ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
ΜΕ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑ
Δεν ξέρω τι με πιάνει κάθε χρόνο τις γιορτές των
Χριστουγέννων και ζαχαρώνω ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Κατά προτίμηση σε
γερμανόφωνη χώρα λόγω γλώσσας. Ονειρεύομαι κατ αρχήν την
χριστουγεννιάτικη αγορά της Γερμανίας. Έτσι μια στολισμένη Νυρεμβέργη,
με τα ωραία ξύλινα σπιτάκια, χιονισμένη αλλά και με τα νόστιμα lebkuchen
(μουστοκούλουρα γλασαρισμένα).
Δεν με χαλάει όμως και μια Βιέννη με τα παλάτια της και τα κονσέρτα της.
Δεν συζητώ βέβαια για την αριστοκρατική Ελβετία με τα υπέροχα χιονισμένα θέρετρά της. Με τις λαμπερές χλιδάτες βιτρίνες ν’ ανταγωνίζεται η Rolex τον Cartier κλπ. Ονειρεύομαι χώρες γερές οικονομικά, με πλούτο, ασφάλεια, γεμάτα ταμεία, παχυλές συντάξεις.
Τά ’χουν όλα … συλλογίζομαι και με πιάνει ένα παράπονο…
Αυτό το παράπονο που με προκαλεί σε διάλογο με τον εαυτό μου. Έτσι ένα γιορτινό διάλογο ψυχοθεραπευτικό.
Αρχίζοντας να σχολιάζω αυτό το: «τα έχουν όλα». Ποια όλα κυρά μου; Αναρωτιέμαι. ‘Εχουν Ακρόπολη φωταγωγημένη; έχουν κουραμπιέδες; έχουν κάλαντα; έχουν οικογένεια; ο ένας στην Φρανκφούρτη κι ο άλλος στο Βερολίνο. Μαζεύονται και τρώνε όλοι μαζί; έστω και τραχανά. Έχουν λιακάδες και αττικό ουρανό; Βγαίνουν εκεί βόλτες στις ηλιόλουστες πλατείες; Εδώ φτώχεια ξεφτώχεια, αλλά πίνουμε ένα καφεδάκι με 1 ευρώ και το βραδάκι έστω με σουβλάκι κάνουμε τις παρεούλες μας και ζωντανεύουν οι πεζόδρομοι.
Στην κατάθλιψη ο ψυχίατρος συστήνει έξω: «βγες έξω». Εμάς δεν μας το συστήνει ο ψυχαναλυτής μας, αλλά ο τρόπος που ζούμε. Έξω στην υπέροχη αγορά της Πάτρας, τα μαγαζιά κέρασαν την παραμονή της πρωτοχρονιάς απλόχερα, από μελομακάρονα μέχρι ουζάκια.
Η πόλη φωτεινή, χαρούμενη μέχρι αργά το βράδυ, δεν θύμιζε κρίση. Πανηγύρι σωστό. Παππούδες στα καφενεία στα Ψηλά Αλώνια ρούφαγαν το καφεδάκι τους (μέτριο ελληνικό), και σχολίαζαν τις μίζες της ντροπής, ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες. Συσσίτια της εκκλησίας, γιορτές για μικρούς και μεγάλους, γεύματα και πράξεις αλληλεγγύης από κανάλια, συλλόγους και πρωτοβουλίες πολιτών, ζεσταίνουν τις καρδιές μας. Μείον 50 βαθμούς λέει στην Αμερική. Συν 50 βαθμούς στην φτωχοελλαδίτσα μας που από την σύνταξη της πείνας διαθέσαμε τα 8 ευρουδάκια για να δούμε την «Μικρά Αγγλία» του Βούλγαρη και της Καρυστιάνη και ευφράνθηκε η ψυχή μας. Πλούσιοι βορειοευρωπαίοι, άτιμοι κατασκευαστές της Mercedes και προφέσορες της μίζας, τα έχετε άραγε όλα;
Τι έχετε; Έχετε όλα τα άψυχα υλικά αγαθά που αγοράζονται, καταναλώνονται και πετιώνται. Έχουμε ιστορία, έθιμα, παράδοση, αξίες και ας τις τσαλάκωσαν μερικοί… δεν είναι όλοι. Μερόνυχτα δουλεύουν κάποιοι δικαστικοί με πετσοκομένους μισθούς για να λάμψει η αλήθεια και να τιμωρηθούν τα λαμόγια.
Κάποιοι παπάδες έκαναν χριστουγεννιάτικη αγρυπνία που την χάρηκε επίσης η ψυχούλα μας. Φάγαμε μετά όλοι μαζί στην Πλάκα με 15 ευρώ, λουκούλια! Τσουγκρίσαμε τα ποτήρια με το κόκκινο σαμιώτικο και ευχηθήκαμε «καλή απελευθέρωση!».
Να τελειώσει το μνημονιακό βάσανο.
Ν΄ ανοίξουν οι αγορές, να βρουν δουλειά τα παιδιά μας, να σταματήσουν κάποιοι να ορέγονται τα σκουπίδια…και να παράγουμε επιτέλους ποιοτικά προϊόντα από την ελληνική γη, γιατί δεν αντέχω άλλο τα ρεβίθια από την Ουρουγουάη και τα λεμόνια από το Μαρόκο! Δεν έχουμε τα χλιδάτα παλάτια με συναυλίες του Μοzart, αλλά έχουμε κι εμείς «Καρυοθραύστη» και 250 θέατρα.
Χάσαμε πολλά τα τελευταία χρόνια. Απώλειες πολλές. Δεν χάσαμε όμως τα σημαντικά! Ανθρωπιά, αλληλεγγύη, το γέλιο μας, το χιούμορ μας, τις αξίες μας, τον πολιτισμό μας, το κουράγιο μας, την αξιοπρέπειά μας, την ποιότητά μας.
Καλή χρονιά λοιπόν, με κρίση και ποιότητα !
ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΟΥ ΕΙΡΗΝΗ
Κοινωνική Λειτουργός
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ:http://www.nobile.gr
"Ὁ Πάτμιος", εὐχαριστεῖ θερμά τον κ. Ν. Γεωργόπουλο, σύζυγο τῆς κας Ειρήνης, γιά τήν ἀποστολή τοῦ ἀνωτέρω δημοσιεύματος. Τό ζεῦγος αὐτό, ὑπεραγαπᾶ τό Νησί μας, ἔχει ἕνα καταπληκτικό σπιτάκι στόν "Πλωρησόντα" καί πολύ τακτικά "καταπλέουν" στήν Πάτμο, γιά ἀναψυχή καί πνευματικό ἀνεφοδιασμό.
Δεν συζητώ βέβαια για την αριστοκρατική Ελβετία με τα υπέροχα χιονισμένα θέρετρά της. Με τις λαμπερές χλιδάτες βιτρίνες ν’ ανταγωνίζεται η Rolex τον Cartier κλπ. Ονειρεύομαι χώρες γερές οικονομικά, με πλούτο, ασφάλεια, γεμάτα ταμεία, παχυλές συντάξεις.
Τά ’χουν όλα … συλλογίζομαι και με πιάνει ένα παράπονο…
Αυτό το παράπονο που με προκαλεί σε διάλογο με τον εαυτό μου. Έτσι ένα γιορτινό διάλογο ψυχοθεραπευτικό.
Αρχίζοντας να σχολιάζω αυτό το: «τα έχουν όλα». Ποια όλα κυρά μου; Αναρωτιέμαι. ‘Εχουν Ακρόπολη φωταγωγημένη; έχουν κουραμπιέδες; έχουν κάλαντα; έχουν οικογένεια; ο ένας στην Φρανκφούρτη κι ο άλλος στο Βερολίνο. Μαζεύονται και τρώνε όλοι μαζί; έστω και τραχανά. Έχουν λιακάδες και αττικό ουρανό; Βγαίνουν εκεί βόλτες στις ηλιόλουστες πλατείες; Εδώ φτώχεια ξεφτώχεια, αλλά πίνουμε ένα καφεδάκι με 1 ευρώ και το βραδάκι έστω με σουβλάκι κάνουμε τις παρεούλες μας και ζωντανεύουν οι πεζόδρομοι.
Στην κατάθλιψη ο ψυχίατρος συστήνει έξω: «βγες έξω». Εμάς δεν μας το συστήνει ο ψυχαναλυτής μας, αλλά ο τρόπος που ζούμε. Έξω στην υπέροχη αγορά της Πάτρας, τα μαγαζιά κέρασαν την παραμονή της πρωτοχρονιάς απλόχερα, από μελομακάρονα μέχρι ουζάκια.
Η πόλη φωτεινή, χαρούμενη μέχρι αργά το βράδυ, δεν θύμιζε κρίση. Πανηγύρι σωστό. Παππούδες στα καφενεία στα Ψηλά Αλώνια ρούφαγαν το καφεδάκι τους (μέτριο ελληνικό), και σχολίαζαν τις μίζες της ντροπής, ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες. Συσσίτια της εκκλησίας, γιορτές για μικρούς και μεγάλους, γεύματα και πράξεις αλληλεγγύης από κανάλια, συλλόγους και πρωτοβουλίες πολιτών, ζεσταίνουν τις καρδιές μας. Μείον 50 βαθμούς λέει στην Αμερική. Συν 50 βαθμούς στην φτωχοελλαδίτσα μας που από την σύνταξη της πείνας διαθέσαμε τα 8 ευρουδάκια για να δούμε την «Μικρά Αγγλία» του Βούλγαρη και της Καρυστιάνη και ευφράνθηκε η ψυχή μας. Πλούσιοι βορειοευρωπαίοι, άτιμοι κατασκευαστές της Mercedes και προφέσορες της μίζας, τα έχετε άραγε όλα;
Τι έχετε; Έχετε όλα τα άψυχα υλικά αγαθά που αγοράζονται, καταναλώνονται και πετιώνται. Έχουμε ιστορία, έθιμα, παράδοση, αξίες και ας τις τσαλάκωσαν μερικοί… δεν είναι όλοι. Μερόνυχτα δουλεύουν κάποιοι δικαστικοί με πετσοκομένους μισθούς για να λάμψει η αλήθεια και να τιμωρηθούν τα λαμόγια.
Κάποιοι παπάδες έκαναν χριστουγεννιάτικη αγρυπνία που την χάρηκε επίσης η ψυχούλα μας. Φάγαμε μετά όλοι μαζί στην Πλάκα με 15 ευρώ, λουκούλια! Τσουγκρίσαμε τα ποτήρια με το κόκκινο σαμιώτικο και ευχηθήκαμε «καλή απελευθέρωση!».
Να τελειώσει το μνημονιακό βάσανο.
Ν΄ ανοίξουν οι αγορές, να βρουν δουλειά τα παιδιά μας, να σταματήσουν κάποιοι να ορέγονται τα σκουπίδια…και να παράγουμε επιτέλους ποιοτικά προϊόντα από την ελληνική γη, γιατί δεν αντέχω άλλο τα ρεβίθια από την Ουρουγουάη και τα λεμόνια από το Μαρόκο! Δεν έχουμε τα χλιδάτα παλάτια με συναυλίες του Μοzart, αλλά έχουμε κι εμείς «Καρυοθραύστη» και 250 θέατρα.
Χάσαμε πολλά τα τελευταία χρόνια. Απώλειες πολλές. Δεν χάσαμε όμως τα σημαντικά! Ανθρωπιά, αλληλεγγύη, το γέλιο μας, το χιούμορ μας, τις αξίες μας, τον πολιτισμό μας, το κουράγιο μας, την αξιοπρέπειά μας, την ποιότητά μας.
Καλή χρονιά λοιπόν, με κρίση και ποιότητα !
ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΟΥ ΕΙΡΗΝΗ
Κοινωνική Λειτουργός
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ:http://www.nobile.gr
"Ὁ Πάτμιος", εὐχαριστεῖ θερμά τον κ. Ν. Γεωργόπουλο, σύζυγο τῆς κας Ειρήνης, γιά τήν ἀποστολή τοῦ ἀνωτέρω δημοσιεύματος. Τό ζεῦγος αὐτό, ὑπεραγαπᾶ τό Νησί μας, ἔχει ἕνα καταπληκτικό σπιτάκι στόν "Πλωρησόντα" καί πολύ τακτικά "καταπλέουν" στήν Πάτμο, γιά ἀναψυχή καί πνευματικό ἀνεφοδιασμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου