Κύπρος!!!

Ήταν πρώτη Απριλίου της ΕΟΚΑ η αρχή

Ιωάννης Μ. Μιχαλακόπουλος

Η Κύπρος υπέμεινε μια δουλεία περίπου οκτώ αιώνων. Από το 1191 και μετά πέρασαν από το νησί πολλοί και ετερόκλητοι κατακτητές με τελευταίους τους τούρκους (1571 – 1878) και τους άγγλους (1878 – 1960). Παρά την καταπίεση που βίωνε ο Κυπριακός Λαός, ο πόθος της ελευθερίας δεν έσβησε ποτέ από την ψυχή του και αντιστάθηκε ποικιλοτρόπως στις εργώδεις προσπάθειες για αλλοίωση του ελληνικού τρόπου της ζωής του. Συγκεκριμένα, από το 1878 μέχρι το 1955, οι Κύπριοι διεκδικούσαν ειρηνικά αλλά ατελέσφορα από τους Άγγλους την ελευθερία – αυτοδιάθεσή τους και την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Στις 15 Ιανουαρίου του 1950 η Εθναρχούσα Εκκλησία της Κύπρου πραγματοποίησε το Ενωτικό Δημοψήφισμα μέσα σε κλίμα γενικού ενθουσιασμού. Ο Ελληνικός Κυπριακός Λαός υπερψήφισε την «Ένωση» με το ιλιγγιώδες ποσοστό του 95,7%. Οι Άγγλοι όμως είπαν και πάλι «όχι», θεωρώντας ότι η περιοχή έχει υψηλή στρατηγική αξία και γι’ αυτό ουδέποτε επρόκειτο να εφαρμοστεί, εν Κύπρω, η αρχή των ίσων δικαιωμάτων και της αυτοδιάθεσης των λαών.

‘Ετσι, οι πεισματικά αρνητικές θέσεις των βρετανών οδήγησαν τους ελληνοκύπριους, αυτές τις «400 χιλιάδες ψυχές από την καλύτερη, την πιο ατόφια Ρωμιοσύνη» (Γ. Σεφέρης), σε ένοπλο Αγώνα διεκδίκησης της ελευθερίας. Αρχικά, σχηματίστηκε στην Αθήνα μια Επιτροπή από εξέχοντα πρόσωπα της Κύπρου και της Ελλάδας, η οποία αποφάσισε να διεκδικήσει δυναμικά την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την Ένωση. Τα μέλη της Επιτροπής επισφράγισαν την πίστη τους στο σκοπό του Αγώνα με όρκο στις 7 Μαρτίου 1953. Πρόεδρος της Επιτροπής αυτής ορίστηκε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ο οποίος ενεργούσε ως πολιτικός αρχηγός του Απελευθερωτικού Αγώνα. Η Επιτροπή διόρισε, ως στρατιωτικό αρχηγό, το συνταγματάρχη Γεώργιο Γρίβα ο οποίος διέθετε πλούσια στρατιωτική πείρα. Ο Γρίβας, ως αρχηγός της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ), θα χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο «Διγενής».

Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης ήτανε ο ποιητής – ήρωας της ΕΟΚΑ, ο στιχουργός του εμβληματικού: «Θα πάρω μιαν ανηφοριά». Γεννήθηκε στο χωριό Τσάδα της επαρχίας Πάφου στις 26 Φεβρουαρίου 1938. Απαγχονίστηκε στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας στις 14 Μαρτίου 1957. Είναι ο τελευταίος που ανέβηκε στο ικρίωμα της αγχόνης. Στον δικαστή που του ανακοίνωσε την καταδίκη του είπε: «Ξέρω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος που αγωνίζεται για την ελευθερία του…».

Σαφώς, πριν την «επίσημη» έναρξη (1η Απριλίου 1955) του αγώνα προηγήθηκαν επισκέψεις του Διγενή στην Κύπρο όπου έγινε κατόπτευση – αναγνώριση των χώρων και διερευνήθηκαν οι παράμετροι διεξαγωγής ανταρτοπολέμου (πχ λεπτομέρειες περί της δυσχερούς εισαγωγής οπλισμού στο νησί από την Ελλάδα).

Όσον αφορά εις το «τεχνικό» σκέλος, οι δυσκολίες ήταν σημαντικές. Γεωμορφολογικά, τα δύο ορεινά συμπλέγματα (του Τροόδους και του Πενταδακτύλου) διασχίζονταν από αμαξιτούς δρόμους καθιστώντας εύκολη την ταχεία μεταφορά βρετανικών στρατευμάτων προς την (ούτως ή άλλως περιορισμένη) ενδοχώρα του νησιού. Επιπλέον, οι Κύπριοι εκ των πραγμάτων ήταν απειροπόλεμοι και αστράτευτοι για μακρά χρονική περίοδο. Από την άλλη πλευρά, ο εχθρός ήταν καλά εδραιωμένος στο νησί. Eίχε άριστη οργάνωση, απόλυτη υπεροπλία σε όρους συμβατικού πολέμου και μια από τις καλύτερες Υπηρεσίες Πληροφοριών στον κόσμο (Intelligence Service). Ήταν προφανές ότι η μόνη επιλογή της ΕΟΚΑ ήταν να κάνει έναν αγώνα φθοράς και χρόνου τηρώντας όλους τους σχετικούς συνωμοτικούς κανόνες. Οι θεμελιώδεις αρχές του ανορθοδόξου πολέμου θα έβρισκαν πεδίον δόξης λαμπρόν, ήτοι… μυστικότητα, παραπλάνηση, απόκρυψη, αιφνιδιασμός και ταχεία απαγκίστρωση.

Από διπλωματικής άποψης, και με δεδομένη την περιρρέουσα ψυχροπολεμική ατμόσφαιρα, η Ελλάς με απόλυτη προσκόλληση στο γεωπολιτικό άρμα «Αγγλία – ΗΠΑ» δεν φαινόταν πρόθυμη να υποστηρίξει «ανοικτά» έναν συντεταγμένο αντιαποικιακό αγώνα. Ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Παπάγος δεν έχανε ευκαιρία να διαμηνύει στον Γρίβα ότι οποιαδήποτε ένοπλη δράση στη Μεγαλόνησο θα ήταν πρόωρη.

Μολαταύτα… «ήταν πρώτη Απριλίου της ΕΟΚΑ η αρχή». Η Κύπρος συγκλονίζεται από εκρήξεις σε κυβερνητικά κτίρια και αστυνομικούς σταθμούς. Για τα επόμενα τέσσερα χρόνια αντάρτικες ομάδες αναλαμβάνουν επιχειρήσεις δολιοφθορών, απελευθερώσεις αιχμαλώτων, ανατινάξεις στρατιωτικών εγκαταστάσεων, κρούσεις φαλάγγων οχημάτων, προσβολές εχθρικών περιπόλων. To τίμημα είναι υψηλό αλλά το διακύβευμα ανεκτίμητο. Το μαρτυρικό νησί γεμίζει ολοκαυτώματα. Στον Μαχαιρά, ο Γρηγόρης Αυξεντίου («Ζήδρος») πυρπολείται. Στο Δίκωμο, ο Κυριάκος Μάτσης ανατινάζεται. Στον φλεγόμενο Αχυρώνα Λιοπετρίου, σε αυτό το Κυπριακό «Χάνι της Γραβιάς», φονεύονται οι «ποτέ από το χρέος μη κινούντες» Ανδρέας Κάρυος, Φώτης Πίττας, Ηλίας Παπακυριακού και Χρίστος Σαμάρας.

Παράλληλα, ο κατακτητής δημιουργεί στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου φυλακίζει, εξευτελίζει και βασανίζει συλληφθέντες χωρίς δίκη. Στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας απαγχονίζονται εννέα νεαροί ηρωομάρτυρες. Εν συνεχεία, οι βρετανοί εκτελεστές τους ενταφιάζουν στο εσωτερικό των φυλακών. Έκτοτε, ο εν λόγω χώρος είναι γνωστός ως «Φυλακισμένα Μνήματα»… (αδούλωτων ψυχών). Στη διάρκεια του αγώνα, 108 αγωνιστές της ΕΟΚΑ χάνουν τη ζωή τους. 108 φάροι ηρωισμού και αυταπάρνησης ορθώνονται στο νησί για να φωτίζουν τις επόμενες γενιές με τα τηλαυγή ιδανικά του υγιούς πατριωτισμού και της ελεύθερης σκέψης. Χαρακτηριστικά, αναφέρεται ότι κατά την ανάκριση του Κυριάκου Μάτση από τους άγγλους, επισκέφθηκε το χώρο ο ίδιος ο στρατάρχης ο οποίος ζήτησε από τον Έλληνα μαχητή να… είναι συνεργάσιμος έναντι δυσθεώρητου χρηματικού ποσού. Η απάντηση του Μάτση κεραυνοβόλησε το βρετανό αξιωματούχο και χαράχτηκε ανεξίτηλα στις χρυσές σελίδες της Ελληνικής Ιστορίας:

«ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα αλλά περί αρετής»

Ο Γρηγόρης Αυξεντίου γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου του 1928 στο χωριό Λύση της επαρχίας Αμμοχώστου. Τον Ιανουάριο του 1955 εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) και σύντομα του δόθηκε η θέση του υπαρχηγού της. Κάποτε, μεταμφιέστηκε σε καλόγερο στο μοναστήρι του Μαχαιρά. Πλησιάζοντας οι Άγγλοι στο μοναστήρι δεν έχασε το κουράγιο του και μεταμφιεσμένος κέρασε τους Άγγλους χωρίς να τον αναγνωρίσουν. Στις 3 Μαρτίου του 1957, οι Άγγλοι εντόπισαν το κρησφύγετό του. Το περικύκλωσαν, έριξαν βενζίνη και τον έκαψαν ζωντανό. Το σώμα του ετάφη στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας στο χώρο που είναι γνωστός ως «Φυλακισμένα Μνήματα».

Ακόμα, πρέπει να αναφερθεί ότι το έπος της ΕΟΚΑ φέρει και τη σφραγίδα του ανθού της Ελληνορθόδοξης Κυπριακής νεολαίας η οποία σταδιακά οργανώθηκε στους κόλπους της Α.Ν.Ε. (Άλκιμος Νεολαία ΕΟΚΑ). Καθόλη τη διάρκεια του αγώνα μαθητές και μαθήτριες τυπώνουν και μοιράζουν προκηρύξεις, κατεβαίνουν σε δυναμικές διαδηλώσεις και υψώνουν ελληνικές σημαίες στα σχολεία ενώ ο κατακτητής έχει απαγορεύσει ρητά την ανάρτηση της γαλανόλευκης. Επίσης, ομάδες νεαρών συμμετέχουν σε παρακολουθήσεις υπόπτων προσώπων και σε σαμποτάζ – δολιοφθορές.

Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται η σημαντική προσφορά της αγωνιζόμενης γυναίκας η οποία ήξερε να παίζει με δεξιοτεχνία το παιχνίδι του ανταρτοπόλεμου. Ήξερε να κινείται με μυστικότητα και να δρα με ανορθόδοξο πνεύμα. Άλλοτε φίλευε τους άγγλους στρατιώτες που περιπολούσαν έξω από την αυλή της για να μην τους αφήσει να μπουν στο σπίτι όπου έκρυβε τον αντάρτη. Άλλοτε κουβέντιαζε μαζί τους για να τους καθυστερήσει και να δώσει χρόνο σε επαναστάτες να διαφύγουν. Οι Κύπριες μετείχαν με συνέπεια και συνέχεια σε όλες τις πτυχές του αγώνα. Διαμαρτυρήθηκαν για την κράτηση συγγενών, αντιστάθηκαν παθητικά και ενεργητικά, μποϊκοτάρισαν τα αγγλικά προϊόντα, συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν. Επίσης, πρέπει να επισημανθεί ότι η Ελληνίδα του αγώνα της Κύπρου, είναι αυτή που βίωσε τα Οκτωβριανά (1931) και εκδήλωσε διαχρονικά παντοιοτρόπως την αντίθεσή της στη συνεχιζόμενη αγγλική κατοχή. ‘Eζησε την ματαίωση των αποτελεσμάτων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η συμμετοχή σε αυτόν του πατέρα, αδερφού και παιδιού της δεν έδωσε το αναμενόμενο αντάλλαγμα, την Ένωση με την Ελλάδα, όπως είχε υποσχεθεί ο αποικιοκράτης.

Γενικότερα, ήταν η μαζική συμμετοχή του Λαού που συνέβαλε καθοριστικά στην επιτυχία του αγώνα. Ο ανώνυμος ελληνοκύπριος υπέστη τα πάνδεινα επί τέσσερα χρόνια χωρίς να λυγίσει.

Όμως, στα μέσα του Φεβρουαρίου του 1959 ακολουθούν οι συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου μέσω των οποίων δίνεται στην Κύπρο (μια εύθραυστη) ανεξαρτησία. Έτσι, «δημιουργείται μια μικρά Ελλάς». Η ΕΟΚΑ εκδίδει την τελευταία διαταγή της για οριστική κατάπαυση του πυρός και ο Γρίβας επιστρέφει στην Αθήνα. Η στρατηγική των όπλων έχει παραχωρήσει τη θέση της στην πολιτική και τη διπλωματία. Πλέον, το ενωτικό όνειρο έχει αρχίσει να ξεθωριάζει…

Σε κάθε περίπτωση, ο αγώνας της ΕΟΚΑ παραμένει η τελευταία εποποιία του ελληνικού έθνους η οποία εμπλούτισε με ηρωικές μορφές και πράξεις αυτοθυσίας την πολυαίωνη παράδοση του τόπου.

Τέλος, φυλλομετρώντας το υλικό από σχολικές εκδηλώσεις για την Κύπρο τη δεκαετία του ’80, το βλέμμα πέφτει πάλι στις σημειώσεις του ήρωα ποιητή Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Ειλικρινά, πόση υπερβατική αλήθεια έκρυβε το προφητικό ποιητικό «κάλεσμά» σου, με τίτλο «Θα πάρω μιαν ανηφοριά»:

[…] Γεια σας παλιοί συμμαθηταί.
Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας.
Κι όποιος θελήσει για να βρει
ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο,

Ας πάρει μιαν ανηφοριά
ας πάρει μονοπάτια
να βρει τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά.

Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα.
Αν ζω, θα με βρει εκεί.

Είχες δίκιο Βαγορή, καθότι «οι ποιητές δεν πεθαίνουν, απλά μετακομίζουν στους στίχους τους»…

Πηγές:

• «Ζήδρος», Σπ. Παπαγεωργίου, εκδόσεις Γ. ΛΑΔΙΑ, Αθήναι
• «Αγών ΕΟΚΑ και Ανταρτοπόλεμος», Γ. Γρίβα – Διγενή
• «Εθνομάρτυρες του Κυπριακού Έπους 1955-1959», Ν. Βασιλειάδη, έκδοσις «Ο Σωτήρ»
• «Ιστορικά Θέματα» (Επιλογές), περιοδικό, τεύχος 28
• Σημειώσεις – υλικό από μαθητικές εκδηλώσεις – σχολικές εορτές για την Κύπρο κατά τη δεκαετία του 1980, εν Αθήναις (60ο Γυμνάσιο Κυψέλης, προσωπικό αρχείο)
• «Ναυτική Ελλάς», τεύχος Απριλίου 2016
• «Οι Τρεις Ιεράρχαι», φ. 1570 (Απρίλιος 2017)

ΠΗΓΗ:http://www.pemptousia.gr/2017/04/itan-proti-apriliou-tis-eoka-i-archi/

Ε΄Κυριακή των Νηστειῶν

"Ουκ έστιν η βασιλεία του Θεού ..." 

Oι πατέρες της Μονής Γρηγορίου του Αγίου Όρους ψάλλουν το πανέμορφο Δοξαστικό της Ε΄ Κυριακής των νηστειών ...Ουκ έστιν η βασιλεία του Θεού .....Το μέλος είναι του Πέτρου Φιλανθίδη .....

ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ

Η ερωτική φύση του ανθρώπου

Την Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2017 και ώρα 20:00 η εκπομπή «Χαρά Θεού» της ΕΡΤ3 συναντά τον Χρήστο Γιανναρά, τον π. Φιλόθεο Φάρο και τον Χρυσόστομο Σταμούλη σε μια προσπάθεια ιχνηλάτησης της ερωτικής φύσης του ανθρώπου.
Οι τρεις διανοητές μιλούν για τον έρωτα, τη σεξουαλικότητα, καθώς και για τη σχέση της θρησκείας και της οικογένειας στη διαμόρφωση του ερωτικού μας χαρακτήρα.

 Παρουσίαση: Γιάννης Μελισσίδης, Ευαγγελία Βόλνα

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μουρτζόπουλος

Διεύθυνση Παραγωγής: Γιάννος Αιόλου

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία (Ε΄ Κυριακή των Νηστειών)

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία 

καί η άκτιστος Θεία Χάρις

Σήμερα πέμπτη Κυριακή των Νηστειών, μνήμη της Οσίας μητρός ημών Μαρίας της Αιγυπτίας, που εκοιμήθη εν ειρήνη την πρώτην Απριλίου.

Ολόκληρη η Θεία Λειτουργία χριστιανοί μου, είναι μια δοξολογική προσφορά των πάντων, στον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, στον Θεόν Πατέρα και στο Άγιον Πνεύμα. Είναι όμως και μια συνεχής ευχαριστία για όλα τα αγαθά πού ακόμα και χωρίς να το γνωρίζουμε μας παρέχει η αγάπη Του. Ιδιαίτερα για την δυνατότητα που μας δίνει ο Θεός, μέσα από τα Πανάχραντα Μυστήρια, να ξαναγίνουμε και πάλι παιδιά του, να μπορούμε να μετέχουμε πλούσια στη Θεία Του Χάρη.

Έτσι και η Οσία Μαρία η Αιγυπτία κατάπληκτη από το μεγαλείο της μακροθυμίας, και της αγάπης του Θεού, δεν έπαψε ούτε για μια στιγμή να μην εκφράζει την ευγνωμοσύνη και ευχαριστία της προς την άπειρη ευσπλαχνία Του.

Σαράντα οκτώ ολόκληρα χρόνια σκληρή άσκηση, νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, και πνευματική λατρεία.

Μέσα στην έρημο, ηγωνίζετο σκληρά η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, και η έρημος πλημμύριζε από ζωή. Η άμμος γέμιζε από λουλούδια και η φοβερή (ζέστη) και ο άρρητος εκείνος καύσωνας μεταβάλλονταν σε ουράνια δροσιά.

Για φίλους και συντροφιά, είχε τα άγρια θηρία. Και τα πάντα γύρω της πλημμύριζαν από το φως της τρισηλίου Θεότητος. Γι’ αυτό και ζούσε μέσα το αρχαίον κάλλος των Πρωτοπλάστων, πριν από την πτώση τους.

Και έτι περισσότερον ζούσε στη φυσική εκείνη κατάσταση, που με τα μάτια της ψυχής της ανοικτά, μέσα από την πνευματική διαφάνεια του φωτισμένου νοός της, εβίωνε και ησθάνετο με την καρδιά της την ενέργειαν και τους ανασασμούς του Παναγίου Πνεύματος.

Έτσι ζούσε η Οσία Μαρία. Τα πάντα γύρω της και μέσα της ήταν Παράδεισος. Η αμαρτία όμως πολεμήθηκε σώμα με σώμα. Ιδιαίτερα στην πάλη με τους λογισμούς, μέσα στο νου. Και ειδικότερα τα πρώτα δεκαεπτά χρόνια, τα οποία ήσαν και τα σκληρότερα στην άσκησή της.

Εμείς όλοι άραγε οι σημερινοί Νεοέλληνες χριστιανοί πως ζούμε; Ακούμε τη φωνή της αρετής ή τη φωνή της αμαρτίας; Ακούμε την φωνή του Ευαγγελικού λόγου, ή τα συνθήματα του κόσμου του σημερινού της αμαρτίας;

Με την κάθε μας αμαρτία, με την κάθε μας δηλαδή άρνηση, στο να ακούσουμε, τη φωνή του Χριστού και της Εκκλησίας Του, που απευθύνεται στις καρδιές μας από τους αντιπροσώπους Του επί της γης, δηλαδή τους επισκόπους και πρεσβυτέρους, είναι σα να βρίζουμε τον εν Τριάδι Θεόν, να προσβάλλουμε το Ευαγγέλιο και τους ιερούς κανόνες και να υποτιμάμε ακόμα και τους ίδιους τους εαυτούς μας, επειδή είμαστε πλασμένοι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν δική Του. Αν με πείσμα και με τη θέλησή μας παραβλέπουμε τις εντολές του Θεού, και ικανοποιούμε εγωιστικά τις επιθυμίες των διαφόρων παθών μας, τότε είμεθα άξιοι κολάσεως. Είμεθα άξιοι της μαύρης χάριτος. Όταν μας παρασέρνουν χριστιανοί μου τα διάφορα συνθήματα των ημερών μας, δαιμονοκρατούμεθα, και δεχόμεθα το σκοτάδι σαν φως και το φως σαν σκοτάδι.

Πρώτη έρχεται σε αξία η Εκκλησία και ύστερα η πολιτεία με τους νόμους της. Διότι πρώτα είμεθα πολίτες της Βασιλείας των ουρανών, και ύστερα πολίτες αυτής της γης. Η Αγία Γραφή που είναι η αδιάψευστος αλήθεια, μας βεβαιώνει ότι «ημών γαρ το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει».

Κάθε αμαρτία είναι όχι μόνον μια βρισιά στην ανθρώπινη φύση μας που πλάστηκε κατ’ εικόνα Θεού, αλλά και φανερή ανταρσία κατά του Αγίου Θεού. Η φυσική όμως κατάσταση του βαπτισμένου ανθρώπου, είναι να ζει σύμφωνα με το Πανάγιο Θέλημα του Θεού, διότι Αυτός τον έπλασε. Όπως εκφράζεται από τους Αποστόλους, τους διαδόχους των Αποστόλων, τους διαδόχους αυτών και τους διαδόχους αυτών, μέχρι και σήμερα που είμεθα εμείς οι ιερωμένοι, με γνώμονα πάντοτε το Ευαγγέλιο και τους ιερούς κανόνες, που πηγάζουν μέσα από το πηδάλιον της Εκκλησίας.

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, πρότυπο μετανοίας μέσα στους αιώνες, προτίμησε να υποστεί αφάνταστες ταλαιπωρίες, κακουχίες και στερήσεις μέσα στην έρημο, παρά να βρεθεί ξανά δούλη στην φρικτή αμαρτία.

Γιατί είναι όντως η αμαρτία φρικτή και πηγή κάθε δυστυχίας για τον κάθε Ορθόδοξο χριστιανό που με αυτήν βρωμίζει τον Χριστό και την πίστη Του. Η αμαρτία είναι κρίσις με τον Θεόν. Είναι ανταρσία κατά του Θεού. Η αμαρτία λερώνει και κουρελιάζει τον χιτώνα του Αγίου Βαπτίσματος. Γι’ αυτό και απαιτείται η μετάνοια που αποκαθιστά τις σχέσεις μας με τον Θεόν, μας δικαιώνει μέσα από το έμπρακτο μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως, και μας καθιστά πάλι παιδιά του, παιδιά της Βασιλείας των Ουρανών.

Η Εκκλησία μας αδελφοί μου, μέσα στην πατρίδα μας αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, ιδιαίτερα όμως σε μας, έχει ναούς, ναούς και ναούς και εξωκκλήσια και παρεκκλήσια σε κάθε γωνιά της γης μας. Έχει όμως αρχιερείς, έχει πρεσβυτέρους, έχει διακόνους, έχει τα πανάγια σωστικά μυστήρια, αλλά έχει και ιερούς κανόνας, όπως και την Ιεράν Παράδοσιν. Έχει το Ευαγγέλιο, την Αγία Γραφή, έχει Αγίους, έχει μάρτυρας, ιεράρχες και οσίους. Και όλως ιδιαιτέρως έχει το Αίμα του Ιησού Χριστού, το εκχυθέν υπέρ του κόσμου ζωής και σωτηρίας. Όποιος χριστιανός τα αρνείται όλα αυτά που είπαμε, είναι σαν να προδίδει τον Χριστόν, όπως ο Ιούδας.

Η Οσία όμως Μαρία δεν πρόδωσε το Βάπτισμά της. Αγωνίστηκε γενναία, υπέφερε απερίγραπτους πειρασμούς, και δυσκολίες, ακριβώς για να μην ολιγοψυχήσει, και γυρίσει πίσω στην αμαρτία, στον ίδιον ξέραμα. Γι’ αυτό πόνεσε, ίδρωσε, έλειωσε, μάτωσε και υπέφερε μέχρι εξαντλήσεως. Όχι για μια μέρα, όχι για μια βδομάδα για ένα μήνα, για ένα χρόνο, αλλά για σαράντα οχτώ ολόκληρα χρόνια. Τα έδωσε όλα, ακόμα και τη ζωή της, για να μην προδώσει τον Χριστόν, με κάποια αμαρτία έστω και μέσα στο μυαλό, με τη σκέψη και με τον λογισμό της. Έδωσε το αίμα της, και έλαβε την χάριν του Αγίου Πνεύματος. Το βεβαιώνουν και οι Πατέρες, «Δώσε αίμα και λάβε πνεύμα». Και αυτή η Θεία Χάρη που παίρνει ο κάθε χριστιανός με το Άγιον Βάπτισμα, είναι η ίδια που τον φρουρεί, που τον φωτίζει, που τον οδηγεί στη σωστή πίστη, στο ορθό δόγμα, στις ορθές πράξεις, στην άσκηση, στο αγγελικό πολίτευμα ή στον σώφρονα γάμο, στην ομολογία, ακόμα και στο μαρτύριο. Αυτή η Χάρις, είναι η άκτιστη Θεία Χάρις του εν Τριάδι Θεού. Αυτή η άκτιστη Χάρις είναι το φως εκείνο το γλυκύτατο, που καταυγάζει και φωτίζει ψυχές και σώματα ακόμα δε και αυτήν την άψυχον κτίσιν. Ιδιαιτέρως καταυγάζει τις ψυχές και τα σώματα, εκείνων εκ των αγωνιζομένων πιστών χριστιανών, που όχι μόνον αγαπούν και ποθούν ειλικρινά τη Βασιλεία των Ουρανών, αλλά είναι έτοιμοι να χύσουν και το αίμα τους για την αγάπη του Χριστού την Αγία.

Αυτή η Θεία Χάρις αδελφοί μου, είναι αναστάσιμη χαρά, που προσφέρει πνεύμα ζωής, και τροφή αθανασίας. Είναι δύναμις πνευματική, που με χαρά υπομένει θλίψεις, στεναχώριες, αρρώστιες, βάσανα, πρόωρους θανάτους και αναπηρίες και πειρασμούς της ζωής. Είναι φως στο δρόμο της ζωής μας. Είναι σιγουριά και ασφάλεια στις επιθέσεις της κακίας του κόσμου και στο φθόνο των δαιμόνων. Και όλα αυτά που είπαμε, δεν είναι κάποια έτσι ωραία λόγια, για να κάνουμε καλή εντύπωση και να πούμε «τι ωραία τα είπε ο παπάς», ή έτσι τα είπαμε για να περάσει η ώρα, και να πούμε ότι κάναμε ένα κήρυγμα δήθεν σπουδαίο, όχι. Όλα αυτά είναι πνευματικές εμπειρίες με θεία γνώση, που προσφέρει η Εκκλησία μας, μέσα από την κάθε Θεία Λειτουργία, όπως την προσέφερε και σήμερα, και θα την προσφέρει σε λίγο με την Θεία Κοινωνία. Έτσι αποφεύγοντες την αμαρτία, - πόσοι από μας την αποφεύγουμε –ζούμε από τώρα τον αρραβώνα της τελειότητος της Βασιλείας των Ουρανών. Γι’ αυτό άλλωστε ερχόμεθα στην Εκκλησία, για να λάβουμε την παντοδυναμία και τον φωτισμό της Θείας Χάριτος, ώστε αποτελεσματικά να αντιμετωπίσουμε το τριπλό κακό της ζωής. Τον κόσμο, τη σάρκα, το διάβολο. Και πολεμώντας ειδικά το διάβολο, πολεμούμε και όλους τους εχθρούς της πίστεως, με την μάχαιρα του πνεύματος ό εστί ρήμα Θεού, δηλαδή, ο φωτεινός και κοφτερός πνευματικός λόγος του Θεού.

Η Θεία Χάρις είναι ακόμα χριστιανοί μου, και ουράνια πνευματική αφή, διότι όπως κάποιος αισθάνεται τα ρούχα που φοράει επάνω του, και όλοι μας αισθανόμαστε τα ρούχα που φοράμε επάνω μας αυτή τη στιγμή και γω μαζί με τα ρούχα και τα ιερά άμφια, έτσι και ο χαριτωμένος χριστιανός αισθάνεται ντυμένος από το ένδυμα της χάριτος του Παναγίου Πνεύματος, και είναι όλος φως.

Σε κάποια ιδιαίτερη στιγμή πνευματικής προσευχής, και ειδικότερα της νοεράς καρδιακής προσευχής, ή και της θείας μεταλήψεως ύστερα από λίγο, αισθάνεται βιωματικά την ακατάληπτη αυτή ουράνια αφή, ως άλλο ένδυμα να τον καταλαμβάνει ολόκληρο. Είναι σαν να ενδύεται λαμπερά ενδύματα φωτός, σαν και αυτά που φορούσε η Οσία Μαρία η Αιγυπτία στην έρημο, τα τελευταία 30 χρόνια της ζωής της.

Αυτό το θείον άκτιστο φώς, η δόξα και η βασιλεία και η μεγαλοσύνη, του θεανθρωπίνου προσώπου, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που περιέλαμψε και τους τρείς μαθητάς, στο όρος Θαβώρ, τον Πέτρο τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, την ώρα της μεταμορφώσεως, είναι το ίδιο που συνοδεύει όπως προείπαμε την ασκητική ζωή της Οσίας Μαρίας, που φώτιζε το δρόμο της ερήμου και που της έδινε δύναμη και πίστη για να υπομένει αγόγγυστα τους πειρασμούς και τις θλίψεις, και προπαντός την ατέλειωτη μοναξιά μέσα στον αφόρητο καύσωνα της ερήμου.

Είναι το ίδιο άκτιστο φως, που την δρόσιζε την ημέρα και την θέρμαινε την νύχτα, όχι όμως χωρίς κόπο και δάκρυα.

Είναι το ίδιο που της έτρεφε το μαραμένο σώμα και της γλύκαινε τα διψασμένα χείλη της.

Είναι εκείνο το ίδιο που διαποτίζει και τα ιερά λείψανα και τα ενδύματα των αγίων, για προσέξτε το, γιατί όταν προσκυνάμε και ασπαζόμεθα τα Ιερά Λείψανα, μπορεί η ψυχή απ’ αυτά να έχει φύγει, έμεινε όμως η άκτιστος χάρις του Παναγίου Πνεύματος, και προσκυνούντες αυτά τα ιερά λείψανα, ή το ιερό σκήνωμα ενός αγίου, προσκυνούμε την Χάρη του Παναγίου Πνεύματος, γι’ αυτό και ευωδιάζουν.

Είναι το ίδιο φως, που και σε όλους εμάς που είμεθα γνήσια παιδιά της Ορθοδόξου Εκκλησίας, δίνει ζωή και δύναμη, κουράγιο και νόημα, νόημα της αληθινής εν Χριστώ ζωής στην ύπαρξή μας. Γιατί μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία οι χριστιανοί δεν καλούνται να γίνουν μόνον καλοί άνθρωποι, καλούς ανθρώπους έχουμε πολλούς, δόξα σοι ο Θεός, και πιστεύω ότι όλοι μας εδώ μέσα, είμαστε πολύ καλοί άνθρωποι. Αμ δέν χρειαζόμαστε καλούς ανθρώπους. Θέλουμε αγίους χριστιανούς, που να γίνουν θεοφόροι και πνευματοφόροι. Καλούνται δηλαδή να γίνουν συμμέτοχοι στο θεομένο Σώμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, και συμμέτοχοι στο Σώμα της Εκκλησίας.

Και έτσι να τρέφονται απ’ την αστείρευτη πηγή του Θείου Λόγου, το Ιερόν Ευαγγέλιον, και να αναπνέουν το άκτιστο οξυγόνο της αιωνιότητος, τη Χάρη δηλαδή του Αγίου Πνεύματος, που μεταδίδεται ειδικότερα από το ιερό μυστήριο της Θείας Μεταλήψεως, της Θείας Ευχαριστίας, της Θείας Μεταλαβιάς. Και όταν κοινωνούν τα παιδιά σας, κοινωνάτε και σεις. Είστε το ίδιο αίμα..

Για προσέξτε καλά τους λογισμούς, και τις σκέψεις σας εκείνη τη στιγμή. Ο ιερεύς στέκεται μπροστά στην Ωραία Πύλη, ή στο πλάι και μεταδίδει την Θεία Κοινωνία. Προσέξτε σας παρακαλώ. Πόσο πολύ εύκολα φεύγει η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος απ’ το Άγιο Ποτήριο και μπορεί να εισέλθει στις ψυχές σας. Αρκεί να φωνάζετε το «ήμαρτον» και το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».

Η σημερινή εορταζομένη Αγία Μαρία η Αιγυπτία, καλεί όλους τους σημερινούς νεοέλληνες Ορθοδόξους χριστιανούς, και μας, εδώ που είμαστε σήμερα εκκλησιαζόμενοι στο ναό της Αγίας Βαρβάρας να την μιμηθούμε. Όχι βέβαια στην ασκητική ζωή της ερήμου, αλλά στην πνευματική ζωή, στον πνευματικό αγώνα κατά των παθών και των δαιμόνων, και ιδιαιτέρως να την μιμηθούμε στην μετάνοια. Διότι μόνον με την μετάνοια, θα γεμίσουμε από φως και Θεία Χάρη. Η μετάνοια αληθινή θα ανοίξει τον δρόμο της σωτηρίας.

Χριστιανοί μου, μετανοείτε, μετανοείτε,
ήγγικεν γαρ η Βασιλεία των Ουρανών.

Χριστιανοί μου, ο Κύριος εγγύς, Αμήν.

π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου 

ΠΗΓΗ:ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ Newsletter <adamnet@otenet.gr>

Η ακουστική της Επιδαύρου

Το μυστήριο της ακουστικής της Επιδαύρου, εξαίρετος ήχος μόνο της Ελληνικής γλώσσας...

Η εξαίρετη ακουστική για την οποία το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου είναι διάσημο, οφείλεται στα πέτρινα εδώλια του (στα καθίσματα των θεατών), καθώς το σχήμα και η διάταξή τους είναι ιδανικά για το φιλτράρισμα των θορύβων χαμηλής συχνότητας, καταδεικνύει η έρευνα ειδικών επιστημόνων. 

Ήδη από τον 1ο π.Χ αιώνα, ο Ρωμαίος αρχιτέκτονας Βιτρούβιος θαύμαζε το πώς οι αρχαίοι Έλληνες είχαν διαρρυθμίσει τα καθίσματα της Επιδαύρου «σύμφωνα με την επιστήμη της αρμονίας» για να ακούγονται καθαρότερα οι φωνές των ηθοποιών. Ακόμα και ο παραμικρότερος ψίθυρος στη σκηνή του θεάτρου ακούγεται πεντακάθαρα στις τελευταίες θέσεις σε απόσταση 60 μέτρων.
    
Εκτός από τις αρχαίες πηγές, «σύγχρονες ακουστικές έρευνες αποδεικνύουν ότι στα αρχαία θέατρα έχουν εφαρμοστεί βασικές αρχές σχεδιασμού που εξασφαλίζουν ηχοπροστασία, ακουστική ζωντάνια, διαύγεια και καταληπτότητα του θεατρικού λόγου. Μια από τις βασικότερες αρχές είναι η ενίσχυση της φωνής με έγκαιρες, θετικές ηχοανακλάσεις επάνω σε στοιχεία του θεάτρου (δάπεδο ορχήστρας, πρόσοψη κτιρίου σκηνής, λογείο), για την εξασφάλιση ενός φυσικού, αυτοδύναμου (παθητικού) μεγαφώνου, που αναπληρώνει τις ενεργειακές απώλειες, κυρίως στα υψηλότερα καθίσματα του κοίλου».
        
Οι υπολογισμοί τους έδειξαν ότι οι κλιμακωτές θέσεις του θεάτρου λειτουργούν ως ηχητικό φίλτρο, καθώς το σχήμα τους είναι ιδανικό για να καταστέλλει τους ήχους χαμηλής συχνότητας, κύριο συστατικό του θορύβου. Η διάταξη των θέσεων, που θυμίζει τα πάνελ ηχομόνωσης σε σχήμα αυγοθήκης, φιλτράρει τις συχνότητες κάτω από 500 Hertz, όπως το μουρμούρισμα του κοινού και το θρόισμα των φύλλων.
         
Η εξασθένιση των χαμηλών συχνοτήτων επιτρέπει να ακούγονται πλουσιότερες οι φωνές των ηθοποιών, που αποτελούνται κυρίως από υψηλές συχνότητες. Η αφαίρεση των χαμηλών τόνων από τις φωνές δεν δημιουργεί πρόβλημα, καθώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να συμπληρώνει τις συχνότητες που λείπουν – ένα φαινόμενο που αξιοποιείται σε ηχεία μικρού όγκου τα οποία ακούγονται στο αφτί πολύ μεγαλύτερα.
     
Οι ερευνητές παραδέχονται ότι η παρουσία κοινού στο θέατρο πιθανότατα θα άλλαζε την ακουστική του με τρόπο που δεν είναι εύκολο να υπολογιστεί, λόγω του περίπλοκου σχήματος και της ανομοιογένειας του ανθρώπινου σώματος. Υποστηρίζουν όμως ότι τα συμπεράσματά τους για το θέατρο της Επιδαύρου θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στο σχεδιασμό σταδίων με καλύτερη, φυσική ακουστική.
      
Η λέξη Επίδαυρος σημαίνει «Δρα Επί της Αύρας»…
Δεν είναι τυχαία και η ύπαρξη των Ασκληπιείων εκεί, που έχει να κάνει με τον ήχο, την ακουστική, την επίγεια μουσική αρμονία η οποία συγχρονίζεται με την συμπαντική μουσική αρμονία και την ίαση.
     
Η ακουστική λοιπόν στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου έχει το αξιοπερίεργο, ότι έτσι όπως ακούγονται καθαρά τα Ελληνικά εκεί, δεν μπορούν να ακουστούν άλλες γλώσσες, υπάρχει δηλ. κάποιου είδους συντονισμού του ήχου, της Μαθηματικής Ελληνικής γλώσσας, του χώρου και της ακουστικής, και αυτό γιατί η Ελληνική γλώσσα είναι μουσική γλώσσα.

Γνωστή δε η σχέση μεταξύ μουσικής αρμονίας και των μαθηματικών και των μαθηματικών με την αρμονία του σύμπαντος, όπως επίσης γνωστό είναι ότι στην αρχαία Ελλάδα η μουσική, η αριθμητική η γεωμετρία και η αστρονομία ήταν αδελφές επιστήμες . 
ΠΗΓΗ:anixneuseis.gr 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://hellenica.blogspot.gr

«Θεέ μου προστάτεψέ με»

Συγκλονιστικό μήνυμα σε βυζαντινή πόλη της Τουρκίας: «Θεέ μου προστάτεψέ με»

Δέος έχει προκαλέσει την Τουρκία μια εξόχως σημαδιακή ανακάλυψη στην βυζαντινή πόλη της Ιεράπολης, στην δυτική Μικρά Ασία, όπου έχει βρεθεί η εκκλησία και ο τάφος του αποστόλου Φίλιππα.

Πρόκειται για μια μαρμάρινη πλακά όπου αναγράφεται στην Ελληνική γλώσσα η σημαδιακή ευχή-προσευχή, «ΜΝΗΣΤΗΤΗ ΚΑΙ ΤΩ CΩ ΔΟΥΛΟ CΟΥ», που στα τουρκικά αποδόθηκε ως, «Tanrım beni koru», δηλαδή, «Θεέ μου προστάτεψε με»!

Σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Taraf, στην περιοχή του Pamukkale, στην επαρχία του Denizli, στις ανασκαφές που γίνονται υπό την αιγίδα της UNESCO στην βυζαντινή πόλη της Hierapolis, βρέθηκε η εκκλησία του αγίου αποστόλου Φίλιππα. Εντός της εκκλησίας αυτής οι Τούρκοι ανέσυραν μια περίτεχνη μαρμάρινη πλακέτα που ανέγραφε στην ελληνική γλώσσα την ευχή, «ΜΝΗΣΤΗΤΗ ΚΕ ΤΩ CΩ ΔΟΥΛΟ CΟΥ».

 Η εκκλησία αυτή του αγίου Φίλιππου στην Hierapoli, όπως αναφέρουν οι Τούρκοι, βρέθηκε δίπλα από το μνήμα του αγίου Αποστόλου του Ιησού Χριστού που πιστεύεται ότι έζησε και δίδαξε τον χριστιανισμό στην περιοχή αυτή της Μικράς Ασίας, όπου και εκοιμήθη. Μετά την ανακάλυψη αυτής της εκκλησίας, άρχισαν οι έρευνες για κάποια ιερά αντικείμενα του ιστορικού αυτού ναού που πιστεύεται ότι ήταν θαμμένα εκεί.

Πολύ σύντομα οι έρευνες έφεραν στο φως της δημοσιότητας ένα χαρακτηριστικό χριστιανικό δημιούργημα της εποχής εκείνης στην ελληνική γλώσσα. Το θαυμαστό αυτό δημιούργημα που προκάλεσε το δέος όπως αναφέρεται στου Τούρκους και στους άλλους ερευνητές, ήταν αυτή η μαρμάρινη πλάκα με την πολυ σημαδιακή ελληνική επιγραφή.

Όπως ανέφερε στο τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων, DHA, ο Ιταλός επικεφαλής των ερευνών που διευθύνει η OYNESCO, Francesco D” Andria, από το 2011 οι ανασκαφές ανακάλυψαν τον τάφο του αποστόλου Φιλίππου. Ακριβώς δίπλα από το ιστορικό αυτό μνημείο όπου συνεχίστηκαν οι ανασκαφές, η σκαπάνη έφερε στο φως μια ελληνορθόδοξη εκκλησία που η κατασκευή της ανάγεται στον έκτο αιώνα γι” αυτό και η ιστορική της άξια είναι πολύ μεγάλη.

Στην εκκλησία αυτή βρέθηκε επίσης και ένας μεγάλος σταυρός καθώς και ο θρόνος του αρχιεπισκόπου που χοροστατούσε στις θείες λειτουργίες. Εκεί οι εργάτες ανακάλυψαν την μαρμάρινη επιγραφή με την ελληνορθόδοξη χριστιανική ευχή που προκάλεσε το δέος στους ερευνητές γι αυτό και προβλήθηκε δημόσια στον τουρκικό τύπο.

 Το γεγονός αυτής της νέας ανακάλυψης αυτής της σημαντικής ελληνοχριστιανικής επιγραφής έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά αλλεπάλληλων ιστορικών ανακαλύψεων από τους Τούρκους, όλες με καθαρά ελληνορθόδοξο χριστιανικό περιεχόμενο, που δείχνουν πως το ιστορικό ελληνορθόδοξο Βυζάντιο, ή καλύτερα η ιστορική Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, δηλαδή η Ρωμιοσύνη, «ανθίζει» ξανά με πραγματικά απροσδόκητο τρόπο στην πατρώα της γη, προκαλώντας σε πολλές περιπτώσεις το δέος των ίδιων των σημερινών κατοίκων της Μικράς Ασίας.

Αποκαλύψεις όπως η χαμένη επισκοπή της κεντρικής Μικράς Ασίας, η χαμένη δεκάτη Πρηγκιπόννησος που ήταν το μνημείο του πατριάρχη Μέγα Φωτίου, η δεύτερη «Παναγίας Σουμελά» κοντά στην Άγκυρα, το κελί του αποστόλου Παύλου και η έδρα της πρώτης ομάδας των οπαδών του στο Ικόνιο, το άγιο «Μαρτύριο» της Νίκαιας, είναι μερικά μόνο από αυτά τα συγκλονιστικά γεγονότα που φέρνουν ξανά στην επιφάνεια την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, (Βυζάντιο), προκαλώντας κυριολεκτικά μεγάλο δέος στην Τουρκία.

Σε όλα αυτά προστέθηκε και αυτή η ελληνοχριστιανική επιγραφή με το πολύ σημαδιακό της μήνυμα.

ΠΗΓΗ:apocalypsejohn.com

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://www.pentapostagma.gr/

Συχνοουρία:

Ποιες ασθένειες μπορεί να κρύβει

Η συχνοουρία μπορεί να είναι δύσκολο να σταματήσει και μια υπερδραστήρια κύστη μπορεί να οδηγήσει και σε ακούσια απώλεια ούρων (ακράτεια). Εάν έχετε μια υπερδραστήρια ουροδόχο κύστη, μπορεί να αισθάνεστε αμηχανία σε κοινωνικές καταστάσεις, να απομονώνεστε στον εαυτό σας, ή να περιορίζετε γενικά την εργασία και την κοινωνική σας ζωή. Αυτή ακριβώς η υπερβολική παραγωγή και αποβολή ούρων από τον οργανισμό είναι επί της ουσίας η συχνοουρία (ιατρικός όρος: πολυουρία, polyuria).

Με ποιες ασθένειες και παθήσεις συνδέεται η συχνοουρία

Οι πιο συχνές αιτίες για την συχνοουρία αφορούν συμπτώματα του διαβήτη και επιπτώσεις από τυχόν εγκυμοσύνη, ή από προβλήματα με τον προστάτη.

 Άλλα πιθανά αίτια είναι τα ακόλουθα:

Αυξημένο άγχος

Εγκεφαλικό επεισόδιο, ή άλλες παθήσεις του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος

Λοίμωξη του προστατικού αδένα (προστατίτιδα)

 Διευρυμένος προστάτης

Λοίμωξη των νεφρών (πυελονεφρίτιδα)

Όγκος, ή άλλη μάζα στην περιοχή της πυέλου

Διάμεση κυστίτιδα (φλεγμονή του τοιχώματος της ουροδόχου κύστης)

Σύνδρομο υπερδραστήριας ουροδόχου κύστης (ανεξήγητες, ανεξέλεγκτες συσπάσεις της ουροδόχου κύστης)

Καρκίνος της ουροδόχου κύστης

 Δυσλειτουργία της ουροδόχου κύστης

Πέτρες στην ουροδόχο κύστη

Ακράτεια ούρων

Ανώμαλο άνοιγμα (συρίγγιο) στο ουροποιητικό σύστημα

Ακτινοβολία της πυέλου (πχ για τη θεραπεία του καρκίνου)

Εκκολπωματίτιδα

Πολυκυστική νόσος των νεφρών

Δρεπανοκυτταρική αναιμία

Αμυλοείδωση (συσσώρευση μιας ουσίας που ονομάζεται αμυλοειδές στο νεφρό)

Σύνδρομο Sjogren

Μυέλωμα

Ορισμένα φάρμακα, όπως το λίθιο (σταθεροποιητικό της ψυχικής διάθεσης) και το αντιβιοτικό ντεμεκλοκυκλίνη, μπορεί επίσης να προκαλέσουν συχνοουρία.

Συχνοουρία: Τι να προσέχετε στη διατροφή σας

ο πιο απλός τρόπος είναι να περιορίζετε εκείνα τα ποτά και εκείνες τις τροφές που προκαλούν αυξημένη δραστηριότητα στην ήδη ευαίσθητη ουροδόχο κύστη σας. Δείτε τι πρέπει να αποφεύγετε στην διατροφή σας:

1. Αλκοολούχα ποτά: Μπύρα, κρασί, οινοπνευματώδη σε οποιαδήποτε μορφή, θα σας κάνουν να θέλετε να ουρήσετε άμεσα. Παρεμβαίνουν επίσης με τα σήματα του εγκεφάλου στην ουροδόχο κύστη για το πότε είναι ανάγκη να πάτε στην τουαλέτα.

2. Καφές, τσάι, ενεργειακά ποτά, αναψυκτικά: Η καφεΐνη μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερες επισκέψεις στην τουαλέτα. Τα ποτά με καφεΐνη περιέχουν επίσης οξύ, το οποίο επηρεάζει την ουροδόχο κύστη. Δοκιμάστε ποτά χωρίς καφεΐνη, καφέδες χαμηλής οξύτητας, και μη-εσπεριδοειδή αφεψήματα.

3. Σοκολάτα: Τα κακά νέα είναι ότι η σοκολάτα έχει καφεΐνη και οξύ. Έτσι, πρέπει να τρώτε λιγότερη, ειδικά αργά το βράδυ. Θα μπορούσατε να δοκιμάσετε λευκή σοκολάτα, δεδομένου ότι έχει λίγη ή καθόλου καφεΐνη. Τα καλά νέα είναι ότι χωρίς πολύ σοκολάτα, δεν θα παίρνετε πολλά κιλά.

4. Εσπεριδοειδή & Χυμοί: Πορτοκάλια, γκρέιπφρουτ, μανταρίνια και λεμόνια είναι όλα όξινα και μπορεί να ερεθίσουν την ουροδόχο κύστη σας, ακόμα και όταν απλά πιείτε το χυμό τους. Αν νομίζετε ότι κάποια τρόφιμα μπορεί να ξεκινήσουν τα συμπτώματά σας, σταματήστε να να τρώτε για λίγο και, στη συνέχεια, προσθέστε σιγά-σιγά μικρές ποσότητες πίσω στη διατροφή σας για να δείτε αν τα πράγματα αλλάζουν.

5. Ανανάς: Και ο ανανάς είναι όξινο φρούτο, όπως ακριβώς και τα εσπεριδοειδή.

6. Ντομάτες: Αυτό το όξινο κόκκινο φρούτο (ναι, οι ντομάτες είναι φρούτα επί της ουσίας!) μπορούν επίσης να σας κάνουν να τρέχετε για την τουαλέτα. Μειώστε την κατανάλωση φαγητών με βάση τη ντομάτα και γενικά την κέτσαπ.

7. Αεριούχα ποτά: Τα ανθρακούχα αναψυκτικά, η σόδα και τα “αφρώδη” νερά μπορεί να ερεθίσουν μια ευαίσθητη κύστη. Ειδικά στην περίπτωση της σαμπάνιας, τόσο το αέριο, όσο και το αλκοόλ, θα σας προκαλέσει προβλήματα.

ΠΗΓΗ:iatropedia.gr

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.pentapostagma.gr

Ο φιλόσοφος Αντισθένης .....

..... καί οι συμβουλές του!

Ο φιλόσοφος Αντισθένης συμβούλευε τους Αθηναίους να 

ανακηρύξουν με την ψήφο τους τα γαϊδούρια σε άλογα. Και 

όταν του είπαν ότι κάτι τέτοιο είναι έξω από κάθε λογική, ο 

Αντισθένης παρατήρησε: 

«Μήπως και στρατηγούς δεν 

αναδεικνύετε άντρες απλώς με την ψήφο σας και χωρίς 

να έχουν πάρει καμία απολύτως εκπαίδευση;»

Ο Ακάθιστος Ύμνος

Ο Ακάθιστος Ύμνος και η ιστορία του

Την Παρασκευή της πέμπτης εβδομάδας της Μεγάλης Σαρακοστής ακούγονται και οι 24 Οίκοι που συνθέτουν τον Ακάθιστο Ύμνο. Ο μεγάλος σε έκταση και ιδιαίτερα πλούσιος σε θεολογικά νοήματα ύμνος, που αναπτύχθηκε τις προηγούμενες τέσσερις εβδομάδες, καθιερώθηκε να ψάλλεται στα μέσα του 7ου αιώνα, όταν βασιλιάς του Βυζαντίου ήταν ο Ηράκλειος. Ο συγγραφέας του είναι άγνωστος, αν και πολλοί τον αποδίδουν στον Ρωμανό τον Μελωδό, που έζησε τον 6ο αιώνα.

Η αφορμή για να θεσπισθεί ο Ακάθιστος Ύμνος ως ακολουθία της Εκκλησίας (Χαιρετισμοί) στάθηκε η εκστρατεία του αυτοκράτορα Ηράκλειου εναντίον των Περσών. Οι Πέρσες είχαν κυριαρχήσει σε πολλές περιοχές της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, μεταξύ των οποίων και η Παλαιστίνη. Από κει άρπαξαν τον Τίμιο Σταυρό και αιχμαλώτισαν πολλούς χριστιανούς, μεταξύ των οποίων και τον Πατριάρχη Ζαχαρία. Έχοντας αρκετά οικονομικά προβλήματα ο αυτοκράτορας, βρήκε ως αφορμή την αρπαγή αυτή προκειμένου να εκστρατεύσει εναντίον του Πέρση βασιλιά Χοσρόη, με τον οποίο είχε κι άλλα προηγούμενα. Στις μάχες που έγιναν ο βυζαντινός στρατός φάνηκε ότι θα έβγαινε νικητής στον πόλεμο αυτόν.

Τότε ο Χοσρόης, για να δημιουργήσει αντιπερισπασμό στον Ηράκλειο, ήρθε σε συνεννόηση με έναν λαό που ζούσε στα βόρεια του Βυζαντίου. Έτσι οι Άβαροι, ένας λαός που δεν υπάρχει σήμερα, έστειλαν τα πλοία τους και τον στρατό τους και πολιόρκησαν την Κωνσταντινούπολη από ξηρά και θάλασσα. Οι πολιορκημένοι υπερασπιστές της Πόλης στήριξαν την ελπίδα τους στην Θεοτόκο. Ο πατριάρχης Σέργιος πήρε την εικόνα της Παναγίας των Βλαχερνών και την περιέφερε στα τείχη, εμψυχώνοντας τους στρατιώτες. Σύμφωνα με την παράδοση το όραμα της σεμνοφορεμένης γυναίκας, που βάδιζε ανάλαφρα στα τείχη, της Παναγίας, έκανε τους Αβάρους πρώτα να απορήσουν και μετά να φοβηθούν. Το ίδιο όραμα έδινε θάρρος στους υπερασπιστές της Πόλης. Η πολιορκία λύθηκε, ενώ συγχρόνως στη θάλασσα σηκώθηκε μεγάλη τρικυμία και τα πλοία των Αβάρων καταποντίσθηκαν ή έπαθαν σοβαρές ζημιές.

Ο λαός, κλαίγοντας από χαρά για τη σωτηρία του έτρεξε στον ναό της Παναγίας των Βλαχερνών – που σώζεται μέχρι σήμερα – και με βαθιά κατάνυξη έψαλε όρθιος ύμνους προς την Υπέρμαχο Στρατηγό (δηλαδή την στρατηγό που πολέμησε στο πλευρό τους). Μεταξύ αυτών πιο δημοφιλής υπήρξε ο ύμνος «Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια…», στον οποίο από τότε δόθηκε ο χαρακτηρισμός «Ακάθιστος». Είναι εγκωμιαστικός και ευχαριστήριος ύμνος και απευθύνεται στην Παναγία μας ως εξής: «Σε σένα Θεοτόκε, που είσαι η υπέρμαχος στρατηγός, επειδή λυτρώθηκα από τον φόβο των εχθρών, εγώ, η Πόλη σου, σου αφιερώνω τις τιμές της νίκης και σε ευχαριστώ που μας βοήθησες. Κι επειδή έχεις δύναμη που δεν μπορεί να νικηθεί, ελευθέρωσέ με από κάθε κίνδυνο, για να σου ψάλλω “Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε”.

Για την ιστορία, να προσθέσουμε ότι ο βυζαντινός στρατός νίκησε τους Πέρσες και έφερε τον Τίμιο Σταυρό πίσω, στα Ιεροσόλυμα, όπου υψώθηκε για δεύτερη φορά – μετά την ανεύρεσή του από την αγία Ελένη- γεγονότα τα οποία η Εκκλησία μας τιμά στις 14 Σεπτεμβρίου.

ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr