟΣ. Ο θάνατος του Χριστού είναι για μας φως αληθινό και ήλιος και προβολέας για να περπατάμε στη ζωή. Όσο πιο πολύ ανοίγουμε τα μάτια μας να καταλαβαίνουμε το μυστήριο της αγάπης του Θεού, τόσο περισσότερο αποκτάμε την σωστή πίστη και το σωστό μυαλό.

Αυτή την πίστη να δώσει ο Θεός να αποκτήσουμε όλοι μας. Γι’ αυτό διαβάζουμε το Ευαγγέλιο της Χαναναίας, όπου είπε ο Χριστός επίτηδες, -όχι σαδιστικά- αλλά για να δείξει τι πίστη πρέπει να έχουμε: «δεν πετάνε το ψωμί των παιδιών στα σκυλιά». Και έτσι να έχουμε την διάθεση να βλέπουμε την αγάπη και την καλωσύνη του Θεού σε όλα τα λόγια Του και σε όλες τις ενέργειές Του. Αυτή είναι η σωστή πίστη, αυτή είναι η σωστή ευλάβεια, αυτό είναι το σωστό μυαλό.

Αμήν.-

 ΠΗΓΗ:http://www.faneromenihol.gr