Ἅγιος Μακάριος ὁ Καλογερᾶς (19 Ἰανουαρίου)

 Ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Καλογερᾶς, ὁ Πάτμιος, 

ἱδρυτής τῆς Πατμιάδας Ἐκκλησιαστικῆς Σχολὴς

Τό Παρεκκλήσιο τῆς Σχολῆς

Τό ὄνομα Ἕλλην

Κάποτε τό ὄνομα Ἕλλην ἦταν τίτλος τιμῆς. Τώρα τόν κάναμε τίτλο ντροπῆς

                                                           Γράφει ο Σαράντος Καργάκος 

 

Ὁ παλαιότερος ἀπ᾽ ὅλους τούς ἐκδότες μου ἐπισκέφθηκε κάποιες ἡμέρες τῶν Χριστουγέννων τήν Σλοβακία. Προκειμένου νά μετακινηθεῖ, χρησιμοποίησε ταξί καί ὁ Σλοβάκος ὁδηγός, ὅταν ἀντιλήφθηκε ὅτι ὁ πελάτης του ἦταν Ἕλληνας, ζήτησε νά προπληρωθεῖ! Σέ αὐτό τό σημεῖο ἐξευτελισμοῦ ἐφθάσαμε. Κάποτε τό ὄνομα Ἕλλην ἦταν τίτλος τιμῆς. Τώρα τόν κάναμε τίτλο ντροπῆς. Ἀΐπ!

Αὐτό τουρκιστί σημαίνει ντροπή. Πού μᾶς ἀξίζει. Δέν ἀπέχουμε πολύ ἀπό τήν ἐποχή πού οἱ πάντες μιλοῦσαν γιά τήν Ἑλλάδα μέ θαυμασμό. Καί μέσα σέ δύο χρόνια τούς κάναμε νά μιλοῦν μέ ἀποτροπιασμό. Ἀποδειχθήκαμε, ὡς λαός καί ὡς πολιτική καί πνευματική ἡγεσία, μωρότεροι ἀπό τίς μωρές παρθένες τῆς εὐαγγελικῆς παραβολῆς.

Πολλοί στρέφουν τά βέλη τῆς κριτικῆς τους –κι ὄχι πάντα ἄδικα– κατά τῆς νεολαίας, πού τά θέλει ὅλα ἕτοιμα, πού ἀπαιτεῖ δικαιώματα, χωρίς νά ἐπωμίζεται ὑποχρεώσεις. Πού εἶναι βαρήκοη ὅταν ἀκούει τή σάλπιγγα τοῦ καθήκοντος. Δέν πρέπει ὅμως νά μᾶς διαφεύγει ὅτι ἡ νεολαία πράττει αὐτά πού τή διδάσκεις. Καί δέν τή διδάσκουμε μέ τά λόγια μας ἀλλά κυρίως μέ τό παράδειγμά μας, πού δυστυχῶς στίς πλεῖστες τῶν περιπτώσεων εἶναι παράδειγμα πρός ἀποφυγή. Ἡ νεολαία διδάχθηκε ἀμάθεια• ἀπαντᾶ μέ ἀμάθεια. Διδάχθηκε ἀπάθεια• ἀπαντᾶ μέ ἀπάθεια. Διδάχθηκε ἀσέβεια καί ἀπρέπεια• μᾶς πληρώνει μέ τό ἴδιο νόμισμα. Δέν ἔμαθε τί ὀφείλει στούς νεκρούς, συνεπῶς δέν γνωρίζει πῶς πρέπει νά δράσει γιά νά δώσει στόν ἑαυτό της ὑπόσταση ζωῆς. Ἡ νεολαία φοβᾶται τή σύγκριση τοῦ παρόντος μέ τό παρελθόν.

Πάντως εἶναι λάθος νά ἀποστρέφει τήν κεφαλή ἀπό τό χθές, νά ἀρνεῖται τόν ὀφειλόμενο σεβασμό πρός τούς νεκρούς πού μᾶς χάρισαν μιά χώρα-παράδεισο καί πού μέ ἄστοχες ἐπιλογές τήν μετατρέψαμε σέ προάστιο τῆς κόλασης. Ἐπαναλαμβάνω ὅτι ἡ νεολαία πρέπει νά κάνει πίσω, γιά νά πάει ἐμπρός. Κάνοντας πίσω παίρνει φόρα γιά ἕνα μεγάλο ἅλμα. Ὄχι ὅμως στόν γκρεμό. Τό παρελθόν εἶναι συνετός ὁδηγός. Καί βαδίζοντας πρός τά ἐμπρός, νά βλέπει πάντα ἐμπρός καί μόνον ἐμπρός. Νά μή στρέφει τό βλέμμα πρός τά δεξιά οὔτε πρός τ᾽ ἀριστερά. Καί δέν τό ἐννοῶ πολιτικά.

Χωρίς βεβαίως καί νά τό αποκλείω.

Ἐκεῖνο πού ἀπορρίπτω εἶναι ἡ διαβουκόληση. Ἡ μετατροπή τῶν νέων σέ κοπάδι βοδιῶν πού ὁ ἐπιδέξιος βουκόλος μπορεῖ νά ὁδηγεῖ στή βοσκή ἤ στή σφαγή. Καί βουκόλοι μοντέρνας κοπῆς εἶναι κάποιοι ἐπιδέξιοι ἰνστρούχτορες πού ἐπωφελοῦνται ἀπό τή δικαιολογημένη λαϊκή ὀργή, γιά νά στρέψουν τούς νέους κατά τῆς ἱστορίας μας, κατά τῶν συμβόλων, κατά τῶν μνημείων μας. Ἡ ἱστορία εἶναι τό μόνο κλωνάρι πού μᾶς κρατάει ψηλά. Ἄν τό κόψουμε, θά πέσουμε χαμηλά. Καί ἔχουμε πέσει ἤδη. Ἄν κάποιοι σημαντικοί ἄνθρωποι στό ἐξωτερικό διατυπώνουν στόν παρόντα καιρό ἕνα λόγο θετικό γιά τήν Ἑλλάδα, δέν τήν ἐννοοῦν στά δικά μας νανικά μέτρα•ἐννοοῦν τήν Ἑλλάδα τῶν μεγάλων στιγμῶν τοῦ πρόσφατου καί τοῦ ἀπώτατου χθές. Οὐσιαστικά οἱ καλύτερες καταθέσεις μας εἶναι οἱ τόκοι τῶν προγόνων μας.

Ἀκούω κάποιους τόν τελευταῖο καιρό νά λένε μέ στόμφο πιγκουϊνικό πώς ἡ Ἑλλάς δέν εἶναι μάνα, εἶναι μητριά πού διώχνει τά παιδιά της μακριά. Ἄς μή συγχέουμε τήν Ἑλλάδα μέ τούς πολιτικούς της. Ἡ Ἑλλάς οὐδέποτε ὑπῆρξε ὠλεσίτεκνος, μητέρα φονεύουσα τά τέκνα της. Ὑπῆρξε πάντα, ὡς ἰδέα, μιά ἐμπνευστική δύναμη. Αὐτή τή δύναμη φροντίσαμε νά τήν κόψουμε, ὅπως ἡ Δαλιδά ἔκοψε τά μαλλιά πού ἔκαναν Τιτάνα τόν Σαμψών. Δαλιδά σήμερα εἶναι μιά ἀποχαυνωμένη παιδεία, μιά περισσότερο ἀποχαυνωτική τηλοψία, μιά νηπιάζουσα πνευματική ἀτμόσφαιρα πού κάνει τό ἀνερμάτιστο παιδί νά ὠλιγγιᾶ. Ὠλιγγία στά ἀρχαῖα ἑλληνικά ἦταν τό θρύμμα ἀλλά καί ἡ νύστα. Μέ μιά νυσταγμένη πνευματικά νεολαία, μακρά νυχτωμένη, καί πού δέν ξέρει πρός τά ποῦ καί πότε ξημερώνει, πῶς θά πᾶμε ἐμπρός;

 

Θά μοῦ ἦταν εὔκολο νά στρέψω τά πυρά μου κατά τῶν κακῶν Γερμανῶν –καί ἔχω εὔλογο λόγο γι᾽ αὐτό τούς πέντε ἐκτελεσμένους συγγενεῖς μου καί τήν καταστροφή τῆς οἰκογενειακῆς περιουσίας μου– ἀλλά δέν μοῦ ἀρέσει νά μεταθέτω εὐθύνες τοῦ τώρα στό ἀπώτερο χθές. Τά τοῦ χθές ἔπρεπε νά τά ποῦμε χθές. Ἀλλά ἀντί νά τά ποῦμε, προτιμήσαμε νά ἀλληλοσφαγοῦμε. Ὅταν συμβαίνει ἕνα κακό, εἶναι καλό νά λές «ἐγώ»… Ἐγώ φταίω γι᾽ αὐτό. 

Ἄρα, ἐμεῖς φταῖμε γιά γερμανικές ἀγορές ἕξι δισεκατομμυρίων εὐρώ ἐτησίως, ὅταν θά μπορούσαμε νά τίς περιορίσουμε στό ἕνα τρίτο, ἄν προτιμούσαμε ἑλληνικά προϊόντα. 

Ἐμεῖς φταῖμε ἄν τά προϊόντα μας δέν εἶναι τόσο καλά καί τόσο φθηνά ὅσο τά γερμανικά. 

Ἐμεῖς φταῖμε γιά τόν «σουσουδισμό» μας νά προτιμᾶμε τό ξένο καί ὄχι τό ἐντόπιο, ἀκόμη καί ὅταν εἶναι καλύτερο καί συχνά φθηνότερο. 

Δέν ἔχω λόγο νά συμπαθῶ τούς Γερμανούς λόγω τῶν ψυχικῶν τραυμάτων κι ἑνός σωματικοῦ πού μοῦ προκάλεσαν. Μπορῶ νά συνεννοηθῶ στή γλώσσα τους –ὄχι πάντα ἐπιτυχῶς– μέ ὅλους τούς Εὐρωπαίους. Μόνον γερμανικά ἀρνήθηκα νά προφέρω λέξη, παρότι ἔχω περιτρέξει ὅλη τή Γερμανία. Ὀφείλω, ὅμως, νά πῶ ὅτι πουθενά στή Γερμανία δέν μέ ἔχουν κλέψει στό λογαριασμό. Στήν Ἑλλάδα παντοῦ καί πολλαπλῶς.

Ἄν δέν ἀφήσουμε τή «μαγκιά» κι ἄν δέν στρωθοῦμε στή δουλειά, ἄν δέν νοικοκυρέψουμε τό σπίτι καί τό κράτος μας, ἄν κάθε νοικοκυριό δέν γίνει μιά μικρή –ἔστω– παραγωγική μονάδα, ὅσα δάνεια κι ἄν πάρουμε, ὅσες «συνταγές» κι ἄν μᾶς δώσει ἡ «Τρόικα», χαΐρι καί προκοπή δέν θά δοῦμε. 

Οἱ Βυζαντινοί μας πρόγονοι εἶχαν μιά παροιμία πολλή χρήσιμη στήν παροῦσα δυσμενῆ συγκυρία: 
«Οὐαί τῷ μή τοῖς ἰδίοις ὄνυξι ξυομένῳ» (= Ἀλίμονο σ᾽ ἐκεῖνον πού δέν ἔχει νύχια νά ξυστεῖ). 
Οἱ ξένοι δέν πρόκειται νά κάνουν γιά μᾶς αὐτό πού δέν κάνουμε ἐμεῖς γιά τόν ἑαυτό μας. Ἀντί νά μᾶς ξύσουν, θά μᾶς γδάρουν.
Πηγή http://kostasxan.blogspot.co.uk/2014/01
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://paterikos.blogspot.gr/

Το Βιβλίο της Ζούγκλας

 Το Βιβλίο της Ζούγκλας

παιδική ταινία

          

Το βιβλίο της Ζούγκλας διηγείται την ιστορία του Μόγλη και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα λογοτεχνικά έργα της ιστορίας.

Ο Μόγλης είναι ένα παιδί που τον μεγάλωσε μια οικογένεια λύκων στη ζούγκλα της Ινδίας. Όταν ήταν μωρό, ο Μόγλης σώθηκε από τα νύχια του Σιρ Καν, του τρομερού τίγρη με τα μοχθηρά μάτια και μεγάλωσε στην οικογένεια των λύκων σύμφωνα με τους νόμους της ζούγκλας. Έτσι, έμαθε να κυνηγάει και να μιλάει τη γλώσσα των ζώων και συνάντησε αξέχαστους χαρακτήρες, όπως τον Μπαγκίρα, τον κατάμαυρο πάνθηρα, τον Μπαλού, την ευγενική καφέ αρκούδα και τον Κάα, το φίδι με το βλέμμα που υπνωτίζει.

O Mόγλης δικαίως έγινε ένας από τους πιο αγαπητούς ήρωες που ξεπήδησαν ποτέ από τις σελίδες ενός βιβλίου.

Η Γλαύξ

 

Η Γλαύκα της Θεάς Αθηνάς

και ο συμβολισμός της

Η κουκουβάγια το ιερό πουλί της Θεάς Αθηνάς, αποτελεί σύμβολο ...

σοφίας, σύνεσης, αλλά και της πόλης των Αθηνών.

Ως ιερό πουλί της Αθηνάς ονομάζεται «Γλαύκα», καθώς ένα από τα προσωνύμια της Θεάς της Σοφίας ήταν «γλαυκώπις», λόγω των σπιθιροβόλων γαλάζιων ματιών της.

Η Γλαύκα συμβολίζει την σοφία, διότι είναι νυχτόβιο πτηνό το οποίο έχει εξαιρετική όραση ακόμα και στο σκοτάδι. Έχει την φυσική συνεπώς ιδιότητα να βλέπει την «αθέατη πλευρά των πραγμάτων», εκεί που άλλοι αδυνατούν λόγω του σκότους.
Συμβολίζει κατ’ αυτόν τον τρόπο την «σοφία» που αφορά την μετουσίωση της απλής γνώσης σε βίωμα, πνευματικότητα και στάση ζωής.
Κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί μόνο μακριά από το φως της ημέρας και την φασαρία «εις εαυτόν διείσδυση», όταν ο άνθρωπος απομονώνεται από το φυσικό περιβάλλον του, προσπαθώντας να ανακαλύψει την αυτογνωσία, την πραγματική υπόσταση των πραγμάτων, και την Θεία του υπόσταση.




Για αυτό τον λόγο και «η γλαύκα της Αθηνάς πετάει μόλις η μέρα γείρει προς την δύση της...». Δεν είναι φυσικά καθόλου τυχαίο, πως οι «μυήσεις» κατά την διάρκεια των μυστηριακών τελετών γινόταν πάντα νύχτα κάτω από το φως των δαυλών.
Δεν είναι επίσης τυχαίο πως επιλέχθηκε (την δεκαετία του 1960), ως σήμα του Ελληνικού Οργανισμού Εκδόσεων σχολικών διδακτικών Βιβλίων (1).
Ψιλά γράμματα αυτά για τους περισσότερους βέβαια, και εν κατακλείδι δεν γνωρίζω κατά πόσο ο συγκεκριμένος συμβολισμός του Ο.Ε.Δ.Β., ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα....
Όπως επισημαίνει μάλιστα ο δάσκαλος Γιώργιος Τρούλης (2) στην πραγματικότητα το πτηνό που χρησιμοποιούσε ως σήμα του Ο.Ε.Δ.Β, δεν είναι μία Κουκουβάγια αλλά ένας.... Μπούφος.
Αυτό είναι εύκολα διακριτό στην εικονογράφηση των δύο αυτών πτηνών. Στο κεφάλι του μπούφου σχηματίζεται ένα είδος αυτιών από φτερά, εν αντιθέσει με την κουκουβάγια, στης οποίας το κεφάλι δεν υπάρχει αντίστοιχος σχηματισμός.


Αυτή τη λεπτομέρεια την γνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες, αφού το αρχαίο Αθηναϊκό τετράδραχμο του 5ου αιώνα π.Χ. φέρει την εικόνα της κουκουβάγιας χωρίς αυτά τα «αυτιά».



Αντίγραφο του Αθηναϊκού τετράδραχμου υπάρχει στο νόμισμα του Ελληνικού ενός ευρώ.



Παρατηρήστε και συγκρίνετε το σήμα του Ο.Ε.Δ.Β. με αυτό του ευρώ. Η διαφορά είναι εμφανής. Ο συμβολισμός άραγε;
1) Ο Ο.Ε.Δ.Β καταργήθηκε το 2012μετά από νομοσχέδιο που είχε ψηφιστεί τον Μάιο του 2011 (Νόμος 3966/2011), με σκοπό τον «ορθολογικό εκσυγχρονισμό των επιστημονικών οργάνων που υποστηρίζουν το υπουργείο Παιδείας στο σχεδιασμό και την εφαρμογή της εκπαιδευτικής πολιτικής».
Τον ρόλο του ΟΕΔΒ ανέλαβε το Ινστιτούτο Τεχνολογίας Υπολογιστών και Εκδόσεων «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ» (ΙΤΥΕ - Διόφαντος), η Διεύθυνση Εκδόσεων του οποίου ιδρύθηκε το καλοκαίρι του 2011 σε συνέχεια του νόμου
ΠΗΓΗ:Παράπονα Ρόδου 

Ελληνικότητα

Aνανεούμενη Ελληνικότητα

 

 

Χρήστος Γιανναράς

 

Το δυσεπίλυτο πρόβλημα ορισμού της ελληνικότητας διαιωνίζεται στο νεοελληνικό κρατίδιο ως σήμερα. Υπάρχουν πάντα κάποιοι «προοδευτικοί» διανοούμενοι, πού θεωρούν υποτιμητική κάθε επιμειξία του Ελληνισμού με τον Χριστιανισμό και αμφισβητούν πεισματικά την ελληνικότητα της «Βυζαντινής» Αυτοκρατορίας. Όπως υπάρχουν και κάποιοι χριστιανοί διανοούμενοι, με ιδεολογικά επεξεργασμένη πίστη, πού προτιμάνε το όνομα του «Ρωμιού» και της Ρωμιοσύνης στη θέση του Έλληνα και της ελληνικότητας. Υπήρξε και νεοέλληνας Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, πού δεν δίσταζε να μιλάει για τις πολλαπλές υποδουλώσεις πού γνώρισαν οι Έλληνες: πρώτα στους Ρωμαίους, ύστερα στους Βυζαντινούς και μετά στους Τούρκους!...

Δεν είναι δυνατό να προσεγγίσουμε τη σχέση του Ελληνισμού με τη Δύση στα νεώτερα χρόνια, χωρίς να διατυπώσουμε καταρχήν μια πρόταση εξόδου από την πελώρια αυτή σύγχυση πρόταση κάποιου ορισμού της ελληνικότητας. Η πρόταση είναι να δούμε την Ελλάδα όχι καταρχήν ωςΤΟΠΟ, αλλά καταρχήν ωςΤΡΟΠΟτου βίου. Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς το γεγονός ότι ο Ελληνισμός απέκτησε γεωγραφικά σύνορα για πρώτη φορά στον 19° αιώνα μόλις πριν από εκατόν εξήντα χρόνια. Και ότι αυτά τα σύνορα του συμβατικού ελλαδικού κρατιδίου πού προέκυψε από την επανάσταση ενάντια στους Τούρκους άφηναν απέξω τα τρία τέταρτα των ελληνόφωνων πληθυσμών της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Η αρχαία Ελλάδα δεν είχε ενιαία κρατική υπόσταση, ούτε και σύνορα. Ήταν το σύνολο των «ελληνίδων πόλεων», ανεξάρτητες πόλεις κράτη, πού απλωνόταν από την Μακεδονία ως την Κρήτη και από την Ιωνία ως την Σικελία, την κάτω και κεντρική Ιταλία. Οι πόλεις αυτές αναγνωρίζονταν ως «ελληνίδες» όχι μόνο για την κοινή τους ελληνική γλώσσα, αλλά και για τον κοινό τρόπο του βίου, δηλαδή τον κοινό πολιτισμό τους [Η κοινή ελληνική συνείδηση γίνεται χαρακτηριστικά έκδηλη στις περιπτώσεις των κοινών εορτών και αγώνων (στην Ολυμπία, στην Νεμέα, στον Ισθμό της Κορίνθου και στους Δελφούς), όπου μόνο Έλληνες μπορούσαν να συμμετάσχουν, ανεξάρτητα από την πόλη καταγωγής τους] θα απαιτούσε μια εκτενή ανάπτυξη το περιεχόμενο της λέξης ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, αλλά και μόνο η ταύτιση με τον ΤΡΟΠΟ του βίου μπορεί να είναι ένας καταρχήν ορισμός.

Στον 4° π.Χ. αιώνα ο Μέγας Αλέξανδρος ενώνει κάτω από τη στρατιωτική του ισχύ τις περισσότερες ελληνίδες πόλεις, προκειμένου να επιχειρηθεί μια μεγαλεπίβολη εκστρατεία εναντίον των Περσών. Κατατροπώνει τους Πέρσες, αλλά συνεχίζει την εκστρατεία του ως την Βακτριανή και τις Ινδίες. Ο τρόπος με τον οποίο ο Αλέξανδρος αντιλαμβάνεται την κατάκτηση αυτών των απέραντων περιοχών από τις νότιες ακτές της Κασπίας ως την Παλαιστίνη, Βαβυλώνα, Αίγυπτο και ως τον Ινδικό ωκεανό είναι να ιδρύει παντού καινούργιες ελληνίδες πόλεις, πού μεταφέρουν τον ελληνικό ΤΡΟΠΟ του βίου σε κάθε γωνιά του τότε γνωστού κόσμου. Έτσι γεννιέται ο «μέγας κόσμος» της ελληνικής οικουμένης ένα εκπληκτικό φαινόμενο πολιτισμικής έκρηξης πού δεν έχει το όμοιο στην Ιστορία.

Όταν αργότερα η Ρώμη, ακολουθώντας το όραμα του Αλεξάνδρου, θα ενοποιήσει με τις δικές της κατακτήσεις και κάτω από το δικό της διοικητικό σύστημα ένα μεγάλο μέρος των εξελληνισμένων από τον Αλέξανδρο περιοχών, το κοινό και συνεκτικό στοιχείο της αυτοκρατορίας της θα παραμείνει ο ελληνικός πολιτισμός. Συνειδητοποιούμε όχι μόνο την έκταση, αλλά και το βάθος ή την ποιότητα εξελληνισμού της ρωμαϊκής «οικουμένης», όταν διαβάζουμε τα ελληνικά κείμενα ενός φανατικά συντηρητικού Εβραίου: τις επιστολές του Αποστόλου Παύλου. Οι Εβραίοι ήταν λαός πού αντιστάθηκε σθεναρά και με αιματηρό τίμημα στον εξελληνισμό του, και ο Παύλος άνηκε στην πιό συντηρητική κοινωνική ομάδα των Εβραίων, στους Φαρισαίους. Κι όμως ο εθνοφυλετικός συντηρητισμός του δεν τον εμποδίζει να χειρίζεται την ελληνική γλώσσα, τις ελληνικές φιλοσοφικές έννοιες, αλλά και κάποιους Έλληνες συγγραφείς, με μια ευχέρεια πού δύσκολα θα την συναγωνιζόταν οποιοσδήποτε Αλεξανδρινός ή και Αθηναίος της εποχής του.

Από τον 2° κιόλας π.Χ. αιώνα, η ίδια λατινική αριστοκρατία της Ρώμης προτιμάει στις κοινωνικές αναστροφές τη χρήση της ελληνικής γλώσσας, και όταν τον 1° μ.Χ. αιώνα ο Παύλος και πάλι γράφει την επιστολή του προς Ρωμαίους, δεν διανοείται να χρησιμοποιήσει τα Λατινικά.

Δυόμισυ αιώνες αργότερα, η πολιτική και στρατιωτική ιδιοφυΐα του Διοκλητιανού θα διακρίνει ότι το κέντρο των ιστορικών εξελίξεων έχει οριστικά μετατεθεί στην ελληνική Ανατολή, γι' αυτό και θα περάσει το μεγαλύτερο μέρος της βασιλείας του στην Νικομήδεια. Έτσι έχει προετοιμασθεί και το τολμηρό εγχείρημα του Μεγάλου Κωνσταντίνου να μεταθέσει το κέντρο της αυτοκρατορίας σε μιά καινούργια ελληνική πρωτεύουσα, τη Νέα Ρώμη, πού ο λαός θα την αποκαλέσει Κωνσταντινούπολη.

Με κέντρο πια την Νέα Ρώμη η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία θα διανύση μια θαυμαστή σε κάθε φάση της ιστορική διαδρομή ολόκληρης χιλιετηρίδας. Σίγουρα, η πολιτισμική της ταυτότητα δεν είναι ούτε αμιγώς ρωμαϊκή, ούτε αμιγώς ελληνική. Είναι το χριστιανικό στοιχείο πού πρωτεύει, και μάλιστα η εμμονή και πιστότητα στην ορθόδοξη πρωτοχριστιανική παράδοση. Με άξονα βίου την ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ νοηματοδότηση της ανθρώπινης ύπαρξης, του κόσμου και της Ιστορίας, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία θα αναχωνεύσει οργανικά και δημιουργικά τη ρωμαϊκή παράδοση του δικαίου και της διοίκησης, και παράλληλα την ελληνική φιλοσοφία και τέχνη. Μετά τον 6° αιώνα θα είναι και επίσημα μια ελληνόφωνη αυτοκρατορία, και μετά τον 10° αιώνα θα υιοθετήσει και τους όρους Έλληνας και ελληνικός, φορτισμένους πια με αξιολογικό περιεχόμενο, για να αντιπαρατάξει τη δική της πολιτισμική ταυτότητα στον καινούργιο πολιτισμό πού γεννιέται στην κατακτημένη από βάρβαρα φύλα και φυλές Δύση.

Αυτοί οι καινούργιοι κάτοικοι της δυτικής και κεντρικής Ευρώπης, παρ' όλο πού έχουν υποτάξει και εξουθενώσει τους λατινόφωνους Ρωμαίους, φιλοδοξούν να σφετερισθούν, με την λογική της γεωγραφικής οριοθέτησης, τον τίτλο και την ιστορική συνέχεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Γι' αυτό και αρνούνται το όνομα του Ρωμαίου στους πολίτες της ανατολικής και εξελληνισμένης αυτοκρατορίας. Τους αποκαλούν χλευαστικά «Γραικούς», και από τον 17° αιώνα η ιστοριογραφία τους θα επινοήσει το πρωτοφανές όνομα Βυζάντιο και «Βυζαντινός». Βέβαια το Βυζάντιο υπήρξε ιστορικά: ήταν η πολίχνη στις ακτές του Βοσπόρου αρχαία ελληνική αποικία πού στην θέση της ο Κωνσταντίνος έχτισε τη Νέα Ρώμη. Αλλά είναι φανερό ότι η ανάκληση του παλαιού τοπωνυμίου ενδιέφερε τους Δυτικούς μόνο για να υποκατασταθεί το όνομα της Νέας Ρώμης. Για τους ελληνόφωνους Ρωμαίους, ακόμα ως την περίοδο της Τουρκοκρατίας, το όνομα «Βυζαντινός» θα ήταν μάλλον ακατανόητο θα ηχούσε τόσο παράλογα, ως αν αποκαλούσε κάποιος τον σημερινό κάτοικο της Ελλάδας «Πλακιώτη» (από το όνομα της παλιάς συνοικίας πού γύρω χτίστηκε η καινούργια πόλη των Αθηνών). Και όμως το αυθαίρετο επινόημα των Δυτικών κυριάρχησε τελικά, και είναι σήμερα καθιερωμένο στην κοινή συνείδηση και στην ιστορική επιστήμη.

Στο μεταξύ, στον 2° π.Χ. αιώνα ως τον 19°, η γεωγραφική περιοχή όπου άνθισαν οι αρχαίες ελληνίδες πόλεις, γνωρίστε διαδοχικά περίπου δεκαεπτά επιδρομές βάρβαρων φύλων και φυλών. Από τις παραδουνάβιες περιοχές ως την Κρήτη, και από την νότια Ιταλία ως τα βάθη της Μ. Ασίας και τον Πόντο, οι ελληνόφωνοι πληθυσμοί δοκιμάστηκαν σκληρά επί αιώνες από αυτά τα αλλεπάλληλα κύματα των κατακτήσεων, πού σήμαιναν, κάθε φορά, κάποιες επιμειξίες με τους γηγενείς Έλληνες. Έτσι, οποιοσδήποτε ισχυρισμός διά φυλετική ομοιογένεια και«καθαρότητα αίματος»των νεώτερων Ελλήνων θα είχε ερείσματα μάλλον περιορισμένα ή συγκεχυμένα, και σε μεγάλο ποσοστό θα ήταν μόνο ρομαντική αυθαιρεσία. Αλλά το ιστορικό παράδοξο είναι αυτό πού με την ποιητική του γλώσσα διαπίστωνε ο στρατηγός Μακρυγιάννης τον 19° αιώνα: «ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε τους Έλληνες και δεν μπορούνε, τρώνε από μάς και μένει και μαγιά». Αυτή η «μαγιά» των ελληνίδων πόλεων και αργότερα των κοινοτήτων, μέσα από τις κατακτήσεις και επιμειξίες, έσωζε τελικά την ελληνική ιδιαιτερότητα: τη γλώσσα, τη νοοτροπία, την ελληνική νοηματοδότηση του κόσμου και της ζωής από κάποια εποχή και μετά αναχωνευμένα όλα στην εκκλησιαστική ορθοδοξία.

Βέβαια μια τέτοια «μαγιά» δυναμικής και αδιάκοπα ανανεούμενης ελληνικότητας δεν ανιχνεύεται με αναφορά σε γενεολογικά δέντρα στη συνεχή ιστορική διαδοχή οικογενειών και ονομάτων. Ανιχνεύεται στη λαϊκή ποίηση, στο λαϊκό ήθος, στον τρόπο πού έχτιζαν και εικονογραφούσαν τις εκκλησίες ως την πιο απομακρυσμένη ελληνική κοινότητα, ανιχνεύεται στη μουσική, στις λαϊκές φορεσιές, στα προικοσύμφωνα και στα συνεταιρικά συμβόλαια.

Κυρίως στους αιώνες της Τουρκοκρατίας, ήταν η ΠΡΑΞΗ της ζωής, έκφραση της κοινής εκκλησιαστικής πίστης (όχι ιδεολογικά ή φυλετικά κριτήρια), πού ξεχώριζαν τον ορθόδοξο Έλληνα από τον αλλόθρησκο Τούρκο ή τον ετερόδοξο «Φράγκο»: Ήταν η νηστεία, η γιορτή, ο χορός στο πανηγύρι, το αναμμένο καντήλι στο οικογενειακό εικονοστάσι, το ζύμωμα του πρόσφορου, ο αγιασμός κάθε μήνα.

Έτσι, όταν τον δεύτερο χρόνο της εξέγερσής τους ενάντια στην τουρκική τυραννία (1822) οι Έλληνες συγκροτούν την πρώτη και ιδρυτική του νεοελληνικού κράτους Εθνική Συνέλευση της Επιδαύρου, δεν έχουν άλλο τρόπο να ορίσουν την ιδιότητα του Έλληνα, παρά μόνο καταφεύγοντας στην θρησκευτική του πίστη. Στο τμήμα Β' παρ. β' του Συντάγματος της Επιδαύρου διαβάζουμε:«Όσοι αυτόχθονες κάτοικοι της Επικρατείας της Ελλάδος πιστεύουσιν εις Χριστόν, εισίν Έλληνες».

Από το βιβλίο «Ελληνορθόδοξη Παράδοση. Ρίζωμα και Προοπτική». Επιλογή κειμένων και επιμέλεια: Κωνσταντίνος Χολέβας

πηγή: http://www.egolpion.com/ananeoumenh_ellhnikothta.el.aspx

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://www.antifono.gr

Παιδόφιλοι!!!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ !!

Πώς θα αναγνωρίσεις τον παιδόφιλο

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της αστυνομίας, οι γονείς θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί με τις συναναστροφές και τη συμπεριφορά των παιδιών τους....

Οι ακόλουθες οδηγίες και περιγραφές αφορούν ενδείξεις πιθανής σεξουαλικής προτίμησης σε ανήλικους, χωρίς απαραίτητα να σημαίνει ότι κάθε τέτοιο χαρακτηριστικό αποτελεί απόδειξη ότι κάποιος είναι παιδόφιλος. Σε συνδυασμό, ωστόσο, με οποιαδήποτε «περίεργη» συμπεριφορά, θα πρέπει να κινήσει υποψίες.
              Τι είναι η σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου; Σεξουαλική κακοποίηση είναι οποιουδήποτε τύπου επαφή ενός ενήλικου (παιδόφιλος) με ένα παιδί με στόχο τη σεξουαλική ικανοποίηση του ενηλίκου, ο οποίος έχει πάντα την αποκλειστική ευθύνη μιας τέτοιας πράξης.
Ο παιδόφιλος, στα γενικά του χαρακτηριστικά, είναι συνήθως άντρας, άνω των 30 ετών, με λίγους φίλους της ηλικίας του και συχνάζει σε χώρους με παιδιά όπως παιδικές χαρές, Ίντερνετ καφέ, αθλητικά κέντρα κ.α. Συχνά μάλιστα εργάζεται με παιδιά, ενώ δεν αποκλείεται να είναι άτομο «υπεράνω πάσης υποψίας». Σε πολλές περιπτώσεις είναι γνωστό μέλος της εκάστοτε τοπικής κοινωνίας και συνήθως ανήκει στο περιβάλλον του παιδιού ή και της οικογένειας. Όπως έχει αποδειχθεί σε αρκετές περιπτώσεις στην πράξη, χρησιμοποιεί τα ηλεκτρονικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση σε παιδιά, ενώ ενδέχεται να προσποιείται τον έφηβο για να συζητά και να παίζει παιχνίδια μαζί τους στο Διαδίκτυο. Στοχεύει σε συγκεκριμένες ηλικίες και φύλο, συνήθως παιδιά προεφηβικής ηλικίας, και δρα μεθοδικά και με υπομονή για να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Μπορεί επίσης να προβεί σε πράξεις συναισθηματικού εκβιασμού ή να απειλήσει το παιδί, προκειμένου να μην αποκαλύψει τις δραστηριότητές του στους γονείς του.
                           Οδηγίες προς τους γονείς: 1) Παρατηρήστε το άτομο που υποψιάζεστε για σεξουαλικά κακοποιητική συμπεριφορά σε παιδιά: α) Παρατηρήστε τη συμπεριφορά του:
Ενδιαφέρεται περισσότερο για τα παιδιά απ' ότι για τους ενήλικες;
Προσφέρεται να κρατήσει τα παιδιά σας για να κάνετε τις δουλειές σας ή για να βγείτε έξω;
Εργάζεται με παιδιά;
Είναι ιδιαίτερα εκδηλωτικός με τα παιδιά;
Εμπλέκεται σε δραστηριότητες με παιδιά, όταν δεν είναι παρόντες οι γονείς;
β) Παρατηρήστε τις προσωπικές του σχέσεις:
Είναι ελεύθερος, δεν ενδιαφέρεται να έχει ένα σύντροφο της ηλικίας του ή έναν οποιονδήποτε σύντροφο;
Ενδιαφέρεται περισσότερο για τα παιδιά της συντρόφου του απ' ότι για την ίδια; (σε μονογονεϊκές οικογένειες)
Είναι παντρεμένος, αλλά πιο εκδηλωτικός με τα παιδιά του απ' ότι με τη σύζυγό του;
γ) Παρατηρήστε τις κοινωνικές του σχέσεις:
Ταυτίζεται περισσότερο με τα παιδιά απ' ότι με άτομα της ηλικίας του;
Έχει περισσότερες φιλικές σχέσεις με παιδιά απ' ότι με ενήλικες;
Οι φίλοι του (που είναι παιδιά) είναι συγκεκριμένης ηλικιακής κατηγορίας ή/και φύλου;
2) Προσέξτε τα παιδιά σας: Παρατηρείτε κάποια απότομη αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού σας;
Μήπως εμφανίζει ξαφνικά προβλήματα στον ύπνο ή βλέπει πιο συχνά εφιάλτες;
Ζωγραφίζει θέματα με σεξουαλικό περιεχόμενο;
Έχει σεξουαλική συμπεριφορά που δεν ταιριάζει με την ηλικία του ή επιδεικνύει σεξουαλική συμπεριφορά προς άλλα παιδιά;
Έχει παλινδρομήσει σε προηγούμενες συμπεριφορές, όπως ενούρηση και εγκόπρηση, ενώ είχε μάθει να ελέγχει τις συμπεριφορές αυτές;
Φοβάται πρόσωπα ή μέρη που δεν φοβόταν παλιότερα;
Μιλάει τον τελευταίο καιρό συνέχεια για κάποιον ενήλικο για τον οποίο δε μιλούσε στο παρελθόν;
Προσπαθεί να σας πει κάτι, αλλά σταματά όταν εμφανίζεται κάποιος άλλος ενήλικος;
Έρχεται σπίτι με σκισμένα ρούχα ή λερωμένα εσώρουχα;
Εμφανίζει δυσκολία να περπατήσει ή να καθίσει;
Όλα τα παραπάνω αποτελούν σημάδια που θα πρέπει να υποψιάσουν τους γονείς, προκειμένου να δώσουν περισσότερη προσοχή στο παιδί τους και να δουν τι συμβαίνει. Μην πανικοβάλλεστε, αλλά έχετε τα μάτια και τα αυτιά σας ανοιχτά.
3) Ασφάλεια στο Διαδίκτυο:
Συζητείστε με το παιδί σας για τους κινδύνους του Διαδικτύου, χωρίς βέβαια να απαγορεύσετε τη χρήση του. Εξηγείστε του ότι δεν πρέπει να δίνει προσωπικές πληροφορίες (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση κ.λπ.) ή να στέλνει φωτογραφίες σε αγνώστους μέσω Διαδικτύου.
Σκόπιμο είναι να φροντίσετε ώστε να έχετε πρόσβαση στο Διαδίκτυο από το σπίτι, ώστε να μπορείτε να ελέγχετε τις ηλεκτρονικές δραστηριότητες του παιδιού σας και να μη χρειάζεται να πηγαίνει σε Ίντερνετ καφέ.
Βάλτε τον υπολογιστή σε έναν κοινό χώρο του σπιτιού και όχι στο παιδικό δωμάτιο, για να αποφύγετε την πιθανότητα να το «βρει» ο παιδόφιλος μόνο του.
Ρωτήστε το παιδί σας ποιες ιστοσελίδες επισκέπτεται ή/και ελέγξτε το μόνοι σας μέσω των «αγαπημένων» και του «ιστορικού περιήγησης» του προγράμματος φυλλομετρητή (browser) και κάντε του προτάσεις για ηλεκτρονικές διευθύνσεις κατάλληλες για την ηλικία του.
Λάβετε επίσης υπόψη ότι τα παιδιά στην εφηβεία μπορεί να είναι αντιδραστικά και να αναζητούν την ιδιωτικότητα, ενώ πολλές αλλαγές στη συμπεριφορά τους μπορεί να οφείλονται στο σεξουαλικό ξύπνημα της εφηβικής ηλικίας. Σταθείτε δίπλα τους με τρόπο διακριτικό και όχι παρεμβατικό.
Μιλήστε στα παιδιά σας, κερδίστε την εμπιστοσύνη τους. Πρέπει να πιστεύουν ότι μπορούν να σας πουν οτιδήποτε χωρίς να φοβούνται ή να ντρέπονται. Μιλήστε τους για το σώμα τους. Πείτε τους τι να προσέχουν. Διδάξτε τους τις συμπεριφορές που είναι αποδεκτές απέναντι στους άλλους ενήλικες, αλλά και απέναντι στα παιδιά της ηλικίας τους.
                          Οδηγίες προς τα παιδιά:
Ο παρακάτω ενδεικτικός οδηγός μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τα παιδιά, είτε διαβάζοντάς τον απευθείας, είτε μπορεί να διαβαστεί από τους γονείς, προκειμένου να πάρουν ιδέες για το πώς μπορούν να μιλήσουν με απλό τρόπο στα παιδιά τους για το τι να αποφεύγουν.
Ένας ενήλικος δεν πρέπει ποτέ να ζητάει από ένα παιδί να αγγίξει το ίδιο τα γεννητικά του όργανα.
Κανένας ενήλικος δεν πρέπει να αγγίζει τα γεννητικά όργανα των παιδιών, εκτός αν είναι γιατρός στο ιατρείο του.
Κανένας ενήλικος δεν πρέπει να ζητάει από ένα παιδί να κάνει οτιδήποτε μαζί του, ενώ είναι είτε εκείνος είτε το παιδί χωρίς ρούχα.
Κανένας ενήλικος δεν πρέπει να ζητάει από ένα παιδί να κρατήσει κάτι κρυφό ή μυστικό από τους γονείς του, κυρίως κάτι που αφορά το ίδιο.
Πες «όχι» όταν:
Ένας ενήλικος σου ζητά να κάνεις κάτι που ξέρεις ότι είναι λάθος.
Ένας ενήλικος θέλει να σε αγγίξει κάπου που δεν θέλεις εσύ.
Ένας ενήλικος κάνει κάτι στο σώμα σου, που σε κάνει να νιώθεις περίεργα ή και να πονάς.
Ένας ενήλικος σου ζητά να κάνεις κάτι και να μην το πεις στους γονείς σου.
Ξεχώρισε το «δώρο» από τη «δωροδοκία»:
Δώρο έιναι κάτι που σου δίνει κάποιος γιατί σε αγαπάει. Δωροδοκία είναι όταν κάποιος σου δίνει κάτι ή σε αφήνει να κάνεις κάτι και ζητάει αντάλλαγμα για αυτό. Για παράδειγμα: «Θα σου δώσω ένα γλυκό, αν βγάλεις τα ρούχα σου και ξαπλώσεις δίπλα μου».
Προστασία στο δρόμο:
Φρόντισε να είσαι έξω με παρέες και απόφυγε να τριγυρνάς μόνος σου.
Μη μιλάς σε αγνώστους ή άτομα που δεν γνωρίζεις καλά.
Βάλε τις φωνές και τρέξε γρήγορα, αν κάποιος προσπαθήσει να σε παρασύρει κάπου απόμερα ή να σε βάλει σε ένα αυτοκίνητο.
Έχε το νου σου να αρνηθείς, αν είσαι έξω και κάποιος σου προσφέρει χρήματα για να του κάνεις μια χάρη.
Πρόσεχε στις δημόσιες τουαλέτες και πήγαινε με έναν φίλο, αν αυτό είναι δυνατό. Βγες γρήγορα έξω αν σε πλησιάσει κάποιος.
Έχε πάντα χρήματα μαζί σου για να γυρίσεις στο σπίτι και μην ξοδεύεις ποτέ αυτά τα χρήματα.
Προστασία στο Διαδίκτυο:
Ρύθμισε την ασφάλεια του λογαριασμού σου (στο facebook , myspace , friendster κ.λπ.), ώστε να μπορούν μόνο οι «φίλοι» σου να δουν λεπτομέρειες του προφίλ σου.
Μη δίνεις ποτέ και σε κανέναν τους κωδικούς πρόσβασής σου.
Χρησιμοποίησε μια φωτογραφία προφίλ που να μη δείχνει το πρόσωπό σου ή να εμφανίζει άλλες πληροφορίες για εσένα.
Μη δίνεις πληροφορίες για το σχολείο σου, το πού μένεις ή το τηλέφωνό σου.
Μην κάνεις «φίλους» άτομα που δεν έχεις γνωρίσει προσωπικά.
Μη συναντάς άτομα που έχεις «γνωρίσει» στο Διαδίκτυο, χωρίς την παρουσία ενός από τους γονείς σου.
Έχε στο νου σου ότι οι άνθρωποι που γνωρίζεις στο Διαδίκτυο μπορεί να λένε ψέματα για το ποιοι είναι.
Έχεις υποψίες;
Τι να κάνω σε περίπτωση που υποψιάζομαι ή έχω ενδείξεις ότι κάποιος ενήλικος ασελγεί σε βάρος ανηλίκων;
Μπορείτε να απευθυνθείτε:
στην Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων της Διεύθυνσης Ασφαλείας Αττικής - Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής (ΓΑΔΑ): Λεωφ. Αλεξάνδρας 173, 3ος όροφος, τηλ. 210 6476370.
στο Τμήμα Ανηλίκων της Διεύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης: Μοναστηρίου 326, τηλ. 2310 388456, 2310 388457, 2310 388458.
στις κατά τόπους Υπηρεσίες Ασφαλείας των Νομών των υπόλοιπων Υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομίας.
Για αναφορές περιστατικών διαδικτυακής παρενόχλησης - παιδοφιλίας ή παιδικής πορνογραφίας, μπορείτε να επικοινωνείτε με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος στην ειδική τηλεφωνική γραμμή καταγγελιών 11012 (λειτουργεί όλο το 24ωρο) ή και μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας (e-mail) στη διεύθυνση 11012@ hellenicpolice.gr
Οποιαδήποτε πληροφορία ή καταγγελία ελέγχεται από εξειδικευμένο αστυνομικό προσωπικό, προκειμένου να διερευνηθεί και να διαλευκανθεί η υπόθεση.

Πηγή: www.womenonly.gr

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://parapona-rodou.blogspot.com/

Πατμιάς...

 Ἀποκάλυψη, Πατμιάς, Χώρα

Νοέμβριος τοῦ 1953

Ἡ Πατμιάδα "κτιζόταν"ακόμη! Διακρίνονται μαθητές, μέ τά ράσα τους, ἔξω ἀπό τήν κεντρική εἴσοδο τῆς Σχολῆς, ἡ μισοτελειωμένη  τρίτη πτέρυγα, καί ὁ δρομῖσκος πού ὁδηγοῦσε στήν Ἀποκάλυψη καί στή παλιά Πατμιάδα (ἀπό ὅπου "κουβαλούσαμε"τά τρόφιμα, τίς "φραζόλες" καί ὅτι χρειαζόταν γιά τό Οἰκοτροφεῖο, πού τήν ἐποχή ἐκείνη λειτουργοῦσε μέ πολλές δυσκολίες). 'Επίσης, διαπιστώνει κανείς τήν πλήρη ἀποψίλωση τοῦ τοπίου, μέχρι τή Χώρα (σύμφωνα μέ τίς μαρτυρίες παλαιῶν κατοίκων, ἡ πλαγιά αὐτή ἦταν δάσος ὁλόκληρο ἀπό "φίδες", πού δυστυχῶς οὔτε γιά δεῖγμα πλέον δέν ὑπάρχουν στό Νησί). Εὐτυχῶς, οἱ μαθητές μέ τήν ἐπίβλεψη τῶν  Καθηγητῶν, ἰδιαίτερα τοῦ ἀείμνηστου Καλλέργη, ἀναδάσωσαν τήν  περιοχή καί ἔτσι δημιουργήθηκε "τό δασάκι τῆς Ἀποκαλύψεως". 

 Διακρίνεται ἐπίσης τό μονοπάτι πού ὁδηγοῦσε στό Ἱερό Σπήλαιο καί ὁ "ἁμαξωτός" (χωματόδρομος βέβαια τότε), πού ὁδηγοῦσε

 στή Χώρα.

"Ο Πάτμιος" ἐκφράζει τίς εὐχαριστίες του, στόν κ. Χριστόδουλο Σκεμπέ τοῦ Νικολάου καί τῆς Βαρβάρας, γιά τήν παραχώρηση τῆς ἀνωτέρω φωτογραφίας.

Ἐκλογή Ἐπισκόπου

Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον

 

Ἀνακοινωθέν (14/01/2014).

Συνῆλθεν, ὑπό τήν προεδρίαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τήν τακτικήν συνεδρίαν αὐτῆς σήμερον, Τρίτην, 14ην Ἰανουαρίου 2014, πρός ἐξέτασιν τῶν ἐν τῇ ἡμερησίᾳ διατάξει ἀναγεγραμμένων θεμάτων. Ἐν ἀρχῇ ἀντηλλάγησαν μεταξύ τοῦ Πατριάρχου καί τοῦ α’ τῇ τάξει τῶν συνοδικῶν συνέδρων Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς κυρίου Δημητρίου, ἐκ μέρους τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, αἱ εἰθισμέναι εὐχαί ἐπί τῇ εἰσόδῳ εἰς τό νέον ἔτος. Κατ' αὐτήν, προτάσει τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, ψήφων κανονικῶν γενομένων ὑπό τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ, ὁ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτης κ. Νικηφόρος Ψυχλούδης, Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τῶν Βλατάδων, ἐξελέγη παμψηφεί Ἐπίσκοπος, ὑπό τόν τίτλον  τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Ἀμορίου. Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου

Αξίες....

  ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

ΜΕ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑ

 

 Δεν ξέρω τι με πιάνει κάθε χρόνο τις γιορτές των Χριστουγέννων και ζαχαρώνω ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Κατά προτίμηση σε γερμανόφωνη χώρα λόγω γλώσσας. Ονειρεύομαι κατ αρχήν την χριστουγεννιάτικη αγορά της Γερμανίας. Έτσι μια στολισμένη Νυρεμβέργη, με τα ωραία ξύλινα σπιτάκια, χιονισμένη αλλά και με τα νόστιμα lebkuchen (μουστοκούλουρα γλασαρισμένα).

        Δεν με χαλάει όμως και μια Βιέννη με τα παλάτια της και τα κονσέρτα της.
        Δεν συζητώ βέβαια για την αριστοκρατική Ελβετία με τα υπέροχα χιονισμένα θέρετρά της. Με τις λαμπερές χλιδάτες βιτρίνες ν’ ανταγωνίζεται η Rolex τον Cartier κλπ. Ονειρεύομαι χώρες γερές οικονομικά, με πλούτο, ασφάλεια, γεμάτα ταμεία, παχυλές συντάξεις. 
        Τά ’χουν όλα … συλλογίζομαι και με πιάνει ένα παράπονο… 
        Αυτό το παράπονο που με προκαλεί σε διάλογο με τον εαυτό μου. Έτσι ένα γιορτινό διάλογο ψυχοθεραπευτικό.
         Αρχίζοντας να σχολιάζω αυτό το: «τα έχουν όλα». Ποια όλα κυρά μου; Αναρωτιέμαι. ‘Εχουν Ακρόπολη φωταγωγημένη; έχουν κουραμπιέδες; έχουν κάλαντα; έχουν οικογένεια; ο ένας στην Φρανκφούρτη κι ο άλλος στο Βερολίνο. Μαζεύονται και τρώνε όλοι μαζί; έστω και τραχανά. Έχουν λιακάδες και αττικό ουρανό; Βγαίνουν εκεί βόλτες στις ηλιόλουστες πλατείες; Εδώ φτώχεια ξεφτώχεια, αλλά πίνουμε ένα  καφεδάκι με 1 ευρώ και το βραδάκι έστω με σουβλάκι κάνουμε τις παρεούλες μας και ζωντανεύουν οι πεζόδρομοι.
        Στην κατάθλιψη ο ψυχίατρος συστήνει έξω: «βγες έξω». Εμάς δεν μας το συστήνει ο ψυχαναλυτής μας, αλλά ο τρόπος που ζούμε. Έξω στην υπέροχη αγορά της Πάτρας, τα μαγαζιά κέρασαν την παραμονή της πρωτοχρονιάς απλόχερα, από μελομακάρονα μέχρι ουζάκια.
         Η πόλη φωτεινή, χαρούμενη μέχρι αργά το βράδυ, δεν θύμιζε κρίση. Πανηγύρι σωστό. Παππούδες στα καφενεία στα Ψηλά Αλώνια ρούφαγαν το καφεδάκι τους (μέτριο ελληνικό), και σχολίαζαν τις μίζες της ντροπής, ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες. Συσσίτια της εκκλησίας, γιορτές για μικρούς και μεγάλους, γεύματα και πράξεις αλληλεγγύης από κανάλια, συλλόγους και πρωτοβουλίες πολιτών, ζεσταίνουν τις καρδιές μας. Μείον 50 βαθμούς λέει στην Αμερική. Συν 50 βαθμούς στην φτωχοελλαδίτσα μας που από την σύνταξη της πείνας διαθέσαμε τα 8 ευρουδάκια  για  να δούμε την «Μικρά Αγγλία» του Βούλγαρη και της Καρυστιάνη και ευφράνθηκε η ψυχή μας.  Πλούσιοι βορειοευρωπαίοι, άτιμοι κατασκευαστές της Mercedes και προφέσορες της μίζας, τα έχετε άραγε όλα;
        Τι έχετε; Έχετε όλα τα άψυχα υλικά αγαθά που αγοράζονται, καταναλώνονται και πετιώνται. Έχουμε ιστορία, έθιμα, παράδοση, αξίες και ας τις τσαλάκωσαν μερικοί… δεν είναι όλοι. Μερόνυχτα δουλεύουν κάποιοι δικαστικοί με πετσοκομένους μισθούς για να λάμψει η αλήθεια και να τιμωρηθούν τα λαμόγια.
         Κάποιοι παπάδες έκαναν χριστουγεννιάτικη αγρυπνία που την χάρηκε επίσης η ψυχούλα μας. Φάγαμε μετά όλοι μαζί στην Πλάκα με 15 ευρώ, λουκούλια! Τσουγκρίσαμε τα ποτήρια με το κόκκινο σαμιώτικο και ευχηθήκαμε «καλή απελευθέρωση!».
         Να τελειώσει το μνημονιακό βάσανο. 
         Ν΄ ανοίξουν οι αγορές, να βρουν δουλειά τα παιδιά μας, να σταματήσουν κάποιοι να ορέγονται τα σκουπίδια…και να παράγουμε επιτέλους ποιοτικά προϊόντα από την ελληνική γη, γιατί δεν αντέχω άλλο τα ρεβίθια από την Ουρουγουάη και τα λεμόνια από το Μαρόκο! Δεν έχουμε τα χλιδάτα παλάτια με συναυλίες του Μοzart, αλλά έχουμε κι εμείς «Καρυοθραύστη» και 250 θέατρα. 
         Χάσαμε πολλά τα τελευταία χρόνια. Απώλειες πολλές. Δεν χάσαμε όμως τα σημαντικά! Ανθρωπιά, αλληλεγγύη, το γέλιο μας, το χιούμορ μας, τις αξίες μας, τον πολιτισμό μας, το κουράγιο μας, την αξιοπρέπειά μας, την ποιότητά μας.
          Καλή χρονιά λοιπόν, με κρίση και ποιότητα ! 
 ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΟΥ ΕΙΡΗΝΗ
 Κοινωνική Λειτουργός
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ:http://www.nobile.gr
"Ὁ Πάτμιος",  εὐχαριστεῖ θερμά τον κ. Ν. Γεωργόπουλο, σύζυγο τῆς κας Ειρήνης, γιά τήν ἀποστολή τοῦ ἀνωτέρω δημοσιεύματος. Τό ζεῦγος αὐτό, ὑπεραγαπᾶ τό Νησί μας, ἔχει ἕνα καταπληκτικό σπιτάκι στόν "Πλωρησόντα" καί πολύ τακτικά "καταπλέουν" στήν Πάτμο, γιά ἀναψυχή καί πνευματικό ἀνεφοδιασμό.

Ο σεβασμός...

Δυο κοκόρια και μια πέρδικα

( Ἀλεκτρυόνες καὶ Πέρδιξ.

(S. 23. C. 10 et p. 286. F. 16.)

 Ἀλεκτρυόνας τις ἐπὶ τῆς οἰκίας ἔχων, ὡς περιέτυχε πέρδικι τιθασσῶι πωλουμένωι, τοῦτον ἀγοράσας ἐκόμισεν οἴκαδε ὡς συντραφησόμενον. Τῶν δὲ τυπτόντων αὐτὸν καὶ ἐκδιωκόντων, ὁ πέρδιξ ἐβαρυθύμει, νομίζων διὰ τοῦτο αὐτὸν καταφρονεῖσθαι, ὅτι ἀλλόφυλός ἐστι· μικρὸν δὲ ὕστερον ὡς ἐθεάσατο τοὺς ἀλεκτρυόνας πρὸς ἑαυτοὺς μαχομένους, καὶ οὐ πρότερον ἀποστάντες, πρὶν ἢ ἀλλήλους πατάξαι, ἔφη πρὸς ἑαυτόν· «ἀλλ᾿ ἔγωγε οὐκ ἄχθομαι ὑπὸ τούτων τυπτόμενος· ὁρῶ γὰρ αὐτοὺς οὐδὲ αὑτῶν ἀπεχομένους.»

Ὁ λόγος δηλοῖ, ὅτι ῥαιδίως τὰς ἐκ τῶν πέλας ὕβρεις οἱ φρόνιμοι δέχονται, ὅταν ἴδωσιν αὐτοὺς μηδὲ τῶν οἰκείων ἀπεχομένους.)

Κάποτε ζούσαν μέσα στο ίδιο κοτέτσι δυο κοκόρια. Ήταν και τα δύο πλουμιστά, με πολύχρωμα φτερά, κατακόκκινο λειρί και φουντωτή πουπουλένια ουρά.
- Εγώ αξίζω να είμαι ο βασιλιάς εδώ, καμάρωνε το πρώτο.
- Σιγά τον όμορφο και το δυνατό, ειρωνευόταν απαντώντας το δεύτερο.
Και περνούσαμε στις λογομαχίες, στις τσιμπιές και στα ξεπουπουλιάσματα, ολημερίς και καθημερινά.
Και η κατάσταση αυτή συνεχιζόταν, ώσπου μια μέρα το αφεντικό τους ο κυρ Πέτρος, αγόρασε μια πέρδικα από το παζάρι και την έβαλε να μεγαλώσει μαζί τους στο κοτέτσι.
- Μπορεί και να σταματήσουν τους καβγάδες. Θα ντρέπονται την όμορφη και ντελικάτη πέρδικα, σκέφτηκε.
Αλλά η ζωή της πέρδικας, φίλοι μου, έγινε αβίωτη. Τη χτυπούσαν, την κλοτσούσαν, την τσιμπούσαν και την ξεπουπούλιαζαν. Την έδιωχναν συνεχώς από κοντά τους, μέχρι που η καημένη κρύφτηκε στο πιο σκοτεινό μέρος του κοτετσιού κι αποφάσισε να μη ξαναβγεί από κει.
- Δεν είμαι δική τους, ανήκω σε άλλη φυλή γι΄  αυτό και με καταφρονούν και με μισούν, σκέφτηκε, καθώς ήταν ζαρωμένη στην κρυψώνα της.
Όταν όμως την άλλη μέρα ξύπνησε από τα κακαρίσματα και τα ξεφωνητά τους και τους είδε να τσακώνονται και να τσιμπιούνται και να μαδιούνται  και να ματώνουν κατάλαβε πως αυτοί είχαν στο αίμα τους τον καβγά και δε σκέφτονταν μήτε ξένο μήτε δικό τους.
- Αυτοί δε σέβονται το ίδιο τους το αίμα και τους συγγενείς, σιγά να μη σέβονταν εμένα, σκέφτηκε και κατάλαβε πως δε φταίει που ήταν διαφορετική απ΄ αυτούς αλλά η ίδια τους η αγωγή και συμπεριφορά.
Στα σίγουρα, όποιος δε σέβεται  και κάνει κακό στον εαυτό του και τους συγγενείς και τους δικούς του, θα κάνει κακό και στους ξένους και διαφορετικούς απ΄ αυτόν.
Απόδοση: Δ.Σ.
Αφήγηση: Κατερίνα Σαββοπούλου
ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr/

Ἡ εὐχή τῆς Βασκανίας

Επιτρέπεται να διαβάζεται η ευχή 

της βασκανίας σε παιδιά αβάπτιστα;

Την απάντηση στο παραπάνω ερώτημα μας τη δίδει ο καθηγητής της Λειτουργικής κ. Ιω. Φουντούλης1.

 “Τα αβάπτιστα νήπια εφόσον είναι γεννημένα από χριστιανούς γονείς, που έχουν την πρόθεση να τα βαπτίσουν, δεν είναι βέβαια χριστιανοί, εφόσον δεν έχουν ακόμη μπει στην χριστιανική κοινότητα με το άγιο βάπτισμα είναι όμως κατά κάποιο έμμεσο τρόπο μέλη της Εκκλησίας, μπορούμε να ειπούμε “κατηχούμενα”. Βλέπετε στις ευχές που διαβάζονται κατά την ημέρα της γεννήσεως γίνεται ειδικός λόγος και ειδική δέησις για το παιδί.

Έτσι στην α’ ευχή λέγει: “και το εξ αυτής κυηθέν νήπιον διατήρησον από πάσης φαρμακείας, από πάσης χαλεπότητος, από πάσης ζάλης του αντικειμένου, από πνευμάτων πονηρών ημερινών τε και νυκτερινών… από νόσου και μαλακίας, από ζήλου και φθόνου και οφθαλμών βασκανίας και ελέησον αυτήν και το βρέφος… και το εξ αυτής κυηθέν νήπιον αξίωσον προσκυνήσαι τον επίγειον ναόν…”. Την ογδόη δε ημέρα οδηγείται στον ναό και “κατασφραγίζεται” το παιδίον, του δίδεται το όνομα και διαβάζεται η παλαιά ευχή της καταγραφής των κατηχουμένων: “Κύριε ο Θεός ημών, σου δεόμεθα και σε παρακαλούμεν, σημειωθήτω το φως…”. Και διά του βρέφους κάμνει ο ιερεύς “σταυρού τύπον” προ των πυλών του ναού ή της εικόνος της Θεοτόκου.

Πολύ περισσότερο κατά την ακολουθία του σαραντισμού, που “εκκλησιάζεται” το παιδί, αναγινώσκονται ειδικές ευχές γι’ αυτό, που ήδη από την όγδοη ήμερα καλείται “δούλος του Θεού”, και εισάγεται στον ναόν και στο θυσιαστήριο.

Επομένως κατ’ αναλογίαν μπορεί να μετάσχει και των άλλων ευλογιών και ευχών της Εκκλησίας, εφόσον αυτές δεν έχουν χαρακτήρα μυστηρίου.

Η ευχή της βασκανίας εξ άλλου είναι ένα είδος εξορκισμού, και εξορκισμοί εδιαβάζοντο και διαβάζονται και σήμερα στους κατηχουμένους.

Εκτός αυτού για την βασκανία γίνεται, όπως είδαμε, ειδικός λόγος στην β’ ευχή, που διαβάζεται την πρώτη ημέρα της γεννήσεως του παιδιού. Ασφαλώς λοιπόν μπορεί να αναγνωσθεί η ευχή της βασκανίας και σε μη βαπτισμένα παιδιά”. Και συνεχίζει ο καθηγητής κ. Ιω. Φουντούλης: “Δεν επιτρέπεται όμως αν δεν υπάρχει πραγματική αξία ο Ιερεύς να αναγνώσει την σχετική ευχή και να γίνεται συνεργός και να ενθαρρύνει τις δεισιδαιμονίες των απλοϊκών πιστών.

Η ευχή της βασκανίας δεν έχει τον χαρακτήρα αντιβασκανικού εμβολίου. Πρέπει όμως να γίνεται συστηματικά και εγκαίρως η διαφώτησις των χριστιανών για να γνωρίζουν την σημασία, τον σκοπό και την δύναμη των λειτουργικών ευχών και των διαφόρων ακολουθιών. Άλλως γιατί να ζητούμε ευθύνες από ανεύθυνους καλοπροαίρετους ανθρώπους; Ας ερωτά την συνείδησή του ο κάθε Ιερεύς, αν δεν είναι αυτός υπεύθυνος για το σκότος στο οποίο ζουν ακόμη τα λογικά του πρόβατα. Δεν χρειάζεται για την προσπάθεια αυτή ούτε πολλή σοφία ούτε μεγάλες ρητορικές ικανότητες. Θα πρέπει χωρίς καθυστερήσεις να φωτισθούν οι πιστοί, γιατί με κάτι τέτοιου είδους προλήψεις διασύρονται και βεβηλώνονται τα αγιαστικά μέσα της Εκκλησίας μας και γινόμεθα αιτία να συκοφαντήται η πνευματική μας λατρεία και να θεωρήται από πολλούς συνώνυμη με την μαγεία και την δεισιδαιμονία 2.

1 Φουντούλης Α’, σ. 111-112.

2 Φουντούλης Β’, σ. 29.

ΠΗΓΗ: http://www.diakonima.gr/

"Ο υπολογιστής"

Ανανέωση

 

Οι υπολογιστές είναι μέρος της ζωής μας και εργαλείο καθημερινής χρήσης, αλλά έχουν κι αυτοί τα όρια ηλικίας τους. Έτσι, έχοντας οικτίρει εμμέτρως στο παρελθόν τον... τρίτης ηλικίας υπολογιστή μου που έσερνε τα πόδια του, αποφάσισα να τον αντικαταστήσω. Για όσους δεν γνωρίζουν τα σχετικά, μπορεί κανείς είτε να πάρει έναν έτοιμο, με τις προδιαγραφές και τα εξαρτήματα που έχει επιλέξει η κατασκευάστρια εταιρεία, είτε να τον κόψει και ράψει στα μέτρα του. Επέλεξα τη δεύτερη λύση, με την βοήθεια ενός πανέμπειρου φίλου και συμβούλου. Ομολογώ ότι η όλη διαδικασία με εντυπωσίασε. Διάλεξε ένα ένα τα κομμάτια από την σχετική ιστοσελίδα («Αυτό δεν θα το επέλεγα, εκείνο έχει τις καλύτερες κριτικές» κ.ο.κ.), και η παραγγελία έγινε τηλεφωνικά, με τους αντίστοιχους κωδικούς αριθμούς. Σε 24 ώρες ο υπολογιστής βρισκόταν έτοιμος στο σπίτι. Το επίθετο ‘έτοιμος’ είναι βέβαια σχετικό: χρειάσθηκαν τέσσερεις ώρες εργασίας για να μεταφερθεί το υλικό (προγράμματα και αρχεία) του παλιού στον καινούργιο και να αρχίσουν τα πάντα να δουλεύουν σε ρυθμό... 2014. Η περίοδος εκμάθησης προχωρεί σχετικά ομαλά, και μάλλον ανώδυνα.
     Το εντυπωσιακό είναι με πόση ευκολία κομμάτια και προγράμματα από διαφορετικούς κατασκευαστές ‘δένουν’ μεταξύ τους και απαρτίζουν ένα λειτουργικό σύνολο που εκτελεί τόσες και τόσες διαφορετικές εργασίες. Δεν θα μπορούσε άραγε αυτό που ονομάζουμε ‘κρατική μηχανή’ να λειτουργεί το ίδιο αρμονικά και να παράγει εξίσου καλά αποτελέσματα; ΄Ισως κι εκεί να είναι θέμα επιλογής και συναρμολόγησης των ‘κομματιών’. Και ανανέωσης, όταν χρειάζεται.
     Το άλλο εντυπωσιακό είναι ότι ο νέος υπολογιστής στοίχισε τα μισά χρήματα από εκείνον που αντικατέστησε, με προδιαγραφές και επιδόσεις που ούτε να φαντασθεί κανείς θα μπορούσε πριν ένδεκα χρόνια. Να λοιπόν που υπάρχουν και τιμές που πάνε προς τα κάτω. Αντίθετα με τα τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Μάθημα;

 ΠΗΓΗ:http://antonispapagiannis.blogspot.gr/