Η Αγία Παρασκευή η Επιβατιανή (14 ) Οκτωβρίου

Η Αγία  Παρασκευή θεωρείται η  προστάτις της Μολδαβίας και Μπουκοβίνα, είναι το πιο δημοφιλές από όλα τα λείψανα των Αγίων που είναι στη Ρουμανία. Χριστιανοί πιστεύουν στις θαυματουργές δυνάμεις των λειψάνων Της.

Η ημέρα που είναι  αφιερωμένη στη μνήμα της Αγίας Παρασκευής συμπίπτει με την την  ημέρα  της γιορτής του Μητροπολιτικού Ναού του Ιασίου. Η ημέρα της γιορτής της έχει γίνει τα τελευταία 15 χρόνια, μια σημαντική χριστιανική εκδήλωση για την περιοχή της Μολδαβίας. Με την ευκαιρία αυτή περίπου 1 εκατομμύριο προσκυνητές φτάνουν στο Ιάσιο, οι περισσότεροι από αυτούς περιμένουν για ώρες σε μια γραμμή η οποία καλύπτει 2-3 χιλιόμετρα για να φτάσουν τα λείψανα της Αγίας και προσεύχονται συνεχώς.

Τα λείψανα της μεταφέρθηκαν στο Τίρνοβο, στη Βουλγαρία, στη συνέχεια, στο Βελιγράδι, στη Σερβία, και, τέλος, στην Κωνσταντινούπολη. Το 1641, είχαν δοθεί ως δώρο στον Πρίγκιπα της Μολδαβίας, Βασίλε Λούπου, σε αναγνώριση της υποστήριξης του για το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Ανέπαφα λείψανα της έχουν παραμείνει στο Ιάσιο από τότε. 

Ὁσία Παρασκευὴ ἡ Νέα

Καταγόταν ἀπὸ τοὺς Ἐπιβάτες τῆς Θράκης.

Ἀπὸ μικρὴ ἔκανε ἀγαθοεργίες καὶ ὅταν μεγάλωσε ἔφυγε ἀπὸ τὸ πατρικό της σπίτι καὶ πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ νὰ προσκυνήσει τὰ ἱερὰ λείψανα τῶν Ἁγίων.

Ἀπὸ ἐκεῖ ἀναχώρησε στὴν Ἡράκλειᾶ τοῦ Πόντου, ὅπου γιὰ πέντε χρόνια εἶχε ἀναλάβει τὴν περιποίηση κάποιου ναοῦ. Κατόπιν ἔφυγε στοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ ἐγκαταστάθηκε σὲ μία γυναικεία Μονή, ὅπου γιὰ ἀρκετὰ χρόνια ἀσκήθηκε στὴν ἀρετή.

Ἔπειτα ἀναχώρησε πάλι στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὴν Καλλικράτεια τῆς νοτιοανατολικῆς Θράκης, ὅπου παρέμεινε δύο χρόνια στὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ ἐκεῖ ἀπεβίωσε εἰρηνικά, σε ηλικία μόλις 27 ετών. Ετάφη στο κοιμητήριο της Καλλικράτειας. Μετά από μερικά χρόνια παρουσιάστηκε σ’ έναν ασκητή, ακολούθως έγινε η ανακομιδή της και το βρέθηκε το λείψανό της άθικτο και ο τάφος ευωδίαζε. Το λέιψανό της έκανε πολλά θαύματα κι εξακολουθεί να κάνει και στις μέρες μας.

Το 1639 το σκήνωμά της μεταφέρθηκε μετά από αίτημα του Βασιλείου, ηγεμόνα της Μολδαβίας, πρός τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Παρθένιο Αʼ, στον Ι.Ν. των Τριών Ιεραρχών του Ιασίου. Η οσία Παρασκευή η Επιβατιανή, η και Νέα, αγία ελληνικής καταγωγής, απελάμβανε και απολαμβάνει ιδιαίτερης τιμής στον ορθόδοξο χώρο της Βαλκανικής, η οποία τιμή αποτυπώνεται στην αγιογραφία, υμνογραφία, λαογραφία και τέχνη των Βαλκανικών Χωρών, της Ελλάδας, της Βουλγαρίας, της Σερβίας και της Ρουμανίας.

Την ακολουθία της συνέγραψε ο Συρίγος Μελέτιος.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Ἐν Ἰορδάνῃ.

Τῆς χαμαιζήλου τρυφῆς σοφῶς τὴν ἀπόλαυσιν, ὑπεριδοῦσα πρὸς θεῖα ἤρθης σκηνώματα, καὶ τῶν ἰάσεων τοῖς πιστοῖς πηγὴν κατέλιπες, τὸ ἱερόν σου σκῆνος Μῆτερ πανεύφημε, Ἐπιβατῶν τὸ καύχημα τὸ σεπτόν, καὶ βεβαία προστάτις Παρασκευή. Μὴ παύσῃ θερμῶς Χριστῷ τῷ Θεῷ, ὑπὲρ ἡμῶν ἀεὶ πρεσβεύουσα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ὥσπερ βλάστημα θεῖον Ἐπιβάται τιμῶσί σε, καὶ ἡ Καλλικράτεια Μῆτερ ὡς προστάτιν καὶ ἔφορον· παρέχεις γὰρ ἀεὶ Παρακσευή, ὡς χάριν κεκτημένη ἐκ Θεοῦ, τῆς θερμῆς σου προστασίας τὰς δωρεάς, τοῖς εὐλαβῶς βοῶσί σοι· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ σταφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Κοντάκιον.Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Ὡς δοξασθεῖσα δωρεᾷ τῇ ὑπὲρ ἔννοιαν

Παρασκευὴ τῇ ἐναρέτῳ πολιτείᾳ σου

Ἀφθαρσίᾳ τὸ σὸν σκῆνος ἐθαυμαστώθη,

Ἁγιάζον τοὺς προστρέχοντας τῇ σκέπῃ σου

Τῇ ἐν τούτῳ ἐνοικούσῃ θείᾳ χάριτι 

Καὶ βοῶντάς σοι, χαίροις Μῆτερ ἰσάγγελε.

Μεγαλυνάριον.

Χαίροις θεοφόρε Παρασκευή, Ἐπιβατῶν γένος, καὶ ἀγλάϊσμα ἱερόν· τῆς Καλλικρατείας, χαῖρε ἡ προστασία, καὶ Ὀρθοδόξων πάντων, τὸ ἐγκαλλώπισμα

ΠΗΓΗ: http://eisagios.blogspot.gr/2011/10/blog-post_13.html

Η Ιερά Μονή του Σινά

Τα μυστικά του Σινά στο διαδίκτυo

Συντάχθηκε από το Το Βήμα 

Το Βήμα / Ζιώγα Βασιλική

Πίσω από μια ξύλινη πόρτα που μπορούσαν να φτάσουν οι τολμηροί μόνο με σκάλα,

 οι μοναχοί της Ιεράς Μονής του Όρους Σινά ανακάλυψαν έναν μοναδικό θησαυρό 

που παρέμεινε κρυμμένος για αιώνες στο μοναστήρι. Χιλιάδες σελίδες από 

παλίμψηστα κείμενα που τοποθετήθηκαν εκεί τον 18ο αιώνα αψήφησαν πεισματικά τη φθορά

 του χρόνου μέχρι να δουν και πάλι το φως της ημέρας το 1975.

Τα λόγια επάνω στις περγαμηνές που είναι ορατά με το μάτι έχουν γραφτεί μέχρι 

και 1.200 χρόνια πριν, αλλά αυτό που συναρπάζει είναι όλα όσα κρύβονται από πίσω,

 οι λέξεις δηλαδή που σβήστηκαν για να δώσουν τη θέση τους σε άλλες.

Σε αυτό το ιδιότυπο κυνήγι κρυμμένου θησαυρού των σβησμένων κειμένων έχει 

αφοσιωθεί ο Νίκος Ζαρκαντζάς του μη κερδοσκοπικού ινστιτούτου «Early Manuscripts

 Electronic Library» που εδρεύει στο Λος Αντζελες και απαρτίζεται από αμερικάνους 

και έλληνες ειδικούς.  Σκοπός της ομάδας είναι η ανάδειξη των 136 παλίμψηστων 

 χειρογράφων που αποτελούν μέρος των 4.500 χειρογράφων της μοναστικής βιβλιοθήκης, 

με απώτερο στόχο τη δημιουργία μιας πρωτότυπης ψηφιακής βιβλιοθήκης που θα είναι 

προσβάσιμη σε όλους.

 «Η Μονή Σινά έχει την αρχαιότερη βιβλιοθήκη που υπάρχει, χωρίς να έχει σταματήσει 

ποτέ να λειτουργεί. Για όσους γνωρίζουν από χειρόγραφα, πρόκειται για ένα γεγονός 

τεράστιας σημασίας, το ότι κατάφερε δηλαδή να τα διατηρήσει» μας ενημέρωσε

 από κοντά ο κ Ζαρκαντζάς, Διευθυντής Προγραμμάτων για την Ε.Ε. του «EMEL»,

 ο οποίος έχει αναλάβει τη διεύθυνση του πενταετούς προγράμματος μαζί με τον 

Γενικό Διευθυντή του Ινστιτούτου, Μάικλ Φελπς.

Το έργο που έχει ήδη ξεκινήσει από πέρυσι τον Αύγουστο στην Ιερά Μονή φέρνει 

την επανάσταση στην ιστορία της επεξεργασίας ανάλογων χειρογράφων και τα αποτελέσματα του 

αναμένεται να φέρουν στο φως κείμενα που ενδεχομένως καταγράφονται για πρώτη φορά.

 «Παλίμψηστο είναι το χειρόγραφο πάνω στο οποίο έχει γραφεί μία, δύο, τρεις 

ή και περισσότερες φορές κείμενο ξανά και ξανά.» εξηγεί ο κ. Ζαρκαντζάς, ο ένας 

εκ του διδύμου που αποτελεί την ψυχή του όλου εγχειρήματος, το οποίο, όπως τονίζει 

καθ' όλη τη διάρκεια της συζήτησης, δεν θα ήταν δυνατό χωρίς την απόλυτη 

συνεργασία των Πατέρων της Μονής.

«Λόγω δουλειάς έχω επισκεφθεί διάφορα μοναστήρια και αυτό είναι πραγματικά 

μοναδικό στο είδος του.

Ο Αρχιεπίσκοπος Σινά Δαμιανός είναι ένας άνθρωπος με απίστευτο όραμα  

Οι μοναχοί βλέπουν μπροστά εδώ και χρόνια και έχουν βρει μια ισορροπία 

ανάμεσα στην τεχνολογία και στο που βαδίζει ο κόσμος.

Αυτό που θέλουν είναι να ανοίξουν δρόμους με βάση την εμπειρία που έχουν» λέει.

Εκτός από τον Αρχιεπίσκοπο, πρόσωπο κλειδί είναι και ο Πατήρ Ιουστίνος, ο οποίος 

ξεκίνησε να φωτογραφίζει μόνος του τα παλίμψηστα με συμβατικό τρόπο για 10 χρόνια, 

μέχρι που διαπίστωσε πως αυτό δεν είναι αρκετό για να αναδείξει τα κρυμμένα μυστικά τους.

Το κενό ήρθε να συμπληρώσει το «EMEL», προσφέροντας μια τεχνολογική πρωτοπορία

 με την οποία εφαρμόζεται για πρώτη φορά διεθνώς ο συνδυασμός πολυφασματικής 

φωτογράφησης με την χρήση υπεριώδους, υπέρυθρης και διαβιβαστικής φωταγώγησης.

Ετσι επιτυγχάνεται και η ολοκληρωμένη φανέρωση των κειμένων που βρίσκονται κάτω από το 

εμφανιζόμενο.

Τα  βήματα της επεξεργασίας σε κάθε σελίδας είναι συγκεκριμένα και εκτελούνται 

με εξαιρετική προσοχή, πάντα με την παρουσία των μοναχών.

«Αρχικά γίνεται φωτογράφηση κάθε σελίδας από 31 διαφορετικές γωνίες με φωτισμό

 που περιλαμβάνει και τα οκτώ χρώματα της ίριδας. Αυτό έχει τεράστια σημασία,

 γιατί το δεύτερο ή τρίτο στρώμα που είναι από κάτω, η μελάνη του οποίου 

έχει ποτίσει το δέρμα της περγαμηνής, αντιδράει στις διαφορετικές αποχρώσεις του φωτός.

Στη συνέχεια βγαίνουν δύο σετ φωτογραφιών, το ένα είναι το πρωτότυπο, όπως εμφανίζεται 

δηλαδή στην πρώτη λήψη, και το άλλο είναι τα «sharpies», όπου δίνουμε ένταση στα από

 κάτω κείμενα εκεί που έχουμε κενό στο χρώμα. Ετσι ανακαλύπτουμε ουσιαστικά αυτό

 που υπάρχει από κάτω» περιγράφει.

Μετά  τη φωτογράφηση και την καταγραφή των σελίδων, σειρά έχει το τελευταίο στάδιο,
 η επεξεργασία της ανάλυσης και ποιότητας της ψηφιακής λήψης, ώστε να καταστούν
όλα τα κείμενα πλήρως αναγνώσιμα.
«Αυτός ήταν και είναι ο μοναδικός όρος και σκοπός μας, να βγει δηλαδή το ένα αντίγραφο
υψηλής ανάλυσης στο διαδίκτυο για να το βλέπουν όλοι.
Πρέπει να σκεφτούμε την πρόοδο που θα φέρει στη νοοτροπία όλων των βιβλιοθηκών
που ανήκουν σε αυτό τον χώρο», δηλώνει, υπογραμμίζοντας παράλληλα την επίπονη,
αλλά συναρπαστική δουλειά που φέρνουν εις πέρας σε ένα δωμάτιο με διαστάσεις
μόλις 4 επί 5 μέσα στην Ιερά Μονή.
«Υπάρχουν και κάποιες κομμένες σελίδες που είναι απλά χωμένες μέσα σε άλλες.
 Πρόκειται για μια συλλογή χωρίς αρχή και τέλος και κανείς δεν γνωρίζει τι θα βρούμε.
Ως τώρα έχουμε εντοπίσει μέχρι και τρία στρώματα κειμένου, γραμμένα σε 11 γλώσσες.
 Ηδη από του χρόνου θα έχουμε τα πρώτα αποτελέσματα, και από τεχνολογικής άποψης,
αλλά και επεξεργασίας του κειμένου».
Για τον ίδιο, αυτό που είχε σημασία από την αρχή, ήταν η έντονη παρουσία Ελλήνων
 τόσο στη διοίκηση του προγράμματος, όσο και στον χειρισμό των μηχανημάτων που έχουν
 μεταφερθεί με μεγάλους κόπους στο απομονωμένο μοναστήρι.  «Είχαμε πει από την αρχή
πως θα είμαστε κατά το ήμισυ Ελληνες. Αλλωστε για ελληνικά χειρόγραφα μιλάμε» επισημαίνει.
 Παράλληλα, χορηγός του έργου είναι το Φιλανθρωπικό Ίδρυμα Arcadia Fund, ενώ το όλο
εγχείρημα τελεί υπό την γνώση και έγκριση του Αιγυπτιακού Αρχαιολογικού Συμβουλίου.
Ο ανθρώπινος νους σίγουρα συναρπάζεται από την εικόνα της απέραντης ερήμου και τα μυστικά
που κρύβει καλά θαμμένα. Μέσα από τις περιγραφές του Νίκου Ζαρκαντζά, συμπεραίνει κανείς
ότι η φαντασία δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. «Για να φτάσεις στη Μονή,
πρέπει ουσιαστικά να διασχίσεις στην έρημο, με το κοντινότερο σημείο να είναι τέσσερις ώρες.
Το 2000 πήγα εκεί πρώτη φορά από το Κάιρο μόνος μου με ένα λεωφορείο. Ταξίδεψα για 11 ώρες
την έρημο, βλέποντας αριστερά και δεξιά μου βεδουίνους να εμφανίζονται από το πουθενά.
Όταν φτάνεις βλέπεις να υψώνεται σταδιακά μπροστά σου το βουνό, μια εικόνα που σε υποβάλει.
Ξαφνικά γίνονται όλα πέτρινα, φτιαγμένα από γρανίτη. Εκεί, στο κάτω μέρος του βουνού,
 λες και βρίσκεται σε πηγάδι, είναι το Μοναστήρι.

Για μένα πρόκειται για το απόλυτο συνδυασμό λογικής, παράδοσης και ονείρου» περιγράφει

 συνεπαρμένος. Ακούγεται ιδανικό, αν σκεφτεί κανείς πως στην ίδια έκταση συνυπάρχουν

 τα μηχανήματα πολύπλοκης τεχνολογίας με το σημείο που βρισκόταν, σύμφωνα με τη Βίβλο,

 η «φλεγόμενη βάτος». 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.romfea.gr/diafora-ekklisiastika/14086-2012-10-12-21-13-47

Τας Μυστικάς σήμερον

ΤΑΣ ΜΥΣΤΙΚΑΣ ΣΗΜΕΡΟΝ

ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

ΜΕΛΟΣ ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΕΛΛΟΠΟΝΗΣΙΟΥ

ΗΧΟΣ ΠΛΑΓΙΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ

Το Δοξαστικό αυτό Ψάλλεται τρίς φορές τον χρόνο, στις Κυριακές των Αγίων Πατέρων, 

Τον Οκτώβριο, τον Ιούλιο και την Κυριακή των Πατέρων το Πεντηκοστάριο...

Ψάλλει ο Αρχιμ. π. Σπυρίδων Σκορδίλης, Ηγούμενος της Ι. Μονής Υπεραγίας Θεοτόκου Υψηλής,

 Μαγουλάδων Κερκύρας

Ζωντανή ηχογράφηση από την Ιερά Μονή Υ. Θ. Υψηλής Μαγουλάδων Κερκύρας

 από τις ακολουθίες της Κυριακής των Αγίων Πατέρων 15/7/2012

Δοξαστικό των Αγίων Πατέρων

Ο Γάμος

Παντρεύεσαι; Σκότωσε τον Εγωισμό σου! Αγαπάς; Διορθώσου! 

Tι σημαίνει ένα διαζύγιο; Την ανικανότητά μας να αγαπήσουμε. Αυτό βασικά σημαίνει. Όλα τα υπόλοιπα είναι οι δικαιολογίες μας. Την αποτυχία να αγαπηθούμε. Τη λαθεμένη αντίληψη που είχαμε για τον γάμο. Ο γάμος δεν είναι βίος ανθόσπαρτος. [...]
Μελετήστε με προσοχή την ακολουθία του Μυστηρίου [ενν. του γάμου]. Υπάρχει και μεταφρασμένη. Εκεί μέσα λοιπόν υπάρχουν όλα τα στοιχεία και όλες οι προϋποθέσεις που αν τις ζήσεις φθάνεις στην πληρότητα της σχέσης σου. Η Εκκλησία από την αρχή μας δείχνει τον δρόμο: «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός…». Κι εκείνη τη στιγμή με το Ευαγγέλιο κάνει ο ιερέας το σημείου του Σταυρού. Τι σημαίνει αυτό; Τρία πράγματα βασικά.
Ξέρετε, παιδιά μου, για πού ξεκινάτε; Δεν ξεκινάτε για το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Ξεκινάτε για τη Βασιλεία του Θεού. Αυτή είναι η πορεία του γάμου.
Ποιος θα είναι ο οδηγός σας σ’ αυτήν την πορεία; Το Άγιο Ευαγγέλιο.
Ποια είναι η πορεία σας; Η Σταυρική!
Λέω στα ζευγάρια που παντρεύω: «Αν το καταλάβατε, παιδιά μου, σήμερα πρέπει να πεθάνετε, πρέπει να πεθάνει ο εγωισμός σας. Ξεκινήσατε καθένας από το σπίτι του και ήρθατε εδώ και τώρα φεύγετε από εδώ μαζί σε ένα καινούργιο σπίτι. Πολύ ωραία. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ο κάθε ένας πρέπει να φύγει από τον εαυτό του πια. Από αυτό που ήταν μέχρι τώρα. Κι εδώ η Χάρις του Θεού σάς ένωσε.»
Βλέπετε κάποια στιγμή ενώνουμε τα χέρια και τους λέω: «Έχετε δει δύο κλειδιά περασμένα σε κρίκο; Όπου και να ‘ναι, θα είναι μαζί. Στην τσέπη μας ευρίσκονται ή μας πέσαν στον δρόμο ή τα πετάξαμε στη θάλασσα, θα είναι πάντα μαζί γιατί τα ενώνει ένας κρίκος. Αν όμως βγουν από τον κρίκο είναι ζήτημα τύχης, αν θα μείνουν και τα δύο κοντά και μαζί. Ποιος είναι ο κρίκος; Η χάρη του Θεού. Βάλτε τα χέρια σας, βάλτε τις καρδιές σας και οι δυο σας στο χέρι του Θεού. Ο Θεός δεν μας παίρνει με το ζόρι, απλώνει το δικό Του χέρι και εάν εσείς με τη θέληση βάλετε τα δικά σας χέρια ο Θεός θα σας ενώσει σε μια ενότητα τέλεια και αγία και έτσι να πορευτείτε.»
Όταν στην Ελλάδα καθιερώθηκε ο πολιτικός γάμος, εγώ πανηγύριζα. Είπα, «επιτέλους, θα αποφύγω την ταλαιπωρία να παντρεύω ανθρώπους που δεν ξέρουν τι κάνουν.» Να πας στον Δήμαρχο κι όπου θέλεις. Όχι όμως εδώ! Γιατί ο χώρος αυτός εδώ είναι για αυτούς που ξέρουν τι θέλουν και πιστεύουν τι κάνουν. Ένα διαζύγιο μπορεί να έχει πολλές αφορμές, αλλά οι αιτίες του είναι λίγες.
Πώς προετοιμάζονται δύο νέοι άνθρωποι για να παντρευτούν; Από ‘κεί θα καταλάβεις ποια θα είναι η συνέχεια.
Πόσο καλά γνωρίζονται; Ή πόσο βαθιά αγνοούνται;
Έχω ακούσει πολλές φορές την παρατήρηση «δεν ήτανε έτσι στην αρχή». Έτσι ήτανε, παιδί μου, αλλά εσύ δεν τον είδες. Ο αρραβώνας δεν είναι μια χαζοχαρούμενη περίοδος που θα κοιτάξουμε πώς θα περάσουμε καλά. Είναι ακριβώς μια περίοδος που οι άνθρωποι μιλάνε σοβαρά για το μέλλον τους, βλέπουν αν συμφωνούν, αν ταιριάζουν, αν έχουν την ίδια πλεύση μέσα στη ζωή τους, ακόμα μερικές φορές σε μερικά πράγματα, που φαίνονται πιο ρηχά, πιο εύκολα.
Κάποτε έλεγα σε δυο παιδιά που συνδεόντουσαν:
- Παιδιά χωρίστε τώρα γιατί θα χωρίσετε αύριο.
- Μα γιατί;
- Γιατί δεν έχετε καμία σχέση μεταξύ σας. Τα ενδιαφέροντα του ενός είναι τελείως διαφορετικά κι εξειδικευμένα, του άλλου είναι -τα παιδιά χρησιμοποιούν σήμερα αυτή τη λέξη- «μπάζα». Σε λίγο εσύ θα αρχίσεις να τη ζηλεύεις και εσύ σε λίγο θα αρχίσεις να κουράζεσαι. Λοιπόν, μην κάνετε λάθη!
Ευτυχώς κατάλαβαν έγκαιρα. Γιατί είναι πάρα πολύ σημαντικό να βλέπεις την αλήθεια. Το σ’ αγαπώ και μ’ αγαπάς είναι εύκολο να το λες, δύσκολο όμως να το ζεις. Εμείς μάθαμε ότι η αγάπη είναι σαρκωμένη. Κι αν δεν σαρκώνεται, δεν σταυρώνεται, τότε ακριβώς δεν προχωράει.
Το Διαζύγιο τελικά είναι μια αποτυχία. Το ερώτημα όμως είναι το εξής: Πώς θα αντιμετωπίσουμε ένα διαζύγιο; Διδασκόμεθα από τα λάθη μας; Καταλάβαμε γιατί φτάσαμε εδώ; Πρώτα-πρώτα έχουμε τη συνείδηση ότι αποτύχαμε; Και δεν αποτύχαμε τυχαία, αποτύχαμε για συγκεκριμένους λόγους, καθαρούς και ορατούς ή πιστεύουμε ότι φταίει μόνο ο άλλος; Στα ζευγάρια που παντρεύω τους εύχομαι: «Παιδιά μου, σας εύχομαι να μάθετε στη ζωή σας να φταίτε πάντα και οι δυο μαζί. Γιατί αν πιστέψετε ότι φταίει μόνο ο άλλος, κάτι δεν πάει καλά μεταξύ σας.»
Παντρεύομαι σημαίνει δέχομαι τον άλλο όπως είναι γιατί τον αγαπάω.
Παντρεύομαι σημαίνει ότι αγωνίζομαι, κάνω τα πάντα για να δίνω χαρά σ’ αυτόν που αγαπάω. Άρα λοιπόν υπάρχει μια κοινή πορεία και των δύο, δηλαδή το ότι ο άλλος με δέχεται, δεν γεννάει ασυλία του εγωισμού μου, αφού με δέχεται όπως είμαι. Σε δέχεται γιατί σε αγαπάει, εσύ αγαπάς; Τότε διορθώσου. Τότε αφού βλέπεις ότι κάτι ενοχλεί τον άλλο, διόρθωσέ το. Όταν ακούω ανθρώπους να λένε: «εγώ αυτός είμαι ή εγώ αυτή είμαι, δεν αλλάζω», τους λέω: «Κακώς παντρευτήκατε, γιατί όταν κάποιος αγαπάει, αλλάζει.» Δεν αλλάζω σημαίνει δεν αγαπάω. Τα υπόλοιπα είναι περιττά.
Μητροπολίτου, Σισανίου και Σιατίστης Παύλος
Για μια υγιή και ζωντανή οικογένεια, έκδ. Σχολής Γονέων Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου
Πηγή: Αγιορείτικο Βήμα
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://istologio.org/?p=4227&utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+istologio+%28Alive+blog%29

Πάτμος

Π  ά τ μ ο ς

Patmos beautiful island of patmos agriolivadi psili ammos kampos livadi kalogiron livadi geranou skala xora groikos petra beach restaurants dodecanese arkioi leipsoi byzantine apocalypse cave christian orthodox island church two-headed eagle ships piraeus

Πάτμος όμορφο νησί της Πάτμου Αγριολιβάδι Ψιλή Άμμος κάμπος Λιβάδι Καλογήρων Λιβάδι Γερανού σκάλα Χώρας Γροίκος Petra Beach εστιατόρια Δωδεκάνησα Λειψοί Αρκιοί βυζαντινή αποκάλυψη σπηλιά χριστιανοί ορθόδοξοι νησί εκκλησία δικέφαλο αετό πλοία piraeus

Σημείωση από "Ο Πάτμιος: Η μετάφραση είναι από τον "μεταφραστή" της google

O πιο ειδυλλιακός προορισμός στην Ευρώπη

Forbes:

 H Πάτμος είναι ο πιο ειδυλλιακός προορισμός στην Ευρώπη

Το νησί της αποκάλυψης ανέδειξε το γνωστό αμερικανικό περιοδικό «Forbes» ως το πιο ειδυλλιακό μέρος της Ευρώπης, δίνοντάς του την πρώτη θέση στη λίστα με τις «Δέκα πιο όμορφες και ελκυστικές περιοχές της Ευρώπης για να ζει κανείς».

Πρόκειται για μια ακόμα σπουδαία αναγνώριση για την χώρα μας.
Δεύτερη μετά την Πάτμο ακολουθεί η Λούκα της Ιταλίας (πληθυσμός 90.000) ενώ τα υπόλοιπα ειδυλλιακά μέρη που προτείνει το Forbes είναι κατά σειρά:
Το μεσαιωνικό χωριό Σενιόν στη γαλλική Προβηγκία (πληθυσμός 994), η Πιετρασάντα (πληθυσμός 24.600) στην Τοσκάνη της Ιταλίας, τα χωριά γύρω από τη λίμνη Μπλεντ της Σλοβενίας, το νησάκι Χβαρ (πληθυσμός 11.460) στην Κροατία, το χωριό Ντίτσλιγκ (πληθυσμός 2.030) στο Σάσεξ της Βρετανίας, το Μοντρό (πληθυσμός 22.900) στην ομώνυμη λίμνη των ελβετικών Αλπεων, η Μπριζ (πληθυσμός 117.200) του Βελγίου και 10ο στη σειρά είναι το Λίνταου (πληθυσμός 24.540), το μοναδικό νησί της Βαυαρίας.
ΠΗΓΗ: http://www.newsbomb.gr/media-agb/story/242769/forbes-h-patmos-einai-o-pio-eidylliakos-proorismos-stin-eyropi

 Σημείωση από τον Πάτμιο:  "Ο Πάτμιος"  ευχαριστεί θερμά την αγαπητή συμπατριώτισσα κα Κ.Λ. η οποία είχε την καλωσύνη να στείλει το ανωτέρω δημοσίευμα μέσω του ηλ. ταχ. και η οποία πάντοτε μας ενημερώνει για διάφορα θέματα.

ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΤΣΑΜΚΙΡΑΝΗΣ

ΨΑΛΤΟΤΡΑΓΟΥΔΑ.

ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΤΣΑΜΚΙΡΑΝΗΣ ΨΑΛΤΟΤΡΑΓΟΥΔΑ.

ΨΑΛΤΟΤΡΑΓΟΥΔΑ Α ΚΑΠΕΛΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΦΩΝΗ ΤΟ ΑΗΔΟΝΙ ΤΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΚΑΣΣΕΤΑ ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ !!!!!!

Έλληνας μαθητής,....

 ....1ος σε παγκόσμιο διαγωνισμό έκθεσης!

Έλληνας μαθητής της Β’ Γυμνασίου, από τα Γιαννιτσά ήταν ο νικητής του διεθνούς φετινού διαγωνισμού έκθεσης της Παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης (UPU) με τη συμμετοχή και των ΕΛΤΑ. Το θέμα ήταν: «Γράψτε μια επιστολή σε έναν αθλητή ή μια μορφή του αθλητισμού που θαυμάζετε, για να εξηγήσετε τι σημαίνουν για εσάς οι Ολυμπιακοί Αγώνες». Στο διαγωνισμό πήραν μέρος πάνω από 1 εκατομμύριο νέοι από 55 χώρες, μέσω των ταχυδρομείων τους και νικητής αναδείχτηκε ο 14χρονος Έλληνας.

Για τον τρόπο γραφής του Μάριου Χατζηδήμου η διεθνής κριτική επιτροπή εκτίμησε πως «η σύνθεσή του είναι πρωτότυπη, πολύ προσωπική και δημιουργική, ενώ αναδεικνύονται έντονα οι Ολυμπιακές αξίες». Η τελετή βράβευσης ορίσθηκε για την Παγκόσμια Ημέρα Ταχυδρομείου, δηλ. στις 9 Οκτωβρίου 2012, στην Ντόχα του Κατάρ, στο πλαίσιο του 25ου Παγκόσμιου Συνεδρίου της ΠΤΕ που θα διεξαχθεί με τη συμμετοχή 149 χωρών. Η έκθεση του Μάριου Χατζηδήμου διαβιβάστηκε στο διεθνές γραφείο της Π.Τ.Ε μέσω των ΕΛ.ΤΑ, όπου και έγινε η τελική κρίση των εκθέσεων των μαθητών από όλες τις χώρες.  Το κείμενο της έκθεσης έχει ως εξής :

«Γιαννιτσά, 25/01/12
Κύριο Ρότζερ Φεντερερ,
Tennis sport club of Bussel,
Switzerland.

Αγαπητέ Ρότζερ Φέντερερ,
Είμαι ο Μάριος, ένας από τους χιλιάδες, φαντάζομαι θαυμαστές σου. Ένας μικρός, ασήμαντος Μάριος, μπροστά σ’ έναν γίγαντα του αθλητισμού. Κι ο λόγος που σου γράφω; Για να σ’ ευχαριστήσω… να σ’ ευχαριστήσω, που ξύπνησες μέσα μου την αγάπη για τον αθλητισμό και το τένις!
Χρόνια παρακολουθώ τους αγώνες και τις προσπάθειές σου στα γήπεδα, χειροκροτώ τις νίκες σου και θαυμάζω την επιμονή σου στις δύσκολες στιγμές. Το ανέβασμα σου όμως στο βάθρο του νικητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, ήταν το «σερβίς», για την δική μου είσοδο στο άθλημα.
Άρπαξα την παρατημένη ρακέτα του αδελφού μου και αποφασιστικά μπήκα στο γήπεδο, έτοιμος να νικήσω. Τότε συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικό είναι, να βλέπεις την ρακέτα στα χέρια του Φέντερερ από το να προσπαθείς να την κουμαντάρεις στα δικά σου χέρια. Παιδεύτηκα, ίδρωσα, άκουσα δικαιολογημένα τις φωνές του προπονητή μου, όμως δεν τα παράτησα. Η μορφή σου στο βάθρο του Ολυμπιονίκη, με κρατούσε εκεί και συνέχιζα…
Συνέχιζα και ονειρευόμουνα… Κάποια μέρα, κτυπώντας το μπαλάκι, εκ σφενδονίστηκε μαζί και η φαντασία μου, μακριά, πολύ μακριά στον χρόνο και στον τόπο. Βρέθηκα, λέει, εκεί, στην Αρχαία Ολυμπία, στην μεγάλη γιορτή του αθλητισμού, στους πρώτους επίσημους Ολυμπιακούς Αγώνες. 776 π.Χ.- οι κήρυκες γυρνούν όλη την Ελλάδα και αναγγέλλουν το γεγονός. Οι πόλεμοι σταματούν, γιατί ο αθλητισμός ενώνει και συμφιλιώνει τους ανθρώπους, έτσι τουλάχιστον ήταν τότε! Νέοι από κάθε άκρη της χώρας, καταφθάνουν εκεί με λεβέντικη ψυχή και σώμα, για ν’ αγωνισθούν τον «καλόν αγώνα», το «Ευ αγωνίζεσθαι». Τι υπέροχες λέξεις, τι φανταστική ατμόσφαιρα!
Ήσουν κι εσύ, λέει, εκεί. Οι ιστορικές μου γνώσεις σε απορρίπτουν, όμως η φαντασία μου σε θέλει εκεί. Ν’ αγωνίζεσαι και να στεφανώνεσαι με την αγριελιά. Να ποτίζεις με τον ιδρώτα σου, το χώμα της αρχαίας Ολυμπίας και να δοξάζεσαι μαζί με τον Διαγόρα της Ρόδου, τον Πολυδάμα, τον Θεαγένη.
Ναι, είμαι περήφανος, που η δική μου πατρίδα, η Ελλάδα, έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονου αθλητισμού. Το αθλητικό πνεύμα, σαρκώθηκε και μορφοποιήθηκε στους αγώνες της αρχαιότητας. Η Ολυμπιακή φλόγα, λαμπρυνόμενη με τις άξιες του Ελληνικού πολιτισμού, φώτισε την οικουμένη. Η αγωνιστικότητα, η ευγενής άμιλλα, ο αυτοέλεγχος, η συνεργασία, μέσ’ από τον αθλητισμό, εμπλούτισαν και όλη την στάση του ανθρώπου απέναντι στην ζωή…
…Στεκόσουν εκεί, στεφανωμένος, ακτινοβολώντας την χαρά της νίκης, όταν σε πλησίασα ντροπ αλά, σου έπιασα το χέρι, σε κοίταξα στα μάτια και σε ρώτησα:
- Πως νοιώθεις, Ρότζερ; Τι σημαίνουν για σένα όλα αυτά;
- Άκου μικρέ μου, μου απάντησες με μια φωνή κρυστάλλινη, που ακόμα αντηχεί στ’ αυτιά μου. «Αγωνίζομαι» σημαίνει «νικώ», να το θυμάσαι αυτό. Η συμμετοχή, ο αγώνας, είναι ήδη μια μεγάλη νίκη, ανεξάρτητα απ’ το τρόπαιο. Νίκη ενάντια στους φόβους, τις ανασφάλειες και τις δυσκολίες του εαυτού σου, ενάντια στον εγωισμό και την φιλαυτία σου. Νίκη υπέρβασης του εαυτού σου. Και κάτι ακόμα: «Νικώ» σημαίνει «Αγαπώ». Αγαπώ τον συναγωνιστή μου, που μου έδωσε την ευκαιρία ν’ αγωνιστώ, τον προπονητή μου, που μου έμαθε τον τρόπω ν’ αγωνίζομαι και να νικώ, τον κόσμο που με στηρίζει στην προσπάθεια και στον δρόμο προς τη νίκη, τον Θεό, που μου χαρίζει την δυνατότητα ν’ αγωνίζομαι και να νικώ!
- Άουτ! Μάριε, συγκεντρώσου επιτέλους στο παιχνίδι! Ήταν η φωνή του προπονητή μου, που με έβγαλε ξαφνικά από την ονειροπόλησή μου. Όμως όχι, εκείνη την ημέρα, δεν ήταν δυνατόν να συγκεντρωθώ σε κανένα παιχνίδι. Ήθελα να διηγηθώ, όλα αυτά που έζησα, στους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες. Όλοι μαζί, ο προπονητής και οι συμπαίκτες μου, γίναμε μια συντροφιά κι αναβαπτισθήκαμε στο πνεύμα των Ολυμπιακών αγώνων. Μιλήσαμε για το περίφημο «Ευ αγωνίζεσθαι», αυτό που οι σύγχρονοι άνθρωποι, μπορούν τέλεια να ερμηνεύσουν ετυμολογικά, όσον όμως αφορά την πράξη, δυσκολεύονται απ ό λίγο έως τραγικά! Στοχεύοντας αποκλειστικά στον πρωταθλητισμό, λούζονται στα βρώμικα κι επικίνδυνα νερά των αναβολικών, θυσιάζοντας στον βωμό της εφήμερης δόξας, την καθαρότητα της ψυχής και του σώματος. Η εξόντωση του αθλητή και η δυσφήμιση των αγώνων, είναι το μόνο αντίτιμο που εισπράττει κανείς από τέτοιες ενέργειες.
Ε, λοιπόν για μένα οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν σημαίνουν, ούτε αναβολικά, ούτε πρωταθλητισμό, ούτε οικονομικά συμφέροντα, οικονομική κρίση, αντιζηλίες και μίση. Σημαίνουν χαρά για την συμμετοχή, «ευ αγωνίζεσθαι», φιλία, ειρήνη και σ’ αυτό το πνεύμα εύχομαι να σταθούν οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες.
Σταματώ εδώ την φλυαρία μου, που ίσως σε κούρασε και σου εύχομαι μέσα απ’ την ψυχή μου, σε όλη σου την ζωή, ν’ αγωνίζεσαι, να νικάς και ν’ αγαπάς, όπως ακριβώς εσύ μου δίδαξες. Σ’ ευχαριστώ για άλλη μια φορά και σε περιμένω, εκεί που πρωτοσυναντηθήκαμε… Στην αρχαία Ολυμπία, στην Ελλάδα, στην πατρίδα του πολιτισμού και του αθλητισμού. Στην πανέμορφη και πολυαγαπημένη μου πατρίδα, που όσες δυσκολίες και τρικυμίες κι αν περνά τώρα, « δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά», γιατ’ «έχει στο κατάρτι της βιγλάτορα, παντοτινό, τον Ήλιο, τον Ηλιάτορα»!

Με αγάπη και θαυμασμό,
Μάριος Α. Χατζηδήμου»

Ποιος είναι όμως ο μικρός Μάριος Α. Χατζηδήμου; 

 Ας δούμε τη συνέντευξη που έδωσε στο  Διευθυντή του 2ου Γυμνασίου Γιαννιτσών, Λάζαρου Κενανίδη, στις Κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης Πέλλης και Αλμωπίας, στο Ελευθεροχώρι Γιαννιτσών, φέτος το καλοκαίρι (30-7-2012).

-Μάριε, Συγχαρητήρια για την επιτυχία σου. Μίλησέ μου για το θέμα που ανέπτυξες, πώς πήρες την απόφαση να συμμετάσχεις στον διαγωνισμό;

Ο διαγωνισμός ήταν μια επιστολική έκθεση με θέμα : «Γράψτε μια επιστολή σ΄ έναν αθλητή για να του πείτε τι σημαίνουν για εσάς οι Ολυμπιακοί Αγώνες, μέσα σε 800 λέξεις». Ο φορέας που το οργάνωσε ήταν τα Ελληνικά Ταχυδρομεία και μετά, αφού μεταφράστηκε στα αγγλικά, στάλθηκε στην Παγκόσμια Ταχυδρομική Ένωση.

Από το σχολείο μου πληροφορήθηκα σχετικά με τον διαγωνισμό και επειδή μου άρεσε σαν θέμα και ανταποκρινόταν στα ενδιαφέροντά μου, αποφάσισα να συμμετάσχω.

Πήρα το πρώτο βραβείο στην Ελλάδα και σε παγκόσμιο επίπεδο πήρα το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Πρώτευσα ανάμεσα σε 1.000.000 παιδιά έως 15 ετών σε παγκόσμιο επίπεδο.

-

Ανάπτυξε μας σε λίγες σειρές το κείμενο που κατέθεσες.

Περιέγραψα την απόφασή μου να ασχοληθώ με τον αθλητισμό και αναφέρθηκα στους Ολυμπιακούς Αγώνες που γινόταν στην Αρχαία Ελλάδα. Η ευγενής άμιλλα και ο σεβασμός του αντίπαλου μέσα στους αθλητικούς χώρους είναι μια αυτονόητα αξία. Οι αγώνες γίνονται ακόμη καλύτεροι όταν το κίνητρο είναι, κυρίως, η συμμετοχή κι όχι απλά το ανέβασμα του νικητή στο βάθρο. Ο ανταγωνισμός οφείλει να παραχωρήσει την θέση του στον συναγωνισμό. Η δε συμμετοχή και όχι ο πρωταθλητισμός αναδεικνύει τις αθλητικές αξίες. Είναι «το ευ αγωνίζεσθαι» αυτό που μετράει πραγματικά, ενώ η χρήση αναβολικών και το ντοπάρισμα των αθλητών αμαυρώνει την εικόνα των αθλημάτων και μεταβάλλει τον αθλητή σε θύμα του συστήματος. Ευχής έργο θα ήταν, αν οι Ολυμπιακοί Αγώνες γίνονται στίβος άσκησης οραμάτων και ιδεών και προβάλλουν την παγκόσμια συναδέλφωση των λαών.

-Αρίστευσες ανάμεσα σε χιλιάδες παιδιά, Έλληνες και ξένους. Πώς αισθάνεσαι;

Ήταν κάτι αναπάντεχο. Δεν το περίμενα. Πάντως με ενθουσιασμό δέχθηκα την ανακοίνωση της βράβευσής μου. Ένιωσα προσωπική ικανοποίηση και υπερηφάνεια. Πολύ μου άρεσε, που ακούστηκε το όνομα της Ελλάδας στο εξωτερικό. Ιδιαίτερα μάλιστα σε μια δύσκολη περίοδο για την πατρίδα μας. Η τελετή βράβευσης θα γίνει στις 9/10/2012 στην Ντόχα του Κατάρ στο πλαίσιο της παγκόσμιας ημέρας Ταχυδρομείου. Θα βρεθώ με τον ασημένιο νικητή, ένα παιδί από την Κένυα και τον χάλκινο, έναν από την Ουκρανία. Θα συνοδευόμαστε από γονείς και μια ολιγομελή επιτροπή από τα ΕΛΤΑ.

-Παρατηρώ ότι διαθέτεις εξαιρετικό λόγο για την ηλικία σου, μεστότητα νοημάτων και εκφραστική ωριμότητα. Παρακολουθείς την επικαιρότητα; Διαβάζεις εξωσχολικά βιβλία; Έχεις χόμπυ;

Όταν μου το επιτρέπουν οι σχολικές υποχρεώσεις μου, παρακολουθώ την επικαιρότητα, αν και δεν διαβάζω τακτικά εφημερίδα. Σπάνια βλέπω τηλεόραση. Διαβάζω όμως πολλλά εξωσχολικά βιβλία περιπέτειας, ιστορικά και θρησκευτικά βιβλία με έμφαση στους βίους αγίων της Εκκλησίας μας. Ασχολούμαι με τον αθλητισμό, όπως τένις, ποδόσφαιρο και καλαθοσφαίριση. Ιδιαίτερα μου αρέσουν οι αγώνες σε δρόμους ημιαντοχής.

-Ποιοι παράγοντες διαμόρφωσαν τον λόγο σου και επηρέασαν την προσωπικότητά σου;

Με βοήθησε πολύ στον χαρακτήρα μου η οικογένειά μου, καθότι μάλιστα και πολύτεκνη και κυρίως οι γονείς μου, οι δάσκαλοι, αλλά και η εκκλησία μια που ο πατέρας μου εκτός από γιατρός τυχαίνει να είναι και ιερέας. Σημαντική επίδραση στην προσωπικότητά μου έχουν οι φίλοι μου. Πιστεύω βαθιά στα ιδανικά της φιλίας. Να σημειώσω ότι επειδή ο πατέρας μου είχε ασχοληθεί με τον αθλητισμό, το γεγονός αυτό συντέλεσε στο ότι όλα τα αδέλφια ασχολούμαστε και εμείς με τα σπορ. Αυτή η εικόνα μας έχει επηρεάσει θετικά.

-Τι θα έλεγες στους συμμαθητές και τους συνομηλίκους σου για τις αξίες και τα ιδανικά του σύγχρονου κόσμου;

Θα τους προέτρεπα να είναι φιλότιμοι, και έντιμοι στους αγώνες, να έχουν ήθος και συγκροτημένη προσωπικότητα. Να μην ενδιαφέρονται για την ατομική τους προβολή, αλλά για το συλλογικό συμφέρον. Για το καλό όλων μας. Να εφαρμόζουν τις αρχές της αλληλεγγύης, όπως είπε και ο ίδιος ο Χριστός: «Αγαπάτε Αλλήλους». Να έχουν αγωνιστικό φρόνιμα και μεγάλη υπομονή. Να επικρατεί ανάμεσά τους ο αλληλοσεβασμός.

-Και κάτι επίκαιρο. Αυτή την περίοδο γίνονται Ολυμπιακοί Αγώνες στο Λονδίνο. Είδες την τελετή έναρξης; Πώς σου φάνηκε; Θέλεις να καταθέσεις την γνώμη σου;

Παρακολούθησα την τελετή έναρξης από την τηλεόραση. Κάποια σημεία μου άρεσαν και άλλα όχι. Ήταν εντυπωσιακή η οργάνωσή τους και ίσως και τα πυροτεχνήματα. Μου άρεσε η εικόνα της αγροτικής Αγγλίας, καθώς και η παρουσία του ηθοποιού Μίστερ Μπήν. Εκείνο που δεν μου άρεσε ήταν η μετατροπή της αγροτικής κοινωνίας σε βιομηχανική. H εκτεταμένη αναφορά στο Εθνικό σύστημα Υγείας της Μ. Βρετανίας μου φάνηκε παράξενο και ίσως αδόκιμο θέμα για μια τέτοια τελετή. Το γεγονός ότι κάποιοι αθλητές σημαιοφόροι μασούσαν τσίχλα, το βρήκα απαράδεκτο. Με πείραξε πολύ που οι επίσημοι δεν έκαναν καμία αναφορά για την προέλευση των Ο.Α. από την Ελλάδα. Η χώρα μας είναι η μητέρα του ολυμπιακού πνεύματος.

-Μάριε, ευχαριστώ πολύ, να είσαι πάντα καλά, καλή συνέχεια και με περισσότερες βραβεύσεις.

 Χρησιμοποιήθηκε υλικό από τους ιστότοπους: www.tanea.gr/, dide.pel.sch.gr/portal/, www.athensnews.gr/portal/, apotoxamogelostogelio.blogspot.gr/

ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr/2012/10/

Ο Όλυμπος της Μικράς Ασίας....

 ....επιστρέφει στην ελληνορθόδοξη πηγή του

Ο Όλυμπος της Βιθυνίας, το άγιον Όρος της Μκράς Ασίας,  1400 χρόνια μετά την «άνθησή» του και μετά από μια μακρά περίοδο «ύπνωσης», επιστρέφει ξανά στην επιφάνεια σύμφωνα με ένα αποκαλυπτικό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, Ράντικαλ.

Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα, οι εργασίες ανακάλυψης και αναστύλωσης πολλών ιστορικών μονών του Ολύμπου της Βιθυνίας, του γνωστού  στην Τουρκία Keşiş dağ, δηλαδή το «Όρος των Μοναχών»,   βρίσκονται σε πολύ προσχωμένο στάδιο και πολύ γρήγορα οι επισκέπτες θα μπορούν να ξαναέρθουν σε επαφή με εκείνες τις ιερές πλαγιές όπου κάποτε η Ορθοδοξία φώτιζε σαν φάρος την ελληνορθόδοξη ανατολή.

Τις σχετικές ανακοινώσεις στην τουρκική εφημερίδα έκανε ο Τούρκος  καθηγητής αρχαιολογίας, Yelda Olcay Uçkan, ο οποίος έκανε γνωστό ότι οι αρχαιολογικές εργασίες είχαν αρχίσει εδώ και 12 χρόνια. Τα αποτελέσματα, σύμφωνα με τον Τούρκο καθηγητή, είναι καταπληκτικά, καθώς έχουν βρεθεί και αναστυλωθεί τα εναπομείναντα κτίσματα πολλών ιερών μονών ενώ έχουν ανακαλυφθεί ιερές πηγές, τα γνωστά αγιάσματα, όπου σύμφωνα με τους ίδιους του Τούρκους έχουν καταπληκτικές ιαματικές ιδιότητες… Ο Uçkan έκανε γνωστό  ότι πρωταρχική δουλειά του συνεργείου που δουλεύει στον Όλυμπο, ήταν ο καθαρισμός πολλών περιοχών όπου βρίσκονταν θαμμένες, συχνά κάτω από πυκνή βλάστηση, κτίσματα μοναστηριών και κελιά μοναχών και στη συνέχεια η προσεκτική αναστύλωση όσων ακόμα μπορούσαν να αναστυλωθούν για να προβληθεί το βασικό κτίσμα της μονής. Ο Uçkan πρόσθεσε πως τα αποτελέσματα των ερευνών συχνά άφηναν άναυδους τους Τούρκους, γιατί ανακάλυπταν ένα κρυμμένο αρχαιολογικό και θρησκευτικό θησαυρό που επί πολλά χρόνια περίμενε κάποιον να τον ανακαλύψει και να τον ξαναφέρει στην επιφάνεια. Οι προσδοκίες των Τούρκων, όπως γράφει η τουρκική εφημερίδα, είναι η εκ νέου ανάδειξη του ιστορικού βυζαντινού χαρακτήρα του Ολύμπου με τα αμέτρητα μοναστήρια και η προσέλκυση προσκυνητών. Οι Τούρκοι θεωρούν και όχι άδικα, ότι το μέρος είναι ένα εξαιρετικό μνημείο πρωτοχριστιανικής και ελληνορθόδοξης βυζαντινής κληρονομιάς, μια κληρονομιά  την οποία τα τελευταία χρόνια κατά παράδοξο συχνά τρόπο έχουν αρχίσει  να την αναδύουν σε όλη την Μικρά Ασία.

Το όρος Όλυμπος της Βιθυνίας, με τα μοναστήρια του, τις σκήτες, τις καλύβες και μια σειρά αγίων  υπήρξε  επί αιώνες το άγιον Όρος της  Μικράς Ασίας,  το άγιον Όρος της περιοχής της Προύσας, το Όρος των Μοναχών, το  Keşiş Dağ, όπως το ονόμασαν οι ίδιοι οι Τούρκοι κάτοικοι της περιοχής, μέχρι η ονομασία αυτή να απαγορευτεί για ευνόητους λόγους από το τουρκικό εθνικιστικό καθεστώς. Το πρώτο αυτό άγιον Όρος άνθισε κυρίως τον όγδοο κα ένατο αιώνα για να πέσει σταδιακά σε παρακμή εξ αιτίας της ισλαμικής επέλασης στην Μικρά Ασία. Όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη στους Τούρκους,  το 1453, ο ίδιος ο πορθητής, σουλτάνος Μεχμέτ ο δεύτερος, είχε βγάλει ένα φιρμάνι που αναφέρονταν στο Όρος των Μοναχών της Προύσας, το όρος Όλυμπος. Στο φιρμάνι αυτό ανέφερε ότι το όρος αυτό έχει καθιερωθεί ανά τους αιώνες σαν τόπος προσκυνήματος, σαν ιερό όρος, ενώ  αποδίδονταν η δικαιοδοσία του στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης που θα είχε και την διοίκηση των εναπομεινάντων εκεί μοναστηριών. Μετά από ένα περίπου αιώνα, συγκεκριμένα το 1522, ο γνωστός Οθωμανός περιηγητής της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, Ελβιγιά Τσελεμπή, περνώντας από εκεί έγραφε για το όρος των μοναχών που ανέδιδε μια ιερότητα στην όψη του ενώ το χαρακτήρισε σα «όρος της ψυχής» και της πνευματικής ανάτασης.

Πέρασαν και άλλοι αιώνες και το όρος παρά του ότι είχε πλέον εγκαταλειφθεί από τους χριστιανούς, έγινε ξανά τόπος ενδιαφέροντος αυτή την φορά από Ευρωπαίους περιηγητές.  Έτσι το 1840 ο εκπρόσωπος της αγγλικανικής εκκλησίας, ηγούμενος Robert Walsh,  επισκέφτηκε την περιοχή της Προύσας. Ο αγγλικανός ιερέας έμεινε έκθαμβος καθώς ανακάλυπτε έναν ιερό τόπο με πολλά μοναστήρια που τώρα ήταν έρημα, προσκυνητάρια, προσευχητάρια, ασκητήρια και άλλα ιερά μέρη τα οποία συχνά γίνονταν τόπος προσκυνήματος των… μουσουλμάνων κατοίκων της περιοχής. Το 1880 πήγε στην Προύσα η Γαλλίδα ευγενικής καταγωγής, Marie de Launay και επισκεπτόμενη τον γνωστό τεκέ του  Αμπντάλ Μουράτ,  έκπληκτη βρήκε εκεί μέσα πολύτιμα χριστιανικά κειμήλια που προέρχονταν από τον Όλυμπο. Ένας άλλος Τουρκολόγος, ο Charles Texier, που περιηγήθηκε την Ανατολία την περίοδο 1834-1837, όταν έφτασε στην Προύσα έκπληκτος έγραφε ότι στο μέρος αυτό υπάρχει ένα άλλο άγιον Όρος όπως αυτό που βρίσκεται στην Ελλάδα.  Ο Βρετανός περιηγητής ανέφερε στα γραπτά του ότι ανακάλυψε έναν τόπο γεμάτο κρυφές εκκλησίες και τόπους ασκήσεως των μοναχών, που ακόμα μπορεί κανείς να αισθανθεί την αδιόρατη παρουσία τους στο περιβάλλον, ενώ η περιοχή βρίθει από μύθους για μεγάλα θαύματα αυτών των μοναχών που μόνασαν επί αιώνες στο Όρος των Μοναχών.

Μέχρι το 1925, τρία χρόνια δηλαδή μετά την πικρή Μικρασιατική Καταστροφή και την αναχώρηση των χριστιανών από την Μικρά Ασία,  ο  Όλυμπος της Βιθυνίας ακόμα ονομάζονταν από τους Τούρκους με την χαρακτηριστική ονομασία, Keşiş Dağı, δηλαδή το Όρος των Μοναχών. Όλη η περιοχή ανάδιδε την από αιώνων μυστικιστική ατμόσφαιρα που είχαν δημιουργήσει οι ελληνορθόδοξοι καλόγεροι. Η ονομασία αυτή όμως είχε ήδη αρχίσει να ενοχλεί το νέο τουρκικό εθνικιστικό καθεστώς του Κεμάλ Ατατούρκ.  Το καλοκαίρι του 1925, ο Φεβζί Τσακμάκ, τότε αρχηγός του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, με μια  ρητή διαταγή που εξέδωσε κατήργησε την χριστιανική αυτή ονομασία και καθιέρωσε από τότε σαν επίσημη ονομασία του όρους των μοναχών το τουρκικό, Ulu dağ.  Δεν  μπορούσε όμως μια αλλαγή της ονομασίας να σβήσει την ιστορία και το κυριότερο να εξαφανίσει δια μαγείας όλο αυτό το μυστικιστικό χριστιανικό πνεύμα που εξακολουθούσε να αιωρείται αόρατο αλλά αισθητό και στους σημερινούς κατοίκους της περιοχής.   Έτσι για πολλούς μουσουλμάνους κατοίκους της περιοχής παρέμεινε το Keşiş Dağı για πολλά χρόνια. Και φτάνουμε στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα, όταν άρχισε να συντελείται μια πραγματικά εκπληκτική επανάσταση στον επαναπροσδιορισμό της ταυτότητας των σημερινών κατοίκων της σύγχρονης Τουρκίας. Το Ulu dağ όχι μόνο ξαναγίνονταν Keşiş Dağ, αλλά με απροσδόκητο τρόπο αυτός ο μεγάλος φάρος της ελληνοορθοδοξίας σε όλη την ρωμαίικη ανατολή ξαναζωντανεύει τώρα από τους ίδιους τους Τούρκους ερευνητές.

Νικόλαος Χειλαδάκης

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:  http://www.zoiforos.gr/ar8rografia/laikoi-2/cheiladakis/item/7622-o-olumpos-tis-mikras-asias-epistrefei-stin-ellinor8odoksi-pigi-tou

ΣΗΜΕΙΩΣΗ από " Ο Πάτμιος":  

 "Ο Πάτμιος" αισθάνεται μεγάλη χαρά για το ανωτέρω δημοσίευμα. 

Στον  ΄Ολυμπο της Βιθυνίας, κατέφυγε νέος, σε ένα από τα πολλά Μοναστήρια που υπάρχαν εκεί και έγινε δόκιμος "τεθείς υπό την διδασκαλίαν και την διαπαιδαγώγησιν του προηγουμένου της ιεράς εκείνης ποίμνης ", ο Ιωάννης, ο οποίος εκάρη μοναχός και έλαβε το όνομα Χριστόδουλος, εξ αιτίας της μεγάλης του αγάπης για τον Ιησού Χριστό. Πρόκειται για τον  ιδρυτή της Ιεράς Μονής μας, της Μονής  Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Πάτμου