Παρασκευή 30 Ιουνίου 2017

Τα Δωδεκάνησα!

 Πόσα νησιά είναι τα... Δωδεκάνησα;



Τα Δωδεκάνησα – αφού το λέει και το όνομά τους – είναι δώδεκα. Σωστά; Λάθος!
Ούτε δώδεκα είναι, ούτε αυτά που ξέρουμε σήμερα ως Δωδεκάνησα ήταν κάποτε τα Δωδεκάνησα… Μπερδεύτηκες; Η ιστορία θα σε ξεμπερδέψει.
Η ονομασία «Δωδεκάνησος» ή «Δωδεκάνησα» αναφέρεται σήμερα σε ένα νησιωτικό σύμπλεγμα που βρίσκεται στο ανατολικό Αιγαίο και περιλαμβάνει 15 κύρια νησιά: Αγαθονήσι, Αστυπάλαια, Κάλυμνο, Κάρπαθο, Κάσο, Καστελλόριζο, Κω, Λειψούς, Λέρο, Νίσυρο, Πάτμο, Ρόδο, Σύμη, Τήλο και Χάλκη, καθώς και 93 νησίδες.

Από την αρχαιότητα τα νησιά αυτά ανήκαν στο ευρύτερο σύμπλεγμα των Νοτίων Σποράδων. Το όνομα «Δωδεκάνησος» πρωτοεμφανίζεται σε βυζαντινές πηγές του 8ου αιώνα και δεν αφορούσε τα σημερινά Δωδεκάνησα, αλλά τα δώδεκα νησιά των Κυκλάδων που βρίσκονται γύρω από τη Δήλο. Η ονομασία πιθανόν να είναι πολύ παλαιότερη και σύγχρονοι ερευνητές εικάζουν ότι ανάγεται τουλάχιστον σε έναν κατάλογο των δώδεκα νησιών του Στράβωνα.
Ο όρος «Δωδεκάνησος» συνέχισε να χρησιμοποιείται για τις Κυκλάδες κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα και μέχρι τον 18ο αιώνα, τόσο στη δημώδη γλώσσα όσο και σε λόγια έργα. Η μεταφορά της ονομασίας στη σημερινή Δωδεκάνησο έχει τις ρίζες της στην οθωμανική κυριαρχία. Μετά την κατάκτηση της Ρόδου το 1522 τα δυο μεγαλύτερα νησιά της Ρόδου και της Κω περιήλθαν υπό άμεση οθωμανική διοίκηση, ενώ τα υπόλοιπα (ανάμεσά τους και η Ικαρία), συνήθως αναφερόμενα ως τα δώδεκα προνομιούχα νησιά του Αρχιπελάγους, απολάμβαναν ευρείας αυτοδιοίκησης και φορολογικών προνομίων. Μετά το 1869, καθώς η οθωμανική αυτοκρατορία προσπαθούσε να εκσυγχρονιστεί και να υιοθετήσει έναν πιο ομοιόμορφο και συγκεντρωτικό διοικητικό μηχανισμό, αυτά τα προνόμια άρχισαν να περιορίζονται, ώσπου καταργήθηκαν πλήρως με την επικράτηση των Νεότουρκων το 1909.
Όταν ο ελληνικός τύπος της εποχής άρχισε να αναφέρεται στο ζήτημα, χρησιμοποιήθηκε ο όρος «Δωδεκάνησος» για να δηλώσει τα δώδεκα προνομιούχα νησιά (Κάλυμνος, Σύμη, Λέρος, Ικαρία, Πάτμος, Αστυπάλαια, Νίσυρος, Χάλκη, Τήλος, Κάρπαθος, Κάσος, και Καστελόριζο). Λίγο αργότερα, το 1912, τα περισσότερα νησιά καταλήφθηκαν από την Ιταλία στο πλαίσιο του ιταλοτουρκικού πολέμου – εκτός από το Καστελόριζο, που περιήλθε υπό ιταλική κυριαρχία μόλις το 1921, και την Ικαρία που με την έκρηξη του Α’ Βαλκανικού Πόλεμου ενώθηκε με την Ελλάδα. Τη θέση των δυο τελευταίων νησιών πήραν η Κως και η Ρόδος επαναφέροντας τον αριθμό των μειζόνων νήσων υπό ιταλική κυριαρχία σε δώδεκα.
Ο όρος «Δωδεκάνησος» χρησιμοποιήθηκε και πάλι το 1913, όταν ο ελληνικός τύπος άρχισε να κινητοποιείται υπέρ της ένωσης των ιταλοκρατούμενων νησιών με την Ελλάδα. Οι ίδιες οι ιταλικές αρχές βοήθησαν στην καθιέρωσή του, όταν ονόμασαν την κτήση τους «Ρόδος και Δωδεκάνησος» (Rodi e Dodecaneso), με τους Λειψούς να «προάγονται» και να παίρνουν τη θέση της Ρόδου, την οποία οι Ιταλοί θεωρούσαν ξεχωριστή λόγω της ιδιαίτερης σημασίας της.
Μέχρι το 1920 ο όρος «Δωδεκάνησος» είχε επικρατήσει για να δηλώνει τα ιταλοκρατούμενα νησιά στο σύνολό τους, πράγμα που αναγνωρίστηκε και από τους Ιταλούς με τον διορισμό του πρώτου μη στρατιωτικού κυβερνήτη, κόμη Κάρλο Σένι, ως «Αντιβασιλέα της Δωδεκανήσου» (Reggente del Dodecaneso) στις 7 Αυγούστου 1920.
Με την άνοδο του Μουσολίνι στην εξουσία έγιναν προσπάθειες να ελαττωθεί η χρήση του ονόματος, πλέον στενά συνδεδεμένου με τις ελληνικές αξιώσεις επί των νησιών και υιοθετήθηκε η επίσημη ονομασία «Ιταλικά Νησιά του Αιγαίου Πελάγους» (Isole italiane dell’Egeo). Αλλά αυτή δεν απέκτησε ποτέ απήχηση πέραν του ιταλικού διοικητικού μηχανισμού. Τελικά, τα νησιά ενώθηκαν με την Ελλάδα το 1947, αρχικά ως Γενική Διοίκηση Δωδεκανήσου και μετά το 1955 ως Νομός Δωδεκανήσου.
πηγή: bimaq.gr
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://parapona-rodou.blogspot.gr/

Πέμπτη 29 Ιουνίου 2017

Φιλάνθρωποι ... μαθητές




Το χαρτζιλίκι τους στο «Χαμόγελο του Παιδιού», έδωσαν οι μαθητές και μαθήτριες της ΣΤ΄ Τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Σύμης.
Τα παιδιά αποφάσισαν να στηρίξουν το έργο και τις δράσεις του οργανισμού, με χρήματα που συγκέντρωσαν στο ταμείο της τάξης τους.
Στην επιστολή τους, προς το «Χαμόγελο του Παιδιού» αναφέρουν:
«Σας στέλνουμε αυτό το γράμμα από ένα μικρό νησάκι στα Δωδεκάνησα, κοντά στη Ρόδο αλλά και στην Τουρκία.
Είμαστε μαθητές της ΣΤ΄ Τάξης.
Στην αρχή της χρονιάς αποφασίσαμε να έχουμε ταμείο στην τάξη και να δίνουμε ένα μικρό ποσό κάθε εβδομάδα, ώστε να συγκεντρωθεί ένα ποσό για να πάμε εκδρομή.
Για διάφορους λόγους δεν τα καταφέραμε.
Η αλήθεια είναι πως δεν στενοχωρήθηκαμε και πολύ.
Το πρώτο που σκεφτήκαμε πριν πάρουμε όλοι τα χρήματά μας πίσω, είναι να δώσουμε ένα μέρος του ποσού στο Χαμόγελο του Παιδιού. Ξέρουμε πόσο σημαντικό είναι το έργο σας και θα θέλαμε πολύ να συνεισφέρουμε κι εμείς, με τα χρήματα που δίναμε από το χαρτζιλίκι μας.
ert
ΠΗΓΗ:http://parapona-rodou.blogspot.gr/

Ο απόστολος Παύλος

Ο απόστολος Παύλος 

πριν από τη μεταστροφή του

Ἀθανασίου Μουστάκη
Ο Απ. Παύλος γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας. Η γενέθλια πόλη του ήταν ένα σημαντικό μορφωτικό κέντρο της εποχής. Σύμφωνα με τον αρχαίο γεωγράφο Στράβωνα «ὑπερβέβληνται καὶ Ἀθήνας καὶ Ἀλεξάνδρειαν καὶ εἴ τινα ἄλλον τόπον δυνατὸν εἰπεῖν» (« θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Ταρσός ξεπερνούσε και την Αθήνα και την Αλεξάνδρεια και κάθε άλλον τόπο»). Η παρατήρηση αυτή δείχνει τη σπουδαιότητα της Ταρσού κατά την εποχή που εξετάζουμε ιδιαίτερα στους τομείς της φιλοσοφίας και της «εγκυκλίου παιδείας». Πλήθος φιλοσόφων, όπως ο Αθηνόδωρος (φίλος του Στράβωνος, του Κικέρωνος και της Οκταβίας, αδελφής του Αυγούστου, μαθητής του Ποσειδωνίου, δάσκαλος και μέλος του κύκλου του Αυγούστου), οι περιπατητικοί Αθηναίος από τη Σελεύκεια και Αρίστων από την Αλεξάνδρεια, ο ακαδημαϊκός Νέστωρ από την Ταρσό, ο στωικός Αντίπατρος από την Τύρο και ο εκλεκτικός Εύδωρος ο Αλεξανδρινός.

wpd4936d74_06
Ο νεαρός Σαύλος (ο μετέπειτα απόστολος Παύλος) διδάχθηκε στη γενέτειρά του την εγκύκλια εβραϊκή παιδεία και στοιχεία φιλοσοφίας. Ο Στράβων σημειώνει ότι «ἐνταῦθα μὲν οἱ φιλομαθοῦντες ἐπιχώριοι πάντες εἰσί, ξένοι δ’ οὐκ ἐπιδημοῦσι ῥᾳδίως· οὐδ’ αὐτοὶ οὗτοι μένουσιν αὐτόθι, ἀλλὰ καὶ τελειοῦνται ἐκδημήσαντες καὶ τελειωθέντες ξενιτεύουσιν ἡδέως», δηλαδή ότι παρά τη δόξα της πόλεως αυτοί που διδάσκονται στις σχολές της είναι μόνο οι ντόπιοι. Και αυτοί μόλις καλύψουν τη βασική παιδεία φεύγουν για να συνεχίσουν αλλού τις σπουδές τους και να τελειοποιήσουν τις γνώσεις τους.
Έτσι έχουμε το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινήθηκε ο απ. Παύλος:
πρώτα έλαβε τις βασικές γνώσεις στη γενέτειρά του και
έπειτα επισκέφθηκε την Ιερουσαλήμ, το κέντρο του ιουδαϊσμού, ώστε να πλουτίσει τις γνώσεις του «παρὰ τοὺς πόδας» μεγάλων δασκάλων του Νόμου, όπως ο Γαμαλιήλ (Πρ. 22:3) και να γίνει και αυτός μέλος της ομάδας των σοφών φαρισαίων και νομοδιδασκάλων.
Διοικητικά η περιοχή της Κιλικίας ήταν προσαρτημένη στην επαρχία της Συρίας, περίπου όπως η Ιουδαία, και η Ταρσός ανήκε στις ελεύθερες πόλεις («civitas libera»), δηλαδή, μπορούσε να διευθετεί με κάποια αυτονομία τις εσωτερικές της υποθέσεις και εξαιρείτο από τις παρεμβάσεις του τοπικού διοικητή.
Το έτος γέννησης του αποστόλου δεν μπορεί να προσδιορισθεί με ακρίβεια. Από έμμεσες αναφορές της Καινής Διαθήκης συμπεραίνουμε ότι θα μπορούσε να τοποθετηθεί ανάμεσα στο 5 και 15 π.Χ. και με μεγαλύτερη ακρίβεια γύρω στο 8 με 10 μ.Χ. Οι πρόγονοί του, σύμφωνα με μαρτυρία του αγίου Ιερωνύμου, μετανάστευσαν στην Ταρσό από την πόλη Γίσχαλα της Γαλιλαίας. Ο ίδιος φαίνεται ότι ήταν καλά ενσωματωμένος στην ελληνιστική κοινωνία. Αισθάνεται περήφανος που πατρίδα του ήταν μία σημαντική πόλη της εποχής «ἐγὼ ἄνθρωπος μέν εἰμι Ἰουδαῖος, Ταρσεὺς τῆς Κιλικίας, οὐκ ἀσήμου πόλεως πολίτης»: «είμαι Ιουδαίος, πολίτης της διάσημης και σπουδαίας Ταρσού της Κιλικίας» (Πρ. 21:39).
801paul
 Ο απ. Παύλος σε ψηφιδωτό στον Καθεδρικό Ναό του Μονρεάλε στη Σικελία
Δεν γνωρίζουμε πως οι πρόγονοί του έγιναν Ρωμαίοι πολίτες και πως το προνόμιο της ρωμαϊκής πολιτείας πέρασε και σε εκείνον. Φαίνεται απίθανο ένας ευσεβής Ιουδαίος, όπως υποθέτουμε ότι ήταν ο πατέρας του απ. Παύλου, να έλαβε τη ρωμαϊκή πολιτεία μετά από υπηρεσία σε βοηθητικό σώμα του ρωμαϊκού στρατού, όπου θα ήταν πρακτικά αδύνατο να διατηρηθεί καθαρός από τη σχέση με μη Ιουδαίους. Εξίσου απίθανο είναι να ήταν Ρωμαίος πολίτης τρίτης η παραπάνω γενεάς, καθώς πολύ λίγοι γηγενείς κάτοικοι των ανατολικών περιοχών έλαβαν το προνόμιο αυτό προ του 1ου π.Χ. αιώνα. Ίσως να έλαβε τη ρωμαϊκή πολιτεία μαζί με άλλα ηγετικά μέλη της κοινωνίας της Ταρσού. Πάντως, ο πιο συνηθισμένος τρόπος για την απόκτηση αυτού του προνομίου ήταν η απελευθέρωση σκλάβων από κυρίους, οι οποίοι ήταν Ρωμαίοι πολίτες και κληροδοτούσαν αυτό το προνόμιο στους απελεύθερούς τους.
Ο αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος συμπεραίνει ότι καθώς ο απ. Παύλος είχε μάθει την τέχνη του σκηνοποιού για βιοπορισμό, δεν καταγόταν από μεγάλη γενιά: «οὐχ ἀπὸ προγόνων ἐπίσημος», θεωρώντας ότι κανένα επάγγελμα δεν είναι «σκηνορράφου εὐτελέστερον» (Πρὸς τοὺς σκανδαλιζομένους …, SC 79.20.10.2-3, PG 52.522). Ίσως αυτή η παρατήρηση του αγίου να αποτελεί μία ένδειξη ότι οι πρόγονοί του ήταν απελεύθεροι που απέκτησαν τη ρωμαϊκή πολιτεία με την απελευθέρωσή τους.
Η εκπαίδευση του αποστόλου φαίνεται ότι περιλάμβανε τα βασικά στοιχεία του ελληνιστικού πολιτισμού που μπορούσε να προσλάβει ένας Ιουδαίος στις ελληνόφωνες συναγωγές και από μέσα από την καθημερινή κοινωνική επαφή με μη Ιουδαίους συμπολίτες του. Τα παιδιά πήγαιναν για πρώτη φορά στο σχολείο στην ηλικία των έξι ετών. Εκεί διδάσκονταν  ανάγνωση, γραφή και αριθμητική και στοιχεία των πολιτειακών και θρησκευτικών θεσμών που αφορούσαν την κοινότητά τους και την επιβίωσή τους σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον.
Η μετάφραση των Ο´ χρησίμευε ως αναγνωστικό, στην αρχή, ενώ στη συνέχεια ο μαθητής απομνημόνευε τμήματά της. Η πρακτική αυτή διακρίνεται στις επιστολές του απ. Παύλου, καθώς μπορούμε να εντοπίσουμε σε αυτές σχεδόν 90 χωρία που μεταφέρονται κατά λέξη. Φαίνεται ότι ο απ. Παύλος γνώριζε εβραϊκά και αραμαϊκά. Η γνώση των πρώτων ήταν σπάνια στη διασπορά, σε αντίθεση με τα αραμαϊκά που μιλούσαν οι Εβραίοι της Συρίας και της ανατολικής Μικράς Ασίας. Τα παιδιά μάθαιναν τη γλώσσα στο σπίτι η σε σχολεία. Στην Ταρσό τα παιδιά μάθαιναν Ευριπίδη και Όμηρο, ο οποίος εθεωρείτο κατάλληλος και για την εκπαίδευση των φαρισαίων της Παλαιστίνης. Επίσης μάθαιναν να συντάσσουν επιστολές και να γράφουν, καθώς και να εκφράζουν με σήματα των χεριών κάθε αριθμό από το 1 μέχρι το 1.000.000.
Ο δεύτερος κύκλος σπουδών ξεκινούσε μόλις ο μαθητής μπορούσε να διαβάζει και να γράφει με άνεση, γύρω στα ένδεκα, με σκοπό τη μετάδοση του ελληνικού πολιτισμού, και διαρκούσε μέχρι την ηλικία των δώδεκα η δεκατριών χρόνων. Ζώντας στην Ταρσό, έναν τόπο όπου ερχόταν σε επαφή ο ελληνικός με τον συριακό πολιτισμό, και μέσα στα πλαίσια της περαιτέρω εκπαιδεύσεώς του, ο απόστολος είχε αποκτήσει αρκετές γνώσεις γύρω από την ελληνική φιλοσοφία, με έμφαση στον στωικισμό, που ήταν αρκετά διαδεδομένος εκείνη την εποχή. Ενδείξεις της φιλοσοφικής του παιδείας μας δίνει στην ομιλία του στην Πνύκα (Πράξεις 17:28), στην προς Εφεσίους επιστολή του, όπου στο 5ο κεφάλαιο χρησιμοποιεί λεξιλόγιο που προσιδιάζει προς αυτό των στωικών, ενώ οικείες στον ελληνικό φιλοσοφικό χώρο είναι οι παρομοιώσεις της Εκκλησίας με σώμα, στο οποίο όλα τα μέλη συνεργάζονται.
Οι επιστολές του είναι πολύ λιγότερο επηρεασμένες από την τεχνική ορολογία των ρητόρων. Μάλιστα, φανερώνουν αντίστοιχες επιδράσεις σε μικρότερο βαθμό από τα βιβλία Β´, Γ´ και Δ´ Μακκαβαίων, την επιστολή Αριστέα, τη Σοφία Σολομώντος, τον Αριστόβουλο, τον Ιώσηπο και τον Φίλωνα. Προφανώς, το ύφος στο οποίο γράφει είναι αυτό που είχε διδαχθεί στην πατρίδα του ως μαθητής.
Κατά την περίοδο της εφηβείας του όντας μέλος μίας συναγωγής της Ταρσού, θα πλούτισε τις γνώσεις του για την πατρώα θρησκεία. Μεγαλώνοντας έγινε πιστός τηρητής των πατρικών παραδόσεων.
Οι Ιουδαίοι της Ταρσού αποτελούσαν ένα ποσοστό γύρω στο 10% του συνολικού πληθυσμού των 75.000 κατοίκων της πόλεως. Ήταν δηλαδή μία αρκετά σημαντική μερίδα των κατοίκων ώστε να έχουν τη δυνατότητα να τηρούν τους νόμους και τις διατάξεις της πίστεώς τους, να διατηρούν τα προνόμια που είχαν επιτύχει και να λειτουργούν με σχετική ανεξαρτησία. Η παρουσία των Ιουδαίων στις ελληνιστικές πόλεις λειτούργησε ως μία από τις γέφυρες ανάμεσα στον ελληνικό πολιτισμό και στον χριστιανισμό. Η μακρά αυτή σχέση απέδωσε πολλούς και σημαντικούς καρπούς.
Έχοντας ανατραφεί σε αυτό το περιβάλλον ο απ. Παύλος πήγε στην Ιερουσαλήμ, η οποία προφανώς αποτελούσε το ιδεατό κέντρο του ιουδαϊσμού και ιδανικό προορισμό για όποιον Ιουδαίο επιθυμούσε να εντρυφήσει σε βάθος στην πίστη του. Χωρίς να μπορούμε να υπολογίσουμε το πότε ακριβώς έφθασε στην πόλη πρέπει να ήταν περίπου στην ηλικία των 15-17 ετών, δηλαδή λίγα χρόνια πριν ξεκινήσει τη δημόσια δράση του ο Χριστός. Εκεί μαθήτευσε «παρὰ τοὺς πόδας Γαμαλιὴλ» (Πρ. 22:3) και με την ευσέβεια και τον ζήλο του για την τήρηση των πατρικών παραδόσεων έγινε γρήγορα γνωστός στους κύκλους των ευσεβών Ιουδαίων. Η αναγνώρισή του αυτή και η εκτίμηση που έχαιρε στους σχετικούς κύκλους διαπιστώνεται και από την έμμεση συμμετοχή του στον λιθοβολισμό του αγ. Στεφάνου (Πρ. 7:58).
Η εξέλιξή του ήταν πολύ γρήγορη. Στην περίπτωση του αγ. Στεφάνου έχει έναν δευτερεύοντα ρόλο, προφανώς λόγω της νεαρής ηλικίας του, αλλά στη συνέχεια αναλαμβάνει πρωτοβουλία να χτυπήσει τους οπαδούς του Ιησού και εκτός της Παλαιστίνης. Κατά την εποχή που εξετάζουμε το Μεγάλο Συνέδριο δεν είχε εξουσία να επιβάλει την πολιτική και τις αποφάσεις του πέρα από τις ένδεκα τοπαρχίες της Ιουδαίας. Συνεπώς δεν είχε εξουσία να επέμβει στις συναγωγές της Δαμασκού. Στην πραγματικότητα, όμως, φαίνεται ότι οι ρωμαϊκές αρχές επέτρεπαν στον αρχιερέα να ζητήσει την έκδοση κάθε επικίνδυνου για τον ιουδαϊσμό προσώπου, το οποίο δημιουργούσε προβλήματα η παρέβαινε τον Νόμο. Οι κατά τόπους ρωμαϊκές αρχές επέτρεπαν στους απεσταλμένους του αρχιερέα την ελεύθερη μετακίνηση ώστε να εκτελέσουν την αποστολή τους. Ο αρχιερέας εφοδίασε τον νεαρό Σαύλο με συστατικά γράμματα, προς τη διοίκηση των συναγωγών της Δαμασκού. Αν και θεωρητικά οι χριστιανοί της πόλεως είχαν τη δυνατότητα να καταφύγουν στις ρωμαϊκές αρχές για να αποφύγουν υπέρβαση αρμοδιοτήτων από μέρους του Συνεδρίου, ουσιαστικά, ως Ιουδαίοι, ήταν εκτεθειμένοι στο μένος των απεσταλμένων και των εντόπιων ομοθρήσκων τους, οι οποίοι θα τους παρέδιδαν στο απόσπασμα από την Ιουδαία. Η κατοχή επιστολών, πέρα από νομική ισχύ, έδινε ιδιαίτερο κύρος στον κάτοχό τους και συντελούσε στην επιτυχή έκβαση της αποστολής του. Ο Ιώσηπος σημειώνει ότι ο Ιούλιος Καίσαρας και ο Οκταβιανός Αύγουστος είχαν αναγνωρίσει στον βασιλέα Υρκανό Β´ (Ιουδ. Αρχ. 14.190-195) και στον Ηρώδη τον Μέγα (Ιουδ. Πολ. 1.474) θρησκευτική δικαιοδοσία επάνω σε όλους τους Ιουδαίους, μέσα και έξω από την Παλαιστίνη.
Φαίνεται ότι ο Σαούλ εστάλη στη Δαμασκό ως απεσταλμένος του αρχιερέα για να περιορίσει η να εξαλείψει την πίεση που δέχονταν τα μέλη της ιουδαικής κοινότητας της πόλης εξαιτίας του επιτυχούς έργου των χριστιανών ιεραποστόλων. Από το κείμενο των Πράξεων διαπιστώνουμε ότι η αποστολή του Σαύλου προήλθε από δική του πρωτοβουλία (Πρ. 9:1-2). Απευθύνθηκε στον αρχιερέα Καϊάφα, ο οποίος τον εφοδίασε με επιστολές που του έδιναν το δικαίωμα να συλλάβει και να φέρει δεμένους στην Ιερουσαλήμ τους Ιουδαίους που είχαν γίνει χριστιανοί.
peter-paul1
Ο Απόστολος ομολογεί τον ζήλο του για την τήρηση των πατρώων παραδόσεων και για την εξάλειψη των οπαδών του Χριστού πράξη που ο νεαρός φαρισαίος Σαούλ θεωρούσε θεάρεστη και σύμφωνη προς τον Μωσαικό Νόμο.
Οι διωγμοί των μελών της Εκκλησίας από τον απ. Παύλο και τους συνεργάτες του εντασσόταν στο σωφρονιστικό πλαίσιο των συναγωγών της Διασποράς. Αυτό ήταν σκληρό και εκτός από αυστηρή τήρηση πλήθους διατάξεων περιελάμβανε απομάκρυνση από την κοινότητα και εφαρμογή σωματικών ποινών με γνωστότερη τη μαστίγωση με 39 κτυπήματα, σύμφωνα με τη διάταξη του Δευτερονομίου (25:3), τη σκληρότητα της οποίας δοκίμασε «πεντάκις» (Β´ Κορ. 11:24) και ο ίδιος. Καθώς οι τοπικές αρχές της συναγωγής επέβαλαν αυτές τις ποινές οι επιστολές του Καιάφα έδωσαν κύρος στον Σαούλ ενημερώνοντας τους προϊσταμένους των συναγωγών της Δαμασκού για τη στάση που πρέπει να τηρήσουν απέναντι στο πρόβλημα που είχε προκύψει. Ακόμη και αν δεχθούμε ότι νομικά δεν είχε ο αρχιερέας δικαίωμα να παρεμβαίνει στη λειτουργία των συναγωγών της Διασποράς, στην πραγματικότητα οι δεσμοί των δύο αυτών χώρων ήταν ιδιαίτερα στενοί, καθώς η Διασπορά ήταν υποχρεωμένη να τηρεί τις πρακτικές και τις αποφάσεις του Συνεδρίου. Έτσι η αποστολή ενός ζηλωτή φαρισαίου με γράμματα από τον ίδιο τον αρχιερέα, σε μία κοινότητα της Διασποράς, ήταν ένα δεδομένο που δεν μπορούσε να αγνοηθεί. Αυτή η υπακοή στο θέλημα της Ιερουσαλήμ δεν θα ήταν παράλογο να φθάσει μέχρι του σημείου να αποστείλουν μέλη των κοινοτήτων τους δεμένα για να δικαστούν από το Συνέδριο.
StPaul
Ο απ. Παύλος σε ψηφιδωτό της Μονής της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη

Εξάλλου είναι πολύ πιθανό τα υποψήφια θύματα του Σαούλ να ανήκαν, προ της ένταξής τους στην Εκκλησία, σε συναγωγές της Ιερουσαλήμ και, κατά συνέπεια, ο διώκτης να τα έβλεπε ως μία αιρετική κίνηση, η οποία αλλοίωνε τον «γνήσιο» ιουδαϊσμό.
Οι ενέργειες του Σαούλ, πριν από τη μεταστροφή του, ήταν πράξεις ενός ορθόδοξου Ιουδαίου, ο οποίος εναντιωνόταν στον καταδικασμένο από το Συνέδριο Ιησού. Η ύπαρξη της Εκκλησίας, και μάλιστα της ελληνιστικής, ήταν μία κίνηση ενάντια στον ιουδαϊσμό, καθώς πρέσβευε τη σωτηρία εκτός του Νόμου, με αποτέλεσμα να τον καθιστά περιττό. Ο Σαούλ πίστευε στη σωτηρία μόνο μέσα από την πιστή τήρηση του Νόμου.
Μόνο μετά την κλήση του συνειδητοποίησε το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του Ισραήλ και ολόκληρης της ανθρωπότητας μέσα από την Εκκλησία.
Το γεγονός της κλήσεώς του τον κατέστησε ικανό να υπερβεί τις δεσμεύσεις του Μωσαϊκού Νόμου και βιώνοντας την εν Χριστώ ελευθερία να επιτύχει τη σωτηρία.
(Με υλικό από τη διδακτορική διατριβή μου με τίτλο "Πέτρος και Παύλος στην Αντιόχεια, Ιστορική και Ερμηνευτική προσέγγιση")
ΠΗΓΗ:https://amoustakis.wordpress.com

Τρίτη 27 Ιουνίου 2017

Τουρισμός .....

... και Ιεραποστολή
Τουρισμός και Ιεραποστολή
Συνήθως, τουρίστες επισκέπτονται τη χώρα μας για τον ήλιο και τη θάλασσα, την ιστορία και τις αρχαιότητες, την παρέα με ανοιχτόκαρδους και φιλόξενους μερακλήδες… Όλα αυτά η πατρίδα μας τα διαθέτει σε αφθονία και, δόξα τω Θεώ, τα προσφέρει στους επισκέπτες, παρά τα προβλήματα ή και τα ελαττώματα που παρουσιάζει πολλές φορές η τουριστική μας ανάπτυξη.
Όμως η Ελλάδα διαθέτει σε αφθονία κι ένα άλλο αγαθό, πιο όμορφο, πιο πολύτιμο, αλλά και πιο ενδιαφέρον απ’ όλα τα παραπάνω, που θα μπορούσε να το παρουσιάσει στους φιλοξενούμενούς μας με ποικίλα οφέλη και γι’ αυτούς και για μας. Το αγαθό αυτό είναι η Ορθοδοξία.
Αυτό το άρθρο ασφαλώς το διαβάζουν άνθρωποι διαφόρων θρησκευτικών ή φιλοσοφικών πεποιθήσεων. Κυρίως όμως απευθύνεται στους ορθόδοξους χριστιανούς και ιδιαίτερα τους ασχολούμενους με τον τουρισμό με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά και στους ιερείς. Φυσικά, ένας άθεος ή τέλος πάντων μη ορθόδοξος δε θα ενδιαφερόταν να φέρει σ’ επαφή με την Ορθοδοξία τους χιλιάδες τουρίστες που περνούν απ’ τον τόπο μας ή έστω τους λίγους ή πολλούς, με τους οποίους έρχεται σε επαφή. Ένας ορθόδοξος όμως, άραγε, θα ενδιαφερόταν να επιχειρήσει κάτι τέτοιο;
Εκτός από τους Ρώσους, που είναι ορθόδοξοι, οι υπόλοιποι ξένοι τουρίστες στη χώρα μας προέρχονται είτε από τη δύση (και είναι ρωμαιοκαθολικοί, προτεστάντες ή άθεοι) ή από την άπω ανατολή, π.χ. την Κίνα και άλλες χώρες. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι – είτε το ξέρουν είτε όχι – αναζητούν το Θεό. Τουρίστες που έρχονται αναζητώντας Ζορμπάδες, άλλοι που αναζητούν φιλοσόφους και πανεπιστήμια κι άλλοι που ψάχνουν για εύκολο σεξ, ακόμα κι αυτοί, στο βάθος αναζητούν το Θεό. Αυτό μόνο μπορεί να σβήσει αληθινά τη δίψα τους.
Πολλοί απ’ αυτούς το ξέρουν και ευχαρίστως θα μάθαιναν κάτι βαθύτερο για τη δική μας θρησκευτική κληρονομιά. Άλλοι δεν το ξέρουν ότι Τον αναζητούν, αλλά θα το συνειδητοποιήσουν μόλις τους δοθεί η ευκαιρία. Και κάποιοι άλλοι δε θα το συνειδητοποιήσουν ποτέ και θ’ απορρίψουν μια τέτοια προσπάθεια – μα και τα κοινά προϊόντα, που προσφέρει ένα κατάστημα, πολλοί τα απορρίπτουν, αλλ’ αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να πάψει να τα προσφέρει γι’ αυτούς που ενδιαφέρονται.
 Τίθενται τώρα δυο ζητήματα:
Α) Τι λόγους έχει ένας ορθόδοξος άνθρωπος του τουρισμού να παρουσιάσει την Ορθοδοξία σε αλλόθρησκους τουρίστες;
Έχει σοβαρούς λόγους, όπως οι παρακάτω:
Κατ’ αρχάς, ο Χριστός έδωσε εντολή στους μαθητές Του και κατ’ επέκτασιν σε όλους τους χριστιανούς να διαδώσουν το μήνυμά Του σε όλα τα έθνη της Γης (κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, τελευταίοι στίχοι). Πάρα πολλοί άνθρωποι φεύγουν από τον τόπο τους και ξενιτεύονται σε μακρινές χώρες, για να εκπληρώσουν αυτή την εντολή του Χριστού – γίνονται ιεραπόστολοι. Κάποιοι απ’ αυτούς χάνουν και τη ζωή τους στην προσπάθειά τους αυτή. Πολλοί ζουν όλη την υπόλοιπη ζωή τους στην ξενιτιά. Και αρκετοί απ’ αυτούς γίνονται άγιοι.
Η Ορθόδοξη Ιεραποστολή είναι γενικά φτωχή σε χρήμα, αλλά δυνατή σε πνεύμα. Γι’ αυτό έχει αρκετή επιτυχία σε όλες τις ηπείρους, κι ας έχει απέναντί της ιεραποστολές των Καθολικών και των Προτεσταντών με πάρα πολλά χρήματα. Επίσης, στον Τρίτο Κόσμο (στις υπανάπτυκτες χώρες), η Ορθόδοξη Ιεραποστολή βοηθάει και κοινωνικά τους ανθρώπους, ιδρύοντας σχολεία, ανοίγοντας πηγάδια, ξεκινώντας καλλιέργειες, διοργανώνοντας αποστολές ιατρικής βοήθειας κ.π.ά.
Όμως ιεραποστολή γίνεται και στις ανεπτυγμένες και πλούσιες χώρες και υπάρχουν κι εκεί αρκετοί καρποί. Στην Αμερική και την Ευρώπη πολλοί άνθρωποι γίνονται ορθόδοξοι.
Αλλά όλα αυτά δεν είναι αρκετά. Η Γη κατοικείται από 6 δισεκατομμύρια ανθρώπους και οι περισσότεροι απ’ αυτούς δεν έχουν ακούσει καν ότι υπάρχει η Ορθόδοξη Εκκλησία. Και το καλύτερο: δε χρειάζεται να ξενιτευτούμε για να γίνουμε ιεραπόστολοι. Ο Θεός μας φέρνει όλες τις φυλές της Γης στο σπίτι μας, είτε ως τουρίστες είτε ως μετανάστες ή ακόμη και λαθρομετανάστες. Τους φέρνει εδώ – εμείς δεν έχουμε τίποτα να τους πούμε για το Χριστό, τους αγίους μας, την πίστη μας;
Υπ’ όψιν, ότι πάρα πολλοί επισκέπτες της χώρας μας θέλουν ν’ ακούσουν γι’ αυτά.
Κι εδώ υπάρχει ο δεύτερος λόγος να μιλήσουμε για την Ορθοδοξία στον αλλόθρησκο συνάνθρωπό μας: ότι η Ορθοδοξία είναι ο δρόμος για τη σωτηρία των ανθρώπων.
Ας μη γελιόμαστε. Οι διάφορες θρησκείες και αιρέσεις, στις οποίες πιστεύουν οι αμέτρητοι τουρίστες που μας επισκέπτονται κάθε καλοκαίρι, δεν είναι δρόμοι που οδηγούν τον άνθρωπο στο Θεό. Έχουν κι εκείνοι καλούς ανθρώπους, έχουν σοφούς και διδασκάλους, έχουν και υπερφυσικά στοιχεία – αντίστοιχα με τα δικά μας θαύματα [που όμως δεν είναι πάντοτε από το Θεό, λόγω των εσφαλμένων ιδεών που έχουν γι’ Αυτόν (* δες την υποσημείωση)] – αλλά δεν έχουν την αρχαία και αυθεντική διδασκαλία του Χριστού, με την οποία η καρδιά του ανθρώπου γιατρεύεται από τα πάθη και ενώνεται ο άνθρωπος με τον Τριαδικό Θεό, γίνεται άγιος και σώζεται στην αιωνιότητα.
Λοιπόν, αδελφέ, δεν έχεις λίγη αγάπη στο συνάνθρωπό σου; Δεν έχεις λίγο έλεος για τους ανθρώπους που έρχονται στην πόρτα μας – στο μαγαζί σου, στο ξενοδοχείο σου – και που δεν ξέρουν το δρόμο του Χριστού; Αν τους αγαπάς έστω και λίγο, μίλησέ τους για το Χριστό, όπως Τον γνωρίζει και Τον πλησιάζει ο λαός μας, με τους αμέτρητους αγίους μας, αιώνες τώρα. Κάνε τους το πιο πολύτιμο δώρο, το μεγαλύτερο θησαυρό μας, την Ορθοδοξία. Και συγχρόνως κάνεις το πιο πολύτιμο δώρο και στον εαυτό σου και στην οικογένειά σου, γιατί γίνεται ιεραπόστολος που αγωνίζεται να σώσει ψυχές.
 Β) Καλά, και πώς θα παρουσιάσω την Ορθοδοξία σ’ έναν τουρίστα;
Κατ’ αρχάς, πρέπει να γνωρίζεις εσύ κάτι για την Ορθοδοξία. Αν δεν ξέρεις, πώς θα μάθεις; Κανονικά χρειάζεται μια ζωή, αλλά θα τολμήσω να παραπέμψω γι’ αρχή σε τρία κείμενα. Αν από τα κείμενα αυτά παρακινηθείς να μπεις και στα Μυστήρια της Εκκλησίας, ελπίζω πως θα καταλάβεις περισσότερα. Τα κείμενα: το «Εφόδιον Ορθοδοξίας» του π. Αντώνιου Αλεβιζόπουλου και το «Πατερική Θεολογία» του π. Ιωάννη Ρωμανίδη (αναζήτησέ τα στο Διαδίκτυο). Παραπέμπω ταπεινά και σ’ ένα δικό μας άρθρο: «Συνεργείο Διάσωσης και Επισκευών» ή «Ένα μυστήριο που μας κυνηγάει από παιδιά», που κι αυτό υπάρχει στο Διαδίκτυο.
Κατά δεύτερον, έχε υπόψιν ότι στο Διαδίκτυο υπάρχουν άφθονες ορθόδοξες ιστοσελίδες σε όλες σχεδόν τις γλώσσες του κόσμου. Εννοείται πως δε χρειάζεται να πιέσεις κανένα να τις επισκεφτεί. Απλά μπορείς π.χ. να εκτυπώσεις από τον υπολογιστή σου έναν κατάλογο με διευθύνσεις και να τον αφήσεις στον πάγκο του ξενοδοχείου σου ή σε κάποια σημεία όπου μπορεί να τον δει ο ενδιαφερόμενος.
Όσοι ενδιαφέρονται, θα τον αξιοποιήσουν. Οι υπόλοιποι απλώς θα τον αγνοήσουν.
Δε χάνεις τίποτα και μπορεί να κερδίσεις τα πάντα και ν’ αλλάξεις τη ζωή κάποιων ανθρώπων.
Δες μια ιδιαίτερα σημαντική ορθόδοξη ιστοσελίδα (από την οποία μπορούμε κι εμείς να μάθουμε πολλά), που υπάρχει σε 6 γλώσσες: ελληνικά, αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά, τούρκικα και ρουμάνικα: www.oodegr.com.
Επίσης, μια ιστοσελίδα με άρθρα στα ρωσικά, αγγλικά, ισπανικά, πορτογαλικά κ.α.: http://www.fatheralexander.org/.
Αγγλόφωνες ιστοσελίδες υπάρχουν αναρίθμητες (ήδη αναφέραμε δύο). Παραθέτω μερικές:
Η ιστοσελίδα του Κλάους Κένεθ, ενός ξεχωριστού πνευματικού αναζητητή, που πέρασε από διάφορες θρησκείες και κατέληξε στην Ορθοδοξία: http://www.klauskenneth.com/.
Ιστοσελίδες αγγλόφωνων ορθόδοξων εκδοτικών οίκων ή διαδικτυακών βιβλιοπωλείων:
Περιοδικά:
Ορθόδοξοι ιστότοποι σε άλλες γλώσσες:
Στα γερμανικά: http://www.impantokratoros.gr/root.de.aspx
Στα γαλλικά: http://orthodoxe-ordinaire.blogspot.gr/ (με πολλούς δεσμούς και σε άλλα), http://devenir-orthodoxe.blogspot.gr/
Ένα βελγικό ορθόδοξο ιστολόγιο: http://stmaterne.blogspot.be/
Στα ισπανικά: http://www.logosortodoxo.com/
Στα κινέζικα: http://theological.asia/
Η Μητρόπολη Χονγκ Κονγκ και Νοτιοανατολικής Ασίας: http://www.omhksea.org/
Η Ορθόδοξη Εκκλησία του Πακιστάν: http://orthodoxpakistan.org/
Της Φινλανδίας: http://www.ort.fi/
Θα βρεις πολλές διευθύνσεις σε διάφορες γλώσσες, τόσες που ίσως δε φαντάζεσαι, εδώ: http://ierapostoli.wordpress.com/
Μπορείς επίσης να εκτυπώσεις μερικά επιλεγμένα άρθρα από το Διαδίκτυο και να τα αφήσεις σε σημείο που θα τα δουν πολλοί. Ορισμένα από αυτά (αναζητήστε τα):
Basic Points of Difference between the Orthodox Church and Catholic Church
Protestants ask: Why be Orthodox?
Through The Eastern Gate - From Tibetan Buddhism to Orthodox Christianity

Ένα άλλο θέμα είναι ότι η δυτική Ευρώπη κάποτε ήταν ορθόδοξη (πριν το 1054 μ.Χ.). Γι’ αυτό, μια πρόσκληση Ορθοδοξίας αποτελεί στην ουσία πρόσκληση να ξαναβρεί τις ρίζες της και τον αληθινό εαυτό της. Έχει πολλούς αρχαίους αγίους, που είναι ορθόδοξοι άγιοι, καθώς δεν υπήρχε τότε ούτε ο καθολικισμός, ούτε ο προτεσταντισμός. Στο Διαδίκτυο ορισμένες σελίδες που αναφέρονται σ’ αυτούς είναι:
 Τέλος, αν σε άγγιξαν κάπως περισσότερο αυτά που διάβασες εδώ, φίλε και φίλη, μπορείς να παραγγείλεις 4-5 ή 5-10 ξενόγλωσσα ορθόδοξα βιβλία και να κάνεις μια ορθόδοξη γωνιά στη βιβλιοθήκη του ξενοδοχείου ή της καφετέριας ή του καταστήματός σου, ό,τι κατάστημα κι αν είναι. Ή να τα βάλεις σ’ ένα τραπέζι με δυο καρέκλες στο χολ, την υποδοχή ή το σαλονάκι όπου θα καθίσει να ξεκουραστεί ο επισκέπτης… Συνήθως εκεί υπάρχουν μυθιστορήματα ή ακόμη και βιβλία για τη γιόγκα ή διάφορες θρησκείες ειδωλολατρικές. Καιρός να μπει και ένα αληθινά όμορφο και ωφέλιμο βιβλίο, ένα βιβλίο που μπορεί στ’ αλήθεια ν’ αλλάξει ζωές και συνειδήσεις.
Και σου προτείνω αμέσως μερικά τέτοια βιβλία. Κυκλοφορούν και στα ελληνικά και τα συνιστώ για μια καλύτερη κατανόηση, κι από μας τους ίδιους, του πνευματικού θησαυρού που έχουμε.
ιερομόναχου Δαμασκηνού, Πατήρ Σεραφείμ Ρόουζ, Η Ζωή και τα έργα του: η βιογραφία ενός πρώην άθεου νεαρού φιλοσόφου από την Καλιφόρνια, που μετά από επίπονη αναζήτηση του Θεού μέσω του βουδισμού κ.λ.π., κατέληξε ορθόδοξος μοναχός και ένας από τους σημαντικότερους ορθόδοξους συγγραφείς στην αγγλική γλώσσα. Η βιογραφία του (που ο συγγραφέας της, ο π. Δαμασκηνός Κρίστενσεν, είναι επίσης πρώην βουδιστής Αμερικανός που έγινε ορθόδοξος) είναι τρίτομη, αλλά κάθε τόμος διατίθεται χωριστά – ο 1ος τόμος ίσως είναι ο πιο ενδιαφέρων. Αγγλικά: Father Seraphim Rose: His Life and Works.
Από τα βιβλία του π. Σεραφείμ Ρόουζ προτείνω τα δυο πιο κλασικά και πολύ σημαντικά (εντάξει, δε γράφουν πώς θα βγάλουμε λεφτά, αλλά γράφουν πώς θα κερδίσουμε το αιώνιο χρυσάφι): Η Ψυχή μετά το θάνατο – Οι μεταθανάτιες εμπειρίες στο φως της Ορθόδοξης διδασκαλίας και Η Ορθοδοξία και η Θρησκεία του Μέλλοντος (που μιλάει για το βουδισμό, τη γιόγκα, τα UFO και πολλά «υπερφυσικά φαινόμενα» της εποχής μας). Αυτά υπάρχουν και στο διαδίκτυο στα ελληνικά, ρίξε μια ματιά. Για αναζήτηση σταγγλικά: The Soul After Death και Orthodoxy and the Religion of the Future.
Τα βιβλία του αγίου γέροντα Σωφρόνιου Σαχάρωφ, πρώην άθεου ζωγράφου στο Παρίσι, που έγινε ασκητής στο Άγιο Όρος και τελικά μόνασε στο Έσσεξ, προάστιο του Λονδίνου. Εκεί ίδρυσε ένα μικτό μοναστήρι (με μοναχούς και μοναχές), ένα από τα σημαντικότερα ορθόδοξα πνευματικά κέντρα στη Δύση. Από τα βιβλία του: Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, Περί Προσευχής, Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστίν, Περί Πνεύματος και Ζωής, Η Ζωή Του Ζωή μου κ.ά. Αγγλικά θα τα βρεις εδώ: http://mountthabor.com/elder-sophrony/.
Το βιβλίο του π. Δαμασκηνού Χριστός το αιώνιο Ταό, που εξετάζει με μεγάλο σεβασμό την κινέζικη θρησκεία του Ταοϊσμού παράλληλα με το Ευαγγέλιο και τη διδασκαλία των αγίων διδασκάλων της Ορθοδοξίας. Αγγλικά: Christ, the Eternal Tao.
Το βιβλίο Η ασκητική της Αγάπης (Mother Gavrilia, The Ascetic of Love), που αναφέρεται στη ζωή της αγίας γερόντισσας Γαβριηλίας, που (όπως και πολλοί άλλοι ορθόδοξοι χριστιανοί) πρόσφερε τη ζωή της στην υπηρεσία του πλησίον, αλλά και τα βιβλία του Κλάους Κένεθ (αγγλικά και γερμανικά), που αναφέραμε πριν, που μπορείς να τα αναζητήσεις εδώ: http://www.klauskenneth.com/pages/books.html.
Το βιβλίο του Πέτρου Μπότση Τι είναι η Ορθοδοξία;, που έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Θα το βρεις (όπως και πολλά άλλα ξενόγλωσσα βιβλία) στις εκδόσεις Σταμούλη: http://www.stamoulis.gr. Αυτά μπορείς να τα αναζητήσεις και στο ορθόδοξο βιβλιοπωλείο του Ρεθύμνου, το βιβλιοπωλείο του κ. Γ. Λιουδάκη, οδός Επιμ. Μαρούλη 21.
Τέλος, αξίζουν τα βιβλία για τους σύγχρονους αγίους γέροντες Παΐσιο και Πορφύριο, που έχουν μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες, όπως αυτά που κυκλοφορούν από τη μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι (http://www.porphyrios.net/?page_id=860), τη μονή Χρυσοπηγής (στα Χανιά) και τη μονή Σουρωτής Θεσσαλονίκης κ.α. Δείτε: http://www.perizitito.gr/publishers.php?publisherid=1002 
Το τελευταίο που θα πρότεινα – αν έχεις ξενοδοχείο – είναι να κάνεις κάτι, που απ’ όσο γνωρίζω κάποτε γινόταν στα ξενοδοχεία του κόσμου: να προμηθευτείς μια Καινή Διαθήκη ή κάποιο ορθόδοξο βιβλίο σε πολλά αντίτυπα και να βάλεις από ένα σε κάθε δωμάτιο του ξενοδοχείου σου. Ξαναλέω ότι μπορεί ν’ αλλάξει η ζωή κάποιων με αυτό που θα βρουν εκεί. Μπορεί κάποιος να σχεδιάζει ν’ αυτοκτονήσει κι εσύ να τον εμποδίσεις, επειδή, πριν κοιμηθεί, βρήκε και διάβασε το Ευαγγέλιο (την Καινή Διαθήκη) ή τη βιογραφία ενός αγίου στ’ αγγλικά π.χ. Μπορεί να σχεδιάζει να κάνει ένα έγκλημα και ν’ αλλάξει γνώμη. Ποτέ δεν ξέρεις πώς ο Θεός μπορεί να επηρεάσει θετικά έναν άνθρωπο – και θα έχεις βοηθήσει κι εσύ σ’ αυτό.
Ξέρεις κάτι; Ακόμα κι αν το μαγαζί σου είναι μπαρ με γυναίκες ή στριπτιτζάδικο, βάλε ένα τραπεζάκι με τέτοια βιβλία και δυο καρέκλες στο χολ ή σε κάποια γωνιά. Εγώ βέβαια θα σου πρότεινα να το κλείσεις ένα τέτοιο μαγαζί και ν’ αλλάξεις δουλειά, αλλά, αν δε βρίσκεις τη δύναμη να το κάνεις, τουλάχιστον φτιάξε αυτή τη γωνιά που λέμε. Έτσι ο Χριστός – ακόμα κι αν δεν πιστεύεις σ’ Αυτόν – μπορεί να βάλει το χέρι Του στο κεφάλι σου (αυτό το χέρι που ανάστησε νεκρούς και που καρφώθηκε στο σταυρό) και να πει: «Αδερφέ μου, έσπρωξες στην αμαρτία δέκα χιλιάδες ανθρώπους, δέκα χιλιάδες αδερφούς μου και αδερφούς σου, αλλά προσπάθησες να σώσεις και μερικούς. Έμπα λοιπόν στη βασιλεία μου». Ίσως ακόμα και να σου δώσει τη δύναμη να παρατήσεις τη δουλειά που κάνεις ή κι άλλες κακές συνήθειες που έχεις (και όλοι έχουμε κάποιες, πολλές ή λίγες, κι εγώ ο ίδιος φυσικά).
Τέλος, σου προτείνω να κάνεις μια επίσκεψη, έστω και από περιέργεια, στο ιστολόγιο της Ορθόδοξης Ιεραποστολής (http://ierapostoli.wordpress.com/) και στην ιστοσελίδα της Αδελφότητας Εξωτερικής Ιεραποστολής (http://ierapostoles.gr/). Εκεί θα γνωρίσεις κάπως την Ορθόδοξη Ιεραποστολή στον κόσμο και ίσως καταλάβεις καλύτερα γιατί γράφω όλα τα παραπάνω.
Φυσικά, δε χρειάζεται να κάνεις όλες τις παραπάνω ιεραποστολικές κινήσεις! Κι ένα μόνο πράγμα να κάνεις, ή δυο τρία, έχεις πραγματοποιήσει ένα μεγάλο βήμα.
Σ’ ευχαριστώ που με διάβασες και εύχομαι από καρδιάς καλή τουριστική περίοδο. Δεν εννοώ μια τουριστική περίοδος με μεθυσμένους ή με τουρίστες που αναζητούν σεξουαλικές εμπειρίες, αλλά μια περίοδο ευλογημένη από το Θεό, που θα μας επιτρέψει να ζήσουμε αξιοπρεπώς σ’ αυτή την ορθόδοξη άκρη των Βαλκανίων με τους τόσους αγίους.
 (*) Σημείωση: Και στην Ορθοδοξία υπάρχουν υπερφυσικά φαινόμενα, «θαύματα», οράματα κ.τ.λ., που φαίνονται να προέρχονται από το Θεό, αλλά εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι προέρχονται από το διάβολο. Επίσης, στις διάφορες θρησκείες υπάρχουν θαύματα που φαίνεται να προέρχονται όντως από τον αληθινό Θεό, λόγω της ειλικρίνειας και της αγνότητας των ανθρώπων που προσεύχονται, έστω κι αν έχουν λανθασμένη άποψη για το Θεό. Όμως στις θρησκείες και τις αιρέσεις δεν έχει αναπτυχθεί το σίγουρο κριτήριο για τη διάκριση των πνευματικών φαινομένων που υπάρχει στους αγίους της Ορθοδοξίας, με αποτέλεσμα να αποδέχονται ως «θεϊκά» πολλά βιώματα που, με χριστιανικά κριτήρια, είναι δαιμονικά. Και οι χριστιανικές αιρέσεις πάσχουν από αυτό το πρόβλημα. Αναζητήστε και διαβάστε το βιβλίο του π. Σεραφείμ Ρόουζ «Η Ορθοδοξία και η Θρησκεία του Μέλλοντος» (υπάρχει ολόκληρο στο Διαδίκτυο), του Κλάους Κένεθ «Θεοί, Είδωλα, Γκουρού», αλλά και το δικό μας άρθρο «Ιστορίες πλάνης».

 ΠΗΓΗ:http://euxh.gr/theologia/orthodoxia/tourismos-kai-ierapostoli

"Ο Πανορμίτης μας"!

Συγκλονιστική μαρτυρία: Μέσα σε ένα βράδυ εξαφανίστηκε ο όγκος από το χέρι μου!


Ονομάζομαι Γεώργιος Τσαγκαρινός και κατάγομαι από τη Σύμη, μα γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Ρόδο. Το 1954 σε ηλικία δέκα ετών, προσβλήθηκα απο οστεομελίτιδα.
Στο δεξιό μου ώμο παρουσιάστηκε ένας μικρός όγκος σε μέγεθος φακής, ο οποίος συνεχώς μεγάλωνε. Μετά από οκτώ μήνες έφτασε στο μέγεθος ενός μανταρινιού. Το χέρι μου δεν μπορούσε να κινηθεί ούτε χιλιοστό, διότι σφάδαζα από τους πόνους.
Ο πατέρας μου με πήγε και έκανα εξετάσεις, οι οποίες απέδειξαν την ύπαρξη της οστεομελίτιδας. Έκανα εισαγωγή τότε στην κλινική του Λαζάρου στη Ρόδο και οι γιατροί, αφού έκαναν συμβούλιο, απεφάνθησαν ότι έπρεπε να εγχειριστώ. Το χέρι μου στο μεταξύ ήταν δεμένο με μαντήλι από τον λαιμό, γιατί στην παραμικρή κίνηση, όπως ανέφερα πονούσε φοβερά.
Την παραμονή της εγχειρήσεως το βράδυ, με ετοίμασαν οι νοσοκόμες για την επόμενη. Γύρω στις επτά το άλλο πρωί ξύπνησα και ασυναίσθητα κούνησα το χέρι μου μέσα από το μαντίλι. Διαπίστωσα ότι δεν πόνεσα καθόλου. Έβαλα το αριστερό μου χέρι στον δεξιό μου ώμο που υπήρχε ο όγκος και με έκπληξη είδα οτι ο όγκος που χρειάστηκε οκτώ μήνες για να φτάσει σε αυτό το μέγεθος, εξαφανίστηκε ξαφνικά σε μια νύκτα.
Ο χειρούργος Κ. Λάζαρος μόλις είδε το χέρι μου χωρίς τον όγκο, έκανε τον σταυρό του και είπε:»θαύμα»!!!
Διαβάστε εδώ: Η Βασιλική Πλεξίδα επιβεβαίωσε το θαύμα της Παναγίας
Όταν σε λίγο ήλθαν οι δικοί μου για να μου συμπαρασταθούν στην εγχείρηση που επρόκειτο να κάνω και φυσικά δεν έκανα, έμαθα ότι ο πατέρας μου όλη την προηγούμενη νύχτα είχε μπροστά του το Εικόνισμα του Ταξιάρχη μας και γονατιστός με δάκρυα παρακαλούσε μέχρι το πρωί τον Μεγαλόχαρο, να βοηθήσει στην επέμβαση. Φοβόταν ότι θα έχανα το χέρι μου, γιατί τα χρόνια εκείνα η ιατρική δεν είχε εξελιχθεί όπως σήμερα. Σήμερα, θεωρώ και εγώ ότι ήταν το πιθανότερο.
Ο Μεγαλόχαρος άκουσε τις δεήσεις και παρακλήσεις του πατέρα μου και όχι μόνο περευρέθη στην εγχείρηση, αλλά την έκανε μόνος Του. Δοξασμένο το όνομα του Κυρίου και του Ταξιάρχου μας του Πανορμίτη, που μεσίτευσε στον Κύριο και έκανε το θαύμα Του.
Από τότε και μέχρι και σήμερα, όσα προβλήματα κι αν παρουσιάστηκαν στην ζωή μου, επικαλούμαι πάντα την βοήθεια του Ταξιάρχη μας. Πάντα μου συμπαραστεκόταν και λύνονταν όλα. Είναι ο Προστάτης μου, τον προσκυνώ και τον δοξάζω.
ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.pentapostagma.gr

Κυριακή 25 Ιουνίου 2017

Τα χελιδόνια!

Γνωρίστε τα χελιδόνια
25 Ιουνίου 2017
Είναι όλα τα χελιδόνια ίδια;
ΟΧΙ! Στην Ελλάδα συναντάμε 5 διαφορετικά είδη χελιδονιών:
Τι τρώνε;
Μικρά έντομα όπως κουνούπια και μύγες! Μάλιστα, οι γονείς για να ταΐσουν τα μικρά τους, ετοιμάζουν σβόλους που ο καθένας αποτελείται από περισσότερα από 50 έντομα!
Από που έρχονται;
Τα χελιδόνια διανύουν περίπου 10.000 χλμ για να έρθουν σε μας. Ξεκινούν από την Αφρική (νότια της Σαχάρας) σε μεγάλα σμήνη για να φτάσουν εδώ την άνοιξη;. Το ίδιο μεγάλο ταξίδι κάνουν και το φθινόπωρο, όταν φεύγουν από την Ελλάδα. Συνολικά δηλαδή μπορεί να ταξιδεψουν περίπου 20.000 χλμ για να έρθουν εδώ και να επιστρέψουν στην Αφρική!
Φωλιές
Τα 4 από τα 5 είδη φτιάχνουν τη φωλιά τους από πηλό (λάσπη) ενώ μόνο το ένα (το οχθοχελίδονο) ανοίγει τρύπες στο έδαφος συνήθως εκεί που υπάρχει νερό. Μαζεύουν μικρά κομμάτια λάσπης από κάποιο κοντινό σημείο και τους μεταφέρουν εκεί που θέλουν να χτίσουν τη φωλιά τους. Χρειάζονται 700 – 1500 σβόλους για την κάθε φωλιά. Το «χτίσιμο» μπορεί να κρατήσει από 3 έως 16 ημέρες!!!
Μα καλά, δεν κουράζονται;!
Το μεγάλο ταξίδι των χελιδονιών διαρκεί αρκετές εβδομάδες. Πριν ξεκινήσουν από την Αφρική, πρέπει να είναι γεμάτα ενέργεια, δηλαδή να έχουν φάει πολλά πλούσια μυγογεύματα! Εξάλλου, ένα τέτοιο ταξίδι απαιτεί αρκετές στάσεις για ξεκούραση, νερό και φαγητό.
Ποιους κινδύνους αντιμετωπίζουν στο ταξίδι τους;
Διάσχιση της θάλασσας. Ξεκινούν λοιπόν για το μακρύ ταξίδι τους. Δυστυχώς, πρέπει να διανύσουν το Αιγαίο, δηλαδή μια μεγάλη απόσταση που καλύπτεται κυρίως από θάλασσα. Τα χελιδόνια χρειάζονται αρκετή ενέργεια για να διασχίσουν τη θάλασσα, διότι αν κουραστούν και δε βρίσκεται κάποιο νησάκι κοντά τους να ξεκουραστούν θα πέσουν στη θάλασσα και θα πνιγούν.
Μέσα σ’αυτή τη τεράστια απόσταση που διανύουν τα χελιδόνια κάθε χρόνο αντιμετωπίζουν προβλήματα που κάνουν το ταξίδι τους πιο δύσκολο.
Σκεφτείτε ότι πρέπει να έρθουν αντιμέτωπα με αρπακτικά πουλιά, καταιγίδες και δυνατούς ανέμους. Πρέπει να διασχίσουν τεράστιες ερήμους όπως τη Σαχάρα και απέραντες θάλασσες όπως το Αιγαίο. Η λίστα με τις δυσκολίες δε σταματά όμως εδώ, πολλά από τα μέρη που θα μπορούσαν να ξεκουραστούν έχουν καταστραφεί ή ρυπανθεί με αποτέλεσμα πολλά από τα χελιδόνια να μη τα καταφέρουν, αλλά ακόμη και αυτά που φτάνουν στο προορισμό τους συναντούν όλο και λιγότερα μέρη που θα μπορούσαν να φωλιάσουν.
Ποια είναι η σχέση του ανθρώπου με τα χελιδόνια;
Από παλιά οι άνθρωποι είχαν συνδυάσει την άφιξη των χελιδονιών με την άνοιξη. Αυτό και μόνο θα αρκούσε για να καταλάβουμε γιατί τα χελιδόνια είναι τόσο αγαπητά στους ανθρώπους. Δεν είναι όμως μόνο αυτό… Κάντε έναν απλό υπολογισμό: ένα μικρό χελιδόνι σε μια μπουκιά τρώει παραπάνω από 50 κουνούπια και μύγες! Φανταστείτε πόσα έντομα τρώει μια χελιδονοοικογένεια με 3 – 6 μικρά σε μία ολόκληρη ημέρα!!! Τι θα γινόταν αν δεν ερχόντουσαν τα χελιδόνια μια χρονιά;;
Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν εμείς γι’ αυτά;
  • Φτιάχνουμε και τοποθετούμε ταΐστρες και ποτίστρες
  • Προσέχουμε και δε ρυπαίνουμε τους ανοιχτούς χώρους που επισκεπτόμαστε
  • Οργανώνουμε εθελοντικές δράσεις καθαρισμού των κοντινών μας πάρκων
  • Φτιάχνουμε φωλιές και τις τοποθετούμε σε σημεία όπου οι άνθρωποι δεν έχουν εύκολη πρόσβαση
  • Προσπαθούμε να κάνουμε την αυλή του σπιτιού μας όσο γίνεται πιο φιλόξενη για τα μικρά πουλιά

Πηγή: Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία (www.ornithologiki.gr)