Έλληνας μαθητής,....

 ....1ος σε παγκόσμιο διαγωνισμό έκθεσης!

Έλληνας μαθητής της Β’ Γυμνασίου, από τα Γιαννιτσά ήταν ο νικητής του διεθνούς φετινού διαγωνισμού έκθεσης της Παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης (UPU) με τη συμμετοχή και των ΕΛΤΑ. Το θέμα ήταν: «Γράψτε μια επιστολή σε έναν αθλητή ή μια μορφή του αθλητισμού που θαυμάζετε, για να εξηγήσετε τι σημαίνουν για εσάς οι Ολυμπιακοί Αγώνες». Στο διαγωνισμό πήραν μέρος πάνω από 1 εκατομμύριο νέοι από 55 χώρες, μέσω των ταχυδρομείων τους και νικητής αναδείχτηκε ο 14χρονος Έλληνας.

Για τον τρόπο γραφής του Μάριου Χατζηδήμου η διεθνής κριτική επιτροπή εκτίμησε πως «η σύνθεσή του είναι πρωτότυπη, πολύ προσωπική και δημιουργική, ενώ αναδεικνύονται έντονα οι Ολυμπιακές αξίες». Η τελετή βράβευσης ορίσθηκε για την Παγκόσμια Ημέρα Ταχυδρομείου, δηλ. στις 9 Οκτωβρίου 2012, στην Ντόχα του Κατάρ, στο πλαίσιο του 25ου Παγκόσμιου Συνεδρίου της ΠΤΕ που θα διεξαχθεί με τη συμμετοχή 149 χωρών. Η έκθεση του Μάριου Χατζηδήμου διαβιβάστηκε στο διεθνές γραφείο της Π.Τ.Ε μέσω των ΕΛ.ΤΑ, όπου και έγινε η τελική κρίση των εκθέσεων των μαθητών από όλες τις χώρες.  Το κείμενο της έκθεσης έχει ως εξής :

«Γιαννιτσά, 25/01/12
Κύριο Ρότζερ Φεντερερ,
Tennis sport club of Bussel,
Switzerland.

Αγαπητέ Ρότζερ Φέντερερ,
Είμαι ο Μάριος, ένας από τους χιλιάδες, φαντάζομαι θαυμαστές σου. Ένας μικρός, ασήμαντος Μάριος, μπροστά σ’ έναν γίγαντα του αθλητισμού. Κι ο λόγος που σου γράφω; Για να σ’ ευχαριστήσω… να σ’ ευχαριστήσω, που ξύπνησες μέσα μου την αγάπη για τον αθλητισμό και το τένις!
Χρόνια παρακολουθώ τους αγώνες και τις προσπάθειές σου στα γήπεδα, χειροκροτώ τις νίκες σου και θαυμάζω την επιμονή σου στις δύσκολες στιγμές. Το ανέβασμα σου όμως στο βάθρο του νικητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, ήταν το «σερβίς», για την δική μου είσοδο στο άθλημα.
Άρπαξα την παρατημένη ρακέτα του αδελφού μου και αποφασιστικά μπήκα στο γήπεδο, έτοιμος να νικήσω. Τότε συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικό είναι, να βλέπεις την ρακέτα στα χέρια του Φέντερερ από το να προσπαθείς να την κουμαντάρεις στα δικά σου χέρια. Παιδεύτηκα, ίδρωσα, άκουσα δικαιολογημένα τις φωνές του προπονητή μου, όμως δεν τα παράτησα. Η μορφή σου στο βάθρο του Ολυμπιονίκη, με κρατούσε εκεί και συνέχιζα…
Συνέχιζα και ονειρευόμουνα… Κάποια μέρα, κτυπώντας το μπαλάκι, εκ σφενδονίστηκε μαζί και η φαντασία μου, μακριά, πολύ μακριά στον χρόνο και στον τόπο. Βρέθηκα, λέει, εκεί, στην Αρχαία Ολυμπία, στην μεγάλη γιορτή του αθλητισμού, στους πρώτους επίσημους Ολυμπιακούς Αγώνες. 776 π.Χ.- οι κήρυκες γυρνούν όλη την Ελλάδα και αναγγέλλουν το γεγονός. Οι πόλεμοι σταματούν, γιατί ο αθλητισμός ενώνει και συμφιλιώνει τους ανθρώπους, έτσι τουλάχιστον ήταν τότε! Νέοι από κάθε άκρη της χώρας, καταφθάνουν εκεί με λεβέντικη ψυχή και σώμα, για ν’ αγωνισθούν τον «καλόν αγώνα», το «Ευ αγωνίζεσθαι». Τι υπέροχες λέξεις, τι φανταστική ατμόσφαιρα!
Ήσουν κι εσύ, λέει, εκεί. Οι ιστορικές μου γνώσεις σε απορρίπτουν, όμως η φαντασία μου σε θέλει εκεί. Ν’ αγωνίζεσαι και να στεφανώνεσαι με την αγριελιά. Να ποτίζεις με τον ιδρώτα σου, το χώμα της αρχαίας Ολυμπίας και να δοξάζεσαι μαζί με τον Διαγόρα της Ρόδου, τον Πολυδάμα, τον Θεαγένη.
Ναι, είμαι περήφανος, που η δική μου πατρίδα, η Ελλάδα, έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονου αθλητισμού. Το αθλητικό πνεύμα, σαρκώθηκε και μορφοποιήθηκε στους αγώνες της αρχαιότητας. Η Ολυμπιακή φλόγα, λαμπρυνόμενη με τις άξιες του Ελληνικού πολιτισμού, φώτισε την οικουμένη. Η αγωνιστικότητα, η ευγενής άμιλλα, ο αυτοέλεγχος, η συνεργασία, μέσ’ από τον αθλητισμό, εμπλούτισαν και όλη την στάση του ανθρώπου απέναντι στην ζωή…
…Στεκόσουν εκεί, στεφανωμένος, ακτινοβολώντας την χαρά της νίκης, όταν σε πλησίασα ντροπ αλά, σου έπιασα το χέρι, σε κοίταξα στα μάτια και σε ρώτησα:
- Πως νοιώθεις, Ρότζερ; Τι σημαίνουν για σένα όλα αυτά;
- Άκου μικρέ μου, μου απάντησες με μια φωνή κρυστάλλινη, που ακόμα αντηχεί στ’ αυτιά μου. «Αγωνίζομαι» σημαίνει «νικώ», να το θυμάσαι αυτό. Η συμμετοχή, ο αγώνας, είναι ήδη μια μεγάλη νίκη, ανεξάρτητα απ’ το τρόπαιο. Νίκη ενάντια στους φόβους, τις ανασφάλειες και τις δυσκολίες του εαυτού σου, ενάντια στον εγωισμό και την φιλαυτία σου. Νίκη υπέρβασης του εαυτού σου. Και κάτι ακόμα: «Νικώ» σημαίνει «Αγαπώ». Αγαπώ τον συναγωνιστή μου, που μου έδωσε την ευκαιρία ν’ αγωνιστώ, τον προπονητή μου, που μου έμαθε τον τρόπω ν’ αγωνίζομαι και να νικώ, τον κόσμο που με στηρίζει στην προσπάθεια και στον δρόμο προς τη νίκη, τον Θεό, που μου χαρίζει την δυνατότητα ν’ αγωνίζομαι και να νικώ!
- Άουτ! Μάριε, συγκεντρώσου επιτέλους στο παιχνίδι! Ήταν η φωνή του προπονητή μου, που με έβγαλε ξαφνικά από την ονειροπόλησή μου. Όμως όχι, εκείνη την ημέρα, δεν ήταν δυνατόν να συγκεντρωθώ σε κανένα παιχνίδι. Ήθελα να διηγηθώ, όλα αυτά που έζησα, στους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες. Όλοι μαζί, ο προπονητής και οι συμπαίκτες μου, γίναμε μια συντροφιά κι αναβαπτισθήκαμε στο πνεύμα των Ολυμπιακών αγώνων. Μιλήσαμε για το περίφημο «Ευ αγωνίζεσθαι», αυτό που οι σύγχρονοι άνθρωποι, μπορούν τέλεια να ερμηνεύσουν ετυμολογικά, όσον όμως αφορά την πράξη, δυσκολεύονται απ ό λίγο έως τραγικά! Στοχεύοντας αποκλειστικά στον πρωταθλητισμό, λούζονται στα βρώμικα κι επικίνδυνα νερά των αναβολικών, θυσιάζοντας στον βωμό της εφήμερης δόξας, την καθαρότητα της ψυχής και του σώματος. Η εξόντωση του αθλητή και η δυσφήμιση των αγώνων, είναι το μόνο αντίτιμο που εισπράττει κανείς από τέτοιες ενέργειες.
Ε, λοιπόν για μένα οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν σημαίνουν, ούτε αναβολικά, ούτε πρωταθλητισμό, ούτε οικονομικά συμφέροντα, οικονομική κρίση, αντιζηλίες και μίση. Σημαίνουν χαρά για την συμμετοχή, «ευ αγωνίζεσθαι», φιλία, ειρήνη και σ’ αυτό το πνεύμα εύχομαι να σταθούν οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες.
Σταματώ εδώ την φλυαρία μου, που ίσως σε κούρασε και σου εύχομαι μέσα απ’ την ψυχή μου, σε όλη σου την ζωή, ν’ αγωνίζεσαι, να νικάς και ν’ αγαπάς, όπως ακριβώς εσύ μου δίδαξες. Σ’ ευχαριστώ για άλλη μια φορά και σε περιμένω, εκεί που πρωτοσυναντηθήκαμε… Στην αρχαία Ολυμπία, στην Ελλάδα, στην πατρίδα του πολιτισμού και του αθλητισμού. Στην πανέμορφη και πολυαγαπημένη μου πατρίδα, που όσες δυσκολίες και τρικυμίες κι αν περνά τώρα, « δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά», γιατ’ «έχει στο κατάρτι της βιγλάτορα, παντοτινό, τον Ήλιο, τον Ηλιάτορα»!

Με αγάπη και θαυμασμό,
Μάριος Α. Χατζηδήμου»

Ποιος είναι όμως ο μικρός Μάριος Α. Χατζηδήμου; 

 Ας δούμε τη συνέντευξη που έδωσε στο  Διευθυντή του 2ου Γυμνασίου Γιαννιτσών, Λάζαρου Κενανίδη, στις Κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης Πέλλης και Αλμωπίας, στο Ελευθεροχώρι Γιαννιτσών, φέτος το καλοκαίρι (30-7-2012).

-Μάριε, Συγχαρητήρια για την επιτυχία σου. Μίλησέ μου για το θέμα που ανέπτυξες, πώς πήρες την απόφαση να συμμετάσχεις στον διαγωνισμό;

Ο διαγωνισμός ήταν μια επιστολική έκθεση με θέμα : «Γράψτε μια επιστολή σ΄ έναν αθλητή για να του πείτε τι σημαίνουν για εσάς οι Ολυμπιακοί Αγώνες, μέσα σε 800 λέξεις». Ο φορέας που το οργάνωσε ήταν τα Ελληνικά Ταχυδρομεία και μετά, αφού μεταφράστηκε στα αγγλικά, στάλθηκε στην Παγκόσμια Ταχυδρομική Ένωση.

Από το σχολείο μου πληροφορήθηκα σχετικά με τον διαγωνισμό και επειδή μου άρεσε σαν θέμα και ανταποκρινόταν στα ενδιαφέροντά μου, αποφάσισα να συμμετάσχω.

Πήρα το πρώτο βραβείο στην Ελλάδα και σε παγκόσμιο επίπεδο πήρα το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Πρώτευσα ανάμεσα σε 1.000.000 παιδιά έως 15 ετών σε παγκόσμιο επίπεδο.

-

Ανάπτυξε μας σε λίγες σειρές το κείμενο που κατέθεσες.

Περιέγραψα την απόφασή μου να ασχοληθώ με τον αθλητισμό και αναφέρθηκα στους Ολυμπιακούς Αγώνες που γινόταν στην Αρχαία Ελλάδα. Η ευγενής άμιλλα και ο σεβασμός του αντίπαλου μέσα στους αθλητικούς χώρους είναι μια αυτονόητα αξία. Οι αγώνες γίνονται ακόμη καλύτεροι όταν το κίνητρο είναι, κυρίως, η συμμετοχή κι όχι απλά το ανέβασμα του νικητή στο βάθρο. Ο ανταγωνισμός οφείλει να παραχωρήσει την θέση του στον συναγωνισμό. Η δε συμμετοχή και όχι ο πρωταθλητισμός αναδεικνύει τις αθλητικές αξίες. Είναι «το ευ αγωνίζεσθαι» αυτό που μετράει πραγματικά, ενώ η χρήση αναβολικών και το ντοπάρισμα των αθλητών αμαυρώνει την εικόνα των αθλημάτων και μεταβάλλει τον αθλητή σε θύμα του συστήματος. Ευχής έργο θα ήταν, αν οι Ολυμπιακοί Αγώνες γίνονται στίβος άσκησης οραμάτων και ιδεών και προβάλλουν την παγκόσμια συναδέλφωση των λαών.

-Αρίστευσες ανάμεσα σε χιλιάδες παιδιά, Έλληνες και ξένους. Πώς αισθάνεσαι;

Ήταν κάτι αναπάντεχο. Δεν το περίμενα. Πάντως με ενθουσιασμό δέχθηκα την ανακοίνωση της βράβευσής μου. Ένιωσα προσωπική ικανοποίηση και υπερηφάνεια. Πολύ μου άρεσε, που ακούστηκε το όνομα της Ελλάδας στο εξωτερικό. Ιδιαίτερα μάλιστα σε μια δύσκολη περίοδο για την πατρίδα μας. Η τελετή βράβευσης θα γίνει στις 9/10/2012 στην Ντόχα του Κατάρ στο πλαίσιο της παγκόσμιας ημέρας Ταχυδρομείου. Θα βρεθώ με τον ασημένιο νικητή, ένα παιδί από την Κένυα και τον χάλκινο, έναν από την Ουκρανία. Θα συνοδευόμαστε από γονείς και μια ολιγομελή επιτροπή από τα ΕΛΤΑ.

-Παρατηρώ ότι διαθέτεις εξαιρετικό λόγο για την ηλικία σου, μεστότητα νοημάτων και εκφραστική ωριμότητα. Παρακολουθείς την επικαιρότητα; Διαβάζεις εξωσχολικά βιβλία; Έχεις χόμπυ;

Όταν μου το επιτρέπουν οι σχολικές υποχρεώσεις μου, παρακολουθώ την επικαιρότητα, αν και δεν διαβάζω τακτικά εφημερίδα. Σπάνια βλέπω τηλεόραση. Διαβάζω όμως πολλλά εξωσχολικά βιβλία περιπέτειας, ιστορικά και θρησκευτικά βιβλία με έμφαση στους βίους αγίων της Εκκλησίας μας. Ασχολούμαι με τον αθλητισμό, όπως τένις, ποδόσφαιρο και καλαθοσφαίριση. Ιδιαίτερα μου αρέσουν οι αγώνες σε δρόμους ημιαντοχής.

-Ποιοι παράγοντες διαμόρφωσαν τον λόγο σου και επηρέασαν την προσωπικότητά σου;

Με βοήθησε πολύ στον χαρακτήρα μου η οικογένειά μου, καθότι μάλιστα και πολύτεκνη και κυρίως οι γονείς μου, οι δάσκαλοι, αλλά και η εκκλησία μια που ο πατέρας μου εκτός από γιατρός τυχαίνει να είναι και ιερέας. Σημαντική επίδραση στην προσωπικότητά μου έχουν οι φίλοι μου. Πιστεύω βαθιά στα ιδανικά της φιλίας. Να σημειώσω ότι επειδή ο πατέρας μου είχε ασχοληθεί με τον αθλητισμό, το γεγονός αυτό συντέλεσε στο ότι όλα τα αδέλφια ασχολούμαστε και εμείς με τα σπορ. Αυτή η εικόνα μας έχει επηρεάσει θετικά.

-Τι θα έλεγες στους συμμαθητές και τους συνομηλίκους σου για τις αξίες και τα ιδανικά του σύγχρονου κόσμου;

Θα τους προέτρεπα να είναι φιλότιμοι, και έντιμοι στους αγώνες, να έχουν ήθος και συγκροτημένη προσωπικότητα. Να μην ενδιαφέρονται για την ατομική τους προβολή, αλλά για το συλλογικό συμφέρον. Για το καλό όλων μας. Να εφαρμόζουν τις αρχές της αλληλεγγύης, όπως είπε και ο ίδιος ο Χριστός: «Αγαπάτε Αλλήλους». Να έχουν αγωνιστικό φρόνιμα και μεγάλη υπομονή. Να επικρατεί ανάμεσά τους ο αλληλοσεβασμός.

-Και κάτι επίκαιρο. Αυτή την περίοδο γίνονται Ολυμπιακοί Αγώνες στο Λονδίνο. Είδες την τελετή έναρξης; Πώς σου φάνηκε; Θέλεις να καταθέσεις την γνώμη σου;

Παρακολούθησα την τελετή έναρξης από την τηλεόραση. Κάποια σημεία μου άρεσαν και άλλα όχι. Ήταν εντυπωσιακή η οργάνωσή τους και ίσως και τα πυροτεχνήματα. Μου άρεσε η εικόνα της αγροτικής Αγγλίας, καθώς και η παρουσία του ηθοποιού Μίστερ Μπήν. Εκείνο που δεν μου άρεσε ήταν η μετατροπή της αγροτικής κοινωνίας σε βιομηχανική. H εκτεταμένη αναφορά στο Εθνικό σύστημα Υγείας της Μ. Βρετανίας μου φάνηκε παράξενο και ίσως αδόκιμο θέμα για μια τέτοια τελετή. Το γεγονός ότι κάποιοι αθλητές σημαιοφόροι μασούσαν τσίχλα, το βρήκα απαράδεκτο. Με πείραξε πολύ που οι επίσημοι δεν έκαναν καμία αναφορά για την προέλευση των Ο.Α. από την Ελλάδα. Η χώρα μας είναι η μητέρα του ολυμπιακού πνεύματος.

-Μάριε, ευχαριστώ πολύ, να είσαι πάντα καλά, καλή συνέχεια και με περισσότερες βραβεύσεις.

 Χρησιμοποιήθηκε υλικό από τους ιστότοπους: www.tanea.gr/, dide.pel.sch.gr/portal/, www.athensnews.gr/portal/, apotoxamogelostogelio.blogspot.gr/

ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr/2012/10/