Ι.Μ. ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΙΝΑ.

Εορτή Αγίας Αικατερίνης (25 Νοεμβρίου)

Η Αγία Αικατερίνη (25 Δεκεμβρίου)

Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

H αγία Aικατερίνη έζησε τον τρίτο αιώνα μετά Xριστόν. Γεννήθηκε στην  Aλεξάνδρεια. O πατέρας της Kώνστας, εκπρόσωπος του αυτοκράτορος, και η μητέρα της ήταν ειδωλολάτρες. Έτσι και αυτή ήταν ειδωλολάτρισσα. Aλλά είχε η μικρή κόρη μεγάλη κλίσι στa γράμματα. Σπούδασε όλες τις επιστήμες και διάβασε τα συγγράμματα Eλλήνων και Λατίνων. Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών ήταν η πιο μορφωμένη κόρη της Aλεξανδρείας.
Aλλά και στο παράστημα ήταν μια  όμορφη γυναίκα όλο χάρι. Mε τέτοια χαρίσματα, σωματικά και διανοητικά, ήταν περιζήτητη νύφη. Σπουδαίοι νέοι τη ζήτησαν. Aλλ’ εκείνη έλεγε, ότι δεν θέλει να παντρευτεί, παρ’ όλες τις πιέσεις των δικών της.
Aν κάποιος θέλει να παντρευτεί, είναι αμαρτία να τον εμποδίζουμε. Aλλ’ εάν αυτό  είναι αμαρτία μια  φορά, εκατό  φορές είναι αμαρτία να εμποδίζουμε έναν άνθρωπο, άντρα ή γυναίκα, που θέλει να δώσει την καρδιά του στο Θεό. O γάμος είναι ασήμι, η παρθενία είναι χρυσάφι. Διάλεξε και πάρε. Eγώ, τόσα χρόνια που υπηρετώ τον Kύριο, ποτέ μα ποτέ δεν εμπόδισα άνθρωπο να έρθει σε γάμο. Aλλά και πάντοτε υπεστήριξα γυναίκες και άνδρες που θέλησαν να αφοσιωθούνε στο Θεό  και να είναι ιεραποστολικά και μοναχικά πρόσωπα. Eλευθερία έδωσε ο Θεός· βία απαγορεύεται, ιδίως στα ζητήματα αυτά.
Tην επίεζαν λοιπόν, κακώς, την αγία Aικατερίνη. Eκείνη δε’ μισούσε το γάμο, αλλά σαν πνεύμα ανώτερο ήθελε να ναι απερίσπαστη. Kαι  δεν υπάρχει μόνο αυτός ο γάμος, ο συνηθισμένος. Άλλοι παντρεύονται την πατρίδα, άλλοι την επιστήμη, άλλοι τη θρησκεία.
H αγία Aικατερίνη, για να ξεφύγει από  τις πιέσεις, μεταχειρίσθηκε ένα ευφυές πρόσχημα. Γιατί ο Xριστιανός είναι έξυπνος· πρέπει να ‘χει την εξυπνάδα όχι του κόσμου τούτου αλλά του Θεού. Λέει λοιπόν στους γονείς της· ―Aφού πιέζετε τόσο, δέχομαι να παντρευτώ , αλλ’ υπό  έναν  όρο. ―Ποιόν όρο, παιδί μου; ―Eάν βρεθεί ένας νέος που να είναι ανώτερος από  ‘μένα στην  ομορφιά, στα πλούτη, στή γνώσι και επιστήμη, θά τον πάρω.
Άρχισαν να ψάχνουν· και πολλοί παρουσιάστηκαν. Άλλοι ήταν πλούσιοι, αλλ’ όχι όμορφοι. Άλλοι ήταν πλούσιοι και όμορφοι, αλλ’ όχι μορφωμένοι. Σπάνιο πράγμα και πλούτος και κάλλος και μόρφωσι να συναντώνται σε ένα πρόσωπο. Έτσι δε’ μπορούσε να βρεθεί κανείς, και οι γονείς ήταν απαρηγόρητοι.
Tην έστειλαν σε κάποιο φιλόσοφο ασκητή, που ζούσε σε μια  σπηλιά έξω από  την Aλεξάνδρεια. Πήγε και τον συμβουλεύτηκε τί να κάνει. Eκείνος τής είπε· ―Kόρη μου, εγώ ξέρω ένα νέο. δεν oπάρχει άλλος σαν αυτόν στόν κόσμο. Όμορφος, πλούσιος, δυνατός, σοφeς όσο κανείς άλλος. H Aικατερίνη ενθουσιάστηκε και είπε· ―Θα ήθελα να τον δώ . Tης λέει ο ασκητής· ―Θα κάνεις ό,τι θα σου  πω; ―Θα το  κάνω. ―Aκουσε λοιπόν (είπε ο ασκητής κ’ έβγαλε από  τον κόρφο του μια  εικόνα της Παναγίας μας με τον Kύριον ημών Iησούν Xριστόν). Πάρε αυτή την εικόνα, πήγαινε στο σπίτι σου, κλείσου στο δωμάτιό σου, και προσευχήσου. Kαι  η Παναγία θα σου  φανερώσει τί θα κάνεις.
Πράγματι η Aικατερίνη πήρε την εικόνα, κλείστηκε στο σπίτι, κ’ έκανε προσευχή πολλή, πέρα απ’ τα μεσάνυχτα. Kουρασμένη την πήρε ο ύπνος. Bλέπει τότε όραμα. Eίδε την Παναγία να λάμπει σαν το φεγγάρι και το Θείο βρέφος στην αγκάλη της να λάμπει σαν τον ήλιο· αλλά το πρόσωπο του Xριστού αποστρεφόταν να μή δει την Aικατερίνη. Λέει η Παναγία·
―Παιδί μου, κοίταξε την κόρη αυτή. Hρθε από τόσο μακριά· ζητάει να βρει κάποιον που να την αγαπάει και να αφοσιώνεται σ’ αυτήν.
Tο Θείο βρέφος απήντησε με θυμό·
―Δεν θέλω να την κοιτάξω.
―Γιατί, παιδί μου; Aυτή είναι η πιο ωραία κόρη της Aλεξανδρείας.
―Oχι, Mήτερ του Θεού· είναι άσχημη (ήτανε ασχήμη, γιατί ακόμα δεν είχε βαπτισθεί).
Eφυγε κλαμένη η Aικατερίνη. Πήγε στον ασκητή και του είπε το όραμα.
―Kαλά σου είπε, λέει εκείνος. Γι’ αυτό, αν θες να ατενίσεις το Xριστό, να πιστέψεις σ’ αυτόν και να βαπτισθείς.
Σε λίγες μέρες η μεγάλη εκείνη προσωπικότης της Aλεξανδρείας, βαπτίσθηκε και έγινε πλέον Xριστιανή. Tότε είδε πάλι όραμα. Aυτή τη φορά το Θείο βρέφος την κοίταξε και ήρθε ο παράδεισος στην καρδιά της. Aπό την ώρα εκείνη η Aικατερίνη αφωσιώθηκε εξ ολοκλήρου στο Xριστό. Έγινε ιεραπόστολος.
Tο ‘μαθε ο βασιλιάς Mαξιμίνος και την κάλεσε σε διάλογο. στο τέλος αναγκάστηκε να πει· Eγώ δε’ μπορώ να τα βγάλω πέρα μαζί σου, αλλά θα καλέσω τους σοφούς και επιστήμονες, μαθηματικούς και φυσικούς και αστρονόμους, για να συζητήσεις μαζί τους.
Tην άλλη μέρα, εκατόν πενήντα σοφοί ήταν στο ανάκτορο του Mαξιμίνου. Aπό την άλλη μεριά μόνη της η αγία Aικατερίνη. Άρχισε η συζήτησι και διήρκεσε όλη τή μέρα. Tα επιχειρήματα των σοφών κατέρρευσαν. Tο Πνεύμα το Άγιο φώτισε την αγία Aικατερίνη και τους απεστόμωσε. O ένας κατόπιν του άλλου είπαν· Συμφωνώ με την Aικατερίνη, πιστεύω στο Θεό της Aικατερίνης. Kαι ο βασιλιάς; Eξαγριώθηκε περισσότερο και διέταξε, να κόψουν μπροστά του τα κεφάλια των σοφών. Έτσι οι εκατόν πενήντα εκείνοι σοφοί ωμολόγησαν το Xριστό και μαρτύρησαν.
Mετά από αυτό ο Mαξιμίνος έρριξε την αγία Aικατερίνη στή φυλακή. Kαι φυλακισμένη όμως είχε νέες νίκες. Eκεί έφερε στην πίστι πολλούς που ήρθαν να την επισκεφθούν. Mεταξύ αυτών ήταν η γυναίκα του Mαξιμίνου, η βασίλισσα Φαυστίνα, και ο σωματοφύλακάς της αξιωματικός Πορφύριος μαζί με διακόσους στρατιώτες του. Oλοι αυτοί, ακούγοντας τα λόγια της, πίστεψαν στο Xριστό. Aλλά ο Mαξιμίνος, με σατανικό πείσμα, όχι μόνο έμεινε αμετάπειστος, αλλά και διέταξε να αποκεφαλισθούν και αυτοί όλοι. δε’ λυπήθηκε ούτε τη γυναίκα του! Eκατόν πενήντα, συν διακόσοι, συν δύο· τριακόσες πενηνταδύο (352) ψυχές έπιασε στα δίχτυα του Xριστού το κήρυγμα της αγίας Aικατερίνης!
Mετά από λίγο έφθασε πλέον το τέλος της. δεν σας διηγούμαι τις λεπτομέρειες. Eίναι μακρά η σειρά των βασανιστηρίων, από τα οποία φοβερώτερο είναι ο τροχός. Kαι πέτρα ακόμα να ‘σαι, θα συγκινηθείς αν διαβάσεις το τέλος της αγίας Aικατερίνης. Aφού γονάτισε, ύψωσε τα χέρια και προσευχήθηκε για όλο τον κόσμο. Έπειτα έκλινε το κεφάλι και απεκεφαλίσθη. Έτσι παρέδωσε την αγία της ψυχή, που σαν λευκό περιστέρι πέταξε στους ουρανούς.
Tο ιερό λείψανό της σώζεται άφθορο. Oσοι δεν πιστεύουν, ας πάνε να το δούν. Bρίσκεται στο όρος Σινά. Tη φωλιά αυτή του Xριστού μέσα στους αιώνας την κρατάνε Eλληνες μοναχοί. Aς ευχαριστήσουμε το Θεό γι’ αυτό. Iσως αυτοί είναι οι τελευταίοι μοναχοί· γιατί τα παιδιά της Eλλάδος δεν πηγαίνουν πλέον να γίνουν μοναχοί στο Σινά ή στο Aγιο Oρος· προτιμούν άλλες επιδιώξεις…
Ως προσκυνηταί πηγαίνουν εκεί και Iσραηλίτες, και Aιγύπτιοι, και Bεδουΐνοι, και Γερμανοί, και Pώσοι, για ν’ ασπασθούν τα ιερά λείψανα της αγίας, που την στεφάνωσε ο Θεός με τρία στεφάνια· της παρθενίας, του μαρτυρίου, και της σοφίας και επιστήμης.
Aν κοιτάξουμε την εικόνα της, έχει δαχτυλίδι. Tι σημαίνει αυτό; στο δεύτερο όραμα, που είδε, ο Xριστός της έδωσε δαχτυλίδι, έγιναν δηλαδή αρραβώνες. Aρραβώνες, που διαφέρουν από τους αρραβώνες της γης. Tη στιγμή που μια κοπέλλα αφιερώνεται στο Θεό, αρραβωνιάζεται πλέον με το Xριστό, που είναι «ο νυμφίος ο κάλλει ωραίος παρά πάντας ανθρώπους» (απόστιχα αίνων M. Tρίτης).

* * *

H αγία Aικατερίνη, αγαπητοί μου, είναι έλεγχος της γενεάς μας. Έλεγχος πρώτον των γυναικών, διότι έχουν το νού τους μόνο στο σωματικό κάλλος και αδιαφορούν για το ψυχικό. Eίναι έλεγχος δεύτερον των ανδρών, διότι αποδεικνύονται κατώτεροι από τη γυναίκα. Kαι τρίτον είναι έλεγχος ημών των κληρικών, διότι δεν φέρνουμε ψυχές κοντά στο Xριστό όπως εκείνη, αλλά μάλλον διώχνουμε.
Tελειώνω και εύχομαι, από μεν τις γυναίκες να ξαναβγούν μανάδες που θ’ αναθρέψουν ήρωες, από δε τους άντρες να βγούνε μάρτυρες. Tο θαύμα αυτό το ελπίζω από τη μάνα, από τη γυναίκα. Aμήν.

† επίσκοπος Aυγουστίνος
(Αρχή εσπερινής ομιλίας Ιερού ναού Aγίας Tριάδος Πτολεμαΐδος Kυριακή 26-11-1978)

 ΠΗΓΗ:http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=6782

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΦΩΚΑΣ

• "Ο μεγαλύτερος Ελληνας μαθηματικός
   μετά τον Καραθεοδωρή"
  
  
  

Γεννήθηκε το 1952 και μεγάλωσε στο Αργοστόλι. Ο διάσημος πλέον καθηγητής έφυγε στα δεκαοχτώ του χρόνια για τη Μεγάλη Βρετανία μιας και για διάφορους λόγους δεν είχε μπει στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο… παρʼ όλα αυτά σήμερα είναι πλέον επίτιμος διδάκτορας Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του Ε.Μ.Π -έχει αναγορευτεί επίτιμος Διδάκτωρ και στα πολυτεχνεία Κρήτης και Πατρών.
Ξεκίνησε στο Λονδίνο σπουδάζοντας αεροναυπηγική, με μόνο σκοπό την επαγγελματική αποκατάσταση μιας και πάντα η μεγάλη του αγάπη ήταν τα μαθηματικά. Στη σχολή αυτή τελείωσε πρώτος και τότε ήταν που πήρε και το πρώτο του βραβείο. Αμέσως μετά κατάφερε να κάνει διδακτορικό στα εφαρμοσμένα μαθηματικά. Αργότερα του κίνησε το ενδιαφέρον ο χώρος της ιατρικής και έτσι επάξια αποφοίτησε και από ιατρική σχολή στις Η.Π.Α.
Καθηγητής στην έδρα του Γαλιλαίου, Μη Γραμμικής Μαθηματικής Επιστήμης, στο Πανεπιστήμιο του Cambridge (2002), αλλά και στην Έδρα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών του Imperial College του Λονδίνου (1996), Αεροναυπηγός, Διακεκριμένος Μαθηματικός, Φυσικός και Γιατρός. Έχει δώσει περισσότερες από 220 διαλέξεις σε σεμινάρια και σε διεθνή συνέδρια.
Το 2000 τιμήθηκε με το βραβείο «Nylon» από τη Μαθηματική Εταιρεία του Λονδίνου (London Mathematical Society). Το πρακτορείο Ειδήσεων «ssociated Press» και το Πανεπιστημίο Imperial College χαρακτήρισαν το βραβείο αυτό ως το αντίστοιχο του βραβείου Νόμπελ στον κλάδο των Εφαρμοσμένων Μαθηματικών.
Το 2004 τιμήθηκε με «Αριστείον» από την Ακαδημία Αθηνών της οποίας αποτελεί και τακτικό μέλος. Τον Ιανουάριο του 2005 του απενεμήθη η διάκριση του Ταξιάρχου του Τάγματος του Φοίνικος από τον Πρόερδο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Επίσης το 2005 εξελέγη Professional Fellow του Clare Hall College του Cambridge. To Πανεπιστημίο Clarkson για να τιμήσει την επιστημονική του προσφορά καθιέρωσε σειρά διαλέξεων με τίτλο «The Fokas Distinguished Lecture Series».
Από το 2006 είναι επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστήμιου Αθηνών και πρόσφατα του απονεμήθηκε το αριστείο του ιδρύματος Μποδοσάκη, μαζί με τον Δ. Χριστοδούλου. Παράλληλα, αποτελεί μέλος πολλών επιστημονικών επιτροπών, αλλά και συν-εκδότης και μέλος εκδοτικής επιτροπής πολλών έγκριτων επιστημονικών περιοδικών. Στα άξια αναφοράς αποτελεί και η θέση του ως πρόεδρος του εφορευτικού συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης.
ΠΗΓΗ:http://www.ellines.com/famous-greeks/

Οι Έλληνες στη Βενετία

Από τα προνόμια εγκατάστασης

 στην κοινοτική οργάνωση

Οι ποικίλες αφετηρίες των παροίκων –από οθωμανοκρατούμενες, βενετοκρατούμενες ή και αγγλοκρατούμενες περιοχές– και η μακρά χρονική περίοδος κατά την οποία αναπτύχθηκε το γεωγραφικό δίκτυο των παροικιών δεν επιτρέπουν απόλυτη ενιαιοποίηση των συνθηκών που οδήγησαν στην οργάνωσή τους σε κοινοτικό επίπεδο. Εν τούτοις κάποια βασικά χαρακτηριστικά διατρέχουν τη θεσμοθετημένη, νομική εκπροσώπησή τους υπό μορφή κοινοτικής οργάνωσης. Το ενδιαφέρον των ευρωπαϊκών κρατών υποδοχής για την πληθυσμική ενίσχυση αγροτικών ή κυρίως εμπορικών περιοχών τους, για την ενδυνάμωση με εξειδικευμένες εμπορικά ή και τεχνολογικά, ενίοτε, ομάδες ανθρώπων οδήγησε τις κατά τόπους αρχές στην προσέλκυση πληθυσμών από την Ανατολή, που θα τους άνοιγαν τις τεχνικές κατάκτησης επιθυμητών αγορών.

Το αμφίδρομο ενδιαφέρον εντείνεται είτε διαμέσου των παραδοσιακά οικείων, προς τους ενδιαφερόμενους, εμπορικών δρόμων και μεθόδων οργάνωσης (όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Βενετίας, της Αγκώνας ή και της Τρανσυλβανίας και Ουγγαρίας) είτε από τυχαία, εν πολλοίς, πληροφόρηση των ενδιαφερόμενων (μεσολογγίτες καπετάνιοι πλέοντας για την Σενιγάλια, την Αγκώνα και τη Βενετία ανακαλύπτουν την επικερδή προοπτική που τους διανοίγεται μετά την ανακήρυξη της Τεργέστης ως “ελεύθερου λιμανιού” από το 1719) είτε προκαλείται με ελκυστικές υποσχέσεις και προνόμια από την πλευρά των δυτικών ή κεντροανατολικών ευρωπαϊκών δυνάμεων.

Οι ανιχνευτές πρωτοπόροι ακολουθούνται διαρκώς και περισσότερο από ομάδες συντοπιτών τους, και ο δρόμος για την έκδοση π ρ ο ν ο μ ί ω ν προς σταθερή εγκατάσταση δεν είναι μακριά. Σε κράτη που λειτουργούν σε προκαπιταλιστικό και προβιομηχανικό καθεστώς η παραχώρηση προνομίων σε άτομα ή ομάδες πληθυσμών είναι συνήθης τακτική ώς τον 19ο αιώνα. Καθώς, στην περίπτωση που εξετάζεται εδώ, πρόκειται για ορθόδοξους, κατά τεκμήριο, μετακινούμενους, επιβάλλεται να ξεπεραστούν αμφίδρoμα τα εμπόδια που θέτει η παραδοσιακή αντιπαράθεση καθολικής και ορθόδοξης Εκκλησίας. Λόγοι εσωτερικής συνοχής και ανοχής (περίπτωση της Βενετίας ήδη τον 15ο αιώνα) και λόγοι οικονομικού συμφέροντος από την πλευρά των κρατών υποδοχής (πολλαπλές παροικίες στην εκτεταμένη αυτοκρατορία των Αψβούργων) επιβάλλουν την έκδοση προνομίων προκειμένου να αναγνωριστεί το δικαίωμα νόμιμης οργάνωσης των σποραδικά ερχόμενων ορθόδοξων ατόμων, αλλά που με την πάροδο των χρόνων αποφασίζουν για τη μονιμότερη διαμονή τους στις νέες χώρες υποδοχής. Τα προνόμια παραχωρούνται, συνήθως, προς τους “Greci”, “Greci non uniti”, “Griechisch-schismatisch” (Γραικούς μη ενωτικούς, Γραικούς σχισματικούς), ή προς τους ≪εν τη Βιέννη κατοικούντας Γραικούς τε και Βλάχους της ανατολικής θρησκείας≫, με σκοπό την αναγνώριση του δικαιώματος άσκησης της ορθόδοξης λατρείας. Δεν είναι σαφής, από την πρώιμη γλώσσα των προνομίων, η εθνική διάκριση, και συχνά οι “Γραικοί” αντιμετωπίζονται από τις Αρχές με βάση το θρησκευτικό γνώρισμα. Η “griechische Nation” δεν περιλαμβάνει απαραίτητα σαφώς μόνο τους Έλληνες και τους “Γραικοβλάχους” (κατά τις πηγές), αλλά και άλλους ορθοδόξους της Βαλκανικής, τους Σέρβους π.χ., που αποφασίζουν να συνεργαστούν για την απόκτηση του δικαιώματος ίδρυσης ναού και αδελφότητας/κοινότητας. Από την αδυναμία ακριβούς προσδιορισμού του περιεχομένου του όρου προκύπτουν συχνά και προβλήματα συμβίωσης των παροίκων, πολλοί από τους οποίους έχουν και τον ίδιο οικονομικό προσανατολισμό.

Τα προβλήματα αναφαίνονται συνήθως μετά την αύξηση του αριθμού των μεταναστών και συνεπώς την εδραίωση των οικογενειακών σχηματισμών και των επιχειρησιακών δικτύων. Οι αναφυόμενες εντάσεις αναδεικνύουν τους υποβόσκοντες αναδυόμενους εθνικισμούς, που καλύπτονται πίσω από το δικαίωμα της άσκησης της λατρείας στην εθνική γλώσσα, και κατά συνέπεια οδηγούν στη διαίρεση και την ίδρυση νέων ελληνικών, σερβικών κ.ο.κ. ναών στην ίδια πόλη. Τα προβλήματα που ανακύπτουν πρώιμα στη Βενετία και κυρίως τον 18ο αιώνα στην Τεργέστη, τη Βιέννη, την Πέστη και σε πολλές πόλεις της Ουγγαρίας, λύνονται άλλοτε εις βάρος των Ελλήνων άλλοτε των Σέρβων, ανάλογα με τη δύναμη επιρροής, ή ενίοτε οδηγούν σε παράταση της συμβίωσης. Η κρίση σε κοινοτικό επίπεδο δεν συμπαρασύρει, απαραίτητα, και τη συνεργασία των ατόμων σε οικονομικές επιχειρήσεις, που συχνά εξακολουθούν να υφίστανται, όπως άλλωστε συνεχίζονται και οι μικτοί γάμοι. Τα προνόμια καθόριζαν συνήθως τις συνθήκες υπό τις οποίες οι ενδιαφερόμενοι θα δικαιούνταν να ανεγείρουν ορθόδοξο ναό και παράλληλα ή σταδιακά είτε

α) να οργανωθούν σε Αδελφότητα (Confraternita, στην περίπτωση της Βενετίας από τον 15ο αιώνα κ.ε.),

β) να συσσωματωθούν οικονομικά, σχηματίζοντας εμπορικές ενώσεις, τις λεγόμενες “κομπανίες” (εγκαταστάσεις στις τρανσυλβανικές πόλεις Σιμπίου, Μπρασόβ ήδη από τον 17ο αιώνα, τις ανατολικοουγγρικές Μίσκολτς,Τόκαϊ, κ.ά.),

γ) να οργανωθούν σε Κοινότητα (Comunita, Gemeinde).

Η χρήση του όρου “κοινότητα”, για την αποτύπωση της πραγματικότητας συλλογικά για όλη την υπό εξέταση περίοδο, δεν ακριβολογεί με βάση τα δεδομένα εκάστοτε ιστορικά στοιχεία. Η διαφοροποίηση ενυπάρχει καταρχάς από το γεγονός ότι παροικία και κοινότητα δεν συμπίπτουν, τουλάχιστον όχι υποχρεωτικά. Στην παροικία ανήκουν όλοι οι Έλληνες που κατοικούν στην πόλη υποδοχής, μόνιμα ή και προσωρινά. Mέλη της κοινότητας ή της αδελφότητας αποτελούν μόνο όσοι το επιθυμούν. Στις κομπανίες, ως οικονομικές συσσωματώσεις, είναι υποχρεωτική η συμμετοχή των μελών, ώστε να απολαμβάνουν των προνομίων. Η οργάνωσή τους προσομοιάζει προς αυτή των συντεχνιών, ασκείται από τους προεστώτες των κομπανιών συστηματικός έλεγχος των μελών σχετικά με την άσκηση του εμπορικού, κυρίως, επαγγέλματος, με βάση συγκεκριμένες αρχές, τις οποίες υπό τη μορφή θεσπισμάτων έχουν συναποφασίσει. Στους προεστώτες και σε ειδικά όργανα ανήκουν και κάποιες δικαστικές αρμοδιότητες.

Οι ίδιοι κανονισμοί επιβάλλουν και τον αλληλοσεβασμό, αλλά και τον έλεγχο σε θέματα ατομικής και συλλογικής ηθικής των μελών. Ανάλογες προβλέψεις δεν απαντούν στα καταστατικά, με τα οποία λειτουργούν οι λοιπές κοινότητες, με αρμοδιότητες κατά βάση διοικητικής οργάνωσης και χωρίς δικαίωμα επέμβασης σε ζητήματα οικονομικών δραστηριοτήτων των μελών τους. Πρώτο μέλημα των παροίκων, μετά την παραχώρηση προνομίων, είναι η ανέγερση ορθόδοξου ν α ο ύ . Ειδική επιτροπή αναλαμβάνει το βάρος για την εξεύρεση των χρημάτων, τη μέριμνα για την ανοικοδόμηση εκκλησίας, αντιπροσωπευτικής του κύρους που επιθυμούν να προσδώσουν στην κοινότητά τους και την προβολή τους, και την πλούσια, κατά κανόνα, εσωτερική διακόσμησή της. Την τοιχογράφηση του ναού του Αγίου Γεωργίου της Βενετίας ανέλαβε μεταξύ άλλων ο φημισμένος ζωγράφος Μιχαήλ Δαμασκηνός, ενώ τον 20ό αιώνα στην τοιχογράφηση του Αγίου Γεωργίου της Βιέννης εργάστηκε ο Κώστας Παρθένης.

Ο ναός κατά κανόνα ανεγείρεται σε κεντρικό σημείο της πόλης, σε περιοχή κοντά στη θάλασσα ή τις όχθες ποταμού, ώστε να είναι δυνατή η εύκολη άσκηση της λατρείας από τους νεοερχομένους. Ο ναός και το γειτνιάζον κοινοτικό οίκημα, και συνήθως και το σχολείο, αποτελούν τα κτίρια-σύμβολα της κοινοτικής, κοινωνικής και εθνικής ενότητας για τα μέλη της κοινότητας, αλλά και της παροικίας, ανεξαρτήτως της ενεργού συμμετοχής τους στη διοικητική οργάνωση. Γύρω από το ναό αναπτύσσονται οι οικονομικές δραστηριότητες των μελών, εξελίσσεται, κατά κανόνα η ελληνική γειτονιά (Campo dei Greci, Griechengasse, Gorog utca κ.ο.κ.), που αναζητούν, διαμέσου αυτής, την ενότητα και την κοινωνική ένταξη στην πόλη υποδοχής. Δεν πρόκειται για εφαρμογή κανόνων “γκέτο”. Άλλωστε, με το πέρασμα του χρόνου και την οικονομική ενδυνάμωση των μελών, την απόκτηση γαιών και τις επενδύσεις σε ακίνητα, παρατηρείται εντονότερη κοινωνική ένταξη στις πόλεις εγκατάστασης, υιοθέτηση του αστικού τρόπου ζωής του περιβάλλοντος χώρου, οικοδόμηση οικιών και εσωτερική διακόσμηση με κανόνες και τεχνικές που υπαγορεύονται από την ανάγκη ενσωμάτωσης και προβολής. Συνήθως τα πρόσωπα που συναποτελούν την αρχική επιτροπή είναι και οι πρωτοπόροι που θα φροντίσουν για τη σύνταξη του κ α τ α σ τ α τ ι κ ο ύ για την περαιτέρω οργάνωση της κοινότητας. Μέλη της κοινότητας ορίζονται οι μετέχοντες του ανατολικού ορθόδοξου δόγματος, χωρίς πάντοτε αυτό να προκαθορίζει και την εθνικότητα των μετεχόντων. Έτσι, για παράδειγμα, στη Βιέννη απαντούν από τα τέλη του 18ου αιώνα δύο ορθόδοξες κοινότητες, του Αγίου Γεωργίου, που συσπείρωνε τους Έλληνες οθωμανούς υπηκόους (τουρκομερίτες Έλληνες), και της Αγίας Τριάδας, στην οποία ανήκαν όσοι είχαν λάβει την αυστριακή υπηκοότητα. Χαρακτηριστική είναι η απόλυτη γειτνίαση των δύο ορθόδοξων ναών, που ο χωρισμός σε δύο κοινότητες μπορεί εν μέρει να ερμηνευθεί με την αλλαγή των οικονομικών συνθηκών, στην πορεία του 18ου αιώνα, εντός και εκτός της Αψβουργικής Αυτοκρατορίας, των τοπικών οικονομικών ανταγωνισμών των μελών, αλλά και με τη μεγαλύτερη ένταξη στην τοπική κοινωνία διά της σύναψης και μικτών γάμων. Το Καταστατικό, κείμενο το οποίο συντάσσεται και εγκρίνεται από τη Γενική Συνέλευση των ενήλικων ανδρών, επικυρώνεται κατά κανόνα και από την τοπική κρατική εξουσία. Η τελευταία παράμετρος δεν απαντά απαραίτητα σε κοινότητες στα τέλη του 19ου αιώνα, όπως αυτές των ρουμανικών παραλίων, οι οποίες δεν οφείλουν την ανάπτυξη και διαμόρφωσή τους σε συγκεκριμένα κρατικά προνόμια. Σύμφωνα με τα καταστατικά αυτά εκλέγεται το τεσσαρακονταμελές ή το –συνήθως δωδεκαμελές– “Βουλευτήριο” (Capitolo) της κοινότητας, που προσδιορίζει ή εκλέγει τη διοικούσα τριμελή, πενταμελή ή εξαμελή επιτροπή. Το αναγωγικό αυτό διοικητικό σύστημα επιτρέπει ελευθερία κινήσεων, αλλά και διαρκή έλεγχο για την πιο στιβαρή άσκηση των καθηκόντων. Στις περισσότερες περιπτώσεις προβλέπεται ελευθερία συμμετοχής των μελών στην κοινότητα, με κάποια οικονομική συνεισφορά κατά τάξεις. Το γεγονός ότι οι διοικούντες προέρχονται από τις τάξεις που προϋποθέτουν αυξημένη χρηματική συνδρομή, οδηγεί στη συγκέντρωση αξιωμάτων, κατά κανόνα σε ορισμένες οικογένειες ή πρόσωπα οικονομικά ισχυρά, τα οποία και χειρίζονται τις κοινοτικές υποθέσεις.

Στα καθήκοντα της κοινοτικής διοίκησης είναι η εκπροσώπηση της ομογένειας προς τα έξω, η προάσπιση, δηλαδή, των κοινών συμφερόντων των παροίκων, η διαχείριση των οικονομικών της κοινότητας (που προέρχονται από τις τακτικές και έκτακτες συνεισφορές των μελών, τα κληροδοτήματα), η συντήρηση του ναού, η επιλογή και ο διορισμός των ιερέων –καθώς η εκκλησία υπάγεται στην κοινότητα– η ανέγερση του     κ ο ι μ η τ η ρ ί ο υ, η ίδρυση του σχολείου, αλλά και η περίθαλψη φτωχών ομογενών ή και προσφύγων (κυρίως μετά τις πολεμικές συρράξεις στην Ανατολή) κατά περίσταση ή με την ίδρυση φ ι λ α ν θ ρ ω π ι κ ώ ν ιδρυμάτων ή και νοσοκομείων. Οι κοινότητες δεν έχουν δικαστική δικαιοδοσία επί των μελών τους, αλλά διατηρούν το δικαίωμα της διαιτητικής μεσολάβησης για την άρση μικροδιαφορών.

Απόσπασμα από το κεφ. “AΠΟ ΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΩΣ ΤΗΝ ΕΔΡΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ”, στο συλλογικό έργο: Oι Έλληνες στη Διασπορά, 15ος -21ος αι., Ιωάννης Κ. Χασιώτης -΄Ολγα Κατσιαρδή-Hering – Ευρυδίκη Α. Αμπατζή (επιμ.), Βουλή των Ελλήνων, Αθήνα 2006, σ. 42-46.

ΠΗΓΗ:http://www.pemptousia.gr/2012/11

Εθνική Αξιοπρέπεια

Ὑποσχέθηκαν σὲ Ἑλληνίδα πρωταθλήτρια ὑπέρογκο ποσὸ γιὰ νὰ ἀγωνίζεται μὲ τὰ χρώματα τῆς Τουρκίας καὶ αὐτὴ ΑΡΝΗΘΗΚΕ!

"Εἶναι πολὺ σημαντικὸ ὅταν φτάνεις στὸ βάθρο νὰ ἀκοῦς τὸν ἐθνικό σου Ὕμνο καὶ νὰ ξέρεις ὅτι οἱ δικοί σου ἄνθρωποι, οἱ Ἕλληνες, σὲ στηρίζουν"
Ὑπάρχουν εὐτυχῶς καὶ ἄνθρωπο ποὺ βάζουν πάνω ἀπὸ τὸ προσωπικὸ-οἰκονομικὸ συμφέρον, τὸ ΕΘΝΙΚΟ!
Τὴν ὥρα ποὺ στὴν Ἑλλάδα ἡ ὁμοσπονδία ξιφασκίας κινδυνεύει νὰ κλείσει, ἡ ἀντίστοιχή της τουρκικὴ κάνει πρόταση στὴν Ἑλληνίδα Πρωταθλήτρια, Βάσω Βουγιούκα νὰ ἀγωνιστεῖ μὲ τὰ χρώματα τῆς Τουρκίας. Μια πρόταση δελεαστικὴ μὲ ἀκόμα πιὸ ἀκριβὸ τίμημα. Σὲ συνέντευξη ποὺ παραχώρησε ἡ ἀθλήτρια ἀποκάλυψε πὼς οἱ Τοῦρκοι τῆς δίνουν 100.000 εὐρὼ μετρητὰ καὶ γιὰ νὰ λάβει τὴν Τουρκικὴ Ὑπηκοότητα ὥστε νὰ ἀγωνίζεται μὲ τὰ χρώματα τῆς Τουρκιᾶς στοὺς Ὀλυμπιακοὺς καὶ στοὺς ὑπόλοιπους μεγάλους Ἀγῶνες καὶ νὰ παίρνει τεράστια μπόνους κάθε φορᾶ ποὺ....
κερδίζει ἕνα μετάλλιο γιὰ τὴν Τουρκία!
Ἡ Βάσω Βουγιούκα ἀρνήθηκε τὴν πρόταση γιατί ὅπως εἶπε αἰσθάνεται Ἑλληνίδα καὶ ξέρει πόσο ἔχουν ὑποφέρει οἱ Ἕλληνες ἀπὸ τοὺς Τούρκους στὰ 400 χρόνια σκλαβιᾶς. Ἀρνητικοὶ ἦταν καὶ οἱ γονεῖς της σὲ ἕνα τέτοιο ἐνδεχόμενο καὶ μάλιστα τῆς εἶπαν πὼς καλύτερα νὰ πεινάσει, παρὰ νὰ γίνει Τουρκάλα καὶ νὰ μὴ μπορεῖ νὰ κυκλοφορήσει με το κεφάλι ψηλά στοὺς δρόμους τῆς Ἑλλάδος.

ΠΗΓΗ: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2012/11/blog-post_465.html

Ο Μπάρμπα-Μιχάλης

Μια ... φυσιογνωμία του Νησιού μας

Ο Μπάρμα -Μιχάλης ο λεβεντάνθρωπος της Βαγιάς!!!

Πραγματική φυσιογνωμία, από τις λίγες πια, αυτού του τόπου.  

Ο κυρ Μιχάλης ο Γαμπιεράκης του πολυφαμελίτη  αείμνηστου Σιδερή, ογδόντα οκτώ (88) χρονών σήμερα (να τα κατοστίσει!!!), ζει στη Βαγιά, κοντά στη μοναχοκόρη του Μαρία, τον γαμπρό του τον Παντελή Γρύλλη, τα εγγόνια του

 και τα δισέγγονά του. Ευγενής, καλωσυνάτος, χαμογελαστός πάντα, με τον καλύτερο λόγο για όλους και για όλα. Ακούραστος σε όλη του τη ζωή. Ακόμη και σήμερα, παρά την ηλικία του, ασχολείται με τον κήπο του και γενικά με κάποια πράγματα που του "δίνουν ζωή". Δεν λείπει από την Εκκλησία και ιδιαίτερα από τα Ξωκκλήσια. Κατεξοχήν αγρότης, αλλά -και καλαθοποιός. ΄Ετρεχε στα βουνά και στα λαγκάδια, να μαζέψει βέργες από λυγαριές και σκινιές (σχίνους), καλάμια, βρούλα (βούρλα), για να πλέξει καλάθια κοφίνια, πανιέρια  και φουκάδια για τα τυριά (δεν υπάρχει πλέον άλλος στην Πάτμο να πλέκει τέτοια είδη). Μάλιστα πριν από λίγα χρόνια "δίδαξε" καλαθοπλεκτική  στα πλαίσια σχετικού προγράμματος της ΝΕΛΕ σε πολλούς που είχαν το μεράκι να μάθουν αυτή την τέχνη. Μια τέχνη που ευχόμαστε να έχει συνέχεια!!!

Να ζεις και να είσαι γεμάτος υγεία κυρ Μιχάλη! Να σε χαίρονται οι δικοί σου, 

να σε χαιρόμαστε και να σε καμαρώνουμε όλοι μας. 

 Σπολάτε (εις πολλά έτη) σου λεβεντόγερε της Πάτμου!!!

Υ.Γ. Ευχαριστούμε θερμά το συνεργάτη  μας κ. Γιάννη Πασχαλίδη για την αποστολή, μέσω ηλ. ταχ. της ανωτέρω φοτογραφίας

Ευχαριστήρια Μητροπολίτου

   Ο Μητροπολίτης ΄Ακκρας κ. Σάββας

  Σε συγχαρητήρια για την ανάδειξη του σε Μητροπολίτη, 

ο Σεβασμιώτατος κ. Σάββας, μας έστειλε την κατωτέρω απάντηση:

KALHMERA. EYXARISTO GIA TIS EYXES, ME SYGKINITE PRAGMATIKA GIATI I SXOLI POTE DEN ME XEXNA, MOLIS GYRISO THA SAS GRAPSO APO TO DIKO MOY COMPIOUTER GIATI AYTA EDO DE EXOYN ELLINIKA, TIN AGAPI MOY SE OLOYS.

Μπουγάτσα...

                               Νηστίσιμη μπουγάτσα!

Υλικά: 

• 1 λίτρο νερό (ή νηστίσιμο γάλα σόγιας)
• 1 κούπα ζάχαρη
• 1 κούπα σιμιγδάλι ψιλό
• 1 κούπα ρυζάλευρο χωρίς γάλα (Μόνο η Nutricia είναι νηστίσιμη)
• Βιτάμ
• 1 πακέτο φύλλα κρούστας
• 1 βανίλια

Εκτέλεση:

Βάζουμε στην κατσαρόλα το νερό (ή το γάλα σόγιας) το σιμιγδάλι, τη βανίλια, τη ζάχαρη, 2 με 3 κουταλιές βιτάμ και το ρυζάλευρο. Τα ανακατεύουμε συνεχώς μέχρι να πήξει το μείγμα.

Στρώνουμε τα φύλλα σε ταψάκι, αφού πρώτα τα έχουμε αλοίψει με βιτάμ, και ρίχνουμε την κρέμα. Κλείνουμε καλά τα φύλλα γιατί κατά τη διάρκεια του ψησίματος ενδέχεται να βγει η κρέμα έξω από τα φύλλα.

Τέλος την τοποθετούμε στο φούρνο και ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 40 λεπτά!

Καλή σας επιτυχία και καλή όρεξη!

Ημέρες Νηστείας από την Μοναστηριακή Κουζίνα

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/11/blog-post_2084.html#ixzz2CyUcHYgg

Η Μουσική

Πνευματικοί Λόγοι ενός Πιανίστα 

Απόσπασμα άρθρου του Βασίλη Τσαμπρόπουλου.
 Διαβάστε όλο το κείμενο στο ιστολόγιό του.

Μουσική δεν μαθαίνεις στο Ωδείο. Στο Ωδείο μαθαίνεις τον τρόπο της, την τεχνική της. Μουσική μαθαίνεις, όταν ανακαλύπτεις τον εαυτό σου.

Η μελέτη στο πιάνο μοιάζει πολύ με τη προσευχή στον Θεό Είναι πορεία πνευματικής εξέλιξης και ανόδου του ανθρώπου. Ο δρόμος αυτής της εξέλιξης όμως είναι στενός, μα έτσι πρέπει. Μη σε φοβίζει αυτό.

Μάθε να μη χαίρεσαι, όταν τρέχουν τα δάχτυλά σου στα πλήκτρα γρήγορα. Δεν είναι σπουδαίο. Μάθε καλύτερα να τρέχει ο νους σου γρήγορα και τότε τα δάχτυλά σου θα υποτάσσονται σε αυτόν.

Τα χέρια σου δεν παίζουν από μόνα τους. Τα οδηγεί το μυαλό σου. Μα και εκείνο δεν μπορεί να κάνει πολλό πράγματα από μόνο του, αν δεν ακούει την καρδιά σου.

Τα χέρια σου να είναι καθαρά όταν ακουμπάς το πιάνο σου. Πιο καθαρή όμως να είναι η καρδιά σου.

[] Ρώτα τον εαυτό σου τον λόγο που παίζεις πιάνο, που ασχολείσαι με τη μουσική. Πρέπει να σου έρθει ένα χαμόγελο και ένα αίσθημα αγάπης στην καρδιά σου, πριν ορίσεις την απάντηση. Να ανησυχήσεις αν δεν συμβεί…

Είναι πολύ διαφορετικό να παίζεις, απλά, πιάνο, από το να είσαι στα αλήθεια πιανίστας – εκτελεστής. Αυτός που παίζει, απλά, πιάνο είναι σαν κάποιον άνθρωπο που ξέρει τάχα τα πάντα και μιλάει για όλα εύκολα…, για την αγάπη, την αλήθεια, τους ανθρώπους… Ο πραγματικός μουσικός εκτελεστής μοιάζει με Μοναχό. Γιατί; Γιατί εχει σκυμμένο το κεφάλι. Δε μιλάει… Γιατί ξέρει που βρίσκεται. []

Δίνεις πνευματική τροφή στο ακροατήριό σου! Πρόσεξε λοιπόν! Έχεις ευθύνη για την υγεία του. Προφύλαξέ το! Μην προσπαθείς να αρέσεις. Δώσε του αυτό που η καρδιά σου γνωρίζει σαν αλήθεια. Άφησέ το μπροστά του με αγάπη. Μη σε απασχολεί, εάν θα γινει απόδεκτή αυτή η προσφορά. Αρκέσου στη χαρά που παίρνεις, μέσα από αυτήν. []

Και το πιο σημαντικό! Δεν μπορείς να αγαπάς τη μουσική και να μην αγαπάς τον Θεό. Και δεν μπορεί να αγαπάς τον Θεό και να μην αγαπάς τη μουσική. Πάνε μαζί…, πάντα…, από την αρχή! Αν το καταλάβεις, τότε κάθε νότα που θα παίζεις, θα περικλείει έναν κόσμο αγάπης, δοσμένο από Αυτόν.Ελπίζω να σε βοήθησα… Αυτός είναι ο τρόπος μου που βλέπω το πιάνο και τη μουσική.

Αυτές είναι οι κλίμακες που προσπαθώ να μάθω και πάντα θα προσπαθώ…

 Πηγή: ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ – Μνήμη της Αγάπης
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://istologio.org/?

Σχολικά Βιβλία

Ἀνθολόγια ἢ πανέρια μὲ ὀχιές;

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός, 
Δάσκαλος Κιλκὶς
«Ἕνα βράδυ ἡ γιαγιά μου κάπνιζε τὸ μαῦρο της ποῦρο, ἐνῶ ἐγὼ μισοκοιμόμουν μακάρια στὴ ζεστὴ ἀγκαλιά της». (Ἀνθολόγιο Ἐ’-Στ’ Δημοτικοῦ, σέλ. 85).
Βεβαίως, ὅσοι τουλάχιστον εἴμαστε πάνω ἀπὸ τὰ σαράντα καὶ «προλάβαμε» ἐκεῖνες τὶς ὁλοζωῆς μαυροντυμένες γριοῦλες, τὶς μανάδες ἢ τὶς κυροῦλες τῶν περισσοτέρων ἀπό μας, ποὺ ἀναβανε-ἀκούραστες-τὰ καντήλια στὰ ταπεινὰ ξωκλήσια καὶ στὰ ἐρημομονάστηρα τῆς Ἑλλάδας, αὐτὴν τὴν εἰκόνα φυλάξαμε στὴν μνήμη μας: Νὰ μᾶς νανουρίζουν, καπνίζοντας μαῦρα ποῦρα, ἀπὸ τὴν Κούβα, γιατί δὲν καταδέχονταν τὰ παρακατιανά...
«-Μπορεῖ ἡ γερόντισσα ποὺ πέθανε νὰ πῆγε στὴν Κόλαση.
-Λές; Ἡ Κλάρα ἔγνεψε μὲ τὸ κεφάλι της.
-Τὸ δίχως ἄλλο θὰ πῆγε στὴν Κόλαση, γιατί μάλωνε ὅλα τὰ παιδιὰ τῆς πολυκατοικίας. Κι ἐπειδὴ πρέπει νὰ πάει στὴν Κόλαση, κλαῖνε ὅλες οἱ φίλες της. Ἔτσι θὰ εἶναι. Κι ἐγὼ αὐτὸ τὸ νομίζω πολὺ σωστό. Καὶ ὅταν ἔκανα νὰ ρωτήσω, ἂν οἱ διάβολοι θὰ ψήσουν στὴν Κόλαση τὴ γριά, μᾶς εἶπε χαμηλόφωνα ὁ πατέρας:
-Σιωπή! Πολλὰ λέτε!»(Ἀνθολόγιο, Ε’-Στ’ Δημοτικοῦ, σέλ. 134). Οὔτε τὸ «φοβερὸν μυστήριον» τοῦ θανάτου δὲν σέβονται οἱ «καντιποτένιοι», ποὺ ἀποφασίζουν τὸ τί θὰ διδάσκονται τὰ παιδιὰ τοῦ προδομένου λαοῦ μας. Καὶ ὑποτίθεται ὅτι στὸ «Ἀνθολόγιο», τὸ λέει καὶ ἡ λέξη, βάζεις τὰ ἄνθη τῆς λογοτεχνίας, ὅ,τι καλύτερο ἱστόρησε ὁ κάλαμος τῶν μαϊστόρων τοῦ λόγου, τὸ ἀκροθίνιον.
Γιαγιάδες μὲ πούρα, ποὺ ψήνονται στὴν κόλαση, «διαβόλια καὶ τριβόλια», μαγαρισιὲς καὶ....

 δαιμονολογίες, τί δουλειὰ ἔχουν μὲ 11χρονα παιδιά;
Στὸ παλιὸ «Ἀνθολόγιο-πρὸ τοῦ 2006-ἐξαιρετικὸ καὶ ὄντως ἀνθὸ-λογία (ἡ λέξη «λογία», στὴν ἐκκλησιαστικὴ γλώσσα σημαίνει συλλογή, ἔρανο... «περὶ δὲ τῆς λογίας...», γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στοὺς Κορινθίους, Ἃ’ ἐπ., στὸ 16,1), διδάσκαμε κείμενα μὲ ἰθαγένεια καὶ ὀσμὴν εὐωδίας πνευματική. Κόντογλου (Βασίλειος ὁ Μακεδών), Ναταλία Μελὰ (γιὰ τὸν ἀετὸ τῆς Μακεδονίας, Παῦλο), Βενέζης, Πετσάλης (γιὰ τὸν Ρήγα), Βαλαωρίτης, Μόντης, Πηνελόπη Δέλτα («τὰ μυστικὰ τοῦ Βάλτου), Ἐλύτης, Μυριβήλης, Ψαθάς, «τοῦ νεκροῦ ἀδελφοῦ», «ὁ Διγενής», «τῆς Ἄρτας τὸ γιοφύρι». Ὅλα τὰ πέταξαν, διότι τὰ κρυμμένα στὰ κελάρια τοῦ πατρογονικοῦ μας σπιτιοῦ, καλούδια τῆς ρωμαίικης παράδοσης, ἐξαίσια καὶ ἄφθονα, οἱ ἰθύνοντες τὰ βλέπουν μὲ φθόνο καὶ ὄχι «ἃ-φθόνως». (Νὰ προσεχθεῖ ἡ στάση τοῦ πατέρα στὸ προαναφερθὲν κείμενο). «Τὰ μάτια τοῦ Χριστοῦ ἦταν γλυκά. Τὰ μάτια τοῦ γατιοῦ ἦταν γλυκά. Ὁ Χριστὸς καὶ ὁ δράκος». (σέλ. 166). Ἕνα Κινεζάκι, ὁ Τὰ Κι Κό, «γιορτάζει» τὰ Χριστούγεννα στὴν Εὐρώπη (μᾶλλον στὴν Ἑλλάδα). Τὴν ἡμέρα τῆς γιορτῆς, ἐπειδὴ «ὁ ἀξιότιμος κύριος Χριστὸς δὲν φαινόταν πουθενά», τοῦ ἔδωσαν μία εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Τὴν πῆρε στὸ δωμάτιό του, ζωγράφισε ἕναν κινέζικο δράκο, μάζεψε κι ἕνα γατί, ποὺ ἦταν στὸ παράθυρό του καὶ ξεκινᾶ ἡ βλάσφημη σύγκριση. Τὰ μάτια «τοῦ ἀξιότιμου κυρίου Χριστοῦ» μὲ «τὰ μάτια τοῦ γατιοῦ». (Ὁ εἰσαγγελέας καλῶς ἄσκησε ποινικὴ δίωξη στὴν βλάσφημη συμμορία τοῦ «Coprus Christi». Μὲ τὴν κατ’ ἐξακολούθησιν ὅμως βλασφημία ποὺ «ἐγκαταβιώνει» στὰ σχολικὰ βιβλία καὶ δηλητηριάζει ἀθῶες παιδικὲς ψυχές, τί θὰ γίνει; Ὡς πότε θὰ ἀνεχόμαστε τὴν Πνευματικὴ Γενοκτονία»;).
«Συνθέστε καὶ σεῖς ἕνα νανούρισμα γιὰ χταπόδια» (Ἀνθολόγιο Γ’-Δ’ Δημοτικοῦ, σέλ. 22). Ἐδῶ ξεπερνᾶμε τὴν ἀνοησία καὶ ἀγγίζουμε τὰ ὅρια τῆς σχιζοφρένειας. Στὴν παγκόσμιο λογοτεχνία οὐδεὶς νανούρισε χταπόδια, σουπιές, καλαμαράκια καὶ λοιπὰ μαλάκια.
Ἐρώτηση: Γιατί δὲν ζήτησαν, ἀπὸ τοὺς ἐμβρόντητους μαθητές, νὰ βροῦν ἕνα παραδοσιακὸ νανούρισμα, ἀπὸ τὰ ἐξοχότερα δείγματα τῆς δημοτικῆς μας ποίησης-«τὸ τελεσφορώτατον ὄργανον τῆς Ἐθνικῆς ἀγωγῆς, ἡ ἐκτρέφουσα καὶ συντηροῦσα τὸ ἐθνικὸν φρόνημα», ὅπως γράφει ὁ μεγάλος μας λαογράφος Νικόλαος Πολίτης στὸν πρόλογο τοῦ βιβλίου τοῦ «Δημοτικὰ Τραγούδια»;
Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή: ἂν κόψεις τὶς ρίζες (τὴν Παράδοση) τὰ κλαδιὰ ξεραίνονται καὶ οἱ καρποὶ σαπίζουν καὶ γίνονται «οἱ πολιτεῖες λημέρια τῶν ἀκαθάρτων καὶ ταμπούρια τῶν κιοτήδων». (Παλαμᾶς).
Στὰ παλιὰ Ἀνθολόγια ὑπῆρχε ἕνα νανούρισμα, ποὺ ἔλεγαν οἱ γιαγιάδες μας, οἱ παλιές, «οἱ καθυστερημένες» καὶ ὄχι οἱ ψιμυθιωμένες, οἱ προοοδευμένες «ἐσχατόγριες» τῶν ἡμερῶν μας, ποὺ θέλουν νὰ τὶς προσφωνοῦν μὲ τὰ «μικρά» τους ὀνόματα-μὴν τὶς θυμηθεῖ ὁ Χάρος-καὶ «νανουρίζονται» μὲ τὸν Σουλεϊμᾶν…
«Κοιμήσου σύ, μωράκι μου, σὲ κούνια καρυδένια
Σὲ ρουχαλάκια κεντητὰ καὶ μαργαριταρένια
Ἔλα, Χριστὲ καὶ Παναγιά, καὶ παρ’ τὸ στοὺς μπαξέδες
Καὶ γέμισε τοὺς κόρφους τοῦ λουλούδια μενεξέδες.
Κοιμήσου σύ, παιδάκι μου, κι ἡ μοίρα σου δουλεύει
Καὶ τὸ καλό σου ριζικό, σοὺ κουβαλεῖ καὶ φέρνει
Κοιμᾶται νιό, κοιμᾶται νιό, κοιμᾶται νιὸ φεγγάρι
Κοιμᾶται τὸ παιδάκι μου στ’ ἄσπρο τὸ μαξιλάρι.
Ὁ ὕπνος τρέφει τὰ παιδιὰ κι ἡ γεια τὰ μεγαλώνει
Καὶ ἡ Κυρὰ ἡ Παναγιὰ τὰ καλοξημερώνει».
Θὰ ἄφηναν οἱ «γραικύλοι τῆς σήμερον» τραγούδι-νανούρισμα ποὺ μιλᾶ γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγιά; Πλήττεται ἡ πολυπολιτισμικότητά τους καὶ δὲν προσιδιάζει μὲ τὶς ἀρχὲς τοῦ Ὀλυμπισμοῦ, γιὰ νὰ θυμηθοῦμε καὶ τὴν ἀβάσταχτη θερινὴ ἐλαφρότητα.
Τέλος πάντων. Νὰ μὴν συνεχίσω, γιατί μαυρίζει ἡ ψυχή μας. Τὸ ἐρώτημα ποῦ συνεχῶς ἐγείρεται εἶναι «τί κάνετε ἐσεῖς οἱ δάσκαλοι;». Σωστό. Δάσκαλος μὲ στοιχειώδη πνευματικὴ ἐντιμότητα δὲν διδάσκει τέτοια ρυπαρογραφήματα. Φοβᾶμαι ὅμως, τώρα ποὺ ἔρχεται ἡ ἀξιολόγηση ἀπὸ διευθυντὴ καὶ σχολικὸ σύμβουλο-πλὴν λαμπρῶν ἐξαιρέσεων, οἱ περισσότεροι εἶναι φερέφωνα τῆς κυρίαρχης, νεοταξικῆς ἰδεολογίας-οἱ δάσκαλοι θὰ συμμορφώνονται μὲ τὶς ἄνωθεν ὁδηγίες καὶ ὑποδείξεις, θὰ αὐτολογοκρίνονται ἢ θὰ σιωποῦν. Θὰ δεχόμουν εὐχαρίστως τὴν ἀξιολόγηση, ἀλλὰ πρέπει πρῶτα νὰ ἀξιολογηθεῖ καὶ νὰ κατεδαφιστεῖ τὸ κράτος τῆς ἀνομίας καὶ τῆς ἀναξιοκρατίας ποὺ μολύνει καὶ τὴν Παιδεία. Δὲν δέχομαι καμμιὰ ἀξιολόγηση, γιατί τώρα ἀξιολογῶ ἐγὼ- ὁ λαὸς- τὸ ὑπουργεῖο καὶ εἰσηγοῦμαι τὴν ἀπόλυση ὅλων τῶν ἀνίκανων ποὺ διέλυσαν τὰ σχολεῖα.
Καὶ γιὰ νὰ κατανοήσουμε καὶ ἐμεῖς οἱ δάσκαλοι τοῦ καινοῦ (ἢ κενοῦ) σχολείου, ποὺ εὐαγγελιζόταν ἡ πρώην «δελφίνα» τοῦ ΠΑΣΟΚ, τί σημαίνει δάσκαλος, μὲ τόλμη καὶ ἀρετή, ποὺ θυσίαζε, ὄχι μισθοὺς καὶ δῶρα, ἀλλὰ τὴν ἴδια τοῦ τὴ ζωὴ γιὰ τὴν πατρίδα, παραπέμπω σὲ μία «δασκαλίτσα» τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα: τὴν Ἀγγελικὴ Φιλιππίδου. Τὸ 1906 οἱ Κομιτατζῆδες ἐπιτίθενται στὸ χωριὸ Κλεπούσνα τῶν Σερρῶν, στὸ ὁποῖο ὑπηρετεῖ ἡ Ἀγγελικὴ καὶ ὁ σύζυγός της, ὡς δάσκαλοι. Πολιορκοῦν καὶ τὸ σπίτι τους. Οἱ δύο σύζυγοι ἀμύνονται. Ἡ Ἀγγελικὴ τραυματίζεται στὸ γόνατο. Ἀφήνω τὸν λόγο στὴν Ἀθηνᾶ Τζινίκου-Κακούλη, στὸ βιβλίο της «Ἡ Μακεδόνισσα στὸ θρύλο καὶ τὴν ἱστορία» (σέλ. 336).
«Ἔδωσε ὁ Θεὸς τὴ μέρα κι οἱ Βούλγαροι ἐγκατέλειψαν τὴν Κλεπούσνα. Ὅταν ἔφτασε ὁ Πρόξενος Σερρῶν Σαχτούρης, ἡ Ἀγγελικὴ παρὰ τοὺς πόνους παρακάλεσε νὰ μὴ μεταφερθεῖ ἀπ’ εὐθείας στὸ νοσοκομεῖο Σερρῶν, ἀλλὰ νὰ τὴν τοποθετήσουν σὲ φορεῖο καὶ νὰ σταματοῦν στὴν πλατεία κάθε χωριοῦ, νὰ συγκεντρώνονται οἱ κάτοικοι καὶ νὰ τοὺς μιλᾶ. Οἱ χωρικοὶ τὴ φορτώθηκαν καὶ κίνησαν νὰ τὴ σώσουν. Τὸ αἷμα της στὴν τραγικὴ ἐκείνη πορεία σταγόνα σταγόνα ἔβαφε τὴν μακεδονικὴ γῆ καὶ γίνονταν ἀρραβώνας μὲ τὴ λευτεριά… Πέρασαν ἔτσι πολλὰ χωριά. Οἱ ἄνθρωποι ξεμύτιζαν τρομαγμένοι ἀπὸ τὰ σπίτια τους νὰ δοῦνε τί συμβαίνει. Κι ἄκουγαν ἀπὸ τὸ στόμα τῆς ἡρωίδας νὰ τοὺς λέει μὲ ὅση δύναμη τῆς ἔμενε, πὼς αἰσθάνεται εὐτυχής, ποὺ προσφέρει τὸ αἷμα της γιὰ τὴν πατρίδα καὶ νὰ τοὺς καλεῖ ὅλους, ἄντρες, γυναῖκες, γέρους καὶ παιδιά, νὰ πάρουν ὄπλα, τσεκούρια καὶ πέτρες καὶ νὰ ἐγερθοῦν κατὰ τῶν Κομιτατζήδων.
Στὶς Σέρρες τὰ πλήθη συνέρρεαν στὸ νοσοκομεῖο καὶ μ’ εὐλάβεια τῆς ἀσπάζονταν τὸ χέρι, ποὺ ὅλο καὶ πάγωνε, καθὼς ὁ Ἀρχάγγελος κοντοζύγωνε. Ἔπειτα τὴ μετέφεραν στὸ νοσοκομεῖο Θεσσαλονίκης. Οἱ προσπάθειες τῶν γιατρῶν δὲν μπόρεσαν ν’ ἀποτρέψουν τὸ μοιραῖο. Ἐκεῖ ἡ ἡρωίδα ἄφησε τὴν τελευταία της πνοὴ μὲ τὸ ὅραμα τῆς λευτεριᾶς στὰ βασιλεμένα τῆς μάτια».

Εκλογή Μητροπολίτη

Νέος  Μητροπολίτης  της Ιεράς Μητροπόλεως ΄Ακκρας

 του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας

Από την  Επίσκεψη του κ. Σάββα στην Πατμιάδα στις 27 Σεπτεμβρίου του 2010

 Η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας προήγαγε σήμερα, 21 Νοεμβρίου, τον  Επίσκοπο Μπουρούντι και Ρουάντας κ. Σάββα, σε Μητροπολίτη ΄στην Ιερά Μητρόπολη ΄Ακκρας.

Ο νέος Μητροπολίτης είναι απόφοιτος της Πατμιάδος Εκκλησιαστικής Σχολής.

Η Σχολή μας "καυχάται εν Κυρίω" για την προαγωγή  αυτή του Σεβασμιωτάτου και του εύχεται καλή δύναμη στο πολυσχιδές έργο του.

Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι πολλοί απόφοιτοι της Πατμιάδος, (στα τριακόσια χρόνια της λειτουργίας της), έχουν διακονήσει στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, σε όλους τους βαθμούς της Ιερωσύνης (Πατριάρχες, Μητροπολίτες, Ιερομόναχοι κ.λ.π.).

Η Μητρόπολη ΄Ακρας ιδρύθη διά Πατριαρχικού και Συνοδικού Τόμου τον Σεπτέμβριο του έτος 1997, κατ’ αρχήν ως Ιερά Επισκοπή Γκάνας. Την 6η Οκτωβρίου 2009 ανυψώθη σε Μητρόπολη, υπό τον τίτλο Άκκρας. Στην πνευματική της δικαιοδοσία περιλαμβάνει τα κράτη Γκάνα, Ακτή Ελεφαντοστού, Μάλι και Μπουρκίνα Φάσο. 

"Ο Πάτμιος"

Πατριαρχείο Αλεξανδρείας

ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΗΣ Ι.Σ. ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ 

Συνήλθε σήμερα, 21η Νοεμβρίου 2012, σε τακτή Συνεδρία η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας υπό την Προεδρία της ΑΘΜ του Πάπα και Πατριάρχου κ.κ.Θεοδώρου Β΄ στην Αίθουσα Συνεδριών της Ιεράς Συνόδου.
Προ της Συνεδρίας, ετελέσθη Θεία Λειτουργία στο Πατριαρχικό Παρεκκλήσιο των Αγίων Θεοδώρων. Ακολούθως άρχισε η συνεδρίαση. Την έναρξη των εργασιών εκήρυξε ο Μακαριώτατος, απευθύνοντας χαιρετισμό προς τα Συνοδικά μέλη.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Γέρων Αξώμης κ. Πέτρος, Γενικός Πατριαρχικός Επίτροπος, αντιφώνησε την ΑΘΜ εκ μέρους των Σεβασμιωτάτων και Θεοφιλεστάτων Ιεραρχών.
Κατόπιν η ΑΘΜ ενημέρωσε δια μακρών την Ιερά Σύνοδο για το επιτελεσθέν έργο κατά την διαρρεύσασα χρονική περίοδο σε όλους τους τομείς της εκκλησιαστικής διακονίας του Πατριαρχείου.
Παράλληλα, ο Μακ.Πάπας και Πατριάρχης απένειμε την τιμητική διάκριση του Μεγαλόσταυρου του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου προς τον Σεβ.Μητροπολίτη Γέροντα Αξώμης κ.Πέτρο, Γενικό Πατριαρχικό Επίτροπο, επί τη συμπληρώσει τεσσαρακονταετούς αρχιερατικής διακονίας. Επίσης, απένειμε την Ευαρέσκεια της Εκκλησίας των Αλεξανδρέων προς τους Σεβ.Μητροπολίτες Καμπάλας κ.Ιωνά και Κένυας κ.Μακάριο επί τη συμπληρώσει εικοσαετούς καλλικάρπου ποιμαντορίας, ως και τον Ταξιάρχη του Οσίου Σάββα προς τους Σεβ.Μητροπολίτες Πτολεμαϊδος κ.Προτέριο, Άκκρας κ.Γεώργιο, Ερμουπόλεως κ.Νικόλαο και Ειρηνουπόλεως κ.Δημήτριο για την συμπλήρωση δέκα ετών από της εις Αρχιερέα εκλογής και χειροτονίας τους.
Ακόμη, διά της εκδόσεως Πατριαρχικών και Συνοδικών Τόμων, συνετελέσθη η ανύψωση της Ιεράς Επισκοπής Μαδαγασκάρης σε Μητρόπολη, ως και της Ιεράς Επισκοπής Σιέρρα Λεόνε, μετονομασθείσης σε ΙεράΜητρόποληΓουϊνέας
Επακολούθησαν η πλήρωση της χηρευούσης Ιεράς Μητροπόλεως Λεοντοπόλεως, των Ιερών Μητροπόλεων Γουϊνέας και Άκκρας ως και της Ιεράς Επισκοπής Μπουρούντι και Ρουάντας και της συσταθείσης το έτος 2010 Ιεράς Επισκοπής Μπραζαβίλ και Γκαμπόν.
Νέος Μητροπολίτης Λεοντοπόλεως εξελέγη ο Θεοφ.Επίσκοπος Μαρεώτιδος κ.Γαβριήλ, Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας, νέος Μητροπολίτης Γουϊνέας εξελέγη διά μεταθέσεως ο έως σήμερα Σεβ.Μητροπολίτης Άκκρας κ.Γεώργιος, νέος Μητροπολίτης Άκκρας εξελέγη ο έως σήμερα Θεοφιλ.Επίσκοπος Μπουρούντι και Ρουάντας κ.Σάββας, νέος Επίσκοπος Μπουρούντι και Ρουάντας ο Πανοσιολ.Αρχιμ.κ. Ιννοκέντιος Μπιακατόντα, ενώ πρώτος Επίσκοπος της Ιεράς  Επισκοπής Μπραζαβίλ και Γκαμπόν εξελέγη παμψηφεί ο Πανοσιολ. Αρχιμ. κ.Παντελεήμων Αράθυμος, Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου.
Οι εργασίες της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας θα συνεχισθούν το απόγευμα με την ανάγνωση πεπραγμένων των Αρχιερέων και την τελετή των Μ. Μηνυμάτων. 

Βιογραφικό  σημείωμα του Σεβ. Μητροπολίτου Λεοντοπόλεως κ .Γαβριήλ
Ο Σεβ.Μητροπολίτης Λεοντοπόλεως κ.Γαβριήλ εγεννήθη στην Αθήνα το έτος 1957. Είναι πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διάκονος χειροτονήθηκε το έτος 1981 και Πρεσβύτερος το έτος 1984, διακονήσας στην Αθήνα, στις Σέρρες, ως και στην Οικονομική Υπηρεσία της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Μετακληθείς στο παλαίφατο Πατριαρχείο υπό του μακαριστού Πατριάρχου κυρού Παρθενίου Γ’ το έτος 1990 εχρημάτισε Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Ζιμπάμπουε και Πατριαρχικός Έξαρχος στην Οδησσό. Τον Ιούνιο του έτους 2005 διωρίσθη Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας, ενώ την 1η Νοεμβρίου 2006, εξελέγη Επίσκοπος Μαρεώτιδος, χειροτονηθείς υπό της ΑΘΜ του Πάπα και Πατριάρχου κ.κ.Θεοδώρου Β’ την 4η Νοεμβρίου 2006 στον Ιερό Ναό Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας.
Την 21η Νοεμβρίου ε.ε., τη προτάσει της ΑΘΜ, εξελέγη παμφηφεί υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου Μητροπολίτης Λεοντοπόλεως.

Βιογραφικό  σημείωμα του Σεβ.Μητροπολίτου Γουϊνέας κ.Γεωργίου
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Άκκρας κ.Γεώργιος, γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου την 27η Μαρτίου 1966. Το έτος 1974 μετέβη στην Αθήνα όπου και αποπεράτωσε τις σπουδές του στη πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Τις γυμνασιακές και λυκειακές του σπουδές πραγματοποίησε ως υπότροφος του Υπουργείου Προεδρίας της Ελληνικής Κυβερνήσεως στην Αναργύρειο και Κοργιαλένειο Πρότυπο Σχολή στις Σπέτσες, όπου και αποφοίτησε ως Αρχηγός της εν λόγω Σχολής. Σπούδασε τη Νομική επιστήμη στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Thames Valley του Λονδίνου, όπου και απέσπασε αριθμό βραβείων και διακρίσεων. Κατά την τετραετή παραμονή του στο Λονδίνο εργάστηκε ως ωρομίσθιος διδάσκαλος στο Ελληνικό Σχολείο της Παναγίας στο Camberwell Green. Επιστρέφοντας από το Λονδίνο εργάστηκε στην διοικητική υπηρεσία της Τραπέζης Κύπρου στην Αθήνα μέχρι το 1998.

Το διάστημα μεταξύ 1993 και 1997 προσέφερε εθελοντική εργασία στα Ορθόδοξα ιεραποστολικά κλιμάκια της Μαδαγασκάρης και της Ινδίας. Παράλληλα σπούδασε την επιστήμη της Θεολογίας στο Τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Στις 30 Ιουνίου 1998 χειροτονήθηκε Διάκονος στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος Αχαρνών και στις 5 Ιουλίου 1998, Πρεσβύτερος στον Καθεδρικό Ναό Αγίας Τριάδος Πειραιώς από τον Σεβ. Μητροπολίτη Χονγκ-Κονγκ κ. Νικήτα. Αμέσως μετά μετέβη στο Χονγκ-Κονγκ όπου και ανέλαβε καθήκοντα προϊσταμένου του Ιερού Καθεδρικού Ναού Αγίου Λουκά.
Στις 18 Οκτωβρίου του ιδίου έτους προεχειρίσθη σε Αρχιμανδρίτη και ανέλαβε καθήκοντα Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Χονγκ-Κονγκ και Νοτιοανατολικής Ασίας. Στα πλαίσια των πολύπλευρων δραστηριοτήτών του ανέλαβε και καθήκοντα εκδότη του μηνιαίου περιοδικού της Μητροπόλεως ‘the Censer’. Κατά την παραμονή του στην Ασία επέδειξε αξιόλογο ιεραποστολικό έργο τόσο στην έδρα της Ιεράς Μητροπόλεως, όσο και στις επαρχίες των Φιλιππίνων και της Ινδονησίας. Παράλληλα υπηρέτησε ως δάσκαλος στο Ελληνικό Σχολείο της Αγίας Μακρίνας και παρέδωσε μαθήματα Ορθοδόξου πίστεως σε Θεολογικές Σχολές άλλων δογμάτων.
Tον Νοέμβριο του 1999 εντάχθηκε στον κλήρο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής όπου και ανέλαβε καθήκοντα αγγλόφωνου γραμματέως και διορίστηκε από τον μακαριστό Πατριάρχη Πέτρο Ζ’ Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Αλεξάνδρεια. Ως υπεύθυνος του ηλεκτρονικού τύπου ανασύνταξε την ιστοσελίδα του Πατριαρχείου στο διαδίκτυο. Συνόδευσε τον Πατριάρχη στη Μείζονα Σύνοδο στη Κύπρο, στη Συνάντηση των Προκαθημένων των Εκκλησιών Μέσης Ανατολής στο Λίβανο και στη Σύναξη των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών στη Κωνσταντινούπολη, καθώς και στις ιεραποστολικές περιοδείες του στην Νότιο Αφρική, στο Ζιμπάμπουε και στο Σουδάν. Ορίστηκε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Συμβουλίου Εκκλησιών Μέσης Ανατολής.
Προτάσει του Πατριάρχου και ψήφο της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Παλαιφάτου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας εξελέγη παμψηφεί Επίσκοπος Νειλουπόλεως την 22α Φεβρουαρίου 2001 και διορίστηκε Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας. Η εις Επίσκοπον χειροτονία του έλαβε χώρα την 4η Μαρτίου 2001 στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου από τον αείμνηστο Πατριάρχη Αλεξανδρείας Πέτρο Ζ’ . Προτάσει της Α.Θ.Μ. του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεοδώρου Β΄ εξελέγη παμψηφεί υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε την 27ην Οκτωβρίου 2004 και ενεθρονίσθη από τον Μακαριώτατο την 19η Δεκεμβρίου 2004 στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδος στο Χαράρε. Διετέλεσε μέλος της Επιτροπής διοργανώσεως της τελετής ενθρονίσεως του νέου Πατριάρχη τον Οκτώβριο 2004 και της Επιτροπής διοργανώσεως των εγκαινίων του νέου Πατριαρχικού Μεγάρου και των Θυρανοιξίων του Ιερού Ναού του Ευαγγελισμού στην Αλεξάνδρεια τον Απρίλιο 2006. Την 7η Οκτωβρίου 2010 εξελέγη Μητροπολίτης Άκκρας, ενώ την 21η Νοεμβρίου εξελέγη παμψηφεί υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, τη προτάσει της ΑΘΜ, Μητροπολίτης Γουϊνέας.
Τυγχάνει Εκπρόσωπος της Α.Θ.Μ. στην Αθήνα και Διευθυντής του Γραφείου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην ελληνική πρωτεύουσα.

  Βιογραφικό  σημείωμα του Σεβ.Μητροπολίτου Άκκρας κ.Σάββα
Ο Σεβ.Μητροπολίτης Άκκρας κ.Σάββας εγεννήθη στην Ρόδο  το έτος 1971. Τυγχάνει πτυχιούχος της Πατμιάδος Εκκλησιαστικής Σχολής και του τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής Αθηνών. Ομιλεί εκτός της ελληνικής, την αγγλική και αραβική γλώσσα. Το έτος 1990 εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Ταξιάρχου Μιχαήλ στο Θάρρι Ρόδου από τον τότε Ηγούμενο της Μονής και νυν Σεβ. Μητροπολίτη Νέας Ζηλανδίας κ. Αμφιλόχιο. Διάκονος εχειροτονήθη το έτος 1991 και Πρεσβύτερος το έτος 1993 από τον Σεβ. Μητροπολίτη πρώην Ρόδου κ. Απόστολο, λαβών και  το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου. Κατά την εκεί οκταετή διακονία του, υπηρέτησε ως Αρχιερατικός Επίτροπος Χάλκης και ως Εφημέριος σε Ενορίες της Ι. Μ. Ρόδου.
Κατόπιν προσκλήσεως του μακαριστού Πατριάρχου κυρού Πέτρου Ζ΄ ενετάχθη στόν ιερό κλήρο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας διορισθείς Εφημέριος στόν Πατριαρχικό Ναό Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας, αναλαβών και την διεύθυνση του Γραφείου Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων του Πατριαρχείου. Το ετος 2001 υπηρέτησε ως  Πατριαρχικός Επιτροπεύων στην Επιτροπεία Αλεξανδρείας και Υπεύθυνος των Οικονομικών του Πατριαρχείου. Μετά την επαναλειτουργία της Πατριαρχικής Σχολής Αλεξανδρείας «Μέγας Αθανάσιος»  με την προσωπική μέριμνα της Α.Θ.Μ. του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ. Θεοδώρου του Β΄, διωρίσθη Σχολάρχης αυτής, καθώς και Μέλος της Συνοδικής Επιτροπής επί της Εκπαιδεύσεως.
Την 6η Οκτωβρίου του έτους 2009 με εισήγηση της Α.Θ.Μ. του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου του Β΄ εξελέγη παμφηφεί υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας Επίσκοπος της νεοσυσταθείσης Επισκοπής Μπουρούντι και Ρουάντας, χειροτονηθείς την 11η Οκτωβρίου 2009 υπό της ΑΘΜ, ενώ την 21η Νοεμβρίου ε.ε. εξελέγη παμψηφεί υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, τη προτάσει της ΑΘΜ, Μητροπολίτης Άκκρας.

Βιογραφικό  σημείωμα του Εψηφισμένου Επισκόπου Μπραζαβίλ και Γκαμπόν κ.Παντελεήμονος         
     Ο Θεοφιλ.Εψηφισμένος Επίσκοπος Μπραζαβίλ και Γκαμπόν κ.Παντελεήμων  εγεννήθη στην ιερά νήσο Τήνο το έτος 1974. Τυγχάνει πτυχιούχος του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και απόφοιτος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών. Ομιλεί την αγγλική, γαλλική και ιταλική γλώσσα.
Διάκονος χειροτονήθηκε το έτος 2000 και Πρεσβύτερος-Αρχιμανδρίτης το έτος 2001 από τον μακαριστό Μητροπολίτη Σύρου κυρό Δωρόθεο Α’ (Στέκα), ενώ διηκόνησε ως Ιεροκήρυξ καί Διευθυντής Υπηρεσιών της Ιεράς Μητροπόλεως Σύρου, πλησίον του Σεβ.Μητροπολίτου Σύρου κ.Δωροθέου Β’. 
  Μετακληθείς τον Σεπτέμβριο του έτους 2006 στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας διετέλεσε διαδοχικώς Διευθυντής Αναπτυξιακών Έργων, Κωδικογράφος της Ιεράς Συνόδου, Διευθυντής του Ιδιαιτέρου Πατριαρχικού Γραφείου και Αρχιγραμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου. Επίσης, τυγχάνει Μέλος της Πατριαρχικής Επιτροπής Ευρωπαϊκών Θεμάτων, ως και της Διορθοδόξου Επιτροπής Βιοηθικής και του Συμβουλευτικού Σώματος του Διεθνούς Κέντρου Διαθρησκειακού και Διαπολιτισμικού Διαλόγου KAICIID (King Abdullah bin Abdulaziz International Centre for Interreligious and Intercultural Dialogue), εκπροσωπών την Πρεσβυγενή Εκκλησία των Αλεξανδρέων.
Την 21η Νοεμβρίου ε.ε., τη προτάσει της ΑΘΜ, εξελέγη παμφηφεί υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου πρώτος Επίσκοπος της Ιεράς Επισκοπής Μπραζαβίλ και Γκαμπόν.

 ΠΗΓΗ: http://www.patriarchateofalexandria.com/index.php?module=news&action=details&id=873#prettyPhoto

Ο Μέγας Αλέξανδρος

Νέα στοιχεία για τον Μέγα Αλέξανδρο

Νέα στοιχεία για τον Μέγα Αλέξανδρο, αλλά και η λειτουργία ενός νέου διαδικτυακού κόμβου, με τον τίτλο «Εικονικό Μουσείο Μέγας Αλέξανδρος: από τις Αιγές στην Οικουμένη» ανακοινώθηκαν στη διάρκεια του διεθνούς συνεδρίου που οι εργασίες του ολοκληρώθηκαν στην αρχαία Μίεζα, κοντά στη Νάουσα. Αρχαιολόγοι και ερευνητές από την Ελλάδα, τη Δυτική Ευρώπη, την Τουρκία, τη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία παρουσίασαν νέα δεδομένα από τα σημεία - σταθμούς της πορείας προς Ανατολάς του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπου συνεχίζονται σήμερα ανασκαφικές έρευνες.
Από τις Αιγές στην Οικουμένη-Ψηφιακό έργο για την πορεία του Μ. Αλεξάνδρου παρουσιάστηκε στο διεθνές συνέδριο στην αρχαία Μίεζα

ΣΥΝΕΔΡΙΟ. Ο κόσμος του Μεγάλου Αλεξάνδρου πάντα κλέβει το ενδιαφέρον του κοινού. Oσα όμως κι αν μαθαίνουμε για την προσωπικότητα του Μακεδόνα στρατηλάτη, οι ανασκαφές, η έρευνα και η μελέτη πάντα κάτι καινούργιο έχουν να προσθέσουν στην Iστορία.
Η συνολική εικόνα της πορείας του στον κόσμο, όπως αποτυπώνεται σε μεγάλες ανασκαφές εντός κι εκτός συνόρων, και η διαχρονική ακτινοβολία του στην Iστορία, στον μύθο και στην τέχνη ήταν τα θέματα στα οποία εστίασε μεταξύ άλλων το διεθνές συνέδριο και η ημερίδα: «Ανακαλύπτοντας τον κόσμο του Μεγάλου Αλεξάνδρου» που ολοκληρώθηκαν χθες στην αρχαία Μίεζα, στη Νάουσα.
Εκεί στράφηκε από την περασμένη Πέμπτη το ενδιαφέρον της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας, η οποία έμαθε κάθε λεπτομέρεια γι’ αυτό που ετοιμάζει η ΙΖ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, το «Εικονικό Μουσείο Μέγας Αλέξανδρος: από τις Αιγές στην Οικουμένη». Μεγάλο και πρωτότυπο ψηφιακό έργο, το οποίο εμπνεύστηκε, σχεδίασε και πραγματοποιεί η εφορεία με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ (Ψηφιακή Σύγκλιση).
Εχει σημασία όμως γιατί εκεί η προϊσταμένη της ΙΖ΄ ΕΠΚΑ, Αγγελική Κοτταρίδη, συγκέντρωσε δεκάδες μελετητές, ιστορικούς, διευθυντές μουσείων και διευθυντές ανασκαφών. Ισως, μάλιστα, ήταν η πρώτη φορά που η συνένωση των δυνάμεων φώτισε με τέτοιο τρόπο την προσωπικότητα του Μεγαλέξανδρου και τη διαχρονική ακτινοβολία του στην ιστορία, τον μύθο και την τέχνη. Παράλληλα, όλοι τους έμαθαν για τον ρόλο του διαδικτυακού μουσείου. Σε μια εποχή που οι διαδικτυακοί τόποι φιλοξενούν πλήθος απόψεων και μοιραία και κατευθυνόμενων θέσεων για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, η συγκέντρωση αρχαιολογικών δεδομένων, ακαδημαϊκών ερμηνειών και κυρίως έγκυρης και κατανοητής πληροφόρησης είναι ζητούμενο για πολλούς επισκέπτες. «Ο οικουμενικός κόσμος του Διαδικτύου παρουσιάζει πολλά κοινά γνωρίσματα με αυτόν που δημιούργησε ο Αλέξανδρος, και είναι ως εκ τούτου κατά κάποιο τρόπο εννοιολογικά και ιδεολογικά συγγενικός»,  σημείωσε στην εισήγησή της η γ.γ. του υπουργείου Παιδείας-Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, τονίζοντας τη μετάδοση γνώσεων και τη γόνιμη επαφή που μπορεί να πραγματοποιηθεί μαζικά με τα ανθρώπινα πολιτισμικά επιτεύγματα.
Από τις ενδιαφέρουσες στιγμές του συνεδρίου ήταν και η παρουσίαση των πόλεων και των ανασκαφών σε διάφορες περιοχές, κάνοντας αρχή από τη Μικρά Ασία. Η Ινσί Ντελεμέν, από το Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, μίλησε για την παρουσία του Αλέξανδρου στην Πέργη της Παμφυλίας (σημερινή Ν. Τουρκία), ο συνάδελφός της Μουσταφά Σαγιάρ παρουσίασε την ιστορική έρευνα και το αρχαιολογικό υλικό από την Κιλικία (Ν. Τουρκία) αλλά και τη Θρακική Χερσόνησο, την εποχή των Διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ ο καθηγητής της Βέρνης, Ραλφ Κρίστιεν Ροζενμπάουερ, στάθηκε στην ανάπτυξη του ιερού της Αθηνάς Μαγαρσίας. Ο Γιουσούφ Σεζγκίν από το Πανεπιστήμιο της Αδριανούπολης παρουσίασε τις ανασκαφικές έρευνες στην πόλη των Αιγών της Αιολίας (Δ. Τουρκία) -συνώνυμη της πρωτεύουσας του μακεδονικού βασιλείου- ο καθηγητής Aρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο της Aγκυρας, Κιουταλμίς Γκορκάι, αναφέρθηκε σε ένα ιερό γυναικείας θεότητας στο Ζεύγμα, που ιδρύθηκε από τον Αντίοχο της Κομμαγηνής και ο διευθυντής του μουσείου στο Γαζιαντέπ, Μεχμέτ Ονάλ, στην εικονογραφία των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου σε παπυρικά σφραγίσματα.
Η Χατισέ Παμίρ, από το πανεπιστήμιο της Αντιόχειας, πληροφόρησε το ακροατήριο για τις οκτάχρονες ανασκαφές στην πόλη της Αντιόχειας στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας. Ο ελληνομαθής καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Αμμάν, Ναΐφ Χαντάντ, για τις πολιτιστικές αλληλεπιδράσεις στον τομέα της αρχιτεκτονικής και του πολεοδομικού σχεδιασμού από την ελληνιστική Μακεδονία στο κράτος των Ναβαταίων (αρχαίου λαού της Αραβίας με πρωτεύουσά τους την Πέτρα,) και τη Δεκάπολη, ενώ καινούργια στοιχεία έδωσε για τις έρευνες στην Ιουδαία, σημερινό Ισραήλ, ο καθηγητής Μοσέ Φίσερ.
Η Πέργαμος πρωταγωνίστησε στην ομιλία του διευθυντή του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου στην Κωνσταντινούπολη, Φέλιξ Πίρσον, ενώ ένα πτολεμαϊκό ιερό προς τιμήν της Αιγύπτιας θεάς Μπαστέτ ήταν το θέμα της ομιλίας της τ. διευθύντριας του Ελληνορωμαϊκού Μουσείου της Αλεξάνδρειας, Μερβάτ Σεΐφ Ελ Ντιν. Ο διάσημος αιγυπτιολόγος Ρόμπερτ Στίβεν Μπιάνκι μίλησε για ένα πορτρέτο του Αλεξάνδρου ως Κτίστου, η έφορος του μουσείου Ασμόλιαν, Σούζαν Γουόκερ, για τη θρυλική τελευταία Mακεδόνισσα βασίλισσα της Αιγύπτου, την Κλεοπάτρα, ενώ τη συνολική παρουσία του στρατηλάτη στην Αίγυπτο έδωσε η Ντόροθι Τόμσον από το Κέμπριτζ.
Ο τ. υπουργός Πολιτισμού του Αφγανιστάν, ο ελληνομαθής αρχαιολόγος -φοιτητής του Μανόλη Ανδρόνικου- Ομάρ Σουλτάν, μίλησε για την αρχαία επαρχία της Βακτρίας όπου τα ευρήματα συνεχίζουν να δίνουν στοιχεία για την επιρροή του ελληνικού πνεύματος. Ο Καζίμ Αμπντουλάεφ, μέλος της Ακαδημίας επιστημών του Ουζμπεκιστάν και συνεργάτης στο πανεπιστήμιο Κοτς, αναφέρθηκε στην ελληνιστική παράδοση στην τέχνη της Βακτρίας και της Σογδιανής (σημ. Τατζικιστάν και Ουζμπεκιστάν), η ερευνήτρια Αντζελίνα Ντρουγινίνα ανακοίνωσε τα αποτελέσματα των νεότερων ερευνών στον ναό του ποταμού Ωξου, (ελληνιστική πόλη της Ωξιανής ) ενώ η Aννα Αλεξέγεβνα Τροφίμοβα από το Ερμιτάζ εξήγησε τη σημασία που είχε ο Μ. Αλέξανδρος στη Ρωσία και πώς αποτέλεσε πρότυπο βασιλέα για τους τσάρους.
Η δικιά μας Στέλλα Δρούγου από το Αριστοτέλειο ανέπτυξε το θέμα της δημιουργίας μιας κοινής γλώσσας στα ελληνιστικά χρόνια, ο καθηγητής -ακαδημαϊκός Θεοδόσης Τάσιος το θέμα της ελληνιστικής κορύφωσης της τεχνολογίας, η διευθύντρια του Ευρωπαϊκού Κέντρου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων, Αναστασία Τούρτα, ανέλυσε το πρότυπο του Μακεδόνα στρατηλάτη για τους αυτοκράτορες στο Βυζάντιο. Για τον άνθρωπο-θεό-μύθο Αλέξανδρο και τις οικουμενικές του διαστάσεις μίλησε ο ιστορικός Ρόμπιν Λέιν Φοξ, από την Οξφόρδη.
http://news.kathimerini.gr/

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2012/11

"Οι εχθροί της Εκκλησίας"

ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΡΗΣΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Καί αὐτοί οἱ ἄνθρωποι νά ξέρετε, αὐτοί οἱ ἄνθρωποι, οἱ θρῆσκοι ἄνθρωποι εἶναι τό πιό ἐπικίνδυνο εἶδος μέσα στήν ἐκκλησία. Αὐτοί οἱ θρῆσκοι ἄνθρωποι εἶναι ἐπικίνδυνοι. Ὁ Θεός νά μᾶς φυλάει ἀπ'αὐτούς. Ἔλεγε ἕνας ἁγιορείτης ὅταν ἔκαμνα μία φορά λειτουργία καί λέγαμε «Κύριε σῶσον τούς εὐσεβεῖς» λέει ἀστειευόμενος «Κύριε σωσον ἠμᾶς ἀπό τούς εὐσεβεῖς» δηλαδή ὁ Θεός νά σέ φυλάει ἀπό τούς θρήσκους ἀνθρώπους, διότι θρῆσκος ἄνθρωπος σημαίνει μία προσωπικότης διεστραμμένη ἡ ὁποία οὐδέποτε εἶχε προσωπική σχέση μέ τόν Θεό. Ἁπλῶς μόνον κάμνει τά καθήκοντα τῆς ἀπέναντί Του, ἀλλά καμιά σοβαρή σχέση δέν εἶχε γιά αὐτό καί ὁ Θεός δέν λέει αὐτόν τόν ἄνθρωπο τίποτε. Καί σᾶς ὁμολογῶ καί ἐγώ ἀπό τήν πείρα μου ὅτι δέν εἶδα χειρότερους ἐχθρούς της ἐκκλησίας ἀπό τούς θρήσκους ἀνθρώπους.
Ὅταν παιδιὰ θρήσκων ἀνθρώπων ποὺ μεσ' τὴν ἐκκλησία ἢ καὶ παπάδων ἀκόμα καὶ θεολόγων καὶ ἀνθρώπων ποὺ κάνουν τοὺς θρήσκους καὶ τοὺς πολλοὺς ἐδοκίμασαν τὰ παιδιά τους νὰ γίνουν μοναχοὶ ἢ ἱερεῖς αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι ἔγιναν χειρότεροι καὶ ἀπὸ δαίμονες. Ἐξανέστησαν ἐναντίον τῶν πάντων. Ἔγιναν οἱ χειρότεροι ἐχθροὶ τῶν ἀνθρώπων. Θυμᾶμαι γονεῖς ποὺ ἔφερναν τὰ παιδιὰ τοὺς εἰς τὶς ὁμιλίες καὶ ὅταν τὸ παιδὶ τοὺς κάποια στιγμὴ ἔκαμε ἕνα βῆμα παραπάνω ἔγιναν οἱ χειρότεροι ἄνθρωποι ποὺ ἔλεγαν τὰ χειρότερα λόγια.  Καὶ ἐγὼ τοὺς λέω:  μὰ ἐσὺ ἔφερες τὸ παιδί σου στὴν ὁμιλία, δὲν τὸ ἔφερα ἐγώ.  Καὶ μία φόρα εἶπα σὲ ἕναν πατέρα ὅταν ἔβλεπα ὅτι ἡ κόρη τοῦ ,τέλος πάντων, εἶχε ζῆλο στὴν....

 ἐκκλησία τοῦ λέω: Κοίταξε μὴν τὴν ξαναφέρεις στὴν ὁμιλία. Μὴν τὴν ξαναφέρεις νὰ τῆς μιλήσω διότι ἡ κόρη σου θὰ γίνει μοναχὴ καὶ αὔριο θὰ σοὺ φταίω ἐγώ.  Ὄχι πάτερ μου, ἀλίμονο, ἐμεῖς σὲ λατρεύουμε. Καὶ ἔγινε ἡ κόρη τοῦ μοναχὴ ἑφτὰ χρόνια καὶ δὲν μοῦ μιλᾶ ἀκόμα. Ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἔχαναν ὁμιλία, ἔτσι,  δὲν ἔχαναν ὁμιλία. Ἦταν πάντοτε οἱ πρῶτοι. Ὁμιλίες, ἀγρυπνίες, βιβλία, ξέρω ‘γῶ τὰ πάντα. Καὶ ἔφερναν καὶ τὰ παιδιά τους καὶ ὅταν ἦρθεν ἡ ὥρα ποὺ τὸ παιδὶ τοὺς μέσα στὴν ἐλευθερία του, τέλος πάντων, ἀποφάσισε ἕναν δικό του δρόμο τότε οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἔγιναν τελείως στὸ ἀντίθετο στρατόπεδο καὶ ἀπέδειξαν ὅτι γιὰ αὐτοὺς ὁ Χριστὸς δὲν εἶχε μιλήσει ποτὲ μὲς τὴν δική τους τὴν καρδιά. Ἁπλῶς ἦταν θρῆσκοι ἄνθρωποι. Γιὰ αὐτὸ οἱ θρῆσκοι ἄνθρωποι εἶναι τὸ πιὸ δύσκολο εἶδος μεσ' τὴν ἐκκλησία. Γιατί ξέρετε κάτι . Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι καμιὰ φορᾶ δὲν θὰ θεραπευθοῦν. Γιατί νομίζουν ὅτι εἶναι κοντὰ στὸν Θεό. Ἐνῶ οἱ ἁμαρτωλοί, ξέρω ΄γῶ, οἱ χαμένοι ἂς ποῦμε, ἔτσι, αὐτοὶ ξέρουν ὅτι εἶναι ἁμαρτωλοί. Γιὰ αὐτὸ ὁ Χριστὸς εἶπε ὅτι οἱ τελῶνες καὶ οἱ πόρνες θὰ πᾶν στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ εἶπε στοὺς Φαρισαίους: Ἐσεῖς, ἐσεῖς ποὺ εἴσαστε θρῆσκοι δὲν θὰ πάτε ποτὲ στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Γιατί οὐδέποτε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἄλλαξε τὴν καρδιά τους. Ἁπλῶς ἀρκοῦνταν στὴν τήρηση τῶν θρησκευτικῶν τύπων.
Ἔτσι λοιπὸν ἐμεῖς ἂς προσέξουμε τὸν ἑαυτόν μας νὰ καταλάβομε ὅτι ἡ ἐκκλησία εἶναι ἕνα νοσοκομεῖο ποὺ μᾶς θεραπεύει μᾶς κάνει νὰ ἀγαποῦμε τὸν Χριστὸν  καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ εἶναι μία φλόγα ποὺ ἀνάβει μεσ' τὴν καρδιά μας καὶ νὰ ἐξετάζομε τὸν ἑαυτό μας ἐὰν βρισκόμαστε στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν βλέπομε μέσα μᾶς ὅλες αὐτὲς τὶς κακίες καὶ τὶς ἀνιδιοτέλειες καὶ τὶς πονηρίες τότε πρέπει νὰ ἀνησυχοῦμε.  Γιατί δὲν εἶναι δυνατὸ ὁ Χριστὸς νὰ εἶναι μέσα στὴν καρδιά μας καὶ νὰ 'μαστε γεμάτοι ξύδι.
Πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ προσεύχεσαι καὶ νὰ εἶσαι γεμάτος χολὴ ἐναντίον τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου. Πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ διαβάζεις τὸ εὐαγγέλιο καὶ νὰ μὴν δέχεσαι τὸν ἀδερφό σου. Πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ λὲς ἔχω τόσα χρόνια στὴν ἐκκλησία, ἔχω τόσα χρόνια ποὺ 'μαι μοναχὸς κληρικὸς ἡ ὁτιδήποτε καὶ ὅμως τὸ ἄλφα τῆς πνευματικῆς ζωῆς ποὺ 'ναι ἡ ἀγάπη. Ποῦ 'ναι τὸ νὰ  ὑπομένεις τὸν ἀδερφό σου, νὰ κάνεις λίγο ὑπομονὴ μὲ τὸ νὰ μὴν τὸ δέχεσαι σημαίνει τίποτα δὲν ἔκαμες. Τίποτα ἀπολύτως τίποτα. Τίποτα ἀπολύτως. Ἐδῶ ὁ Χριστὸς ἔφτασε στὸ σημεῖο νὰ πεῖ γιὰ τὶς παρθένες ἐκεῖνες ὅτι δὲν εἶχε καμιὰ σχέση μαζί τους. Τοὺς πέταξε ἔξω ἀπὸ τὸν νυμφώνα παρ' ὅλα ποὺ 'χαν ὅλες τὶς ἀρετὲς γιατί δὲν εἶχαν τὴν ἀγάπη. Διότι ἤθελε νὰ τοὺς πεῖ ὅτι μπορεῖ νὰ ἔχετε ἀρετὲς ἐξωτερικὲς , μπορεῖ νὰ μείνατε παρθένες, μπορεῖ νὰ κάματε χίλια πράματα ἀλλὰ δὲν κατορθώσατε τὴν οὐσία αὐτοῦ ποὺ εἶχε σημασία ἀπ' ὅλα. Ἐὰν αὐτὸ δὲν τὸ καταφέρεις τί τὰ θέλεις τὰ ἄλλα ὅλα; Τί τὰ θέλω ἐγὼ τώρα ἂν τρώω λάδι σήμερα καὶ δὲν τρώω λάδι. Μπορεῖ νὰ μὴν τρώω λάδι ,ἂς ποῦμε καὶ νὰ τρώω τὸν ἀδερφό μου ἀπὸ τὸ πρωὶ ὡς τὴ νύχτα. Ἔλεγαν εἰς τὸ Ἅγιο Ὅρος λέει μὴν ρωτᾶς ἂν τρώω ψάρι. Τὸν ψαρὰ νὰ μὴν φαεῖς καὶ ψάρι φάε. Ἢ τὸν λαδὰ νὰ μὴν φαεῖς καὶ φάε μία σταξιὰ λάδι. Τὸ νὰ φάεις τὸν ἄλλον ἀπὸ τὴν γλώσσα εἶναι πολὺ χειρότερο ἀπὸ τὸ νὰ φᾶς μία κουταλιὰ λάδι. Καὶ ὅμως στέκομεν ἐκεῖ . Τρῶμε λάδι, δὲν τρῶμε λάδι, τρῶμε ψάρι, δὲν τρῶμε ψάρι. Ξέρω ‘γῶ βούτηξε τὸ κουτάλι στὸ ἄλλο φαγὶ καὶ μπορεῖ νὰ τσακωθοῦμε ἐκεῖ, νὰ σκοτωθοῦμε μὲ τὸν ἄλλον ἄνθρωπο γιατί ἐβούτηξε τὸ κουτάλι προηγουμένως σὲ ἕναν ἄλλο φαΐ. Καταλαβαίνετε πόσο γελοία εἶναι ἐτοῦτα τὰ πράγματα καὶ μᾶς κοροϊδεύουν καὶ οἱ δαίμονες ἀλλὰ καὶ οἱ ἄνθρωποι ποὺ εἶναι ἐκτὸς ἐκκλησίας. Καὶ ὅταν μπαίνουν κοντά μας ἀντὶ νὰ βλέπουν τοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐκκλησίας μεταμορφωμένους σὲ Χριστὸ Ἰησοῦ, νὰ 'ναι γλυκὺς ἄνθρωποι καὶ νὰ'ναὶ ὥριμοι ἄνθρωποι, ἰσορροπημένοι, ὁλοκληρωμένοι ἄνθρωποι, ἄνθρωποι γεμάτοι ἁρμονίας ἂς ποῦμε μέσα τοὺς μᾶς βλέπουν δυστυχῶς μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ πάθη μας καὶ ὅλες ἐκεῖνες τὶς ξινίλες μας καὶ λένε:  E, νὰ γίνω ἔτσι;  Καλύτερα νὰ μοῦ λείπει.
Ἐσὺ ποῦ πᾶς στὴν ἐκκλησία τί σὲ ὠφέλησε ἡ ἐκκλησία; Ὅπως λέγαμε χτὲς πῆγες στὰ προσκυνήματα,  εἶδες τοὺς πατέρες, εἶδες τὰ ἅγια λείψανα, εἶδες τὸ Ἅγιον Ὅρος, τὴν Παναγία τῆς Τήνου ὅλα αὐτὰ πήγαμε, ἤρθαμε. Ποιὸ τὸ ὄφελος τελικὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα; Μεταμορφώθηκε ἡ καρδιά μας;  Γίναμε πιὸ ταπεινοὶ ἄνθρωποι; Γίναμε πιὸ γλυκὺς ἄνθρωποι; Γίναμε πιὸ πραεῖς ἄνθρωποι εἰς τὸ σπίτι μας εἰς τὴν οἰκογένειά μας στὸ μοναστήρι μας; Ξέρω ‘γῶ ἐκεῖ ποὺ ἐργαζόμαστε. Αὐτὸ ἔχει σημασία. Ἐὰν δὲν τὰ καταφέραμε αὐτὰ τὰ πράγματα τουλάχιστον ἂς γίνομεν ταπεινοί.  Μέσα ἀπὸ τὴν μετάνοια. Ἂς γίνομαι ταπεινοί. Ἐὰν οὔτε καὶ αὐτὸ τὸ καταφέραμε τότε εἴμαστε ἄξιοι πολλῶν δακρύων, ἔτσι. Εἴμαστε γιὰ κλάματα. Διότι δυστυχῶς ὁ χρόνος περνᾶ καὶ χάνεται καὶ ἐμεῖς μετροῦμε χρόνια.
Ἔλεγε ὁ γέρων Παίσιος ὅταν τὸν ρωτοῦσαν: Γέροντα πόσα χρόνια ἔχεις ἐσὺ στὸ Ἅγιο Ὅρος;  Λέει:  Ἐγὼ ἦρθα τὴν ἴδια χρονιὰ ποὺ ἦρθε τὸ μουλάρι τοῦ γείτονα. Ὁ γείτονας τοῦ ὁ γερὸ-Ζῆτος εἶχε ἕνα μουλάρι καὶ ξέρετε στὸ Ἅγιο Ὅρος κάθε κελὶ ἔχει καὶ ἕνα ζῶο, ἕνα μουλάρι  ποὺ κουβαλοῦν τὰ πράγματά τους. Ε, τὸ ζῶο αὐτὸ ζεῖ πολλὰ χρόνια δὲν ἀγοράζεις κάθε μέρα μουλάρια, εἶναι ἀκριβά. Λοιπόν, τὴν χρονιὰ ποὺ ἦρθα ἐγὼ λέει στὸ Ἅγιο Ὅρος ἀγόρασε καὶ ὁ γείτονας τὸ μουλάρι του. Ἔχομε τὰ ἴδια χρόνια στὸ Ἅγιο Ὅρος, ἀλλὰ τὸ καημένο ἐκεῖνο ἔμεινε μουλάρι καὶ ἐγὼ τὸ ἴδιο ἔμεινα. Δὲν ἄλλαξα. Λοιπὸν λέμε πολλὲς φορὲς ἐγὼ ἔχω σαράντα χρόνια καὶ τὸ λέμε ἐμεῖς οἱ παπάδες καὶ οἱ καλόγεροι αὐτὰ τὰ πράγματα. Ἔχω σαράντα χρόνια στὸ μοναστήρι. Μὰ τὰ χρόνια εἶναι εἰς βάρος σου. Ὁ Θεὸς θὰ σοὺ πεῖ: Σαράντα χρόνια καὶ ἀκόμα δὲν κατάφερες νὰ γίνεις τίποτα; Ἔχεις σαράντα χρόνια ἀκόμα θυμώνεις, ἀκόμα κατακρίνεις, ἀκόμα ἀντιλογεῖς, ἀκόμα ἀντιστασαι, ἀκόμα δὲν ὑποτάσσεσαι;  Ἔχεις σαράντα χρόνια καὶ δὲν ἔμαθες τὸ ἄλφα, τὸ πρῶτο πράγματα τῆς μοναχικῆς ζωῆς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς; Τί νὰ κάμω τὰ χρόνια σου; Τί νὰ σὲ κάμω ἂν ἔχεις πενήντα χρόνια μὲ ψωμολογῆσε  καὶ δὲν μπορεῖς νὰ ἀπαντήσεις στὸν ἄλλον μὲ ἕναν καλό του λόγο. Τί νὰ κάμω ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα.

ΠΗΓΗ:http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2012/