Ο Μητροπολίτης Νέας Ιερσέης Απόστολος

 Ο Μητροπολίτης Νέας Ιερσέης Απόστολος 

θα μιλήσει στη Θρονική Γιορτή στο Φανάρι

Του Θεοδώρου Καλμούκου/ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ

 

Ο Μητροπολίτης Νέας Ιερσέης Απόστολος επί του Αρχιερατικού Θρόνου κατά την τελετή της ενθρόνισης του. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΝΕΑΣ ΙΕΡΣΕΗΣ   

ΒΟΣΤΩΝΗ. Ο Μητροπολίτης Ιερσέης Απόστολος θα εκφωνήσει την ομιλία κατά την Πατριαρχική Λειτουργία της Θρονικής Εορτής του Οικουμενικού Πατριαρχείου, επί τη μνήμη του Αγίου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου, ιδρυτή της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, την Πέμπτη 30 Νοεμβρίου.

Την επιλογή και την ανάθεση αυτή στον Μητροπολίτη Απόστολο, έκανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, γεγονός το οποίο περιποιεί ιδιαίτερη τιμή για τον ίδιο τον Μητροπολίτη Απόστολο, τη Μητρόπολη Νέας Ιερσέης και κατ’ επέκταση για την Αρχιεπισκοπή Αμερικής. Σημειώνεται ότι ο Μητροπολίτης Απόστολος είναι συνοδικός πάρεδρος της Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου κατά την τρέχουσα Συνοδική περίοδο.

Πρόκειται για μία από τις πλέον κορυφαίες ημέρες και εορτές του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στην οποία συμμετέχει και επίσημη αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της πρεσβυτέρας Ρώμης υπό τον Καρδινάλιο κ. Kurt Koch, Πρόεδρο της Ποντιφικής Επιτροπής (Dicastery) για την Προώθηση της Χριστιανικής Ενότητας, ο οποίος εκπροσωπεί τον Πάπα Φραγκίσκο της Ρώμης.

Επίσης, ο Μητροπολίτης Απόστολος παρευρέθηκε πρόσφατα στις ενθρονίσεις των Μητροπολιτών Φλωρίνης Ειρηναίου και Θεσσαλονίκης Φιλοθέου.

Το Πατριαρχείο εξέδωσε το ακόλουθο επίσημο ανακοινωθέν:

«Ανακοινούται, ότι επί τη εορτή του Αγίου ενδόξου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, τη και Θρονική Εορτή της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, τελεσθήσονται εν τω Π. Πατριαρχικώ Ναώ, την μεν Τετάρτην, 29ην Νοεμβρίου, και ώραν 4:30 μ.μ., Μ. Εσπερινός, χοροστατούσης της Α. Θ. Παναγιότητος, την δε Πέμπτην, 30ην ιδίου, η καθιερωμένη Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία.

Tον θείον λόγον θα κηρύξη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νέας Ιερσέης κ. Απόστολος.

Κατ’ αυτήν θα παραστή, ως κατ’ έτος, επίσημος Αντιπροσωπεία της Εκκλησίας Ρώμης υπό την ηγεσίαν του Σεβ. Καρδιναλίου κ. Kurt Koch, Προέδρου του Ποντιφηκού Συμβουλίου διά την προώθησιν της ενότητος των Χριστιανών.

Μετά το πέρας του Εσπερινού της Εορτής, η Α. Θ. Παναγιότης ο Πατριάρχης θα χειροθετήση εις Αρχοντα Οφφικιάλιον της Αγίας του Χριστού Μ. Εκκλησίας τον Ελλογιμ. κ. Λεωνίδαν Τζώνην, εξ Αθηνών».

ΠΗΓΗ:https://www.exapsalmos.gr/o-mitropolitis-neas-ierseis-apostolos-tha-milisei-sti-throniki-giorti-sto-fanari/

Νάξιοι Μελιστές: Τυπική Διάταξη Ακολουθιών από 26η Νοεμβρίου έως 2α...

Νάξιοι Μελιστές: Τυπική Διάταξη Ακολουθιών από 26η Νοεμβρίου έως 2α...:  Download σε μορφή pdf  ΕΔΩ

Νάξιοι Μελιστές: Ψαλτικό Εορτοδρόμιο! Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλ...

Νάξιοι Μελιστές: Ψαλτικό Εορτοδρόμιο! Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλ...:   Οι Ακολουθίες τού Εσπερινού, τού Όρθρου και τής Θείας Λειτουργίας τής εορτής του Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου! Επιλογή, Επιμέλεια και...

ΒΟΤΑΝΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ: πρόπολη-το ισχυρότερο αντιβιοτικό της φύσης και πο...

ΒΟΤΑΝΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ: πρόπολη-το ισχυρότερο αντιβιοτικό της φύσης και πο...: Εδώ και αιώνες, η πρόπολη χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή ιατρική για τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών λόγω των βιολογικών και φαρμακολογικών...

Ο Παρθενώνας

Ο φαρμακοποιός του Οθωνα που μελέτησε τη φθορά του Παρθενώνα

Ο χημικός Ξαβιέρ Λάντερερ συνέβαλε στη θεμελίωση της αρχαιολογικής συντήρησης στην Ελλάδα

Ηρθε από το Μόναχο το 1833, για να υπηρετήσει τον Οθωνα ως «φαρμακοποιός της βασιλικής αυλής». Εγινε ο πρώτος καθηγητής Χημείας και συνέβαλε στην οργάνωση του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είχε πάθος για την Ελλάδα, ενώ συνδέθηκε και με την «υψηλή κοινωνία» της, καθώς μία κόρη του παντρεύτηκε τον Μιχαήλ Αβέρωφ. Φυσικά, ο χημικός Ξαβιέρ Λάντερερ (1809-1885) έχει και άλλους λόγους να μνημονεύεται: η ιστορία της επιστημονικής αρχαιολογικής συντήρησης στην Ελλάδα ξεκινάει με τη δική του δραστηριότητα.

Το έργο του παρουσιάστηκε χθες στη διεθνή επιστημονική ημερίδα «History of Cultural Heritage Conservation: From the First Scientific Laboratories to the World Conservation Centres», που διοργάνωσε στο Μουσείο της Ακρόπολης η Διεύθυνση Συντήρησης Αρχαίων και Νεωτέρων Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού, με τη συμμετοχή του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ημέρας Συντήρησης (15 Οκτωβρίου). Για τον Λάντερερ μίλησε η συντηρήτρια της ΔΣΑΝΜ, δρ Μαρία Δελή, η οποία σκιαγράφησε κατ’ αρχήν τα όρια της δράσης του: η ανακήρυξη της Ακρόπολης ως μνημείου το 1835 είχε μεν οδηγήσει σε αύξηση των ανασκαφών (κυρίως από τη νεοσύστατη Αρχαιολογική Υπηρεσία και την Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία), ωστόσο ο Λάντερερ δεν είχε άλλο εργαστήριο ανάλυσης των αρχαιοτήτων πέρα από το ιδιωτικό του και εκείνο του βασιλικού φαρμακοποιείου.

Εστω κι έτσι, άρχισε να συνεργάζεται με τον Εφορο Αρχαιοτήτων Κυριακό Πιττάκη, ο οποίος παρείχε στον Λάντερερ αρχαιολογικό υλικό για τις μελέτες του, που δημοσιεύονταν στο έντυπο της Αρχαιολογικής Εταιρείας «Αρχαιολογική Εφημερίς». Πρόσφατες έρευνες αποκαλύπτουν κι άλλες ερευνητικές δραστηριότητές του, μία εκ των οποίων είναι η εξής: σε μελέτη του που δημοσιεύθηκε το 1842, έκανε λόγο για μια παράξενη ουσία, εντοπισμένη σε ένα αγγείο από την Κέα, που αρχικά θεώρησε ότι ήταν μελάνι· όταν όμως την υπέβαλε σε συγκεκριμένες αναλυτικές μεθόδους, διαπίστωσε ότι επρόκειτο για το γνωστό «κώνειο»· μελετώντας γραπτές πηγές, ο Λάντερερ επιβεβαίωσε την ύπαρξη ενός αρχαίου τελετουργικού στην Κέα, στο πλαίσιο του οποίου κάποιοι ηλικιωμένοι κατανάλωναν το κώνειο ως μέρος μιας πρακτικής εθελοντικής ευθανασίας.

Ο Λάντερερ μελέτησε ακόμα τις ταφικές τεχνικές αλλά και τις μεθόδους βαφής που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι. Ιδιαίτερα επίσης τον ενδιέφερε η φθορά των μεταλλικών αντικειμένων και συγκεκριμένα η «πατίνα» τους, την οποία παρατηρούσε χωρίς να γνωρίζει ακόμα αν η παρουσία της οφειλόταν στη δράση των ανθρώπων ή του χρόνου. Πολύ σημαντική ωστόσο ήταν η δουλειά του στις Μυκήνες, ως βασικός συνεργάτης του Ερρίκου Σλήμαν στην ανάλυση των ευρημάτων. Με τις γνώσεις του επιβεβαίωσε τις διασυνδέσεις Μυκηναίων και Αιγυπτίων, καθώς εντόπισε την ίδια συγκολλητική ουσία σε κοσμήματα των μεν και νομίσματα των δε.

Μελέτησε και άλλες αρχαιότητες ο Λάντερερ. Λόγου χάριν, δείγματα από τον Παρθενώνα, την Ποικίλη Στοά και άλλα αρχαία μνημεία της Αθήνας, στα οποία εντόπισε την επίδραση της αιθάλης, θέλοντας να κατανοήσει τους μηχανισμούς της φθοράς και του αποχρωματισμού τους. Εστίασε στην τεχνική παραγωγής των γυάλινων ψηφίδων που χρησιμοποιούνταν σε μωσαϊκά της αρχαιότητας και τα οποία συνέκρινε με της Αγίας Σοφίας, της Μονής Δαφνίου, του Οσίου Λουκά. Σε μια δημοσίευσή του έδινε οδηγίες παρασκευής για το λεγόμενο «βασιλικόν ύδωρ» (ένα διάλυμα υδροχλωρικού και νιτρικού οξέος), το οποίο θεωρούσε ιδανικό για την απομάκρυνση ιζημάτων. Κάποιες αρχαιότητες τις μεταχειρίστηκε ενίοτε με τρόπο ακραίο για τα σημερινά δεδομένα. Οπως όμως σημείωσε η Μαρία Δελή, με βασικότερο εργαλείο τον ενθουσιασμό και τις γνώσεις του, «χάραξε τον δρόμο σε ένα αχαρτογράφητο πεδίο, υπό ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες και με πλήρη απουσία υποδομών, σε ένα κράτος που ακόμα διαμόρφωνε και πάσχιζε να εδραιώσει την εθνική του ταυτότητα».

Πηγή: kathimerini

Ο Απόστολος Ανδρέας (30 Νοεμβρίου)

                               Ο Πρωτόκλητος Μαθητής του Χριστού!  

Αλέξανδρος Χριστοδούλου, Θεολόγος

Ο Απ. Ανδρέας ήταν ένας από τους δώδεκα μαθητές του Κυρίου. Καταγόταν από την Βηθσαϊδά, πόλη που βρισκόταν στη δυτική όχθη της λίμνης Τιβεριάδας. Εργαζόταν στην οικογενειακή επιχείρηση του πατέρα του Ιωνά, που εκμεταλλευόταν την πλούσια σε ψάρια λίμνη. Τα ευαγγέλια μας πληροφορούν ότι ανήκε σε μια ευκατάστατη οικογένεια και είχε οικονομική ευχέρεια.

            «Η οικογένεια του Σίμωνος Πέτρου και του Ανδρέα, κατοικούσαν στην πρωτεύουσα της Γαλιλαίας, την Καπερναούμ, και όπως έχει δείξει η αρχαιολογική σκαπάνη σε οικία πλούσια και μεγαλόπρεπη. Άρα το οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο των οικογενειών αυτών ήταν πολύ υψηλό, ιδιαίτερα για τα δεδομένα της εποχής εκείνης» ( Γ. Πατρώνου, Κήρυγμα και Θεολογία τ. Α, σ. 175).

Υπάρχει η εντύπωση σε πολλούς ότι οι μαθητές ήταν φτωχοί και αγράμματοι ψαράδες. Το ότι ήσαν ψαράδες δεν τους απέκλειε από τη δυνατότητα της αποκτήσεως παιδείας που τότε δεν ήταν επάγγελμα. Μπορούσε κάποιος να εργάζεται χειρωνακτικά αλλά να είναι και μορφωμένος. Το ότι ήσαν αλιείς δεν σημαίνει ότι ήσαν αγράμματοι. Και ο Απ. Παύλος έχει μεγάλη μόρφωση, αλλά ήταν σκηνοποιός.

Ο Ανδρέας μαζί με τον αδελφό του Πέτρο ήσαν μαθητές του Τιμίου Προδρόμου και παρακολουθούσαν τη διδασκαλία του. Σ’ αυτούς έδειξε τον Κύριο λέγοντας: « Ίδε ο αμνός του Θεού». Τόσο εντυπωσιάστηκαν ώστε ακολούθησαν τον Ιησούν, όχι για να γίνουν μαθητές του, αλλά να συνομιλήσουν και να αποκτήσουν πείρα προσωπική ποιός ήταν αυτός που ο δάσκαλος τους χαρακτήριζε ανώτερό του. Συνομίλησαν ιδιαιτέρως σε κάποιο σπίτι που έμενε ο Κύριος. Το περιεχόμενο της συνομιλίας τους δεν μας παραδίδεται. Λέγεται μόνο: «ην Ανδρέας ο αδελφός Σίμωνος Πέτρου εις εκ των δύο των ακουσάντων παρά Ιωάννου και ακολουθησάντων αυτώ». Την επόμενη ημέρα ο Ανδρέας οδηγεί τον αδελφό του Πέτρο στον Κύριο. Τα γεγονότα αυτά δεν συνδέονται με την κλήση τους στο αποστολικό αξίωμα. Ήταν μια πρώτη γνωριμία. Όπως γνωρίζουμε από τα ευαγγέλια ο Κύριος άρχισε τη δημόσια δράση του μετά τη σύλληψη και φυλάκιση του Προδρόμου.

Η οριστική κλήση του Ανδρέα και του Πέτρου γίνεται στις όχθες της λίμνης Τιβεριάδος με τα λόγια « δεύτε οπίσω μου, και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων. Οι δε αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ». Ο απ. Ανδρέας κλήθηκε πρώτος  από τον Κύριο γι’ αυτό και ονομάζεται «Πρωτόκλητος». Στην Κ.Δ . ο Απ. Ανδρέας παρευρίσκεται στη θεραπεία της πεθεράς του Πέτρου, στη τέλεση του θαύματος του χορτασμού των πεντακισχιλίων, στη συνάντηση του Κυρίου με τους Έλληνες. Τότε μαζί με τον Φίλιππο λένε στον Κύριο την επιθυμία των προσυλήτων Ελλήνων να τον συναντήσουν. Ο ευαγγελιστής Μάρκος παρουσιάζει τον Απ. Ανδρέα μαζί με άλλους τρείς μαθητές να ρωτά τον Κύριο για το πότε θα εκπληρωθεί η προφητεία καταστροφής της Ιερουσαλήμ. Στους καταλόγους των δώδεκα μαθητών πάντοτε αναφέρεται μαζί με τον αδελφό του Πέτρο. Για τελευταία φορά αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων μετά την Ανάληψη του Κυρίου να βρίσκεται μαζί με τους άλλους μαθητές στο υπερώο της Ιερουσαλήμ. Για την δράση του απ. Ανδρέα πληροφορίες έχουμε από τα απόκρυφα Ευαγγέλια, Πράξεις και Μαρτύρια που την περιγράφουν μυθιστορηματικά.

Τις παραπάνω πληροφορίες χρησιμοποίησαν εκκλησιαστικοί συγγραφείς. Αυτοί αναφέρουν ότι ο απόστολος κήρυξε στη Σκυθία (Αλανία, Ζηκχία και Ταυρική). Η Ρώσοι συνδέουν τη διάδοση του χριστιανισμού με τον Πρωτόκλητο μαθητή. Εκκλησιαστικοί συγγραφείς του 4^ου αι. γράφουν για τη δράση του αποστόλου στην Ηπειρο, και το μαρτύριο του στην Αχαΐα.

Ο απ. Ανδρέας θεωρείται ο ιδρυτής της Εκκλησίας του Βυζαντίου, της μετέπειτα Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, και μάλιστα χειροτόνησε ως πρώτο επίσκοπο τον Στάχυ, ένα από τους εβδομήντα αποστόλους του Χριστού.

 Στο Οικουμενικό Πατριαρχείο η ιερή μνήμη του Αγίου ενδόξου απ. Ανδρέα τιμάται ιδιαίτερα με Πατριαρχική και συνοδική θεία Λειτουργία από το 1759. Ο τότε Πατριάρχης Σεραφείμ ο Β΄ (1757-1760) καθιέρωσε με εγκύκλιο του (8/11/1759) λαμπρό εορτασμό «εν ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς και φωτοχυσίαις λαμπραίς», αποτελεί δε τη θρονική  εορτή του.

Πολιούχος της πόλεως των Πατρών θεωρείται ο Απ. Ανδρέας για τη δράση του και το σταυρικό μαρτύριό του. Προσέλκυσε στο Χριστό τη Μαξιμίλλα, σύζυγο του Ρωμαίου ανθύπατου Αιγεάτη, η οποία ενταφίασε και το λείψανο του μαζί με τον επίσκοπο Στρατοκλή, το οποίον χειροτόνησε ο απ. Ανδρέας ως επίσκοπο Παλαιών Πατρών. Μετά από πολλά χρόνια, το έτος 357 μεταφέρθηκε το ιερό λείψανο στη Κων/λη, μάλλον όχι ολόκληρο και εναποτέθηκε στο ναό των Αγίων Αποστόλων. Ο αυτοκράτορας Βασίλειος Α΄ ο Μακεδών επέστρεψε στη Πάτρα τη τιμία καρά, η οποία παρέμεινε μέχρι το 1460. Ο Θωμάς Παλαιολόγος μετέφερε την κάρα του Αγίου Ανδρέα στη Ιταλία μετά την κατάληψη της Πελοποννήσου από τους Τούρκους και τη δώρισε στον Πάπα Πίο το Β΄ που την τοποθέτησε σε ναό του Αγίου Ανδρέα που χτίστηκε στη Ρώμη.  Το 1964 επέστρεψε η αγία καρά του στην πόλη των Πατρών και βρίσκεται στο μεγαλοπρεπή ναό που ανήγειρε πρός τιμή του πολιούχου της.

Στο Άγιον Όρος εορτάζει με μεγαλοπρέπεια η Σκήτη του Αγίου Ανδρέου (Σεράι), κοντά στις Καρυές, η οποία ανήκει στη Ι. Μ. Μ. Βατοπαιδίου.

Στη Κύπρο ο απ. Ανδρέας είναι ιδιαίτερα αγαπητός. Το βρισκόμενο στη κατεχόμενη Κύπρο (Καρπασία) μοναστήρι του συνδέεται με την ιστορία και την παράδοσή της. Ο άγιος πέρασε από τη περιοχή που είναι κτισμένο το μοναστήρι κατά τον 1^οαι. μ. Χ. και δημιούργησε μια πηγή σε ένα βράχο (αγίασμα) με το νερό της οποίας θεραπεύθηκε το τυφλό παιδί του καπετάνιου. Αυτός από ευγνωμοσύνη έκτισε ναό πρός τιμήν του αποστόλου. Το σημερινό μοναστήρι γίνεται γνωστό από το 1855 όταν ο π. Ιωάννης Νικόλα Διάκου, που θεωρείται κτήτορας, από το Ριζοκάρπασο κτίζει τον καινούριο ναό που εγκαινίασε ο Αρχιεπίσκοπος Σωφρόνιος στις 15 Αυγούστου 1867.

Η παράδοση για τη χρησιμοποίηση του σταυρού σε σχήμα Χ είναι δυτικής προελεύσεως και είναι του 12^ου ή του 13^ου αι. αναφέρεται όμως στους στίχους του συναξάριου. «Αντίστροφον σταύρωσιν Ανδρέας φέρει, φανείς αληθώς ου σκιώδης αντίπους» ( Ο Ανδρέας υπέστη αντίστροφη σταύρωση, και φάνηκε στ’ αλήθεια πραγματικός αντίποδας του Κυρίου). Λόγω της μεταφοράς λειψάνων του Αποστόλου στη Σικελία από τον 11^ο αι. θεωρείται προστάτης της χώρας και μάλιστα το σχήμα Χ του σταυρού του θεωρείται εθνικό έμβλημα.

Όλα τα μαρτυρολόγια δέχονται ως ημέρα θανάτου του Απ. Ανδρέα τη 30^η Νοεμβρίου. Το έτος του μαρτυρίου είναι άγνωστο. Πιθανολογείται ότι εμαρτύρησε τους τελευταίους χρόνους της βασιλείας του Νέρωνα μετά το θάνατο των αποστόλων Πέτρου και Παύλου.

Ταις του σου Αποστόλου πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

ΠΗΓΗ: https://www.pemptousia.gr/2014/11/o-protoklitos-mathitis-tou-christou-30-no/

ΒΗΜΑΤΑ: ΠΑΙΧΝΙΔΙ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ

ΒΗΜΑΤΑ: ΠΑΙΧΝΙΔΙ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ:   «Ό,τι χρειάζεται η ψυχή του παιδιού είναι το φως του ήλιου, τα παιχνίδια, το καλό παράδειγμα, λίγη αγάπη» (Ντοστογιέφσκι). Οι εικόνες τ...

+ Πρεσβύτερος κυρός Σπυρίδων Ζαφείρης

                                       Ο παπάς του Γοργοπόταμου

Νικόλαος Ζαΐμης, Θεολόγος

Τη νύχτα της 25ης Νοεμβρίου 1942 κάπου στην καρδιά της Ελλάδας, στην Ρούμελη, έμελλε να γραφτεί μία χρυσή σελίδα στην παγκόσμια ιστορία. Βρετανοί σαμποτέρ με την συνδρομή και στήριξη των ομάδων αντίστασης του ΕΔΕΣ και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ θα ανατινάξουν την γέφυρα του Γοργοποτάμου. Ενα στρατηγικό πέρασμα για τον ανεφοδιασμό των ναζιστικών στρατευμάτων του Χίτλερ στην Αφρική.

Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ θα γράψει για το ιστορικό γεγονός: «Η δράση των Ελλήνων ανταρτών άλλαξε τον ρουν της ιστορίας. Η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου συνετέλεσε στην αναπτέρωση του ηθικού και στην κατά 80% νίκη των συμμάχων στην Ευρώπη και την Αφρική».

Στην επιχείρηση, με την κωδική ονομασία Harling, θα διακριθεί για την τόλμη και την ανδρεία του ένας ιερέας από την Ήπειρο, ο παπά Σπύρος Ζαφείρης ο οποίος ήταν μεταξύ των ανταρτών του ΕΔΕΣ υπό τον Στρατηγό Ναπολέοντα Ζέρβα πουέλαβανμέρος. Ενσαρκώνοντας τον ρόλο του σύγχρονου Παπαφλέσσα και με πολεμική εμπειρία από το Μικρασιατικό Μέτωπο όπου είχε πολεμήσει, ο παπά Σπύρος θα ηγηθεί ομάδας ανταρτών και θα συντελέσει τα μέγιστα στην εξουδετέρωση της ιταλικής φρουράς και στην επιτυχία της καταστροφής της γέφυρας. Ο επικεφαλής Άγγλος Ταξίαρχος της επιχείρησης, Έντι Μαγιερς, όταν θα τον αντικρίσει θα πει με θαυμασμό: «Παπάς κατά την παράδοση του 1821».

Πράγματι. Και σε αυτή την συνάντηση της Ελλάδας με την ιστορία το τιμημένο ράσο ήταν εκεί. Όπως το αθάνατο ’21. Όση προσπάθεια και να γίνεται για την σπίλωση και προσφορά του στους αγώνες, στο προσκλητήριο της ιστορίας θα φωνάζει παρών. «Στον απελευθερωτικό αγώνα 1942-1944 αγωνίσθηκε για την λευτεριά και την δόξα της Πατρίδος και στον αγώνα αυτόν έδωσε τα πάντα δίχως ποτέ να λογαριάσει κόπους και κινδύνους, ακόμα και την ζωή του», θα γράψει δεκαετίες μετά την μεγάλη νίκη ο συναγωνιστής του Στέργιος Βούλγαρης. Ο παπά Σπύρος Ζαφείρης δύο χρόνια μετά τον Γοργοπόταμο θα ποτίσει με το αίμα του το δέντρο της λευτεριάς. Θα πέσει, δυστυχώς, από «φίλια πυρά» στις 5 Ιανουαρίου 1944 στα Μηλιανά Αρτης.

Το θρυλικό Γεφύρι αποτέλεσε και αποτελεί σημείο ενότητας για την Εθνική Αντίσταση. Κατά τον Κρις Γουτχάουζ ο Γοργοπόταμος «χωρίς τον Ζέρβα δεν γινόταν και χωρίς τον Άρη δεν πετύχαινε». Η μορφή του παπά Σπύρου Ζαφείρη αποτελεί πηγή έμπνευσης και διαχρονική μαρτυρία ότι, για να πετύχει κάτι, πάνω απ’ όλα χρειάζεται και πίστη!

Φωτογραφία: Ο αδριάντας του «Παπαφλέσσα της Νεωτέρας Ιστορίας», όπως τον χαρακτήρισε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ Τίκας (1913-1998), στο χωριό του Πηγές Άρτας

ΠΗΓΗ: https://www.pemptousia.gr/2023/11/o-papas-tou-gorgopotamou/

ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΟ ΤΟΝ «ΠΑΤΜΙΟ»: Ὁ ἀείμνηστος «Παπαφλέσσας τῆς Νεωτέρας Ἱστορίας», ἔγγαμος, πολύτεκνος  Κληρικός ὑπῆρξε πατέρας τοῦ πρωτότοκου Χρυσόστομου Ζαφείρη, ὁ ὁποῖος ἀπεφοίτησε ἀπό την  Πατμιάδα Ἐκκλησιαστική Σχολή καί τή Θεολογική Σχολή Χάλκης καί ἀναδείχθηκε Μητροπολίτης Περιστερίου, χαρακτηρισθείς ὡς ἕνας ἀπό τούς πλέον ἐπιφανεῖς Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Λίγο πρίν ἀπό τήν ἐκδημία του, ἡ ὁποἰα συνέβη πρίν ἀπό λίγα χρόνια, εἶχε τή χαρά νά δεῖ δημοσιευμένο τό τελευταῖο του βιβλίο γιά τόν ἀείμνηστο Πατέρα του καί τήν Οἰκογένειά του. Αἰωνία τους ἡ μνήμη.

Byzantine chant | Αργή Δοξολογία νενανω | Δημοσθένους Φιστουρή