Ἑορτή της Περιτομής τοῦ Κυρίου

 Συγκαταβαίνων ο Σωτήρ

 Κυρμελής Γεώργιος

Εορτή Περιτομῆς τοῦ Κυρίου καί"Αγ. Βασιλείου

 ΥΜΝΟΙ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΠΕΡΙΤΟΜΗΣ

 ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Ύμνοι του Μεγάλου Εσπερινού της Εορτής της Περιτομής του Κυρίου και της Μνήμης του εν Αγίοις Πατρός ημών Βασιλείου, Αρχιεπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας, Ουρανοφάντορος του Μεγάλου. Ψάλλει ο Αρχιμανδρίτης Ρωμανός Αναστασιάδης. Ηχογραφήθηκαν κατά τον Εσπερινό της Εορτής, την 31η Δεκεμβρίου 2018.

Η Γιαγιά!

Η «προχωρημένη» γιαγιά

Π. Αδαμαντίου Αυγουστίδη

«Στις δικές μου εφηβικές αναμνήσεις συνυπάρχουν τα πάρτι, η ροκ μουσική και η γιαγιά μου. Για εκείνην, η ροκ μουσική δεν ήταν παρά ένας κακότεχνος θόρυβος.
Πάντως σεβόταν περισσότερο την νεανική μας σύγχυση, από όσο εμείς την νηφάλια σοφία της. Ήξερε που πηγαίναμε, αλλά ποτέ δεν έμπαινε στον πειρασμό να αντιπαρατεθεί προς ό,τι θεωρούσε φυσικό για την ήλικία μας. Σηκωνόταν, μας φιλούσε, ευχόταν να περάσουμε καλά, κι ύστερα προσέθετε να έχουμε τον Χριστό στην καρδιά μας εκεί που θα είμαστε, και ας κάνουμε ό,τι θέλουμε. Μετά μας σταύρωνε, ευχόταν να είναι η Παναγιά μαζί μας, και συμπλήρωνε διστακτικά, σαν να μην ήταν σίγουρη αν έπρεπε όχι να το ξεστομίσει, να μην αργήσουμε, γιατί θα προσευχόταν για μας όσο λείπαμε και δεν άντεχε να ξενυχτάει…
Τελειόφοιτος της Ιατρικής, αφελώς πεπεισμένος για την παντοδυναμία της επιστήμης, βρέθηκα στην Μονή Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ.
Έμεινα μόνο λίγες μέρες στο μοναστήρι αλλά η ανακάλυψη υπήρξε συγκλονιστική. Οι μοναχοί ζούσαν με τον τρόπο της γιαγιάς μου. Αναγνωριστικά σημάδια: το κομποσχοίνι, το ανεπιτήδευτο χαμόγελο και η άνευ όρων αποδοχή του άλλου.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα πήγα να δω τη γιαγιά. Μισοαστεία-μισοσοβαρά της είπα κάποια στιγμή: «Τόσα κομποσχοίνια έχεις, δεν θα μου δώσεις κι εμένα ένα;» Σοβάρεψε απότομα. Σχεδόν βούρκωσε. Πήγε και μου εφερε ένα κομποσχοίνι μεταξωτό και είπε: «Πάρτο. Είναι το δικό σου. Στο φυλάω τρία χρόνια και περίμενα πότε θα μου το ζητήσεις». Η γιαγιά μου περίμενε να γυρίσω· από τα πάρτι, από την Αγγλία, από τον λανθασμένο δρόμο. Εγώ, και όσοι άλλοι συμπεριλαμβάνονταν στην προσευχή της…
Λίγους μήνες, πριν την αναχώρηση από τα επίγεια, με είχε πάρει ιδιαιτέρως και με αιφνιδίασε πάλι.
Σε ένα χαρτοκιβώτιο είχε μαζέψει μια σειρά με όλα τα λειτουργικά βιβλία. Μέ την ίδια απλότητα, που μου έδωσε το «δικό μου» κομποσχοίνι, μου άφησε ρητή εντολή: «Αν κάποιος από σας γίνει ιερέας, θα τα κρατήσει αυτός. Αν όχι, θα βρεις κάποιο φτωχό ναό και θα τα δώσεις εκεί»…
Στην κηδεία της πολλοί άγνωστοι εμφανίστηκαν και μιλούσαν γι’ αυτήν με ευγνωμοσύνη. Όπως εκείνη η ηλικιωμένη κυρία, που έλεγε ότι η γιαγιά συνέχισε να την δέχεται στο σπίτι της, όταν όλοι την απέφευγαν. Και αυτό, γιατί απόκτησε ένα εξώγαμο παιδί λίγο μετά τον πόλεμο και την θεωρούσαν πόρνη.
Διηγιόταν, ανάμεσα στα κλάματα, πως της έχωνε τσάντες με τρόφιμα κάτω από το παλτό, παρακαλώντας την να μην το μάθει κανείς…».
Η γιαγιά μου και πολλοί άλλοι ευλογημενοι παππούδες και γιαγιάδες αναπαύονται πια εν ειρήνη.
Η ευθύνη για το σήμερα και το αύριο έχει περάσει στα χέρια μας.
Καλούμαστε να καθρεφτίσουμε τον εαυτό μας στην παρακαταθήκη που μας άφησαν και να προβληματιστούμε σοβαρά για τον τρόπο, που θα διαχειριστούμε την πνευματική μας κληρονομιά.

Πηγή: «Αγία Ζώνη», Περιοδική Έκδοση Ιερού Ναού Αγίας Ζώνης, Αγίας Ζώνης 27Α, 113 52 Αθήνα
Www.Agiazoni.Gr, Αριθ. Φυλ. 28, 4 Δεκεμβρίου 2016.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://www.diakonima.gr/2019/12/30/i-prochorimeni-giagia/

Γαλοπούλα !

Γαλοπούλα Κλέφτικο 

 Συστατικά

200 γρ. σπανάκι φρέσκο
500 γρ. μανιτάρια champignon
πιπέρι
αλάτι
60  γρ. ελαιόλαδο
70 γρ. κρέμα λεμονιού
500 γρ. πατάτες
1 ½ κιλό φιλέτο γαλοπούλας
4 κ.σ. θυμάρι

Για τη σάλτσα

2 κ.σ. ταχίνι
150 γρ. κρέμα γάλακτος
αλάτι
πιπέρι
1 κ.γ. κύμινο
100 γρ. παρμεζάνα τριμμένη

Για τον πουρέ κάστανο

500 γρ. κάστανα βρασμένα
200 γρ. κρέμα γάλακτος
1 κ.σ. μέλι
1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας
100 γρ. βραστό νερό

Μέθοδος Εκτέλεσης
Για τη γαλοπούλα

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 200ο C στον αέρα.
Απλώνουμε τέσσερις λαδόκολλες στον πάγκο εργασίας μας. Σε κάθε λαδόκολλα μοιράζουμε το σπανάκι, τα μανιτάρια χοντροκομμένα, πιπέρι και αλάτι. Προσθέτουμε από 1 κ.σ. ελαιόλαδο και 1 κ.σ. κρέμα λεμονιού.
Βάζουμε ένα τηγάνι σε δυνατή φωτιά να κάψει.
Προσθέτουμε 2 κ.σ. ελαιόλαδο, τις πατάτες με τη φλούδα τους κομμένες σε λεπτά κομμάτια, αλάτι, πιπέρι και θυμάρι.
Σοτάρουμε πολύ καλά μέχρι να πάρουν χρώμα και σβήνουμε με 2 κ.σ. κρέμα λεμονιού.
Μοιράζουμε τις πατάτες στις 4 λαδόκολλες.
Τοποθετούμε το τηγάνι σε δυνατή φωτιά.
Στο φιλέτο γαλοπούλας προσθέτουμε το θυμάρι, 1 κ.σ. ελαιόλαδο, πιπέρι, αλάτι και μαρινάρουμε.
Μεταφέρουμε το φιλέτο στο τηγάνι. Σοτάρουμε και από τις δύο πλευρές, μέχρι να πάρει χρώμα.
Κόβουμε τη γαλοπούλα σε τέσσερα κομμάτια και μοιράζουμε στις λαδόκολλες.
Σε ένα μπολ προσθέτουμε το ταχίνι, την κρέμα γάλακτος, αλάτι, πιπέρι, το κύμινο και ανακατεύουμε. Ρίχνουμε τη σάλτσα πάνω στη γαλοπούλα και τα λαχανικά. Προσθέτουμε τριμμένη παρμεζάνα.
Φτάχνουμε τέσσερα πουγκιά κλείνοντας τη λαδόκολλα και τα τυλίγουμε με αλουμινόχαρτο.
Μεταφέρουμε σε ένα ταψί, ψήνουμε για 50-60 λεπτά.
Για τον πουρέ κάστανο

Σε ένα μπολ προσθέτουμε τα κάστανα ψιλοκομμένα, την κρέμα γάλακτος, το μέλι, το εκχύλισμα βανίλιας, το βραστό νερό και καλύπτουμε το μπολ με μία μεμβράνη.
Μεταφέρουμε στον φούρνο μικροκυμάτων για 3-4 λεπτά στα 800 Watt για να ζεσταθεί το μείγμα.
Όταν είναι έτοιμο το μεταφέρουμε σε ένα μπλέντερ και χτυπάμε μέχρι να πολτοποιηθεί.
Σερβίρουμε τη γαλοπούλα κλέφτικο, συνοδεύουμε με πουρέ κάστανο και θυμάρι.

Πηγή: akispetretzikis.com

Κουραμπιέδες....

Οι ετυμολογικές ρίζες του κουραμπιέ και του μελομακάρονου

Πώς καθιερώθηκε η ονομασία των δύο αγαπημένων χριστουγεννιάτικων γλυκών

Είναι σήμα κατατεθέν των Χριστουγέννων και κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στη νοστιμιά τους. Οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα πλημμυρίζουν με γεύσεις τους ουρανίσκους και γίνονται μια αγαπημένη συνήθεια των εορτών.Ποια είναι όμως η ετυμολογία των δύο γλυκών; Σύμφωνα με στοιχεία που συνέλεξε ο Δημήτρης Σταθακόπουλος, δρ. κοινωνιολογίας της Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, μουσικολόγος και δικηγόρος η ρίζα είναι:Qurabiya στα Αζέρικα, Kurabiye στα Τούρκικα και φυσικά κουραμπιές στα ελληνικά, που στην κυριολεξία σημαίνει Kuru = ξηρό, biye = μπισκότο. Όμως, η ονομασία μπισκότο καθιερώθηκε τον Mεσαίωνα, ετυμολογικά προερχόμενη από το λατινογενές bis-cuit, που σημαίνει ψημένο δύο φορές (στα αρχαία ελληνικά λεγόταν δί-πυρον), ως τεχνική ψησίματος για να μην «χαλάει» εύκολα ο άρτος, κυρίως των στρατιωτών και των ναυτικών.Στα σύγχρονα ιταλικά, η λέξη είναι biscotto (τo cookies έχει φλαμανδική / ολλανδική προέλευση που πέρασε στην αγγλική γλώσσα). Το λατινικό bis-cuit διαδόθηκε μέσω των Βενετών εμπόρων και στην Ασία, όπου καθιερώθηκε ως παραφθορά της λατινικής λέξης, σε biya/biye, οπότε συνδέθηκε με το δικό τους Qura /Kuru (ξηρό) και έδωσε τη νέα μικτή (λατινο-ανατολίτικη) λέξη Qurabiya / Kurabiye, η οποία με αντιδάνεια ξαναγύρισε στη δύση και ελληνοποιημένη πλέον έδωσε το «κουραμπιές» με την έννοια του ξηρού μπισκότου, που διανθίστηκε με αμύγδαλα, ζάχαρη άχνη κ.λπ.

Τα μελομακάρονα έχουν ετυμολογικά αρχαιοελληνική προέλευση όσο και αν το μυαλό πάει στο «ιταλικό» μακαρόνι. Στα λεξικά αναφέρεται ότι η λέξη «μακαρόνι» παράγεται από τη μεσαιωνική ελληνική λέξη «μακαρωνία» (επρόκειτο για νεκρώσιμο δείπνο με βάση τα ζυμαρικά, όπου μακάριζαν το νεκρό). Η μακαρωνία με τη σειρά της έρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «μακαρία», που δεν ήταν άλλο από την ψυχόπιτα, δηλαδή, ένα κομμάτι άρτου, στο σχήμα του σύγχρονου μελομακάρονου, το οποίο το προσέφεραν μετά την κηδεία.

Αργότερα, όταν η μακαρία περιλούστηκε με σιρόπι μελιού ονομάστηκε: μέλι+μακαρία = μελομακάρονο και καθιερώθηκε ως γλύκισμα του 12ημέρου, κυρίως από τους Μικρασιάτες Έλληνες και με το όνομα «φοινίκια». Οι Λατίνοι και αργότερα οι Ιταλοί χρησιμοποιούσαν τη λέξη μακαρωνία ως maccarone που τελικά κατέληξε να σημαίνει το σπαγγέτι. Τέλος, από το μεσαίωνα και μετά στη Γαλλία και την Αγγλία, ένα είδος αμυγδαλωτού μπισκότου ονομάστηκε «macaroon» (το γνωστό σε όλους σήμερα «μακαρόν»).

Πηγές: Newsbeast.Gr –Constantinoupoli.Com

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.diakonima.gr/2019/12/29/i-etimologikes-rizes-tou-kourampie-k/

Κυριακή μετά τήν Χριστοῦ Γέννησιν

 ΤΟ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ "ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΠΥΡ" 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟ ΣΤΑΝΙΤΣΑ (ΗΧΗΤΙΚΟ - 1961)

Στα «Πατριαρχικά Μουσικά Αρχεία» που εκδόθηκαν από το Κέντρον Ερευνών και Εκδόσεων, σε επιμέλεια Μανόλη Κ. Χατζηγιακουμή και είναι ζωντανές ηχογραφήσεις, οι οποίες έχουν πραγματοποιηθεί κυρίως στον Πατριαρχικό Ναό, και σε ορισμένους άλλους Ενοριακούς της ευρύτερης Κωνσταντινούπολης, περιλαμβάνεται και μια εξαιρετική ηχογράφηση στους ψηφιακούς δίσκους 13-14.

Πρόκειται για στοχευμένες (εξω-λειτουργικές) ηχογραφήσεις του αείμνηστου Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Μ.τ.Χ.Ε. Θρασύβουλου Στανίτσα που πραγματοποιήθηκαν στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στο Πέραν, το καλοκαίρι του 1961, από τον Κωνσταντίνο Μήλλα.  

Ο Μανόλης Χατζηγιακουμής παρατηρεί πως «οι ηχογραφήσεις αυτές του Στανίτσα είναι μοναδικής ιστορικής σημασίας. Τα είδη των μελών που ψάλλονται, κυρίως ο τρόπος που ψάλλονται, και η συγκυρία της καλής ηχητικής απόδοσης (για τα δεδομένα του χώρου και της εποχής), καθώς εδώ χρησιμοποιείται το πρωτότυπο υλικό της ηχογράφησης. Ένα πραγματικό μνημείο της εν γένει πατριαρχικής ψαλτικής παράδοσης και του μεγάλου αυτού ηδύφωνου στυλίστα.». 

Εδώ αναρτούμε το Δοξαστικό των Αίνων της Κυριακής μετά την Χριστού Γέννησιν "Αίμα και πυρ" σε ήχο πλ δ΄ από το cd 14. Πρόκειται για μία εξαιρετική ερμηνεία, αλλά και για ένα μέλος που είναι τονισμένο από τον ίδιο τον Άρχοντα Θρασύβουλο Στανίτσα. 

ΠΗΓΗ: https://fanarion.blogspot.com/2019/12/1961_29.html

Η σονάτα του σεληνόφωτος

 Η σονάτα του σεληνόφωτος 

 Μελίνα Μποτέλλη

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος * Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος* Δίσκος: Η αγάπη κάστρα καταλεί * Μουσική τράπεζα, 1997 _ Ο Γιάννης Ρίτσος διαβάζει απόσπασμα από τη σονάτα του σεληνόφωτος. Δίσκος: Ο Ρίτσος διαβάζει Ρίτσο. Lyra,1966 _ Άφησέ με να έρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε! Είναι καλό το φεγγάρι, -δε θα φαίνεται που άσπρισαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις. Άφησέ με να έρθω μαζί σου.

Ο ιερέας της αγάπης!

Πρωτοπρεσβύτερος Ευέλθων Χαραλάμπους

 Αφιέρωμα στον ιερέα της αγάπης από το Παραλίμνι Κύπρου Πρωτοπρεσβύτερο Ευέλθοντα Χαραλάμπους. Συμμετέχουν: • Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Προικοννήσου κ. Ιωσήφ, • Αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος Καράς, Πρωτοσύγκελλος Ιεράς Μητροπολεως Κωνσταντίας - Αμμοχώστου και • Το νεανικό σχήμα ROMIOSINI ENSEMBLE από την Κύπρο. Συντονίζει ο Δρ Ἀγγελος Σμάγας, Φιλόλογος – Αρχαιολόγος. Το αφιέρωμα πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2019 στα πλαίσια του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς.

Διατροφή!

Οι τροφές που μας προστατεύουν από το κρύο

Έχοντας αποχαιρετίσει για τα καλά πια τον ζεστό καιρό, η θερμοκρασία έχει αρχίσει να σημειώνει σημαντική πτώση, γεγονός που επηρεάζει τόσο την ψυχολογία όσο και την διατροφή μας. Το φθινόπωρο και ο χειμώνας είναι εκείνες ακριβώς οι δύο εποχές όπου σημειώνονται και τα περισσότερα κρούσματα ιώσεων και κρυολογημάτων. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να προσαρμόζουμε την διατροφή μας ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες, ώστε να προστατεύσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τον οργανισμό μας.

Η σωστή διατροφή κατά τους χειμερινούς μήνες είναι σημαντική για την προστασία του οργανισμού μας από τις ιώσεις, την θωράκιση και ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος και την διατήρηση του σωματικού βάρους. Οι θερμιδικές ανάγκες του οργανισμού μας είναι αυξημένες λόγω της μείωσης της θερμοκρασίας, έτσι οι θερμίδες του φαγητού αποτελούν αντίδοτο στο κρύο. Προκειμένου ο οργανισμός να δουλεύει ασταμάτητα και να διατηρεί μια σταθερή εσωτερική θερμοκρασία, θα πρέπει η διατροφή μας να προσαρμόζεται στις ανάγκες της εποχής και να λαμβάνουμε μικρές ποσότητες γευμάτων κάθε 3 ώρες.

Ενδεικτικά, θα αναφέρουμε ορισμένες ωφέλιμες και ιδανικές τροφές για τις κρύες μέρες του χειμώνα, οι οποίες μας βοηθούν να αντιμετωπίσουμε το κρύο και παράλληλα προφυλάσσουν τον οργανισμό μας από τις ιώσεις.

Τα ζεστά γεύματα κυρίως οι σούπες (κοτόσουπα, ψαρόσουπα, κρεατόσουπα) είναι η νούμερο ένα επιλογή, καθώς είναι πλούσιες σε πρωτεΐνες και υδατάνθρακες, συστατικά που ενισχύουν άμεσα το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Επίσης, οι σούπες λαχανικών που περιέχουν και πολύ λίγες θερμίδες συνιστούν ιδανικό γεύμα και κατάλληλο για δίαιτα.

Τα όσπρια αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της διατροφής και είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τον χειμώνα, έχουν λίγες θερμίδες και δίνουν έξτρα ενέργεια στον οργανισμό μας.

Το ρύζι και τα μακαρόνια σε συνδυασμό με κρέας είναι μια ακόμη πηγή ενέργειας, πλούσια σε υδατάνθρακες και πρωτεΐνες, θα πρέπει όμως να είμαστε αρκετά προσεκτικοί με τις ποσότητες γιατί το θερμιδικό φορτίο αυτών των τροφών είναι αρκετά υψηλό.

Τα μανιτάρια, περιέχουν φώσφορο, κάλλιο και ψευδάργυρο, στοιχεία αρκετά σημαντικά για την ενίσχυση του οργανισμού γι’ αυτό και τα προτιμάμε κατά τους χειμερινούς μήνες.

Το σκόρδο και το ελαιόλαδο ( Βιταμίνη Ε)  δε θα πρέπει να λείπουν από τα γεύματα μας, εφόσον συμβάλλουν στην θωράκιση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Δημητριακά ολικής αλέσεως, ταχίνι, αβοκάντο, σταφίδες αποτελούν διατροφικά αντίδοτα στο κρύο ενώ είναι και οικονομικές λύσεις φαγητού.

Επίσης, οι ξηροί καρποί,  χάρη στο σελήνιο που περιέχουν προστατεύουν από τους ιούς της γρίπης και αποτελούν ιδανικό σνακ για τα ενδιάμεσα κυρίως γεύματα μας τον χειμώνα.

Σε αντίθεση με το καλοκαίρι που η αίσθηση αφυδάτωσης είναι έντονη, το χειμώνα συχνά λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας ξεχνάμε να ενυδατώσουμε τον οργανισμό μας. Δε θα πρέπει να παραλείπουμε να πίνουμε αρκετό νερό αλλά και ζεστά ροφήματα που μας ενυδατώνουν και μας εξασφαλίζουν σταθερή εσωτερική θερμοκρασία, αποφεύγοντας ωστόσο όσα είναι πλούσια σε ζάχαρη,γάλα και σαντιγύ. Εναλλακτικά, επιλέγουμε πράσινο τσάι, το οποίο είναι πλούσιο σε κατεχίνες και έχει έντονη αντιοξειδωτική δράση.

Για ένα δυνατό και προστατευμένο οργανισμό εντάσσουμε στη διατροφή μας τα φρούτα και τα λαχανικά, κυρίως όσα περιέχουν Βιταμίνη C, όπως είναι τα πορτοκάλια και τα μανταρίνια.

Τέλος, σημαντική πηγή καλών λιπαρών (Ω-3) είναι τα ψάρια που θα πρέπει να τα συμπεριλαμβάνουμε οπωσδήποτε στην εβδομαδιαία μας διατροφή.

Με την κατάλληλη διατροφή, την σωστή ποσότητα μερίδων αλλά και με την κατανάλωση αρκετών γευμάτων κατά η διάρκεια της ημέρας, ασφαλίζουμε στον οργανισμό μας όλα εκείνα τα απαραίτητα στοιχεία που του εξασφαλίζουν ενέργεια, δύναμη και σωστές καύσεις. Προσαρμόζοντας την διατροφή μας στις απαιτήσεις της εποχής μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το κρύο και να βγούμε νικητές στην μάχη των ιώσεων.

Πηγή: Merianos.Gr

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.diakonima.gr/2019/12/27/i-trofes-pou-mas-prostatevoun-apo-to-k/

Οι Εορτές μας!!!

Χάνεται η ελληνικότητα των εορτών μας

Του Σεβ. Μητροπολίτη Σπάρτης κ. Ευσταθίου

Μπροστά από αρκετά χρόνια είχα διαβάσει σε σοβαρή αθηναϊκή εφημερίδα ένα άρθρο του Η. Νικολούδη, Καθηγητή Πανεπιστημίου των Παρισίων και του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου Αθηνών.

Μεταξύ των άλλων στο σημαντικό αυτό άρθρο ο έμπειρος πανεπιστημιακός δάσκαλος έγραφε: «υπάρχει θέμα προστασίας και διάσωσης του ελληνικού χαρακτήρα, γιατί υπάρχει απειλή που έρχεται στην σημερινή εποχή από τον αδιακριτικό βιομηχανικό άνθρωπο.
Η ελληνικότητα της ελληνικής κοινωνίας που επέζησε στην βάρβαρη εχθρική κατοχή κινδυνεύει από την έμμεση πολιτισμένη εισβολή των συμμάχων μας λαών.
Άνοιξαν διάπλατα οι κλεισμένες ελληνικές εσώπορτες στον βάρβαρο «κυβερνάνθρωπο» και στον «πολιτισμένο» τεχνοκράτη. Αυτό που κινδυνεύει να εκλείψει είναι ο ελληνικός ανθρωπισμός. Το ουσιαστικό πολιτικό μας πρόβλημα είναι, σήμερα και αύριο και συνέχεια, να μείνουμε έλληνες».
Επαναφέροντας στην μνήμη μου αυτές τις επισημάνσεις και βλέποντας γύρω μου την σύγχρονη πραγματικότητα, κυριεύομαι από αγωνία, γιατί δεν μπορούμε σήμερα να κάνουμε λόγο για απειλή, αλλά για εισβολή. Δεν μπορούμε σήμερα να μετράμε επισημάνσεις, αλλά να καταγράφουμε τρομακτικές διαπιστώσεις, που είναι αυτόχρημα καταστροφικές για την υπόστασή μας.
Η προστασία της ελληνικότητας δεν είναι σωβινισμός, γιατί δεν έχει επιθετική διάθεση. Είναι νόμιμη ανθρωπολογική άμυνα, γιατί απειλείται ο ελληνικός τύπος ανθρώπου από την αντιανθρώπινη στρατηγική της εποχής μας. Είναι ανάγκη να γίνουμε όσο μπορούμε περισσότερο έλληνες και να μείνουμε έλληνες.
Ο λαός μας ευρίσκεται στην Ευρωπαϊκή οικογένεια, αλλά δεν πρέπει να ξεχάσει αυτή από την οποία προέρχεται. Δεν πρέπει να εξευρωπαϊσθεί σε βαθμό επικίνδυνο, ώστε να χάσει την ιδιαιτερότητα και την ταυτότητά του, την ιδιοπροσωπία του.
Ευρισκόμενη η Ελλάδα στην Ευρώπη να μη «βγει» από την Ελλάδα. Ο εξευρωπαϊσμός να μη γίνει αφελληνισμός. Αυτό θα είναι η συμφορά μας.
Για να επιβεβαιωθεί η διαπίστωση, ότι η εισβολή έχει δημιουργήσει προβλήματα ολοφάνερα, ας δούμε τις ημέρες αυτές τα ελληνορθόδοξα ήθη και έθιμά μας, που υπέστησαν τρομακτική και ανησυχητική αλλοίωση.
Δύσκολα τώρα αναζητάς την ελληνικότητα στην εορτή των Χριστουγέννων που σημαίνει ορθόδοξη πνευματικότητα.
Στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση, στις εφημερίδες και τα περιοδικά, στα σπίτια και στις διάφορες αίθουσες θα συναντήσει κανείς και θα ζήσει ατμόσφαιρα περισσότερο ευρωπαϊκή παρά ελληνική. Και τα δελτάρια, ακόμη, και τα καρτ-ποστάλ που θα ανταλλάξουμε για τα χρόνια πολλά δεν θα έχουν βυζαντινές εικόνες και δεν θα γράφουν, όπως άλλοτε «καλά Χριστούγεννα», αλλά μία γενική ακαθόριστη ευχή «καλές γιορτές» η το χειρότερο «καλές διακοπές».
Στις εφημερίδες, μάταια θα αναζητήσεις, ακόμη και την ίδια ημέρα των Χριστουγέννων, το ζεστό ελληνοχριστιανικό χρώμα, με τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη και τις περιγραφές των ελληνορθοδόξων παραδόσεων.
Αντίθετα διαβάζεις πολλές στοχαστικές ευρωπαίων διανοητών μελέτες, λες και εξέλιπαν οι πνευματικοί άνθρωποι στον τόπο μας, και δοκίμια αιρετικά και αντιθρησκευτικά τα οποία κάνουν λόγο, όχι για το ανεπανάληπτο γεγονός της ενανθρωπήσεως του Θεού, που χώρισε την ιστορία σε προ Χριστού και μετά Χριστό περίοδο, που έφερε κοντά μας τον Θεό μας, που στερηθήκαμε χρόνια πολλά, που έφερε τον Σωτήρα μας, τον οποίο είχαμε απόλυτα ανάγκη, αλλά γράφουν για τον «θρύλο» των Χριστουγέννων.
Στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση θα ιδεί κανείς και θα ακούσει πολλά ευρωπαϊκής θρησκευτικής ποιήσεως και μουσικής έργα και ελάχιστα ελληνικά και ορθόδοξα έργα από τον ανυπέρβλητο λειμώνα της εκκλησιαστικής υμνολογίας η και της εθνικής και δημοτικής λαογραφίας με τα τόσο ωραία και ασύγκριτα κάλαντα και άλλα επίκαιρα.
Άλλοτε τα σπίτια ήταν καθαρά, με ασβεστωμένες τις αυλές τους και γεμάτα από τα παιδιά που επέστρεφαν από μακριά όπου σπούδαζαν η εργάζονταν, από τους συγγενείς που έκαναν το ταξίδι τους, για να περάσουν όλοι μαζί την μεγάλη γιορτή.
Έρχονταν και τα νιόπαντρα ζευγάρια, για να κάνουν Χριστούγεννα μαζί με τους γονείς τους και με τους γονείς των γονιών τους, οι οποίοι περίμεναν και αυτοί την μεγάλη γιορτή.
Ήταν το σπίτι στις δόξες του, ντυμένο στα γιορτινά του και το τραπέζι το μεσημέρι πλούσια στρωμένο με το καλομαγειρεμένο φαγητό, και με τα απαραίτητα σπιτικά γλυκά. Και η χαρά στα πρόσωπα όλων ήταν η ανταύγεια της άλλης χαράς που είχαν στην καρδιά τους, ύστερα από την συμμετοχή όλης της οικογένειας στο μυστήριο της ζωής, την θεία κοινωνία.
Τώρα φεύγουν. Αδειάζουν τα σπίτια και γεμίζουν τα πολυώνυμα τουριστικά ξενοδοχεία. Αδειάζουν οι Ναοί και γεμίζουν τα λογής-λογής νυχτερινά κέντρα, όπου διοργανώνονται οι χριστουγεννιάτικες ρεβεγιόν που διαφημίζονται πολύ ενωρίτερα, για να εξασφαλίσουν ένα τραπέζι οι «σύγχρονοι» ευρωπαίοι νεοέλληνες.
Και πάρα πολλοί περνούν την άγια νύχτα που «προσμένουν με χαρά οι χριστιανοί» εκεί στους «ναούς» των προ Χριστού ψευδοθεών του Βάκχου και της Αφροδίτης, των ειδώλων, δηλαδή, που συνέτριψε ο αληθινός Θεός μας με την Γέννησή του.
Επομένως, η εισβολή έγινε. Ο εχθρός όχι προ των πυλών, αλλά εντός των σπιτιών μας. Τρέμω μήπως μπει και μέσα στις καρδιές μας, οπότε θα έχει συντελεσθεί η καταστροφή.
Γιατί, αποκόπτοντας σιγά-σιγά τον σύγχρονο έλληνα και ορθόδοξο από τις αιώνιες ρίζες του, την ιδιοπροσωπία του, τον κάνεις αιχμάλωτο αυτής της γης χωρίς πνευματικές αναζητήσεις, χωρίς ενδιαφέροντα, όχι μόνο για την μετά θάνατον ζωή, αλλά και για την πρόσκαιρη επίγεια.
Έτσι μεταβάλλεται η όμορφη χώρα μας σ΄ ένα μέτριο ευρωπαϊκό χωριό χωρίς θελκτικά ψυχικά ενδιαφέροντα, ώστε ο διψασμένος για λίγη πνευματικότητα ξένος ερχόμενος να σκέπτεται τον άδικο κόπο του και τα χρήματα που ξόδεψε.
Είναι καιρός, ακόμη, έστω στο παρά πέντε, να μετρήσουμε το χρέος μας ως έλληνες και ορθόδοξοι έναντι της ένδοξης ιστορίας μας, έναντι όλων εκείνων οι οποίοι έδωσαν αίμα και δάκρυ για αυτό τον τόπο.
Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε πως δεν έχουμε δικαίωμα να κατασπαταλήσουμε τον πολύτιμο πατροπαράδοτο θησαυρό μας, ούτε να αποξενωθούμε από την πατρογονική μας κληρονομιά.
Έχουμε χρέος να παραδώσουμε αμείωτη και ανόθευτη την αιώνια ελληνορθόδοξη παράδοσή μας στα παιδιά μας και στις ερχόμενες γενεές, πριν τα αίματα και τα δάκρυα των γενναίων υπερασπιστών αυτών των τιμαλφών του Γένους μας γίνουν ποτάμι και μας κατακλύσουν.

ΠΗΓΗ: Καθεδρικός Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Φανερωμένης Χολαργού <adamnet@otenet.gr>  

Χριστούγεννα!

Μετά τα Χριστούγεννα

 του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν

Δεν προλαβαίνουμε να χαρούμε τα Χριστούγεννα, αυτή τη γιορτή της ειρήνης και της καλωσύνης που ακτινοβολεί το Παιδί της Βηθλεέμ, και τότε το ευαγγέλιο μάς προσκαλεί να παρασταθούμε μάρτυρες της έκρηξης μιας τρομακτικής μοχθηρίας απέναντι σ’ Αυτό, μιας μοχθηρίας που ποτέ δε θα τελειώσει ή θα αδυνατίσει.[...]
Ιστορικά γνωρίζουμε ότι ο Ηρώδης βασίλευε στην Παλαιστίνη με τη σύμφωνη γνώμη και υπό την προστασία των ρωμαίων κατακτητών, και πως ήταν ένας απάνθρωπος και άδικος τύραννος. Στην αντίδραση του στη γέννηση του Χριστού, το ευαγγέλιο μάς δίνει το αιώνιο πορτραίτο της επίγειας εξουσίας που ο μοναδικός σκοπός και η ενέργειά της εξαντλούνται στη διατήρηση, χρησιμοποίηση και υπεράσπιση της δύναμης που κατέχει ενάντια σε ο,τιδήποτε πιθανώς απειλεί την ύπαρξή της. Mήπως δεν το ξέρουμε τόσο καλά εμείς οι ίδιοι; Πάνω απ’ όλα ο Ηρώδης είναι τρομαγμένος και φιλύποπτος. Πιθανώς να αναρωτηθούμε πώς ήταν δυνατό ένα παιδί να αποτελεί απειλή, ένα παιδί για το οποίο δε βρέθηκε κανένα άλλο κατάλυμα παρά μια σπηλιά για να γεννηθεί; Για τον Ηρώδη όμως ήταν αρκετό το ότι κάποιος –και στην περίπτωσή μας αυτοί οι μάγοι από την Ανατολή- ονόμασε «βασιλιά» αυτό το άγνωστο φτωχικό και αβοήθητο παιδί. Τίποτε άλλο δε χρειάστηκε για να μπει σε λειτουργία ο μηχανισμός της εγκληματικής αναζήτησης, έρευνας, ανάκρισης και εκτέλεσης.

«Τότε Ηρώδης λάθρα καλέσας τους μάγους...». Έπρεπε να γίνει μυστικά, επειδή αυτού του τύπου η εξουσία γνωρίζει ότι μπορεί να λειτουργεί μόνο όταν η δουλειά της γίνεται μυστικά, που σημαίνει παράνομα και άδικα. Και τότε, «πορευθέντες», είπε ο Ηρώδης στους Μάγους «ακριβώς εξετάσατε περί του παιδίου.» Διατάζει να διερευνήσουν, να «κατασκευάσουν μιαν υπόθεση», να την προετοιμάσουν πολύ προσεκτικά έτσι, ώστε να μην υπάρχει καμιά διαφυγή ή σφάλμα καθώς ετοιμάζονται τα αντίποινα. Κατόπιν έρχεται το ψέμα: «επάν δε εύρητε, απαγγείλατέ μοι, όπως καγώ ελθών προσκυνήσω αυτώ.» Πόσο συχνά δεν έχουμε δει αυτό το είδος του ψέματος να διαμορφώνεται τόσο μεθοδικά καθώς προετοιμάζεται να εκτοξευθεί. Και τελικά η παράλογη και αιματοβαμμένη αντεκδίκηση: για να καταστραφεί ο ένας, δολοφονούνται εκατοντάδες. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, δε σταματά σε τίποτε. Και όλα αυτά για να προστατευθεί η άπληστη εξουσία, που δεν έχει κανέναν άλλο τρόπο για να υπερασπίσει τον εαυτό της από τη βία, την απανθρωπιά και την ετοιμότητα να δολοφονήσει.

Το φως των Χριστουγέννων συναντά το σκοτάδι της κακόβουλης εξουσίας που την έχει διαφθείρει ο φόβος και η καχυποψία. Από τη μια πλευρά: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.» Από την άλλη μια τρομακτική, συνεχώς κακή βούληση, ο ρόγχος ενός μισοπεθαμένου καθεστώτος που μισεί το φως, τον κόσμο, την ελευθερία, την αγάπη και επιθυμεί διακαώς να τα ξεριζώσει χωρίς έλεος. Γιατί να νοιαστεί αυτή η κακόβουλη εξουσία για τις κραυγές και το κλάμα των μητέρων που δε θα βρουν καμιά παρηγοριά; Δυο χιλιάδες χρόνια πέρασαν από τότε, αλλά οι ίδιες δύο εξουσίες εξακολουθούν να βρίσκονται αντιμέτωπες η μια απέναντι στην άλλη στον πολυβασανισμένο πλανήτη μας: η εξουσία της γυμνής δύναμης, η τυφλωμένη από το φόβο και τρομακτικά απάνθρωπη και η ακτινοβόλα εξουσία του παιδιού της Βηθλεέμ. Φαίνεται όμως πως όλη η εξουσία, όλη η δύναμη βρίσκεται στα χέρια αυτής της γήινης αρχής, στα χέρια της αστυνομίας της, των ανακριτών της, στα χέρια αυτού του αθάνατου συστήματος των νυκτερινών επιχειρήσεων. Μόνο όμως φαινομενικά: επειδή ποτέ δεν παύουν να λάμπουν το αστέρι και η εικόνα της Μητέρας με το Βρέφος, ο ύμνος «Δόξα εν υψίστοις Θεώ» δεν έχει σιγήσει, και η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη ζουν.

Από το βιβλίο "Εορτολόγιο, Ετήσιος Εκκλησιαστικός Κύκλος", εκδ. Ακρίτας

ΠΗΓΗ: Καθεδρικός Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Φανερωμένης Χολαργού <adamnet@otenet.gr>

Χριστούγεννα

Νικηφόρος Βρεττάκος 1962 

Κανένας άλλος μέσα στην ιστορία δεν κατόρθωσε να σταλάξει ένα τόσο γλυκό αίσθημα στις ψυχές των ανθρώπων, όσο ο Χριστός.

Η εποχή της γέννησης του Χριστού είναι μια εποχή ταραγμένη, αδιέξοδη, μαρτυρική για το λαό του Ισραήλ. Καταπιέζονται από τους δυνάστες Ρωμαίους.
 
Και μπορούμε να συμπεράνουμε την τραγική θέση αυτού του λαού, που δεν βλέπει σωτηρία από πουθενά, που σηκώνει τα χέρια του και παρακαλεί το Μεσσία να κατεβεί να σώσει τον περιούσιο λαό του. Διαβάζοντας κανείς την Καινή Διαθήκη, πέρα από τα γεγονότα, όπως περιγράφονται εκεί, μπορεί να συλλάβει το κλίμα της εποχής, να νιώσει τον αγέρα που φύσηξε στο μήνυμα της παρουσίας του Μεσσία.
 
Ένα άστρο οδηγεί τους Μάγους, οι άγγελοι ψέλνουν, η νύχτα της Γέννησης πλημμυρίζει από καλοσύνη και από ελπίδα. Η νύχτα ενσαρκώνει την ανθρώπινη επιθυμία, η χειμωνιάτικη νύχτα είναι φορτωμένη από ένα αναγεννητικό, ανοιξιάτικο πνεύμα. Και ο Μεσσίας, δεν γεννιέται σε Ανάκτορα, δεν είναι λαμπροστολισμένος. Είναι φτιαγμένος κατ’ εικόνα και ομοίωση των δυστυχισμένων. Αποτελεί ενσάρκωση του πόνου τους.
Πεινασμένοι θα χορτάσουν, γυμνοί θα ντυθούν, τυφλοί θ’ αναβλέψουν, παράλυτοι θα περπατήσουν, σκλάβοι θα ελευθερωθούν. Η ανθρώπινη καρδιά πανηγυρίζει, ακούει τις ουράνιες δυνάμεις, χαμηλωμένες, να μελωδιούν το τέλος της συμφοράς.
 
Και από τότε, το πνεύμα του Χριστού εξαπλώθηκε σ’ όλο τον κόσμο, επικράτησε. Οι περισσότεροι άνθρωποι είδαν στο πρόσωπο του τη θερμαντική ακτινοβολία που τους έλειπε. Εκατομμύρια καλύβες από χαμόσπιτα σε τούτον τον κόσμο τον φιλοξένησαν.
Χιλιάδες καρδιές ένιωσαν να πέφτει πάνω τους η ευεργετική του ακτίνα. Είδαν σ’ Αυτόν τον συνάνθρωπό τους τον καταδεχτικό, εκείνον που τους κατανόησε στην έσχατη δυστυχία τους ή στην καθημερινή θλίψη τους. Αυτόν που τους έδωσε την ευτυχία να είναι δίκαιοι και σπλαχνικοί.
 
Για δισεκατομμύρια ανθρώπους μέσα στην ιστορία δεν θα είχε πει κανείς ένα γλυκό λόγο, αν έλειπε ο Χριστός. Ποια θα ήταν η μορφή και η ηθική στάθμη του κόσμου χωρίς την επίδραση της παρουσίας του; Ο λόγος του έχει αντληθεί απ’ το μαρτύριο και απ’ το όνειρο της ανθρώπινης καρδιάς, και το «Αγαπάτε αλλήλους» και το «Ειρήνη υμίν» κανείς δεν το είπε καλύτερα απ’ αυτόν.
Οι δυο αυτές φράσεις κλείνουν μέσα τους την ουσιαστική αναγκαιότητα του ανθρώπινου βίου.
 
Έχουμε Χριστούγεννα του 1962 και η ανθρωπότητα δεν κατόρθωσε ν’ αντικαταστήσει την παρηγορία του Λόγου με την παρηγορία της Πράξης. Το 70% του κόσμου πάσχουν. Τεράστιες μάζες θα ήθελαν να χτυπήσει την πόρτα τους ένας Χριστός την Παραμονή της χιλιοστής εννιακοστής εξηκοστής δευτέρας επετείου της Γέννησής Του και να τους πει μια «καλησπέρα». Να τους προσφέρει ένα κιλό ψωμί κι ένα ρουχαλάκι για το παιδί τους ή και να τους χαμογελάσει απλώς.
 
Χριστούγεννα του 1962. Όμως δεν παύουν να υπάρχουν εδώ κι εκεί σ’ όλη τη γη «εστίες πυρός», όπου άνθρωποι σκοτώνονται, σπίτια κλείνουν, οικογένειες ορφανεύουν…
 
Χριστούγεννα του 1962. Η παρουσία του Ιησού, περισσότερο δραματική από κάθε άλλη φορά, κυκλοφορεί ανάμεσα σ’ αυτήν την ατμόσφαιρα όχι για να βάλει το χέρι του πάνω στο κεφάλι ενός άρρωστου παιδιού ή να σώσει έναν πνιγμένο, όπως τον καλούσαν και τον έβλεπαν οι απλοϊκοί φίλοι του, αλλά για να βάλει και τα δυο του χέρια πάνω στο κεφάλι της ανθρωπότητας, στα δυο ημισφαίρια, και να επαναλάβει το λόγο «Ειρήνη υμίν», το λόγο που λέει τα πάντα και κρίνει τα πάντα!
 
Νικηφόρος Βρεττάκος

Λούλα Βλάχου

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Κάλαντα Χριστουγέννων

 Κάλαντα Χριστουγέννων

Παλαιά κάλαντα τῶνΧριστουγέννων

 ἀπό τή θεία τό Κατερινιό (93 ἐτῶν)

Χριστούγεννα 2016

ΧΟΙΡΙΝΟ....

 ..... ΣΤΗΝ ΛΑΔΟΚΟΛΛΑ

Η προσκύνηση των Μάγων!!!

Οι Μάγοι μας οδηγούν

 στην προσκύνηση του Κυρίου Ιησού

Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου († 2014)

Η αγία μας Εκκλησία μάς καλεί να προσφέρουμε στον εν σπηλαίω τεχθέντα και εν φάτνη ανακλιθέντα διά την σωτηρίαν μας Κύριον Ιησούν δώρα εξ ίσου πολύτιμα με τα δώρα των Μάγων, την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη μας.

Ο χρυσός, ο λίβανος και η σμύρνα ήσαν δώρα συμβολικά. Τον χρυσό προσέφεραν στον Κύριο ως εις βασιλέα, τον λίβανο ως εις Θεόν και την σμύρνα ως εις μέλλοντα νεκρόν διά την σωτηρίαν μας. Αυτά ήσαν υλικά δώρα, με τα οποία όμως οι νοσταλγοί του Χριστού Μάγοι εξέφρασαν την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη τους προς τον Χριστό.

Φωτιζόμενοι από την Χάρι του Αγίου Πνεύματος πλουτίσθηκαν με τις τρεις αυτές θεολογικές αρετές, για τις οποίες αργότερα ο απόστολος Παύλος θα πει: «νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα· μείζων δε τούτων η αγάπη» (Α’ Κορινθ. ιγ’ 13). Είχαν ως φαίνεται πολύ πόθο για να βρουν και να ενωθούν με τον Σωτήρα, καθαρότητα βίου και προαίρεση αγαθή.

Η αγάπη τους προς τον ποθούμενο αλλά και άγνωστο ακόμη Χριστό τους έκανε να επιχειρήσουν μακρύ, επίπονο και επικίνδυνο ταξίδι, για να τον βρουν. Μιμήθηκαν τον Αβραάμ που εξήλθε εκ της γης του και εκ της συγγενείας του και εκ του οίκου του πατρός του, για να πορευθεί σε γη αλλότρια, υπακούοντας στο θέλημα του Θεού (Πρβλ. Γένεσ. ιβ’ 1). Και οι Μάγοι υπάκουσαν σε μυστική πρόσκληση του Θεού, που δέχθηκαν στην θεοφιλή καρδιά τους. Έτσι πέτυχαν να δουν και να προσκυνήσουν το θείο Βρέφος και την αγία Θεοτόκο.

Οι Μάγοι αξιώθηκαν όχι μόνον να προσκυνήσουν τον τεχθέντα Βασιλέα, αλλά και να γίνουν κήρυκές του, επιστρέψαντες στην πατρίδα τους.

Στον Κύριο τους οδηγούσε ένα υπέρλαμπρο άστρο. Όπως θεολογεί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, το Άστρο, ήταν Άγγελος Κυρίου. Εάν ήταν ένα συνηθισμένο άστρο δεν θα επορεύετο, ούτε θα έλαμπε με ιδιαίτερο τρόπο, ούτε θα εχάνετο, όπως έγινε όταν έφθασαν στην Ιερουσαλήμ, ούτε θα έμενε ακίνητο επάνω στο σπίτι της Βηθλεέμ, όπου ευρίσκετο η Θεοτόκος και ο Κύριος Ιησούς.

Εφ’ όσον το Άστρο ήταν Άγγελος Κυρίου, είναι φανερό ότι το Φως που εξέπεμπε ήταν το Άκτιστο Φως, αυτό που αργότερα είδαν στην Μεταμόρφωση οι Μαθητές του Κυρίου και αυτό που είδε ο απόστολος Παύλος στο όραμα της Δαμασκού. Μακάριοι οι καθαροί οφθαλμοί των ευλαβών Μάγων, που είδαν το φως της θεότητος.

Παρόμοια χάρι θέας και προσκυνήσεως του Κυρίου Ιησού έλαβαν και οι ταπεινοί ποιμένες, οι «αγραυλούντες και φυλάσσοντες φυλακάς της νυκτός επί την ποίμνην αυτών» (Λουκ. β’ 8), λόγω της απλότητος της καρδιάς τους, αλλά και οι δίκαιοι Συμεών ο θεοδόχος και Άννα η προφήτις.

Πόσοι σοφοί, επίσημοι, νομοδιδάσκαλοι και νομοφύλακες του Ισραήλ δεν έμειναν και δεν μένουν τυφλοί και ανυποψίαστοι στο μέγα μυστήριο της Σαρκώσεως του Θεού!

Ευχαριστούμε τον Κύριο, που μας αξίωσε να τον γνωρίσουμε και να τον πιστεύσουμε ως τον μόνον Σαρκωθέντα Θεό.

Η ζωή μας ας είναι μία συνεχής πορεία προς προσκύνησή Του και προσφορά των δώρων μας.

Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης μάς συνιστά να προσφέρουμε στον Κύριο ό,τι έχουμε σ’ αυτόν τον κόσμο: «Αλλ’ ω πόσον μακάριος ήθελες ήσαι και εσύ αδελφέ, εάν ηξεύρης να αφιερώνης εις τον Κύριον, καθώς οι μάγοι, ό,τι και αν έχης εις τούτον τον κόσμον, τόσον εσωτερικά όσον και εξωτερικά αγαθά· τόσον ψυχικά όσον και σωματικά. Και διατί φοβείσαι να αφιερώσης όλα σου τα πάντα εις τον Θεόν;» (Πνευματικά Γυμνάσματα).

Ιδιαίτερα μας συνιστά: «πρόσφερε εις τον νεογέννητον βασιλέα Ιησούν α΄, ωσάν χρυσάφι, το επιθυμητικόν μέρος της ψυχής σου, ήγουν πρόσφερέ του μίαν καρδίαν και θέλησιν καθαράν ωσάν χρυσάφι, από κάθε κακήν επιθυμίαν και όρεξιν· όλην ποθούσαν τα ουράνια· όλην κλίνουσαν εις τα πνευματικά· όλην ανημμένην εις μόνην την αγάπην του Ιησού και όχι εις άλλο κανέν γήινον πράγμα· και απλώς όλην με όλα της τα θελήματα και τας επιθυμίας…».

Και ακόμη: «β’. Πρόσφερε αδελφέ εις τον Ιησούν ωσάν λιβάνι, τον νουν και το λογιστικόν μέρος της ψυχής σου καθαρόν από βλάσφημους λογισμούς· καθαρόν από αισχρούς λογισμούς• όλον διαφανές από πνευματικά ενθυμήματα· όλον λαμπρόν από την νοεράν προσευχήν, ήτις αναπέμπεται εις τον Θεόν ως θυμίαμα και λιβάνι, ως λέγει ο Δαβίδ, “κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιον σου”· όλον υποτασσόμενον εις την υπακοήν του Χριστού με όλα του τα φρονήματα, ως λέγει ο Παύλος• “λογισμούς καθαιρούντες και αιχμαλωτίζοντες παν νόημα εις την υπακοήν του Χρι¬στού”• όλον πεπυρακτωμένον από καλούς και θεϊκούς λογισμούς… Πρόσφερέ τον λέγω το λογιστικόν σου, όλον συντε¬τριμμένον, όλον τεταπεινωμένον με το πνεύμα της κατανύξεως».

Επίσης: «γ’. Πρόσφερε δώρον εις τον Ιησούν ωσάν σμύρναν την νέκρωσιν του θυμικού μέρους της ψυχής σου, μακρύνωντας από την καρδίαν σου κάθε ταραχήν, κάθε οργήν, κάθε θυμόν, κάθε πικρίαν, κάθε μίσος, κάθε κραυγήν, κάθε ύβριν και λοιδορίαν, καθώς παραγγέλλει ο Απόστολος• “πάσα πικρία και οργή και κραυγή και βλασφημία αρθήτω αφ’ ημών συν πάση κακία”…».

Μακάριοι οι Χριστιανοί, μοναχοί και κοσμικοί, που συμπορεύονται καθ’ όλη τη ζωή τους με τους ευλογημένους Μάγους, που το φως του Ευαγγελίου του Χριστού τούς οδηγεί στη ζωή τους, που συμπροσκυνούν τον νηπιάσαντα Θεό και του προσφέρουν ό,τι πολυτιμότερο έχουν, την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη τους με το τριμερές της ψυχής τους, δηλαδή με το λογιστικό (νους), το θυμικό (συναίσθημα) και το επιθυμητικό τους (θέληση).

Κύριε Ιησού Χριστέ, αξίωσε και μας μαζί με τους ευλαβείς Μάγους να σου προσφέρουμε όλη την ύπαρξή μας ως ένα ταπεινό αντίδωρο της δικής Σου απείρου αγάπης προς ε¬μάς τα ανάξια τέκνα σου.

(Περιοδικό: Ο Όσιος Γρηγόριος, αριθ. 30, σ. 27-32 )

ΠΗΓΗ: https://www.pemptousia.gr/2019/12/i-magi-mas-odigoun-stin-proskinisi-tou-kiriou-iisou/