Μια ταινία από την ... Πάτμο

Stone Story:

η ταινία από την Πάτμο που ταξιδεύει στα φεστιβάλ του κόσμου

Σχόλια της Ολυμπιάδας Μαρίας Ολυμπίτη

 

Photo: Σπύρος Παπαναστασίου, Γιάννης Νικολάου

 

Ο Σπύρος Παπαναστασίου και ο Γιάννης Νικολάου σε λίγες μέρες παρουσιάζουν τη νέα τους ταινία Stone Story -που έγινε εξ΄ ολοκλήρου στην Πάτμο – στο 35ο κινηματογραφικό φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας. Δύο δημιουργοί – «φιλόσοφοι», έχοντας σαν δάσκαλο στην τέχνη τους ένα νησί, ονειρεύονται να «κλείσουν» ένα στούντιο σε μία βαλίτσα και να ταξιδέψουν με την ταινία τους σε όλο τον κόσμο.

Ένα πείραμα που πέτυχε
Συναντήθηκαν χρόνια πριν στις αίθουσες της Αρχιτεκτονικής σχολής του Αριστοτελείου πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, έγιναν φίλοι και μέχρι σήμερα συνεχίζουν να μοιράζονται μια φιλία -με άξονα την τέχνη- αλλά αυτή την φορά στην Πάτμο. «Έστησαν» μαζί τις προϋποθέσεις για την δημιουργία μικρών εντελώς ανεξάρτητων κινηματογραφικών παραγωγών. «Εναλλάσσουμε τους ρόλους, εγώ είμαι παραγωγός του Σπύρου και ο Σπύρος παραγωγός δικός μου», λέει ο Γιάννης, που στην τρίτη τους ταινία Stone Story ήταν παραγωγός και υπεύθυνος του τεχνικού μέρους ενώ ο Σπύρος σκηνοθέτης και σεναριογράφος. «Είχαμε την χαρά, την έμπνευση και τον τσαμπουκά να κάνουμε όλη την ταινία εδώ, στην Πάτμο. Εδώ έγινε όλο το γύρισμα, το μοντάζ, η επεξεργασία του ήχου, εδώ είναι το βασικό στούντιο, η  εταιρεία παραγωγής…μέχρι και ο ηθοποιός μας ήταν ντόπιος. Φτιάξαμε ακόμη και green box στην Πάτμο!» σημειώνει ο Σπύρος που όταν στην σκέψη που του εξέφρασα για το αν τα πλάνα τους έχουν άλλους προορισμούς μου απάντησε ότι αυτό το νησί έχει τόσο υλικό να τους δώσει που θα μπορούσαν να πορευτούν έτσι για μια ζωή…
Είναι ελπιδοφόρο -  σκέφτηκα και τους το ανακοίνωσα - το να μπορούν εμπνευσμένοι δημιουργοί να πλάσουν τέχνη σε ένα μακρινό νησί. «Κατά τη γνώμη μας και σε μια φυλακή!» απάντησαν και οι  δύο. «Εμείς το κουβαλάμε μέσα μας αυτό. Η Πάτμος δεν είναι οποιοδήποτε νησί. Όχι ότι σε ένα άλλο μακρινό μέρος της Ελλάδας δεν γίνεται κάτι αλλά όταν αγαπάς ένα μέρος έχεις και το πνεύμα του. Είναι σαν δάσκαλος στην τέχνη μας η Πάτμος».

Μια ταινία που θα ταξιδέψει
Η σύλληψη του σεναρίου της  17λεπτης ταινίας «Stone Story» ξεκίνησε από μια περισυλλογή πάνω στη σχετικότητα της δομής των τριών καταστάσεων της ύλης. Το πρωταρχικό ερώτημα ήταν: Μπορεί ένας άνθρωπος -μέσα από μια πνευματική εμπειρία- να αλλάξει, έστω νοητικά, τη δεδομένη στερεή του κατάσταση και να διαλυθεί στα στοιχεία της φύσης; Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…
Το όνομά του ήρωα είναι Θοδωρής ή καλύτερα «Θ.». Κατά τη διάρκεια μιας άσκησης διαλογισμού στην άκρη ενός γκρεμού, ο «Θ.» βιώνει μια υπερβατική εμπειρία: το χέρι του αρχίζει να βυθίζεται μέσα στον βράχο. Η παράξενη αυτή διαδικασία διακόπτεται απότομα από ένα αναπάντεχο γεγονός με αποτέλεσμα το χέρι του να παραμείνει εγκλωβισμένο μέσα στην πέτρα. Όταν τελικά –ύστερα από μια ολόκληρη μέρα - απεγκλωβιστεί με τη σωτήρια παρέμβαση ενός βοσκού, θα βρεθεί στην παράξενη κατάσταση να έχει αντί για χέρι … μια βαριά πέτρα. Πώς θα το αντιμετωπίσει; Η πορεία του μέχρι το απρόβλεπτο τέλος της ταινίας είναι άκρως ενδιαφέρουσα. «Νομίζω ότι ο ήρωας μου  είναι γενναίος  και γι΄ αυτό παίρνει και την  φοβερή απόφαση γι΄ αυτό που πρόκειται να συμβεί. Στο σινεμά άλλωστε όλα μπορούν να συμβούν. Και εδώ έρχεται η τέχνη για να μοιραστεί και να απαλύνει τον πόνο του κάθε μοναχικού ανθρώπου και να πει: «και εγώ το έχω ζήσει αυτό».. Παρηγορηθείτε ας πούμε. Δεν ήταν η αρχική πρόθεση αλλά ήταν η μοίρα της ταινίας», λέει ο Σπύρος Παπαναστασίου.
Το Stone Story έχει γίνει δεκτό και σε άλλα φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Στο Νεπάλ, στην Κορέα, στην Γαλλία, στην  Ελβετία, στην  Ισπανία, στην Ιαπωνία και στην Βραζιλία. «Θέλουμε να ταξιδέψουμε με την ταινία μας στον κόσμο» μου λένε γεμάτοι χαρά και καλλιτεχνικές ανησυχίες.

Τα όνειρα που θέλουν να πραγματοποιηθούν
Ο Σπύρος και ο Γιάννης ετοιμάζουν ήδη τη νέα τους ταινία στην Πάτμο.
-Γιάννης: Εμένα το όνειρό μου θα ήταν να έχω ένα στούντιο μέσα σε μία βαλίτσα.
-Σπύρος: και όμως Γιάννη κοντεύεις να το πετύχεις το ξέρεις; Είναι απίστευτο το τι μπορεί να κάνει ο Γιάννης σε ένα δωμάτιο 2 επί 3!
-Γιάννης: το όνειρό μας είναι να έχουμε τις τεχνικές υποδομές είτε σε ένα δωμάτιο είτε σε ένα βαλιτσάκι και να μπορούμε να υλοποιούμε ότι θέλουμε!
-Σπύρος: ο Γιάννης είχε μια ιδέα: του χρόνου να κάνουμε μία long version της ταινίας και από πάνω να παίξουμε live μουσική με το συγκρότημά μας τους “Back in the box”. Είναι πάθος να κάνουμε ταινίες. Όλη η διαδικασία παραγωγής είναι εθιστική και ερεθιστική!
Έκλεισα τον υπολογιστή, χαιρετηθήκαμε και περπάτησα στο λιμάνι για να σκεφτώ αυτόν τους τον διάλογο. «Ένα στούντιο σε μία βαλίτσα». Τελικά πολλά όνειρα μπορούν να χωρέσουν σε μία βαλίτσα – σκέφτηκα -  αρκεί να την κλείσεις και να αποφασίσεις να φύγεις για εκεί «που ανήκει το πνεύμα σου».

Πληροφορίες:
Μια παραγωγή της ΕΡΤ (πρόγραμμα microfilm) / Παραγωγή ShortCat - Γιάννης Νικολάου, ΕΡΤ, Gala Franchetti, Σπύρος Παπαναστασίου, Γιάννης Σ. Νικολάου / Σενάριο –Σκηνοθεσία Σπύρος Παπαναστασίου / Διεύθυνση Φωτογραφίας Ελενα Μαργαριτίδη / Μοντάζ - Ηχοι Γιάννης Σ. Νικολάου / 3D Animation ψηφιακά εφέ ILLUSIVE IMAGING: Λεβόν Αβακιάν Θανάσης Νάσκαρης Μανόλης Τσιμπουκίδης / Οπερατέρ Γιώργος Μεταξάς / Οπερατέρ Triangle Δημήτρης Μαυρομάτης / Μακενίστας Triangle Νίκος Αδαμάκης / Ηλεκτρολόγος Στάθης Τσιάπας / Συμπληρωματικές λήψεις Γιάννης Σ. Νικολάου / Time Lapse Δάφνη Ιππονόμου / storyboard Θεόδωρος Πιστιόλας / Βοηθός Σκηνοθέτη Αθηνά Σιδηροπούλου / Εκτέλεση παραγωγής Γιάννης Σ. Νικολάου / Διεύθυνση παραγωγής Κώστας Φονταλής / Βοηθός Διευθ. Παραγωγής Φίλιππος Κουντουράς / Βοηθοί παραγωγής Ιάκωβος Πιτσικάλης Sean Roberts / Ειδικές κατασκευές Γιώργος Γαμπιεράκης Γιώργος Γυπαράκης / Μακιγιάζ Αλεξάνδρα Μυτά / Ενδυματολόγος Νατάσσα Σαρρή / Αναρριχητής - φωτογράφος πλατώ Παύλος Νάστας / Μουσική Michael Brook & BACK IN THE BOX / Πρωταγωνιστούν Γιάννης Ανδρέου, Νίκος Καμπόσος (βοσκός), Μποντόσης Κοκκώνης (ψαράς), Ιάκωβος Πιτσικάλης (βοηθός βοσκού)

*Η Ολυμπιάδα Μαρία Ολυμπίτη είναι δημοσιογράφος. 
 

ΠΗΓΗ:http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.cinema&id=18157
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ : "Ο Πάτμιος": Ευχαριστούμε θερμά τον αγαπητό μας Μανώλη Γρυλλάκη, για την αποστολή του ανωτέρω κειμένου