Πατριάρχης Βαρθολομαίος

 Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος Α' στέκει στο σταυροδρόμι που ενώνει τον ελληνικό, τον μουσουλμανικό, τον σλαβικό και τον δυτικό κόσμο. Ενσαρκώνει με το χάρισμα, τον δυναμισμό, τη ζωντάνια και το πνεύμα του το όραμα για ειρήνη. 

Παραγωγή: Γαλλία, 2002. (52')

Αμφίπολη

Ιταλός αρχαιολόγος για Αμφίπολη:

 "Η ΕΕ δεν θέλει τέτοιες ανασκαφές γιατί διαλύουν το μύθευμα ότι ο ρωμαϊκός πολιτισμός 

είναι το θεμέλιο της Δύσης"

 του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου

Kαι όμως υπάρχουν ακόμα δύο θάλαμοι προς εξερεύνηση σύμφωνα με τον Ιταλό αρχαιολόγο Α.Κόρσο, ενώ καταγγέλει ότι κάποιοι δεν θέλουν τη συνέχιση της ανασκαφής, λόγω πολιτικών ιδεοληψιών και η ΕΕ για να μην καταστραφεί το μύθευμά της ότι όλα ξεκινούν από τον ρωμαϊκό πολιτισμό!

Η καταγγελία του Ιταλού αρχαιολόγυ είναι σοκαριστική: Οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να "ανυψώνεται" η ελληνική Ιστορία, αυτός ίσως εξηγεί και την υποτίμιση του μετέπειτα μεσαιωνικού Ελληνισμού του Βυζαντίου,που αν και αποτελούσε την μόνη αχτίδα φωτός στις εποχές της βάρβαρης Ευρώπης και έκανε έναν κύκλο χιλίων ετών, δεν υπάρχει ούτε ένα κινηματογραφικό φιλμ με θέμα την μεσαιωνική ελληνική χιλιόχρονη Αυτοκρατορία.

Ούτε μια αναφορά για την μεαταλαμπάδευση του Φωτός από τους Έλληνες λόγιους μετά την Αλωση τη Πόλης που χάρη σε αυτούς δημιουργήθηκε η Αναγέννηση και η Ευρώπη ξέφυγε από την ημιβάρβαρη κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει αυτομάτως με την πτώση της Δυτική Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Οι Βυζαντινοί έτρωγαν με μαχαιροπήρουνα όταν οι τότε Ευρωπαίοι πέταγαν μωρά για τροφή στα σκυλιά. Έφτιαχναν Αγία Σοφία και υδραγωγεία όταν στην Ευρώπη ζούσαν σε παράγκες. Είχαν ολοκληρωμένο σύστημα υγείας όταν στην Ευρώπη θεωρούνταν τύχη να φτάσουν τα σαράντα χρόνια βίου.

Τώρα φαίνεται πως το ευρωπαϊκό ψυχολογικό σύμπλεγμα φτάνει μέχρι και τον αρχαίο κλασσικό πολιτισμό, ο οποίος και ΜΟΝΟ αυτός δημιούργησε τον Ορθό Λόγο. Ο Λόγος ο οποίος αργότερα ως σπερματικός έδωσε το ερμηνευτικό όχημα στις Αλήθειες της Ορθοδοξίας.

Όλα ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ακόμα και η φιλοτουρκική πολιτική της Γερμανίας στο Αιγαίο και το γεγονός ότι θέλουν να μας πιέσουν να κρατήσουμε στην χώρα μας περισσότερους λαθρομετανάστες και πρόσφυγες με αντάλλαγμα μια μελλοντική ελάφρυνση χρέους, ώστε να διαρραγεί εντελώς ο εθνικός και ο κοινωνικός ιστός.

Θέλουν τον αφελληνισμό του Έθνους, και την μετέπειτα εξαφάνισή του από τον ρου της Ιστορίας, γιατί; Ίσως γιατί ο Ελληνισμός και η Ελληνορθοδοξία αποτελούν μέγιστο πνευματικό εμπόδιο στην υποταγή συνειδήσεων και στην επίτευξη δημιουργίας ενός παγκόσμιου ολοκληρωτικού καθεστώτος που σχεδιάζουν νεοταξίτικα κέντρα εξουσίας στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.

Έδωσε συνέντευξη και σχολιάζει στο xronometro.com και στον Αν. Σπανέλη. 

"Παρακολουθεί από κοντά την ανασκαφή, μελετάει τα ευρήματα και έχει ασχοληθεί πάρα πολύ με την διασταύρωση των στοιχείων και την ταύτιση των γλυπτών με άλλα της ίδιας περιόδου και τεχνοτροπίας, ο Antonio Corso, ο οποίος με την ιδιότητα του αρχαιολόγου και του μελετητή της αρχαίας γλυπτικής (μάλιστα έχει γράψει και ένα βιβλίο για την τέχνη του Πραξιτέλη) σχολιάζει στο xronometro.com τα τελευταία δεδομένα που είδαν το φως της δημοσιότητας και αποκαλύπτει ότι υπάρχουν δύο ακόμη θάλαμοι πιο βαθιά στο λόφο Καστά, οι οποίοι όταν εξερευνηθούν θα μας δώσουν απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που υπάρχουν.

Για το μνημείο που ήδη έχει ανασκαφεί ο κ. Corso ξεκαθαρίσει ότι είναι Ηρώο του Ηφαιστίωνα χωρίς καμία αμφιβολία, θεωρεί λήξαν το θέμα της χρονολόγησης καθώς όλα τα στοιχεία «δείχνουν» το τελευταίο τέταρτο του 4ου αιώνα και επιπλέον ερμηνεύει «θεολογικά» τα σύμβολα του οικοδομήματος και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι «δελφγικής ταυτότητας» με συνύπαρξη των Θεών Απόλλωνα και Διονύσου. Τέλος ο κ. Corso ξεκαθαρίζει ότι η πολεμική μερίδας αρχαιολόγων εναντίον του μνημείου δεν έχει μόνο προσωπικά κίνητρα αλλά και πολιτικά, αφού κάποιοι δεν θέλουν την συνέχιση της ανασκαφής!!!

Τέλος ο κ. Corso ξεκαθαρίζει ότι η πολεμική μερίδας αρχαιολόγων εναντίον του μνημείου δεν έχει μόνο προσωπικά κίνητρα αλλά και πολιτικά, αφού κάποιοι δεν θέλουν την συνέχιση της ανασκαφής!

Πόσο σοφότεροι γίναμε από τις ανακοινώσεις της 30ης Σεπτεμβρίου στο ΑΠΘ, σε σχέση με το μυστήριο της Αμφίπολης;

«Ναι, νομίζω ότι έχουμε πλησιάσει πολύ στις απαντήσεις. Θεωρώ ότι με το επιγραφικό υλικό που βρέθηκε αποδεικνύεται ότι το μνημείο είναι το Ηρώο του Ηφαιστίωνα».

Αυτό σημαίνει ότι είναι και ο τάφος του Ηφαιστίωνα, οπότε του ανήκει μέρος των οστών που έχουν βρεθεί;

«Αυτό δεν το ξέρω, δεν μπορώ να γνωρίζω σε ποιους ανήκουν τα οστά. Για μένα αυτό δεν έχει σημασία, αφού κατασκευάστηκαν διάφορα ηρώα του Ηφαιστίωνα και κανείς δεν γνωρίζει σε ποιο από αυτά θάφτηκαν τα οστά του. Μπορεί και να ήταν απλώς κενοτάφια».

Για το συγκεκριμένο ηρώο γιατί επιλέχθηκε η Αμφίπολη;

«Από την Αμφίπολη ξεκίνησε η εκστρατεία εναντίον των Περσών, αλλά και για άλλους λόγους. Η Αμφίπολη ήταν πάρα πολύ σημαντική γιατί υπήρχε ένα ιερό της Φυλλίδας και αυτό μπορεί να είναι στο ίδιο σημείο που έγινε του Ηφαιστίωνα»

Γιατί αποκλείετε στο συγκεκριμένο σημείο να προϋπήρχε το ιερό του Ρήσου, ο οποίος λατρεύονταν στην περιοχή και ήταν ένας πολεμιστής βασιλιάς των Θρακών;

«Έχετε δίκιο, αυτή είναι μια ακόμη δυνατότητα. Όμως ο Αντίπατρος ο Θεσσαλονικεύς λέει σε επίγραμμα ότι υπήρχαν δύο ιερά που δεν ήταν ερείπια, της Φυλλίδας και της Αρτέμιδος της Βραυρώνας».

Υπάρχουν άλλα στοιχεία που να συνδέουν το χώρο με τη Φυλλίδα;

«Όπως είναι γνωστό στον τάφος της επάνω υπήρχε μια αμυγδαλιά. Και αυτό πιστεύω ότι μπορεί να είναι της Φυλλίδας. Είναι απλά μια ιδέα μου».

Στην ομιλία του στο ΑΠΘ ο αρχιτέκτονας κ. Λεφαντζής άφησε να εννοηθεί ότι υπάρχουν και άλλες επιγραφές, γνωρίζετε κάτι περισσότερο;

«Δεν ξέρω κάτι περισσότερο αλλά είδα ένα απόσπασμα σε μια φωτογραφία, όπου είναι ένας μακεδόνας πολεμιστής που με την χαρακτηριστική μακεδονική ασπίδα, με σάριζα και άλογο και αυτό δηλώνει στρατιωτικό μνημείο, χωρίς καμία αμφιβολία. Αυτή η εικόνα είναι από τον θριγκό στην βάση του λιονταριού. Αυτό δηλώνει αφιέρωση σε μια πολεμική νίκη».

Δεν συμφωνώ με τον «Δυισμό»

Σε σχέση με την άποψη της κ. Περιστέρη περί δυισμού μέσα στο μνημείο το οποίο σημαίνει την παρουσία δύο νεκρών του Ηφαιστίωνα και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θέση με την οποία μάλλον διαφωνεί ο κ. Λεφαντζής. Εσείς τι πιστεύετε;

«Ούτε εγώ την δέχομαι αυτή την άποψη, είναι απλά θέμα συμμετρίας. Το γνωρίζετε ότι την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου έδιναν πολύ μεγάλη σημασία στο θέμα της συμμετρίας. Αυτό το μεταφέρει ο Πλίνιος όπου μας λέει για το πόσο μεγάλη αξία έδινε στην συμμετρία ο Λύσιππος και αυτό το είχαν υιοθετήσει στην αυλή του Μεγάλο Αλεξάνδρου».

Η κ. Περιστέρη, απ’ όσο καταλαβαίνω χρησιμοποιεί το θέμα του δυϊσμού για να συνδέσει το μνημείο με το Μέγα Αλέξανδρο. Εσείς πιστεύετε ότι συνδέετε με κάποιο τρόπο;

«Ως γνωστό οι πηγές λένε ότι ο τάφος ήταν στην Αλεξάνδρεια, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν έγινε έτσι. Θα συμφωνήσω με την κ. Περιστέρη στο θέμα της χρονολόγησης του μνημείου, 100% είναι του τελευταίου τετάρτου του 4ου αιώνα, του 320 π.Χ.

Αυτό προκύπτει και από τα σανδάλια που φέρουν οι Κόρες, είναι του τέλους 4ου αιώνα και δεν υπάρχουν αργότερα τον 2ο αιώνα π.Χ.! Επίσης η δομή που έχουν οι Κόρες κάτω από το στήθος είναι της ίδιας περιόδου».

Πέρσι όταν βρέθηκε το κεφάλι της σφίγγας, ειπώθηκε ότι είναι από το χέρι διαφορετικού καλλιτέχνη απ’ αυτό που κατασκεύασε τις Κόρες. Τι άποψη έχετε;

«Νομίζω ότι και οι Κόρες και οι Σφίγγες είναι από το ίδιο, θασίτικο εργαστήριο, απ’ όπου προέρχεται και το μάρμαρο. Μέχρι τώρα δεν είχα δει τα γλυπτά από κοντά αλλά την 1η Οκτωβρίου επισκέφτηκα το μνημείο και εκ του σύνεγγυς έβγαλα πιο ασφαλή συμπεράσματα. Για παράδειγμα είδα στο κεφάλι της σφίγγας να έχει, ένα δάκτυλο της Αφροδίτης στο λαιμό που είναι πάρα πολύ κοντά στο αντίστοιχο της Κνιδίας Αφροδίτης του Πραξιτέλη. Αυτό επιβεβαιώνει ότι τα γλυπτά του λόφου Καστά είναι του 4ου αιώνα και μάλιστα από τα καλύτερα δείγματα. Επίσης οι Κόρες έχουν μια υπερηφάνεια που είναι χαρακτηριστικό του 4ου αιώνα».

Το μάρμαρο από τη Θάσο και το εργαστήριο από το ίδιο νησί. Υπάρχει περίπτωση να είναι έργο του περίφημου γλύπτη Σκόπα ή του εργαστηρίου του;

«Όπως είπε και η κ. Περιστέρη το κεφάλι της σφίγγας μοιάζει πάρα πολύ με το κεφάλι του Διονύσου, από τη Θάσο. Ο Σκόπας πέθανε πριν το 320 π.Χ. αλλά υπάρχει μια κοινή τεχνοτροπιά αυτή την εποχή από όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες, ο Λύσιππος, ο Πραξιτέλης, ο Σκόπας, όλοι πάνε μαζί σε ένα εκλεπτυσμό. Το κεφάλι του Διονύσου από την Θάσο είναι το πιο κοντινό στο κεφάλι της σφίγγας και αυτό είναι σημαντικό για την ταυτότητα του εργαστηρίου».

Όλες οι απαντήσεις στους δύο θαλάμους που είναι θαμμένοι

Μετά την παρουσίαση της 30ης Σεπτεμβρίου νομίζω ότι το θέμα της χρονολόγησης έχει κλείσει για τους πολλούς, εκείνο που μένει ανοιχτό είναι το θέμα της ταυτότητας του μνημείου. Πέρα από ηρώο χρησιμοποιήθηκε και ως τάφος, μπορείτε να προσδιορίσετε από ποια εποχή και μετά άρχισαν να γίνονται οι ταφές; Ποιοι είναι οι πιθανοί νεκροί;

«Δεν ξέρω. Η έρευνα είναι ακόμη στην αρχή. Οι γεωλόγοι βρήκανε δύο μεγάλες αίθουσες πιο μέσα και πρέπει να φτάσουμε εκεί για να καταλάβουμε τι έγινε. Όσο για τα οστά δεν μπορώ να αποκλείσω κάποιοι επιφανείς να θέλησαν να ταφούν στο Ηρώο του Ηφαιστίωνα, ποιο πριν ή ποίο μετά, αυτό ήταν κάτι τιμητικό, όπως έγινε με το Μαυσωλείο του Αυγούστου, καθώς έχουν ταφεί και άλλα μέλη της οικογένειάς»!!!

Λέτε ότι υπάρχουν άλλες δύο αίθουσες σύμφωνα με τις διαπιστώσεις των γεωλόγων. Περιμένετε εντυπωσιακά ευρήματα όταν θα φτάσει εκεί η αρχαιολογική σκαπάνη;

«Αυτό φάνηκε από τις μετρήσεις της γεωσκόπησης και υπάρχει μια καμπύλη που δείχνει την ύπαρξη δύο μεγάλων αιθουσών».

Δηλαδή πιστεύετε και εσείς αυτό που υποστηρίζουν πολλοί ότι σε ένα μνημείο με περίμετρο κοντά 500 μέτρα, δεν μπορεί να υπάρχει μόνο ένα μνημείο;

«Το πιστεύω και εγώ και νομίζω ότι θα πάρουμε ολοκληρωμένες απαντήσεις για την ταυτότητα του μνημείου και το τι έχει γίνει όταν θα φτάσουμε σε αυτές τις δύο αίθουσες. Προς το παρόν η μοναδική βεβαιότητα που υπάρχει είναι από τις επιγραφές που μας λένε για Ηρώο του Ηφαιστίωνα και φυσικά το θέμα της χρονολόγησης του μνημείου».

Πιστεύετε ότι το μνημείο έχει στοιχεία διονυσιακής λατρείας;

«Ναι στην ζωφόρο υπάρχουν τέτοια στοιχεία που δηλώνουν ότι υπήρχε λατρεία, του Διονύσου του Ζαγρέα, υπάρχει όμως και οι τρίποδες που δηλώνουν ότι το Ηρώο του Ηφαιστίωνα ήταν συνδεδεμένο με τον δελφικό Απόλλωνα. Συνυπάρχουν ο Απόλλωνας και ο Διόνυσος.

Για τον Μέγα Αλέξανδρο ο μεγαλύτερος θεός ήταν ο Διόνυσος, καθώς είναι γνωστό ότι ο ίδιος ήταν ο «νέος Διόνυσος». Γι’ αυτό και δεν είναι παράξενο που ο Διόνυσος είναι πάρα πολύ δυνατός εκεί. Όσο για τις λεγόμενες «Καρυάτιδες» είναι Κόρες, σαν τις Κόρες του μνημείο των Σιφνίων στους Δελφούς, τυπικές του ιωνικού ρυθμού. Μπορεί να είναι μαινάδες, αλλά τα χαρακτηριστικά κάτω από το στήθος οδηγούν σε Κόρες».

Ποιοι εμποδίζουν την ανασκαφή

Όλοι ευχόμαστε να προχωρήσει η ανασκαφή και να αποκαλυφθούν όλα τα μυστικά του λόφου Καστά, ωστόσο η κ. Περιστέρη και όλη η ομάδα δέχεται μια συνεχή επίθεση που δεν ξέρω κατά πόσο διευκολύνει το έργο της ανασκαφής. Η επίθεση αυτή έχει προσωπικά χαρακτηριστικά ή κάποιοι έχουν λόγους να μην θέλουν να προχωρήσει η ανασκαφή;

«Υπάρχουν δυστυχώς πολλές αιτιολογίες. Μια από αυτές είναι και αυτή η διάσταση. Το αρχαιολογικό περιβάλλον, αν δει ότι βρίσκεις κάτι σημαντικό, αν δει ότι δεν έχεις πολιτική δύναμη, αν είσαι ήσυχος και καλός, νομίζει ότι είσαι πολύ τρελός και πολλοί καταφέρονται εναντίον σου. Δυστυχώς αυτό συμβαίνει σε αυτό το περιβάλλον. Υπάρχει και κάτι άλλο. Υπάρχουν πολιτικές απόψεις που δεν επιτρέπουν να προχωρούν τέτοιου είδους ανασκαφές.

 Επίσης υπάρχουν απόψεις στον δυτικό κόσμο, όπως αυτές που εξέφρασε η κ. Παλαγγιά, που πιστεύουν ότι όλα ξεκινούν από τον ρωμαϊκό πολιτισμό και αυτό είναι το θεμέλιο της Δύσης, οπότε δεν θέλουν σημαντικές ανασκαφές που χαλάνε αυτή την εικόνα»!

ΠΗΓΗ: https://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/10/blog-post_107.html?spref=fb

"Ψάλτης" !!

Οταν ο μαθητής της Ψαλτικής Τέχνης γίνεται "Ψάλτης" πρίν την ώρα του!

Του Ηρακλή Μαλανδρίνου

Πρωτοψάλτου

Δασκάλου Ψαλτικής Τέχνης

Υπάρχει έντονη η νοοτροπία στο χώρο της Ψαλτικής ότι όταν ο μαθητής αρχίζει να ψελλίζει κάτι είναι κατάλληλος να αναλάβει αναλόγιο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πολλές φορές να βρίσκεται κάποιος συμπαθέστατος ιερέας ή δεν ξέρω ποιος άλλος, ο οποίος έχοντας απόλυτη ανάγκη από κάποιον να του λέει ένα «Κυριέ ελέησον», όπως συνήθως χρησιμοποιούν αυτή την έκφραση προκειμένου να προκαλέσουν ενοχές στον μέλλοντα ψάλτη, αποσπά με τρόπο μοναδικό και ανεπανάληπτο τον μαθητή αυτόν απ’ την αγκαλιά του Δασκάλου του και της διδασκαλίας της Ψαλτικής. Συνήθως μετά τις ενοχές ακολουθούν οι κολακείες «ωραία φωνούλα» κλπ, και βέβαια το οικονομικό δόλωμα «θα παίρνεις και κάτι».

Τα αποτελέσματα όλων αυτών είναι λοιπόν τα εξής:

  

1.Να αναλαμβάνει θέση ψάλτου η βοηθού ένας μαθητής ο οποίος δεν έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του στην Ψαλτική. Έχετε δεί πουθενά αλλού σπουδαστή κάποιας σχολής μουσικής ή όχι να μπαίνει στον «εργασιακό» χώρο πριν ολοκληρώσει τις σπουδές του; Όχι βέβαια. Αυτό λοιπόν γίνεται μόνο στον χώρο της Ψαλτικής, όπου συνήθως δεσπόζει η προχειρότητα. Για να εισπράξει ένα παλαμάκι κάποιος βιολονίστας μαθητεύει δώδεκα χρόνια κοντά στο Δάσκαλο του. Το παλαμάκι αυτό βέβαια, έστω κι αν έχουν περάσει δώδεκα χρόνια και όχι ένα ή δυο, δεν συνοδεύεται με φακελάκι!

2.Ελλειπείς γνώσεις. Ο μαθητής αυτός λοιπόν, όπως είναι αντιληπτό, με ένα δυο χρόνια διδασκαλία, είναι λίγος γνωσιακά. Οι μεγάλοι Δάσκαλοι λένε ότι «όταν πάρεις το δίπλωμα μη θαρρείς πως έμαθες, τότε αρχίζεις να καταλαβαίνεις κάτι και αν». Ένας μαθητής λοιπόν με δυο χρόνια μαθητεία, καταλαβαίνει ο καθένας μας ότι είναι ελλιπέστατος. Αυτό που θα καταφέρει είναι να παραμείνει στη θέση του Ψάλτου κοροιδεύοντας και τον εαυτό του και τους από κάτω, μάλλον όχι όμως τον από πάνω και τους ειδότας. Πως θα ψάλλει αυτός ο «Ψάλτης» ένα Δοξαστικό αν δεν το έχει διδαχθεί, ένα Χερουβικό, Κανόνα κλπ.; Αδύνατον.

3. Απειρία πάνω στο Αναλόγιο. Έχουμε ξαναπεί ότι αν ο μαθητής δεν ανεβαίνει στο αναλόγιο του Δασκάλου του Ψάλτης δεν θα γίνει ποτέ. Ο μαθητής για να ολοκληρωθεί πρέπει σαφώς να αποκτήσει πείρα αναλογίου κοντά σ’ έναν πραγματικό Δάσκαλο. Θα δεί το Δάσκαλο του Ψάλλοντα για να μιμηθεί την όμορφη στάση του, θα ακούσει τον Δάσκαλο του σε Δοξαστικά και θα μάθει κι αυτός να τα λέει, θα ακούσει το Δάσκαλο του στο δυσκολότατο είδος των κανόνων, ώστε να μάθει καλά τη μελωδική τους πορεία και τη χρονική αγωγή κλπ. Αν λοιπόν ο μαθητής δεν καθίσει τουλάχιστον μια πενταετία στο αναλόγιο του Δασκάλου του δεν πρόκειται ποτέ να μάθει να ψάλλει, να συμπεριφέρεται, να αντιμετωπίζει καταστάσεις και πολλά άλλα. Στο αναλόγιο ο μαθητής θα μάθει να μιμείται τα όμορφα και καλά του Δασκάλου του. Αυτός θα είναι το κριτήριο του. Όταν μάλιστα ο Δάσκαλος, του εμπιστευθεί να ψάλλει κάποιο μέλος θα έχει την μεγάλη τύχη και ευλογία να τον διορθώσει κιόλας και να πάρει μάθημα μεγάλο μέσα απ’ το λάθος του. Όταν όμως είναι μόνος και θεωρεί εαυτόν ψάλτη γιατί έτσι του είπαν ποιος θα τον διορθώσει; Επίσης είναι σύνηθες το φαινόμενο ένας μαθητής ο οποίος έχει αναλάβει θέση «Ψάλτου» να εκτρέπεται ψαλτικά και ερμηνευτικά με βοηθό την ωραία του φωνούλα, ακριβώς γιατί δεν έμαθε απ’ το Δάσκαλο του τα όρια της Ψαλτικής μ’ αυτά του τραγουδιού.

Θα μπορούσα πολλά ακόμα να πω και να γράψω αλλά ίσως σε κάτι πιο εμπεριστατωμένο στο μέλλον. Όλα τα παραπάνω είναι ευθύνη του Δασκάλου. Άν ο Δάσκαλος εμπνεύσει στον μαθητή σοβαρότητα, συνέπεια, αξίες που διέπουν τη μαθητεία, τότε ο μαθητής δύσκολα θα παραστρατήσει. Οι Δάσκαλοι έχουν την ευθύνη της κατάστασης και θα πρέπει να είναι αληθινοί έναντι των μαθητών τους και όποιων άλλων. Η σπουδή σε μια Τέχνη και μάλιστα τόσο μεγάλη όπως η Ψαλτική απαιτεί χρόνο και κόπο. Ο μαθητής πρέπει να διδαχθεί τις αρχές αυτές απ’ τον Δάσκαλο του και με υπομονή να τις εφαρμόσει ώστε να καταστεί καλός Τεχνίτης κάποτε.

Πηγή: Χορός Ψαλτών Χίου

Ἅγιοι Βονιφάτιος ....(19 Δεκεμβρίου)

                ...  καὶ Ἀγλαΐα ἡ Ρωμαία 

ζησαν τόν 3ο μ.Χ. αἰώνα. Ἡ Ἀγλαΐα ἀνῆκε στήν τάξη τῶν εὐγενῶν καί πλούσιων Ρωμαίων γυναικών καί ἦταν πάντα πρόθυμη στίς ἐλεημοσύνες καί στίς διάφορες ἀγαθοεργίες.
Ὁ δέ Βονιφάτιος ἦταν γραμματέας τῆς περιουσίας τῆς Ἀγλαΐας καί ἐπόπτης τῶν κτημάτων της. Ὅπως ἡ κυρία του, ἦταν καί αὐτός εὔσπλαχνος καί φιλάνθρωπος. Διαχειριζόταν τήν περιουσία τῆς Ἀγλαΐας μέ πολλή τιμιότητα, καί ἀπέναντι στούς ὑπηρέτες ἦταν εὐγενέστατος.
Ἀλλά ἡ ἀνεξέλεγκτη καλοζωία ἔπνιξε τήν πνευματικότητα τοῦ Βονιφατίου καί τῆς Ἀγλαΐας. Ἄναψε τήν εὔφλεκτη νεότητά τους καί παρασύρθηκαν ἀπό τίς ἔνοχες σαρκικές ἡδονές. Εὐτυχῶς ὅμως, ὁ ἔλεγχος τῶν συνειδήσεών τους ἦταν αὐτός πού τελικά ἐπικράτησε. Ἁμάρτησαν. Ἔκλαψαν καί οἱ δυό πικρά. Θά τούς δεχόταν ἄραγε καί πάλι ὁ Θεός σάν ζωντανά μέλη τῆς Ἐκκλησίας του; Γιατί ὄχι; Ἄλλωστε, ὁ Ἴδιος εἶπε: «Χαρά γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπί ἐνί ἁμαρτωλῷ μετανοούντι». Δηλαδή, χαρά γίνεται στούς οὐρανούς, μέ τήν παρουσία ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ, πού συμμετέχουν στή χαρά αὐτή, γιά ἕναν ἁμαρτωλό πού μετανοεῖ.
Μέ πολλή συντριβή λοιπόν, οἱ δυό μετανοοῦντες ἐξομολογήθηκαν τό ἠθικό τους ὀλίσθημα σέ πνευματικό ἱερέα καί ἡ ἠθική τους ἐπιστροφή καί ἀναγέννηση ἦταν πλέον γεγονός.
Ἔτσι ἀργότερα, ὁ μέν Βονιφάτιος πέθανε μαρτυρικά γιά τήν πίστη στήν Ταρσό τῆς Κιλικίας, ἡ δέ Ἀγλαΐα, ἀφοῦ πούλησε τά ὑπάρχοντά της, ἀφιέρωσε τήν ζωή της στήν ἀνακούφιση τῶν φτωχῶν καί τῶν πασχόντων.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Μαρτύρων τήν εὔκλειαν, ἰχνηλατήσας θερμῶς, Χριστόν ὡμολόγησας, ἐπί ἀπίστων στερρῶς, σοφέ Βονιφάτιε· ὅθεν καθάπερ πλοῦτον, ἀδαπάνητον Μάρτυς, δέδωκας σοῦ τό σῶμα, τῇ σεμνῇ Ἀγλαΐᾳ· ἐξ οὗ τῷ κοσμῷ πηγάζει, ῥῶσις καί ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον. 

Ἱερεῖον ἄμωμον, ἐθελουσίως, σεαυτόν προσήγαγες, τῷ ἐκ Παρθένου διά σέ, τεχθῆναι μέλλοντι Ἅγιε, στεφανηφόρε σοφέ Βονιφάτιε.

Μεγαλυνάριον.

Ἄθλοις ἀπαθείας καταυγασθείς, παθῶν τῆς δουλείας, ἀπεσείσω τόν σκοτασμόν, καί ἀνδραγαθήσας, υἱός φωτός ἐδείχθης, ὡς Ἀθλητής τοῦ Λόγου, ὦ Βονιφάτιε.

ΠΗΓΗ:http://faneromenihol.gr/

Η Ρωμηοσύνη της Κωνσταντινούπολης

ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ   ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

(15/12/2017)

Η Ρωμηοσύνη της Κωνσταντινούπολης δεν «τελείωσε», δεν έγινε «μουσειακό είδος» και η ιστορία και τα πάθη της δεν προσφέρονται για πολιτικό-κομματική  εκμετάλλευση.

Με αυτή την πεποίθηση δρα η Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών (Οι.Ομ.Κω.), από την ίδρυση της.

Κοιτάξαμε στα μάτια τον Πατριάρχη του Γένους μας και τους ομογενείς που αγωνίζονται για την επιβίωση της Πολίτικης Ρωμηοσύνης και υποσχεθήκαμε να πορευτούμε μαζί τον δρόμο για την Δικαίωση και Αναζωογόνηση.

Σταθήκαμε ενάντια στη μοιρολατρία του «όλα τελείωσαν στην Πόλη». Για την Οι.Ομ.Κω. και τους εκπατρισμένους Κωνσταντινουπολίτες που εκπροσωπεί, πρώτη προτεραιότητα είναι η επιβίωση σε συνθήκες ασφάλειας, των Ρωμηών της Πόλης. Δεν ωφελεί να επιδενόμαστε οι «μάχες χαρακωμάτων» με τις αρχές της Τουρκίας, που  δεν προσφέρουν τίποτα στην Ομογένεια, πέρα από την δική μας εκτόνωση.

Δεν καταφύγαμε στην εύκολη επιλογή των καταγγελιών εκ του ασφαλούς, αλλά ούτε και αποσιωπήσαμε ή αποκρύψαμε τα δεινά που έχουμε υποστεί, από τις κρατικές πολιτικές της Τουρκίας. Αντιθέτως, τα εκθέσαμε στις αρχές της Τουρκίας, στη γλώσσα που καταλαβαίνουν και όχι στα ελληνικά που είναι μόνο για «εσωτερική κατανάλωση». Οργανώσαμε παντού συνέδρια και μέσα στην Τουρκία (Πόλη και Άγκυρα) και ακόμα στα 60 χρόνια της επετείου των Σεπτεμβριανών «Δικαστήρια Ράσσελ» μέσα στην Πόλη. 

Δηλώσεις, οι οποίες συσχετίζουν τα δεινά των Κωνσταντινουπολιτών με ό,τι συμβαίνει στην Δυτική Θράκη, ανακινούν επικίνδυνα θέμα «αμοιβαιότητας», που δεν υπάρχει στη Συνθήκη της Λωζάννης αλλά και στο διεθνές δίκαιο. Με την επίκληση της «αμοιβαιότητας» το κράτος της Τουρκίας συστηματικά έχει παραβιάσει τα δικαιώματα των Κωνσταντινουπολιτών. Ο όποιος συσχετισμός που παραπέμπει στην «αμοιβαιότητα», το μόνο που επιτυγχάνει είναι να δίνει επιχειρήματα και άλλοθι στην πλευρά του κράτους της  Τουρκίας, για να συνεχίσει την παραβίαση των δικαιωμάτων της Ομογένειας.

Ο μόνος τρόπος για την αποκατάσταση των δικαιωμάτων της Πολίτικης Ρωμηοσύνης, δεν είναι η επίκληση της απαράδεκτης «αμοιβαιότητας», αλλά η διεκδίκηση τόσο προς την κυβέρνηση της Τουρκίας όσο και η αξιοποίηση του διεθνούς δικαίου, των διεθνών οργανισμών ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και την εξασφάλιση της υποστήριξης όλων των  ελεύθερα σκεπτόμενων ανθρώπων.

Αυτή την στρατηγική ακολουθεί η Οι.Ομ.Κω. στα δέκα χρόνια λειτουργίας της, σε συντονισμό με το Οικουμενικό Πατριαρχείο  και τους φορείς της Ομογένειας.

Χάρη στη δράση της Οι.Ομ.Κω. ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης, πλέον δεν είναι το άφωνο θύμα των εθνικιστικών πολιτικών της Τουρκίας, ούτε και το «αντίβαρο» για την Δυτική Θράκη, στις πολιτικές της Αθήνας. Με την Οι.Ομ.Κω. οι Κωνσταντινουπολίτες έχουν την δική τους φωνή, που δεν διστάζει να διεκδικήσει τα δικαιώματα των Κωνσταντινουπολιτών από την κυβέρνηση της Τουρκίας, σε απευθείας συνομιλίες με αυτές.

Ανεξάρτητα από τα μικρά ή μεγάλα αποτελέσματα αυτού του τρόπου διεκδίκησης, σε ορισμένους τομείς, όπως η ομογενειακή εκπαίδευση, η απόδοση των ιθαγενειών που εξασφαλίζουν τα αστικά δικαιώματα, η άρση της άνισης μεταχείρισης από τις αρχές της Τουρκίας   κ.α., το κυριότερο είναι το εξής: Δείξαμε έμπρακτα προς την πλευρά του κράτους της  Τουρκίας, αλλά και προς πάσα κατεύθυνση ότι δεν απεμπολούμε και δεν εγκαταλείπουμε την υπόθεση της επιβίωσης του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης.

Το Δ.Σ της Οι.Ομ.Κω.

ΠΗΓΗ:ΟΙΟΜΚΩ Administrator <nuzu@conpolis.eu>

Εσπερινος του Αγιου Ανδρεου στο Μοναστηρι μας

 Εσπερινος του Αγιου Ανδρεου στο Μοναστηρι μας